Befas trishtimi zbriti mbi pemen e vetmise
Me nje fryme vjeshta jeten thithi nga cdo gjethe
Cdo ndjenje ajo zverdhi
Kjo ngjyre qe nje vit me pare e quajtem floriri
Njera pas tjetres gjethet rane
Kujtime
E parikuperueshme u be distanca
Nderkohe, te egrit zogj fluturuan shtetgtimeve
Ne perseritje
Shume mungonin nga fluturimi i kaluar
Dikush vendin humbi
Dikujt vendin ja zune
Plage qe u mbyllen por kurre nuk u sheruan
Nje dite llogari do japim per cdo gje qe beme
Me fal
Kjo histori qe na vrau
Dhe jeta me format e ndryshme te saj vazhdoi perseri
Sot, nje vit pas vdekjes.