Kanceri

[Roneo]

Ne qielli pishat
prape grisn enderrat
dhe shelgjet prape
zgjaten krahet nen shi
dhe floket e gjate i shkulen dhimbjet
perseri perseri..

Koridoret e erret me priten ne heshtje
pllakat i ndjejne hapat bute mbi shpine
mes qindra hapash mes mijera hapash
njohen te mite
Erdhe prape ? Te prisnim

Batanijet gri , kartelat , xhamat
rrugicat shtruar me asfalt
globet e bardhe e sallat e medha
shiringet, aget
Erdhe? Te pritem gjate.

Nje njolle e vogel
per ti keputur enderrat ne mes
per ta bere mamane te cmendet
dhe te ike prej meje e trembur

Nje njolle vogel
per te humbur cdo shprese..
per ti lene te gjitha te gjitha
E perse mister i shekullit
nga thellesia kohrash valle erdhe gjer tek ne

Nje njolle vogel metastaze
cfjale dhimbje cfjale e frikshme
sa pa kuptim te te kthej ne hic
sa pa kuptim ti lesh te gjitha
e perbindshme

Po une do te jetoj
pishat ne re
qielli,shelgjet te gjithe me thone
si do ikesh nga ne,
pse do ikesh nga ne
po une do te jetoj

Zeri i nenes,ajo qan
Alo: alo: sflet dot :Alo degjon
jam nena jote
Babai ne letrat e gjata plot mall..
po une do te jetoj

Jam i ri
po ceshte jeta
As per ti then po dashurise nuk mjafton
dhe ajo kerkon dhe ajo pret
si ta quash jete kete

E di kancer i zi
qendron i zi ne lotet e mi
doktor pse ma fsheh nuk kam frike
e di doktor e di
po une duroj
se dhimbjen e kam njohur qe ne femijeri
por une do te jetoj me shpirtin tim
afer Zotit me dashuri
ne jeten e cila nuk ka vuatje
ne jeten kur cdo dhimbje
eshte larguar tutje

O Zot forcoji zemrat prinderve te mi
ata me rriten ne femijeri
qan nena me lotet e saj
dhe babai i djek faqet me vaj

Mos u merzisni o prinder te mi
Une me ju do jem ne amshim
ne lendinat e jetes se bukur pa kthim
Atje ku Zoti do na jape dashuri

Lotojne syte e zemra preket
nena e gjore si hiri tretet
babi nis e vajton
per djalin qe me mall e kujton.

jam ketu prane jush mos me harroni
dhimbjen nga zemra gjithmone largoni
do vi nje dite dhe do takohemi
prane jush o prinder do qendroj,

dhe lotet derdhen si burim dhimbjesh
qajne zemrat dhe shpirtat
Por asnjeher shpresen se humben
se djalin e tyre nje dite do takojne
lot lot..............

[ALBA]

Postuar më parë nga Roneo
Zeri i nenes,ajo qan
Alo: alo: sflet dot :Alo degjon
jam nena jote
Babai ne letrat e gjata plot mall..
po une do te jetoj

Roneo ! Urime per poezin . Me kete poezi ,le qe nenen e ke bo me qajte ,por na bere dhe ne te tjerve. Poezia shume e bukur ,dhe shume shume e dhimshme .
Uroj qe kjo poezi mos te kete lidhje me jeten tende .

Pershendetje nga Alba

[Roneo]

Poezia nuk ka lidhje me mua megjithate sa here lexoj qaj tek ato vargjet qe ke nenvizuar ti.

Ishte nje ndjenje njerzore
qe zemren ma hapi te shkruaj keto vargje
Per dhimbjen qe ulurin si ne thertore
mendimet me vijne here here dhe si harqe
me to shpreh pikellim
me to shpreh dashuri
pa kuptim iken jeta dhe ti dhe une nje dite
... ngelim pa gezim.

Ndjenja me lot eshte ndjenje e shtrejte
ne kete jete me vuajtje
ti besh te tjeret te qajne
kur dashuria te thote largohu tutje
eshte realiteti.

[Roneo]

Nëne

Shpirt i Nënes

Pse me zor ta dëgjoj zërin?

Janë valët e detit që ushtojnë, djali i im

Ç’është kjo zhurmë kaq e madhe, kush po qan?

Jo bir, nuk qan kush, po qajnë valët e detit

Valët, si qajnë valët, dikush po thërret!

Jo bir, valët ulen e ngrihen e duket sikur qajnë e thërrasin

Ku po të çojnë valët e detit, nënë?

Atje tek ti, djali i im, po vij shpirt, hë, zgjatmi krahët,

zgjatmi,

Po s’t’i arrij dot nënë, ku i ke ti krahët e tu?

Ja, këtu, midis valëve, biri im

Ku je nënë, s’të arrij dot, uf

Po mundohem të prek krahët tuaj, biri im, që m’i

Largojnë valët, të ndjej Nënë, si merr frymë, të përqafoj Nënë,

kështu shpirt fort, fort, for... ... forrr

Valë valë uf këto valët, s’po ia dëgjoj më zërin nënës, baba mos

ia morën valët?

Ndoshta, djal i babait, valët... valët.

[MisCongeniality]

Shume bukur! Poezi qe te mallengjejne