Arben Theodhosi

[katana]

KLLOUN


“Autoportreti Klloun” u punua në vitin 1976, menjëherë pas rrogës së parë në minierë. Për 15 vjet me radhë dita e rrogës do të ishte për mua dita e kllounit: Puna e sforcuar bëhej me detyrim dhe për hir të atdheut. Me detyrim sepse minatori duhej të mbijetonte, dhe për hir të atdheut, sepse i tillë ishte hë për hë niveli i atdheut socialist. Mirënjohja e atdheut për punën e sforcuar shprehej materialisht në pagën dhe moralisht në betejat qiellore. Qielli socialist e shprehte mirënjohjen deri në vetëmohim. Perënditë i shërbenin popullit dhe shqetësoheshin që rrudhat e minatorit formonin përherë siglën e pritjes dhe të zhgënjimit. Vuajtja e minatorit duhej shpërblyer, mundësisht me minimumin e shpenzimeve, tamam si vuajtja e një artisti. Në fund të fundit, a ekzistonte ndonjë popull që nuk ishte artist në vuajtjen e vet? Dhe a ekzistonte në histori një shpërblim më i çmuar sesa duartrokitja masive për kllounin e rrëzuar që mezi mbushet me frymë? DUARTROKITJE MASIVE: kjo zgjidhje e vjetër duhej nxitur me çdo kusht. Për të mundësuar edhe brohoritjen, rradhët e kllounit mund të pasuroheshin me elemente qiellorë të denjë për vuajtjen. Dhe me të vërtetë, shërbëtorë të popullit të quajtur ndryshe shokë të udhëheqjes, me hak e pa hak, papritur e në çdo moshë telendiseshin publikisht ose pushkatoheshin, varroseshin pa adresë, dhe qielli me tokën ilire duartrokisnin bashkërisht ligësinë njerëzore që arriti të përqeshë edhe nga shpirti më i vuajtur, edhe nga sytë më të pafajshëm, edhe nga balli më i rrudhur. Ligësia njerëzore ishte nocion tepër i dyshimtë! S’di në e kupton. Unë kryesisht e ndjeva.

[Eni]

hmm, nga pikturat e Theodhosit asgje nuk shikohet... :-*

Te lutem, a i ben save ne PC tende dhe na i dergo e njehere.

[Fiori]

Per foto te punimeve te Arben Theodhosit mund te shkoni tek Galeria Shqiptare .