Bibla apo Kurani

[toni77_toni]

KRISHTËRIMI DHE ISLAMIZMI - Përputhjet dhe shpërputhjet




Besimi Islam

BESIMI ISLAMIK: si dihet është themeluar nga Muhamedi /570-632/ si fe monoteiste, pra, beson në një Zot, që në gjuhën arabe quhet ALLAH, dhe si nen të pare të fesë e ka pikërisht besimin në Allahun si madhëri kozmike, i gjithëpushtetshëm, i gjithëdijshëm, i përsosur, burim jete…

Theks të vacantë ka vepra e krijimit dhe sundimit të botës, pra, disi ana kozmologjike. Në Kur’an përmendet Zoti me emërtime të ndryshme që janë po ashtu edhe cilësitë e tija.

IHAHA-ILLA-‘ALLAH që doemthënë s’ka tjetër Zot përpos Allahut. Formula për të hyrë në bashkësinë dhe në fenë islamike është kjo: UNË DËSHMOJ SE ËSHTË VETËM NJË ZOT; UNË DËSHMOJ SE MUHAMEDI ËSHTË SHËRBËTORI DHE I DËRGUARI I TIJ.

Zoti është krijuesi i dy botave: asaj që shihet dhe që nuk shihet, engjujtë.
Islamizmi e thekson në veçanti Zotin si fuqi, pushtet, ligj, sundim, që ishte deri diku edhe botëkuptimi i Besëlidhjes së Vjetër, kurse njeriu, edhe pse është krijesa më e madhe dhe më e përsosur e Zotit, para Zotit nuk është askush dhe asgjë.

Ky botëkuptim ka krijuar dhe krijon gjithnjë një dasi dhe largësi në mes të Zotit dhe njeriut.



Besimi i Krishterë

BESIMI I KRISHTERË: e beson dhe e dëshmon Zotin si krijues të gjithësisë, të botës që shihet dhe nuk shihet, por edhe më tepër kujdesin dhe dashurinë e tij ndaj njeriut dhe mbarë njerëzimit, sidomos nëpërmjet mishërimit të Zotit në Jezu Krishtin. Lindja e tij në mesin tone, jeta e tij ndër ne dhe për ne, si ne në çdo gjë me përjashtim të mëkatit, sidoms mundimi, vdekja dhe ngjallja e tij për shëlbimin tonë, janë shtyllat e fesë dhe të mundësisë së shëlbimit, bashkëpunimit dhe bashkëjetesës në mes të Zotit dhe njeriut.

Për ne Zoti nuk është DIÇKA por DIKUSH, PERSON, DASHURI, MIRËSI, FALJE, mbi të gjitha BABË. Në dritën e zbulimit të Jezu Krishtit as njeriu nuk është më DIÇKA, por DIKUSH, edhe më tepër VËLLA-MOTËR, sepse i krijuar prej të njëjtit Zot - Atë, i shëlbuar me vdekjen dhe me ngjalljen e Jezu Krishtit.

Pra krishtërimi ka krijaur një botëkuptim krejt të ri të personalizmit të krishterë, ku Zoti dhe njeriu s’janë më të largët, të panjohur, por shumë të afërt, të bashkuar nëpërmjet Jezu Krishtit Zot dhe Njeri, Kishës dhe sakramenteve si komunikim dhe bashkëpunim i vazhdueshëm.


toni77


vazhdon-->

[toni77_toni]

vazhdim
KRISHTËRIMI DHE ISLAMIZMI - Përputhjet dhe shpërputhjet



Islamizmi:

ZOTI FUQI krijon një bashkësi më tepër grumbull, masë, mori, turm, apo bashkësi të të nënshtruarëve që kanë një ligj themelor të përbashkët : ÇKA CAKTON BASHKËSIA IME ËSHTË E VËRTETË!


Në këtë botëkuptim njeriu si qenie e lirë s’ka rendësi, por më tepër kolektiviteti fetar, deri diku edhe “diktatura” fetare apo teokracia, me pak liri, nderim të mendimeve të ndërsjellta dhe demokratike. Mu për këtë arsye është mjaft vështirë të ketë demokraci të mirrëfillët atje ku sundon islamizmi me rregullore të rrebta kuranike dhe traditore.



Krishterizmi:

ZOTI DASHURI krijon një bashkësi të mbështetur në drejtësi, falje, mirësi, nderim, bashkëpunim në mes të Zotit dhe njeriut, njerëzimit, gjithnjë në kërkime, bisedime, dialog dhe në komunikim të ndërsjellët.


toni77


vazhdon-->

[toni77_toni]

vazhdim
KRISHTËRIMI DHE ISLAMIZMI - Përputhjet dhe shpërputhjet


Islamizmi:

Islamizmi pohon se feja e nënshtrimit, myslimanizmi, është ajo përfundimtare nga fetë e zbuluara, pra, përfundimi i të gjitha profetizimeve. Ajo ndërlidhet me Bibël në disa pika: studjuesit e Biblës dhe të Kuranit thonë se 40% Kurani bazohet në BV dhe 30% në BR.

Sipas Kuranit Zoti për çdo kohë ka dërguar profetët me porosi bazore: S’KA TJETËR ZOT POS MEJE! MË SHËRBENI! / Krh. 13, 7; 35, 24; 21, 15, 16, 36/.

Kurani i pranon të gjithë profetët e BV dhe lidhet me ta si vazhdimësi, si p. sh. Abrahami ose Ibrahimi si ati i të gjithë besimtarëve /60, 4, 6; 2, 124/; Moisiu apo Musa, nëpëmes të cilit morëm Ligjin - Torah /4, 160; 6, 146-147; 43, 63/.

Po ashtu e pranon edhe Jezu Krishtin dhe Ungjillin, për të cilin thotë se “është udhëheqës dhe dritë”, e përforcon dhe plotëson Ligjin- Torah, dhe e përmirëson atë /3, 50; 43, 63/.

Pas Jezusit vjen Muhamedi dhe Kurani, si vazhdim i Torahut dhe Ungjillit, dhe si zbulim përfundimtar i Zotit dhe Ligjit të tij, si fe e përsosur e cila përfshin dhe përfundon çdo gjë, dhe mu për këtë duhet shkatërruar fetë tjera, sepse Muhamedi është “vula e profetëve”/ 33, 40/, kurse islamizmi e vetmja fe e vërtetë / 3, 19; 48, 28, 5, 5, 6/.


toni77


vazhdon-->

[toni77_toni]

vazhdim
KRISHTËRIMI DHE ISLAMIZMI - Përputhjet dhe shpërputhjet



Islamizmi:

Përjashtimi i çdo fesë shprehet me këto fjalë :

“E, kush kërkon fe tjetër përpos islamike, atij kurrsesi nuk i pranohet dhe ai në botën tjetër është nga të dëshpruarit” / 3, 85/.

Edhe pse në një numër më pare thotë se ne i kemi besuar Zotit “edhe asaj që është zbritur Ibrahimit, Ismailit, Is-hakut, Jakupit dhe pasardhësve. Edhe asaj që i është dhënë Musait dhe Isait…”/3, 84/.


toni77


vazhdon-->

[toni77_toni]

vazhdim
KRISHTËRIMI DHE ISLAMIZMI - Përputhjet dhe shpërputhjet


Islamizmi si fe monoteiste bazohet në këto të vërteta:

1. Një Zot i gjithëpushtetshëm, krijues, udhëheqës dhe së fundi edhe gjykatës.
2. Ai iu ka zbuluar njerëzve nëpërmes profetëve, shkrimeve të shenjta.
3. Njerëzit do të ngjallen ditën e fundit dhe do t’iu nënshtrohen gjyqit.
4. Engjujt ua kujtojnë njerëzve vullnetin e Zotit dhe janë në shërbim të tij.


Për Jezu Krishtin thuhet në Kuran se është Profet dhe i Dërguari i Zotit /19, 30; 3, 48-49; 4, 171/, dhe Mesi . Ja teksti : “Oj Merjeme, Allahu të përgëzon me fjalën e vet / me lindjen e një fëmije si rezultat i i fjalës së Zotit” /3, 45/; Fjala e Zotit /9, 30/, Shpirti i Zotit /4, 171/, por jo edhe Biri i Zotit / 9, 30/.

“Mesihu është djali i Allahut. Ato ishin thenie të tyre me gojët e tyre/ fraza të thata/, që imitojnë thëniet e jobesimtarëve të mëhershëm. Allahu i vraftë, si largohen (nga e vërteta!) / 9, 30/.

Jezusi paraqitet si një njeri i posaçëm me plot hir / 4, 171-172/ : “Mesihu Isa, biri i Merjemes, ishte vetëm i dërguari i Allahut… Allahu është vetëm një Allah…” /43, 59/.

Shi për këto arsye islamizmi dënon rreptë besimin e krishterë me këto fjalë: “Zoti është Krishti, biri i Marisë” /5, 17, 22/.



Krishterimi:

Krishtërimi nuk e mallkon dhe përjashton askënd, sepse Jezu Krishti i përmblodhi Ligjin dhe profetët në një ligj, atë të dashurisë, ndaj Zotit dhe ndaj të afërmit, njeriut, duke përfshirë këtu të gjithë, bile edhe armiqët.


toni77


vazhdon-->

[toni77_toni]

vazhdim
KRISHTËRIMI DHE ISLAMIZMI - Përputhjet dhe shpërputhjet


Detyrat kryesore të Fesë Islame:

Zoti kërkon prej myslimanëve dëgjesë të pakusht dhe nënshtrim të plotë.
1. Besimi /shakada/: s’ka tjetër Zot përpos meje. Më shërbeni. Muhamedi është i dërguari im.
2. Lutja /shalat/: pesë herë në ditë, publike dhe private.
3. Agjërimi /sann/ në muajin e Ramazanit.
4. Shtegtimi/ kagj apo hagji/, së paku një herë në jetë në Mekë.
5. Dëshmia e lëmoshës apo ndihma ndaj të varfërve / zakat/.

Detyrimet islamike mund të krahasohen deri diku edhe me Dekalogun, dhjetë Urdhërimet e Zotit /Krh. 17, 22-29; 6, 151-153/.

Feja dhe nënshtrimi vullnetit të Zotit si dhe plotësimi i detyrave fetare mund të krahasohet me tri urdhërimet e para të Zotit /Kurani 2, 2-24/.

Ndalimi i vrasjes/ 5, 32/, por i përmbahet më tepër ligjit: sy për sy, dhëmb për dhëmb, ku lejohet hakmarrja, por porositet që mundësisht mos të zbatohet / 2, 178/. “ I liri për të lirin, robi për rob, femra për femër…”.

Lejohet dashuria njerëzore në martesë /30, 21; 2, 187/, kurse dënohet homoseksualiteti/ 4, 16, 7, 80-81/, prostitucioni /24, 33/, si dhe kurorëthyrja dënohet me përjashtim nga familja / 4, 15/.

“Ato nga grate tuaja që bëjnë imoralitet /zina/, kërkoni që kundër tyre të dëshmojnë katër vetë prej jush /burra/; nëse vëretohet me dëshmitarë /imoraliteti/ mbyllni ato në shtëpi deri sa t’i marrë vdekja ose deri sa Allahu të përcaktojë ndonjë rrugë për to”; ose edhe dënimi me vdekje, sipas traditës e cila gati tërësisht përputhet me botëkuptimin hebraik të BV.

Kërkohet nderimi ndaj të varfërve, udhëtarëve dhe të pafeve paqësorë .60, 8/.


toni77


vazhdon-->

[toni77_toni]

vazhdim
KRISHTËRIMI DHE ISLAMIZMI - Përputhjet dhe shpërputhjet


Familja Islamike

Martesa trajtohet si një lloj marrëveshje, kontrate, me katër gra /4, 3/, për të gjithë të aftët për këtë /24, 32/, për t’u dashur, krijuar dhe edukuar fëmijët. Ndalohet martesa me të afërt dhe me paganë/ 2,221; 60, 10//, por jo edhe me gra hebrenje dhe të krishtëra/ 5, 5/ : “Nga ata që u është dhënë libri para jush, kur atyre u jipni pjesën e caktuar të kurorës, por duke pasur para sysh martesën e jo imoralitetin, si dashnore ilegale… E kush mohon /tradhton/ besimin, ai ka asgjësuar veprën e vet dhe ai në botën tjetër është prej të shkatërruarëve” /5, 5/.

Pra, myslimanëve ju lejohet vetëm marrja e femrave, grave hebrenje dhe të krishtëra, si kurorë, martesë, kurse rreptësisht ju ndalohet martesa e femrave myslimane me burra hebrenj apo të kriushterë.

Martesa, pasi trajtohet si kontratë, nuk është e pandashme, por mund të shkatërrëhet apo ndahet në disa mënyra : me përjashtimin e gruas nga ana e burrit, me marrëveshje të dyanshme, por duhet pritur një kohë për ta vërtetuar shtatëzëninë e femrës. Femra e lëshuar ka të drejtë të martohet rishtas dhe të ketë një lloj dëmshpërblimi /2, 228; 65, 1/.

Burri është zotëruesi apsolut i tërë familjes, pra, i gruas dhe i fëmijëve “sepse burrave iu takon një përparësi ose burri është më i madh se grauaja “ / 2, 228; 4, 34/.



Krishterimi:

JEZU KRISHTI lidhjen e natyrshme martesore në mes të burrit dhe gruas e ka ngritur në nivel mbinatyror me sakramentit e kurorës së martesës, si bashkim të pandashëm në dashuri, si dhurim të ndërsjellët dhe burim i jetës së re dhe i edukimit.


toni77


vazhdon-->

[toni77_toni]

vazhdim
KRISHTËRIMI DHE ISLAMIZMI - Përputhjet dhe shpërputhjet


Shoqëria Islamike

Sipas Kuranit shoqëria islamike “është më e përsosura” sepse urdhëron të mirën dhe ndalon të keqen /3, 110/, dhe i ka këto veçori: solidaritetin, vëllazërimin dhe bashkimin.


Edhe këtu, si edhe në çështjet fetare apo morale, hetohet një lloj skajimi apo përjashtimi, sepse islamizmi disi bazohet në ekstremizma: më e mira fe, përfundimtare, morali më i mirë, më e mira familje, më e mira shoqëri, dhe kështu mbyllet në vete, nuk përparon dhe nuk ec me kohë. Veçoria tjetër është kjo: si e mira si e keqja urdhërohet apo ndalohen, pra, janë në mënyrë të jashtme, pa pjesëmarrje dhe pa bindje, por me diktat dhe me sanksione.


NË KRISHTERIM; Jezusi na paraqiet si mundësi, risi, ofertë me ftesë: nëse do, nëse pranon, nëse bashkëpunon, beson, dashuron… duke respektuar lirinë e njeriut, pa imponime apo kushtëzime të jashtme.


toni77

vazhdon-->

[toni77_toni]

vazhdim
KRISHTËRIMI DHE ISLAMIZMI - Përputhjet dhe shpërputhjet


Shteti Islamik

Shteti islamik bazohet në Kuran dhe në traditën e profetit Muhamed /sunna/, është një lloj teokracie apo nënshtrimi të domosdoshëm Zotit dhe bashkësisë islamike. Shi për këtë është i padrejtë edhe për vetë besimtarët myslimanë, sepse iu imponohet, ata i nënshtron dhe sundon plotësisht, e sidomos ndaj besimtarëve të tjerë, për të cilët pothuaj s’ka as hapësirë jetësore.

Shteti islamik, apo edhe vetë bashkësia islamike, paraqitet si model i vetëm njerëzor mbi mbarë botën /9, 33, 61; 48, 28/, sepse i “dërguari Rasul do të mbizotërojë mbarë njerëzimin. Këtë detyrë e kanë të gjithë besimtarët : përhapjen dhe sundimin e islamizmit” /gjihadi/, mbrojtjen e tokave islamike /5, 57; 9, 23/; përforcimin dhe përhapjen deri te “lufta e shenjtë”.

Të krishterët dhe hebrenjët nën sundimin islamik do të kenë njëfarë lirie fetare dhe kulturore, por jo baras me myslimanët, si dhe duhet t’i paguajnë tagrat / 9, 29/ dhe s’mund t’i kenë sidomos të drejtat politike.


Sot bota islamike lidhur me gjihad ndahet në dy drejtime:

- Disa prapë me luftë dëshirojnë të sundojnë mbi të tjerët, bile edhe mbi mbarë botën, në një mënyrë si në strategjitë mesjetare;
- Të tjerët më tepër theksojnë paqen dhe bashkëjetesën si qëllim dhe parim islamik, dhe sundimin e trajtojnë më tepër si përhapje të fesë/ 8, 61/.



Krishterimi:

Krishtërimi dëshiron të jetë si fara e mirë, si tharmi, si krypa, si drita, pra, si elemente dalluese dhe frymëzuese, bartës i risisë, mirësisë, mëshirës, faljes, paqes, dashurisë për Zotin dhe për vëllaun-njeri, për familje dhe për shoqëri, por pa kurrfarë pretendiumesh sundimi, nënshtrimi, vetëm si shërbim, mundësi, përsosmëri me ndihmën e Zotin dhe me bashkëpunimin tonë vëllazëror.

Jezu Krishti thotë : “Ju e dini se sunduesit zotërojnë mbi popujt e vet e princat e tyre i mbajnë nën pushtet. Porse, ndërmes jush nuk duhet të jetë ashtu! Përkundrazi…sikurse edhe Biri i njeriut, që s’erdhi për të qenë shërbyer, por për të shërbyer e për ta flijuar jetën e vet si shpërblim për të gjithë” /Mt 20, 23-28/.


toni77


vazhdon-->

[toni77_toni]

vazhdim
KRISHTËRIMI DHE ISLAMIZMI - Përputhjet dhe shpërputhjet



Të krishtëret dhe Myslimanët:

Jemi mjaft afër në disa pikëpamje: monoteizmi, tradita biblike, pranimi i Jezusit si profet, si dhe i Ungjillit si porosi hyjnore, morali, pavdeksia e shpirtit, gjyqi i fundit dhe ngjallja e trupit…

Jemi mjaft larg: mospranimi i Trinisë Shenjte, si edhe i hyjnisë së Jezu Krishtit, Kishës dhe sakramenteve si mjete të komunikimit, lidhjes me Zotin dhe të shëlbimit. Krishtërimi nuk e pranon misionin e Muhamedit si zbulim hyjnor, as atë të Kuranit.

Lypset ende shumë duresë, gatishmëri për ta njohur sa më mire njëri-tjetrin, për krijimin e atmosferës së dialogut, pastaj edhe të bashkëpunimit në shumë lëmenj, në dobi të të gjithëve. Këtë e pohon edhe dokumenti zyrtar kishtar “Nostra Aetate”, në të cilin trajtohet qëndrimi i Kishës Katolike ndaj feve jo të krishtëra.
Sipas mendimit dhe vlerësimit tim ja dallimet kryesore mes krishtërimit dhe islamizmit:


Ndaj Zotit:

- Të krishterët: botëkuptimi dhe qëndrimi ndaj Zotit Babë, afërsi, dashuri, falje, mirësi, mëshirë që nëpërmjet Jezu Krishtit Zot i vërtetë dhe Njeri i vërtet na zbulohet dhe dhurohet gjithnjë. Zoti është Person dhe ai krijon persona, njerëzit, si parafytyrim të tij, edhe më tepër si bij dhe bija të tija me komunikim dhe bashkëpunim të vazhdueshëm, pa rivaliet apo nënshtrim pasiv.

- Myslimanët: Zoti është më tepër fuqi, sundim, ligj, i largët, i pakapshëm dhe i panjohur, dhe si i tillë nuk trajtohet si Person, prandaj as njeriu nuk është më person, me personalietet dhe identitet së pari personal, pastaj familjar dhe shoqëror.



Ndaj njeriut:

- Të krishterët: njeriu grishët të lidhet dhe të bashkëpunojë, të dialogojë me Zotin, besëlidhja e re nëpërmes Jezu Krishtit dhe Kishës - sakramenteve.

- Myslimanët: njeriu para Zotit Madhëri s’është askush dhe asgjë, prandaj vetëm nënshtrimi i plotë dhe adhurimi, mbajtja e ligjeve të tija mund ta shëlbojë njeriun.



Botëkuptimi i bashkësisë:

- Të krishterët: besimtarët krijojnë bashkësinë e popullit të Zotit, Kishën, e cila i përfshinë të gjithë të pagëzuarit, por jo si masë, grup, grumbull, por si bashkësi, si anëtarë aktive, pa dallime gjinore, rasore, kastore, kombtare…

- Myslimanët: bashkësia e besimtarëve thekson më tepër nënshtrimin, sundimin, masën pa fytyrë dhe pa krye, ku disa sundojnë në emër të Zotit, së pari Muhamedi, pastaj edhe përfaqësuesit e tij, ndërsa të tjerët dëgjojnë dhe iu nënshtrohen rregullave të caktuara. Kjo gjë vërtetohet edhe sot në vendet islamike, ku s’ka demokreaci të vertetë, bashkëpunim, por nënshtrim dhe sundim të disave mbi popullin.


toni77