Tartabiqet e Enver Ramizit.

[Brari]

hekri pa dashje nxjerr nje sekret..

qe enver ramizi kan perdorur "tartabiqet" ne pergjimin e njerzve..
po ku i blene valle se vet nuk i prodhonte shqiperia..

panorama..

----

hekuran isai
intervista

“Peripecitë e drejtimit të Ministrisë së Brendshme”


Hekuran Isai: Ja si na gënjenin spiunët e Sigurimit




Fatos Veliu
Hekuran Isai është një ndër emrat e njohur të nomenklaturës së lartë të Partisë dhe të shtetit komunist. Ndërkohë që ishte anëtar i Byrosë Politike, në vitin 1982, pikërisht kur Feçorr Shehu u ekzekutua si armiku i radhës i partisë–shtet, ai mori postin e ministrit të Brendshëm, duke u bërë kështu një nga njerëzit dhe bashkëpunëtorët më të afërt të Enver Hoxhës.

Ai kujtohet si njeriu që ka shmangur gjakderdhje në prag të rrëzimit të monumentit të Enver Hoxhës.
Ka lindur në Peqin, më 7 maj të vitit 1933. Arsimin fillor (8- vjeçar) e kreu në vendlindje, ndërsa të mesmin në Cërrik. Në vitet 1964-1967 ka kryer shkollën e Lartë të Partisë në Tiranë. Më pas, në vitet 1952- 1954, u specializua në B.S. në fushën e naftës. Pas kësaj rikthehet në Cërrik. Viti 1955 e vesh atë me uniformën ushtarake për të kryer shërbimin e detyrueshëm. Dhjetë vite më vonë, pra në vitin 1966, ai shkoi sërish në shkollën e Partisë, ku këtë herë studioi në degën e Ekonomisë. Pas kësaj, në vitin 1967, emërohet sekretar në Komitetin e Partisë të Elbasanit. Në vitin 1970, emërohet sekretar i parë i Komitetit të Partisë së Librazhdit, ndërsa në vitin 1973, sekretar i parë i Dibrës. Ka qenë shkurti i vitit 1975, kur Hekuran Isai u zgjodh anëtar i Byrosë Politike të Komitetit Qendror të Partisë së Punës, njëkohësisht dhe sekretar i Komitetit Qendror të Partisë, ndërsa në vitin 1982 ai emërohet ministër i Punëve të Brendshme.
Sot, kur i ka mbushur 70 vitet, ai e kalon kohën me ish-kolegët e tij të vjetër, me të cilët ka qenë në krye të dikasterit më të rëndësishëm të shtetit komunist, në Ministrinë e Punëve të Brendshme. Ndërsa ka pranuar jo pa vështirësi të flasë për periudhën e 10-vjeçarit të fundit, kur ai ka qenë njeriu i fuqishëm i shtetit dhe që ka pasur në dorë gjithë mekanizmat e diktaturës, ai mundohet të tregohet modest, pasi në shumë raste nuk i pëlqen të flasë personalisht për veten.
Në numrin e kaluar keni lexuar për periudhën e karrierës së jashtëzakonshme të tij në hierarkinë më të lartë shtetërore. Pse pikërisht Enver Hoxha, pas ndëshkimeve ekstreme që bëri në Ministrinë e Brendshme, duke përfunduar me pushkatimin e ministrit Feçorr Shehu, gjeti si figurë të përshtatshme për të drejtuar atë ministri, Hekuran Isain.
Mënyrat dhe problemet e vështira që ai haste gjatë drejtimit të Ministrisë së Brendshme në periudhën komuniste. Çfarë mendoi kur mori detyrën e vështirë, ndërsa diktatura kishte pushkatuar të gjithë njerëzit që ishin ulur në atë kolltuk. E kaluara e Hekuran Isait dhe peripecitë që e shoqëruan derisa arriti në majat e pushtetit komunist. Si e evidentoi Hysni Kapo dhe njohja që pati me Enverin në Plenumin e Partisë të Elbasanit. Vizita e papritur në Kinë, ku Hekurani do të zëvendësonte Mehmet Shehun në krye të delegacionit shqiptar. Çudia e tij për përkujdesjen e veçantë të autoriteteve kineze gjatë kohës që qëndroi atje, dhe si i ndryshoi karriera sa erdhi në Shqipëri. Jeta e tij e re si bashkëpunëtor i afërt i Enver Hoxhës etj. Intervista e sotme e ish-ministrit Isai vazhdon pikërisht me historitë e veçanta për specifikat e punës së tij të vështirë që kishte të bënte me jetën e njerëzve, të cilët bëheshin viktima të spiunëve të papërgjegjshëm. Urdhri i Isait për të verifikuar bashkëpunëtorët, duke u vënë përgjues në astarin e xhaketave dhe masat që merrnin në rastet e shkeljeve të tilla etj.
Zoti Hekuran, do ishte me interes të dinim se kush ka qenë njeriu i cili ju ka “piketuar” që u ngjitët në majën e lartë të shtetit komunist?
Duhet të ketë qenë Hysni Kapo. Ai ka qenë dhe personi që na përzgjodhi në detyrat e larta të sekretarit të parë dhe po ai ka qenë që na ka propozuar për më lart. Pasi Hysni Kapo, që ta dish ti, është marrë gjithnjë drejtpërsëdrejti me problemet e kuadrit të lartë.
Nga e nisët punën pas aq përfoljeve për atë ministri?
Mund të thuash se një nga shqetësimet kryesore që po e fuste atë ministri në qorrsokak ishte papërgjegjshmëria e bashkëpunëtorëve të saj, në drejtim të kompletimit të dosjeve të elementëve, të cilat viheshin nën kontroll nga strukturat e saj.
Në ç’kuptim?
Ishte forma e funksionimit të bashkëpunëtorëve për të sjellë informacione për dosjen që, sipas ligjit, bëhej objekt i policisë hetimore. Në disa raste, nga verifikimet e bëra, konstatova papërgjegjshmëri nga vetë njerëzit që policia i kishte marrë në shërbim, duke siguruar të dhëna të jashtëligjshme, të cilat rrisnin artificialisht viktimat.
Çfarë konstatuat konkretisht?
Duke bërë kontrolle të veçanta nëpër degët e brendshme të rretheve për t’u njohur me situatën dhe problemet e veçanta, unë, veç raportimeve gojore apo me shkrim që më bënin drejtuesit e degëve, krijova dhe një metodë të re të punës sime. Merresha vetë me dokumentet dhe me dosjet sekrete për të parë se çfarë bëhej më konkretisht. Një ndër shqetësimet e mia ishte se çfarë bëhej me njerëzit, që sipas ligjit, viheshin nën kontrollin e strukturave tona. Mirëpo, që të jem shumë i sinqertë me ty, fillova të dyshoja që në fillim në lidhje me pasaktësitë. Kjo më la të kuptoja se kishte bashkëpunëtorë të pandërgjegjshëm.
Çfarë bëtë?
Nuk ishte e thjeshtë për një ministër që të arrinte një konstatim të tillë. E di çfarë do të thoshte që kishe njerëz që kishin keqkuptuar ligjin dhe kompletonin dhjetëra dosje për t’ia kaluar Prokurorisë? Isha i shqetësuar, se nuk ishte qëllimi të rregulloje një apo dy raste. Në këtë formë po merreshin njerëz në qafë. Ky nuk ishte orientim nga lart, por veprim nga poshtë.
Mund të jeni më konkret?
Unë mund t’ju them ndonjë shembull që të kuptoni idenë time. Po përmend një rast; Duke kontrolluar Degën e Punëve të Brendshme të Gjirokastrës, mes të tjerash, gjeta një dosje që kompromentonte për “ideologji e propagandë” disa çobanë, apo barinj t’u themi, që ishin aty me bagëtitë e tyre në lartësitë e Çajupit. Pra, që kishin folur keq për pushtetin, sistemin, Enverin, e ku e di unë çfarë të tilla kishte nëpër fletët dhe nëpër shiritat e incizimit. Mirëpo, do të thoni ju se çfarë të keqe ka këtu, se ata kishin shkelur një nga ligjet më të rëndësishme të asaj kohe, dhe në momentin që bashkëpunëtori i Sigurimit kishte sjellë informacionin, mund të quhej e konsumuar vepra penale. Pas kësaj duhej që normalisht të bëhej arrestimi i tyre dhe dihej se si do të vente filli i jetës jo vetëm i tyre, por edhe i familjeve. Pikërisht këtu ishte shqetësimi im.
Ku ishte shkelja e ligjit në këtë rast?
Shqetësimi qëndronte në faktin se, nga të gjitha strukturat nuk ishte kuptuar mënyra, vendi dhe rregullat e funksionimit të bashkëpunëtorëve. Qëllimi i tyre nuk ishte të provokonin dhe të detyronin elementët që të bënin gabime politike. Një bashkëpunëtor nuk duhej të shkonte me qëllim të caktuar, siç kishte ndodhur në rastin e bashkëpunëtorit të Gjirokastrës me barinjtë e Çajupit, për të marrë me çdo kusht atë pjesë të bisedës që bënte vetëm vlerësim negativ.
Pse, si kishte vepruar bashkëpunëtori juaj në radhët e çobanëve të Çajupit në Gjirokastër?
Kishte shkuar me aparat incizimi në xhep dhe kishte hyrë në bisedë në mënyrë konfidenciale. Sigurisht ai njihej me ta, madje mund të ishte dhe mik i tyre. Por ja që në një moment, me papërgjegjshmërinë e tij, ai mund t’i merrte në qafë. Në rastin konkret, ai i kishte provokuar duke u folur vetë i pari për bisedat që i interesonin. Shante i pari sistemin dhe të tjerët natyrshëm që do ta mbështesnin jo në pak raste, pasi njeriu sado dakord të jetë me diçka, ka dhe rezerva që i mban për vete. Kështu, në një bisedë të lirë dhe tepër intime, larg syrit dhe veshit, këta njerëz detyroheshin të flisnin. Mirëpo, me ligj këta duhej të ndëshkoheshin.
Pse?
Ligji, sipas asaj kohe, fliste dhe duhej të ndëshkonte pikërisht elementët që ishin bërë shqetësim, duke folur dhe sharë me qëllim në çdo vend dhe mjedis, madje kur kishin dhe qëllim të përpunonin njerëz kundër sistemit dhe shtetit, dhe jo për njerëz që pas shumë provokimesh thonë mendimin e tyre, si në rastin e çobanëve.
Çfarë masash morët ju në atë rast?
Unë isha ministër dhe nuk ishte fjala për një apo dy raste, më shqetësonte në parim se si keqinterpretohej ligji. Po ndëshkoheshin në atë mënyrë njerëz jo vetëm të pafajshëm, por edhe nga ata që ishin tepër korrektë. Mirëpo, nga sa vura re, kjo po ndodhte rëndom në shumë struktura. Unë jepja urdhrat e veçantë për rastet e konstatuara dhe nxirrja përgjithësimet për të gjithë Shqipërinë, ku rastet e konstatuara i përgjithësoja, sigurisht jo me identifikim konkret, por me mënyrën e të vepruarit në parim. Ligji fliste që elementët e lëkundur jo që nuk duhej të provokoheshin, por të bëhej e kundërta, që të mos binin në gabime që mund të ndëshkoheshin.
Cili ishte urdhri juaj në këto raste?
Shkurt, flisja për bashkëpunëtorët dhe për mënyrën se si dhe ku duhej të vepronin ata. Udhëzoja që të jenë të kujdesshëm dhe të mos bënin objekt të punës së tyre këdo.
Po raste kur ju gënjenin bashkëpunëtorët, a kishit konstatuar?
Po, kishim konstatuar. Fjalë është kjo? Jo një, por disa, që me sa kuptova unë, mund t’i kundërviheshin dikujt për ta “fundosur”.
Çfarë bëtë ju si ministër për ta eliminuar këtë fenomen të rrezikshëm?
Unë kam dhënë urdhër me shkrim, madje kam nxjerrë disa qarkore për përpunim të brendshëm në strukturat e degëve në rrethe, që të përdoreshin të gjitha mundësitë për të verifikuar bashkëpunëtorët mbi të cilët kishte dyshime. Për këtë gjë, unë kam dhënë edhe një shembull të një bashkëpunëtori që e konstatova nga verifikimi i një dosjeje që kam parë në Elbasan. Këtë e arrita pasi e njihja personalisht personin, për të cilin flitej në dosje dhe e pashë me sytë e mi se gjithçka që ishte shkruar për të në atë dosje nuk ishte e vërtetë. Pas këtij konstatimi, kam dhënë urdhër për të verifikuar bashkëpunëtorin.
E verifikuat?
Patjetër. Unë, nëpërmjet një shembulli, doja të evitoja fenomenin në të gjithë Shqipërinë. Kështu u veprua, sipas metodave të njohura.
Na flisni më konkretisht, meqenëse bëhet fjalë për një episod..
U vendos që të verifikohej bashkëpunëtori për saktësinë e materialit informues që sillte për objektin e tij të vënë në vëzhgim. Këtu e kam fjalën për rastin e bashkëpunëtorit në Elbasan që përmenda më lart. Kur u bë kostumi i tij te rrobaqepësi, apo u çua ai ekzistues duke gjetur forma apo rrugë të ndryshme maskimi, në mënyrën më profesionale apo më të fshehtë si të thuash, u bë e mundur t’i vendosej një përgjues. Pastaj iu la detyrë që të sillte një informacion shtesë për objektin e atij që i kishte kompletuar dosjen. Ndërkohë, çfarëdo bisede që të bënte ai (bashkëpunëtori) dhe me këdo ta bënte, njerëzit e degës kishin mundësi që në distancën deri në 400 metra ta dëgjonin dhe ta incizonin ndërkohë. Kur ai takoi personin e bërë objekt, e gjithë biseda midis tyre u incizua dhe u zbardh. Kështu, ne kishim në dorë atë që kishte deklaruar saktësisht personi që bisedonte me bashkëpunëtorin tonë. Pas kësaj pritëm bashkëpunëtori të na sillte materialin e tij informativ. Nga ballafaqimi doli ajo që pritej, se ai kishte shtuar shumë më tepër nga sa ishte biseduar.
Çfarë bëtë pas kësaj?
Duhej mund i madh për të disiplinuar atë punë, të cilës i kishte shkuar filli në atë mënyrë. Nuk ishte një e dy, por një proces i tërë për të futur frymën e qetësisë dhe normalitetit objektiv në organet specifike të ministrisë. Vetëm duke punuar ngadalë e ngadalë me durim, qetësi dhe këmbëngulje, arritëm t’ia dilnim mbanë. Pas këtyre proceseve, Ministria e Brendshme mori një frymëmarrje tjetër. Atje nuk shiheshin më njerëzit si armiq me qëllimin e vetëm për t’i futur brenda. Për këtë janë dëshmitarë të gjithë...





Isai: Pas njohjes me Enver Hoxhën më “shkëlqeu” karriera

Në lidhje me interesimin tonë për marrëdhëniet e Isait me liderin e shtetit komunist, Enver Hoxhën, ish-ministri i besuar Isai shpjegon: Para viteve ’60, Enver Hoxha nuk më njihte fare personalisht. Mund t’ju them një të vërtetë të padiskutueshme, se ka qenë vetë puna ajo që më ka bërë të njohur tek ai. Për herë të parë nga afër e kam takuar kur erdhi në Cërrik në vitin 1960. Atëherë kam qenë sekretar Partie. Kam bërë një takim të përgjithshëm bashkë me të tjerët. Takimi tjetër, ose njohja e mirë e tij për personin tim, u bë kur u thirra në mbledhjen e Komitetit të Partisë së Elbasanit, në aktivin e zgjeruar që po bëhej aty. Unë isha sekretar i sarë i Librazhdit, kështu që ne jo vetëm që ishim të pranishëm në këto mbledhje, por kishim dhe detyrën e diskutimit, ku do të flisnim për punën në rrethet tona. Ka qenë viti 1973. Atje u fol gjerë për luftën kundër kriminalitetit. Diskutimi im, të cilin u mundova ta bëja tepër konkret duke e ilustruar dhe me shembuj aktualë dhe të thjeshtë, pashë që u pëlqye shumë, sidomos nga Enver Hoxha.
Pikërisht pas atij prezantimi, karriera e nisur prej meje u bë më e thjeshtë. Kur mbajta atë diskutim isha sekretar i parë i Librazhdit, por që më pas u bëra sekretar i parë i rrethit të Dibrës e pas dy vjetësh, pra në vitin 1975, nga kandidat i Komitetit Qendror kalova në anëtar i Byrosë Politike, ndërkohë që isha sekretar i Komitetit Qendror i Partisë.



neser do te lexoni

Si e mësoi Hekuran Isai atë çka ndodhte në sallat e torturave me të dënuarit ose të ndaluarit e atëhershëm.
Masat që ai mori kur mësoi për veprimet kriminale të Nevzat Haznedarit, ndaj të dënuarve politikë
Të vërtetat mbi atë çka ndodhte në hetuesinë e të arrestuarve politikë në ambientet e burgjeve komuniste


panorama


--


tartabiqet-pergjues qe perdorte PPSH-ja
ja nje shembull qe e tregon Hekri..


Kishte shkuar me aparat incizimi në xhep dhe kishte hyrë në bisedë në mënyrë konfidenciale. Sigurisht ai njihej me ta, madje mund të ishte dhe mik i tyre. Por ja që në një moment, me papërgjegjshmërinë e tij, ai mund t’i merrte në qafë. Në rastin konkret, ai i kishte provokuar duke u folur vetë i pari për bisedat që i interesonin. Shante i pari sistemin dhe të tjerët natyrshëm që do ta mbështesnin jo në pak raste, pasi njeriu sado dakord të jetë me diçka, ka dhe rezerva që i mban për vete. Kështu, në një bisedë të lirë dhe tepër intime, larg syrit dhe veshit, këta njerëz detyroheshin të flisnin. Mirëpo, me ligj këta duhej të ndëshkoheshin.

shembulli tjater:

hekri tregon:

Na flisni më konkretisht, meqenëse bëhet fjalë për një episod..
U vendos që të verifikohej bashkëpunëtori për saktësinë e materialit informues që sillte për objektin e tij të vënë në vëzhgim. Këtu e kam fjalën për rastin e bashkëpunëtorit në Elbasan që përmenda më lart. Kur u bë kostumi i tij te rrobaqepësi, apo u çua ai ekzistues duke gjetur forma apo rrugë të ndryshme maskimi, në mënyrën më profesionale apo më të fshehtë si të thuash, u bë e mundur t’i vendosej një përgjues. Pastaj iu la detyrë që të sillte një informacion shtesë për objektin e atij që i kishte kompletuar dosjen. Ndërkohë, çfarëdo bisede që të bënte ai (bashkëpunëtori) dhe me këdo ta bënte, njerëzit e degës kishin mundësi që në distancën deri në 400 metra ta dëgjonin dhe ta incizonin ndërkohë. Kur ai takoi personin e bërë objekt, e gjithë biseda midis tyre u incizua dhe u zbardh.


--



ja me ca merrej partia sokolesh e punes..

[Toro]

Kurse une e dija Braro se ligji themelor i shtetit ishte Kushtetuta e RPSSH , e cila garanton LIRINE E FJALES dhe ndalonte torturat dhe DENIMIN FAMILJAR.....Zoteria lart , pak a shume na pohon qe gjate kohes qe na ka qene minister i puneve per permbrendshme, Kushtetuta na qenka shkelur me te dyja kembet! Na ky vete, dhe nga vartesit e tij!

A ka Prokuror te Pergjithshem Shqiperia apo jo? Nese ka a i lexojne gazetat apo e kane mendjen per laraska? Ai Sala qe eshte kryeminister sot, ka ndonji keshilltar ligjor?

[Veshtrusja]

Sala i futi ne gjyq kta (ramizin, aranit celen, simon stefanin, etj...) por plasi 97-ta dhe i nxorri nanua jashte serisht...

eh! sot jane nja 70, 80 e ca vjec kta dhe Sala ka probleme nga te kater anet (elektrikun, korrupsionin, etj)

[Brari]

ka gjera interesante ne kto qe tregon hekri..
Ai po shkruan perdit ne "panorama" e po ben nje retush mjeshteror te diktatures.. kuptohet me udhezim nga lart e po e paraqet kanibalen PPSh si nje Halle babaxhane e ate vet Hekrin si nje bari i mire delesh qe coku dhe i binte me plis bagetise..
mirpo jan gjalle gani kodra me shok qe i kan provuar ganxhat e krokodil Hekuranit qe benin kerdine ne birucat e hetuesise Envero-Ramiziane..

por le te shohim nje aspekt tek tregimet plot humor te babaxhanit hekuran ..

per te ven tartabiqin (mikro-pergjyesin e sofistikuar elektronik) ne nje kostum eshte dashur patjater dhe dora e ustait rrobaqepes..

cbehet sot me kta Rrobaqepes ne sherbim te kanibaleve te dikurshem?

Ata nuk flasin..

Sa e frikshme eshte Shqiperia.. e mbushur me te tille "heronj te heshtur".. qe mund ti takojme ne nje kafene a nje forum.. ne tren a ne otobuz..
kushedi sa njerez naiv bien ne kurthet e tyre..

Diktatura jeton.. dhe majmet ne kurrizin e idiotesise e tolerances tone..

pi i qete kafene o jekuran.. aty ne shqup.. o shoku i ramizit.. e tall k.oqet me kte popull..

ata nen varre e nen pa-varre --- sflasin dot..
ne te gjallet shkojm si karroc dyli..e prej hundesh terhiqemi nga Mafia e padukshme qe na sundon..