Kujto diten e gjykimit

[altin55]

Kujto ditën e gjykimit


Secili njeri dhe secili besimtar ka nevojë të kujton ditën e gjykimit, sepse me kujtimin e ditës së gjykimit i zbutet zemra, i shtohet frika dhe i shton veprat e mira.

Në këto kohëra ku dominon materializmi edhe më shumë kemi nevojë të flasim për këto çaste dhe momente trishtuese të ditës së gjykimit, për tu larguar nga ndikimi i botës materialiste dhe për të fisnikëruar shpirtin tonë.

Si na këshillon Kur'ani

Këshilla duhet ti dedikohet zemrës, e cila ndryshon herë pas here, për këtë njeriu duhet të jetë i vendosur që të mer pjesë në tubime të këshillave, sepse kështu e forcon njeriu vetën e tij në rrugën e hajrit dhe e hidhëron shejtanin.

Të gjith ne e dimë se zemrat tona janë mes dy gishtave të All-llahut dhe i ndërron si dëshiron Ai, sikurse ka ardhur në hadith të Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem.

Andaj edhe është lutur duke thënë:

{ اللهم يا مقلب القلوب ثبت قلبي على دينك }.

"All-llahu im, Ti që i ndërron zemrat e njerëzve forco zemrën time në fenë Tënde".

Pasiqë Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, nuk e ka garantuar veten por është lutur që All-llahu ta përforcon zemrën e tij në fe të Tij, kush jemi ne të ndihem të sigurt nga mosdevjimi, sidomos në këto kohëra kur na përplasin valët e fitnes nga të gjitha anët.

Kur'ani Fisnik është këshilluesi më i madh me të cilin duhet të këshillohen zemrat tona.

All-llahu, xhel-le shanuhu, thotë:

يَا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءتْكُم مَّوْعِظَةٌ مِّن رَّبِّكُمْ وَشِفَاء لِّمَا فِي الصُّدُورِ [يونس:57]

"O ju njerëz! Juve ju erdhi nga Zoti juaj këshilla (Kur'ani) dhe shërimi i asaj që gjendet në kraharorët tuaj (në zemra), edhe udhëzim e mëshirë për besimtarët". (Junus: 57).

Kur'ani i zbut zemrat sado që janë të ashpra, edhe nëse janë të ashpra sakur shkëmbi dhe guri. All-llahu, xhel-le shanuhu, thotë:

وَإِنَّ مِنْهَا لَمَا يَهْبِطُ مِنْ خَشْيَةِ اللّهِ [البقرة:74].

"…madje ka prej tyre që nga frika ndaj Zotit rrokullisen tatëpjetë (nga maja e kodrës). All-llahu nuk është i pakujdesshëm ndaj asaj që veproni ju". (El-Bekare: 74).

All-llahu, subhanehu ve teala, thotë:

لَوْ أَنزَلْنَا هَذَا الْقُرْآنَ عَلَى جَبَلٍ لَّرَأَيْتَهُ خَاشِعاً مُّتَصَدِّعاً مِّنْ خَشْيَةِ اللَّهِ [الحشر:21].

"Sikur Ne ta zbritnim këtë Kur'an mbi ndonjë kodër, do ta shihje atë të strukur e të çarë prej frikës nga All-llahu. Këta janë shembuj që ua shkoqisim njerëzve, që ata të mendojnë". (El-Hashr: 21).

Ndalu dhe mendo rreth këtyre ajeteve, largo shkujdesin dhe interesohu për zemrën tënde, nxito në vepra të mira para se të pendohesh.

Zemra zbutet duke e përmendur All-llahun dhe duke lexuar Kur'an, sepse kjo shkakton përulje, zbutje dhe përmirësim të tij.

All-llahu, subhanehu ve teala, thotë:

إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ إِذَا ذُكِرَ اللّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَإِذَا تُلِيَتْ عَلَيْهِمْ آيَاتُهُ زَادَتْهُمْ إِيمَاناً وَعَلَى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ [الأنفال:2]

"E, besimtarë të vërtetë janë vetëm ata, të të cilëve kur përmendet All-llahu u rrëqethen zemrat e tyre, të cilëve kur u lexohen ajetet e Tij u shtohet besimi, dhe që janë të mbështetur vetëm te Zoti i tyre". (El-Enfal: 2).

وَبَشِّرِ الْمُخْبِتِينَ (34) الَّذِينَ إِذَا ذُكِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَالصَّابِرِينَ عَلَى مَا أَصَابَهُمْ وَالْمُقِيمِي الصَّلَاةِ وَمِمَّا [الحج:35،34]

"… e përgëzo të dëgjueshmit. Të cilët, kur përmendet All-llahu, u dridhen zemrat e tyre, të cilët janë të durueshëm ndaj asaj që i godet, të cilët rregullisht e falin namazin dhe të cilët japin për qëllime të dobishme nga ajo me çka i furnizuam Ne". (El-Haxh: 34- 35).

أَلَمْ يَأْنِ لِلَّذِينَ آمَنُوا أَن تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِكْرِ اللَّهِ وَمَا نَزَلَ مِنَ الْحَقِّ وَلَا يَكُونُوا كَالَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِن قَبْلُ فَطَالَ عَلَيْهِمُ الْأَمَدُ فَقَسَتْ قُلُوبُهُمْ وَكَثِيرٌ مِّنْهُمْ فَاسِقُونَ [الحديد:16]

"A nuk është koha që zemrat e atyre që besuan të zbuten me këshillat e All-llahut dhe me atë të vërtetën që zbriti (me Kur'an), e të mos bëhen si ata, të cilëve u është dhënë libri më parë e zgjati koha dhe zemrat e tyre u shtangën e shumë prej tyre janë jashtë rrugës". (El-Hadid: 16).

اللَّهُ نَزَّلَ أَحْسَنَ الْحَدِيثِ كِتَاباً مُّتَشَابِهاً مَّثَانِيَ تَقْشَعِرُّ مِنْهُ جُلُودُ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ ثُمَّ تَلِينُ جُلُودُهُمْ وَقُلُوبُهُمْ إِلَى ذِكْرِ اللَّهِ [الزمر:23].

"All-llahu e shpalli të folmen më të mirë, librin, të ngjashëm në mrekulli, të përsëritur herë pas here (me këshilla e dispozita), që prej (dëgjimit të) tij rrënqethen lëkurët dhe zemrat e tyre. Ky (libër) është udhëzim i All-llahut, me të udhëzon atë që do. E atë që All-llahu e lë të humbur, për të nuk ka ndonjë udhëzues". (Ez-Zumer: 23).

Mirëpo, fatkeqësisht, vetëm një pakicë e njerëzve ka marrë këshillë nga ky Kur'an, u është zbutur zemra dhe i janë përgjigjur thirrjes së All-llahut, subhanehu ve teala, siç na tregon All-llahu, xhel-le shanuhu, duke thënë:

إِنَّ فِي ذَلِكَ لَذِكْرَى لِمَن كَانَ لَهُ قَلْبٌ أَوْ أَلْقَى السَّمْعَ وَهُوَ شَهِيدٌ [ق:37].

"Në të gjitha këto, për atë që ka mendje të shëndoshë dhe që i ka vënë veshin me vëmendje, ka argumente". (Kaf: 37).

Kujto momentin e vdekjes

Dije se dynjaja është e kufizuar, është e marrë në qira dhe duhet kthyer, në te ka sprova dhe nuk mund të ikish nga fundi dhe exheli.

Dije se varri është fitne dhe llogari, begati a denim.

Dije se njeri vdes ashtu si ka jetuar dhe ringjallet ashtu si ka vdekur, kurse pastaj një grup niset për në xhennet e tjetri për në xhehenem.

Parashtrohet pyetja: a je bërë gati për vdekjen?

A ke menduar ndonjë herë për vetminë e varrit?

A ke analizuar trishtimin dhe llahtarinë e ringjalljes dhe grumbullimit?

أعد على فكرك أسلاف الأمم *** وقف على ما في القبور من رمم

ونادهم أين القوي منكم *** والقاهر أم أين الضعيف المهتضم

تفاضلت أوصافهم فوق الثرى *** ثم تساوت تحته كل قدم

Rikujto popujt e kaluar

Qëndro te kalbësirat e varreve

Bërtit: ku është i fuqishmi mes jush

Ku është tirani, ose i dobëti dhe i shtypuri

Kishte dallime mes tyre mbi dhe

Janë barazuar tash nën dhe

Disa çaste të njerëzve në agoni të vdekjes

Mendoj se nuk prish punë të përmendim disa raste interesante të njerëzve në agoni të vdekjes, njerëz që All-llahu i forcoi ata në momentin e vdekjes dhe ua ka përfunduar ymrin me vepra të mira si shpërblim i veprave të mira që i kanë bërë sa janë gjallë.

Tregon Imam Kurtubiu, rahimehull-llah, për hoxhën e tij, Ahmed ibën Muhamed Kurtubiu, i cili duke qenë në momentin e agonisë së vdekjes, i thanë: thuaj: la ilahe il-lall-llah, kurse ai thoshte: jo, jo. Kur u kthjell, ia treguan këtë që kishte thënë, kurse ai e dha sqarimin: më erdhi një shejtan nga e djathta dhe një nga e majta. Njëri më thoshte: vdis si jehudi, se kjo fe është feja më e mirë. Tjetri më thoshte: vdis si krishter, sepse kjo fe është më e mirë. Une u thosha: jo, jo. Domethënë se atyreve u kam dhënë përgjigje, e jo juve.

Shejhul-Islam, Ibën Tejmiu, rahimehull-llah, në momentin e agonisë së vdekjes i lexoi ajetet kuranore:

إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَنَهَرٍ (54) فِي مَقْعَدِ صِدْقٍ عِندَ مَلِيكٍ مُّقْتَدِرٍ [القمر:55،54].

"Është e vërtetë se të devotshmit do të jenë në xhennete e në lumenj. Në një vend të kënaqshëm, te Sunduesi i plotfuqishëm (te All-llahu)". (El-Kamer: 54- 55).

Omer ibën Abdul-Azizi, rahimehull-llah, në momentin e vdekjes së tij tha:

Më ulni, më ulni, e pastaj tha: Unë jam ai që më ke urdhëruar, e obligimet nuk i kam kryer, më ke ndaluar dhe nuk të kam respektuar, mirëpo la ilahe il-lall-llah, pastaj e ngriti kokën dhe e mprehu shikimin. I thanë: je duke shikuar një shikim të ashpër, o emirul-muminin? Jam duke parë disa krijesa, ata nuk janë njerëz e as xhin, e pastaj i doli shpirti dhe u dëgjua një zë duke lexuar:

تِلْكَ الدَّارُ الْآخِرَةُ نَجْعَلُهَا لِلَّذِينَ لَا يُرِيدُونَ عُلُوًّا فِي الْأَرْضِ وَلَا فَسَادًا وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ [القصص:83].

"Atë vend të përjetshëm (xhennetin) ua kemi përcaktuar atyre që nuk duan as mendjemadhësi e as ngatërresë në tokë, e përfundim i këndshëm u takon atyre që i frikësohen All-llahut". (El-Kasas: 83).

Si të përgaditemi për vdekjen

1- largimi nga ndalesat.

Largohu nga ndalesat, lufto dhe përpiqu që të ikish nga epshet dhe dyshimet dhe dije se All-llahu është xheloz kur nëpërkëmbën ndalesat e All-llahut.

Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë:

{ إن الله يغار، وغيرة الله أن يأتي المرء ما حرم الله عليه }.

"All-llahu është xheloz, kurse xhelozia e All-llahut shfaqet kur një njeri i vepron ndalesat e All-llahut".

All-llahu, xhel-le shanuhu, thotë:

فَلْيَحْذَرِ الَّذِينَ يُخَالِفُونَ عَنْ أَمْرِهِ أَن تُصِيبَهُمْ فِتْنَةٌ أَوْ يُصِيبَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ [النور:63].

"… prandaj, le të ruhen ata që kundërshtojnë rrugën e tij (të të dërguarit) se ata do t'i zë ndonjë telashe, ose do t'i godasë dënimi i idhët". (En-Nur: 63).

Dije, All-llahu të mëshiroftë, se ndalesat e All-llahut grumbullohen në tre kategori:

- Shirku; zullumi dhe imoraliteti.

All-llahu, subhanehu ve teala, kur i përshkruan besimtarët thotë:

وَالَّذِينَ لَا يَدْعُونَ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ وَلَا يَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ وَلَا يَزْنُونَ [الفرقان:68].

"Edhe ata që pos All-llahut, nuk lusin zot tjetër dhe nuk mbysin njeriun që e ka ndaluar All-llahu, por vetëm kur e meriton në bazë të drejtësisë, dhe që nuk bëjnë kurvëri, ndërsa kush i punon këto, ai gjen ndëshkimin". (El-Furkan: 68).

All-llahu, subhanehu ve teala, tregon se çdo mëkat e fal përpos shirkut, duke thënë:

إِنَّ اللّهَ لاَ يَغْفِرُ أَن يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَلِكَ لِمَن يَشَاء [النساء:48]

"S'ka dyshim se All-llahu nuk falë (mëkatin) t'i përshkruhet Atij shok (idhujtarinë), e përpos këtij (mëkati) i falë kujt do. Kush përshkruan All-llahut shok, ai ka trilluar një mëkat të madh". (En-Nisa: 48).

E ka ndaluar zullumin duke thënë:

وَمَا لِلظَّالِمِينَ مِن نَّصِيرٍ [الحج:71].

"…pra për zullumqarët nuk ka ndonjë ndihmëtar". (El-Haxh: 71).

Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë:

{ اتقوا الظلم، فإن الظلم ظلمات يوم القيامة، واتقوا الشح فإن الشح أهلك من كان قبلكم، حملهم على أن سفكوا دماءهم واستحلوا محارمهم } [رواه مسلم:2578].

"Kujdes nga zullumi, sepse zullumi bëhet errësirë në ditën e Kijametit. Kujdes nga koprracia, sepse koprracia i ka shkatërruar popujt që kanë qenë para jush, i ka shtyrë të derdhin gjakun e tyre dhe të nëpërkëmbin ndalesat". (Muslimi).

All-llahu, tebareke ve teala, e ka ndaluar imoralitetin duke thënë:

الَّذِينَ يَجْتَنِبُونَ كَبَائِرَ الْإِثْمِ وَالْفَوَاحِشَ [النجم:32].

"Ata që largohen prej mëkateve të mëdha dhe prej punëve të ndyta, …". (En-Nexhm: 32).

2- Kryerja e detyrave dhe obligimeve.

Nuk mund të del në shesh vërtetësia e islamit e një njeriu pa kryerjen e obligimeve që ia ka obliguar All-llahu, siç është namazi, zekati, agjërimi, haxhi, etj.

Këto obligime, janë të përmendura në hadithin e Abdullah ibën Omerit, radijall-llahu anhu, i cili tregon se Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë:

"Islami ndërtohen mbi pesë shtylla: dëshmia se ska hyjni tjetër përpos All-llahut dhe se Muhammedi është rob dhe i dërguar i Tij, falja e namazit, agjërimi i ramazanit, dhnëia e zekatit dhe kryerja e haxhit".

Erdhi një beduin te Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, e i tha:

يا رسول الله دلني على عمل إذا عملته، دخلت الجنة، قال: { تعبد الله ولاتشرك به شيئاً، وتقيم الصلاة وتؤتي الزكاة المفروضة، وتصوم رمضان }، قال: والذي نفسي بيده، لا أزيدعلى هذا فلمّا ولّى، قال النبي : { من سرّه أن ينظر إلى رجل من أهل الجنة فلينظر إلى هذا }.

"O i Dërguar i All-llahut më trego ndonjë vepër që nëse e veproj hyj në xhennet. Iu përgjigj: adhuroje All-llahun dhe Atij mos i bëj ortak, fal namaz, jep zekatin e detyrueshëm dhe agjëro ramazanin. Tha: pasha Ate në Dorë të të Cilit është shpirti im, asgjë më shumë nuk do të shtoj. E kur iku, Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, tha:

Kush dëshiron të shikon një njeri nga banorët e xhennetit le të shikon këtë njeri". (Buhariu).

3- Kujto vdekjen dhe llogarit veten.

Kjo vepër ta shton ambicjen, të shtyn të bëhesh gati për vdekjen, vazhdimisht e kujton ate dhe e pret në çdo moment.

Sufjani, rahimehull-llah, thotë:

( من أكثر من ذكر القبر وجده روضة من رياض الجنة، ومن غفل عن ذكره وجده حفرة من حفر النار ).

"Ai që shum e përmend varrin do ta gjen si një kopsh prej kopshteve të xhennetit, kurse ai që e neglizhon përkujtimin e varrit, i bëhet një gropë prej gropave të zjarit".

Hatim Esami, rahimehull-llah, thotë:

( من مرّ بالمقابر فلم يتفكر لنفسه ولم يدع لهم فقد خان نفسه وخانهم ).

"Ai që kalon pran varreve dhe nuk mendon për vete dhe nuk lutet për ta, ai e ka tradhtuar veten dhe ata".

Për këtë Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka stimuluar në vizitë të varreve, sepse ka ndikim të madh në shpirtin e njeriut, duke thënë:

{ كنت نهيتكم عن زيارة القبور فزوروها فإنها تذكركم الآخرة }.

"Ju pata ndaluar vizitën e varreve, kurse tani vizitoni, sepse kjo ua kujton ahiretin".

Omeri, radijall-llahu anhu, thotë:

( حاسبوا أنفسكم قبل أن تحاسبوا، وزنوها قبل أن توزن فإنه أهون عليكم في الحساب غداً أن تحاسبوا أنفسكم اليوم، وتزينوا للعرض الأكبر يومئذ تعرضون لا تخفى منكم خافية ).

"Llogaritne veten para se t'ju llogarisin, peshoni para se t'ju peshohen, sepse më lehtë do të jetën nesër në llogari nëse jeni llogaritur sot. Stolisnu për ditën e prezentimit të madh. Atë ditë kur do të shfaqeni nuk fshihet asgjë".

4- Shtoni veprat e mira.

Kujdesu për veprat mira vullnetare, për lutjen, dhikrin, bamirësinë, sjelljen e mirë, leximin e Kur'anit, etj.

Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë:

{ كل معروف صدقة }.

"Çdo vepër e mirë konsiderohet sadaka".

{ ما منكم من أحد إلا سيكلمه ربه ليس بينه وبينه ترجمان، فينظر أيمن منه فلا يرى إلا ما قدم، وينظر أشام منه فلا يرى إلا ما قدّم، وينظر بين يديه فلا يرى إلا النار تلقاء وجهه، فاتقوا الله ولو بشق تمرة، فمن لم يجد فبكلمة طيبة }.

"Secili prej jush ka për të folur me Zotin e vet, mes tyre nuk do të ketë ndërmjetësues. Do të shikon në të djathtë dhe vetëm veprat e tija do t'i sheh. Do të shikon në të majtë dhe vetëm veprat e tija do t'i sheh. Do të shikon para vetes dhe vetëm zjarin do ta sheh. Keni frikë All-llahutnë mos ma shumë me një gjysmë hurme, e kush nuk gjen as këtë, së paku me një fjalë të mirë".

Kur ishte Ebu Bekri, radijall-llahu anhu, në agoninë e vdekjes e thirri Omerin, radijall-llahu anhu, e i tha:

( اتق الله يا عمر، واعلم أن لله عملاً بالنهار لا يقبله بالليل، وعملاً بالليل لا يقبله بالنهار، وأنه لا يقبل نافلة حتى تؤدى فرضيته، وإنما ثقلت موازين من ثقلت موازينه يوم القيامة بإتباعهم الحق في دار الدنيا وثقله عليهم وحق لميزان يوضع فيه الحق غداً أن يكون ثقيلاً ).

"Omer ke frikë All-llahun dhe dije se All-llahu ka caktuar vepra gjatë ditës që nuk i pranon gjatë natës dhe ka caktuar vepra gjatë natës të cilat nuk i pranon gjatë ditës. All-llahu nuk i pranon veprat vullnetare derisa nuk kryehn obligimet. I rëndohet peshoja atij që e ka pasuar të vërtetën në dynja edhe pse i ka ardhur rëndë. Një peshojë në të cilën vëndohet për peshim e vërteta duhet të jetë e rëndë".

Poeti thotë:

فاغنم العمر وبادر *** بالتقى قبل الممات

وأنب وارجع وأقلع *** من عظيم السيئات

واطلب والغفران ممن *** ترتعب منه الهبات

ثم نادي في الدياجي *** يا مجيب الدعوات

اعف عنا يا رحيماً *** وأقلنا العثرات

Shfrytëzo ymrin dhe nxiton në devotshmëri para se të vjen vdekja

Pendohu, kthehu dhe largohu nga gabimet e mëdhaja

Kërko faljen nga Ai që çdo kush trishtohet

Bërtit në erësirë: Ti që i pranon lutjet

O i Mëshirshëm na fal ne dhe mos na i llogarit gabimet.

All-llahun e lusim të na shtojë frikën prej Tij dhe të na e ngjall zemrën me përkujtimet e Tija. Amin.

(Vazhdon)

وصلى الله وسلم على محمد وعلى آله وصحبه أجمعين.

[altin55]

Kujto ditën e gjykimit ll


Vazhdojmë me pjesën e dytë të hutbes mbi përkujtimin e kësaj dite të tmerrshme dhe të llahtarshme.


Dita e gjykimit


Njerëzit gjatë kësaj jete janë neglizhent, kanë shpresa shumë të mëdhaja, andaj kemi nevojë të përkujtohemi dhe të këshillohemi për fundin tonë, me qëllim të ndërtimit të ahiretit me punët e mira që i bëjmë në këtë dynja, ta fitojmë ardhmërinë duke e shfrytëzuar kohën e tashme.

All-llahu, subhanehu ve teala, besimin e paluhatshëm në ahiret e ka bërë një shtyllë prej shtyllave të besimit, andaj të gjith ne duhet të jemi të bindur se do të vijë dita kur çdo krijesë do të vdes, asgjë nuk do të mbetet, përpos madhërisë së All-llahut, subhanehu ve teala.

All-llahu, xhel-le shanuhu, thotë:

كُلُّ مَنْ عَلَيْهَا فَانٍ (26) وَيَبْقَى وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلالِ وَالإِكْرَامِ (27) [الرحمن:26- 27]

"اdo gjë që është në të (në tokë) është zhdukur. E do të mbetet vetëm Zoti yt që është i madhëruar e i nderuar!". (Er-Rahman: 26- 27).

Pas këtij shkatërrimi dhe zhdukje të çdo krijese, i rikthen All-llahu njerëzit dhe i ringjallë ata nga varri, kurse i pari që ringjallet është pejgamberi ynë, Muhammedi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem.

Njerëzit ringjallen të çveshur, të zbathur dhe të pasynetuar:

كَمَا بَدَأْنَا أَوَّلَ خَلْقٍ نُّعِيدُهُ [الأنبياء:104]

"…Ashtu sikundër e kemi filluar krijimin (tuaj), e rikthejmë. …". (El-Enbija: 104).

All-llahu, xhel-le shanuhu, këtë ditë e ka përshkruar si ditë të rëndë dhe të vështirë, ditë kur thinjet fëmiu, nëna e braktisë foshnjen e sajë dhe e hedh nga gjini, shtatëzëneja e dështon fëmiun, njerëzit sillen sikur të jenë të dehur edhe pse nuk janë të dehur, shikimet përqëndrohen në një vend dhe nuk lëvizin, zemrat u ngriten deri në gabzherr, askush nuk flet, të gjith heshtin, ikë njeri nga më të dashurit e vet, nga nëna, baba, vëllau, gruaja, fëmijët, madje mëkatari dëshiron të shpëton veten duke flijuar më të shtrenjtit që i ka:

يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدِي مِنْ عَذَابِ يَوْمِئِذٍ بِبَنِيهِ (11) وَصَاحِبَتِهِ وَأَخِيهِ (12) وَفَصِيلَتِهِ الَّتِي تُؤْويهِ (13) وَمَن فِي الْأَرْضِ جَمِيعاً ثُمَّ يُنجِيهِ [المعارج:11-14]

"Edhe pse ata shihen ndërmjet vete (edhe njihen, por ikin prej njëri-tjetrit). Krimineli dëshiron sikur të kishte paguar dënimin e asaj dite me bijtë e vet. Dhe me gruan e vet dhe me vëllain e vet. Edhe me të afërmit e tij që ai te ata mbështetej. Edhe me krejt çka ka në tokë, e vetëm të kishte shpëtuar!". (El-Mearixh: 11- 14).

Dridhet toka, goditet më një goditje të vështirë, lëvizin kodrat dhe çahen dhe shndërrohen e bëhen sikur leshi, rrafshohen kodrat, shpërthejnë detërat dhe ndezen, çahet qielli dhe bëhet e dobët dhe e ndryshon ngjyrën.

فَإِذَا انشَقَّتِ السَّمَاء فَكَانَتْ وَرْدَةً كَالدِّهَانِ [الرحمن:37] .

"E kur të çahet qielli e bëhet kuq si vaji i shkrirë". (Er-Rahman: 37).

Hasan Basriu, rahimehull-llah, tregon se bëhet qielli me dyer, nuk mbulon dhe nuk fsheh asgjë.

E palon Zoti ynë me Dorën e tij të majtë ashtu sikur palohet libri, e kap me një gisht, errësohet dielli, i largohet shkëlqimi, kurse hëna humbet krejtësisht.

فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ (7) وَخَسَفَ الْقَمَرُ (8) وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ [القيامة:7-9].

"E, kur të merren sytë (të parët)? E të zëhet hëna (errësohet), Dhe të bashkohen dielli e hëna. Atë ditë njeriu do të thotë: "Nga të iket!" Jo, nuk ka strehim! Atë ditë vetëm te Zoti yt është caku! ". (El-Kijame: 7- 12).

All-llahu, subhanehu ve teala, në suren tekvir, në fillimin e saj shikonei se sa interesant e përshkruan këtë ditë të trishtueshme:

"Kur dielli të jetë mbështjellur (dhe errësohet), Dhe kur yjet të kenë rënë (e shkapërderdhur), Dhe kur kodrat të kenë udhëtuar (e bërë pluhur në ajër), Dhe kur devetë e shtrenjta të lihen pa bari në fushë, Dhe kur egërsirat të jenë bashkuar (tubuar). Dhe kur detet të vlojnë si zjarr i flakëruar, Dhe kur shpirtrat të jenë bashkuar. Dhe kur të pyeten ato vajza të varrosura të gjalla, Për çfarë mëkati ato janë mbytur, Dhe kur fletushkat të jenë shpaluar, Dhe kur qielli të jetë hequr, Dhe kur xhehennemi të jetë ndezur fort, Dhe kur xhenneti të jetë afruar, Atëbotë njeriu do ta dijë se çka ka ofruar (të mirë ose të keqe)". (Et-Tekvir: 1- 14).

Yjet që shndërrisin e humbin shkëlqimin e tyre, këputet peri i cili i lidhte ato dhe krijonte nga radhitja e tyre një bukuri të veçantë, errësohet toka, ikë drita, njerëzit përzihen mes vete, melaqet i rendisin njerëzit, e Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thot:

{ اللهم إني أعوذ بك من ضيق المقام يوم القيامة } [رواه النسائي]

"All-llahu im kërkoj strehim te Ti nga ngushtica e qëndrimit në Ditën e Kijametit". (sahih, Nesaiu).

Në këtë ditë secili shpirt kupton atë që ka sjellur me vete. Në këtë ditë njeriu pendohet, mirëpo është bërë vonë, sepse ka kaluar koha e pendimit. Në këtë ditë del në shesh ajo që në gjoksin e tij ka qëndruar, shfaqen të gjitha sekretet. Heshtje e madhe, nuk flet askush dhe nuk ka hapësirë për arsyetim.

هَذَا يَوْمُ لَا يَنطِقُونَ (35) وَلَا يُؤْذَنُ لَهُمْ فَيَعْتَذِرُونَ [المرسلات:36،35].

"Kjo është një ditë që ata nuk flasin. Atyre as nuk u lejohet që të arsyetohen". (El-Murselat: 35- 36).


Gjendja e besimtarëve dhe njerëzve të devotshëm


Njerëzit në këtë ditë ndahen në dy grupe kryesore. Njerëz me fytyra të buzëqeshura, të shndërritshme dhe të gëzuara dhe njerëz me fytyra të nxira, të rraskapitura dhe të pluhurosura. Të devotshmit ringjallen dhe shkojnë te Zoti i tyre grupe grupe, kurse kriminelët rrshtohen duke pritur vendimin e All-llahut. dielli u afrohet njerëzve mbi kokë sa një milë, nuk ka hije tjetër përos hijes së All-llahut, subhanehu ve teala. Në këtë tollovi dhe kallaballëk të madhe shtyhen njerëzit mes vete dhe përzihen, kurse nga shkaku i diellit u dalin djersët dhe bëhet liqe, i cili disave u arrin deri në nyje të këmbës, e disave deri në gjynjë, disave deri në mes, e disave deri në fyt. Në këtë gjendje i kaplon njerëzit një pikëllim i madh, u ngushtohet shpirti, gjynjëzohen nga trishtimi dhe llahtaria e madhe.

Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë:

{ يبلغ الناس من الغم والكرب ما لا يطيقون ولا يحتملون } [متفق عليه].

"Arrijnë njerëzit një gradë të lartë të brengës dhe pikëllimit saqë nuk mund ta durojnë". (Buhariu dhe Muslimi).

Mirëpo ai që ia largon një muslimanit një brengë, All-llahu, xhel-le shanuhu, ia largon një brengë të ahiretit, ai që ia lehtëson muslimanit një vështirësi, All-llahu, tebareke ve teala, ia lehtëson një vështirësi të dynjasë dhe ahiretit dhe ai që i ambulon një muslimanit një të metë, All-llahu, subhanehu ve teala, ia mbulon një të metë në dynja dhe ahiret. Njerëzit e drejtë do të ulen në kolltuket nga drita. Secili njeri do të ringjallet ashtu sikur ka vdekur, andaj që vdes duke thënë telbijen (lebejke All-llahumme lebjeke) do të ringjallet në atë gjendje, ai që vritet në rrugë të All-llahut do të vijë në Ditën e Kijametit plaga do të nxjer gjak, ngjyra e gjakut, kurse aroma e miskut. Muezinët do të kenë qafën më të gjatë në Ditën e Kijametit, sepse çdo gjë që dëgjon zërin e tij do të dëshmon për te në Ditën e Kijametit. Ai që thinjet në Islam do ti shndërrohet ajo thinjë në dritë në Ditën e Kijametit dhe secili njeri ka me qenë nën hijen e sadakasë së tij derisa të gjykohet mes njerëzve.


Gjendja e mëkatarëve dhe mosbesimtarëve


Në këtë ditë do tu vijë shumë keq mëkatarëve pse i kanë neglizhuar adhurimet dhe nga kjo keqardhje do të kafshojnë duart e tyre.

All-llahu, azze ve xhel-le, na tregon këtë duke thënë:

وَيَوْمَ يَعَضُّ الظَّالِمُ عَلَى يَدَيْهِ يَقُولُ يَا لَيْتَنِي اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِيلاً [الفرقان:27]

"Atë ditë zullumqari do t'i kafshojë duart e veta dhe do të thotë: "I mjeri unë, ta kisha marrë rrugën e Pejgamberit!". (El-Furkan: 27).

Në këtë ditë mëkatari do të urren edhe vetveten, miqtë dhe dashamirët e tij, secila dashuri e cila nuk është bërë në bazë të fesë shndërrohet në armiqësi, madje njeriu do të armiqësohet me gjymtyrët e veta. Mendjemëdhenjtë do ringjallen sikur grimca, do t'i shkelin njerëzit me këmbët e tyre për t'i nënçmuar. Njeriut që nga mendjemadhësia i lëshon rrobat zvarë për toke nuk i flet All-llahu në këtë Ditë e as që e shikon, nuk e pastron dhe do të ketë denim të dhembshëm. Secilit mashtrues do ti vëndohet një flamur në prapanicën e tij ku do të shënohet: ky është mashtrimi-tradhtia e filanit. Ai që mer ndonjë tokë pa të drejtë do ta lëshon kjo tokë në Ditën e Kijametit dhe do të zhytet në shtatë katet e tokës. Zullumi i dynjasë do të shtohet në Ditën e Kijametit, sepse zullumi bëhet errësirë në ditën e Kijametit, të drejtat nuk humben, por mazllumi do të mer hakun e tij nga zullumqari, madje edhe kafshët mes tyre do të marrin hakun e njëri tjetrit. Njeriu më i keq në këtë ditë është dyftyrshi, i cili disave ju flet ndryshe e disa tjerëve ndryshe. Ura e Siratit është rëshqitëse, dikush shpëton e dikush lëndohet dhe bie në zjar. Peshoja është e drejtë, nuk ka hile në te, kurse llogaria bëhet me njësi matëse atomike.

All-llahu, azze ve xhel-le, thotë:

فَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْراً يَرَهُ (7) وَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرّاً يَرَهُ [الزلزلة:8،7]

"E kush punoi ndonjë të mirë, që peshon sa grimca, atë do ta gjejë. Dhe kush punoi ndonjë të keqe, që peshon sa grimca, atë do ta gjejë". (Zelzele: 7-8).

Fjala El-hamdulilah e mbush këtë peshojë, kurse fjala Subhanall-llahi ve Bihamdihi e rëndojnë këtë peshojë.

Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë:

{ أثقل شيء في الميزان تقوى الله وحسن الخلق }

"Gjëja më e rëndë në Peshojë është devotshmëria dhe morali i mirë". (Tirmidhiu, hasen).

Librat e paluara do të shpërndahen, sa e sa bela që i ke haruar dhe sa e sa gabime q ëi ke fshehur do të shfaqen, do të lexohet Libri (regjistri), gjymtyrët do të flasin, melaqet do të dëshmojnë, kurse All-llahu është Dëshmitari i të gjitha veprave të njeriut.

All-llahu, xhel-le shanuhu, thotë:

وَمَا تَكُونُ فِي شَأْنٍ وَمَا تَتْلُوا مِنْهُ مِنْ قُرْآنٍ وَلا تَعْمَلُونَ مِنْ عَمَلٍ إِلاَّ كُنَّا عَلَيْكُمْ شُهُوداً إِذْ تُفِيضُونَ فِيهِ وَمَا يَعْزُبُ عَنْ رَبِّكَ مِنْ مِثْقَالِ ذَرَّةٍ فِي الأَرْضِ وَلا فِي السَّمَاءِ وَلا أَصْغَرَ مِنْ ذَلِكَ وَلا أَكْبَرَ إِلاَّ فِي كِتَابٍ مُبِينٍ (61)

"Ti nuk angazhohesh me asnjë çështje, nuk lexon nga ai pjesë nga Kur'ani dhe nuk bëni ndonjë vepër, vetëm se ne jemi prezentuesit tuaj, kur ju ndërmerrni atë. Zotit tënd nuk mund t'i fshihet as në tokë e as në qiell as sa grimca e as më e vogël se ajo e as më e madhe, por vetëm sa është evidentuar në librin e sigurt". (Junus: 61).

Pasiqë të gjykon All-llahu mes kafshëve fillon gjykimin mes njerëzve. Të parët që do të gjykohen në këtë Ditë është ky umet, këta do të jenë të parët që do ta kalojnë urën e Siratit dhe të parët që do të hyjnë në xhennet.

Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë:

{ نحن الآخرون السابقون يوم القيامة } وفي رواية: { المقضى لهم قبل الخلائق } [رواه مسلم]

"Ne jemi të fundit dhe të parët në Ditën e Kijametit". Në transmetimin tjetër qëndron: "Gjykohen para krijesave tjera". (Muslimi).

All-llahu, xhel-le shanuhu, e nderon robin e Tij, Muhammedin, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, në këtë moment duke i dhënë Pishinin (Haudin) e madh, i gjërë sa mund të ecë një njeri për një muaj, uji i tij më i bardhë se qumështi dhe më i ëmbël së mjalta, kurse aroma më e mirë se e miskut, përreth i sheh gastaret nga ari dhe argjendi sa yjet e qiellit, ai që pi nga ky ujë nuk do të etësohet asnjëher më vonë, kurse disa njerëz do të refuzohen, e Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, do të thotë:

{ إنهم مني } فيقال: إنك لا تدري ما أحدثوا بعدك فيقول: { سحقاً سحقاً لمن بدل بعدي }.

"Ata janë të mi". Do t'i thuhet: Nuk e di se çka kanë shpikur pas teje. Atëherë do të thotë: "Mallkimi qoftë për ata që kanë ndryshuar pas meje". (Ahmedi, sahih).


Shpëtimi nga kjo Ditë


Shpëtimi nga këto trishtime arrihet me mëshirën e All-llahut e pastaj me vepra të mira. Njeriu që nuk ka bërë mjaft vepra të mira do të vijë i penduar në këtë Ditë, mirëpo në këtë Ditë nuk bën dobi arsyetimi dhe nuk shpresohet falja.

All-llahu, subhanehu ve teala, thotë:

يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَلَا تَغُرَّنَّكُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَلَا يَغُرَّنَّكُم بِاللَّهِ الْغَرُورُ [فاطر:5].

"O ju njerëz, s'ka dyshim se premtimi i All-llahut është i vërtetë, pra të mos u mashtrojë juve jeta e kësaj bote dhe të mos u mashtrojë juve ndaj All-llahut ai i mashtruari (shejtani)". (Fatir: 5).


I falimentuari në Ditën e Kijametit


I falimentuar në këtë Ditë është ai që vjen me namaz, agjërim, zekat, mirëpo ndërkohë ka akuzuar njeri, ka ofenduar njeri, ka ngrënë pasurinë e dikujt, ka derdhur gjakun e dikujt, e ka rrahur dikend, andaj duhet ti jep secilit prej tyre nga të mirat e veta derisa ti harxhon të gjitha veprat e mira, atëherë do ti mer mëkatet e tyre dhe pastaj do të hidhet në zjar.

Salih El-Merri thotë:

( دخلت المقابر نصف النهار فنظرت إلى القبور كأنهم قوم صموت، فقلت سبحان الله من يحييكم وينشركم من بعد طول البلى، فهتف بي هاتف من بعض تلك الحفر: يا صالح: وَمِنْ آيَاتِهِ أَن تَقُومَ السَّمَاء وَالْأَرْضُ بِأَمْرِهِ ثُمَّ إِذَا دَعَاكُمْ دَعْوَةً مِّنَ الْأَرْضِ إِذَا أَنتُمْ تَخْرُجُونَ [الروم:25] قال: فخررت مغشياً عليّ ).

"Hyra në varre në mesdite, i shikova varret dhe mu duken sikur njerëz të heshtur e thash: subhanall-llah, kush ju ringjall pasiqë të qëndroni gjatë kohë në këtë vend? Doli një zë nga ato gropa duke më thënë: Salih:

"Nga argumentet e Tij është që me fuqinë e Tij bëri të qëndrojë (pa shtyllë) qielli e Toka, mandej kur t'ju thërret juve me një të thirrme prej tokës, ju menjëherë dilni". (Er-Rum: 25). Tha: rash i alivanosur".

Hasan Basriu, rahimehull-llah, thotë:

( يومان وليلتان لم يسمع الخلائق مثلهن قط، ليلة تبيت مع أهل القبور ولم تبت قبلها مثلها، وليلة صبيحتها تسفر عن يوم القيامة، ويوم يأتيك البشير من الله إما بالجنة أو بالنار، ويوم تعطى كتابك إما بيمينك وإما بشمالك ).

"Dy ditë dhe dy netë nuk kanë dëgjuar njerëzit për to askush: nata kur do të buajsh me banorët e varreve e asnjëherë më parë nuk ke buajtur me ta dhe nata, pas së cilës vjen dita e Dijametit dhe Dita kur të vjen lajmëtari nga All-llahu, i cili të sjell lajmin ose për xhennet ose për në zjar dhe Dita kur të jepet Libri yt, të cilin e mer ose me dorën e djathtë ose me dorën e majtë".

Bëhnu gati, robër të All-llahut, për atë që ju pret para jush dhe punoni për këtë ditë të gjatë.

All-llahu na bëftë të gjithve banorë të xhennetit dhe na i faltë mëkatet neve, prindërve tanë dhe mbarë muslimanëve.

Paqa dhe bekimi qofshin mbi Muhammedin, familjen dhe shokët e tij.

(vazhdon...)

[altin55]

Kujto ditën e gjykimit lll


Sot ua prezentojmë pjesën e tretë nga kujtimi i ditës së Gjykimit, duke e lutur All-llahun që të na jep llogari të lehtë, shpërblime të mëdha dhe të na ruan nga denimi i xhehenemit. Amin.


Kur të ndizet xhehenemi


All-llahu, subhanehu ve teala, e ka krijuar zjarin dhe e ka bërë vendbanim të atyreve që i kundërshtojnë urdhërat e Tij dhe tregohen mendjemëdhenjë.

Pra, cili është ky zjar dhe cilat janë vetitë e këti zjari?

All-llahu, subhanehu ve teala, tregon për lëndën e zjarit duke thënë:

وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ [التحريم:6]

"O ju që besuat, ruajeni veten dhe familjen tuaj prej një zjarri, lëndë djegëse e të cilit janë njerëzit dhe gurët. Atë (zjarrin) e mbikëqyrin engjëjt e rreptë e të ashpër që nuk e kundërshtojnë All-llahun për asgjë që Ai i urdhëron dhe punojnë atë që janë të urdhëruar". (Et-Tahrim: 6).

{ ناركم هذه التي يوقد ابن آدم جزء من سبعين جزءاً من نار جهنم }، قالوا: والله إن كانت لكافية يا رسول الله، قال: { فإنها فُضلت عليها بتسعة وستين جزءاً كلهن مثل حرها } [متفق عليه].

"Zjari juaj të cilin e ndez njeriu është një pjesë e shtatëdhjet pjesëve të zjarit të xhehenemit". I thanë: pasha All-llahun do të mjafton kjo. Tha: Zjari i xhehenemit është për gjashtëdhjet e nëntë herë më i nxehtë se ky zjar". (Buhariu dhe Muslimi).

Gjithashtu Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, duke treguar se xhehenemi është një krijesë gjigande thotë:

{ يؤتى بجهنم يوم القيامة ولها سبعون ألف زمام مع كل زمام سبعون ألف ملك يجرونها } [رواه مسلم].

"Do të sjellin xhehenemin të lidhur me shtadhjet mijë frerë, secili fre do ta kapin shtatëdhjet mijë melek dhe do ta tërhjekin". (Muslimi).

Kab El-Ahbari, rahimehull-llah, duke treguar për zjarin e xhehenemit tregon e thotë:

( والذي نفس كعب بيده لو كنت بالمشرق والنار بالمغرب ثم كُشف عنها لخرج دماغك من منخريك من شدة حرها! فيا قوم هل لكم بهذا قرار؟ أم لكم على هذا صبر؟ يا قوم إن طاعة الله أهون عليكم والله من هذا العذاب فأطيعوه )

"Pasha Ate që në Dorë të Tij është shpirti i Kabit, po të ishe në lindje kurse zjari në perendim e të zbulohej do të dilte truri nga hunda prej nxehtësisë së madhe që ka! O njerëz, a mund të qëndroni karshi kësaj nxehtësie, a mund ta duroni këtë gjë? O njerëz, respekti ndaj All-llahut është më i lehtë se ky denim, andaj respektone".

Ushqimi i banorëve të xhehenemit është zekumi, kurse pja e tyre lëngu i nxehtë.

Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë:

{ لو أن قطرة من الزقوم قطرت في دار الدنيا لأفسدت على أهل الدنيا معايشهم فكيف بمن يكون طعامه } [رواه الترمذي وقال حسن صحيح].

"Poqëse një pikë nga zekumi bie në dynja do tia prishte njerëzve jetën, e çka të themi për ata që këtë e kanë ushqim të tyre". (sahih, Tirmidhiu).

إِنَّ شَجَرَةَ الزَّقُّومِ (43) طَعَامُ الأَثِيمِ (44) كَالْمُهْلِ يَغْلِي فِي الْبُطُونِ (45)

"Është e vërtetë se pema e Zekumit, do të jetë ushqim i mëkatarëve. Vlon si katrani (si pezhgveja) në barqet. Ashtu si vlon uji i valë". (Ed-Duhan: 43- 45).

Banorët e zjarit vazhdimisht do të jenë në denim, skane qetësi e as gjum, nuk kanë rehati e as pushim, por prej denimit në denim.

Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, na tregon se sa i dhembshëm është denimi më i vogël në xheneme duke thënë:

{ إن أهون أهل النار عذاباً من له نعلان وشراكان من نار يغلي منهما دماغه كما يغلي المرجل ما يرى أن أحداً أشد منه عذاباً وإنه لأهونهم عذاباً } [رواه مسلم].

"Njeriu me denim më të lehtë është ai që do të ketë nallane nga zjari prej të cilave do tu vlon truri ashtu sikurse vlon uji në kazan. Njerëzit do të mendojnë se ky vuan denimin më të madh, kurse ky do të jetë denimi më i lehtë". (Muslimi).

Nga këto vuajte dhe dhimbje ata do të shpresojnë vdekjen, mirëpo aty vdekje nuk ka, do tu nxihen fytyrat, do tu verbërohen sytë, do tu mbyllet goja, do tu thehet kurrizi dhe do tu grimcohen eshtrat:

إِنَّ الْمُجْرِمِينَ فِي عَذَابِ جَهَنَّمَ خَالِدُونَ (74) لا يُفَتَّرُ عَنْهُمْ وَهُمْ فِيهِ مُبْلِسُونَ (75) وَمَا ظَلَمْنَاهُمْ وَلَكِنْ كَانُوا هُمْ الظَّالِمِينَ (76) وَنَادَوْا يَا مَالِكُ لِيَقْضِ عَلَيْنَا رَبُّكَ قَالَ إِنَّكُمْ مَاكِثُونَ (77)

"Ndërkaq, kriminelët janë në vuajtje të përjetshme të xhehennemit. Atyre as nuk u lehtësohet (vuajtja) dhe aty janë të dëshpëruar. Ne nuk u bëmë atyre padrejtësi, por ata vetë kanë qenë horra. Dhe ata thërrasin: "O Malik, le të na e marrë shpirtin Zoti yt!". Ai thotë: "Ju do të jeni aty përgjithmonë!". (Ez-Zuhruf: 74- 77).

يُرِيدُونَ أَن يَخْرُجُواْ مِنَ النَّارِ وَمَا هُم بِخَارِجِينَ مِنْهَا وَلَهُمْ عَذَابٌ مُّقِيمٌ [المائدة:37].

"Ata përpiqen të dalin nga zjarri, por s'kanë të dalë nga ai, ata kanë dënim të përhershëm". (El-Maide: 37).

كُلَّمَا نَضِجَتْ جُلُودُهُمْ بَدَّلْنَاهُمْ جُلُودًا غَيْرَهَا لِيَذُوقُواْ الْعَذَابَ [النساء:56].

"Është e vërtetë se ata që mohuan argumentet Tona, do t'i hudhim në zjarr. Sa herë që u digjen lëkurat e tyre, Ne ndërrojmë lëkura të tjera që të shijojnë dënimin. All-llahu është i plotëfuqishëm, i drejtë".

Hasan Basriu, rahimehull-llah, thotë:

"U digjet lëkura gjat ditës shtatëdhjet mijë herë".

Veshmbathja e banorëve të xhehenemit është nga katrani, kurse ushqimi nga zjari.

All-llahu, xhel-le shanuhu, thotë:

سَرَابِيلُهُم مِّن قَطِرَانٍ وَتَغْشَى وُجُوهَهُمْ النَّارُ [إبراهيم:50]

"Petkat e tyre janë nga katrani (pezhgveja - zifti), kurse fytyrat e tyre do t'i mbulojë zjarri". (Ibrahim: 50).

وَسُقُوا مَاء حَمِيمًا فَقَطَّعَ أَمْعَاءهُمْ [محمد:15].

"… u shuhet etja me ujë të valë që ua copëton zorrët e tyre". (Muhamed: 15).

Krahaso gjendjen e këtyre njerëzve të pafat, të cilët rrotullohen në llojlloj denimesh, vuajnë në xhehenem aq shumë saqë edhe kodrat nuk mund t'i durojnë këto vuajtje, tregime që na e shkatërrojnë zemrën.

Të lidhur në pranga dhe me zinxhir:

إِذِ الأَغْلالُ فِي أَعْنَاقِهِمْ وَالسَّلاسِلُ يُسْحَبُونَ [غافر:71]

"Atyre do t'u vihen prangat dhe zingjirët në qafat e tyre e do të zhyten". (Gafir: 71).

ثُمَّ فِي سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعًا فَاسْلُكُوهُ [الحاقة:32].

"Mandej lidheni atë me një zinxhirë të gjatë shtatëdhjetë kutë". (El-Haka: 32).

Ibën Abasi, radijall-llahu anhu, thotë:

"Prangat dhe zinxhiri i vëndohet në prapanicë e i del në hundë. Nuk mundet të ngritet në këmbë dhe renditen në këtë zinxhir ashtu sikurse renditen karkalecat në krënde derisa të piqen".

Vëllau im i dashur, shiko këtë gjendje të vështirë në të cilën gjinden këta fatzi, paramendo veten tënde në vend të tyre, All-llahun e lusim që mos të jetë asnjë prej nesh në vendin e tyre, paramendo veten si të hedhin në zjar, kur vjen para urës së siratit dhe e shikon se është më e hollë se qimja dhe më e mprehtë se shpata, i sheh njerëzit duke rrëshqitur nga kjo urë dhe duke rënë në zjar, i sheh ata që janë para teje dhe trishtohesh, mirëpo ky trishtim nuk është asgjë në krahasim me rëshqitjen e këmbëve tuaja, të shtohet edhe ma shumë kjo llahtari kur të depërtojnë kthetrat e ndryshme në lëkurën dhe mishin tënd e të hedhin në zjar, kurse zjari me shpejtësinë e vet të kaplon dhe të djeg. Në këto çaste kur digjesh, të shkrihet lëkura dhe mishi, të thehen eshtrat, ti thërret, mirëpo askush nuk të mëshiron, në këto momente dëshiron të kthehesh prap që të pendohesh, mirëpo askush nuk të përgjigjet!

Paramendo veten pas një qëndrimi të gjatë në xhehenem, pasiqë të arrijë pikëllimi kulmin e vet, atëherë kur etja nuk durohet, të kujtohet pija në dynja, nxiton drejt hamimit, e mer një gotë nga Hazini, i cili është përgjegjës për denimin tënd, e kur e mer këtë gotë të shkrihet dora nga nxehtësia e kësaj gote, kur ta afrosh te goja yte, të shkrihet goja nga nxehtësia, kurse kur ta gëlltitish këtë lëng ta shkatron fytin, kurse kur depërton në bark, ti copton zorët copë copë, atëherë do të bërtasish, do të ankohesh, do të kujtohet uji i ftohtë dynjasë dhe kënaqësia e tij dhe do të ndish keqardhje. Sërish do të ndiesh dhimbje dhe do të nxitosh drejt pishinit përplot me hamim që të freskohesh sikur freskohet njeriu në dynja, duke pirë dhe u zhytur në te, e kur të zhytesh në hamim të çveshet mishi nga lëkura, prej kokës deri në këmbë, atëherë do të nisesh drejt zjarit me shpresë se ai do të jetë më pak i nxehtë, mirëpo do ta gjesh të kundërtën. Kur të digjesh me zjarin e xhehenemit sërish do të kthehesh në hamim, kështu do të rrotullohesh mes hamimit dhe zjarit, ashtu sikurse na e tregon këtë All-llahu, subhanehu ve teala, duke thënë:

يَطُوفُونَ بَيْنَهَا وَبَيْنَ حَمِيمٍ آنٍ [الرحمن:44].

"Ata do të sillen vërdallë ndërmjet atij (zjarrit) dhe ujit të vluar deri në kulminacion". (Er-Rahman: 44).

Do të kërkon rehati mes zjarit dhe hamimit, mirëpo nuk do të gjen as rehati e as qetësi.

Kur të shtohet pikëllimi dhe etja e të arrije grada shumë të larta të kujothet xheneti, një copë e zemrës tënde ta ze frymën nga keqardhja pse nuk je afër All-llahut dhe nga mërzia për begatitë e xhennetit, të cilin e ke humbur për shkak të mëkateve dhe gabimeve që i ke bërë, atëherë do të drejtohesh kah All-llahu duke bërtitur që të kthen në dynja që të bësh punë të mira, mirëpo askush nuk të përgjigjet një kohë të gjatë, e pastaj të thuhet:

اخْسَؤُوا فِيهَا وَلا تُكَلِّمُونِ [المؤمنون:108]

"Ai thotë: "Heshtni aty e mos më folni!" (El-Muminun: 108).

Pastaj All-llahu, tebareke ve teala, ta shton dëshpërimin dhe keqardhjen duke ta mbyllur derën e xhehenemit. Ska dëshpërim dhe keqardhje më të madhe se sa kur dëgjon kërcëllimin e mbylljes së dyerve të xhehenemit, sepse tani e kuptojnë se All-llahu e ka mbyllur këtë derë dhe se askush nuk ka për të dalur nga ky vend. U coptohet këtyre njerëzve zemra copë copë, u humbë tërësisht shpresa për shpëtim nga ky vend dhe nga denimi i All-llahut. Këtu e kupton atë që na ka treguar Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem: "përhershmëri, ska vdekje".

Denim, i cili nuk largohet nga trupi i tyre, mërzia që nuk përfundojnë, sëmundje që nuk shërohen, pranga që nuk zgjidhen, zinxhir që nuk hiqen asnjëherë, etje që nuk kalon asnjëherë, nuk mëshirohen edhe nëse qajnë, nuk u përgjigjet askush lutjeve të tyre, nuk pranohet pendimi i tyre, gjinden në denim të përhershëm dhe nënçmim të papërfunduar. Pastaj All-llahu, azze ve xhel-le, i dërgon melaqet që tua mbyllin çdo vrimë, që ti gozhdojnë me goxhda të zjarit dhe ti lidhin në shtylla të zjarit, nuk lihet të hyjë as erë e as frymë në vendin ku gjinden ata dhe i haron tërësisht All-llahut.

Paramendoni të gjindeni në një vend të mbyllur nga të gjitha anët dhe të haruar se ka dikush atje. A ka gjendje më të keqe se kjo?!

نَسُواْ اللَّهَ فَنَسِيَهُمْ [التوبة:67]

" Harruan All-llahun, prandaj Ai i harroi". (Et-Teube: 67).

إِنَّهَا عَلَيْهِم مُّؤْصَدَةٌ (8) فِي عَمَدٍ مُّمَدَّدَةٍ [الهمزة:9،8]

"Ai i mbyll ata, ua zë frymën. Ata janë të lidhur në pranga të njëpasnjëshme". (El-Humeze: 8-9).

E thërrasin dhe e lusin All-llahun që tua lehtësojë denimin, pas një kohe u vjen përgjigjeja:

اخْسَؤُوا فِيهَا وَلا تُكَلِّمُونِ [المؤمنون:108].

"Ai thotë: "Heshtni aty e mos më folni!" (El-Muminun: 108).

Hasan Basriu, rahimehull-llah, thotë:

"Këto janë fjalët e fundit që i thonë, e pas kësaj do të lëshojnë vetëm piskamë, britmë dhe lehje sikur të qenve".

Ska jetë më të keqe se kjo dhe ska njerëz më të këqinjë se këta, All-llahun e lusim që mos të jemi prej tyre. Humbje e madhe e cila nuk mund të kompenzohet në asnjë mënyrë. Pasha All-llahun vaj për mendjet që dëgjojnë për këtë denim dhe këtë vuajtje dhe i besojnë tërë kësaj, mirëpo nuk e përfillin aspak dhe nuk ikin nga kjo por veprojnë drejt saj me dëshirë dhe zgjidhje. La havle ve la kuvvete il-la bil-lah.

Vëllau im i dashur, ti që bën mëkate ndaj All-llahut, paramendo veten si banor të xhehenemit! A do të dakordoheshe me këto denime dhe vuajtje?

Nuk e besoj një gjë të tillë. Andaj pendohu te All-llahu, largohu nga gjërat që i urren Ai dhe afroju Atij me vepra të mira me shpresë së do të jetë i kënaqur me ty, qaj nga frika prej Tij me shpresë se do të mëshirojë gabimet e tuaja. Dije se reziku është shumë i madh, trupi është shumë i dobët, vdekjen e ke afër, All-llahu, xhel-le xhelaluhu, të mbikqyr dhe të sheh, andaj turpërohu prej Tij dhe mos e neglizho shikimin e Tij ndaj teje, mos nënçmo mëkatet që i bën ndaj Tij, mos shiko vogëlsinë e mëkatit por shiko madhësinë e Atij ndaj të cilit e ban mëkatin, e Ai është All-llahu, tebareke ve teala.

Mbushe zemrën tënde me frikë ndaj Tij para se të të mer shpirtin në befasi, mos iu shfaq Atij me mëkate sepse nuk mund të durosh Hidhërimin e Tij dhe nuk mund të rezistosh denimin e Tij. Kontrollo veten para se të vijë dita e takimit me Te, ndoshta të mëshiron dhe ti fal gabimet.

(vazhdon...)

Bekir Halimi

[altin55]

Kujto Ditën e Gjykimit IV


Kjo është pjesa e fundit me të cilën paraqitemi para jush duke folur për disa pjesë të jetës së Ahiretit. E lusim All-llahun të na shtojë besimin dhe të na jep mirësi në dynja dhe ahiret.


Një dritare drejt Xhennetit


Vëllau im i dashur, po të shkruaj për xhennetin, shtëpinë e begative, e cila është një shpresë shumë e shtrenjtë e secilit besimtar, me qëllim që të mendosh pak më gjatë për begatitë dhe gëzimet që gjinden në këtë vend, që të shtohet ëndërimi edhe më shumë për këtë shtëpi, sepse ai që e shpreson një gjë dhe e ëndëron do ta kërkon dhe do të punon për te. Nuk kam për qëllim shpresat e kota, shpresat e atyreve që zhyten e mëkate, shpresat e atyreve që nuk pendohen, sepse kjo nuk është shpresë por është mburavecllëk dhe i ngjanë atij që hedhë farën në tokë jopjellore, ose atij që pret frytë të xhennetit me fara të xhehenemit, ose atij që mbjell mëkate e dëshiron të korë shpërblime në Ditën e Gjykimit.

Shpresë e lavdëruar është ajo shpresë e cila të shtyn të punosh, sepse All-llahu, tebareke ve teala, pasiqë i tregon cilësitë e besimtarëve tregon se ata janë ata shpresojnë:

إِنَّ الَّذِينَ آمَنُواْ وَالَّذِينَ هَاجَرُواْ وَجَاهَدُواْ فِي سَبِيلِ اللهِ أُولَئِكَ يَرجُونَ رَحمَتَ اللهِ [البقرة:218]

"Ata të cilët besuan, ata që u shpërngulën dhe luftuan në rrugën e All-llahut, ata meritojnë të shpresojnë në mëshirën e Tij. All-llahu falë shumë dhe është mëshirues". (El-Bekare: 218).

A ka vend për shpresë ai që e le namazin dhe zhytet në harame dhe kur ti thuash: kujdes se çka vepron, ai të përgjigjet duke thënë: All-llahu fal dhe është i Mëshirshëm! Këtij i përgjigjemi duke i thënë: a nuk ke lexuar ajetin Kur'anor ku All-llahu, subhanehu ve teala, na tregon se:

وَإِنِّى لَغَفَّارٌ لِّمَن تَابَ وَءَامَنَ وَعَمِلَ صَالِحاً ثُمَّ اهتَدَى [طه:82]

"Nuk ka dyshim se Unë e fal atë që është penduar, që ka besuar, që ka bërë vepra të mira dhe që përqëndrohet për në rrugën e drejtë". (Taha: 82).

Ku është në këtë rast pendimi dhe puna e mirë?!

Vëlla i dashur, dije se dynjaja është ara e ahiretit, po edhe zemra është sikur toka, kurse besimi është sikur fara, adhurimet e shtojnë e mëkatet e pakësojnë, Dita e Gjykimit është dita e korrjes, andaj ai që ka mbjellur mirësi do të korrë mirësi dhe ai që ka mbjellur sher do të korrë sherr.

Kur e kanë pyëtur Zjedin: Si gdhive? Ka thënë: gdhiva duke e dashur të mirën dhe njerëzit e mirë dhe çdo gjë të mirë që kam mundësi ta bëjë nxitoj ta bëjë dhe jam i bindur në shpërblimin e saj, e nëse më ikë ndonjë vepër e mirë mërzitem dhe mallëngjohem për te.

Qëllimi është të tregojmë se ai që mendon më gjatë për xhennetin, gëzimin në te dhe begatitë që i ka përgaditur All-llahu për banorët e xhennetit, kjo e shtyn në punë të mira.

Habi është puna e atij që beson në Ditën e Gjykimit dhe në Shtëpinë e jetës së vërtetë, ku nuk ka vdekje, as sëmundje e as fatkeqësi, dhe nuk e kërkon këtë vend?

Pasha All-llahun, sikur mos të kishte këtu asgjë tjetër përpos se shëndet në trup, siguri nga vdekja, uria dhe etja do të mjaftonte si shkak që të braktiset dynjaja për te. si duhet të jetë gjendja jonë kur e dimë se banorët e xhennetit do të jenë mbretër të sigurtë, kënaqen në gëzime dhe lumturi, kanë atë që ua ka ëndja dhe ua pëlqen syri, atje do të mbeten përgjithmonë, vazhdimisht duke u rotulluar në llojet e ndryshme të begative dhe janë të bindur se këto mirësi kurë nuk përfundojnë.

Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë:

{ ينادي مناد أهل الجنة: إن لكم أن تصحوا فلا تسقموا أبداً، وإن لكم أن تحيوا فلا تموتوا أبداً، وإن لكم أن تشبُّوا فلا تهرموا أبداً، وإن لكم أن تنعموا فلا تبأسوا أبداً } [رواه مسلم]

"Do të thërret një thirrës i banorëve të xhennetit: këtu do të jeni të shëndoshë dhe nuk do të sëmureni, do të jetoni dhe nuk do të vdisni, do të jeni të rinjë dhe nuk do të plakeni dhe do të jetoni në begati dhe nuk do të vuani aspak". (Muslimi).

Begati të kulluar vetëm në xhennet mund të gjejmë.

Kurse në dynja sado që të kënaqemi, ajo ka vështirësitë e veta, sado që të qeshemi edhe do të qajmë, sado që do të gëzohemi edhe do të mërzitemi, dhimbjet janë më shumë se kënaqësitë, fillimi i begative është frikë, kurse fundi haresë.

Kurse begatitë e xhennetit nuk mund të vlerësohen as që mund të fantazohen.

Si ka mundësi të vlerësohen kur All-llahu i ka mbjellur me Dorën e Tij dhe e ka vërë vendbanim të njerëz të dashur te Ai, e ka mbushur me Mëshirë, Nderim dhe Kënaqësi të Tij. Begatinë e saj e ka përshkruar si fitore e madhe, kurse mbretërinë e saj me mbretëri të madhe. Ne te ka deponuar të gjitha mirësitë dhe ka pastruar nga çdo mangësi dhe defekt. All-llahu, azze ve xhel-le, na ka treguar në Librin e Tij Fisnik gjërat që i ka përgaditur për robërit e Tij në Xhennetet e ndryshme; llojlloj ushqimesh, martesë, vendbanime, veshmbathje, qumësht, mjalt, verë, ujë, mishë, mëndafsh, ari, pemë, hurije, lumenjë, pallate, etj. Begatitë e dynjasë nuk kanë asgjë të përbashkët me begatitë e ahiret përpos ngjajshmëri në emra, sepse të gjitha lajmet që na tregojnë për gjërat e përgaditura në xhennet, afër Zotit të botëve, është në kundërshtim me atë që është në këtë dynja edhe cilësi edhe në formë. Pra, pajtohen në emra, mirëpo dallojnë në realitet, shije dhe aromë.

All-llahu, xhel-le shanuhu, atyreve që e respektojnë u ka garantuar në xhennet atë që syri nuk e ka parë, veshi nuk e ka dëgjuar dhe as që i ka rënë ndërmend ndonjërit. Këto gjëra nuk i di as ndonjë pejgamber i dërguar e as ndonjë melek i afruar.

All-llahu, azze ve xhel-le, thotë:

فَلا تَعلَمُ نَفسٌ مَّا أُخفِىَ لَهُم مِّن قُرَّةِ أَعيُنٍ [السجدة:17].

"Pra, për ata që kanë vepruar, nuk di askush për atë kënaqësi (të zemrës e shpirtit) që u është caktuar atyre si shpërblim". (Es-Sexhde: 17).

Imam Mundhiriu, rahimehull-llah, thotë:

"Xhenneti dhe banorët e xhennetit janë shumë më lartë se kjo që përshkruhen. Mes begative të përgaditura për besimtarët është edhe fakti se nuk u kalben rrobat, nuk u përfundon rinia, begatia është pa fund, nuk vuajnë e as që përjetojnë ndonjë defekt. Begatitë e xhennetit ndodhin në formën më të plotë dhe më të mirë. Shfrytëzimi i begative të xhennetit nuk ka pasojë sikur shfrytëzimi i begative të dynjasë.

Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë:

{ إن أهل الجنة يأكلون فيها ويشربون ولا يتفلون، ولا يبولون ولا يتغوطون ولا يمتخطون } قالوا: فما بال الطعام؟ قال: { جشاء ورشح - أي عرق - كرشح المسك، يلهمون التسبيح والتحميد كما تلهمون النَّفَس } [رواه مسلم].

"Banorët e xhennetit hanë, pinë dhe nuk pshtyjnë, nuk urinosin, nuk kryejnë nevojë të madhe dhe nuk nxjerin qyre". Çka ndodh me ushqimin? Gogësim dhe djersë me aromë misku. Inspirohen ta lavdërojnë dhe falënderojnë All-llahun ashtu sikur inspirohen të marrin frymë". (Muslimi).

Banorët e xhennetit nuk flejnë që mos të largohen nga kënaqësitë dhe jeta komode me gjum. Ata janë të zhytur në begati e nuk janë si njerëzit në këtë dynja që flejnë. E kanë pyetur Pejgamberin, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem: A flejnë banorët e xhennetit? Ka thënë: "Gjumi është vëlla i vdekjes, kurse xhenetlitë nuk flejnë". (Sahih, Taberaniu dhe Bezari). Tërë kjo ndodhë për shkak jetës së plotë që e jetojnë njerëzit në xhennet.

Gratë e Xhennetit janë të pastra, në aq shumë hadithe është treguar për to dhe me tregimë të atillë që e mahnisin kokën dhe e nxisin secilin njeri të mirë që shpreson All-llahun dhe Ahiretin që të veprojë vepra të mira dhe të pranuara te All-llahut, subhanehu ve teala, për të arritur atë që All-llahu, xhel-le shanuhu, ua ka premtuar besimtarëve të devotshëm.

Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë:

{ للرجل من أهل الجنة زوجتان من الحور العين، على كل واحدة سبعون حلة يُرى مخ ساقيها من وراء الثياب } [رواه أحمد]

"Xhenetli do ti ket dy hyri, secila prej tyre do ti ketë shtatëdhjet palë petka, i shihet palca e kërcikur të saj pas robave". (sahih, Ahmedi).

Gjithashtu janë përshkruar hyritë edhe në hadithe tjera për të stimuluar njerëzit në respekte ndaj All-llahut, azze ve xhel-le. Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë:

{ لو أن امرأة من أهل الجنة اطَّلعت إلى أهل الأرض لأضاءت ما بينهما، ولملأتها ريحاً، ولنصيفها على رأسها - يعني الخمار - خير من الدنيا وما فيها } [رواه البخاري]

"Poqëse një grua prej banorëve të xhennetit i shikon banorët e tokës do të shndërriste gjithë hapësirën mes tyre dhe do ta mbushte me aromë. Shamia që ka mbi kokë është më e mirë se sa dynjaja dhe çka ka në te". (Buhariu).

Madje edhe dielli me fuqinë, dritën dhe shkëlqimin e tij, i cili kur del në mëngjes ua kalon të gjitha dritave dhe kur perendon në mbrëmje nuk mund ta largojnë erësirën edhe nëse e përdorin mbarë rrymën elektrike, kurse:

{ لو أن امرأة من نساء أهل الجنة أشرفت لملأت الأرض ريحاً ومسكاً، ولأذهبت ضوء الشمس والقمر } [رواه الطبراني].

"Poqëse një grua prej banorëve të xhennetit do të shikonte tokë do ta mbushte me aromë, misk dhe do të eliminonte dritën e diellit dhe hënës". (Taberaniu).

Po përveç kësaj All-llahu, subhanehu ve teala, ka përgaditur edhe shtesa në xhennet, siç na tregon në suren "Kaf" ajeti 35:

وَلَدَينَا مَزِيدٌ [ق:35]

"Ata aty kanë çka të dëshirojnë, e te Ne ka edhe më shumë".

"Kalon një re mbi banorët e xhennetit dhe thotë: a nuk luteni të sjelli bereqete sikur shiu. Atëherë për çka të luten do tu bie". (Abdullah Ibën Mubareku).

Kethir ibën Murrete thotë:

( لئن شهدت ذلك لأقولن أمطرينا جواري مزينات ).

"Nëse e përjetoj këtë ditë do të lutesha: na sjell vasha të stolisura".

Begatitë e xhennetit dhe gëzimet që janë aty nuk mund të përshkruhen e as të fantazohen. Asgjë nga kjo dynja nuk mund të krahasohet me ato begati. Pema Tuba nuk gjindet kësisoj në dynja, përshkrimi i kësaj peme të le pa mend.

Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë:

{ إن في الجنة شجرة يسير الراكب في ظلها مائة عام لا يقطعها، اقرءوا إن شئتم وَظِلٍ مَّمدُودٍ } [رواه البخاري ومسلم]

"Në xhennet ka një pemë që kalorësi ecë në hijen e saj një qind vjet pa u ndalur, lexoni nëse doni ajetin: "Nën hije të gjëra (përhershme).". (Muslimi).

Kurse Imam Ahmedi, rahimehull-llah, regjistron një hadith në "Musnedin" e tij, se erdhi një njeri te Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, e tha: çka është Tuba? Tha: Është pemë në xhennet, mund të ecish në hijen e saj njëqind vjet, kurse nga degët e saja dalin rrobat e xhennetlive".

Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, nuk ka lërë pa sqarime as cilësitë dhe vetitë e xhennetlive, moshën, ngjyrën, gjatësinë, etj.

Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë:

{ يدخل أهل الجنة جرداً مرداً بيضاً جعاداً مكحلين أبناء ثلاث وثلاثين، وهم على خَلق آدم ستون ذراعاً في عرض سبعة أذرع } [رواه أحمد].

"Xhennetlitë hynë në xhennet të çveshur, qose, të bardhë, me flokë pak si kaçurrela dhe me sy të ngjyrosur, në moshë tredhjet e tre vjeçare. Të gjith do të jenë në gjatësinë e Ademit, alejhisselam, i cili ka qenë i gjatë gjashtëdhjet llërë (30 metra përafërsisht), kurse të gjërë shtatë llërë". (Ahmedi).

Imam Ibën Kethiri, rahimehull-llah, thotë:

"Në këtë gjatësi, gjërësi dhe moshë ka urtësi të qarta, sepse në këtë formë njeriu arrinë kulmin e kënaqësisë, pasiqë janë bashkuar vitet e fuqisë me mjetet e mëdha të kënaqësisë. Kur të grumbullohen këto dy gjëra arrihet kënaqësia e plotë dhe e fuqishme saqë një njeri ka mundësi të ketë marëdhënie me një qind vajzë beqare. Tregohet në hadithe se erdhi një njeri nga ithtarët e Librit dhe e pyeti Pejgamberin, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, duke i thënë: je duke pretenduar se xhennetlitë hanë dhe pinë? Tha:

{ نعم والذي نفسي بيده، إن أحدهم ليُعطى قوة مائة رجل في الأكل والشرب والجماع } قال: والذي يأكل ويشرب يكون له حاجة والجنة طيبة ليس فيها أذى؟ قال: { حاجة أحدهم عرق هو كريح المسك } [رواه الدارمي].

"Po, pasha Ate që në Dorën e Tij është shpirti im, xhenetlive u jepet fuqia e njëqind njeriut në ngrënie, pirje dhe marëdhënie". Përsëri i tha: Ai që han dhe pin duhet të kryn nevojën, kurse xhenneti është i pastër, nuk ka në te ndytësira? Tha: kryerja e nevojës ndodh me djersitje e cila ka aromë misku". (Daremiu).

A kanë pyetur Pejgamberin, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, a do të kemi marëdhënie me gratë tona në xhennet? Ka thënë:

{ أي والذي نفسي بيده إن الرجل ليفضي في اليوم إلى مائة عذراء } [رواه الطبراني]

"Po, pasha Ate që në Dorë të Tij është shpirti im, një njeri për një ditë do të ketë marëdhënie me një qind beqare". (Taberaniu).

Madje ka ardhur na hadithe se:

{ أن أهل الجنة إذا جامعوا نساءهم في الجنة عُدن أبكاراً } [رواه الطبراني أيضاً]

"Xhennetlitë kur të kenë marëdhenie intime me gratë e tyre në xhennet, ato sërish rikthehen beqare". (Taberaniu).

Pra, burrat me gratë e tyre në xhennet do të përjetojnë kulmin e dëshirave dhe sigurisë. All-llahun e lusim të na i shtojë mirësitë e Tija.

Xhenetlive u shtohet fuqia, u shndërrit fytyra, kanë pamje të bukur, jetë të këndshme dhe kjo nuk ndalet asnjëher.

وَفِى ذَلِكَ فَليَتَنَافَسِ المُتَنَافِسُونَ [المطففين:26]

"E për shpërblim të tillë le të garojnë ata që lakmojnë të mirën". (El-Mutafifin: 26).

لِمِثلِ هَذَا فَليَعمَلِ العَامِلُونَ [الصافات:61].

"Për një shpërblim të këtillë le të veprojnë vepruesit". (Es-Saffat: 61).

Për të patur jetë të këndshme duhet të kanë edhe moral të mirë. All-llahu, xhel-le shanuhu, thotë:

وَنَزَعنَا مَا فِى صُدُورِهِم مِّن غِلٍ إِخوَاناً عَلَى سُرُر مُتَقَابِلِينَ [الحجر:47].

"Ne kemi hequr prej zemrave të tyre çfarëdo urrejtje, e ata në mbështetëse qëndrojnë ballë për ballë njëri-tjetrit duke qenë të vëllazëruar". (El-Hixhr: 47).

Kurse Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, na ka treguar:

{ لا اختلاف بينهم ولا تباغض، قلوبهم على قلب رجل واحد، يُسبحُون الله بُكرة وعشية } [رواه البخاري].

"Nuk ka dallime mes tyre e as hidhërime. Zemrat i kanë një, e lavdërojnë All-llahun në mëngjes dhe mbrëmje". (Buhariu).

Aroma e këndshme që gjindet në xhennet përhapet anë e mbanë xhennetit me një shpejtësi shumë të madhe dhe secili xhenetli kënaqet duke e nuhatur këtë aromë.

Frytet e xhennetit nuk janë sikur frytet e dynjasë, sepse frytet e dynjasë vijnë në sezonë të caktuar, kurse frytet e xhennetit i ke në çdo kohë. Pemët në dynja herë kanë gjethe e herë skanë gjethe, kurse pemët e ahiretit çdo herë kanë gjethe dhe fryte.

أُكُلُهَا دَائِمٌ وَظِلُّهَا تِلكَ عُقبَى الَّذِينَ اتَقَواْ [الرعد:35].

"Shembulli (atributi) i xhennetit që u është premtuar të devotshëmve është: që nën (pallatet) të rrjedhin lumenj, që ushqimi në të dhe hija në të është e përhershme. Ai është përjetim i lumtur i atyre që ishin të ruajtur, e përfundimi i jobesimtarëve është zjarri". (Er-Rad: 35).

Frytet e xhenneti e ke shumë lehtë t'i vjelish edhe nëse gjinden ato në majën e pemës, sepse vet pema afrohet dhe të bie fryti në dorë.

وَذُلِلَت قُطُوفُهَا تَذلِيلا [الإنسان:14].

"Hijet e tyre (të pemëve) janë afër mbi ta dhe kalaveshët e pemëve janë të qasur shumë afër". (El-Insan: 14).

Secila pemë e xhennetit ka trungun nga ari, dheu është nga shafrani dhe misku, paramendoni se çfarë fryte mund të jep ky lloj i pemës, sigurishte se do të dalin frytë të mrekullueshme dhe të këndshme.

Xhenetlitë në xhennet do të kenë edhe çadra të cilët në asgjë nuk u ngjajnë çadrave të dynjasë.

Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë:

{ إن للمؤمن لخيمة من لؤلؤة واحدة مجوفة طولها ستون ميلاً، للمؤمن فيها أهلون، يطوف عليهم المؤمن فلا يرى بعضهم بعضاً } [رواه البخاري].

"Besimtari do të ketë çadër nga margaritari bosh, i gjatë gjashtëdhjet milë. Besimtari aty do të ketë gratë, do ti viziton ato, kurse aq e madhe është saqë nuk do të shohin njëri tjetrin". (Buhariu).

Ska dyshim se dhurata dhe begatia më e madhe e xhenetlive, ajo që i mahnitë tërësiht dhe i mallëngjon edhe më shumë shpirtërat e tyre është momenti kur All-llahu e largon perden dhe u mundëson banorëve të xhennetit që ta shohin. Kur ta shohin xhenetlitë All-llahun, subhanehu ve teala, do ti harojnë të gjitha kënaqësitë dhe lezetet që i kanë përjetuar në xhennet dhe do të shikojnë madhërinë e All-llahut, Zotit të botëve, subhanehu ve teala.

Imam Ibën Kethiri, rahimehull-llah, tregon nga Ebul-Meali El-Xhuvejni, se kur All-llahu, xhel-le shanuhu ti zbulohet xhenetlive, do të gurgullon uji i lumenjve të xhennetit, do të rradhiten pemët, do të shtohet gëzimi dhe galdimi, do të këndojën shpezët dhe do të shndërrasin edhe më shumë hyritë, mirëpo tërë kjo nuk do të largon shikimin e xhennetlive nga All-llahu, subhanehu ve teala, sepse kjo është kënaqësia më e madhe. E lusim All-llahun e madh që të na dhurojë kënaqësinë e shikimit në Fytyrën e Tij Fisnike.

Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë:

{ إذا دخل أهل الجنةِ الجنةَ وأهل النارِ النارَ نادى مناد: يا أهل الجنة إن لكم عند الله موعداً يريد أن ينجزكموه فيقولون: وما هو؟ ألم يثقل موازيننا، ويبيّض وجوهنا، ويدخلنا الجنة ويزحزحنا عن النار؟! قال: فيكشف لهم الحجاب فينظرون إليه، فوالله ما أعطاهم الله شيئاً أحب إليهم من النظر إليه ولا أقر لأعينهم } [رواه أحمد وصححه الألباني].

"Kur xhenetlitë të hyjnë në xhenet dhe xhehenemlitë në xhehenem, do të bërtet një thirrës: o xhenetli, te All-llahu keni një premtim të cilin dëshiron tua realizojë. Do të thonë: çka është ai premtim? A nuk na e rëndoi peshojën, a nuk na e zbardhi fytyrën dhe na shtiu në xhennet dhe na mbrojti nga zjari? Atëherë All-llahu do ta largojë perden dhe do të shikojnë në Te. pasha All-llahun, nuk u ka dhënë All-llahu gjë më të dashur e as më të këndshme për syrin tyre se sa shikimi në Te". (Sahih, Ahmedi).

All-llahu, azze ve xhel-le, thotë:

خَالِدِينَ فِيهَا لا يَبغُونَ عَنهَا حِوَلا [الكهف:108].

"Aty do të jenë përgjithmonë, e nuk kërkojnë të largohen nga ai (ose t'u ndryshohet)". (El-Kehf: 108).

Ska dyshim se kjo kënaqësi do të arrijë kulmin e vet kur ta marin vesh xhenetlitë se qëndrimi i tyre në xhennet do të jetë pa fund.

Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, na tregon:

{ يؤتي بالموت كأنه كبش أملح فيوقف بين الجنة والنار فيقول: يا أهل الجنة، فيشرئبون وينظرون. ويقول: يا أهل النار، فيشرئبون وينظرون. ويرون أنه قد جاء الفرج فيذبح الموت ويقال: يا أهل الجنة، خلود ولا موت، ويا أهل النار، خلود ولا موت، فازداد أهل الجنة فرحاً إلى فرحهم، وازداد أهل النار حزناً إلى حزنهم } [رواه أحمد والبخاري]، وزاد ابن أبي الدنيا: ( فيأمن هؤلاء، وينقطع رجاء هؤلاء ).

"Do të sillet vdekja në formën e dashit të majmë dhe do të vendoset mes xhennetit dhe xhehenemit e do të thuhet: o ju xhennetli, e ata do të zgjasin kokën dhe do të shikojnë. Do të thotë: o ju xhehenemli, e ata do të zgjasin kokën dhe do të shikojnë. Mendojnë se u ka ardhur shpëtimit. Do të theret vdekja dhe do të thuhet: o ju xhennetli, amshueshmëri dhe ska vdekje, o ju xhehenemli, amshueshmëri dhe ska vdekje. Xhenetlive do tu shtohet gëzimi edhe më shumë, kurse xhehenemlive do tu shtohet mërzia edhe më shumë". (Buhariu). Kurse në transmetimin e Ibën Ebi Dynajsë qëndron: "Do të sigurohen të parët dhe do të humbin shpresën përfundiisht të dytët".

Dijë valla i dashur se xhenneti nuk fitohet me shpresa të kota dhe pasim të epshit, kurse rruga e vetme që na shpie deri atje është respektimi i All-llahut dhe Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem.

Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë:

{ كل أمتي يدخلون الجنة إلا من أبى } قالوا: ومَن يأبى يا رسول الله؟ قال: { مَن أطاعني دخل الجنة، ومَن عصاني فقد أبى }.

"I gjith ummeti im do të hyjë në xhennet, përpos atij që refuzon. Thanë: kush do të refuzon o i Dërguar i All-llahut? Tha: ai që më respekton do të hyjë në xhennet, kurse ai që nuk më respekton vetëmse ka refuzuar".

Kujdes nga nepsi yt, sepse ky është pengesa kryesore në rrugën tënde drejt All-llahut, subhanehu ve teala, sidomos për ata që ecin në mbrëmje. Nëse njeriu nuk ka me vete nozull të imanit dhe llambë të bindjes, nuk do t'ia arrijë t'i tejkaloj këto barijera.

Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë:

{ مَنْ خاف أدلج، ومن أدلج بلغ المنزل، ألا إن سلعة الله غالية، ألا سلعة الله الجنة } [رواه الترمذي]

"Ai që frikohet ecë herët në mëngjes, kurse ai që del herët në mëngjes arrinë në destinacionin e tij. Dijeni se malli i All-llahut është i shtrenjtë, dijeni se malli i All-llahut është xhenneti". (sahih, Tirmidhiu).

Aq sa ma lart hypë udhëtari aq ma shumë shtohen britmat, tradhtitë dhe frikësimet, e nëse nuk ua vëndon veshin dhe vazhdon në rrugën e tij, tërë këto vështirësi dhe frikësime shndërrohen në siguri dhe rrugë e gjërë, e cila e shpie deri te shtëpitë më të larta, aty ka shenja dhe vendpushime që i ka përgaditur All-llahu, tebareke ve teala, për robërit e Tij. Mes këtij vendi dhe mes teje është vetëm vendoshmëria e fuqishme, durimi për çaste të caktuara, trimëria dhe lutja e gjatë.

I mençur është ai që e llogarit veten dhe punon për pas vdekjes, kurse i paaftë është ai që e pason epshin e tij dhe mbahet me shpresa të kota.

Dije se malli i All-llahut është i shtrenjtë dhe se për të arritur deri te ky mall duhet të përjetosh trishtime, brenga dhe pikëllime.

Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë:

{ حُفت الجنة بالمكاره، وحُفت النار بالشهوات }

"Është rrethekuar xhenneti me gjëra të vështira, kurse xhehenemi me epshe".

Xhenneti qenka i rrethekuar me gjëra të urrejtura, me vepra të vështira, me ikje nga harami, mirëpo përbrenda tyre ka kënaqësi dhe gëzime që nuk mund ti paramendosh. Kurse xhehenemi është i rrethekuar me epshe, epshe të zullumit, të barkut, të epshit, të devijimit, të sprovave, etj. janë të lehta, mirëpo përbrenda kanë dëme dhe denime të trishtueshme.

All-llahun, xhel-le shanuhu, e lusim që të na ndaja nga frika ndaj Tij aq sa të na largojë nga mëkati, të na dhurojë respekt ndaj Tij aq sa të arrijmë te xhenneti i Tij, të na dhurojë kënaqësinë e shikimit në Fytyrën e Tij, mallëngjimin për takimin me Te, duke mos përjetuar ndonjë fatkeqësi dëmtuese e as ndopnjë fitne devijuese dhe të na furnizojë Kënaqësinë e Tij të madhe dhe firdeusin e lartë. Amin.

وصلى الله على نبينا محمد وعلى آله وصحبه وسلم.

Bekir Halimi


Bekir Halimi,
2.9.2005