Shën Nektar Mrekullibërësi - 9 nëntor

[Albo]

Mrekullitë e tij të papërshkrue-shme në të gjithë botën i lënë pagojë ateistët! Athanas Kefalas lindimë 1.10.1846, në Turqinë evropiane, nga prindër të varfër e shpresëtarë me shumë fëmijë. Pasi mësoi shkrim e këndim punoi në Konstandinopojë. Kur ishte njezet vjeç u caktua mësues në një fshat të ishullit Kios, dhe mëqë i pëlqente jeta monakale që fëmijë, u qeth murg me emrin Llazar, në vitin 1876, në një manastir në ishull, ku dhe qëndroi për tre vjet - në vitin 1877 u hirotonis dhjak dhe mori emrin Nektar. Kur mbaroi “gjimnazin” e atëhershëm në Athinë studioi për teologjinë universitet (1882 -1885), i përkrahur nga patriku i Aleksandrisë Sofroni. Ai, e bëri në Aleksandri prift, predikues e sekretar të tij (1886), në Kairo e bëri mitropolit me titullin Pendapolit (1889). Ndërkohë meqë intrigantët e kthyen patrikun kundër tij, shkoi në Athinë dhe mori përsipër të jetë predikues në krahina të ndryshme dhe drejtor i Seminarit Kishtar të Rizarit të Athinës, të cilit i ngriti nivelin e tij të ulët(1894 - 1908 kur u largua vetë përshkak të shëndetit). Përherë ka ndriçuar flaka e tij për virtytin dhe mësimin e Ungjillit nepërmjet të cilave kultivonte shumë shpirtra; predikonte dhe në Pire. Më 1898 vizitoi Malin e Shenjtë për dy muaj. Më 1908 u tërhoq në manastirin femëror të Shën Triadhës në Egjina - sot Manastiri i Shën Nektarit -të cilin e kishte nisur që më 1904. Ushtrohej me përulësi, meshonte në shërbesa, bënte punë dore, ushqente shpirtin e atyre që vinin tek ai, jepte lëmoshë, shkruante dhjetëra vepra të rendësishme teologjike, libra mbi moralin dhe fjalimet, shkruante artikuj të ndryshëm. Në qinovin (manastirin) e tij të rreptë, me igumene të verbrën e shenjtëruar Kseni, u hidhërua dhe nga pushtetarët kishtarë dhe nga shpifjet për marrëdhënie jo të moralshme me murgeshat, ku si rrjedhim u poshtërua nga hetuesi… Pas një semundjeje me shumë dhembje, fjeti në Athinë (8.11.1920) dhe u varros në manastirin e tij. Gjatë zhvarrosjes së eshtrave të tij(1953), ato lëshuan miro.

[ilia spiro]

Per 20 vjet nuk u prish lipsani i Tij i Shenjte dhe leshonte miro sa here hapej me aroma te kendshme. Hir i perulesise dhe dashurise per Zotin dhe njeriun.

O i Shenjti Nektar, ndermjeto per ne!

[Mau_kiko]

Pershendetje te gjitheve!

Desh te beja nje pyetje mbi Shen Nektarin, mesa pashe nga pershkrimi mu duk thjesht nje murg i perkushtuar ne fene e tij, asgje cudiberese, pse eshte bere shenjtor?. Ndoshta jam i paqarte ne kete fushe prandaj po pyes.
Cfare kriteresh duhte te permbushi nje person per tu betre shenjtor?

Respekte!

[Albo]

Cfare kriteresh duhte te permbushi nje person per tu betre shenjtor?

Shenjtor nuk behesh dot me "forcat e tua", shenjtor te ben Perendia. Njeriu shenjterohet nga Hiri i Perendise. Perendia zgjedh qe te shenjteroje ata njerez qe bejne nje jete te denje ne syte e Perendise, nje jete me Perendine qe e gjejme ne Kishe dhe ne misteret e shenjta te Kishes. Ajo qe njerezit bejne eshte te pendohen per mekatet e tyre dhe te kerkojne me vetmohim, sakrifica dhe perulesi Perendine. Njeriu qe e var jeten, shpresen tek Perendia dhe gjithmone priret ne jeten e tij nga Vullenti i Perendise dhe jo nga vullneti i tij eshte nje njeri i shenjte.

Te paret qe i dallojne njerezit e shenjte jane vete besimtaret mes te cileve keta njerez jetojne per se gjalli. Pas vdekjes, Perendia i shenjteron dhe lumeron ne perjetesi keta njerez te shenjte, duke u dhene jeten e ameshuar dhe duke bere plot mrekullira: trupi i tyre nuk prishet pas vdekjes, trupi i vdekur leshon nje arome te mrekullueshme miroje, shenjtoret degjojne lutjet e besimtareve drejtuar atyre dhe u vine ne mbrojtje e ne ndihme. E fundit qe u njeh shenjterine ketyre njerezve te shenjte eshte vete Kisha Orthodhokse, e cila pas dekadash apo shekujsh pas vdekje, i nderon ne perjetesi keta shenjtore duke i shtuar emrat e tyre ne kalendarin orthodhoks. Kisha nuk eshte ajo qe vendos se kush eshte shenjtor apo jo, eshte Perendia dhe vete besimtaret, Kisha vetem sa konfirmon ate qe besojne besimtaret e saj.

Tani po u tregoj edhe disa gjera me shume nga jeta e Shen Nektarit, pasi kam lexuar librin e jetes se tij, publikuar edhe ne gjuhen angleze.

Jeta e Shen Nektarit eshte e mbushur me plot padrejtesi, padrejtesi qe do te vinin ne medyshje besimin e kujtdo. Keto padrejtesi e ndoqen gati gjate gjithe jetes, por per asnje moment ai nuk e vuri ne medyshje besimin e tij dhe perkushtimin e tij ndaj puneve te Perendise brenda Kishes. Ai e filloi jeten e tij si nje mitropolit i nderuar ne Egjipt, dhe nga majat me te larta te hierarkise kishtare dhe nga aspiratat e grigjes se tij per ta pare nje dite peshkop te tyre, ai u ndeshkua dhe u debua nga mentori i tij Patriku Sofron i Aleksandrise pa te drejte: njerez rreth patrikut shpifen per mitropolitin Nektar.

Ai u largua nga Egjipti jo vetem me turpin e ndeshkimit, por edhe pa nje lek ne xhep. U drejtua drejt Greqise me shprese se atje do te gjente mbeshtetje dhe do te mund te sherbente ne Kishen e Greqise. Jo vetem qe nuk gjeti mbeshtetje, por krahas perbuzjes kishtare iu shtua edhe perbuzja shteterore. Kjo eshte mbase edhe periudha me e veshtire e jetes se tij, ku ai ka vuajtur edhe per buken e gojes. Dhe ajo qe ishte interesante me Shen Nektarin, edhe pse ishte zhgenjyer nga gjithcka e kesaj bote, ai asnjehere nuk e humbi besimin ne Zot, dhe jo vetem kaq, por ai asnjehere nuk hoqi dore nga misioni i tij prifteror: ai nuk zgjodhi nje pune tjeter qe mund t'i siguronte edhe buken e gojes edhe nje jete me te mire, por nuk reshti se trokituri ne duert e mitropoliteve dhe shtetit grek per tu caktuar qe te sherbente ne nje kishe.

Pas shume vitesh te mundimshme, ai arriti qe te zere nje vend pune te pershtatshem per te, si drejtues i nje akademie/shkolle teologjike ne Athine ku mesonin te gjithe ata qe aspironin te beheshin prift. Shen Nektari ishte shume i ngritur nga ana teologjike, dhe ai ishte personi i pershtatshem per ate pune. Dy nga peripecite qe me ngelen ne mendje nga libri kur punonte ne kete shkolle, ishte e para me nje student qe u semur dhe u be shume keq, gati per te vdekur. Shen Nektari punonte gjate dites ne shkolle duke dhene mesim, e shkonte e gdhinte ne dhomen e studentit te tij te semure, duke u lutur per te. Pas dy javesh pa gjume, pasi te gjithe doktoret e kishin humbur shpresen per pacientin e tyre, ai u sherrua. Shen Nektari falenderoi Perendine e plotmeshirshem.

Nje tjeter moment ishte kur njeri nga burrat qe pastronin shkollen, edhe pse i semure nuk shkonte ne doktor pasi kish frike se mos e shtronin ne spital dhe kjo per te do te thosh te humbiste punen, ate pune me te cilen ushqente gjithe familjen. Shen Nektari i tha qe te shkonte ne spital e te kujdesej per veten, pasi do ta rregullonte ai me drejtuesit e shkolles qe te mos ta pushonin. Pastruesi i gezuar iku per tu kuruar dhe iu desh plot 1 muaj qe te kthehej perseri ne pune. Naten qe u kthye ne pune, kur shkoi te pastronte banjat e shkolles, cfare te shikonte, Shen Nektarin me rroben e priftit i cili lante dyshemene e banjes. Nje perulesi e jashtezakonshme. Pastruesi i habitur ne ate moment e kuptoi qe Shen Nektari kish bere punen e tij per plot 1 muaj qe ai kish munguar, ne menyre qe ai te mos humbiste vendin e punes. Dhe Shen Nektari iu lut qe te mos i tregonte njeriu qe ai i kish bere kete te mire.

Populli qe kish lene pas ne Egjipt, e kerkonte me ngulm qe te kthehej e te behej peshkop i tyre. Ata ishin mbeshtetesit e tij me te medhenj edhe per asnje moment as nuk e braktisen e as nuk e harruan bariun e tyre shpirteror. Shen Nektari mbajti korrespondence me ta gjate gjithe jetes se tij. Per shume njerez rreth Shen Nektarit, perfshi edhe femijen e tij shpirteror qe i qendroi prane ne Greqi gjate gjithe jetes se tij, besonin se ai nje dite do te vishte perseri roben e peshkopit. Por jo Shen Nektari, Perendia ia kish bere te qarte qe kish plane te tjera per te. Gjithe peripecite qe Perendia kish lejuar qe te binin mbi te gjate jetes, kishin per qellim qe te benin qe sherbetori i Perendise te fitonte virtytin e larte te perulesise, dhe pastrimin e shpirtit nga fryma e qoftelargut, fryma e krenarise.

Pas vdekjes, trupi i tij nuk u tret per plot 10 vjet dhe leshonte nje miro me arome te kendshme per kedo qe e vizitonte. Shume pelegrine nga gjithe Greqia e mbare bota do te vinin ta vizitonin kete dhurate te Perendise per shenjtorin pas vdekjes. Ate nderim qe ai nuk e mori asnjehere per se gjalli, Perendia ia dhuroi ne perjetesi per se vdekuri. Shume njerez te semure u sherruan duke iu lutur shenjtorit ose duke prekur lipsanin e tij te patretur.

Nje tjeter episod nga libri, nje besimtare greke i lutej shen Nektarit gati pernate dhe vinte ta vizitonte varrin e tij rregullisht. Kur e hapen varrin pas 10 vjetesh dhe pane qe trupi i tij ishte prishur, besimtarja u trishtua jashte mase, aqsa i pushoi lutjet e saja. Ate nate i del ne gjume vegimi i Shen Nektarit, qe i thote qe mos u merzit bija ime per prishjen e trupit, pasi eshte dicka e mire e jo e keqe. Tani qe trupi im u tret hiri mund te shperndahet ne cdo cep te Greqise duke u ardhur ne ndihme dhe rritur besimin mbare ketij populli. Besimtarja u zgjua ne mengjes e cuditur dhe e mrekulluar dhe iu rikthye lutjeve drejtuar shenjtorit. Mesimi? Asnjehere te mos veme ne medyshje planin e Perendise, edhe atehere kur nuk e kuptojme.

Episodi i fundit, nuk eshte ne liber por ka ndodhur vite pasi libri eshte shkruajtur. Ne nje fshat te larget e te izoluar te Rusise, fshataret kishin nje kishe te vogel por nuk kishin nje prift qe te meshonte ne te. Disa here rresht i kishin kerkuar metropolitit te dioqezes ne te cilen ata benin pjese qe te dergonte nje prift te pakten per Pashken e Madhe, por asgje nuk ishte bere ne kete drejtim. Per habine e fshatareve, ate vit erdhi nje prift qe meshoi gjate gjithe Javes se Shenjte para Pashkes. Diten e Premte te Zeze, disa gra te fshatit sollen edhe disa femije qe t'i pagezonin, por prifti u tha qe nuk eshte mire te pagezohen te premte, por te dielen e Pashkes. Dhe ashtu bene, te dielen kremtuan edhe Pashken bene edhe pagezimin e femijeve. Prifti iku nga fshati pas festimit te Pashkes. Kur mitropoliti i zones mesoi nga nje fshatar i cili po e falenderonte per priftin e derguar per Pashke, mitropoliti u habit pasi ai vete nuk kish derguar njeri ne ate fshat per Pashke. Kur u interesua me shume te mesonte se kush kish qene ky prift qe u kish vajtur, pa ne certifikatat e pagezimit te femijeve te pagezuar, se emri i priftit qe kish bere misterin e pagezimit kish qene Shen Nektari.

Dyert e Mbreterise se Qiellit jane gjithmone te hapura per nje shpirt te perulur, dhe i tille ishte edhe shpirti i Shen Nektarit. Nese duam te ecim ne hapat e tij, duhet te ushtrojme perulesine dhe asnjehere te mos lejojme qe vullneti yne i mbrapshte njerezor te behet pengese per veprimin e Vullnetit te Perendise ne jetet tona.

Albo

[Matrix]

Sot Kisha Orthodhokse perkujton Shen Nektar mrekulliberesin, nje shenjtor i shekullit 20. Per jeten e tij mund te lexoni me lart

[Matrix]

Shen Nektari i Pentapojes, nje pishtar i perulesise! Ai e duroi "kryqezimin" qe ju be padrejtesisht nga eproret e tij, ndaj dhe Perendia e lartesoi ne lavdi!

[ilia spiro]

Shen Nektari i Pentapojes, nje pishtar i perulesise! Ai e duroi "kryqezimin" qe ju be padrejtesisht nga eproret e tij, ndaj dhe Perendia e lartesoi ne lavdi!

Siç na meson dhe Zoti: "Lum te varferit ne fryme...

[ilia spiro]

"Kushdo që nuk ka provuar tundimin, nuk ka për të hyrë në Mbretërinë e Qiellit. Pa tundime, askush nuk mund të shpëtojë."

Shën Andoni i Madh

[neokastra]

Shen Nektari eshte nje shenjtor i diteve tona, i cili fjeti ne vitin 1920. Ky shenjtor u dallua gjate gjithe jetes se tij per dashurine e pakyrsyer me Zotin. E deshi aq shume sa dhe duroi aq shume. U perndoq qe i vogel vetem se i dergoi Perendise leter per ti dhuruar nje veshje me te ngrohte leter e cila ra ne duart e nje njeriu besimtar i cili ia plotesoi kerkesen, por qe zoteria e tij e ndeshkoi shume rende per arsyen sepse kujtoi se mos e kishte vjedhur. Perndjekja nuk iu shmang as kur ishte peshkop i Pentapolit ne Egjipt, ku smira e disa njerezve e beri te largohet nga Egjipti. Perndjekja nuk iu shmang as ne Athine ku vuajti deri ne kufirin minimal te mbijeteses. Perndjekja nuk iu shmang edhe kur ishte drejtori i gjimnazit Rizarios. Perndjekja nuk iu shmang as kur themeloi manastirin e motrave ne Egjina, Perndjekja nuk iu shmang edhe ne ditet e fundit te jetes nga akuza te tmerrshme. Megjithate ai u rrethua nga dashuria e te gjithe atyre qe ishin prane tij. Ai u nderua nga bijte e tij shpirterore qe jo pak here i ndhmoin shpirterisht dhe nga sherimi i semundjeve pas lutjeve te tij asketizuese. Nderimi nuk i mungoi as kur vizitoi Malin e Shenjte ku eterit e shenjte te Republikes parapane shenjterine e tij. Nderimi nuk i mungoi nga askush qe e njohu nga afer. Nderimi nuk i mungoi as diten kur fjeti ne spitalin e Athines kur ne shtratin tjeter rroba e tij e hedhur ne menyre te crregullt sheroi nje te semure, rruga qe beri trupi i tij i pajete per ne ishull u shoqerua nga populli me temjane te ndezur, te demonizuarit u sheruan, e pamoralshmja beri dhurate e pare te pendimit diten e hapjes se varrit te tij. Trupi i tij mbeti i paprishur per shume kohe si deshmi ndaj atyre qe nuk e pranonin jeten e tij te shenjte. Sot ai nderohet nga tere bota e krishtere ortodokse por dhe nga katoliket pavaresisht se eshte shenjtor i komunitetit ortodoks.
Sot ne nje kend te kishes se ndertuar prej tij ndodhet nje vend ku jane vendosur shume dhurata te cmuara te cilat jane dhurata nga njerezit qe moren ndihmen e tij.
Kam pasur rastin te jem personalisht ne manastirin e Shen Nektarit ne Egjina dhe vertet vertetova se Shenjtoret nuk jane vetem te atij vendi ku jane lindur, apo jetuar si te krishtere, por jane te Perendise.

Video eshte bere vitin e shpalljes se tij shenjtor 1961 gjate ceremonise per shenjterimin e tij ku merr pjese vete Patriarku.

[neokastra]

Vargjet e kesaj kenge te kompozuar nga murgjerit e manstirit te Simonapetros ne Malin e Shenjte i ka shkruar Shen Nektari. Kendohet nga murgjer greke dhe shqipetare ne shqip nga manastiri i Simonapetros.