NDIHMOMĖNI TĖ QESH!
Nuk mundem,
....................... nuk mundem,
nuk mundem.
E pashe Atdheun lakuriq,
(vetem pa miq e shoke)
mundohej te kepuse nje dege dafine
nga lavdia e shekujve.
Atdheun e dija te urritur!
Por sa i vogel qenka!
As nje dege nuke e kepuste dot.
E mora per dore
ta rrit ne zemren time...
Vellezer-
Po e kerkuat Atdheun,
e kam une.
Ndihmomeni te qesh.
Ndihmomeni te gezoj.
Atdheu eshte lakuriq!
1963
Trifon Xhagjika (1932-1963) u lind ne nje fshat te Zagorise(Gjirokaster) ne nje familje te thjeshte qe shquhej per ndershmeri e patriotizem. Pasi kreu studimet e larta, sherbeu ne ushtri. Me 1963 u arrestua bashke me nje grup te rinjsh e u denuan me pushkatim. Poezia ishte pasioni i tij. Per rrethanat qe iu krijuan, ai botoi pak. Vargjet e tij shquhen per thellesi, ndjenje e sinqeritet. Mjaft nga poezite e pabotuara kane humbur. Nje pjese e tyre eshte botuar ne vellimin "Atdheu eshte lakuriq"(1994).
Ndėrgjegje me katrore tė zeza
Nate!
pa me shkruaj ti vete.
Ngjyra tende eshte e zeze
(nuk ka me te zeze se erresira tende)
Nate!
Pa me shkruaj pra vete
ne letren time
(letra ime eshte e bardhe,
si ndergjegjia e njerezve
me katrore te zeza per'rreth)
Ulu pra, prane tavolines
per njerezit c'njerezor!...
(letra ime eshte e bardhe
ngjyra tende eshte e zeze)
Ulu, pra, shpjet
prane tavolines
dhe shkruaj
per femijet qena bij qenash!
Shkruaj!
Kurse une,
me zerin tim,
do te therras,
sa qielli te coptohet
-"nuk mundem te shkruaj me,
pena m'u thyene 1958"
Jam une
Here here
ne oret e vona te nates
kur ndergjegjia fluturon per diku
une eci.
Pa meshire,
shkelmoj,
si kale i harbuar
rinine time
........
Miq!
Degjoni trokellimat e kalit te
harbuar?
Jam une!
Krijoni Kontakt