Rrefen Xhemal Tafaj..

[Brari]

Kush e gjen pjesen e pare ne GSH ta sjelle ketu..


GSH
--



Rrëfimi i ish-ministrit të ekonomisë komunale, Xhemal Tafait

"Byroja privatizoi gabimisht Tiranën brenda një nate"



--------------------------------------------------------------------------------



Serioziteti i veçantë me të cilin të prezantohet Xhemal Tafai, sfumohet shumë shpejt që në bisedën e parë me të. Duket se ish-ministri I qeverisë komuniste nuk mund të bëjë gjatë pa humorin e tij. Me ardhjen e tij në qeverinë e Adil Çarçanit, në vitin 1987, veç një pune kolosale që po bëhej në kryeqytetin shqiptar për të sjellë transformimet e mëdha që i ishin vënë për detyrë, ai solli me vete edhe një sens të fortë humori, që filloi të përflitej që në fillim në rangjet e larta të shtetit. Por, shpejt tipi i veçantë i Xhemal Tafait, ministrit më popullor dhe më pa komplekse në qeveritë komuniste, u bë interesant edhe për masën e madhe të publikut. Nuk mund të takoheshe me të dhe të mos qeshje. Nuk mund qe ai të bënte një takim me vartësit dhe të mos u shkaktonte atyre disa herë të qeshura të jashtëzakonshme sa të lëviznin tavolinat ku rrinin. Nuk kishte pasur rast që të thirrej në një mbledhje të rëndësishme jo vetëm qeverie, por edhe të Byrosë Politike, ku të mos gjente momentin për të futur atë të qeshurën që ai dinte t'ua shkaktonte njerëzve pa as më të voglin mundim. Ky është tipi i Xhemal Tafait, ish-ministrit të Komunales të Shqipërisë së viteve '87. Ai edhe sot në moshën 74-vjeçare, kur u shërben klientëve në lokalin e djemve të tij, nuk e lë mbrapa në asnjë rast humorin e tij karakteristik. Pikërisht në intervistën e dhënë për Gazetën Shqiptare, Xhemali nuk ngurron aspak që përveç arritjeve të tij të atyre viteve, të tregojë edhe të vërtetën e barcaletave që thuhen për të. Pikërisht sot, në numrin e dytë të intervistës së tij, ai rrëfen po me të njëjtin humor, një nga "bëmat" më të veçanta, që tregon më së miri figurat që kishin arritur të penetronin në udhëheqjen më të lartë të shtetit. Ai denoncon faktin që shumë prej tyre nuk kishin idenë se çfarë do të thoshte që ndërmarrjet të punonin me llogari më vete.

Zoti Xhemal, është e vërtetë se që në vitin 1990 ju keni guxuar të paraqisni para Byrosë Politike një plan privatizimi të njësive të shërbimeve të sektorit publik?
Ishte fillimi i viteve '90 kur ekonomia jonë po pësonte tronditje të fuqishme, aq sa çdo ditë e më shumë i bllokohej frymëmarrja. E veçanta ime kur bëja pjesë në qeveri, ka qenë se nuk e kam pasur asnjëherë për turp të thosha se vija në udhëheqje nga prodhimi apo nga baza. Nuk e kam mohuar kurrë madje se kam qenë pikërisht tornitori që prodhonte detalet e cilësive ekstra. Si i tillë, i kisha të qarta më mirë se anëtarët e tjerë të qeverisë shumë probleme që haseshin në praktikë në ndërmarrjet prodhuese apo në ato të shërbimit, të cilat nga mënyra e funksionimit të tyre po e çonin ekonominë tonë në të tatëpjetë të paimagjinueshme. Mendova që së bashku me ekipin e specialistëve të disa fushave që kisha në dikaster, të bëja një studim ambicioz. Ai studim do kishte të bënte në radhë të parë me shërbimin artizanal, të cilin e kishim në nomeklaturë. Në qoftë se do të kishim sukses në rendiment, kishim mendimin që me miratim në organet e larta të shtetit, ta aplikonim në të gjithë sektorët e tjerë, pra edhe në ata të prodhimit. Kjo do të fliste për një konceptim tjetër të mënyrës së organizimit të ekonomisë sonë. Unë menjëherë si e vura në plan, fillova nga puna.
Vijon ne faqen 17....


Barcaletat e mia lindën kur u bëra ministër

Xhemal Tafai është njohur nga opinioni si ministri që prodhonte humor në çdo vend dhe situatë. Sipas tij, humori mes fjalorit banal ka qenë vetëm si rezultat i detyrës së ngarkuar. "Në momentin që shkova në detyrë, - tregon ai sot për gazetën, - pashë se kisha të bëja me njerëz me nivel intelektual të ulët. Nga dikasteri që drejtoja unë vareshin ndërmarrjet e komunaleve nëpër rrethe, të cilat kishin në mes tyre deri dhe zanatçinjtë më të thjeshtë apo ata që ne ishim mësuar t'i etiketonim me lloj-lloj nofkash të rëndomta. . Pikërisht mes këtyre njerëzve, veç sakrificës apo përkushtimit për të pranuar çdo punë, ai gjeti edhe humorin edhe banalitetin mes atij humori. Ai tregon se ishte i detyruar t'i përshtatej atij ambienti jo vetëm shefi apo përgjegjësi siç quhej zakonisht në atë periudhë, por edhe drejtori, deri te ai vetë si ministër. "Erdhi një ditë që nuk e vija re sjelljen e pahijshme që bënte ndonjë element i asaj kategorie në lidhje me mënyrën e komunikimit. Madje nuk më vinte keq edhe për fjalorin që ata përdornin vend e pa vend, pavarësisht se kush mund të ishte prezent. Këtë gjuhë u detyrova të aplikoja edhe unë si ministër, që t'i përshtatesha ambientit që rrethonte sektorët që unë kisha në vartësi. Njerëzit që ne kishim të bënim, në të shumtën e rasteve ishin me të vërtetë të një niveli të ulët intelektual, por ishin tepër të bardhë nga zemra dhe shumë të pasur nga humori të cilin unë fillova ta doja shumë", tregon në rrëfimin e tij zoti Xhemal.

---------