Retushimi, ku enverizmi arriti rezultate te larta shkencore teknike..

[Brari]

lol


e sheh kte burrin me tha nji her njeri ktu e shum vite me pare..
punon tha ne laboratorin e atsh-se tha..
cfar bejne aty i thash..
bejne retushime tha..
si si thash.. cdo me thene qo..
ja tha e marrin nje fotografi tha ku ka dale ne originall..psh enveri mehmeti beqiri e shaqiri..lol.. dhe me urdher te enverit me mjeshteri tha e regullojne sikur aty ne foto ka dale enveri.. lefteri pali e mihali..
tere albumet tha e librat qe dalin jan me foto te retushuara tha.. sa dreqi nuk e merr vesh se cka eshte ne to e vertete e cka e pikturume retushume-fallco-enverume..lol. ja tha shok hamdiu tha eshte nje nga ustallaret aty tha..
e ku je parti e varfer thash.. lol.
u cudita.. eh me tha miku..sa ka zanati po ti nuku i kupton kto gjera.. or cun ..

nejse erdh demokracia dhe duallen palacolleqet qe kish bere enverizma ne cdo drejtim por dhene kte.. fushen e shtremberimeve te historise..

pra ne fshehjen apo fallcifikimn e ngjarjeve e fakteve e dokumentave..

turp..
cfar pret nga nje regjim ku i pari i tyre merret direkt me kto pislleqe..

--

gsh


--

Ja si u retushua historia e Shqiperise

» Dërguar më: 20/09/2009 - 15:02




Nga Mentor QUKU

Retushohet Mid’hat Frashëri dhe Atë Gjergj Fishta Kongresi i Manastirit u quajt nga bashkëkohësit, me të drejtë, kongresi i pajtimit të shqiptarëve. Të gjitha mashtrimet, apo retushimet që iu bënë gjatë kohës, deri më sot, kanë deformuar dhe rrethuar me mister këtë ngjarje madhore. Politikat e mbrapshta, sidomos ato antishqiptare, u përpoqën të çmontonin edhe mesazhin historik të kësaj ngjarjeje. Pyesim se cila është arsyeja e manipulimit të historisë së Kongresit të Manastirit? Përgjigja është e thjeshtë: Për shkak të dy protagonistëve, Mit’hat Frashërit, kryetar i Kongresit të Manastirit dhe At Gjergj Fishtës, kryetar i Komisionit të Alfabetit, si dy personazhe që u shpallën armiq të betuar nga regjimi komunist.
Procesverbali i vendimit të Kongresit të Manastirit
Shfletojmë vëllimin, kushtuar përgatitjeve, punimeve dhe jehonës së Kongresit të Manastirit, “Alfabeti i gjuhës shqipe dhe Kongresi i Manastirit”, botuar në Tiranë, 1972. Ky botim përbën një shembull ku tregohet se deri në çfarë shkalle politika e deformonte të vërtetën historike dhe mesazhin e saj. Libri ndahet në katër pjesë. Në pjesën e parë, nën okelion “Studime dhe kontribute”, janë përjashtuar kontributet e dy titullarëve të këtij evenimenti, Mid’hat Frashërit dhe Atë Gjergj Fishtës. Në këtë libër sulmohet Austria e cila në të vërtetë qe promotori dhe mbrojtësi më i madh i çështjes kombëtare, i kulturës dhe i arsimit shqip. Sulmohen gjithashtu jezuitët të cilët qenë të parët që zbatuan vendimet e Kongresit të Manastirit, duke botuar, revistën e tyre Elçija, me alfabetin e sapomiratuar në Manastir, që në prill 1909. Në pjesën e dytë të librit, paraqitur nën okelion “Artikuj dhe lajme nga shtypi shqiptar”, përfshihen botime nga të gjitha organet e shtypit shqiptar, ku ishin e ku nuk ishin, por nuk kishte vend për të vetmet kronika të kohës që gjëndeshin në dy organet e shtypit shqiptar, në Selanik, që drejtoheshin nga Mid’hat Frashëri, gazeta Lirija dhe revista Diturija. Në pjesën e tretë, të paraqitur në okelion “Materiale arkivore” ku botohen gjëra të dorës së dytë e të tretë, nuk përfshihen dokumentet bazë që flisnin drejtpërdrejt për punimet e Kongresit të Manastirit. Në AQSH ruhet një kopje e daktilografuar e vendimit të Kongresit të Manastirit, që, mesa duket, është bërë gati për botim. Një nga zyrtarët e shtetit ka vënë, në fund të fletës, me laps, shënimin: “Të botohet pa firma, ose të hiqen tre emrat, ose të lihen vetëm firmat e fundit”. Në antitezë me këtë veprim kemi sjelljen e revistës Leka e cila ribotoi, në mënyrë autenike dhe të plotë kronikën e Kongresit të Manastirit, të Mid’hat Frashërit, nga Lirija, shoqëruar me shënimin: “Na të “Lekës” zhvillimin e këtyne ndolljeve po i botojmë, si mbas dokumentave qi po nxjerrim prej fletoreve t’ona e të hueja e prej librave t’asajë kohë, 1908-1912, aq me randsi për të mkamun të kësaj Shqypni, të cillen e gzojmë sot.”
Dy fotografitë e
Kongresit të Manastirit
E dhimbshme është mënyra se si u veprua me dy fotot e famshme të delegatëve të Kongresit të Manastirit. Marubët e Shkodrës, andej nga vitet ’30, i morën nga revista Diturija e Mit’hat Frashërit, dhe i ribotuan në mënyrë dinjitoze, autentike, në formë kartolinash. Gjesti i tyre përbën një akt patriotik sepse me këtë mënyrë ata popullarizuan çastin historik, së bashku me mesazhin për bashkimin e shqiptarëve. Deri vonë, shqiptarët kanë patur për zemër që të dërgonin urimet e mesazhet e tyre për festa, përmes këtyre kartolinave. Ata në këtë mënyrë tregonin kënaqësinë dhe krenarinë e tyre për Kongresin e Manastirit, si dhe për mesazhin e bashkimit kombëtar që dha ai. Ndryshe u veprua me këto dy dokumente fotografike pas vitit 1944 nga regjimi komunist. Ata ose nuk u botuan, ose u botuan duke fshirë në mënyrë të trashanike imazhet e Mid’hat Frashërit e të Atë Gjergj Fishtës. Në ndonjë rast, u përpoqën të pikturonin me kujdes njollat, apo hapsirat boshe që krijoheshin nga fshirja fatale. Ishin dy autoritete absolute të kohës, të cilët me veprën e tyre letrare, kulturore dhe atdhetare kishin zënë vend në ranglistën e njerëzve më të shquar të kombit shqiptar, emrin e të cilëve nuk mund ta fshinte asnjë lloj ideologjie.




Enver Hoxha i zhduku te gjithe ...
» Dërguar më: 20/09/2009 - 15:01





Si u retushuan brenda një fotografie disa nga personalitetet e shquara të qytetit të Shkodrës? Dy patriotët e njohur gjirokastritë, Çerçiz Topulli dhe Mustafa Qulli, u vranë nga shovinistët malazezë më 1915, në Fushën e Shtojit, 3-4 km në lindje të qytetit të Shkodrës. Dy dekada më vonë, në shtator të vitit 1936, prefekti i Shkodrës, Javer Hurshiti, zbuloi vendin ku ishin varrosur dy dëshmorët, i gjeti eshtrat e tyre, të cilat i vendosi në dy arkivole dhe ftoi bashkinë e Gjirokastrës që të dërgonte një delegacion për të marrë pjesë në ceremoninë e përcjelljes së eshtrave të tyre që do të zhvillohej nga bashkia e Shkodrës. Me këtë rast niset nga Gjirokastra një delegacion i kryesuar nga Beso Gega. Mbasi pushoi një ditë në Tiranë, delegacionit iu bashkëngjit edhe Enver Hoxha. Ceremonia u zhvillua para ndërtesës së Bashkisë së Shkodrës më 14 shtator 1936. Janë të njohura dhe të botuara, në shtypin e kohës, fjalimet që mbajtën me këtë rast Padër Anton Harapi, si dhe Ernest Koliqi. Me këtë rast doli nga rreshti i dytë, edhe Enver Hoxha, i cili mbajti një fjalim që nuk u botua kurrë, por që u fiksua nga fotografi Kel Marubi.
Gjatë viteve të regjimit komunist, Enver Hoxha bëri gjithfarë manovrimesh për t’u paraqitur si protagonist në këtë eveniment. Duke qenë mjeshtër i mashtrimeve, ai bëri që kjo foto të botohej duke fshirë imazhet e të gjithë personaliteteve që gjëndeshin të pranishëm, në atë çast, në ballkon e duke lënë aty vetëm imazhin e tij. Gjithashtu Enver Hoxha gënjeu në kujtimet e tij se ai gjoja paska hequr xhaketën ka shpërvjelur mëngët dhe ka punuar me kazmë e lopatë për të gjetur eshtrat e dy dëshmorëve, në një kohë që kur erdhi delegacioni gjirokastrit në Shkodër çdo gjë ishte bërë gati që më parë. Po të krahasojmë foton origjinale që gjëndet në Fototekën Marubi, me atë të retushuar e të botuar në librat e kohës, ku paraqitet Enver Hoxha duke folur i vetëm në ballkonin e Bashkisë së Shkodrës, shihet qartë mashtrimi i bërë. Për këtë i referohemi albumit Gjurmë te historisë kombëtare ne fototekën e Shkodrës, Tiranë, 1982, fq.9. Ndërsa në foton origjinale (nga e majta e shikuesit), janë: 1. Maliq Bushati 2. Daut Çarçani 3. Spiridon Kasaroci 4. Patër Anton Harapi 5. Zenel Prodani 6. Enver Hoxha 7. Hafiz Ali Tari 8. Beso Gega 9. Ferdi Kumbaro 10. Fasli Ademi. Prej këtyre, Maliq Bushati, Padër Anton Harapi dhe Daut Çarçani u pushkatuan. Zenel Prodani (Kryetari Bashkisë së Shkodrës), u burgos. Po ashtu u burgosën Spiridon Kacarosi (Drejtori i Zyres Sekrete të MPB), Hafiz Ali Tari (Teolog), Fasli Ademi, (këshilltar i Këshillit të Bashkisë, industrialist) dhe Beso Gega (i cili mbas daljes nga burgu vdiq në rrethana tragjike). Ndalemi në tre prej këtyre personaliteteve të shquara.
Maliq Bushati: Lindi në Shkodër më 8 shkurt 1880. Nga fisi i njohur i Bushatlinjëve të Shkodrës. Vazhdoi shkollën Ruzhdije në Shkodër ndërsa studimet e larta i kreu në Robert College në Turqi, në vitin 1910. Bëri pjesë në Komitetin shqiptar të Stambollit. Është një themeluesit e komitetit Lidhja Kombëtare në Shkodër. Drejton gazetën Populli në Shkdoër në vitin 1919. Gjatë viteve të Luftës I Botërore është anëtar i Këshillit Bashkiak të Shkodrës dhe shef i degës së Shëndetsisë në Bashki. U zgjodh deputet në periudhat 1921-1923 dhe në vitet 1925-1937. Ministër i Punëve të Brendshme në 1939-1941 dhe kryeministër në 1943. Në 14 shkurt 1946 pushkatohet si kolaboracionist së bashku me Patër Anton Harapin dhe Lef Nosin.
Padër Anton Harapi: Lindi në Shirokë të Shkodrës më 5 janar 1888. Që në moshë të vogël hyri në seminarin e jezuitëve dhe pastaj në Kolegjin Franceskan që drejtohej nga Atë Gjergj Fishta. Vazhdoi studimet e larta për teologji, filozofi. Mori kulturë oksidentale në disa qytete të Austrisë Tirol, Salsburg dhe Schëarz. Kthehet në atdhe në vitin 1910 dhe shugurohet meshtar. Në fillim punon si mësues në Kolegjin e Fretënve. Në periudhën 1912-1913 shërben si meshtar në kishën e Arrës së Madhe në Shkodër. Në vitin 1916 meshtar në Dukagjin kurse në 1918 është famullitar në Grudë, ku edhe mori edhe lëndën për kryeveprën e tij Andrra e Pretashit. Angazhohet në politikën kombëtare. Organizon Grudën, Hotin dhe Triepshin dhe shkruan në emër të tyre memorandumin drejtuar Konferencës së Paqës në Paris në 1920. Së bashku me vëllezërit Mjeda, Dom Loro Cakën, Luigj Gurakuqin e tjerë, themelon dhe drejton gazetën opozitare të kohës Ora e Maleve. Merr pjesë në shtabin e kryengritjes së qershorit 1924. Pas rrëzimit të qeverisë arrestohet 2-3 herë dhe burgoset së bashku me shumë opozitarë të tjerë. Në vitin 1944 mbrojti çështjen kombëtare në rrethanat e pranisë së gjermanëve, duke u zgjedhur një nga katër regjentët e mbretërisë shqiptare. Martir i shqiptarizmës, në muajt e fundit të jetës u strehua në malet e Dukagjinit e për një kohë të gjatë të Shpella e Dragobisë. U zbulua befasisht në Plan të Shalës, ku qëndronte tek një plakë, ku kishte harruar protezën e dhëmbëve. U gjykua dhe u dënua nga gjyqi ushtarak në Tiranë. U pushkatua më 14 shkurt 1946.
Spiridon Kacarosi: Lindi në Shkodër më 5 shtator 1891. Ka prejardhje nga fisi i Suljotëve, transferuar në Korfuz. Gjyshi i tij erdhi në Shkodër në vitin 1845. Arsimin fillor dhe atë të mesëm e kreu në vendlindje. Studioi dhe dha provime në një shkollë të lartë tregtare. Më 1911-1913 morri pjesë në kryengritjen e Malësisë së Madhe. Në vitet 1913-1914 dhe 1921 botoi artikuj në gazetat Taraboshi. Në periudha të ndryshme qe nënprefekt në Mirditë, Përmet, Durrës, prefekt në Dibër, kryetar bashkie në Sarandë. Kreu detyra të tjera të larta në administratën shtetërore të kohës. Qe drejtues i shërbimit sekret shqiptar 1930-1937. Pati dy arrestime që u shoqëruan me denim me pushkatim, por që shpëtoi në rrethana të rastësishme: një herë nga pushtuesit sllavë në vitin 1915 dhe nga komunistët shqiptarë në 18 nëntor 1944. Në vitin 1952 debohet së bashku me familjen nga Tirana dhe vendoset në Shkodër. Në vitin 1952 burgoset. Në periudhën 1954-1958 qe i internuar në kampet në Shtyllas, Radostinë dhe Kuç të Kurveleshit. Vdes në Shkodër më 6 mars 1966.
Besoj se në të ardhmen historiografia shqiptare do të thotë të vërtetën mbi figura të tilla, me kontribute të shquara për gjuhën, historinë dhe kulturën kombëtare si, Mustafa Kruja, Padër Anton Harapi, Padër Zef Valentini, Padër Gjergj Fishta, Mid’hat Frashëri, etj., duke u zhveshur nga paragjykimet dhe mentalitetet e kohës.




Si u retushuan tre kryeministra
» Dërguar më: 20/09/2009 - 15:00





Në bllokun e fotografive që realizoi Kel Marubi në parlament, në Tiranë, veçojmë edhe fotografinë e grupit të deputetëve të Shkodrës dalë së bashku me deputetët e Bunjaj. Gjithsej janë dhjetë deputetë. Në këmbë janë Luigj Gurakuqi, Mustafa Kruja, Riza Dani, Shuk Gurakuqi dhe Kolë Thaçi. Ulur janë Halid Rroji, Dom Ndre Mjeda, Patuk Saraçi, Rexhep Mitrovica dhe Maliq Bushati. Bie në sy që deputeti i Bunjaj, Rexhep Mitrovica, ka patur kohë të vishet me kostum kombëtar e me qeleshe, çka flet shumë. Shikoni se si e ka katandisur këtë foto historiografia e regjimit: Janë hequr imazhet e tetë deputetëve: Tre prej tyre njihen se do të jenë më vonë kryeministra të Shqipërisë: Maliq Bushati, Rexhep Mitrovica dhe Mustafa Kruja. Pastaj vijnë Kolë Thaçi (ministër i financave dhe shkrimtar), Riza Danit (kryetar të Qarkut të Shkodrës në vitet 1945-1948), si edhe Patuk Saraçit, Shuk Gurakuqit dhe Halid Rrojit, personalitete të shquara. Fotografia ka përfunduar vetëm me Dom Ndre Mjedën ulur në karrike dhe Luigj Gurakuqin në këmbë. Shikoni si e kanë retushuar edhe figurën e Dom Ndre Mjedës, duke fshirë kapelën e priftit që realisht mbante në duar, si dhe duke hequr pullat e veladonit. Kjo bëhej nga historianët budallenj që shpresonin se kështu do ta zhvishnin Mjedën nga statusi i nderuar i meshtarit. Cilët ishin deputetët e retushuar?
Mustafa Kruja: Lindi në Krujë më 15 mars 1887. Ndoqi shkollën fillore në Krujë dhe pastaj gjimnazin e Janinës. Përfundoi studimet universitare për shkenca politike në Stamboll në vitin 1910. Nënshkroi aktin e Pavarësisë më 28 nëntor 1912. Në vitin 1917 është kryeredaktor i gazetës Kuvendi. Deputet në vitin 1921-1922, themelues i Bashkimit të Shenjtë dhe organizator i kryengritjes së marsit 1922, për të cilin shkak largohet jashtë atdheut dhe kthehet vetëm mbas revolucionit të qershorit 1924. Në vitin 1925 u vendos në Zara. U kthye në Shqipëri si kryeministër në vitet 1941-1943. Akademik me një mendje të ndritur, me kontribute të shquara në gjuhësinë shqiptare. Në tetor 1944 u largua për në Vjenë. Emigroi në Austri, Itali Egjypt, Francë. Në vitin 1951 emigroi në SHBA, ku edhe vdiq më 27 dhjetor 1958.
Rexhep Mitrovica: Lindi në Mitrovicë më 1888, ku kreu mësimet e para. Gjimnazin e kreu në Shkup, kurse arsimin e lartë e kreu në Stamboll. Shkroi në gazetat e kohës Bashkimi i Kombit dhe Shkupi. Është nënshkrues i aktit të Pavarësisë. Deputet dhe ministër i Arsimit në vitet 1921-1924. Në vitin 1925 emigroi në Austri dhe Francë. Anëtar i organizatës Bashkimi Kombëtar. Në 1939 kthehet në Shqipëri dhe emërohet anëtar i Këshillit të Shtetit. Burgoset në Porto-Romano të Durrësit nga i cili del vetëm pas kapitullimit të Italisë. Më 1 tetor 1943 zgjidhet deputet në Kuvendin e Shqipërisë ndërsa 1943-1944 është kryeministër i Shqipërisë. Emigron jashtë atdheut në fund të vitit 1944. Vdiq më 21 maj 1967, në Stamboll.
Kolë Thaçi: Lindi më 2 dhjetor 1886 në Shkodër. Mësimet fillore, teknike dhe tregtare i kreu në Koelgjën Saveriane të jezuitëve në Shkodër. Pasi kreu studimet në vitin 1905, e ndalën si mësues në po atë kolegj ku punoi deri në vitin 1911. Ka mbrojtur doktoraturën në Universitetin e Barit, Honoris causa në drejtësi. Mbas vitit 1911 është nëpunës i doganës së Shkodrës dhe më vonë drejtor i saj. Në vitin 1921 u zgjodh deputet i Shkodrës dhe qe ministër i Financave, në kabinete të ndryshme, deri në vitin 1938. U shqua si letrar: poet, prozator, përkthyes. Vdiq në Tiranë në vitin 1941.
Riza Dani: Drejtor i Drejtorisë së Përgjithshme të Drejtësisë në Shkodër, në vitet 1916-1918, nënkryetar i klubit “Bashkim” e i shoqërisë “Për të drejta Kombëtare” në Shkodër. Deputet në parlamentin shqiptar në vitet 1921-1923. Kryetar i Qarkut të Shkodrës, u dënua me vdekje më 22 janar 1948 në gjyqin e grupit të deputetëve, me akuzë për përgatitjen e kryengritjes së Postrribës dhe u pushkatua.
Shuk Gurakuqi: Këshilltar i Prefekturës së Shkodrës dhe kryetar i Shoqërisë Rozafat. Deputet në parlamentin e parë shqiptar në vitet 1921-1923. Patuk Saraçi: këshilltar në Prefekturës e Shkodrës, kryetar i Shoqërisë Vllaznija dhe deputet në parlamentin shqiptar në vitet 1921-1923. Halid Rroji: këshilltar në Bashkinë e Shkodrës. Deputet i Shkodrës në paralament 1921-1924 dhe pastaj 1925-1939.


-----------