Nivelim nga poshtė
Nga Ardian Vehbiu
Shekulli
Debati i tanishėm pėr varrimin administrativ tė albanologjisė nė Shqipėri i ngjan diskutimit tė mjekėve rreth kufomės nė morg, sepse vlen pėr tė shpjeguar shkaqet e vdekjes, jo pėr tė shpėtuar tė sėmurin. Ēka shqetėson nė pėrmbajtjen e kėtij debati nuk ėshtė aq cilėsia e prurjeve dhe e konstatimeve, sa zbrazėtia qė duket tė ketė lėnė pas shkrirja e instituteve akademike albanologjike; pikėrisht nė njė moment delikat pėr kombin, kur kultura dhe shoqėria po ndiejnė nevojė tė madhe pėr ta pėrvetėsuar shkencėrisht historinė e popullit, gjuhės, kulturės dhe trojeve banuar nga shqiptarėt.
Kritikat e rėnda albanologjisė shqiptare i kanė mbėrritur nga disa drejtime. Ėshtė thėnė se albanologjia ka ardhur duke u sunduar nga mefshtėsia dhe mediokriteti; se u ėshtė bindur verbėrisht politikave totalitare nė lėmė tė dijes; se u ėshtė shmangur temave madhore tė autoktonisė e tė etnogjenezės shqiptare, tė prejardhjes e parahistorisė sė gjuhės shqipe; se u ėshtė nėnshtruar shkollave tė ndryshme antishqiptare tė dijes; se ka bėrė politikėn e armiqve tė kombit, e kėshtu me radhė. Nga ana tjetėr, ndonjė kritik nuk ka ngurruar tė vėrė nė diskutim edhe vetė logjikėn e ekzistencės sė njė disipline tė veēantė tė studimeve shqiptare. Nė Panorama, Adri Nurellari shkon deri atje sa tė dalė me tezėn se (n)ė kushtet kur vendi ishte krejtėsisht i izoluar dhe nėn kėrcėnimin e vazhdueshėm qoftė tė armikut tė jashtėm, dhe qoftė tė armikut tė brendshėm, regjimi e shikonte tė volitshme qė tė improvizonte njė shkencė safi shqiptare tė quajtur albanologji, si pėr tė certifikuar e legjitimuar shkencėrisht atė qė regjimi kishte shkaktuar politikisht. (Kėtu dhe mė poshtė theksimi ėshtė imi, AV).
Nė tė vėrtetė, albanologjia u pėrftua si disiplinė e dijes, nė njė kohė kur Shqipėria ende nuk ekzistonte si shtet i pavarur; falė pėrpjekjeve tė dijetarėve nga shumė universitete tė Evropės, tė cilėt nisėn ti qasen problemit shqiptar nė mėnyrė tė shumanshme, duke ndėrthurur e sintetizuar nė njė pėrpjekje tė vetme gjuhėsinė historike, historiografinė, etnografinė, arkeologjinė, filologjinė, arkivistikėn dhe antropologjinė fizike e kulturore. Nuk ėshtė e tepruar tė pohohet se albanologjia, sidomos e shkollės historike gjermane, ishte njė nga mamitė e Shqipėrisė sė 1912-ės. Edhe vepra e Eqrem Ēabejt, mė i shquari albanolog shqiptar, dėshmon se ēfarė i solli dijes kjo metodė shumėdisiplinore qėmtimi.
Sikur regjimi komunist tė mos kishte pėrndjekur e shurdhuar shumė dijetarė qė kishin filluar tė shquheshin nė vitet 1930, ndoshta arritjet e albanologjisė shqiptare do tė kishin qenė edhe mė tė mėdha. Nga ana tjetėr, e me ripėrtėritjen e kombėtarizmit pas vitit 1968-tė, morėn hov edhe pėrpjekjet pėr ti vėnė kėrkimet albanologjike drejtpėrdrejt nė shėrbim tė politikave kulturore tė regjimit. Megjithatė, ėshtė meritė e pamohueshme e Akademisė sė Shkencave, tė krijuar nė vitin 1972, qė u bėri dot ballė trysnive dhe ftesave pėr aventurė, si ato pėr nxitjen artificiale tė studimeve pellazge ose etruske. Nėse edhe sot e kėsaj dite dijes dhe kulturės shqiptare nuk i mungojnė hipotezat dhe teoritė shkencėrisht solide e tė mbėshtetura pėr etnogjenezėn shqiptare, prejardhjen e gjuhės shqipe, vendin e saj nė familjen indo-evropiane; ose historinė e popullit shqiptar; ose kulturėn materiale dhe folklorin, pėr kėtė mirėnjohja duhet ti shkojė edhe pėrpjekjeve tė mėdha sistematizuese, ose drejtpėrdrejt kėrkimore, tė Akademisė sė Shkencave.
Tė kritikosh sot studimet albanologjike nė Shqipėri, pse i janė shmangur kėsaj apo asaj teme madhore, ose pse nuk kanė arritur tė vėrtetojnė kėtė apo atė hipotezė historike, do tė thotė tė mos kuptosh asfare si i qaset sė vėrtetės dija; ose tė kujtosh se kjo dije i vlen shoqėrisė vetėm si instrument ideologjik, pėr tė arritur qėllime dhe objektiva qė me tė vėrtetėn nuk kanė tė bėjnė. Akademia e atėhershme, e udhėhequr nga Aleks Buda, tregoi integritet tė madh kur nuk ua vuri shumė veshin thirrjeve tė Enver Hoxhės pėr tė hulumtuar rrėnjėt pellazgjike tė shqipes e tė shqiptarėve; sepse studimet pellazge, nė atė masė qė shtjellohen me metoda shkencore, i pėrkasin mė shumė helenistikės se albanologjisė; dhe sidomos sepse kur vjen puna pėr gjuhėn, historinė dhe kulturėn e shqiptarėve, hulumtimet gjithnjė janė tė detyruara tė nisen nga e njohura drejt sė panjohurės, duke i rindėrtuar hap pas hapi periudhat pėrndryshe tė pa dokumentuara tė sė shkuarės kombėtare.
Kush ngrihet tė denoncojė tani albanologjinė shqiptare pėr mungesė guximi shkencor, ndoshta pėrnjėmend kujton se dijes mund tia imponosh autoritarisht jo vetėm objektet e kėrkimit, por edhe rezultatet; thua se ėshtė fjala pėr tė bėrė kėpucė me porosi, ose pėr tė prerė kostume te rrobaqepėsi. Nė kėtė pikė, akuzat se Akademia e Shkencave dogji nė altarin e turpit testamentet mė tė shenjta tė Rilindjes i pėrkasin sė njėjtės mendėsie brutalisht pragmatike si edhe propozimi i Adri Nurellarit, pėr ti komisionuar studimet shqiptare me tendera publikė sipas nevojės: Nėse me tė vėrtetė shteti do tė donte qė tė nxiste kėrkimet pėr probleme shqiptare, shkruan ky autor nė artikullin e lartcituar, fare mirė mund tė komisionojė kėrkime shkencore, nėpėrmjet shpalljes tė garave nė nivel kombėtar e ndėrkombėtar, duke ftuar institucionet kėrkimore apo akademike mė nė zė nė botė pėr tu angazhuar. Ashtu sikurse kemi hequr dorė qė tė prodhojmė vetė televizorė Lura e Adriatiku nė Durrės, sepse ato qė blejmė nga Philips apo Samsung na leverdisin mė mirė, po kėshtu kėrkimet shkencore pėr Shqipėrinė tė realizuara nga akademikė tė huaj mund tė jenė shumė mė cilėsore dhe tė leverdishme pėr vendin tonė se mbajtja e njė qendre permanente pėr kėrkime shkencore pėr problemet shqiptare.
Mirėpo albanologjia gjithnjė e ka mbajtur e do ta mbajė njėrėn kėmbė nė shkencė dhe tjetrėn nė kulturė; dhe kur vjen puna pėr studimet shqiptare, prurjet e vyera studiuesve tė huaj nuk mund tė zėvendėsojnė as tė konkurrojnė me prurjet e studiuesve vendas; siē mund tė duket menjėherė, po tė krahasohen dy studiues tė ngjashėm pėr nga metoda, si Jokli dhe Ēabej. Pėr mė tepėr, Nurellari duket se u vesh produkteve tė kėrkimit shkencor atribute produktesh teknologjike-utilitare, nėse vėrtet shpreson se pėrvetėsimi i historisė mund tė blihet nė treg si tė ishte vlerė pėrdorimi; edhe pse ngatėrresa mė e madhe kėtu, e mė e palejueshmja, ėshtė midis dijes si qasje e ēinteresuar ndaj sė vėrtetės, dhe pėrdorimit tė kėsaj dijeje nga ideologjitė.
Zelli plebeas pėr ta zhbėrė albanologjinė si veprimtari tė bashkėrenduar nė kulturėn shqiptare pėrkon me njė shtim marramendės tė sharlatanėve e tė sharlatanizmit nė dijen e sotme historike nė Shqipėri, siē e vė re mirė Monika Stafa nė njė artikull tani sė fundi nė gazetėn Shqip. Ky ėshtė po ai sharlatanizėm qė deri dje vėrtitej vjedhurazi nė skutat mė anonime tė forumeve shqiptare nė Internet, e qė herė-herė nxirrte krye nė ndonjė broshurė tė vogėl provinciale e tė vetėfinancuar nga autori; por qė tani kėrkon tė pėrfitojė nga zbythja e papėrballueshme e autoritetit dhe qendėrzimit nė dije, pėr ta kapur edhe Bastijėn e fundit qė i ka mbetur - ligjėrimin historik publik, tė cilin kėrkon ta riderdhė nė trajta rrėfenjash fund e krye mitike, nė shėrbim tė kombėtarizmit tė skajshėm. Edhe sa kohė do tė duhet ende tė kalojė, para se nxėnėsve tu jepen nė dorė tekste ku etruskėt, pellazgėt, trojanėt, spartanėt, egjiptianėt e lashtė, indo-evropianėt, madje krejt njerėzimi qė nga Adami dhe Eva, tė shpjegohen nėpėrmjet shqipes e shqiptarėve? Kush do ti pengojė sharlatanėt nė punėn e tyre kaq ngazėllimtare, pėr ti shpėrfillur e shkėputur lidhjet midis sė vėrtetės historike dhe vetėdijes kombėtare shqiptare? Tregu?
Diskutimi nėse ideologjia dhe miti kombėtarist e afrojnė apo e largojnė shqiptarin nga popujt e tjerė e nga kultura evropiane nuk i pėrket hapėsirės sė kėtij artikulli; por tė paktėn deri dje, gjuhėtarėt, historianėt, etnologėt, arkeologėt dhe filologėt e institucioneve akademike shqiptare mund tė krenoheshin se, me gjithė trysnitė nga autoritetet politike totalitare, ia kishin dalė ta mbanin albanologjinė nė shinat e dijes bashkėkohore; nė kuptimin qė Eqrem Ēabej, Shaban Demiraj, Idriz Ajeti, Frano Prendi, Kristo Frashėri, Hasan Ceka, Selami Pulaha - sa pėr tė pėrmendur pak emra - do tė dėgjoheshin me nderim e respekt tė madh nė tė gjitha forumet e kongreset ndėrkombėtare; si autoritete tė mirėfillta nė fushat e tyre, prodhues dinjitozė tė dijes dhe ndriēues tė mendjeve. Po e pėrfytyroni dot ēmund tė ndodhte sot, sikur tė pėrfaqėsoheshim nė kongres tė egjiptologėve me dikė nga sharlatanėt, qė tė referonte se Thoti fliste shqip? Edhe pse administrativisht pjellė e vizionit totalitar pėr dijen, Akademia e Shkencave arriti ta mbajė albanologjinė shqiptare larg teprimeve e mashtrimeve karakteristike tė akademive nė vende tė tjera tė Ballkanit - mjaft tė kujtoj kėtu elaboratet pseudo-historike, promemoriet dhe mitet e kultivuara nga Akademia nė Beograd, pėr tė pėrligjur primatin serb nė Kosovė. Po kush vallė do ta mbrojė sot kulturėn dhe shkollėn shqiptare nga interpretimet agresive e halucinante tė etruskologėve, pellazgologėve dhe ėndėrrshpjeguesve tė tjerė; ose nga pėrmbytja prej gjirizeve populiste tė Internetit?
Albanologjia nė Shqipėri kish filluar tė jepte shpirt qė para 1990-ės, pėr shkak se i mungonin albanologėt; totalitarizmi vėrtet arriti ti shtrydhė dijetarėt qė kish trashėguar prej sistemit tjetėr, por cilėsinė e punės sė tyre kėrkimore nuk e riprodhoi dot. Gjendja e mjerueshme e dijes sot nė Shqipėri i ka rrėnjėt nė periudhėn kur regjimi totalitar pėrnjėmend kujtonte se studimet akademike do ti mbante nė kėmbė e do ti ēonte pėrpara duke zbatuar vijėn e masave e duke burokratizuar kualifikimin shkencor, deri atje sa tė mos mbetej mėsues fshati pa mbrojtur disertacionin. Pėr fat tė keq, edhe shkrirja e tanishme e instituteve tė Akademisė, si institute tė pavarura, i shėrben po atij nivelimi nga poshtė, ose demokratizimi, qė dje bėhej nė emėr tė Marksit, sot nė emėr tė Adam Smithit. Ėshtė recetė e garantuar, pėr ta mbajtur kulturėn shqiptare tė ngujuar nė skajet mė tė humbura e tė harruara tė provincės evropiane; pėr ēka nuk kemi arsye tė ngazėllehemi
Krijoni Kontakt