Levizjet e Shqiptareve ne shekullin 13-14 sipas disa studiuesve

[BARAT]

Tannhauz,
n'cilin shekull fillon historia per ty?

O Baptist, per te gjitha hauzet me kete an bote, te cilet e mbane veten per Pilo Buli, historia fillon ne te ardhmen dhe zbret drejt se shkuares

[Baptist]

Shiko ketu c'fare i konsideron Sufflay Moloset. Asgje me teper se ajo qe me te vertete kane qene. HELENE. Jo, per gje, por duket se edhe Muzaka e konsideronte veten me prejardhje helene (trillim sigurisht, por c'te bejme).

Lexo nga nje here se c'ke cituar vete dhe mendo ne se perputhet me konkluzionet qe te kane mesuar ne klase.

Tek citimi yt, Sufflay shkruan qe qe Epir ne Gjuhen Albaneze (te Grek-transliteruar) quhet Pylleria. Pyrreria, Pirreria eshte nuk eshte vecse Helleria/Hylleria ne formen origjinale shqip. (Mund ta kishit bere edhe Pularia)

Pertoj te kthehem edhe njehere dhe te citoj 100 vende ne forum ku me argumente eshte deshmuar se Hylli dhe Gerioni bir i Kryeartit, mbreti me i lashte i njohur i Epirit, jane nje. Prej ku dhe emri i lashte Hylleria dhe Hyllandar. Po thone qe edhe Epira=Elektra, cupa e Atlasit i ka dhene emrin. Ajo qe ben lemsh gjithe njerzimin eshte se Kryearti, Dardani, Agimus, Herakles kane te njejten prejardhje, jete, numer dhe emra femijesh. Kjo perralla e dyte (e Epires) "deshmon" qe Herakle qe bir i Zeusit nga Epiren Atlasit. Kodiket e lashte te qishes tende na tregojne qe Zeus qe mbret i Dardaneve. Me ndihmen e komunitetit musliman u sollen materiale qe deshmojne se Hermesi/Thoti kishte emeruar Zeusin (Zedhenesin?) ne Greqi, te cilet ju grekte e rinj e riquajtet Aesklep.

Po ama, Bulinet Ilire qe u vendosen aty ku jane edhe sot nga Hylli bir i Herakles thote nje llum i antikitetit. C'ne t'i behej vone Herakles te vendoste Iliret ne vend qe te shikonte te vendoste Greket? Mos te themi qe biri Herakles quhet Hyll, nje emer qe ruhet ne shqip sot e kesaj dite po eshte bere Ilia/Ilias ne ggraqishten e re. Qe te humbni gjurmet Iliat i keni shumezuar ne cdo cep. Numero nje here sa shentore Hylla keni ne kishen greke. Po une po shkruanj per ate te parin fare, ndonese asnje nga keta nuk ju perket.

Nga do qe ta zesh Tan i Hauzeve nje gorille e madhe te del mu ne derezen nga deshiron te kalosh origjinat e andarteve.

[Hyllien]

E ka thene mire BARATI, por po e them dhe une. Eshte qesharake te merret per baze Sufflai kur flitet per koherat e lashta dhe jo per ato te mesjetes. Sufflai mbahet si nje autoritet( edhe pse kurre nuk u la ta thote fjalen e fundit, zbulimin e tij me te madh tek Acta Albaniae e fundit, madje shumica e librave te tij jane EDITUAR nga serbet) i mesjetes dhe jo i antikitetit.

Kjo eshte tamam te fillosh nga e ardhmja e te shkosh ne te shkuaren. Por kur behen supozimet, ose me sakte kur faktohet se shqiptaret nuk KANE ardhur nga asnje cep i globit dhe nuk ka asnje kronike te thote dicka e tille, pra rrjedhimisht ata jane pasardhes se aborigjeneve te Ballkanit, pra Pellazgeve qe qeverisnin Epirin, Ilirine dhe Greqine, atehere te gjithe te hidhen ne fyt.

Ky esht vetem fillimi sic e ka thene dhe vete Tannhauseri,i cili populi ka rreth 2000 vjet qe uleret fort e me fort dhe tani jane kthyer ne sorra. Ka nje aresye per keto uleritje, dhe heret a vone do perballoni realitetin e pashmangshem, qe jeni jevgj te ardhur nga azia e afrika dhe keni patur fatin e madh te bini ne kontakt me nje popull bujar si Shqiptaret, dhe kjo shikohet DITE PER DITE ne kafsherirat dhe barbarizmat qe kryeni o pasardhesit e "grekeve"(helenet lejeni tjeter kujt - kot Sufflai nuk permend ate emer dhe jo "graecia").

[Darius]

Lexo nga nje here se c'ke cituar vete dhe mendo ne se perputhet me konkluzionet qe te kane mesuar ne klase.

Tek citimi yt, Sufflay shkruan qe qe Epir ne Gjuhen Albaneze (te Grek-transliteruar) quhet Pylleria. Pyrreria, Pirreria eshte nuk eshte vecse Helleria/Hylleria ne formen origjinale shqip. (Mund ta kishit bere edhe Pularia)

Pertoj te kthehem edhe njehere dhe te citoj 100 vende ne forum ku me argumente eshte deshmuar se Hylli dhe Gerioni bir i Kryeartit, mbreti me i lashte i njohur i Epirit, jane nje. Prej ku dhe emri i lashte Hylleria dhe Hyllandar. Po thone qe edhe Epira=Elektra, cupa e Atlasit i ka dhene emrin. Ajo qe ben lemsh gjithe njerzimin eshte se Kryearti, Dardani, Agimus, Herakles kane te njejten prejardhje, jete, numer dhe emra femijesh. Kjo perralla e dyte (e Epires) "deshmon" qe Herakle qe bir i Zeusit nga Epiren Atlasit. Kodiket e lashte te qishes tende na tregojne qe Zeus qe mbret i Dardaneve. Me ndihmen e komunitetit musliman u sollen materiale qe deshmojne se Hermesi/Thoti kishte emeruar Zeusin (Zedhenesin?) ne Greqi, te cilet ju grekte e rinj e riquajtet Aesklep.

Faleminderit Styx se spo kisha me nerva te pergjigjesha. Rrofsh.

[BARAT]

Postuar me pare nga AY... shkencetari dora e vete
Por ne vend qe te thoni faleminderit Greqise qe i pret Shqiptaret 7 shekuj tani (destinacioni i sigurte i c'do shqiptari), i kerkoni edhe llogarine.
He...

Epo ka arritur paturpesia rekorde marramendese. Nuk mbahet te kete pasur me te pacipe se kaq. U cliron vendin, i ben shtet i ben njerez u fal cdo gje dhe thone qe na keni edhe borxh. Kesaj i thone shkurt fare nga anet tona
Nema se s ma ke

Na edhe ca "borxhlinj" te tjere o shkencetar!
Po s ke faj dhe ti. Jabanxhi je. Do punosh edhe ti qe te hash. Po se realizove planin nuk te mban njeri ne pune. Vazhdo shoku komisar. Lart me lart o shoke flamujt e partise e te omonias.

-------------------------------------------------------------------

Zbulimi, Një poemë e botuar shqip në Greqinë e 1889

17/06/2007
• Arben Llalla-Gazeta shqiptare

Poema e vitit 1889, e shkruar në Pire nga një arvanitas i Greqisë,
për shumë arsye duhet të cilësohet e rëndësishme se deri më sot nga
studiues të ndryshëm nuk është botuar ndonjë studim për letërsinë e
vjetër të shqiptarëve të Greqisë që njihen me emrin arvanitas. Ky
krijim i madh vjershëtor, gjendet i botuar për herë të parë në
numrin e muajit maj të vitit 1889 në revistën “APOLLON”, që e
botonte D.K.Sakelaropulos në Pire të Athinës (“BESA”, Athinë, nëntor
1995, fq. 7).. Në këtë revistë, bashkëpunonin shkrimtarë dhe
dijetarë të asaj kohe në Greqi. Poema është ribotuar për herë të
dytë në gjuhën greke me komente nga studiuesi arvanitas Jani P.Gjika
në vitin 1995 në revistën “ BESA”, që e botonte “Lidhja e
Arvanitasve të Greqisë”. Vendosa t’i rrekem studimit të kësaj poeme
me rëndësi të veçantë për letërsinë e vjetër shqipe, për ta
transkriptuar me shkronja latine dhe përshtatur në gjuhën e sotme
standarde shqipe. Poema është shkruar më 26 mars të vitit 1889 nga
një arvanitas, i cili mbetet i panjohur deri më sot dhe, këtë poemë
ia kushton fejesës së princeshës Aleksandra të Greqisë me dukën e
madh të Rusisë, Pavlo Aleksandroviç, djali i perandorit të Rusisë
Aleksandrit të Dytë dhe vëlla i perandorit Aleksandër i Tretë.
Poema, ka titullin origjinal “NTE EPARA VASILOPOVA GIONE LEKSANDRA”
(PËR TË PARËN PRINCIPESHËN TONË LEKSANDRA). Vëllimi dhe numri i
revistës në të cilin është botuar poema i dedikohet D. Mesallës me
shënimin:
“Mbrojtësin tepër fisnik të letrave dhe muzëdashës me respekt të
thellë dhe mirënjohje i kushtojmë vëllimin e pestë të Apolonit.
Drejtori”. Vajza e mbretit të Greqisë, Gjeorgjit të parë dhe
mbretëreshës Ollga, princesha Aleksandra u martua në vitin 1889.
Martesa e princeshës Aleksandra me dukën e madh të Rusisë, Pavlon,
zgjati vetëm dy vite, sepse princesha Aleksandra vdiq në vitin 1891,
në Rusi, në moshën 21 vjeçare. Varri i saj gjendet në faltoren Petro
dhe Pavel në Petërburg (ish-Leningrad), me pjesëtarë të tjerë të
familjes perandorake ruse. Më 1889 erdhi Pavli në Greqi për të marrë
nusen e tij, princeshën Aleksandra, të shkojnë në Rusi, të martohen.
Kjo ngjarje i jep shkas një arvanitasi, që mbetet i panjohur për ne,
të shprehë poetikisht ndjenjat e tija duke e filluar poemën me
vargjet e njohura: Të këndoj në shqip/ në gjuhën heroike/ që foli
admiral Miauli/ Boçari dhe gjithë Suli.
Me fillimin e këtyre rreshtave, poeti na tregon, se gjuha që flitnin
shumica e heronjve të Kryengritjes greke të vitit 1821, ishte
shqipja. Në këto vargje përmendet admirali i madh Andrea Miauli i
cili ishte biri i Dhimitër Bokut ose Voku me prejardhje nga Eubeja.
Një stërgjysh i Andreas e ndërroi mbiemrin nga Boku në Miauli. Duke
marrë për mbiemër emrin e anijes Miauli ku ai punonte me vite të
tëra. Andrea Miauli, lindi më 20.5.1769 në ishullin e Hidrës4. Në
vitin 1822 Andrea, u zgjodh komandant i flotës detare të ishullit
Hidra. Revolucionit të 1821 Andrea Miauli, i fali 250.000 franga
floriri dhe tri anije luftarake. Miauli ishte një njeri i thjeshtë
dhe trim. Dinte të fliste gjuhën e mëmës shqipen dhe anglishten.
Gjuhën greke nuk e dinte dhe mësoi të shkruante greqisht vetëm emrin
e tij kur u bë Admiral. Ai nuk pranoi shumë dekorata dhe privilegje.
Kështu nuk pranoi dekoratën “Kryqi i Legjionit të Nderit” të dhënë
nga mbreti i Francës Karli X5. Miauli, vdiq më 21.7.1835, dhe u
varros në Pire. Zemra e tij është ruajtur në një kuti argjendi në
Ministrin Detare Greke. Në vargun e mëposhtëm, përmendet Boçari dhe
bëhet fjalë për fisin e madh trim të Boçarëve të Sulit, të cilët
kishin ardhur në Sul të Janinës pas vdekjes së Gjergj Kastrioti
Skënderbeut, me rreth 200 luftëtarë arbër dhe familjet e tyre. Nga
kjo familje e dëgjuar, dolën shumë burra trima si: Kiço Boçari,
Kosta, Dhimitri, Jorgji dhe kapedani i madh i Revolucionit grek të
vitit 1821, Noti Boçari. Por, më i njohuri, që mbeti në histori si
luftëtar trim dhe njeri i kulturës së shkrimit shqip, ishte Marko
Boçari, i lindur në Sul të Janinës më 17906. Ai, kur gjendej i
internuar në Korfuz, mësoi greqishten dhe bëri të famshmin “Fjalorin
dygjuhësh të greqishtes dhe shqipes së thjeshtë” më 1809, që e
shkroi Markoja vetë me ndihmën e babait të tij, Kiço Boçari (1754-
1813), xhaxhait Noti Boçari (1759-1841) dhe vjehrrit të tij, Kristaq
Kallogjeri nga Preveza7. Kjo vepër ishte përfundimi i nxitjes së
konsullit francez Pukëvil, siç pretendonte francezi vetë, përpjekje
të mësojnë suljotët shqiptarë greqisht dhe të merren vesh me grekët.
Sido që të jetë puna, fakt është se kemi të bëjmë me një hero që ka
shqetësime kulturore, që krijoi një vepër kulturore dhe, si
rrjedhim, me të drejtë, Marko Boçari, mund të quhet si realizuesi i
fjalorit të thjeshtë të parë greqishtshqip. Pra, me këto rreshta,
poeti, nis poemën e tij kushtuar princeshës Aleksandra që ai në
poemë e quan Leksandra. Në kohën kur është shkruar poema, studimet
albanologjike në Greqi ishin në fazën e lulëzimit. Në fund të
shekullit XIX flitej më shumë për bashkimin e Greqisë me shtetin
shqiptar të paqenë dhe krijimin e një mbretërie greko-shqiptare.
Pikërisht, për këtë bashkim, studiuesi arvanitas, i ndjeri Aristidh
Kola, ka botuar në vitin 1996 dokumentin historik me titull “Thirrje
e Lidhjes Arvanitase të Athinës drejtuar Vëllezërve arbër të
Arbërisë”. Ky dokument historik është shkruar në vitin 1899 dhe
parashtrohen arsyet për bashkimin e grekëve me shqiptarët në një
mbretëri të vetme. Pikërisht, për këtë bashkim, mbretëresha e
Greqisë, Ollga, dëshironte të mësonte gjuhën shqipe. Poema e vitit
1889, është shkruar në gjuhën shqipe apo arbërishte si e quajnë në
Greqi gjuhën shqipe. Duhet thënë se në shekullin XIX, gjuha shqipe
kishte një shtrirje të gjerë në Ballkan. Në Greqi, në fund të
shekullit XIX, gjuha shqipe flitej nga pjesa më e madhe e popullatës
e deri brenda në oborrin mbretëror. Bile në flotën detare, ushtarake
dhe tregtare greke flitej shqip. Për të shkruar poemën në gjuhën
shqipe ose arbërishte, autori në mungesë të një alfabeti të njësuar
të gjuhës shqipe, në ato vite ka përdorur shkronja greke.

(Fragment nga Poema)

Të këndonnë ndë arbërishte,
Ç’ ishtë gluhë trimmërishte,
Ç’ eflit nafarhu Miauli
Bocari, dhe gjithë Suli.

Të këndojmë në shqip
që është gjuhë trimërie,
që e fliste admiral Miauli,
Boçari, dhe gjithë Suli.

Duav diev ndë mal,
si të pa siprë ndë kal,
ufsheh bërdha ndë në re,
të ndritonjësh ti ndë dhe.

Doli dielli në mal,
si të pa sipër në kalë,
u fsheh brenda në re,
të ndriçohesh ti në dhe.
ndrito për mua ti të tha.

Kur ti vinje ka Tatojë,
Hëna dil ka Jmitojë,
tuke shtif sit’ e te pa,
ndrito për mua ti të tha.

Kur ti vije nga Tatoi,* ( mal në Atikë)
Hëna dilte nga Imitos,* ( mal në Atikë)
duke hedhur sytë e të pa,
ndriço për mua ty të tha.

Drita je çë sperëndon,
lulea e lulevet çë mblon
vendetë ka merudhi,
kado vete e kado rri.

Drita je që s’perëndon,
lulja e luleve që mbulon,
vendet nga kundërmimi,
nga do vete e nga do rrish.

Parnithi një krino nxuar,
e ka marudhia e hovë,
erdh një Dhuk’ e na emuar,
e ekev ndë Peterhovë.

Parnis* një zambak nxori, (mal në Atikë)
e nga aroma e hollë,
erdhi një duk dhe na e mori,
dhe e çoi në Petërburg.


Lulea e lulevet me fletë
bërdha ndë pallat jë vetë,
kur hin bërdha ndë një gardh,
ka gjithë luletë ti sbardh.

Lule e luleve me fletë
brenda në pallat je vetë,
kur hyn brenda në një gardh,
nga gjithë lulet ti zbardh.


Drita luan ndë diamant,
çel e shqep ndë një perlandë,
bërdha ndë si tënd çë luan;
edi vetëm’ aj çë ruan,
të sglidh më të mirën’ vajzë
për ti shkon ndë glisht’ unazë.

Drita luan në diamant,
çel e shqep në një perlandë,
brenda në sy tënd që luan?
E di vetëm ai që ruan,
të zgjedhë më të mirën vajzë
për ty shkon në gisht unazë.


Ketu e tri milë vjet,
vasillopuv nëk’ uvjet,
të mos ngjitej ati lart,
të shih Lenënë ndë Spart

Këtu e tremijë vjet,
princeshë nuk u gjet,
të mos ngjitej atje lart,
të shihnin Lenën në Spartë (Helena e Trojës)


Lenënë çë njer pastaij
ka të bukurit’ e saij,
një çë dh’ asajë i pëlqev
vasillopuv e rrëmbev.

Lenën që njeh pastaj
nga të bukurit e saj,
një që asaj i pëlqeu
princi e rrëmbeu.


Pastaij ka tri milë vjet,
na uleshe ti ç’ i glet
Lenesë, ndë kurm ndë si,
ndë t’ ecurë ndë bukuri.

Pas tremijë vjetësh,
na uleshe ti që i ngjan
Lenës, në trup, në sy,
në të ecur në bukuri.

Ndai menate del një ifth,
çë strros natën’ e embif,
për posh dheft’ e sjell ditë,
pra ja thonë ‘Afrëditë.

Ndaj me natë del një yll,
që shtron natën e mbyll,
për poshtë dheut e sjell ditë,
pra ja thonë Afërditë.

Ti je aij ifthi çë na sjell
ditënë kur del si diell,
ka pallati, e na rruse
ndë në horë, si një nuse,
me të tëmë me të tatë,
e të mblonmë me uratë.

Ti je ai yll që na sjell
ditën kur del si diell,
nga pallati, e na zbret
në qytet, si një nuse,
me të tëmë me të tatë,
e të mbulojmë me uratë.

[Baptist]

Nuk do ndalem te theksoj se si historikisht literatura shqiptare merr shembull Lenen e Trojes, ben krahasime me Diellin e Henen etj. Desha vetem te nenvizoj disa momente, qe per mendimin tim jane te rendesishme:

Duav diev ndë mal,

Po te vini re gjate gjithe poezise "v" eshte perdorur ne menyre alternative per te shkruar "L/I" dhe "u" pershembull: Diev (Diel/Diell/Dieu), por edhe Pelqev (pelqeu), Rrembev (rrembeu). Ne nje rast per te shkruar "g", pershembull uvjet per U gjet. Kjo i vertitet si litar neper kembe nje teorie te digammes qe duan te na detyrojne ta blejme.

Shikoni ketu Hova=Burg=Qytet
... e ekev ndë Peter-hovë.

.... dhe e çoi në Petër-burg.

Kjo perseritet disa vargje me poshte ku kemi:

ndë në horë, si një nuse,
në qytet, si një nuse,

Te jete Kos-Hova, qyteti KOS?

Shikoni kety menyren interesante te te shkruarit te Yllit is IFthi. Te jete Fthia Hylleri?

Ndai menate del një ifth,
çë strros natën’ e embif,
për posh dheft’ e sjell ditë,
pra ja thonë ‘Afrëditë.

Ndaj me natë del një yll,
që shtron natën e mbyll,
për poshtë dheut e sjell ditë,
pra ja thonë Afërditë.

Ti je aij i-Fthi çë na sjell
....
ndë në horë, si një nuse,
me të tëmë me të tatë,
e të mblonmë me uratë

Ti je ai yll që na sjell
ditën kur del si diell,
nga pallati, e na zbret
në qytet, si një nuse,
me të tëmë me të tatë,
e të mbulojmë me uratë.[/QUOTE]

Tata=T

Urata kerkuesve te se vertetes.

[Baptist]

Une i bera nje rishkrim njedoresh dhe me doli keshtu e di se me duhet ta rishikoj sepse e bera pa e lexuar fare as si teresi e as pershkrimin qe kishte siper...
dasat e dyfishta shenjojne zberthimin ose rileximin per te nxjerrur ne pah disa reflekse te nenkuptueshme per degjuesin e asaj kohe por qe sot kapen pak me më veshtriresi... do e rishoh edhe nje here me vone per te pare gabimet qe kam bere. Sepse kam pershtypjen se as ky fragment nuk eshte i plote dhe i vazhueshem, sepse mungon nje pjese e bukur e permbajtjes, pikerisht aty ku lidhet tregimi dhe nderrohet personazhi pa paralajmerim.. por e thash se do le per kur ta rishikoj.

Të këndonnë ndë arbërishte, //le t'kendojme ne arberisht
Ç’ ishtë gluhë trimmërishte, //qe eshte gjuhe epike/trimerish
Ç’ eflit nafarhu Miauli // qe e flet ...[eshte ne te tashmen]
Bocari, dhe gjithë Suli. //...vendet ku flitet...Suli/Hellada e vjeter.


Duav diev ndë mal, //U duk/shfaq Dieu/Hyu ne/mbi mal
si të pa siprë ndë kal, //kur ta pa hypur na kal
ufsheh bërdha ndë në re, //u fsheh brenda nder re
të ndritonjësh ti ndë dhe. //(qe vetem ti) te ndricosh permbi dhe
[ketu ose eshte leshuar nje varg ose eshte dhen ne dy variante vargu i fundit]


Kur ti vinje ka Tatojë, //Kur arrin afer Tatit
Hëna dil ka Jmitojë, //E te del Hena nga ? "Jamitoi"
tuke shtif sit’ e te pa, //Tuj l'shu syte e si t'pa
ndrito për mua ti të tha. //Zdrit per mua ty te tha


Drita je çë sperëndon, //ti je drite qe s'perendon
lulea e lulevet çë mblon //lulë mbi lule qe mbulon
vendetë ka merudhi, // vendet qe merr per udhe
kado vete e kado rri. //ngado qe shkon kudo qe qendron


Parnithi një krino nxuar, //Paridi je krerez nxori
e ka marudhia e hovë, //se ka uri, e me hov/shpejtesi
erdh një Dhuk’ e na emuar, //erdh nji Duke e na e mori
e ekev ndë Peterhovë. // dhe e mban ne Petrove

(ketu eshte pjesa ku e kam bere lloc sepse nuk kishte paralajmerim kuptimor fare as lidhje e vazhdimesi me personazhin e pare qe ishte mashkull)


Lulea e lulevet me fletë //Lule mbi lule e me krih
bërdha ndë pallat jë vetë, //brenda ne pallat rri vet
kur hin bërdha ndë një gardh, //kur hyn brenda nde Oborr
ka gjithë luletë ti sbardh. //nga t'gjitha lulet t'i me bardh


Drita luan ndë diamant, //vallezon drita mbi diamant
çel e shqep ndë një perlandë, //Del e bie mbi nje perlë
bërdha ndë si tënd çë luan; //ne syrin tend qe vezullon brenda
edi vetëm’ aj çë ruan, //qe e di vetem ai qe pret (si roje)
të sglidh më të mirën’ vajzë //te zgjedh vajzen me te mire
për ti shkon ndë glisht’ unazë. //qe t'i bjere per gisht unaze (martese)


Ketu e tri milë vjet, //Tash e tremije vjete
vasillopuv nëk’ uvjet, //basil-eshe/?lok nuk u gjet (?s'mundi te pret)
të mos ngjitej ati lart, //te mos ngjitej aty larte
të shih Lenënë ndë Spart //qe te (t)shohe (si) He-Lenen ne Sparte


Lenënë çë njer pastaij //He-Lenen qe ?(fill)[ai] pastaj
ka të bukurit’ e saij, //nga bukurite e saj
një çë dh’ asajë i pëlqev //nje qe edhe asaj i pelqeu
vasillopuv e rrëmbev. //Bazileu e rrembeu


Pastaij ka tri milë vjet, //Pas ta il [Prej atehere] ka tremij vjete
na uleshe ti ç’ i glet // te na uleshe ti qe i ngjet
Lenesë, ndë kurm ndë si, //Helenes ne trup e ne sy
ndë t’ ecurë ndë bukuri. //ne te hecur [dhe] ne bukuri


Ndai menate del një ifth, //[trup ti bie] (ndaj) me nadje del nje [As] (i pari ne gare)
çë strros natën’ e embif, //qe shtjerre naten dhe e mbine (mbjell)
për posh dheft’ e sjell ditë, //nga poshte dheut dhe sjell drite
pra ja thonë ‘Afrëditë. //qe e quajm a-Aferdite


Ti je aij ifthi çë na sjell //Ti je njaj [Ifiti] qe na sjell
ditënë kur del si diell, //diten kur del si diell
ka pallati, e na rruse // nga pallati e na zgjon
ndë në horë, si një nuse, //me kohe, si nje nuse
me të tëmë me të tatë, //me te emen e me te jatin
e të mblonmë me uratë. //e t'mbulojme me urata

[alibaba]

Te jete Kos-Hova, qyteti KOS?

Pak jashtë teme por siç e dimë nga historia dardanët kanë qenë të njohur për prodhimin e bylmeteve.

Sa për temën, lëvizjet e shqiptarëve nuk mund të mohohen, por ato janë lëvizje e dyndje brenda për brenda trojeve tona dhe nuk i kemi marrë askujt asgjë. Paramendoni sikur tash të gjithë shqiptarët e Kosovës të shkojnë të vendosen në Shqipëri dhe shqiptarët e Shqipërisë të vendosën në Kosovë. A mund të thotë dikush se shqiptarët janë të ardhur këtu apo atje?? E njëjta gjë ka ndodhur gjatë shekujve.

[Baptist]

Baptist:

Nuk e kam pare me para qe ylli te shkruhej Ifthi, po sa me shume qe e shikoj kete menyre te shkruari, aq me shume bindem qe behet fjale per Yllin.
I-H -Fthi-Dhi- Ydhi-Hydhi-Hylli. Hydhi per (Ylli) perdoret ende ne nej dialekt ne jug te Shqiperise.

Te mos harrojme qe Ampiktioni i Pthias, djale i Deukalionit dhe Pirres, njihet edhe si djale i Helenit dhe si djale... i Dardanit. Pra ka nje lidhje midis menyres se te shkruarit dhe mesazhit. Puna eshte, qe ashtu si historia e ngjalljes se vajzes si nga Jezus ashtu edhe nga Pjetri, edhe mitologjia greke eshte shumefishuar duke zevendesuar bemat e vjetra me emra te rinj.

Mendimi im. Naten.

[Baptist]

Une e nenkuptova si titull i atij qe del i pari ne gare, ketu, si sinonim per yllin e mengjesit, si para prires ne ngarendje.
Besova se kete figure po e perdorte poeti, por me kujtohet se edhe njefar Ifiti ose ishte fitues garash olimpike ose themelues, ose te dyja...