Adolf Hitler

[Darius]

Jo Dhelpra e kuqe po Dhelpra e Shkretetires... Deri ne momentin qe ju kundervu Hiterlit, po,ka qene ndonese i parregjistruar ne parti. Por sa per analogji, ai i pati balls t'i kundervihej. Keta te tjeret duke shijuar kafene amerikane dhe shikuar seancat e Nurembergut si spektatore nga 5000 milje larg do kene qene me indiferent ndaj partise dhe uniformes qe mbanin. Tani nje gje spo marr vesh une, gjithe debati jot insistues eshte ne faktin qe ka qene ose jo nazist me bindje Von Braun? Do qe ta bejme nazist te detyruar? Ok e bejme ashtu. Cfare ndryshon kjo ne teme se spo e kuptoj?
__________________

[EuroStar1]

Jo jo nuk ka qene... pyet gjysmen e Londres qe u rrafshua nga V2-shet e Braun & Co.

Kushdo qe prodhoka V2 dhe te tilla arme te ngjashme na qenka Nazist

[Force-Intruder]

Jo Dhelpra e kuqe po Dhelpra e Shkretetires...

Lmao... ka te forta

[Smth_Poetic]

Kjo ne teme s'ndryshon asgje , aspak , por nuk isha une qe u kapa tek ajo pike mesa mbaj mend.
Rommel ska qene kurre nazist por prapeseprape u detyrua ti bindej rregjimit ne fjale.
Edhe betejat e tij shkaktuan mijera te vdekur. Braun mund te quhet oportunist , por te quhet nazist eshte paksa e nxituar kur kemi personin vet qe pohon te kunderten.

[Force-Intruder]

Kushdo qe prodhoka V2 dhe te tilla arme te ngjashme na qenka Nazist

Jo... vetem ata qe i prodhojne mbi porosi te Rajhut te Trete o Euro***

[Darius]

Kjo ne teme s'ndryshon asgje , aspak , por nuk isha une qe u kapa tek ajo pike mesa mbaj mend.
Rommel ska qene kurre nazist por prapeseprape u detyrua ti bindej rregjimit ne fjale.
Edhe betejat e tij shkaktuan mijera te vdekur. Braun mund te quhet oportunist , por te quhet nazist eshte paksa e nxituar kur kemi personin vet qe pohon te kunderten.

O Smth po Rommel ka qene ushtarak karriere mer jahu. Ai bente punen e tij si ushtarak e megjithate po te lexosh mbi jeten e Rommel do gjesh shume aspekte njerezore edhe gjate kohes qe drejtonte fushata ushtarake. Pastaj ku ka lufte pa viktima. Ca dreq lufte do quhej. Shembulli qe ti solle bie paksa ne kundershtim me idene tende. Rommel nuk ishte nazist dhe se pranoi antaresine asnjehere e megjithate pati kurajo ti kundervihej Hitlerit. Ndersa keta te tjeret jo vetem qe se paten ate kurajo por e ndertuan karrieren e tyre si naziste duke aderuar ne partine naziste.

[Smth_Poetic]

Jo svete kundra aspak. Rommel kishte fame , para se hitleri te merrte pushtetin. Ndersa braun ishte cilimi mer ne kohen kur hitleri erdhi ne pushtet. Rommel mund te perdorte famen per tju kundervene , por braun ca te perdorte?
Ai ishte nje shkencetar i ri qe se pyeste kurrkush e ishte askushi.

[Darius]

Po mor smth po, se ishte sylesh Hitleri te gradonte Sturmbannführer te paramilitareve SS dhe me pas Nazi War Hero. Apo harron background nga vinte Von Braun? I jati ish Minister Bujqesie ndersa e jema me gjak mbreteror nga kater familje mbreterore europiane, Philip III i Frances, Valdemar I i Danimarkes, Robert III i Skocise dhe Edward III i Anglise. Sa per dijeni ylli i Von Braunit kishte filluar te shkelqente shume kohe perpara se te vinte ne fuqi NSDAP-i dhe kur keta te fundit moren pushtetin ai pothuajse kishte marre doktoraturen e tij te pare dhe ju bashkangjit kesaj partie direkt qe ne vitin 1930 dhe kur programi i rraketave u be nje program kombetar ai ishte teresisht i zyrtarizuar si nazist edhe kur mori doktoraturen e dyte ne fizike ne 1934, etj etj etj... qe mos e rendojme temen kot me Von Braun. Te gjithe keta miqte ishin naziste dhe me bindje si te tille. Justifikimet e mepasshme jane te kuptueshme por nuk perbejne te vertete historike.

[cool_shqype]

burimi i ketij informacioni eshte marre nga_(d.b/GazetaShqiptare/BalkanWeb)

Hitler Potpuria e çekëve, rusëve e serbëve më ngjallte krupën
Shteti austriak shfaqte të gjitha shenjat e dobësisë nga pleqëria ose, të paktën, nuk kishte asnjë ndikim mbi kombin gjerman për sa u përket këtyre çështjeve. Kjo ishte veçanërisht e vërtetë për arkitekturën. Arkitektura moderne nuk po prodhonte ndonjë rezultat të madh në Austri sepse, që pas ndërtimit të rrugës së unazës - të paktën në Vjenë - veprimtaritë arkitekturore ishin bërë të parëndësishme krahasuar me planet për ecjen përpara që përpunoheshin në Gjermani. Në këtë mënyrë, u bëra përherë e më shumë ajo që mund të quhet ekzistencë e dyfishtë. Arsyeja dhe realiteti më detyronin të vazhdoja përpjekjet për të mësuar sa më shumë në Austri, megjithëse tani mund të them se ajo punë çiraku më doli me fat në fund. Por zemrën e kisha diku tjetër.
Brenda vetes më rritej një ndjenjë zemërimi, që më bënte të vuaja më shumë, sa më tepër kuptoja zbrazëtinë dhe shtirjen e këtij shteti, si dhe pamundësinë për të shpëtuar nga rrënimi. Njëkohësisht, ndjehesha plotësisht i sigurt se do t'i sillte shumë fatkeqësi popullit gjerman.
Isha i bindur se shteti i Habsburgëve do të pengonte dhe zmbrapste çdo gjerman që mund të shfaqte shenja madhështie të vërtetë dhe, në të njëjtën kohë, do të ndihmonte dhe përkrahte çdo lloj veprimtarie jo gjermane.
Ky spektakël konglomerat racash heterogjene që shfaqej në kryeqytetin e Monarkisë së Dyfishtë, kjo potpuri çekësh,
polakësh, hungarezësh, rusësh, serbësh, kroatësh, e të tjerë, së bashku me atë bacilin që tretet e shkrihet në çdo shoqëri njerëzore, çifutin, gjendej atje, gjendej këtu, gjendej në çdo vend. I gjithë ky spektakël pra, me ngjallte krupën. Qyteti gjigant më dukej si mishërimi i shthurjes më bastarde. Gjuha gjermane, ajo që kam folur në kohët e fëmijërisë, ishte e folura amtare e Bavarisë së Poshtme. Nuk e harrova kurrë atë lloj të veçantë të foluri, po ashtu, nuk arrita ta mësoja kurrë dialektin vjenez. Sa më shumë jetoja në atë qytet, aq më shumë më rritej zemërimi ndaj asaj mizërie të përzier njerëzish që hanin në kurriz të këtij djepi të vjetër të kulturës gjermanë. Ideja se ky shtet mund ta ruante ekzistencën e vet për një kohë të gjatë më dukej absurde.
Austria atëherë ishte si një copë mozaiku i lashtë, ku çimentoja bashkuese ishte tharë, ishte vjetruar dhe thërrmuar. Për sa kohë që një vepër arti nuk preket, mund të qëndrojë e bashkuar e të vazhdojë të ekzistojë, por çastin kur merr një goditje, atëherë ndahet në mijëra copëza. Tani, ishte heshtje kohe, se kur do të vinte ajo goditje. Ngaqë zemra më rrihte gjithmonë për perandorinë gjermane dhe jo për monarkinë austriake, ora e shpërbërjes së Austrisë si shtet më dukej si hapi i parë drejt çlirimit të kombit gjerman. Të gjitha këto konsiderata ma shtonin dëshirën të nisesha drejt vendit për të cilin më rrihte në fshehtësi zemra, që prej ditëve të djalërisë.
Racat
Sikur të mos kishin mundësi të punësonin njerëzit e racës më inferiore që nënshtronin, arianët nuk do të kishin qenë kurrë në gjendje të hidhnin hapat e parë në rrugën që i çoi te një tip më i vonshëm i kulturës, ashtu si, pa ndihmën e kafshëve të përshtatshme që ishin në gjendje t'i zbusnin, nuk do ta kishin zbuluar kurrë fuginë mekanike që, më pas, u lejoi të bënin edhe pa këto kafshë. Fraza "Mauri e kreu detyrën, lëre të ikë tani", fatkeqësisht ka një kuptim mjaft të thellë. Për mijëra vjet, kali ka qenë shërbyesi besnik i njeriut dhe e ka ndihmuar në hedhjen e themeleve të progresit njerëzor, por tani fuqia motorike po e zëvendëson përdorimin e kalit. Në vitet që do të vijnë, përdorimi i kalit do të zhduket plotësisht, po përsëri pa punën e tij njeriu zor se do to kishte arritur fazën e zhvillimit që ka arritur tani.
Vendosja e llojeve superiore të qytetërimit mes anëtareve të racave inferiore, përbënte një nga parakushtet më thelbësore. Vetëm ata mund ta mbushnin mungesën e mjeteve mekanike, pa të cilat nuk ecet dot përpara. Është e sigurt, që hapat e parë të qytetërimit njerëzor nuk mbështeteshin në përdorimin e kafshëve të zbutura, por te puna e qenieve njerëzore që u përkisnin racave inferiore.
Vetëm pasi racat e nënshtruara u përdorën si skllevër, një fat i ngjashëm iu caktua edhe kafshëve, dhe jo anasjelltas, siç mund ta besojnë disa njerëz. Fillimisht, ishte armiku i nënshtruar që duhej ta tërhiqte plugun, dhe vetëm më vonë ia zuri vendin kau apo kali. Askush tjetër veç pacifistëve grindavecë nuk mund ta quajë këtë fakt si shenjë të degradimit njerëzor. Njerëz të tillë nuk arrijnë ta kuptojnë se ky evolucion duhej të ndodhte patjetër, në mënyrë që njeriu të arrinte atë shkallë qytetërimi të cilin sot këta apostuj e përdorin për t'i tërhequr vëmendjen botës me llomotitjet e tyre.
Nuk mund të ngjitesh lart, pa kaluar fillimisht me këmbë nivelet me të ulëta të shkallës. Prandaj ariani duhej të ecte në atë rrugë që i tregonte sensi i realitetit dhe jo nëpër atë që ëndërrojnë pacifistët modernë. Sidoqoftë, rruga e realitetit është e vështirë dhe e rëndë për ta përshkuar, por e vetmja që të çon përfundimisht drejt qëllimit që ëndërron të arrijë njerëzimi. Ndërkohë që, e vërteta është që këta ëndërrimtarë tani përpiqen ta largojnë njeriun nga ky qëllim, dhe jo ta ndihmojnë të shkojë drejt tij.
Nuk është thjesht rastësi, që format e para të qytetërimit u ngritën atje ku arianët hynë në kontakt me racat inferiore, i nënshtruan dhe i detyruan t'u bindeshin. Anëtarët e racës inferiore në fillim shërbyen thjesht si mjete mekanike në shërbim të qytetërimit të tyre që po rritej. Kështu, u shfaq qartë rruga që duhej të ndiqnin arianët. Duke e mbajtur me rreptësi pozicionin si sundimtarë, jo vetëm mbetën sundimtarë, por ruajtën dhe çuan përpara qytetërimin.
Ja se si bien kulturat dhe perandoritë, duke u hapur rrugë krijimeve të reja. Përzierja e gjakut dhe prishja racore janë shkaqet e vetme që kanë sjellë rënien e qytetërimeve antike...
Ditën kur në Mynih mbërriti lajmi se kishin vrarë dukën Franc Ferdinand, isha mbyllur në shtëpi dhe nuk i mora vesh hollësitë se si kishte ndodhur. Në fillim kujtova se duhet të kishte shtënë kundër tij ndonjë student gjermano-austriak tepër i indinjuar nga veprimtaria pro sllave e trashëgimtarit të fronit të Habsburgëve, duke synuar kështu të çlironte popullsinë gjermane nga ky armik i brendshëm. U ndjeva disi i befasuar, para kësaj hakmarrjeje të pamëshirshme që kishte sjellë fati. Miku më i madh i sllavëve kishte rënë viktimë e plumbave të patriotëve sllavë...


(d.b/GazetaShqiptare/BalkanWeb)

[Maya Maya]

vetem hitleri beri zap dynjane....