Diktatura e opinionit

[Albin]

Diktatura e opinionit

Literatura post-komuniste është munduar të përshkruajë "brain-washing" (shpëlarje truri) që popullsitë që jetuan nën diktaturë, kishin pësuar gjatë viteve të monopolizimit të hapësirës së lirisë në "një ideologji, një udhëheqës".
--------------------------------------------------------------------------------

Një prej teorive "fataliste" është se monopolizimi i opinionit publik në njëtrajtësi, ka sjellë deformim të kulturave të shoqërive që kanë jetuar në komunizëm. Zhdukja e hapësirave të lirisë vetjake, religjioze, politike e sociale, veçanërisht në vendin tonë, duket se ka qenë e tejskajshme, pasi kjo reflektohet edhe në vitet post-diktatoriale. "Për të harruar një jetë, duhet të paktën edhe një jetë tjetër," thotë Josif Brodskij- ndërsa "për të harruar 45 vjet komunizëm, ndoshta ne do të na duhen edhe 45 vjet liri". Por çfarë ka ndodhur pas viteve 90' në vendin tonë, me liritë individuale të njerëzve. Pothuajse mosekzistenca e tyre nën sundimin komunist, ka bërë që në 15 vitet që pasuan këtë sistem, hapësira e lirive njerëzore të dalë e deformuar dhe lehtësisht e kufizuar. Diktatura politike duket se në shumë drejtime i ka lënë vendin diktaturës së opinionit. Operimi i prodhuesve të "imazheve publike" me paragjykime e preferenca materiale ka krijuar një "klasë virtuale intelektualësh", të cilët, në njëfarë mënyre, përcaktojnë çka është e mirë e çka e keqe, çka është etike e çka joetike, çka është e vlefshme e çka jo për shoqërinë shqiptare. Këta intelektualë virtuozë kanë shtruar edhe tezën e shumdëgjuar të konvertimit të shoqërisë shqiptare në të krishterë, si dhe një tjetër tezë se të qenit e mbi 70 për qind të shoqërisë shqiptare muslimane, nuk është e vërtetë. Për hir të së vërtetës, duhet të themi se kjo tezë është artikuluar nga njerëz që nuk e duan as Zotin e Muhamedit (a.s.), as Zotin e Jezusit (a.s.), por nga mbetje të mendimit komunist, të zgjatuar edhe në vitet post-komuniste. Operimi me teza të tilla tregon një mosnjohje të thellë të religjionit dhe një keqdashje satanike ndaj atyre që kanë gjetur rrugën e së Vërtetës. Mungesa e raportit me të Vërtetën, për këta njerëz është shndërruar në një zbrazëti që mbushet me artikulime kërkesash mekanike. Të thuash se një shoqëri ose një individ, duhet të braktisë një besim a një fundament religjioz, do të thotë ta konsiderosh religjionin një petk që vishet e zhvishet, në bazë të interesave momentalo-materiale. Historia e religjionit na tregon se lidhja spirituale e individit me të Vërtetën Transcendetale është e pashtershme. Pra, më thjesht, një individ është shumë e vështirë që të kalojë nga një besim fetar në një tjetër. Kjo përgënjeshtron pretendimin se shifrat e hershme për një shumicë muslimane në vendin tonë nuk janë të qëndrueshme. Për të mos folur për të mirën a të keqen që do të sillte konvertimi i shoqërisë, edhe nga pikëpamja e studimeve socio-psikologjike, kapërcimi nga një besim në një tjetër është shumë i vështirë, ose i pamundur. Artikuluesit e këtyre tezave e dinë shumë mirë këtë, por kjo bëhet për të ngritur një tymnajë dyshimi ndaj muslimanëve dhe për të krijuar perden e mosangazhimit publik të tyre. Zgjatimi komunist i kësaj shtrese intelektualësh tregon pikërisht tendencën komuniste të "deklasimit" të një shtrese të shoqërisë. Ndërsa në të shkuarën kishim shtresën e ish-borgjezëve të deklasuar, tashmë mund të themi se jemi në një tendencë mediatike, për të krijuar shtresën e deklasuar të muslimanëve. Fatmirësisht, kjo është një tendencë jo shumë e përhapur në shoqëri, por tek një grup individësh që kanë pushtet publik. Angazhimi publik i kualitetit Islam për të mbrojtur dinjitetin e besimit të vërtetë, është "arma" më e mirë, për të shembur mitet e ndërtuara nga "diktatura e opinionit".

[Albin]

Stigmatizimi Modern i Islamit ose Paqja Tradicionale e Kryqëzuar


Asgjë nuk është rastësi. Asnjë ndodhi mbi këtë faqe dheu nuk mund të jetë produkt i përditshmërisë njerëzore. Pas gjithçkaje është një Dorë, që i rregullon të gjitha. Pak a shumë kështu do të shprehej Paolo Coelho, shkrimtari i dytë më i lexuar i Amerikës Latine në librin tij më të shitur “Alkimisti”. Kur flasim për Islamin dhe fushatat kundër tij, sjellim gjithmonë në mendje historinë… Por Islami nuk është sulmuar kurrë kaq shumë sa sot. Feja më e re, dhe njëkohësisht më e vjetra në botë, është vendosur në grykë të topit mediatiko-diplomatik duke u treguar si delja e zezë e globit.
Agjencitë e lajmeve që përgatisin me zell mjeshtëror “rendin e ditës” në pothuaj gjithë redaksitë e botës i mbushin lajmet me termin “militantët islamikë, terroristët islamikë, kamikazët islamikë” etj.
Pra, fjala Islam, gjendet e bashkuar me fjalë të cilat humbin kuptimin pranë emrit të kësaj feje që përkthehet PAQE. Çdo njeri që ka lexuar 5 rreshta për Islamin, e di që një terrorist nuk mund të jetë musliman, dhe një musliman nuk mund të jetë terrorist. Teoritë antiislame nuk kanë ndryshuar, ato janë transformuar dhe kanë marrë kamuflazhin e kohës. Ato janë bërë më të sofistikuara, duke përdorur edhe fuqinë e padiskutueshme të Medias, e cila ndodhet në duar të disa grupimeve me qëllime të caktuara. Më 11 shtator 2001, pas rrëzimit të kullave binjake në Nju Jork, rrjeti më i madh televiziv i lajmeve në botë CNN do të transmetonte pamjet e një grupi palestinezësh që po festonte: dixhitura ishte e qartë, palestinezët festojnë për suksesin e sulmeve në Amerikë. Në fakt pamjet ishin thuajse të një dekade më parë, dhe tregonin palestinezët që festonin pas tërheqjes së amerikanëve nga Gjiri Persik.
Një tjetër shembull është padyshim filmi Black Hawk Down, i regjisorit Ridley Scott. Ushtarët e një gjenerali kriminel në Somali, tregohen duke falur namazin me një kallashnikov pranë…Imazhet e Bin Ladenit po me kallashnikov dhe me gishtin e shehadetit në ajër, janë thuajse pamjet më të treguara në botë në këto 4 vitet e fundit…Shembujt nuk kanë fund, të gjitha kanë një kuptim: të stigmatizojnë imazhin e fesë Islame dhe të muslimanëve në botë. Në jug të Shqipërisë përdoret një term popullor: Më mirë të të dalë syri se nami… E pra, populli i thjeshtë e ka kuptuar se kur dikush ta gërvisht syprinën e lëmuar dhe të shndritur të imazhit, do të ishtë më mirë të të kishte shkatërruar diçka përbrenda, pasi ajo që ke jashtë të prezanton keq tek të tjerët.

Në vend që të shajmë errësirën e të rrimë duarkryq, le të ndezim qoftë edhe një qiri kundër saj… M.F.G
Në fillim vjen zemërimi, dhe të erren sytë…pastaj zemërimi ikën e të nxihet faqja. Ky është problemi i muslimanëve sot. Asgjë s`mund të ndërrohet me forcën mekanike në kohën që jetojmë. Revolucionet kanë vetëm një ngjyrë, dhe kush del jashtë këtyre kontureve shpallet “non-grata”. Islami kishte marrë një zhvillim të konsiderueshëm në Europë në fillim të viteve 70. Ishte koha e Bitëllsave, Rokn`rollit, hipive dhe drogës. Ishte koha e Jusuf Islamëve… Ishte koha e skandaleve të mëdha të Watergate-it në Perëndim, e luftës së pafund të Vietnamit. Perëndimi kishte nevojë për frymëmarrje. Dhe ky ishte Islami. Mijëra vetë u ndikuan në Evropë e në SHBA dhe përditë e më shumë iu afruan fesë Islame. Gjithçka mori tatëpjetën pas një akti që bënë vetë muslimanët. Ky ishte “i famshmi” revolucioni islamik i Iranit. Pamjet makabre në fund të mijëvjeçarit të dytë, e treguan edhe njëherë Islamin si një reagim agresiv dhe të rrezikshëm. Shumë njerëz u stepën, të tjerë u larguan. Islami mbeti sërish një fe që përfaqësohej nga lincimet politike të një kaste me sytë e errur nga pushteti në Teheranin e fillimviteve 80. Histori makabre ishin edhe ato të Talebanëve të rreth 4 viteve më parë… Trajtimet e grave si të ishin kafshë, gjyqet në stadiume, shkatërrimet në sy të botës të mbetjeve historike në Afganistan (ndërsa qarqe të ndryshme këndej bënin thirrje për të mos i prishur, e nga ana tjetër fërkonin duart nga gëzimi). Shumëçka mbetet e imporrtuar, e sajdisur, e vendosur nga jashtë në botën e muslimanëve, dhe rrjedhimisht antireklama do të vazhdojë deri ditën e fundit.

Ju do bëheni i suksesshëm, do të keni miq të rremë dhe armiq të vërtetë.
Rritja sjell pa dyshim probleme. Konkurenca në njërën anë, suksesi në anën tjetër. Pa dyshim që bota për muslimanët nuk do të jetë një fushë me lule. E tillë nuk do kishte asnjë kuptim. Një proverb afrikan thotë: Për aq kohë sa luanët të mos nxjerrin historianët e tyre, historia do të ngrejë gjithmonë në qiell gjahtarët. Pra, për sa kohë muslimanët nuk do mendojnë vetëm për ruajtjen e historisë së tyre, përgatitjen e “historianëve”, e thënë ndryshe, intelektualëve dhe dijetarëve me përmasa botërore të kësaj feje, ne do të ishim përherë në rolin e deles së zezë në perdet e kinemasë globaliste.
Sikur të mblidhen të gjithë njerëzit të të bëjnë mirë, nuk do të bënin asnjë gërrime më shumë se sa e ka caktuar Zoti. Sikur të mblidhen të gjithë njerëzit e të të bëjnë keq, nuk do të bënin asnjë gërrime më shumë se sa e ka caktuar Ai. Pra, e thënë më shkoqur, sado që të përpiqen të luftojnë e të baltosin Islamin, nuk do të mund ta dëmtojnë më shumë se ç’e ka caktuar i Madhi Zot. E gjithsesi çdo e mirë vjen prej Tij, e çdo e keqe na vjen prej të këqijave që bëmë në rrugën tonë drejt pafundësisë.

Por antireklama, është një reklamë në vetvete… (Rregull i fushës së reklamave)
Islamit po i bëhet një antireklamë e hapur. Përditë. Në çdo edicion lajmesh, në Irak, në Çeçeni, në Afganistan, në Bosnje etj. E megjithatë, mijëra njerëz në Perëndim interesohen përditë e më shumë për Islamin. Një e njohura ime, me banim në Nju Jork më thoshte para pak kohësh se, pas turlisë së gatuar keqaz në median amerikane, ajo preferoi të thellohej e të lexonte vetë për Islamin, (mjafton të klikosh 10 minuta në internet, apo jo?). Dhe kishte arritur përfundime të çuditshme, duke kuptuar se jo çdo gjë është ashtu siç ta tregojnë të tjerët… Të shumtë janë ata që e kanë mësuar emrin e Islamit dhe traditat e tij nga vargjet e pavlera të Fallaçëve, Rushdive e individëve të tjerë që bënë emër duke baltosur Islamin. Por shumë prej këtyre njerzve të thjeshtë e të ndershëm, u thelluan duke lexuar e mësuar mbi Islamin, filozofinë e tij, traditën e Profetit, historinë dhe të tashmen.
Si përfundim, njerëzit sërish po i afrohen Islamit, pasi ai mbetet një burim që sado ta turbullojnë, mbetet më i pastri dhe më i kulluari në botë. Islami do të stigmatizohet me mjetet dhe metodat më moderne, paqja tradicionale do të kryqëzohet pasi kështu ka ndodhur gjatë gjithë historisë.
Mos harroni! Atje ku përfundon guximi, fillon nënshtrimi!
Paqja dhe Mirësia e Allahut qoftë mbi të gjithë ne…