Zbulohet në Arkivat e Vatikanit një dokument në gjuhën shqipe i vitit 1210

[brooklyn2007]

Edhe njehere se do dalim komplet nga tema. Nuk po te them qe Vatikani luajti rol ne traktatin e fshehte te Londres, por ama nuk ushtroi asnje influence ndaj politikes italiane qe doli hapur ne armiqesi me interesat e kombit shqiptar. Pse?!!! Mbase na e jep ti kete pergjigje. Kete ta them per te te kundershtuar ne lidhje me "dashurine" e Vatikanit ndaj Shqiperise. Ka dhe shume gjera te tjera per te thene ne kete kundershtim ,por serisht e them qe s'dua te dal jashte teme. Dhe mos dil tek "perplasjet" qe pati me qeverine italiane pasi keto lloj "perplasjesh" filluan qe me krijimin e shtetit te bashkuar italian nje shekull me para, por ama nuk e penguan qe te ushtronte influence te gjere ne shoqerine italiane. Nese Vatikani s'bente me ligjin ne shtetet latine nuk do te thote se s'mund te influenconte dukshem politiken e tyre, gje qe e ben pjeserisht edhe sot ne 2007 kur se cajne me koken shume njerez per fe si njehere e nje kohe.

[Labeati]

Edhe njehere se do dalim komplet nga tema. Nuk po te them qe Vatikani luajti rol ne traktatin e fshehte te Londres, por ama nuk ushtroi asnje influence ndaj politikes italiane qe doli hapur ne armiqesi me interesat e kombit shqiptar. Pse?!!! Mbase na e jep ti kete pergjigje.

Konfuzion apo mosdije?

Traktati i Londres ka qene politika Ruso-Franceze kunder asaj Austro-gjermane.
Rusija ishte motori i zgjanimit te shteteve sllave ne ish zotenimet turke. Franca perkrahu Rusine per me kunder balancue Austrine e Gjermanine.

Shtete "katolike" Austri e Itali ishin ne favor te shqiptareve ne ate konference.
Jo per parime porse si Italia edhe sidomos Austria nuk dojshin qe Rusia nepermjet Serbise me dale ne Adriatik.
Pak vjet ma vone Italia e nderroi kursin per hir te interesit mbi Vlonen etj.
Pra mos u ngaterro.

Por se ku del roli i Vatikanit ketu nuk e marr vesht pervecse ne perkrahje sepse Austria ishte i vetmi mik qe patem, dhe ky shtet ishte i vetmi nepermjet te cilit Vatikani mund te influenconte ne Shqipeni, si protektor i katolicizmit ne perandorine turke.

Nese Vatikani s'bente me ligjin ne shtetet latine nuk do te thote se s'mund te influenconte dukshem politiken e tyre, gje qe e ben pjeserisht edhe sot ne 2007 kur se cajne me koken shume njerez per fe si njehere e nje kohe.

Por atehere si na e shjegon ti qe shtetet "katolike" u vrane mes tyne me miliona?
Kisha ushtron influence nder besimtare e kjo nuk don me thane qe ban politiken e atyne shteteve. E pervec teje ketu nuk dijme asnji historian serioz qe perfshin Vatikanin si influence ne traktatin e Londres apo L1B L2B e me rradhe.

Me fole kot apo me andrra ne diell asht pune tjeter.
Si disa ketu qe i kerkojne llogari Vatikanit se pse nuk zbulon dokumenta shqip nder arkiva, ... qe "me siguri" duhet te jene??!!

Na te rrijme nder kafe tane diten, e mandej te presim qe bota, me na prue edhe historine, edhe kulturen edhe buken te goja. Se ne fakt nuk kan pune tjeter...

[Labeati]

ma poshte mundesh me lexue ma shume informacion te pavarun, faktet flasin vete e jo "teorinat' e kohes se Hisorise se komunizmit.
Gjithashtu kerkoj falje lexuesve se ndoshta u devijue pak prej temes, por mendoj se edhe kjo i sherben indirekt, mbasi na duhet me u mesue me e kerkue historine e vertete qe mos me ra pre e mashtruesva te tipit Ahmeti etj.
________________________________________

The Establishment of the Principality
of Albania, 1912-1913.

1. THE LONDON CONFERENCE OF AMBASSADORS AND ALBANIA.

The principality of Albania was established by act of the powers at the London Conference of Ambassadors at the special instigation of Austria and Italy. Its boundaries were to be established on ethnographic lines by an international commission. The new situation inherited two problems from the one previous to 1912.

(1) The hostile relations between Serbia and the Albanians owing to the incursions into Serbian territory of Albanian bands and the soreness in Serbia on account of the refusal of the Conference of Ambassadors to grant her access to the Adriatic through Albania.
(2) The status of the Greeks in Epirus, provisionally included in Albania and constituting a source of difficulty between Greece, Albania, and the powers.


2. SERBIA AND ALBANIA.


Under pretext of defense against Albanian bands Serbia closed her frontier in June, 1913, shutting off Albanians from access to markets at Dibra and Djakoritza. The powers protested against this as hampering to the economic life of Albania and Serbia yielded on the question of these markets. Incursions of Albanians continued and on September 20, 1913, Serbia warned the powers she would take defensive measures in case these raids continued. On September 23 further attacks occurred and Serbia sent troops to the frontier and occupied positions within Albania. Serbia explained this to the powers as a defensive measure. Austria protested, at first "amicably," warning Serbia against any violation of the Albanian frontier. Serbia replied again that her measures were only defensive, but October 18 Austria sent an ultimatum ordering Serbia to evacuate Albania within eight days. Serbia yielded to this.


3. GREECE AND ALBANIA.

October 30, 1913, Austria and Italy sent a collective note to Greece charging that Greek terrorization in Epirus prevented the delimitation work of the commission, that in such cases of terrorization the commission would consider the village ipso facto Albanian, and finally demanded that Greece evacuate Albanian territory by December 31, 1912. The Greek reply (November 3) denied these charges and declared that the trouble arose from the inclusion of Greek population in Albania. December 13 Sir Edward Grey sent a note to all the powers urging postponement of date for Greek evacuation of Epirus, division of contested territory (without waiting for completion of the work of the commission) between Greece and Albania, and compensation for Greece in the acceptance of her claims in the Aegean Islands. This compromise, evidently aimed at saving the peace and ending a dangerous question, was accepted at once by France and Russia and finally (December 31) were agreed on in principle by the powers of the Triple Alliance, but securities were demanded that Greece would evacuate at the agreed time. After another interchange of notes an agreement was reached between the powers on the general basis of Sir Edward Grey's first proposals. Collective notes of the powers to Turkey and Greece were accepted by both with relation to Epirus boundary and settlement of Aegean Islands.
But Greece, in her note of acceptance also demanded:
(1) guarantees of religious equality for Greek Christians in Albania; (2) rectification of frontier; (3) permission for Greeks in Southern Albania to be enrolled in the Albanian gendarmerie as a protective measure. The first and last of these were accepted by the powers, the frontier rectification was refused.
On April 27, Greece finally evacuated Albanian Epirus and the question was closed.

Source: Anderson, Frank Maloy and Amos Shartle Hershey, Handbook for the Diplomatic History of Europe, Asia, and Africa 1870-1914. Prepared for the National Board for Historical Service. Government Printing Office, Washington, 1918.

[Darius]

Pash zotin ca e kaloni temen sa andej ketej. Kjo flet per nje zbulim te mundshem nga M Ahmeti ju me postoni per Traktatin e Londres.

Ju lutem mos e ngarkoni temen me komente jashte saj.

[brooklyn2007]

""""Shtete "katolike" Austri e Itali ishin ne favor te shqiptareve ne ate konference.""""


Ne cilen konference more djale?!!!!!! Une te flas per traktat te fshehte per te copetuat shqiperine e ti me flet per konference!! Ca te te them me teper se kaq?!!


Ne lidhje me temen tashme. Nuk e di nese autori i ketij shkrimi qe do vej ketu "eshte ne listen e zeze" te forumit. Megjithate mendoj se ia vlen te lexohet


Dokumenti i parë në shqip apo një bllof i madh?
nga Ardian Klosi

Prej disa javësh mediat shqiptare në Shqipëri, Kosovë e diasporë kanë shpallur një sensacion: gjetjen e një dorëshkrimi të moçëm në gjuhën shqipe nga dr. Musa Ahmeti në Arkivin Sekret të Vatikanit. Dorëshkrimi thuhet se është i vitit 1210, është shkruar në pergamen në 208 fletë, i tëri në gjuhën shqipe, në dialekt të veriut nga njëfarë Theodor Shkodrani. Zbuluesi, doktor Ahmeti, që i ka filluar kërkimet e tij më 1995, ka rënë në gjurmë të tij në vitin 1998. Gjatë gjithë kësaj kohe gjer më sot ai nuk ka folur dhe komunikuar me askënd, por është marrë me transkriptimin e veprës, derisa tani, si e ka përfunduar këtë punë tepër të vështirë, sikurse thotë, iu drejtua mediave, duke dhënë intervista të shumta mbi zbulimin e tij.
Pothuajse të gjitha revistat tona të ilustruara e kanë botuar lajmin të shoqëruar me intervista të doktor Ahmetit. Të njëjtën gjë kanë bërë edhe një numër gazetash. Në televizione e radio kanë folur njerëz të njohur të jetës publike shqiptare, të cilët përshëndesin zbulimin e rrallë. Drejtori i Muzeut Kombëtar p.sh. i entuziazmuar flet për lashtësinë e gjuhës së shkruar shqipe, e cila pas këtij zbulimi "del e shkruar edhe para Luterit ose Dantes".
Na ra në sy menjëherë, që në asnjërin nga organet dhe shpalljet e përmendura nuk botohet asnjë faksimile e veprës së Theodor Shkodranit. Në vend të saj riprodhohen faksimile veprash të tjera, bie fjala nga një dorëshkrim në pergamen i vitit 1274, ku thuhet se përmbahen dy vula zotërinjsh shqiptarë, Ëngjëllorëve dhe Dukagjinëve, ose nga një dokument i Arkivit të Dubrovnikut, i vitit 1284, ku përmendet për herë të parë gjuha shqipe (shih p.sh. revistën "Klan", 13.10.02 ose "Ekskluzive", tetor 2002 etj.). Është për t'u habitur që asnjë redaktor a botues i këtyre revistave nuk ka kërkuar fotokopje të një flete të origjinalit, për të pasur qoftë dhe një grimcë dëshmie. As drejtori i Muzeut Kombëtar, i pyetur, nuk ishte në gjendje të paraqiste ndonjë faksimile të origjinalit.
Ndërkohë që dr. Ahmeti po lahet në dushet e lavdisë mediatike, neve, pas gëzimit të parë për këtë lajm të jashtëzakonshëm, filluan të na lindin disa dyshime për vërtetësinë e zbulimit. Çfarë e pengon doktorin që të botojë një fragment nga zbulimi i vet? Tani ai është krejt i tiji si zbulim, pra askush nuk mund t'ia marrë më meritën, që ka dhënë këtë ndihmesë të pashoqe për historinë e gjuhës shqipe dhe të vetë Shqipërisë. Ky është argumenti i parë, i natyrës publike. E po kësaj natyre, ose më saktë e natyrës morale-publike, është edhe pyetja tjetër që na erdhi ndër mend shpejt dhe që po ashtu na i shton dyshimet: dr. Ahmeti nuk është emër i njohur filologu; deri tani nuk i kemi lexuar asnjë botim. Ai patjetër ka pasur vështirësi të mëdha, siç e pohon edhe vetë, për të deshifruar veprën e rrallë që i ka rënë në dorë. Përpara një gjetjeje të tillë është gati një detyrim moral, që t'i drejtohesh një filologu të mësuar me tekste të vjetra të shqipes, për arsye se bëhet fjalë për një vepër që i përket në fund të fundit kulturës së krejt një kombi dhe ndihmon tej mase për shumë pikëpyetje që dalin nga historia e njohur e gjuhës dhe popullit shqiptar. Mirëpo doktor Ahmeti nuk i është drejtuar bie fjala, as Wilfried Fiedlerit në Berlin, as Bardhyl Demirajt në Mynih, as Eric Hampit ose Victor Friedmanit në Çikago, as Ardian Klosit në Tiranë, as Francesco Altimarit në Kozencë, as Italo Fortinos në Napoli; secili prej këtyre e të tjerë do ta kishin kthyer punën disavjeçare të dr. Ahmetit në punë disamujore, dhe pa ia hequr aspak meritën e zbulimit të parë.
Të vimë tani tek argumentat filologjike që na i rëndojnë edhe më shumë dyshimet për vërtetësinë e zbulimit. Citojmë gjetësin: "I gjithë dorëshkrimi është i shkruar me grafema latine; përveç që për tre grafema të shqipes janë përdorur grafemat greke (për shkronjat: "dh", "th" dhe "y"), i tëri në gjuhën shqipe, në dialektin e veriut, që si i tillë paraqet mjaft vështirësi për t'u lexuar".
a. Nëse ky dorëshkrim është në dialektin e veriut kjo nuk përbën vështirësi, por lehtësi në të lexuar. Shumica e autorëve tanë të vjetër, të shekujve 16.-17. kanë shkruar në dialekte veriore të gegënishtes (Buzuku, Budi, Bardhi, Bogdani) dhe kjo traditë thuajse e vijueshme shkrimi e lehtëson mjaft leximin e çdo teksti të atyre kohëve në gegënishte. Kush lexon Buzukun, di t'i lexojë menjëherë edhe të tjerët, aq më shumë që për këto ndihmojnë monografi të hollësishme si ato të Eqrem Çabej, Namik Ressulit etj.
b. Gjetësi përmend tri grafema greke për dh, th dhe y, përveç atyre latine. Mirëpo për "ypsilon", edhe greqishtja edhe latinishtja mesjetare kanë po një grafemë, që është njësoj si karakter i vogël në të dyja gjuhët, siç e përdor edhe Buzuku. Ndërsa për dh-në, në qoftë se ka qenë grafema greke, përse përdor dr. Ahmeti në fjalinë e vetme që ka dëftyer deri tani (Mee ndihemmen xxe dessirnnee e phortee t'Lummnumittee ?OT - e mbaronjj n'vitee MCCX - ditnee e ix-t'Marxxittee.: Theoodor Scodraanitee) grafemën e Buzukut, që nuk është aspak greke?
c. Në këtë fjali dalin edhe një numër pikëpyetjesh, të cilat nuk i përgjigjen njohjes së deritashme të filologjisë në lëmin e teksteve të vjetra të gjuhës shqipe. Së pari, në asnjë autor të vjetër nuk gjejmë për fonemën f grafemën ph, siç na e jep dr. Ahmeti te fjala phorte. Madje edhe italishtja, nga vjen kjo fjalë në gjuhën shqipe, e shkruan me f. Ç'arsye kishte Theodor Shkodrani të shkruante phortee? Vazhdojmë: në asnjë nga autorët e vjetër nuk shkruhet nihemen, por ndihmën. Në atë kohë grupet nd, ng, mb në gegënishte ende nuk ishin asimiluar në n ose m, një zhvillim që është i mëvonshëm (shih edhe shpjegimet etimologjike të Çabejt për fjalën ndihmë). Pra, kur ky grup as te Buzuku, Budi, madje as te Bogdani, që shkruante gjuhën e Shkodrës, nuk ishin asimiluar ende, si shpjegohet që ishte asimiluar te Th. Shkodrani tre shekuj më parë? Por jo vetëm kaq: Derisa autori në fjalë shkruan nihëmë për ndihmë, ai duhej të shkruante edhe maroj për mbaronj. Këtë nuk e bën, është si të thuash këtu më logjik.Vijojmë më tej: Zanoret dyfishe, siç jepen në fjalinë e përmendur të dr. Ahmetit, nuk kanë kuptim, sepse asnjëra nuk është në pozicion të gjatë. Në tërësi mund të thuhet se të gjitha fjalët janë të çuditshme, asnjëra prej tyre dhe asnjë grafemë nuk është ashtu siç mund të pritej. Kështu, përse shkruan autori për fonemën sh "ss" dhe për fonemën s "xx"? Te autorët e vjetër për sh, kemi "sc", çka është e natyrshme, pasi është modeli latin-italian, që do duhej ta kishte marrë, sikurse ta do mendja, edhe Theodor Shkodrani.
Përveç argumentave publike-morale dhe atyre filologjike që rrjeshtuam, gjetja e doktor Ahmetit ngre edhe një numër pikëpyetjesh të natyrës historike-kulturore. Në atë periudhë Shkodra, atdheu i Theodorit në fjalë, ka qenë zonë e ndikimit ortodoks, të paktën me aq pak sa njihet nga dokumenta historikë, duke bërë pjesë në temën e Dyrrahiumit, deri në vdekjen e perandorit Manuel Komnenos (1143 - 1180), e duke rënë pas tij në duart e zhupanit të madh Stefan Nemanja, që e bashkoi me mbretërinë serbe. Pa u bërë zotërim i Venedikut, çka do të ndodhte në fund të shekullit 14., Shkodra nuk na jep asnjëlloj dokumenti a përmendjeje të hollësishme. Shkurt fjala, vepra e Theodorit ngjan me një ishull aq të izoluar dhe është kaq e pashoqe, sa dhe krahasimi me një kometë që feks papritur në qiellin e errët të dokumentacionit për Mesjetën shqiptare do të ishte me vend.
Shtrohet edhe një tjetër pyetje e fundit: doktor Ahmeti na thotë se vepra e Shkodranit ndahet në tri pjesë që flasin përkatësisht për teologjinë, për filozofinë dhe për historinë e qyteteve shqiptare. Edhe po ta pranojmë pjesën e tretë, ç'kuptim ka që një autor të shkruajë një vepër teologjike-filozofike në gjuhën shqipe, kur dihet se lingua franca për traktate të asaj kohe mbi këto fusha ishte thuajse vetëm latinishtja?
Sikurse shihet nga gjithë sa parashtruam, në lajmin e bujshëm që ka marrë dhenë e botës mediatike shqiptare, ka dy mundësi: ose kemi të bëjmë me një bllof të madh dhe punën e një sharlatani filologjik, që ka arritur të gënjejë njëri pas tjetrin një numër redaktorësh, botuesish dhe persona(litete)sh të jetës shqiptare (të tilla bllofe ka pasur edhe më parë në jetën tonë kulturore, po kujtoj këtu librin e Zaharia Manjanit për "Fundin e miserit etrusk", librin "Enigma" që ka dalë para pak kohësh dhe të tjerë), ose kemi vërtet një zbulim të madh, por që ka rënë në duar të gabuara, pasi ajo më e pakta që mund të themi për autorin e zbulimit është se e paraqit kaq keq gjetjen e tij, sa ta bëjë krejt të pabesueshme.
E fundit që bie në sy rreth kësaj ngjarjeje është heshtja e plotë e botës akademike shqiptare; e kam fjalën në radhë të parë për filologët dhe historianët që duhej të ishin prononcuar pa vonesë për t'ia shpërndarë mjegullën kësaj pune. A ka lënë vërtetë një vakuum kaq të madh i ndrituri profesor Çabej, saqë askujt të mos i dëgjohet më zëri për punë të shqipes së vjetër?
Autori i këtyre radhëve, duke u marrë fort shpesh me dorëshkrime të vjetra të shqipes, bën pjesë ndër ata që do të gëzoheshin më shumë nga të gjithë, sikur ky Theodor Shkodrani të kishte shkruar vërtet shqip në vitin 1210. Megjithatë, edhe në daltë kjo e vërtetë, asgjë nuk ia lëviz bindjen se mundimi i tij i lëvdueshëm në errësirën mesjetare të shekullit të 13. do kish pasë merituar duar më të fisme shqiptare për t'ia nxjerrë në dritë sot, në shekullin e 21.

marre nga shqiperia.com

[Pedro]

Une personalisht nuk kam as njohurine me te vogel per te kaluaren e M.Ahmetit dhe nese ka ndonje precedent te meparshem si genjeshtar patollogjik. Po me duket absurde qe per hir te fames nje intelektual te beje nje deklarate te tille e cila nese nuk eshte e vertete heret a vone del ne shesh si e tille. Eshte nje veprim jo vetem shume i papjekur por dhe nje budallallek me oke dhe askush ne nivelin intelektual nuk do perfitonte. Pra llogjikisht me duket e pamundur.

Jam shume dakort me ty, kur thua qe nje intelektuali nuk i leverdis te genjeje dhe te mashtroje per hir te fames, sepse heret a vone genjeshtra dhe mashtrimi zbulohet. Por ketu duhet te theksojme fjalen intelektual.
Dhe metej duhet te shtrohet pyetja: Me Musa Ahmetin kemi te bejme me nje intelektual apo me ndonje mashtrues dhe fallsifikues historie per perfitime personale?
Dhe gjasat jane qe ky te jete nje sharlatan dhe mashtrues. Jo vetem zhurma bombastike rreth "zbulimit" te tij, por edhe disa shenja te tjera e kane zbuluar ate si nje sharlatan dhe mashtrues, si edhe nje fallsifikator dokumentash, duke i dhene vetes titullin Doktor. Po cilat jane keto shenja? Po ja psh rregjistrimi i tij neper konferenca dhe simpoziume nderkombetare si orator me tema qofte rreth "zbulimit te dokumentit me te hershem te gjuhes shqipe" por dhe rreth "zbulimeve" te tjera te tij, dhe disa ore para zhvillimeve te konferencave dhe simpoziumeve ai lajmeron qe nuk paraqitet dot per aresye emergjence. Dhe e forta eshte se ky person pastaj te tund para hundes afishime se ka mbajtur konferenca dhe simpoziume me kete teme, kur e verteta eshte qe ai as nuk eshte paraqitur ne to. Ceshtja e mashtrimit per pune fame as nuk i perket fare personit te Musa Ahmetit. Ai mashtrimin e ben thjesht per pará. Sepse ne gjithe keto vite ky person ka marre financime per "kerkimet" e tij.

Kaq gje per personin e Musa Ahmetit. Keto jane gjera qe te bejne shume skeptike rreth "zbulimit" te tij. Po ashtu kete skepticizem e forcojne edhe vezhgimet e specialisteve te fushes se albanologjise si Aurel Plasari, Ardian Klosi, Kristo Frasheri rreth gjenezes se autorit te ketij dokumenti dhe gjuhes se perdorur ne ate fragment dokumenti, te cilen e ka paraqitur Musa Ahmeti.
Kurse sa per Moikom Zeqon, Pranvera Bogdanin, Dhimiter Shuteriqerat dhe Nasho Jorgaqet dhe ku e di une se si quhen te gjithe ata studjues qe pollen historine e Shqiperise sipas direktivave te Komitetit Qendror te Partise, nxitimi i tyre ne lidhje me kete "zbulim", sipas mendimit tim, do te jete nje nga gabimet me me peshe, qe do te rendoje edhe me shume reputacionin e tyre si intelektuale, si dhe do te zbehe me teper kredibilitetin e fjales se tyre ne te ardhmen. Sepse nese ky "zbulim" na del i rreme, atehere vlera e gabimit te renies nen mashtrim te nje intelektuali nuk eshte e barabarte me ate te publikut te gjere. Nese une si publik i gjere mund te mashtrohem kollaj, sepse nuk marr shume vesh nga ajo fushe, atehere ti si intelektual i asaj fushe, nuk duhej te mashtroheshe, perndryshe kot i thua vetes intelektual, perndryshe hajde rreshtohu edhe ti ne nje rrjesht me mua.
Thone qe koha do ti tregoje gjerat. Mirepo kaluan pese vjet nga "zbulimi" i madh dhe ky dokument akoma nuk e ka pare driten e diellit.

[Darius]

Ne lidhje me Plasarin, Klosin apo Vehbiun nuk kam as respektin me te vogel dhe arsyet i kam shpjeguar ne kete teme dhe ne te tjera si keto. Nese do me duhej te lexoja pershtypjet e ndonje akademiku atehere keta te tre as do merrja mundimin ti klasifikoja si te tille ne rradhe te pare e jo me ti lexoja mendimet.

Pa llogaritur ate qe me do shpirti per ekzistencen e ketij dokumenti, them se ka dicka. Nuk doli kot si argument dhe u 'fry' deri ne piken qe eshte tani. Faktori kohe dhe heshtja flet kunder Ahmetit dhe pa patur nder mend aspak ta perzjej kete heshtje me ndonje teori konspirative standarte te tipit pagesa me miliona dollare apo komplot te Vatikanit kunder Shqiperise etj, them se duhet te kete ndonje te vertete ne kete mes. Mbase ate qe nuk po e ben Ahmeti mund te perpiqet ta beje ndonje tjeter nga akademiket tane qe e kane mendjen vetem per te llomotitur dhe thumbuar njeri tjetrin dhe jo te merren me kerkime per te gjetur gjurmet e shkrimeve tona te vjetra. Ja pse i detestoj kaq shume ata te tre. Per gerr verre jane te vetmit po kur vjen puna per gjera reale nuk ju degjohet zeri. S'besoj se kane mbetur me shqiptare qe te lexojne me endje pseudo erudicionet e njerit apo te tjetrit.

[Kreksi]

Ti kthehemi temes pra...

A ka mundsi ndonjeri prej jush qe te mbledhi fakte mbi egzistencen e Teodor Shkodranit, kush ishte ky personë, ku jetoj dhe ne cilin vite jetoi ai e posa te mbledhnim fakte te duhura atehere mundemi te vertetojmi se ky dorshkrim ka mundesi te gjindet ne Vatikan.

Pastaje, si ka mundesi qe z. Ahmeti nuk lajmrohet askundi, mos na ka bojkotuar, ndoshta eshte sulmuar shume keq nga intelektualet tjere.
Si e pashe me siper, ai paska qene iniciatori i botimit te " Iliricum Sacrum" voluminoze, e si u be qe per kete librin ne fjale te mos i besohet ?

Me sa e di une ai jeton ne Zagreb, ne kroaci por u be nje kohe qe nuk lajmrohet fare, koti e kerkojm ne google, eshte zhdukur ky njeri, si ta lshonte toka...nuk e di pse ?

[Kreksi]

Shiqoni ne keto arkiva mesjetare per ata qe e njohin anglishten...
http://fmg.ac/Projects/MedLands/ALBA...#_Toc157144103

[Pedro]

Ne lidhje me Plasarin, Klosin apo Vehbiun nuk kam as respektin me te vogel dhe arsyet i kam shpjeguar ne kete teme dhe ne te tjera si keto. Nese do me duhej te lexoja pershtypjet e ndonje akademiku atehere keta te tre as do merrja mundimin ti klasifikoja si te tille ne rradhe te pare e jo me ti lexoja mendimet.

Ceshtja qendron, se keto tre persona njihen si autoritete te padiskutueshme ne boten akademike dhe merren si baze reference kur behet fjale per studime albanologjike, keshtu qe me duket paksa si shume arrogante ky prononcimi yt. Megjithate eshte mendimi yt dhe nuk te nderhyn njeri aty. Disa te tjere kane mendim tjeter.
Per ate qe thua, qe pse asnje nga keta te tre nuk vihet ne kerkim te shkrimeve te vjetra, mund te te thoja qe pergjigja eshte e thjeshte. Secili ben ate qe i duket se e ben me mire, dhe jo te gjithe gjuhetaret dhe historianet jane Indiana Jones qe me kamzhik ne dore te jene ne kerkim te shkrimeve te humbura. Mesa di une edhe Klosi eshte prononcuar ne menyre te atille: Nese ai zbulim eshte i vertete, Musa Ahmetit nuk i humbet vlera e zbulimit, por eshte e nevojshme qe ate doreshkrim t´ia paraqese gjuhetareve te vertete, ne menyre qe ta studiojne ne menyre shkencore.

Me sa e di une ai jeton ne Zagreb, ne kroaci por u be nje kohe qe nuk lajmrohet fare, koti e kerkojm ne google, eshte zhdukur ky njeri, si ta lshonte toka...nuk e di pse ?

Kreksi, mos ndoshta ngaqe eshte nje mashtrues dhe sharlatan????????????