Teori Konspirative

[Darius]

Kjo pyetje e ka marre pergjigjen ne shkrimin #28 te kesaj teme:

http://www.forumishqiptar.com/showpo...0&postcount=28

Here tjeter ju lutem lexoni temen me me vemendje qe mos perseriten gjerat. Po ashtu llogjet dhe chit chatet me njeri tjetrin lerini per ne privat, jo ketu. Qe ta bej te qarte njehere e mire, tema nuk eshte specifike as per masonet e aq me shume per ata shqiptare dhe as per freemasonry ne vecanti. Eshte thjesht per teorite konspirative ne pergjithesi. Ankoheni per fshirje shkrimesh por jeni te paret qe nuk rrespektoni rregullat e thena e sterthena 100 here.

[VOLSIV]

>>> Sikur nuk pati asnje pergjigje per pyetjen: "A do ta pranoni ta vini cipin nen lekure nese kjo do t'ju kerkohet ta beni pas ca vitesh"?
> Vetem mos me thoni do bej si te gjithe.

[Darius]

Kam pershtypjen qe nuk e ka njeri idene se per cfare cip behet fjale. Nje nga keto dite do postoj nje material te zgjeruar sa per ti dhene antareve dhe lexueseve te forumit nje ide me te qarte se per cfare eshte duke pyetur Volsiv.

[mancha]

"Gladio", sekreti i madh i Italisë
Organizata "Gladio" është një copëz në historinë okulte të Republikës italiane.





Gjatë Luftës së Ftohtë ushtri sekrete kanë qenë aktive në të gjithë Europën Perëndimore. "Gladio" ishte pjesë e këtij rrjeti, që do të duhej të përballonte një pushtim të Traktatit të Varshavës.

Organizata "Gladio" është një copëz në historinë okulte të Republikës italiane, megjithatë rëndësia e saj as nuk duhet mbivlerësuar, as nuk duhet nënvlerësuar, shkak një efekt i mundshëm deformues në rindërtimin e ngjarjeve dhe të përgjegjësive. Sigurisht, që "Gladio" ka qenë pjesë me titull të plotë e Luftës së Ftohtë, që është luftuar në Itali, por duhet shmangur gabimi për të identifikuar tek ajo çelësin interpretues të të gjitha ndodhive të strategjisë së tensionit dhe të masakrave në të.

Gjithçka filloi me një transmetim televiziv të 'Tg1' të korrikut 1990. Në katër seri, të transmetuara më 28 e 30 qershor dhe 1 e 2 korrik 1990, gazetari Ennio Remondino kërkoi që të rindërtojë prapaskenën e vrasjes së kryeministrit suedez, Sven Olof Joachim Palme (i vrarë në mënyrë misterioze mbrëmjen e 28 shkurtit 1986 në Stokholm). Gjatë investigimit u intervistuan dy dëshmitarë që u kualifikuan si ish-agjentë të CIA-s të gatshëm për të bërë zbulime rrënqethëse rreth raporteve të Shteteve të Bashkuara me të djathtën italiane dhe lozhën masonike P2. Të dy ish-agjentët sekretë amerikanë, Richard Brenneke e Ibrahim Razin (agjenti "Y", alias Oswald Le Winter, ish-gjeneral brigade i ushtrisë amerikane dhe mbikqyrës i Gladios europiane), folën për shuma parash që CIA i dha P2 për të destabilizuar Italinë. Brenneke, foli edhe për diçka shumë të ngjashme me Gladio. Investigimi shkaktoi polemika të shumta, deri në një prej "goditjeve" të Presidentit të atëhershëm të Republikës, Francesco Cossiga. Për shkak të këtyre polemikave, drejtori 'Tg1', Nuccio Fava, dha dorëheqjen. Njëkohësisht, një gjykatës i Venezia, Felice Casson, që investigonte lidhur me diversionet e kryera nga karabinierë dhe shërbime sekrete në hetimin e të ashtuquajturës "masakër të Peteano" (atentat terrorist në të cilin humbën jetën tri karabinierë) po shkonte në rezultate të ngjashme me deklarimet e Richard Brenneke. Qysh në vitin 1984, ekzistenca e diçkaje të ngjashme me Gladio u dyshua nga zbulimet e bëra nga anëtari i "Avanguardia Nazionale", Vincenzo Vinciguerra, gjatë procesit për masakrën e Peteano: "Ekziston në Itali një forcë sekrete, paralele me forcat e armatosura, e formuar nga civilë e ushtarakë, që ka aftësinë për të organizuar një rezistencë ndaj ushtrisë ruse në territorin italian. Bëhet fjalë për një organizatë okulte, një super-organizatë sekrete me një rrjet komunikimesh, armësh e eksplozivësh dhe njerëzish të stërvitur për t'i përdorur ". I thirrur me 1 gusht për t'u përgjigjur në Dhomë me cilësinë e kryeministrit lidhur me raportimet e 'Tg1', Giulio Andreotti, i minimizoi deklarimet e agjentit Brenneke, pasi, siç referoi në Parlament, "CIA e ka hedhur poshtë vendosmërisht përkatësinë e Brenneke në shërbimin amerikan"", duke shtuar: "I konsideroj krejtësisht të privuar nga bonsensi të imagjinohet se Kongresi i SHBA-ve ka mundur të autorizojë apo gjithësesi heshturazi të mbështesë një operacion destabilizimi të kryer kundër një vendi mik dhe aleat si Italia". Por më 2 gusht, duke deponuar përpara Komisionit parlamentar për Masakrat, Giulio Andreotti, pranoi për herë të parë ekzistencsën e një strukture paraushtarake sekrete të tipit stay behind (që do të thotë të qëndrosh "prapa linjave", të operosh në mënyrë okulte), të cilës do t'i besoheshin detyra vigjilence antipushtim. Kjo strukturë fshihej prapa siglës "Gladio". Por, saktësoi Andreotti, sipas informatave të marra prej tij nga shërbimet e sigurisë, aktiviteti i strukturës sekrete kishte pushuar qysh në vitin 1972. Kreu i ekzekutivit u impenjua për të dorëzuar një dosje me detaje më të shumta lidhur me "Gladio".


Praktikisht një dosje ju dorëzua Komisionit më 18 tetor: përbëhej nga 12 faqe. Megjithatë, të nesërmen u zhduk për t'u rishfaqur katër ditë më vonë e krasitur siç duhet. Midis dokumentit të parë dhe të dytë mungojnë periudha të tëra, fshirjet janë të shumta dhe mjaft ngjarje janë errësuar. Për shembull: në dokumentin e parë flitet për kontrollin nga ana e shërbimeve sekrete mbi të gjithë grupin "Gladio", kurse në të dytin nuk përmendet kurrfarë kontrolli; në versionin e parë theksohet se, planifikimi gjeografik dhe operativ ishte rakorduar me shërbimin e informacionit amerikan, kurse në të dytin hiqet tërësisht; në dokumentin "korrekt" zhduket çdo shenjë ndaj financimeve të parashikuara për organizatën, ashtu siç zhduken të gjitha njoftimet lidhur me modalitetet operative të grupit, stërvitje, materiale në dhurim dhe, veçanti interesante, mbi depozitat e armëve dhe të eksplozivëve që në versionin e datës 18 quhen të çmontuara dhe të rindërtuara tjetërkund.

Në dokumenton e 18 tetorit 1990, që kryeministri Andreotti paraqiti në Komisionin parlamentar të Masakrave, zbritet më 26 nëntor 1956 datëlindja e rrjetit klandestin "Gladio". Në realitet, në atë të datë, Sifar-i (Shërbimi i Informacionit i Forcave të Armatosura) dhe CIA proceduan në një "riadaptim" (restatement) të marrëveshjeve midis shërbimit të informacionit italian dhe atij amerikan, lidhur me organizatën dhe me aktivitetin e rrjetit klandestin paspushtim, të ashtuquajturat rrjete Stay Behind. Këto marrëveshje i përkisnin një kohe të mëparshme, periudhës 1951-1952, edhe pse, siç do të shikojmë, një strukturë antipushtim ekzistonte qysh nga viti 1949, megjithëse me emër ndryshe. Në fakt, më 8 tetor 1951, Gjenerali Umberto Broccoli, Drejtor i "shërbimit italian" (dhe jo Gjenerali Musco, siç shkruhet nga Andreotti) i dërgoi Gjeneralit Efisio Marras, Shef i Shtabit të Përgithshëm të Mbrojtjes, një promemorie me titull: "Organizim informativ operativ në territorin kombëtar i dyshueshëm për pushtim armik". Në Itali, ekzistonte tashmë një strukturë klandestine amerikane antipushtim, por Drejtori i Sifar-it kishte marrë në konsideratë nevojën e ndërtimit nga ana e tij e një organizmi të ri të kësaj natyre dhe të kërkonte që të arrihej një koordinim me atë amerikan.
Në rast pushtimi sovjetik apo jugosllav, kjo strukturë duhej të ishte e aftë që të jepte informacione, të sabotonte impiantet e pushtuesit dhe t'u jepte asistencë ushtarakëve të mbetur prapa linjave armike. Shtetet e Bashkuara, Anglia dhe Franca, i kishin organizuar tashmë struktura të ngjashme dhe jo vetëm në territorin e tyre. Më pas, këto struktura u krijuan në të gjitha vendet e Europës Perëndimore, përfshi vende neutralë të tillë si Suedia dhe Zvicra. Të gjitha strukturat, përfshi më pas Gladio, operonin në kuadër të NATO-s dhe koordinoheshin nga Clandestine Planning Committee, organi multikombëtar i kontrolluar nga SHAPE (Supreme Headquarters Allied Powers Europe), me seli në Bruksel të Belgjikës.

Kjo strukturë e fundit ishte një organizëm koordinimi midis vendeve të ndryshme të Europës perëndimore tashmë operative qysh nga viti 1948, edhe pse me emrin Western Union Clandestine Committee (Komision Klandestin i Bashkimit Perëndimor). Në vitin 1990, në një artikull të 13 nëntorit, gazetari i 'International Herald Tribune', Joseph Fitchett, përpunoi termin "Rezistenzë të NATO-s", për të shpjeguar funksionet e këtyre rrjeteve antikomuniste, të financuara pjesërisht nga CIA. Këto "ushtri sekrete" patën emra të ndryshëm, sipas vendit: në Zvicër quheshin në kod "P26", në Austri "OWSGV", në Belgjikë "SDRA8", në Danimarkë "Absalon", në Gjermani "TD BJD", në Luksemburg thjesht "Stay-Behind", në Vendet e Ulëta "I&O", në Norvegji "ROC", në Greqi "LOK", në Turqi "Kundërguerrilje", në Portugali "Aginter". Emrat e koduara të ushtrive sekrete në Francë, në Finlandë, në Spanjë dhe në Suedi mbesin akoma sot të panjohur.

"Gladio" ka ndjekur, në formën më të azhornuar, organizimin e adoptuar nga forcat e rezistencës partizane në Europë gjatë pushtimit nazist. Ka qenë kështu një rrjet klandestin, i futur në kuadrin e NATO-s, për t'u përdorur në eventualitetin e një pushtimi armik të territorit. Origjina e "Gladio" ka zbritur në organizatën O, e cila kishte rrjedhur nga një formacion partizan i bardhë, formacioni Osoppo. Menjëherë paslufte, sapo filloi Lufta e Ftohtë dhe u bë konkret rreziku i një sulmi nga ana e ushtrive të Traktatit të Varshavës, kjo organizatë u fut ligjërisht në Forcat e Armatosura italiane. U pajis me drejtues ushtarakë dhe u përfshi në strukturat sekrete të NATO-s. Stay Behind italiane përbëhej nga 5 njësi përdorimi të shpejtë në rajone me interes strategjik të veçantë, të quajtura: "Ylli Alpin" në Friuli, "Ylli Detar" në zonën e Triestes, "Rododendro" në Trentino Alto Adige, "Azalea" në Veneto dhe "Xunkthi" në zonën e liqeneve lombarde. Në varësi të Ufficio R të Sifar-it, zyra artikulohej në 40 bërthama, nga të cilat 6 informative, 10 sabotimi, 6 propagande, 6 arratisjeje dhe largimi, 12 guerrilase. Veç këtyre, qenë ndërtuar 5 njësi guerrilase përdorimi të shpejtë në rajone me interes të veçantë. Organizimi në më shumë nivele e bëri strukturën më të mbrojtur në rastin kur një njësi zbulohej. Në fakt, ekzistonin të paktën tri nivele: një i formuar nga elementë të destinuar të "zgjasnin" në territorin eventualisht të pushtuar dhe, për pasojë, jo lehtësisht të indvidualizueshëm për sa jo të dyshueshëm; një tjetër i formuar nga njësi guerrilase me përdorim të shpejtë për t'u aktivizuar prapa krahëve të armikut si banda partizane në kuptimin e vërtetë të fjalës; një tjetër ishte drejtues. Ky i fundit, më i mbrojturi nga të gjithë, ka mbetur i errët edhe për sytë e vetë "gladiatorëve" dhe përbëhej nga individë, emrat e të cilëve duhej të mbesnin të panjohur (dhe që deri më tani praktikisht janë të tillë).

Hetimet lidhur me "Gladio" janë përqendruar në nivelet më të ulëta të organizatës, përfshi emrat e 622 gladiatorëve, shumë prej të cilëve kanë qenë pjesë e "Gladio" në mirëbesim, pasi mendonin se do të duhej të operonin vetëm në funksion antipushtim. Nuk është mundur të zbulohet më shumë, pasi shumë gjurmë kompromentuese janë fshirë, edhe me zjarr, siç rezulton nga vendimi dhe nga raportet e ekspertëve të procesit "Gladio". Në raportin e vlerësimit të kryer nga Giuseppe De Lutiis për llogari të Gjykatës së Bolonjës lexohet: " [.] Është për t'u theksuar se në regjistrat e protokollit hasen një sasi e jashtëzakonshme dokumentash të shkatërruar me zjarr në ditët midis 29 korrikut dhe 8 gushtit 1990, domethënë në përputhje me aksesin e Gjykatësit Casson në Shërbim për konsultimin e dokumentave (27 korrik 1990) dhe me deklarimet e kryeministrit Andreotti përpara Parlamentit (më 2 gusht në Dhomë dhe më 3 gusht në Komisionin parlamentar për Terrorizmin dhe Masakrat)" (Raport vlerësimi në procedimet penale të Gjykatës së Bolonjës Nr. 219/A/86. Rgg dhe Nr. 1329/A/84 Rggi, dorëzuar më 1 korrik 1994, fq. 3).

Në vijim të marrëveshjeve Itali - Shtetet e Bashkuara, gjatë vitit 1959, CIA arriti që të dërgojë edhe materialet me karakter operativ për t'u groposur në zonat e ndjeshme (të ashtuquajturat Depozita Nasco). Duke filluar nga viti 1963, u vazhdua me vendosjen e kutive. Në total, sipas investigimeve të zhvilluara nga prokurorët, depozitat Nasco kanë qenë 139. Midis materialeve në fjalë përfshiheshin armë të lehta, municione, eksplozivë, bomba dore, thika, mortaja 60 milimetërshe, topa 57 milimetra, pushkë snajper, radiotransmetuese e kështu me radhë. Pjesë e materialit Nasco do të rezultojë se është identike me ato të përdorura për disa masakra të kryera në Itali. Për shembull, eksplozivi plastik C4 i gjetur në vitin 1972 në Aurisina, pranë Triestes duket se është identik me atë të përdorur në Peteano për të hedhur në erë Fiatin 500 që vrau tri oficerë të Armës. Por me këto do të merremi më poshtë.

Amerikanët e pajisën strukturën edhe me një avion Dakota C47, emri i koduar "Argo-16", i dhënë për operacionet e transportit. Ky avion do të shfaqet në disa ngjarje të errëta të Republikës së Parë. Përqendrimi më i madh i këtyre depozitave ka qenë në pjesën më të madhe në Italinë e Veriut, në rajonet e Verlindjes, megjithatë edhe në Jug janë sinjalizuar disa prani: për shembull, në zonën e Napolit kanë ekzistuar një apo dy depozita për sabotatorë, ashtu si dhe në atë të Tarantos. Materiali i destinuar për rrjetin klandestin nuk ishte vetëm ai i groposur në depozitat Nasco në kuti të vulosura: armatimi dhe materiali për "Njësinë e përdorimit të shpejtë" ishte edhe në sipërfaqe, pranë disa kazermave të karabinierëve dhe në bazën Capo Marrargiu në Sardenjë. Një pikë e paqartë lidhur me materialet Nasco është ajo lidhur me përpjestimin midis sasisë së tyre dhe numrit të gladiatorëve. Në fakt, zyrtarisht nuk është kaluar kurrë një mesatare prej 250 efektivësh: është mjaft jologjike të besosh se financimi dhe armatimi i destinuar për Gladio të kenë shërbyer vetëm për të bërë operative një forcë klandestine prej pak më shumë se 200 njerëzish. Le të studiojmë tani shkurtimisht evolucionin numerik të strukturës.

[mancha]

Në vijim të ndryshimeve gjeopolitike në Europë, duke filluar nga viti 1974 u rishikua i gjithë programimi i rrjetit. Mbi bazën e një memorandumi të titulluar "Direktiva bazë në luftën jokonvencionale në territoret e pushtuara nga armiku", u hoqën njësitë e përdorimit të shpejtë. Këto u zëvendësuan: nga "Njësitë guerrilase", të vendosura në të gjithë territorin kombëtar (dhe kështu jo më të kufizuara në rripin aplin verilindor), me një organikë prej 105 njësi secila; nga "Rrjetet e Aksionit Klandestin", me një organikë prej 25 njësishë secila; nga "Bërthamat", për t'u ngritur në zonat ku ndoshta do të ishte i nevojshëm një aktivitet informimi apo eksfiltrimi, me një organikë prej 5 njësish secila. Domethënë, forca e përgjithshme e programuar, duke filluar nga viti 1974 ishte kështu prej 2874 njësish. Duke ju përmbajtur akteve të investigimeve, forca efektive mbeti megjithatë dukshëm nën këtë numër.

Qendër dhe seli qendrore e ushtrisë klandestine të Gladio qe baza ushtarake sarde Capo Marrargiu, e cila u bë Centro Addestramento Guastatori (GAG). Jashtë bazës dukej simboli i shpatës Gladio dhe motoja Silendo Libertatem Servo. Ndërtimi i "bazës" filloi rreth vitit 1954. Para së gjithash u morën të gjitha lejet e nevojshme, pastaj u procedua me ndërtimin e një shoqërie me përgjegjësi të kufizuar, "Torre Marina", e ngritur publikisht pranë noterit De Martino, i cili pati si ortakë Gjeneralin, Musco, në atë kohë Drejtor i Shërbimeve, Kolonelin Santini, Shef i Sios-Aeronautica, dhe Kolonelin, Fettarappa, drejtues i Ufficio R të Sifar-it. Për të lejuar që t'u shmangej normave të ligjit, të cilat u ndalonin oficerëve që të posedonin kuota aksionere dhe të ngrinin shoqëri, qe i nevojshëm një autorizim special i ministrit të Mbrojtjes, Paolo Emilio Taviani.

Për realizmin e Qendrës, CIA caktoi 300 milion lireta. Koloneli Renzo Rocca pati detyrën që të mbikqyrë ndërtimin e bazës së re stay behind italiane. Përveç me struktura për mikpritje, Qendra u pajis edhe me bunkerë nëntokësorë, aparate radiotransmetimi me rreze të gjatë, poligone gjuajtjeje, zona për kurset lidhur me përdorimin e eksplozivëve, salla për mësime me karakter ideologjik, pajisje nënujore për stërvitjen e njerëzve - bretkocë, dy pista uljeje për aeroplanët dhe një për helikopterët. Qendra e Capo Marrargiu duhej të përbënte edhe bazën operative "të fundit" të rrjetit. Në rastin kur edhe Sardenja do të pushtohej nga armiku, Komanda do të transferohej në Angli. Në brendësi të shkollës në Capo Marrargiu operonin të ashtuquajturit "të brendshëm", për më shumë ushtarakë efektivë të Divizioni të 7-të të Shërbimeve ushtarake, të ngarkuar që të formonin dhe të stërvisnin "të jashtmit" (gladiatorët).

Baza sarde u shërbeu edhe specialistëve të CAG-it: në fakt, në brnedësi të saj stërviteshin edhe shumë reparte speciale të tjera të forcave të armatosura italiane dhe aleate. Pranë shkollës sarde u mbajtën kurse përgatitjeje për teknikat e "luftës së çrregullt", mbi tema të tilla si sabotim, guerrilje, infiltrim, eksfiltrim dhe fshehje dhe groposje të depozitave Nasco. Në praktikë bëhej fjalë për të mësuar teknika sabotimi, lufte me intensitet të ulët, favorizim hyrjeje klandestine grupe repartesh speciale aleate në territorin e pushtuar, favorizim daljeje pa rreziqe nga territori i pushtuar i personave me rëndësi, si politikanë, shkencëtarë, spiunë, natyrisht përveç elementeve të grupeve të hyrë në mënyrë klandestine. Kurse përsa i përket fshehjes së depozitave Nasco, gjithçka mbeti në teori. Në fakt, Nasco-t u depozituan në vitin 1963 nga personel i "brendshëm" dhe asnjë prej gladiatorëve nuk i njihte vendndodhjet të cilat, në rast nevoje përdorimi, do të sinjalizoheshin siç duhet nëpërmjet mesazheve të shifruara.

Pyetja për t'u bërë tani është: në çfarë aksionesh ka marrë pjesë "Gladio"? Zyrtarisht në asnjë, strukturë nuk është aktivizuar kurrë, të paktën kjo është zbuluar nga dokumentat e pakët të mbijetuar të gjetur nga Prokuroria. Por problemi është se prania e "Gladio" ose të paktën historia e disa personazheve dhe e disa "pajisjeve" të strukturës shfaqen në faqet më të errëta të historisë së Republikës. Edhe disa deklarime të ish-anëtarëve, por të konsideruara jo të besueshme nga Prokuroria, kanë lënë të kuptohet se prapa Gladio kishte tjetër. Për shembull, Vincenzo Vinciguerra, i cili në marrjen në pyetje të tij të vitit 1984 rrëfeu: "Kjo super-organizatë, duke qenë se një pushtim sovjetik realisht nuk do të mund të ndodhte, kishte marrë detyrën, për llogari të NATO-s, që të parandalonte një spostim majtas të ekuilibrave politikë të vendit. Këtë e realizoi me asistencën e shërbimeve sekrete dhe të forcave politike dhe ushtarake".

Dokumentet e gjetura nga Prokuroria, edhe pse jo të plotë, nuk e verifikojnë këtë, megjithatë dimë se shërbimet sekrete, të cilët kontrollonin rrjetet 'stay behind' në Itali, kontaktuan dhe morën nën mbrojtje të rinj neofashistë që më pas u përfshinë në një seri operacionesh terroriste, për të cilët u akuzuan në mënyrë false anarkistë për të diskredituar të majtën. Jo vetëm siç referohet, shumë dokumente u shkatërruan, por jo rrallë disa njerëz të përfshirë në "Gladio" vdiqën në rrethana misterioze. Le të shikojmë ndonjë shembull që ngre dyshime lidhur me strukturën "Gladio". Enrico Mattei, Presidenti ENI-t, vdiq në vitin 1962 në incidentin e dymotorëshit që po e çonte në Milano. Ata që hipotezuan një marrëdhënie midis "Gladio" dhe çështjes Mattei kanë qenë në vitin 1995 gjykatësit Benedetto Roberti dhe Sergio Dini të Prokurorisë Ushtarake të Padova dhe Felice Casson, zëvendësprokuror në Venezia. Dy elementët bazë që i kanë shtyrë gjykatësit të hipotezojnë një lidhje midis Gladio dhe çështjes Mattei. I pari, i përket njërit prej badigardëve të Presidentit të ENI-t, Giulio Paver, që ka rezultuar i regjistruar në Gladio. Nga dokumentacioni i sekuesruar pranë Degës së VII-të të Sismi-t, ku janë ruajtur arkivat sekrete të Gladio, Dini dhe Roberti, kanë sqaruar më pas se organizatës laciale të Gladio u përkisnin edhe Lucio e Camillo Grillo, mbiemër jo i ri (në këtë bërthamë territoriale bënte pjesë edhe Armando Degni, i cili do të investigohet për të tentuarin "Grusht shteti Borghese"). Në fakt, një misterioz "kapiten Grillo", oficer i supozuar i Karabinierëve, inspektoi me dy "kolegë" të tjerë avionin e Mattei përpara ngritjes nga Catania. Piloti, një tjetër habi, në atë moment mungonte. Pak muaj pas vdekjes së Mattei, Giulio Paver e la detyrën e tij tek ENI. Ndoshta, sepse detyra e tij kishte mbaruar. Aktivitetet e Presidentit të ENI-t përbënin një problem për Shtetet e Bashkuara dhe ndonjë gladiator mund të jetë ngarkuar kështu për ta "zgjidhur problemin", ndoshta me bashkëpunimin e Mafias.

"Gladio" futet drejtpërsëdrejti edhe të ndodhinë e të ashtuquajturit "Piano Solo". Ky qe një plan i përgatitur nga Gjenerali mason De Lorenzo, shef i Sifar-it, që përpunoi një projekt grushti shteti për t'u zbatuar në rastin në të cilin qeveria e qendrës së majtë (e kryesuar nga Aldo Moro) mos ridimensiononte kërkesat e saj reformiste. Përveç pushtimit të objektivave strategjikë në qytetet kryesore italiane, "Piano Solo" parashikonte edhe arrestimin e mbi 700 drejtuesve komunistë e socialistë, sindikalistë, intelektualë të majtë dhe eksponentë të së majtës të Demokracisë Kristiane, për t'u deporuar më pas në Sardenjë, pikërisht në bazën e Capo Marrangiu. Mbi ngjarjen, qeveria vendosi sekretin shtetëror. Një tjetër "çudi" lidhet me vdekjen e komisarit Luigi Calabresi. Vdekja e supozuar e ekstremisttit të djathtë, Gianni Nardi, zyrtarisht i vdekur në një incident automobilistik më 10 shtatori 1976 në Palma di Maiorca, mundësoi që të mbylleshin përfundimisht hetimet e përfshirjes së vetë atij si në vrasjen e komisarit Calabresi, ashtu dhe në një trafik të madh armësh. Një farë Gianni Nardi është i pranishëm në listat Gladio me siglën 0565. Gladio duket se qëndron edhe në "Masakrën në Kuesturën e Milanos", e ndodhur më 17 maj 1973 dhe që provokoi vdekjen e 4 personave dhe plagosjen e 45 të tjerëve. Autori i gjestit kriminal, Gianfranco Bertoli, rezulton se merr rrogë nga Sifar-i, i lidhur me grupin e djathtë "Pace e Libertà" dhe, në mënyrë të veçantë, një anëtar i organizatës Gladio me siglën 0375. Në arkivat e shërbimeve, gjykatësi investigues Lombardi gjen gjurmë pagesash të bëra në drejtim të Bertoli, i cili përfiton një sigël mbulimi: TRO31, emri i koduar "Negro".

Në çështjen Moro, prania e Gladio duket mbresëlënëse. Është verifikuar se të paktën 14 ditë përpara, struktura Gladio ishte tashmë në dijeni të rrëmbimit. Veç të tjerash, është verifikuar se disa plumba të qëlluar nga brigadistët në Via Fani duket se kanë të njëjtat karateristika me ato të pranishme në depot Nasco. Mëngjesin e ngjarjes, në mënyrë krejtësisht të rastësishme, Koloneli i Sismi-t Camillo Guglielmi, instruktor pranë bazës Gladio në Capo Marrargiu, u gjend duke kaluar pikërisht në momentin në të cilën kryeministri Moro po rrëmbëhej nga brigadistët. Edhe makina e shtypshkrimit model Ab Dick 360 T (matrikulla nr. 938508) e përdorur nga Brigadat e Kuqe për komunikatat e tyre gjatë rrëmbimit Moro, duket se vinte nga Ufficio del Raggruppamento Unità Speciali (Rus), domethënë zyra që kryente stërvitjen e gladiatorëve. Ndoshta, Moro foli për Gladio në "procesin" e tij nga ana e Brigadave të Kuqe, për këtë arsye ndodhia lidhur me memorialin që përfshin zbulimet e shtetarit është shumë e deformuar, me zhdukje letrash dhe gjetje të rastësishme, deri me vdekjen e Gjeneralit Dalla Chiesa (zyrtarisht i vrarë nga Mafia), i cili u vu në posedim të këtyre letrave. Për të konkluduar, edhe në vdekjen e gazetares Graziella De Palo dhe të redaktorit Italo Toni, duket se hyn struktura Gladio. Të rrëmbyer më 2 shtator 1980 në Liban dhe më pas të vrarë, të dy gazetarët po zhvillonin një investigim gazetaresk lidhur me një trafik të supozuar ndërkombëtar armësh midis OÇP-së dhe Italisë, si dhe lidhur me kamept stërvitore palestineze të ndodhur në jug të Libanit. Hetimet e kryera lidhur me vdekjen e dy gazetarëve u devijuan nga ana e shërbimeve sekrete italiane. Gjenerali Giuseppe Santovito, Drejtor i Sismi-t, dhe Koloneli, Stefano Giovannone, shef i qendrës së shërbimeve në Bejrut nga 1972 më 1981, do të rezultojnë të dy të lidhur Gladio. Vdekja e papritur e tyre e ndërpreu procesin në ngarkim të tyre për aktivitetet e diversionit.

Struktura Gladio u shkri zyrtarisht nga kryeministri Giulio Andreotti në nëntor të 1990. Njëkohësisht, u dhanë për dijeni të opinionit publik emrat e 622 gladiatorëve. Ish-gladiatorëve ju dërgua një letër lirimi nga drejtori i Sismi-t, Admirali Fulvio Martini, të cilën e përmbledhim: "Me urdhër të Qeverisë, struktura Stay Behind është shkrirë më 27 nëntor 1990. Kështu që me marrjen e letrës prania juaj duhet të konsiderohet si e çliruar nga çdo detyrim i lidhur me strukturën e sipërpërmendur. Pushtohet kështu çdo formë fshehtësie. Shërbimi Ju falenderon për gatishmërinë e vetëdijshme të ofruar në perspektivën e mundshme të një detyre legjitime dhe bujare në ndodhjen fatkeqe të një pushtimi ushtarak të Italisë. Është me këto ndjenja që ju dërgoj falenderimin tim dhe përshëndetjet e mira më të përzemërta". Ndërsa, Rusia hapte arkivat e saj, Shtetet e Bashkuara i shtuan dryne të tjera të tyreve, duke refuzuar që të bashkëpunojnë me organet italiane. Kurse në Itali u mendua mirë që të shkatërrohej një pjesë e mirë e këtyre arkivave. Kjo i ka mundësuar Komisionit parlamentar, të kryesuar nga Tarcisio Gitti, që të votojë konkluzionin në të cilin pranohet si legjitimiteti i plotë i strukturës, ashtu dhe mungesa e devijimeve. /Shqip1/

Përgatiti: ARMIN TIRANA

marre nga www.mesazhi.com

[maximus]

Shtëpia botuese “Bota Shqiptare” ka prurë në gjuhën shqipe një nga librat më të mirë në fushën e konspiracionit dhe të shoqërive sekrete: SEKRETI MË I MADH, shkruar nga studiuesi i historisë sekrete, britaniku David Icke, i njohur si lider në këtë fushë.
Hulumtimi i zhdërvjellët i autorit, - mbushur me ngjarje dhe fakte të rralla, të padëgjuara dhe të pathëna nga asnjë autor i kësaj fushe, - i është përkushtuar gjurmimit se “Kush dhe Çfarë” e sundon botën në të vërtetë. Si në asnjë bibliotekë tjetër informacioni, në këtë libër voluminoz tregohen të dhëna që nganjëherë duken të ndryshme dhe pa lidhje, por që në të vërtetë janë pjesë e një e një Axhende Globale që në zanafillë të historisë, të simbolizmit dhe të vijimësisë së brezave të Illuminatit dhe Shoqërive Sekrete, të mbikëqyrjes të Big Brother, të manipulimit të luftërave, të politikës, të bankave, biznesit, të mendjeve njerëzore, të praktikimit të mikrocipëve, të luftës kundër terrorizmit, të instumentalizimit të fesë etj.
Sipas David Icke, SEKRETI MË I MADH, tregon qartë se të gjithë ne jetojmë në një botë virtual, në një realitet prej ëndrre, pikërisht siç është portretizuar ky realitet në seritë e filmave “Matriks”. SEKRETI MË I MADH lajmëron se jemi në kulmin e një ndryshimi të pabesueshëm global. Një udhëkryq, në të cilin merren vendime, që do të ndikojnë jetën mbi Tokë në të ardhmen e asaj që e quajmë kohë. Mund t`i hapim kat më kat portat e burgjeve mendore dhe emocionale, që e kanë kufizuar gjininë njerëzore për mijëra vjet. Ose mund t`u lejojmë atyre, që e ushtrojnë atë kontroll, që t`i përmbushin planet e veta, duke e katandisur çdo burrë, çdo grua dhe çdo fëmijë mbi planet në një gjendje skllavërie mendore, emocionale, shpirtërore dhe fizike, nëpërmjet një qeverie dhe një ushtrie botërore, një banke qendrore, një monedhe të vetme dhe me mbështetjen e një popullsie të pajisur me mikroçipë. Krijimi i një kontrolli të centralizuar global të politikës, të ekonomisë, të bankave, të forcave të armatosura dhe të mediave është duke u përshpejtuar nga ora në orë. Aplikimi i mikroshipëve ndaj popullsisë është sugjeruar tashmë, madje, në shumë raste, tashmë është në veprim. Çdo vënie në veprim e planeve të fshehta është paraprirë gjithmonë nga një periudhë kohe, në të cilën, ajo çka ka mbetur e fshehtë, duhet të dalë në sipërfaqe, me qëllim që të bëhet e njohur përfundimisht në realitetitn material. Kjo është saktësisht ajo në të cilën jemi të pranishëm tani: mjafton të mendosh për shpërthimin e shkrirjeve midis bankave botërore dhe perandorive industriale, për shpejtësinë me të cilën kontrolli politik dhe ekonomik centralizohet nëpërmjet Bashkimit Evropian, Kombeve të Bashkuara, Organizatës Botërore të Tregtisë (OBT), Marrëveshjes Shumëpalëshe mbi Investimet, dhe një deti me organizma të tjera globalizuese si Banka Botërore, Fondi Monetar Ndërkombëtar dhe samitet e G-7/G-8-ës.
Teoria më interesante e sjellë nga Icke në këtë libër është se, prapa këtij centralizimi të vazhdueshëm e të koordinuar qëndron një fis familjesh të lidhura në krushqi nëpërmjet tyre, prejardhja e të cilave mund të zërë fill në Lindjen e Mesme dhe të Afërt të kohërave të lashta. Janë nisur prej andej për t`u bërë dinastitë mbretërore, aristokracia dhe kleri i Evropës, para se ta shtrinin pushtetin e tyre në të gjithë botën, mbi të gjitha nëpërmjet Perandorisë së “madhe” britanike. Kjo i ka dhënë mundësinë fisit t`i eksportojë pinjollët e vet pasardhës në të gjithë vendet e pushtuara nga forcat britanike dhe evropiane, përfshirë Shtetet e Bashkuara, ku ata vazhdojnë ende sot të komandojnë. Ka pasur më shumë se 40 presidentë të Shteteve të Bashkuara dhe, 33 prej këtyre, kanë qenë gjenetikisht të lidhur me dy persona, me mbretin Alfredi i Madh i Anglisë dhe me Karlin e Madh, monarkun e famshën francez të shekullit IX. Në harkun e gjithë kësaj kohe, planet e këtij trungu, apo kësaj race, janë zbatuar gradualisht, gjersa sot është arritur në shkallën që është i mundur një kontroll global i centralizuar.
Dhe, siç do ta shohim në këtë libër, ata që prej mijëra vjetësh përdorin këto metoda me qëllimin për të kontrolluar, janë pjesëtarë të së njëjtës forcë, të të njëjtit fis e të të njëjtit gjak, që ndjek një plan me afat të gjatë, i cili tani është duke mbërritur në një pikë vendimtare. Shteti fashist global rri varur kërcënueshëm mbi ne. E, megjithatë, nuk duhet të jetë medoemos kështu. Pushteti i vërtetë qëndron në duart e shumicës, jo të pakicës. Madje, në brendësi të çdo individi ekziston një pushtet i pakufishëm. Jemi kaq të kontrolluar, jo sepse nuk kemi pushtetin për të vendosur mbi fatin tonë, por sepse heqim dorë prej atij pushteti në çdo minutë të jetës sonë.
Kur ndodh ndonjë gjë që nuk na pëlqen, themi “Po tani çfarë do të bëjnë?”. Në këtë pikë, ata që e kanë krijuar fshehurazi problemin që nga fillimi, i përgjigjen kësaj pyetjeje duke propozuar një “zgjidhje” – centralizim më i madh i pushtetit dhe gërryerje e lirisë. Nëse dëshironi t`i jepni pushtete më të mëdha policisë, shërbimeve të sigurimit dhe forcave të armatosura dhe doni që të jetë vetë populli ai që t`jua kërkojë, atëhere krijoni mundësinë që të rriten krimet, dhuna e terrorizmi dhe, në atë pikë, të realizoni qëllimet tuaja, do të jetë si një lojë fëmijësh. Sapo njerëzit të jetojnë me frikën se do të vidhen, do të sulmohen, apo do të bombardohen, do t`ju kërkojnë të privohen nga liria e tyre, për të përfituar mbrojtjen tuaj nga ajo që ju vetë i keni shtyrë t`i tremben përmes manipulimit. Atentati i Oklahomës është një shembull klasik i kësaj. David Icke e quan këtë teknikë “problem-reagim-zgjidhje”. Krijoni problemin, nxitni reagimin në valën “duhet bërë diçka”, dhe pastaj ofroni zgjidhjen. Kjo përmblidhet mirë në moton masonike “Ordo ab chao”, rregulli nga kaosi. Krijoni kaosin dhe pastaj tregoni rrugën për të rivendosur rregullin. Rregullin tuaj.
Autori e përkufizon kontrollin mendor si manipulimin e mendjes së një njeriu, që e shtyn të mendojë dhe, për rrjedhojë, të veprojë, saktësisht në mënyrën e dëshiruar prej jush. Mbi bazën e këtij përkufizimi, çështja nuk është se sa njerëz janë të kontrolluar mendërisht, por sa pak janë ata që nuk janë të kontrolluar. Të gjithë jemi, në një nivel pak a shumë të madh. Kur bindemi nga reklama, apo nga trillimet gazetareske, për të blerë diçka, që në realitet nuk e duam, apo nuk na shërben, rezultojmë mendërisht të kontrolluar. Kur lexojmë apo dëgjojmë një histori të re të paraqitur në mënyrë tendecioze dhe lejojmë që ajo të ndikojë perceptimin tonë për një njeri apo për një ngjarje, rezultojmë mendërisht të kontrolluar. Mendoni për stërvitjen e forcave të armatosura. Është kontroll i pastër mendor. Që ditën e parë të thuhet se duhet t`u bindesh pa kushte urdhërave dhe, nëse ndonjë kokëgdhë me kapelën me majë të thotë të qëllosh kundër njerëzve, të cilët nuk i ke parë kurrë dhe për të cilët nuk di asgjë, duhet t’u shtiesh atyre pa kushte. Kjo është mendësia “Si urdhëron, zotëri”, që mbush edhe botën jo ushtarake. “Hëm, e di që nuk është e drejtë, por shefi më tha ta bëja dhe nuk kisha rrugëzgjidhje”. Nuk kishe rrugëzgjidhje? Nuk ndodh kurrë të mos ketë rrugëzgjidhje. Ka zgjidhje që do të na pëlqente t`i bënim dhe zgjidhje që do të na pëlqente më pak t`i bënim. Por nuk ndodh kurrë të mos ketë rrugëzgjidhje. Të thuash një gjë të tillë do të thotë vetëm të kërkosh një tjetër justifikim.
Në këtë libër David Ickee ripërshkon historinë e trungut, apo racës, të familjeve të lidhura në krushqi midis tyre, që sot kontrollon botën dhe do t`ju zbulojë natyrën e vërtetë të Urdhërit të Ditës Globale. Ai dëshiron të nënvizojë faktin se ajo mbi të cilën do të hedh dritë është një seri planesh, jo një komplot si i tillë. Komploti realizohet në çastin kur njerëzit dhe ngjarjet manipulohen me qëllim për të siguruar realizimin e atyre planeve. Këto komplote marrin tri forma kryesore: komploti që i drejtohet heqjes qafe të personave dhe të organizatave, të cilat përbëjnë një kërcënim për vëvien në zbatim të Urdhërit të Ditës (vrasja e Dajanës, princeshës së Uellsit); komploti që ka për qëllim të vendosë në poste pushteti njerëz që do të kontribuojnë për vënien në zbatim të Urdhërit të Ditës (Xhorxh Bush, Henri Kisinger, Toni Bler e të tjerë); dhe komploti që synon të krijojë ngjarje, të cilat do ta shtyjnë opinionin publik të kërkojë që Urdhëri i Ditës të futet përmes strategjisë problem-reagim-zgjidhje (luftëra, atentate terroriste, kriza ekonomike). Në këtë mënyrë të gjitha këto ngjarje, në dukje të palidhura me njëra-tjetrën dhe të gjitha këto manipulime bëhen aspekte të të njëjtit komplot, që synon të fusë vetë Urdhërin e Ditës.
Në muajt dhe në vitet që do të pasojnë, - thotë David Icke, - sa herë që do të merrni në dorë ndonjë gazetë, do të ndizni televizorin, apo do të dëgjoni fjalimin e ndonjë lideri politik, ose të ndonjë industrialisti, do të ndeshni po ato informacione të paraqitura këtu. Mundeni ta bëni tashmë, nëse jeni të vetëdijshëm për mashtrimin. Shikoni disa libra të mi të mëparshëm dhe veprat e studiuesve të tjerë në harkun e dhjetëvjeçarëve të fundit dhe do të vini re se ajo që ata kanë parashikuar është tashmë duke ndodhur. Nuk është fjala për ndonjë profeci, por thjesht për vetëdijen e ekzistencës së Urdhërit të Ditës. Kjo do të thotë se në vitet e ardhshëm do të realizohet një shtet fashist global? Kësaj pyetjeje mund t`i përgjigjesh vetëm me një tjetër pyetje: dëshirojmë të bëhemi njerëz, apo do të vazhdojmë të jemi dele?

KUJDES

Ky libër përmban një sasi shumë të madhe me informacione tronditëse. Ju lutem shumë, mos vazhdoni më tej, nëse nuk arrini të shkëputeni nga sistemi juaj aktual i vlerave, apo nëse e ndieni se nuk mundeni të përballeni në mënyrë emocionale me atë që me të vërtetë është duke ndodhur në këtë botë.
Nëse vendosni të vazhdoni, kujtohuni se nuk ka asgjë për t`u trembur. Jeta ekziston përgjithmonë dhe çdo gjë nuk është tjetër veçse një përvojë gjatë rrugës drejt ndriçimit. Nga pikëpamja e nivelit më të madh të perceptimit, nuk ekziston as e mira as e keqja, vetëm një ndërgjegje që bën ca zgjedhje për të eksperimentuar gjithçka që mund të eksperimentohet. Ngjarjet e pabesueshme të zbuluara nga ky libër janë duke u nisur drejt fundit, pasi drita e lirisë po lind më në fund mbi transformimin më të madh të ndërgjegjes që ky planet të ketë parë ndonjëherë në 26.000 vjet. Pavarësisht disa gjërave që do të lexoni, bëhet fjalë për një çast të mrekullueshëm për jetën tonë.

David Icke

[Darius]

Kane bere mire qe me ne fund paskan perkthyer Icken. Eshte autori qe duhej te ishte perkthyer i pari ne gjuhen shqipe. E megjithate nuk eshte ende vone. Ju keshilloj te gjitheve ta lexoni. Besoni apo jo eshte dicka individuale por informacioni qe jep eshte dicka qe te fut ne mendime thelle dhe te ben te kerkosh vertetesine e tij. Duke e kerkuar ate vertetesi mund te dalin gjate rruges te papritura shume te medha qe nuk i keni menduar ndonjehere.

[llapmuhaxheri]

Pyetje per Darius;Rotary Club a kane te bejne me Freemasonery.

P.S;Ndoshta eshte jashte teme por per kuriozitet.

[Darius]

ka plot qe e lidhin Rotary Club dhe cdo lloj klubi te kesaj natyre me shoqerite sekrete. Disa nga kreret e Rotary Club e di qe kane qene freemasone por me detaje nuk me kujtohen.

[G.D]

Kane bere mire qe me ne fund paskan perkthyer Icken. Eshte autori qe duhej te ishte perkthyer i pari ne gjuhen shqipe. E megjithate nuk eshte ende vone. Ju keshilloj te gjitheve ta lexoni. Besoni apo jo eshte dicka individuale por informacioni qe jep eshte dicka qe te fut ne mendime thelle dhe te ben te kerkosh vertetesine e tij. Duke e kerkuar ate vertetesi mund te dalin gjate rruges te papritura shume te medha qe nuk i keni menduar ndonjehere.

Sic e thua dhe vete ky nuk eshte forum per shaka. E sidomos per te tilla. Ky njeri eshte nje person i marrosur keq pas konspiracionit dhe librat e tij jane nje tufe brockullash qe tre fakte qe te transmetojne i veshin me 3 mije komente me imagjinate te shfrenuar.
Po te merret seriozisht nenvizimi juaj, Darius, mund te jete nje arsye me shume qe shqiptaret qe e lexojne kete liber neser te kurohen per fobine ndaj anunakeve e zvarranikeve ne forma njeriu qe edhe nese ekzistojne , ata jane krejt ndryshe nga ato qe imagjinon Icke.