A e ruajti feja islame popullin shqiptar nga asimilimi?

[Newhost]

Për ta bërë sa më të besueshme indulgjencën për mëkatet e komunizmit në Shqipëri, Marku dhe “Ora e Shqipërisë” kanë vazhduar: “Pikërisht ky favor (d.m.th shtrati islamik) bani që komunizmi shqiptar të ishte ma i egri dhe i shëmtuari nga gjithë vendet e Lindjes”. Marku ndërton dordolecin më të shëmtuar për “komunizmin shqiptar”, e paraqet atë si një shpërfytyrim edhe të vetë komunizmit standart, sepse i duhet të përforcojë idenë e tij dhe të frymëzuesve të tij se varianti më i keq, më i rrezikshëm në botë është ai i “komunizmit islamik” që në praktikë paska vetëm një shëmbull konkret, “komunizmin shqiptar”.


Fanatikët katolikë shfajësojnë sllavo-komunizmin

Deri tani askush nuk kishte guxuar të merrte kaq habdallçe mbi supe barrën e rëndë për t'u dhënë udhë prob-lemeve të tilla teorike.
Është pak enigmatike pse kjo kjo punë i mbeti një elektriçisti në pension në Shkodër dhe pse nëpërmjet një gazete të rëndomtë si “Ora e Shqipërisë”!Por përderisa ka kërkuar meritën e trajtimit publik të çështjes “Ora e Shqipërisë” duhet të mbajë në kurriz edhe përgjegjësinë për sfidat që ka bërë ndaj të vërtetës, ndaj Islamit dhe ndaj myslimanëve të Shqipërisë.
Marrëzitë edhe kur janë të përmasave të mëdha nuk barazohen me guximin në fushën e mendimit e të analizës teorike. Nuk ka asnjë fije guximi mendimi në shtjellimet marroqe të “Orës së Shqipërisë” se : “pa dy-shim këtë ideologji (komunizmin) nuk e sollën as Gjergjat, as Frrokat, as Nikollat. Në Jug atë e sollën Halim Xhelo e Riza Cerova, ndërsa në Veri e solli militanti i shquar Ali Kelmendi. Zef Malaj, Tuk Jakova, Gjovalin Luka e Mark Ndoja (në Veri) dhe Sejfulla Malëshova, Llazar Fundo, Koço Tashko (në Jug) kishin pikëpamje social-demokrate dhe liberale e u asgjësuan nga Enver Hoxha, Mehmet Shehu, Manush Myftiu. Mendoj se mjafton ky fakt për të vërtetuar se në Shqipëri asnjëherë nuk ka mbizotëruar komunizmi sllavo- ortodoks, por feudo-komunizmi i dalun nga inkubatori islamiko- bizantin. Në Partinë e Punës ortodoksët kanë mbajtur çelsat e kashtës”.

Jo vetëm ai “çerek-fakt” që ka përmendur Marku, por as “brigje” të tëra e “fakte” si ai nuk vërtetojnë dot atë që kërkon Marku dhe sidomos nuk maskojnë dot atë që ka marrë përsipër të fshehë “Ora e Shqipërisë” për gjëmat e të zezat që Shqipërisë ia solli dhe po ia sjell sllavo-komunizmi ortodoks.

Përsa i përket peshës së madhe specifike që kanë patur në Partinë e Punës hierarkët e militantët me prejardhje fetare ortodokse, sidomos vllehët, grekofonët e sllavët nuk kam përse të ndalem gjatë, sepse kjo dukuri është analizuar e shpjeguar në mënyrë të plotë e bindëse në librin e kolegut tim Hysmadin Feraj “Skicë e mendimit politik shqiptar” ( “Koha”, Tiranë 1998), të cilën me sig-uri Mark Bregu nuk e ka lexuar dhe nuk mund ta lexojë edhe për urrejtjen ndaj autorit, edhe për paaftësinë in-telektuale që të kuptojë dhe të shijojë një vepër të tillë shkencore.
Frazat e sipërcituara nga shkrimi i Mark Bregut në fil-lim të bëjnë të gajasesh, por një vështrim më i kujdes-shëm të nxjerr para syve një dëshmi të një politike dhe strategjie mashtruese dhe provokuese ndaj shqiptarëve, për të shfajësuar në sytë e tyre komunizmin sllavo-ortodoks dhe për të nxitur një luftë politiko-ideore të pakuptimtë e të rrezikshme për Shqipërinë kundër myslimanizmit.
Këtu qëndron arsyeja kryesore që detyrohemi të merremi në mënyrë të posaçme me këtë pjesë të shkrimit të Mark Bregut dhe me këtë mision politiko-fetar me rrjedhoja shumë të dëmshme që ka pranuar të përmbushë Partia Demokristiane nëpërmjet organit të saj “Ora e Shqipërisë”.
Në këto që cituam më sipër, ka pra mjaft material për t'u zbavit e për t'u neverit. Por le të merremi me aspek-tet serioze të problemeve që përpiqet t'i shpërfytyrojë e fallsifikojë “Ora e Shqipërisë”.

vazhdon....

p.s : Shtesa ime.Per me shume shif ne forum artikullin e Labeatit ketu. Shifeni kush quhet marksista leninsta tek paragrafi i 4 ose 5

[Lunesta]

Vallaj me zemer te paster e them qe islamizmi eshte me i keq se komunizmi.

[niku-nyc]

Vallaj me zemer te paster e them qe islamizmi eshte me i keq se komunizmi.

Te lumte goja, eshte e vertet cfare the, por fatkeqesia esht qe patriotat tane myslimane Shqiptare ketu ne forum sdo arrijn ta kuptojn asnjeher ne jeten e tyre...

[imaas]

Vallaj me zemer te paster e them qe islamizmi eshte me i keq se komunizmi.

po dije qe ti me kete shprehje qe e thua je me i keqi i te keqeve.

[Lunesta]

E thash e them dhe do ta them gjithe jeten. Deri para ca kohesh mendoja qe diktaturat fashiste dhe komuniste ishin me te keqijat, por sot po bindem se fete dhe islamizmi jane gjemat e botes. Ishte si ishte komunizmi, ne fund te fundit ishte ideologji konkurruese me kapitalizmin brenda botes perendimore. Pra si produkt perendimor nuk mund te kerkonte shkaterrimin e perendimit sic e kerkoni ju islamiket. Per ju bota nuk ka asnje vlere, per ju ka vlere vetem injoranca, vrasja, terrori, xhihadi boteror nenshtrimi i femres etj etj. Komunizmi ishte thjesht nje ideal, nje alternative perballe kapitalizmit, kurse ju mendoni qe islamizmi eshte e vetmja alternative!! Kushe ve ne diskutim meriton vdekje, xhihad, guret kokes!!

E pra komunizmi kurre nuk ishte kaq mizor. Ndaj me plot gojen them qe per mua islamizmi eshte percarje dhe mortje.

Sa per temen...
Jo vetem qe sna mbrojti ndonje identitet turku neve, por edhe ate identitet te dlire te gjergj kastriotit qe patem na e percudnoji, na e shkaterroi, na vrau shpirtin evropian duke na kthyer dalengadale ne ca mostra aziatike sic ishte vete. mos ja pafshim me kurre bojen turqise dhe arabise o zot.

[Chingy]

Une nuk e kuptoj ca esht kjo pytje kur dihet qe fete qellimin e pare kane asimilimin dhe gjoja e pare qe bojne shtete pushtuese eshte ti ndrrojn fene popullit te nenshtruar.Nuk e kuptoj se nga ca asimilim na ka mbrojt islamizmi ne kur shef ne nje forum shqiptar te shkrujtme arabisht ven e pa ven dhe kur nje pjese e mire e fjalorit te perditshem perbehet nga fjale turke.Kshu qe mos boni pytje kot se nuk ka fe qe te shpeton nga asimilimi pervec ATDHETARIZMIT.

[Kërçovare1]

"Fete jane krijuar per asimilimin e kombeve!"

[Albin]

Ku i con mushka keta fondamentalistet e maqedonise; lexoni me vemendje kete analize shume te bukur te Z.M.Thaci, ja vlen te mbahet parasysh nga shqiptaret patriote:

PSE GJITHË KY SIKLET...?

Menduh Thaçi

Në të gjitha periudhat e jetës sime kam qenë dhe do të jem mysliman. Të gjithë e dinë se rregullisht i kam kryer obligimet fetare, prej agjërimit e deri te falja e namazit, natyrisht në varësi nga mundësitë. E tërë familja ime, prindërit, vëllezërit, motrat, kushërinjtë, janë besimtarë të devotshëm që s'kanë pasur dilema sa i përket manifestimit të bindjeve fetare.

E bëra këtë hyrje, pak a shumë bizare për të "fituar" të drejtën për analizim të fenomeneve që shfaqen në dimensionin e instrumentalizmit të fesë për interesa të fshehta individuale ose kolektive, kryesisht të huaja, në segmente të ndryshme të shoqërisë.
Shkas konkret për këtë shkrim ishte organizimi i një iftari pompoz në sheshin e Tetovës, nga ana e kryetarit të njërës nga komunat e Stambollit, konkretisht të Bajram Pashës dhe kryetarit të komunës së Tetovës, z.Hazbi Lika. Ngjarja u paralajmërua me fanfarë në të gjitha televizionet në gjuhën shqipe. U tha se iftari shtrohet për 1500 veta dhe se pas iftarit do të ketë koncert, natyrisht me ilahie të kënduara në gjuhën turke.

Si u tha dhe u bë. Në sheshin e Tetovës sa çel e mbyllë sytë u hapën çadrat e bardha, mu si në Arafat gjatë periudhës së pelegrinazhit. Ndonëse u mblodhën më pak se gjysma e të ftuarve, megjithatë shtimungu i kolektivizmit të ri u krijua. Marksistë-leninistët, ateistët e dikurshëm të përbetuar, me gjakim të pashuar ndaj kolektivizmit, mbase në këtë dimension gjetën një gjuhë të përbashkët me "islamistët" integralistë.

Vëzhguesit e huaj, ata të misionit të OSBE-së, të PROKSIMA-së, të ambasadave me kujdes maksimal i shënuan detajet e këtij uniteti të ri dhe me gjasë i dërguan raportet shefave të tyre anekënd botës.

Në mbrëmje, rreth orës 23:00 televizioni shtetëror turk, TRT, duke u lidhur drejtpërdrejt me sheshin e Tetovës bëri një emision për këtë evinement të ri, të padëgjuar dhe të paparë në anët tona. Bashkëbiseduesit vendorë, flitnin atë çka i konvenonte autorit të emisionit, apo autorëve të këtij projekti turk që përkufizohej si "Vëllazëria nuk njeh kufi", që do të thotë se tash e tutje, duke hequr kufijtë mes vëllezërve fetar duhet të vihen kufij në mes të vëllezërve kombëtarë.

Bashkëbiseduesit tetovarë, emrat e të cilëve më vjen mërzi t'i përmend jo vetëm me këtë rast, vërtetonin tezën për trashëgiminë osmane-turke në viset shqiptare që duhet të merren në mbrojte. Me osmanizim, me turqizmin, sllavizmin dhe helenizim të trashëgimisë kulturore të trevave shqiptare të sotmes, shqiptarët mbeten pa traditë, pa kulturë, pa vlerë dhe pa peshë, popull primitiv si do të thoshte historiani serb, Cvijiq.

Në ditën e Ramazanit, para, gjatë dhe pas iftarit, të uritur apo të ngopur, të opseduarit me projektin e nacifikimit të islamit, me vetëdije apo pa të, përpiqen haptas ta rikodifikojnë strategjinë kombëtare shqiptare për mbijetesë. Kam parasysh se gjithë kjo që thash më lartë do të nxitë te lexuesi një pyetje të kuptueshme: ç'të keqe ka organizimi i një iftari të përbashkët, të organizuar nga kryetarët e dy komunave, të Bajram Pashës dhe të Tetovës, ose më konkretisht thënë mes vëllezërve myslimanë? Ka, madje shumë, si nga aspekti fetar ashtu edhe politik dhe kombëtar.

Nga aspekti fetar ky iftar gjigantesk dhe spektakular nuk korrespondon me nocionin e agjërimit. Institucioni i agjërimit që parashikohet në të gjitha librat e shenjta, hebraike, krishtere dhe islame parashtron idenë e distancimit të njeriut, në një periudhë të caktuar kohore, nga vetja, nga të gjitha veset, kënaqësitë e natyrave të ndryshme, për të krijuar kështu mundësi për një përsiatje të thellë religjioze dhe përkushtim ndaj urdhrave të Zotit.

Agjërimi i njëmendtë nuk ka asgjë të përbashkët me azgani, arrogancë, shkapërdari individuale a kolektive. Agjërimi duhet t'i mundësojë njeriut që të bëjë një instrospekcion, vlerësim të vetvetes dhe të tjerëve për të thelluar besimin në zot, për ta mundur absurdin defetist dhe për ta shtuar optimizmin dhe fisnikërimin e njerëzve dhe shoqërisë. Asnjë veprimtari spektakulare, asnjë shfrenim hedonist, politik apo natyrave të ndryshme nuk mund të përputhet me misionin e agjërimit. Zakonisht spektaklet e tilla që organizohen në emër të madhërimit të fesë apo të Zotit në esencë janë në funksion të madhërimit të organizatorëve që synojnë përmes besimit ta kontrabandojnë vetveten, ose dhe më keq idetë e fshehta politike që nuk kanë asgjë të përbashkët me agjërimin apo besimin në tërësi.

Me pak para dhe me shumë cinizëm dhe retorikë duan të arrijnë shumë, atë që nuk arriti sundimi sllav! Ai që ka besim të vërtetë ndaj Zotit e kupton fare lehtë blasfeminë (qyfyrin), përkatësisht vogëlsinë e njeriut, kotësinë dhe pamundësinë e tij për ta mbrojtur apo madhëruar Zotin, i cili është vlerë absolute në të gjitha dimensionet dhe i pavarur nga projektet krekosëse, mburracake të njeriut. Njerëzit që thirren në Zot, ose edhe më zi, e mbrojnë atë nga njeriu, në esencë e përdorin atë si maskë për t'i realizuar projektet e tyre për madhërim të vetvetes. Të tillë ka në të gjitha shoqëritë dhe besimet, qofshin ata autorë ose organizatorë të ndërtimeve të kryqeve gjiganteske apo iftareve spektakulare. Vetë Zoti sipas librave të shenjta është i pavarur prej lëvdatave, lajkave dhe veprave të ndryshme të njeriut. Ai nuk kërkon nga njeriu që të bëjë shërbime ndaj Tij, por ndaj vetes dhe ndaj njerëzve të tjerë. Instrumentalizmi i Zotit për promovim të vetes dhe të ideve të ndryshme politike është abuzim i llojit më vulgar, më arrogant dhe më ateist.

Në sheshin e Tetovës në mënyrë cinike dhe arrogante, përmes manifestimit sipërfaqësor të respektit të parimeve fetare, u promovuan individë të caktuar dhe interesat e tyre të fshehta politike, në funksion të rikthimit, të riimplantimit, të ringjizjes se planeve dhe vlerave turke në Ballkan që patën filluar të zbehen. Nuk kam asgjë kundër planeve turke për hegjemoni, por kam shumë kundër që kjo të bëhet, si zakonisht mbi kurriz të shqiptarëve dhe përmes shqiptarëve naivë, të asimiluar apo të shitur.

Nga aspekti politik ky iftar gjigantesk dhe spektakular ku u hodhën idetë e vëllazërisë fetare që do të organizohet në të gjitha vendet e Ballkanit, në Bullgari, Greqi, Maqedoni (Shkup,Tetovë,Gostivar, Kërçovë, Strugë), Kosovë, Shqipëri, Sanxhak dhe Bosnjë dhe Hercegovinë, shikuar më hollë është vërtetim i tezës propagandistike serbe për projektin e fshehtë anti-evropian, për krijim të së ashtuquajturës transferzalë e gjelbër, të penetrimit islam nga Turqia deri te Bosnja e Hercegovina që nga aspekti gjeostrategjik paraqitet si barku i butë i Evropës. Nuk është aspak e çuditshme për se pikërisht tani, kur hapen bisedimet për statusin përfundimtar të Kosovës, me intensitet të sikleteshëm organizohen atraksione të këtillë, aspak fetare, por thellësisht politike që vërteton tezën serbe për rrezikun nga shtetet islamike në Evropë, Bosnja dhe Kosova që do të jenë trampolina prej nga do të rrezikohet paqja dhe qetësia në rajon dhe më gjerë.

Pak Huntigton, pak propagandë serbe, pak osmanizëm, pak vedetizëm fetar, pak tradhti, pakë lekë, krijohet dyshimi i madh për shqiptarët. Ramazan ka pasur gjithmonë, por manifestimet e këtilla kanë munguar.

Shtrohet pyetja pse pikërisht në këtë moment kur hapet dilema, frika nga përplasja planetare mbi baza qytetëruese, pse pikërisht në këtë moment kur fillon procesi i negociatave për statusin final të Kosovës populli shqiptar u dashka t'i nënshtrohej kësaj dileme të sikletshme, të prononcohet, të përcaktohet me kë është, me perëndimin a me lindjen?! Përse kjo dilemë, krejtësisht e panevojshme duhet t'ia zë vendin dilemës se a jemi për Kosovën e pavarur në kuadër të Evropës së bashkuar apo me Serbinë?! Për se i gjithë ky presion që populli shqiptar të vihet në dilema të panevojshme dhe të dëmshme?! Për se ky presing që të pozicionohemi kundër perëndimit që harxhoi miliarda dollarë dhe kontribute tjera politike, ushtarake, diplomatike për t'i çliruar shqiptarët nga zgjedha e huaj. Duke i njohur mirë qëllimet e bartësve të këtyre ideve, mendoj se e di përgjigjen: atyre aq u bën nëse do të mbijetojë apo jo kauza shqiptare. Ata, duke ditur se pa mbështetjen e faktorit perëndimor, shqiptarët nuk kanë gjasa ta arrijnë dhe ta ruajnë lirinë, duke ditur se shqiptarët mund të mbijetojnë vetëm në këto hapësira, vetëm dhe vetëm duke i respektuar standardet laike, duke ditur mirë se pas 11 shtatorit punët kanë ndryshuar, dyshimet janë shtuar deri në paranojë, ata pikërisht tani gjejnë forma spektakolare t'i nxisin dilemat rrënuese.

Natyrisht, në fillim koston do ta paguajnë shqiptarët, por më vonë edhe myslimanët. Ata që fshihen pas ideve sublime të fesë i tradhton mungesa e brengës ndaj fatit të shqiptarëve.
Nga këto iftare nuk do të thellohet besimi i askujt, as do të forcohet vëllazëria islame, por do të instalohet dyshimi shumëdrejtimesh, do të moliset kohezioni, toleranca ndërfetare në mes të shqiptarëve, do të prishet aleanca sado e brishtë e shqiptarëve me faktorin perëndimor me çka, në mënyrë të pashmangshme do të dëmtohet interesi vital i shqiptarëve të Kosovës dhe të viseve të tjera. Është e qartë se dikush nga këta organizatorë që manipulojnë me fenë janë në ndërlidhje të ngushtë me shërbime të ndryshme antishqiptare dhe antiislame. Them antiislame duke marrë parasysh pasojat e një islami radikal te qytetarët e Bosnjës. Sa më shumë që radikalizohet manifestimi i besimit islam në Bosnjë aq më shumë rritet përqindja e martesave të përziera, madje edhe gjatë luftës. Asnjë popull nuk mund të durojë radikalizmin për një periudhë të gjatë kohore, prandaj kërkojnë shpëtimin te ikja. nga grupi ku ngulfatet liria individuale Së këndejmi nuk duhet të habitemi për se Greqia, Bullgaria, Maqedonia, Serbia (në Sanxhak) dhe Bosnja po lejojnë madje, i nxisin sfilatat e këtilla "fetare". Ato, natyrisht se shërbejnë si argument për pohimet serbe, ose për ofertën e Serbisë që në planin gjeostrategjik ta luajë rolin e bastionit, të policit kundër depërtimit të vlerave dhe interesave "islame" në Evropë.

Është e çuditshme për se spektakle të tilla pseudo religjioze, thellësisht politike, antishqiptare dhe antiislame nuk organizohen në zonat e prapambetura turke, të banuara me kurdë apo në Irak, Palestinë, Çeçeni, Kaukaz etj.
Duhet thënë haptas, pa mëdyshje dhe në mënyrë të pa mëshirshme se këto manifestime janë në funksion të paraqitjes së shqiptarëve si element i huaj në Evropë që duhet të mbikëqyret vazhdimisht për shkak se ata nuk janë dhe nuk mund të jenë luajal ndaj sistemit të vlerave perëndimore, sidomos ndaj idesë së laicizmit të shtetit. Vetë Turqia synon të depërtojë në Evropë dhe t'i pranojë vlerat evropiane, por nga ana tjetër synon që shqiptarët dhe popujt tjerë myslimanë të Ballkanit t'i fusë në thesin e orientit. Ky dualizëm është objektiv dhe buron nga vetë përmbajtja e shoqërisë turke: 10 % i shoqërisë, pra elita turke me mish e me shpirt përpiqet të jetë pjesë e Evropës, kulturës dhe sistemit të vlerave evropiane, ndërkaq 90 % në të gjitha dimensionet është anti evropian. Mjerisht myslimanët e Ballkanit, në mesin e tyre edhe një përqindje e vogël renegatësh shqiptarë komunikojnë me idetë dhe vlerat e këtij 90%. Ata, si deri më tani nuk do të arrijnë asgjë, por do të përfundojnë si instrumente, si renegatë të fshehur nën petkun fetar.

Koketimi, manipulimi i politikanit me ndjenjat fetare është formula më eksplozive që shkakton ndarje të pakorrigjueshme në shoqëritë multi-fetare.. Në këtë mes roli dhe përgjegjësia e intelektualit mund të jetë shumë i madh, destruktiv a konstruktiv, varësisht se kujt i shërben.
Çuditërisht para këtij spektakli të madh pseudo fetar, në qytetet tjera shqiptare të Maqedonisë u organizuan manifestime të tjera informative, më pak spektakulare, mbase edhe më rrënuese, kontaminuse, që fusin përçarje në indin ndërlidhës kombëtar shqiptar.

Po ashtu në ditët e Ramazanit, në emër të thellimit të besimit, disa intelektualë kosovarë, të ftuar në tubime informative me karakter pseudo-fetar, përpiqeshin ta bindnin auditorin, me argumente të vakëta dhe paradoksale për të vërtetat e tyre që, siç do të thoshte shkrimtari Mehmet Kraja e përmbysnin jo vetëm identiteti qytetërues perëndimor të shqiptarëve, por edhe atë kombëtar. Njëri prej tyre në emër të Zotit identitetin modern kombëtar shqiptar e ndërlidh me kontekstin osman, prandaj ka nevojë që të flasë pozitivisht për veziret, sadriazamët, pashallarët, agallarët shqiptarë në periudhën e sundimit osman. Këta hoxhëqamila me gjasë e kanë ngatërruar kalendarin, pandehin se jetojnë në shekullin XIX.

Njëri prej tyre, doktor i historisë, në një tubim informativ në Kërçovë përpiqej ta bindë auditorin për idilin shqiptare gjatë periudhës së sundimit osman. Këtë tezë ai e mbështet me postet ushtarake dhe politike të shqiptarëve të ç'kombëtarizuar të periudhës osmane duke fshehur qëllimisht faktin se ata kanë qenë kryekëput në funksion të interesave turko-osmane dhe jo shqiptare. Popujt e tjerë të Ballkanit që ishin nën sundimin osman dhe nuk ishin miq të tyre, e fituan pavarësinë thuaja një shekull para shqiptarëve. Ky diskurs i idealizimit të periudhës osmane jo vetëm që është gënjeshtër të cilën e dinë edhe vetë ata, por edhe një cinizëm arrogant dhe fyes. Këtë cinizëm do ta kuptonim më së miri po qe se do ta krahasonim me përpjekjen hipotetike të një profesori imagjinuar i cili do ta merrte guximin ta idealizojë periudhat e ndryshme të sundimit jugosllav duke numëruar deputetët dhe ofiqet tjera që i kanë pasur shqiptarët në këtë sistem, si bie fjala Sejdo Bajramoviqin, Rahman Morinën apo Sinan Hasanin.

Në krahasim me vezirët, këta të fundit të paktën kanë folur shqip dhe përpiqeshin të mbështetin konceptin e kauzës shqiptare në përputhje me kontekstin jugosllav. Ata, në dallim nga vezirët, favoritët e profesorit të shushatur kosovar, hapnin shkolla, institucione të ndryshme si politike ashtu edhe kulturore në funksion të kultivimit të vlerave dhe interesave të shqiptarëve. Në kohën e vezirëve të idealizuar, shqiptarët madje nuk kategorizoheshin as si "milet" (popull) si grekët, serbët, bullgarët etj prandaj refuzoheshin kërkesat politike dhe kulturore të shqiptarëve. Në kuadër të kësaj mendësie është e natyrshme mungesa e brengës për asimilim të shqiptarëve në turq ( ish presidenti turk, Demirel flet për një numër fantastik pesë milionësh), por shfaqet brenga për identitetin evropian të shqiptarëve.

Një profesor tjetër me titull doktori të albanologjisë, madje shkrimtar, një kohë të gjatë e përsërit tezën për identitetin(mbase edhe) islam të kombit shqiptar. Duke bërë gabime të rënda logjike dhe faktike, duke përzier mollët me dardhat, ai i barazon shqiptarët me popujt me identitet të dyshimtë etnik, si bie fjala boshnjakët të cilët me arsye përpiqen këtë mungesë ta kompensojnë me përkatësinë fetare. Shqiptarët kanë identitet kombëtar dhe s'kanë nevojë ta nxjerrin syrin duke i rregulluar vetullat. Kur flitet për identitet kombëtar nuk ka nevojë të flitet për identitet fetar. Ata që i ngatërrojnë këto kategori kanë qëllime të veçanta.

Inkoherenca në sferën intelektuale buron nga skizofrenia, botëkuptimet e gabueshme të një periudhe historike ose nga interesat e veçanta individuale. Edhe mendimtarët e mëdhenj nuk janë imun nga këto inkoherenca logjike. Aristoteli, babi i logjikës ishte i palogjikshëm kur pohonte se të gjithë njerëzit janë të barabartë pos robërve dhe grave. Kjo inkoherencë e tij buronte nga paragjykimet e kohës së tij. Po inkoherenca e intelektualëve tanë, sikleti, ankthi i tyre prej kujt varet? Me siguri jo nga interesat fetare apo kombëtare të shqiptarëve!

P.S Për pak harrova. Bashkësia Islame e Maqedonisë një kohë të gjatë është në krizë të thellë Ngatërrohet shkolla (trashëgimia) turke me atë arabe. Nxënësit, ushtarët, lojtarët janë shqiptarë . Të paktën ta dinin pse-në...
-----------------

Marre nga Shekulli dt 22 tetor 2005

HUMBËSI KA TË DREJTË TË ANKOHET, POR NUK DUHET TË BËHET I
PADREJTË

Menduh Thaçi, në traktin e tij të shpërndarë me siklet të
madh nëpër gazetat kryesore të hapësirave shqiptare, ngre
një akuzë të rëndë ndaj Perëndimit për islamofobi. Ai
propagandon se nëse mer vesh se këtu po bëhen aktivitete
për ramazan, Perëndimi do të pranojë tezat serbe për
“transverzalen e gjelbër” nga Turqia në Bosnjë dhe do të
pranohet se “do të rrezikohet paqja në rajon”.

Dr. Milazim KRASNIQI

Edhe pas leximit të tekstit “Pse gjithë ky siklet”, i cili
në formë trakti është shpërndarë nëpër disa gazeta,
konsideratat e mia ndaj angazhimeve politike e patriotike
të Menduh Thaçit mbeten të palëkunduara, edhe pse më
brengos vazhdimisht agresiviteti i fjalëve të tij në adresa
të kundërshtarëve politikë, qoftë realë, qoftë të
imagjinuar, veçmas ndaj atyre brenda skenës politike
shqiptare në Maqedoni. Nuk kam si të mos e them se poashtu
kam kondiderata për kryetarin/mentorin e tij, Arbën
Xhaferin dhe Partinë Demokratike Shqiptare, që ka dhënë
kontribut të fortë për emancipimin politik të shqiptarëve
në Maqedoni, për menagjimin e katastrofës humanitare të
Kosovës në vitin 1999 dhe për përkrahjen e fuqishme që i ka
dhënë luftës çlirimtare të Kosovës. Me këtë dua të sugjeroj
se në çfarëdo diskutimesh dhe kontestimesh për çështje të
caktuara, nuk duhet të bëhemi të padrejtë dhe nuk duhet të
themi të pavërteta.

Nëse politika partiake merr kompetencat e shkencës,
kthehemi te ideologjia totalitare

Lidhur me traktin”Pse gjithë ky siklet’, poashtu ka gjëra
që mund të diskutohen e të sheshohen me një diskutim
korrekt e të qetë. Por, së pari duhet bërë një dallim i
qartë ndërmjet politikës përkatësisht politikës partiake
dhe argumentave shkencorë, të cilët janë të pavarur nga
politikat e tilla dhe nga çfarëdo politikash. Fillimisht
dua të saktësoj se sa u përket politikave partiake në
Maqedoni, rivaliteteve të tyre që shtrihen nga fushat e
sportit e deri te manifestimet fetare, nuk kam ndërmend të
përzihem dhe as që jam përzier ndonjëherë. Nuk ka një rast
të vetëm që të jem shprehur publikisht në favor të
ndonjërës nga partitë shqiptare në Maqedoni, edhe pse kjo
do të ishte krejt legjitime për një analist politik.
Prandaj, edhe në këtë rast, nuk do të komentoj nga prizmi
politik, me asnjë fjalë, as iftarin në qendër të Tetovës, i
cili është shkaku i sikletit politico-partiak të Menduhit.
Kësaj radhe do të diskutoj vetëm disa teza të tij, të cilat
nën petkun e politikës partiake, janë servirur si shkencë,
si e vërtetë. Kjo duhet të sqarohet, sepse nëse politika
partiake merr kompetencat e shkencës, kthehemi atje ku kemi
qenë para pesëmbëdhjetë vjetësh, te ideologjia totalitare.
Teza e Menduhit se “kur flitet për identitet fetar nuk ka
pse flitet për identiteti fetar”, bartë rrezikun që të
puçet poashtu me tezat e mëhershme ideologjike, të cilat në
Shqipëri madje e patën ndaluar fenë krejt. Atdhetarët dhe
intelektualët, edhe ata shqiptarë, përveç ateistëve, bartin
në vete një identitet të ngjizur fetaro-kombëtar dhe ai nuk
mund të ndahet me bisturinë e politikës aktuale. Por, edhe
nëse e pranojmë si të mirëqenë tezën e Menduhit, kur është
fjala për kulturën dhe historjnë tonë kombëtare, ku po u
dashka të ndahen identiteti fetar nga ai kombëtar, shtrohen
disa pyetje logjike: nëse nuk duhet të ndodh kjo përzierje,
atëherë pse në disa raste përzihet aq shumë? Fjala vjen,
pse “Meshari” i Gjon Buzukut dhe veprat e autorëve si
Pjetër Budi e Pjetër Bogdani, konsiderohen vepra kombëtare,
kur janë tërësisht vepra fetare? Pse Nëna Tereze, që është
një aktiviste me angazhim tërësisht fetar, trajtohet si
simbol kombëtar? E vërteta është se përdoren kute të
dyfishta në këto punë. Kur është fjala për veprimtarë dhe
intelektualë të proviniencës krishtere, pa asnjë rezervë
pranohet se veprimtaria fetare është veprimtari kombëtare,
madje pavarësisht rezultateve që ka prodhuar për kulturën,
shtetin dhe kombin shqiptar. Si argument i kuteve të
dyfishta, mund të përkujtohet me këtë rast vetëm trajtimi i
poetit alamiadist shqiptar, Nezim Frakullës. Poezia e tij
është e shkruar shqip, ka tema dhe motive laike dhe ka tone
shumë kritike ndaj sundimit osman. Nezimi madje ka vdekur
në burgjet e sulltanit, ndërsa deri sot nuk është trajtuar
me asnjë fjalë si poet kombëtar.
Në gjykimet shkencore të këtyre deformimeve që u janë bërë
vlerave tona kulturore dhe kombëtare, nuk ka vend për
politikat ditore të partive. Partitë me të drejtë
shqetësohen nga humbjet në zgjedhje, por kjo nuk ju jep të
drejtë të bëhen arrogantë ndaj studimit krtik të
trashëgimisë kombëtare dhe ndaj studiusve që kanë qasje
kritike ndaj falsifikimeve të patentuara. Menduhi dhe
bashkëmendimtarët e tij duken naivë kur kërkojnë që të mos
diskutohen në rrafshin studimor temat e tilla, me rëndësi
për identitetin kombëtar, ku kontibuti i dijetarëve islamë
është injoruar jashtë mase, për shkak të ‘interesave
kombëtare”! Dija albanologjike po çlirohet nga prangat e
metodave pozitiviste e marksiste dhe nga ideologjia
patriotike me esencë totalitare, dhe po arrinë në
përfundime të tjera nga ato që ishin patentuar dhunshëm nga
ana e politikës zyrtare si të vërteta të pakontestueshme.
Cak legjitim i studimeve të reja, janë edhe personalitetet
dhe ngjarjet e mëdha kombëtare, që nga Skenderbeu e këndej,
sepse përditë po zbulohen dokumente të reja dhe të dhëna të
reja. Prandaj, sado e konserVuar që të jetë, e kaluara jonë
kulturore dhe historike, do t’i nënshtrohet vlerësimit
kritik dhe do të ridimensionohet në bazë të fakteve
shkencore, duke flakur tej ideologjinë e rreme patriotike,
pas së cilës janë fshehur e po fshehn edhe demagogët dhe
matrapazët politikë. Dija e vërtetë, ua heq maskat
demagogëve dhe matrapazëvëve. Për këtë shkak edhe janë aq
alergjikë ndaj saj dhe duan ta mbajnë peng të politikës.





Abstenimi nga iftari dhe Komisioni i Badenterit

Sa i përket statusit të Kosovës, konsideratat e mia janë të
plota për angazhimin e PDSH-së së Arbën Xhaferit e Menduh
Thaççit, si edhe të BDI-së së Ali Ahmetit dhe të partive të
tjera shqiptare në Maqedoni. Por, statusi i Kosovës nuk
varet prej tyre dhe as nga iftarët që mbahen ose nuk mbahen
në sheshin e Tetovës, e pra as nga tezat që thuhen në
tirbunat publike në Tetovë dhe gjithanej hapësirave
shqiptare. Edhe sikur askush nga shqiptarët të mos mbajë
ramazan, e lëre më të bëjë iftar në një shesh publik të
Tetovës, fati i saj nuk varet prej kësaj pune. Statusi i
Kosovës po përcaktohet në një process të tejzgjatur politik
e diplomatik, në të cilin vullneti i popullit të Kosovës
për vetëvendosje nuk po mirret si duhet në konsideratë. Në
kohën kur komisioni i Badenterit e injoroi të drejtën e
Kosovës për shkëputje nga ish federata e Jugosllavisë, nuk
është organizuar asnjë iftar në sheshin e Tetovës, por ja
që as ky abstenim nuk pati ndihmuar. As kur u mbajt
Konferenca e Rambujesë/Parisit nuk u mbajtën tribuna pas
iftarit, por ja që vullneti i popullit të Kosovës për
pavarësi, nuk u pranua as si parim i negocueshëm. Prandaj,
sajimi i preteksteve me Kosovën, për rivalitetet partiake
shqiptare brenda Maqedonisë, nuk është një punë e ndershme.


Akuza ndaj Perëndimit për islamofobi

Menduh Thaçi, në traktin e tij të shpërndarë me siklet të
madh nëpër gazetat kryesore të hapësirave shqiptare, ngre
një akuzë të rëndë ndaj Perëndimit për islamofobi. Ai
propagandon se nëse mer vesh se këtu po bëhen aktivitete
për ramazan, Perëndimi do të pranojë tezat serbe për
“transverzalen e gjelbër” nga Turqia në Bosnjë dhe do të
pranohet se “do të rrezikohet paqja në rajon”. O Menduh!
Tezat serbe për “transverzalen e gjelbër’ kanë qenë edhe më
të zëshme para vitit 1999, por Perëndimi ka ndjekur kursin
e vet gjeopolitik e gjeostrategjik. Meqë ra fjala për këtë
kurs, duhet përmendur dy gjëra, e para se këto shtete të
“transverzales së gjelbër”, Turqia, Shqipëria, Kosova,
Bosnjë e Hercegovina, janë aleatët më të zëshëm të SHBA-ve
dhe të Perëndimit në rajon dhe në Europë. Në anketat e
bëra, ka rezultuar se shqiptarët, edhe pse popull me
shumicë muslimane, janë pakrahasimisht më entuziastët me
Amerikën. As në iftarë, as në tribuna që mbahen gjatë
Ramazanit nuk është prishur kjo idilë shqiptare me Amerikën
nga askush. Ndërsa, fituesi i çmimit Nobël për letërsi,
Harold Pinter, citohet gjithandej këto ditë ramazani, duke
akuzuar Amerikën dhe Britaninë për agresion, për dhunë e
për banditizëm. Bile, duke mbrojtur Serbinë, ai ka
deklaruar se “Klintoni dhe Bleri do të duhej të akuzoheshin
si kriminel lufte, sepse jo vetëm që e kanë bërë këtë
jolegalisht, (bombardimin e Serbisë, nënvizimi im), në
mënyrë jolegjitime, dhe sipas mendimit tim jomoralisht, në
mënyrë kriminale si çdo akti banditesk, por edhe e kanë
arsyetuar atë me “ intervenim humanitar”. E pra, bash këtij
shkrimtari iu dha çmimi Nobël sivjet për letërsi. Siç po
shihet, po më duhet ta mbroj Perëndimin nga akuzat e
Menduhit për islamofobi, sepse një akuzë e tillë e
përgjithësuar, vërtet është e padrejtë. Nëse islamofobia
është pjesë e të menduarit dhe e të vepruarit të së
djathtës ekstreme dhe e disa qarqeve neokonservative, ajo
nuk është pjesë e të menduarit e Perëndimit liberal.
Menduhi bashkë me koautorin e tekstit të tij,
(terminologjia dhe tezat e zbulojnë lehtësisht koautorin),
duken shumë të preokupuar me teorinë e konspiracionit,
prandaj u rezulton se nga një iftar i organizuar në sheshin
e Tetovës, varet edhe lufta e qytetërimeve. Menduhi
nënshkruan në mënyrëv dramatike: “ Shtrohet pyetja: pse
pikëirsht në këtë moment (pra pse u mbajt ai iftar,
nënvizimi im), kur hapet dilema, frika nga përplasja
planetare mbi baza qytetëruese…” O Perëndi, si është e
mundur që një politikan i rryer, të mendojë në mënyrë kaq
infantile? Por, fajin e ka vërtet teoria e konspiracionit,
e cila i ka preokupuar gjatë Menduhin dhe liderin e tij, aq
sa edhe disfatat partiake në fakt i kanë peshqesh nga
përpjekjet për ta zgjidhur çështjen kombëtare të
shqiptarëve në Maqedoni dhe në rajon me teoritë e
konspiracionit. Pjesëmarrja e tyre në përpjeket për ndarjen
e Maqedonsië, është brenda këtij preokupimi, bile duke qenë
në kundërshtim flagrant me konceptin dhe me strategjinë e
Shteteve të Bashkuara të Amerikës për të ardhmen e
Maqedonisë dhe të rajonit. Gabimet trashanike që janë bërë
me këto lloj aventurash të rrezikshme, e që kanë rezultuar
me humbjen e zgjedhjeve dhe me humbjen e kredibiliettit
para aleatëve perëndimorë, nuk mund t’i korrigjoni duke u
munduar të fitoni pikë duke bërë me dorë ndaj
“konspiracionit islamistë”. Bota e njeh dhe e sheh me sy
karakterin paqësor dhe tolerantë të Islamit ndër
shqiptarë. Dhe siç thamë më lart, Perëndimi liberal nuk e
ka të patentuar në veten e vet islamofobinë.


Interesat e veçanta individuale

Për shkak të dioptrisë së caktuar nga teoria e
konspiracionit, Menduh Thaçit i duket se në ligjërimin e
mirëfilltë shkencor, janë përzier “mollat dhe dardhat” dhe
se në tërë këtë mesele ka “interesa të veçanta
individuale”. Në rastin tim, kjo puna me interesat e
veçanta individuale, është e vërtetë. Unë kam interesa të
veçanta individuale si studiues i letërsisë, i kulturës dhe
i historisë sonë kombëtare, që të promovoj një metodologji
të studimit, që është jomarsksiste, jopatriotike, por në
shërbim të së vërtetës. E në sfondin e të vërtetës bie edhe
korrigjimi i pamjeve të deformuara për Islamin ndër
shqiptarë dhe për Islamin si Shpallje Hyjnore në
përgjithësi. Ndërsa, për interesa të tjera, aso që lë të
nënkuptohen Menduh Thaçi në traktin e tij, më duhet të
përkujtoj këtu se unë kam qenë i angazhuar në politikë para
Menduh Thaçit dhe para Arbën Xhaferit. Kam ikur prej saj
kur e kam kuptuar se nuk mund të mbroj të vërtetën. Po të
doja të mbetesha atje, vërtet do të kisha interesa të
veçanta, para së gjithash materiale. Me bollëk. Por, i kam
braktisur vetë. Së paku Arbën Xhaferi, kryetari dhe mentori
i Menduhit e di të vërtetën e angazhimit dhe të rolit tim
në politikën e LDK-së, veçmas në muajt prill-qershor 1999
të tragjedisë së Kosovës, po edhe pas kthimit në Kosovë,
deri në vitin 2000. Nuk kam mbrojtur interesa e veçanta
personale, por kam punuar për kauzën e përbashtët të
pajtimit, të bashkërendimit e të bashkëqeverisjes, e cila
po të fitonte ashtu si e kam konceptuar unë dhe disa kolegë
të mi atë atëhershëm, pa dyshim edhe me ndihmën e
pakursyer të Arbën Xhaferin, Kosova nuk do të kalonte nëpër
vuajtjet e tmerrshme të pasçlirimit ashtu si kaloi dhe sot
statusi i saj do të ishte më i qartë se sa është. Sigurisht
që as Menduhi nuk do të dilte kaq qesharak sa del kur pohon
se një iftar në sheshin e Tetovës e rrezikuaka statusin e
saj!
Thonë se ata që humbin, kanë të drejtë të ankohen. Edhe
Menduhi ka të drejtë ta bëjë këtë, por i sugjeroj
njerëzisht që të mos e ngarkojë shpirtin e vet duke thënë
të pavërteta për ata që nuk i kanë faj. Nëse i keni humbur
zgjedhjet si parti, analizoni shkaqet e vërteta, e mos u
bini në qafë atyre që nuk u kanë faj. Dhe mos u bëni aq
ambiciozë e t’u shkojë mendja se mund ta ndërroni popullin,
që me shumicë absolute i përket Islamit. Dhe mos shpifni
ndaj atyre që e gjurmojnë të vërtetën.
Jemi agjërueshëm bashkë dhe duhet të ruhemi edhe më shumë
nga fjalët e pavërteta, o Menduh vëllai!

[Albin]

NE VEND TE PERGJIGJES ANTIISLAMISTËVE SHQIPTARE ISLAMIZMI E KA PASURUAR VETEDIJEN KOMBETARE TEK SHQIPTARET..!

Shkruan: Rexhep Elezaj

Koha e para islamizmit në historinë e njerëzimit njihet si periudha e Injorancës dhe territ të plotë të cilën e karakterizonte hipokrizia e rëndë në të gjitha aspektet e jetës, ishte koha kur politeizmi, analfabetizmi, mbrapambeturia shoqërore dhe ekonomike, primitivizmi dhe padituria kishin arritur kulmin dhe kjo gjendje dominonte jo vetëm në botën arabe, ku më vonë do të shfaqej islamizmi, por as në pjesët tjera të botës gjendja nuk ishte asgjë më e mirë. Ishte periudha e shekullit të -VI-të pas e.r. kur shumë civilizime të mëparshme kishin vdekur ose zhdukur si vetëdije dhe si kulturë për shkaqe të ndryshme, kryesisht për shkak të stagnimit të zhvillimeve njerëzore dhe mbrapambeturive të cilat i kishin kapluar popujt dhe shoqëritë e asaj kohe.

Hebraizmi me "Dhjatën e Vjetër" (Tevratin) dhe Krishterizmi me "Dhjatën e Re" (Ingjilin) si dhe fetë tjera monoteiste të mëparshme nuk kishin arritur që ti ushtrojnë ndikimet e tyre sa duhet tek shoqëritë dhe popujt e asaj kohe, pastaj kundërshtimet e mëdha fetare, paganizmi dhe besimet tjera të kota si dhe luftërat për dominim midis tyre ishin, poashtu ndër shkaktarët kryesorë të cilët kishin ndikuar që koha e Injorancës të zgjasë me shekuj. Vlerat e njeriut në ate kohë rrespektoheshin fare pakë dhe kishin rënë në shkallën më të ultë të civilizimit, njeriu shfrytzohej dhe keqpërdorej në mënyrat më skllavëruese, të drejtat e tij shkileshin brutalisht, sidomos fëmra nuk gëzonte kurrfarë të drejtash dhe shfrytzohej në mënyra shtazarake, ndërsa për përparime shkencore nuk mund të flitej fare, etj.

Prandaj, shfaqja dhe ardhja e Islamizmi përmes profetit Muhamed a.s. në Mekke (Arabia Saudike) për herë të parë në vitin 610 pas K. për botën arabe dhe gjithë njerëzimin do të paraqes padyshim një hap të ri dhe koncept më të përparuar mbi jetën dhe vetë njeriun i cili (Islamizmi) filozofinë tij do e mbeshtes mbi parime logjike dhe shkencore në të gjitha kuptimet e jetës politike, ekonomike, kulturore dhe fetare si për kohën e atëhershme ashtu dhe për shekujt që do vijnë më pas, sepse si Fe e re me premisa evolutive dhe progresive për universin që dallonin mjaftë nga ato të feve të mëparshme, sidomos rreth njërës ndër pikat më kryesore për njeriun; për mënyrën e besimit në Zotin dhe zbatimin e urdhërave të tij, por edhe me shumë specifika tjera siç ishte çështja e shpirtit dhe e materjes, mund të thuhet se Islamizmi ia ka dalë që në dimenzionet konstitutive si fe-religjion i fundit i shpallur nga Përendia t´i realizoj gjithherë dhe në nivel të lartë porositë, predikimet dhe misionin e tij civilizues dhe përparimtar gjithandej ku është përhapur, qoftë si ideologji, qoftë si formë e jetës së përditëshme për muslimanët.

Kjo posaçërisht është verejtur në rrafshin e ndikimit të tij në proceset e civilizimit botëror si dhe në ndërrimin e gjendjes se mjerueshme tek popuj të shumtë aziatik, afrikan, etj., të cilët para ardhjes se Islamizmit ishin zhytur thellë në idhujtari dhe besime të kota, tek të cilët më vonë Islamizmi përpos që e merrë trajtën e fesë kryesore ai njëkohësisht bëhët model i sjelljeve të reja mbrenda këtyre shoqërive si në pikëpamje shpirtërore, po ashtu edhe mbrenda raporteve të tyre ndaj Krijuesit të gjithësisë, dmth. ndaj Zotit xh.sh.dhe krijesave të tij.

Në kohën e sundimit të Dinastisë se Emevitëve (661-750 pas Kr.) kur Islamizmi kishte arritur kulmin e përparimit dhe dominimit të tij ideologjik, fetar dhe politik ai në këtë periudhë gjendej në ekspanzion të plotë dhe e kishte kaluar me sukses fazën e konsolidimit të gjithanshëm shpirtëror dhe shoqëror, por edhe si bërthamë e shtetit të ri islam ishte konstituuar plotësisht edhe në aspektin juridik duke u begatuar me mësime dhe rregulla të e reja të filisofisë dhe kulturës islame.

Mirëpo, derisa Islamizmi në periudhën e sipër përmendur kishte arritur të shtrihet si fe dhe si kulturë gjithandej botës arabe deri në Persi, Indi, Egjipt, në periudhën e shekujve -X- deri -XII-të, siç pohojnë shumë historianë islamë politikisht fillon të dobësoshet për shkak të ndikimit gjithnjë e më të madh të traditave dhe kulturave të popujve tjerë të cilët me kalimin e tyre në Islam kishin filluar të krijonin rryma dhe drejtime të reja të sektarizmit fetar (Alevitët në Iran të njohur me emrin arab "El-Shij´ah" , etj.) që binin ndesh me disa parime të Kur´anit dhe veprën e Muhamedit a.s. duke i përkthyer dhe komentuar citatet e Kur´anit në mënyra jokompetente, laike dhe shpesh duke ia përshtatur interesave të tyre sunduese me qellime të këqija etj., që megjithëate nuk ia dolën që ta pengonin përhapjen e tij të mëtejshme në drejtim të Azisë; Iran, Turqi, Avganistan, Indi, Samarkand, Tashkend e deri në Kinë, në drejtim të Afrikës veriore; Egjipt, Libi, Tunis, Maroko deri në Spanjë, drejt jugut të saj; Sudan, Etiopi, Somali, pastaj në drejtim të Europës; Shqipëri, Bullgari, Bosnjë e deri në Austri. Gjithashtu, gjatë periudhës së përhapjes së tij.

Islamizmi do të ballafaqohet me kultura dhe tradita të popujve të ndryshëm të cilat duke u bashkëdyzuar njëra me tjetrën shpesh ia kanë bastarduar kuptimin fesë islame, posaçërisht me komentimet dhe analizat sipërfaqësore dhe tendencioze të cilat i kanë bërë rreth Islamit shumë studjues të huaj, laikë fetarë, orijentalist dhe kundërshtarë të tij duke e degraduar në masë të madhe misionin e tij të shënjët dhe esencën e universalitetit të thirrjes për të mirën e gjithë njerëzimit si dhe duke i shtrembruar dhe keqinterpretuar shumë parime dhe dispozita të sheriatit dhe ligjeve islame, gjithnjë në llogari të interesave të tyre politike të kohës dhe të vendit që i takonin.

Kur është fjala për përhapjen e Islamizmit në Europë janë të paqendrueshme thënjët e atyre të cilët këmbëngulin në qendrimet e tyre se feja islame tek shqiptarët ka arritur dhe është përhapur vetëm gjatë sundimit të Perandorisë osmane dhe me dhunë, siç kanë deklaruar shpeshherë shumë "intelektualë" shqiptarë të indoktrinuar nga ideologjitë antishqiptare sllavokomuniste me qellim që ta kompromitojnë sa më shumë aktin e pranimit të fesë islame nga ana e shumicës së shqiptarëve, mbase historikisht dihet se depërtimi islam në Europë ashtu dhe drejtë kontinenteve tjera është bërë kryesisht në mënyrë paqësore dhe me deshirë të vetë popujve që e kanë pranuar ate si dhe në ato përmasa për aq sa u ka konvenuar politikisht, ideologjikisht apo edhe praktikisht si rit fetar.

Historianë të shumtë islamë si dhe të tjerë kanë pohuar se Islamizmi hapat e parë të depërtimit të tij në Europë i ka bërë qysh në fillim të shek. të -X-të përmes tregtarëve të Lindjes të cilët e kanë bartur ate në drejtim të saj, pastaj përmes kontakteve dhe formave tjera siç kanë qenë këmbimet në fushën e shkollimit, kulturës dhe të shkencës, kur mirëfilli dihet se zhvillimi i lëmive të ndryshme shkencore në botëne arabo- islame në periudhën në mes shek. të -VIII- dhe të -X-të kishte arritur shkallë të lartë siç ishin shkencat e fizikës, të matematikës, kimisë, medicinës, të astrologjisë, të gjeografisë, etj. të cilat u kanë prirë zhvillimeve të mëvonshme shkencore tek popujt e Europës dhe më gjërë.

Ishin inzhinjerët, astrologët, arqitektët dhe skulptorët islamë ndër të parët që bënë projektet e para shkencore në këto lëmi, ishin shpikës të shumë proceseve dhe autorë të shumë novatorive (punimi i orës, teleskopit, instrumenteve marinare), ishin mjekët e parë arabë ata të cilët shëronin me barna të prodhuara në botën arabe, ishin astrologët (Ez-zerkaliu) dhe filosofët islamë (Ibn Sijna, Ibn Ruzhdi, Farabi, Ibn Halduun, etj.) ata të cilët në bazë të mësimeve kur´anore vertetuan se toka është e rrumbullakët, (e jo siç do na mashtronin pas 10 shekujve antiislamistët primitivë shqiptarë; "se tokën e mbanë Kau i cili kur ta levizë veshin ndodhin termetet.."), se toka sillet rreth diellit e hëna rreth tokës, se të gjitha planetët levizin në mënyrën më precize nëpër kanalet e veta dhe mbi bazën e forcës së gravitacionit centripetal dhe centrifugal dhe ç´është më kryesorja ishte Feja islame (feja e fundit e shpallur nga Zoti xh.sh. për gjithë njerzimin) ajo e cila në mënyrë të prerë tha se ekziston vetëm një Zot i Gjithfuqishëm, vetëm një Krijues i gjithësisë dhe i gjithë krijesave në tokë dhe në qiellëra (lexo: në planete tjera), e cila në formë eksplicite tha se nuk ekzistojnë shumë zota siç besohej deri atëherë, por edhe më vonë në idhuj dhe ikonografi të ndryshme, që tha në Kur´an në mënyrë decidive se ; Zoti xh.sh. nuk ka lindur nga askush, se Ai nuk vdes kurrë dhe se askush nuk ka lindur prej Tij (shiko: veresti Kur´anor nr. 1 deri 4 në Kaptinën "El-Ihlas").

Derisa në Europë dhe pjesë tjera të botës mbretronte terri dhe injoranca në përmasa të pa përshkruara, derisa dogmatizmi dhe fanatizmi fetar, primitivizmi, inkvizicioni e shumë dogma e besime tjera të kota që e ngadalsonin ritmin e zhvillimit njerëzor, nën mësimet dhe udhëzimet e Kur´anit bota arabe dhe ajo islame me të madhe kishin ngritur shkolla, univerzitete (Bagdad, Damask, Kairo, Aleksandri, Kajrevan, Kordovë, etj.),biblioteka, tempuj fetar, banjo publike, objekte me arqitekturë dhe stil të lartë artistik, etj, prandaj, nuk mund të pranohen në asnjë mënyrë as akuzat tejet tendencioze që na vijnë sot nga antiislamistët shqiptarë se të gjitha të këqijat Europës dhe sidomos shqiptarëve, gjoja u paskan ardhur nga Islamizmi dhe bota arabe..!?

Kjo kastë e "intelektualëve" shqiptarë e dalë nga rryma dhe ideologjitë e shumta antiislame bashkë me pikëpamjet e tyre mohuese ndaj Islamizmit, në veçanti ndaj kalimit të shqiptarëve nga krishterizmi në Islam, nuk janë tjetër veçse ide dhe "produkt" i drejtpërdrejt i propagandës sistematike serbosllavo-ortodokse e cila përmes ideologjisë komuniste dhe luftës kundër fesë islame arriti të rekrutojë shumë antiislamistë në rradhët e shqiptarëve të cilët duke bërë luftë kundër fesë islame janë venë në shërbim të plotë të politikave të egra antiislame e me këtë edhe antishqiptare, siç thotë me të drejt z. Abdi Baleta; antiislamizmi në rastin tonë është antishqiptarizëm.

Faktet historike flasin se shqiptarët e pranuan fenë islame për shumë arsye, por më kryesorja ishte ajo se duke e kryer aktin e pranimit të Islamizmit ata po i shmangeshin një rreziku të madh siç ishte mundësia e asimilimit të tyre në popull dhe fe sllave, gjë që me këtë veprim shqiptarët treguan nivel të lartë të përkushtimit dhe të vetëdijes së tyre kombëtare. Perandoria osmane gjatë sundimit të saj 500 vjeçar në Ballkan nësë i ftonte shqiptarët që ta pranojnë fenë Islame, ajo kurrë nuk i ka ftuar ose detyruar ata që ta ndërrojnë përkatësinë kombëtare shqiptare që të bëhën turq, siç po vepron me të madhe viteve të fundit politika shoviniste e Athinës zyrtare ndaj shqiptarëve në Shqipërinë e jugut duke iau ndërruar emrat musliman në ata ortodoks me qellim për ti konvertuar pastaj në greko- ortodoks..!?

Për njohësit e mirë të ideologjisë islame është e qartë se suksesi dhe e gjithë enigma e shpirtit islam qendron në faktin se islamizmi e ruan dhe forcon identitetin kombëtar të popujve që e përqafuan ate siç i forcon ata shpirtërisht dhe moralisht për ta ruajtur deri në maksimum kombin që i takojnë duke e marrë si shembull konkret vetë jetën dhe vepren e profetit Muhamed a.s. i cili me vetëdije dhe sakrifica të mëdha luftoj për lirinë e individit dhe popupjve ku secili njeri do të mund ta gëzoj të drejtën për shprehje të lirë të mendimit, të veprimit dhe zhvillimit shoqëror duke e ngritur çështjen e kombit dhe të atdheut gjithnjë në nivelin më të lartë të sakrificës njerëzore pa të cilin nuk mund të ekzistoj asnjë komb apo shoqëri në botë.

Gjermani-Ravensburg, me 09.06.2001

[diikush]

A na shqiptarezoi me shume pushtimi otoman ne? Po ai italo-gjerman?

A nuk valle te do ai qe te ben daulle ne dru ( e sidomos ai qe te vret)?






Po gomari valle a fluturon?