Nibiru, planeti i 10 dhe viti 2012

[Darius]

Dito zyrtarisht nuk ka asnje planet te konfirmuar nga astronomet (NASA) qe te jete emertuar Nibiru. Emri Nibiru perdoret ne reference ndaj mitologjise sumere. Por nga NASA eshte zbuluar nje trup planetar qe per momentin quhet thjesht planeti X ose 2003UB313 dhe kur degjon apo lexon emrin Nibiru kaq shpesh, ai perdoret kryesisht per kete trup qiellor. Ky objekt eshte zbuluar vetem ne janar te vitit 2005.

Po vendos me poshte nje foto te faqes se NASA-s ku flet per kete trup te ri qiellor ne sistemin tone planetar.

http://www.smith-mountain-lakes.com/...RY-08-2005.jpg

[Guri i Kuq]

Një alarm i mirë nga NASA për vitin 2012

Si është përcaktuar që viti i këtyre ndryshimeve apo i katastrofave është praktikisht 2012? Shënuesi i vetëm universal dhe real i kohës është preçesioni e ekuinokseve; lëvizja e përcaktuar nga rrotullimi rreth Diellit
Pak më shumë se tri vjet na ndajnë nga fundi i profetizuar i botës së njohur, ai ndryshim drastik që duhet të pësojë qytetërimi aktual. Deri NASA ka lëshuar alarmin, duke përqendruar vëmendjen lidhur me një furtunë diellore të parashikuar për vitin 2012, kur aktiviteti diellor do të arrijë pikun më të lartë. Mjetet teknologjike që disponon shkenca moderne kanë evidentuar fenomene fizike dhe qiellore që mund të kenë ndonjë lidhje me profeci të lashta dhe, ndërkohë, nxjerrin në pah nivelin e dijes së qytetërimit që na ka paraprirë. Ky qytetërim ishte zhdukur nga fenomeni ciklik profetik që do të përsëritet më 2012? Kush ka gdhendur në gurë një mesazh për të na paralajmëruar nga një rrezik i tillë, me shpresën se do ta kishim gjetur mënyrën për t'i mbijetuar? Mund edhe mos t'u besojmë gjithë këtyre profetëve. Shumë herë është ulëritur për fundin e botës.

Praktikisht në fund të çdo mijëvjeçari; por jemi gjithmonë këtu, në këtë planet që çdo ditë, me një tërbim të dëshpëruar, punojmë që ta shkatërrojmë. Ndoshta është kjo katastrofa. 2012 përfaqëson pikën e moskthimit. Nëqoftëse e kalojmë, nuk do të mund ta shpëtojmë planetin nga veprimi ynë shkatërrimtar i përgatitur në emër të zhvillimit e të progresit... nëqoftëse ky stil jetese mund të quhet progres. Por gjëja e habitshme është se çdo popull, çdo qytetërim që na ka paraprirë ka luajtur të njëjtën muzikë, ka folur të njëjtën gjuhë. Qytetërime që, sipas datimeve historike, nuk kanë pasur kontakte midis tyre. Popuj të ndodhur në katër anët e botës, në pika gjeografike të ndryshme. Një koinçidencë? Ndoshta trashëgimia e një populli të mëparshëm dhe shumë më i lashtë? Populli legjendar i Atlantidës? Për këtë arsye po kërkohet të kuptohet se çfarë fenomenesh mund t'i vërtetojnë profeci të tilla në vitin 2012.

Kemi studiuar libra, dokumenta, monumente, për të zbuluar nëse 21 dhjetori 2012 është vërtet data në të cilën do të përballojmë rrezikun profetik dhe do të kuptojmë se në çfarë mënyre është llogaritur koha nga kush na ka paraprirë; çfarë ore kanë përdorur për llogaritjen: spostimin e ekuinokseve. Pavarësisht kësaj, nuk është e thjeshtë që të individualizohet momenti i saktë i ngjarjeve që do të duhej të verifikohej. Shumë popuj e kanë treguar 2012 si vitin e evenimenteve të mëdha.

Torahu hebraik parashikon se në vitin 5776, Toka do të goditet nga një kometë. Aktualisht, sipas kalendarit hebraik, jemi në vitin 5773. Për inkasit, rikthimi i Inkas nënkupton rikthimin në një epokë të artë. Një erë e re paqeje e paraprirë nga tri faza. Duket se faza e parë ka filluar në vitin 1990, e dyta, e quajtur "e përgatitjes", e filluar më 1993 dhe e përfunduar në 2000 dhe, së fundi i treta, e quajtur "e manifestimit", që do të përfundojë më 2012, kur do të shfaqet çifti mbretëror që do t'i japë jetë epokës së re të floririt. Për majat, 21 dhjetori 2012 shënon mbarimin e kalendarit dhe momentin e kthimit të 90 hyjnive. Në mënyrë të ganuar, dikush ka pohuar se nuk është e njohur, pasi ky popull nuk ka vazhduar në llogaritjen e kohës, nuk ka formuluar parashikime përtej një date të tillë. Nuk ka gjë më false! Nga mbishkrimi i gjetur në monumentin 6 të vendit maja në Tortugero të shtetit meksikan të Tabasco nxirret data e 20 dhjetorit 2012. Sipas mbishkrimit, në një datë të tillë do të verifikohej një eveniment me përfshirjen e hyjnisë meksikane të luftës dhe të krijimit, Bolon Yokte. Nga këtu profecia. Por, rezulton ekzistenca e mbishkrimeve me data përtej datës 2012, kështu që majat nuk e kanë 21 dhjetorin 2012 si ditën e fundit, por vetëm si fundin e një cikli kalendaresk, një rast të një periudhe të re të celeberuar me festime të mëdha. Majat kanë parashikuar se kthimi i Zotave do të shënojë fillimin e një ndryshimi rrënjësor që do ta çojë njerëzimin në një periudhë të gjatë paqeje dhe qetësie. Si është përcaktuar që viti i këtyre ndryshimeve apo i katastrofave është praktikisht 2012? Shënuesi i vetëm universal dhe real i kohës është preçesioni e ekuinoksëve; lëvizja e përcaktuar nga rrotullimi rreth Diellit, domethënë lëkundja e lehtë e aksit polar tokësor përreth polit të rrotullimit të Diellit.

Me fjalë të thjeshta, ndodhja e ekuinokseve është ajo lëvizje që kryen Toka për të ruajtur prirjen e aksit, duke kundërshtuar tërheqjen gravitacionale të ushtruar nga Dielli dhe nga Hëna, ndaj zgjerimit ekuatorial që tenton ta drejtojë aksin, duke e detyruar që të përshkuajë një rreth - aktualisht me 23.5 gradë, i cili plotësohet çdo 25776 vjet, duke origjinuar lëvizjen rrotulluese aksiale. Gjatë një lëvizjeje të tillë të Tokës vërehet një ndryshim i qiejve, i pozicionit të yjeve dhe i konstelacioneve. Një prej efekteve është zëvendësimi i stinëve me një afrim të caktuar çdo vit, në mënyrë që kur Dielli të kthehet në pikën fillestare do të rezultojë i spostuar ndaj yjeve me rreth 1 gradë çdo rreth 72 vjet. Lëvizja që na mundëson të kemi meridianin qiellor... Në fakt, nëqoftëse marrim në konsideratë një meridian imagjinar që lidh Polin e Veriut dhe Polin e Jugut, mund të gjehet pika kulmore e yjeve kur këto të fundit, duke përshkuar këtë vijë imagjinare, arrijnë ngritjen maksimale sipër horizontit.

Tekste të lashta na tregojnë se Zotave ju caktuan 12 periudha mbretërimi, secila me nga 2160 vjet, korresponduese me 12 shenjat zodiakale, duke e mbuluar në këtë mënyrë të gjithë ciklin rrotullues rreth aksit me 25920 vjet. Llogaritjet e fundit shkencore kanë propozuar se, praktikisht çdo shenjë zodiakale ka 2148 vjet dhe jo 2160, duke e çuar kështu ciklin në një zgjatje prej 25776 vitesh. Shkenca zyrtare ka përcaktuar se një gradë rrotulluese aksiale korrespondon me 71.6 vjet; duke qenë se çdo Erë e Madhe ka 30 gradë, do të kishim 2148 vite për çdo shenjë zodiakale. Sipas llogarive të tjera, një gradë rrotulluese aksiale do të kishte 71.47 vjet dhe në këtë rast do të kishim një cikël prej 25790.20 vjet. Rrumbullakimi në 72 vjet është kryer për arsye matematikore; të parët që e adoptuan qenë sumerët. Kështu, duke pasur parasysh se pas përmbytjes u verifikua fillimi i një ere të re preçesionale me një diferencë prej 1 gradë e gjysëm, domethënë 108 vjet dhe se kanë kaluar 6 erëra nga 2148 vjet (aktualisht jemi në të gjashtën), tjetra duhet të fillojë në vitin 2012. Sikur erërat të qenë përbëra nga 2160 vjet, ajo e reja duhet të fillojë në 2036. Duhet edhe të konsiderojmë se tregohet një zodiak sideral, jo vetëm një astronomik, për të cilin kemi të dhëna të ndryshme për çdo konstelacion. Përtej llogaritjeve që derivojnë, shënojmë se kalendari maja parashikon cikle prej 52 vjetësh; 100 cikle të tilla i korrespondojnë një Cikli të Madh, i njohur si 13 Baktun me 1872000 ditë. Duke marrë në konsideratë vitet e përbëra nga 360 ditë, nëqoftëse fillimi i Ciklit të Madh të fundit i përket 11 gushtit të vitit 3113 B.C., parashikohet që do të përfundojë në vitin 2087; por nëqoftëse i konsiderojmë vitet e formuara me 365.25 ditë, atëhere Cikli i Madh do të jetë me 5125 vjet dhe do të përfundojë më 2012. 100 cikle, domethënë 5200 vjet, me 365.25 ditë bëjnë 1899300 ditë, jo 1872000. Ashtu si 5200 vjet me 365 ditë janë të barabarta me 1898000 ditë. 100 herë numri 18980, me domethënie të veçantë për popullin maja. Respektivisht 1872000, do të kemi një Cikël të Madh prej 5128.76 vitesh dhe fundi i tij do të ndodhë në vitin 2015.76. Por nuk është gjithçka.

Kemi parë se preçesioni, për arsye matematikore, është llogaritur me 25920 vjet, nëqoftëse formohet nga 12 erëra prej 2160 vjetësh, por në realitet bëhet fjalë për 12 erëra me nga 2148 vjet secila, duke dhënë një preçesion prej 25776 vjetësh, duke mbajtur kështu parasysh se për majat Cikli i Madh është vetëm një e pesta e të gjithë preçesionit, duke i ndarë me 5 të dy të dhënat e reja do të kemi 13 Baktun apo një Baktun 13 prej 5184 vjetësh dhe një prej 5155. Për pasojë, përtej 2012 do të kemi dy data të tjera për mbarimin e ciklit: respektivisht vitet 2071 dhe 2042. 2012 duket se shënon kalimin nga një konstelacion tek tjetri; saktësisht nga ai aktual i Peshqve tek ai i Ujorit. Pse një fakt i tillë është aq i rëndësishëm sa t'i shtyjë të lashtit që të lënë një mesazh lidhur me të ardhmen tonë që të mund të arrinte deri tek ne?

Sumerët e kanë bërë të parët, duke paraqitur sipër një tabele, që i përket vitit 4200 B.C., kalimin e 3 erërave dhe të 3 të mëpasmeve që akoma duhej të kalonin. Në vitin 4200 B.C. ekuinoksi i pranverës shënohej nga konstelacioni i Demit; duke llogaritur 3 kalime të tjera arrihet në fundin e erës së Peshqve. Mesazhi më domethënës vjen nga trualli i Egjiptit. Në "Librin e të Vdekurve" është shkruar: "Duke llogaritur dhe duke mbajtur parasysh ditët dhe orët e përshtatshme të yjeve të Orionit dhe të 12 Hyjnive që i mbajnë, e gjashta midis tyre ndodhet në pragun e humnerës në orën e disfatës së djallit. Ja që unë arrij si triumfator përpara një hapësire të gjerë të botës inferiore. I jap ofertat e mia Zotit Shu... Kur të pushojnë maskrat, gjaku i të papastërve do të ftohet dhe Toka, sërish e formuar në tërësinë e saj, do të vishet me lule dhe me fruta të reja...". Një referim ndaj preçesionit dhe alternimit të konstelacioneve. Por cila është e gjashta? Referimi ndaj Orionit nuk është i rastësishëm.

Duke qenë se preçesioni mundëson që të kthehet prapa në kohë për të eksploruar qiejt e lashtë, është vërejtur se vendosja e 3 piramidave në fushën e Gizës do të paraqisnin të tri yjet e brezit të Orionit siç dukeshin në qiellin e vitit 10450 B.C.. Në një datë të tillë, konstelacioni që shënonte pikën qendrore ishte Luani dhe monumenti për trupin luanor e pranishëm në fushën egjiptiane është Sfinksi, që paraqet konstelacionin kur në atë kohë ngrihej në lindje mbi horizont. Kështu, në fushën e Gizës është paraqitur konstelacioni i Luanit, piramidat në jug drejt Orionit. Duke e kqyrur, përsa i përket aspekteve gjeologjike të vendit dhe të vetë monumentit, që do të sinjalizonin një datim të përfshirë midis 10000 dhe 36000 viteve - për sa erozionet vertikale e pranishme i detyrohen ekskluzivisht veprimit të ujit dhe në vend nuk janë manifestuar reshje të bollshme prej të paktën 10000 vjetësh - pyetja nuk është se çfarë ndodhi atë vit, por çfarë ndodhi përpara asaj date apo se çfarë ishte parashikuar. Një eveniment aq i rëndësishëm sa të bëjë të nevojshëm një tregues për brezat e ardhshëm, një mesazh që koha nuk mund ta fshinte. Një paralajmërim lidhur me një fenomen që manifestohet në mënyrë ciklike, i të cilit qytetërimi i pranishëm në territor i kish qenë dëshmitar i drejtpërdrejtë? Ai popull nuk ka qenë i vetmi që ka dashur të riprodhojë në Tokë qiellin ashtu siç ishte në vitin 10450 B.C.

30 kilometra larg nga Titicaca gjenden rrënojat e "Tiahuanaco", dikur port në brigjet e liqenit. I ndërtuar, tregohet, brenda një nate nga qenie të quajtur Viracocha të ardhur nga qielli "mbi pjata të florinjta". Në qendër të tempullit katërkëndor 3 (Al centro del tempio rettangolare) 3 shtylla rezultojnë të vendosura si yjet e brezit të Orionit dhe, për pasojë, si 3 piramidat e Gizës. Edhe në këtë vend një piramidë: Akapana e prientuar drejt pikave kardinale, në një linjë me konstelacionin e Ujorit siç shikohej në qiell në vitin 10450 B.C.. Në Kamboxhia, populli kmer ngriti një qytet të madh, Angkor, të pajisur me një sistem kompleks ujitjeje. Tempujt e ngritur do të paraqisnin në detaje formimin e dragoit siç dukej në horizontin e ekuinoksit të pranverës të 10450 B.C.. Angkor përmbledh një mesazh simbolik, i evidentuar nga 72 struktura, në një vend ku shpesh gjenden numrat e lidhura me preçesionin, sikur të ishte pjesë e një projekti global të lashtë. Është riprodhuar mbi Tokë pika më e lartë e trajektores së dragoit dhe ajo më e ulët e Orionit, domethënë momenti i saktë që përfaqëson gjysmën e ciklit preçesional, që ndodhi në vitin 10450 B.C..

Vedat flasin për 6 yje që do të bien nga qielli: "Do të transformohen në një yll të vetëm errësire që do t'i kundërvihet vullnetit të Zotave. Por do të jetë i nevojshëm një yll tjetër me qëllim që fati të plotësohet. Familja e Ashura është shfarosur dhe do të jesh ti që do ta rrisësh. Së bashku, ju sorollateni nëpër botë me qëllim që të bashkoni të 6 yjet që do të përzejnë të keqen nga qiejt. Por do të jetë dikur i ardhur nga errësiara që mund të kontrollojë lëvizjen e kohës qiellore dhe të yjeve të errësuar. Ju do të rriteni në flakën e purpurt dhe do ta mundni të keqen. Fitorja që do të arrini do të bëjë që qielli të mos shkatërrohet. Fati juaj tashmë është shënuar: duhet të bashkoni të 6 yjet".

Në mitologjinë kamboxhiane përmendet "një gjarpër me krahë që ditën e shtatë do të zbresë nga qielli dhe do të godasë Tokën". Ai gjarpër me 7 koka, kobra Ananta, i paraqitur në muret e tempujve të Angkor i simbolizuar nga numri 72? E njëjta vlerë e gradës preçesionale dhe, gjë akoma më shumë e veçantë, masa që ndaj vendit nga Giza e konsideruar prej kohësh meridiani "zero" (sot Greenwich). 7 na çon në 7 spiralet e gjarprit që zbret nga pika më e lartë e piramidave Kukulcan në Chichen Itza, të konceptuara në mënyrë që çdo vit, gjatë ekuinoksit të pranverës, Dielli në perëndim pikturon brenda shkallëve të saj pikërisht një gjarpër, shtatë spiralet e të cilit tregojnë se pas shtatë erërash, Toka do të kalojë një rrezik. Nëqoftëse nisemi nga data e 10450 B.C. arrijmë në erën e Ujorit. 7 na çon në 7 vulat, në 7 engjëjt, në 7 fyejt, në 7 brirët, në 7 atributet e dhëna atij qengji që hapi vulën e 7-të. Dhe përpara kësaj të 6-ën: "Qëngji hapi vulën e 6-të dhe ndodhi një tërmet i madh. Dielli u bë i zi si një thes me qime kali dhe e gjithë Hëna u bë si gjaku; yjet e qiellit ranë mbi Tokë, ashtu si një fik le të bien frutat e papjekura kur tundet nga një erë e furishme. Qielli u mblodh si një rrotull që shpërdridhet; të gjithë malet dhe të gjithë ishujt u lëvizën nga vendi. Dhe mbretërit e Tokës, të dhenjtë dhe tribunët, të pasurit dhe të fuqishmit, skllevër dhe të lirë, u fshehën nëpër shpella ose midis shkëmbenjve të maleve". 7 përmendet shpesh tek Apokalipsi. "Misteri i 7 yjeve që ke parë në të djathtën ditë dhe 7 shandanët e artë. 7 yjet janë engjëjt e 7 kishave dhe 7 shandanet janë 7 kishat". "Pastaj, në mes të fronit, të katër krijesave të gjalla dhe në mes të pleqve, pashë një Qengj në këmbë, që dukej se ishte bërë kurban, dhe kishte 7 brirë e 7 sy që janë 7 shpirtrat e Zotit, të shpërndarë nëpër të gjithë Tokën. Dhe ai erdhi e mori librin nga e djathta e Atij që ulej mbi fron".

"Këtu qëndron mendja që ka dituri. 7 kokat janë 7 malet, mbi të cilët ulet gruaja dhe janë edhe 7 mbretërit: 5 kanë vdekur, njëri është dhe tjetri akoma nuk ka ardhur. Kur do të vijë, ka për të zgjatur pak". Duket i qartë referimi i erërave preçesionale. 5 erëra kanë kaluar, njëra është kjo e tanishmja, tjetra akoma nuk ka ardhur. Do të vijë, por duket se jetëgjatësia e saj nuk do të jetë e gjatë. Çfarë do të thotë? Do të jetë fundi i kohës, i kohërave? Për këtë majat nuk i kanë vazhduar llogaritjet e tyre? Shprehje enigmatike dhe domethënie ezoterike. Duke ju përmbajtur llogaritjeve shkencore dimë se lëvizja preçesionale nuk është konstante dhe konstelacionet nuk zgjerohen të gjitha me 30 gradë. Për shembull, Virgjëresha zgjerohet me 43.5 gradë, Akrepi me 7.25°, Peshqit me 36.87 gradë baraz me 2638.80 vjet dhe Ujori pak më shumë se 24 gradë baraz me 1719.67 vjet. Kështu, për kë tejkalon ngjarjen profetike, duket se do të ketë vërtet 1000 vjet paqe dhe qetësi. Gjë që ndoshta ka ndodhur në të kaluarën, siç lexohet tek Timeu: "Për ju dhe popuj të tjerë vetëm së fundmi jeta është pasuruar me shkronjat dhe me nevojat e tjera kulturore, pasi që, edhe njëherë akoma, shtrëngatat qiellore janë derdhur si epidemitë, duke lënë të gjallë vetëm njerëzit më të trashë dhe analfabetë. Kështu, se është dashur që të rifilloni si fëmijët, injorantë nga gjithçka ekzistonte në kohërat e lashta, këtu ose në vendin tuaj". Por mund të ndodhë që mos të ketë kometa që bien, gjarpërinj apo evenimente të tjera katastrofike dhe se evenimenti është i lidhur me ciklin e njollave diellore apo me ndryshimin e polariteteve. Fusha manjetike tokësore nuk ka ruajtur të njëjtin polaritet në kohë, por ka pësuar përmbysje. Këto në fakt janë të çrregullta dhe pa një kohëzgjatje fikse. Përmbysja e fundit duket se i takon rreth 780000 viteve më parë. Vlerësohet se në 20 milion vitet e fundit fusha manjetike tokësore e ka përmbysur polaritetin e saj 50 herë, rreth 10 herë në 4 milion vitet e fundit. Në vitet e fundit është vërejtur një dobësim i fushës manjetike tokësore, një sinjal që shumë e tregojnë si një ndryshim të mundshëm të poleve manjetike. Dobësimi i fushës kompletohet në harkun e disa mijëvjeçarëve përpara se të arrihet në përmbysje. Moment në të cilin duket se Toka ndalet për 72 orë përpara se të fillojë të rrotullohet në të kundërt, duke e përmbysur lëvizjen e saj. Një fenomen që sipas thënies së shkencëtarëve nuk do ta shikojmë përderisa zvogëlimi aktual në veprim do të vazhdojë deri në vitin 3400. Një fenomen që sikur të ndodhte shpejt do të ishte hera e parë që do të verifikohej me një Tokë të populluar nga 6 miliard individë. Gjatë tranzicionit midis polaritetit aktual dhe atij të mëpasëm, Toka do të ishte përkohësisht pa ekranin mbrojtës të saj. Kështu që do të ishim të ekspozuar në mënyrë të rrezikshme ndaj rrezatimve kozmike dhe diellore. Nëpërmjet mijëra provash simulimi është sqaruar se përmbysjet kërkojnë disa mijëra vjet për t'u kompletuar dhe nuk kërkojnë zerimin e fushës manjetike, por një modifikim të saj që e çon në një gjendje më komplekse. Përmbysjet mund të varen edhe nga aktiviteti diellor që do të arrijë pikun në vitin 2012, pas ciklit të zakonshëm të njollave diellore prej 11.1 vitesh dhe, në fund të një Cikli të Madh njollash!, të llogaritur edhe nga majat, prej 18980 vitesh. Pikërisht shifra që tregon fundin e Llogaritjes së Madhe. Domethënë 52x365 ekuivalent me 18980 vjet.

Por, referimi ndaj njollave vjen edhe nga Egjipti. Nëqoftëse marrim në konsideratë datën 10450 B.C. dhe atë të treguar nga vënia në linjë e kanaleve, që na sinjalizon 2450 B.C., do të gjejmë një diferencë prej 8000 vjetësh, që të pjesëtuar me gradën preçesionale me 72 (gjithmonë, duke mbajtur parasysh vlerën reale të gradës me 71.6), do të japë vlerën 111.111; referim i qartë ndaj njollave diellore dhe aktivitetit të Diellit. Njerëz që vërejnë riprodhimin në Tokë të pozicionit të tri yjeve të brezit të Orionit do të deduktojnë se në vitin 10450 B.C., rezultonte i spostuar më nga lart me 111.111 gradë respektivisht pozicionit të tij, pasi do të kalojnë 5 faza dhe do të afrohet kompletimi i ciklit relativ prej 18980 vitesh diellorë. Koincidenca? Vetëm numra? Po, numra... Me matematikën mund të luajmë gjatë; të nxjerrim të njëjtat shifra me llogaritje të tjera, kështu çdo shifër bëhet e dyshimtë. Edhe pse të dhënat e sipërpërmendura janë nxjerrë, duke e konsideruar ciklin preçesional me 26000 vjet; por, siç e kemi shkruar, është një vlerë e adoptuar për motive matematikore. E dhëna reale është 25776. Kësaj i shtojmë që në vitin 2012 të gjithë planetet do të vihen në një linjë, duke e influencuar fushën manjetike tokësore, që Toka dhe Dielli do të jenë nga ana e tyre në një linjë me qendrën e galaktikës; fakt që duket se ka ndodhur edhe 13000 vjet më parë, por nga ana e kundërt. Veç kësaj, të pohosh se epoka e ndërtimit të tri piramidave në fushën e Gizës ishte viti 10450 B.C. duket një pasaktësi, pasi në atë kohë monumentet ishin tashmë në vend, duhet të kenë qenë ndërtuar vite më parë. E pamendueshme që gjithçka të zhvillohej në një "natë të vetme". Për pasojë, kur është manifestuar ngjarja ciklike? Cilën datë duhet të marrim si fillim të llogaritjeve tona për matjen e kohës? Veç në mos e gjitha kjo është parashikuar 200 vjet më parë dhe është furnizuar me ndërtimin e "mesazhit" duke i pasur frikën më së keqes.

Dhe, duke luajtur me numrat, arrijmë në 11 ciklet në sekondë të arritura nga rezonanca në brendësi të boshllëkut të Schumann, ku nëpërmjet shkarkesave të rrufeve kondensohen valët elektromagnetike në bandën ELF; një boshllëk i ndodhur midis sipërfaqes tokësore dhe limitit të brendshëm të jonosferës në 55 kilometra lartësi. Frekuenca themelore e rezonancës së Schumann është një valë stacionare në boshllëkun Tokë - jonosferë me gjatësi vale të barabartë me perimetrin e Tokës. Në çdo moment, ngarkesa në brendësi të boshllëkut është konstante, domethënë 500000 kulon. Toka posedon një frekuencë zanore bazë që nga momenti i zbulimit të saj ka mbetur e pandryshuar në rreth 7.8 herc. Mund të lëkundet midis 6 dhe 50 cikleve në sekondë, midis 7, 8, 14, 20, 33, 39 dhe 45 herc. Aktualisht, sipas vlerësimeve të fundit, vlera e rezonancës së boshllëkut Schumann duhet t'i kishte kaluar tashmë 11 hercët dhe do të vazhdonte të rritej më tej. Intensiteti i fushës manjetike është proporcionale me shpejtësinë e rrotullimit të planetit. Rritja e rezonancave duket e shoqëruar me zvogëlimin e fushës manjetike. Sipas gjeologut Gregg Braden, shumë kohë më parë majat mendonin se kulmi i transformimit mund të arrihej më 2012, kur rezonanca manjetike mund të prekte 13 ciklet në sekondë dhe fusha manjetike mund të vlerësohej deri rreth zeros. Profesor Bamerjee i Universitetit të New Mexico pohon se fusha ka humbur gjysmën e intensitetit të saj në 4000 vitet e fundit dhe parashikon një përmbysje. Një mekanizëm krejtësisht natyral. Çdo herë që intensiteti i fushës manjetike të planetit tonë është zvogëluar, kjo i ka korresponduar përmbysjes së nordit dhe jugut manjetik. Kur? Pas 4000 vjetësh? Pas 1500 vjetësh? Mendimet janë kontradiktore. Të tjerë tregojnë një ulje prej 50 përqind të fushës, por respektivisht 1500 viteve më parë. Gjithmonë sipas Braden, rezonanca do të prekë 13 ciklet në sekondë dhe, njëkohësisht, fusha manjetike do të arrijë pikën zero në 2012. Kur Schumann e zbuloi në vitin 1898, rezonanca ishte në vlerën 7.8 herc; në vitin 2002 ka rezultuar në 11.9 cikle. Me logjikë, vlera 13 do të arrihet pas 104 vjetësh. Do të jetë viti 2112. Dikush i ka gabuar llogaritjet me 100 vjet? Doktor Brian Desborough thekson se, mediat tentojnë që të minimizojnë dhe, në rastin më të keq, t'i injorojnë shumë evenimente gjeofizike dhe konfirmon zvogëlimin e fushës manjetike tokësore që së shpejti do të arrijë zeron. Shërbimi Gjeologjik i Shteteve të Bashkuara thekson se, çdo 500 mijë vjet fusha manjetike tokësore arrin zeron, për t'u rritur më pas me ngadalësi. Majat flasin për një periudhë të mungesës së kohës. Shkenca nuk është në gjendje të shpjegojë motivin e ndryshimit të boshllëkut Schumann, ndoshta i detyrohet ciklit të njollave diellore, duke qenë se jonosfera ndryshon me një cikël për çdo 11 vjet të aktivitetit diellor.

Lojërat matematikore vazhdojnë me numrin maja që tregon datën e inaugurimit të Tempullit të Kryqit të Palenque: 1359340. I pjestuar me 18980 jep 71.619, vlerën e konsideruar të saktë të gradës preçesionale. Majat kishin edhe një numër të shenjtë: 1366560; një numër i tillë i pjestuar me 72, vlerës e gradës preçesionale, na jep vlerën 18980. Numër i viteve që duhen në mënyrë që dy kalendarët majat të përkojnë: 52x365 = 18980 dhe 73x260 = 18980. Në harkun e 18139 verifikohen 5 përmbysje të fushës manjetike diellore me gjatësi prej 374 vitesh secila. Majat llogarisnin 187 vjet për një cikël njollash dhe 20 prej këtyre cikleve janë të barabarta me 1366040 ditë. Sistemi numerik maja ishte i lidhur me ciklet e manjetizmit diellor; çdo 260 ditë ndodhte ndërveprimi midis fushave manjetike polare dhe ekuatoriale të Diellit. Të dy numrat, 1366040 dhe 1366560, rezultojnë të pjestueshëm me 260, duke na dhënë respektivisht 5254 dhe 5256. Duke qenë se, siç ka pohuar dikush, matematika "nuk njeh opinion". Duke bërë pak llogari zbulojmë se numrat e mëdhenj janë vlera të referuara të njëjtës gjë. Zyrtarisht një cikël njollash zgjat 187 vjet. Çdo vit numëron 365 ditë, kështu që do të kemi 68255 ditë, por jo 68302. Pse një diferencë e tillë?

Në llogaritje është konsideruar një vit me 365.25, në fakt, 365.25x187 = 68.301.75, e rrumbullakosur në 68.302. Vlera 1366650 : 365.25 na jep 3741.68, që e pjestuar me 20 (cikle) jep 187.08. Kështu që 187x20 = 3740x365,25 = 1366035 (në vend të 1366040). Megjithatë, rezultati final nuk ndryshon.

Majat ndiqnin edhe rrotullimin e Afërditës prej 584 ditësh për një kontroll të mëtejshëm të ciklit të njollave diellore, duke verifikuar një periudhë prej 68328 ditësh (117 herë 584). 20 prej këtyre kalimeve janë ekuivalente me 1336560 ditë; nga të cilat: 1336560:365,25 = 3659.30 dhe jo 3756 vjet, shifër që për disa tregon se pas sa kohe ndryshon fusha manjetike diellore. Diferenca llogaritjeje që mund të rezultojnë influencuese në llogaritjen për të përcaktuar datën profetike. Llogaritja e ciklit të njollave diellore shërbente për të njohur se kur fusha manjetike e shtresës së brendshme të Diellit prirej, duke e shtrënguar Tokën që prirej drejt aksit të saj manjetik, që t'i kundërshonte efektin. Njollat diellore na tregojnë edhe vlerën 111.111 dhe Papa i 111-të i profecisë së Malachia identifikohet me Benediktin e XVI-të, i konsideruar Ati i Shenjtë i parafundit. Por, Malachia nuk e ka treguar një Papë të 112-të, ka profetizuar vetëm se i fundit do të jetë Pjetër romani. Sa papë do të pasojnë njëri-tjetrin midis të 111-it dhe të fundit?

Duke u kthyer në funksionin e Piramidës së Madhe me Zedin e saj, kolonën e Osirisit, ishte ai i kundërbalancimit të forcës së fushës manjetike? Nëqoftëse ishte kështu, koha dhe njeriu kanë shkatërruar mekanizmin dhe humbur udhëzimet e funksionimit të tij. Po lundrojmë për qejf drejt një katastrofe profetike, ciklike? Ne, të mallkuar dhe të dënuar, të pajisur me Nobel për egoizmin. Ne, që jemi quajtur një qytetërim më i avancuar dhe teknologjikisht më i lartë se ato që na kanë paraprirë. Ne, që në vend të ndërtojmë kemi qenë të aftë vetëm të shkatërrojmë, përfshi planetin... Ne, që respektivisht ndërtuesve të monumenteve megalitike të gurta, që na shikojnë prej mijëra vjetësh, nuk kemi të drejtë të quhemi qytetërim. Sepse nuk jemi. Sepse e kemi harruar domethënien e vërtetë të kësaj fjalë. Jemi vërtet "virusi vdekjeprurës" për t'u asgjësuar. Jemi "joqytetërimi".

Përgatiti

ARMIN TIRANA

[^_BIM_BUM_BAM_^]

Mos gabohem kam Edhur ca informacione ketu pse jan fshir Darius
Mundet te me kthesh nje prgj

[Darius]

Sepse ishte 90 % i pakuptueshem. Mesa duket shkrimi ishte ndryshuar pak nga ty por ishte ne te njejten kohe i mbushur me gabime aq sa behej i palexueshem. Asgje personale bim bum bam, thjesht here tjeter tregohuni me te kujdesshem ne materialet qe hidhni ne kete forum. Temat jane te pazakonta dhe nese mbushen me shkrime plot gabime, ato behen akoma dhe me te pakuptueshme.

[^_BIM_BUM_BAM_^]

Sepse ishte 90 % i pakuptueshem. Mesa duket shkrimi ishte ndryshuar pak nga ty por ishte ne te njejten kohe i mbushur me gabime aq sa behej i palexueshem. Asgje personale bim bum bam, thjesht here tjeter tregohuni me te kujdesshem ne materialet qe hidhni ne kete forum. Temat jane te pazakonta dhe nese mbushen me shkrime plot gabime, ato behen akoma dhe me te pakuptueshme.

Epo ti nxjeri dhe google gabim kjo esht se cesht i bije te jesh ti me i zgjuar se pogrami i google

[Darius]

Eshte pikerisht sic e mendova, qe perkthimi ishte bere me google. Nuk jam une me i zgjuar se google po je ti me gjysmak se mesatarja e nje shqiptari qe di shkrim e lexim. Google ben nje perkthim thjesht rendites dhe pa ruajtur asnje kuptim te fjalise pasi eshte e pamundur qe ta beje ate gje. Here tjeter lodhu e pergatit materialet vete e jo me perkthime elektronike.

[^_BIM_BUM_BAM_^]

Eshte pikerisht sic e mendova, qe perkthimi ishte bere me google. Nuk jam une me i zgjuar se google po je ti me gjysmak se mesatarja e nje shqiptari qe di shkrim e lexim. Google ben nje perkthim thjesht rendites dhe pa ruajtur asnje kuptim te fjalise pasi eshte e pamundur qe ta beje ate gje. Here tjeter lodhu e pergatit materialet vete e jo me perkthime elektronike.

per kete nuk ma mbush dot mendjen jo ti po as njeri me i zgjuar se ty po thuaj qe ato informacione ishin me te sakta se te tuat dhe na merzitet se skeni si te fshini pogramet qe jan te teperta dhe vjen fshin postimet e mia pikerisht mua ato postimet me duheshin dhe mendoja se ishte vendi me i pershtashem per ti postuar ketu po ti nejse flm nga ty

[Darius]

Nuk me behet vone nese te mbushet apo jo mendja ty. Ato informacione ishin pacavure qe gjenden gjithandej ne internet. E megjithate nuk me pengonin te qendronin ne teme por te pakten te ishin te kuptueshme. Nuk eshte faji im qe niveli i shqipes tende eshte ai i nje te klases se trete fillore. Tani nese ke qejf te marresh pjese ne kete teme ben mire te lexosh e te hedhesh materiale qe lexohen nga gjithe shqiptaret, jo vetem nga analfabetet. Nuk jane keto tema per ti mbushur mendjen njerezve sesa eshte e rregullt apo jo perkthimi nepermjet google. E mbylla kete diskutim ketu.

[tr4sh3g|m]

Darius shoh qe paske edhe ti njohuri per kete gje kam lexuar per te shume i kam pare dy filmat per te 2012 dhe 2012 Doomsday (qe ishin filma koti), popr pyetja qe vazhdimisht me rrin ne koke eshte se pse keta nuk te filmave po mendoj nuk i publikonin filmat me heret mirepo bash ne vitin 2009. Mendon se nje Amerike do ta le nje planet nese vjen (qe sipas meje nuk ka gjasa ngase mund qe edhe planetet tjera ta pengojn) pa ja ahedhur nje raket.Eshte shum e vertet po e ceki se majanet kane ekzistuar po edhe nese ndodh ndonjje gje do te ndodh vetem ne at pjesen e Meksikes.Respekte.

[tr4sh3g|m]

Një alarm i mirë nga NASA për vitin 2012

Si është përcaktuar që viti i këtyre ndryshimeve apo i katastrofave është praktikisht 2012? Shënuesi i vetëm universal dhe real i kohës është preçesioni e ekuinokseve; lëvizja e përcaktuar nga rrotullimi rreth Diellit
Pak më shumë se tri vjet na ndajnë nga fundi i profetizuar i botës së njohur, ai ndryshim drastik që duhet të pësojë qytetërimi aktual. Deri NASA ka lëshuar alarmin, duke përqendruar vëmendjen lidhur me një furtunë diellore të parashikuar për vitin 2012, kur aktiviteti diellor do të arrijë pikun më të lartë. Mjetet teknologjike që disponon shkenca moderne kanë evidentuar fenomene fizike dhe qiellore që mund të kenë ndonjë lidhje me profeci të lashta dhe, ndërkohë, nxjerrin në pah nivelin e dijes së qytetërimit që na ka paraprirë. Ky qytetërim ishte zhdukur nga fenomeni ciklik profetik që do të përsëritet më 2012? Kush ka gdhendur në gurë një mesazh për të na paralajmëruar nga një rrezik i tillë, me shpresën se do ta kishim gjetur mënyrën për t'i mbijetuar? Mund edhe mos t'u besojmë gjithë këtyre profetëve. Shumë herë është ulëritur për fundin e botës.

Praktikisht në fund të çdo mijëvjeçari; por jemi gjithmonë këtu, në këtë planet që çdo ditë, me një tërbim të dëshpëruar, punojmë që ta shkatërrojmë. Ndoshta është kjo katastrofa. 2012 përfaqëson pikën e moskthimit. Nëqoftëse e kalojmë, nuk do të mund ta shpëtojmë planetin nga veprimi ynë shkatërrimtar i përgatitur në emër të zhvillimit e të progresit... nëqoftëse ky stil jetese mund të quhet progres. Por gjëja e habitshme është se çdo popull, çdo qytetërim që na ka paraprirë ka luajtur të njëjtën muzikë, ka folur të njëjtën gjuhë. Qytetërime që, sipas datimeve historike, nuk kanë pasur kontakte midis tyre. Popuj të ndodhur në katër anët e botës, në pika gjeografike të ndryshme. Një koinçidencë? Ndoshta trashëgimia e një populli të mëparshëm dhe shumë më i lashtë? Populli legjendar i Atlantidës? Për këtë arsye po kërkohet të kuptohet se çfarë fenomenesh mund t'i vërtetojnë profeci të tilla në vitin 2012.

Kemi studiuar libra, dokumenta, monumente, për të zbuluar nëse 21 dhjetori 2012 është vërtet data në të cilën do të përballojmë rrezikun profetik dhe do të kuptojmë se në çfarë mënyre është llogaritur koha nga kush na ka paraprirë; çfarë ore kanë përdorur për llogaritjen: spostimin e ekuinokseve. Pavarësisht kësaj, nuk është e thjeshtë që të individualizohet momenti i saktë i ngjarjeve që do të duhej të verifikohej. Shumë popuj e kanë treguar 2012 si vitin e evenimenteve të mëdha.

Torahu hebraik parashikon se në vitin 5776, Toka do të goditet nga një kometë. Aktualisht, sipas kalendarit hebraik, jemi në vitin 5773. Për inkasit, rikthimi i Inkas nënkupton rikthimin në një epokë të artë. Një erë e re paqeje e paraprirë nga tri faza. Duket se faza e parë ka filluar në vitin 1990, e dyta, e quajtur "e përgatitjes", e filluar më 1993 dhe e përfunduar në 2000 dhe, së fundi i treta, e quajtur "e manifestimit", që do të përfundojë më 2012, kur do të shfaqet çifti mbretëror që do t'i japë jetë epokës së re të floririt. Për majat, 21 dhjetori 2012 shënon mbarimin e kalendarit dhe momentin e kthimit të 90 hyjnive. Në mënyrë të ganuar, dikush ka pohuar se nuk është e njohur, pasi ky popull nuk ka vazhduar në llogaritjen e kohës, nuk ka formuluar parashikime përtej një date të tillë. Nuk ka gjë më false! Nga mbishkrimi i gjetur në monumentin 6 të vendit maja në Tortugero të shtetit meksikan të Tabasco nxirret data e 20 dhjetorit 2012. Sipas mbishkrimit, në një datë të tillë do të verifikohej një eveniment me përfshirjen e hyjnisë meksikane të luftës dhe të krijimit, Bolon Yokte. Nga këtu profecia. Por, rezulton ekzistenca e mbishkrimeve me data përtej datës 2012, kështu që majat nuk e kanë 21 dhjetorin 2012 si ditën e fundit, por vetëm si fundin e një cikli kalendaresk, një rast të një periudhe të re të celeberuar me festime të mëdha. Majat kanë parashikuar se kthimi i Zotave do të shënojë fillimin e një ndryshimi rrënjësor që do ta çojë njerëzimin në një periudhë të gjatë paqeje dhe qetësie. Si është përcaktuar që viti i këtyre ndryshimeve apo i katastrofave është praktikisht 2012? Shënuesi i vetëm universal dhe real i kohës është preçesioni e ekuinoksëve; lëvizja e përcaktuar nga rrotullimi rreth Diellit, domethënë lëkundja e lehtë e aksit polar tokësor përreth polit të rrotullimit të Diellit.

Me fjalë të thjeshta, ndodhja e ekuinokseve është ajo lëvizje që kryen Toka për të ruajtur prirjen e aksit, duke kundërshtuar tërheqjen gravitacionale të ushtruar nga Dielli dhe nga Hëna, ndaj zgjerimit ekuatorial që tenton ta drejtojë aksin, duke e detyruar që të përshkuajë një rreth - aktualisht me 23.5 gradë, i cili plotësohet çdo 25776 vjet, duke origjinuar lëvizjen rrotulluese aksiale. Gjatë një lëvizjeje të tillë të Tokës vërehet një ndryshim i qiejve, i pozicionit të yjeve dhe i konstelacioneve. Një prej efekteve është zëvendësimi i stinëve me një afrim të caktuar çdo vit, në mënyrë që kur Dielli të kthehet në pikën fillestare do të rezultojë i spostuar ndaj yjeve me rreth 1 gradë çdo rreth 72 vjet. Lëvizja që na mundëson të kemi meridianin qiellor... Në fakt, nëqoftëse marrim në konsideratë një meridian imagjinar që lidh Polin e Veriut dhe Polin e Jugut, mund të gjehet pika kulmore e yjeve kur këto të fundit, duke përshkuar këtë vijë imagjinare, arrijnë ngritjen maksimale sipër horizontit.

Tekste të lashta na tregojnë se Zotave ju caktuan 12 periudha mbretërimi, secila me nga 2160 vjet, korresponduese me 12 shenjat zodiakale, duke e mbuluar në këtë mënyrë të gjithë ciklin rrotullues rreth aksit me 25920 vjet. Llogaritjet e fundit shkencore kanë propozuar se, praktikisht çdo shenjë zodiakale ka 2148 vjet dhe jo 2160, duke e çuar kështu ciklin në një zgjatje prej 25776 vitesh. Shkenca zyrtare ka përcaktuar se një gradë rrotulluese aksiale korrespondon me 71.6 vjet; duke qenë se çdo Erë e Madhe ka 30 gradë, do të kishim 2148 vite për çdo shenjë zodiakale. Sipas llogarive të tjera, një gradë rrotulluese aksiale do të kishte 71.47 vjet dhe në këtë rast do të kishim një cikël prej 25790.20 vjet. Rrumbullakimi në 72 vjet është kryer për arsye matematikore; të parët që e adoptuan qenë sumerët. Kështu, duke pasur parasysh se pas përmbytjes u verifikua fillimi i një ere të re preçesionale me një diferencë prej 1 gradë e gjysëm, domethënë 108 vjet dhe se kanë kaluar 6 erëra nga 2148 vjet (aktualisht jemi në të gjashtën), tjetra duhet të fillojë në vitin 2012. Sikur erërat të qenë përbëra nga 2160 vjet, ajo e reja duhet të fillojë në 2036. Duhet edhe të konsiderojmë se tregohet një zodiak sideral, jo vetëm një astronomik, për të cilin kemi të dhëna të ndryshme për çdo konstelacion. Përtej llogaritjeve që derivojnë, shënojmë se kalendari maja parashikon cikle prej 52 vjetësh; 100 cikle të tilla i korrespondojnë një Cikli të Madh, i njohur si 13 Baktun me 1872000 ditë. Duke marrë në konsideratë vitet e përbëra nga 360 ditë, nëqoftëse fillimi i Ciklit të Madh të fundit i përket 11 gushtit të vitit 3113 B.C., parashikohet që do të përfundojë në vitin 2087; por nëqoftëse i konsiderojmë vitet e formuara me 365.25 ditë, atëhere Cikli i Madh do të jetë me 5125 vjet dhe do të përfundojë më 2012. 100 cikle, domethënë 5200 vjet, me 365.25 ditë bëjnë 1899300 ditë, jo 1872000. Ashtu si 5200 vjet me 365 ditë janë të barabarta me 1898000 ditë. 100 herë numri 18980, me domethënie të veçantë për popullin maja. Respektivisht 1872000, do të kemi një Cikël të Madh prej 5128.76 vitesh dhe fundi i tij do të ndodhë në vitin 2015.76. Por nuk është gjithçka.

Kemi parë se preçesioni, për arsye matematikore, është llogaritur me 25920 vjet, nëqoftëse formohet nga 12 erëra prej 2160 vjetësh, por në realitet bëhet fjalë për 12 erëra me nga 2148 vjet secila, duke dhënë një preçesion prej 25776 vjetësh, duke mbajtur kështu parasysh se për majat Cikli i Madh është vetëm një e pesta e të gjithë preçesionit, duke i ndarë me 5 të dy të dhënat e reja do të kemi 13 Baktun apo një Baktun 13 prej 5184 vjetësh dhe një prej 5155. Për pasojë, përtej 2012 do të kemi dy data të tjera për mbarimin e ciklit: respektivisht vitet 2071 dhe 2042. 2012 duket se shënon kalimin nga një konstelacion tek tjetri; saktësisht nga ai aktual i Peshqve tek ai i Ujorit. Pse një fakt i tillë është aq i rëndësishëm sa t'i shtyjë të lashtit që të lënë një mesazh lidhur me të ardhmen tonë që të mund të arrinte deri tek ne?

Sumerët e kanë bërë të parët, duke paraqitur sipër një tabele, që i përket vitit 4200 B.C., kalimin e 3 erërave dhe të 3 të mëpasmeve që akoma duhej të kalonin. Në vitin 4200 B.C. ekuinoksi i pranverës shënohej nga konstelacioni i Demit; duke llogaritur 3 kalime të tjera arrihet në fundin e erës së Peshqve. Mesazhi më domethënës vjen nga trualli i Egjiptit. Në "Librin e të Vdekurve" është shkruar: "Duke llogaritur dhe duke mbajtur parasysh ditët dhe orët e përshtatshme të yjeve të Orionit dhe të 12 Hyjnive që i mbajnë, e gjashta midis tyre ndodhet në pragun e humnerës në orën e disfatës së djallit. Ja që unë arrij si triumfator përpara një hapësire të gjerë të botës inferiore. I jap ofertat e mia Zotit Shu... Kur të pushojnë maskrat, gjaku i të papastërve do të ftohet dhe Toka, sërish e formuar në tërësinë e saj, do të vishet me lule dhe me fruta të reja...". Një referim ndaj preçesionit dhe alternimit të konstelacioneve. Por cila është e gjashta? Referimi ndaj Orionit nuk është i rastësishëm.

Duke qenë se preçesioni mundëson që të kthehet prapa në kohë për të eksploruar qiejt e lashtë, është vërejtur se vendosja e 3 piramidave në fushën e Gizës do të paraqisnin të tri yjet e brezit të Orionit siç dukeshin në qiellin e vitit 10450 B.C.. Në një datë të tillë, konstelacioni që shënonte pikën qendrore ishte Luani dhe monumenti për trupin luanor e pranishëm në fushën egjiptiane është Sfinksi, që paraqet konstelacionin kur në atë kohë ngrihej në lindje mbi horizont. Kështu, në fushën e Gizës është paraqitur konstelacioni i Luanit, piramidat në jug drejt Orionit. Duke e kqyrur, përsa i përket aspekteve gjeologjike të vendit dhe të vetë monumentit, që do të sinjalizonin një datim të përfshirë midis 10000 dhe 36000 viteve - për sa erozionet vertikale e pranishme i detyrohen ekskluzivisht veprimit të ujit dhe në vend nuk janë manifestuar reshje të bollshme prej të paktën 10000 vjetësh - pyetja nuk është se çfarë ndodhi atë vit, por çfarë ndodhi përpara asaj date apo se çfarë ishte parashikuar. Një eveniment aq i rëndësishëm sa të bëjë të nevojshëm një tregues për brezat e ardhshëm, një mesazh që koha nuk mund ta fshinte. Një paralajmërim lidhur me një fenomen që manifestohet në mënyrë ciklike, i të cilit qytetërimi i pranishëm në territor i kish qenë dëshmitar i drejtpërdrejtë? Ai popull nuk ka qenë i vetmi që ka dashur të riprodhojë në Tokë qiellin ashtu siç ishte në vitin 10450 B.C.

30 kilometra larg nga Titicaca gjenden rrënojat e "Tiahuanaco", dikur port në brigjet e liqenit. I ndërtuar, tregohet, brenda një nate nga qenie të quajtur Viracocha të ardhur nga qielli "mbi pjata të florinjta". Në qendër të tempullit katërkëndor 3 (Al centro del tempio rettangolare) 3 shtylla rezultojnë të vendosura si yjet e brezit të Orionit dhe, për pasojë, si 3 piramidat e Gizës. Edhe në këtë vend një piramidë: Akapana e prientuar drejt pikave kardinale, në një linjë me konstelacionin e Ujorit siç shikohej në qiell në vitin 10450 B.C.. Në Kamboxhia, populli kmer ngriti një qytet të madh, Angkor, të pajisur me një sistem kompleks ujitjeje. Tempujt e ngritur do të paraqisnin në detaje formimin e dragoit siç dukej në horizontin e ekuinoksit të pranverës të 10450 B.C.. Angkor përmbledh një mesazh simbolik, i evidentuar nga 72 struktura, në një vend ku shpesh gjenden numrat e lidhura me preçesionin, sikur të ishte pjesë e një projekti global të lashtë. Është riprodhuar mbi Tokë pika më e lartë e trajektores së dragoit dhe ajo më e ulët e Orionit, domethënë momenti i saktë që përfaqëson gjysmën e ciklit preçesional, që ndodhi në vitin 10450 B.C..

Vedat flasin për 6 yje që do të bien nga qielli: "Do të transformohen në një yll të vetëm errësire që do t'i kundërvihet vullnetit të Zotave. Por do të jetë i nevojshëm një yll tjetër me qëllim që fati të plotësohet. Familja e Ashura është shfarosur dhe do të jesh ti që do ta rrisësh. Së bashku, ju sorollateni nëpër botë me qëllim që të bashkoni të 6 yjet që do të përzejnë të keqen nga qiejt. Por do të jetë dikur i ardhur nga errësiara që mund të kontrollojë lëvizjen e kohës qiellore dhe të yjeve të errësuar. Ju do të rriteni në flakën e purpurt dhe do ta mundni të keqen. Fitorja që do të arrini do të bëjë që qielli të mos shkatërrohet. Fati juaj tashmë është shënuar: duhet të bashkoni të 6 yjet".

Në mitologjinë kamboxhiane përmendet "një gjarpër me krahë që ditën e shtatë do të zbresë nga qielli dhe do të godasë Tokën". Ai gjarpër me 7 koka, kobra Ananta, i paraqitur në muret e tempujve të Angkor i simbolizuar nga numri 72? E njëjta vlerë e gradës preçesionale dhe, gjë akoma më shumë e veçantë, masa që ndaj vendit nga Giza e konsideruar prej kohësh meridiani "zero" (sot Greenwich). 7 na çon në 7 spiralet e gjarprit që zbret nga pika më e lartë e piramidave Kukulcan në Chichen Itza, të konceptuara në mënyrë që çdo vit, gjatë ekuinoksit të pranverës, Dielli në perëndim pikturon brenda shkallëve të saj pikërisht një gjarpër, shtatë spiralet e të cilit tregojnë se pas shtatë erërash, Toka do të kalojë një rrezik. Nëqoftëse nisemi nga data e 10450 B.C. arrijmë në erën e Ujorit. 7 na çon në 7 vulat, në 7 engjëjt, në 7 fyejt, në 7 brirët, në 7 atributet e dhëna atij qengji që hapi vulën e 7-të. Dhe përpara kësaj të 6-ën: "Qëngji hapi vulën e 6-të dhe ndodhi një tërmet i madh. Dielli u bë i zi si një thes me qime kali dhe e gjithë Hëna u bë si gjaku; yjet e qiellit ranë mbi Tokë, ashtu si një fik le të bien frutat e papjekura kur tundet nga një erë e furishme. Qielli u mblodh si një rrotull që shpërdridhet; të gjithë malet dhe të gjithë ishujt u lëvizën nga vendi. Dhe mbretërit e Tokës, të dhenjtë dhe tribunët, të pasurit dhe të fuqishmit, skllevër dhe të lirë, u fshehën nëpër shpella ose midis shkëmbenjve të maleve". 7 përmendet shpesh tek Apokalipsi. "Misteri i 7 yjeve që ke parë në të djathtën ditë dhe 7 shandanët e artë. 7 yjet janë engjëjt e 7 kishave dhe 7 shandanet janë 7 kishat". "Pastaj, në mes të fronit, të katër krijesave të gjalla dhe në mes të pleqve, pashë një Qengj në këmbë, që dukej se ishte bërë kurban, dhe kishte 7 brirë e 7 sy që janë 7 shpirtrat e Zotit, të shpërndarë nëpër të gjithë Tokën. Dhe ai erdhi e mori librin nga e djathta e Atij që ulej mbi fron".

"Këtu qëndron mendja që ka dituri. 7 kokat janë 7 malet, mbi të cilët ulet gruaja dhe janë edhe 7 mbretërit: 5 kanë vdekur, njëri është dhe tjetri akoma nuk ka ardhur. Kur do të vijë, ka për të zgjatur pak". Duket i qartë referimi i erërave preçesionale. 5 erëra kanë kaluar, njëra është kjo e tanishmja, tjetra akoma nuk ka ardhur. Do të vijë, por duket se jetëgjatësia e saj nuk do të jetë e gjatë. Çfarë do të thotë? Do të jetë fundi i kohës, i kohërave? Për këtë majat nuk i kanë vazhduar llogaritjet e tyre? Shprehje enigmatike dhe domethënie ezoterike. Duke ju përmbajtur llogaritjeve shkencore dimë se lëvizja preçesionale nuk është konstante dhe konstelacionet nuk zgjerohen të gjitha me 30 gradë. Për shembull, Virgjëresha zgjerohet me 43.5 gradë, Akrepi me 7.25°, Peshqit me 36.87 gradë baraz me 2638.80 vjet dhe Ujori pak më shumë se 24 gradë baraz me 1719.67 vjet. Kështu, për kë tejkalon ngjarjen profetike, duket se do të ketë vërtet 1000 vjet paqe dhe qetësi. Gjë që ndoshta ka ndodhur në të kaluarën, siç lexohet tek Timeu: "Për ju dhe popuj të tjerë vetëm së fundmi jeta është pasuruar me shkronjat dhe me nevojat e tjera kulturore, pasi që, edhe njëherë akoma, shtrëngatat qiellore janë derdhur si epidemitë, duke lënë të gjallë vetëm njerëzit më të trashë dhe analfabetë. Kështu, se është dashur që të rifilloni si fëmijët, injorantë nga gjithçka ekzistonte në kohërat e lashta, këtu ose në vendin tuaj". Por mund të ndodhë që mos të ketë kometa që bien, gjarpërinj apo evenimente të tjera katastrofike dhe se evenimenti është i lidhur me ciklin e njollave diellore apo me ndryshimin e polariteteve. Fusha manjetike tokësore nuk ka ruajtur të njëjtin polaritet në kohë, por ka pësuar përmbysje. Këto në fakt janë të çrregullta dhe pa një kohëzgjatje fikse. Përmbysja e fundit duket se i takon rreth 780000 viteve më parë. Vlerësohet se në 20 milion vitet e fundit fusha manjetike tokësore e ka përmbysur polaritetin e saj 50 herë, rreth 10 herë në 4 milion vitet e fundit. Në vitet e fundit është vërejtur një dobësim i fushës manjetike tokësore, një sinjal që shumë e tregojnë si një ndryshim të mundshëm të poleve manjetike. Dobësimi i fushës kompletohet në harkun e disa mijëvjeçarëve përpara se të arrihet në përmbysje. Moment në të cilin duket se Toka ndalet për 72 orë përpara se të fillojë të rrotullohet në të kundërt, duke e përmbysur lëvizjen e saj. Një fenomen që sipas thënies së shkencëtarëve nuk do ta shikojmë përderisa zvogëlimi aktual në veprim do të vazhdojë deri në vitin 3400. Një fenomen që sikur të ndodhte shpejt do të ishte hera e parë që do të verifikohej me një Tokë të populluar nga 6 miliard individë. Gjatë tranzicionit midis polaritetit aktual dhe atij të mëpasëm, Toka do të ishte përkohësisht pa ekranin mbrojtës të saj. Kështu që do të ishim të ekspozuar në mënyrë të rrezikshme ndaj rrezatimve kozmike dhe diellore. Nëpërmjet mijëra provash simulimi është sqaruar se përmbysjet kërkojnë disa mijëra vjet për t'u kompletuar dhe nuk kërkojnë zerimin e fushës manjetike, por një modifikim të saj që e çon në një gjendje më komplekse. Përmbysjet mund të varen edhe nga aktiviteti diellor që do të arrijë pikun në vitin 2012, pas ciklit të zakonshëm të njollave diellore prej 11.1 vitesh dhe, në fund të një Cikli të Madh njollash!, të llogaritur edhe nga majat, prej 18980 vitesh. Pikërisht shifra që tregon fundin e Llogaritjes së Madhe. Domethënë 52x365 ekuivalent me 18980 vjet.

Por, referimi ndaj njollave vjen edhe nga Egjipti. Nëqoftëse marrim në konsideratë datën 10450 B.C. dhe atë të treguar nga vënia në linjë e kanaleve, që na sinjalizon 2450 B.C., do të gjejmë një diferencë prej 8000 vjetësh, që të pjesëtuar me gradën preçesionale me 72 (gjithmonë, duke mbajtur parasysh vlerën reale të gradës me 71.6), do të japë vlerën 111.111; referim i qartë ndaj njollave diellore dhe aktivitetit të Diellit. Njerëz që vërejnë riprodhimin në Tokë të pozicionit të tri yjeve të brezit të Orionit do të deduktojnë se në vitin 10450 B.C., rezultonte i spostuar më nga lart me 111.111 gradë respektivisht pozicionit të tij, pasi do të kalojnë 5 faza dhe do të afrohet kompletimi i ciklit relativ prej 18980 vitesh diellorë. Koincidenca? Vetëm numra? Po, numra... Me matematikën mund të luajmë gjatë; të nxjerrim të njëjtat shifra me llogaritje të tjera, kështu çdo shifër bëhet e dyshimtë. Edhe pse të dhënat e sipërpërmendura janë nxjerrë, duke e konsideruar ciklin preçesional me 26000 vjet; por, siç e kemi shkruar, është një vlerë e adoptuar për motive matematikore. E dhëna reale është 25776. Kësaj i shtojmë që në vitin 2012 të gjithë planetet do të vihen në një linjë, duke e influencuar fushën manjetike tokësore, që Toka dhe Dielli do të jenë nga ana e tyre në një linjë me qendrën e galaktikës; fakt që duket se ka ndodhur edhe 13000 vjet më parë, por nga ana e kundërt. Veç kësaj, të pohosh se epoka e ndërtimit të tri piramidave në fushën e Gizës ishte viti 10450 B.C. duket një pasaktësi, pasi në atë kohë monumentet ishin tashmë në vend, duhet të kenë qenë ndërtuar vite më parë. E pamendueshme që gjithçka të zhvillohej në një "natë të vetme". Për pasojë, kur është manifestuar ngjarja ciklike? Cilën datë duhet të marrim si fillim të llogaritjeve tona për matjen e kohës? Veç në mos e gjitha kjo është parashikuar 200 vjet më parë dhe është furnizuar me ndërtimin e "mesazhit" duke i pasur frikën më së keqes.

Dhe, duke luajtur me numrat, arrijmë në 11 ciklet në sekondë të arritura nga rezonanca në brendësi të boshllëkut të Schumann, ku nëpërmjet shkarkesave të rrufeve kondensohen valët elektromagnetike në bandën ELF; një boshllëk i ndodhur midis sipërfaqes tokësore dhe limitit të brendshëm të jonosferës në 55 kilometra lartësi. Frekuenca themelore e rezonancës së Schumann është një valë stacionare në boshllëkun Tokë - jonosferë me gjatësi vale të barabartë me perimetrin e Tokës. Në çdo moment, ngarkesa në brendësi të boshllëkut është konstante, domethënë 500000 kulon. Toka posedon një frekuencë zanore bazë që nga momenti i zbulimit të saj ka mbetur e pandryshuar në rreth 7.8 herc. Mund të lëkundet midis 6 dhe 50 cikleve në sekondë, midis 7, 8, 14, 20, 33, 39 dhe 45 herc. Aktualisht, sipas vlerësimeve të fundit, vlera e rezonancës së boshllëkut Schumann duhet t'i kishte kaluar tashmë 11 hercët dhe do të vazhdonte të rritej më tej. Intensiteti i fushës manjetike është proporcionale me shpejtësinë e rrotullimit të planetit. Rritja e rezonancave duket e shoqëruar me zvogëlimin e fushës manjetike. Sipas gjeologut Gregg Braden, shumë kohë më parë majat mendonin se kulmi i transformimit mund të arrihej më 2012, kur rezonanca manjetike mund të prekte 13 ciklet në sekondë dhe fusha manjetike mund të vlerësohej deri rreth zeros. Profesor Bamerjee i Universitetit të New Mexico pohon se fusha ka humbur gjysmën e intensitetit të saj në 4000 vitet e fundit dhe parashikon një përmbysje. Një mekanizëm krejtësisht natyral. Çdo herë që intensiteti i fushës manjetike të planetit tonë është zvogëluar, kjo i ka korresponduar përmbysjes së nordit dhe jugut manjetik. Kur? Pas 4000 vjetësh? Pas 1500 vjetësh? Mendimet janë kontradiktore. Të tjerë tregojnë një ulje prej 50 përqind të fushës, por respektivisht 1500 viteve më parë. Gjithmonë sipas Braden, rezonanca do të prekë 13 ciklet në sekondë dhe, njëkohësisht, fusha manjetike do të arrijë pikën zero në 2012. Kur Schumann e zbuloi në vitin 1898, rezonanca ishte në vlerën 7.8 herc; në vitin 2002 ka rezultuar në 11.9 cikle. Me logjikë, vlera 13 do të arrihet pas 104 vjetësh. Do të jetë viti 2112. Dikush i ka gabuar llogaritjet me 100 vjet? Doktor Brian Desborough thekson se, mediat tentojnë që të minimizojnë dhe, në rastin më të keq, t'i injorojnë shumë evenimente gjeofizike dhe konfirmon zvogëlimin e fushës manjetike tokësore që së shpejti do të arrijë zeron. Shërbimi Gjeologjik i Shteteve të Bashkuara thekson se, çdo 500 mijë vjet fusha manjetike tokësore arrin zeron, për t'u rritur më pas me ngadalësi. Majat flasin për një periudhë të mungesës së kohës. Shkenca nuk është në gjendje të shpjegojë motivin e ndryshimit të boshllëkut Schumann, ndoshta i detyrohet ciklit të njollave diellore, duke qenë se jonosfera ndryshon me një cikël për çdo 11 vjet të aktivitetit diellor.

Lojërat matematikore vazhdojnë me numrin maja që tregon datën e inaugurimit të Tempullit të Kryqit të Palenque: 1359340. I pjestuar me 18980 jep 71.619, vlerën e konsideruar të saktë të gradës preçesionale. Majat kishin edhe një numër të shenjtë: 1366560; një numër i tillë i pjestuar me 72, vlerës e gradës preçesionale, na jep vlerën 18980. Numër i viteve që duhen në mënyrë që dy kalendarët majat të përkojnë: 52x365 = 18980 dhe 73x260 = 18980. Në harkun e 18139 verifikohen 5 përmbysje të fushës manjetike diellore me gjatësi prej 374 vitesh secila. Majat llogarisnin 187 vjet për një cikël njollash dhe 20 prej këtyre cikleve janë të barabarta me 1366040 ditë. Sistemi numerik maja ishte i lidhur me ciklet e manjetizmit diellor; çdo 260 ditë ndodhte ndërveprimi midis fushave manjetike polare dhe ekuatoriale të Diellit. Të dy numrat, 1366040 dhe 1366560, rezultojnë të pjestueshëm me 260, duke na dhënë respektivisht 5254 dhe 5256. Duke qenë se, siç ka pohuar dikush, matematika "nuk njeh opinion". Duke bërë pak llogari zbulojmë se numrat e mëdhenj janë vlera të referuara të njëjtës gjë. Zyrtarisht një cikël njollash zgjat 187 vjet. Çdo vit numëron 365 ditë, kështu që do të kemi 68255 ditë, por jo 68302. Pse një diferencë e tillë?

Në llogaritje është konsideruar një vit me 365.25, në fakt, 365.25x187 = 68.301.75, e rrumbullakosur në 68.302. Vlera 1366650 : 365.25 na jep 3741.68, që e pjestuar me 20 (cikle) jep 187.08. Kështu që 187x20 = 3740x365,25 = 1366035 (në vend të 1366040). Megjithatë, rezultati final nuk ndryshon.

Majat ndiqnin edhe rrotullimin e Afërditës prej 584 ditësh për një kontroll të mëtejshëm të ciklit të njollave diellore, duke verifikuar një periudhë prej 68328 ditësh (117 herë 584). 20 prej këtyre kalimeve janë ekuivalente me 1336560 ditë; nga të cilat: 1336560:365,25 = 3659.30 dhe jo 3756 vjet, shifër që për disa tregon se pas sa kohe ndryshon fusha manjetike diellore. Diferenca llogaritjeje që mund të rezultojnë influencuese në llogaritjen për të përcaktuar datën profetike. Llogaritja e ciklit të njollave diellore shërbente për të njohur se kur fusha manjetike e shtresës së brendshme të Diellit prirej, duke e shtrënguar Tokën që prirej drejt aksit të saj manjetik, që t'i kundërshonte efektin. Njollat diellore na tregojnë edhe vlerën 111.111 dhe Papa i 111-të i profecisë së Malachia identifikohet me Benediktin e XVI-të, i konsideruar Ati i Shenjtë i parafundit. Por, Malachia nuk e ka treguar një Papë të 112-të, ka profetizuar vetëm se i fundit do të jetë Pjetër romani. Sa papë do të pasojnë njëri-tjetrin midis të 111-it dhe të fundit?

Duke u kthyer në funksionin e Piramidës së Madhe me Zedin e saj, kolonën e Osirisit, ishte ai i kundërbalancimit të forcës së fushës manjetike? Nëqoftëse ishte kështu, koha dhe njeriu kanë shkatërruar mekanizmin dhe humbur udhëzimet e funksionimit të tij. Po lundrojmë për qejf drejt një katastrofe profetike, ciklike? Ne, të mallkuar dhe të dënuar, të pajisur me Nobel për egoizmin. Ne, që jemi quajtur një qytetërim më i avancuar dhe teknologjikisht më i lartë se ato që na kanë paraprirë. Ne, që në vend të ndërtojmë kemi qenë të aftë vetëm të shkatërrojmë, përfshi planetin... Ne, që respektivisht ndërtuesve të monumenteve megalitike të gurta, që na shikojnë prej mijëra vjetësh, nuk kemi të drejtë të quhemi qytetërim. Sepse nuk jemi. Sepse e kemi harruar domethënien e vërtetë të kësaj fjalë. Jemi vërtet "virusi vdekjeprurës" për t'u asgjësuar. Jemi "joqytetërimi".

Përgatiti

ARMIN TIRANA

pak si imagjinat e teprume qikjo me gjarpera