Ibrahim Bej: 20 vjet mbrapa

[White_Angel]

Interim



Ibrahim Bej: 20 vjet mbrapa


Muhamed Veliu


Nt: Në anën tjetër, jo më larg se një orë me makinë nga Prishtina,
në Shkup, ka një tjetër dritë. "Faithless" në Shkup gati në të
njëjtën kohë me Ibrahim Bejn në Prishtinë është ngjarja tjetër
kulturore që do tregojë se si dy kryeqytete në një distancë kaq të
vogël gjeografike mund të jenë me shije të tejkaluara të masave
popullore Lindore dhe me me shije shumë aktuale dhe të hollë
Perëndimore

Avni Zogiani

Më kujtohet kur Kosovën e pat përfshier një nga invadimet
teknologjike që herë pas here ndodhin. Ka qenë goxha moti dhe nuk
mund të kujtoj vitet vetëm mendoj të ketë qenë nja 20 vjet mbrapa.
Secila familje duhej të kishte një video rekorder dhe së bashku me
të dhe një kasetë të një burri me mustaqe, filmat e të cilit kishin
një influencë magjike tek kosovarët. Ishte ky Ibrahim Tatlises,
këngët e përvajtshme të të cilit po bënin kosovarët të qajnë më
shumë se `situata'. Filma të coroditur me tema primitive, sikur se
ndarja e dy të rinjëve për shkak të patriarkalitetit, ose vdekja e
partnerit për shkak të sëmundjes së kancerit. Kosovarët I shihnin
dhe shpërthenin në vaj. Më kujtohen fushata të tëra të këngëve të
tij, si `mavi mavi', etj, të cilat gjindeshin në secilën makinë
fshati, por edhe qyteti.

Një ndikim ndëretnik kishin filmat e Tatlises. Nëse përjashton
serbët, ata shiheshin nga të gjitha etnitë kosovare, nga shqiptarët,
natyrisht nga turqit, nga goranët, por edhe nga romët. Madje më
kujtohet një koment I një romi në Prishtinë, I cili duke folur për
filmat e Ibrahim Bejt, thoshte se kishte filluar të mos duronte më
mërzinë që kaplonte atë kur shihte filmat që dilnin cdo muaj.
Natyrisht ishte vështirë të përballoje vajtimin që vinte në Kosovë
në ato kutia të zeza nga Lindja. Sa ftohej një film, vinte tjetri
dhe sigurisht që ishte vështirë të përballoje se të shterronin lotët.
"S'po mundem më t'I shoh filmat e Ibrahim bejt se janë
shumë `zzalosno'", thoshte romi tek po dilte nga një cajtore diku
nga fillimi I viteve 90, ose nga fundi I viteve 80.

`Zhalosno' thuhet të jetë ndjerë edhe ministry I kulturës, Astrit
Haracia, sidomos gjatë vallëzimit patetik të Adelina Ismailit në
skenë. Madje po flitet se me mindila në dorë kanë parë transmetimin
e koncertit të Ibrahim Bej pjesa më e madhe e kolegëve të Haraqisë,
që nga kryeministri Kosumi. Duket se këtë ngjarje të jashtëzakonshme
kulturore e ka injoruar vetëm ministresha e shërbimeve publike,
Melihate Tërmkolli. Ka komente se ajo ka injoruar këtë ngjarje jo
pse nuk I pëlqen Ibrahim Bej, por pse nuk ka dashur që njerëzia t'I
shohin lotë në sy si burrneshë që është.

E gjendur në një izolim gati hermetic kulturor, Prishtina është bërë
recikluese e njerëzve të harruar për dekada nga bota e muzikës. Para
disa vitesh në po të njëjtën sallë që ka pritur këngëtarin amerikan
të harruar për shumë kohë `coolio', kryetari I komunës së
Prishtinës, Ismet beqiri, priti zotin Ibrahim Tatlises. Kësaj radhe
në fakt hija prej folklorisit I zotit Beqiri nuk bëri shumë contrast
me hip-hop këngëtarin që priti para rreth dy vjetësh. Edhe mysafiri
edhe nikoqiri në këtë rast ishin të veshur si dy politikanë të dalur
nga masat popullore: costume më të mëdha se numri që u takon,
kravata ngjyrë të mbyllur dhe këmisha me ngjyrë të hapur.

Fatkeqësia është se Prishtina nuk shihet nga këta `këngëtarë' madje
as si rast për reciklim duke qenë se është jashta cfarëdo tregu
rajonal apo botëror nga aspekti I kulturës. Ata thjeshtë Prishtinën
e shohin si një rast të fundit ku është ruajtur shija e para dy
dekadave dhe si një vend I vetëm që jep lek për vlerat që ata
ofrojnë. Sidomos si një vend I rrallë, nëse jo I vetëm, ku ministri
I kulturës do jetë sponsor I koncerteve të tyre.

Dhe duket se Ibrahim Bej ka rigjetur famën e humbur. Një stadion me
njerëz do mbushet për të dytën herë në Prishtinë dhe atij nuk do t'I
kushtojë më shumë sesa një `merhaba Kosova' dhe nja dy orë muzikë të
dyshuar si playback. `Artistë' kosovarë si Adelina për të bërë
interpretime patetike brenda fjalëve që qartazi nuk I kupton gjinden
pa ndonjë problem. Jetojmë në vrimën e zezë dhe kushdo që na viziton
na lumturon, qoftë ai edhe udhëtim nëpër kohë për dy apo tri dekada.

Në anën tjetër, jo më larg se një orë me makinë nga Prishtina, në
Shkup, ka një tjetër dritë. "Faithless" në Shkup gati në të njëjtën
kohë me Ibrahim Bejn në Prishtinë është ngjarja tjetër kulturore që
do tregojë se si dy kryeqytete në një distancë kaq të vogël
gjeografike mund të jenë me shije të tejkaluara të masave popullore
Lindore dhe me me shije shumë aktuale dhe të hollë Perëndimore.
Historia e fundit e Kosovës ka hapur shansa të jashtëzakonshme që
kosovarët të integroheshin me projektimin në art të asaj që ndodhi.
Kështu bënë boshnjakët (kujtojeni psh `Gori Vatra'), kështu bënë
edhe serbët. E në Prishtinë? Aktori më I famshëm, Enver Petrovci, e
quan veten `babë' të teatrit dhe aktrimit dhe vazhdon pjesmarrjet e
tij në projekte amatere si "Metropolet".

Menjëherë pas lufte Prishtina ishte mbushur me thashethenme se në
Kosovë do vinin emëra të mëdhenjë të muzikës Perëndimore (Roby
Ëilliam ëshë një nga të përfolurit), por me njerëzit që na dolën në
krye gjatë këtyre pesë vjetëve arritën të na bëjnë të kënaqemi me
vlera popullore të Lindjes, të harruara me dekada. Aferim!

[Llapi]

Qysh ore kjo tem tek Elita Kombetare dhe plus ekziston nji tem e njejt me heret shiqo:

http://www.forumishqiptar.com/showthread.php?t=50582