Pse gjithmone plagosim ate qe duam me shume...

[maratonomak]

Jam dakort me ty deri ne nje fare pike o maratonomak. Shpjegimi jot eshte goxha i thelle, po shume me teper i thelle se cduhet. Nese njeriu nuk do arrinte te zgjidhte problemet e tija te brendshme ndoshta sdo ishte as i zoti te zgjidhte ato te jashtmet, do ishte njeri i humbur, pa asnje interes, pa asnje perspektive. Kjo vlen per cfaredolloj situate, por situata e ndjenjave eshte dicka e vecante. Gabimi yne ( flas per mashkullin ne pergjithesi ) eshte se ne nuk arrijme kurre te dashurojme, jo ne menyre perfekte po te pakten ne nje nivel te pranueshem. Nuk jemi ne gjendje te perdorim zemren kur duhet, ose trurin ne raste te tjera. Ose dashurojme me shpirt, ose ndoshta nuk dashurojme fare. Dashuria duhet te jete nje miks i pergjithshem ndjenje dhe arsyetimi, sduhet te te mbaje ne qiellin e shtate se e humbet. Ai qe dashurohet shume, thone, nuk jep dashuri. Ndoshta eshte e vertete, po duhet te kuptosh ku eshte limiti lart dhe poshte. Kjo behet duke vene ne perdorim jo vetem zemren por dhe trurin.

Per te mos dale shume nga tema e hapur nga pepi.... sjellja e njeriut (cfaredoqofte mashkull apo femer) nuk eshte lineare, eshte e paparashikueshme dhe kete paparashikueshmeri e bejne pikerish emocionet. Mund te japim boten per nje vajze po jemi dhe aq te paparashikueshem sa mund dhe tja heqim boten asaj, dhe e gjitha kjo pa u kuptuar fare.... Ketu futet dicka qe nuk mund te shpjegohet, duhet te jete dicka irracionale po ndoshta mendoj se njeriu (mashkulli) ka gjithmone nevoje per stimuj te ri.Nuk dua te them qe duhet te gjeje nje vajze tjeter, po duhet te jete ne gjendje, ai vete bashke me partneren, te gjejne stimuj te rinj tek njeri tjetri..... nese shikohet se dashuria po venitet ndoshta nuk ka qene vetem faji juaj, po dhe i personit qe ju ka qendruar ne krahe, nuk ju ka bere te ndiheni personi rendesishem per te, nuk ka ditur te dozoje ndjenjat, nuk ka dashur te pranoje c'eshte toleranca, sepse rendesia tepert te ben qorr, te ben te harrosh shume gjera qe me pare i konsideroje primare dhe tani konsiderohen si te konsoliduara dhe te panevojshme per tu permendur..... Ehhhh dhe une me ju jam po kam nevoje te kuptoj....

bukur fort ke shkrur , arsyetimi dhe ndjenja , po me thuj ku do qendronte arsyeja ime nese do dashuroja nje [ jevge ] ? nuk kam gje me jevgat po ja qellimi i arsyetimit ketu zbehet nuk perfillet fare . une mund te tregoj dicka per rastin tim ; te dashuria ime per [a_ne ] ne fillim qe arsyetimi dhe pastaj ndjenja emocionet , nuk vajta me njehere te shijoja embelsiren por me duhet te shijoja nje ushqim te mire shpirteror duke e njohur vajzen ne fillim dhe me pas fillova te ndieja nje ndjenje qe nuk e kisha perjetu me asnje vajze . deri ketu mire por me vone u tregua realiteti i vertete i dashurise se vajzes qe per fat te keq nuk ishte ajo qe gaboi por e kaluara e saj dhe pikerisht ketu arsyetimi erdhi me rendesine e vet dhe si perfundim ndjenjat nuk ndryshuan edhe nga vajza per mua dhe anasjelltas por se arsyeja me beri te arsyetoj dhe tani me detyron te sheroj boten time shpirterore duke luftuar me vetveten dhe me arsyetimin . me pak fjale . nje mashkull nese dashuron , dashuron vertet miku im dhe ve arsyen dhe ndjenjat por vajzat dyshoj per te paren . tani sigurisaht qe plagosim njeri tjetrin dhe kjo na ben te largohemi , me falni se dola nga tema .

[Xemlo]

jo lale me kto qe po thu, del qe e mendon si une, o dashuron me shpirt o sdashurin hic (dhe ne kllapa ishte per mashkullin). Per femren nuk mund te te them asgje. Dhe arsyetimi qe ti perdor si rast ne fillimin e nje lidhje nuk ka te beje shume me ate qe kam prekur une. Une flas ne arsyetimin qe duhet bere gjate lidhjes. Une nuk flas par arsyen qe ti duhet ti japesh vetes kur dashuron nje X (me ngjyre a pa ngjyre qofte), une flas per arsyetimin qe ti duhet te besh gjate kohes qe dashuron, te mos jesh qorr gjithmone per gjithshka. E kam kaluar dhe une dhe e di se cdo te thote te vuash, kur vetem ke dashur.....

[Dito]

Pepi kur rri nje kohe te gjate me nje njeri plus veseve qe ka cdonjeri c`pret te ndodhe normalisht njeriu nuk eshte gjate gjithe 24 ore-shit normal dhe i qete, pra si pasoje edhe lind ndonje rrufe ne qiell te hapur. Nje veprim i pamatur nje shikim inacor nje reagim i keq mjafton qe te hapin nje grope qe ndajne dy njerez qe duhen, qofte kjo dashuri apo vllazeri etj... Ajo qe ka rendesi eshte gjykimi i ftohte pasi qetesohemi pas asaj stuhije dhe normalisht reagimi i atij ose asaj qe te ti i shkaktove demin shpirteror. Dy njerez qe duhen fort pa hilera nuk vene primar nje difekt te personit por dine dhe te falin. Kuptohet flas per gabime qe jane te riparueshme dhe jo per lendime qe jane me te keqija se sa te ngulin nje thike pas shpine. Nejse kjo eshte bota qe zoti na dha te jetojme, do lendojme do na lendojne ske cte besh.

[bebushe]

Dashuria eshte shume e komplikuar ...

[ice_storm]

Dashuria eshte shume e komplikuar ...

kush po flet

dashuria nuk a e komplikume

thjesh e do dike ose nuk e do loooool

ska jo I like u but jo kshu jo ashtu

ouuuuu

dhe kete e thot njeni qe se ka iden fare se ça a dashnia

[A Lleshi]

Shiko nqfse e ke fjalen per dashurine sigurisht qe do lendohesh,por duhet te kesh parasyshe dicka ; ashtu si ka trena,autobuza,ka edhe vajza.Kur iken njera vjen tjetera!


Thjeshte te ndryshova pak postin,pasi disa forumista e kishin te veshtire te kuptonin.flm.

[StormAngel]

Nuk te morra vesh asgje A_Lleshi!

[100% TIRONCE]

Sepse i duam..

[TiLoNcE]

Ju lutem permbahuni temes!flm.

[Darius]

Ideja ime ishte ketu, me pak fjale qe: kur i kemi gjerat perpara syve dhe si te thuash ne dore nuk i shohim dhe i ndjejme sic jane per tu ndjere. Merremi me kotesirat dhe gjerat pa rendesi dhe harrojme kryesoren. Vetem kur i humbim atehere na vijne trute dhe themi pse nuk i bera gjerat ndyshe, pse u mora me ate qe skishte rendesi? Pse nuk pashe ca me ofroi? Pse nuk ndjeva deri ne fund ca gezimi me dha po ja helmova shpirtin dhe zemren? Dhe ne fund pyet veten pse ja bera kete gje dhe sidomos pse ja shkaktova vetes kete vuajte.
Kur do kenaqemi ndonjehere me ate qe kemi dhe mos e ndjejme mungesen dhe peshen e fajit vetem kur eshte shume vone...