Pse gjithmone plagosim ate qe duam me shume...

[Darius]

Nga disa tema qe jane postuar ketu dhe nga eksperiencat personale si dhe nga ato qe kam degjuar nga te njohurit me ka lindur nje pyetje qe fillimisht ja bej vetes dhe pastaj edhe juve:
Pse gjithmone perfundojme dhe i shkaktojme dhimbje pikerisht njeriut qe duam me shume dhe si rrjedhoje e humbim per kete arsye?
Kaq e veshtire qenka te mos komplikosh ndjenjat dhe gjerat qe kane me shume rendesi dhe mos i shkaterrosh ato me teka te momentin, me veprime te pamatura dhe me disa sjellje qe per caste te caktuara i gjykojme te arsyeshme dhe te pranueshme pa llogaritur se cfare mund te sjellin? Pa llogaritur qe ndjenja nuk mund te mbahet e vetme nese nuk ushqehet me besim dhe sinqeritet. Nese nuk tregohet ashtu sic eshte, lakuriqe pa u druajtur se mund te na turperoje apo beje te ndihemi inferiore. Pse gjithmone njeriu nuk kenaqet me ate qe ka perpara syve qe eshte ajo qe i lumturon shpirtin dhe zemren dhe e ben te ndihet sic thone ne Qiellin e 7-te dhe ca dreqin e shtyn te mendoje dhe te beje prapesira?
Pse kur dikush te do, ti mendon se nuk mjafton dhe harron qe ti i pari nuk ben as gjysmen e kesaj. Merr dashuri por harron ta japesh sepse e ndjen veten te privilegjuar dhe si i tille behesh egoist, llafazan, budalla dhe genjeshtar per gjera qe skane rendesi por qe shkaterrojne ate qe ka rendesi?
Pse vetem kur e humbim njeriun qe duam i therrasim mendjes qe O Zot cfare bera? Nuk i thashe dhe tregova kurre sa e doja se i kisha syte shume te zene nga dashuria qe me dha dhe ne vend tja ktheja sic e meritonte e vrava ne shpirt dhe ne ndjenje me kapricio, dyshime te kota, xhelozira dhe sjellje qe do turperonin edhe nje femije?
Ja keto pyetje me vijne ne koke sa here degjoj histori te tilla dhe nuk jam ne gjendje ti jap pergjigje. E shoh qe perseriten e perseriten dhe duket sikur pesimi i te tjereve nuk behet kurre mesim per ata qe kane nevoje.

[Leila]

Nuk i plagosim ne ata, por pikerisht njeriu qe te do shqetesohet ne do i flasesh apo jo. Nqs braktis nje te huaj, atyre s'u behet vone. Natyrisht qe do duket sikur ne jemi kafshe me dashje me ata qe duam.

[TiLoNcE]

thon se vetem kur e hum dike e kupton sa e ke dasht,sa shum ke nevoj per te,sa gabim ke bo.....,,,,,ka i her osht shum vone ti kthesh gjojnat ashtu sic kan qen ,,,,,,,ka i her.....nejse..
LoNcJa-SyNi-VeT

[MiLaNiStE]

thon se vetem kur e hum dike e kupton sa e ke dasht,sa shum ke nevoj per te,sa gabim ke bo.....,,,,,ka i her osht shum vone ti kthesh gjojnat ashtu sic kan qen ,,,,,,,ka i her.....nejse..
LoNcJa-SyNi-VeT

me ty jom yllo muuahhhhhhh

[Leandra]

Persa i perket temes , nuk e di pse gjithmone duam ate qe nuk kemi dhe nuk duam ate qe kemi, ndoshta sepse keshtu jemi gatuar ne..

[maratonomak]

Nga disa tema qe jane postuar ketu dhe nga eksperiencat personale si dhe nga ato qe kam degjuar nga te njohurit me ka lindur nje pyetje qe fillimisht ja bej vetes dhe pastaj edhe juve:
Pse gjithmone perfundojme dhe i shkaktojme dhimbje pikerisht njeriut qe duam me shume dhe si rrjedhoje e humbim per kete arsye?
Kaq e veshtire qenka te mos komplikosh ndjenjat dhe gjerat qe kane me shume rendesi dhe mos i shkaterrosh ato me teka te momentin, me veprime te pamatura dhe me disa sjellje qe per caste te caktuara i gjykojme te arsyeshme dhe te pranueshme pa llogaritur se cfare mund te sjellin? Pa llogaritur qe ndjenja nuk mund te mbahet e vetme nese nuk ushqehet me besim dhe sinqeritet. Nese nuk tregohet ashtu sic eshte, lakuriqe pa u druajtur se mund te na turperoje apo beje te ndihemi inferiore. Pse gjithmone njeriu nuk kenaqet me ate qe ka perpara syve qe eshte ajo qe i lumturon shpirtin dhe zemren dhe e ben te ndihet sic thone ne Qiellin e 7-te dhe ca dreqin e shtyn te mendoje dhe te beje prapesira?
Pse kur dikush te do, ti mendon se nuk mjafton dhe harron qe ti i pari nuk ben as gjysmen e kesaj. Merr dashuri por harron ta japesh sepse e ndjen veten te privilegjuar dhe si i tille behesh egoist, llafazan, budalla dhe genjeshtar per gjera qe skane rendesi por qe shkaterrojne ate qe ka rendesi?
Pse vetem kur e humbim njeriun qe duam i therrasim mendjes qe O Zot cfare bera? Nuk i thashe dhe tregova kurre sa e doja se i kisha syte shume te zene nga dashuria qe me dha dhe ne vend tja ktheja sic e meritonte e vrava ne shpirt dhe ne ndjenje me kapricio, dyshime te kota, xhelozira dhe sjellje qe do turperonin edhe nje femije?
Ja keto pyetje me vijne ne koke sa here degjoj histori te tilla dhe nuk jam ne gjendje ti jap pergjigje. E shoh qe perseriten e perseriten dhe duket sikur pesimi i te tjereve nuk behet kurre mesim per ata qe kane nevoje.

perse ? po valle perse ? ti kerkon pergjigje te njeriu ? perderisa eshte njeriu ekzekutuesi i te tillave padrejtesi , atere si mund te gjesh nje pergjigje te njeriu . mund ta gjesh ne vetvete , mund ta gjesh me kalimin e viteve gjate pervojave . mund ta gjesh te poezia . te muzika te zoti a ku di une , por mendoj se kurre nuk mund ta gjesh te njeriu , sepse armiku kreyesor i njeriut eshte vete njeriu vetvetja . une ende po e kerkoj nje pergjigje dhe se kam gjete , por po mendoja , edhe nese e gjej nje pergjigje , valle sa do jete e dobishme per te me qetesuar ? mund te them gjithashtu qe njeriu ndikohet nga faktore te jashtem dhe te brendshem . ato probleme qe krijohen nga faktoret e jashtem mund te zgjidhen por ato te brendshme mendoj qe nuk zgjidhen dot . lufta shpirterore , te varesh nga emocionet ndjenjat apo te varesh nga llogjika ? edhe une ndihem si ty rreth temes , po ja cmund te bejme . duhet te ndryshojme , le te behemi te pandjeshem dhe ta kycim zemren dhe ti shesim vetvetes me tollona ato ndjenja qe pretednohet te na bejne te lumtur por fatkeqesisht na bejne te ndihemi ne dhibmje zemre . u bene vite qe me ka marre malli per te dashuren time dhe ende vuaj , po koka ben , koka peson .

[StormAngel]

Plagosim ata qe duam se me teper ata i kemi afer.
Nuk plagosim dot persona tjere per shkak se jemi larg tyre.
Nejse,kshu "rough" pergjigje dhash.
Ndryshon kjo,varesisht nga situatat e krijuara,mirepo,po,qenia njerezore ka afinitete te "plagos" dhe "humb" ate qe do me shume.
Cdo te mire

[Xemlo]

perse ? po valle perse ? ti kerkon pergjigje te njeriu ? perderisa eshte njeriu ekzekutuesi i te tillave padrejtesi , atere si mund te gjesh nje pergjigje te njeriu . mund ta gjesh ne vetvete , mund ta gjesh me kalimin e viteve gjate pervojave . mund ta gjesh te poezia . te muzika te zoti a ku di une , por mendoj se kurre nuk mund ta gjesh te njeriu , sepse armiku kreyesor i njeriut eshte vete njeriu vetvetja . une ende po e kerkoj nje pergjigje dhe se kam gjete , por po mendoja , edhe nese e gjej nje pergjigje , valle sa do jete e dobishme per te me qetesuar ? mund te them gjithashtu qe njeriu ndikohet nga faktore te jashtem dhe te brendshem . ato probleme qe krijohen nga faktoret e jashtem mund te zgjidhen por ato te brendshme mendoj qe nuk zgjidhen dot . lufta shpirterore , te varesh nga emocionet ndjenjat apo te varesh nga llogjika ? edhe une ndihem si ty rreth temes , po ja cmund te bejme . duhet te ndryshojme , le te behemi te pandjeshem dhe ta kycim zemren dhe ti shesim vetvetes me tollona ato ndjenja qe pretednohet te na bejne te lumtur por fatkeqesisht na bejne te ndihemi ne dhibmje zemre . u bene vite qe me ka marre malli per te dashuren time dhe ende vuaj , po koka ben , koka peson .

Jam dakort me ty deri ne nje fare pike o maratonomak. Shpjegimi jot eshte goxha i thelle, po shume me teper i thelle se cduhet. Nese njeriu nuk do arrinte te zgjidhte problemet e tija te brendshme ndoshta sdo ishte as i zoti te zgjidhte ato te jashtmet, do ishte njeri i humbur, pa asnje interes, pa asnje perspektive. Kjo vlen per cfaredolloj situate, por situata e ndjenjave eshte dicka e vecante. Gabimi yne ( flas per mashkullin ne pergjithesi ) eshte se ne nuk arrijme kurre te dashurojme, jo ne menyre perfekte po te pakten ne nje nivel te pranueshem. Nuk jemi ne gjendje te perdorim zemren kur duhet, ose trurin ne raste te tjera. Ose dashurojme me shpirt, ose ndoshta nuk dashurojme fare. Dashuria duhet te jete nje miks i pergjithshem ndjenje dhe arsyetimi, sduhet te te mbaje ne qiellin e shtate se e humbet. Ai qe dashurohet shume, thone, nuk jep dashuri. Ndoshta eshte e vertete, po duhet te kuptosh ku eshte limiti lart dhe poshte. Kjo behet duke vene ne perdorim jo vetem zemren por dhe trurin.

Per te mos dale shume nga tema e hapur nga pepi.... sjellja e njeriut (cfaredoqofte mashkull apo femer) nuk eshte lineare, eshte e paparashikueshme dhe kete paparashikueshmeri e bejne pikerish emocionet. Mund te japim boten per nje vajze po jemi dhe aq te paparashikueshem sa mund dhe tja heqim boten asaj, dhe e gjitha kjo pa u kuptuar fare.... Ketu futet dicka qe nuk mund te shpjegohet, duhet te jete dicka irracionale po ndoshta mendoj se njeriu (mashkulli) ka gjithmone nevoje per stimuj te ri.Nuk dua te them qe duhet te gjeje nje vajze tjeter, po duhet te jete ne gjendje, ai vete bashke me partneren, te gjejne stimuj te rinj tek njeri tjetri..... nese shikohet se dashuria po venitet ndoshta nuk ka qene vetem faji juaj, po dhe i personit qe ju ka qendruar ne krahe, nuk ju ka bere te ndiheni personi rendesishem per te, nuk ka ditur te dozoje ndjenjat, nuk ka dashur te pranoje c'eshte toleranca, sepse rendesia tepert te ben qorr, te ben te harrosh shume gjera qe me pare i konsideroje primare dhe tani konsiderohen si te konsoliduara dhe te panevojshme per tu permendur..... Ehhhh dhe une me ju jam po kam nevoje te kuptoj....

[Ermondo]

nice one pepi.
ne nuk lendojme vetem ata qe duam por edhe te tjere , ndryshimi eshte qe, ne se vrasim menjen per te tjeret por vetem per ate qe na djeg me shume prandaj na duket sikur gjithmone lendojme ata qe duam

[MiLaNiStE]

nice one pepi.
ne nuk lendojme vetem ata qe duam por edhe te tjere , ndryshimi eshte qe, ne se vrasim menjen per te tjeret por vetem per ate qe na djeg me shume prandaj na duket sikur gjithmone lendojme ata qe duam

interesante ajo qe the