Falënderimi i takon vetëm Allahut, Zotit të gjithë botëve, ndërsa përfundimi i mirë i takon të devotëshmëve. Salavatët dhe selamët qofshin mbi Pejgamberin [sal-lallahu alejhi ve sel-le] dhe mbi Shokët e tij të ndershëm.

Më pas:

Drejtuar dijetarëve të ndershëm…

Es-selamu alejkum ve rahmetullahi ve berekatuhu!

Ju shkruaj këtë letër me gjakun e pastërtisë sime, që rrodhi në tokën e krenarisë.

Ju shkruaj juve dhe ndërkohë me dorë fërkoj barkun, ku ndiej levizjet e foshnjës, e cila më shkakton dhëmbje dhe më ngushton në shpirtë. Kam bindjën se ju duhet ta njihni se kush është babai i tij. Mëgjithëse, nuk më kurorëzoi asnjëri nga dijetarët musliman. Kurorëzimi u bë në një natë të errët, natë kjo shumë e frikëshme. Madje u bë në të dhe ceremonia… u përuronte rrëmbyesi. “Dhëndërr” ishte ushtari ndërsa dëshmitarë “zebaninjtë” (Melekët e zjarrit)…

O ju Dijetarë!

Tragjedia ime reale nuk është vetëm se mu mor nderi. Por, me e madhja është se nuk kam askënd të hakmerrët për këtë dhe t’ma pastrojë petkun e turpit. Nuk gjeta askënd nga ju të më shërojë se paku më një fjalë ngushëlluese. E dini se ku e kam qëllimin dhe se ç’farë ndiej unë kur e vështroj foshnjën muslimane nga uji ushtarit amerikan? Për All-llahun, më thuani ç’të bëj më fëmiun e ardhshëm; ta mbys atë apo ta vorrosi të gjallë? Apo ta lë të gjallë e të shohë tragjedinë e nënës së tij dhe t’i shoh dajallarët e tij që nuk patën xhelozi, zemër e as burrëri.

Nuk ju shkruaj për tjetër vetëm se e di që ju jeni trashëgimtarë të Pejgamberëve, e ata nuk trashëguan as dërhem e as dinarë, por trashëguan diturinë. Ju jeni nënshkruesit e Zotit të gjithë botëve, jeni udhëheqësa të vërtetë të ummetit, jeni yjet udhëzues në mesin e errësirës dhe drita e udhëzimit. A në këtë mënyrë po e trashëgoni Pejgamberin [sal-lallahu alejhi ve sel-lem]?! Çdo të bëni me atë që m’a humbi nderin?

Shpresa pritet nga All-llahu e pastaj edhe nga ju. Ku është ai që m’a mbronë nderin tim dhe m’a kthen mua fisnikrinë? Ku jeni ju që të m’a riktheni nderin mua dhe shumicës nga bijat e muslimanëve, dhe të hakmirreni për ne? Pasha All-llahun, sikur edhe iman mos të kishte në zemrat tuaja do duhej të ishte xhelozia, burrëria dhe zemërmadhësia, cilësi këto që nuk pranojnë poshtërimin.

Mua më së shumti më çuditë se ku është dituria juaj? Ku është ajo që keni ne gjoksa nga Libri i All-llahut dhe Sunneti i Pejgamberit tuaj [sal-lallahu alejhi ve sel-lem]? Ku është historia e Pejgamberit tuaj [sal-lallahu alejhi ve sel-lem] dhe Xhihadi i tij? Apo ndoshta këtë dituri e keni marrë për të hyrë në dyert e tagutëve, të poshtër, të cilët duart e tyre janë të përlyera me gjakun e Islamit, të cilët e therrën me thikën dhe supozojnë se këtë për hirë të islamit?

O dijetarë të Islamit!

Keni frikë All-llahun dhe keni dro nga dënimi i Tij! A nuk kuptoni? Më thoni ku është urtësia dhe përfitimi i juaj nga kjo që bëni? E latë ndihmen ndaj meje dhe më dorrëzuat për favorin tuaj. Ma shtuat më shumë vuajtjen kur thirrët për bashkëjetesë me ata që ma rrëmbyen nderin. Ju, sikur të uroni në ceremonin e rrëmbimit, në dhuratën e virgjëritetit tim. A nuk leviz në zemrat tuaja imani? Ah, sikur t’i ngjallnit ajetët, që i keni groposur në zemrat tuaja. A nuk e lexoni fjalën e All-llahut:

“Ata që fshihnin nga libri atë që shpalli All-llahu dhe për të fitojnë shumë të paktë, ata në barqet e tyre fusin vetëm zjarr. Atyre All-llahu nuk do t’u flasë në ditën e gjykimit dhe as nuk i shfajson ata, por për ta pason dënim i rëndë e i padurueshëm.” [El-Bekare, 174]

A nuk mendoni…?!

“Dhe kur All-llahu mori zotimin nga ata që iu pat dhënë libri: që gjithsesi t’ua publikoni atë njerëzve, e të mos e fshihni, por ata e lan pas dore atë për pak send të kësaj jete; pra, bënë punë të keqe.” [Ali Imran, 184]

A nuk kuptoni…?!

“A e besoni një pjesë të librit, e tjetrën e mohoni…?!” [El-Bekare, 86]

Ajetëve i dhatë kahje tjetër, ndryshuat ajkën e tekstëve, e këtë për të justifikuar ndejën tuaj (distancimin nga Xhihadi). Nganjëherë thoni: …nuk e njohim tash luftën, nganjëherë: …gjëndja nuk është e zbardhur ende… kjo është thjeshtë një entuziazëm i djelmoshave të ummetit… nuk dojmë të ndërhyjmë në çashtjet e mbrendëshme të shtetit… pa tjetër duhet leje nga imami… sekularistët do na ndërpresin fryetët…

…së fundi, unë bëhëm pre, nga unë rrjedh gjaku i nderit dhe therrët krenaria ime. Ah, sikur të kishit heshtur atëherë kur folët! Plaga shtohet atëherë kur merr thikë nga ai, prej të cilit shpreson të të ndihmojë. E ju, përveç që me poshtruat mua dhe shumë nga çashtjet islame, i fajësoni ata që nuk ishin në pajtim me gjakftohtësinë tuaj nënçmuese. Shpirti i të cilëve nuk pranoi të rehatohet me këtë botë dhe me të mirat e saja. Ata e panë se gjaku i pastër po rrjedh në çdo vend, e nuk ka kush t’iu ndihmojë e as kush t’iu përgjigjët. Morën të mbrojnë nderin tim me shpirtat e tyre. Gjuha e tyre shprehët: Të përgjigjëmi oj motër, pasha All-llahun nuk zotrojmë asgjë tjetër përveç shpirtave tonë, dhe këta shpirta le të shkojnë vetëm mos t’a zgjasë “mashtruesi” dorën mbi ty. Një pikë gjak nga pastërtia e një muslimanje, do të jetë argument kundër nesh para All-llahut. Jo, pasha Zotin, nuk do t’a kthejmë shpinën deri sa t’a kemi shpirtin.

Nuk i latë të lirë, por madje, i emërtuat me llagape, i nënçmuat, i fajësuat, ashtuqë të justifikoni vetën dhe poshtërimin që më bëtë mua dhe motrave të mia muslimane. Të justifikoni humbjen e emanetit, ledhatimet me tagutët, lënien e Xhihadit… Tek All-llahu qaj hallin tim, për atë që përballohem nga ju.

Shigjeta e armikut, i cili më rri çdo ditë mbi krye do të pushojë ndonjëhere. Ndërsa gjurmet shigjetës suaj dhe mos solidaritetit tuaj do të mbesin deri sa të jetë jeta. Shigjetë kjo që më shpoi atëherë kur përkrahet pabesimtarët për të më rrëmbyer mua, pasi që u siguruan mirë se ata që mund të më mbrojnë mua kanë fjetur në gjumë të thellë…

O ju dijetarë, vërtetë këtyre plagëve do t’iu vije një ditë ku do të shërohën, por gjurmet e saj do të mbesin mbi trup. Kurse mua sot, shpirti me coptohet se plaga nuk më shërohet asnjëherë. Çdo herë që kjo plagë bëhët më mirë, zgjatë dorën rrëmbyesi dhe e plagosë përseri…

Ahh Islam… ! Ahh nderi im…! Ahh pastërtia ime…!

Ku janë burrat që të mbrojnë nderim tim… dhe t’ma kthejnë krenarinë?!

Betohem në All-llah dhe përseri betohem se nesër para All-llahut ju do jeni argument, o dijetarë, atë ditë kur nuk do të kenë vlerë bukuritë e kësaj bote, për të cilat ju ishit të kënaqur me ta dhe për shkak të këtyre u distancuat nga Xhihadi. Ju nuk morët hapa për të më ndihmuar dhe pas kësaj i nënçmuat ata që deshën t’më dalin në ndihmë me fetvatë e juaja.

Mëgjithëse me dhëmb në zemër, betohëm se rendi tash është mbi bijat tuaja të ndershme… rendi është mbi ju. Sikur t’më kishit mbrojtur nderim tim do t’u dobësonte armiku grabitqar. Por, me heshtjen tuaj para meje ia shtuat zellin për bijat tuaja.

Për hajr ju qoftë krenaria! Për hajr ju qoftë burrëria! Për hajr ju qoftë xhelozia, të cilat morën fund atë ditë kur i zgjatët duart tuaja në duart e tagutëve, të cilët ndërruan Ligjin e All-llahut. Tashi thithni gji nga depotë e bollekshme të tija!

Ju shkruva këtë letër duke shpresuar se tek ju do të levizë xhelozia ndaj kufijëve të All-llahut, të ngjallët tek ju Sunneti i Pejgamberit [sal-lallahu alejhi ve sel-lem] në Xhihad dhe me ndihmen tuaj të me rehatoni duke shijuar sigurinë dhe duke harruar plagët. Por, me sa duket mendimet e mia deshtuan tek ju, të gjitha ëndrrat u tretën në shkretirën e harresës…

E kush vetës i lehtëson poshtrime
Ashtu i vdekuri nga plagët nuk ndien dhimbje

Për hajr ju qoftë kjo botë, hani, pini dhe argetohuni, e nesër do të takohemi tek Ai, që nuk i fshihet as e vogla e as e madhëja, të gjitha i di.

Ndërsa unë, tash dua t’ua lëshoj zërin luajve të padorrëzueshëm, udhëheqësve të vërtetë të umetit, të cilët kur e dëgjojnë thirrjën janë sikur në prush derisa loti të mos rrjedh nga syri im, derisa të më kthehet krenaria. Ata janë vëllezërit e mi për hirë të All-llahut dhe ndihmëtarët e mi. Kurse ju… larg jush… larg jush…

Kurse ne bëjmë dua për dijetarët, të cilët kontribuan dhe kontribojnë dhe për ata që arsyeja i pengoi. Ndërsa barra iu mbetët atyre që vërtetë u takon qortimi.

Nga gjuha e vajzës muslimane
Marrur nga gazeta: El-Enba
Nr.458. data: 1 qërshor 2004, Egypt - Cairo