David Icke: Piramida e Sundimtarëve

[baaroar]

PIRAMIDA E SUNDIMTARËVE

A e sundojnë botën JASHTËTOKËSORËT?

Kushtim

Botimi i këtij libri në shekullin XXI i dedikohet Linda Athertonit, ish-Linda Icke, një mikeje të tillë, të cilën gjithkush do të dëshironte ta kishte pranë, gjithë sa hera.

Nëse ajo nuk do të kishte ekzistuar, unë do ta kisha sajuar një të tillë.

Fuqia jonë është e gjithsecilit;
Ne jemi valsi i hënës dhe diellit;
Ne, shpresa që s’rri dot skutës;
Ne jemi kthimi i baticës.

Njiheni të vërtetën dhe e vërteta do t’ju bëjë të lirë

Sa pak që e njohim hierarkinë e gjithësisë! Sa guxim duhet që të sfidojmë madhështinë dhe epërsinë e diturisë dhe të një krijimi të tillë?! Një milion botë mund të ekzistojnë ndër qiej… përtej vendqëndrimit tonë. Secila prej tyre me qenie të gjalla, me sytë ndër qiej, e habitur mbi universin që s’mbaron kurrë. Ata mund të mendojnë gjithashtu se asnjë qenie tjetër inteligjente nuk ekziston… përveç të tyres. Por ata mbase nuk ndajnë mes veti arrogancën e racës njerëzore. Ndoshta ata zotërojnë inteligjencë për të kuptuar se të gjitha gjërat janë të mundshme në këtë paanësi të përhershme.
Është e konceptueshme se kjo toka jonë, e cila është vetëm një pikë pluhuri kundrejt shkallës së realitetit, është jo vetëm një krijesë e vizituar nga forma të tjera jete inteligjente, por po kontrollohet prej tyre. Le të mos jemi të verbuar nga arroganca jonë sa të dimë se çfarë është e mundur dhe çfarë nuk është e tillë. Sepse ne jemi fëmijë të parritur të krijuesit tonë, me universin si klasën e shkollës dhe me inteligjencën tej imagjinatës, duke pritur të njihemi me të… kur të jemi të gatshëm për ta merituar.
Përpiquni dhe mrekullitë që do të shihni, do t’ju zbulojnë cilesite e vërteta të universit tonë. Zemrat tuaja janë të përzhitura për të vërtetën e zanafillave tuaja. Bukuria e fillesave tuaja do të tejkalojë besimin dhe të kuptuarit. Dhe thellesia e pafund e realitetit tuaj kozmik do të mbetet pjesë nga trashëgimia juaj në mjegullat e përhershme.
Paqja me diturinë është bukuria e krijimit. Fjala e thënë dhe shpirti juaj i brendaqenësishëm e di se shtëpia është përjetësia dhe ekzistenca është e pavdekshme…

Tony Dodd



Përmbajtja

Hyrje për botimin e shekullit XXI…………………………. XIII

Hyrje Ne jemi ajo që mendojmë………………………………… XV

Pjesa e parë. Burgu ………………………………………….

Kapitulli 1 Velloja e lotëve ……………………………….
Kapitulli 2 Lindja e vëllazërisë …………………………
Kapitulli 3 Fuqia e letrës …………………………………
Kapitulli 4 Nga Rodosi te rrënimi ………………………
Kapitulli 5 Frontet e bashkuara ……………………………
Kapitulli 6 Planet e padronit ………………………………
Kapitulli 7 Racat e padronit ……………………………….
Kapitulli 8 Qeverisja sekrete ………………………………
Kapitulli 9 Fuqia e piramidës …………………………….
Kapitulli 10 Superelita, magjistarët e zinj ………………..
Kapitulli 11 Mashtrim mbi borxhin ……………………………….
Kapitulli 12 Dora e fshehtë ………………………………..
Kapitulli 13 Shtetet njëpartiake …………………………
Kapitulli 14 Fashizëm psikologjik ………………………...
Kapitulli 15 Kult apo mashtrim? …………………………...
Kapitulli 16 “Fshati global” ………………………………..

Pjesa e dytë Liria ………………………………………….

Kapitulli 17 Ne jemi gardianët e burgut …………….
Kapitulli 18 Liria e ka emrin dashuri ………………….
Kapitulli 19 Më së fundi të lirë …………………………
Kapitulli 20 Ju dua, Dr. Kisinger …………………..

Passhkrim Mirëmbrëma, z. President ……………………

Bibliografi ………………………….
Indeks ………………………….

Hyrje

Për botimin e shekullit XXI

Sot bëhen 10 vjet që kur është botuar për herë të parë ky libër, i krijuar kundër të gjitha mundësive për botim. Botuesit e librave të mi të mëparshëm ma refuzuan botimin, duke menduar për emrat që kam përmendur këtu dhe për axhendën e diktaturës botërore që zbulohet në të, çka është tepër larg gëlltitjes ose besueshmërisë tek pragu i aftësisë së tyre mendore për “Epokën e Re”.
Horizonti ishte mbushur me zhdukjen e anës së prapme dhe reve të pluhurit, si dhe për gjithçka që unë dija, ata dukej se ende ishin në vrapim e sipër. Por duke e parë suksesin e këtij libri dhe atë pasuesin, ata kanë marrë një mësim të madh, të madh. Largimi nga gjërat me të cilat nuk duam të ballafaqohemi, nuk është kurrë një përgjigje. Ai vetëm vonon, shpesh për një kohë të shkurtër, duke e rilëvizur kontrollin e asaj që ne kishim frikë.
Për ta botuar me çfarëdolloj mënyre këtë libër, unë mora hua në fillim 15 000 paundë nga një mik në Liverpul, David Solomoni, me të cilin ngrita një kompani të quajtur botimet Ura e dashurisë, për të botuar ato që të tjerët nuk do të mundnin. Gjithashtu, thirra për ndihmë edhe të tjerë, të cilët erdhën “rastësisht” në jetën time në javët para fillimit të kësaj aventure: Alice Fergusonin, artistin Neil Hague dhe projektuesin e librit, Sem Masters, i cili skicoi të gjithë librat e mëpasshëm.
T’i bëje të gjitha menjëherë ishte një sfidë, ngase kjo ishte një kënaqësi e kërkuar ndër vite. Në termat e nivelit të “kësaj bote”, të konspiracionit global, ky është ende libri më i rëndësishëm që kam shkruar dhe ndoshta do të vazhdojë të jetë i tillë derisa një ditë të largohem nga kjo mbretëri e iluzionit të manipuluar.
Në dekadën e mëpasme*, temat dhe predikimet e librit “ Dhe e Vërteta Do Ju Bëjë Të Lirë” kanë provuar si në pasqyrë ngjarjet e shpalosura kryq e tërthor botës. Këtu përfshihet përdorimi i zhurmshëm i “Hegelianizmit të Modifikuar” apo “problem-reagim-zgjidhje”, siç e kam quajtur unë atë, i cili synon që me fshehtësi të krijohet një problem, për të cilin autoritetet mundet ta ofrojnë haptazi një “zgjidhje - ndryshime në shoqëri për të ecur te Vëllai i Madh i përbotshëm, shteti fashist, i cili, pa “problemin”, do të ishte refuzuar prej publikut. Goditjet e tmerrshme të 11 shtatorit ishin një shembull klasik i saj, me goditjet (problemi) që çonin te një përgjigje se “diçka duhej bërë” (reagimi), çka kishte lejuar shkatërrimin e lirive bazë, të të drejtave dhe privacisë, dhe nisjen e një “lufte kundër terrorizmit” fals (zgjidhja). Për prapaskenën e detajuar shih Liza në botën e çudirave dhe Fatkeqësia e Qendrës Botërore Të Tregëtisë.
Teksa lexoni këtë libër, ju do të vini re se, në mes të viteve 1990, forca përtej ngjarjeve të shekullit XXI jepet në detaje të hollësishme, ashtu siç ishte edhe axhenda që erdhi më pas. Në këtë mënyrë, të parashikoje atëherë atë që ndodhi sot, nuk kërkonte ndonjë “profet”, thjesht studimet e fushës dhe ekspozenë e linjës që kontrollon qeveritarët, sistemin e bankingut, korporatat e përbotshme, vendimmarrjen ushtarake dhe pronësinë e medias.
Sot, falë punës së përkushtuar të studiuesve, një pjesë gjithnjë e më e madhe njerëzish janë duke u ndërgjegjësuar për konspiracionin botëror, në krahasim me ata vetmitarë të atyre ditëve kur Piramida e sundimtarëve u botua për herë të parë; dhe nëse unë shquhem për sukses në jetën time, gjë për të cilën jam tepër krenar, ky libër do të jetë me shumë gjasa pranë më të suksesshmëve..

David Icke
Ryde,
Ishulli Uajt


Korrik 2004



Hyrje

Ne jemi çka mendojmë të jemi

Ne jetojmë në një univers të pamatë, i cili është pjesë e një vetëdijeje të pafund shumëpërmasore, që ne e quajmë Zot dhe Krijues. Ne jemi qenie shumëpërmasore. Prandaj, ky libër ka për të qenë shumëpërmasor, nëse do të arrijë të japë një kontribut të çmuar për lirinë njerëzore.
Ky libër shfaq në mënyrë të dyfishtë manipulimin e përditshëm të jetëve tona prej një klike sekrete dhe paraqet shkaqet shpirtërore e zgjidhjet, të cilat do tu sillnin lirinë e vërtetë të gjitha qenieve që jetojnë mbi të, në planetin Tokë. Lidhjet e mëvonshme, të cilat ne i mendonim dhe i ndjenim në vetvete qysh përpara se unë të shpleksja këtu manipulimin botëror dhe emërtimin e disa njerëzve e organizatave të përfshira në të, kanë rëndësi ngaqë mbi to skicova kontekstin, në të cilin i pata paraqitur këto çështje. Gjëja e fundit që do të dëshiroja, është leximi i këtij libri prej njerëzve plot me zemëratë, urrejtje dhe dënim për manipulatorët botërorë, për atë që ata janë duke bërë, pasi unë nuk e shkrova këtë libër për të gjetur fajin, por thjesht që të tregoj se çfarë ndodh kur raca njerëzore e dorëzon mendjen e saj gjetiu dhe sa shpejt do të ndryshojnë gjërat – madje ato janë duke ndryshuar - nëse do të ktheheshim sërish prapa.

Unë i kam përcaktuar emrat, sepse ne kemi nevojë të dimë se kush është përtej manipulimeve, nëse duam të shpalosim se çfarë po ndodh. Kjo shpalosje do t’u jepte njerëzve mundësitë e ballafaqimit me veprimet e tyre dhe do të arrinin ta shinin këtë si pikësynim të tyre për kontroll dhe mbizotërim ndaj të tjerëve, si një shprehje të çekuilibrit të tyre të thellë e të fshehtë dhe të një antipatie ndaj vetvetes. Ngritja e perdes së sekretit do ta shpejtonte momentin kur ditët e një sundimi dhe manipulimi të tillë do të merrnin fund. Por klika e elitës që kontrollon botën, të cilën unë e kam quajtur Elita Botërore, është krijesa jonë. Nuk është mirë të hedhësh urrejtje dhe dënim në drejtim të tyre për sëmundjet e botës. Po, ashtu siç ju do ta shihni, i njëjti grup manipuloi dy luftërat botërore dhe të gjitha ngjarjet negative me rëndësi botërore në këtë shekull, por edhe më përpara. Por pa mbështetjen e racës njerëzore, ata nuk do të mund t’i bënin këto. Një elitë e vogël nuk mund të krijonte luftëra pa bekimin e mijëra ose miliona njerëzve të përdorur si karburant për përplasjen. Nëse njerëzit lexojnë këtë libër dhe bëhen të përgjegjshëm për atë që ka ndodhur vetëm nga Elita Botërore, ata nuk do të përsëritin gabimin për të cilin unë flas. Ajo që po ndodh në botë është një pasqyrim, këtu dhe tani, për atë që ndodh brenda nesh, racës njerëzore. Ne e krijuam këtë realitet. Po si?

Në kundërshtim me drojën që po tregon shkenca mjekësore, trupi ynë fizik nuk është e gjithë qenia e njeriut. Është guaska fantastike fizike, përmes së cilës përjetësia sjell te ne përvojën fizike të botës. Ka shumë më tepër te ne, se sa një trup. Krijimi është shprehja e një mendjeje të pacak dhe të gjitha format e jetës janë aspekte të kësaj mendjeje; ajo që disa njerëz e quajnë Zot. Ne jemi njëri-tjetri. Ne jemi të gjithë Zot, nëse dëshironi të përdorim këtë emërtim. Në zemër të kësaj mendjeje është një ndërgjegje, të cilën e shoh si një dritë të vakët - Burimi i vetëdijes, nga e cila të gjithë mendojnë se kanë ekzistencën. Krijuesi qëndron në një numër të pafund përmasash, gjatësish vale e frekuencash të realitetit. Kjo botë fizike është vetëm njëra prej tyre. Këto frekuenca ndajnë të njëjtën hapësirë, të cilën e pushton edhe bota jonë fizike, në të njëjtën mënyrë siç bëjnë të gjitha radiot, televizioni dhe frekuencat e valëve të telekomunikimit në zonën tuaj, të cilat ndajnë të njëjtën hapësirë që pushton edhe trupin tuaj tashmë. Ato nuk interferojnë me njëra-tjetrën, për shkak se janë në frekuenca ose përmasa të ndryshme; ato vibrojnë me shpejtësi të ndryshme. Në momentin e vdekjes, shpirti, emocionet, mendja jonë, gjithçka që është mendim, ndjenja jonë, tërhiqet nga trupi, nga “kostumi gjenetik hapësinor”, siç e kam quajtur unë. Ky shpirt i përjetshëm lëviz në një gjatësi tjetër vale të realitetit, në një tjetër “botë”, për të vazhduar evolucionin e vet. Kjo është gjithçka që ndodh gjatë një “përvoje vdekjeje të afërt” ose një “përvoje jashtë trupit”, kur njerëzit largohen nga trupat e tyre fizikë për njëfarë kohe, përpara rikthimit, për të treguar historitë e mrekullueshme të ngjashme për atë që ka ndodhur me ta. Jeta është e përjetshme, për cilindo.

Në vetvete, aftësitë tona mendore, emocionale dhe shpirtërore janë një seri fushash me energji magnetike që bashkëveprojnë me njëra-tjetrën nëpërmjet shtjellave të energjisë, të njohura gjerësisht prej botës së hinduve dhe sanskritëve si çakras, e cila do të thotë mekanizëm i dritës. Këto shtjella janë spirale të energjisë, të cilat priten në të gjitha nivelet e qenies sonë dhe i kalojnë energjitë midis tyre. Është ky sistem nëpërmjet të cilit, një çekuilibrim i nivelit të emocioneve, i shkaktuar ndoshta prej streseve, është hedhur në anën tjetër, mbi nivelet e tjera të qenies sonë, duke përfshirë së fundi trupin fizik. Kjo është mënyra nëpërmjet të cilës stresi shkakton sëmundje. Ajo që ne e quajmë sëmundje “fizike”, realisht është një disharmoni shumëpërmasore ose mungesë qetësie.* Ne jemi vazhdimisht duke përthithur energji magnetike nga kozmosi, kryesisht nëpërmjet “bazës” së çakrasit në fund të shpinës. Pas kësaj force jetësore, të kaluar përmes niveleve të qenies sonë, e cila merr ato që i nevojiten prej saj, ne e shpërndajmë energjinë jashtë, nëpërmjet çakrasit, mbrapa në drejtim të kozmosit dhe të botës përreth nesh (figura 1). Këto janë energjitë që ndiejnë njerëzit kur thonë se dikush u dhuron atyre një “atmosferë” të keqe apo të mirë. Është njëlloj edhe kur themi se një shtëpi ose një vend na bën të ndihemi “të lumtur”, “të mirëpritur” ose të “trembur”. Ajo që ne e quajmë “atmosferë”, është e realizuar nga vibrimet (fushave të energjisë) e krijuara prej njerëzve ose tani për tani, ose në të shkuarën. Njerëzit shpesh ndiejnë parehati në skenat e betejave, për shkak se përjetojnë largimin e energjive nga vetja prej dhimbjes, agresionit dhe vuajtjeve që i përfshijnë.
Ka një ndryshim jetësor mes energjisë që hyn ndërmjet bazës së çakrasit dhe asaj të cilën e transmetojmë ne. Kjo energji ndryshon në natyrën dhe formën e saj kur kalon përmes nesh. Ajo merr vulën me modelin tonë unik dhe ky model pasqyron saktësisht se çfarë është duke ndodhur brenda nesh, nga ana mendore, emocionale dhe shpirtërore. Sekondë pas sekonde, ne transmetojmë një fushë energjie, e cila reflekton atë çka jemi duke menduar ne vetë. Kjo duket sikur nuk ushtron ndonjë ndikim për manipulimin e botës, por, në fakt, është palca e asaj që ka ndodhur dhe vazhdon të ndodhë.

Ju mund ta imagjinoni këtë proces si një ndarje të roleve nën një kapsulë magnetike ose një atmosferë rreth e rrotull vetes. Nën ligjin e një tërheqjeje të tillë, kjo fushë energjie magnetike, së jashtmi, pasqyron te brendësia e personit për ta mbajtur atë të tërhequr në fusha energjie të harmonishme. Gjithçka është energji, ashtu si një rrymë e qendërzuar, edhe shkenca, me mendjen e saj të mbyllur, është në fillimet e veta për ta vlerësuar këtë. Një person është një seri fushash magnetike, kështu që është një hierarki, një përvojë, një situatë, gjithçka. Jeta është një ndërveprim i këtyre fushave të energjisë, ku secila prej tyre ka aftësinë për të menduar dhe për të mbajtur informacion. Energjia është vetëdije, vetëdija është energji. Ato janë e njëjta gjë. Kjo tingëllon e rëndë për ta besuar, se si ka mundësi që muri, uji apo shkëmbi mund të mendojnë dhe të mbajnë informacion, ndërkohë që përmbajnë fusha të energjisë magnetike. Çfarë është brenda kompjuterit me të cilin unë po punoj tani dhe që mban informacionin që jam duke shkruar? Një disk magnetik. Është i njëjti parim. Arsyeja se përse na tërheqin njerëz të veçantë, vende, përvoja dhe mënyra jetese është për shkak se jemi magnetikisht të tërhequr prej tyre. Dhe kjo tërheqje vjen nga magnetizimi i “kapsulave” tona. Këto kapsula, në trajtë, janë një pasqyrim i asaj që mendojmë dhe ndiejmë rreth vetes sonë. Jetët tona janë një përgjigje fizike ekzakte e nënndërgjegjes së vetë mendjes sonë. Ashtu si e mendon dhe e percepton vetveten dhe botën ajo, ashtu pushon me njerëz, vende dhe përvoja që na tërheqin. Ashtu siç ndodhte me mua kur isha fëmijë dhe e kishim zakon të thoshim: “Mendo për shansin dhe fati do të të ndjekë”. Kjo përmban një të vërtetë të përhershme, ndonëse nuk ka të bëjë me fatin. Ne na tërheqin njerëz, vende dhe përvoja, të cilat lidhen magnetikisht me kapsulën tonë. Kështu, nëse mbajmë përbrenda mendimin se do të jemi gjithmonë të varfër dhe të shtypur, ky model do të mbetet nën kapsulë. Ju do të thoni se kjo kapsulë do të bëhej në këtë mënyrë kapsula e mungesës së shpresës. Ky model magnetik do t’ju tërheqë drejt përvojave, të cilat ju sigurojnë, se do të ngeleni të varfër dhe të shtypur. Pra, ne krijojmë realitetin tonë vetjak. Kjo është aq jetësore për ta kuptuar, jo vetëm në lidhje me këtë libër, por për vetë rrethanat e jetës:

Ne krijojmë realitetin tonë vetjak

Fetë dhe tekstet e lashta shkojnë mjaft mbrapa duke pasur një temë të përbashkët: “Ç’do të mbjellësh, do të korrësh”, “Sy për sy e dhëmb për dhëmb” dhe “Çfarë doni t’u bëni të tjerëve, do t’ju bëhet edhe juve”. Fjala, e cila e shpreh të gjithë këtë proces, është tashmë e mirënjohur si “karma”. Shumë shpesh kjo karma ngjan vetëm në terma negative. Diçka e pakëndshme ndodh me disa njerëz dhe ata thonë se kjo duhet të jetë “karma” e tyre. Kjo është paraqitur veçanërisht si një formë e dënimit. Në këtë nivel, ky është dënim, vetëdënim. Ne e krijuam atë, jo me shumë irritim, me logjikë, me tundjen e gishtit të Zotit. Ajo që ne e quajmë karma, sipas pikëpamjes sime, është vetëm një tjetër botë për të përshkruar mënyrën me të cilën krijojmë vetë realitetin tonë. Nëse kemi çekuilibrime që na çojnë drejt veprimeve të këqija kundrejt të tjerëve, këto çekuilibrime gjithashtu do na tërheqin kundrejt një përvoje fizike, tamam sikur ndodhemi përballë një “pasqyre” të asaj që mendojmë në vetvete. Në këtë mënyrë, ajo çfarë duam t’u bëjmë të tjerëve, do të rikthehet mbrapa kundrejt nesh, sepse ne ende do të jemi duke mbajtur çekuilibrimin, mungesën e vetë dashurisë, e cila do të tërheqë këto përvoja. Nëse ndihemi mirë në raport me vetveten dhe japim një panoramë pozitive për jetët tona, ne do t’i krijojmë këto botë rreth e rrotull nesh. Kjo është “karma” pozitive. Unë ndryshoj nga panorama e Gjeneratës së Re për karmën, e cila duket se beson se, nëse ne dikur do të kishim bërë diçka, kjo duhet të sillte një reagim karmik, pavarësisht se cili do të ishte ky reagim i mëvonshëm. Unë ndiej se, nëse veprojmë negativisht kundrejt të tjerëve, njohim arsyen se përse vepruam kështu dhe nëse më pas do të ndryshonim shkakun e brendshëm të këtij veprimi, ne, në fakt, do të ndryshonim natyrën e transmetimit magnetik, vetë kapsulën, por pastaj nuk do të tërhiqeshim në “karma”. Kjo nuk është e nevojshme, pasi e kemi pranuar çekuilibrimin brenda nesh. Për këtë është e gjithë karma. Krijimi është kryer mbi bazën e dashurisë. Dashuri për vetveten dhe dashuri për gjithë të tjerët. Karma është pjesë e kësaj dashurie. Kjo është një mënyrë që na lejon të ballafaqohemi me vetveten, pa i ngarkuar bagazhet negativisht dhe të vazhdojmë përpara. Kjo është një ndihmë për evolucionin, një dhuratë, jo një dënim, pavarësisht se vendosnim ne vetë të veprojmë kështu. Nuk ka rëndësi se çfarë përvoje keni pasur në jetën tuaj ose çfarë përvoje jeni duke kaluar tani, sepse ju dhe jo dikush tjetër e krijoi këtë përvojë.

Dy gjëra të vlefshme mbani mend pasi ta përfundoni këtë libër, si dhe nga vetë jeta juaj: mendimi ngordhalaq krijon viktimën reale. Dhe, nëse e besoni këtë, ju do ta pranoni më tutje këtë viktimë.
Ky krijim i realitetit ndodh në disa shkallë. Shuma totale e bashkëpunimit të individëve grumbullohet në mendjen kolektive të njerëzimit. Çdo specie ka lidhje me një mendje kolektive, me të cilën të gjithë anëtarët “individë” të kësaj specieje janë të lidhura. Ne shtojmë rastet e mendimit tonë në mënyrë të pandërprerë te niveli i kolektivit dhe kemi mundësi të shfrytëzojmë shembujt e mbajtur në nivelin kolektiv. Ky është një proces dydrejtimësh. Ne japim e marrim. Shkencëtarët kanë ngritur diçka të quajtur sindroma e majmunit të njëqindtë, për të cilën kam shkruar edhe në libra të tjerë. Ata kanë zbuluar se, nëse ndonjëherë një numër i caktuar individësh brenda species mëson diçka të re, befas pjesa tjetër e kësaj specieje mund ta bëjë këtë gjë pa u shfaqur. Ata e bëjnë këtë thjesht me instinkt. Ndonëse institucioni shkencor nuk mund ta shpjegojë këtë nëpërmjet pamjes pabesueshmërisht të kufizuar të jetës, procesi është mjaft i thjeshtë. Ky numër i caktuar përçon në një kohë të caktuar brenda species njohurinë e re brenda nivelit kolektiv, ku është arritur një pikë e "masës kritike”. Njohuria krijon mjaft fuqi në mendjen kolektive ndaj asaj që është zotëruar prej çdo anëtari tjetër të species. Kur harmonizohen me njëra-tjetrën kundrejt vibrimit (shembulli i mendimit), që përmban këtë njohuri, ato dinë se si ta bëjnë diçka pa e parë të shfaqur, pasi ky model të menduari është duke i udhëzuar ato. Ne e quajmë këtë instinkt ose frymëzim, kur, në fakt, është një akordim ndaj një vibrimi (një frekuence), i cili e mban këtë informacion. Gjithçka që u tha rreth këtij krijimi individual të realiteteve, është i aplikueshëm edhe nga mendja njerëzore kolektive. Ajo pasqyron shumën totale të mendimit njerëzor, një shumë të cilën njerëzimi e zotëron në vetvete si një të tërë. Nëse njerëzimi nuk e pëlqen diçka me dëshirë, nuk e dashuron me dëshirë dhe nuk e respekton diçka me dëshirë, ai do të krijojë të njëjtin realitet të mrrolur në planet. Kjo do ta tërhiqte kundrejt manifestimeve fizike, ashtu si kjo e shfaq kuptimin e vet të vlerës dhe të fuqisë. Vetëm se në këtë rast, kapsula magnetike nuk është një kallëp vetëm për një person, por për të tërë planetin.

Shihni pasojat e këtij procesi në të gjitha ditët tona të sotme. Njerëzimi si një i tërë dëshiron të qëndrojë larg përgjegjësive të tij në lidhje më atë që ndodh në botë. Kur diçka shkon keq, ne dëgjojmë qaravitjen: “Çfarë po bëjnë ata për këtë?” Ne rrallë kërkojmë përgjegjësi nga vetja. Mund të jemi të pakënaqur me politikanët dhe bankierët, por shumica e njerëzve ende e kanë më kollaj të kërkojnë ndaj të tjerëve, se sa të pranojnë përgjegjësinë për të luajtur rolin e tyre. Këta janë shembujt e mendimit, të cilët mbizotërojnë mendjen kolektive dhe kjo ka krijuar kështu këtë realitet mbi një kolektiv, planet, nivel. Mendja kolektive ka krijuar një përgjigje kundrejt kësaj dëshire që “atë ta bëjë” dikush tjetër, nëpërmjet tërheqjes së bashku në fushat e energjisë - së njerëzimit - për të ndërtuar linjën sekrete, e cila tani kontrollon drejtimin e jetëve të gjithsecilit. Ne kemi dhënë për këtë çfarë na është kërkuar ose jemi “kujdesur” për këtë realitet. Është njëlloj si me besimet fetare. Ato gjithashtu janë krijuar prej modeleve të mendimit të mendjes njerëzore, siç është media dhe institucione të tjera, të cilat përdorin frikën dhe veprimin e fajshëm për qëllimet e manipulimit dhe kontrollit. Ato pasqyrojnë kolektivisht atë që miliarda njerëz bëjnë në jetën e tyre të përditshme; manipulojnë frikën dhe rrugët e dënueshme për të arritur pikësynimin. Vëzhgoni veten tuaj për pak ditë dhe shikoni se sa herë ju (dhe të tjerët) përdorni frikën dhe fajësimin për të kontrolluar një situatë. Ju e bëni këtë pa e kuptuar dhe ne ua u lëmë fëmijëve tanë këtë model zgjidhjeje si trashëgim. Çfarë është kjo që u themi atyre?

“Djalë i keq. Nëse do ta bësh këtë përsëri, do të të jap një dackë të fortë. Prit sa të vijë babai në shtëpi dhe ai do të të bëjë të pendohesh për çfarë po bën”. (Frikësim)

“Ti, vajzë e keqe. Si e zhgënjeve mamin dhe babin? Pse na trishtove dhe na hidhërove kaq shumë? Ja si na e shpërbleve!” (Fajësim)

Këta janë disa shembuj të vegjël të mënyrës së frikësimit dhe fajësimit që përdoren mbi fëmijët. Që nga mosha e hershme, ata mësojnë të bëjnë të njëjtën gjë me të tjerët. Me kalimin e kohës, ne hyjmë në botën e të rriturve dhe ndër marrëdhëniet që vazhdojnë, përdorimi i frikës dhe i fajësimit për kontroll dhe manipulim janë bërë një art më vete. Dhe atyre duhet t’u jepen medalje për këtë. Ky model mendimi ka mbizotëruar vazhdimisht mendjen kolektive dhe ka krijuar një pasqyrim fizik kolektiv - fetë dhe institucionet e tjera, të cilat na tregojnë çfarë të mendojmë nëpërmjet përdorimit të frikës dhe fajësimit për kontroll. Përsëri, ne i krijuam ato. Më së paku, ato janë një reflektim kolektiv i yni. Ky është një lajm i mirë, pasi ne kemi fuqi ta zhvendosim këtë manipulim global duke lëvizur prej manipulimit tonë vetjak.
Një transformim i tillë i ndjeshmërisë njerëzore është kaq jetik për të ardhmen e këtij planeti dhe të botës ku jetojnë fëmijët tanë. Dëshira njerëzore për ta çuar mendjen larg problemeve, ka lejuar një strukturë që të ecë përpara për më shumë se mijëra vjet dhe tashmë ndodhet në prag të krijimit të një diktature fashiste botërore. Fashizmi përfundoi me Adolf Hitlerin? Sa mirë nëse do të ishte kështu. Këto mendje të ngjashme, të cilat kontrollojnë qeverisjen sekrete botërore, e cila minutë pas minute është duke manipuluar mendjen njerëzore për të pranuar një përqendrim botëror të tiranisë. Kjo tirani është quajtur Rendi i Ri Botëror dhe, po qe se nuk e shkundim veten nga dremitja jonë shpirtërore, do të manifestohet si një qeverisje botërore; një bankë qendrore dhe një monedhë e vetme; një ushtri botërore dhe një popullsi me mikroçip (mikropërgjues) të lidhur me një kompjuter botëror. Nëse ndonjëri mendon se kjo është qesharake, 100 faqet në vijim vlejnë për ta bërë esëll. Ne çuditemi me gjithë këto gjëra. Është koha të rritemi dhe të zgjohemi.

Ashtu siç do të lexoni historinë se si jeta jonë dhe jeta e këtij planeti ka qenë kaq e kontrolluar dhe e manipuluar, po ashtu ju kërkoj që të kujtoni se ne vetë e kemi krijuar këtë realitet. Njerëzit që kam përmendur dhe ngjarjet që kam përshkruar, janë vetëm pasqyra që ia pasqyrojnë mbrapsht racës njerëzore dhe Tokës modelet e mendimit brenda nesh. Kjo botë është tërësisht mendim njerëzor, i shndërruar në realitet fizik. Kur ne njohim se çfarë janë këto modele negative dhe i ndryshojmë ato, realiteti ynë do të ndryshojë, madje edhe bota do të ndryshojë, gjithashtu. Por deri tani kjo gjë nuk ka ndodhur.

Kjo fillon dhe mbaron me ne.

[baaroar]

Pjesa e parë

Burgu

Unë besoj në… diçka tjetër

Ne jemi energjikisht të shkurajuar nga mendimi krijues dhe kureshtar dhe, ndonjëherë, aksh individ e ka pranuar mpirjen në heshtje kaq i shkurajuar, i nxitur në mënyrë të suksesshme prej një rrethi vicioz tinëzar. Një tjetër rezultat goxha i volitshëm për një situatë të tillë krijohet nga fakti se njerëzit që nuk mendojnë në mënyrë krijuese dhe pyetëse, rregullisht nuk e kuptojnë atë.

Michael Timothy, Etika antiintelektuale

Kapitulli 1

Velloja e lotëve

Të gjithë kemi parë, në të njëjtën kohë, botën rreth nesh dhe kemi bërë të njëjtat pyetje. Përse jeta duhet të jetë një luftë e tillë? Përse dimë kaq pak se çfarë jemi dhe për qëllimin e jetës sonë? Përse ekziston gjithë ky konflikt dhe kjo vuajtje e madhe në një botë kaq të pasur dhe kaq të bukur?
Në kërkim të këtyre përgjigjeve dhe të tjerave të ngjashme me to, unë do t’ju kërkoja që t’i linit mënjanë përgjigjet tuaja të programuara “këtu dhe tani”, dhe ta hapni mendjen tuaj të pafund drejt mundësive tepër më të mëdha. Unë nuk e përdor fjalën “të programuar” në një mënyrë pohuese, sepse ne jemi që të gjithë të programuar prej mesazheve dhe besimeve që i dëgjojmë pa mbarim qysh në fëmijërinë tonë, përmes medias dhe sistemit të edukimit. Kjo është një mundësi për të shkuar jashtë këtij programimi, çka do të hapte mendjen tuaj dhe zemrat tona drejt mrekullisë, fuqisë dhe të kuptuarit përtej ëndrrave tona. Unë e kam peshuar natyrën e kësaj bote fizike për një kohë të gjatë duke u rrekur të hartoj kuptimin e saj. Qysh nga 1990-a kam qenë në një udhëtim shpirtëror të vetëdijshëm për zbulim. Kjo më ka hapur kaq shumë, saqë kurrë nuk e kisha menduar ose ndjerë më përpara në këtë jetë, dhe anipse të dhimbshme, siç kanë qenë disa nga këto çaste, ato, gjithashtu, më kanë drejtuar drejt një kuptimi më të mrekullueshëm. Fitova përvojën për të harmonizuar, mendjet tona, vetëdijet tona, drejt niveleve të tjera të realitetit dhe shpërthimit drejt një informacioni të mundshëm që këtu te ne nuk është i njohur ose, më së paku, nuk është i ditur gjerësisht. E kuptova se mendjet tona - mendimi, ndjenjat tona - janë një seri fushash energjie, të cilat përdorin trupin tonë fizik si një makinë prove.
Në këtë moment, vetëdija jonë është e harmonizuar me këtë botë fizike të dendur, siç është vetë realiteti ynë. Kur ne “vdesim”, mendja-shpirt e jona (vetëdija jonë) largohet nga ky trup fizik i përkohshëm dhe lëviz në një gjatësi vale tjetër, në një stad tjetër të përvojës dhe evolucionit.

Kjo është një pikë shumë e rëndësishme, se në të njëjtin trup fizik, mbi të njëjtin planet, mendja e një personi mund të harmonizohet me disa gjatësi valësh të ndryshme të njohurive dhe të të kuptuarit. Kjo shpjegon faktin se përse ka një larmi të tillë në perspektivën e ndërgjegjes dhe ndijimit brenda racës njerëzore. Ne madje bisedojmë në jetët tona të përditshme për njerëzit me “gjatësi të ndryshme valësh”, sepse ata mendojnë në mënyrë krejt ndryshe dhe kanë shumë pak gjëra të përbashkëta me ne. Pozicioni ynë kundrejt jetës e nivelit të njohurisë dhe diturisë që mund të arrijmë për ndonjë pikë, varet nga nivelet e vibratorit, i cili mund t’u sigurojë mundësi hyrjeje mendjeve tona. I gjithë ky është mjedisi thelbësor, të cilin unë besoj se është përtej historisë së racës njerëzore mbi disa milionë vjet dhe deri në ditët e sotme. Mua, raca njerëzore shpesh më duket si një turmë e hutuar dhe si dele e humbur. Në fakt, shikoni se sa herë në historinë që njohim, simboli i “deleve të humbura” është përdorur për të përshkruar gjendjen tonë të vështirë. Ne kemi qenë disi të ndarë nga mundësia jonë më e madhe, nga burimi i fuqisë sonë; përsëri e shohim simbolikisht këtë portretizim gjatë historisë dhe kulturave në fraza të tilla si “fëmijë të humbur”, të cilët janë shkëputur nga lidhja me “babanë”. Një shembull kuptimplotë është Historia e djalit plangprishës në Testamentin e Ri. Unë besoj se simbolikisht është saktësisht ajo që ka ndodhur dhe si pasojë e kësaj, shpjegohet kaq mirë bota në të cilën jetojmë ne sot.
E ndiej se është e pamundur të vlerësosh se çfarë ka ndodhur, nëse nuk do t’i hapnim mendjet tona kundrejt ekzistencës së asaj që e quajmë jetë jashtëtokësore. Kjo mund të përfshijë një pafundësi të larmishme formash. I gjithë kuptimi im për jashtëtokësorët “nuk është ky i kësaj toke” - të tjera qytetërime, vetëdije dhe forma jete në gjatësi të tjera valësh, të cilat arsyet tona nuk mund t’i shohin ose ndiejnë në mënyrë të zakonshme. Për shembull, ndërsa mund të shohim disa nga planetët e tjerë në këtë sistem diellor dhe të shohim dukshëm shterpësinë, mungesën e jetës, tokave, ne shohim në këtë planet mbi bazën e frekuencës sonë ose përmasës së përvojës, sipas realitetit tonë hapësinor-kohor. Shpjegimi mbi përmasën tjetër lidhet me tejmbushjen me një shumicë ekzistence të planetit tonë, me kuptimin që të gjitha radiot dhe stacionet televizive që transmetojnë në zonën tuaj tashmë ndajnë të njëjtën hapësirë, të cilën e pushton edhe trupi juaj.

Ju nuk mund t’i shihni ato dhe ato nuk mund të “shohin” njëra-tjetrën, sepse veprojnë në gjatësi të ndryshme valësh. Merreni këtë stad më së tepërmi për të rrethuar faktin se qytetërimet e tjera, në gjatësi të tjera valësh janë më të përparuara në njohuritë e tyre dhe dinë se si jemi ne në krahasim me ne në këtë moment. Kështu, një pamje fillon të formohet disi, për mua dhe disa të tjerë. Këto qytetërime nuk janë të gjitha pozitive ose negative. Ashtu si edhe ne, ato janë pak nga të dyja. Jeta e jashtëtokësorëve nuk është një marrëveshje e madhe. Është e njëjta rrymë jete, të cilën ne e quajmë Krijues ose Zot, në një fazë të ndryshme evolucioni dhe/ose në një gjatësi vale të ndryshme të përvojës. Por disa nga këta popuj janë vite, ndonjëherë me miliona vite (sipas variantit të kohës sonë) përpara, në krahasim me gjendjen tonë teknologjike dhe në perceptimin e ligjeve universale. Nëse ne gjykojmë besueshmërinë ose marrëzinë e diçkaje vetëm nga pamja e arritjeve të shkencës sonë mbi këtë gjatësi vale të planetit Tokë, nuk do të kuptojmë kurrë se çfarë ka ndodhur me ne. Për këtë shkak, unë u kërkoj mosbesuesve që të hapin veten kundrejt mundësive të tjera. Nëse jeni një fermer-fshatar ndër male në një shoqëri të vetëmbajtur në thellësitë më të mëdha të Azisë, do ta keni të pamundur të besoni një përshkrim të Nju Jorkut. Por Nju Jorku do të vazhdojë të ekzistojë, pavarësisht nga kjo. Kujtoni se vetëm një kohë e shkurtër ka kaluar nga koha e fluturimit në hapësirë, kur pak më parë kjo dukej qesharake.

Me kalimin e një numri vitesh, gjatë të cilave kërkova të kap natyrën e gjendjes njerëzore, një fabul filloi të formohej në mendjen time. Kur lexova librin e titulluar Sjellësit e agimit, ai miratonte kryq e tërthor disa nga temat që unë i pata shkruar te Rebelimi i robotëve dhe ide të tjera që i kisha zhvilluar në muajt që vijuan. Ky është një libër i “kanalizuar”, në kuptimin që shkrimtarja Barbara Marciniak harmonizonte vetëdijen e saj me atë të një gjatësie tjetër vale të realitetit dhe vepronte si një kanal për të sjellë informacion për vibrimin e Tokës. Unë jam gjithmonë syçelur për librat e kanalizuar, sepse si për çdo gjë tjetër, ky proces mund të krijojë kuptimin e frymëzuar ose një ngarkesë absolutisht me gjepura. Kjo varet nga zotësia e kanalit dhe nga niveli i gjatësisë së valës, me të cilën ata janë duke u lidhur. Ashtu siç pati thënë një herë dikush, në kontakt me valë jo më të gjata se të kësaj toke: “Vdekja nuk është kurë (ilaç) për injorancën”. Nëse lidheni me gjatësi vale të afërta, seriozisht mund të çorientoheni.
Sjellësit e agimit pretendon të sjellë fjalët e një vetëdijeje që komunikohen nga sistemi yjor, që ne e quajmë Pleiades. E di që, nëse jeni i ri në këto çështje, të gjitha këto pëshpërima do t’ju duken sa fantastike, aq edhe të vështira për t’u pranuar. Por gjithçka që mund të bëj unë - gjithçka që mund të bëjë dikush nga ne - është që të thotë ato që ai beson dhe ndien. Unë besoj se ky sistem yjor që quhet Pleiades ose, më së paku, shumë grupe që përfshihen këtu, janë pjesë e një kombinimi universal për të çliruar njeriun dhe botën e tij të lirë prej burgut që e kemi përjetuar në të kaluarën nga injoranca në përjetësi, siç e quajmë ne kohën. Ne jemi brezi që do ta shohë se kur do të ndodhë kjo.

Planeti Tokë është marrë peng si një avion, do të thoshit ju, dhe është marrë nga një qytetërim ose qytetërime të tjera që janë teknologjikisht më lart se ne, por shumë më të ulët në dashuri dhe urtësi. Kjo është, si ngaherë, një fabul dhe kombinim thellësisht i çekuilibruar. Unë e quajta këtë “zgjuarsi pa urtësi”. Ne jetojmë në një univers ku të qenët i lirë është një urdhër dhe ku brenda kufijve të sigurt ne jemi të lejuar të provojmë të gjitha emocionet, si dhe të mësojmë nga pasojat e veprimeve tona. Kështu, marrja e pushtetit të planetit nuk na çon te “babai”, Burimi i të Gjithë Ekzistencës, por drejt rrëmbyesit të beftë, të kontrolluar nga rrëmbyesit e avionit. Kjo është përdorur si një periudhë përvoje, nga e cila të gjithë do të mësojmë dhe do të zhvillohemi. Ne jetojmë në një realitet hapësinoro-kohor - “botë”, të quajtur tredimensionale dhe te kjo kanë interferuar “fqinjët” nga dimensioni i katërt. Sa herë që flas për ndërgjegje jashtëtokësore ose për ndërgjegjen e Gardianit të Burgut, kam parasysh manipulimin nga dimensioni i katërt ose nëpërmjet kontrollit të mendimit, ose nëpërmjet ndërhyrjes së drejtpërdrejtë. Të dyja llojet e rrëmbimit të jashtëtokësorëve dhe të atyre që janë në zemër të interesave njerëzore, kanë qenë rregullisht vizitore të Tokës mijëra vjet më parë. Ato janë quajtur “zot” në tekstet dhe legjendat e lashta, që formuan, në shumicën e tyre, ndoshta të gjitha, besimet fetare kryesore të ditëve të sotme. Nëse një jashtëtokësor zbriti në Tokë në kohët e lashta nga një anije kozmike antigravitacionale e çuditshme ose nëse ju keni parë një vizion psikik të dikujt që është në tjetër frekuencë, ju, për dred, do të mendoni se ai apo ajo, është një zot. Edhe ata kështu kanë bërë. Ky është vendi ku “zotat” - thellësisht të inatosur, gjyqtarë, zota të zjarrtë e të squfurt - kanë origjinën: jashtëtokësorë të këqij. Kishte lindur “frika nga Zoti” dhe kjo frikë e rezistencë për të ndryshuar (nga mosbindja ndaj zotave) ekziston ende në psikikën tonë kolektive. Me kalimin e kohës, ashtu siç e shpjegoj edhe te Rebelimi i robotëve, këto mite zoti të ndryshme u shkrinë së bashku drejt formës “zotat e përzierë”, të bazuara nga temat e disa prej qytetërimeve më të hershme. Kështu ndodhi me Judaizmin, Biblën kristiane, Islamin dhe shumicën e të tjerave. Varianti i tyre i Zotit lidhet me tipin e jashtëtokësorëve, prej të cilit e ka fillesën besimi i tyre ose mënyra e ndryshme e historive të jashtëtokësorëve, të shkrira në një përzierje për Zotin me kalimin e shekujve. Me dashuri të shtrenjtë, ne grumbullohemi sot për të adhuruar një shkrirje të Zotit të shpikur nga jashtëtokësorët. Amen.

Nëse shihni origjinat e besimeve kryesore, historitë janë dukshëm të ngjashme, me ato që kemi dëgjuar sot nga njerëz që pretendojnë se kanë takuar apo janë rrëmbyer prej jashtëtokësorëve. Muhamedi, themeluesi i Islamit në shekullin e shtatë, tha se ai ishte vizituar nga engjëlli Gabriel, i cili ishte “me pamje njeriu, duke qëndruar në qiell mbi horizont”. Kjo figurë i tha atij se ai do të bëhej profet dhe iu dhanë mesazhe, të cilat formuan librin e shenjtë islamik, Kuranin. Këto mesazhe mund t’i jenë diktuar ndërsa Muhamedi ishte në një ekstazë, ashtu si në disa raste të tjera në vitet e mëvonshme. Ai shkroi gjithashtu vazhdimin mbi një “udhëtim yjor”. Shumë njerëz në botën moderne, të cilët pretendojnë se kanë provuar kontaktin me jashtëtokësorët, kanë thënë të njëjtat gjëra si Muhamedi. Sauli i Tarsusit, i mirënjohur si Shën Pali, ishte njeriu i cili ndryshoi imazhin e Y’shua (Xhoshua-Jezusit) në Mesi, zot-shpëtimtar, nga i cili e kishte farën besimi kristian. Kjo ndodhi pasi ai pati një “vizion” për Y’shua në rrugën që shkonte për në Damask. Ai gjithashtu foli për qenien që e “mori lart” në qiell ose në një numër të ndryshëm qiejsh (dimensionesh). Duke folur për vetveten ai shkroi:

“Unë njoha një burrë në Krisht, i cili 14 vjet më parë ishte ngritur sipër qiellit të tretë. Unë nuk e di nëse ai ishte në trup ose jashtë tij - këtë e di Zoti. Unë e di që ky njeri - nuk e di nëse ishte apo jo lëndor në trupin e tij, këtë e di Zoti - ishte vendosur lart në Parajsë. Ai dëgjonte gjëra që s’mund të shprehen, por edhe gjëra, të cilat njeriu nuk lejohet t’i tregojë”
2 Korintasit 12: 2-4

Përsëri, kjo paralelizohet me thëniet e shumicës së atyre që janë rrëmbyer prej jashtëtokësorëve, të cilët kanë folur për ekzistencë tjetër përmasash prej JT-ve (jashtëtokësorëve), ndonjëherë në trupin e tyre, ndonjëherë jashtë tij. Shën Pali dhe profeti Enok thonë se kanë parë disa qiej kur ishin “rrëmbyer”; kjo ka lidhje me historitë në Vedat, librat e lashtë të shenjtë të Indisë, të cilët janë shkruar në gjuhën sanskrite. Ato përshkruajnë shtatë plane më të larta dhe shtatë plane më të ulëta rreth këtij planeti. Disa njerëz ende flasin për “qiellin e shtatë”, kur me ta ndodh diçka e mrekullueshme. Një nga këto “plane” është përmasa jonë e tretë dhe, në mënyrë vibruese, tamam mbi ne, është niveli i cili na ka manipuluar. Në librin e Enokut, Vrojtuesit, tingëllojnë dukshëm si jashtëtokësorë. Skrollet (pergamene të mbështjella në formë tubi) e Detit të Vdekur thonë se babai i Noes (Noah) ishte një “vrojtues”, dhe Nebukadnezari, mbreti i Babilonisë nga viti 651-604 para Krishtit, e ka arkivuar vizitën e një qenieje të shenjtë, prej një vrojtuesi të rënë nga qielli. Dakasët (Dakas) në Budizmin e Majahanave (Mayahana) ishin “qenie që udhëtonin në qiell” dhe Padma Smbhava, themeluesi i Budizmit tibetian, thuhet se ishte larguar nga Tibeti me një koçi hyjnore. Diçka e ngjashme ishte pretenduar prej profetit biblik Elia, kur ai la Izraelin si dhe për zotin e Amerikës Qendrore, Quetzalcoatl. Përshkrimet e disqeve fluturues, anijeve fluturuese dhe koçive yjore gëlojnë në të gjitha kontinentet dhe në të gjitha kulturat. Ende edhe sot ne e lidhim “perëndinë” me qiellin, sepse këtu ishin “zotat” e kohës së lashtë, të zbritur nga anijet e tyre hapësinore. Aborigjenët e Australisë flasin për tri qenie paraardhëse të tyre, të quajtura Dxhangaulët (Djanggaëul), të cilët ishin të lidhur me planetin Afërditë, ashtu siç ishte edhe Quetzalcoatli dhe zoti polinezian, Kahuna. Shtoju të gjitha këtyre mjaft shembuj të përmendur te Rebelimi i robotëve dhe ato të librave të tjerë të pafund, të cilët flasin për krijimin e lidhur me JT-të, që janë edhe mbikëqyrësit e racës së Tokës dhe vetëm një mendje e mbyllur nuk do të mund të pranonte së fundmi mundësinë - unë do të thosha gjasën - që JT-të janë në zemër të historisë së racës njerëzore dhe në ngjarjet që e kanë formësuar këtë histori.

Ka kaq shumë tema, të cilat lidhin tekstet e lashta me përshkrimet e pamjeve të UFO-ve dhe JT-ve të sotëm. Hetuesit e UFO-ve ranë në gjurmë të një autori të pretenduar nga një raport i njohur si Memorandumi. Bill English ishte një ish-kapiten në shërbim sekret me beretat jeshile në Vietnam, i përfshirë në ndryshimin e lëvizjes së një bombarduesi B-52, i detyruar të zbriste poshtë në xhungël prej një UFO-je. Ai pretendon të ketë kaluar tre muaj përvojë në një njësi psikiatrie, përpara se të nënshkruante për një regjistrim në shërbim të postës RAF të Anglisë, për Inteligjencën e Ushtrisë së ShBA-së. Ai thotë se gjeti në zyrën e tij një valixhe diplomatike të vulosur që ishte për të dhe përmbante 624 faqe raport mbi UFO-t, të njohur si The Grudge 13 Report. Memorandumi i tij përmbante analizat vetjake të këtij dokumenti. Kjo përfshinte të gjithë aktivitetin tepër sekret për UFO-t, nga viti 1942-1951 dhe përfshinte zbarkimet në tokë, shenjat, përplasjet e UFO-ve, rrëmbimet e njerëzve dhe kapjet e JT-ve nga ana e qeverisë. E gjitha kjo mund të merret fare lehtë si një dizinformacion, pasi është folur kaq shumë për këtë temë. Por raporti përmbante mjaft pika interesante. Në të thuhej se gjuha e JT-ve të kapur ishte e ngjashme me sanskrishten, gjuha e lashtë e teksteve të shenjta indiane, Vedat, të cilat përmbajnë shumë referenca për ato që duken se janë anije kozmike dhe makina fluturuese, të njohura si Vimanas, si dhe për “zotat” JT.

The Grudge Report thotë se nga këqyrja e ushqimit të absorbuar prej JT-ve doli se ai kishte klorofilin, që (ashtu siç e njohim ne) ndodhet në të gjithë hapësirën dhe jo vetëm mbi Tokë. Në Vedat, ka një rëndësi të madhe raportimi i një fushe të madhe të njohur si Soma. Kjo ishte përdorur si një narkotik halucino-gjenik në ceremonitë që ndihmonin komunikimin me “zotin” Indira dhe “zota” të tjerë dhe kjo ishte pija më e favorshme e Indiras dhe e kolegëve të saj. Vazhdimi i spekulimit se “zotat” e lashtë ishin në të vërtetë JT, nuk është një rastësi, pasi pija Soma besohet që të ketë qenë bazuar mbi një lëng klorofili. Mjaft njerëz, të cilët kanë pretenduar se kanë pasur kontakt me JT-të, kanë raportuar se ushqimi i tyre është i “lëngshëm”. Megjithatë, ka me dhjetëra-mijëra qytetërime që e kanë vizituar këtë planet, besoj unë, të cilët do të kenë qenë të ndryshëm në pamje, gjenetikë dhe, kuptohet, edhe në përdorimin e ushqimeve. Disa duken pa dyshim si ne dhe mund të ecin mbrapsht në rrugë pa e kthyer kokën mbrapa. Të tjerë shfaqen shumë të ndryshëm nga ne.
Unë ndiej, më së paku, se shumë nga “mrekullitë” e regjistruara nëpër legjendat fetare kanë një fillesë nga JT-të (Dimensioni i katërt). Pamja e dëshmuar prej 70 000 katolikëve te Fatima në Portugali më 1917, tingëllon si shumë nga historitë e përshkruara edhe në tekstet e lashta, edhe në botën moderne. “Mrekullia” Fatima ndoqi një seri takimesh midis tre fëmijëve dhe disa qenieve të çuditshme, të cilat, thanë ata, ndonjëherë shfaqeshin si virgjëresha Mari. Qenia premtoi të krijonte një mrekulli që të hapte sytë e njerëzimit dhe, kështu, dhjetëra-mijëra njerëz u bënë dëshmitarë, të cilët, në fakt, panë një pamje fantastike. Por çfarë ishte kjo? Studiuesi i UFO-ve, Jacque Vallee, besonte se e dinte përgjigjen kur shkroi në librin e tij më 1976-n, Kolegu i padukshëm, se:

“Jo vetëm që ishte një disk fluturues ose një sferë me përfshirje në një pozicion të qëndrueshëm, por hera-herës lëvizja e tij, trajektorja e rënies së tij në formë gjetheje, efektet e dritës së tij, gjëmimi, tingulli i gumëzhimshëm, aroma e çuditshme, rënia e “flokëve të engjëllit” të shpupurisura mbi shesh, dallga e të nxehtit, e shoqëruar nga qasja më afër e diskut, të gjitha këto janë parametra të shenjave të UFO-ve kudo. Dhe kështu janë paraliza, amnezia, bashkëbisedimet dhe shënimet”.

Fëmijëve iu përcoll një mesazh i vulosur nga komunikuesit e tyre në drejtim të Papës, me udhëzimin se kjo duhej të hapej dhe të bëhej publike vetëm në vitin 1960. Papa e hapi atë më 1960-n, por të gjithë jemi ende duke pritur që ai të publikohet. Një gjë është e sigurt: nëse ai do të ishte një konfirmim i bazave të besimit katolik roman, ky konfirmim do të kishte goditur valët brenda minutës. Pra, çfarë përmbante ky mesazh?
Jam i bindur se “Zoti” i Testamentit të Vjetër, i njohur si Yhëh (Yahëeh) është gjithashtu i bazuar mbi një jashtëtokësor ose njëlloj, në një seri prej tyre. Është interesant fakti se ndërsa besimi çifut është i ndjeshëm si një besim në “një Zot”, tekstet origjinale hebraike, nga ana tjetër, nuk e mbështesin këtë ide. Ndërsa përkthimi anglisht i referohet një “Zoti”, hebrenjtë flasin për Elohim, kuptimi shumës i “Zotave”. Në mënyrë të ngjashme, ndërsa ne lexojmë fjalën “Lord” në anglisht, hebrenjtë i referohen Adonai apo fjalës shumës “Lordë”. Jehoëah, i cili shpesh këmbehet me Yahëeh, duket se nuk ka të njëjtën origjinë. Një JT tjetër, me shumë gjasa.
Nëse lexoni Testamentin e Vjetër dhe tekste të tjera të lashta dhe zëvendësoni çdo referencë në drejtim të “Zotit” ose “zotave” me “jashtëtokësorë”, gjithë çështja fillon të marrë drejtim dhe të bëhet shumë e kuptueshme. Është e rëndësishme se në termat e evolucionit, koha e matur midis periudhës kur janë shkruar këto llogaritje dhe kohës së sotme nuk është hiç asgjë, diçka më tepër se mbyllja e njërit sy. Dukuria moderne e UFO-ve, siç raportohet nga mijëra njerëz - ku përfshihen imazhe holografike të çuditshme, qeniesh dhe anijesh kozmike që shfaqen dhe zhduken (dimensione të ndryshueshme) dhe një mik me vizione e marifete të ndryshme, që i vendos si sfonde Ëalt Disney - janë qenie të kapura prej JT-ve në periudhat gjatë të cilave fetë kryesore kanë origjinën. Këta manipulatorë të Dimensionit të Katërt i krijuan fetë për të kontrolluar mendjen njerëzore, ashtu siç ata kërkojnë të kontrollojnë dimensionin tonë.

Mundësia për manipulimin njerëzor nëpërmjet një teknologjie të tillë është thjeshtësisht e pakufizuar. Cila është mënyra më e mirë për të kontrolluar njerëzit, për të kyçur mendjet e tyre, për t’i përçarë dhe qeverisur ata, në krahasim me krijimin e një sërë besimesh dogmatike, të bazuara mbi përshtypjet e veçanta të JT-ve? Shiko dhimbjet, mjerimin dhe injorancën midis brezave që kanë vizituar këtë planet prej Kristianizmit, Islamit, Judaizmit dhe të gjithë të tjerëve. Nëse doni të shuani ndërgjegjen e dikujt, ndalojini mendimin mbi vetveten dhe zgjidhini mendjet e tyre nga mundësia e pafund, duke porositur për ta një fe dogmatike ose diçka tjetër në formë dogme të ngurtë. Kështu, ata do të bëhen stuko në dorën tuaj.

Mendoj se gllabërimi i planetit Tokë është realizuar prej atij që unë e quaj Ndërgjegjja Luciferike. Unë e përdor këtë si një emër të përgjithshëm për të përshkruar forcën, e cila synon të punojë përmes të gjitha formave jetësore, njerëzore dhe jashtëtokësore për të kontrolluar planetin. Ka një energji skajshmërisht negative në veprim prej Dimensionit të Katërt. Ndërgjegjja Luciferike merr dy forma kryesore. Kulturat e ndryshme u japin këtyre forma të ndryshme emrash simbolikë. Njëra kërkon të na burgosë në botën materiale për të na bindur që ta flakim gjithë idenë e mbretërisë shpirtërore dhe të natyrës së përjetshme të jetës. Tjetra punon mbi njerëzit që mendojnë shpirtërisht për t’i bindur ata që të injorojnë realitetet e botës fizike dhe të fluturojnë rreth një habie shpirtërore. Secila mënyrë do të thotë se njerëzit e përfshirë mund të kontrollohen dhe mundësia e tyre për të sjellë ndryshim pozitiv kundrejt botës fizike është ulur seriozisht.

Gllabërimi i Tokës prej JT-ve, sipas meje, është një pasqyrim i kësaj Ndërgjegjeje Luciferike që ka marrë formë në krijimin e një burgu dridhërues. Ne jemi qenie të ndërlikuara që punojmë përmes shumë frekuencave në të njëjtën kohë. Unë e di se këto mund të jenë koncepte të çuditshme për ata, të cilët janë duke i dëgjuar këto gjëra ftohtë, por mundësia jonë reale dhe mundësia për të kuptuar këtë do të jetë e zbehtë ndër vitet që do të vijnë. Në këtë mënyrë, nëse një frekuencë “neto” është hedhur rreth këtij planeti, ndodh një bllokim, një burgosje drithëruese, e cila na ndalon për t’u ndërlidhur me nivele më të larta se ndërgjegjet dhe mundësitë tona, atëherë ne do të reshtnim së qeni një e “tërë”. Do të shkëputeshim nga “babai”. Nëse njohuritë do të ishin mbajtur në Dimensionin e Katërt, kjo nuk do të ishte një mrekulli dhe sakaq mund të dukej. Frekuencat janë të bllokuara mbi Tokë, nuk ka rëndësi se nëpërmjet cilave qytetërime më të përparuara teknologjikisht po realizohet kjo. Gjatë periudhës së Bashkimit Sovjetik, u krijua një informacion i burgosur nëpërmjet dërgimit të frekuencave bllokuese jashtë për të ndaluar disa stacione radioje të huaja, me qëllim që të mos kapeshin nga popullata. Ky informacion i penguar sfidonte linjën zyrtare duke u përçuar në popull. U krijua një burg vibrues, një burg i informacionit. Duke e shtrirë këtë pikëpamje në drejtim të planetit si një i tërë, ju do të keni një tablo të vërtetë të asaj që po ju prezantoj këtu. (shih fig. 2) I vetmi ndryshim është përmasa dhe kjo është e gjitha.

Në librin e tij, Projekti Montauk, inxhinieri elektrik, Preston Nikols, tregon historinë se si zbuloi një frekuencë bllokuese, e cila shtrëngonte psikologjinë e mendjeve kur ai ishte duke punuar me një grup studiuesish mbi telepatinë. Bazat e telepatisë, siç i konfirmonte Preston Nikolsi, ishin shumë të thjeshta. Kur ne mendojmë, dërgojmë jashtë nesh një mendim-valë, të ngjashëm me një valë radioje ose televizioni, të shpërndarë nga një transmetues. Një radio ose televizion vendos dekodet e këtyre valëve dhe po kështu, në një mënyrë shumë të sofistikuar, mendja njerëzore, në një mënyrë akoma edhe më të sofistikuar, vendos dekodet e valëve të saj. Kështu është telepatia. Nikolsi gjeti se mendjet e tyre bllokoheshin çdo ditë në të njëjtën kohë. Duke përdorur gjurmimin me aparaturë, ai ndoqi dhe gjeti bllokimin e frekuencës nga një qendër famëkeqe e kontrollit të mendjes dhe studimit të udhëtimit në kohë të quajtur Montauk, në lindje të Long Ajlëndit, Nju Jork. Bllokimi i frekuencave mbi Tokë tashmë është një fakt.

Unë po e përdor termin bllokim dhe shtrëngim të frekuencës për lehtësi, por kjo ka më tepër ngjashmëri me formën e mbylljes së portaleve dhe hyrjeve, të cilat lidhin dimensionin fizik që shohim përreth, me të tjera përmasa të kohë-hapësirës. Shumë nga këto hyrje mendohet të jenë në vendet e mëdha të shenjta të lashtësisë si Stonehenge, Machu Picchu në Peru, Ayers Rock dhe në ish-tokat e Babilonisë e Mesopotamisë, në Irakun e sotëm. Trekëndëshi i Bermudeve mendohet të jetë një tjetër i tillë, çka do të shpjegonte shumë zhdukje të çuditshme të anijeve dhe avionëve nga hapjet e rrugëve. Për këtë shkak mundet që këto hyrje të jenë gjerësisht të mbyllura për arsye pozitive, për të ndaluar më me siguri JT-të e këqij për të hyrë në këtë realitet-kohë. Janë të shumta mundësitë dhe kështu akoma më shumë do të jenë mundësitë për të njohur e kuptuar. Bllokimi i frekuencës, mbyllja e portave përmasore - ndoshta që të dyja, - pra, shkaqet e sakta të burgosjes, nuk janë shqetësime për ato që do të them më pas në këtë libër. Gjithçka që na duhet të kuptojmë është se një forcë JT-je nga Dimensioni i Katërt krijoi një informacion të burgosur prej bllokimit të niveleve të larta të ndërgjegjes njerëzore. Velloja ra. Velloja e lotëve. Për pasojë, ne jemi të vendosur në një karantinë mendore.
Nëse një bllokim i tillë i lëkundjes është hedhur rreth planetit tonë ose mbase edhe mbi sistemin tonë diellor e më tutje, mundësia jonë do të jetë e kufizuar në nivelet e ndërgjegjes, pasi ato janë të ndryra brenda frekuencave të burgosjes. Ndonjë ndërgjegje apo njohuri e mbajtur në frekuenca më të larta, jashtë burgut të vibratorit nuk do të pranohet prej nesh. Ne nuk do të mund të kontaktojmë me nivele më të larta të ndërgjegjes sonë. Ne do të jemi, po të përdorim fjalët e librave të shenjtë, “shpirtra të humbur” të palidhur me “babanë”. Unë e kam përdorur analogjinë e mëposhtme shumë herë, por mendoj se përmbledhja më e mirë e kësaj është: t’i je një njeri i hapësirës në Hënë. T’i po merr informacion përmes syve dhe veshëve për botën që të rrethon papritur. T’i je duke marrë gjithashtu informacion nëpërmjet një pamjeje më të gjerë dhe një kuptimi më të madh për detyrën tënde nga ajo që ne e quajmë “Kontroll misioni”. Kur ti si astronaut do të marrësh një informacion të balancuar nëpërmjet syve e veshëve dhe nga një horizont më i madh i krijuar prej Kontrollit të misionit, çdo gjë është në rregull dhe t’i po vepron sipas një mundësie të plotë. Por mendoni se çfarë do të ndodhte nëse lidhja me Kontrollin e misionit do të ndërpritej. Befas, të kuptuarit e gjerë dhe udhëheqja do të zhdukeshin. Vetëm informacioni nga “sytë dhe veshët” për botën që na ka rrethuar, befas nuk e udhëheq dot mendimin dhe sjelljen tuaj. Shumë shpejt, sjellja dhe ndjeshmëria juaj do të jenë shumë të ndryshme në krahasim me atë që do të kishin qenë nëse Kontrolli i Misionit do të kishte qëndruar në një kontakt të fuqishëm e të pandërprerë me ju.

Kur ky bllokim, frekuenca e burgosjes hidhet mbi këtë planet, sistemin diellor dhe me gjasa edhe më tej, ai prodhon të njëjtën pasojë. Ne kemi humbur kontaktin me Kontrollin tonë të misionit dhe, në mënyrë vendimtare, me kujtesën tonë të përjetshme. Ne harruam kush jemi dhe nga vijmë. Ose, më së paku, kjo ndodh me shumicën dërrmuese. Ata që mundin të vazhdojnë ta mbajnë kursin e tyre të vibratorit, frekuencën e tyre, do të mundnin ende të qëndronin në kontakt me nivelet e tyre më të larta, me Unin e tyre më të lartë, për shkak se lidhja me vibratorin do të ishte ende aty, ndonëse frekuenca bllokuese do ta kishte bërë këtë një lidhje pothuajse të përkryer, ashtu siç synojnë ata. Gjithnjë e më shumë njerëz janë në gjendje ta bëjnë këtë sot, ndërsa frekuenca bllokuese është shpërndarë, çka përbën bazat e asaj që është termëzuar si “zgjim shpirtëror” tani që planeti është i karfosur. Vetëm një pakicë e vogël ka qenë e aftë ta realizojë këtë, ndonëse shumë vonë. Pjesa tjetër e ka parë kursin e lëkundjes së tyre të bjerrur nën ndikimin e ngjarjeve, besimeve dhe programimit të përgjithshëm, i cili i ka inkurajuar që ta kyçin mendjen e tyre dhe në këtë mënyrë të kufizojnë kursin e lëkundjes. Kjo ka krijuar një boshllëk të lëkundjes - për shumicën, një humnerë - midis niveleve të tyre më të ulëta të vetëdijes brenda frekuencës bllokuese (uni më i ulët) dhe mundësisë së tyre të pafundme jashtë kësaj frekuence (uni më i lartë). Brenda burgut është ky nivel fizik dhe shumë nivele jofizike ndaj të cilave ne drejtohemi te personifikimet. Pjesa tjetër e Krijimit është mohuar nga shumica e njerëzve. Ju mund ta shihni atë si një racë njerëzore jashtë ekzistencës së saj, brenda një kutie me kapak të mbuluar. Ne qëndrojmë si klloçka në errësirë, duke besuar se mundësia jonë dhe Krijuesi në përgjithësi, janë të kufizuar ndaj atyre që ndodhin në këtë kuti, brenda këtij burgu lëkundës. Pafundësia në mundësi dhe hapësira është e shumtë, kështu që mbyllja në anën tjetër e kapakut të kutisë nuk na lejon që të shohim jashtë tij ndaj nuk e kemi kuptuar se ekziston edhe ambienti jashtë nesh. Për mijëra vjet ose më shumë, qysh se “rrjeta” e vibratorit është hedhur rreth e rrotull Tokës, ne kemi qenë një popull, një racë që kemi punuar me një fraksion të mundësisë sonë të plotë e të pafund. Jeta në Tokë ndryshoi dramatikisht dhe besoj se kjo pati pasoja edhe në mbretërinë e kafshëve. Ligji i xhunglës ose mizoria që shohim në natyrë nuk është rruga e duhur, unë e ndiej këtë, as rruga që ishte përpara se të binte perdja. Lajmi i mirë është - përhape nga streha e mirësisë - se kjo periudhë e shkëputjes së lidhjes është duke hyrë tashmë në fazën e fundit. Uau. Ç’të ardhme do të jetojmë!

Në periudhën pasi ishte hedhur rrjeta bllokuese e lëkundjes, unë besoj se JT-të e Dimensionit të Katërt, sipas planit të rrjedhjes së mendimit luciferik, kanë ardhur këtu dhe kanë bërë rrethimin gjenetik me tela të ADN-së, kodimin e trashëguar të trupave fizikë. Pas një periudhe kohe, ky model i ri i ADN-së ishte kaluar te gjeneratat e gjithsecilit. ADN-ja përcakton natyrën e qenieve fizike dhe përmban memorien e trashëguar te të gjitha brezat. Nëse ADN-ja do të ishte lënë e lirë, ndërsa ne do të ishim në një burgosje të lëkundësit, më së paku do ta dinim se çfarë kishte ndodhur si dhe natyrën e problemit. Prej dhunimit të ADN-së, kjo njohuri ka humbur edhe te ne. Komunikuesit e informacionit te Sjellësit e agimit (dhe në libra të tjerë të cilët pretendojnë se vijnë nga burime JT-sh) thuhet se ADN-ja njerëzore përpara kësaj kohe kishte dymbëdhjetë spirale të njohura si helikat, por mbas kallajisjes gjenetike kjo ishte katandisur me dy spirale. Mundësia dhe burimi ynë i informacionit të trashëguar ishte reduktuar me gjashtë herë, gjë që ishte synuar me këtë veprim. Madje edhe tani, unë e kuptoj, ka pjesë të ADN-së, të cilat nuk janë identifikuar nga studiuesit se për çfarë funksioni të veçantë shërbejnë. Kjo është quajtur “mbeturinë e ADN-së”. Ka mundësi që pas prishjes së lidhjes të dhjetë spiraleve të tjera të ADN-së, të jetë pranuar gjerësisht se tashmë është duke u përdorur vetëm një thërrmijë e mundësive të trurit tonë. Ka disa lajme më të gëzueshme për t’u shpallur: jetojmë në kohën kur është duke çelur një proces i cili do t’i bashkojë këto spirale të ADN-së brenda nesh. Lajm i mirë për mua! Atë që do të jemi më pas në gjendje të njohim, kujtojmë dhe bëjmë nuk do të mund ta përfytyronim dot nga pozitat e sotme.

Ka mundësi që këto përfundime gjenetike të jenë përshkruar simbolikisht në historinë e Adamit dhe Evës dhe te termi “Rënia e njeriut”. Ju mund të gjeni disa referenca në tekstet dhe legjendat e lashta për ardhjen e “zotave” nga qiejt për të kontrolluar njerëzimin dhe për të mbarsur gra. Në Bibël, te Zanafilla 6:4 thuhet: “Bijtë e Zotit erdhën te vajzat e njeriut dhe ato lindën fëmijë me ta”. Termi “bijtë e Zotit” (i cili është i zakonshëm veçanërisht te besimet e lashtësisë) jam i sigurt se i referohet JT-ve. Ne kemi dëgjuar se Zoti ose zotat krijuan njerëzimin “sipas imazhit të tyre”. Unë kam konturuar një numër të këtyre temave te vepra Rebelimi i robotëve. Pasardhësit e këtyre lidhjeve dashurore, JT-gra të njerëzve, dukeshin shumë të dallueshëm nga pjesa tjetër normale e njerëzve. Ashtu siç e thekson edhe Zanafilla 6:4 në Shpalljet e Mira të Biblës: “Në ato ditë dhe më vonë, në tokë kishte gjigantë, të cilët ishin pasardhës të rrjedhur nga çiftimi i grave të njerëzve me qeniet qiellore. Ata ishin heronjtë e mëdhenj dhe burrat e famshëm për një kohë të gjatë”. Arsyeja se përse kjo botë është në këtë gjendje, është se shkenca ka qenë e paaftë të gjejë lidhjet e munguara në evolucionin gjenetik të njerëzisë, për shkak se nuk ka pasur ndonjë të tillë. Ndryshimet e befta në formën e njerëzisë kishin ndodhur pikërisht nga ndërhyrja e JT-ve. Ka gjasa që kjo të jetë origjina e legjendave të nënave të virgjëra, të cilat vazhdimisht janë gjetur nëpër botë. Në vendin që ne e quajmë Kinë, ata kishin një “zot qiellor” të quajtur Di, i cili thuhej se kishte lënë shtatzënë, në mënyrë të “mrekullueshme”, një virgjëreshë, e cila i dha pastaj një bir me emrin Zu, i pari i linjës së re gjenetike. Në të gjithë botën e lashtë, ju gjeni se familjet mbretërore mendohej ta kishin origjinën nga zotat e qiellit, jashtëtokësorët. Provat jepen prej qytetërimeve të lashta të Mesopotamisë, për të cilat thuhet se kullat e tyre piramidale, të njohura si zigurate, ishin ndërtuar për komunikim mes një priftëreshe dhe një zoti nga qielli. Herodoti do ta përshkruante kështu ambientin brenda një zigurati, të cilin e hulumtoi në Babiloni:

Në majë të kullës kishte një tempull të gjerë dhe brenda tempullit qëndronte një krevat i madh, i mbuluar me mbulesa të shkëlqyeshme e me një tryezë të artë në krah të saj. Nuk kishte në këtë vend ndonjë statujë të ngritur të ndonjë lloji, as ndonjë dhomë të zënë natën prej dikujt, por një grua e vetme vendëse, e cila thuhej se ishte një priftëreshë kaldease, ishte zgjedhur prej Hyjit ndërmjet të gjitha grave të tokës. Edhe priftëresha bëri shpalljen, por unë fillimisht nuk e besova se Zoti ulet poshtë në këtë dhomë si një njeri dhe fle mbi këtë shtrat.

Mbi një varr të gjetur në Romë, të datuar mes shekullit të parë dhe të katërt pas vdekjes së Krishtit, kishte një shënim ku shkruhej: “Unë jam një bir i Tokës dhe i yjeve të qiellit, por jam nga raca hyjnore. Ka mundësi që të jetë bërë e ditur”. Lindja e Y’shua (Jezusit) ashtu siç është përshkruar në Ungjijtë e njohur, ka ngjashmëri edhe me praktikat e ditëve moderne të JT-ve. Protoevangjelizmi, sipas James-it, është Ungjilli Gnostik më i vjetër, i cili ishte mënjanuar fillimisht nga kisha ortodokse me famë e Koncilit të Nikeas më 325 PV (shih Rebelimi i robotëve). Teksti Gnostik përshkruan lindjen e Y’shua dhe faktin se si njerëzit e kafshët ngrinin në gjysmë të lëvizjeve, në paraliza të përkohshme, ndërsa Jozefi dhe mamia ishin të natyrshëm. Kjo është më së shumti një temë e praktikave të kontaktit/rrëmbimit të JT-ve. Teksti vazhdon:

“Dhe mamia shkoi tutje me të. Dhe ata qëndruan në shpellë dhe panë qartazi një hije resh, e cila zymtoi shpellën. Dhe mamia tha: “Shpirti im është mrekulluar sot, sepse sytë e mi kanë parë gjëra të çuditshme - sepse shpëtimi është sjellë përpara Izraelit”. Dhe menjëherë retë u shpërndanë mbi shpellë dhe një dritë ndriçoi shpellën, aq sa sytë nuk mund ta duronin dot. Dhe ndërsa ky ndriçim sa vinte dhe zbehej, foshnja u zhduk; ai shkoi dhe mori gjoksin e nënës së tij, Marisë”.

Lidhjet e zotave dhe reve janë të pafundme në legjendat dhe tekstet e lashtësisë, por çfarë lidhjeje ka me “yllin” që është supozuar se ka qëndruar sipër në momentin e lindjes së Y’shua (Jezusit)? Përse ky nuk mund të ketë qenë një anije kozmike? Në Zbulesat Biblike kemi dëgjuar për Jerusalemin e ri me prejardhje nga qielli (Zbulesa 22:10) dhe për rikthimin e Y’shua “nga retë” (Zbulesa 1:7). Ishte Y’shuai, një anëtar i racës jashtëtokësore pozitive, i cili do të bëhej mishërimi për të ndihmuar njerëzimin për t’u çliruar nga burgu? Është e sigurt se kjo është një mundësi. Tributë vendëse të Amerikës, Irokuis, kanë një legjendë për një irokuois të martuar me udhëheqësin e popullit të qiellit. Gjeologu Christian O’Brien mendonte se tekstet e hebrenjve dhe sumerianëve u referohen qenieve të një race të njohur si të “shkëlqyer”, një term që ai e lidh me fjalën hebreje Elohim. Nuk është rastësi që Devas nga sanskritishtja dhe engjëjt e Kristianizmit janë gjithashtu të “shkëlqyerit”. Inkasit e Perusë i referohen, gjithashtu, të “shkëlqyerit”. O’Brien thotë, gjithashtu, se ishin qeniet e njohura si Elohim, të cilat krijuan njerëzimin modern nga format e hershme të njerëzimit përmes manipulimit gjenetik. Ai shton se disa prej tyre, “Vëzhguesit” në librin e Enokut, u martuan me njerëzit dhe ai beson se themeluesit e pretenduar të racës semike, Shemjaza dhe Yahëeh, ishin midis “vëzhguesve” jashtëtokësorë dhe të “shkëlqyerve”.

Një studiues izraelit, Zecharia Sitchin, përdori shkrimet e lashta sumeriane dhe babilonase, në mbështetje të besimit të tij se qeniet moderne ishin krijuar prej JT-ve të quajtur Nefilim. Të rrëmbyerit prej UFO-ve sot kanë folur edhe për komunikimet me JT-të dhe kanë përshkruar se si krijuan trupa nga raca e sotme njerëzore dhe manipuluan ADN-në tonë; ka shumë referenca prej të rrëmbyerve se ka pasur seks me JT-të, ndërsa kanë qenë në anije kozmike. Këto histori nuk janë të gjitha të vërteta, as të gjitha teoritë dhe detajet, por nëse mbani shënim temat e përbashkëta, një panoramë nis të formohet. Unë besoj se qytetërimet e ndryshme të jashtëtokësorëve farëzuan raca të ndryshme mbi Tokë dhe ndoshta kjo mund të shpjegojë ankthin që kanë disa për dëlirësinë e racës së tyre. Shumica nuk e lidhin këtë me një origjinë jashtëtokësore, por, në thellësi, në nivelin e vetëdijes, kjo mund të jetë ajo që i motivon ata.

Unë besoj se Toka është shumë më e vjetër nga sa e ka imagjinuar shkenca dhe se një rrymë qytetërimesh është vendosur dhe zhvilluar këtu, qytetërime të cilat nuk janë përmendur në librat historikë. Shumica e tyre përpara “Përmbytjes”, ishin shumë më tepër të zhvilluar, teknologjikisht dhe shpirtërisht, në krahasim me njerëzimin e sotëm. Jeta nuk zhvillohet gjithmonë progresivisht në pikëpamjen mendore, emocionale, shpirtërore dhe fizike. Nëse ndodh diçka që na shkëput nga mundësia jonë e vërtetë për t’u zhvilluar, mund të ndodhë që ne madje të shkojmë mbrapa. Kjo varet nga dija dhe potenciali ynë i mundshëm. Në periudhat e njohura si Lemuria dhe Atlantis, qindra dhe mijëra vjet më parë, sipas variantit tonë të kohës, njerëzit jetonin në atë që ne do ta quanim një botë të trilluar nga shkenca, në të cilën gjërat e çuditshme ishin të mundshme, ashtu siç ishin këto, po ashtu të vërteta edhe në qytetërimet përpara tyre. Këto nuk ishin mrekulli, por thjesht përdorimi i ligjeve natyrore të Krijuesit. Ajo që është quajtur si paranormale ose mbinatyrore, është vetëm ajo që ende nuk e ka zbuluar ose pranuar shkenca si një variant të kufizuar të saj. Gjithçka që ekziston, është rezultat i ligjeve “natyrore”. Nëse diçka nuk do t’u bindej atyre, ajo nuk do të ekzistonte. Ne filluam të shkonim mbrapa, kur u instalua bllokimi i frekuencës dhe kur nivelet e vetëdijes përmbanin njohuritë e ndaluara, përpara se historia e regjistruar e njerëzisë të ishte refuzuar prej nesh. Dera e burgut është mbyllur me përplasje dhe tani jemi duke u hallakatur për ta hapur atë përsëri.

Unë jam i bindur se qytetërimi njerëzor nuk ka filluar në planetin Tokë. Ky erdhi në këtë planet nga zona të tjera të galaktikës. Disa thonë se njerëzit e parë në Tokë kanë ardhur nga sistemi yjor i quajtur Vega, 26 vjet dritë larg nga këtu dhe me përmasa tri herë më të mëdha se Dielli. Ai është ylli më me shkëlqim në konstelacionin Lyra dhe i pesti për nga shkëlqimi në të gjithë qiellin. Ngado që të jetë, unë mendoj se raca njerëzore fillestare vjen nga një sistem tjetër yjor nga ky i yni, të cilit iu krijuan mundësitë të popullonin dhe të provonin këtë planet të ri të mrekullueshëm. Manipulimi gjenetik dyllojësh, pozitiv dhe negativ, ka vazhduar qysh atëherë të avancojë ose të kontrollojë speciet, në varësi të nivelit mendor të kohës. Unë mendoj se në këto kohë të hershme, natyra e formës fizike nuk ishte kaq robuste sa sot. Ka qenë më e lehtë, më e ndritshme dhe më pak e ngjeshur, e aftë për t’u dukur dhe për t’u zhdukur, e aftë për t’u ngritur në ajër dhe për të fluturuar pa prekur sipërfaqen. Të gjitha këto gjëra mund të bëhen të mundshme sot nëse fuqia e mendimit tonë do të ishte e përqendruar mjaftueshëm, por besoj se kjo është e mundshme për këdo, si një pjesë e përditshme e jetës. Në këto kohë nuk kishte “vdekje” fizike. Vetëdija tërhiqej nga trupi vetëm kur ai e dëshironte një gjë të tillë. Ne do të mund ta arrinim përsëri këtë gjë nëpërmjet transformimit të këtij planeti dhe zhvillimit të njerëzimit.

Një tjetër temë që lidhet me informacionin e kanalizuar nga disa burime me domethënien e qytetërimeve jashtëtokësore dhe historitë simbolike në tekstet dhe legjendat e lashtësisë nëpër mijëra vjet, është ajo e një lufte ndër qiej, me gjasa e një lufte midis qytetërimeve jashtëtokësore për kontrollin e kësaj galaktike. Unë mendoj se kjo ka lidhje me betejën midis dy rrymave të ndërgjegjes në Dimensionin e Katërt, për kontrollin e saj nga njëra prej tyre. Lemuria ishte krijimi i njërës prej këtyre rrymave, Atlantida vepra e tjetrës. Ka pasur një betejë të gjatë dhe të hidhur me njerëzimin si peng në mes tyre. Vedat indiane përmbajnë historitë që do të përshkruhen lehtësisht si një betejë me teknologji të lartë ndër qiej. Ata që kanë nivel të zhvilluar teknologjik, nuk do të thotë se janë shumë të zhvilluar nga ana shpirtërore. Zhvillimi i bombës atomike është një shembull për këtë. Krijimi i bombës ishte një teknologji e shkëlqyer. Hedhja e saj ishte shumë në kundërshtim me spiritualitetin. Kështu që ky rast është i ngjashëm me faktin se e gjithë skëterra e shkatërruar humbi në copëra në këtë galaktikë, ndërsa jashtëtokësorët luftuan për fuqi me mjetet e tyre të përparuara në një shkallë të lartë. Mendoj se filmat si Luftërat e Yjevet dhe histori të tjera shkencore “fiction”, janë rezultat i mundësive të shkrimtarëve me kujtesë të thellë ose me zotërim të drejtpërdrejtë të njohurive mbi çka ka ngjarë. Është kjo kujtesë e brendshme e njëjtë te disa nivele të thella të vetëdijes sonë, që tërheq një numër të tillë njerëzish kureshtarë drejt filmave shkencorë fiction dhe literaturës. Disa nga vendet, të cilat shfaqen shpesh në informacionin e kanalizuar që kanë lidhje me këto konflikte, janë sistemet e Orionit, Siriusit dhe Plejadet. Është interesante se të gjithë këta kanë qenë në krye të besimeve dhe adhurimit në Tokë për mijëra vjet ndër bazat e kulturave. Piramidat në Giza dhe merimanga gjigante e pikturuar në kohët e lashta mbi fushat Nazca në Peru, janë saktësisht të orientuara me Orionin. Mendoj se edhe ylli Arcturus në konstelacionin Bootes (çizmet), është gjithashtu domethënës për historinë e Tokës.

Qëllimi i JT-ve negativë në raport me Tokën ishte që ta kthenin njerëzimin në një racë më të ulët se ajo e skllavit. Ky ka qenë një synim i vjetër, i cili vazhdon edhe sot, ndonëse me një formë tjetër. Në vend që të kontrollohemi fizikisht nëpërmjet pushtimit të planetit, ndër pak mijëra vjet ata kanë kërkuar ta bëjnë këtë duke punuar në drejtim të vetëdijes sonë që nga dimensionet e tjera. Besoj se kjo ka filluar nga periudha e Babilonisë dhe Egjiptit kur, për disa arsye, ata nuk erdhën të qëndronin gjatë në njëfarë mënyre. Ndoshta ishin detyruar të largoheshin nga të tjerë JT, të cilët ishin rrekur të na ndihmonin ne. Ndoshta ishte vibratori që ndryshoi këtë vendosje. Cilido variant që të ketë ndodhur, besoj se ai filloi të punojë më së shumti përmes mendjes njerëzore nga Dimensioni i Katërt dhe kështu kjo zëvendësoi pushtimin fizik të së shkuarës së largët. Prapëseprapë, nuk kam dyshim se ata ende vijnë këtu dhe madje me një numër rastesh që po vjen duke u shtuar kohët e fundit. Te Kryezoti i unazave të J. R. Tolkien, ka tema të luftës midis Hobbits nga raca njerëzore dhe të voglit ngjyrë gri Orcs, për të cilin disa besojnë se ngjan me temat, të cilat janë përhapur sakaq, madje me përshkrime të laboratorëve nëntokësore që pasqyrojnë, siç pretendohet sot, bazat nëntokësore dhe laboratorët gjenetikë që janë nën kontrollin e Amerikës dhe të vendeve të tjera.

Beteja për Tokën ka gjasa të jetë shtrirë në shumicën e fazës së vet shkatërruese në fund të Atlantisit, në një periudhë prej dhjetëra apo mijëra vjetësh, duke çuar në mbytjen e ishullit të madh Atlantis në oqeanin Atlantik rreth 10500 - 9500 vjet p.K. Dëshmia është konfirmuar nga disa burime të këtyre kohërave kataklizmatike dhe nga përmbysjet gjeologjike rreth kësaj kohe, kur të gjitha linjat malore të ngritura nga Toka u goditën nga një valë batice e pabesueshme e shumëllojshme, e cila fshiu të gjithë sipërfaqen e planetit. Studiuesit e gjeologjisë, J. B. Delair dhe D. S. Allan, dokumentojnë shumë fakte në këtë drejtim në librin e tyre, Kur Toka gati sa s’u shua. Ata besojnë se një yll shpërtheu rreth 15 mijë vjet p.K dhe shumë copëra arritën në sistemin tonë diellor rreth 9500 vjet p.K, në fund të shuarjes së rrënimit. Puna e tyre konfirmon temat e komunikimeve të kanalizuara prej mijëra vjetësh kur ata pretendojnë se sipërfaqja e Tokës që shohim sot ishte krijuar nga një trazirë e madhe, sa hap e mbyll sytë, në termat evolucionarë dhe jo prej ndryshimit të ngadalshëm e gradual kaq të përmendur nga rryma kryesore, linja zyrtare dhe shkenca.

Veçantia e këtyre pamjeve të ndryshme është interesante, por unë zbulova temat e përgjithshme që vinin nga lashtësia, si dhe besime e informacion modern, që kanë lidhje me aspektet më imponuese ndër të gjitha këto çështje. Këto tema janë me një ndikim të konsiderueshëm të JT-ve mbi veprën njerëzore, ku ka ndodhur një betejë midis qytetërimeve jashtëtokësore për supremaci si dhe një katastrofë mbi Tokë përgjatë gjithë sistemit diellor, të shkaktuar prej një “trupi” të huaj të përbërë, që e përshkoi atë përmes. Unë e kuptoj se tema të këtilla janë të lidhura dhe kjo lidhje është Ndërgjegjja Luciferike. Kjo është një ndërgjegje kolektive, shumatorja e të gjitha mendjeve, njerëzore dhe jashtëtokësore, duke menduar sipas kësaj linje me frekuencë negative. Edhe pse nuk është e mundur për një person ose grup që të destabilizojë një sistem planetar vetëm nëpërmjet mendimit, ka një mundësi të sigurt (të paktën sipas këndvështrimit tim) për një ndërgjegje kolektive shumëpërmasore që ta bëjë një gjë të tillë.

Ashtu si gjithçka është krijuar prej mendimit dhe çdo çështje është në varësi të mendimit, të gjitha ngjarjet fizike janë rezultat i një mendimi apo mendimeve të shumëllojshme që merren me çështjen. Kështu është për gjithçka. Ajo që bëjnë shkencëtarët kur hetojnë “ligjet” e fizikës dhe problemet, është shtrimi i ekuacioneve matematikore të gatshme, të cilat përshkruajnë fuqinë dhe mundësinë e mendimit, për shumicën e të cilave ata janë kaq larg zgjidhjeve. Të gjitha këto ndodhi që sakatuan sistemin diellor, ndodhën brenda burgut të vibratorit (lëkundësit), të krijuar prej përfaqësuesve të Ndërgjegjes Luciferike. Kjo ndërgjegje manipuloi, përmes ndonjë forme jetësore, njerëzore ose JT-je, e cila operoi brenda linjës së vet të vibratorit. Ndërgjegjja Luciferike është një shembull i mendimit negativ ekstrem ose një seri modelesh mendimi dhe, dikush që ka pozicionet e veta brenda kësaj serie, mund të kapet prej saj dhe të kthehet në një mjet për dëshirat e veta. Është njëlloj me parimin e një radioje kur sintonizohet në një stacion të veçantë. Kur Ndërgjegjja Luciferike kyçet brenda ndërgjegjes së dikujt, ky, si pasojë, bëhet “Kontrolli i misionit” sipas udhëheqjes së tij. Nëse qëllimi ynë mbetet dashuria dhe pozitiviteti, ai nuk mund të na ndikojë dot direkt, sepse fushat tona të energjisë, mendja-emocionet-shpirti do të vibrojnë në një seri më të lartë se sa regjistri luciferik. Nuk krijohet rezonancë. “Emetimi” luciferik nuk kapet nga një ndërgjegje e “akorduar” drejt një frekuence të ndryshueshme, tamam si një radio marrëse, e cila vetëm kap stacionet me një gjerësi bande të përcaktuar në një moment të dhënë.

Mendoj se qytetërimi, të cilin ne e quajmë Atlantis ishte një tentativë - ajo që unë i quajta (te Rebelimi i robotit) “vullnetarët” dhe Sjellësit e agimit i quan Familja e dritës dhe Sistemet njerëzore - për të shkatërruar kështjellën e vibratorit, bllokimin e vibrimit. Këta vullnetarë ishin më së shumti nga rryma e ndërgjegjes më pozitive mbi Dimensionin e Katërt. Kishte një dergjje qeniesh të shumta në burg, në kuti, që synonin të ndryshonin vibrimin e Tokës dhe të shkatërronin frekuencën e kontrollit. Pati, për një periudhë kohe, një sukses të pjesshëm, por Atlantis u bë një vend shumë negativ nën ndikimin e rrymës luciferike dhe vuajti një përfundim të dhunshëm. Ne, brezat e sotëm, tashmë e kemi mundësinë ta bëjmë atë që s’mundën ta bënin dot atlantisët - të shkatërrojmë vibrimin bllokues dhe t’i lejojmë njerëzit të kthehen në mënyrë të përgjithshme dhe të veçantë, t’i rilidhim ata me mundësitë e plota që kemi. Kjo është një mundësi, të cilën jemi duke e kapur dhe jemi duke e bërë në paqe. Jo me forcë fizike, por me dashuri. Unë dua ta tregoj këtë histori sa më thjesht që të mundem, pa hyrë në imtësi të stërholluara. Prandaj do të përdor disa terma të thjeshtë për dy rryma të përgjithshme mendimi, të cilat duan ardhmëri të ndryshme të planetit Tokë. Gardianët e Burgut, siç i kam quajtur unë, është një emër simbolik për ndërgjegjen e Dimensionit të Katërt, i cili udhëheq planetin dhe prish kontaktin e njerëzimit, nëpërmjet vibrimit dhe gjenetikës, nga mundësia jonë e plotë dhe dituria e lartë. Unë nuk dua ta paraqes këtë në realitet si një gjë të thjeshtë, p.sh. “drita kundër errësirës”, “zoti kundër djallit”, sepse ne jemi të gjithë pjesë e së njëjtës tërësi, gjithsesi, të gjithë jemi aspekte të së njëjtës ndërgjegjeje të vetme, të cilën e quajmë Zot ose Krijues. Ne të gjithë kemi një polaritet pozitiv-negativ, të cilin kërkojmë ta balancojmë. Por në pika të veçanta, në evolucionin tonë, të gjithë kemi një pozicion të ndryshëm dhe janë modelet e këtij ndërveprimi mendimesh të ndryshme, pozitive dhe negative, që ngrenë praktikat të cilat shtyjnë evolucionin. Rryma tjetër e mendimit është përfaqësuar nga këto rryma entitetesh, si dhe nga ndërgjegjja, e cila kërkon të shkatërrojë kufizimet dhe mungesat e komunikimit, të imponuara mbi njerëzimin dhe Tokën, me qëllim që të ndryjnë lirinë e mendimit dhe aftësinë e tij. Unë do ta quaj këtë rrymë të ndërgjegjes vibrim të “dritës” ose “dashurisë”.

Një tjetër pikë që shfajëson përpjekjet për rrëmbimin e vibratorit është natyra e “ushqimit” dhe e ushqyerjes. Në këtë nivel fizik, trupat tanë kanë nevojë për ushqim fizik që të ekzistojnë më tutje. Por në të gjitha frekuencat e realitetit në mbretërinë jofizike të ndërgjegjes, ushqimi është energji e pastër. Një energji më e madhe mund të krijohet nëpërmjet një vibrimi të tillë, madje një energji më e madhe se sa ushqimi, nëse ju duket i gjetur krahasimi. Energjia që përthith dhe jep ndërgjegjja e Gardianit të Burgut-Luciferit, është një ndërgjegje negative. Po u përthith më tepër nga kjo, pasi ajo mund të jetë e krijuar, më tepër fuqi të tillë mund të japë. Dhe më shumë çekuilibrim, natyrisht. Emocionet si frika, faji dhe uria mundet, nëse nuk janë të balancuara prej emocioneve pozitive, të sjellin oferta të mëdha të energjisë negative. Një luftë sajon një banket. Ne prodhojmë gjithë kohës energji dhe fiziku i ndjeshëm mund ta ndiejë dhe shohë atë. Në fakt, ne të gjithë e kemi këtë mundësi, ndonëse shumica e njerëzve nuk mund ta kuptojnë këtë cilësi. Nëse njerëzit mund të jenë manipuluar për të qenë të mbushur gjithë frikë, faj dhe uri “kutia” e vibratorit në të cilën jetojmë, bëhet një linjë prodhimi e energjisë negative. Për Gardianët e Burgut, dreka është shërbyer! Është interesante se historitë e sotme rreth JT-ve negativë, të pranishëm më së shumti mbi Tokë, përfliten për gjallërinë e veçantë të tyre negative mbi emocionet njerëzore dhe kërkimin për të stimuluar ngjarjet dhe rrethanat, në të cilat do të krijohet më shumë energji ekstreme negative. Besoj se kjo është e saktë dhe është një shkak kyç se përse kjo ndërgjegje e JT-ve, Gardianëve të Burgut, ka punuar ndër mendjet njerëzore për të stimuluar tmerret e historisë së derisotme. Këto ngjarje nuk janë rezultat i një natyre “djallëzore” njerëzore. Ato janë krijuar nëpërmjet manipulimit të natyrës njerëzore dhe sensit të saj të realitetit. Gjithashtu, ka shumë gjasa që sakrificat e kafshëve dhe njerëzve për “zotat” (të cilat gëlojnë ndër histori dhe në kulturat e të gjithë botës), të jenë interpretuar për t’i shërbyer nevojës së JT-ve për një energji të tillë dhe ndoshta për disa pjesë të trupit të tyre fizik. Actekët e Amerikës Qendrore, të cilët sakrifikonin një numër të pallogaritshëm njerëzish për “zotat”, nuk janë i vetmi shembull për këtë. Fatmirësisht, shumë JT nuk janë të këtij mendimi ekstremisht negativ; një mori e qytetërimeve të JT-ve janë tek arritja e derisotme mbi bazën e një gjatësie të ndryshme vale rreth këtij planeti për të lehtësuar transformimin e shpirtit drejt lirisë që tani ka filluar. Ata janë këtu për të na ndihmuar.

Pas paraqitjes së frekuencës bllokuese, kur njerëzit “vdisnin” dhe ndërgjegjja e tyre e braktiste trupin fizik, shumica nuk shpëtonte më tepër se sa frekuencat e tyre fizike, të cilat janë të ndryra brenda burgut vibrator. Madje, kur nuk janë brenda trupave fizikë, ato vazhdojnë të mos jenë të lidhura me ndërgjegjen e tyre më të lartë, me unin e tyre më të lartë, siç e quajmë atë - ato thjesht ngelen të burgosura në Dimensionin e Tretë. Kështu filloi mishërimi dhe rimishërimi në trupat e Tokës, aq sa qeniet kërkonin të vazhdonin evolucionin e tyre brenda një burgu, të cilin as që mund ta kuptonin se ishte një burg. “Zoti”, i cili mbikëqyrte burgun, merrej me mend se ishte Zoti i vërtetë. Shumë njerëz u çekuilibruan dhe u kyçën në shembujt e mendimit e të pozicionit të sigurt, pasi ata ishin zgjedhur për t’u rimishëruar në të njëjtat situata, vende dhe raca. E ndërsa përsëritën arritjet e vjetra, jetë pas jete të Tokës, ata u bënë gjithnjë e më tepër të çekuilibruar. Të tjerët, të cilët kuptonin më shumë, përdorën mishërimin e tyre si një mjet për grumbullimin e përvojës dhe evoluimin.
Ndërgjegjja jonë është një seri e ndërlidhjes së fushave të energjisë magnetike dhe një hapje apo kuptim më i madh i mendjes, një vibrim më i shpejtë i këtyre fushave të energjisë. Pasi u mbyll dera e burgut, të kapurit peng brenda tij ishin shkurajuar dhe manipuluar për t’i kyçur mendjet e tyre dhe natyrisht që kështu vazhdon edhe sot. Gjithçka që mund të bëjnë JT-të pozitivë është që të na japin mundësinë për të hapur mendjet tona dhe për të ngritur vibrimin e vetvetes, gjë e cila lidhet me vetë pafundësinë tonë. Kjo është ajo çka ata po kërkojnë të bëjnë me dukurinë e shembullit të të korrave.
Kjo është tepër e thjeshtë. Pjesa pozitive e Dimensionit të Katërt (dhe më lart) të JT-ve është rrekur që të hapë mendjet dhe zemrat tona, ndërsa ajo negative po djersin t’i mbajë të mbyllura. Mendjet tona nuk mund të hapen prej JT-ve, sapo ata të preknin lëndinën e Shtëpisë së Bardhë. Kjo nuk mund të siguronte hapjen e mendjes njerëzore kolektive; kjo do ta godiste atë! Vështroni panikun masiv më 1938-n, kur Orson Ëelles paraqiti shfaqjen e tij në radion Lufta e botëve, e cila synonte të ishte një transmetim i gjallë rreth një zbarkimi të JT-ve. Mendja është si një muskul; nëse e përdorni atë pak më shumë, ajo punon më mirë dhe nxë më tepër. Kështu, duhet të marrim të dhënat, të cilat zgjerojnë ndërgjegjen tonë për të kuptuar dhe zgjeruar kujtesën, me qëllim që ta mbajmë atë në një nivel më të thellë të ndërgjegjes sonë. Jashtëtokësorët negativë, në të kundërt, dëshirojnë ta mbajnë larg nesh ndonjë informacion, i cili do të na nxiste shpirtërisht dhe mendërisht.

Një pakicë njerëzish gjatë historisë kanë qenë në gjendje ta hapin dhe ta përdorin ndërgjegjen e tyre drejt ndonjë çështjeje, kur e kanë ngritur normën e vibratorit përtej vibrimit të burgut dhe më pas janë grupuar plotësisht, duke u prehur në vetvete dhe me gjithësinë. Ky proces është quajtur “ngritje” - dalje jashtë burgut - dhe tregon në vetvete me fjalë atribuimin tek Y’shua dhe figura të ngjashme gjatë historisë; “Unë dhe ati im jemi një”. Në librat e historisë gjejmë disa nga këta njerëz. Ata ishin në gjendje të ngrinin ndërgjegjen e tyre kur mishëroheshin, për t’u lidhur me frekuenca jashtë burgut dhe kështu të kuptonin natyrën e gjendjes së vështirë, në të cilën ndodhej njerëzimi. Ata qeshnin edhe pse ishin të dënuar, sepse ishin duke folur me njohurinë që vinte nga nivele jashtë lëkundjes bllokuese, ndërsa shumica e njerëzve, të cilëve u drejtoheshin, kuptonin vetëm botën që njihnin dhe shikonin rreth e rrotull tyre. Ata nuk mund të kuptonin ndonjë gjë tjetër.
Po i kthehemi temës qendrore të këtij libri: krijimi i realitetit vetjak. Ndërgjegjja e Gardianit të Burgut di gjithçka rreth këtij procesi. Realiteti ynë fizik është krijesë e mendimeve që zotërojmë ne mbi to, në të shkuarën dhe sot. Këto krijojnë një model përbrenda nesh, i cili pastaj merr formën e një kapsule, atmosfere. Kjo ndjell te ne një realitet fizik sipas termave njerëzorë, vendeve dhe ngjarjeve, të cilat saktësisht pasqyrojnë qëllimin tonë të brendshëm, ashtu si e shohim atë në vetvete. Çelësi i këtij realiteti është mendimi. Nëse keni mundësi të manipuloni mendimet e dikujt dhe vetë pamjen, ju po krijoni realitetin e këtij personi dhe si rezultat, përvojën e tij fizike. Për më tepër, njerëzit do të kalonin mbi fëmijët e tyre hartën e pikëpamjeve të tyre dhe besimet, kaq të manipuluara - shpesh nisur nga qëllimet më të mira - në mënyrë që fëmijët të shohin veten dhe mundësitë e tyre. Kjo ndikon arsyetimin e vetë fëmijës dhe krijon realitetin fizik korrespondues.

Me pak fjalë, në një moment ju manipuloni mendimet e një brezi, çka e bën më të lehtë mashtrimin tuaj të dëshiruar për brezat e ardhshëm, sepse ju programoni prindërit dhe “udhëheqësit”, të cilët nuk e dinë se po punojnë sipas dëshirave tuaja. Ju do të shihni gjatë historisë së zbuluar në këtë libër, se si krijimi i manipulimit botëror është manipulimi i mendjes individuale njerëzore dhe i këndvështrimit të saj në vetvete dhe të botës. Konspiracioni botëror (me vetëdijen e Gardianit të Burgut në majë të piramidës) është një konspiracion për të manipuluar kuptimin e vetë racës njerëzore dhe, duke vepruar kështu, krijimin e realitetit të saj fizik. Siç thashë, viktimizimi i mendimit krijon viktimizimin e realitetit. Sot kemi një realitet që pluskon, me njerëz të shkurajuar e që mendojnë në vetvete si viktima, sepse tashmë ata ashtu janë.
Çka ka ndodhur gjatë kësaj kohe të burgut botëror, është një pasqyrim i asaj që ka ndodhur me mendjen kolektive njerëzore. Ne e kemi përthithur këtë përvojë në mënyrë kolektive drejt vetes. Ne e krijuam këtë realitet ashtu si gruaja krijon brumin, pa arsyetimin për t’u tërhequr drejt vetëdashurisë dhe vetëvlerësimit të nënvetëdijshëm, që tërheq tek ajo dënimin, të cilin ajo është e bindur se e meriton. Gruaja në këtë nivel mendor do të manifestojë kuptimin e saj të vetvetes prej tërheqjes magnetike të fushës së energjisë së një mashkulli, i cili dëshiron të ndëshkojë një më shumë. Në të njëjtën mënyrë, mungesa e brendshme e mendjes njerëzore për vetëdashurinë dhe vetëvlerësimin tërhoqi Gardianin e Burgut, Ndërgjegjen Luciferike, të bëjë të njëjtën gjë. Nëse këtu kishte një çekuilibrim brenda mendjes njerëzore kolektive, e cila lidhte këtë përvojë përmes së cilës kishim ecur, ne nuk do ta kishim krijuar këtë përvojë. Problemi dhe zgjidhja fillojnë dhe mbarojnë me veten. Nëse të gjithë ne e gjejmë dashurinë për veten, e cila do të jetë rezultati që ne e krijojmë veç e veç, ky do të ishte edhe realiteti që do të krijonte mendja jonë kolektive. Kur të arrijmë ta bëjmë këtë, Ndërgjegjja Luciferike nuk do të na ndikojë dot gjatë, sepse nuk do të na tërheqin praktikat që do të ofrojë.
Kur e shohim pamjen nga nivele më të larta të të kuptuarit, Ndërgjegjja Luciferike, e tmerruar, ashtu siç gjendet fizikisht “këtu dhe tani”, do të shohë një përvojë që e krijojmë si pasqyrë për t’u përballur me çekuilibrimin brenda mendjes njerëzore dhe, duke e bërë këtë, ndryshojmë pozicionin tonë. Nëse e shohim në këtë mënyrë, kjo do krijonte një përvojë pozitive, të paktën në rezultat.

[baaroar]

Kapitulli 2

Lindja e Vëllazërisë

Mënyra më efikase për ta kyçur mendjen njerëzore dhe për t’i manipuluar arsyetimin është programimi i disa dogmave. Një dogmë do ta mbrojë me furi veten nga një informim tjetër dhe do të prapësojë ndonjë informacion tjetër, i cili kundërshton këndvështrimin e saj të ngushtë dhe të shtangët. Dogmat e bëjnë arsyetimin e personit të sigurt dhe janë mënyra të mbajtjes së fuqisë. Njerëzimi synon të kacavirret ndaj të dyjave këtyre, derisa fyejt e këmbëve t’i bëhen si gëlqere nga shtrëngimi.
Dogmat janë në forma të pafundme dhe kur ju, nga ana tjetër, mund të bindni njerëz të tjerë për t’i shtyrë drejt kundërshtimit të dogmave, manipulimi i konfliktit përmes “përça dhe sundo”, bëhet i lehtë. Kjo që po ndodh sot në mënyrë të ngjashme, në fakt, është edhe më shumë se kaq, ka ndodhur gjatë periudhës së burgut të lëkundësit (vibratorit). Për manipulatorin, Judaizmi është njëlloj i vlefshëm si Kristianizmi dhe Islami; “e majta” në politikë është njëlloj e rëndësishme si “e djathta” politike. Keni nevojë për dy dogma që t’i kundërvini ato ndaj njëra-tjetrës. Dogmat më me rezultat gjatë mijëra vjetëve kanë qenë besimet. Një brez kapet pas një këndvështrimi të ngushtë të jetës (një feje) dhe e imponon atë ndaj fëmijëve të tij, të cilët pastaj bëjnë po të njëjtën gjë me fëmijët e tyre dhe kjo vazhdon kështu dora-dorës drejt botës moderne. Dogmat politike dhe fetare, që të gjitha, janë frymëzuar prej elementëve negativë nga Dimensioni i Katërt.

Armët udhëheqëse të përdorura prej besimeve janë ato të emocioneve kanceroze: frika dhe të qenit fajtor. Këto janë përdorur për të shtypur mendjen njerëzore dhe për të shkatërruar sensin e saj të vetëvlerësimit, duke krijuar kështu një realitet fizik për t’u përplasur. Besimet fetare janë manifestimi i të njëjtit model mendimi, por nën emra të ndryshëm, model mendimi i quajtur kontroll. Madje origjinat e miteve, historive dhe ceremonive të tyre janë të njëjta, sepse të gjitha e kanë fillesën nga i njëjti burim.

Në fund të Atlantidës, grupe njerëzish filluan të shpëtojnë nga toka e tyre që po përmbytej gjithnjë e më tepër. Disa i shpëtuan burgut, ndërsa për të tjerë fuqia e vibratorit ishte ende e lartë dhe ata nuk mund të shpëtonin prej saj; të tjerë u kapën në kurth rastësisht ose me plan. Ndërsa Atlantisi u shkërmoq, disa u vendosën në zonat që i njohim sot si Egjipt dhe Lindja e Mesme, Amerika Qendrore apo Shtetet e Bashkuara. Ata që i shpëtuan kataklizmës që i ndoqi, ua trashëguan fëmijëve historitë e tyre, në mite dhe tregime. Kjo është një përgjigje e pranueshme për misterin e konstatuar kur u “zbulua” Amerika prej evropianëve në shekujt e pesëmbëdhjetë dhe të gjashtëmbëdhjetë, kur këta të fundit gjetën shumë kultura dhe besime te banorët vendës, që dukshëm ishin të ngjashme (ndonjëherë të njëjta) me ato të “Botës së Vjetër” të Evropës dhe Lindjes së Mesme. Të dyja ishin të ndikuara nga njohuritë e marra prej atlantidasve të shpëtuar, ndonëse mendoj se një arsye tjetër lidhet me aktivitetin jashtëtokësor në të gjithë botën. Në periudhën pas Atlantidës, unë besoj se shfaqjet e JT-ve si ndërgjegje e Gardianit të Burgut vazhduan nëpërmjet zbarkimit në Tokë, duke vepruar ndaj njerëzve e duke iu sajuar grupeve të ndryshme të tyre të njëjtat histori bazë të manipuluara.
Disa atlantidas shpëtuan duke lundruar në Perëndim, në drejtim të Amerikave, disa shkuan në Lindje në drejtim të Evropës dhe Afrikës së Veriut. Ka mundësi që historia biblike e Noes dhe e arkës së tij të lidhet me këtë periudhë, ndonëse kjo mund të përfshinte një tjetër përmbytje disa mijëra vjet më vonë. Pas disa mijëvjeçarëve, njohuritë e atlantistëve dhe JT-ve transmetoheshin gjithnjë e më vakët nëpërmjet brezave pasardhës dhe ndërkohë kishte humbur qartësia fillestare në përsëritjen e komunikimit. Njohja bëhej edhe një mjet për kontroll, gjë që, sipas rastit, bëhej e ndryshueshme në përshtatje me sundimtarët e ndryshëm në një kohë të caktuar. Për këtë arsye mund të gjenden ende elemente me bazë nga kjo njohje në të gjitha fetë. Bërthama fillestare e njohjes është dobësuar dhe devijuar në drejtime të panumërta, duke u manifestuar, gjithsesi, në besime të tilla si kristianizmi, islami, judaizmi, paganizmi, hinduizmi etj. Të gjitha këto i kanë ruajtur temat e njohjes së trashëguar te disa zgjatime, ndërsa shkatërrimi i kuptimit të vërtetë të saj është stisur me dogmë, besim të ndërtuar nga fakti i të qenit i manipuluar. Për ironi, paganizmi ka mbetur më gjatë si njohje fillestare në krahasim me besimet (siç është kristianizmi), të cilat e kanë shpallur atë si “djall”. Gardiani i Burgut të Dimensionit të Katërt dëshiron të na parandalojë njohjen e vetvetes dhe zgjidhjen e çështjeve: kush jemi ne, si jemi burgosur dhe si mund të dalim jashtë këtij burgu? Mbajtja në pështjellim, përçarja në fraksione, fe dhe gjuhë kombëtare, kjo ka qenë pjesë e strategjisë së Gardianit të Burgut. Nëse lexoni historinë e Kullës së Babelit, ju mund ta shihni këtë të përshkruar simbolikisht:

“Në fillim, të gjithë popujt e botës kishin vetëm një gjuhë dhe përdornin të njëjtat fjalë. Ndërsa u endën rreth Lindjes, ata arritën në një fushë në Babiloni dhe u vendosën aty. Ata i thanë njëri-tjetrit:“Ec! Të bëjmë tulla dhe t’i pjekim mirë ato”. Kështu ata i siguruan tullat, - për të ndërtuar me to, si dhe llaçin për t’i mbajtur ato të lidhura. Ata thanë:“Tani le të ndërtojmë një qytet me një kullë që të zgjatet në qiell, kështu që të mund ta ngremë me të lavdinë e emrit tonë dhe të mos jemi të hapërdarë në të gjithë Tokën”.

“Pastaj Zoti (JT-të) erdhi poshtë të shihte qytetin dhe kullën, të cilën e patën ndërtuar njerëzit dhe ai tha: ‘Tani këta janë një popull dhe flasin një gjuhë: ky është vetëm fillimi i asaj që duan të bëjnë. Së shpejti ata do të jenë në gjendje të bëjnë gjithçka që do të duan! Le të zbresim te ta dhe ta bëjmë gjuhën e tyre të përzierë, kështu që ata s’do të mund të kuptohen me njëri-tjetrin” Kështu, Lordi i shpërndau ata mbi të gjithë globin dhe ata u ndalën së ndërtuari qytetin. Qyteti ishte quajtur Babilon, sepse këtu Lordi përzjeu gjuhën e të gjithë njerëzve dhe që këtu ai i shpërndau ata mbi të gjithë Tokën”.

Zanafilla, 11:1-9

Unë besoj se Kristianizmi i shikon këta njerëz nën një dritë të fortë negative, kur në të vërtetë kishte një tjetër mënyrë për ta kryer këtë. Ata ishin rebeluar kundër kontrollit. Pas Atlantidës, të tjera qytetërime filluan të lindin nga rimishërimi i vetëdijes së atlantistëve. Dija që ata kaluan ndër breza dhe ndërhyrja e JT-ve ishin edhe pozitive, edhe negative. Ishte qytetërimi sumer në Mesopotami (Iraku i sotëm), i cili u zhvillua përgjatë lumenjve Tigër dhe Eufrat. Besohet se sumerët e kanë origjinën rreth 6 000 vjet para Krishtit, ndonëse shifra të tilla mund të shihen thjesht si një llogaritje e përafërt. Këta më vonë do të bëheshin pjesë e Perandorisë Babilonase, e cila ndikoi mjaft në besimet e judaizmit dhe përmes kësaj, Kristianizmit, ashtu siç bëri dhe me qytetërimin egjiptian. Historinë e detajuar të të gjitha këtyre mund ta lexoni te Rebelimi i robotit.
Gjatë një takimi me dikë që punonte “brenda” qeverisë dhe agjencive të sigurisë në MB (Mbretërinë e Bashkuar), ai më tregoi një histori që lidhej njëkohësisht edhe me sumerët, edhe me temat e një pushtimi jashtëtokësor. Ai më tha se më 1960-n, agjencitë e inteligjencës britanike formuluan një raport sekret të detajuar, i cili pretendonte për shenja të JT-ve. Kjo përfshinte intervistimin e 1 800 njerëzve në Evropë dhe Skandinavi, të cilët pretendonin të kishin parë një UFO, një jashtëtokësor ose kishin pasur kontakt me qenie të një bote tjetër. Në të njëjtën kohë, ai theksoi se vëzhgime të ngjashme ishin përpiluar në ShBA, BS, Australi dhe Japoni. Përfundimisht, ata i bashkuan arritjet e tyre dhe kjo bëri të mundur që numri i të intervistuarve nga e gjithë bota të arrinte në mbi 62 000 njerëz. Së pari, një pjesë e madhe e historive të treguara ishin pozitive, komunikime me dashamirësi me raca të ndryshme të JT-ve. Kjo ka shumë ndryshim nga historitë me “të huajt-djaj” që shohim në media. Së dyti, rreth 75% e këtyre të intervistuarve nga e gjithë bota, thanë qartësisht të njëjtën histori bazë. Ata treguan se jashtëtokësorët u kishin thënë atyre se si një planet i quajtur Melçedek, kishte ekzistuar në sistemin tonë diellor, por melçedekasve u ishte mrrolur shpirti për zotërim të botës materiale, ndaj ata e shkatërruan ambientin e planetit. Në fund, ai shpërtheu nga prodhimet e shumta të mjeteve nukleare gjatë testeve dhe konflikteve të ndodhura në të, duke dhënë kështu vetë ata një ndihmesë për një shkatërrim copë e çikë. Dëshmitarëve u ishte thënë se brezi i asteroidit nuk ishte gjë tjetër veçse copëzat e Melçedekut.

Sipas historive të të kontaktuarve që po shqyrtojmë, rreth 5 000 nga “elita” e melçedekasve shpëtuan dhe zbritën në Tokë, në vendin që ne e njohim si Sumeri, tani Irak. Raca e melçedekasve ishte përshkruar si… mos u çudisni… me flokë të verdha dhe sy bojëqielli, të përshkruar nga Hitleri si “arianë”, “racë padroni”. Këta ishin zotat e përshkruar në pllakat sumere, vazhdon kjo histori dhe me kalimin e kohës ata i përdorën njohuritë e përparuara të gjenetikës për të krijuar një racë të re të njerëzimit mbi Tokë, racën e bardhë që ne shohim sot. Kjo ishte simbolizuar prej historisë së Adamit dhe Evës dhe ndalesa e tyre për të mos ngrënë nga pema e dijes, simbolikisht ishte plani për ta mbajtur racën e Tokës injorante, në lidhje me çka ata ishin në të vërtetë. Si pasojë, një racë skllevërish ishte krijuar dhe kjo ka vazhduar deri në ditët e sotme. Të kontaktuarit thanë se ishin melçedekasit ata që më pas u bënë të njohur si Elohim në tekstet biblike. Unë mendoj se kjo forcë e Dimensionit të Katërt është e njohur me disa emra. Njerëzit e parë të Tokës ishin të zinj, të kuq dhe popullsi vendëse të botës në Afrikë, Amerika, Azi dhe Australi - nuk kishte racë të bardhë, kishin thënë të kontaktuarit.

Kishte pasur dy rryma të “pushtuesve” melçedekas. Ata që ishin kryqëzuar me njëri-tjetrin, duke i mbajtur kështu flokët biondë, sytë blu e “gjenetikisht të pastër”. Këta, kishin thënë bashkëbiseduesit JT, ende jetonin mbi Tokë, ndonëse jashtë sfondit të vështrimit. Të tjerët ishin kryqëzuar me racat e tyre të reja të krijuara në Tokë, por përsëri ata kërkonin dhe, ende e synojnë këtë, që ta mbajnë nivelin e tyre gjenetik të pastër, sa më shumë që të jetë e mundur, prej ndërkëmbimit brenda racës ose brenda një rrethi të ngushtë, rreth një mjedisi të ngjashëm gjenetikisht. U ishte thënë se ishte kjo rrymë gjenetike, e cila përgatiti trullosjen në familjet e “Iluminatit”, të cilat manipuluan kursin e historisë njerëzore qysh nga koha e Sumerisë. Manipulimi e drejtoi këtë planet gjatë asaj rruge shkatërruese, të cilën e eksperimentoi Melçedeku. Përsëri, sipas shumicës së tronditur të të 62 000 të intervistuarve, u theksua se janë, gjithashtu, pesë raca të tjera jashtëtokësore, të cilat po punojnë sot me Tokën për t’i ndihmuar njerëzit ta shkatërrojnë burgun mendor dhe ta largojnë manipulimin melçedekan. Një nga këto raca, që është përshkruar si rreth njëmbëdhjetë këmbë e gjatë, ndoshta janë “gjigantët” e legjendave të vjetra? Ata kanë nyje legeni të dyfishtë, ballë shumë të gjerë, sy blu, një boshllëk të vogël në faqe, çka mund ta quanim më tepër si gojë, dhe një hap shumë të madh. Supozoni gjithçka që doni, por kjo mund... mund... të jetë një shprehje tjetër e qenieve të Dimensionit të Katërt, të cilat po veprojnë në frekuencën tonë.

Është qartësisht e vërtetë se Sumeria ishte origjina e shumë gjërave, të cilat formësuan kulturën njerëzore dhe ekzistencën. Besimi kristian në Birin e Perëndisë dhe në Qengjin e Zotit që flijohet për faljen e mëkateve tona, mund të gjendet në Sumeri, Babiloni dhe Egjipt. Ideja e një qengji të flijuar për të falur mëkatet e njerëzimit e ka fillesën nga besimi sumer se, nëse, në kuptimin e plotë të fjalës, ju sakrifikoni një qengj në altar, kjo do t’i largonte mëkatet e njerëzve të përfshirë në ritual. Ndërsa po shkruaja këtë libër, pashë një tablo në një revistë të ditëve tona të një çifuti ortodoks, me një pulë të valëzuar rreth kokës së një vajze të re, me besimin se pula do të përthithë “mëkatet” e saj. Nënat virgjëresha të siluetave të “shpëtimtarit” gëlojnë me bollëk gjatë botës së lashtë dhe, në fakt, mund të gjenden në besimet e popujve vendës të Amerikës Qendrore, Jugore dhe Veriore. Historia e Biblës së kopshtit të Edenit është pasqyruar nga historitë shumë më të hershme sumere, të kopshtit Edinnu dhe, madje, ideja e Sabbath-it (shabatit - të shtunës), mund të gjendet në ditën e pushimit të sumerëve, Sabattu. Popullsitë çifute (jeëish-xhuish) ishin mbajtur robër në Babiloni dhe kur u liruan prej persianëve, morën me vete në Palestinë disa nga historitë dhe besimet e babilonasve. Kështu shpjegohet gjetja e këtyre fabulave në Testamentin e Vjetër të Biblës dhe në Testamentin e Ri. Besimet e sotme janë një riciklim i besimeve të lashta dhe historive simbolike, të cilat janë përforcuar në këtë drejtim dhe janë gërshetuar nën drejtimin e ndërgjegjes së Gardianit të Burgut, ndërsa kuptimi fillestar ka humbur nën lumin e mitit dhe sajimit. Kështu që, sa herë shqyrtoni zanafillën e historive bazë të feve, do të gjeni të njëjtat tema bazë me emra të ndryshëm mbi heronjtë e pretenduar dhe shejtanët. Për variantin e krishterë të Jezusit shiko gjithashtu Bel-in (Sumeri), Dionisin (Greqi), Mithran (Persi dhe Romë), Osirisin (Egjipt), Quetzalcoatl-in (Amerika Qendrore dhe Jugore), Krishna (Indi) dhe kështu me radhë. Në këtë mënyrë, dija shpirtërore prej së cilës rrjedhin fillesat e feve ka një shtrirje të gjatë dhe është shkatërruar në arenën e publikut. Ky proces ka qenë thelbësor për kontrollin e racës njerëzore. Ju e merrni informacionin jashtë arenës së publikut dhe e kaloni atë në mënyrë të fshehtë vetëm me ata që ndajnë me ju të njëjtat ambicie.
Themeli i manipulimit të botës ka qenë gjithmonë kontrolli i njohurive. Ndërsa fetë u përdorën për frikë, fajësim dhe për të shitur me imponim te njeriu një mënyrë dëshpërimisht të pashpresë të jetës së tyre, një rrjet i fshehtë u përsos për të pasuar më shumë dijen e përparuar në drejtim të një pakice të privilegjuar. Madje, brenda këtij burgu lëkundës, është dija që vazhdon të mbetet e fshehtë ndaj shumicës së njerëzve.

Brenda kornizës, nga lart poshtë, janë këto dicitura:

Piramida e vëllazërisë

Ndërgjegjja e Gardianit të Burgut (Dimensioni i Katërt)

Djathtas: Shoqëritë sekrete si Frimasonët, Kalorësit e Maltës etj., duken si organizata të ndryshme. Por të gjitha janë të lidhura me Elitën Botërore, çka i bën ato shoqëri sekrete në shumë organizata, të cilat punojnë për një qëllim të përbashkët. Më së paku, 95% e anëtarëve të këtyre shoqërive nuk e kuptojnë se ku bëjnë pjesë.

(Djathtas piramidës)Nivelet e njohjes dhe të dijes

Shoqëritë sekrete.


Kjo nuk mund të krahasohet me dijen e mundshme jashtë burgut, por kjo dije ka përparuar këtu, krahasuar me atë çka njerëzimi në përgjithësi është lejuar të njohë. Nëse doni të manipuloni njerëzit, është thelbësore që të zotëroni njohuri, të cilat ata nuk i kanë. Një nga rregullat e para të kontrollit dhe manipulimit është “Mos i lërë viktimat e tua të dinë ato që di ti”. Unë do ta quaj këtë njohje të “fshehtë” ndrydhëse, “njohja ezoterike”. Përcaktimi me fjalor i fjalës ezoterik është: “të kuptuarit e një doktrine filozofike vetëm prej nismëtarëve, i pakuptueshëm në përgjithësi; private, e fshehtë”. Përmbledhja është më se e përsosur. Kjo dije është ruajtur nga masa e njerëzve për arsyet e manipulimit dhe kontrollit. Në këtë mënyrë dija është bërë, në fakt, “private dhe e fshehtë”.

Megjithatë, ekziston një dalje nga gjumi, çka do t’i bëjë këto dituri të mundshme që të zotërohen nga të gjithë ata që dëshirojnë të dëgjojnë dhe fshehtësia për ta mbajtur njerëzimin në një errësirë shpirtërore do të shkërmoqet dhe do të dështojë. Madje, tashmë kjo është duke ndodhur. Çelësi i këtij procesi është zbulimi i natyrës së mashtrimit dhe i arsyes se përse është kryer krimi. Mjeti me anë të të cilit është ruajtur dija prej arenës së publikut ka qenë sistemi i dijeve të përdorura prej shkollave të mistereve të lashta dhe rrjetit të tanishëm të shoqërisë së shkëlqyer sekrete në të gjithë botën, të cilin unë e quaj Vëllazëria. Çdo niveli më të lartë të njohurisë i është dhënë më tepër dije se atyre më poshtë. Kjo ndërton një strukturë piramidale, me një numër të vogël që arrijnë në majë të niveleve të njohurive të përtejme, shumë më përtej shumicës që qëndrojnë në shkallët e mëposhtme (shih figurën 3). Kjo e bën të lehtë manipulimin e tyre prej kësaj pakice. Përmbajtja e kësaj njohjeje ezoterike lidhet me një kuptim të ligjeve dhe mundësisë së krijimit, të cilat janë larg përparimit të shkencës sonë, gjë të cilën ne jemi lejuar ta shohim në arenën e publikut dhe në njohjen e psikikës njerëzore, natyrës së saj, gjë që lidhet me faktin e programimit dhe kontrollimit ndaj nesh.
Hermetizimi i një njohjeje të tillë nuk është bërë gjithmonë për arsye negative. Kur kristianizmi imponoi keqqeverisjen e vet dhe dogmën manipuluese për shumicën e botës së njohur atëherë, ishte vetëvrasje të flisje në publik për këto alternativa të besimeve shpirtërore. Nuk është çudi, pra, që ata të vepronin në fshehtësi ose të fshehur brenda legjendave dhe historive simbolike. Të falënderojmë mirësinë që ata ishin! Por dija është neutrale. Kjo varet nëse e përdorni në mënyrë negative apo pozitive. Njohja shpirtërore mund të përdoret ose abuzohet dhe kështu mundet që trashëgimia e fshehtë në shkollat e shoqërive dhe mistereve, të cilat janë pjesërisht në nivelet e tyre më të larta, të njohë realitetet shpirtërore të refuzuara te shumica e njerëzve. Me të njëjtën mënyrë, sipas së cilës niveli më i lartë i njohjes brenda shoqërive sekrete sigurohet të dijë më shumë se sa ata që janë poshtë tyre, kështu edhe Gardianët e Burgut të Dimensionit të Katërt sigurohen se ata dinë shumë më tepër se sa mjetet e tyre të njëtrajtshme njerëzore në majë të piramidës botërore të manipulimit. Sot, në nivelet më të larta, ky rrjet i shoqërive të fshehta si dhe dija që ata kanë trashëguar, besoj se është përdorur thuajse për qëllime tërësisht negative, nën drejtimin e bërthamës së vet kontrolluese më të lartë: Elitës Botërore ose thjesht Elitës. Anëtarët e kësaj elite janë ose personifikime të urdhëruara nga Gardianët e Burgut të Dimensionit të Katërt, ose mendjet e tyre janë të kontrolluara prej tyre. Synimi i Vëllazërisë dhe kontrollorëve të saj ndërpërmasorë ka qenë përqendrimi i fuqisë në duart e një pakice. Ky proces ka përparuar shumë dhe po ndodh në shkallë botërore falë teknologjisë moderne. Plani i lojës është i njohur si Vepra e mrekullueshme e epokave ose si Rendi i Ri Botëror që kërkon të paraqesë një qeveri botërore, ndaj së cilës të gjitha kombet duhet të jenë koloni; një bankë qendrore botërore dhe një monedhë; një ushtri botërore; një popullsi me mikroçipe të lidhur me një kompjuter botëror. Ajo që po ndodh sot, është kulmi i manipulimit, i cili kishte lindur prej mijëra vjetësh.

Ideja e kalimit të dijes përmes një sërë njohurish të fshehta shkon mbrapa, më së paku, tek Atlantida, ndoshta edhe shumë më larg tyre. Një temë e zakonshme e informacionit të kanalizuar është dëshmia se ka pasur një lloj tempulli në Atlantis, anëtarësimi në të cilin konsiderohej të ishte i besueshëm për shkak se jepeshin njohuri, të cilat për shumicën e popullsisë ishin të pamundura. Kur filluan të lindin qytetërimet pasatlantis, këto pjesë të shoqërisë vazhduan të zotëronin njohuri në nivele të ndryshme të dijes. Midis këtyre organizatave ishin Shkollat e Mistereve të Babilonisë, Egjiptit dhe Greqisë, të cilat e mbrojtën dijen e tyre me mjaft fshehtësi; dhunimi më i vogël i përbetimit të fshehtësisë ishte i dënueshëm me vdekje. Nga kjo bazë vjen rrjeti i sotëm i shoqërisë masive sekrete. Këto shkolla misterioze të njohjes ishin frymëzuar prej elementëve negativë të Dimensionit të Katërt dhe kanë qenë të mbikëqyrura prej tyre përmes vetëdijes së njohurive dhe kompetencës më të lartë, qysh atëherë. Në studimin e tij Fragmente të një besimi të harruar, profesori G. R. S. Mead thekson:

“Një traditë e vazhdueshme në lidhje me të gjitha institucionet e Mistereve të Mëdha ishte se disa nga themeluesit e tyre ishin prezantuesit e të gjitha arteve të qytetërimit; ata ose ishin vetë Zoti, ose ishin të udhëzuar prej zotave - përmbledhtas, ata ishin burra me dije tepër të gjera në krahasim me ata që do të vinin pas tyre; ata ishin mësuesit e racave foshnjore…
Është thënë se këta mësues të hershëm të njerëzimit, të cilët themeluan institucionet e misterit si mënyrat më të përsosura të dhënies së udhëzimeve ndaj njerëzimit foshnje në gjërat më të larta, ishin shpirtra që i përkisnin një njerëzimi më sipëror nga zhvillimi se sa ky i yni… Në kohët më të hershme, sipas kësaj pikëpamjeje, të fshehtat ishin drejtuar nga ata që kishin pasur një dije të natyrës së të fuqishmëve, e cila ishte përvetësuar nga njerëzimi i mëparshëm më i përsosur, jo me domosdo i lindur në Tokë dhe, me mrekullitë që tregohen për ta, askush nga njerëzit tanë nuk do të mund ta riprodhonte në vetvete”.

Kjo strukturë dijeje ishte ose negative, nga fillimi i ambicioneve të veta për njerëzimin, ose kishte marrë pushtetin prej kësaj ndërgjegjeje. Mendoj se Vëllazëria e lartë me influencë e Egjiptit ka qenë e mbizotëruar prej manipulimit negativ, më së paku qysh nga mbretërimi i faraonit Akhenaten, i cili vdiq rreth vitit 1362 përpara Krishtit. Ai e lëvizi oborrin mbretëror drejt një qyteti të ri në Egjiptin e Mesëm, të quajtur El-Amarna dhe këtu ndërtoi një tempull vëllazërie për dijet ezoterike. Kur ai vdiq, pasardhësi i tij e lëvizi oborrin mbretëror mbrapa, në drejtim të Tebës, në veri, por Vëllazëria qëndroi në El-Amarna dhe u nda nga shteti. Gjatë shekujve pasardhës, lindën të tjera mjete për komunikimin e njohurive. Disa, si katharët, në shekujt e dymbëdhjetë dhe të trembëdhjetë, u shkatërruan nga Kisha Katolike në mënyrën më të tmerrshme pas shtrirjes së ndikimit të tyre rreth e rrotull një zone të gjerë që fillonte nga baza e tyre në Francën Jugore. Ndaj Kalorësve të Tempullit (Kalorësit Templarë), të cilët u shquan në të njëjtën periudhë me katharët, ishte lëshuar, njëlloj për nga ashpërsia, “drejtësia” papale. Por templarët kaluan në një organizatë të fshehtë dhe ndikimi i tyre ka vazhduar deri në ditët e sotme, edhe në zotërimet e tyre, edhe brenda shoqërive të tjera të fshehta, të cilat janë, para së gjithash, pjesë e së njëjtës organizate të përgjithshme. Kjo periudhë e katharëve dhe kryqtarëve hodhi farën e shumë degëzimeve të Vëllazërisë, e cila vazhdoi të influenconte ngjarjet e rëndësishme - shoqëritë e fshehta si Kalorësit e Urdhrit të Spitalorëve të Shën Xhonit, e njohur sot si Kalorësit e Maltës. Asnjë nga këto nuk ishte thjesht një dukuri e botës kristiane dhe çifute. Shoqëri të fshehta, të ngjashme, ishin krijuar brenda të gjitha kulturave dhe Lozha e Madhe e Vëllazërisë Arabe në Kajro do të bëhej një manipulatore e madhe e ngjarjeve.

Synimi i kësaj strukture negative të Vëllazërisë ishte të bindnin masat e njerëzve që të besonin ndonjë gjepur të vjetër, ndërsa manipulatorët ta mbanin për vete dijen e natyrës së jetës e krijimit dhe ta shfrytëzonin fuqinë e mendjes, fushat e energjisë së Tokës, rrjetin botëror të energjisë (rrjetin e linjave të energjisë të njohura prej kulturave të ndryshme si linjat ley, meridianët dhe linjat e dragoit). Madje dijet e privilegjuara nuk mbetën thjesht si informacion gjatë shekujve. Gjatë ditëve të sotme ato funksionojnë në një variant të ndërthurur të njohurive, megjithëse në pararojë, në kuptimin e ligjeve universale në krahasim me çka do ta gjeni në besimet fetare dhe në strukturën e shkencave, të cilat shtrati i ynë ka dashur t’i pranojë. Keqkuptimi më i madh i Vëllazërisë negative lidhet me fuqinë e dashurisë. Ndërgjegjja e Gardianit të Burgut, e cila kontrollon mendjet e atyre të cilët manipulojnë Vëllazërinë, nuk e kupton dot dashurinë. Ajo gjeneron dhe furnizon energji negative, madje ajo mund të ndikojë që të prodhohet akoma më shumë prej nxitjes së njerëzimit për shtimin e kësaj energjie negative, gjë e cila e forcon akoma më shumë këtë të fundit. Për këtë ndërgjegje, dashuria është si hudhra për një vampir, ndërsa pa dashuri - energjia mbi të cilën ekziston i gjithë krijimi - dija gjithmonë do të mungojë. Dija pa dashuri është një gjendje e qenies, e cila ende kontrollon nivelet më të larta të rrjetit të Vëllazërisë, nëpërmjet Elitës së vet Botërore. Ky është intelekti pa zemër, do të thoshit ju, dhe pa balancimin e feminilitetit.

Simbolet e Vëllazërisë në kohët e lashta mbeten ato të Vëllazërisë së sotme - piramida dhe syri gjithëvështrues, svastika,* qengji, përparësja, obelisku dhe shumë të tjera. Obelisku është simbol i penisit të Osirisit, zotit egjiptian. Legjenda thotë se ai ishte shqyer në copëra prej “djallit” Set (Luciferi, Satanai, Djalli etj.) dhe kur Isisi, gruaja e Osirisit u përpoq t’i ribashkonte ato, ajo gjeti të gjitha pjesët, përveç njërës, të cilën ju e kuptoni se cila është. Unë mendoj se legjenda të tilla janë shumë më tepër simbolike se sa të vërtetat e thjeshta.
Obelisku dhe penisi i Osirisit në këtë histori simbolizojnë energjinë mashkullore, e cila ka mbizotëruar botën gjatë historisë së regjistruar. Të gjithë ne, si dhe Krijuesi si një i tërë, jemi në kërkim të ekuilibrit e harmonisë mes të kundërtave, negatives dhe pozitives, mashkullit dhe femrës. Këto janë Yin dhe Yang - tipe forcash të kulturës kineze. Kur sundon një nga këto forca, ka një çekuilibrim, i cili manifestohet si një sjellje e çekuilibruar. Transformimi i planetit, që tashmë është duke ndodhur, është planifikuar të sjellë forca të tilla në harmoni dhe ekuilibër, kështu që ato të gjitha janë të dobishme, me kusht që asnjë prej tyre të mos mbizotërojë. Shtypja e energjisë femërore prej mashkullit ka krijuar një mashkull dominues të botës dhe “mashkulli viril” është njëri prej pasardhësve të tij. Kjo nuk ka ndodhur rastësisht, por nga projekti: projekti i Gardianëve të Burgut. Harmonia dhe ekuilibri në të gjitha gjërat = plotësi. Plotësi = fuqi e pafundme. Kjo është gjëja e fundit që do të dëshironin Gardianët e Burgut, pasi njerëz të tillë është e pamundur të kontrollohen. Në vend të kësaj ata kanë kërkuar që të na çekuilibrojnë. Disharmonia dhe çekuilibrimi = ndarje të unit. Ndarja e unit = mundësi të kufizuara.
Dy çekuilibrimet kryesore brenda vetes dhe burgut në përgjithësi, kanë qenë ato të mbizotërimit të negatives ndaj pozitives dhe mashkullores ndaj femërores. Nuk ka mosbalancim më të madh të çekuilibrimit mashkullor se sa ajo që është vënë re në disa fe kryesore dhe në rrjetin e shoqërisë sekrete. Rilindja e energjisë femërore është vendimtare për harmonizimin e Tokës dhe prej kësaj, unë do të përcaktoja jo vetëm rilindjen e grave në nivelet e vendimmarrjes. Unë e destinoj rizgjimin e energjisë femërore brenda formës së mashkullit dhe si zbutje të dëshirës së indoktrinuar te kaq shumë meshkujve për të mbizotëruar e për të ndjekur programimin e mashkullit viril. Kjo rilindje e energjisë femërore është simbolizuar si “kthim i perëndeshave”.

Është shumë e qartë se obelisku (simboli i energjisë mashkullore) do të ishte kaq i rëndësishëm te Vëllazëria ndër shekuj, sepse kjo është, në fund të fundit, një vëllazëri, jo një lidhje e afërt me motra.** Shoqëritë e fshehta janë veçanërisht, tërësisht të mbizotëruara nga meshkujt, ndërsa gratë janë të përjashtuara nga dituria dhe vendimmarrja. Si shembull shikoni frimasonët. Burrat krijojnë një mburojë, kur udhëtojnë me gratë e tyre për një darkë të përvitshme si një pjesë e dekorit. Këto organizata të mbizotëruara nga burri, duhet të jenë të përcaktuara për të qenë të zhbalancuara dhe kjo është më se e sigurt. Frimasonët kanë qenë një nga shoqëritë sekrete më të rëndësishme, që është dukur qysh në kohët e lashta dhe janë vetëpërcaktuar mbi strukturën dhe besimet e Shkollave të Fshehta të Vëllazërisë, siç kanë qenë edhe të tjerat. Unë do t’i referohesha këtij rrjeti si kulti i Syrit Gjithëpamës, kulti që adhuron “zotat” e Dimensionit të Katërt ose “padronët”. Ky shkon mbrapa në histori, në antikitet dhe e njëjta rrymë e manipulimit qëndron pas Rendit të Ri Botëror të ditëve të sotme. Këta janë një përzierje e besimeve ezoterike të lashtësisë, të cilat kanë lindur nga Babilonia, Egjipti dhe nga shkolla hebreje e Kabalas. Nivelet më të larta të frimasonëve ende adhurojnë një “Zot” të quajtur Jahbulon - Jah (Jehovah, hebraik), Bul (Baal, babilonas) dhe On (Osiris, egjiptian).

Ndoshta arritja më e rëndësishme e kësaj elite botërore vëllazërie gjatë udhëtimit drejt mbizotërimit botëror ka qenë kolonizimi i Amerikës, një tokë e njohur që ekzistonte shumë më parë se të “zbulohej” zyrtarisht. Gjatë historisë së njohur njerëzore, kanë qenë dy nivele njohjeje që vepronin mbi këtë planet. Njëra ishte bërë publike për ta parë masat, shumica e së cilës është ciflosur dhe manipuluar për të kontrolluar mendimin tonë dhe realitetin që ne krijuam, ndërsa tjetra ishte e njohur vetëm për pakicën; por dija më e lartë ishte vetëm për nivelet e elitës së Vëllazërisë. Historia konvencionale pas “zbulimit” të Amerikës, është një shembull i kësaj që thamë. Librat e historisë na tregojnë se Kristofor Kolombi bëri një supozim më 1492 se Toka ishte e rrumbullakët ose në formën e dardhës dhe nëse ai do të udhëtonte nga perëndimi, besonte se ai, në fakt, do të shkonte në Indi dhe në Lindjen e Largët, e cila tashmë ishte identifikuar prej Marko Polos. Është thënë se ai “aksidentalisht” e zbuloi atë që e quajmë India Perëndimore dhe se atëbotë, ai pati besuar se kishte gjetur Indinë deri në ditën që vdiq. Ne na është thënë, për më tepër, se Xhon Kaboti (John Cabot) dhe djali i tij, Sebastiani, të dy venecianë, u dërguan nga Bristoli katër vjet pasi Kolombi kishte udhëtuar që nga Spanja; Kaboti e “zbuloi” Amerikën Veriore më 1497. Nuk ka asnjë lidhje prej historisë konvencionale mes këtyre dy ngjarjeve. Por nëse do të shikoni më thellë, ka një lidhje të fuqishme: dija e mbajtur prej rrjetit të Vëllazërisë, e cila është kaluar në fshehtësi qysh nga koha e Atlantisit.

Frimasoni i gradës 33, Manly P. Hall, përmend në librin e tij Funksioni i përcaktuar i Amerikës, se emri i vërtetë i Xhon Kabotit ishte Xhovani Kaboto. Ai ishte lindur në Xhenova, qyteti ku thuhet se kishte lindur Kolombi, ndërsa më vonë, Kaboti do të natyralizohej si venecian. Mendohet se këtu ai është përfshirë me një shoqëri të fshehtë, sektin Vëllazëria Kristiane, i njohur si Joanitët, që ishte shumë i ndikuar prej doktrinave ezoterike të templarëve. Legjendat tregojnë se ai vizitoi të ashtuquajturin “Njeriu i zgjuar i Lindjes së Afërme”, siç pati vepruar edhe Kolombi. Ky i fundit kishte lidhjet e veta me Vëllazërinë. Babai i tij ishte anëtar i një dege të vëllazërisë, Urdhri i Krishtit. Vetë Kolombi ishte përfshirë me një grup, i cili ndiqte mësimet e poetit Dante, që ishte një anëtar i Kishës Kathare dhe nismëtar i Kalorësve Templarë. Kolombi ishte parë shpesh i veshur në pamje të jashtme si ata që besoheshin se ishin të Urdhrit Françeskan. Djali i Kolombit tha se babai i tij kishte vdekur me një veshje të tillë. Priftërinjtë e Tempullit të Vëllazërisë Egjiptiane të lashtë në El-Amarna visheshin me petka të ngjashme, siç bënin edhe një grup vëllazërie i quajtur Fraternites, në kohën e Kolombit. Këto janë vetëm disa nga lidhjet e kësaj vëllazërie. Vjehrri i Kolombit ishte anëtar i Kalorësve të Krishtit, emri i maskuar i Kalorësve Templarë. Kur templarët ishin spastruar kryq e tërthor Evropës, ata mbijetuan në Portugali nëpërmjet ndryshimit të emrit të tyre në Kalorësit e Krishtit. Ata iu kushtuan aktivitetit bregdetar. Zbuluesi Vasko de Gama ishte Kalorës i Krishtit, siç ishte timonieri Princ Henri, një mjeshtër i Madh i Urdhrit. Vjehrri i Kolombit ishte njëri prej kapitenëve të Princ Henrit dhe trashëgoi harta dhe letra nga ai, të cilat Kolombi i shfrytëzoi për të “gjetur” Amerikën. Kryqi i kuq mbi një sfond të bardhë ishte simboli i templarëve. Ai ishte nxjerrë jashtë ligjit prej papës në kohën e spastrimit. Anijet e Kolombit lundruan me kryqin e kuq mbi sfond të bardhë. Udhëtimi i tij historik ishte administruar prej mbretit Ferdinand të Aragonës së Spanjës dhe mbretëreshës Izabela të Kastiljes, Spanjë, martesa mes të cilëve ndihmoi në bashkimin e Spanjës. Këta ishin monarkë “katolikë”, të cilët mundësuan një udhëtim të një burri që ishte duke lundruar me flamurin e Kalorësve Templarë. Për më tepër, pati edhe një mbështetje shtesë nga Leonardo da Vinçi dhe Lorenco de Mediçi, të dy themelues të shoqërive të fshehta të Vëllazërisë. Dhënia e një prapavije të tillë për Kolombin dhe Kabotin, tregon shtrirjen e kufijve të besueshmërisë për hipotezën se “zbulimi” i pjesëve të ndryshme të Amerikave prej tyre, brenda katër ose pesë viteve nga njëri-tjetri, nuk ishte një rastësi. Shumë nga eksploruesit e hershëm dhe kolonizatorët njiheshin si anëtarë të shoqërive të Vëllazërisë. Ata e dinin se çfarë po kërkonin sepse i kishin hartat dhe skicat e botës të trashëguara prej mijëra vjetësh prej Vëllazërisë, ndoshta që nga Atlantida.

Më 1513, Piri Reiz, një admiral në flotën otomane turke, përpiloi një hartë që tregonte relievin e tokave të Antarktidës, e cila, siç u mësua pas zbulimit, ishte e mbuluar me një mijë këmbë thellësi me akull. Antarktida madje nuk do të ishte “zbuluar” zyrtarisht edhe 300 vjet pasi ishte përpiluar harta. Forcat Ajrore të Shteteve të Bashkuara kanë konfirmuar se harta ka harmoni “tërësisht të mrekullueshme” me rezultatet e profilit sizmik të krijuar prej ekspeditës suedezo-britanike për Antarktidën më 1949. Forcat Ajrore theksojnë se kjo dëshmonte që “vija bregdetare është hedhur në hartë përpara se ajo të ishte mbuluar nga pelerina e akullit”. Ata theksuan, gjithashtu, se ata nuk kishin ndonjë ide se si paraqitja mbi hartën e Piri Reiz-it mund të kuadrohej me gjendjen e njohurive gjeografike që ekzistonin më 1513-n. Por ata mund t’i ndihmoj unë për këtë. Piri Reiz e përpiloi hartën e tij nga hartat dhe skicat e kaluara përmes niveleve më të larta të Vëllazërisë. Dëshmi është mbivendosja, nga të qenët këtu për miliona vjet, e pelerinës së akullit që ishte sendërtuar dora-dorës për 6 000 vjet. Bota ishte hedhur në hartë më përpara kësaj date përtej qytetërimeve që ishin më të përparuara nga ato që na është thënë prej konvencioneve të të doktoruarve në histori, të cilët ishin projektuar për të thënë gomarllëqe e jo për të na informuar saktësisht. Kolombi dhe Kaboti e gjetën Amerikën për një arsye të thjeshtë. Ata e dinin se ku ishte ajo!

Kolonizimi i Amerikës dhe veçanërisht i Amerikës së Veriut duket se ka qenë një synim afatgjatë i punës së mrekullueshme të epokave ose i Rendit të Ri Botëror. Sër Frensis Bejkëni, kancelari i madh i Anglisë, ishte një anëtar i Vëllazërisë së një niveli të lartë në kohën e Elisabetës së Parë dhe Xhejmsit të Parë. Ai ishte komandant i madh i Urdhrit të Vëllazërisë, të quajtur Rozikrucianët dhe ishte, gjithashtu, shumë i përfshirë në veprimet e fshehta tradicionale të Kalorësve Templarë. Bejkëni i kaloi njohuritë e fshehta në kode të përfshira në punime, si dramat e Shekspirit, të cilat, në fakt, i ka shkruar ai vetë. Dëshmia e kësaj është një e vërtetë shumë thelbësore dhe historia e Shekspirit është një mit. Na falni, Stratford! Bejkëni e përdori rrjetin për të inkurajuar kolonizimin e Amerikës së Veriut dhe shumë pak për të ndaluar marrjen e kontrollit të saj nga spanjollët. Megjithatë, për më tepër, ai ishte duke punuar sipas programit të Vëllazërisë. Njerëz si Sër Valter Ralei ishin gjithashtu në rrethin e Bejkënit, së bashku me emra të tjerë të shquar të shoqërisë elisabetiane.
Unë vë theksin te fakti se jo gjithkush brenda Vëllazërisë është me qëllim negativ. Shumë janë të kandisur nga ajo, madje maja e hierarkisë në Punën e Mrekullueshme është për të mirën e të gjithë njerëzve. Shumica e anëtarëve të Vëllazërisë nuk e kanë idenë e despotizmit që përmbahet në axhendën reale, që njihet vetëm prej një tokice të pakët. Në fakt, axhenda e vërtetë është e njohur vetëm prej Gardianëve të Burgut të Dimensionit të Katërt, të cilët kanë qenë në lidhje të përhershme në fshehtësinë e më tepër se mijëra vjetëve.

Në punimin e tij, Atlantida e re, Bejkëni ekspozon vizionin e tij të një bote të re në të cilën fuqia do të ushtrohet nga një shoqëri sekrete, Tempulli i Solomonit. Në këndvështrimin e Bejkënit, elita e privilegjuar studion shkencat në fshehtësi dhe vepron si një qeveri e padukshme, duke vendosur se çfarë duhet dhe çfarë nuk duhet të thonë njerëzit. E gjitha kjo duket si e zbatuar në manipulimin e fshehtë të ngjarjeve dhe informacionit të sotëm. Por qysh atëherë nuk është vërtet kaq i mrekullueshëm, sepse plani Bejkën ishte duke funksionuar qysh nga shekujt XVI-XVII dhe është njëlloj me atë që Vëllazëria po ndjek edhe sot. Disa nga Vëllazëria mendojnë në mënyrë të pavarur se kjo është rruga më e mirë për të qeverisur botën, por unë do t’u theksoja me forcë se ata janë të keqpërdorur rrënjësisht, ngaqë nuk vlerësojnë se si mundet që një botë e tillë të manipulohet kaq lehtësisht prej një pakice duke i dëmtuar të gjithë. Më e rëndësishmja është se ata nuk e kuptojnë që Gardianët e Burgut janë duke i manipuluar të gjithë, përfshirë edhe ata vetë.
Një tjetër emër me peshë në këtë periudhë ishte Dr. Xhon Di , një ekspert (me dije të larta) dhe astrologu zyrtar i mbretëreshës Elizabeta e Parë. Ai ishte gjithashtu një agjent jozyrtar i fshehtë i saj dhe i shënonte raportet e tij me shenjën 007. Në një fillim ditari të shkruar në Pragë më 1586, Di përshkruan një takim të papritur me “një burrë të vogël”, hapat e të cilit “dukej sikur nuk preknin tokën prej një hapi të gjatë, i cili lëvizte në një re të vogël përvëluese” dhe që shkoi lart në qiell “brenda një shtylle zjarri”. Në Pragë, Di i dha perandorit Rudolf një dorëshkrim të ilustruar, të shkruar me kod, për të cilin pretendohej se ishte vepra e Roxher Bejkënit, një prift françeskan i shekullit XVIII, i cili kishte brengosur autoritetet e kishës me pikëpamjet dhe idetë e tij. Këto përfshinin profecitë rreth mikroskopit, teleskopit, makinës, nëndetëses, aeroplanit dhe shfaqnin besimin se Toka ishte një sferë. Të gjitha këto fakte mund të ishin transmetuar nga Dimensioni i Katërt. Në vitin 1912, i njëjti dorëshkrim ishte blerë nga një agjent libri amerikan i quajtur Vilfrid Voiniç dhe u bë i njohur si Dorëshkrimi i Voiniçit. Kur ai dërgoi kopjet tek “ekspertët” e kohës së tij, ata thanë se shumica e qindra bimëve të ilustruara nuk ishin nga ato që rriteshin në Tokë. Disa ilustrime të para me mikroskop dukeshin si një ind dhe të tjerat ishin sisteme diellore dhe konstelacione. Zbërthyesit më të mirë të mundshëm të kodeve në inteligjencën e Shteteve të Bashkuara gjatë të dyja luftërave botërore provuan të deshifronin atë që ata e quajtën “dorëshkrimi më misterioz në botë”, por askush nuk e arriti këtë. Një profesor në Universitetin e Pensilvanisë, i quajtur Uilliam Romein Njubolld pretendonte se kishte dekoduar diçka prej tyre më 1921. Ai citoi pjesë të tekstit të lexuar:

Në një pasqyrë konkave, unë pashë një yll në formën e një kërmilli midis qendrës së Pegasusit, brezit të Andromedës dhe kokës së Kasiopesë.”

Ajo që Roxher Bejkëni përshkruan në dorëshkrim dhe që ishte marrë prej Xhoni Disë është tani e njohur si e saktë dhe përfshin ilustrimin korrekt të mjegullnajës së Andromedës, por kjo është vizatuar nga një kënd, i cili nuk mund të shihet nga Toka! Di ishte një ekspert dhe komunikues me famë të madhe dhe pretendonte se komunikonte me një “engjëll me një shkop magjik”, me një JT. Dija e mbajtur brenda rrjetit të shoqërisë së fshehtë gjithmonë ka qenë larg, shpesh me shekuj përpara se të lejohej ta mësonin masat e popullit. Njohja e ekzistencës së Amerikës dhe plani afatgjatë i saj ishte i ditur për këtë ekspert elisabetian, ashtu siç ishte e ditur për ata që drejtuan Kolombin dhe Kabotin, falë manipulatorëve të Dimensionit të Katërt.
Ngulimi i parë anglez i përhershëm në Amerikën e Veriut ishte vendosur në Xhejmstaun, Virxhinia (i quajtur pas Elisabetës “mbretëresha e virgjër”) më 1607. Shumë anëtarë të familjes së Frensis Bejkënit ishin midis themeluesve të parë. Nga kjo pikë, kultura vendëse e Amerikës së Veriut do të ishte e dënuar, ashtu siç kishte qenë edhe ajo e Amerikës Qendrore dhe Jugore kur kishin arritur spanjollët dhe portugezët. Rruga e mbetur për banorët vendës ishte therja e pamëshirshme dhe shkatërrimi i kulturës së tyre pa asnjë respekt ose dhembshuri, çka ishte një nga episodet e tmerrshme në të gjithë historinë e njerëzimit. Mijëra nga të ardhurit kishin lundruar në perëndim prej Evropës për t’i shpëtuar persekutimit të tyre fetar pasi Vëllazëria sajoi Reformacionin që ndau Kishën Kristiane në protestantë dhe katolikë. Kjo krijoi ndarje dhe konflikt dhe e dobësoi fuqinë e papës. Por kur njerëzit e persekutuar arritën në Amerikë, ata rëndom vazhduan të persekutonin popullsinë vendëse dhe emigrantët e besimeve të tjera fetare me të njëjtën rrugë të mungesës së mëshirës, të cilën e kishin provuar edhe vetë.

Toka që ata pushtuan, që tani quhet Shtetet e Bashkuara, ishte dhe është një armë kyçe në planin afatgjatë të Vëllazërisë për mbizotërim botëror. Shoqëritë masonike shkuan përgjatë një ndryshimi dhe hapësire masive pas Luftës Civile Angleze dhe veçanërisht në fillim të 1700-s. Mbi këtë pikë, vetëm njerëzit, të cilët punuan si muratorë në profesion ose zanatçinj ndërtimi, do të bëheshin anëtarë masonë. Tash e tutje, Vëllazëria do të hapej për të gjithë dhe kështu lindi Frimasoneria ose Masoneria Spekulative. Sipas të gjitha gjasave, ishte Frensis Bejkëni që qëndronte si forcë përtej këtij ndryshimi thelbësor. Qendra e rrjetit frimasonik që sakaq u rrit shpejt, do të ishte një Lozhë e Madhe (hapur në Londër më 1717), e cila do të bëhej e njohur si Lozha e Madhe Nënë e Botës. Kjo ishte një qendër e manipulimit masonik, e cila nxiste themelimin e lozhave të tjera nëpër Evropë, Perandorinë Britanike dhe ndër Amerikat. Shumë variante të tjera të masonerisë ishin përfshirë në këtë zallamahi, ku përfshiheshin Riti Jorkez dhe Riti Skocez i Majkëll Ramsesit, i cili është i bazuar në sistemin e Kalorësve Templarë. Riti Skocez ka 33 gradët më të hershme dhe sot ka ndikim të fuqishëm në politikë, ekonomi, ushtri dhe shërbimet e sigurisë së Britanisë, Evropës, Shteteve të Bashkuara dhe shumë vendeve të tjera. Nju Jorku ishte pagëzuar me këtë emër sipas Ritit të Jorkut të Frimasonerisë.

Plani i Vëllazërisë ishte të themeloheshin Shtetet e Bashkuara të Amerikës, të pavarura nga qeveria britanike, por në varësi të Vëllazërisë. E inkurajuar nga Lozha e Madhe Nënë e Londrës, lozhat frimasonike në kolonitë e Amerikës filluan të komplotonin dhe të bënin propagandë kundër sundimit britanik. Ishte projektuar një krizë ekonomike, më së paku përmes një lufte midis Britanisë dhe Francës. Si pjesë e këtij plani erdhi dëshpërimi dhe nevoja për arkëtime në buxhet, ndaj qeveria britanike imponoi taksa të larta dhe tatime mbi kolonitë amerikane. Ky ishte një operacion i krijuar dhe i koordinuar prej Elitës Botërore, operacion i cili është përsëritur herë pas here. Rrjeti në Britani, ashtu si edhe në çdo vend tjetër, përfshinte bankierët kryesorë, disa politikanë dhe më të rëndësishmit, këshilltarët e tyre politikë. Ata në fshehtësi projektuan ngjarje, të cilat shkaktuan një krizë ekonomike në Britani. Pastaj ata këshilluan qeverinë britanike se e vetmja mënyrë për të dalë nga kjo situatë ishte vendosja e taksave më të larta mbi kolonitë amerikane. Në të njëjtën kohë, ushtria amerikane e Vëllazërisë ishte e orientuar të kritikonte dhe rriste kundërshtimin kundër këtij veprimi dhe ta kthente këtë zemëratë në kërkesa për pavarësi nga Britania. Tregohej mbi sipërfaqe, si dhe në librat e historisë, sikur Britania ishte kundër kolonive amerikane. Në fakt, i njëjti rrjet ishte duke i manipuluar të dyja krahët. Ky e kishte hallin se si të krijonte luftërat dhe revolucionet kryesore, të cilat ne do të mund t’i shihnim më vonë. Kjo strategji ishte përshkruar shumë mirë prej P. Sedirit në veprën e vet Histoire et doctrine des Rose-Croix, të botuar në Paris më 1910:

“E pazonja për të kontrolluar fatet mbi Tokë në mënyrë të hapur, ngaqë qeveritë do të rezistonin, kjo aleancë mistike mund të veprojë vetëm përmes shoqërive të fshehta… Kështu, këto u krijuan dora-dorës nga nevoja që lindi, u ndanë në grupe të dallueshme, grupe të ngjashme në opozitë, ndonjëherë duke iu bërë avokatinë shumicës së politikave kontradiktore, në fe, politikë, ekonomiks dhe literaturë; por ato janë që të gjitha të lidhura, të gjitha të drejtuara nga një qendër e padukshme që e fsheh fuqinë e saj, aq sa kërkon që me këtë mënyrë t’i ndryshojë të gjithë skeptrat mbi Tokë”.

Kundërshtimi i kolonive amerikane e çoi qeverinë britanike t’i tërhiqte taksat e reja, përveç asaj të çajit, por Vëllazëria nuk do t’ia lejonte vetes qetësimin e zemëratës. Anëtarët e Lozhës Frimasone Shën Endrju në Boston, të drejtuar nga Xhunior Varden, Pol Rever , të maskuar si amerikanë vendas “indianë”, flakën kutitë e çajit në liman për të protestuar kundër taksës mbi çajin. Partia e Çajit të Bostonit, siç u bë e njohur, ishte klloçitur ndërkohë gjatë një darke në shtëpinë e vëllezërve Bredli, të cilët ishin që të dy anëtarë të Lozhës së Shën Endrjusë. Çasti i luftës për pavarësi grumbulloi forcë derisa këto do të bëheshin të pandalshme.
Revolucionarët kryesorë dhe ata që nënshkruan Deklaratën e Pavarësisë më 1776, ishin pothuajse të gjithë frimasonë. Xhorxh Uashington triumfuesi, shef-komandanti i ushtrive amerikane dhe presidenti i parë i Shteteve të Bashkuara të Amerikës ishte frimason i një rangu të lartë dhe të gjithë, por veçanërisht dy nga gjeneral brigadierët e tij në luftë ishin masonë. Frimasoni i mirënjohur dhe historiani frimasonik, Manly P. Hall, thotë se nga pesëdhjetë e gjashtë burrat që nënshkruan Deklaratën e Pavarësisë, afërsisht pesëdhjetë ishin të njohur që ishin frimasonë dhe vetëm një dihej që nuk ishte i tillë”. Një studiues tjetër, Enrike de Vinsente, thotë se pesëdhjetë e tre nga nënshkruesit ishin frimasonë dhe se shtatëmbëdhjetë presidentë, duke filluar me Uashingtonin, kanë qenë anëtarë të Urdhrit. Presidenti i dytë, John Adams, i përkiste një shoqërie sekrete të njohur si Dragonjtë, e quajtur sipas linjave të energjisë magnetike në rrjetën e energjisë së Tokës. Ai studioi përfshirjen e gjeometrisë së shenjtëruar në rrjetën e energjisë dhe mësoi se si të shfrytëzonte përmbajtjen që ajo zotëronte.

Një nga udhëheqësit e revolucionarëve dhe etërit themelues të Shteteve të Bashkuara ishte Benjamin Franklin, i pari Mjeshtër i Madh i frimasonëve të Pensilvanisë. Ai do të bëhej një mik i Sër Frensis Dashvud, kancelar i Thesarit Britanik dhe themelues i shoqërisë sekrete të quajtur Klubi i zjarrit të ferrit. Franklini do të bëhej anëtar së bashku me kryebashkiakun e Londrës, djalin e kryepeshkopit të Kentërberit dhe Princin e Uellsit. Ai udhëtoi në Francë për të arritur sukses nëpërmjet mbështetjes së frimasonëve francezë për Revolucionin Amerikan dhe siguroi shërbimet e frimasonit gjerman, baronit Von Streube, i cili shërbente në ushtrinë e Frederikut të Madh të Prusisë. Baroni do të luante një pjesë të rëndësishme në fitoren e kolonistëve mbi Britaninë. Lidhjet e Franklinit me Vëllazërinë franceze ishin shumë të afërta dhe ai do të bëhej një anëtar me sërë të lartë në Lozhat e Shën Janit dhe Nëntë Motrat, të cilat në ligë me Lozhën e Madhe të Orientit në Paris, do të kenë tërhequr këmbëzën e Revolucionit Francez më 1789. Franklini u bë Mjeshtër i Madh te Nëntë Motrat. Një nga revolucionarët kryesorë në Francë, Markez de Lafajet, ishte një mik i Franklinit dhe e mbështeti atë dhe kolonistët gjatë Revolucionit Amerikan.

Figura 4: Kartëmonedha e dollarit të ShBA-së me simbolin e saj klasik të Vëllazërisë me origjinë nga antikiteti.
Frimasonët manipuluan dhe fituan Luftën për Pavarësi dhe më pas morën kontrollin e ShBA-së. Ata dhe grupe të tjera të Vëllazërisë kurrë nuk e kanë pranuar këtë kontroll deri në ditët e sotme. Më vonë do të bëhej e qartë se, kur etërit themelues porositën një projekt për Vulën e Madhe të Shteteve të Bashkuara, ajo do të përfshinte simbolet klasike të Vëllazërisë (Gardiani i Burgut), që shkonte mbrapa në histori tek Egjipti i lashtë e përtej, duke përfshirë piramidën dhe syrin gjithëvështrues. Sipër dhe poshtë këtij simboli janë dy fraza latine: Annuit Coeptis dhe Novus Ordo Seclorum. Këto përkthehen: “Njoftojmë krijimin” e “Një Rendi të Ri të Epokës”. Me fjalë të tjera, shpallim krijimin e Rendit të Ri Botëror. Themelimi i Shteteve të Bashkuara ishte një hap i madh përpara në planin për fuqinë botërore të përqendruar. Sot, kjo pjesë e vulës mund të gjendet mbi çdo kartëmonedhë dollari (shih figurën 4) dhe kjo në mënyrë të qartë tregon faktin se Elita kontrollon ekonominë amerikane dhe gjithçka tjetër. Vendimi për të përcaktuar simbolin e piramidës/Rendit të Ri Botëror te dollari, ishte marrë prej frimasonit të gradës së 33-të, Franklin D. Ruzveltit, më 1935, me mbështetjen e plotë dhe inkurajimin e zëvendëspresidentit të tij, Henry Ëallace, një tjetër mason i gradës së 33-të. Zotin Ruzvelt do ta hasim shumë herë në tekst në kapitujt e tjerë. Flamuri amerikan, yjet dhe shiritat, ishin projektuar gjithashtu si pasqyrim i simbolizmave të Vëllazërisë ashtu si edhe Statuja e Lirisë, dhuruar frimasonëve amerikanë prej Urdhrit Masonik të Orientit të Madh Francez (Iluminati). Ndërsa lidhjet “zyrtare” dukeshin se çalonin midis Britanisë dhe Shteteve të Bashkuara pas luftës, ato midis shoqërive të Vëllazërisë amerikane dhe familjeve në pushtet, nga njëra anë, dhe atyre të vëllezërve në Britani e Evropë, nga ana tjetër, u bënë edhe më të fuqishme, përmes rrjetit të fshehtë. E përsëris, unë nuk po them se të gjithë ata që u përfshinë në luftën për Pavarësinë e Amerikës ishin të motivuar negativisht, as që të gjithë pjesëtarët e lozhave të Vëllazërisë janë të ngjashëm në mendim. Shumica atëbotë u bindën se ishin duke bërë veprimin e duhur, sipas mënyrës së tyre. Shpesh nuk është veprimi, por motivimi mbrapa veprimit, çka rrekemi të shohim. Që një vend të pronësojë dhe kontrollojë një vend tjetër, kjo është tepër e gabuar, sipas pikëpamjes sime. Por ne kemi nevojë të shohim në drejtim të një motivimi dhe axhende më të madhe, përtej një kursi veprimi dhe të shohim shumë me kujdes se çfarë do të jetë alternativa e propozuar.

Kontrolli i Amerikës nga monarku dhe qeveria britanike ishte zëvendësuar me kontrollin e saj prej një vëllazërie të fshehtë me një përparim të madh të lirive njerëzore, por këtu është me vend të kujtojmë një pikë - se një transferim i fuqisë dhe kontrollit mund të jetë (si një gjendje e pandryshueshme) e justifikuar nën flamurin e zgjerimit të lirive njerëzore. Lufta amerikane për pavarësi ishte e para në serinë e “revolucioneve popullore”, të krijuara dhe financuara prej Vëllazërisë. Plani ishte të shteronte fuqinë e monarkëve. Unë nuk do të isha kundër këtij plani, nëse kjo do të ishte bërë me paqe dhe me një mbështetje popullore të vërtetë. Por në vend të “pushtetit për popullin”, monarkët ishin zëvendësuar me një tjetër diktaturë, të quajtur komitetet revolucionare, komunistët, fashistët ose më delikatja e quajtura “demokraci”, që në të vërtetë ishte dhe është sundim prej Elitës. Le ta përmbledhim se kush jemi ne. Një strukturë piramidale e qenieve njerëzore ka qenë krijuar nën ndikimin dhe projektimin e manipulatorëve negativë të Dimensionit të Katërt, Gardianët e Burgut. Ata kontrollojnë klikën njerëzore në majë të piramidës, të cilën unë e kam pagëzuar si Elita Botërore. Këta, nga ana e tyre, manipulojnë nivelet më të ulëta të rrjetit, brenda të cilave ju do të gjeni shumicën e vendimmarrësve kryesorë kombëtarë dhe botërorë në politikë, bankë, industri, tregti, media, ushtri etj. Gardianët e Burgut manipulojnë Elitën, Elita manipulon rrjetin e Vëllazërisë dhe rrjeti i Vëllazërisë manipulon botën. Çdo nivel më i ulët nuk ka dijeni për çka di niveli më lart tij dhe asnjëri prej tyre nuk e di se çfarë njohurish zotërojnë Gardianët e Burgut. Është një parajsë e manipulatorëve, me shumicën e popullit brenda rrjetës, që nuk e dinë se pjesë e kujt janë ose cili do të jetë qëllimi final.

Ju mund ta përshkruani atë simbolikisht si një pamje të qartë (JT-sh), që po manipulon me pamje pjesërisht të qartë (Elitën botërore/Vëllazërinë), që pastaj manipulon të verbrit (masa njerëzore). Tashmë me Shtetet e Bashkuara të krijuara dhe në duart e Vëllazërisë, kontrolli i botës do të përparonte, madje më shpejt se sa më parë.

[baaroar]

Kapitulli 3
Fuqia e letrës

Plani për Rendin e Ri botëror dhe kontrollin global lëvizi në një stad të ri me lindjen e “parasë së çuditshme”. Ky është një proces, sipas të cilit, bankat huajnë para që nuk ekzistojnë (kreditimi) dhe ju ngarkojnë ju me interes për të. Nëse jepni diçka që nuk ekziston dhe kërkoni që unë t’ju paguaj për të, ju do të merrni parasysh ndërhyrjen e policisë. Nëse unë ju jap diçka që nuk ekziston dhe ju them se, nëse ju nuk më paguani për këtë, atëherë do t’ju thërras në gjykatë dhe do t’ju sekuestroj pronën, ju mund të thoni se jetojmë në një shtet fashist. Në fakt, kjo që ju përshkrova është sistemi i bankingut botëror dhe mënyrat përmes të cilave edhe popujt, edhe qeveritë janë duke u zvarritur në borxhe. Po me çfarë barazohet borxhi? Me kontrollin.

Ndër bankierët e parë të botës moderne ishin Kalorësit Templarë. Ata ishin bërë shumë të pasur prej mbështetjes së kryqëzatave prej të krishterëve dhe prej trashëgimive nga njerëzit, të cilët shumë shpesh shpresonin të zinin një vend në parajsë. Ata kishin organizatat më të fuqishme në çdo vend, në të cilin u themeluan, kurse tempujt e tyre në Paris dhe në Londër do të bëheshin qendra financiare. Përfundimisht, mbreti Filip IV i Francës, në bashkëpunim me papa Klementin V, shkatërruan templarët dhe vodhën pasurinë e tyre për të paguar borxhet dhe, ashtu siç e kam skicuar te vepra ime tjetër, Rebelimi i robotit, ka edhe gjasa të tjera të arsyetuara për këtë veprim. Mjeshtri i Madh i Templarëve, Zhak de Molei, u dogj në turrën e druve dhe Urdhri më pas kaloi në ilegalitet për të punuar dhe për të komplotuar në fshehtësi brenda organizatave të tjera. Bota e krishterë e kishte mallkim fajdenë (ngarkesën e borxhit me interes), por me kalimin e shekujve, kjo u harrua dhe sistemi i bankingut, i cili sot kontrollon njerëzimin, filloi të zhvillohet.
Monedha e këtyre kohëve ishte një metal i çmuar (siç është ari dhe argjendi) dhe për arsye sigurie, zotëruesit filluan ta depozitojnë pasurinë e tyre monetare te arpunuesit, të cilët kishin dhoma me ndërtime të përshtatshme për të siguruar depozitat në kasaforta të sigurta. Argjendarët duhej të lëshonin fatura në letër për arin dhe argjendin që u ishte lënë si depozitë në ruajtje dhe pronarëve të vërtetë do t’u paguhej borxhi i marrë nëpërmjet tërheqjeve të porcioneve të “depozitave”, sipas nevojave. Duket qartë se ky ishte një proces kaba për të lëvizur gjithë këto metale tutje e tëhu, ndërsa faturat e letrës do të bëheshin lehtësisht të pranueshme si monedha. Ari dhe argjendi kishin filluar të qarkullonin gjithnjë e më pak, por zotëruesit e tyre i këmbyen ato me lëshimin e faturave (“para”) për të paguar borxhet. Po në këtë mënyrë sot bëhen pasuri të mëdha prej lëvizjes së thjeshtë të numrave midis një skedari kompjuteri dhe një tjetri.

Arpunuesit dhe pronarët e tjerë të dhomave të sigurta filluan ta kuptojnë se, ndonjëherë, vetëm një pjesë e vogël e arit dhe argjendit tërhiqej prej depozituesve. “Kështu”, menduan ata, “përse të mos lëshojmë dëftesa (para) për njerëzit e tjerë, të cilëve nuk do t’ua japim arin dhe argjendin dhe t’i ngarkojmë me interes për këto fatura?” E vetmja mënyrë që hileja të dështonte, ishte që ata të lëshonin shumë dëftesa dhe secili do të paraqitej në të njëjtën kohë për të tërhequr depozitat në ar dhe argjend. Ata filluan të lëshonin më tepër fatura për zotëruesit e arit dhe argjendit, se sa shuma e arit dhe argjendit që kishin depozituar në kamaret e tyre. Shumica e faturave që lëshuan (prej të cilave fituan interes) ishin të lidhura me arin dhe argjendin, të cilin “bankat” nuk e kishin. Por derisa vetëm një sasi e vogël e metaleve tërhiqej në të njëjtën kohë, ata ishin në rregull. Por ata nuk mund të lëshonin shumë njësi të vogla letre në pafundësi për arin dhe argjendin që nuk ekzistonte dhe as t’i ngarkonin ato me interes. Kështu, me një fjali, ju keni një përshkrim të sistemit të sotëm të bankingut, i cili kontrollon botën.

Njerëzit dhe qeveritë janë fundosur në borxhe dhe dëshpërimisht përpiqen të paguajnë interes mbi paratë që kurrë nuk kanë ekzistuar, nuk ekzistojnë dhe kurrë nuk do të ekzistojnë. Është llogaritur se mesatarisht, për çdo £1 000 që një bankë merr nga klientët, e jep hua (dhe e ngarkon atë me interes) më së paku për £10 000! Ajo është në gjendje ta bëjë këtë përmes një sistemi thyesor (fractional reserve system), çka do të thotë se ato duhet të mbajnë një fraksion (të themi një të dhjetën) e depozitës së tyre totale në bankë, ose “rezervën”. Ato veprojnë kështu pasi nuk mendojnë se klientët do t’i kërkonin shumat e tyre në të njëjtën kohë. Në shumicën e vendeve ku bankat mirëfunksionojnë, ka rregulla ose ligje, të cilat e lejojnë një bankë që t’ua u përplasë derën nëse shumë njerëz kërkojnë paranë e tyre në të njëjtën kohë. Banka i krijon këto para jashtë atmosferës delikate prej printimit të numrave mbi një ekran kompjuteri. Një copë e majme e taksave tuaja shkon te bankat për të paguar interes mbi paratë e krijuara në këtë mënyrë, kur këto taksa mund të përdoreshin për të lehtësuar varfërinë dhe urinë si dhe të krijonin mundësi më të gjera. Në fakt, nëse sistemi i parasë do të ishte strukturuar për t’i shërbyer popullit dhe jo bankierëve, do të ishte një rast i mirë për të thënë se të gjitha taksat do të merrnin fund.

Dredhia me të burgosurin është plotësuar me faktin se, nëse ju dështoni në pagesat e interesave mbi paranë që nuk ekziston, banka mund t’iu marrë makinën, shtëpinë si dhe prona të tjera... një pasuri e cila ekziston. Kujtoni, gjithashtu, se ndërsa ju jeni duke marrë hua një llogari të sigurt nga banka, ju do të ktheni mbrapsht më tepër se kaq, interesin. Nga rrjedh ky interes? Ai vjen nga bollëku dhe krediti botëror. Kështu, me çdo hua të ripaguar mbrapsht te banka, qysh kur filloi ky sistem, pagesat e interesave kanë qenë thithësit e pasurisë dhe parasë botërore në sistemin e bankingut. Me çdo borxh të ripaguar, kontrolli i këtij sistemi është fuqizuar. Kjo e lejon sistemin e bankingut, të kontrolluar prej Elitës Botërore, të japë hua, madje në shuma edhe më të mëdha nga paratë që nuk ekzistojnë dhe t’i plandosin gjithnjë e më shumë njerëzit në borxhe.
Shekulli XVIII bëri një hop thelbësor përpara për ambiciet e Elitës Botërore, Vëllazërisë, ndërsa ky sistem bankingu u zgjerua, veçanërisht me lindjen dhe ngritjen e shpejtë të mbizotërimit të Shtëpisë Rothsçajlld. Pak organizata në kohët moderne i kanë shërbyer ambicieve të Vëllazërisë më tepër se sa kjo shtëpi. Këtë emër do ta hasni në sa e sa raste në gjysmën e parë të librit (pasi aty shpjegoj se si Gardianët e Burgut manifestojnë kontrollin e tyre mbi nivelin fizik), por unë duhet ta përmbush këtë përkushtim me një tregim të shkurtër të historisë Rothsçajlld.

Mayer Amschel Bauer, më vonë Rothsçajlld, lindi më 1743 në Frankfurt, Gjermani. Ai u martua me Gutle Schnaper më 1770 dhe ata patën një familje të madhe me pesë djem dhe pesë vajza. Ai u shkollua për rabin, por më pas punoi për bankën Openheimer në Hanover dhe më vonë u bë fajdexhi, i cili veproi si agjent për Uilliamin IX, Lendgreiv i Hesse-Cassel. Më 1785, Uilliami trashëgoi pasuri të madhe familjare në Evropë, të llogaritur në afro 40 milionë dollarë. Një pjesë e saj ishte akumuluar prej trupave me qira për Britaninë për të luftuar në Luftën për pavarësinë amerikane të projektuar nga Vëllazëria.
Perandoria Rothsçajlld ishte ngritur nga paraja e përvetësuar prej Majer Amshelit nga Uilliami, që ua pat vjedhur ushtarëve, të cilat ua dha me qira jashtë shtetit Britanisë. Paraja, e cila ndoshta llogaritej te tre milionë dollarë, ishte dhënë prej qeverisë britanike për Uilliamin që të paguante ushtarët, por ai i mbajti ato për vete. Uilliami ia dha paratë e tij për t’i fshehur nga ushtria e Napoleonit, Rotsçajlldit, por ky i dërgoi ato në Angli me djalin e tij, Nathanin, për të themeluar në Londër degën e perandorisë së familjes. Nathani e përdori paranë për të blerë një sasi të madhe ari nga Kompania e Indive Lindore dhe më pas e përdori këtë ar për të financuar veprimin heroik të ushtrisë së Dukës së Uellingtonit. Nathani e manipuloi situatën në këtë mënyrë, nëpërmjet së cilës do të fillonte pasurimi i pafund i Rothsçajdëllve. Ne duhet t’ju kujtojmë se paraja, si gjithçka tjetër, është energji. Ajo mund të përdoret për qëllime pozitive ose negative dhe mban energjinë e “qëllimit” përtej saj. Ndërtimi i Shtëpisë së Rothsçajdëllve mbi paratë e përvetësuara prej një përvetësuesi, do të thotë se perandoria ishte ndërtuar qysh nga fillimi bazuar mbi një energji negative.

Si përgjigje e krimit të mirorganizuar financiar të Nathanit, degë të Shtëpisë Rothsçajlld ishin ngritur në Berlin, Paris, Vjenë dhe Napoli. Fëmijët e Majerit ishin vendosur me detyra në secilën prej tyre. Sot, holdingjet e Rothsçajdëllve thuhet se janë Fondi i pesë shigjetave i Kuraçaos dhe Korporata e pesë shigjetave të Torontos, Kanada. Emri vjen nga një simbol i Rothsçajlldëve, një shqiponjë me pesë shigjeta në kthetrat e saj, çka simbolizon pesë djemtë. Pasuria u shtua prej hopit kolosal nga manipulimi që Rothsçajlldët iu bënë qeverive dhe nga të vepruarit përmes rrjetit të Vëllazërisë për të sajuar luftëra dhe revolucione, shpesh duke iu huajtur para të dyja krahëve të konfliktit të ardhshëm. Ju do ta shihni se kjo do të bëhej një praktikë e pandryshueshme për elitën e bankingut. Është e lehtë të krijosh konflikt dhe luftë; ju keni nevojë të kontrolloni vetëm diktatorin ose qeverinë, të siguroheni se ata zotërojnë mënyrat për të ndërtuar një ushtri të fortë dhe pastaj inkurajojini ose i udhëzoni ata të pushtojnë vende të tjera. Është e kuptueshme se këto vende do ta mbrojnë veten dhe menjëherë ju do të keni një luftë!

Kam dëgjuar të thuhet se asnjë nuk fiton nga luftërat, por kjo nuk është tërësisht e saktë. Bankierët fitojnë në çdo rast... me pak fjalë. Ata u japin hua para që nuk ekzistojnë, të dyja krahëve dhe arrijnë fitime të mëdha mbi interesat. Ata kontrollojnë edhe krahët e fabrikantëve, me të cilët të dyja anët shpenzojnë paranë e çuditshme, që ua kanë dhënë hua bankierët. Në këtë mënyrë, ata rimarrin paratë e tyre përmes kompanive të armatimit, ndërkohë që vazhdon ngarkimi me interes mbi huanë fillestare të qeverive. Pastaj, kur dy ose më shumë vende shkretojnë njëri-tjetrin me ndihmën e parave të ofruara nga bankat, të njëjtat banka u huajnë atyre akoma edhe më shumë para që nuk ekziston për të rindërtuar vendin e tyre të shkatërruar dhe infrastrukturën. Kjo sjell akoma edhe më shumë fitime për bankat dhe përmes huasë, atyre iu dhurohet kontrolli i këtyre vendeve dhe i popujve të tyre. Perandoria Rothsçajlld do të bëhej shumë e zonja për manipulime të tilla, ashtu siç bëri në Amerikë me J. P. Morganin, perandorinë Rokfeler dhe shumë të tjerë, të cilët, nëse ju shikoni përtej fasadës së organizatave dhe tymit të ekraneve, ato janë të kontrolluara prej shumë pak familjeve dhe individëve. Ka prova për të pretenduar se, në fakt, Shtëpia e Rothsçajlldëve ishte mbrapa të dyja këtyre bizneseve dhe perandorive të bankingut, një tregues ky i madhështisë së Rothsçajlldëve që synonin të fshihnin zgjerimin e fuqisë së tyre dhe përpiqeshin të kontrollonin mbrapa pushtetarëve në fasadë dhe organizim.

Por bankierët nuk mund t’i bëjnë të gjitha këto vetë. Ata kanë nevojë për rrjetin e Vëllazërisë për të manipuluar rrethanat në të cilat do të shpërthejnë konfliktet. Rothsçajlldët kanë qenë për mjaft kohë tifozë të Frimasonerisë dhe Napoleon Bonaparti ka qenë rrethuar prej frimasonëve, të cilët e këshillonin për politikat dhe ekspanzionizmin e tij. Ata e bindën që të pushtonte Egjiptin dhe të grabiste qytetet e lashta për njohjet dhe artifaktet që ato zotëronin, të cilat ishin të shenjta për ritualet frimasonike dhe legjendat. Napoleoni solli me vete në Paris një obelisk egjiptian, si pjesë e kësaj grabitjeje. Frimasonët britanikë e bindën qeverinë e tyre të bënte të njëjtën gjë dhe, si rezultat, ky obelisk, i njohur si Shigjeta e Kleopatrës, u vodh, madje, ende sot qëndron në Londër. Aventurat e Napoleonit ishin shfrytëzuar mirë prej Vëllazërisë dhe bankierëve të tyre. Në librin e tij, Rothsçajlldët, historiani Xhon Rives tregon se si Nathan Rothsçajlldi përjetoi rezultatin e betejës së Vaterlosë më 1815 dhe e pa se si Uellingtoni i mundi ushtritë e Napoleonit. Nathani pastaj vrapoi me kuaj për në kanalin anglez dhe bursën e Londrës. Këtu, duke parë me ligësi panikun goditës dhe hidhërimin, shpalli njoftimin se Uellingtoni ishte mundur. Ai u bë bindës për këtë, pasi vetë shiti disa stoqe aksionesh me çmime të ulëta, qesharake. Kjo solli si rezultat një panik në bursë ku gjithkush, në mënyrë dëshpëruese, përpiqej të shiste të vetat me çfarëdo çmimi që të mundej. Në fshehtësi, Nathani dhe shtëpia e Rothsçajdëllve i blenë këto stoqe më pas për një çapë buke. Në atë kohë, pa telefon ose telegraf, duheshin disa ditë që lajmet të depërtonin në Londër, kur, në fakt, Uellingtoni kishte fituar. Bursa menjëherë u ngrit dhe u turr përpjetë. Nathani i shiti stoqet, të cilat i pati fituar me fshehtësi dhe korri kështu fitime të majme. E njëjta metodë bazë është përdorur qysh atëherë dhe ende përdoret sot për të manipuluar tregjet financiare. Paniqet e bursës nuk janë të rralla. Ato janë projektuar për të shpartalluar gjithsecilin, me përjashtim të atyre që e kanë krijuar atë. Ardhja e perandorisë Rothsçajlld ishte përmbledhur te fjalët e Majer Amshelit kur ai do të thoshte: “Më jepni kontrollin e monedhës kombëtare dhe për mua s’do të ketë rëndësi se kush i bën ligjet”.

Nathan Rothsçajlldi mori në dorë fatin Rothsçajlld dhe ndikoi në nivele të reja. Është meritë e tij që u shumëfishua kapitali i saj 2 500 herë në kursin e pesë viteve. Ai themeloi koncernin e bankingut privat N. M. Rothsçajlld dhe Bijtë në Londër me degët e veta në Paris, Berlin, Vjenë dhe Napoli. Ky veprim kishte për qëllim të operonte në bursa dhe të jepte borxhe për qeveritë dhe të tjerët. Ai do të bëhej agjent dhe menaxher për bankat, hekurudhat, prodhuesit e armëve dhe korporatat e të gjitha llojeve. Prej kësaj erdhën degët e kompanisë, të cilat morën emra të ndryshëm për të fshehur zgjerimin e ndikimit së Rothsçajlldëve, fuqisë dhe infiltrimit të tyre. Kjo është njëlloj me operimin e sistemit të sotëm financiar, me një pakicë në qendër që përdor fronte dhe emra të ndryshme në pafundësi, për të njëjtën organizatë. Thjesht shikoni emrat e dyqaneve në qendrën e një qyteti mesatar; nëse do të shihni se kush i zotëron ato, do të zbuloni se janë grupe të njëjta të vogla. Ju do të zbuloni të njëjtin fakt te paraqitja me emra të ndryshëm të pluhurave larës dhe produkteve të tjera nëpër supermarkete. Në Amerikë, perandoria Rothsçajlld ishte paraqitur prej kompanive si Kahn, Loeb dhe Co dhe kështu njëlloj ka gjasa, sipas shumë studiuesve, se kompanitë amerikane siç janë ato të J. P. Morgan, Speyer dhe Lehman, gjithashtu kanë qenë kontrolluar gjerësisht prej Rothsçajlldëve. Kryeministri Benxhamin Dizrael ishte shumë i afërt me familjen Rothsçajlld. Këta të fundit i dhanë borxh qeverisë së tij 4 milionë paundë për të blerë një zonë të rrethuar në Kanalin e Suezit më 1875. Novela e Dizraelit, Koningsbaj (Conningsby), duket qartë se është e bazuar mbi historinë e familjes. Personazhi Sidonia, në pasazhin e mëposhtëm, është në të vërtetë Nathan Rothsçajlldi:

“Ai arriti këtu [Londër] pas paqes së Parisit me një kapital të madh. Ai e siguroi gjithë këtë sasi me kreditimin e Vaterlosë, ngjarje e cila e bëri atë një nga kapitalistët më të mëdhenj në Evropë… Ai mori fitimin që i takonte mendjemprehtësisë së tij. Evropa i kërkoi para dhe Sidonia [Nathani] ishte gati për t’ia dhënë hua Evropës. Franca donte shumë, Austria akoma edhe më shumë, Prusia pak, Rusia ca miliona; Sidonia do t’i furnizonte që të gjitha ato. I vetmi vend, të cilin ai nuk e kreditoi ishte Spanja; ai ishte paraqitur tepër mirë me burimet e veta.

“…ai themeloi një vëllazëri ose me kushërinj të afërt, te të cilët do të kishte besim, për shumën e kapitaleve themelore. Ai ishte lord dhe mjeshtër i tregjeve të kapitalit botëror dhe, sigurisht, një lord virtuoz dhe mjeshtër për gjithçka tjetër. Në kuptimin e plotë të fjalës, ai mbante peng të ardhurat e Italisë Jugore dhe monarkët apo ministrat në të gjitha vendet u bënin korte këshillave të tij dhe drejtoheshin prej këshillave të tij”.

Ose siç e thekson historiani Xhon Rives në veprën e tij Rothsçajlldët:

“Pak do ta kishin parashikuar se ky djalë i Majer Amshelit, në pak vitet që do të rridhnin, do të ushtrohej për një ndikim të pacak, saqë paqja e kombeve do të varej prej një të lëkunduri të kokës së tij; se kontrolli i fuqishëm që ata ushtronin mbi tregjet monetare evropiane do t’u jepte mundësinë e pozicionimit si arbitra të paqes dhe të luftës, derisa ata, për qejf të tyre, mund të refuzonin ose të furnizonin mjetet e kërkuara për të vazhduar një fushatë.

“Por kjo që mund të duket e pabesueshme, në fakt, vinte prej ndikimit të tyre të paanë, të kombinuar me pasurinë dhe kreditin e tyre të pafund, çka u jepte mundësinë për të vepruar ndaj firmave ekzistuese jo shumë të fuqishme, për t’i kundërshtuar ato për një kohë të gjatë, me qëllim që t’i ngutnin aq sa duhej për t’ua u thithur një biznes, të cilin Rothsçajlldët ua i kishin refuzuar. Për të fituar këtë pozicion të lartësuar, Majer Amsheli dhe bijtë e tij kërkuan bashkëveprimin me shtetet, por me ndonjë prej tyre, i cili ishte ngjitur në saje të mbështetjes së tij dhe që i shtrinte tepër përmasat e ambicies së vet, ai do të sillej si i pavarur në të gjitha ndihmat e mundshme dhe do të vepronte me to me lirinë më të madhe, ndërsa shtetet mbeteshin në një pozicion lutës te këmbët e tij”.

Zgjerimi i ndikimit së Rothsçajlldëve që nga kjo kohë është rritur dukshëm. Kur vdiq Nathani, djali i tij më i madh, Lioneli, u vendos si drejtues i N. M. Rothsçajlld. Lioneli eci para në kreditimet për qeveritë britanike dhe amerikane, si dhe për të tjera qeveri si ajo e Egjiptit. Kjo përfshinte një borxh prej rreth 80 milionë dollarësh për Britaninë për të financuar luftën e Krimesë (e projektuar nga Elita), në të cilën vdiqën dhjetëra e mijëra njerëz. Lioneli veproi edhe si agjent i qeverisë ruse për 20 vjet.. Ai u zëvendësua prej djalit të tij të madh, Nathan Mayer, i cili do të bëhej i pari Lord Rothsçajlld, kur ai u ngrit në dhomën e lordëve dhe mori një karrige në Dhomën Britanike të Lordëve, më 1885. Lordi i parë Rothsçajlld do të bëhej drejtues i Bankës së Anglisë, me një fuqi të patreguar për të ndikuar në sistemin botëror financiar. “Zonja e vjetër e Thridnidël Strit” - siç është quajtur Banka e Anglisë, ka qenë dhe mbetet një armë në dorë të Elitës Botërore. Përfaqësuesit Rothsçajlld nëpër botë vazhduan të manipulonin ngjarjet duke përdorur fuqinë e tyre, për t’i shërbyer axhendës afatgjatë, e cila pasqyronte atë të Vëllazërisë: mbizotërimin botëror.

E vendos theksin këtu për të hedhur dritë mbi faktin se pjesa e luajtur prej Rothsçajlldëve nuk është një model për të sharë gjithë popullin çifut si një të tërë, shumica më e madhe e të cilit nuk e ka idenë se çfarë po ndodh dhe sigurisht nuk do ta mbështetnin nëse do ta dinin. Shumë nga anëtarët e familjeve që unë do të përmend, si Rothsçajlldët, Rokfelerët etj., nuk e dinë planin e lojës, asnjëri. Janë disa që i kontrollojnë perandoritë e tyre, të cilat unë do të synoj t’i tregoj dhe jo gjithçka që e ka emrin Rothsçajlld, Rokfeler dhe të tjerë. Unë besoj se ndër vite studiuesit, të cilët kanë fajësuar gjithë konspiracionin e popullit çifut si një i tërë, janë gabuar seriozisht; njëlloj mund të thuhet edhe për organizatat çifute, pasi nuk mund të pranohet e njëjta gjë nëse ndonjë person punon në fshehtësi për Rendin e Ri Botëror, gjë që është njëlloj naive, nëse do të lejonim, - edhe më keq, - dogmën, për të errësuar të vërtetën e tyre. Ne jemi duke vënë re, sipas një drejtimi të përbashkët, një zvarritje për fuqi dhe kultin e Syrit Gjithëvështrues, i cili po mbizotëron mbi të gjitha racat dhe, sipas pikëpamjes sime, është i lidhur, - ndonjëherë njihet, ndonjëherë jo - me një forcë kontrolluese të lartë: Gardianët e Burgut të Dimensionit të Katërt.

Një rrjet bankingu i Elitës Botërore u krijua me bankat qendrore në çdo vend, duke punuar së bashku për të manipuluar sistemin kryq e tërthor Evropës dhe Shteteve të Bashkuara. Kjo do të koordinohej më vonë nga Banka e Ujdive Ndërkombëtare në Bazel të Zvicrës dhe nga 13 njerëz elitarë në Komisionin e Bankingut Ndërkombëtar në Gjenevë të Zvicrës. Vini re faktin se Zvicra gjithmonë është e distancuar në vetmi, kur Evropa shkon drejt luftës. Ky është shpjegimi. Është qendër e financimit të Elitës Botërore. Ideja e një banke qendrore në çdo vend ka qenë një frymëzim i Elitës. E para ishte Banka e Amsterdamit më 1609, që u pasua nga Banka e Hamburgut (1619) dhe Banka e Suedisë (1661), të pajisura me statute nga pasardhësit e bankierëve në Xhenova dhe Venecie. Këto përfshinin Varburgët e Hamburgut, të cilët rridhnin nga familja e Abraham del Bankos, bankierit më të madh të Venecies. Manipulatorët që qëndronin përtej Bankës së Amsterdamit qëndronin edhe përtej holandezit Uilliami i Oranzhit, i cili mori fronin e Britanisë më 1689, një manovrim i shkathët i realizuar prej manovrimeve të shoqërisë sekrete të quajtur Urdhri Portokalli. Banka e Anglisë erdhi shpejt më pas, sipas statutit të garantuar nga Uilliami më 1694. Shumë studiues pretendojnë se të gjithë monarkët e Evropës kanë një lidhje të vjetër me Uilliamin. Rezistenca kundrejt bankës e parlamentit u kapërcye kur Uilliami futi Britaninë në një luftë të kushtueshme me Francën. Nevoja për të forcuar monedhën e bëri opozitën të dorëzohej ndaj presionit të paraqitur nga banka, e cila filloi të huante para që nuk ekzistonin për qeverinë britanike. Si përfundim realizoi fitime fantastike nga të ardhurat prej paketave popullore, përmes taksës së të ardhurave dhe shfrytëzimit, madje të njerëzve më të varfër nëpër perandorinë britanike. Ishte krijuar institucioni i njohur si Komiteti i Borxhit Kombëtar (për bankat). E drejta e posaçme mbretërore për shumat e mëdha të parasë i ishte dorëzuar komitetit, të cilit i ishte dhënë gjithashtu fuqia për të këmbyer bazat e pasurisë kombëtare të arit, që i kontrollonte Elita.

Një pjesë udhëheqëse e Elitës Botërore në majë të piramidës njerëzore është grupi i njohur si Fisnikëria e Zezë, nga rridhnin edhe familje si ajo e Varburgut të Hamburgut. Ato ishin në ballë të planit për të vendosur Uilliam Oranzhin në fronin britanik dhe krijimin e sistemit të parasë, ashtu siç e njohim ne. Ata e kishin origjinën nga Guelfët, gjithashtu të quajtur të Zinj ose Guelfët e Zinj dhe sot Fisnikëria e Zezë. Ata ishin forca mbrapa normanëve, të cilët pushtuan Anglinë në betejën e Hastingsit, të drejtuar prej Uilliam Pushtuesit më 1066. Më vonë, kur ai u vendos në Xhenova, Itali, Fisnikëria e Zezë mbështeti Robert Bruce-in në pushtimin e tij të Skocisë dhe ishte po kjo linjë gjenetike dhe shoqëri sekrete, e cila i mundësoi Uilliam Oranzhit të bëhej mbret i Anglisë, Skocisë dhe Irlandës. Përmes Uilliamit, Fisnikëria e Zezë krijoi Bankën e Anglisë dhe Kompaninë famëkeqe të Indive Lindore, e cila u ngut të kapte Azinë dhe Lindjen e Largme prej Anglisë (Elitës Botërore) dhe të bëhej drejtuesja më e madhe e veprimeve të papara të drogës në botë, që s’është parë ende të përsëritet. Bashkimi politik dhe ekonomik i Anglisë e Skocisë ishte projektuar për të detyruar Skocinë në rrjetën e merimangës së parave të huajtura dhe kontrollit. Ne kemi një Mbretëri të Bashkuar me të gjitha të drejtat - e bashkuar në mbikëqyrjen e vet për të manipuluar sistemin e kontrolluar të parasë nga ana e një pakice. Bankierët e Elitës sakaq po manipulonin nëpërmjet ndikimit gjithnjë në rritje anekënd botës. Ata u përfshinë në Luftën Civile Amerikane, në të cilën financuan në të dyja anët. Rothsçajlldët e Londrës krijuan Veriun, ndërsa Rothsçajlldët e Parisit themeluan Jugun. Presidenti Abraham Linkoln kishte shtypur edhe kartëmonedha pa interes, të quajtura “greenbacks”, për të pakësuar nivelin e borxhit, me të cilin do të përballej qeveria e tij. Kjo kishte premisa shkatërruese për bankat. Nëse kjo do të vazhdonte edhe pas luftës e do të ishte përhapur edhe në vende të tjera, bankat dhe Elitat do ta kishin humbur fuqinë e tyre. Sipas shumë studiuesve, Linkolni u vra nga John Ëilkes Booth një agjent i Shtëpisë së Rothsçajlldëve. Pas vdekjes së Linkolnit përfundoi emetimi i “greenbacks”.

Edhe përpjekjet për të formuar një sistem me banking qendror në Shtetet e Bashkuara kanë qenë të debatueshme. Kundër opozitës së dy baballarëve themelues, Tomas Xhefersonit dhe Xhejms Medisonit* ishte paraqitur Banka Qendrore e parë e Shteteve të Bashkuara, në saje të manipulimit të njërit prej kolegëve të tyre, Aleksandër Hamiltonit, i cili drejtoi Bankën e Nju Jorkut. Ai mbështetej në fshehtësi prej Bankës së Anglisë dhe prej Perandorisë Rothsçajlld, e cila ishte njëlloj e ngjashme me të. Kur Xhorxh Uashingtoni, frimason i rangut të lartë, do të bëhej president më 1879-n, ai e bëri Aleksandër Hamiltonin sekretar të Thesarit. Brenda dy vjetëve, Hamiltoni siguroi realizimin e ambicies së tij me krijimin e Bankës Qendrore të ShBA-së, Banka e Shteteve të Bashkuara. Ashtu si Banka e Anglisë, kjo ishte një bankë private, e cila tani do të kontrollonte ekonominë amerikane. Banka shkaktoi trazime dhe rrëmujë si pasojë e politikave të saj. Më 1830-n, presidenti Andreë Jackson pati guximin të merrte fuqinë e Bankës së Shteteve të Bashkuara dhe fitoi. Banka e parë Qendrore e ShBA-së nuk ekzistonte më. Megjithatë, nuk do të vononte shumë dhe një tjetër e tillë do të vinte.

Në vitet e para të këtij shekulli,** Elita po komplotonte për ta rimarrë kontrollin e ekonomisë së ShBA-së, madje në një mënyrë më të plotë se më parë. Ata dëshironin dy gjëra: një bankë qendrore me kontroll kundrejt huamarrjes së kombit dhe paraqitjen e një takse federale mbi të ardhurat, për t’u dhënë kontrollin mbi të ardhurat e qeverisë. Përsëri kishte një kundërshtar serioz për këtë, por në modën klasike “e zeza është e bardhë”, ndaj ata përdorën dinakërinë kundër Kongresit dhe popullit amerikan. Së pari, Elita mbështeti zgjedhjen e presidentit Udrou Uillson*** më 1909. Ai ishte një manekin, një kukull politike dhe një Rosikrucian. Fuqia e vërtetë e administratës së Uillsonit ishte në duart e një burri të quajtur “kolonel”, Eduard Mendel Haus****, i cili ndodhej këtu vetëm që t’i shërbente Elitës. Uillsoni pati thënë se Hausi “është personaliteti im binjak”, “alter egoja ime” dhe se “mendimet e tij me të miat janë një”. Elita e udhëzonte kolonelin Haus dhe ky më pas udhëzonte Uillsonin, i cili bënte çfarë i thoshte ai. Kjo po ndodhte e gjitha nën një pretendim të sundimit të “demokracisë”.

Bankierët e Elitës u takuan në një vend të quajtur Xhekil Ajlënd në Xhorxhia, për të vendosur së bashku projektligjin që do të paraqitej për Bankën Qendrore të re të ShBA-së, Sistemin e Rezervës Federale. Ata udhëtuan me një vagon luksoz privat hekurudhor në pronësi të senatorit Nelson Aldrixh, zëri politik i Elitës në Uashington dhe gjyshi i Nelson Aldrixh Rokfelerit (katër herë kryebashkiak i Nju Jorkut dhe zv./president i ShBA-së nën presidentin Ford). Vajza e Aldrixhit, Ebi, ishte martuar me djalin e Xh. D. Rokfelerit. Katër vjet pas takimit në Xhekil Ajlënd, “edukatorët”, komentatorët dhe “historianët” e mohonin këtë takim. Tashmë kjo është pranuar, por është thënë se nuk ka qenë ngjarje për t’u shënuar. Thjesht një vrimë në ujë. Ishte koha që Elita të kontrollonte ekonominë e ShBA-së dhe popullin e saj nëpërmjet një organizate të quajtur Sistemi i Rezervës Federale, sistem i cili nuk është as federal, por as ndonjë rezervë!

Më 1902, Rothsçajlldët dërguan në Amerikë një agjent të tyrin, Pol Varburgun, me vëllanë e vet, Feliksin, në mënyrë që të “riorganizonin” bankingun e ShBA-së në përshtatje me interesat e Rothsçajlldëve dhe Elitës. Një tjetër vëlla, Maks Varburgu, qëndroi në shtëpi në Frankfurt për të drejtuar biznesin bankar të familjes. Pas mbërritjes në ShBA, Pol Varburgu u martua me Nina Loebin (të kontrolluar nga Rothsçajlldi te Kuhn, Loeb and Co), ndërsa Feliksi u martua me Frejda Shifin, vajzën e Xhakob Shifit, kreut të Kuhn, Loeb and Co. Krejt papritur të dy vëllezërit u bënë ortakë në kompani dhe Polit iu akordua një pagë vjetore prej gjysmë milioni dollarësh (në fillim të këtij shekulli!) për të përgatitur terrenin në drejtim të imponimit të Sistemit të Rezervës Federale mbi popullin e ShBA-së. Kjo lëvizje ishte drejtuar prej Rothsçajlldëve dhe në nivele më të ulëta nga partnerët e martesës së Varburgut. Këto familje bankare dhe të Elitës duket se janë të kryqëzuara kudo ku kanë pasur mundësi. Ju e dini se nëpërmjet kësaj ata i ruajnë gjenet e tyre nga rastësia, si dhe të hollat brenda familjes. Kur Xhekob Shifi arriti në Amerikë për t’u lidhur me Kuhn, Loeb and Co, ai u martua me vajzën e Solomon Loebit. Xhekob Shifi do të bëhej një nga manipulatorët kyçë në fillim të gjysmës së parë të këtij shekulli. Familjet Shif dhe Rothsçajlld ishin si një e vetme dhe ndanin një derë të përbashkët në Frankfurt në ditët e Majer Amshelit. Projektligji i Rezervës Federale do të bëhej i njohur si “Projektligji Aldrixh” dhe ishin Varburgu e Aldrixhi që organizuan koperturën e takimit në Xhekil Ajlënd. Shumë vite më vonë, Frenk Vanderlip, në atë kohë agjent i Rokfelerëve, do të thoshte:

“Pavarësisht nga pikëpamjet e mia rreth vlerës që ka përfitimi i shoqërisë nga një publicitet sa më i gjerë në drejtim të marrëdhënies së korporatave, ka ekzistuar një rast, rreth vitit 1910, kur unë u solla si ilegal - në fakt në fshehtësi - si një konspirator… Nuk besoj se do ta teproja nëse do të flisja për ekspeditën tonë të fshehtë në Xhekil Ajlënd, sipas nocionit të sotëm, në lidhje me rrethanat se si u krijua Sistemi i Rezervës Federale.”

Sistemi i Rezervës Federale është një kartelë e bankave private, prej të cilave banka e Nju Jorkut është më e fuqishmja. Në ditët e sotme ajo kontrollon ekonominë e ShBA-së dhe në këtë mënyrë jep pasoja në jetën e gjithsecilit prej nesh. Përmes degëzimeve të saj në ShBA dhe lidhjeve si ato me J. P. Morgan dhe Kuhn, Loeb and Co, perandoria Rothsçajlld kontrollonte thelbësisht bankat e Nju Jorkut dhe midis tyre Bankën e Nju Jorkut. Kjo u jep atyre kontroll mbi Sistemin e Rezervës Federale dhe ekonominë amerikane. Ky kartel i Rezervës Federale është i kontrolluar nga i emëruari si drejtor i Bordit të Rezervës Federale, të caktuar nga qeveria, gjë që përbën një tjetër mënyrë për të thënë se Elita e kontrollon atë. Karteli i huan para që nuk ekzistojnë qeverisë së ShBA-së dhe sigurohet kështu që vendi - dhe në këtë mënyrë, populli - të mbytet në borxhe ndaj bankës. Pas 1910-s, sjellja e bankave i bëri ato thellësisht antipopullore me njerëzit. Elita duhet të mendonte një mënyrë për ta bindur publikun që ky ta pranonte një goditje të beftë ndaj kombit amerikan, ndërsa ata do të mendonin se fuqia e bankave ishte dobësuar. Kështu, kur u shkrua projektligji i bankierëve, ai u prit publikisht prej politikanëve manekinë në formë kundërshtuese e me tërbim. Kjo krijoi përshtypjen sikur ky projektligj ishte një lajm i keq për bankat dhe ishte kaluar në ligjin e 1913-s, me besimin se ky e kishte mpakur fuqinë e manipulatorëve të parasë. Kjo s’ishte e vërtetë. Kjo u dha atyre një kontroll të plotë. Thjesht, sa për të qenë të sigurt, projektligjin e Rezervës Federale e vendosën me shpejtësi përpara Krishtlindjes, më 1913-n, kur shumë kongresmenë ishin në shtëpi me familjet e tyre për ditën e shenjtë.

Tashmë Elita kontrollonte huamarrjen e qeverisë së ShBA-së dhe normat e interesit, gjë që do të krijonte bumet dhe shpërthimet sa herë të dëshironte. Mënyra me të cilën ata paraqitën taksën e të Ardhurës Federale ishte edhe më e egër, ndonëse arroganca e tyre ishte për t’u admiruar. Për të kaluar në ligj, kërkohej pranimi më së paku nga 36 shtete, sepse duhet të bëhej amendament, i gjashtëmbëdhjeti i Shteteve të Bashkuara. Vetëm dy shtete e pranuan. Ju do të mendoni se në një demokraci ky projektligj do të ishte një hendek. Nuk është kështu. Kjo nuk është demokraci. Sekretari i Shtetit, Filander Knox, e informoi Kongresin për domosdoshmërinë e realizimit të marrëveshjes, prandaj taksa e të Ardhurës Federale do të bëhej “ligj”. Ose, më saktë, ky në të vërtetë nuk është i tillë. Shërbimi i të Ardhurës së Brendshme (The Internal Revenue Service - IRS), i cili mbledh taksën e të Ardhurës Federale dhe grabit pasurinë e atyre që nuk paguajnë, ka vjedhur nga populli amerikan për dhjetëra vjet dhe vazhdon ta bëjë këtë. Grumbullimi i detyruar i Taksës së të Ardhurës Kombëtare edhe sot e gjithë ditën, është i paligjshëm. Kjo taksë s’ka kaluar në ligj asnjëherë ashtu siç duhet. Më 1985-n, një biznesmen amerikan hodhi në gjyq Shërbimin e të Ardhurës së Brendshme, bazuar në sa më sipër dhe fitoi. Po paraqes një letër, e cila u botua nga revista Nexus, një botim i shkëlqyer, që hedh dritë mbi manipulimin e konspiracionit botëror. Letra e Komisionerit të Shërbimit të të Ardhurës së Brendshme për drejtorin e tij rajonal, tregon se është një provë që IRS-ja dhe qeveria e ShBA-së e dinë shumë mirë se të detyrosh njerëzit të paguajnë taksën e të ardhurës federale është vjedhje. Disa thonë se letra është një mashtrim dhe ka gjasa të jetë edhe kështu, por nëse jetoni në Amerikë, ia vlen që të merrni një këshillë profesionale mbi detyrimin e taksave tuaja.

Shërbimi i të Ardhurës së Brendshme
Departamenti i Thesarit
Për të gjithë drejtorët e distrikteve
4 prill 1985

Më 5 mars 1985 ishte regjistruar një detyrim prej evazionit në taksa në gjykatën e distriktit të Indianapolisit, Indiana të ShBA-së, prej prokurorit të ShBA-së, Xhorxh Dunkan. Detyrimi ishte shkarkuar! Avokati mbrojtës, Loëell Becraft i Huntsville, Alabama, paraqiti prova të pakundërshtueshme se Amendamenti i 16-të i Kushtetutës së ShBA-së nuk ishte ratifikuar asnjëherë në mënyrën e duhur. Ky amendament, i cili krijoi “taksën mbi të ardhurat”, ishte firmosur si ligj, pavarësisht nga defektet serioze. Në të vërtetë, vetëm dy shtete e ratifikuan amendamentin, ndërsa ratifikimi kërkonte kalimin prej 36 shtetesh. Kjo ka shkaktuar një pasojë të tillë, që çdo taksë e paguar në Thesar qysh nga 1913-a, i takon t’i kthehet çdo qytetari dhe biznesi.
Pozicioni zyrtar i shërbimit është ashtu siç ka qenë edhe më parë, të ndihmojë dhe asistojë qytetarët e Shteteve të Bashkuara. Ne nuk do ta publikojmë apo reklamojmë këtë verdikt si një kthim të menjëhershëm të parave, pasi kjo do të shkaktonte tharje të burimeve të Thesarit. Ata qytetarë, të cilët do të bëhen të ndërgjegjshëm për këtë rezultat dhe do të aplikojnë për kompensim të plotë, duhet t’i bëjnë dokumentet e tyre sa më shpejt dhe me sa më pak bujë që të jetë e mundur…
…Këshilloni secilin prej administratorëve tuaj, që të mos e diskutojnë këtë situatë me dikë tjetër. Nuk do të ketë komunikime me shkrim dhe duhet ta grisni këtë memorandum.
Sekretari i Thesarit më ka siguruar, se nuk do të ketë reduktim të forcës së punës, pasi ky aktivitet kompensimi do të dojë minimumi 5 vjet për të përfunduar. Orientime të mëtejshme do t’ju jepen sipas kërkesave të rastit.

(nënshkruar)
Roscoe L.Egger, Jr.
Përfaqësues i të Ardhurës së Brendshme


Figura 5: Kjo letër mund të jetë e falsifikuar, por ajo kuadron temat e një mashtrimi në fshehtësi.

Fuqia mbi ngjarjet politike dhe njerëzore në këtë planet ishte rritur prej kapërcimeve dhe kufizimeve, derisa ky sistem i parasë së çuditshme zhvilloi kontrollin e tij të botës. Kjo iu dha bankierëve të Elitës mundësinë për të manipuluar luftërat dhe revolucionet, pothuajse sa herë që ata të dëshironin, të lidhur me elementë të tjerë brenda rrjetit të Vëllazërisë, gjë që zhvilloi dhe madje i bëri më të përqendruar në qëllimet e tyre, gjatë të njëjtës periudhë kur lindi sistemi i bankingut. Një tjetër degë e Vëllazërisë ishte themeluar zyrtarisht nga profesori gjerman Adam Veishaupt, më 1 maj 1776, e cila kërkoi të depërtonte në të gjitha vendet e fuqishme në Evropë. Kjo u quajt Iluminati Bavarian. Termi “Iluminati” kishte kuptimin “i iluminuar ose i ndriçuar” dhe vinte që nga kohët e lashta. Iluminati i Veishauptit ishte projektuar sipas linjave të Vëllazërisë klasike me rrathët e njerëzve, në dukje të palidhur, të cilët qëndronin përtej skenës dhe pa e ditur as vetë, të gjithë manipuloheshin dhe drejtoheshin prej të njëjtës bërthamë kontrolluese në qendër. Një herë ai tha: “Fuqia e madhe e Urdhrit tonë shtrihet te fshehtësia e tij; le të mos shfaqet kurrë në emrin e vet, por gjithmonë të mbulohet prej një emri tjetër, një tjetri preokupim”. Kjo ishte një përmbledhje madhështore e qasjes së Iluminatit, Elitës Botërore. Disa studiues mendojnë se në të vërtetë ishte viti 1770 kur Veishaupti kërkoi të shpallte Iluminatin Bavarian me ndihmën fillestare të Rothsçajlldëve.

Shoqëritë sekrete të Vëllazërisë komplotuan të shkatërronin monarkitë evropiane ose duke i zëvendësuar ato me republika, ose, pak më shpesh, duke e zhvendosur fuqinë e tyre si dhe duke i fundosur ata si drejtues të thjeshtë të shtetit. Një monark i fuqishëm ishte në rregull nëse ai ose ajo i mbështetnin planet e Iluminatit, Elitës për Rendin e Ri Botëror, por nëse ata nuk e bënin këtë ose refuzonin të manipuloheshin, mbi ta reagohej si një bllok serioz, sipas planit të hartuar. Manipulatorët i vrisnin ata dhe shpresonin se pasardhësi do të luante lojën, por kjo nuk mund të vazhdonte të përsëritej pa fund. Një pikëpamje shumë më e mirë e Vëllazërisë ishte zëvendësimi i monarkive me përfaqësues të zgjedhur të popullit, të cilët do të ndërroheshin një herë në disa vjet. Nëse kontrolloni paranë dhe median, mund të kontrolloni gjerësisht: (a) se kush do të vijë në krye të partive politike dhe (b) cilët njerëz do të zgjidhen në qeveri. Ju jepni mbështetjen financiare dhe përdorni rrjetin e shoqërisë sekrete brenda të gjitha partive politike për të manipuluar zgjedhjen tuaj për në majë; aktivizoni median tuaj (të kontrolluar) për të rritur popullaritetin e atij që doni ju të fitojë në zgjedhjet e ardhshme dhe të minoni kundërshtarin e tij apo të saj. Iluzioni që të shkrin së qeshuri e që quhet demokraci, është një mjet i mrekullueshëm për Iluminatin, Elitën Botërore. Kjo ishte krijesa e tyre dhe gjëja e fundit që ju mund ta quani demokraci.

Revolucioni Francez i 1789-s ishte një grusht shteti i Iluminatit, metodat e të cilit janë ripërsëritur herë pas here për të zëvendësuar monarkitë jodemokratike me “parlamentet popullore” jodemokratike. I vetmi ndryshim midis këtyre dy formave të qeverisjes është se njëra ishte qartësisht një diktaturë, ndërsa tjetra është paraqitur si liri. Kur njerëzit janë qeverisur prej një diktatori, në çfarëdo lloj forme, arrin një kohë kur dëshira për të dhënë mendim në punët e vendit do të piqet brenda njerëzve dhe, si rezultat, do të kërkohen format e demokracisë. Njerëzit jetojnë nën një diktator, me fjalë të tjera, e dinë se janë duke jetuar nën një diktator dhe, si përfundim, ata rebelohen. Sistemi që zëvendësoi monarkitë, “demokracitë e gënjeshtërta”, siç i quaj unë, ishte projektuar të jepte iluzionin e “pushtetit popullor”, ndërsa po strukturonte sistemin për të siguruar që pakica të drejtonte të gjithë shfaqjen. Prej manipulimit të ngjarjeve dhe zgjedhjeve nëpërmjet ndërhyrjes së drejtpërdrejtë, korrupsionit ose fuqisë së mediave, Elita do të ishte jashtëzakonisht e sigurt se të zgjedhurit e saj do të bëheshin presidentë, kryeministra dhe emra drejtues ndër qeveri. Njerëzit pyesin se përse këta që ngjiten në majë të politikës, anekënd botës, janë më së shumti ose të korruptuar, ose të paaftë. Mirë, tashmë e mësuat. Ata janë të paracaktuar për të qenë të tillë. Për më tepër, është e vështirë të inkurajosh njerëzit për t’u rebeluar kundër tiranisë së demokracive të gënjeshtërta, sepse ata janë programuar që të besojnë se jetojnë në një demokraci të vërtetë. Me rënien e fuqisë monarkike gjatë revolucioneve të projektuara nga Iluminati, një formë e diktaturës ishte zëvendësuar me një tjetër, por vetëm pak mundën ta dallonin këtë.
Nëse hedhim një vështrim të shkurtër te shpërthimi i Revolucionit Francez, ai do t’ju tregojë strategjinë e nëndheshme, me të cilën Elita Botërore dhe degëzimet e saj të Iluminatit përdorën gjithë kohës krijimin e konfliktit dhe verbimin e popullit. Ai filloi, si zakonisht, me një krizë të fabrikuar ekonomike. Një vend dhe, populli i vet, së pari, kërkonin të dëshpëruar shtigjet për të dalë nga varfëria dhe kolapsi ekonomik. Ashtu siç keni për ta vënë re përgjatë librit, manipulatorët krijuan rrethanat, për të cilat opinioni publik tha: “Duhet bërë diçka!” Pasi ishte realizuar ky stad (prej krizave ekonomike, luftërave apo diçkaje tjetër), manipulatorët bënë hapa para, duke paraqitur vizionin e tyre ndaj njerëzve dhe ofruan “zgjidhjet” e problemeve, të cilat ata vetë i kishin krijuar në fillim. Këto “zgjidhje” do të ishin saktësisht të gjitha masat që kërkonin të merreshin nga manipulatorët, si pjesë e udhëtimit përgjatë Rendit të Ri Botëror. Kjo është ajo që unë e kam quajtur skenari problem-kundërveprim-zgjidhje. Në këtë rast, ata kërkonin që populli i Francës të përmbyste monarkinë dhe ata të mbillnin farën e revoltës nëpërmjet metodës së tyre epokale të varfërisë dhe të borxhit. Në librin e tij Jeta e Napoleonit, McNair Ëilson thotë për kohën e tij:

“Një ndryshim cilësor ndodhi në strukturën ekonomike të Evropës, nëpërmjet të cilit, bazat e vjetra reshtën së qeni pasuri e matshme në toka, të korra, kope dhe minerale; një standard i ri po dilte në pah, domethënë, një formë e parasë për të cilën ishte dhënë titulli “kredit”.

Borxhet mateshin në ar ose argjend, asnjë prej të cilave nuk ishte e prodhuar në Francë. Në këtë mënyrë, borxhet e francezëve kishin kërcyer dhe ishin bërë më të pamundura për t’u arkëtuar. Vëllazëria i kishte njerëzit brenda, si zakonisht, duke përfshirë njërin që ishte në një pozicion kyç, siç ishte ai i ministrit të Financave të mbretit Luigj. Ai quhej Neker*, një njeri i cili pretendonte të ishte me origjinë gjermano-zvicerane. Ëilson shkruan për të: “Nekeri imponoi qëllimin e tij brenda te Thesari i mbretit, si një përfaqësues i sistemit të borxhit dhe siguroi aleancë me këtë sistem.” Nekeri pati një reputacion si spekulator i guximshëm dhe i paskrupullt përpara se të lidhej me administratën e mbretit dhe pas katër vjetësh në thesar, ai i manipuloi financat e Francës në interes të Iluminatit, Elitës duke i shtuar një tjetër borxh prej 170 milionë paundësh borxhit kombëtar. Me ekonominë e Francës si zhele dhe me popullin, të cilit po i rritej shqetësimi për varfërinë e vet, Iluminati lëvizi në stadin e dytë dhe filloi procesin e stimulimit të revolucionit. Ata e bënë këtë nëpërmjet rrjetit të Frimasonerisë.

Prej vitit 1730, Frimasoneria kishte hyrë në Francë nga Anglia dhe kishte tërhequr emra të shquar në rangjet e saj, siç ishte Filip Egalitè, Duka i Çartres dhe Duka i Orleanit, i cili u bë Mjeshtër i Madh. Vëllazëria i përdori njerëz të tillë, si dhe të tjerë si ata, për të sajuar terrenin fillestar të revolucionit, i cili ishte më i moderuar në kërkesat e veta. Egalitè e kishte bindur mbretin se ai do të bëhej mbret i një shteti demokratik, në një kohë që ata donin ta përmbysnin atë bashkë me mbretëreshën. Ai nuk kishte as idenë më të vogël për gjakderdhjen që do të vinte. Ai mendonte njëlloj me Lafajetin, një revolucionar tjetër dhe mik me Benxhamin Frenklin. Lafajeti donte të shikonte një monarki demokratike, të paraqitur nën Luigjin, mbretin e atëhershëm. Por këta njerëz u përdorën vetëm si mjete për të ndezur fillimin e etheve të revolucionit. Manipulatorët e vërtetë e dinin saktësisht llojin e revolucionit dhe qëllimin që ai kishte. Edhe pse Egalitè u shërbeu qëllimeve të tyre, ai u dërgua në gijotinë. Shumë njerëz janë mashtruar prej manipulatorëve të Iluminatit, duke qenë të sigurt se po luanin pjesën e tyre të lojës në planin e përgjithshëm, axhenda e vërtetë e të cilit është mbajtur e fshehtë për ta. Edhe pse ata e kanë bërë punën e tyre, janë hedhur si të pavlerë. Ata që e lexojnë këtë libër dhe janë në nivele të ulëta të shkallës së Vëllazërisë, duhet të mendohen gjatë në interes të tyre, pse jo edhe të të tjerëve.

Një tjetër folës i Vëllazërisë ishte Marquis de Mirbeau. Dihet tashmë se ai financohej prej gjermanit Moses Mendelson*, një anëtar i Iluminatit. Rabini Marvin S. Antelman e quajti Mendelsonin manipulator kyç të një klike “çifute” të fshehtë dhe besohet se ai vetë kërkonte ta shkatërronte Judaizmin, si dhe të gjitha fetë e tjera. Ai theksonte se kjo klikë, së bashku me joçifutët që bënin pjesë në të, janë adhurues të atij që ai e quante kulti i Syrit Gjithëvështrues. Ai e lidhi këtë grup me Shtëpinë e Rothsçajlldëve dhe theksoi se kulti ishte forca mbrapa Revolucionit Francez. Mendelsoni e filloi frontin e Iluminatit me lëvizjen Haskala më 1776, vit kur ishte shpallur Iluminati Bavarian. Një tjetër figurë e afërt me Mendelsonin ishte anëtari i Iluminatit Fridrih Nikolai.** Rabini Antelman e përshkruante Mendelsonin si një “njeri mashtrues”, i cili komplotoi për të shkurorëzuar Judaizmin, ndërsa pretendonte se ishte një nxitës i fesë dhe i “racës”. Kjo është pikërisht ajo që ka ndodhur qysh atëherë dhe vazhdon deri më sot. Ka një klikë botërore çifute, e cila në të vërtetë nuk është adhuruese e Judaizmit apo mbështetëse e popullit çifut. Lozhat e Frimasonerisë në Francë, veçanërisht ato që kanë qenë nën kontrollin e formës së Urdhrit të Grand Orientit, kishin infiltrime prej manipulatorëve të Iluminatit dhe ishin përdorur për të ndezur revolucionin. Më 1786, Mirabo formoi një lozhë të Iluminatit në një takim në Kolegjin Jakobin në Paris. Ata do të bëheshin të njohur si Jakobinë. Në të njëjtin vit, një tjetër grup i Syrit Gjithëvështrues të Iluminatit, i quajtur Frankistët nga Jacob Franks ishte krijuar në Frankfurt. Një nga drejtuesit që shkëlqente këtu ishte Majkëll Hes,*** një i punësuar i Majer Amshel Rothsçajlldit. Këto dy grupe, jakobinët dhe frankistët, ishin në zemër të Revolucionit Francez.

Plani i Vëllazërisë ishte zbuluar haptazi, kur një anëtar i Iluminatit Bavarian të Adam Veishauptit ishte goditur nga rrufeja dhe ishte vrarë në Ratisbonë ndërsa ishte duke shpërndarë letra sekrete. Kjo i zbuloi planet për revolucion botëror dhe Rendin e Ri Botëror, që kishin një ngjashmëri të dukshme me Protokollet e Pleqve të Sionit, të cilat do t’i shohim shumë shkurt. Qeveria bavareze ishte në kërkim të qendrës së Iluminatit. U arrit të gjendeshin më shumë informata dhe plani u ishte bërë i ditur edhe autoriteteve franceze. Por ngjarjet në Francë tashmë kishin arritur pranë një pike, saqë askush nuk mund t’i ndalte dot më. Prej 1789-s, më shumë se 2 000 llozha frimasone u anëtarësuan tek organizata e Grand Orientit, e cila, nga ana e saj, ishte kontrolluar prej Iluminatit. Ata në vetvete ishin të kontrolluar nga Elita Botërore.
Organizata qendrore e revolucionit, shtypi dhe përhapja e propagandës ishte bazuar te Pallati Mbretëror, shtëpia e Egalitèsë. Ai ishte kaq në borxh ndaj huadhënësve, saqë u kishte lënë si garanci pallatin e tij. Pjesë e zgjuarsisë së manipulimit në ndonjë veprim të Elitës, Vëllazërisë është karakteri vrasës i opozitës. Një shembull i tillë në Revolucionin Francez ishte gjerdani i famshëm prej diamanti, i “blerë” nga mbretëresha Maria Antuaneta. Ajo ishte paralajmëruar rreth Frimasonerisë prej së motrës që jetonte në Austri shumë vjet më parë, por këshillave të saj ajo nuk iu vuri rëndësinë e duhur. Ajo e informoi të motrën, se në Francë Frimasoneria ishte e hapur dhe “gjithsecili i di të gjitha”. Frimasonët e “hapur” ishin tashmë duke planifikuar një banjë gjaku në guillotine, siç e shkruante ajo vetë këtë fjalë. Zemërimi me monarkinë në Francë ishte ushqyer me benzinë, kur makina propagandistike shpalli se mbretëresha kishte blerë një varëse diamanti për një çerek milion paundi, kur në të vërtetë ajo ishte urdhëruar pa dijeninë e saj prej një agjenti të Vëllazërisë, një shoqëruesi të afërt të Adam Veishauptit. Në një kohë të tillë varfërie në Francë, kjo gjë shërbeu si një dinamit politik. Skema ishte organizuar prej Jozef Balsamos (emri i vërtetë Kaliostro*), një italian nga Palermo, i cili ishte futur në Iluminat prej Vaishauptit.

Ky “revolucion popullor” vazhdoi të hedhë lolot e tij dhe prezantuesit e programit të faqes së re të dhunës së shpalosur. Të tjerë ishin paraqitur, si Dantoni, Marati dhe Robespieri, të cilët gjithashtu do të zëvendësoheshin pasi t’i kishin përdorur të gjitha mundësitë e tyre të plota. Mobi (turma) ishte organizuar të dilte nëpër rrugë, në mënyrë që të nxitej më tepër dhunë dhe makth. Në shtator të 1792-shit ndodhi “masakra e shtatorit”, ku 8 000 njerëz u vranë vetëm në burgjet e Parisit, në emër të një revolucioni, i cili supozohej të ishte për “lirinë” nga tirania mbretërore. Madje, në thelbin e vet, revolucioni nuk ishte organizuar nga populli francez. Sër Valter Skoti,** në veprën e tij Jeta e Napolonit, thotë: “Liderët kryesorë të… [revolucionit]… duket se kanë qenë të huaj.” Robespieri u tha se ishte drejtuesi i shquar i revolucionit, ndërsa ky e uli ritmin, por kjo ishte një tjetër perde tymi. Në librin e tij Jeta e Robespierit, G. Renier thotë:

“Më 28 korrik 1794, Robespieri mbajti një fjalim të gjatë kundër ultraterroristëve… duke shprehur akuza të përgjithshme të mekura. “Unë sfidoj duke mos i përmendur ata në këtë moment dhe në këtë vend. Unë nuk mundem të gris copa-copa plotësisht vellon që mbulon këtë mister të pafund qysh prej antikitetit. Por mund të pohoj me bindje se midis autorëve të këtij komploti janë agjentët e këtij sistemi të korruptuar dhe të shkapërdarë, më të fuqishmit të shpikur nga të gjitha shpikjet djallëzore prej të huajve për asgjësimin e Republikës; këtu kam ndërmend apostujt e ndyrë të ateizmit dhe të përjetësisë që është në bazën e tij”.

Në orën 2 pas mesnate, Robespieri u qëllua dhe të nesërmen u çua në gijotinë. Ai ishte shumë afër të vërtetës duke folur rreth Revolucionit të “lavdishëm” Francez dhe, në botën e çuditshme të Iluminatit, Elitës, do të thoshte se ai duhej rrëzuar. Mendoni këtë shembull ju që jeni në Vëllazëri dhe që besoni se jeni në kontroll të ngjarjeve. Ndaluni tani, më jepni informacionin që keni rreth asaj që po ndodh dhe vaftë në djall Vëllazëria, përpara se ju të bëheni një tjetër Robespier ose Egalitè! Nga Revolucioni Francez ju mund të shikoni elementet e luftërave dhe revolucioneve të manipuluara, që janë të zakonshme për të gjithë “popujt e rebeluar” në Evropë, të cilët dëbuan monarkitë dhe janë konfliktuar nëpër botë deri në ditët e sotme. Këto janë: krizat financiare, të cilat krijojnë vuajtje dhe sjellin zvarritjen për ndryshim (“Diçka duhet bërë”); mashtrimi i njerëzve me ndikim, të cilët mbështesin “kauzën” pa e kuptuar axhendën e vërtetë; shkarkimi i këtyre njerëzve, kur ata u kanë shërbyer qëllimeve të tyre me propagandën ndaj masave, për të shkatërruar sensin e natyrshëm të publikut për padrejtësinë, ta dezinformojnë dhe drejtojnë opinionin në drejtimin e dëshiruar; gënjeshtrat e thëna rreth kundërshtarëve të planit të tyre dhe vrasja politike e personazheve të tyre në pikën ku njerëzit kanë për të grumbulluar urrejtje të madhe për ta; organizimi i “marrjes me qira të turmave”, duke e bombarduar atë me agjitacion dhe inkurajim për të shkelmuar rendin e themeluar; dhe përfundimisht, vendosja e një demokracie kallpe ose e një varianti tjetër diktature.

Vëreni sfondin e ndonjë revolucioni ose lufte dhe do të shikoni shumë, zakonisht të gjitha këto metoda pune. Këtë sistem unë e kam përshkruar si një mënyrë përmes së cilës Gardianët e Burgut jashtëtokësor dhe Ndërgjegjja Luciferike me frekuencat jofizike rreth këtij planeti projektojnë kontrollin e tyre në botën fizike, duke qenë se kanë rrjetën e Elitës Botërore, Iluminatit, Vëllazërisë. Përça dhe sundo, kontrollo rrjedhjen e informacionit, manipulo sekrete dhe hap konflikt. Për mbi 300 mijë vjet ose më tepër, të gjitha këto metoda të kontrollit prej Gardianëve të Burgut mund të jenë parë në rrjetin e Elitës mbi tokë. Njëra shërben tërësisht si nivel për tjetrën. Revolucioni dhe lufta e vazhdueshme nëpër Evropë gjatë shekullit të nëntëmbëdhjetë është e koordinuar prej lordit Palmerston, kryeministri i Anglisë, i cili drejtoi politikat e vendit të tij për të zbatuar projektet e Iluminatit. Lordi Palmerston ishte Patriarku i Madh ose Mjeshtri i Madh i Frimasonerisë së Orientit të Madh, një emër tjetër i Iluminatit.
Palmerstoni ishte kryeministër gjatë “luftërave të opiumit”, kur Britania i detyroi kinezët të importonin opium, një politikë që e bëri të ndërvarur popullsinë e saj dhe i bëri ata lehtësisht të kontrollueshëm. Një arritje ishte zotërimi britanik i Hong Kongut, nëpërmjet së cilës Britania vazhdonte tregtinë e saj të drogës me amerikanët dhe kinezët.

Kishte një ambicie tjetër në axhendën e Gardianëve të Burgut/Elitës Botërore gjatë kësaj periudhe: fundi i Zotit në mendimin njerëzor. Zoti i Elitës është Ndërgjegjja Luciferike, por ata donin të ndalonin në mendimin njerëzor të gjitha besimet në jetën e përhershme, të ngulitnin besimin në vdekjen, mbarimin, si edhe në shkencën “materialiste”. Kjo do ta kthente ndërgjegjen njerëzore në një skllavëri të errët ndaj këtij niveli material. Në fillimet e hershme të 1800-s, një dokument i debatueshëm arriti të hedhë dritë, i emërtuar Protokollet e Pleqve të Sionit, të quajtura edhe Protokollet e Iluminatit, prej të cilave do të citoj shumë pjesë të shkëputura nga to te Rebelimi i robotit. Shumë thonë se ato ishin një mashtrim publik vetëm për të diskretituar çifutët dhe unë e përdor termin “Protokollet e Iluminatit” për t’iu larguar thekseve ndaj çifutëve. Nëse ato do të ishin një falsifikim, diçka që është shumë e mundur, cilët ishin ata që i falsifikuan dhe çfarë i shtyu që ta bënin këtë? Autorët e librit më të shitur Gjaku i shenjtë, Graali i shenjtë, nxjerrin përfundimin se protokollet origjinale ishin, në fakt, autentike. Madje mendojnë se ato ishin puna e një grupi elitar të quajtur Të Parët e Sionit, bërthama e fshehtë e kontrollit të Kalorësve Templarë. Ata besojnë se ky dokument ishte ndryshuar nga burimi i parë, për ta bërë si një komplot çifut. Sigurisht, unë nuk do ta heq nga mendja një përfundim të tillë. Ky është manipulimi që ata përshkruajnë dhe që më intereson, jo fakti se kush ka qenë fajësuar për këtë. Besoj se burimi i parë i saj lidhet me Iluminatin, sipas Rabinit Antelman. Cilat do që të jenë argumentet, nuk mund të mohohet fakti i dhënies së një mendimi pas 100 vjetësh. Protokollet, pavarësisht se nga i kemi peshqesh, ishin një profeci krejtësisht trullosëse, sipas asaj që ka ndodhur në shekullin XX në lidhje me luftërat dhe manipulimin, që unë jam duke paraqitur këtu. Kushdo që i ka shkruar ato, ka qenë i sigurt si dreqi se si ka qenë plani i lojës. Një protokoll flet për mënyrën se si manipulatorët synonin të shkatërronin idenë e Zotit në sa më shumë mendje njerëzore që të ishte e mundur:

“Ky është synimi ynë i pandryshueshëm, me mjetet e shtypit, për të ngjallur një besim të verbër në këto teori [shkencore]. Intelektualët e Gojimëve (Xhentileve) do të ngrefosen me njohuritë e marra dhe pa ndonjë verifikim logjik të tyre do të vendosen nën pasojën e gjithë informacionit të mundshëm nga shkenca, të cilin specialistët tanë agjentë e kanë ndarë me dhelpëri së bashku me qëllimin e edukimit të mendjeve të tyre në drejtimin që duam ne. Për një moment, mos mendoni se këto deklarata janë fjalë boshe; mendoni për sukseset që ujdisëm me Darvinizmin”

Protokoll 2

“…Është e domosdoshme t’i minojmë të gjitha besimet, për ta larguar me detyrim nga mendjet e Gojimëve parimin e vërtetë të Hyjnisë dhe të shpirtit dhe të vendosim në vend të tyre llogaritjet matematikore dhe nevojat materiale.”

Protokoll 4

Darvinizmi, sigurisht, i referohet Çarl Darvinit, njeriut më efektiv në realizimin e besimit të gjerë vetëm në një jetë dhe kaq. Ai sugjeronte në mes të 1800-s, se potenciali i mendjes është zhvilluar prej trashëgimisë gjenetike. Kjo është një shpikje marrëzie, por që provoi justifikimin për lëvizjen eugjenike (pastërtia raciale) që do të adhurohej e udhëhiqej nga Adolf Hitleri dhe nga politikat e kontrollit të popullsisë së sotme. Vepra e tij Origjina e specieve, me titull të shkurtuar, do të krijonte bazat për mendimin “shkencor” dhe mendimi i saj mbizotëron tek ajo që ne guxojmë ta quajmë shkencë në ditët e sotme. Madje, teoria e tij më e famshme, ajo e mbijetesës sipas përshtatjes, nuk do të paraqitej fare në katër botimet e para. Ai e formuloi atë i ndikuar nga shkrimet e një bashkëkohësi, Herbert Spencer, i cili e pati ngritur këtë ide, nga ana e tij, prej dikujt tjetër. Fjala “evolucion” nuk u paraqit deri në botimin e gjashtë, më 1872. Madje, unë mendoj se as Darvini nuk e besonte teorinë e vet nga fundi i jetës së tij. Ai mendonte se Zoti i kishte krijuar qeniet njerëzore. Gjithsesi, Origjina e specieve, e sundoi me shpejtësi mendimin “shkencor”. Ajo ishte projektuar nga Elita për të arritur pikërisht këtë. Darvini ishte një tjetër lakè.

Ai ishte një spiker për të dhënë një goditje mbi mendjen njerëzore, e cila ishte koordinuar prej shumë vitesh. Një grup i vogël njerëzish, i njohur si Shoqëria e Hënës në Birmingam, Angli, ishte shprehës i kësaj. Grupi do ta vazhdonte ndikimin e tij nën emrin e Shoqërisë Mbretërore me bazë në Londër dhe është ende një nga grupet më me ndikim në botën me vështrim drejt shkencës. Shoqëria Mbretërore ishte themeluar prej Urdhrit të Kryqit Rozë nën mbretërimin e Çarlit II. Një tjetër njeri i shquar me ndikim “shkencor”, Sër Isak Njutoni, ishte Risikrucian dhe Mjeshtër i Madh i të Parëve të Sionit, bërthama e fshehtë e Kalorësve Templarë. Ai ishte një frymëzues në sfond të themelimit të Shoqërisë Mbretërore. Studiuesit e mbrapaskenës së Shoqërisë të Hënës kanë vëzhguar se kjo pasqyronte (me saktësi të dukshme) një grup të quajtur Kolegji i Padukshëm, i përshkruar në punën e Francis Becon, Atlantisi i Ri. Ky grup ishte i njohur si Shoqëria e Hënës, sepse ai e kryente takimin një herë në muaj, kur ishte hëna e plotë. Midis anëtarëve të tij ishte Benjamin Franklini, një nga themeluesit e Shteteve të Bashkuara të Amerikës dhe mik i afërt i revolucionarëve francezë dhe… Erazmus Darvini, gjyshi i Çarl Darvinit, njeriut që më vonë do të bëhej spiker për këtë botë që është si mos më keq. Çfarë rastësie! Një anëtar tjetër i Shoqërisë së Hënës ishte Unitariani Josiah Vedgvud,* themeluesi i të famshmes fabrikë qeramike dhe vajza e tij do të bëhej mamaja e Çarl Darvinit, pas martesës së saj me Robert Darvinin, djalin e Erasmus Darvinit. Askush nuk ka qenë aq i sigurt si ai nga kjo familje!

Gjashtë nga anëtarët e Shoqërisë së Hënës ishin edukuar në Universitetin e Edinburgut, siç ishte edhe Çarl Darvini. Shoqëria ishte një organizatë revolucionare, e cila mbështeste rrëzimin e monarkive dhe minimin e Zotit në sistemin e besimit njerëzor. Benjamin Franklin do të bëhej një lloj “diplomati” shëtitës për kauzën, njëlloj si Henri Kisinger do të bëhej në gjysmën e dytë të këtij shekulli.** Unë nuk mund ta rekomandoj së tepërmi librin e shkencëtarit dhe studiuesit kanadez, Ian T. Taylor, të titulluar Në mendjen e njerëzve: Darvini dhe Rendi i Ri Botëror. Kjo zbulon historinë se si teoria “shkencore” moderne ishte ambalazhuar dhe shitur si e vërtetë për të trullosur mendjen njerëzore. Me provë të detajuar dhe të dokumentuar, Tejlori zhvesh ngrehinën e këtij institucioni shkencor, besimet e tij, pretendimet dhe manipulimin. Çdo student i shkencës do të përfitonte shumë nga leximi i kësaj vepre.

Por natyrisht që shumë njerëz nuk lexojnë të tilla prova. Ata shkojnë në sistemin e shkollave dhe universiteteve dhe përthithin të gjitha gjepurat e pranuara, të cilat e kanë fillesën nga koha e Darvinit. Kjo dëmton rrugën e disave prej tyre, për të parë vetveten dhe jetën në përgjithësi dhe, ashtu siç e kemi diskutuar, ata krijojnë këtë realitet për botën rrotull tyre. Kjo është një botë që nuk dihet se “Ku e ka fillin? Ne jemi mbi të gjitha, vetëm aksidente kozmike dhe jeta është pothuajse një mbijetesë e më të përshtatshmit. Nuk ka ambient për ndjenjën; gjithkush për vete”. Një lëvizje, e cila ka lindur nga këndvështrimi i jetës prej Darvinit është quajtur Humanizëm, një tjetër mjet për manipulimin, madje shumica dërrmuese e avokatëve të saj, nuk e kuptojnë atë. Ende edhe sot, organizata si Komiteti për Shqyrtimin Shkencor të Pretendimeve për Paranormalët (KShShPP) bëjnë gjithçka që mundin për të diskretituar ndonjë shpjegim apo dukuri, e cila e denoncon institucionin shkencor si një mashtrim. Një militante e vrullshme britanike në krah të alternativës së shpjegimit shkencor është Suzan Bllekmor,*** e cila i ka ardhur rrotull rrotës së torturës me bollëkun e programeve televizive për të mbrojtur linjën institucionale kundër të gjitha sfidave. Këta mendjembyllur e sfidojnë imagjinatën time.




* Në origjinal: Josiah Ëedgëood [Shën. Përkth.]
** Të shekullit XX [Shën. Përkth.]
** * Në origjinal: Susan Blackmore [Shën. Përkth.]

Në historinë tonë të shkurtër të konspiracionit, ne jemi tashmë pranë viteve të shekullit XX. Manipulatorët kanë krijuar sistemin financiar dhe atë të bankingut, e kanë paraqitur këtë botë sikur është e gjitha shkencë dhe kanë vendosur, nëpërmjet revolucioneve të projektuara, një seri të demokracive të gënjeshtërta, me të cilat ata kontrollojnë dhe drejtojnë, ndërsa popujt mendojnë se janë të lirë. Në mendjet e tyre pa drejtim (të kontrolluara prej Gardianëve të Burgut mbi Dimensionin e Katërt), është koha për të shpallur stadin tjetër të rrugës së Rendit të Ri Botëror. Kjo është koha për t’u bërë globale.

[baaroar]

Kapitulli 4
Nga Rodesi në gërmadhë

Së pari, disa njerëz e kanë të vështirë ta kuptojnë se si ky manipulim mund të ketë vazhduar përmes gjeneratave, por kjo, në fakt, është shumë e thjeshtë, bashkëpunimi dhe frymëzimi nga Dimensioni i Katërt. Dhe kështu, ata që kanë arritur në majë të piramidës njerëzore janë gjithmonë nën vëzhgim për të qenë njerëzit me kalibër dhe me pozicion të drejtë, të cilët mund të sundohen prej tyre, si përfaqësuesit tokësorë të Dimensionit të Katërt. Njohja e programit të Rendit të Ri Botëror dhe e metodave të manipulimit ka ardhur, gjithashtu, përmes brezave të familjeve të besuara, të cilat e bëjnë këtë proces më të lehtë.
Kam besimin se të njëjtat rryma të ndërgjegjes kanë qenë të mishëruara pandryshueshmërisht, “duke vdekur” dhe u rimishëruar për mijëra vjet me radhë për të mbajtur planin në lëvizje.
Njëlloj siç janë të mbështetura këto dëshira për ta izoluar njerëzimin nga frekuenca të tjera të realitetit, ashtu janë përcjellë ato në linjën e Elitës, Iluminatit, Vëllazërisë. Një temë e përbashkët midis shumë njerëzve të përfshirë është interesi në magjinë e “zezë” dhe dëshira për të komunikuar me “supermenë” jashtëtokësorë, Gardianët e Dimensionit të Katërt. Metodat e komunikimit janë shumë të ngjashme, si për ata që duan lirinë, edhe për ata që duan kontroll. Ekziston një qëllim përtej komunikimeve të tilla, të cilat janë të ndryshme. Elita ka mendimet dhe ushqen informacionin brenda ndërgjegjes së tyre, në mënyrë që t’i drejtojë duke bërë kështu sfidimin e kësaj strukture. Ne mbi tokë jemi mjete për një përleshje shpirtërore, që po ndodh në një nivel tjetër të këtij planeti e jo vetëm në këtë nivel.


Tryeza e rrumbullakët

Sesil Rodesi* ishte një anglez legjendar i pasur, i cili shfrytëzoi kontinentin dhe popujt e Afrikës dhe veçanërisht rezervat e diamantit të Afrikës së Jugut. Emri Rodesia, tani Zimbabve, është një tregues i ndikimit së tij në këtë pjesë të botës. Si student i Universitetit të Oksfordit, Rodesi ishte frymëzuar prej profesorit të arteve të stërholluara, të quajtur Xhon Raskin,** i cili ende konsiderohet si një figurë legjendare e Oksfordit. Raskini kishte lindur në Londër më 1819, djalë i një tregtari të pasur verërash dhe trashëgimtar i një pasurie të madhe. Heroi i tij ishte filozofi i lashtë grek, Platoni, veprat e të cilit ai i lexonte thuajse çdo ditë. Platoni kishte pasur një mendje të përsosur dhe kishte dhënë një kontribut të madh në debatin dhe njohuritë njerëzore, por që shumë nga pikëpamjet e tij, se si lipset të imponohet strukturimi i shoqërisë nga maja në fund, do të ndryshonin shumë me pikëpamjet e mia. Raskini ishte një besimtar i programit të Rendit të Ri Botëror për fuqinë e përqendruar dhe ai parandjeu se shteti duhet të kontrollonte mënyrat e prodhimit dhe të shpërndarjes. Kjo ishte e njëjta filozofi e ndjekur prej Partisë Laburiste Britanike përpara se ajo të bëhej ashtu siç është sot, një alternativë e Partisë Konservatore. Megjithatë, Raskini shkoi më tutje dhe besonte se kontrolli i shtetit duhej të ishte në duart e një diktatori me inteligjencë superiore kundrejt pjesës tjetër të shoqërisë. Disa studiues thonë se ai ishte një mbështetës i Iluminatit. Ka gjasa që Raskini, në të vërtetë të dëshironte kushte më të mira për të varfrit, por unë do të thosha se ai ishte seriozisht i paorientuar në mënyrat e tij se si mund ta realizonte këtë. Idetë e tij do të pasoheshin nga Karl Marksi dhe Fridrih Engelsi (një student tjetër i Platonit) dhe do të bëheshin themelet e formës marksiste të komunizmit, i cili shpejt do të mbërthente kombet e Evropës Lindore.

Rabini Marvin S. Antelman e identifikon, gjithashtu, temën e Platonit dhe bën lidhjen e saj me rrjetin e shoqërisë sekrete të Syrit Gjithëvështrues. Ai tregon se Moses Mendelsoni, një arkitekt i Revolucionit Francez, ishte një studiues i veprave të Platonit, ndaj edhe mori emrin “Platoni gjerman”. Ai përktheu në gjermanisht tri vepra të Republikës së Platonit, por puna e tij nuk u botua kurrë. Megjithatë, kjo ishte kaluar më pas poshtë, përmes familjes bankiere Varburg, vartësit e Rothsçajlldëve dhe krijuesit e Rezervës Federale. Varburgët, ashtu si edhe Rothsçajlldët, më vonë do të ndihmonin ngritjen e Adolf Hitlerit. Adam Veishaupti, themeluesi i Iluminatit, ishte një tjetër nga grupi i Platonit dhe një sipërmarrës i madh i rrymës së mendimit “okult” të Syrit Gjithëvështrues.

Pikëpamjet e Xhon Raskinit dhe nxitja e artikuluar e tyre sollën pothuajse një revolucion në mendimin e studentëve të privilegjuar të Oksfordit dhe, gjithashtu, edhe të shumë prej atyre të Kembrixhit. Rodesi kopjoi leksionet e Raskinit në shkrim dore dhe i mbajti ato me vete gjatë gjithë pjesës së tij të mbetur të jetës. Krijimi i një qeverie botërore të përqendruar në Britani, do të bëhej një mani e Rodesit dhe do të zinte vendin në thelbin e pothuajse gjithçkaje që ai kreu. Kur pasuria e tij u rrit nga shfrytëzimi i diamanteve dhe mineraleve të Afrikës së Jugut, ai ngriti kompanitë si DeBeers Consolidated Mines dhe Consolidated Gold Fields. Ai do të bëhej edhe kryeministër i Cape Colony dhe e përdori kamjen dhe ndikimin e tij për të kontrolluar parlamentin në Britani dhe në Afrikën e Jugut. Prej 1890-s ai siguroi një të ardhur prej më së paku një milion paund në vit, (mbi njëqind vjet përpara!) por, gjithashtu, ai ishte një shpenzues të ardhurash që përputhej me maninë për të prishur të holla. Një pjesë e madhe e pasurisë së tij shkoi në drejtim të pretendimit për një qeveri botërore. Mendohet se Rodesi ka qenë anëtar i një grupi elitar të njohur si Komiteti i të 300-ve, gjithashtu të njohur si Olimpikët. Kjo organizatë ishte subjekt i një libri të Dr. Xhon Kolemanit,* të titulluar Hierarkia e konspiratorëve: Historia e Komitetit të të 300-ve. Kolemani pretendon të ketë qenë një oficer inteligjence në MI6-n britanike. Nga ky moment unë do t’i referohem emërtimit të Dr. Kolemanit me shkurtimin Kom. 300. Kjo organizatë ka të bëjë me udhëheqjen e njerëzve në politikë, tregti, banking, media, ushtri etj., të cilët po punojnë së bashku drejt synimit të përqendrimit të të gjithë fuqisë botërore.

Ideja e Rodesit ishte të ngrinte një shoqëri të fshehtë, e cila do të manipulonte ngjarjet në një mënyrë të tillë, sa të çonte në paraqitjen e një kontrolli botëror të përqendruar. Kjo shoqëri është e njohur me disa emra, por për thjeshtësi unë do ta quaj me një emër prej tyre: Tryeza e Rrumbullakët. Ajo u strukturua mbi linjat e Iluminatit dhe të Frimasonerisë. Ekziston një rreth i mbyllur, Shoqëria e të Zgjedhurve (ose Nismëtarëve), e cila e di me saktësi se cila do të jetë loja dhe synimi dhe dikush jashtë Rrethit të Miqve, i fabrikuar me ndikim ndaj njerëzve që ndihmojnë kauzën, por që asnjëherë nuk i kanë ditur përfshirjet dhe ambiciet e plota të Tryezës së Rrumbullakët. Manipulatorët e Tryezës ishin shumica me pushtet të vërtetë në krahasim me ata që e kishin në dukje fuqinë. Anëtarët e saj, në përgjithësi, nuk janë të regjistruar në histori si politikanë të shquar dhe liderë ushtarakë, por ata kontrollonin ngjarjet më tepër nga ata që janë të dokumentuar në librat e historisë.

Lordi Astor (Kom. 300) ishte anëtar i elitës së brendshme të Tryezës së Rrumbullakët dhe ishte një shembull i një kyçi tjetër të zonës së kontrollit të Elitës: media. Ai më vonë do të zotëronte gazetën The Times. Ende edhe sot, fuqia shtrihet jo mbi politikanët, por mbi figurat hije, të cilët i “këshillojnë” dhe i kontrollojnë dhe mbi ata që manipulojnë rrjedhjen e informacionit në arenën publike. Tryeza e Rrumbullakët, një tjetër krijim i Rothsçajlldëve, komplotoi Luftën Boere në Afrikën e Jugut më 1899-1902, në të cilën u vranë dhjetëra e mijëra burra, gra dhe fëmijë, disa prej të cilëve në kampet e përqendrimit, të ngritura nga Lordi Kitçener.** Kryeministër dhe ministër i Jashtëm i Britanisë në atë kohë ishte Lordi Salisbëri*** i elitës së familjes Sesil, një mik i ngushtë i Uinston Çërçillit (Kom. 300). Lordi Salisbëri dhe familja Sesil ishin lojtarët kyçë në veprimtarinë e Tryezës së Rrumbullakët, Rodes. Manipulimi prej Tryezës së Rrumbullakët i siguroi Britanisë kontrollin e bollëkut të mineraleve dhe futi nën sundim shtetet e Afrikës së Jugut. Natan (Baron) Rothsçajlldi ishte anëtar i Tryezës së Rrumbullakët, i cili përfaqësonte interesat e Shtëpisë Rothsçajlld dhe të bankierëve nën kontrollin e tyre si Varburgët, Shroderët dhe Lazardët. J. P. Morgani (Kom. 300) do të bëhej anëtar më 1899.

Kur Rodesi vdiq më 1902, ia la trashëgim fondet e tij kauzës. Ato vazhduan të mbështetnin një zgjerim të Tryezës së Rrumbullakët, ndonëse shumë nga fondet vinin prej Shtëpisë Rothsçajlld. Gjithashtu, nga kjo trashëgimi, Rodesi krijoi një sistem ndihme me bursë për studentët, që vazhdon edhe në ditët e sotme. Ky ishte, pjesërisht, një front për të fshehur shoqërinë sekrete. Studentët e huaj të zgjedhur janë marrë në Universitetin e Oksfordit për t’u mësuar me këndvështrimin britanik të jetës dhe për të shitur idenë e qeverisjes botërore. Kjo bie në sy nga fakti se “Studentët Rodes”, siç quhen ata, vazhdojnë të bëhen liderë të vendeve të tyre ose drejtues të agjencive të inteligjencës, arsimimit dhe zonave të subjekteve të tjera të rëndësishme për Elitën apo “këshilltarë” të liderëve. Nga këta, studenti më i famshëm në botë sot është Bill Klintoni, i cili u inaugurua si president i Shteteve të Bashkuara më 1993. Universiteti i Oksfordit, veçanërisht kolegët e Gjithë Shpirtrat, Balliol dhe Kolegjit të Ri do të mbizotëroheshin prej Tryezës së Rrumbullakët dhe kjo do të vazhdonte edhe pas vdekjes së Rodesit, kur Alfred Milner (Kom. 300), një agjent i Rothsçajlldit, rrëmbeu lidershipin. Gjithashtu, ai ishte një ithtar i zjarrtë i Raskinit, ashtu siç ishte i gjithë grupi i ish-studentëve të Oksfordit dhe Kembrixhit, të cilët Milneri i rekrutoi për Tryezën e Rrumbullakët dhe më vonë për Institutin Mbretëror të Marrëdhënieve me Jashtë. Nën shërbimin e Milnerit, ndikimi i Tryezës së Rrumbullakët u rrit dhe i shkoi për shtat fuqisë së tmerrshme që ajo siguroi në zemër të qeverisë. Midis anëtarëve të saj të fshehtë ishte Artur Balfour (Kom. 300), sekretar i Jashtëm dhe kryeministër, “Deklarata Balfur” do të sillte si pasojë krijimin e shtetit të Izraelit.

Në vitet që pasuan, Tryeza e Rrumbullakët kontrollonte gazetën Times të Londrës, si dhe botime të tjera. Ajo solli termin “Një Komonuelth i Kombeve” dhe siguronte se ideja do të bëhej realitet. Nëpërmjet Milnerit sigurohej ndikimi udhëheqës në kabinetin britanik të luftës së Llojd Xhorxhit (Kom. 300) në Luftën e Parë Botërore. Ky grup do të sundonte delegacionin britanik të Konferencës së “Paqes” së 1919-s, kur u vendosën forma e botës së pasluftës dhe reparacionet e pagesave të Gjermanisë. Gjithashtu, ky grup ishte fuqia kryesore mbrapa krijimit të Ligës së Kombeve, përpjekja e parë për një qeveri botërore, nëpërmjet marifeteve të ulëta. Tryeza e Rrumbullakët vendosi politikën britanike në Irlandë, Palestinë dhe Indi, nga 1917-1945 dhe kontrolloi (sipas fjalëve të studiuesit Karol Kuigli,* “burimet dhe shkrimin e historisë së Perandorisë Britanike dhe politikës së jashtme qysh me Luftën Boere”, drejt një zgjerimi dërrmues. Rishkrimi i historisë është një pjesë vitale e strategjisë së Elitës, sepse mënyra se si i përjetojmë ne pasojat fundamentale të historisë, është mënyra se si e shohim ne botën dhe njëri-tjetrin sot. Xhorxh Oruelli shënon një pikë në librin e tij 1984, se kush kontrollon historinë, kontrollon të tashmen dhe kush kontrollon të tashmen, kontrollon historinë.
Të tjera degë të Tryezës së Rrumbullakët ishin ngritur në vende të ndryshme. Prej 1915-s kishte grupe të Tryezës së Rrumbullakët në Britani, në Afrikën e Jugut, Kanada, Australi, Zelandën e Re, Indi dhe në Shtetet e Bashkuara. Bashkërendimi midis tyre ishte vendosur prej botimit të revistës së shoqërisë Tryeza e Rrumbullakët, e cila filloi në nëntor 1910. Unë e kam përmendur tashmë se “arritjet”, të cilat kanë pasur pasoja mbi jetët tona deri në ditët e sotme, nuk ishin rrjedhojë e marrjes së vendimeve demokratike, por e manovrimeve të një shoqërie sekrete, të quajtur Tryeza e Rrumbullakët, e cila ka punuar sipas programit të vet. Karol Kuigli, një profesor në Georgetoën University, ishte një “i brendshëm”, të cilit i ishte dhënë mundësia për dokumentet sekrete mbi konspiracionin e Rendit të Ri Botëror. Ai i flaku postet dhe zbuloi në detaje të imëta se çfarë kishte ndodhur përtej skenave në pesëdhjetë vitet e para të këtij shekulli:*

“Panorama është e llahtarshme, sepse një fuqi e tillë, sido që t’i ketë qëllimet, ka nevojë të drejtohet dhe është e tepërt që kjo t’i besohet me siguri ndonjë grupi… Ajo që arriti grupi Milner ishte fakti se ata nuk do të lejonin vendet që e vlerësonin sigurinë e tyre - siç po ndodh, ku një numër i vogël njerëzish do të jenë në gjendje ta përdornin një fuqi të tillë në administratë dhe politikë, të cilëve duhej t’u jepej pothuajse një kontroll i plotë mbi botimin e dokumenteve, të lidhura me veprimet e tyre dhe ata duhej të ishin të aftë të ushtronin një ndikim të tillë mbi bulevardet e informacionit që të krijonte opinionin publik dhe të monopolizonte tepër në thellësi shkrimin dhe mësimin e historisë të periudhës së tyre.”

Është një lloj kthjellimi të mendosh se ndërsa rrjeti i Tryezës së Rrumbullakët po drejtonte në atë kohë politikat e vendit dhe perandorisë më të fuqishme në botë, njerëzit nuk e dinin se ekzistonte një organizatë e tillë, ndaj ata nuk mund të mërziteshin nga veprimet e saj. Pyet dikë sot, duke përfshirë shumë historianë, rreth Tryezës së Rrumbullakët të Rodesit dhe Milnerit, dhe ata do të përgjigjen: “E rrumbullakëta e kujt?” Dora e fshehtë që kontrollon drejtimin e botës është e fshehur, në të vërtetë, shumë mirë nga sytë e publikut. Tryeza e Rrumbullakët e shtriu ndikimin e saj përmes Atlantikut në drejtim të Shteteve të Bashkuara. Këtu ishte blloku i fuqisë së saj që do të kontrollonte linjën e veprimit politik dhe ekonomik, si edhe industrinë e komunikacionit - deri në ditët tona - të cilat po grumbulloheshin në fillim të viteve të këtij shekulli. Këto ishin organizatat dhe bizneset e ashtuquajtura “Sipërmarrja lindore”, të cilat punonin si koncert me anëtarët e Tryezës së Rrumbullakët Britanike dhe Evropiane sipas një politike botërore të përbashkët. Mes lojtarëve qendrorë dhe mbështetësve financiarë të Tryezës së Rrumbullakët në Shtetet e Bashkuara ishte trusti i Mbretërisë së Bashkuar Karnixhi, kompanitë dhe trustet në vargjet rreth Rokfelerit, J. P. Morganit dhe familjet Uitni, përveç të tjerëve, të lidhur me financierët ndërkombëtarë në Londër, si Rothsçajlldët dhe vëllezërit Lazardë. Të gjithë këta njerëz ishin mbështetës të idealeve të qeverisë botërore të Rendit të Ri Botëror. Tryeza e Rrumbullakët ishte ndërkombëtarisht e lidhur ngushtë me degët e tjera të Elitës, duke përfshirë Frimasonerinë dhe, në Shtetet e Bashkuara, me shoqëritë e fshehta sekrete të bazuara në Universitetin e Jejlit, të njohur si shoqëria Kafka dhe Kocka. Unë do ta shpjegoj mjaft mirë këtë më pas. Tani për tani është e nevojshme të them se shumë nga emrat amerikanë me ndikim pas Luftës së Parë Botërore dhe Revolucionit Bolshevik ishin anëtarë ose patën lidhje me shoqërinë Kafka dhe Kocka.

Dy emra, të cilët mbizotëruan rrjetin e Elitës, Tryezës së Rrumbullakët në Amerikë, ishin Rokfeleri dhe Morgani, të cilët që të dy ishin ngushtësisht të lidhur apo me gjasa edhe të kontrolluar me Rothsçajlldët (Kom. 300). Rokfelerët (Rockefellers, emri i vërtetë Rockenfelders) janë në zemër të hilesë së Rendit të Ri Botëror prej shumë kohësh. J. D. Rokfeler ngriti kompaninë Standard Oil më 1853 për të prodhuar karburant për llambat me naftë, por, sapo ishte kuptuar fuqia e naftës, ajo do të bëhej një kompani botërore me një fuqi të jashtëzakonshme. Në vitet e para të këtij shekulli, perandoria e Rokfelerit rrethoi bërthamat e industrive dhe interesave të tjera, duke përfshirë hekurudhat dhe bankat. Ata zotëronin apo kontrollonin National City Bank, Hanover National Bank, United States Trust Company dhe drejtuan kompanitë e sigurimeve si Equitable Life dhe Mutual of Neë York. Perandoria Morgan ishte themeluar mbi çelikun, lundrimin dhe industrinë elektrike, duke përfshirë General Electric. Në sektorin financiar, National Bank of Comerce, Neë York Life Insurance dhe Guaranty Trust Company, kompania trust më e madhe në Amerikë, siç ishin të gjitha kompanitë e Morganit në këtë kohë. Morgan-Rokfeler ishin një çift plotësues dhe nuk do të kishte ndonjë qeveri ose politikan në ShBA që do të mund të qeveriste pa miratimin e tyre. Ata ishin në lidhje me familje të tjera amerikane të politikës anglo-amerikane, bankingut dhe karteleve të biznesit në Sipërmarjen lindore, duke përfshirë familjen Dallas: Xhon Foster Dallas dhe vëllanë e tij Allen, të cilët do të ishin një fill tjetër i përbashkët me ndikim në histori që nga Lufta e Parë Botërore, te vrasja e Kenedit. Xhon Foster Dallasi do të bëhej sekretari i Shtetit të ShBA-së dhe Alleni, drejtuesi i CIA-s.

Një emër tjetër, të cilin nuk mund të mos e përmendja këtu, është emri i një familjeje, e cila do të na shfaqet shumë herë, Harriman. Eduard Harrimani filloi punë në moshën 14-vjeçare, me një arsim të pakët, por fati i tij ndryshoi pas martesës me Meri Averellin, vajzën e një bankieri të Nju Jorkut dhe president i hekurudhës. Harrimani e ndërtoi pasurinë e tij me Union Pacifik Railroad, ndërkohë që ai ishte një korruptues famëkeq dhe një biznesmen i pamëshirshëm. Më 1904 ai ishte shpallur fajtor për një mashtrim, prej të cilit kishte fituar 60 milionë dollarë, në një aktivitet që kishte përfshirë gjithashtu edhe kompaninë e Rothsçajlldit, Kuhn Loeb & Co. Harrimani nuk u burgos për shkak të ndikimit së miqve të brendshëm politikanë dhe partive të tyre. Me këtë rast, ai ndihmoi fuqimisht Komitetin Kombëtar Republikan të presidentit Teodor Ruzvelt, me një donacion prej 250 mijë dollarësh. Shoqëria Kafka dhe Kocka po punonte, gjithashtu, në fshehtësi. Ruzvelti e pati përshkruar qysh herët Harrimanin si një njeri “të zhytur thellë në korrupsion”, por çerek milion dollarët e ndihmuan presidentin ta shikonte atë nën një dritë të re. Të hollat e Harrimanit u përfshinë në krijimin e bolshevikëve dhe të të dyja anëve në konfliktin e Luftës së Parë Botërore. Ai dhe Rokfelerët ofruan kapitalin themeltar për Morgan Guaranty Trust, i cili do të bëhej mjet për manipulimin e fuqishëm të ngjarjeve botërore. Eduard Harrimani pati dy fëmijë: Averellin dhe Rolandin, që të dy shtylla të shoqërisë Kafka dhe Kocka. Averelli (Kom. 300) do të bëhej një nga manipulatorët më aktivë të shekullit XX.

Por kush ishte realisht përtej këtyre gjigantëve të bizneseve dhe të bankingut? Perandoria J. P. Morgan filloi më 1838 me George Peabody and Company, në Angli. Ai pati lidhje me firmën e Broën Brothers (më vonë Broën Brothers, Harriman). Xhorxh Pibadi* po punonte në mënyrë të fshehtë si agjent i hershëm i Rothsçajlldëve, aq sa më 1835 ai do të bëhej i njohur si “amerikani favorit” i Mbretëreshës Viktoria. Një statujë e Xhorxh Pibadit mund të shihet edhe sot përballë Bankës së Anglisë dhe në kabinën e drekës i është dhënë deri sot një vend i shquar në zyrën e Morgan Stenley Bank të Londrës. Pibadi, një ciceron i Rothsçajlldit, do të bëhej tregtari më i madh në Amerikë i fondeve në botë; me partnerin e vet John Peirpont Morgan (Kom. 300), ai vendosi një trysni të madhe mbi administratën e Abraham Linkolnit për ta manipuluar ekonominë amerikane për përfitime vetjake. Pibadi nuk pati djem dhe kur vdiq, biznesin e tij e kaloi te djali i Morganit, Xhon Pierpont Morgan i Riu (Kom. 300), i cili lindi në Nju Jork më 1867. Morgani i dytë, ashtu si edhe i ati, dukej si një bankier i gjithëpushtetshëm në drejtim të perandorisë së tij, por ai ishte pothuajse me siguri një vegël për Shtëpinë Rothsçajlld. Morgani ishte pasardhës i drejtpërdrejtë i Aleksandër Hamiltonit, njeriu i cili projektoi të parën Bankë Qendrore të ShBA-së, Bankën e Shteteve të Bashkuara, në mbështetje të interesave të Rothsçajlldit. Kur Xh. P. Morgani i Parë vdiq më 1913, ai la mbrapa 11 milionë dollarë, një shumë mjaft modeste, duke marrë parasysh reputacionin e tij dhe pasurinë e lënë prej të tjerëve.

Kjo ka shumë mundësi të ketë ndodhur për shkak se ai ishte një paraqitës i programit për Rothsçajlldët dhe se fuqia që ai dukej se zotëronte, nuk ishte vërtet e tija. Gazetari i Uoll Stritit, Linkoln Stefens, i intervistoi që të dy, J. P. Morganin dhe J. D. Rokfelerin, dhe ai e kuptoi se ata nuk ishin zotëruesit e vërtetë të fuqisë së pafund të perandorive të tyre. “Askush nuk duket se i përgjigjet pyetjes se “kush është pas Morganëve dhe Rokfelerëve?”, shkroi ai atëbotë. Është e rëndësishme të thuhet, gjithashtu, se Morgani pati një reputacion si antiçifut, ndërsa, në fakt, ai po punonte ngushtësisht me Rothsçajlldët. Ky manovrim me “antisemitizmin”, shpesh është përdorur për të fshehur interesat e Rothsçajlldit te Morgani. Rothsçajlldët ishin tepër të përfaqësuar në Shtetet e Bashkuara prej kompanisë së bankingut të njohur si Kuhn, Loeb and Co. Ajo ishte themeluar më 1867 nga Abraham Kuhni dhe Solomon Loebi, dy tregtarë nga Cincinati, por kjo kompani do të bëhej një front i hapur Rothsçajlld pas 1875-s, kur Xhakob Shif* do të vinte nga Frankfurti. Shifi kishte lindur në shtëpinë Shif-Rothsçajlld në Frankfurt, të cilën e ndanin së bashku të dyja familjet. Marrëveshjet e biznesit midis Shifit dhe Kuhn, Loeb & Co ishin konsumuar (ashtu siç ndodh shpesh në raste të tilla) prej martesës së Shifit me vajzën e Solomon Loebit, Terezën. Shifi mori kapitalin e Rothsçajlldit në firmë dhe e drejtoi atë si një front të Rothsçajlldit. Xhorxh R. Conroy do të shkruante në dhjetor të 1912-s për këtë çështje në revistën E vërteta:

Zoti Shif është drejtuesi i shtëpisë së madhe të bankingut të Kuhn, Loeb and Co, të cilët përfaqësojnë interesat e Rothsçajlldit në këtë anë të Atlantikut. Ai është përshkruar si një strateg financiar dhe ka qenë për vite ministri financiar i të madhes me fuqi të pacak, të njohur si Standard Oil. Ai ka qenë dora e fshehur e Harrimanëve, Gouldëve dhe Rokfelerëve në të gjitha sipërmarrjet hekurudhore dhe është bërë fuqia sunduese në hovin e hekurudhave si dhe në hovin financiar të Amerikës.”

Shifi ishte përfaqësuesi i Rothsçajlldëve në Shtetet e Bashkuara, një familje e cila është supozuar se ka pasur pak ndikim ose interes në Amerikë. Ia vlen të theksohet se ka qenë një bankë e Rothsçajlldëve, National City of Cleveland, e cila financoi zgjerimin e hershëm të Rokfelerëve dhe Harrimanëve. Rokfelerët dhe Rothsçajlldët (nëpërmjet Kuhn dhe Loeb), përfundimisht do t’i shkrinin disa nga interesat e tyre bankare për të formuar Chase Manhattan Bank, një nga ngjarjet e bankingut më me ndikim deri në ditët e sotme në botë.

* Në origjinal: Jacob Schiff [Shën. Përkth.]

Në vitet e para të këtij shekulli, kontrolli i Elitës ishte forcuar edhe më tepër dhe madje struktura ishte bërë më e përqendruar dhe e saktë. Nga koha e Sesil Rodesit, shoqëria e fshehtë e Tryezës së Rrumbullakët hodhi farën e një rrjeti të grupeve të ndërlidhura në shumë vende, duke punuar për një qëllim të përbashkët. Por dy fortesat më të rëndësishme të Tryezës së Rrumbullakët ishin Britania dhe Shtetet e Bashkuara. Në nivelin e Elitës ishin familjet dhe individët e njëjtë, në të dy anët e Atlantikut, të cilët punonin së bashku të maskuar në kërkim të qëllimit të qeverisë botërore, një banke qendrore botërore, një monedhe botërore dhe një ushtrie botërore. Teknologjia për monedhën elektronike dhe një popullsi me mikroçip (të mbikëqyrur me satelit, nëpërmjet një çipi elektronik të vendosur në trup), ishte një plan që do të shtohej më vonë. Qysh në këtë moment, emra të besueshëm dolën në pah, të cilët do të përfshiheshin pothuajse kudo në ngjarjet e rëndësishme botërore në dekadat që do të vinin: emra të tillë si Rokfeler, Rothsçajlld, Morgan, Harriman, Milner, Dalls, Varburg, Ruzvelt, Haus dhe Barush. Këta emra do të bëheshin të njohur për ne, sapo të përmbysej panorama konvencionale e historisë.

Emra dhe organizata të tilla në rrjetin e Elitës, Iluminatit, Vëllazërisë, kanë qenë mbrapa dy luftërave botërore, Revolucionit Rus, ngritjes së Adolf Hitlerit dhe manipulimit të përhershëm të sistemit financiar. Këto ndodhi e kanë mbajtur njerëzimin në frikë dhe përçarje, pikërisht ashtu siç synohej. Por me të drejtë mund të bëhet një pyetje se përse ata mbështetën fashizmin dhe komunizmin në të njëjtën kohë? Dhe si mundet që ata kështu të zhvillonin planet e tyre për Rendin e Ri Botëror? Kjo mund të shihet në shumë nivele. Financiarisht, luftërat dhe revolucionet janë shumë me leverdi për bankierët dhe ofertuesit financiarë. Por ka arsye edhe më të gjera, përveç kësaj. Nëse dëshironi që kombet ta dorëzojnë sovranitetin, vendimet dhe forcën e tyre te një autoritet botëror, kjo nuk mund të ndodhë në paqe. Ju mund ta arrini këtë nëpërmjet nxitjes së konfliktit midis kombeve mbi parimin problem-kundërveprim-zgjidhje. Elita, duke punuar e fragmentuar në pjesë, përmes rrjetit të Tryezës së Rrumbullakët, synonte të shkaktonte kaq shumë dhimbje dhe luftë midis shteteve kombëtare, saqë publiku të thoshte “diçka duhet bërë”. Kjo diçka synohej që të ishte zgjidhja nëpërmjet një autoriteti botëror për të gjithë.

Ata, së pari, synuan ta paraqisnin këtë si një Lidhje të Kombeve pas Luftës së Parë Botërore dhe kur kjo nuk funksionoi mirë, një tjetër Luftë Botërore çoi te Kombet e Bashkuara. Të dyja këto organizata ishin nxitur si një destinim për të mbajtur paqen midis kombeve nëpërmjet – për të përdorur frazën e famshme të Uinston Çërçillit – “përqafimit, përqafimit, jo luftës, luftës”. Por ato qenë që të dyja kuaj trojanë për një qeverisje botërore, bankë botërore, monedhë dhe ushtri. Shikoni se çfarë po ndodh me Kombet e Bashkuara sot dhe do të dalloni se sa larg këtij drejtimi kanë lëvizur Kombet e Bashkuara. Strategjia e Elitës, Tryezës së Rrumbullakët e përdorur në dy luftërat botërore, Revolucionin Rus dhe konfliktet e tjera të pafundme gjatë këtij shekulli janë tipare të një njeriu të quajtur Hegel, edhe pse, në fakt, kjo strategji nuk ishte zhvilluar prej Hegelit me këto synime. Puna e tij ishte vetëm një ndjellje për të tjerët, të cilët e zhvilluan dhe e ndryshuan mendimin e tij për të krijuar një fenomen ogurzi. Hegeli, në vetvete, duket se ka qenë një njeri shumë origjinal. E vendosur thjesht, në rastin e ndryshuar të mendimit të tij, ideja mund të vizatohet si “administrim krize”, e cila duket si e pakontrolluar, por që në fakt është shumë e llogaritur. “Konflikti i administruar” dhe “zgjidhja e kontrolluar” do të ishin madje skicime të llogaritura më me saktësi. Ideja është për të krijuar luftën dhe pastaj fitimin e paqes në një mënyrë të riskicuar për hartën e ardhshme të botës së shkretuar të pasluftës.

Xhorxh Vilhelm Fridrih Hegel ishte një filozof gjerman, i lindur në Shtutgart më 1770. Gjatë jetës së vet, ai kurrë nuk e kishte ditur se çfarë pasoje ka një variant materialistik i ndryshuar i fenomenit, të cilin ai e kishte identifikuar, qysh atëherë e deri më sot. Vëzhgimet e tij rreth ngritjes shpirtërore të mendimit, ishin zhvilluar dhe ndryshuar prej të tjerëve, duke përfshirë Karl Marksin dhe, kjo ndryshoi variantin e paraqitur nga vetë hegelianizmi, në këtë mënyrë: nëse ju krijoni dy anë të kundërta dhe i sillni ato te një konflikt, ju do të krijoni një forcë të tretë, një sinkronizim të atyre të dyjave, gjë që është e njohur si tezë kundër antitezës = sintezë; një rregull i ri. Marksi, një gjerman, frymëzues i revolucionarëve bolshevikë, ishte një student i mprehtë i punës së Hegelit. Ndryshimi midis tyre ishte se Hegeli fliste për shpirtin dhe mendjen, ndërsa Marksi e bllokoi idenë e Zotit dhe të jetës pas vdekjes. Ai ishte materialist. Për të, kjo botë ishte e gjitha ashtu siç dukej (ose ashtu shprehej ai publikisht). Ashtu siç tha ai njëherë: “Unë e vendosa Hegelin me kokë lart”. Duke vepruar kështu, ai identifikoi edhe një mjet efikas të pabesueshëm në manipulimin e botës drejt kontrollit të përqendruar.

Marksi dhe miku i tij industrialist gjerman, Fridrih Engelsi, krijuan Manifestin komunist. Engelsi, nxitësi i lirisë së masave nga zgjedha e kapitalizmit, ngriti një goxha pasuri nga shfrytëzimi i punës së fëmijëve në Lankashajr, Angli. Manifesti komunist nuk ishte ndonjë gjë e re dhe natyrisht që nuk ishte një frymëzim i Karl Marksit. Ai i mori “idetë” e tij nga puna e të tjerëve, të cilët i lexoi gjatë punëve të tij të orëve të pafund në muzeumin britanik. Besimi i tij në një luftë klase erdhi nga Veishaupti dhe Iluminati Bavarian. Ashtu siç shkruan një studiues amerikan, Geri Allen, në librin e tij të vitit 1972, Mos guxo ta quash atë konspiracion:

“Është një fakt i vërtetë, “Manifesti komunist” ishte në qarkullim shumë vjet përpara se emri i Marksit të ishte pranuar mjaft gjerësisht si autori fillestar, në lidhje me këtë libër xhepi revolucionar. E gjithë e vërteta e Karl Marksit ishte një freskim dhe kodifikim i shumë planeve revolucionare dhe parimeve të vëna mënjanë disa vjet më përpara prej Adam Veishauptit, themeluesit të Urdhrit të Iluminatit në Bavari”.

Marksi ishte anëtar i një shoqërie sekrete në rrjetin e Elitës, Iluminatit, Vëllazërisë, të quajtur Liga e Drejtë, e cila më vonë do të bëhej Liga Komuniste. Liga e Drejtë ishte një degëzim i Shoqërisë së Stinëve, e cila luajti një rol drejtues në Revolucionin Francez. Edhe njëherë sytë tanë kthehen drejt Gjermanisë, vendlindjes së Iluminatit Bavarian. Liga e Drejtë ishte quajtur Bund Der Gerechtan ose thjesht, Band. Kjo ishte forca përtej ngritjes së marksizmit dhe ai ishte një paraqitës tjetër i programit. Është interesante, 1 Maji (“Dita e Punëtorëve”), ishte zgjedhur si një festim vjetor për marksistë-leninistët, vendet socialiste dhe grupet e tyre anembanë botës. Iluminati Bavarian, krijuesi i Bandit, ishte themeluar në datën 1 maj 1776. Marksi kishte lidhje të ngushta me aristokracinë britanike përmes martesës së tij me Xheni von Vestfalen, e cila ishte e lidhur me Dukët e Skocisë të Argillit dhe Kempellsit. Një nga stërgjyshet e saj, Ana Kempell, kontesha e Balkarrasit dhe Argillit, ishte guvernante e princit të Oranzhit, më vonë mbreti Uilliam, i cili ofroi statutin për Bankën e Anglisë dhe shkaktoi një mjerim të paparë në Irlandë. Arçibald Kempell, Duka i parë i Argillit udhëtoi me Uilliamin në inkursionin e tij mbi Angli për të marrë fronin më 1688. Konti i tanishëm i Balkarrasit është i lidhur me viskontin Koudrei* (Ëeetman John Churchill Pearson), nëna e të cilit ishte vajza e Lordit Spenser Çurçill. Këto janë disa nga lidhjet që ka “revolucionari i popujve”, Karl Marksi.

Një elitë e vogël po koordinon të gjitha këto ngjarje, që në pamje të parë duken si pa lidhje. Kështu, kur shikoni se si të njëjtët njerëz mbështesin dhe financojnë “kundërshtarë” të tillë si marksizëm-leninizmin, fashizmin dhe kapitalizmin, kjo nuk ndodh për shkak se ata janë të çorientuar ose të çmendur. Ata janë krijuesit e “anëve” opozitare, të cilat pastaj mund të thirren në konflikt për të luajtur një rol dytësor kundër tjetrit dhe për të krijuar një tjetër forcë, Renditjen e Botës së Re. Teza kundër antitezës = sintezë. Kjo u shpreh mjaft dukshëm dhe në mënyrë shfarosëse te fakti se si e krijoi, financoi dhe e solli Elita në konflikt kapitalizmin dhe komunizmin, nga njëra anë, kundër fashizmit, nga ana tjetër, në Luftën e Dytë Botërore. (figura 6)

Kjo krijoi sintezën e dëshiruar: Kombet e Bashkuara dhe Komunitetin Evropian. “Lufta e ftohtë” midis kapitalizmit dhe komunizmit ishte drejtuar te një sintezë tjetër e ndjekur prej frymëzimit të Elitës, “revolucionet popullore” nëpër ish-Bashkimin Sovjetik. Njerëzit e braktisën linjën se besimet politike mund të shprehen sipas një ekstremi prej komunizmit (e majta ekstreme) dhe prej anës tjetër, nga fashizmi (e djathta ekstreme). Kjo është pjesë e iluzionit për të na fshehur atë që po ndodh realisht. Fashizmi dhe komunizmi nuk janë të kundërt: ata janë tërësisht të yshtur si të tillë. Që të dy kanë në program kontrollin nga një pakicë elitare. Spektri politik është realisht i lirë për pasqyrimin e mendimit dhe stilit të jetës te një skaji dhe autoritarizmi (fashizmi/ marksizëm-leninizmi), nga ana tjetër. Ende kemi njerëz, të cilët janë marksistë, që godasin fashistët për politikat e tyre autoritariste dhe e kundërta. Këto “opozita” janë të krijuara nga Elita, për të dhënë iluzionin e të kundërtave, të cilat ata mund t’i përdorin më pas për të krijuar konflikt, që të çon te sinteza, centralizimi i institucioneve botërore që ata duan. Dhe “radikalët” politikë, të cilët unë i quaj “Radikalët robotë”, kanë qenë të mashtruar në luajtjen e rolit të tyre të rëndësishëm në këtë histori. Ata ende ekzistojnë.
Prej përdorimit të filozofisë së ndryshuar të Hegelit, Elita dhe të gjitha këto familje e organizata kanë qenë të përfshira në kaq shumë manipulime të racës njerëzore, saqë do të duhej të krijonim një bibliotekë me libra për ta treguar këtë histori të plotë. Madje, përveç kësaj, ndërlidhjet dhe kryqëzimet e referencës së emrave dhe organizatave do të ishin tepër të ndërlikuara nga vështirësia për t’u bërë të kuptueshme. Unë nuk synoj t’ju vdes prej mërzisë. Në të njëjtën kohë, do të dëshiroja të përfshija mjaft detaje për të treguar se ideja që një elitë e pakët mundet dhe po e bën kontrollin e botës dhe jetës suaj nuk është “teori”, por një fakt i provueshëm. Në këtë mënyrë, në pjesën e mbetur të kapitullit, unë do të përqendrohem në tri ngjarje madhore në vitet e para të këtij shekulli, të cilat tregojnë se varianti i historisë që ne kemi marrë në shkolla dhe nga media, është në mënyrë të konsiderueshme më pak se i vërtetë. Këto ngjarje janë, Lufta e Parë Botërore, Revolucioni Rus dhe krijimi i shtetit të Izraelit. Një pakicë njerëzish i manipuluan të gjitha këto.

Lufta e Parë Botërore

Kajzer Vilhelmi II ishte sundimtari i Gjermanisë në fillim të viteve të këtij shekulli, por njerëzit e vendosur nga Elita në administratën e tij po manipulonin politikën, njëlloj siç po vepronin në Britaninë e Madhe (Milner) dhe në Shtetet e Bashkuara (Kolonel Haus). Vrasja e Arqidukës Ferdinand, trashëgimtar i fronit të Austro-Hungarisë, ishte përdorur si pretekst për luftë, por konflikti ishte paravendosur shumë kohë më parë. Austriakët akuzuan Serbinë për vrasjen dhe shpallën luftë. Vrasja ishte kryer më 28 qershor 1914 prej Shoqërisë së Fshehtë Serbe, të kontrolluar prej Elitës, e quajtur Dora e Zezë. Ferdinandi shkoi në Sarajevë të Bosnjës së bashku me bashkëshorten e vet. Gjashtë vrasës po e prisnin, kur makina e tij po drejtohej te vendi i pikëtakimit. Për shkak se makina kaloi matanë tyre, të gjashtë dështuan për ta vrarë dhe u duk sikur Arqiduka i shpëtoi goditjes. Por shoferi i tij u bë “konfuz”, mori një “kthesë të gabuar” dhe përfundimisht e ndaloi makinën përballë me njërin nga ata që do të bëhej vrasësi, Gavrillo Principi, i cili përfitoi nga të gjitha përparësitë e rastit të tij të dytë. Ferdinandi kishte thirrur mikun e tij, kontin Czerin, sepse ai e dinte që ekzistonte një kërcënim ndaj jetës së tij dhe kjo u duk si e pashmangshme; ai pati deklaruar një vit më parë që frimasonët kishin vendosur ta vrisnin. Në të njëjtën kohë, pikërisht në të njëjtën kohë, në Rusi ishte goditur me thikë, në një përpjekje vrastare të pasuksesshme, në Pokrovskoje, Grigori Jefimoviç Rasputin, këshilltari më influencues i carit (i cili e kundërshtonte luftën). Sipas autorit Kolin Uillson, në librin e tij Rasputin, ai nënvizon:

“Ka pesë gradë gjatësi midis Sarajevës dhe Pokrovskoes, çka do të thotë se ora 11 në Sarajevë është rreth 2.15 në Pokrovskoe. Është një rastësi e çuditshme që dy vrasësit goditën thuajse pikërisht në të njëjtin moment - një rastësi që na bën të priremi të dyshojmë në “verbërinë e historisë”. Vdekja e Ferdinandit krijoi mundësinë e luftës; plagosja e Rasputinit e bëri atë të sigurt, për shkak se ai ishte i vetmi burrë i aftë për ta shmangur atë.”

Kajzer Vilhelmi, i shtytur prej këshilltarëve të vet nga Vëllazëria, mbështeti Austrinë dhe deklaroi luftë mbi Rusinë dhe Francën. “Lufta e madhe” ishte në prag. Një nga arkitektët e saj ishte kancelari i Kajzerit, Bethmen-Hollueg,* anëtar i familjes bankare Bethmen në Frankfurt dhe kushëri i Rothsçajlldëve. Britania u vendos kundër Gjermanisë dhe Shtetet e Bashkuara e ndoqën procesin më 1917-n. Amerika po hynte në luftë për shkak se opinioni publik ishte fshikulluar fort nga media. Kent Kuperi, presidenti i Associated Press, shkruante më 13 nëntor 1944 për këtë çështje te Life, se:

Përpara dhe gjatë Luftës së Parë Botërore, agjencia gjermane më e madhe e lajmeve, Ëolf, zotërohej nga shtëpia bankare e Rothsçajlldëve, e cila i kishte zyrat e saj qendrore në Berlin. Një anëtar udhëheqës i firmës ishte, gjithashtu, një bankier personal i Kajzer Vilhelmit (Max Varburg). Në fakt, ajo që ndodhi në Perandorinë Gjermane ishte se Kajzeri e përdori Ëolf-in që të angazhohej dhe të ngacmonte ndjeshmërinë e popullit të tij në një gradë të tillë, në të cilën ata të ishin të etur për Luftën e Parë Botërore. Njëzet vjet më vonë, në rastin e Hitlerit, u përsërit e njëjta situatë në mënyrë të mrekullueshme prej pasardhëses së Ëolf-it, DNB-së.
Në autobiografinë e tij Barriera të rrëzuara, Kuperi shtonte se Shtëpia e Rothsçajlldëve paraqiti interes në tri agjencitë drejtuese udhëheqëse të lajmeve: Ëolf në Gjermani, Havas në Francë dhe Reuters në Angli. Për ata që nuk e dinë se si funksionon media, mund të shpjegojmë se agjencitë e lajmeve ofrojnë histori lajmesh për të gjitha gazetat dhe tregjet e mediave, kështu që çfarë thonë ato, shpesh ripërsëriten nga e gjithë media. “Kjo është e vërtetë, pasi unë e kam dëgjuar këtë nga të gjitha mediat”, është ajo që unë dëgjoj të thuhet shpesh nga njerëzit. Ato thonë të gjitha të njëjtën gjë, sepse publikojnë të njëjtin informacion nga i njëjti burim: agjencia e lajmeve. Ia vlen të theksojmë se më 28 prill 1915, baroni Herbert de Rojter,* drejtuesi i agjencisë Reuters kreu “vetëvrasje”. Kjo solli kolapsin e Reuters Bank. Baroni ishte zëvendësuar prej Sër Roderik Xhons**, i cili tregon në autobiografinë e vet se “…Shkurtimisht, pasi zëvendësova baronin Herbert de Rojter më 1915, menjëherë pas kësaj unë mora një ftesë nga z. Alfred Rothsçajlld, më pas drejtuesi i Shtëpisë së Rothsçajlldëve të Britanisë, për të drekuar me të në historiken Neë Court, në City”. Çfarë diskutuan ata, ai nuk pranon ta zbulojë. Çfarë mendoni ju?

Së pari, me sa duket, çudia është se lidhjet midis Shtëpisë çifute të Rothsçajlldëve dhe krijimit të Luftërave Botërore (në të cilën kaq shumë çifutë u tmerruan me vuajtje) janë fillimi i ngjitjes.
Kjo ishte pjesë e strategjisë së Elitës për të përfshirë Shtetet e Bashkuara dhe për të rritur kërkesat për një autoritet botëror, i cili do të ndalonte luftërat e mëtejshme. Kjo gjë nuk ishte ndonjë problem i vështirë, pasi presidenti U. Uillson bëri çdo gjë që i kishte thënë të bënte “këshilltari” i tij udhëheqës, kolonel Hausi (Kom. 300). Më 1915, gjermanët mbytën anijen e “pasagjerëve”, Lusitania, duke kërkuar falje ndaj ShBA-së, e cila shpalli luftë, njëlloj siç ndodhi me vrasjen e Ferdinandit për gjermanët dhe siç do të ishte goditja e Perl Harborit për amerikanët në Luftën II Botërore. Lusitania po lundronte pa eskortë në një zonë gjermane të njohur me aktivitet të anijes U, dhe njerëzit në bord ishin sakrifikuar për të kënaqur ambiciet e frikshme të Elitës. Në arkivat e Departamentit të Thesarit, presidenti Uillson fshehu provën se Lusitania ishte duke mbartur pajisje ushtarake për Britaninë. Nga amerikanët ishte pretenduar se kjo ishte një anije “vetëm për pasagjerë”, si një skenar propagandistik për të dhunuar opinionin amerikan. Alfred Gyni Vanderbilt i familjes Eastern Esatblishment, ishte një nga të mbyturit në Lusitania. Në anije ishte dërguar një telegram përpara se ajo të linte Nju Jorkun, që paralajmëronte Vanderbiltin të mos lundronte, por ky telegram nuk mbërriti në kohë tek ai, duke i kushtuar jetën. Dikush e kishte ditur me saktësi se çfarë do të ndodhte.

Manipulimi i Amerikës për të hyrë në luftë, ishte përgatitur nga tri organizata kryesore: Këshilli i Mbrojtjes Kombëtare, Liga Detare dhe Liga e Zbatimit të Paqes. Midis anëtarëve të Këshillit të Mbrojtjes Kombëtare ishte agjenti i Rothsçajlldit, Bernard Barush. Si kreu i Bordit të Industrisë së Luftës gjatë kohës së luftës, Barush pati, sipas fjalëve të tij, “…ndoshta më tepër fuqi se sa mund të ketë pasur ndonjë njeri tjetër në luftë…”
Liga Detare ishte mbizotëruar prej J. P. Morganit. Midis drejtorëve të Ligës së Zbatimit të Paqes ishte Elihu Rut, avokati i J. P. Morganit; Perri Belmont, agjenti amerikan i Rothsçajlldit; dhe Xhakob Shif i Kuhn, Loeb and Co i Rothsçajlldëve. Sekretar ndihmës në Ligën Detare atëbotë, ishte njëfarë Franklin Delano Ruzvelt, i cili ishte shpërblyer mirë me kontrata të mëdha detare përpara se të pëshpëritej diçka që kishte lidhje me luftën për Amerikën, - njëlloj siç do të ndodhte pak vjet më vonë, kur ai do të ishte president, përpara dhe gjatë Luftës II Botërore.

Ka një konfirmim tjetër që Lufta e Parë Botërore ishte projektuar për arsye afatgjata që vinin deri në vitet 50, sipas zbulimeve investiguese të kongresit të ShBA-së, prej Komitetit Ris, brenda fondacionit Karnixhi për paqen ndërkombëtare. Ky ishte themeluar për të qenë një organizatë kushtuar krijimit të luftës! Kjo organizatë ishte një prej rrjetit të ashtuquajtur fondacione të përjashtuara nga taksat, duke filluar prej Karnixhit, Rokfelerit dhe familjeve Ford, të cilat ndihmojnë për të ngritur planin e Rendit të Ri Botëror. Norman Dod, drejtor i kërkimit të Komitetit Ris, raportonte zbulimet e hetueses së tij, Kethrin Kesei. Dodi theksonte se në një mbledhje të administratorëve të Karnixhit, ishte hedhur pyetja: “Ekziston ndonjë mënyrë e njohur për njerëzit që të jetë më efektive se sa lufta, nëse dëshironi të shndërroni jetët e një popullsie të tërë?” Ishte thënë përgjigjja se nuk kishte dhe, kështu, kishte ardhur pyetja tjetër për administratorët: “Si mund ta përfshijmë ShBA-në në luftë?” Dodi do të vazhdonte:
“Dhe pastaj ata ngritën pyetjen: ‘Si mund të kontrollojmë ne makinerinë diplomatike të ShBA-së? Dhe përgjigjja erdhi: “Ne mund të kontrollojmë Departamentin e Shtetit. Në këtë pikë ne u kapëm pas faktit që patëm gjetur… se përmes një agjencie të ngritur prej Fondacionit Karnixhi ishte rregulluar çdo takim i nivelit të lartë. Përfundimisht ne ishim në luftë. Këta administratorë, në një mbledhje rreth 1917-s, patën paturpësinë të uronin vetveten mbi mençurinë e vendimeve të tyre nismëtare, pasi tashmë rrjedhoja e luftës e pati dëshmuar se ajo do ta ndryshonte jetën dhe mund ta ndryshonte jetën në këtë vend. Kjo ishte data e hyrjes sonë në luftë; ne ishim përfshirë në të. Ata madje kishin pasur paturpësinë që të formulonin dhe të dërgonin edhe një telegram te z. Uillson, duke e paralajmëruar atë që të merrte parasysh faktin se lufta nuk do të përfundonte kaq shpejt.”

Dodi theksonte më pas se Kethrin Kesei gjeti protokollime të tjera, që trajtonin punën e fondacionit Karnixhi për të parandaluar rikthimin e gjendjes së jetës të paraluftës. Ndryshimi i mënyrës së jetesës dhe i mënyrës së të menduarit, dukej se ishte pikësynimi kryesor i luftës. Dodi njoftonte:

“… ata arritën në përfundimin se, për të parandaluar një rikthim të tyre, ata duhet të kontrollonin edukimin. Pastaj ata iu qasën fondacionit Rokfeler dhe thanë: “Ju do të mbuloni kontrollin e edukimit që përfshin subjektet e brendshme për shkak të rëndësisë që ato kanë”. Dhe kështu ranë dakord. Pastaj, së bashku, ata vendosën se çelësi i kësaj ishte mësimi i historisë së Amerikës dhe ata mund ta ndryshonin. Kështu që pas këtij vendimi, ata afruan më të spikaturit e atyre që ne mund t’i kemi quajtur atëherë historianë amerikanë, me idenë e thirrjes së tyre për të ndryshuar mënyrën e deriatëhershme, sipas së cilës, ata paraqitën subjektin”.

Kjo është arsyeja se përse shumica e informacionit të këtij libri rreth sfondit të vërtetë të ngjarjeve botërore nuk është mësuar kurrë nëpër shkolla ose universitete. Nëse ju nuk jeni lejuar që të mësoni historinë e plotë rreth diçkaje, kjo ndodh nga se (sipas pikëpamjes së manipulatorëve) ajo është e rrezikshme për ju që ta dini. Ky është motivimi im për të shkruar këtë libër. Ju keni të drejtë të jeni të rrezikshëm!

Revolucioni Rus

Me zhvillimet e Luftës së Parë Botërore, një tjetër goditje e befasishme e Elitës ishte vrulli për realizimin e Revolucionit Rus të 1917-s. Ky mori të njëjtën formë si Revolucioni Francez. Elita shkaktoi kaos ekonomik dhe diktatori sundues, cari, ra në duart e tyre, ngaqë refuzoi të fuste demokracinë dhe të jepte mundësi të tjera për popullin. Më 1905-n, cari ishte manipuluar prej Rothsçajlldëve në një luftë me Japoninë, në mënyrë që të minohej ekonomia ruse dhe kështu u mbollën farat e shqetësimit mes popullatës. Rothsçajlldët i thanë carit se do ta financonin luftën, ndërsa në ShBA, kompania e Rothsçajlldëve, Kuhn, Loeb and Co, ishte duke financuar fshehurazi japonezët. Më pas erdhi lufta me Gjermaninë më 1914, gjatë së cilës ushtria ruse ishte vazhdimisht e leqendisur prej influencave të jashtme. Një mënyrë, nëpërmjet të cilave Elita kontrollonte luftërat, ishte duke dërguar armë me nivel teknologjik më të ulët nga krahu që ata dëshironin të humbiste ose duke anuluar tërësisht dërgimin e armatimeve ndaj këtij krahu. Më 1915-n, kancelari britanik i Thesarit dhe kryeministri që do të vinte shumë shpejt në detyrë, Llojd Xhorxhi (Kom. 300), vuri re se porositë e armatimeve për ushtrinë ruse ishin pesë muaj me vonesë nga afati. Pikë së pari, kishte vetëm një karabinë për çdo gjashtë ushtarë. Kjo i hodhi benzinë zjarrit të revolucionit, ashtu siç ishte parashikuar. Elita dëshironte t’i shkurajonte ushtarët rusë, kështu që ata do të ngrinin krye. Kompania përgjegjëse për anulimet ishte Vickers Maxim, e cila ishte e kontrolluar prej Sër Ernes Kasel, një kompani biznesi e Kuhn, Loeb and Co të Rothsçajlldëve. Mbajtësi i disponibiliteteve (aksioneve) të Vickersit, në sfond, ishte shtëpia Rothsçajlld. Kabineti britanik dërgoi lordin Kitçener në Rusi, për të riorganizuar ushtrinë e saj, por ai u mbyt rrugës, kur HMS Hampshire, në mënyrë “të habitshme”, u fundos natën e 5 qershorit të vitit 1916. Ma merr mendja se edhe kjo ishte një tjetër rastësi.

Në Rusi ishin trazuar mosmarrëveshjet. Së pari, (dhe si më i moderuar) revolucioni kishte filluar nga një frimason, Aleksandër Kerenski. Unë them “së pari”, se, në fakt, kishte edhe para tij një revolucion tjetër, të drejtuar nga princi Lvov. Ai planifikoi të krijonte një republikë të stilit amerikan dhe prej këtij momenti do të abdikonte car Nikolla II. Por, ashtu si në Francë kur erdhi koha fillestare e revolucionit, përgjatë tij ishte fshehur ardhja e vrundullit tjetër më të tmerrshëm. Trocki dhe Lenini arritën të merrnin kontrollin dhe të paraqitnin sundimin despotik të njohur si marksizëm-leninizëm. Ky nuk ishte një Revolucion Rus. Kjo ishte një goditje e beftë mbi Rusi nga ana e armës financiare të Shteteve të Bashkuara prej Elitës Botërore, të kontrolluar gjerësisht prej Rothsçajlldëve. Leon Trocki, i cili kishte banuar në Nju Jork pasi ishte dëbuar nga Gjermania, u nis për në Petrograd, Rusi, me SS Kristianofjord më 26 marrs 1917, me 10 mijë dollarë që ia kishin dhënë Rokfelerët. Ai mbante në dorë një pasaportë amerikane, të përshtatur për të nga presidenti Udrou Uillson. Xhenings C. Uajs thotë në studimin e tij, Udrou Uillson, dishepulli i revolucionit se “Historianët nuk duhet të harrojnë kurrë se Udrou Uillson, përveç përpjekjeve për të mbajtur nën kontroll Britaninë, realizoi hyrjen e Leon Trockit në Rusi me një pasaportë amerikane.” Kjo ndodhi në një kohë kur autoritetet e ShBA-së ishin bllokuese me kontrollet e tyre për të mos i dhënë mundësi hyrjes së revolucionarëve në Rusi me pasaportat e Shteteve të Bashkuara! Por kush e kontrollonte Uillsonin? Përfaqësuesi i Elitës, koloneli Eduard Haus (Kom. 300). Kur anija, sipas itinerarit, hyri në dok në Kanada, Trocki u kontrollua prej autoriteteve kanadeze, por ai u la i lirë dhe u lejua të vazhdonte udhëtimin e tij për në Rusi. Nënkoloneli Xhon Bajn Meklini, themeluesi dhe presidenti i Maclean Publishing, ishte i njohur për lidhjet e tij të afërta me Shërbimin Inteligjent Kanadez. Më 1918-n ai shkroi një artikull, i cili u botua në revistën e tij të njohur MacLean, e titulluar “Përse e lamë Trockin të kalonte? Si e humbi Kanadaja rastin për të mbaruar më shpejt luftën”. Meklini bënte disa deklarata rreth Trockit, shumë prej të cilave ishin konfirmuar ose mbështetur prej dëshmisë mbi të cilën është hedhur dritë qysh atëherë. Ai tha se Trocki nuk ishte rus, por gjerman dhe informacione të tjera inteligjente sugjeruan se ai fliste më mirë gjermanisht se sa rusisht. Burimet e MacLean thoshin se Trocki ishte “dëbuar” në mënyrë krejtësisht publike nga Gjermania në gusht të 1914-s, për t’i dhënë atij besueshmëri te njerëzit e vet në ngjarjet e mëvonshme. Meklini thoshte se revolucionarë të tjerë rusë u organizuan prej Trockit në Shtetet e Bashkuara dhe Kanadanë Perëndimore, të cilët më së shumti ishin “gjermanë dhe austriakë që udhëtonin si rusë”. Meklini vazhdon më tej:

“Fillimisht, Britania mbështeti lidhjen që Kerenski, Lenini dhe disa liderë më të vegjël e kishin ushtruar në Gjermani, me shpenzime të mbuluara që në fillim të 1915-s dhe ata zbuluan më 1916-n lidhjet me Trockin, i cili pastaj do të jetonte në Nju Jork. Nga ai moment, ai ishte parë afër Bomb Squad. Në fillim të 1916-s, një zyrtar gjerman lundroi në Nju Jork. Zyrtarët e Inteligjencës Britanike e shoqëronin. Ai [Trocki], ishte çuar në Halifaks, por bazuar tek instruksionet e dhëna [nga Inteligjenca Britanike], ai ishte kaluar pas ndjesës së tepruar për vonesën e panevojshme. Pas shumë manovrimeve, zyrtari gjerman arriti në një zyrë gazete të vogël e të ndyrë të një lagjeje të varfër dhe këtu ai gjeti Trockin, për të cilin dha instruksione të rëndomta për nga rëndësia. Nga qershori 1916 deri sa ata e kaluan në Britani, Bomb Squad e Nju Jorkut nuk i humbi kurrë lidhjet me Trockin. Ata zbuluan se emri i tij i vërtetë ishte Braunstein dhe se ai ishte gjerman dhe jo rus”.

Është interesante, nëse do të ishte e vërtetë, që të dy, si komunizmi, ashtu edhe fashizmi (që u përplasën në Luftën e Dytë Botërore) ishin krijuar për qëllime të largëta në të njëjtin vend: Gjermaninë, vendin e kaq shumë shoqërive sekrete të Elitës dhe vendlindjen e Iluminatit Bavarian të Adam Veishauptit. Pasi Trocki arriti në Rusi, u bashkua me Leninin, të cilit iu dha një kompartiment i sigurt, në një tren të mbyllur gjerman, nga Zvicra për në Rusi, nëpërmjet Suedisë, në prill të 1917-s, i shoqëruar nga 32 “revolucionarë” të tjerë. Udhëtimi ishte miratuar dhe paguar prej Stafit të Përgjithshëm Gjerman nën urdhrat e Komandës së Përgjithshme Gjermane. Gjermanët po shpenzonin, gjithashtu, shuma të mëdha për të ngritur propagandën bolshevike në Rusi. Von Kuhman, ministri i Punëve të Jashtme, i tha Kajzerit më 1917:

“Bolshevikët nuk kanë marrë ende nga ne ndonjë fond të rregullt nëpërmjet kanaleve të ndryshme dhe nën etiketa të ndryshme, për të qenë në një pozicion të volitshëm, duke ngritur organin e tyre, Pravda, për të drejtuar një propagandë energjike dhe për të zgjeruar shtegun fillestar bazë të partisë së tyre, në mënyrë të frytshme”.

Plani ishte se përsëritja e revolucionit do ta tërhiqte Rusinë nga Lufta e Parë Botërore dhe do të sigurohej një “paqe” me Gjermaninë. Kjo ishte pikërisht ajo që ndodhi. Edhe njëherë këto ngjarje janë shumëpërmasore. “Revolucionarët” rusë, siç ishte Lenini dhe Trocki, ishin përdorur për të larguar Rusinë nga lufta në përfitim të Gjermanisë. Por te niveli i Elitës, lugati i quajtur komunizëm, ishte krijuar për të stimuluar përhapjen e frikës dhe mosbesimit të përgjithshëm, të paraqitur si komunizëm kundër kapitalizmit, kundër fashizmit. Në një kohë që keni shkaktuar frikë prej dy ose më shumë “krahëve” të spikatura, ju keni përçarë dhe qeverisur: pra, keni kontrolluar. Frika është, gjithashtu, prodhuesja më e madhe e energjisë negative. Ndërsa Trocki, Lenini dhe turmat e tyre denonconin kapitalistët, ata financoheshin nga bankierët e Londrës dhe Nju Jorkut. Trocki ishte cituar në gazetën ruse, Russkoe, që kishte thënë se “Sovjetët nuk mund ta radhisin veten… me kapitalistët amerikanë, pasi kjo do të quhej tradhti”. Oh, vërtet, Leon? Në fakt, Trocki dhe bolshevikët ishin mbështetur financiarisht dhe politikisht prej të njëjtit grup njerëzish që do të mbështesnin Hitlerin dhe fashistët, sepse Elita nuk ka linjë politike. Në autobiografinë e tij, Trocki jep për referim disa borxhe nga financierët britanikë. Shumë nga këto ishin orkestruar nga Lordi Milner (Kom. 300) i Tryezës së Rrumbullakët dhe “Aleksandër” Gruzenberg (emri i vërtetë Michael), agjenti bolshevik përgjegjës në Skandinavi, i cili ishte një këshilltar i besueshëm për pronarin e Chase National Bank në Nju Jork, J. P. Morgan. Ky ishte një revolucion Londër - Nju Jork, me popullin rus, për herë të dytë, viktimë.

Një zotëri i përhershëm mes Londrës, Uoll Stritit dhe bolshevikëve ishte Olof Ashberg, i cili do të bëhej i njohur si bankieri bolshevik. Ai zotëronte Nya Banken, të themeluar në Stokholm, më 1912. Agjenti i Ashbergut në Londër ishte North Commerce Bank, e drejtuar prej Earl Grey, një mik i Sesil Rodesit dhe anëtar i Tryezës së Rrumbullakët. Një tjetër mik i afërt i Ashbergut ishte Maks Mei, zv.presidenti i Guaranty Trust të J. P. Morganit dhe drejtuesi i veprimeve të saj të përtejdetit. Duket qartë se Ashbergu ishte një njeri mesatarisht i përsosur, për të kanalizuar fondet nga Londra dhe Nju Jorku te bolshevikët. Më 1915-n ishte themeluar American International Corporation, për të financuar Revolucionin Rus. Drejtuesit e saj përfaqësonin interesat e Rokfelerëve, Rothsçajlldëve, Du Pontëve, Kuhn, Loeb, Harriman dhe Rezervës Federale. Ata përfshinë Frenk Vanderlipin (një nga të Jekyl Island Group, të cilët krijuan Rezervën Federale) dhe Xhorxh Herbert Ualkerin, gjyshin e presidentit Xhorxh Bush.

Rothsçajlldët ishin, gjithashtu, të përfshirë në financimin e revolucionit nëpërmjet Xhakob Shifit, te Kuhn, Loeb and Co, në Nju Jork. Bankierët ndërkombëtarë nga Britania, Shtetet e Bashkuara, Rusia, Gjermania dhe Franca, u takuan në Suedi në verë të vitit 1917. Ata ranë në një mendje që Kuhn dhe Loeb të depozitonin 50 milionë dollarë në një bankë suedeze, një llogari për ta përdorur Lenini dhe Trocki. Në një artikull në The Neë York American Journal, më 3 shkurt 1949, nipi i Xhakob Shifit tha se gjyshi i tij pati paguar dy “revolucionarët” me një bonus. Pagesa e 20 milionë dollarëve për bolshevikët prej Elihu Rutit (avokati i Kuhn, Loeb dhe ish-sekretar i Shtetit), nëpërmjet një fondi të posaçëm, është faktuar në Relacionin e Kongresit të 2 shtatorit 1919. Ky ishte një investim me leverdi, nëse sipas mendimit të disa studiuesve, Lenini ripagoi Kuhn, Loeb and Co në rubla, ekuivalentin e 450 milionë dollarëve mes viteve 1918-1922. Dhe kjo nuk ishte ndonjë gjë në krahasim me përfitimet e bankierëve, të realizuara nga shfrytëzimi i tokës ruse, ekonomisë dhe njerëzve, pa llogaritur vjedhjen e arit të carit dhe zotërimeve financiare, të cilat ishin ruajtur jashtë, pikërisht në bankat që e financuan revolucionin.

Më 1917-n, Elita përdori si mbulesë misionin e Kryqit të Kuq në Rusi për të organizuar detajet përfundimtare të gllabërimit bolshevik. Kryqi i Kuq në Uashington shpalli një fushatë për të mbledhur 2 milionë dollarë. Kjo doli me sukses falë dhuratës bujare të financierëve nga Nju Jorku, duke përfshirë vetë J. P. Morganin, i cili dha 100 mijë dollarë. Bankierët dhe industrialistët ecën në drejtim të marrjes së kontrollit të Kryqit të Kuq të Shteteve të Bashkuara dhe, sapo Xhon Foster Dallasi i Elitës e shtiu atë në dorë, ata “e patën Kryqin e Kuq Amerikan si një armë virtuale të qeverisë…” Personeli i këtij misioni në Rusi në gusht të 1917-s i tregoi këto të gjitha. Nga grupi prej 24 vetash, vetëm shtatë ishin doktorë. Të tjerët, shumica ishin financierë të Nju Jorkut dhe asistentë të tyre, të drejtuar prej Uilliam Bojs Tompson (Kom. 300), i pari drejtues me kohë të plotë i Bankës së Nju Jorkut të Rezervës Federale. Doktorët u rikthyen vetëm pas një muaji dhe doktor Frenk Billings, profesor i mjekësisë në Universitetin e Çikagos dhe drejtues zyrtar i misionit, raportoi se nuk i kishte shijuar aktivitetet e dukshme politike të anëtarëve të tij, që nuk ishin të stafit mjekësor. Në ekip ishin edhe tre përkthyes të rusishtes, të gjithë të njohur si bolshevikë. Një prej tyre, Boris Reinstein, do të bëhej sekretar i Leninit dhe drejtuesi i Propagandës Revolucionare të Byrosë Ndërkombëtare. Kryqi i Kuq ishte përdorur në shumë raste prej Elitës, pa dijeninë e stafit të vërtetë. Kjo nuk ishte vetëm një fyerje për punën që kërkonte të bënte Kryqi i Kuq, por ishte, gjithashtu, edhe pakufishmërisht e rrezikshme për 99% të tjerët, prej atyre që ishin duke punuar në të vërtetë për këtë organizatë që nuk kishte lidhje me dhembshurinë ndaj popujve të botës. Është fakt intrigues se simboli i Kryqit të Kuq është gjithashtu ai i Kalorësve Templarë, flamuri i Anglisë dhe simboli të cilin ngriti Kolombi mbi anijet e tij ndërsa ishte “duke zbuluar” “Botën e Re” në interes të templarëve. Kryqi i Kuq ishte themeluar gjatë Luftës Franko-Prusiane, të projektuar nga Elita, më 1870, nëpërmjet korrespondencës së mikut tonë të vjetër, Times të Londrës.

Në të njëjtën kohë që elita e bankierëve po krijonte organizata në mbështetje të bolshevikëve, ata, gjithashtu, po themelonin dhe po ngrinin organizata antibolshevike. Oto Kahni dhe anëtarët e Morgan Guaranty Trust, formuan një grup të quajtur Amerikanët e Bashkuar, të cilët u qendërzuan te propaganda antikomuniste dhe antiçifute. Kjo bëri që kundërshtarët e vërtetë të revolucionit të pushoheshin nga puna si “antisemitikë”. Kjo ka vazhduar të ndodhë deri në ditët e sotme, me Radikalët Robotë të variantit “Unë jam i ngopur me pastërtinë e politikës” - me ecjen sipas ritmit që vallëzon me fijet e vendosura prej Elitës Botërore, për të denoncuar si një “antisemit” këdo që i afrohet të vërtetës. Ashtu siç po më akuzojnë edhe mua sot. Kjo është e gjitha shumë e parashikueshme. Radikalët Robotë dhe “kundërshtarët” e tyre të Robotit të Vërtetë, kanë të njëjtat fije, të vendosura prej të njëjtës dorë. Kjo është vërtet për të qeshur.

Duke u kthyer nga Rusia, V. B. Tomsoni qëndroi në Londër për të takuar kryeministrin britanik, Llojd Xhorxhin. Ata ishin ndërmjetësuar prej Tomas Ë. Lamont të J. P. Morganit, i cili kishte udhëtuar nga Parisi (ku kishte qenë në diskutime me kolonel Eduard Hausin se si ta organizonin botën pas lufte). Hausi i dërgoi telegram presidentit Uillson më 28 nëntor 1917, me anë të të cilit e nxiste atë të ndalte të gjitha mediat kritike ndaj bolshevikëve: “Është tepër e rëndësishme që kritikave të tilla t’u jepet fund”, thoshte telegrami. Ky telegram ishte vendosur në një dosje sekrete dhe doli në dritë vetëm gjashtë vjet më pas. Studiuesi Karoll Kuigli tha se Shtëpia e Morganëve kishte infiltruar grupe në krahun e majtë në Shtetet e Bashkuara qysh nga 1915-a. Kjo ishte një strategji për të rrëmbyer si brenda ashtu dhe ndërkombëtarisht, të “majtën” dhe të “djathtën”.
Revolucioni Rus ishte i gjithi pjesë e Planit të Madh, i cili tregon se përse drejtimi zyrtar i Bankës së Rezervës Federale të Nju Jorkut, i kontrolluar prej Rothsçajlldit, duke përfshirë Tompsonin, mbështeti bolshevikët. Në këtë periudhë, ne po shohim Elitën Botërore duke vendosur mbi politikat e pasluftës dhe për marrjen e garancisë së nevojshme që dhanë politikanët-kukulla. Tompsoni dhe Lamonti e takuan Llojd Xhorxhin për ta bindur se pozicioni antibolshevik i qeverisë britanike ishte keqdrejtuar dhe duhej ta fiksonte se Lenini dhe Trocki lipsej të qëndronin. Llojd Xhorxhi dhe kabineti i tij, duke përfshirë edhe Lordin Milner të Tryezës së Rrumbullakët, natyrisht, pranuan pikëpamjen Tompson-Lamont. Në këtë mënyrë, nëse keni agjentë të Elitës në pozicione jetike në të gjitha anët, ju mund të arrini shumë mirë atë që dëshironi. Vendimi britanik për të mbështetur bolshevikët ishte pak surprizë, po të merret parasysh fakti se Llojd Xhorxhi nuk kishte mundësi të zgjidhte. Jeta e tij private e çoi atë të merrte në konsideratë një lidhje të errët, pasi ai ishte nën zotimet për një marrëveshje me një tregtar armatimesh ndërkombëtar të quajtur Basil Zaharof (i cili bëri një goxha pasuri duke u shitur armë të dy anëve nëpër ndonjë luftë, ku ai mund të depërtonte).

Zaharofi pati një pikëmbështetje te Llojd Xhorxhi, pasi ai organizoi për kryeministrin një aferë me gruan e tij, më parë Emili An Burous e Knightsbridge. Zaharofi shiti, gjithashtu, titujt e perit, të krijuar nga Llojd Xhorxhi. Në librin e tij të vitit 1960, Maska e Merlinit, shkrimtari Donald Mekormik theksonte se Zaharofi ishte kaq shumë i fuqishëm, sa “burrat e shtetit dhe aleatët ishin zotuar të këshilloheshin me të përpara se të planifikonin ndonjë goditje të madhe”. Udrou Uillson, Llojd Xhorxhi dhe kryeministri francez, Zhorzh Klemanso, u takuan disa herë në shtëpinë e Zaharofit në Paris. Kjo ishte e lidhur me politikat e Aleatëve mbi Rusinë, pasi Zaharofi kishte mbështetur bolshevikët dhe kishte shmangur me kujdes armatimin për kundërshtarët e tyre. Gjithashtu, ai ndërhyri në interes të bolshevikëve edhe në Londër, edhe në Paris.

Në prill të 1919-s, Ministria e Jashtme Britanike hodhi një nëntëpensëshe me letër të bardhë mbi Rusi, që tregonte se revolucioni ishte organizuar dhe financuar prej bankierëve ndërkombëtarë. Kjo shpjegonte se si “kriminelët kinezë’ ishin importuar për t’iu shërbyer nën urdhra oficerëve bolshevikë në një fushatë terrori kundër popullit të Rusisë. Ky dokument ishte tërhequr shpejt dhe ishte zëvendësuar me një variant gjashtëpensësh, pa këtë informacion. Disa pretendojnë se Revolucioni Bolshevik ishte një revolucion çifut, por unë mendoj se rabini Marvin S. Antelman e lexon saktësisht situatën kur shkruan:

“E vërteta e çështjes ishte… se kishte një konspiracion, por nuk ishte as çifut, as katolik e as masonik. Kjo përfshiu njerëz nga të gjitha llojet e besimeve dhe sfondeve kombëtare. Krah për krah me Shifët, Varburgët dhe Rothsçajlldët ishin Morganët dhe Rokfelerët. Me Trockin ishte Lenini dhe Stalini.”

Cila ishte kauza e përbashkët mes tyre? Kulti i Syrit që Sheh Gjithçka. Me ngritjen e revolucionit, Elita orkestroi personelin e saj të inteligjencës për t’u dërguar në Rusi. Alfred Milneri zgjodhi një agjent, Brus Lokartin (Kom. 300), për të shkuar në Rusi dhe për të bërë ekip me amerikanin Rajmond Robins, i cili u çua më pas prej V. B. Tompsonit për të drejtuar misionin e “Kryqit të Kuq”, - tashmë me më pak doktorë, gjatë vitit 1918. Francezët zgjodhën të dërgonin mbështetësin bolshevik, Zhak Sadoul, një mik të vjetër të Trockit. Fshehtësia sundoi më pas raportet diplomatike dhe inteligjente që dilnin nga Rusia për qeveritë e tyre. Me këtë, goditja e beftë e Elitës ndaj popullit rus ishte plotësuar. Lenini dhe Trocki ecën drejt çmontimit të institucioneve dhe grupeve të punonjësve, të cilët patën lindur ditët e para të revolucionit. Okhrana e urryer, “shërbimi sekret” i carit, ishte risajuar në atë që do të bëhej në fakt KGB-ja. “Revolucioni popullor” do t’i kthente qindra-milionë njerëz në pak më shumë se të burgosur në tokën e tyre dhe do të shkaktonte vdekjen dhe vuajtjen e kaq shumë prej tyre në kampet e përqendrimit, duke përparuar kaq shumë në synimet e Rendit të Ri Botëror. Karta sovjetike do të luhej me një rezultat të madh në dekadat që do të vinin.

Krijimi i shtetit të Izraelit

Një tjetër ambicie e Elitës gjatë Luftës së Parë Botërore ishte sigurimi i pranimit prej Britanisë, i atdheut të çifutëve, në atë që më pas do të quhej Palestina Arabe. Lëvizja politike e njohur si sionizëm, është paraqitur si fushatë për një atdhe çifut, por që kjo shpesh është keqkuptuar: i gjithë populli çifut nuk është sionist dhe të gjithë sionistët nuk janë çifutë. Sionizmi nuk është besim fetar ose racë; ai është një lëvizje politike që përbëhet nga njerëz, çifutë ose joçifutë, të cilët mbështesin pretendimin për një atdhe çifut. Gjithashtu, nëse e mbështesni këtë pretendim, jeni sionist, nuk ka rëndësi se cilës race ose besimi fetar i përkisni. Të thuash se sionizmi është raca çifute, është njëlloj sikur të thuash se Partia e Punëtorëve Britanikë është raca angleze. Sionizmi u themelua në fund të shekullit të kaluar* nga një ateist, Teodor Herzlit dhe u përdor si front për Elitën Botërore dhe si mjet për të mashtruar popullin çifut si një të tërë. Oferta për të pranuar një atdhe në Palestinë ishte projektuar edhe për të bindur Shtetet e Bashkuara që të hynin në luftë dhe më vonë për të krijuar “konfliktin e administruar” dhe një situatë “përça dhe sundo” në Lindjen e Mesme të pasur me naftë. Më tepër se 20 vjet pas Luftës së Parë Botërore, më 25 prill 1939, senatori i ShBA-së, Xherald P. Nye i Dakotës së Veriut, zbuloi për Senatin disa prapaskena të pranimit britanik të një atdheu të çifutëve dhe për Luftën e Parë Botërore në përgjithësi. Ai tha se i kishin dhënë disa dokumente, të quajtura “Lufta tjetër”. Titulli kishte lidhje me Luftën e Dytë Botërore, të cilën autorët e dokumenteve tashmë e dinin se do të ndodhte. Një vëllim titullohej “Propaganda në luftën tjetër”, ku diskutohej kalimthi se si populli amerikan ishte mashtruar për të luftuar në Luftën e Parë Botërore. Aty thuhej:

“Për disa kohë çështja shtrohej se në cilin krah do të vareshin në balancë Shtetet e Bashkuara, që rezultati përfundimtar të ishte një kreditim për propagandën tonë britanike. Këtu duhen marrë parasysh çifutët. Është llogaritur se popullsia çifute në botë shkon afërsisht 15 milionë, jo më pak se pesë milionë janë në Shtetet e Bashkuara; 25% të banorëve të Nju Jorkut janë çifutë.

Gjatë Luftës së Madhe ne e gjalluam këtë popullatë të madhe çifuto-amerikane me premtimin e atdheut kombëtar të çifutëve në Palestinë, të goditur prej Lunderdorfit, që ishte mjeshtër për të shpartalluar propagandën e aleatëve, por kjo na mundësoi të apelonim jo vetëm te çifutët e Amerikës, por edhe te çifutët e Gjermanisë.”

Amerikanët hynë në luftë më 1917. Deklarata e Balfurit erdhi më 6 nëntor të këtij viti, kur Artur (Lord) Balfuri (Kom. 300), sekretari i Jashtëm Britanik dhe anëtar i fshehtë i Elitës së Tryezës të Rrumbullakët, zyrtarisht pranonte Palestinën si atdheun e popullit çifut. Sërish lind nevoja ta shohim këtë në disa nivele. Propagandistët duhet ta kenë kuptuar mirë se kjo ishte një “goditje mjeshtri” për të sjellë Amerikën në luftë, por ajo që ata nuk dinin, ishte fakti se ishin manipuluar që të manipulonin të tjerët. Gjithsesi, Amerika po hynte në luftë. Një atdhe çifut në Palestinë kishte qenë për një kohë të gjatë një strategji e Elitës dhe një maskë e sjelljes së Amerikës në luftë ishte përdorur për të inkurajuar politikanët britanikë për ta pranuar atë. Deklarata Balfur ishte një goditje e tmerrshme për arabët, të cilët patën sakrifikuar nën premtimet dhe udhëheqjen e një burri anglez, T. E. Lorenc (Lorenci i Arabisë) dhe luftuan në interes të Britanisë kundër turqve, duke luajtur një rol të rëndësishëm në fitimin e luftës. Arabëve u ishte premtuar një mbështetje për pavarësi dhe liri të plotë pas luftës tyre dhe kjo ishte pranuar në korrespondencën zyrtare. Lorenci, shok i ngushtë i Uinston Çurçillit (Kom. 300), e dinte shumë mirë se ai po i gënjente arabët gjatë kohës që po i udhëhiqte. Disa vjet më vonë, Lorenci do të theksonte se

“Unë rrezikova me dredhi me bindjen time, ngaqë ndihma arabe ishte e domosdoshme për fitoren tonë të lirë dhe të shpejtë në Lindje dhe se më mirë do të ishte që ne të fitonim dhe t’i hanim fjalët tona, se sa të humbnim… Frymëzimi arab ishte mjeti ynë kryesor për të fituar luftën e Lindjes. Kështu që unë i sigurova ata se Anglia do ta mbante fjalën e saj në letër dhe në shpirt. Me këtë ngushëllim ata përmbushën premtimet e tyre në mënyrë të shkëlqyer; por, natyrisht, në vend që të isha krenar për atë që bëmë së bashku, kam qenë vazhdimisht i hidhëruar dhe i turpëruar.”

Ndërsa Lorenci dhe britanikët po u premtonin arabëve pavarësinë, ata ishin në procesin e realizimit të premtimit për t’ia dhuruar Palestinën si atdhe çifutëve. Lorenci, Milneri dhe Rothsçajlldi e njihnin të gjithë njëri-tjetrin. Deklarata Balfur nuk ishte një shpallje prej sekretarit të Shtetit të Dhomës së Komunave. Ajo mori një formë, në mënyrë të përshtatshme, prej një letre midis Artur Balfurit (Kom. 300) të Tryezës së Rrumbullakët të themeluar nga Rothsçajlldi dhe lordit Lionel Valter Rothsçajlldit (Kom. 300), përfaqësuesit të Federatës Angleze të Sionistëve, e cila ishte ngritur me të hollat e Rothsçajlldit. Kjo ishte shkruar prej zërit drejtues në kabinetin e kohës së luftës së Llojd Xhorxhit, figurës më me ndikim në Tryezën e Rrumbullakët, Lordit Milner (i cili ishte bërë drejtues i Rio Tinto Zinc prej Lordit Rothsçajlld). Deklarata Balfur ishte një dekret prej Rothsçajlld, Elita Botërore dhe jo pjesë e ndonjë procesi demokratik. Letra e Balfurit për Lordin Rothsçajlld, e cila prej shumë njerëzve besohet të jetë shkruar nga Lordi Rothsçajlld, në bashkëpunim me Alfred Milner, thoshte:

“Jam shumë i kënaqur t’ju njoftoj, në interes të qeverisë së Shkëlqesisë së Tij, deklaratën e mëposhtme të simpatisë për aspiratat e sionistëve çifutë, e cila ka qenë e parashtruar dhe e miratuar prej kabinetit: Qeveria e Madhërisë së Tij paraqet miratimin për themelimin në Palestinë të një shtëpie kombëtare për popullin çifut dhe ajo do të përdorë përpjekjet e saj më të mira për realizimin e këtij qëllimi, duke e kuptuar qartë se kjo nuk do të arrihet duke paragjykuar të drejtat civile dhe fetare të ekzistencës së komuniteteve joçifute në Palestinë [çfarë shakaje!], ose të drejta dhe një status politik të kënaqshëm për çifutët edhe në ndonjë vend tjetër. Unë do t’ju isha mirënjohës nëse ju do ta dërgoni këtë deklaratë për ta njohur Federata Sioniste.”

Në këtë kohë, popullsia çifute në Palestinë ishte më pak se 1% dhe ende kjo letër ishte për të formuar bazat, mbi të cilat do të ndahej bota e pasluftës, ku do të dorëzohej edhe kontrolli arab i Palestinës. Asesi nuk kishte gjë më të mirë për çifutët, madje edhe për arkitektët e saj, Rothsçajlldët që janë çifutë, ndonëse vetëm me emër. Kjo arritje kishte lidhje me strategjinë e gjerë të naftës dhe mundësitë e Rendit të Ri Botëror që të vendoste një këmbë në këtë pjesë të Lindjes së Mesme. Unë besoj se rabini Marvin Antelmani ka të drejtë kur e lidh Shtëpinë e Rothsçajlldëve me klikën e Syrit që Sheh Gjithçka, e cila kërkon të shkatërrojë Judaizmin. Gjërat mund të jenë bërë në emër të popullit çifut si një i tërë, por ata nuk i bëjnë këto në përfitim të tij. Populli çifut po përdoret si haje prej Elitës dhe prej disave nga hierarkia e çifutëve. Nuk është e vërtetë se shumica e popullit çifut sot ka një linjë gjenetike të lidhur mbrapa me Izraelin e lashtë, një pretendim i përdorur për të justifikuar pushtimin e Palestinës. Për shumë arsye, termi “antisemitik” është keqpërdorur në mënyrë të pandërprerë.

Personalisht, nuk besoj rreth linjës së ngjyrës dhe asaj gjenetike të një trupi fizik të një personi. Trupi është një mjet për praktikë, kjo është e gjitha. Ne jemi pamje të njëri-tjetrit. Por qyshse shumë njerëz përdorën anën gjenetike të trupave të tyre fizikë për të justifikuar veprimet e tyre, do të ishte mirë të merrnim një informacion të drejtë për këtë çështje. Fjala semitik vjen nga raca e njerëzve në Sumerinë e lashtë, nga e cila pretendonin se kishin lindur çifutët biblikë. Semi ose Shemi, njëri nga djemtë e Noes në historitë e Biblës, thuhet se ka qenë linja e kësaj dege dhe fillimi duket se ka qenë legjenda “Shemjaza”, “biri qiellor dhe engjëlli gardian i Zotit”. Pothuajse një tjetër jashtëtokësor i sigurt. Por sipas disa autorëve çifutë, duke përfshirë Artur Këstlerin, në librin e tij, Fisi i trembëdhjetë, shumë pak çifutë sot mund t’i gjurmojnë paraardhësit e tyre gjenetikë mbrapa te linja semite e kësaj periudhe dhe/ose te linja në Palestinë dhe Izrael në kohën e Y’shuasë (Jezusit). Në ndryshim nga kjo, ata janë pasardhës gjenetikë të paraardhësve të një populli turko-mongolian-verior, të quajtur khazarë, të cilët u shndërruan në fenë çifute në vitin 740 pas Krishtit.

Khazarët jetuan në ultësirën ruse midis Detit të Zi dhe detit Kaspik. Ata ishin midis botëve kristiane e islamike dhe udhëheqësi i tyre zgjodhi pranimin e besimit çifut për të shmangur të qenit i përmbytur nga perandoritë me alternativat që mund të merren me mend. Shumë çifutë sot, thotë Këstler, e kanë origjinën nga këta popuj, jo nga linja semitike. Në fakt, të quash dikë si “antisemit”, është më e saktë ta quash “antiarab”, sepse më shumë anëtarë të racës semitike janë arabë, se sa janë çifutë.

Pas prishjes së perandorisë khazare në shekullin XIII, njerëzit, të cilët u përshtatën në besimin çifut ose qëndruan në Rusi, ose, në rastet më të shumta, lëvizën në atë që do të bëhej Ballkan, Lituani, Poloni dhe Gjermani. Nga këto ngjarje lindi gjuha e quajtur Jidish. Ajo është një përzierje e hebraishtes, polonishtes dhe gjermanishtes. Emri Rothsçajlld vjen nga Red Shield, simbol i “çifutëve” khazarë në Evropën Lindore (gjermanisht: rotes shchild = red shield). Familja Rothsçajlld nuk ka ndonjë lidhje më të madhe me Palestinën nga ç’mund të ketë me të një eskimez. Hunda me samar e “çifutëve” nuk e ka origjinën nga Izraeli biblik. Kjo e ka origjinën e vet gjenetike në Kaukazet. Çehrja e fytyrës klasike çifute të Y’shuasë (Jezusit) është një mit. Ai nuk do të ketë pasur këtë pamje, pasi ai nuk kishte lindur në Rusinë e Ulët. Ashtu siç shkruan Këstleri: “Antropologjia është dakord me historinë që të hedhë poshtë besimin popullor në një racë çifute me prejardhje nga fisi biblik”. Bishopi kristian, i lindur çifut, Hjuxh Montefiore, do të thoshte te Kohët e Kishës, më 24 janar 1992, se “Antisemitizmi është ndërtuar mbi një mit racial të fuqishëm, të pranuar prej çifutëve dhe njëlloj edhe prej antisemitëve”. Ende anëtarët e rrymës gjenetike, të cilët nuk kanë asnjë lidhje me Palestinën, që ishin mbrapa krijimit të Izraelit, vazhdojnë edhe sot shtypjen e të drejtave palestineze.

Autori çifut, Alfred M. Lilienthal, shkon më tej. Ai thotë se nuk ekziston ndonjë gjë e tillë si “raca” çifute. Të jesh “çifut”, do të thotë të ndjekësh besimin në fenë çifute dhe kjo nuk ka të bëjë me racën, sepse, thotë ai, njerëz të racave të shumta u kthyen në besimin çifut ndër mijëra vjet, kështu që krijuan një koktej të paanë të rrymave të ndryshme gjenetike, të cilat e quajtën veten çifutë. Në librin e tij të guximshëm, Çfarë çmimi ka Izraeli? Lilienthali vëren se

“Shumica e argumentit bindës për nacionalistin çifut që mund të rreket për sionizmin, është bazuar mbi hipotezat e një “race hebrejo-semitike”. Por shumica e anëtarëve të një “race” të tillë mund të gjenden mes popujve arabikë të Lindjes së Mesme, shumica dërrmuese e të cilëve nuk ushtrojnë besimin çifut. Arabët, armiqtë e hidhur të Izraelit, të cilët u janë rikthtyer raporteve të tyre me “vendësit racialë”, kanë një ngjashmëri të afërt me çifutët, të cilët janë vendës në Palestinë dhe në Lindjen e Mesme; ata konsiderohen gjaku më i dobët hebrejo-izraelit në krahasim me shumicën e atyre që janë të “grumbulluar” nga jashtë… Pretendimi se arabët janë antisemitikë, është diçka qesharake
“…ky është, në fakt, një përfundim unanim i të gjithë antropologjistëve që nga Ëeissenberg, Hertz dhe Fishberg (midis çifutëve), te Boas, Ripley, Mead, Pittard dhe të tjerët, se kudo që janë gjetur çifutë, ata ngjasin shumë me njerëzit midis të cilëve kanë jetuar. Madje edhe ato familje të përbashkëta emrash të supozuara në gjurmët e fiseve të lashta të Izraelit, siç janë Levites (Levi) dhe Kohanim (Kohn, Cehn, Cohn) kanë pak ngjashmëri fizike me njëri-tjetrin. Nuk ka një karakteristikë të përbashkët raciale për të gjithë ata që deklarojnë se janë çifutë”.
Hollësive të tilla iu shmang Llojd Xhorxhi (Kom. 300), i cili ishte avokat i përkushtuar i atdheut të çifutëve në Izrael. Nëse shihni se çfarë shkruan ai për subjektin më 1920, do të vëreni se ose kërkon të çorientojë vegjëlinë, ose ai vetë ishte seriozisht i çorientuar. Në librin e tij Paqe është kjo?, ai pranon pa asnjë diskutim se populli çifut kishte të drejtë historike mbi Palestinën. Ai thotë se vetëm me madhështi dhe angazhim ajo do të bëhej përsëri një “tokë e qumështit dhe mjaltit”, sepse, në parim, nëse vendosni fjalët e tij në terma të thjeshta, arabët ishin budallenj për ta bërë një gjë të tillë. Por kjo ndodh në një kohë që ai konturon synimet sioniste për Palestinën, kështu që pretendimet e tyre mund të duken papritmas si mendjelehta ose të llogaritura për çorientim. Madje, sipas të gjitha gjasave, mënyrat e pafundme përmes të cilave ai do të kishte qenë i kërcënuar në jetën e tij private dhe korrupsioni privat vepruan për të “pozicionuar” mendjen e tij. Ashtu siç thotë ai: “Nëse zini dikë prej bolesh, mendja dhe zemra e tij do t’ju pasojë”. Llojd Xhorxhi dënon kundërshtarët e Deklaratës Balfur me sugjerimin se udhëheqësit sionistë po kërkonin të themelonin “një oligarki çifute në Palestinë, që do të reduktonte banorët arabë prej orientimit drejt një gjendje robërie për të favorizuar pakicën hebreje”. Përgjigjja më e mirë për këtë akuzë, thoshte ai, ishte të hartohej një memorandum prej Shoqatës Sioniste për Ligën e Kombeve. Duke e parë këtë problem prej më shumë se 70 vitesh më pas, unë dyshoj nëse Llojd Xhorxhi do ta citonte sot këtë memorandum si konfirmim, se kundërshtarët e tij kishin gabuar. Atëbotë, ai thoshte se

“Çifutët nuk kërkojnë lehtësira, nëse është lehtësi rindërtimi me përpjekjet dhe sakrificat e tyre i një toke, e cila dikur ishte vend i lulëzimit dhe qytetërimit prodhues, ka kohë që vuan e dënuar si e braktisur. Ata nuk presin një trajtim të favorizuar në çështjen e tyre politike ose të drejtat e tyre fetare. Ata pretendojnë, si një problem, natyrisht, se të gjithë banorët e Palestinës, që janë ose jo çifutë, duhet të gëzojnë që të gjithë një respekt të bazuar mbi një miqësi apo barazi të përsosur. Ata nuk kërkojnë aksione në qeveri përveçse të mund të trajtohen sipas Kushtetutës si qytetarë të vendit. Ata nuk kërkojnë favore. Shkurtimisht, ata nuk kërkojnë asgjë më tepër se sa një mundësi të sigurt të ndërtimit të paqtë të Atdheut të tyre kombëtar, nëpërmjet përpjekjeve të tyre dhe, për të korrur ato fryte që ata i meritojnë.”

Popullatat çifute dhe arabe të Izraelit do të gëzojnë çdo respekt mbi bazën e marrëdhënieve miqësore të një barazie të përsosur? Ata nuk presin trajtim të favorizuar në çështjet e politikës ose të drejtave fetare? Vërtet?
Çeim Herzog, presidenti i Izraelit, pati një këndvështrim më të saktë disa vjet më vonë, kur tha se arabët nuk mund të “merrnin pjesë në asnjë mënyrë në një tokë që ka qenë e shenjtëruar për popullin tonë për mijëra vjet. Për çifutët e kësaj toke nuk mund të ketë ndonjë partner”. Nuk ka tregues më të mirë se sa kjo që cituam. Popullatat çifute si një e tërë (në besim) kanë qenë viktima të sionizmit (si lëvizje politike), e cila është e kontrolluar prej Elitës Botërore. Është koha që popullata çifute (e cila është e pafajshme dhe e pandërgjegjshme për prapaskenën) ta kuptojë se si ata, mendjet dhe emocionet e tyre janë përdorur në mënyrat që i shërbejnë një plani afatgjatë për kontrollin e përqendruar, plan i cili nuk u shërben atyre apo fëmijëve të tyre.

Kjo është sigurisht e vërtetë edhe për Ligën Kundër Shpifjes (LKSh) të B’nai B’rith, e cila u krijua në Shtetet e Bashkuara më 1913-n. Nga kjo kohë, Liga Kundër Shpifjes ka vepruar si një inteligjencë e bashkuar, e cila damkos si “antisemitik” dikë që sfidon ose trazon çështjet e Elitës Botërore. Por a është krijuar kjo në përfitim të popullit çifut? Jo, jo. Kjo është krijuar që të mbrojë gangsterët e Nju Jorkut. Në fillimvitet e shekullit XX, Tomas Binghem, komisionari i policisë së Nju Jork Sitit, filloi një sfidë të paracaktuar për skedimin e mobsterave (gangsterëve). Mes tyre ishte edhe Arnold Rothshtein, udhëheqësi i Majer Lanskit, i cili më vonë do të bëhej nuni i sindikatës së krimit të organizuar, që ndihmoi ngritjen dhe armatosjen e prapaskenës së terroristëve çifutë në Palestinë dhe më pas bënë të njëjtën gjë për vetë shtetin e Izraelit në rajon. Lanski ishte edhe një lojtar kyç në vrasjen e presidentit Kenedi. Gangsterët e Nju Jorkut iu përgjigjën hetimit Binghem, duke e etiketuar atë si antisemit. Ky tipar shkatërrues ishte kaq i suksesshëm, saqë e detyroi atë ta braktiste zyrën e vet dhe kështu të merrte fund hetimi i gangsterit Rothshtein.

Këto goditje ishin të koordinuara nëpërmjet një komiteti të ngritur nga ana e një avokati të quajtur Sigmund Livingston. Më 1913-n, ky komitet kishte marrë një titull formal të quajtur: Liga Kundër Shpifjes. Sot kjo është një armë e agjencisë së inteligjencës të Izraelit, Elitës Botërore, Mosadit, dhe ka qenë në zemër të disa ngjarjeve të tmerrshme, duke përfshirë vrasjen e Kenedit. LKSh-ja është këtu për të ndihmuar Elitën Botërore dhe terroristët, të cilët kanë kontrolluar Izraelin, jo për të mbrojtur popullin çifut nga paragjykimi. Kjo është e vërteta.

Arritja e paqes

Lufta e Parë Botërore përfundoi më 1918-n, me dhjetëra milionë të vrarë dhe të plagosur nga të gjitha krahët, pas konfliktit më të përgjakshëm të njohur në histori. Kjo ishte një luftë, e cila ishte planifikuar dhe krijuar prej Elitës duke përdorur fuqinë e parasë së bankingut dhe rrjetin e shoqërisë sekrete. Në asnjë rast tjetër, kjo nuk mund të ndodhte. Ajo nuk ishte një punë e natyrës njerëzore, por e natyrës njerëzore të manipuluar. Në të njëjtën kohë, Elita hodhi farërat për Luftën Botërore (të Dytë) kapitalizëm/komunizëm kundër fashizmit dhe Luftën e Ftohtë kapitalizëm kundër komunizmit, rrjedhojë e organizimit dhe financimit të Revolucionit Rus. Elita e pati fituar edhe revolucionin, edhe luftën. Tani ata të Elitës po përgatiteshin për ambicien e tyre më të rëndësishme: fitimin e paqes. Ata i krijuan shtetet-kombe të Evropës, pikërisht atëherë kur patën nevojë për to. Lufta e la Evropën të shkretuar dhe të zhytur në borxh te bankierët e Elitës, të cilët patën dhënë borxhe në të dyja krahët. Emri i J. P. Morganit (Kom. 300) ishte në zemër të kësaj veprimtarie. Morgan Guaranty Trust dhe American International Corporation të Elitës dhanë hua për të financuar spiunazhin gjerman dhe për të mbuluar veprimet në Shtetet e Bashkuara dhe Amerikën e Jugut gjatë luftës. Kjo u zbulua prej Komitetit Overman të Senatit të ShBA-së më 1919-n. Midis emrave të tjerë të përfshirë ishin Kuhn, Loeb and Co, të Rothsçajlldit dhe Chase National Bank e Morganit. Komiteti gjithashtu provoi se Guaranty Trust, i cili po jepte borxhe tek Aleatët gjatë luftës, njëherazi po organizonte fshehtas borxhe të tjera edhe për Gjermaninë në tregjet e parasë së Londrës! Këto para ishin kanalizuar për Gjermaninë nëpërmjet Amerikës së Jugut.Më 1915-n, ndërsa ishte duke ndodhur e gjitha kjo, i njëjti J. P. Morgan ishte emëruar nga qeveria britanike si agjenti i saj i vetëm për të blerë pajisjet e luftës së Britanisë nga Shtetet e Bashkuara “neutrale” dhe për trajtimin e të gjitha borxheve te bankat private në ShBA. Britania do të bëhej edhe garantuese për të gjitha borxhet dhe mallrat nga Amerika me Francën, Italinë dhe Rusinë. Nga fundi i luftës, Britania, dikur vendi më i fuqishëm i botës, kishte rënë më gjunjë. Përsëri kjo nuk ishte një rastësi, por e projektuar.

Në kohën e Konferencës së Paqes së Versajës, më 1919-n, Britania u detyrohej Shteteve të Bashkuara 4,7 bilionë dollarë (miliard) borxhe lufte. Borxhi kombëtar britanik u rrit me 924% midis viteve 1913-1918, ndërsa fitimet e kompanive të Elitës Botërore fluturuan lart. Sipas autores austriake, Gertrud Elias, vetëm kapitali i Du Pontit (Kom. 300) u rrit nga 83 milionë dollarë, në 308 milionë dollarë gjatë viteve të Luftës së Parë Botërore. Udhëheqësit “fitimtarë” të Aleatëve në Versajë ishin Udrou Uillson, Llojd Xhorxh dhe Xhorxh Klemanso. Ata u takuan me “këshilltarët” e tyre për të vendosur reparacionet që Gjermania do të paguante për fitimtarët dhe termat e vendosjes së paqes. Versaja dhe degëzimet e saj do të sillnin, gjithashtu, lindjen e Lidhjes së Kombeve, përpjekja e parë e Elitës për një qeveri të fshehtë botërore, si dhe Gjykatën Botërore të Hagës, Holandë. Kjo do të jepte, gjithashtu, konfirmimin e Izraelit si një atdhe i çifutëve, duke iu dhënë në të njëjtën kohë britanikëve kontrollin e Palestinës dhe duke e kthyer ekonominë botërore drejt standardit të arit, proces prej të cilit monedhat janë të lidhura me arin në zotërim. Kush e kontrollonte arin? Rothsçajlldët dhe disa financierë të tjerë të Elitës.

Elita gjithashtu kontrollonte ngjarjet dhe vendimet e Versajës. Udrou Uillson ishte këshilluar prej kolonel Hausit (Kom. 300) dhe Bernard Barushit, që të dy përfaqësues të Rothsçajlld-Elitës; Llojd Xhorxhi (Kom. 300) ishte këshilluar prej Lord Milnerit (Kom. 300) të Tryezës së Rrumbullakët dhe sër Filip Sesun, një pasardhës i drejtpërdrejtë i Majer Amshel Rothsçajlldit; Klemansoja pati Xhorxh Mendelin, ministrin e tij të Brendshëm, emri i vërtetë i të cilit ishte Jeroboam Rothsçajlld. Gjithashtu, në Komisionin Amerikan të Negocimit të Paqes ishin vëllezërit Dallas: Varburgët (Maksi nga Gjermania dhe Pauli nga ShBA); Tomas Ë. Lamont i J. P. Morgan; sekretari i Shtetit, Robert Lansing një xhaxha i Dallasve; si dhe Valter Lipmani (Kom. 300), i cili (së bashku me Hausin dhe të tjerët), ishte njëri ndër arkitektët kryesorë të Lidhjes së Kombeve dhe themelues i degës amerikane të Shoqërisë Fabian. Miqtë e tyre në Francë ishin baroni Edmond de Rothsçajlld, një udhëheqës dhe manipulator që ka bërë fushata në favor të një shteti çifut të Izraelit.

Tre udhëheqësit (kukulla) e Versajës vendosën që dy komitete të punonin në detaje për politikat e pasluftës. Njëri u quajt Seksioni Ekonomik dhe tjetri ishte Komiteti Financiar. Udrou Uillson caktoi Bernard Barushin që të përfaqësonte Seksionin Ekonomik të ShBA-së dhe Tomas Lamont i J. P. Morganit artikuloi interesat e ShBA-së (Elitës) te Komiteti Financiar. Grupi i Barushit vendosi që Gjermania duhej të paguante 12 bilionë dollarë reparacione dhe së bashku me kufizimet e tjera të ekonomisë gjermane, ky ishte një dënim me vdekje për Republikën e Re Gjermane, e njohur si Republika e Vejmarit. Kjo do të shërbente për të siguruar kushtet për ngritjen në pushtet të Adolf Hitlerit. Komiteti Financiar u takua më vonë në Bruksel për të vendosur për rikthimin e standardit të arit. Si pasojë e kësaj, monedhat e bënë të pamundur për Gjermaninë që t’i paguante reparacionet e saj. Pasojat financiare, të shkaktuara nga rikthimi te standardi i arit për çdo komb, ishin paralajmëruar për komitetin nga profesor Gustav Kasel i Suedisë, paralajmërime të cilat nuk u morën parasysh. Të gjitha këto vendime ishin koordinuar për të krijuar rrethanat në Evropë, të cilat do të çonin më pas drejt luftës tjetër dhe drejt përparimit në drejtim të Rendit të Ri Botëror. Përfundimisht, vendosja e standardit të arit shkaktoi një pështjellim dhe kaos të këtillë, i cili do të riparohej më vonë, por deri në këtë moment do të ishte shkaktuar një goxha dëm.

Koloneli Haus hartoi draftin e parë, mbi të cilën do të bëhej kontrata e re e Lidhjes së Kombeve dhe katërmbëdhjetë pikat e famshme të presidentit Uillson për Konferencën e Versajës ishin përcaktuar gjerësisht prej një grupi të angazhuar nga kolonel Hausi. Ky grup ishte i njohur si “Hetimi”. Këta ishin që të gjithë manipulatorë të Rendit të Ri Botëror, me njerëz si Xhon Foster Dallasi, sekretari i ardhshëm i Shtetit dhe vëllai i tij Alen, drejtori i ardhshëm i CIA-s. Hausi kishte shkruar një roman më përpara të quajtur Filip Dru: Administrator, për të cilin më pas ai pranoi se ishte një fakt i paraqitur si trillim. Në libër ai kornizonte filozofinë e Rendit të Ri Botëror.

Biografi i presidentit Uillson, Xhorxh Sylvester Viereck, thoshte se “Administrata e Uillsonit transferoi idetë e kolonelit nga faqet e trillimit artistik, në faqet e historisë” Në romanin e tij të botuar në anonimat dy vjet përpara se të fillonte Lufta e Parë Botërore, ai propozonte “…një Lidhje të Kombeve”. Shtatë vjet më vonë se kjo, i njëjti emër ishte përdorur për një organizatë të projektuar për të imponuar këtë dëshirë mbi shtetet kombëtare, nën pretekstin e përfundimit të luftërave, si arkitektë të plotë të të cilave ata patën qenë kryekëput! Krijoni problemet, pastaj ofroni zgjidhjet. Rokfelerët dhuruan të holla për të ndërtuar zyrat qendrore të Lidhjes së Kombeve në Gjenevë, Zvicër dhe ata më vonë do të dhuronin tokën ku ndodhen tashmë zyrat qendrore të Kombeve të Bashkuara në Nju Jork.

Lidhja e Kombeve dështoi, pavarësisht përpjekjeve maksimale të Njëshit Botëror, sepse ata nuk do të bindnin mjaftueshmërisht përfaqësuesit e Kongresit të ShBA-së për ta mbështetur atë. Nëse ShBA-ja nuk do ta mbështeste idenë, fati i saj do të ishte dështimi. Do të ishte Lufta e Dytë Botërore, e cila ishte planifikuar për të rritur fuqinë e Lidhjes së Kombeve që do ta kthente atë në një qeverisje botërore që mund të fluturonte. Nëpërmjet kësaj pengese, u bë më mirë për Elitën, së cilës do t’i duhej të përdorte një luftë tjetër për të njohur suksesin e lidhjes. Madje, ndërsa Lidhja e Kombeve ishte e mbyllur, ndërkohë Kombet e Bashkuara më tej do të ishin nën vështrimet e tyre.

[baaroar]

Kapitulli 5
Frontet e bashkuara

Ngjarjet e historisë janë rezultat i betejave midis dy gjendjeve të mendjes: njëra dëshiron të burgoset dhe tjetra dëshiron të kthehet në liri. Skena e këtij ngërthimi është mendja njerëzore kolektive.
Në këto vitet e fundit të shekullit XX dhe kryq këtij mijëvjeçari, racës njerëzore i është dhënë një mundësi që nuk e kishim pasur që me Atlantidën, që të hidhnim hapin jashtë burgut te liria mendore, emocionale dhe shpirtërore. Ngjarjet janë duke ndodhur, ngjarje të cilat unë do t’i përshkruaj me hollësi më vonë, të cilat po tresin vibrimin e burgosjes dhe po rilidhin në mënyrë vibruese Tokën me pjesën tjetër të krijimit. Ne dhe “babai” ynë do të jemi përsëri Një. Kjo nuk do të “ndodhë” për çdo individ; nevojitet dëshira për t’u bërë. Por mundësia është për të gjithë dhe shumë janë duke u kacavjerrë rreth kësaj mundësie, nga sa kam mësuar nga mijëra letra që kam marrë dhe nga njerëzit që takoj. Ne jemi në një periudhë të ndërmjetme nga vibrimi i frikshëm i vjetër, te rilindja e vibrimit të ri të dashurisë.

Ne e zotërojmë këtë te një nivel i nëndërgjegjes, për një numër që po rritet me shpejtësi, por edhe nga një nivel i ndërgjegjes gjithashtu. Shumica e njerëzve në këtë kohë harrojnë se përse janë këtu, por ata mbase do të kujtohen. Edhe Gardianët e Burgut në Dimensionin e Katërt e dinë se çfarë po ndodh dhe gjëja e fundit që dëshiron ndërgjegjja e tyre është burgu i ofruar prej tyre dhe bashkimi i prodhimit të energjive negative, asgjë më tepër. Çelësi për të shkërmoqur këtë burg shpirtëror është zgjimi dhe shpërthimi i ndërgjegjes sonë në pikën ku kursi i vibratorit të jetë mundësisht aq i lartë dhe i fuqishëm, saqë kolektivisht do të çmontonte frekuencën bllokuese. Gardianët e Burgut, nëpërmjet Elitës Botërore, po bëjnë ç’është e mundur për t’i kyçur mendjet tona dhe për të na përçarë, me qëllim që ne të mos punojmë së bashku si një trup. Ashtu si e përshkrova unë përshpejtimin e paqes prej manipulimit botëror pas Luftës së Parë Botërore, ajo kuptohej se pasqyronte trysninë që vinte nga ndërgjegjja e Gardianit të Burgut për shpejtimin e punës drejt kontrollit të përqendruar të mendjes njerëzore, përpara sfidës së kësaj të fundit drejt mundësisë planetare që po shtrihet në pikun e vet, në vitet e fundit të kësaj dekade dhe në mijëvjeçarin tjetër. Ky përshpejtim i kontrollit të përqendruar është përsëri një pasqyrim i mendjes njerëzore kolektive. Kjo ka për të qenë një spirale zbritëse. Ashtu siç i kemi kullotur mendjet tona tutje-tëhu dhe kemi përqafuar shembujt e mendimit nga të tjerët rreth pamjaftueshmërisë të vetëvlerësimit dhe mundësisë për të kontrolluar vetë jetët tona, po ashtu kemi krijuar këtë realitet fizik. Por në vend të përvetësimit të mësimit nën dritën e ngjarjeve të shkaktuara, siç janë luftërat, ne i kemi lejuar këto ngjarje që të na demoralizojnë më tepër, të na frikësojnë dhe të na shkaktojnë ndjenjën e fajit dhe të dëshpërimit. Kjo e ka mpakur më tepër vetëvlerësimin, kështu që po forcohen vetëngurrimi dhe dëshpërimi që na çon për të parë te të tjerët për përgjigjet, për shkak të grumbullimit të zymtësisë. Mendja kolektive, pastaj, ka manifestuar këtë orientim negativ të realitetit duke shtuar një fuqi dhe kontroll më të përqendruar, të cilat, në një nivel të nënndërgjegjes, mendja njerëzore po i kërkon jashtë frikës së vet dhe vetëngurrimit. Gardianët e Burgut kanë marrë përparësinë e kësaj dhe i kanë hedhur benzinë zjarrit të orientimit të mendjes kolektive. Por ata nuk mund ta krijojnë realitetin; vetëm ne mundemi ta krijojmë atë. Dhe mund ta bëjmë këtë vetëm me mënyrën që do të mendojmë rreth vetes sonë dhe sipas mënyrës që do të lejojmë veten tonë që të përthithë shembujt e mendimit të të tjerëve, duke përfshirë Gardianët e Burgut dhe Elitën Botërore, të cilët, nga ana e tyre, po punojnë që të gërryejnë drejtimin tonë të vetëdashurisë dhe të vetëvlerësimit.

Në çdo vit të shekullit XX, mund të jetë identifikuar shpejtimi i paqes së axhendës së Rendit të Ri Botëror. Një rrjet i organizatave të saj u zhvillua me shpejtësi pas Konferencës së Paqes të Versajës më 1919-n dhe sot ky rrjet është më ndikuesi i të gjitha strukturave të Elitës Botërore në kontrollimin e ngjarjeve planetare. Organizatat brenda këtij rrjeti janë paraqitur si “cisterna mendimi” dhe forume, por në të vërtetë, ato janë pjesë e rrjetës botërore të mashtrimit dhe manipulimit. Ato u përhapën për t’u ndërkallur në të gjitha zonat e politikës, bankingut, bizneseve, medias, edukimit, shkencës dhe ushtrisë. Roli i tyre është të rekrutojnë anëtarë, të cilët mbështesin filozofinë e Rendit të Ri Botëror dhe të sigurohen se ata janë caktuar në pozicionet e fuqisë dhe ndikimit në zonat e gjallimit kombëtar dhe ndërkombëtar. Ato janë organizata brenda organizatave, duke ushqyer më tej te struktura e institucionalizuar dhe duke e drejtuar botën drejt rrugës së një tiranie planetare. Të gjitha janë degë të mëmës Tryezë e Rrumbullakët, e cila filloi ta lindë këtë rrjet pas Versajës, me krijimin e Institutit të Marrëdhënieve Ndërkombëtare (IMN), të bazuar te Chatham House në Londër. Ky do të bëhej Instituti “Mbretëror” (IM) kur me përulësi, monarku do të bëhej kryetari i saj më 1926-n. Kjo ishte krijuar prej anëtarëve të Britanisë dhe delegatëve të Amerikës në Versajë, kur ata u grumbulluan në hotel Majestik në Paris, më 30 maj 1919. Grupet përbëheshin nga anëtarët e Tryezës së Rrumbullakët të Lordit Milner nga pala britanike dhe grupi “Hetim” i kolonelit Eduard Haus nga Shtetet e Bashkuara. Shkurt, ata i ishin përkushtuar krijimit të Rendit të Ri Botëror.

Tryeza e Rrumbullakët kishte lidhje të afërta me Rothsçajlldët, Morganët, Rokfelerët e Perandoritë Karnixhi dhe këto lidhje ishin zgjeruar prej Institutit Mbretëror të Marrëdhënieve me Jashtë (IMMJ). Në Britani, Astorët, duke përfshirë major Xhon (Xhakob) Astorin (Kom. 300), drejtor i Bankës Hambros dhe pronar i gazetës The Times (pas 1922-shit), po vepronin në zemër të të dyjave, Tryezës së Rrumbullakët dhe Institutit, ku ishin përfshirë shumë nga ish-shoqëruesit e Sesil Rodesit. Sër Abe Bailei, pronari i minierave Transvale, i cili punoi me lordin Milner për fillimin e Luftës Boere, ishte ndërmjet themeluesve të IMMY-së, ashtu siç ishte Xhon V.Vhiler-Benet, i cili do të bëhej këshilltar politik i gjeneralit Ajzenhauer në Londër në dy vjetët e fundit të rëndësishëm të Luftës së Dytë Botërore, ashtu siç do të rritej natyrshëm në pozicion në vitet e pas luftës. Chatham House te 10 St James’s Square në Londër, ishte quajtur pas Uilliam Pitit, kontit të Chatham, një nga tre kryeministrat që ka banuar këtu. Gjithashtu, Zoti i madh e di se sa herë kryeministrat dhe ministrat i kanë vendosur politikat e tyre këtu.

Instituti i Marrëdhënieve Ndërkombëtare filloi menjëherë të infiltrojë sistemin e edukimit dhe të zgjerojë ndikimin e vet përmes botës. Në Britani kjo ka pasur një ndikim të rëndësishëm tek Oksfordi dhe universitetet e tjera, por edhe brenda Shkollës Londineze të Ekonomisë (ShLE). Ngritja e këtij infiltrimi si dhe botimet e propaganda nuk kanë qenë kurrë problem. Kurdoherë që nevojiteshin të holla, disa nga rrjeti i Vëllazërisë do t’i ofronin ato. Prej 1926-s, të hollat ishin duke rrjedhur për libra dhe punë të tjera nga Carnegie United Kingdom Trustees, Banka e Anglisë, si dhe J. D. Rokfeler. Rothsçajlldët kanë qenë dhe janë fuqia mbrapa skenës. Brenda shtatë vjetësh prej ndihmës së fillimit, ngrehina e Institutit, me ndihmën e bankave më kryesore dhe ndërkombëtare, tashmë ishte krijuar; kjo vazhdon edhe sot me kompanitë botërore, të cilat japin dhurata për kauzën. Më 1926-n, midis të tjerave, fondet erdhën nga: The Bank of England; Barklays Bank; Lloyds and Lloyds Bank; Ëestminster Bank; Midland Bank; Hambros Bank; Rothsçajllds and Sons; Ford Motor Company; Anglo-Iranian Oil (sot BP); Baring Brothers; Imperial Chemical Industries (ICI); The British South Africa Company; Mercantile and General Insurance Company; Erlangers Ltd; Lever Brothers; Stern Brothers; Vickers-Armstrong; Central Mining and Industrial Investment Ltd; British American Tobacco Company; Ëhitehall Securities Corporation; dhe Reuters, agjencia e lajmeve që shpërndan lajmet për gazetat dhe valët e mediave anekënd botës.

Në vitet që do të vinin, degë të Institutit ishin ngritur në Australi, Kanada, Namibi, në Zelandën e Re, Nigeri, Trinidad e Tobago dhe Indi, ku u njoh si Këshilli i Marrëdhënieve Botërore. Me gjithë këto, nga më të rëndësishmet e krijimeve të Institutit ishte Këshilli për Marrëdhëniet e Jashtme (KMJ) në Shtetet e Bashkuara, i cili do të depërtonte në të gjitha zonat e jetës amerikane. Ai ishte themeluar më 1921 në Harold Pratt House, te 58 East 68 Street në Nju Jork, ish-shtëpia e familjes Pret, disa nga miqtë e ngushtë të Rokfelerëve. Më vonë, shpejt e shpejt, nga dita në ditë, administrata u mor nën kontroll nga koloneli Haus dhe kolegët e tij, duke përfshirë Rokfelerët dhe veçanërisht J. P. Morganin. Presidenti themelues ishte Xhon U. Devis, avokati personal i J. P. Morganit; Zv. Presidenti themelues ishte Paul Gravathi, i cili vinte prej një firme juridike që përfaqësonte Morganin; dhe kryetari i parë i këshillit ishte partneri i Morganit, Rasell Lefinguell. Edhe këtu shihet një tjetër organizatë e “pavarur”. Këshilli për Marrëdhëniet e Jashtme dhe Instituti Mbretëror i Marrëdhënieve Ndërkombëtare janë e njëjta organizatë, që punojnë në anë të ndryshme të Atlantikut për t’u kujdesur për qëllime dhe axhendë të njëjtë. Anëtarët e tij janë në poste drejtuese në qeveri, duke përfshirë presidencën, bankingun, biznesin, edukimin, ushtrinë dhe median.

Fuqia e Këshillit të Marrëdhënieve me Jashtë u ngrit me shpejtësi dhe sot ai kontrollon administratën e ShBA-së, veçanërisht atë të politikës së jashtme të saj. Qëllimi i tij është të futë qeverinë botërore dhe ta formësojë në Shtetet e Bashkuara me grupe mbështetëse. Secila nga këto fronte organizatash, ashtu si edhe KMJ-ja, kanë një strukturë të ngjashme të bazuar tek ajo e Tryezës së Rrumbullakët. Janë rrethe anëtarësh, të cilët përgjigjen tek elita qendrore. Vetëm rrethi i ngushtë e di axhendën dhe funksionon me kohë të plotë drejt këtij objektivi. Rrethi i tjetër i di të gjitha ose shumicën e axhendës dhe kërkon të përdorë sferën e vet të ndikimit, politikës, bankingut, medias dhe gjithçka që e çon botën në drejtimin e dëshiruar. Rrathët e tjerë të njerëzve dinë ca ose pak nga historia reale dhe janë të bindur të mbështesin organizatën me pranimin e idesë se një qeveri botërore është e vetmja përgjigje kundrejt sëmundjeve të njerëzimit. Ajo që nuk kupton ky grup është se këto sëmundje janë krijuar prej shumë organizatave ku ata janë anëtarë!
Shumë nga njerëzit e përmendur në këtë libër nuk janë vetëpërfshirë nën ndikimin dhe nxitjen e ligësisë, por prej besimit të çiltër se axhenda e Rendit të Ri Botëror është opsioni më i mirë për paqen dhe stabilitetin. Një tokicë anëtarësh të këtij front-grupi të Elitës kanë pasur guximin të shprehen kur e kanë kuptuar planin e lojës. Admiral Çester Uardi, një avokat vlerësues i përgjithshëm i ShBA-së për marinën, ishte anëtar i Këshillit për Marrëdhëniet me Jashtë për 16 vjet. Ai tha se qëllimi i organizatës ishte “…kredhja e pavarësisë dhe lirisë kombëtare të ShBA-së në një të gjithëfuqishme, në një-qeveri-botërore”. Në librin e tij Kisingeri mbi divan, shkruar nga Fillis Shefli, Uardi citohen:

“…etja për të nënshtruar pavarësinë dhe lirinë e Shteteve të Bashkuara është dominuese në shumicën e anëtarëve dhe veçanërisht te lidershipi i disa klikave në dukje si kundërshtare, por që e makiazhojnë atë që tashmë është një organizatë e vetme policentrike… [klika kryesore] është e përbërë nga ideologë të një-qeverie-botërore, që me shumë respekt na drejtohen si internacionalistë të organizuar. Ata janë të vetmit të cilët kujdesen mbi traditën e nismëtarëve.”

Autori Xhejms Perlof ka lexuar çdo çështje të revistës së KMJ-së, Marrëdhënie të jashtme, qysh me botimin e vet më 1922. Verdikti i tij është se: “…akuzat kundër Këshillit për Marrëdhëniet me Jashtë - kërkimi i qeverisë botërore dhe pranimi i komunizmit janë të vërteta”. Ai tha se mbizotërimi i administratave të Uashingtonit prej anëtarësisë së KMJ-së ka ndikuar “fuqishëm mbi kursin e politikës së jashtme të Amerikës në këtë shekull… [e cila ka] parë Shtetet e Bashkuara të gërryhen fuqimisht dhe aleatët e saj, dora-dorës, të nënshtruar tërësisht.” Ajo që ishte e vërtetë me KMJ-në ishte e vërtetë për të gjitha “cisternat e mendimit” të tjera që do të pasonin.

Seritë e kontrollit, të cilat filluan në Britani dhe Amerikë, po përhapeshin kryq e tërthor botës nga vitet 1920-1930. Instituti i Marrëdhënieve Paqësore ishte themeluar më 1924 dhe kryesohej prej Zherom D. Grin, një bankier nga Bostoni, i afërt me Morganin dhe Rokfelerët. Kjo ishte projektuar për të shtrirë rrjetin brenda qeverive dhe bizneseve të Lindjes së Largët. Pranë Grinit, për qeverisjen e këshillit, ishte Lionel Kurtis, një udhëheqës nismëtar i Institutit Mbretëror të Marrëdhënieve me Jashtë. Ju do të shihni përgjatë librit se si rrjeti i emrave familjarë dhe i organizatave menaxhon parashikimin e të gjitha ngjarjeve që do të orkestrohen. Një Vëllazëri e Mafies së organizatave dhe njerëzve, e kontrolluar prej të njëjtës elitë, hedh një rrjetë të manipulimit dhe mashtrimit përgjatë Atlantikut nga Londra në Nju Jork dhe Uashington dhe më pas edhe më tutje.
Shumë nga organizatat për këtë rrjet të Rendit të Ri Botëror vijnë nga fondacionet e përjashtuara nga taksat. Këto janë fondacione të krijuara prej emrave të mëdhenj të bankingut, industrisë dhe financës, për të bërë dhurata për çështje të ndryshme. Njerëz si Rokfeleri, Fordi dhe familjet Karnixhi; të gjithë kanë krijuar fondacione dhe i kanë paraqitur ato si mjete të filantropisë. Në fakt, ato janë përdorur si limane takse në emër të bamirësisë, ndërsa shumica e të hollave tashmë po kanalizohet në organizata dhe subjekte zonash, të cilat mbështesin dhe nxisin kontrollin e centralizuar. Ky realitet pothuajse u bë publik më 1950-n, por Elita që kontrollonte median menjëherë i vendosi kapak të vërtetës. Kongresi i ShBA-së ngriti më 1953-shin një komitet nën drejtimin e B. Karoll Risit të Tenesit për të hetuar fondacionet e përjashtuara nga taksat. Studiuesi dhe i “brendshmi” Karrol Kuigli thekson në librin e tij, Tragjedi dhe shpresë:

“Shpejt u bë e qartë se njerëz me pushtet të madh do të ishin të pafat nëse hetimi do të shkonte tepër larg dhe kështu “‘gazetat më të respektuara në vend”, në aleancë të ngushtë me këta njerëz me pushtet, nuk do të ishin mjaft të ngacmuara rreth ndonjë zbulimi për ta bërë atë publikisht të vlefshëm, megjithëse ato ndikonin në termat e kontributeve të votave ose të fushatës”. (f. 995)

Gazetat nuk ishin të interesuara për këto zbulime të Komisionit Ris: familjet e pasura bankiere që jepnin të holla për fondacionet duke i kontrolluar se si i shpenzonin këto të holla; fondacionet kryesore që janë të lidhura dhe punojnë si një trup në politika të përbashkëta, duke zotëruar shkencën sociale në ShBA dhe duke shtypur shkencëtarë të fushës sociale, të cilët nuk janë në një mendje me planet e tyre; studiuesin e ndihmuar prej fondacioneve, që shpesh është i prirur të mbështesë përfundimet që kërkojnë pronarët e fondacioneve; ato institucione edukimi në Amerikë, të cilat refuzojnë të japin mbështetje, refuzohen për donacione; studiuesit Rodes ushqejnë shërbimin ndaj qeverisë, nëpërmjet fondacioneve; librat e historisë janë krijuar për të fshehur të vërtetën nga publiku. Komiteti Ris, zbuloi se Carnegie Endoëment for International Peace, po nxiste luftë dhe fondacionet po i zbulonin Shtetet e Bashkuara si një mbështetje për një koalicion socialisto-komunist. Të gjitha këto zbulime u kryen nga një komitet kongresional zyrtar.
Kjo po ndodh ende edhe sot dhe përtej emrave të të gjitha këtyre fondacioneve themelore, duke përfshirë Fordin dhe Karnixhin, fshihet kontrolli prej familjes Rokfeler. Fondacioni Ford vjen te ne me një kriticizëm të fortë të veçantë. Ai jep një miliard (billion) dollarë për kauzën e “edukimit” dhe një milion dollarë për Këshillin e Marrëdhënieve me Jashtë. Fondacionet janë një tjetër armë e manipulimit botëror. Norman Dod ishte drejtor i studiuesve të Komitetit Ris dhe ai intervistoi më pas presidentin e fondacionit Ford, H. Rouan Geither, si i përfshirë në këtë raport. Geitheri i tha atij se fondacioni Ford vepronte me direktiva nga Shtëpia e Bardhë dhe këto udhëzime ishin për t’u bërë çdo përpjekje për të ndryshuar jetën në Shtetet e Bashkuara, për të siguruar një shkrirje të patrazuar me Bashkimin Sovjetik. Fondacionet janë përdorur veçanërisht për të hartuar projekte, të cilat synojnë të masazhojnë opinionin publik.

Në vitet pas Luftës së Parë Botërore, rrjetet e ndërlidhura të serbatorëve dhe fondacioneve të mendimit zhvilluan efektivitetin e konspiracionit. Në këto vite, gjithashtu, manovrimi do të shkonte drejt faktit të shpërthimit të Luftës së Dytë Botërore. Ky ishte një konflikt tjetër bankierësh. Pa këtë bashkëpunim të heshtur, ajo nuk do të shpërthente. Lufta e Dytë Botërore ishte planifikuar përpara Versajës. Në Versajë ishin lidhjet Rothsçajlld-Uoll Strit-Kolonel Haus-Bernard Barush-Tryezë e Rrumbullakët, të cilat imponuan reparacionet ndaj Gjermanisë, gjë e cila ishte e sigurt që do të shkatërronte Republikën e Re Gjermane dhe do të përgatiste rrugën për ngjitjen e diktatorit Adolf Hitler. Duke i shtuar këtij borxhi kolosal vendimet e tjera të Versajës, i kushtuan Gjermanisë 75% të xeherorit të hekurit të saj, 68% të zinkut dhe 26% të qymyrit. Shpejt Franca do të shpallte se Gjermania po dështonte në pagesat e reparacioneve të saj dhe trupat franceze pushtuan Ruhrin. Ky “mospagim” doli se ishte një mungesë e vogël në shpërndarjen e qymyrit dhe të shtyllave të telegrafit. Lëvizja e Francës e dërgoi markën gjermane në rënie të lirë dhe e zhyti në 7 592 marka për një dollar. Kjo ishte një e papritur e rëndë, nisur nga e fakti se Ruhri prodhonte 80% të qymyrit gjerman, hekurit dhe çelikut. Prej nëntorit të vitit 1923, marka arriti 4 200 bilionë për dollar!

Ajo që erdhi më pas ishte një goditje e dyfishtë nga Uoll Striti dhe karteli i bankingut britanik, i cili, së pari, financoi riarmatimin e Gjermanisë dhe mundësoi përgatitjen e Gjermanisë për luftën tjetër dhe pastaj bllokoi ekonominë gjermane përsëri për të sjellë në fuqi Adolf Hitlerin. Këto goditje ishin quajtur Plani Daues dhe Plani Jung. Gjenerali C. Daues ishte caktuar prej qeverisë së ShBA-së për të propozuar një zgjidhje për dështimin e reparacioneve gjermane. Ai paraqiti një seri me borxhe afatshkurtra nga bankat e Uoll Stritit për të nxjerrë nga belaja gjermanët. Natyrisht që të gjitha këto u bënë për të shtuar borxhin dhe për të caktuar kohën kur ekonomia gjermane do të hynte në rënie, një kolaps që do të sillte Adolf Hitlerin në fuqi. Llojd Xhorxhi i tha Neë York Journal American më 24 qershor 1924:

Bankierët ndërkombëtarë diktuan vendosjen e reparacioneve Daues. Protokolli, i cili ishte firmosur midis Aleatëve dhe Fuqive të Bashkuara, nga njëra anë, dhe Gjermanisë, nga ana tjetër, ishte triumf i financierëve ndërkombëtarë. Marrëveshja nuk do të zbatohej kurrë pa ndërhyrjen e ashpër dhe brutale të bankierëve ndërkombëtarë. Ata ranë në ujdi me shtetarët, politikanët dhe gazetarët në një anë dhe lëshuan porositë e tyre me arrogancë ndër monarkët absolutë, të cilët e dinin se nuk kishte asnjë vlerë ndonjë lutje ndaj vendimit të tyre, për mëshirë. Ngrehina është bashkimi i Mbretit Dollar dhe Mbretit Stërlinë. Raporti Daues ishte pjellë e tyre. Ata e frymëzuan dhe e modernizuan atë. Raporti Daues ishte modernizuar nga Mbretërit e Parasë. Urdhrat e financierëve gjermanë [të drejtuar nga banka Uarburg] ndaj përfaqësuesve të tyre politikë ishin të prera, tamam si ato të bankierëve aleatë ndaj përfaqësuesve të tyre politikë.”

Kjo ndodhi ngaqë bankierët aleatë dhe gjermanë ishin në të njëjtin krah. Ata ishin të lidhur nga i njëjti kult i Syrit që Sheh Gjithçka; një forcë e cila shkon mbrapa në antikitet. Borxhet afatshkurtra të lëshuara nën Planin Daues shkuan në kompani të caktuara jetike gjermane për riarmatim. Ishin këto të holla, të cilat u investuan për kartelin farmaceutik të njohur si I. G. Farben, që në të vërtetë ishte makina e luftës së Hitlerit. Farbeni prodhoi gaz helmues në Luftën e Parë, në saje të fanatikut gjerman, Fitc Haber. Pjesa tjetër e të hollave shkoi për kartelet e tjera gjermane ose shtojcat e kompanive amerikane. Kjo përfshinte A. E. G (Elektriku i Përgjithshëm Gjerman), United Stiëorks dhe American I.G, të gjitha të zotëruara nga vartësit e I. G. Farben. Këto borxhe, të cilat përfshinë disa nga kompanitë Rothsçajlld e Morgan dhe teknologjia, u transferuan nga Amerika drejt karteleve gjermane, të cilat bënë të mundur Luftën e Dytë Botërore. Pa këtë ndihmë, nuk do të kishim parë luftë. Ambasadori i ShBA-së në Gjermani, Uiliam Dod, theksonte në një komunikim për presidentin Frenklin D. Ruzvelt, më 19 tetor 1936:

“Tani për tani, më shumë se njëqind korporata amerikane kanë vartëset e tyre këtu, në kuptimin e bashkëpunimit. DuPontët kanë tre aleatë në Gjermani, të cilët po i ndihmon në bizneset e armatimit. Kryesuese e këtij bashkimi është I. G. Farben Company, një pjesë e qeverisë, e cila jep 200 000 marka në vit për një organizatë propagandistike që po vepron mbi opinionin amerikan. Standard Oil Company (nënkompani njujorkeze) dërgoi në dhjetor 1933, këtu, 2 000 000 dollarë dhe ka trajtuar 500 000 dollarë në vit, duke ndihmuar gjermanët të prodhojnë gazin Ersatz për qëllime lufte; …Presidenti i International Harvester Company, më ka thënë se bizneset e tij po ngrihen me 33% në vit (prodhim armësh, besoj), por ata nuk është se do të nxirrnin gjëkafshë. Madje njerëzit tanë të aeroplanëve kanë marrëveshje sekrete me Krupët. General Motors Kompany (Morgan) dhe Fordi po bëjnë këtu biznes të fuqishëm, përmes vartësve të tyre dhe po e marrin fitimin vetë. I përmenda këto fakte, sepse ato i komplikojnë gjërat dhe shtojnë rreziqet e luftës.”

Kjo ishte një histori shokuese e përfshirjes së kompanive kryesore të ShBA-së në riarmatimin e nazistëve gjermanë dhe për më tepër të bind nga fakti se vinte nga ambasadori i ShBA-së në Gjermani. Por çfarë bëri Ruzvelti? Asgjë. Frenklin D. Ruzvelt, një kushëri i largët i një presidenti më të hershëm, Teodor Ruzveltit, ishte sjellë në fuqi nëpërmjet një depresioni të krijuar në ShBA, me ndihmën e Uoll Stritit dhe u sigurua se do të zgjidhej kur Uoll Striti vendosi fuqinë e vet financiare dhe mediat mbrapa tij. Një tjetër mbështetës ishte Mejër Lenski, shefi i sindikatës së krimit të organizuar, e cila përfshinte brenda saj mafien. Termi “mafia”, shpesh është përdorur për të përshkruar rrjetin e krimit të organizuar. Në fakt, mafia italiane është vetëm një pjesë e tablosë, megjithëse një pjesë e rëndësishme e kësaj tabloje. Lenski ishte tashmë njeriu në krye të sindikatës dhe ishin të hollat dhe ryshfetet e tij, të cilat ndihmuan për ardhjen e Ruzveltit në fuqi. Edhe njëherë tjetër, populli amerikan ishte mashtruar. Disa prej mbështetësve të tij më të shquar themeluan një organizatë për ta kundërshtuar atë - një strategji e përsëritur përngahera e Elitës Botërore. Kjo u quajt Lidhja e Lirisë dhe deklaratat e saj jepnin siguri se ajo do të ishte një markë e “krahut të djathtë ekstrem” dhe “antisemitike”. Kjo u paraqit për gjithçka si kundërshtarja kryesore e Ruzveltit, madje edhe njerëz të tjerë të sinqertë po paraqiteshin si krahu i djathtë dhe antisemitë. Lidhja e Lirisë ishte themeluar prej Pier dhe Irena DuPontit (325 000 dollarë), J. P. Morganit, Rokfelerëve, J. Hauard Peu dhe Uilliam J. Knudsen, të cilit i ishte ngarkuar më pas një punë e rëndësishme prej presidentit të “kundërshtuar” nga Lidhja e Lirisë. Në të njëjtën mënyrë, Radikalët Robotë të politikës së majtë si dhe e Djathta Robote kudo në botë, përdoren sot për të diskretituar opozitën e ndershme.

Përgatitja e Gjermanisë dhe e Amerikës për luftë dhe ngritja e të dyve, si e Hitlerit dhe e Ruzveltit, kishin të njëjtat tipare. Kemi parë se si e çoi në kolaps Elita ekonominë gjermane. Ata po bënin të njëjtën gjë me Amerikën. Më 1920-n, ata inkurajuan bursën për ta zgjeruar vetveten dhe pastaj Rezerva Federale nxori një sërë ligjesh strikte bankingu të reja, të cilat i vendosën bankat e vogla nën një presion të tmerrshëm. Kjo ishte koha e të ashtuquajturës “goditje turke”, kur bankat botërore i qëruan dhe i hoqën qafe të voglat duke rritur në mënyrë masive fuqinë e tyre. Kur mbaroi ky proces, Rezerva Federale i tërhoqi ligjet e reja të bankingut. Uoll Striti u plandos më 1929-n dhe e zhyti vendin në një depresion ekonomik.

Në ShBA dhe në Gjermani ishte ofruar e njëjta zgjidhje. U tërhoqën më shumë para nga bankat. National Recovery Act i Ruzveltit ose “Kursi i ri i qeverisë”, ishte ofruar për popullin amerikan si një rrugë që do ta nxirrte nga depresioni. Mijëra milje larg nga Atlantiku, i njëjti plan, nën një emër tjetër, u ofrua për gjermanët nga Hitleri. Kursi i ri i Ruzveltit ishte puna e Xherard Suopit, një anëtar i disa organizatave të Ruzveltit. Ai ishte drejtor i International General Electric, të kontrolluar nga Morgani, si dhe drejtor i German General Electric (AEG). Ruzvelti ishte një variant tjetër i Udrou Uillsonit. Ashtu si Uillsoni, ai do të zgjidhej pas premtimit ndaj popullit në fushatë se Amerika nuk do të shkonte në luftë, ndërsa ishte i përgjegjshëm se e kundërta ishte pikërisht dëshira që ai uronte të ndodhte. Përsëri, koloneli Eduard Haus ishte mbrapa skenës, pasi ai e ka vizituar Ruzveltin në shtëpinë e tij në East 65 Street, Nju Jork, pothuajse çdo ditë gjatë vitit 1932.

Çfarë “rastësie” që Ruzvelti dhe Hitleri erdhën në pushtet në zgjim të depresionit ekonomik me të njëjtin tip zgjidhjesh nga “Kursi i ri” dhe të dy të këshilluar prej njerëzve të lidhur me kartelet amerikano-gjermane dhe Elitën, e kontrolluar nga Banka e Marrëveshjeve Ndërkombëtare. Për më tepër, ata që të dy morën detyrën në të njëjtin vit, 1933! Botë e vogël, apo jo? Në fakt, kjo është e njëjta botë e vogël e pushtuar nga Margaret Theçeri dhe Ronald Regani, kur këta ishin në pushtet në të dyja anët e Atlantikut gjatë 1980-s, ndërsa po ndiqnin pikërisht të njëjtat politika ekonomike, theçerizmin dhe reganizmin.
Ngritja e Hitlerit në pushtet po bëhej e sigurt mbas vitit 1929, kur Planit Daues të kredive afatshkurtra po iu vinte fundi, me Gjermaninë tashmë të zhytur në një borxh prej 16 bilionë dollarësh. Një nga mbështetësit financiarë kryesorë të Frenklin D. Ruzveltit, Ouen D. Jung, ishte caktuar të propozonte zgjidhjet për paaftësinë paguese të Gjermanisë. Jungu ishte administrator i Morganit dhe drejtuesi i General Electric të kontrolluar po prej Morganit. Plani Jung i rregullimit të pagesave në cash, jo me barter,* e kishte shkatërruar ekonominë gjermane, e cila ishte pothuajse në errësirë. Kjo ishte edhe arsyeja se përse ai e kishte projektuar këtë ide. Një mbështetës financiar kryesor i Hitlerit, Dr. Fric Thysen, do të thoshte nën betim më 1945:

“Pranimi i Planit Jung dhe i parimeve të tij financiare e rriti gjithnjë e më shumë papunësinë derisa shifra arriti në një milion. Njerëzit ishin të dëshpëruar. Hitleri tha se do ta zhdukte papunësinë. Qeveria në pushtet, në këtë kohë, ishte shumë e dobët dhe situata e njerëzve ishte duke u përkeqësuar. Kjo ishte arsyeja e vërtetë për suksesin e paanë të Hitlerit në zgjedhje. Në zgjedhjet e fundit ai mori rreth 40%”.

Rrjeti i lidhi të dy palët, nazistët dhe aleatët, dhe kjo shihej qartë në nivelet më të larta. Ndërsa miliona luftonin dhe vdisnin për faktin se ata besonin se po luftonin për liri, e njëjta forcë ishte duke manipuluar gjithçka nga të dyja krahët. Pa këtë fakt, situata e Luftës së Dytë Botërore nuk do të kishte ndodhur.
Shkrimtarja dhe studiuesja austriake, Gertrud Elias, e identifikon Hjalmar Shashtin si një ndërmjetës të rëndësishëm, që lidhte nazistët dhe Uoll Strit-Sitin e Elitës së Londrës. Shashti do të bëhej këshilltar financiar i Hitlerit dhe president i Reichsbank. Dy firmat mbi dokumentin, që tregojnë emërimin e Shashtit më 17 mars 1933, ishin të Adolf Hitlerit dhe spikerit të Rothsçajlldit, Maks Varburgut. Më 1930, Shashti, gjithashtu, themeloi Bankën e Elitës Botërore të Marrëveshjeve Ndërkombëtare në Bazel të Zvicrës. Në Angli, një figurë kyçe, ishte Montagu Norman (Kom. 300), administrator i Bankës së Anglisë, të kontrolluar nga Rothsçajlldi dhe një mik i ngushtë i Shashtit. Në fakt, ata ishin kaq të afërt me njëri-tjetrin, saqë Shashti la pasardhës të vet nipin e mikut të tij. Ky ishte Normani, i cili shtypi dhe mbështeti ngritjen e normës së interesit të ShBA-së, te Rezerva Federale, e cila ishte shtytja finale që çoi në krisjen e Uoll Stritit, Kursin e ri dhe Frenklin D. Ruzveltin. Normani ishte bankieri qendror më me ndikim në botë në këtë kohë dhe veprimet e tij, në lidhje me Uoll Stritin, ishin kritike.

Në një kohë që Hitleri ishte i zgjedhuri i sigurt, pozicioni i Bankës së Anglisë dhe i Rezervës Federale për Gjermaninë kishte ndryshuar rrënjësisht. Regjimit nazist i ishte ofruar kredi dhe mbas pushtimit të Çekosllovakisë, Normani çliroi 6 milionë paundë të arit çekosllovak për Hitlerin, që ishte depozituar në Londër. Kjo ishte kryer me mirëkuptimin e kryeministrit Nevil Çambërlen. Më 11 qershor 1934 dhe përsëri në dhjetor, Normani dhe Shashti u takuan në fshehtësi në Badeëeiler në Black Forest për të organizuar huatë ndaj Hitlerit dhe nazistëve. Por kush ishte mbrapa Normanit? Familja e tij pothuajse u kthye në një administratore të Bankës së Anglisë si të ishte prona e tij personale. Një gjysh i tij, Zhorzh Uard Norman, kishte qenë administratori i saj nga 1821-1872 dhe gjyshi tjetër, Lordi Kollet, kishte qenë edhe ai administrator nga 1887-1889. Montag Normani kaloi një periudhë në ShBA në zyrat e Broën Brothers, të themeluar nga Rothsçajlldët (më vonë Broën Brothers, Harriman) dhe ishte miqësuar me familjen e Ë. A. Delano (Kom. 300), kushërinj të Frenklin Delano Ruzveltit, presidentit të ShBA-së, në të njëjtën kohë që edhe Normani ishte drejtor i Bankës së Anglisë. Ky bankier i gjithëpushtetshëm ishte tashmë një jesmen* i Rothsçajlldëve dhe këtu përsëri shohim dredhinë e zanatit. Ai ishte i portretizuar si antisemit.

Ende edhe sot, Banka e Anglisë lëngon ndër këmbët e Elitës Botërore. Gertrudë Elias thotë se Banka bashkëpunoi me udhëheqësin sionist, lordin Birsted, për të organizuar transferimin e aseteve të pasurive të sionistëve gjermanë në drejtim të Palestinës. Ajo thotë se do të ishte ky transferim që ndihmoi për të ndërtuar ekonominë embrionale të shtetit sionist. “Ata ishin klasa e emigrantëve të privilegjuar ndërsa çifutëve pa pronë u ishte refuzuar azili dhe u asnjanësuan në holokaust”, shton Elias. Unë besoj se e gjitha kjo ishte llogaritur me gjakftohtësi prej elitës së “çifutëve”, për arsyet që unë do t’i sjell më pas, sipas një kursi të nevojshëm.
Nuk dua t’ju dërgoj për të fjetur me një masë të detajuar në kokë, por dua që të ngulit te ju qartazi, se është i provueshëm fakti që Lufta e Dytë Botërore dhe ngritja e Hitlerit ishte krijuar nga Elita në Britani dhe Amerikë. Ne kemi nevojë të shkojmë larg teorive të fshehta, por të shikojmë se ky është një fakt i fshehtë. Vetëm atëherë do të merremi me të. Në ngritjen e ushtrisë naziste, thelbësore ishte sjellja e disa prej kompanive më të famshme në Shtetet e Bashkuara, të cilat e mbështetën Hitlerin nëpërmjet vartëseve ose partnereve të tyre gjermane. Këtu po rendisim një tokicë nga ata shembuj, që thuajse ishin të panumërt, për të parë se sa në fshehtësi realizohej ky plan…

I. G. Farben/Standard Oil
II.

Prodhimi gjerman i çelikut dhe i prodhimeve të tjera për luftë kishte nevojë për afrimin e reve të periudhës që në fund do të çonte në shpërthimin e konfliktit më 1939-n. Në qendër të këtij riarmatimi ishte gjiganti kimik, I. G. Farben. Aq sa senatori Homer T. Bon do të thoshte në një Komitet të Senatit më 1943: “Farbeni ishte Hitleri dhe Hitleri ishte Farbeni”. Kjo masë karteli ishte krijuar në kohën e luftës nga huadhënësit amerikanë! Më 1939-n, me investimin e Uoll Stritit, ajo do të bëhej prodhuesja më e madhe e produkteve kimike në botë. Po kush e kontrollonte I. G. Farbenin, një kompani që do të përdorte çifutët dhe të tjerët si skllavë pune? Rothsçajlldët, nëpërmjet një rryme lexuesish të programit dhe kompanive që ata kontrollonin. Mes bankierëve gjermanë që mbikëqyrnin bordin e Farbenit në fillim të 1920-s ishte Maks Uarburgu, vëllai i Pol Uarburgut të Manhatan Bank, i cili ishte dërguar në Shtetet e Bashkuara prej Rothsçajlldëve për të instaluar Sistemin e Rezervës Federale, me pikësynimin që të zaptonin ekonominë e ShBA-së. Ky ishte një çift i plotë, i cili po vepronte në të dy krahët në ShBA dhe në Gjermani. Raporti i Shërbimit Sekret të Marinës së ShBA-së më 2 dhjetor 1918 do të theksonte për të: “Pol Uarburg, gjerman, i natyralizuar si qytetar amerikan më 1911, i dekoruar prej Kajzerit, ka ndihmuar me shuma të mëdha të furnizuara prej bankierëve gjermanë, Leninin dhe Trockin. Vëllai i tij, Maksi, është drejtor i sistemit të spiunazhit të Gjermanisë”. Pol Uarburgu ishte anëtar bordi i degës amerikane të Farbenit, American I. G. Sitting dhe nëpërmjet tij ishin anëtarësuar edhe Edsel Ford (djali i Henrit) të Ford Motor Company, Çarls E. Miçëll nga Banka e Rezervës Federale të Nju Jorkut dhe Valter Tigël, shoku i ngushtë i Frenklin D. Ruzveltit nga Standard Oil. Të gjithë këta amerikanë të elitës ndikonin dhe jepnin mbështetje ndaj një kompanie për të cilën, në një raport të Departamentit Amerikan të Luftës thuhej:

“Pa lehtësitë e frytshme e të pafund të I. G.-së, hulumtimit të saj të fortë dhe bashkëpunimit të saj të gjerë ndërkombëtar, akuza e luftës ndaj gjermanëve do të kishte qenë e paimagjinueshme dhe e pamundur. Farbeni jo vetëm që i drejtoi energjitë e saj drejt armatosjes së Gjermanisë, por u përqendrua te keqtrajtimi i viktimave të synuara prej saj dhe kjo përpjekje me dy gryka për të zhvilluar fuqinë industriale të Gjermanisë për luftë, duke e penguar realisht atë në pjesën tjetër të botës, nuk mund të shprehej dhe zbatohej “në një kurs normal të biznesit”. Të trondit fakti që zyrtarët e I. G. Farbenit kishin njohuri të plota paraprake të planit të Gjermanisë për pushtimin botëror dhe për çdo veprim agresiv të ndërmarrë më vonë…”

Perandoria Farben do të bëhej një shtet brenda shtetit dhe si pasojë do të ishte lokomotiva e ekonomisë së Gjermanisë. Raportet dhe hulumtimet, gjatë dhe pas luftës, tregojnë se roli i Farbenit, me mbështetjen e Uoll Stritit dhe Britanisë, ishte që ta bënte Gjermaninë të vetëmjaftueshme në të gjitha ato mallra që Hitleri kishte nevojë për luftë: produkte si: gomë, karburant, vajra dhe eksplozivë. Një problem i rëndësishëm që kishte Gjermania, ishte furnizimi me karburant. Furnizimet e tyre vinin nga jashtë Gjermanisë dhe më 1934, rreth 85% e produkteve të naftës së Gjermanisë, ishin të importuara. Dukej se rezerva do të thahej shpejt gjatë luftës. Por një marrëveshje mes Farbenit dhe Rokfelerëve siguroi një furnizim të vazhdueshëm me naftë të Gjermanisë. Farbeni filloi të investonte shuma të mëdha nga huatë e Uoll Stritit në kërkimet, me synim proceset e zhvillimit për të shndërruar në karburant rezervat e qymyrit gjerman. Atë që ata nuk mundën ta zbulonin dot vetë ua dha Standard Oili i Rokfelerit! Në janar 1933, pikërisht në prag të ardhjes së Hitlerit në pushtet, një raport nga Atasheu Tregtar në Ambasadën e ShBA-së në Berlin thoshte:

“Në dy vjet Gjermania do të prodhonte naftë dhe gaz në sasi të mjaftueshme, të nxjerrë nga qymyri i butë, për një luftë të gjatë. Standard Oil i Nju Jorkut po investon miliona dollarë për të ndihmuar projektin.”

Rokfelerët ndihmuan, gjithashtu, I. G. Farbenin me bazë kimike për karburante avioni. Përfaqësuesit amerikanë të American I. G., provuan ta fshihnin përfshirjen e kompanisë së tyre me makinerinë e luftës gjermane prej shkrirjes së American I. G. brenda një kompanie tjetër dhe ndryshimit të emrit të saj në General Aniline dhe Film Corporation. Në fakt, përbërja dhe lidhja e bordit të American I. G. me Farbenin deri më 1930, kishte kontribuar tashmë për pesë vjet me radhë në përgatitjen e luftës, duke treguar historinë e vërtetë të rrjetit të Vëllazërisë ShBA-Gjermani, rrjet i cili po e çonte botën në konfliktin më të tmerrshëm në histori. Në bordin e anëtarëve të American I. G. ishin Karl Bosh (gjerman); nga Fordi, Edsel B. Ford (amerikan), djali i Henri Fordit; Maks Ilner (gjerman), drejtor i zyrës së inteligjencës së Farbenit nazist në Berlin; H. A. Mets (amerikan), drejtor i I. G. Farbenit dhe i bankës së Rothsçajlld, Varburgut në Manhatan; C.E. Miçëll (amerikan), drejtor i Bankës së Nju Jorkut të Rezervës Federale dhe Morgan National City Bank; Herman Shmits (gjerman), president i American I. G. Farben dhe anëtar bordi në të dyja bankat, si në German Central Bank dhe në Bank of International Settlements; Valter Tigël (amerikan), drjejtor i Bankës së Nju Jorkut të Rezervës Federale, Standard Oil të Rokfelerëve në Nju Xhersi, në trustin e Fondacionit Ruzvelt dhe mik i ngushtë i presidentit; U. H. von Reth (i natyralizuar si amerikan), drejtor i German General Electric (AEG); dhe Pol M. Uarburg i Bank of Manhattan.

Kur mbaroi lufta dhe filluan hetimet ndaj prapaskenës, tre anëtarët gjermanë të bordit të American I. G. u gjetën fajtorë në Gjykatën e Krimeve të Luftës në Nyremberg. Përfaqësuesit amerikanë, si Pol Uarburgu ishin larguar të paprekur, ashtu si edhe vëllai i tij, Maks Uarburgu, i cili, ndonëse judaist, ishte lejuar të jetonte në Gjermaninë naziste më 1939, pa asnjë shtrëngim. Madje Elita kontrollonte arrestimet dhe përfundimin e gjykimeve për luftën dhe tmerret, që ata vetë i kishin projektuar. Ngjarje të tilla nuk ishin vetëm mes dy kompanive, pasi ato përfshinë edhe elemente të tjerë të Elitës Botërore ndërmjet kompanive dhe qeverive të tjera. President i Standard Oil të Nju Xhersit (tani Exxon) në këtë kohë ishte Uiliam Stemps Ferish. Gjatë luftës ishte gjetur një dokument zyrtar nga Departamenti i Drejtësisë së ShBA-së, për Frenk A. Houard, zv. president i Ferishit të Standard Oil. Ai datonte më 12 tetor 1939 dhe thoshte:

“… Në Angli pata një takim të parashikuar me zotërinë e Royal Dutch (Shell Oil) nga Holanda dhe… një marrëveshje e përgjithshme ishte shtrirë në ndryshimet e nevojshme për marrëdhëniet tona me I. G. (Farbenin), në këndvështrimin e gjendjes së luftës… Royal Dutch Shell Group në thelb është britanike… unë gjithashtu pata disa takime në Ministrinë e Aviacionit (Britanik)…

“Unë kërkova ndihmë për një leje të nevojshme për të shkuar në Holandë… Pas diskutimeve me ambasadorin (amerikan Jozef Kenedin)… situata ishte sqaruar plotësisht… Një zotëri në Ministrinë e Aviacionit… me shumë përzemërsi, më ofroi ndihmë për rihyrjen time në Angli.
“Në vijim të këtyre marrëveshjeve, unë isha në gjendje të zhvilloja takimet në Holandë (duke fluturuar me një bombardues të British Air Force), ku diskutova tri ditë me përfaqësuesit e I. G. Ata më dorëzuan funksionet e rreth 2 000 patentave të huaja dhe ne bëmë ç’ishte e mundur për të zgjedhur planet e sakta për një modus vivendi, i cili do të funksiononte përgjatë kohës së luftës, pavarësisht nëse do të hynte apo jo ShBA-ja në të.” (nënvizimet janë të miat).

Uiliam S. Ferish furnizoi me karburant anijet dhe nëndetëset e nazistëve në Spanjë dhe në Amerikën Latine gjatë luftës. Ishte sipërmarrja Standard Oil-I. G. Farben, e cila hapi kampin e përqendrimit të Aushvicit më 14 qershor 1940 dhe përdori aty skllavin çifut të punës si dhe kundërshtarët politikë për të prodhuar kauçuk artificial dhe gazolinë nga qymyri. Ferishi ishte shumë i afërt me Herman Shmitsin, drejtorin e I. G. Farbenit. Standard Oil pajtoi në punë publicistin e ndyrë Ivi Li, për të promovuar Farbenin dhe nazistët në ShBA. Uilliam Ferishi pati një nipin e vet, Uilliam Ferishin III, i cili do të ishte mik i ngushtë i Xhorxh Bushit (Kom. 300) dhe ka pasur nderin të presë në shtëpinë e tij mbretëreshën Elisabeta II (Kom. 300). Duket se kuajt e tyre mbajnë njëri-tjetrin. Kur Xhorxh Bushi do të bëhej zv. president, ai duhej të punësonte dikë për bizneset dhe investimet e tij me një “besim të verbër”, për t’u siguruar se ai (në teori) nuk do të merrte vendim për të shkuar në Shtëpinë e Bardhë, duke lënë pas dore investimet e tij. Kush u vendos në përgjegjësi sipas këtij “besimi të verbër”? Uilliam Ferish III!

General Electric (G.E.C.)
I. G. Farben punoi në disa drejtime përpara dhe gjatë luftës, me kartele të tjera si General Electric, i kontrolluar nga J. P. Morgan, një kompani me të cilën presidenti Frenklin D. Ruzvelt pati lidhje shumë të ngushta. Më 1939-n, senatori Xhejms A. Rid i Misurit, një mbështetës i gjithanshëm i Ruzveltit, do t’i thoshte Senatit se presidenti ishte “njeri i punësuar për mbretëritë ekonomike” të Uoll Stritit. Ai kishte shtuar se familja Ruzvelt ishte një nga aksioneret më të mëdha në General Electric. Pastaj vjen më interesantja, se General Electric ishte një mbështetëse e madhe e Hitlerit dhe kishte regjistrime fotografike dhe të dokumentuara, se ashtu si I. G. Farben, të dyja, kompanitë e General Electric në Gjermani, A.E.G dhe Osram, kanë financuar drejtpërdrejt Hitlerin. Farbeni kontribuoi më së shumti (45% të fondit të marrë nga Hitleri për të ardhur në pushtet më 1933), por edhe kompanitë e lidhura me General Electric dhanë gjithashtu dhurata të mëdha - në këtë rrjet intrige - dhe një numër drejtorësh të German General Electric ishin edhe në bord të I. G. Farben. Ashtu si me kompanitë e tjera amerikane të përfshira, General Electric (në ShBA), kanalizoi ndihmat e saj për Hitlerin nëpërmjet nëndegëve gjermane dhe karteleve të partnerëve. Përsëri, vetëm drejtorët gjermanë të kartelit të General Electric u akuzuan dhe u gjykuan në Nyremberg, jo amerikanët. Ky veprim e tregon qartë se ç’maskaradë ka ndodhur.

International Telephone and Telegraph (I.T.T.)

Një tjetër kompani e ShBA-së e rëndësishme për Hitlerin dhe makinerinë e tij të luftës ishte International Telephone and Telegraph, e njohur më shumë si I. T. T. Ajo ishte një krijesë e themeluesit të saj, Sosthenes Behn, një sipërmarrës i lindur në Virgin Islands. Prej 1924-s, I. T. T ishte e lidhur ngushtësisht me J. P. Morganin dhe bordin, i cili pasqyronte kontrollin e Morganit. Ishte provuar se I. T. T. bëri dhurata për Hitlerin përmes degëve gjermane dhe ishte një mbështetës i rëndësishëm i regjimit nazist. I. T. T tregoi një interes të madh ndaj kompanive të armatimit në Gjermani, veçanërisht në fabrikimin e avionëve Focke-Ëolfe. Fitimet nga këto investime nuk ishin kthyer në ShBA; ato ishin riinvestuar për një riarmatim akoma edhe më të madh në Gjermani. Sosthenes Behn u takua me Hitlerin në gusht 1933. Bankieri vetjak i Hitlerit, baroni Kurt von Shroder, një nazist dhe SS Senior Group Leader, do të bëhej mbikëqyrësi i interesave të I. T. T-së në Gjermani dhe drejtor i të gjitha kompanive bija të I. T. T-së. Baroni fon Shroder ka kanalizuar fonde nga I.T.T.-ja për SS-të e Hitlerit, më së paku deri më 1944! Familja bankare Shroder, nga Hamburgu, kishte degë në Londër dhe Nju Jork nën emrin e J. Henri Shroder (Kom. 300). Në Angli, menaxheri i përgjithshëm i Schroder Bank ishte F. C. Tajërks, një drejtor i Bankës së Anglisë, të mbikëqyrur nga Montagu Norman dhe të kontrolluar nga Rothsçajlldi. Gordon Riçardson ishte drejtor i Schroder Bank deri më 1973, kur ai do të bëhej guvernator i Bankës së Anglisë. Nga 1938-a, Schroder Bank e Londrës ishte caktuar të përfaqësonte interesat e nazistëve në Britani. Në Amerikë, Shroderi dhe Rokfelerët do të shkrinin disa nga interesat e bizneseve të tyre.

Ford Motor Company
Shumë është shkruar rreth aleancës së fshehtë të Henri Fordit me nazistët. Ai ishte i vrullshëm në furinë e tij kundër çifutëve. Fordi kishte dalë hapur me kritikën e tij kundër financierëve të Uoll Stritit, të cilët i fajësonte për fillimin e luftërave dhe kontrollimin e tregjeve të parasë botërore për interesat e tyre vetjake. Në të njëjtën kohë, ai thoshte se J. P. Morgani ishte për t’u besuar dhe unë nuk mund të mos ndihmoj në perceptimin se Z. Ford bëri çka mundi për të përhapur një informacion të pasaktë rreth vetes. Ai e portretizoi veten e tij si mik i njerëzve kundër manipulatorëve, ndërsa, në fakt, ai ishte një tjetër manipulator. Ai siguroi fitime të mëdha gjatë luftës nga furnizimi i të dyja krahëve. Qysh në fillim të 1922-shit, Neë York Times raportonte se Fordi po financonte nacionalistët e Hitlerit dhe lëvizjet antiçifute në Gjermani dhe gazetën e Berlinit, Berliner Tageblatt dhe ishte thirrur nga ambasadori amerikan që ta ndalte Fordin me ndërhyrjet e biznesit në punët e Gjermanisë. Hitleri i ishte kaq mirënjohës mbështetjes së Fordit, saqë më 1938-n ai e paraqiti Fordin me nderimin më të lartë të akorduar nga nazistët për një jogjerman: Kryqin e Madh të Shqiponjës Gjermane; portreti i Fordit varej mbrapa tryezës së Hitlerit në zyrën e tij private. Dy prodhuesit më të mëdhenj të tankeve për ushtritë e Hitlerit edhe gjatë luftës, ishin degët gjermane të Ford Motor Company dhe General Motors (Opel), të kontrolluara nga Morgani. Më 1928-n, Ford Motor Company në Gjermani, u shkri me I. G. Farben. Karl Bosh i Farbenit do të bëhej drejtuesi i veprimtarisë së Fordit në Gjermani.

Ë. A. Harriman
Frits Tisen ishte një sipërmarrës çeliku dhe bankier, i cili financoi nazistët qysh nga fillimi i viteve 1920. Veprimi i tij bankar ishte kryer - përmes një ndihmëseje - me Ë. A. Harriman Company në Nju Jork (Broën Brothers, Harriman pas 1933), e cila në të vërtetë ishte themeluar (të paktën në ditët e saj të para) prej Rothsçajlldëve. Familja Harriman ishte e shquar si në mbështetjen e Revolucionit Rus, ashtu edhe të Adolf Hitlerit. Kompania A Tisen kontrollonte Union Banking Corporation (UBC) në ShBA, që pati E. Roland Harrimanin në bordin e saj me vetëdijen e nazistëve dhe mbështetjen financiare të tyre. Preskot Bush, babai i presidentit të ardhshëm, Xhorxh Bush, ishte gjithashtu në bordin e UBC-së dhe ia detyronte pasurinë e tij Harrimanëve. Rolandi ishte vëllai i Ë. Averell Harriman (Kom. 300), i cili ishte drejtor i Guaranty Trust të Morganit, kur ai financonte Leninin dhe Trockin. Averell Harrimani më vonë do të realizonte fitime të mëdha nga sipërmarrja ruse dhe do të caktohej si ambasador në Bashkimin Sovjetik. Ai ishte gjithashtu një rregullator opinioni në Partinë Demokratike dhe mik i afërt i presidentit Frenklin D. Ruzvelt.

Vëllezërit Dalles
Emri Dalles është një tjetër emër, i cili përfshin manipulimin e të dyjave, si të Luftës së Parë, ashtu edhe asaj të Dytë. Dallesët rridhnin nga një familje e vjetër skllavopronare dhe ishin kushërinj të Rokfelerëve. Ata ishin të lidhur me bankingun ndërkombëtar në Amerikë dhe Gjermani. Deklaratat e bëra nga Xhon Foster Dallas në fillim të 1911-s, zbuluan mbështetjen e tij për krijimin e një “mbi race”, prej “eliminimit të anëtarëve të ulët…” Firma ligjore Dalles, Sullivan and Cromëell, ndihmoi në punët e I. G. Farbenit në ShBA dhe mbështetësi financiar kryesor i Hitlerit, Fritz Tisen, e paraqiti Allen Dallesin te Hitleri, për në këtë pozicion. Xhon Foster Dallesi shkruante “Heil Hitler” në letrat e tij për klientët gjermanë. Pas ardhjes në pushtet të Hitlerit, Xhon Foster Dalles shkoi në Gjermani për hesap të grupit të Rothsçajlldit, Tryezës së Rrumbullakët, për të negociuar borxhe të reja për nazistët. Vëllezërit Dalles ishin caktuar në Departamentin e Shtetit të ShBA-së gjatë Luftës së Parë Botërore prej xhaxhait të tyre, sekretarit të Shtetit, Robert Lensing, njëri nga klika e kolonel Haus, Bernard Barush, e cila kontrollonte Udrou Uillsonin. Vëllezërit Dalles ishin në Konferencën e Paqes në Versajë, ku ata u takuan me delegacionin e Tryezës së Rrumbullakët dhe do të bëheshin pjesë e rrjetit Tryeza e Rrumbullakët-Instituti Mbretëror i Marrëdhënieve me Jashtë-Këshilli i Marrëdhënieve me Jashtë. Allen Dallesi ishte parë i përshtatshëm për t’u caktuar si sekretar i Parë i Ambasadës së ShBA-së në Berlin më 1920, ashtu si edhe vëllai i tij, i cili ishte në Gjermani duke përfaqësuar bankierët e Elitës përmes lidhjeve të tij me Bankën e Anglisë dhe perandorinë J. P. Morgan. Të dy Dallesët ishin miq të magjistarit të financave të Hitlerit, Hjalmar Shasht. Xhon Foster Dallesi do të bëhej sekretar Shteti dhe Allen Dallesi do të bëhej i pari drejtor i CIA-s. Më vonë ata do të shërbenin edhe në Komisionin Uerrën, i cili u ngarkua me hetimin e vrasjes së presidentit Kenedi.

Unë kam hedhur dritën e prozhektorëve në disa prej emrave të mëdhenj në financimin dhe manipulimin e Gjermanisë dhe programit të riarmatimit të saj. Por, këtu është edhe mbështetja e drejtpërdrejtë për Partinë Naziste prej bankave dhe industrialistëve të njëjtë. Midis dokumenteve nga Gjykata e Nurembergut janë lëvizjet e fshehta të transfertave nga I. G. Farben, German General Electric, Osram dhe disa të tjera, që autorizojnë transfertën e fondeve të tyre në llogarinë National Trusteeship të nazistëve, të financuara për zgjedhjen e Hitlerit. Përfaqësuesit e kompanive ose të influencuarit nga Rokfelerët, American I. G., I. T. T., General Electric dhe Ford, mund të shihen se janë në zemër të Partisë Naziste. Është magjepsëse të shikosh se sa bie në sy lirshmëria për të mos pasur frikë prej bombardimeve, aty ku ishin fabrikat gjermane dhe komplekset e ndërtesave të karteleve amerikano-gjermane. Kur ushtritë e Aleatëve arritën në Kolonjë, p.sh., shumë njerëz vunë re kontrastin e zymtë midis qyteteve të rrafshuara dhe komplekseve të padëmtuara të fabrikave (në pronësi të I. G. Farben, të Ford Motor Company dhe United Rayon Ëorks), në anën tjetër. Arsyeja se përse komplekset e ndërtesave të I. G. Farben i mbijetuan skenës së bombardimit, shpjegohet me faktin se Aleatët e dinin se kjo kompani ishte makineria luftarake gjermane. Ka fakte se ndërtesat e Fordit në Gjermani dhe Francë nuk ishin bombarduar prej Aviacionit të ShBA-së. Kur njëra prej tyre u godit në Poisi prej britanikëve, qeveria e Vishisë i pagoi Fordit 38 milionë franga si kompensim. Një shënim lehtësues i Edsel Fordit u dërgua me këtë rast, për menaxherin e tij të përgjithshëm në Evropë: “Fotografitë e fabrikës nën zjarr u botuan në gazetat amerikane, por fatmirësisht nuk ishte përmendur askund Ford Motor Company”. Regjimi i Vishisë bashkëpunoi me nazistët dhe midis tyre ishte edhe Fransua Miterani (Kom. 300), Mjeshtri i Madh i Frimasonerisë së Orientit të Madh dhe më vonë, për një kohë të gjatë, president i Francës.
Në pesë vitet e luftës dhe kasaphanës botërore, unë kam hedhur dritë jo vetëm në trustet e ShBA-së, por edhe te të tjerat, të cilat realizuan së bashku një fitim prej 175 000 000 000 dollarësh, sipas studimit të shkrimtares dhe studiueses Gertrud Elia.

Për të plotësuar këtë tmerr të tregimit të mashtrimit të popujve në botë, i njëjti Uoll Strit që ka namin se krijoi dhe financoi luftën, ishte caktuar edhe prej Frenklin Ruzveltit për të mbikëqyrur fatin e industrisë gjermane kur përfundoi konflikti. Ajka e zbatuesve të caktuar për këtë rol përfshinte Luis Dagllasin, drejtorin e General Motors, të mbizotëruar nga Morgani dhe presidentin e Morgan Mutual Life Insurance dhe gjeneral brigade Uilliam H. Drejpër i biri, të Dillon, Read and Co, një tjetër firmë, e cila dha ndihmesë kryesisht në krijimin e karteleve dhe financimin e Gjermanisë së Hitlerit. Të dy, Drejpëri dhe Dagllasi, ishin anëtarë të Këshillit për Marrëdhënie me Jashtë dhe Drejpëri, një fanatik eugjenik (racë mjeshtri), më vonë do të bëhej një prijës i shquar në krijimin e “kontrollit të popullsisë”.
Historia e Uilliam H. Drejpër djali, zbulon shkallën e skemës dhe maskimit. Ai lidhi rrethin e Preskot Bushit më 1927-n, kur ishte punësuar prej Dillon Read për të ndihmuar llogarinë e… Fric Tisenit, një nga mbështetësit më të mëdhenj financiarë të Adolf Hitlerit. Drejpëri do të bëhej drejtor dhe më vonë zv. president dhe asistent i thesareve të Dillon Read’s German Credit dhe Investment Corporation, duke mbikëqyrur disa nga borxhet afatshkurtra të German Steel Trust të Tisenit nën Planin Daues. Këto borxhe u miratuan nga Drejpëri, duke ndihmuar në ngjitjen e Hitlerit në pushtet dhe financuan riarmatimin e tij. Partnerët e tij në këtë operacion ishin edhe nazistët: Aleksandër Kreuter në Berlin ishte president dhe Frederik Brandi (i cili lëvizi në ShBA më 1926) bashkëdrejtor me Drejpërin te German Credit Investment Corporation në Njuark, Nju Xhersi. Babai i Brandit ishte një drejtues ekzekutiv i qymyrgurit me German Steel Trust. Drejpëri ishte listuar si drejtor i German Credit nga 1942-shi derisa ajo u likuidua më 1943, kohë kur kishte përfunduar edhe detyra e tij.
Drejpëri pastaj u largua për t’u bërë gjeneral në Paqësor, duke luftuar për ShBA-në! Ky ishte një njeri i caktuar prej Ruzveltit pas kapitullimit të Gjermanisë, që të vendoste se çfarë do të ndodhte me kartelet naziste, të cilat ai vetë i kishte ndihmuar të krijoheshin. Ai do të kishte pushtet për të vendosur se kush do të kalohej në sitë, kush do të humbte ose do të ruante bizneset e veta dhe kush do të ngarkohej me krime lufte. Shkalla e masakrës ishte e pabesueshme. Drejpëri luajti djalë i mirë-djalë i keq me sekretarin e Thesarit, Henri Morgenthau, për të plotësuar një tjetër grusht shteti mendor. Morgenthau kërkoi që industria gjermane të shkatërrohej dhe Gjermania ta ulte krejtësisht popullsinë rurale. Roli i Drejpërit ishte ta parandalonte këtë, por vetëm nëse gjermanët do të ishin dakord ta pranonin që të gjithë fajësinë për nazizmin. Autorët e një libri madhështor, Xhorxh Bush, biografi e paautorizuar, thonë:

“Drejpëri dhe kolegët e tij kërkuan që Gjermania dhe bota ta pranonin fajin kolektiv të popullit gjerman si një shpjegim të ngritjes së Rendit të Ri të Hitlerit dhe të krimeve të luftës naziste. Kjo, natyrisht, ishte më e përshtatshme për vetë gjeneral Drejpërin, ashtu siç ishte edhe për familjen Bush. Kjo është e favorshme akoma edhe sot, dekada më vonë, duke e lejuar djalin e Preskotit, presidentin Xhorxh, të mbajë një leksion në Gjermani mbi rrezikun e hitlerizmit. Gjermanët janë tepër të ngadaltë, me sa duket, për të pranuar Rendin e Ri Botëror të tij.”(f. 55)

Fijet kanë vazhduar, qysh atëherë, përmes dekadave, me presidentin Bush, i cili emëroi djalin e Drejpërit, Uilliam Drejpër III, në punën e Kombeve të Bashkuara, që të përfshihej në kontrollin e popullsisë. Në Dillon Read, sekretari i Thesarit të Bushit, Nicolas Bredi, ishte për një kohë të gjatë partner i Frederik Brandit, kohorta e gjeneral Drejpërit në financimin e kartelit të çelikut të Hitlerit. I njëjti grup i vogël i bankierëve, kompanive dhe manipulatorëve politikë ishin përtej Luftës së Parë Botërore, Revolucionit Rus dhe Luftës II Botërore. Pa këto para dhe manovrime, dy konfliktet më të mëdha të regjistruar në historinë e njerëzimit, nuk do të kishin ndodhur kurrë.

Përse është e rëndësishme ta dimë këtë? Ka shumë arsye, por unë do të theksoja dy. Kam dëgjuar të jetë thënë shpesh, se problemi në botë është natyra njerëzore. Kam dëgjuar njerëzit të thonë se kjo natyrë është djallëzore dhe çfarë s’tregojnë për ta justifikuar këtë! Dy Luftërat Botërore dhe konfliktet e tjera përpara dhe më pas. Dëshira jonë për liri shumëpërmasore do të bëhet realitet vetëm kur të kuptojmë se natyra njerëzore nuk është djallëzore. Ajo ka një dëshirë të pavetëdijshme për dashuri, jo për urrejtje, për harmoni, jo për konflikt. Këto luftëra nuk ishin rezultat i natyrës njerëzore prej të qenit të saj djallëzore. Ato ishin rezultat i tjetërsimit të aftësisë së njerëzimit për të menduar dhe vepruar drejt prej dikujt. Këto janë mësime, të cilat edhe sot duhet të dihen, sepse ne ende do të vazhdojmë të mohojmë mundësinë tonë të vërtetë dhe të pafund. Por ne mund ta ndezim çelësin e dritës në një moment, nëse do ta zgjidhnim këtë rrugë.

Ne kemi pasur një variant të ngjarjeve, të projektuar përmes shkollave, universiteteve dhe mediave gjatë gjithë kohës. Ky variant i ngjarjeve nuk ka të bëjë pothuajse fare me të vërtetën. Ai është krijuar për të na keqformuar dhe për të na bindur që të mendojmë dhe veprojmë në një mënyrë të veçantë, e cila fsheh synimet e manipulatorëve njerëzorë dhe kontrolluesve të tyre, Gardianëve të Burgut. Kështu, nëse doni të shkoni në luftë dhe keni nevojë për mbështetje të njerëzve, thjesht, krijoni një goditje mbi një nga anijet tuaja ose vrisni një nga njerëzit tuaj të rëndësishëm dhe më pas fshikulloni indinjatën e publikut me propagandë kundër keqbërësit të pretenduar. Sa herë që njerëzit e marrin diçka ashtu siç duket në ballinë, pa pyetje dhe pa e studiuar botën me sy dhe me mendje të hapur, ne do të jemi tufa të trullosura, të verbuara, duke ndjekur delen që na prin. Por a është kjo dele apo përbindësh? Dhe cili është plani i saj? Nëse ndalim së qeni një letër thithëse, që thith gjithë këtë valë batice me informacion të njëanshëm dhe fillojmë të filtrojmë çfarë na thuhet, do të bëhemi shumë më të vështirë për t’u keqorientuar. Këto ngjarje të tmerrshme, të cilat i kanë shtënë flamën botës në këtë shekull, mund të ndodhnin vetëm ngaqë e kemi parë jetën në termat e udhëheqësve dhe të vijës së tyre. Nëse ende do të veprojmë kështu, vetëm një pakicë e vogël mund ta kontrollojë botën. Dhe ata po e bëjnë këtë. Të paktën deri tani.

[dardajan]

Ne librin e tij ka disa gjera te verteta, disa me pak te verteta dhe disa te pa verteta fare. Qe nje njeri te mos manipulohet menderisht, e psikollogjikisht nga David Icke, duhet te kete njohuri te gjithanshme dhe te thelluara, per nje lexues te thjeshte ato shkrime mund te jene shum interesante, por nuk arrin dot te ndaje te verteten nga e pa verteta.
Kohet e fundit shum te ashtuquajtur shkrimtar po bejne buje me libra te tille, qe po ti lexosh te gjith kopjojne njeri-tjetrin duke ndryshuar dicka, dhe mundohen te fitojne para.

Une kam lexuar kete dhe te tjer si ky, dhe mund te them qe shum gjera jane siperfaqesore, dhe pa asnje thellim. Ka shum koncepte abstrakte, qe lihen pergjysem edhe nga vete autori, pasi nuk nxjerr dot thelbin. Ka shum koncepte te vjedhura ne libra te ndryshem dhe nuk sqarohen me shembuj konkret kuptimi i tyre ngaqe ai vet nuk din thelbin.

Shembull:

Ky krijim i realitetit ndodh në disa shkallë. Shuma totale e bashkëpunimit të individëve grumbullohet në mendjen kolektive të njerëzimit. Çdo specie ka lidhje me një mendje kolektive, me të cilën të gjithë anëtarët “individë” të kësaj specieje janë të lidhura. Ne shtojmë rastet e mendimit tonë në mënyrë të pandërprerë te niveli i kolektivit dhe kemi mundësi të shfrytëzojmë shembujt e mbajtur në nivelin kolektiv. Ky është një proces dydrejtimësh. Ne japim e marrim. Shkencëtarët kanë ngritur diçka të quajtur sindroma e majmunit të njëqindtë, për të cilën kam shkruar edhe në libra të tjerë. Ata kanë zbuluar se, nëse ndonjëherë një numër i caktuar individësh brenda species mëson diçka të re, befas pjesa tjetër e kësaj specieje mund ta bëjë këtë gjë pa u shfaqur. Ata e bëjnë këtë thjesht me instinkt. Ndonëse institucioni shkencor nuk mund ta shpjegojë këtë nëpërmjet pamjes pabesueshmërisht të kufizuar të jetës, procesi është mjaft i thjeshtë. Ky numër i caktuar përçon në një kohë të caktuar brenda species njohurinë e re brenda nivelit kolektiv, ku është arritur një pikë e "masës kritike”. Njohuria krijon mjaft fuqi në mendjen kolektive ndaj asaj që është zotëruar prej çdo anëtari tjetër të species. Kur harmonizohen me njëra-tjetrën kundrejt vibrimit (shembulli i mendimit), që përmban këtë njohuri, ato dinë se si ta bëjnë diçka pa e parë të shfaqur, pasi ky model të menduari është duke i udhëzuar ato. Ne e quajmë këtë instinkt ose frymëzim, kur, në fakt, është një akordim ndaj një vibrimi (një frekuence), i cili e mban këtë informacion. Gjithçka që u tha rreth këtij krijimi individual të realiteteve, është i aplikueshëm edhe nga mendja njerëzore kolektive. Ajo pasqyron shumën totale të mendimit njerëzor, një shumë të cilën njerëzimi e zotëron në vetvete si një të tërë. Nëse njerëzimi nuk e pëlqen diçka me dëshirë, nuk e dashuron me dëshirë dhe nuk e respekton diçka me dëshirë, ai do të krijojë të njëjtin realitet të mrrolur në planet. Kjo do ta tërhiqte kundrejt manifestimeve fizike, ashtu si kjo e shfaq kuptimin e vet të vlerës dhe të fuqisë. Vetëm se në këtë rast, kapsula magnetike nuk është një kallëp vetëm për një person, por për të tërë planetin.

Me konkretisht ketu flitet per sindromen e majmunit te 100 ashtu sic eshte shpjeguar edhe me lart, por e verteta eshte ndryshe, sepse nuk eshte formuluar apo zbuluar nga disa shkencetare, por eshte thene e shkruar nga Lyall Watson ne vitin 1979, pastaj eshte pergenjeshtruar po nga vete Lyall Watson ne vitin 1985 si nje trillim i bere prej mendjes se tij.
Ketu ke linkun, por po te kerkosh me shum do gjesh edhe deklaraten e tij origjinale mbi kete genjeshter.
http://it.wikipedia.org/wiki/Fenomen...tesima_scimmia

Megjithate kjo nuk do te thote qe masa kritike e mendimit apo e nje energjie nuk con ne dicka tjeter te ndryshme nga cishte me pare qofke ky mendim apo materie. Pra autori nuk eshte thelluar aspak ne materialet qe lexon dhe pastaj i fut ne librin e tij.
Si ky shembull ka edhe te tjere, por qe sja vlen te merrem me kete pune.
Megjithate ne liber ka shum te verteta por sic e thash ne fillim qe te kuptosh librin, dhe skartosh ato qe jane koncepte koti duhet te kesh lexuar dhe te kesh nje ide tenden mbi boten,shoqerine, shkencen,financen etj, perndryshe libri eshte i pakuptueshem.

[Fleur Blanche]

Ne librin e tij ka disa gjera te verteta, disa me pak te verteta dhe disa te pa verteta fare. Qe nje njeri te mos manipulohet menderisht, e psikollogjikisht nga David Icke, duhet te kete njohuri te gjithanshme dhe te thelluara, per nje lexues te thjeshte ato shkrime mund te jene shum interesante, por nuk arrin dot te ndaje te verteten nga e pa verteta.

Per mua, D. Icke, eshte nje psikopat i neveritshem, dhe ato pak gjera qe ai i di, thjesht i ka nga ca kontakte te tija, por nese e sheh qe ne fillim kur flet per njeriun si qenie kozmike, si shume te ngritur shpirterisht, flet per lidhjen me Burimin etj etj, keto te dhena i gjen mrekullisht tek libri : Lufta e Dulces.

Po ashtu ato mashtrimet tjera, Kontroll nga Elita, po te njejtat emra e familje, etj etj jane te permendura ne shume libra te tjere konspirativ, qe po na e bejne trurin dhalle.
Eshte interesante, kur flasin me aq kompetence sikur te kene te gjithe celesat e sekreteve dhe po na i japin ne me ane te librit, sikur po na i hapin syte.

Psh nese keto qe shkruan Icke me shume kompetence, i bej nje krahasim punes madheshtore qe kane bere autoret e "Gjaku i Shejte, Grali i Shenjte", Icke as qe iu krahasohet ne punen e tyre, jo vetem kaq, por ata per gjithe ate pune qe kane bere, dhe qe qendron shume deri ne nje fare pike, e trajtojne ne nje menyre qe te ben te mendosh qete e qete, dhe jo te luash nga mendja sic te ben Icke.
I mora si reference keta autore, vetem sa per te thene se kush mund te quhet vertete serioz ne punen qe ben, dhe qe po mundohet te te tregoje nje version tjeter nga ajo qe na eshte thene duke na genjyer me shekuj, ne krahasim me menyren perverse te D. Icke.

[Darius]

Cdo gje qe eshte postuar ne kete teme e keni te postuar prej kohesh neper disa tema te nenforumit paranormal. I kam lexuar te gjitha librat e ickes por per fat te keq spo e kujtoj dot titullin origjinal me kete hapje. Pyeta dhe Dalanin po as ai nuk kishte dijeni. Perkthimi me hapi barkun sidomos shqiperimi i emrave ndersa sa per icken e kam bere komentin tim me shume se njehere. Dalani se ka mbaruar akoma hedhjen e materialit keshtuqe do ju kerkoja te mos komentoni deri sa te mbaroje i gjithi.

Faleminderit

[Fleur Blanche]

Cdo gje qe eshte postuar ne kete teme e keni te postuar prej kohesh neper disa tema te nenforumit paranormal.

Jo vetem kaq, por edhe vete anetaret qe kane postuar ne tema me nje objekt te tille trajtimi, i kane thene e sterthene disa gjera edhe pa e lexuar Icke-n, qe te perzien stomaku kur e lexon kete person, mgjs sipas teje ka ate elekuencen e famshme qe trondit nje auditor....

Sorry, por nuk po rrihej pa e thene.
Ika tani, u zhduka.