Shejtani

[Albin]

Shejtanet e ndryshëm dhe metodat e tyre



Të nderuar vëllezër, vërejtjet e shumta kur’anore të cilat na tërhjekin vërejtjen kundër shejtanëve janë përmendur në aq shumë ajete sa që e kemi vështirë tash në këtë vend që t’i tubojmë të gjitha, por fillimisht duhet që çdo musliman të dije se shejtani është armiku i tij më i përbetuar, siç thotë Allahu, subhanehu ve teala, në suren Isra, ajeti 53: “Me të vërtetë shejtani është armik i hapur i njeriut“.

Prandaj vëlla musliman kij kujdes nga metodat e tij të fëlliqura sepse ai disa herë përdorën:

-metodën e frikësimit tek frikacakët, siç thotë i Lartmadhëruari në Kur’an: “ai është shejtani, i frikëson ndjekësit e tij, e mos iu frikësoni atyre por Mua më frikësoheni“ (Ali Imran: 175);

-metodën e zbukurimit, siç thotë Allahu i Lartmadhëruar në Kur’an: ”kur shejtani atyre ua beri veprat e tyre (të këqija-haramet) të bukura dhe iu tha: sot nuk ka kush prej njerëzve që ju mundën... “(Enfal: 48) dhe poashtu thotë Allahu, subhanehu ve teala, se: “(Iblisi) tha: Zoti im, për shkak që më përzune, unë do t’ua zbukuroj (të këqijat) në tokë (në këtë botë) dhe të gjithë ata do t’i mashtroj (largoj nga rruga e vërtetë)“. (Hixhr: 39);

-metodën e istihvadhit ndaj njerëzve. (Istihvadh d. t. th. kaplim, mbisundim, nënshtrim, vërshim në të gjitha anët, moslënie rahat asnjëherë) Siç thotë Allahu, subhanehu ve teala, në Kur’anin fisnik: “ata i ka nënshtruar (istihvadh) shejtani dhe ua ka bërë që ta harrojnë të përmendurit Allahun... “ (Muxhadele: 19)

-metodën e mbjelljes së urrejtjes dhe armiqësisë në mesin e njerëzve, siç thotë Allahu xhel-le ve ala në Kur’an: “por shejtani dëshiron që të mbjellë në mes juve armiqësinë dhe urrejtjen... “ (Maide: 91);

-metodën e vesveses, siç thotë Allahu xhel-le ve ala në Kur’an: “(shejtani) i cili ban vesvese në gjoksat e njerëzve“ (Nas: 5);

Prandaj pra, ulemaja janë unanim se janë dy lloje shejtanësh edhe atë:

1-shejtani xhinn dhe

2-shejtani njeri,

edhe ate bazuar në ajetin e 5 të sures “Nas” ku Allahu, xhelle shanuhu, thotë: (shejtani) prej xhinëve dhe njerëzve i cili ban vesvese në gjoksat e njerëzve“, dhe në ajetin 112 të sures En’am, në të cilin Allahu na tërhjek vëmendjen dhe na ban me dije se çdo pejgamberi i ka dërguar armik-shejtan dhe në të njejtën kohë na ban me dije për llojet e tyre, e kështu duke na treguar për llojet e tyre thotë: “dhe kështu çdo pejgamberi i bëmë armiq nga shejtanët njerëz dhe xhinn që njëri tjetrit i sinjalizojnë me fjalë të shkëlqyeshme në mënyrë të fshehtë në mashtrime. . “

Ulemaja shkuan deri në mendimin sa që thanë se shejtani njeri (shejtanul insi) është më i rrezikshëm dhe më i dëmshëm se shejtani xhinn (shejtanul xhinni), prandaj muslimani duhet të ruhet më shumë nga ky shejtan dhe ta njohë mirë atë e t’ia njohë disa drredhi dhe metoda që i ka, e që Allahu do na mbrojë nga ata.

Ata (ulematë) kanë thënë se:

- çdonjëri që bashkëpunon me Iblisin, apo është prej ushtarëve të tij që mashtrojnë dhe largojnë nga e vërteta dhe bën të dashur munkerin (veprën e shëmtuar) dhe kurvërinë, është shejtan;

- çdonjëri që bën përpjekje apo nxit apo është pjesmarës në largimin dhe pengimin e njerëzve nga rruga e Allahut, është shejtan;

- çdonjëri që thirrën në rrugët e batilit (të pavërtetës) me çfardo loji metode apo mënyre apo preteksi, është shejtan ;

- çdonjëri që përpiqet në ndarjen e dy çifteve bashkëshortore që duan njëri tjetrin në hallall, është shejtan ;

- çdonjëri që shkakton fitne në mesin e njerëzve, është shejtan ;

- çdonjëri që shkakton fesat dhe e nxit atë , është shejtan ; etj,

Shejtani i këtij lloji, pra njeri, është më i rrezikshëm se vet Iblisi sepse Iblisi: ”gjithsesi se kam t’i mashtroj që të gjithë ata përveç robërve Tu (o Zot) që janë shumë të sinqertë” (Hixhr: 40) dhe ka thënë: ”unë gjithsesi do t’i shfarros pasardhësit e tij, me përjashtim të një pakice”(Isra: 62).

Iblisi pra, nuk dëshiron mbisundim mbi të gjithë kurse ky lloj shejtani (shejtani njeri) kërkon të mbisundon të gjithëve pa përjashtim me të gjitha format e fitneve, të mashtrimeve dhe të devijimit. Kurse Allahu, subhanehu ve teala, në Kur’an ka thënë: ”kërko mbrojtje tek Allahu nga shejtani i mallkuar” (Nahl: 98) dhe nuk ka thënë “kërko mbrojtje tek Allahu nga Iblisi” për shkak të numrit të shumtë të gjinive dhe llojeve të shejtanëve të cilët largojnë nga rruga e Allahut, subhanehu ve teala.

Sa shumë armiq kanë pasur pejgamberët nga shejtanët njerëz të cilët u paraqitën në çdo kohë dhe vend, të cilët i pengonin pejgamberët që ta përcjellin mesazhin hyjnor deri tek njerëzit, saqë disa prej pejgamberëve edhe i vranë!

Allahu, xhel-leshanuhu, ka lajmëruar për cilësitë e shejtanëve të këtillë në Librin (Kur’anin) e Tij që kemi mundësi përmes tyre edhe t’i njohim.

Kështu pra, na ka lajmëruar se prej natyrës së tyre është mendjemadhësia dhe krenaria, kërkim të lartësimit në tokë dhe rrefuzim të çdo gjëje që nuk del nga ata pa qoftë ajo edhe e vërtetë dhe e dobishme.

Ky shejtan e armiqëson dhe e kundërshton hakun nëse del nga tjetërkush e jo nga ai. Me të vërtetë ai urdhëron në të keqe me të gjitha llojet dhe format e tij dhe në çdo mënyrë ua bën njerëzve ta duan dhe dëshirojnë kurvërinë.

Të këtillët i shohim sot, se si :

-fesadin e emërojnë reformë në të mirë;

-komplotet, fitnet e ndryshme dhe shkeljen e premtimeve i emërtojnë çlirim ;

-të tradhtuarit Allahun dhe daljen nga Mil-leti (feja ) e Ibrahimit, alejhis-selam, e emërojnë patriotizëm;

-kryerjen e kurvërisë e emërojnë qytetërim ;

-devijimin dhe largimin nga e vërteta e emërojnë si civilizim dhe prosperitet ;

-lënien pas dore dhe shkeljen e dispozitave të Librit të Allahut (Kur’anit) dhe mosveprimin sipas tij e emërojnë progres dhe bashkëecje me aktualitetin bashkëkohor.

Prandaj, besimtari duhet që të kërkojë sa më shumë mbrojtje (eudhu bil-lahi-n) nga Allahu, subhanehu ve teala, prej shejtanit të mallkuar i cili thotë: ”…për shkak se më humbe mua, une do t’u ulem atyre në rrugën Tënde të drejtë, mandej do t’u sillem atyre para, prapa, nga e djathta dhe e majta e tyre dhe shumica e tyre nuk do të të falemenderojnë ” (A’raf : 16-17)

Sherri i këtyre shejtanëve është bërë i madh, ushtarët dhe miqët e tyre janë shtuar shumë, fitnet e tyre kanë vërshuar shumë, saqë tregtojnë me trurët, me turbullimin e të menduarit, me ndryshimin e fakteve , llojllojshmërimit të batilit (të pavërtetës) dhe distribuimit të tij me ngjyra të llojllojshme.

Prandaj dijetarët kanë vendosur dhe kanë thënë se :

-ai që hesht përpara hakut (të vërtetës) është shejtan i heshtur;

-ai që flet me të pavërtetë (batil) dhe nxiton në të, është shejtan që flet;

-penguesi i njerëzve që urdhërojnë në të mirë dhe ndalojnë nga e keqja, është shejtan

-ai që rezillëkun e bën të dashur me çfardolloji mënyre qoftë, është shejtan;

-ai që kurvërinë e bën të dashur në mësin e njerëzve në çfardo mënyre dhe e përhap atë, është shejtan;

-ai i cili punon në heqjen e turpit nga shoqëria, është shejtan;

-gazetari i cili shkruan shkrime që janë në kundërshtim me sheriatin e Muhammedit a. s. dhe me Mil-letin e Ibrahimit a. s. , është shejtan ;

-shkrimtari i cili shpërndan material që e prish moralin, është shejtan ;

-ai i cili i mashtron njerëzit përmes fjalëve apo punëve të tija që t’i emitojnë armiqt e Allahut dhe armiqt e pejgamberëve të Tij përmes veshjes, modës, festimit të festave të ndryshme, është shejtan sepse ai flet përmes gjuhës së situatës në të cilën gjendet apo gjuhës së cilësive që i ka dhe thotë për mosbesimtarët se: ”ata janë në rrugë më të drejtë se ata që besuan (besimtarët)”! (Nisa : 51)

Të këtillët i gjejmë se si shpenzojnë pasuri të majme në pengim nga rruga e Allahut, subhanehu ve teala, siç thotë Allahu, subhanehu ve teala, në Kur’anin fisnik : ”shpenzojnë pasurinë e tyre për të penguar nga rruga e Allahut. Ata do të shpenzojnë atë dhe ajo do të bëhet dëshprim i tyre, madje ata do të mposhten. E ata që mohuan, do të përmblidhen vetëm në xhehennem”! (Enfal: 36)

Andaj pra duhet patur kujdes nga shejtanët e këtillë sepse Allahu, subhanehu ve teala, thotë: ”e nëse u bindesh (i rrespekton) shumicës (mohuese që janë) në tokë, ata do të largojnë ty nga rruga e Allahut…”(En’am: 116)

I lutemi Allahut, subhanehu ve teala, që të na mbrojë nga shejtanët e këtillë e në veçanti t’i mbrojë të rijntë dhe të mos lajthitin nga e vërteta, Amin!


(Pjesë nga hutbeja e mbajtur me 12. 03. 2004 në xhematin shqiptar » el Buhari »-Wien )

[Albin]

“EXHINËT” –

7
Krijimi i shejtanit

“Unë nuk i krijova xhinët dhe njërëzit për tjetër pos që të më adhurojnë.” (edh-Dharijat: 56)

Kur’ani tregon se xhinët janë krijuar prej zjarrit, nga flaka e fortë. Ky lloj i zjarrit ishte prej erës përvëluese. All-llahu xh.sh. në shumë ajete kur’anore përshkruan mënyrën e krijimit të xhinëve. Në suren el-Hixhr thotë:

“E xhinët i krijuam më parë nga zjarri, nga flaka e fortë”. (el-Hixhr: 27)

Gjithashtu në suren err-Rrahman rreth krijimit të xhinëve thotë:

“Dhe Ai krijoi xhinët nga flaka (pa tym) e zjarrit”. (err-Rrahm*an: 15)

Se xhinët janë krijuar prej zjarrit, është përmendur në disa prej ajeteve kur’anore.

Në suren el-A’raf, ku All-llahu xh.sh.thotë:

“(All-llahu) tha: ç’të pengoi ty të bësh sexhde, kur Unë të urdhë*rova? Ai (Iblisi) tha: Unë jam më i vlefshem se ai, më krijove mua nga zjarri, e atë e krijove nga balta!” (el-A’raf: 12)

Në suren Sad, All-llahu, pasi pyet Iblisin për shkakun e refuzimit që t’i nënshtrohej Ademit, Iblisi përgjigjet:

“Ai (Iblisi) tha: Unë jam më i mirë se ai, mua më ke krijuar nga zjarri, e atë e kijove nga balta!” (Sad: 76)

Kjo është e tëra që është thënë në Kur’an për krijimin e tyre. Ne nuk e dimë llojin e saktë të zjarrit, dhe në çfarë shkalle ishte era. Ne e dimë se zjarri i kesaj bote është zjarr që i djeg gjërat duke i bërë hi. Nëse një person e kap zjarri, ai do të digjet dhe do të pësojë një dëm*tim të madh në sistemin nervor. E njëjta gjë do të ndodhë (në masë edhe më të madhe) me zjarrin e xhehenemit Ditën e Gjykimit.

E dimë se, pasi ishte krijuar Ademi dhe kishte marrë formën nga balta e qullur, ishte ngrohur me një pjesë të zjarrit. Prandaj, është vështirë të pranohet fakti se xhinët e krijuar nga zjarri, jetojnë, hanë, shtohen, udhëtojnë dhe kanë fuqi të pëshpëritin me njerëz.

8

[Albin]

Veprimet e shejtanit

Lista e mëposhtme është një listë e pjesshme e veprimeve që i bën shejtani. Veprimet e tij janë të shumta, që të numërohen. Disa prej tyre, më kryesoret janë:

I urdhëron njerëzit dhe këta duhet ta dëgjojnë aq sa kanë mundësi;

Jep premtime të rreme dhe njerëzit do t’i besojnë;

I frikëson njerëzit nëse nuk e pasojnë; sa kohë që ata nuk i binden All-llahut, për shejtanin është lehtë t’i frikësojë;

I thërret njerëzit që ta pasojnë e të bëjnë të gjitha veprat. Ai nuk njeh hallall a haram. Çdo gjë për të është e lejuar;

Nxit armiqësinë ndërmjet njerëzve. Dëshira e tij është që t’i shohë ata armiq të njëri-tjetrit;

Nxit urrejtjen, kështu që njerëzit fillojnë të luftojnë njëri-tjetrin. Dëshiron t’i shohë ata të pakënaqur më njëri-tjetrin;

I bën të harrojnë All-llahun, duke i shtyrë që të merren më çështjet e kësaj bote. Sa më shumë që janë të preokupuar me këtë botë, njerë*zit aq më shumë e harrojnë All-llahun;

Përpiqet të bëhet shok i mirë me njerëzit, se përndryshe nuk do ta dëgjonin. Gjithashtu pretendon se është këshilltari më i mirë i tyre;

Njerëzve zakonisht u pëshpërit në mënyrë tinëzare. Nuk ka guxim t’u dalë përpara;

Nuk zbulon identitetin e vet, se përndryshe njerëzit do të tremben e madje do të vrapojnë që të ikin prej tij. Emri i tij i frikëson shumë njerëz, prandaj është më mirë që të mos e indetifikojë veten si shejtan, xhin, hije, fantazmë etj.;

Vepron si mashtrues. Pret momentin kur njerëzit e harrojnë All-llahun, ngrihet dhe në mënyrë tinëzare vepron si këshillues;

Qëndron rreth njerëzve, se ndryshe do të humbë punën e tij apo do të dënohet prej mbikëqyrësve të vet;

I largon njerëzit nga rruga e All-llahut, kështu që ata shkojnë më të në xhehenem, në vend që ai të jetë i vetëm;

Ai është hakmarrës; kur të sulmon, lëndon, dhe mund të të shkaktojë lëndime psiqike;

Njerëzit i drejton nga humbja, sepse nuk ka kurrfarë pasurie që t’u ofrojë, përveç dëshirave e iluzioneve të rreme;

Merr masa që njerëzit ta pasojnë, duke përdorur çdo rrugë të mundshme e logjike që t’i bindë ata;

Të bind se njerëzit duhet ta adhurojnë atë. Pasioni i shejtanit do të thotë që njeriu u është nënshtruar urdhërave të tij dhe është bërë rob i tij;

Tenton të kontrollojë fatet e njerëzve. Dëshirat e aspiratat e tyre janë të referuara në mësimet, urdhrat e dëshirat e tij të rreme;

Të bind se nuk do ta zbulojë emrin e tij si hije, por si një shok i fshehtë që u dëshiron të gjitha të mirat;

Ai është burim i largimit nga adhurimi i All-llahut dhe nënshtrimi ndaj Tij. Madje, edhe gjatë namazit, tenton t’i hutojë njerëzit;

Bën trazira, se përndryshe jeta e tij është e mjerë. I pëlqen shumë t’i shohë njerëzit duke luftuar me njëri-tjetrin;

U mëson magjinë. Njerëzit para mësimit të ndonjë lloji të magjisë duhet t’i premtojnë besnikëri. Mësimi i magjise bëhet më qëllim që t’i dëmtojë njerëzit e tjerë, e veçanërisht bashkëshortët;

Tenton të marrë të dhëna nga qielli. E derisa tenton ta bëjë këtë, All-llahu dërgon meteorë që t’a djegin e t’i shpëtojë njerëzit prej tij;

I shtyn njerëzit të veprojnë të gjitha llojet e ndalesave: imoralitetin, bixhozin etj.

Të bind se njerëzit duhet të bëjnë të gjitha këto vepra kur janë vetëm, por edhe publikisht, dhe në të njejtën kohë të mendojnë e të besojnë se të gjitha këto veprime janë të lejuara;

Të bind që njerëzit nuk do të jenë të druajtur e të turpëruar. Ata do të jenë guximtarë e të fuqishëm që të bëjnë të gjitha veprimet e shë*mtuara pa pasur ndjenjën e turpit. Kjo është e kundërt; ata që bëjnë imoralitet, do të akuzojnë e do të shpifin për ata që nuk bëjnë këso ve*prash. Veprat e fundit, duhet të reklamohen e të popullarizohen si vepra bujare të vetë jetës, dhe për këtë do të kenë përkrahës prej vetë njerëzve. Ndonjë njeri që është i druajtur e i turpshëm, duhet të shkojë tek psikiatri që të kontrollohet e të mjekohet.

Roli kyesor i shejtanit është që të krijojë mosmarrëveshje në mes bashkëshortëve. Më këto veprime, ai do të arrijë t’i bindë se ata urrej*në njëri-tjetrin. Prandaj, përfundojnë më ndarje. Kështu, do të fillojë lufta për kujdesjen e fëmijëve. Si pasojë e kësaj krijohen problemet në familje. Kur prindërit zgjedhin dashurinë e tyre dhe shkatërrojnë lidhj*en familjare, themeli për krijimin e shoqërisë është shkatërruar.

Kur ndarja apo divorci zë vend, fëmijët nuk do të rriten si duhet me vetëm një prind. Ata do të jenë të paqëndrueshëm si personalitete. Dhe shejtani e ka më lehtë të hap zemrat e mendjet e fëmijëve, e në këtë mënyrë do t’i shpjerë në vende të shëmtuara. Ata i bën lehtë kri*minelë në shoqëri.

9

[Albin]

Premtimet e shejtanit

“Ai u premton atyre dhe i bën të shpresojnë, por djalli nuk pre*mton tjetër vetëmse mashtrim” (en-Nisa: 120)

Duhet kuptuar se shejtani nuk ka gjë të të jep e madje as të ofroj. Ai vetëm premton dëshira të rreme. Premtimet e tij janë të shumta të numërohen. Është aq i shkathët e intelegjent, saqë mund të mashtrojë shumë njerëz të pafajshëm. Gjithashtu, është në gjendje të mashtrojë besimtarët e devotshëm, ndonjëherë përmes joshjes, e ndonjëherë për*mes iluzioneve shpirtërore.

Pasi u largua nga Xheneti, shejtani kërkoi nga All-llahu xh.sh. që t’i lejojë t’u japë premtime njerëzve. Atij iu lejua jo vetëm të japë premtime të rreme, por të bëjë edhe më tepër. Atij iu lejua t’i nxitë interesat e tyre në këtë botë duke përdorur zërin e tij joshës e përshtypjen e tij atraktive. Këtë më se miri e shpjegon Kur’ani:

“Dhe me atë alarmin e zërit tënd, mashtroje atë që mundesh prej tyre, me kalorësit e këmbësorët e tu thirri (bërtitu) ata, përziju më ta në pasuri e në fëmijë dhe premtoju atyre, po shejtani nuk u premton përveçse mashtrim”. (el-Isra: 64)

Duhet përmendur se, sa herë që njerëzit dëshirojnë të bëjnë mirë a ndonjë punë të pëlqyer, shejtani i frikëson. Për shembull, nëse një nje*ri dëshiron të dhurojë para për ndonjë qëllim të mirë, shejtani e frikë*son më varfëri. Mundohet ta bindë njeriun që ta shtyjë ndihmën e tij duke i thënë: “Tani nuk ke mjaft para, shtyje këtë për javën tjetër”. Kështu mund t’ia mbushë mendjen për të keq se nuk ka mjaft para për të harxhuar. Ndonjëri do t’i mbajë ato për nevoja urgjente, e ai do të jetë i mjerë në gjykimin e tij. Ai u beson analizave personale dhe e shtyn pagesën, e kështu humb një mundesi të artë që të këtë bekimin e shpërblimin e All-llahut. Kur’ani e shpjegon këtë qëndrim shumë qartë në suren el-Bekare:

“Djalli ju frikëson nga varfëria dhe ju urdhëron për të këqija, e All-llahu ju garanton falje (mekatësh) e begati. All-llahu është dhurues i madh, është i dijshëm”. (el-Bekare: 268)

Në Ditën e Gjykimit gjëja më mahnitëse është se shejtani do të pranojë para njerëzve gabimet e dëmet e tij. Megjithatë, do të jetë mjaft i guximshëm që të mbrojë veten dhe fajin t’ua hedhë njerëzve, që ishin aq naivë sa t’i besonin atij e ta ndiqnin atë. Në suren Ibrahim, All-llahu e shpjegon shumë qartë këtë:

“E pasi të kryhet çështja (të hyjnë ata të Xhenetit në të, xhehnem*linjve) djalli (u mban ligjëratën e shëmtuar) dhe u thotë: “Vërtet, All-llahu ju pat premtuar premtim të vërtetë, e unë ju pata premtuar, po nuk zbatova premtimin ndaj jush. Po unë nuk pata kurrfarë pushteti ndaj jush (që t’ju detyroja), përpos që ju thirra (në rrugë të gabuar), e ju m’u përgjigjet; atëherë, pra mos më qortoni mua, po qortoni veten. Unë nuk mund t’ju shpëtoj ju, e as ju nuk mund të më shpëtoni mua. Unë mohoj shoqërimin tuaj që më bëtë mua më parë (më adhuruat në vend të Zotit). S’ka dyshim, pabesimtarët kanë dënim të dhembshëm”. (Ibrahim: 22)

Ata që lexojnë Kur’an, do të dinë gjendjen dhe të ardhmen e tyre në rast se pasojnë këshillat e shejtanit. Ata do të jenë humbës të vërte*të në këtë botë, e më shumë në botën tjetër. Me këtë njeriu mund të humbë punën, gruan, fëmijët e madje edhe veten e tij. Mund të përfu*ndojë pa punë e pa shtëpi. Mund të përfshihet në veprime të ndaluara, që mund ta shpiejnë në burg apo në vdekje.

Dhe në Ditën e Gjykimit, në vend të Xhenetit, ai do të jetë në Xhehenem. Qëndrimi i tij në Xhehenem varet nga shkalla e krimeve që ka bërë si dhe nga përfshirja në veprime të ndaluara. Kështu, çdo njeri duhet ta mbrojë dhe ta parandalojë veten nga përfshirja në vep*rime të ndaluara e të paligjshme, qofshin ato shpirtërore, sociale, kul*turore, fizike e biologjike.

10
Shoqëruesit e shejtanit

“Do t’i shmangë (nga e vërteta), do t’i bëjë të shpresojnë në gjë*ra të kota; do t’i urdhërojë dhe ata do të shqyejnë veshët e ba*gëtive; do t’i urdhërojë dhe ata do të shëmtojnë krijesat e All-llahut. E kush e bën mik djallin, e jo All-llahun, ai ka dështuar sheshazi”. (en-Nisa:119)

Shejtani nuk mund të jetojë i qetë derisa nuk i tërheq njerëzit pas vetes. Vazhdimisht dëshiron t’i mbajë nën kontrollin e tij. Kështu, i viziton e bisedon më ta në mënyrë mashtruese. Arrin t’i bindë njerëzit se duhet ta pasojnë dhe dëshiron prej tyre ta konsiderojnë si “mbroj*tës”. Duke vepruar kështu, do të shërbejë si kujdestar dhe mbrojtës i tyre.

Posa të bëhet mbrojtës i tyre, fillon të kërkojë nga njerëzit që ta pasojnë, t’i nënshtrohen dhe të kenë besim të plotë tek ai. Sa herë që ndonjë njëri ngurron t’i nënshtrohet, shejtani do ta frikësojë. Ndërsa besimtarët kurrë nuk i frikësohen atij, ata i frikësohen vetëm All-llahut të Madhëruar. All-llahu xh.sh. në lidhje më këtë në suren Ali Imran thotë:

“Po atë (propagandë) e bëri vetëm shejtani që dëshironte me miqtë e vet (idhujtarët) t’ju frikësojë, po ju mos u frikësoni prej tyre, m’u frikësoni Mua, nëse jeni besimtarë”. (Ali Imran: 175)

Gjëja më e tmerrshme është se shejtani i urdhëron pasuesit e tij t’i mbytin njerëzit, veçanërisht besimtarët. Ata mendojnë se besimtarët janë armiqtë e tyre, dhe në këtë mënyrë duhet të shpëtojnë prej tyre, pa marrë parasysh pozitën, kohën dhe çmimin.

Pasuesit e shejtanit luftojnë për interesin dhe kënaqësinë e tij, ndërsa besimtarët luftojnë vetëm për hir të All-llahut xh.sh. Prandaj, besimtarët janë të urdhëruar t’i sulmojnë pasuesit e shejtanit. Për*ndryshe do të jenë të goditur. All-llahu xh.sh. thotë:

“Ata që besuan, luftojnë në rrugën e All-llahut, e ata që nuk be*suan, luftojnë në rrugën e djallëzuar. Luftoni, pra miqtë e djallit, s’ka dyshim se intriga e djallit është e dobët”. (en-Nisa: 76)

Muslimanët janë të urdhëruar nga All-llahu që të mos shkojnë pas mësimeve e këshillave të djallit; sepse do të bien nën kontrollin e tij dhe pastaj do të largohen nga rruga e vertetë. Në momentin kur ata bi*en nën ndikimin e tij, djalli do t’u premtojë se prej shokëve të rregullt do t’i bëjë anëtarë të familjes se tij të madhe.

Njerëzit e padijshëm dhe ta pafajshem mendojnë se nuk janë të ve*tëm në shoqëri me djallin. Ky mendim u jep kënaqësi fizike, se ata ja*në në rrugë të drejtë. Dhe do të ndihen të gëzuar e të kënaqur. Do të harrojnë obligimet ndaj All-llahut, sepse janë të preokupuar nga punë të kësaj botë. Në të njejtën kohë u jepet shpresë se do të jenë në pozitë më të lartë. Pozita të tilla të larta janë anëtaret e të njejtit grup të udhëheqësve të se njëjtës ushtri. Shpresa e aspirata të tilla të rreme bëjnë që shumë njerëz të bien në kurthën e djallit.

Duhet ditur se çdonjëri mund të mbrojë veten prej mashtrimeve të djallit.

11
Shoqëria e Iblisit

“O bijtë e Ademit, të mos ju mashtrojë kurrsesi shejtani sikurse i nxori prindërit tuaj nga Xheneti, zhveshi prej tyre petkun e tyre që t’ju dalë në shesh lakuriqësia e tyre. Vërtet, ai dhe shoqëria e tij ju sheh, ndërsa ju nuk i shihni. Ne i kemi bërë shejtanët miq të atyre që nuk besojnë”. (el-A’rafë: 27)

Shejtani është i krijuar nga zjarri, prandaj nuk është lehtë të shihet ndonjë prej krijesave të tilla në formen e vertetë, përveç nëse personi*fikohen në formë të caktuar. Ata shkojnë prej një vendi në një tjetër, dhe i pëlqejnë ato vende ku nuk përmendet All-llahu xh.sh. Gjitha*shtu, shkojnë tek ato vende ku ka imoralitet e vepra të ndyta. Vende të tilla mund të jenë: klubet e natës, vende vallëzimi, vende ku shërbehet alkooli si dhe vende ku bëhet imoralitet.

All-llahu xh.sh. ka kërkuar prej të gjithë pasardhësve të Ademit të jetojnë të përmbajtur, të vishen me modesti dhe të mos ia zbulojne trupin askujt. Madje edhe çiftet e martuara duhet të kënaqen me ma*rrëdhënie martesore nëse mbrojnë veten me batanije apo ndonjë mbu*lesë tjetër.

Gjatë gjithë kohës rreth nesh dhe me ne janë edhe engjëjt. Sa herë që dy njërez vetmohen dhe i shfaqin njëri-tjetrit trupin e tyre, engjëjt turpërohen dhe largohen. Në momentin që engjëjt ikin, shejtani do të futet në dhomën e fjetjes dhe do ta zaptojë tërë shtëpinë. Atëherë do të mundohet maksimalisht të nxisë çiftin të afrohet me njëri-tjetrin. Si rezultat i kësaj, ata bien në grackën e shejtanit dhe bëjnë mëkate.

Për këtë arsye Pejgamberi s.a.v.s. na ka porositur të lexojmë Kur’*an, të bëjmë dua e të ruajmë veten.

Anëtarët e shoqërisë se tij janë vetëm prej xhinëve. Megjithatë, ata angazhojnë njerëz që të bëhen pjesë e shoqërisë së tyre e në fund pjesë e ushtrisë se tyre. Për t’u bërë pjesëtar i shoqërisë së Iblisit, du*het të jeni shërbëtor i dëgjueshëm dhe ushtar i besuar. Dhe ju premto*het se do të jeni pjesëtar i shoqëruar me shoqërinë e tij. Më parë është cekur se xhinët janë pjesëtarë aktivë të shoqërisë se Iblisit. Ndërsa njerëzit janë pasues dhe marrin mësime prej pjesëtarëve të shoqërisë. Këto mësime u jepen në forma të bukura, si pëshpëritje, iluzione dhe ëndrra të bukura.

Njerëzit e paditur shqetësohen kur iluzionet kalojnë nga mendimet dhe mendjet e tyre. Prandaj bëjnë dëshira dhe aspirata të rreme. Ata bëjnë plane duke menduar se do të realizohen, por asgjë nuk del e vertetë. Pasi bëhen shoqërues të pjesëtarëve të shoqërisë së Iblisit, u jepen informtata të sakta dhe disa lajme të mira për t’i inkurajuar që jetën e tyre ta kalojnë sikur të jenë në rreth. Dhe, pasi bën këtë, është shumë vonë të dalë, ngase do të ndëshkohet ashpër. Ndëshkimet e tilla mund të ndikojnë që ai të humbë ndonjë aftësi të caktuar si: shikimin, dëgjimin apo madje edhe të paralizohet.

12
Ithtarët e shejtanit

“Ata i ka nënshtruar djalli dhe u ka qitur në harrese porositë e All-llahut. Ata janë shoqeri e djallit, e dinë se ithtarët e djallit janë më të deshpëruarit”. (el-Muxhadele: 19)

Shejtani kurrë nuk do të jetë i lumtur, derisa të mos formojë një grup të pasuesve. Dhe do të ndihet i lumtur vetëm atëherë kur do të ketë njerëz sa më shumë që të jetë e mundur. Ai di se si t’u japë shpresa njerërzve, në menyrë që ata t’i futë në grupin e tij. Në mo*mentin që ata i bashkohen grupit të tij, i mban ata duke i ngritur prej një pozite në tjetrën. Dhe, për hir të tij, ata duhet të kënaqen me të gjitha veprimet në jetë. Kështu kënaqen me epshet dhe egot e veta.

Shejtani e di se ai vetë është humbës dhe se ai është humbësi i parë. Nuk ndihet i lumtur që të jetë humbësi i vetëm. Kështu, me tërë fuqinë që ka mundohet që karvanit të tij t’i bashkojë edhe të tjerë, sikur ai të jetë fitues dhe sikur ata të jenë fitues.

Si pjesëtarë të grupit të shejtanit, njerëzit duhet t’i kryejnë urdhrat, mësimet dhe rekomandimet e tij. Llojet e urdhrave varen nga shkalla e urdhrit të grupit të tij. Sa më shumë njërëz që i janë besnikë shejtanit, aq më shumë kërkon prej tyre.

Duhet ditur se të gjithë pjesëtarët e grupit do të jenë në zjarr dhe do të ndëshkohen në të. Ndëshkimi i tyre në zjarr do të jetë shumë i rëndë. Kur’ani shumë qartë na tregon për dënimin e të gjithë atyre që pasojnë shejtanin. All-llahu xh.sh. në suren Fatir thotë:

“Djalli është armik juaji, pra edhe ju konsiderojeni armik; ai e thërret atë grupin e vet për t’i bërë banues të zjarrit”. (Fatir: 6)

13
Ushtria e shejtanit

“Ndërsa Xhehenemi u dëftohet atyre që ishin të humbur. Dhe atyre u thuhet: Ku janë ata që i adhuronit ju, pos All-llahut? Ata, a mund t’ju ndihmojnë ju ose vetes? E ata (idhujt) dhe adhuruesit e tyre, njëri mbi tjetrin hidhen në të. Dhe të gjithë ushtria (ithtarët) e djallit”. (esh-Shuara: 91-95)

Iblisi është shumë i shkathët. Planifikon strategjitë e tij, organizon veten si duhet dhe i kryen planet e tij me mençuri përmes mashtrime*ve, premtimeve të rreme, pozitave, imoralitetit dhe pasurisë. Pasi të formojë grupin e vet, ai do të formojë edhe ushtrinë e vet. Roli i tyre është që ta mbrojë grupin e tij. Pjesëtarët e grupit të tij janë prej nje*rëzve dhe xhinëve. E njejta gjë vlen edhe për ushtrinë e tij. Si një ush*tar në ushtri, çdonjëri duhet të jetë i gatshëm të vdesë që të ruajë emrin dhe famën e udhëheqësit (shejtanit), si dhe emrin dhe famën e grupit.

Ka shumë njerëz që në mënyra të ndryshme vrasin njerëz, pastaj secili do të vritet si shpagim ose përmes ligjeve e urdhëresave të qeve*rive të ndryshme në botë. Fituesi i vetëm në këtë botë është shejtani, ndërsa humbës janë që të dy, njerëzit dhe xhinët. Vrasin njerëz. Njerë*zit janë humbës në këtë botë, ashtu siç do të jenë edhe në botën tjetër.

Në Ditën e Gjykimit Xhehenemi do t’u paraqitet pjesëtarëve të grupit si dhe ushtrisë së shejtanit. Të gjithë ata do të futen në zjarr. Ata do të fillojnë të tregojnë për njëri-tjetrin do të fajësojnë njëri-tjetrin dhe çdonjëri do të qajë gjendjen e vet. Atë ditë nuk do të këtë të akuzuar dhe as përfaqësues që t’i marrë në mbrojtje. Atë ditë do të dëshirojnë të kenë një jetë të dytë që të bëhen besimtarë të mirë dhe shërbëtorë besnikë të All-llahut. Por për këtë është vonë. Kur’ani e përshkruan këtë shumë qartë në suren esh-Shuara:

“E duke u grindur mes vetes në të, ata thonë: Pasha All-llahun, njëmend ne kemi qenë krejtësisht të humbur. Kur ju (idhuj) u kemi barazuar me Zotin e botëve. Neve nuk na humbi kush tjetër veçse kriminelët (prijësit). E tash për ne nuk ka ndonjë ndihmës (ndermjetësues). Nuk ka as ndonjë mik të sinqertë. E, sikur të mund të kthehemi (në dynja) edhe një herë, do të bëheshim be*simtarë. Në këtë (që u përmend) ka argumente të bindshme, po shumica e tyre nuk besuan. Është e vërtet se Zoti yt është i Gjith*ëfuqishëm, i Mëshirshëm”. (esh-Shuara: 96-104)

14
Vjedhja e informacioneve

“Ne në qiell kemi krijuar galaktika yjesh dhe atë (qiellin) e kemi zbukuruar për ata që e shikojnë me vëmendje. Dhe atë (qiellin) e kemi ruajtur prej çdo djalli të mallkuar. Perveç atij që vjedh (përgjon) çka dëgjohet, po edhe atë e kap ylli i zjarrtë (e djeg)”. (el-Hixhr: 16-18)

Vjedhja e informacioneve prej qiellit ishte zakon dhe jetesë për xhinët. Informacionet e tilla pastaj u jepeshin njerëzve të caktuar, të cilët i kërkonin nga xhinët.

Konceptet e astrologjisë, leximit të dorës dhe të tjera mund të jenë nga këto disiplina që njerëzit i zhvilluan gjatë historisë. Ai njeri që merr ndonjë informacion, duhet t’u nënshtrohet xhinëve plotësisht para se ata ta ndihmojnë.

Pas zbritjes se Kur’anit, All-llahu u tregoi të gjithë njerëzve se udhëzimi i tyre është plotësisht nga Kur’ani. Çdo besim në xhinët, ko*nsiderohet pjesë e shirkut (bërja shok All-llahut). Xhinët më nuk mu*nd të vjedhin informacione nga qielli, se përndyshe menjëherë do të digjen duke u goditur nga meteorë. All-llahu xh.sh. në suren el-Mulk thotë:

“Ne, qiellin më të afërt e kemi zbukuruar me kandila (yje ndriçuese) dhe ata i kemi bërë gjuajtës kundër djajve, të cilëve u kemi përgatitur dënim me zjarr shumë të madh”. (el-Mulk: 5)

15

[Albin]

Adhurimi i shejtanit

“Dhe, (kujto) ditën kur i tubon ata të gjithë e pastaj engjëjve u thotë: “A këta ishin që vetëm ju ju adhuronin?” Ata (engjëjt) thonë: “I pa të metë je, o i Madhëruar! Ti je Zoti ynë, larg asaj që ata thonë! Por ata kanë qenë që adhuronin xhinët (djajtë) dhe shumica sish u besonin atyre”. (Sebe’e: 40-41)

Shejtani i urdhëron njerëzit ta pasojnë, por gjithashtu u urdhëron të bëjnë mëkate dhe imoralitet. Kërkon prej tyre (derisa ata nuk janë të vetëdijshëm për atë që flasin e mendojnë) të thonë diçka të keqe për All-llahun. E ata mund të thonë se ne njerëzit jemi krijuar në pamjen e Zotit, se Zoti ka personifikuar Veten në formën e njeriut, se Zoti ka një fëmijë djalë, dhe ai është fëmija i Tij i vetëm. Përveç kësaj, thonë se djali i Tij nuk është vetëm djalë, por në të njejtën kohë ai është edhe Zot, ai është Zoti Jezus. Kushdo që beson gjëra të tilla, konsi*derohet pabesimtar dhe i pafe. Ai do të dënohet dhe vendi i tij do të jetë Xhehenemi!

Siç po shihet, shejtani ka aftësi të mashtrojë shumë njerëz dhe të kërkojë prej tyre ta pasojnë. Të mjerë janë ata njerëz që nuk përdorin mendjet e tyre, dhe që refuzojnë të përdorin intelektin e tyre! Ata nuk kuptojnë dhe e pasojnë verbërisht shejtanin.

Shejtani do t’i inkurajojë njerëzit të mohojnë All-llahun, Ditën e Gjykimit, besimin në melaike, besimin e Muhamedit s.a.v.s. dhe më*simet e All-llahut xh.sh. tek të gjithë të dërguarit dhe profetët. Kur njerëzit bëhen agnostikë, shejtani i shtyn të bëhen njerëz ateistë e të pafe. Kur njerëzit e tillë mohojnë All-llahun dhe mësimet e Tij, atë*herë ata bien në grackën e shejtanit duke u bërë skllavë e robër të tij. Humbin kuptimin e jetës dhe sillen kotë e të pashpresë.

Në Ditën e Gjykimit shejtani do të shfajësojë veten dhe do të kë*mbëngulë për pafajësinë e tij për tërë atë që kanë bërë njerëzit. Do të mohojë këta individë dhe do t’i fajësojë ata për mohimin e All-llahut (kufr).

Në suren el-Hashr, shumë qartë përmendet ky dialog:

“Ata (hipokritët) janë shembull si djalli, kur i thotë njeriut: “Re*fuzo besimin!”, e kur ai ta këtë refuzuar, ai (djalli) tërhiqet e thotë: “Unë tërhiqem prej tyre; unë i frikësohem All-llahut, Zotit të gjithësisë. Dhe ashtu, ata të dy do të përfundojnë në zjarr për*gjithmonë. Ai është ndëshkim i zullumqarëve”. (el-Hashr: 16-17)

Dhe, ç’është më keq, që të dy do të jenë humbës dhe që të dy do të jenë në Xhehenem, që të jetojnë e të mbetën aty përgjthmonë.

Adhurimi i xhinëve nuk do të thotë t’i lutemi atyre, por t’i pasoj*më e t’iu bindemi atyre. Bindja mund të jetë edhe adhurim i dikujt. Ata që i binden All-llahut, quhen muslimanë. Për këtë arsye, në Kur’*an mund të lexoni për bindjen e disa njerëzve ndaj liderve të tyre fet*ar. Bindje të tilla konsiderohen si lloj adhurimi. All-llahu ka dënuar të gjithë ata që adhurojnë (i binden) dikë tjetër përveç Tij. All-llahu xh.sh. në suren et-Tevbe thotë:

“Ata i konsideruan “ahbaret” (priftërinj jahudinj të tyre), “ruh*banet” (murgjit e krishterë) të tyre dhe Mesihun (Isain) birin e Merjemes, për zota, pos All-llahut, ndërsa ata nuk janë urdhëru*ar për tjetër (nga pejgamberët) pos për adhurimin ndaj All-llahut Një, e që nuk ka të adhuruar tjetër pos Tij. I lartë është Ai nga ato që i shoqërojnë”. (et-Tevbe: 31)

Duhet të jetë e qartë se kushdo që pason njeriun që bën sisteme, rregulla dhe rregullime që dallohen nga ato që i ka urdhëruar All-llahu, pasuesit e njeriut të tillë konsiderohen pasues të tij. Kjo do të thotë se njerëzit që kanë bërë sistemet e veta, ata adhurojnë dikë tjetër pos All-llahut. Për të sqaruar këtë, do të marrim një shembull: sheku*larizmi, demokracia, kapitalizmi, socializmi, komunizmi dhe të gjitha sistemet e tjera janë rregullime të njerëzve. Kështu, kushdo që u dorë*zohet sistemeve të tilla, konsiderohet adhurues i njeriut. Gjithashtu, kushdo që nxjerr sisteme, rregulla dhe rregullime që nuk janë në paj*tim më urdhrat e All-llahut, i tilli konsiderohet si krijues i tyre. Ai është i mallkuar. Ata që pasojnë ndonjërin prej të tillëve, konsidero*hen mushrikë (idhujtarë). Dhe të dy grupet (pasuesit e shejtanit dhe adhuruesit e njerëzve) do të jenë të dënuar në këtë botë dhe në botën tjetër.

16
Harrimi i All-llahut

“Kur sheh se ata janë thelluar (më tallje) në çështjet Tona, lar*gohu prej tyre derisa të kalojnë në bisedë tjetër. Nëse djalli bën të harrosh (e rri me ta), pasi të bie ndërmend, mos rri me popu*llin mizor”. (el’En’amë: 68)

Çdo njëri është i përcjellë prej një numri të madh të shejtanëve, të cilët mundohen t’i largojnë njerëzit nga përmendja e All-llahut. Sapo një njeri preokupohet nga çështje të kësaj bote, ai do të bjerë në gra*ckat e shejtanit duke harruar All-llahun dhe obligimet ndaj Tij. Kjo do të thotë se ai nuk do ta falë namazin me kohë, nuk do të paguajë ze*katin me kohë dhe në përpjestim të barabartë. Do t’i japë vetes vetëm shpresa të rreme. Megjithatë, All-llahu na ka porositur që ta kujtojmë Atë që të na mbrojë prej shejtanit. Nëse përfshihemi në një grup të njerëzve që janë të zënë me punët e kesaj botë, ne duhet të largohemi prej tyre. Nuk duhet të qëndrojmë më gjatë, se përndyshe do të bien, në grackat e shejtanit.

Nëse shejtani bën që ta harrojmë All-llahun, ne duhet ta kujtojmë Atë dhe të kërkojmë udhëzimin e Tij. Dhe vetëm pastaj ne do të jemi të mbrojtur me mëshirën e All-llahut. All-llahu xh.sh. na e kujton këtë në suren el-A’raf, ku thotë:

“Vërtet, ata që janë të ruajtur, kur i prek ndonjë iluzion nga dja*lli, ata kujtojnë (All-llahun), dhe atëherë shohin (të vertetën)”. (el-A’rafë: 201)

Besimtarët janë të qortuar nga All-llahu nëse ulen me njerëz që bëjnë biseda të kota. Bisedat e tilla janë gabim dhe mëkat. Besimtarët duhet të largohen prej tubimeve të tilla. All-llahu xh.sh. në suren el-Mu’minun përshkruan cilesitë e besimtarëve, kur thotë:

“Është e sigurt se kanë shpëtuar besimtarët. Ata që janë të përu*lur dhe të kujdesshëm gjatë faljes se namazit. Dhe ata që i shma*ngen së kotës (fjale a punë)”. (el-Mu’minun: 1-3)

17
Urdhrat e shejtanit

“O ju që besuat, mos shkoni gjurmëve të djallit, sepse kush ndj*ek gjurmët e djallit, ai urdhëron për të shemtuara e të irituara, e sikur të mos ishte mirësia e All-llahut ndaj jush dhe mëshira e Tij, askush prej jush nuk do të pastrohej kurrë (prej mëkatëve), por All-llahu e pastron atë që do Ai. All-llahu dëgjon e di”. (en-Nur: 21)

Shejtani është shumë i mençur dhe intelegjent. Kurrë nuk i urdhër*on njerëzit nga fillimi, por i lejon të bëjnë çdo gjë. Përdor fjalë shumë të ëmbla. Tenton t’i bindë ata. Merr shembujt e të tjerëve në shoqëri duke thënë se ata ishin të mirë pasi e kishin dëgjuar. Kështu vazhdon t’iu pëshpërisë çdo personi derisa arrin ta bindë atë.

Njerëzit dëgjojnë pëshpëritjet joshëse të shejtanit çdo ditë, e pastaj ai do t’i ftojë të bëjnë veprime të ndryshme. Këto veprime mund të jenë të ndaluara, por shejtani do t’i bindë që t’i dëgjojnë këshillat e tij, se përndryshe do të jenë të shqetësuar. Në fund, do t’i bindë ta dëgjoj*në atë qoftë për mirë apo për keq. Do të kërkojë prej tyre t’i pasojnë urdhrat e tij qoftë kjo edhe një gjë shumë e vogël. Nëse dëshirojnë të shpërblehen, duhet të jenë ushtarët e tij.

Kur’ani e sqaron shumë qartë dhënien e urdhrave njerëzve nga shejtani. All-llahu xh.sh. na njofton për këtë në suren el-Bekare, ku thotë:

“O ju njerëz, hani nga ajo që është në tokë e që është e lejuar dhe e mirë, e mos shkoni hapave të djallit se ai është armik i hapët juaji. Ai ju urdhëron vetëm me të këqija e turpësi, dhe ju shtyn të thoni për All-llahun atë që nuk e dini”. (el-Bekare: 168-169)

18
Xhinët dhe magjia

“(E hodhën librin e Zotit) E ndoqën atë që thoshin djajtë në kohën e sundimit të Sulejmanit. Po Sulejmani nuk ishte i pafe, por djajtë ishin të pafe, sepse u mësonin njerëzve magjinë. (Ndo*qën) Edhe ç’u zbriti në Babil dy engjëjve, Harutit dhe Marutit. E ata të dy nuk i mësonin askujt (magjinë) para se t’i thoshin: “Ne jemi vetëm sprovë, pra mos u bëj i pafe!” E, mësonin (njerë*zit) prej atyre të dyve atë (magji) me se ndanin burrin prej gruas së vet, por pa lejen e All-llahut me atë askujt nuk mund t’i bënin dëm dhe ashtu mësonin ç’u sillte dëm e nuk u sillte dobi atyre. E ata (jehudinjtë) e kanë ditur se ai që (hodhi librin) e zgjodhi atë (magjinë), ai në botën tjetër nuk ka ndonjë të drejtë (në mëshiren e Zotit). Po ta dinin ata se për se e shitën vetveten, ajo është shumë e keqe”. (el-Bekare: 102)

Shumë njerëz frikësohen prej magjisë. Sa herë që një njeri ka ndo*një problem të veçantë, ai gjithnjë mendon se i ka bërë dikush magji. Nganjëherë mendon se “syri i shejtanit” ka pasur ndikim kundër tij.

Fatkeqësisht, ka disa njerëz që besojnë se djajtë dinë të ardhmen dhe të padukshmen. Gjithashtu besojnë se djajtë mund të marrin infor*macione nga qielli. Duke pasur një besim të tillë, disa kanë pranuar që djajtë të jenë udhëheqës të tyre. Kështu, ata kanë shpërdorur marrë*dhëniet në mes tyre si dhe informacionet që u janë zbritur për ta. Të shumtën e rasteve, lajmet që i sjellin djajtë, janë të gabuara e të rreme. Individët e dobët dhe të sëmurë janë bërë psiqikisht robër të djajve.

Profeti Sulejmani a.s. ka qenë i akuzuar si pabesimtar (kafir), se*pse ka komunikuar me djajtë. All-llahu xh.sh. e ka bekuar atë dhe ka mallkuar djajtë për veprat e tyre të dëmshme. Ata ishin djajtë pabesi*mtarë dhe djajtë që u mësonin njerëzve se si të perçanin burrë e grua. Shejtani e di se familja është bazë e rëndesishme për një shoqeri të fo*rtë, dhe se çdo çrregullim dhe problem i krijuar në familje, do të ndi*kojë në prishjen e familjes dhe, në fund, në prishjen e shoqërisë.

Pas shpalljes se Kur’anit, për muslimanët është e ndaluar të mësoj*në ose të përdorin magjinë. Është rreptësisht e ndaluar marrja me ndonjë shkathtësi apo formë të magjisë. Muslimanët udhëzohen nga Kur’ani dhe jo nga xhinët, qofshin ata të mirë apo vetë djajtë. Në për*gjithësi, xhinët nuk e dinë të ardhmen. Sa herë që tentojnë të marrin informacione prej qiellit, goditën nga metëorët dhe mbyten. All-llahu xh.sh. e përshkruan këtë në suren el-Mulk:

“Ne, qiellin më të afërt e kemi zbukuruar me kandila (yje ndriçu*ese) dhe ata i kemi bërë gjuajtës kunder djajve, të cilëve u kemi përgatitur dënim me zjarr shumë të rëndë”. (el-Mulk: 5)

Prandaj, për të mbrojtur veten nga magjia dhe syri i djallit, duhet të merren parasysh këto këshilla:

Për çdo ditë duhet të praktikohen mësimet e Islamit dhe veçanëri*sht të kryhen pesë namazet;

Vazhdimisht të thuhet: Kërkoj mbrojtjen e All-llahut prej shejtanit (eudhu bilahi mine shejtani rraxhim);

Për çdo ditë duhet të lexohet Kur’an duke filluar me eudhu bilahi mine shejtani rraxhim;

Kurrë të mos u besohet atyre që kërkojnë punë në magji;

Kurrë nuk duhet të merresh me magji;

Kurrë nuk duhet të jesh xheloz ndaj askujt për çfarëdo të mirë të këtë ai;

Një njeri nuk duhet të bëjë marrëveshje kurrë me xhinët, qofshin ata besimtarë apo vetë djajtë;

Nuk duhet të këtë sy të keq ndaj të tjerëve, se përndryshe ajo do të kthehet kundër tij;

Duhet besuar All-llahu. Ai është i Vetmi që mund të na mbrojë prej krijesave djallëzore, xhinëve apo njerëzve.

Në kohën e Musait a.s. dhe faraonit, marrja me magji ishte bërë si biznes në gjithë vendin. Lloje të tilla të magjise bëheshin prej zyrtarë*ve më të lartë të shtetit e deri tek ata që merreshin me mjekësi, tregti apo ndonjë profesion tjetër. Ngjarja që ka ndodhur mes Musait a.s., në një anë, dhe faraonit e magjistarëve të tij, në anën tjetër, është përme*ndur në shumë vende në Kur’an. Lista e mëposhtme është një listë e pjesërishme e ajeteve në të cilat është përmend fjala magji apo ma*gjik:

Lista e ajeteve rreth magjisë

Emri i sures Përkthimi Numri i ajetit

el-A’raf Lartësitë 109-132

Junus Junus 76-82

el-Isra Udhëtimi i natës 47

Ta ha Ta ha 56-73

esh-Shuara Poetët 34-51

el-Kasas Tregime 48

Sad Sad 4

Gafir Besimtar 24

Zuhruf Stolitë e arit 49

Dharijat Erërat që ngrenë pluhur 30-40

Në atë kohë, All-llahu xh.sh. dërgoi Musain a.s. me një muxhize që t’ua kalonte gjithë atyre që magjistarët mund ta bënin. Ata ishin të mahnitur nga ato që bëri Musai dhe shumica prej tyre iu nënshtruan All-llahut xh.sh. dhe pasuan Musain a.s. e shpalljen e tij.

Duhet cekur se një ngjarje e tillë është përmendur këtu ashtu siç është treguar në Kur’an. Në suren Ta ha është përmendur ngjarja viju*ese:

“Ne ia bëmë të mundshme atij që t’i shohë të gjitha argumentet Tona, por ai i gënjeu dhe i refuzoi. (Atëherë Faraoni) tha: “O Musa, a mos na ke ardhur që me magjinë tënde të na nxjerrësh prej tokës tonë (Egjiptit). Edhe ne do të kundërvihemi me një aso magjie, pra cakto një kohë dhe një vend që do të na përshtatet, e që nuk do ta thyenim as ne as ti”. (Musai) Tha: “Koha e caktuar le të jetë dita e festës, në mënyrë që njerëzit të tubohen para di*te”. Faraoni u kthye dhe tuboi magjistarët e vet dhe doli në koh*ën (dhe vendin) e caktuar. Atëherë Musai u tha atyre (magjista*rëve): “Mjerimi është juaji, prandaj mos shpifni ndaj All-llahut ndonjë gënjeshtër e t’ju shkatërrojë me ndonjë dënim, se pa dy*shim ai që shpif, ka dështuar keq”. Ata (magjistarët) pole*mizuan për çështjet e tyre, por bisedën e bënë fshehurazi (nga masa). Ata pastaj (pas bisedës së fshehur) thanë: “Këta të dy janë magjista*rë, që me magjinë e tyre duan t’ju nxjerrin nga toka juaj dhe ta zhdukin drejtimin (ideologjinë) tuaj që është pa dyshim më i drejtë”. Pra, (meqë janë magjistarë) ju vendosni seriozisht çësh*tjen tuaj dhe dilni në shesh tok të bashkuar, e ai që triumfon sot, ai ka arritur suksesin. Ata thanë: “O Musa, do të hedhësh ti apo ne po hedhim të parët?” Ai (Musai) tha: Jo, hidhni ju! Kur, ja, atij iu duk se nga ajo magji e tyre litarët dhe shko*pinjtë lëviznin (si gjarpërinj). E Musai ndjeu në vete njëfarë frike. Ne i thame atij: “Mos ki frike, është më se e sigurt se ti do të jesh triumfu*es!” Tani hidhe atë që ke në dorën tënde të djathtë (shko*pin), që t’i gëlltisë ato që i kanë ata, sepse ajo që bënë ata, nuk është tjetër pos mashtrim magjistari, e magjistari nuk do të këtë sukses kudo qoftë. Atëherë (kur shkopi i Musait i gëlltiti) magjis*tarët u hodhën në sexhde e thanë: “Ne i besuam Zotit të Harunit e të Musait!” Ai (Faraoni) tha: “A i besuat atij para se t’u jap leje unë? Ai (Musai) është prijës juaji, i cili jua mësoi magjinë, unë do t’jua pres duart e këmbët tërthorazi e do t’ju var në trungjet e hurmave, e atëherë ju do ta kuptoni se cili prej nesh ka dënim më të ashper e më të përhershëm?” Ata thanë: “Pasha Atë që na krijoi, nuk të japim përparësi ty ndaj argumenteve që na erdhën, e ti bëje atë që mendon ta bësh, dhe mund të zbatosh vetëm atë që i takon jetës se kësaj bote!” Ne i besuam Zotit tonë që Ai të na i falë gabimet tona dhe magjinë, për të cilën na detyrove ti. All-llahu është më i miri (në të shpërblyerit) dhe më i përjetshmi (në të dënuar)! Ai që i paraqitet Zotit të vet si kriminel, e ka Xhehe*nemin, në të cilin as nuk vdes as nuk jeton. Ndërsa ai që i paraqitet Atij besimtar e që ka bërë vepra të mira, ata i presin merita të larta. (Do ta presin) Xhenete të Adnit, nëpër të cilat rrjedhin lumenj dhe aty do të jenë përjetë. Ky është shpër*blim për atë që është pastruar nga mosbesimi”. (Ta ha: 56-76)

Magjia, të cilën All-llahu xh.sh. ia dha Musait kundër faraonit dhe magjistarëve, nuk është magji e xhinëve. Ajo ishte mrekulli e All-llahut që t’i mësonte magjistarët se ekziston një Krijues që mund t’ua kalojë njohurive a fuqisë së rreme të atyre magjistarëve. Që të gjithë, xhinët dhe njerëzit, janë krijesa të All-llahut. Ata duhet t’i binden All-llahut dhe të kryejnë urdhrat e tij. Muslimanët mund të udhëzohen vetëm nga All-llahu xh.sh. Ata mund të përkrahen vetëm nga All-llahu xh.sh. Kushdo që kërkon udhëzim, mëshirë dhe bekim nga All-llahu, pa dyshim se do ta arrijë këtë. Njeriu duhet t’i dorëzohet tërësisht All-llahut xh.sh. Dhe vetëm atëherë All-llahu xh.sh. do të kujdeset për të në këtë botë, si dhe në botën tjetër.

Që të mbroni veten prej syrit të djallit apo prej xhinëve djaj që mund t’ju dëmtojnë, ju vazhdimisht duhet të jeni me All-llahun xh.sh. Ai është All-llahu, Mbrojtësi ynë dhe Ai është i Cili kujdeset për çdo sekondë të jetës sonë. All-llahu xh.sh. në suren Fussilet na kujton shumë qartë angazhimin tonë, përmend Veten si Mbrojtësin tonë dhe si të arrijmë që të mbrohemi prej xhinëve djaj. All-llahu xh.sh. thotë:

“E, s’ka dyshim se ata që thanë: “All-llahu është Zoti ynë, dhe ishin të paluhatshëm, atyre u vijnë engjëjt (në prag të vdekjes dhe u thonë): të mos frikësoheni, të mos pikëlloheni, keni myzh*de xhenetin që ju premtohej. (U thonë) Ne kujdesemi për ju, si në jetën e kësaj bote, ashtu edhe në botën tjetër, ku do të keni atë që dëshironi dhe gjithçka kërkoni. Pritje e nderuar prej Atij që fal mëkatet dhe që është mëshirues! E kush është në rrugë më të mirë se ai që thërret në rrugën e All-llahut, që bën vepra të mira dhe që thotë: “Unë jam prej muslimanëve?” Nuk është e baraba*rtë e mira dhe e keqja. Andaj, (të keqën) ktheje në mënyrën më të mirë, se atëherë ai me të cilin kishit njëfarë armiqësie, do të bëhet mik i afërt. Mirëpo, këtë nuk mund ta arrijë kush, pos aty*re që janë të durueshëm, dhe nuk mund ta arrijë kush, pos atyre që kane virtyte të larta. E nëse të ngacmon ndonjë ngacmim prej djallit, ti kërko mbrojtje prej All-llahut, se vërtet Ai është Dëgju*esi, i Dijshmi!” (Fussilet: 30-36)

Shumica e të dërguarve janë refuzuar nga popujt e tyre. Prej tyre kërkohej që të sillnin argumente për ato që thoshin. Sa herë që një i dërguar pati sjellë ndonjë argument a mrekulli, njerëzit mahniteshin dhe refuzonin të besonin. Çdo herë njerëzit thoshin se mrekullitë e tilla të dërguarit i kishin bërë më magji, për të fshehur atë që thonë. Ndërsa të dërguarit u thoshin se mrekullitë e tilla ishin prej All-llahut, Krijuesit të Gjithësisë. Asnjë prej të dërguarve nuk ka pasur lidhje me magji. Megjithatë, njerëzit refuzuan të besonin në të dërguarit dhe shpalljet e tyre.

Kur’ani është plot të dhëna për këta të dërguar. Lista e mëposhtme është një listë e pjesërishme.

Surja edh-Dhariat

All-llahu na informon për reagimin e njerëzve pothuajse tek të gjithë të dërguarit. Sa herë që një i dërguar sillte ndonjë muxhize te populli i tij, ata mahniteshin dhe hutoheshin. Egot e tyre nuk lejonin që të besonin të dërguarit e tyre. Prandaj, refuzonin dhe për këtë jep*nin aryse të rreme. Një prej arsyeve ishte se të dërguarit kishin bërë magji ndaj tyre, dhe ajo që kishin sjellë, ishte vetëm magji. All-llahu xh.sh. në këtë sure thotë:

“E mos i shoqëroni All-llahut edhe ndonjë zot tjetër, edhe për këtë unë jam i dërguar prej Tij që t’ju tërheq haptazi verejtjen. Ja, ashtu pra, edhe atyre që ishin më parë, nuk u erdhi i dërguar të cilit të mos i kishin thënë: Është magjistar ose është i çmendur!” (edh-Dharijat: 51-52)

Surja el-En’am

All-llahu xh.sh. na informon për Muhamedin a.s. dhe idhujtarët e Mekës, që ishin kokëfortë dhe një numër i madh prej tyre nuk besonin në të as në shpalljen që i ishte dërguar. Ata do ta refuzonin dhe nuk do të besonin shpalljen e tij, madje edhe nëse ai do t’ua sillte librin prej qiellit përnjëherë dhe madje edhe ta kishin në duart e tyre. Arsyeja e tyre ishte kinse ai kishte sjellë magji më të. All-llahu xh.sh. në këtë sure thotë:

“Edhe sikur të ta zbritnin ty një libër të shkruar në letër, e ta preknin atë me duart e tyre, ata që mohuan, do të thoshin: “Kjo nuk është tjetër perveçse një magji e qartë”. (el-En’am: 7)

Surja el-Maide

Në këtë sure, All-llahu xh.sh. na informon për muxhizet më të ci*l*at qe dërguar Isai a.s. Të gjitha këto muxhize ishin me lejen dhe urdh*rin e All-llahut xh.sh. Por njerëzit e kundërshtuan dhe e fajësuan atë. Arsyeja e tyre për këtë ishte kinse gjithçka kishte bërë ai, ishte vetëm magji. All-llahu xh.sh. në këtë sure thotë:

“All-llahu (atë ditë) i thotë: “O Isa, bir i Merjemes, kujtoi të mir*at e Mia ndaj teje dhe ndaj nënës sate, ku të fuqizova me shpirtin e shenjtë (Xhibrilin), e ti u fole njerëzve (kur ishe) në djep dhe (kur ishe) i pjekur (burrë), kur ta mësova ty librin e urtësinë, Te*vratin e Inxhilin, kur me lejen Time formove nga balta si në fo*rmë shpeze e i fryve asaj dhe me urdhrin Tim u bë shpezë; kur i shërove të verbrin e të sëmurin nga sëmundja e lëkurës me dësh*irën Time, kur me urdhrin Tim i nxore (të gjallë) të vdeku*rit, kur i zbrapa beni israilët prej teje (që deshën të të mbysnin), atëherë kur u erdhe me argumente, e disa prej atyre që nuk besuan, thanë: “Kjo (mrekullia e Isait) nuk është tjetër vetëmse magji e qartë!” (el-Maide: 110)

Sureja esh-Shuara

All-llahu xh.sh. në këtë sure na informon për ngjarjen e Salihut me popullin e tij, Themudin. Ai i keshilloi të ishin të mirë dhe të benin tregti me ndershmëri dhe pa mashtrime. Ndërsa populli e akuzoi atë se ishte i magjepsur. All-llahu xh.sh. në këtë sure thotë:

“Edhe fisi Themud nuk i besoi të dërguarit. Kur vëllai i tyre, Salihu u tha: “A nuk frikësoheni?” Unë për ju jam i dërguar be*snik. Andaj kini frikë (dënimin e) All-llahun dhe më degjoni mua!” Unë nuk kërkoj për këtë ndonjë shpërblim prej jush, shpërblimi im është vetëm prej Zotit të botëve. A jeni të sigurt se do të mbeteni në këtë që jeni (përgjthmonë)? Në kopshte e në burime. Edhe në të mbjella, e me hurma me frutat e tyre të fres*këta. Dhe ju me mjeshtri po ndërtoni shtëpi nëpër kodra shkëm*bore. Pra, kini frikë All-llahun e më degjoni mua. E mos shkoni pos atyre që janë të pafrenuar (që e teprojnë me vepra të këqija), të cilët në tokë bëjnë shkatërrime, nuk bëjnë mirë. Ata i thanë: “Ti je vetëm i magjepsur”. Ti nuk je tjetër veçse, se njeri sikurse edhe ne, e nëse e thua të vertetën, sill pra ndonjë argu*ment!” (esh-Shuara: 141-154)

All-llahu xh.sh. në të njejtën sure na informon për ngjarjen e Shu*ajbit me popullin e tij, popullin e Ejkes. Ai kërkoi prej tyre të ishin të kujdesshem në tregtinë e tyre, ndërsa ata refuzuan dhe e akuzuan si të magjepsur. All-llahu xh.sh. në këtë sure thotë:

“Edhe populli i Ejkes të dërguarit i konsideronin gënjeshtarë. Kur Shuajbi atyre u tha: “A nuk ruheni?” Unë jam i dërguar te ju, jam i besueshëm! Pra kini frikë (dënimin nga) All-llahun dhe më dëgjoni mua! Unë nuk kërkoj për këtë ndonjë shpërblim prej jush, shpërblimi im është prej Zotit të botëve! Plotësoni matjen, e mos u bëni prej atyre që lënë mangu! Dhe matni me peshoje (terezi) të saktë (precize). Dhe mos lini mangu sendet e njerëzve, e mos bëni shkatërrime në tokë. Frikësojuni Atij që ju krjijoi ju dhe breznitë e para. Ata i thanë: “S’ka dyshim se ty të ka zënë magjia!” Ti nuk je tjetër, por njeri si edhe ne, dhe ne nuk të ko*nsiderojmë tjetër veçse gënjeshtar!” (esh-Shuara: 176-186).

- vijon -