Origjina e Pellazgo-Iliro-Shqiptareve.

[alibaba]

Kjo e dhene tregon se fiset tona pellazge ishin ketu vendas qysh ne kohen e bronzit, ndersa greket ishin te ardhur.

From Balkans to Anatolia

During Bronze Age ( 3200-2000 BC ) Phrygians, Illyrians, Thracians and Pelasgians were the indigenous Indoeuropean people living in southern Balkan peninsula. Around 2000 B.C. started invasion of Greeks or Acheans to southern areas where they settled permanently displacing the indigenous Pelasgians. Dorians, the second Greek tribe, invaded the same area about 1200 BC, closing the cycle of Greek penetration.

Present day Macedonia continued to be inhabited by Phrygians and Thracians , two distinct non Greek people, until the invasion of Macedonians (Makednoi or Maketes) a new indoeuropean tribe that occupied a small valley in central Phrygia called Imathia expelling Phrygians to Anatolia.

There is huge controversy between scholars about ethnic origin of ancient Macedonians, dating of invasion, location of their first capital Aigai and name of their first king. The newlly found inscription, a magnificent chronicle written in archaic Greeks, uses late Phoenician symbols and solves these problems clearing the dark scene of Balkan prehistory.

Referenca: http://www.geocities.com/stojangr/fr...toanatolia.htm

[alibaba]

Harta e Ballkanit pas ardhjes se grekeve.

[alibaba]

1 tumule pellazge ne Plovdiv te Bullgarise
2 tumule pellazge ne Gordion ne Turqi

Ngjashmeria e ketyre tumulave ne mes veti, si dhe ngjashmeria me tumulat ilire ne regjione tjera dokumenton lidhjen etnike mes te gjitha fiseve pellazge siç ishin Iliret, Thrakasit, Frigjianet etj.

[Darius]

Dmth sipas teje Pellasget dhe Iliret jane i njejti popull?!
Hera e pare qe e degjoj kete hipoteze.

Sa here e lexoj kete teme dhe sidomos kete postim buzeqesh. E lexoj perseri dhe perseri ve buzen ne gaz por kete rradhe me nje doze hidherimi. Sa pak dime per prejardhjen tone dhe sa keq ka zene rrenje perralla e prejardhjes aziatike te pellazgeve. Dhe sidomos mohimi i vazhdimesise tek iliret. Po nuk sqaruam njeri tjetrin mbi keto gjera, po nuk mesuan gjithe shqiptaret se cfare manipulimi dhe mashtrimi eshte kryer me historine e popullit shqiptar, nuk mund te pretendohet qe ta bejme kete gje me te huajt.

[biligoa]

SHQIPTARËT JANË ILIRË ME RACË, ME HISTORI, ME KULTURË, ME TRADITË, ME GJUHË DHE ME QYTETËRIM MË T

Shkruar nga Prof. Dr. Mehdi HYSENI
Tuesday, 22 January 2008

Teza e ndryshuar, e sofistikuar dhe e kopjuar serbosllave nga:

*** Zlatko Tomiçiç: «Shqiptarët kurrë nuk kanë qenë ilirë» (www.fokus-tjednik.hr/vijest_arhiva, 21.09.2007).

*** Ky është konkluzion utopist, antishkencor dhe armiqësor anti-ilir-shqiptar, i sajuar në shekukullin XX nga shkencëtarët dhe politikanët serbomëdhenj: Jovan Cvijiq, Vladan Gjorgjeviq, Henrik Bariç, Vasa Qubrilloviq, Ivo Andriq, Nikola Pashiq, Slobodan Milosheviq, Jovan Deretiq, Dobrica Qosiq...etj.

Antiteza shqiptare:

*** Ky konstatim i gabuar dhe diletant i Zlatko Tomiçiçit nuk ka kurrfarë baze shkencore, që mund t'iu referohet shqiptarëve, sepse historia e derisotme ka provuar të kundërtën. Një kualifikim i tillë arbitrar anti-ilir i përket vetëm origjinës së fiseve të përziera aziatike avare dhe sobare, pasardhësve të tyre origjinal, siç janë serbët, «maqedonët», bullgarët dhe të gjithë sllavët e tjerë, që kanë emigruar në Ballkan, të cilët nuk kanë kurrfarë lidhjeje me qenien ilire, pavarësisht nga dëshira e shkretë dhe nga interesi i tyre gjeopolitik, hegjemonist dhe imperialist, që të jenë «pasardhës» të ilirëve, në mënyrë që t'ua «vjedhin» historinë, traditat, kulturën, qytetërimin, tokat dhe shtëpitë autoktone shqiptarëve si pasardhës direkt të ilirëve.

*** SHQIPTARËT JANË STËRNIPËR DHE NIPËR ORIGJINAL TË ILIRËVE, QË I PËRKASIN RACËS ARIANE INDOEVROPIANE, KURSE “MAQEDONËT” E SOTËM JANË KONGLOMERAT I ASIMILUAR SERBO-BULLGARO-GREK, NDËRSA SERBET JANË PASARDHËS TË FISE AVARE ME ORIGJINË BURIMORE AZIATIKE NGA KAUKAZI DHE SARAMANTIA, SË PARI, TË DYNDURA NË EVROPË, E MËPASTAJ NË BALLKAN, PËRKATËSISHT NË TROJET INDIGJENE ILIRE-SHQIPTARE, SI VANDALË, PUSHTUES DHE SHKATËRRUES TË KULTURËS DHE QYTETËRIMIT PERËNDIMOR.

Kuintesenca e konfliktit armiqësor serbosllav–shqiptar
= vjetërisa dhe trashëgimia ilire e shqiptarëve në Ballkan

Kjo «është arsyeja kryesore» pse helenizmi grek dhe Kisha Ortodokse Serbe, politika, propagnada, diplomacia dhe shkenca e Serbisë së Madhe, së bashku me sllavët e tjerë të Jugut të Ballkanit, në vazhdimësinë historike, me shekuj i kanë urrjetur, i kanë copëtuar dhe i kanë kolonizuar me pushtimet e tyre gjenocidale shqiptarët, sepse i përkasin racës ariane ilire indoevropiane. Janë më të vjetër sesa serbët dhe të gjithë sllavët e tjerë në Ballkan dhe, në asnjë segment të identit të tyre nuk i përkasin racës sllave. Me një fjalë, shqiptarët si pasardhës të racës, të gjuhës dhe të territorit të Ilirëve dhe të Illyrisë nuk kanë asgjë të përbashkët me sllavët e Jugut të Ballkanit, përveç konfliktit, luftërave dhe pushtimeve barbaraike dhe gjenocidale të tyre në kurriz të shfarsjes së qenies shqiptare dhe, të rrudhjes së territoreve të tyre ilire-shqiptare.

Pikërshit, pse serbët, malazezët, grekët, bullgarët etj., nuk e kanë të njëjtën zanafillë racore, etnike dhe civilizuese sikurse shqiptarët, të trashëguar nga raca, nga gjuha dhe nga kultura ilire, ata që nga dyndja e tyre në trojet ilire-shqiptare në Ballkan, që nga shekulli VII, i kanë luftuar shqiptarët, me qëllim që t'i spastronin nga Iliria e tyre dhe, të fshihnin çdo gjurmë të preajrdhjes së tyre ilire në Ballkan.

«Shqipëria e Madhe» është «arma bërthamore» e Beogradit
për mbrojtjen e Serbisë së Madhe në Ballkan

Sa më sipër, ky është motivi dhe shkaku kryesor pse serbët, malazezët, bullgarët dhe grekët, as sot në fillimshekullin XXI, nuk i njohin shqiptarët si komb autokton dhe homogjen në shtëpinë e tyre, që quhet Shqipëria Etnike-Ilire (jo «Shqipëria e Madhe», produkt i sajuar nga politika kishtare dhe shtetërore e Serbisë së Madhe, që ka për qëllim mbrojtjen e ideologjisë së saj kolonialiste ndaj qenies dhe etnisë vendëse shqiptare), për shkak se gjeneza e prejardhjes së identitetit të tyre racor, etnik, territorial, gjuhësor, kulturor civilizues dhe shtetëror është burimore, e lindur, e formësuar, e zhvilluar dhe e afirmuar me shekuj nga paraardhësit e tyre ilirë në Ballkan, jo e «importuar» as e huazuar e as e ndikuar nga Siberia, Kaukazi, Ukraina, Rusia, ashtu sikurse ka provuar historia e orgjinës së identitetit të serbëve ardhacakë në Gadishullin Ballkanik, si fise avare aziatike, të sllavizuara po në Ballkan, qysh nga shekulli VII, siç shkruan historiani grek, cari bizantin Konstantin Porfirogjeneti (913-959).

Pra, si në sferën shkencore, politike, propagandistike, ashtu edhe në atë kishtare të Serbisë, shqiptarët dhe tokat e tyre etnike janë konsideruar dhe, fatkeqëisht edhe sot, në shekullin XXI, konsiderohen si «pronë e ligjshme dhe e paluajtshme» e Serbisë dhe e serbomëdhnjve kolonialistë. Kjo është «dhimbja gjenetike» e pashërueshme kronike e paranojës kolektive serbosllave, të cilët, edhe me çmim të humbjes së kokës së tyre, nuk pranojnë faktet dhe argumentet e provuara shkencore qindravjeçare se gjenealogjia e shqiptarëve dhe e territoreve të tyre etnike, është pronë natyrore dhe legjitime, e trashëguar nga stërgjyshërit dhe gjyshërit e tyre ilirë, e jo nga trakët dhe konglomerati sllavobizantin etj., pasardhës të të cilëve janë serbët dhe sllavët e tjerë Ballkanit.

Si në kuptimin doktrinar, ashtu edhe në atë praktik, kjo është esenca e konflitkit shekullor midis shqiptarëve autoktonë dhe serbsollavëve emigrantë-ardhacakë(«doshlakë») në Ballkan ngaqë shqiptarët janë me origjinë më të vjetër sesa sllavët e theksuar, e jo kurrfarë ideologjie as praktike e krijimit të ndonjë «Shqipërie të Madhe» në kurriz të territoreve serbosllave, ashtu siç po gënjenë me paturpësinë më të madhe politikanët, shtetarët, akademikët shkencëtarë, analistët, propaganda, diplomacia, masmediat dhe pritërinjtë e Kishës Ortodokse Serbe.

Me qindra herë e kam pohuar dhe, vazhdimisht do ta përsëris faktin se, termi «Shqipëri e Madhe» , është arma më e rrezikshme «bërthamore» , më e fuqishme dhe, më dobirurëse politiko-propagandistike, diplomatike, taktiko-strategjike dhe religjioze e kishës dhe e shtetit serb për ta mbrojtur teorikisht, praktikisht dhe ushtarakisht koncpetin ideologjik, kolonialist, hegjemonist dhe imperialist të Serbisë së Madhe (1844-2008). Në këtë sens, Beogradi e ka mbështetjen e plotë nga Moska, nga Podgorica, nga Shkupi, nga Sofja dhe nga Athina.

Për të shpëtuar nga një rrezik i tillë nga lansimi i «bombës bërthmamore» serbosllave me në krye Serbinë, atëherë, lind pyetja e arsyeshme dhe e pashmangshme: - Si duhet kuptuar dhe interpretuar përmbajtjen dhe parapavijën e kësaj teze të ndërruar me shekuj nga ana e qarqeve zyrtare politike, kishtare dhe shkencore të Serbisë, në llogari të shqiptarëve dhe të Shqipërisë Etnike? – Asesi ndryshe, veçëse si objektivë afatgjatë strategjike gjithëserbe, që është në funksion koherent dhe permanent jo vetëm të mbrojtjes me çdo kusht të kufijve ekzistues artificialë të Serbisë së Madhe, por edhe të rizgjerimit të saj, me theks të posaçëm të gllabërimit të territoreve të tjera të Shqipërisë Etnike. Thjesht, mbrojtja më e kapshme dhe «jusitifikimi legjitim dhe legal» i Serbisë së Madhe para bashkësisë ndërkombëtare, është teza manipuluese , mashtruese dhe dezinformuese «Shqipëria e Madhe», si dhe teza tjetër falsifikuese se «shqiptarët janë minoritet» në Kosovë dhe në «Maqedoni». Mirëpo, as shqiptarët, as Evropa, as Amerika e as bashkësia ndërkombëtare nuk duhet t'i pranojnë as në ëndërr tezat e tilla të pathemelta shkencërisht, sepse do të vetëviktimizohen para një gënjeshtre ordinere, e cila gjatë shkeujve të derisotëm (sidomos gjatë shekujve XIX dhe XX) ka gjenruar vetëm helm, gjak, viktima të panumërta, gjenocide, shkatërrim, shpërngulje masovike të shqiptarëve në Turqi etj.

Injoranca, primitivizmi, etnocentrizmi dhe gjenocidi serbosllav, në funksion të shpërfytyrimit të identitetit racor, etnik, territorial, gjuhësor, kulturor dhe qytetërues ilir të shqiptarëve në Ballkan

Si rrjedhim i mosnjohjes së zanafillës historike të konfliktit serbosllav – shqiptar në Ballkan, edhe Zlatko Tomiçiç «është vetëviktimizuar» nga tezat e ndërruara serbomëdha, përkatësisht sllavobizantine antishqiptare, ku në vned të së vërtetës ILIRE-SHQIPTARE, është shërbyerë me gënjeshtra, me urrejtje raciste, me provokime, me improvizime, me injorancën dhe me primitivizmin shekullor serbosllav, duke pretenduar që, me anë të një artikulli të dobët dhe të «zgjebosur» gazetaresk, «të hudhë poshtë» historinë e mirëfilltë të gjenezës ilire të shqiptarëve, të dokumentuar shkencërisht nga shkenca shqiptare, si dhe nga dhjetra e qindra shkencëtarë e tjerë të huaj, sidomos evropianë me famë botërore, njohës dhe lëvrues të shkëlqyerë të historisë së çështjes shqiptare në Ballkan.

Sado i disponuar, i shpërblyer dhe, i shtytur nga propaganda antishqiptare serbosllave me «vulë dyllore» të Beogradit dhe të Shkupit, të Sofjes dhe të Athinës, që ta blozojë dhe mjegullojë tezën e verifikuar shekullore iliro-shqiptare, artikullshkruesi Zlatko Tomiçiç në asnjë aspekt nuk ia ka arritur që ta konkretizojë «tezën personale» të tij raciste dhe antisemitiste se «shqiptarët nuk janë ilirë», sepse si hendikep i mosnjohjes së historisë së gjenezës shqiptare, ai fare nuk ka mundur as të hyjë në trajtimin e kësaj teme sa delikate, aq edhe serioze për të si diletant «par excellence» , ashtu edhe për ata që nuk kanë njohuri të mjaftueshme historike, arkeologjike, etnologjike, etnografike, antropologjike, kulturore, politike, juridike etj. të çështjes shqiptare në Ballkan.

Pavarësisht nga qëllimi, motivi dhe «misioni» propagandistik sfidues i Zlatko Tomiçiçit se «shqiptarët nuk janë ilirë», në këtë rast ai ka dështuar si agjitator dhe propagandues i «tezës shkencore» serbosllavëve, sepse në asnjë fjali të komentit të tij nuk e ka pasqyruar asnjë argument të vlefshëm shkencor, që do të kishte «provuar» tezën e tij serbomadhe dhe bullgaromadhe sllave anti-ilire-shqiptare.

Teza e theksuar anti-ilire-shqiptare e Zlatko Tomiçiçit është vetëm në favor të këtyre tezave shkencore që flasin për gjenezën burimore avare-aziatike-sllave të serbëve, përkatësisht të sllavëve ardhacakë «doshlakë» pushtues dhe kolonizatorë të Jugut të Ballkanit.

Në mënyrë që, Zlatko Tomiçiçi të bindet në falsifikatin e tij se «shqiptarët kurrë nuk kanë qenë ilirë», si dhe opinioni i gjerë publik i brendshëm dhe ai ndërkombëtar, ta ketë qartë se kush e ka rrënjën ANTI-ILIRE-ANTIVEROPIANE PERËNIMDORE, domethënë se, historikisht nuk kanë qenë kurrë me tarshëgimi të gjakut, të kuturës, të gjuhës, të traditës, të civilizimit dhe të territorit etnik ILIROEVROPIAN, por ( si fise barbare dhe shkretuese të historisë, të kulturës dhe të qytetërimit të lashtë të ILIRISË, përkatësisht të Perëndimit) nga Kaukazi dhe viset e tjera të Rusisë dhe nga Azia e largët kanë ardhur dhe, janë ngulitur në territoret etnike ilire Ballkan, po japim në anglisht, këto të dhëna të publikuara nga shkenca ndërkombëtare, se serbosllavët janë ANTITRUP I ILIRËVE DHE I ILIRISË, përkatësisht i EVROPËS PERËNDIMORE.

Serbosllavët kurrë nuk kanqë qenë ilirë, por asmimilues, vrasës , grabitçarë dhe pushtues të territoreve të tyre etnike në Ballkan.

Ja, kjo është gjeneza e vërtetë e «doshlakëve» , përkatësisht e nomadëve vandalë serbë në Ballkan:

«The original Serbs and Croats were Central Asian Sarmatian nomads who entered Europe with the Huns in the fourth century A.D. The Sarmatian Serbs settled in a land designated as White Serbia, in what is now Saxony and Western Poland. The Sarmatian Serbs, it is argued, intermarried with the indigenous Slavs of the region, adopted their language, and transferred their name to the Slavs. Byzantine sources report that some Serbs migrated southward in the seventh century A.D. and eventually settled in the lands that now make up southern Serbia, Montenegro, Bosnia, and Hercegovina. Rival chiefs, or zupani, vied to control the Serbs for five centuries after the migration. Zupan Vlastimir formed a Serbian principality under the Byzantines around 850, and the Serbs soon converted to Eastern-rite Christianity. The Serbs had two political centers in the eleventh century: Zeta, in the mountains of present-day Montenegro, and Raska, located in modern southwestern Serbia.

The Serbs were part of the Caucasian Race much like the Georgians, Mingrelians, Lezghians, Ingush, and spoke a language similar to these peoples.

The Serbs were mentioned by Plinius the Younger in the first century BC (69-75) as living on the Black Sea and the Sea of Azov as Serboi in his Geographica. In the 2nd century, Herodotus writes in his Persian Wars that Serbs (Serboi, Sirboi - Serboi, Sirboi) live behind the Caucasus, near the hinterland of the Black Sea. In the fourth century the Carpathians are mentioned as 'Serb mountains' by the Roman emperor Licinius.

In the Caucasus, the homeland of the Serbs, they left their traces around the river Volga (Araxes in Greek). In modern Georgian, that river is called "Rashki". This name was used by Balkan Serbs as a name for their first state and is found wherever the name Serb is found in clusters indicating settlements. It is often used to designate hydronyms and likely meant 'river' or 'water' in Old Serb.

The Serbs migrated in two directions from the Caucasus, northwest and northeast. Those who went northwest became overlords to the Slavs. There they established a mighty empire and became slavicized. Konstantine Porfirogenitus called this "White Serbia". Their descendants are known as Lusatian Serbs today and despite immense Germanization, there are still a few thousand left. These we will call 'White Serbs'.

The other branch moved northeast to the southern base of the Urals, settled there for a period of time and split into two. We will call them 'Volga Serbs'. One tribe moved west and eventually met up with the above mentioned White Serbs. The other moved east and went deep into Siberia and left its traces in the names of cities and towns along the coast of the Sea of Japan. They faded out with onslaught from the Mongols. These we will call 'Siberian Serbs'. It seems likely that Siberia was named after this Old Serb tribe.

It seems that the western branch of the Volga Serbs, upon their rendezvous with the White Serbs did not stay long. They must have found the White Serbs completely Slavicized by then (6th century). The descendants of these Slavicized white Serbs are today's Lusation Sorbs. This would explain why Lusatian Sorbs did not pick up the Caucasian words of the original Serb language while Balkan Serbs retained theirs. The western Volga branch of the Serbs must have left White Serbia immediately upon their own arrival, and according to Porfirogenitus, came to the Balkans (7th cent), invited by Heracleus, defeated the Avars and were given Macedonia to inhabit. There they took the already settled Slavs (who began arriving in the 5th and 6th cents) under their control and became Slavicized much as the White Serbs.
These Slavs who came before the Serbs had already assimilated the Illyrians, who were an Indo European people, i.e. Albanians ancestors in Balkans.» [[Burimi: //www.geocities.com/protoillyrian/serb.html)]].

Serbosllavët kurrë nuk kanqë qenë ilirë, por asmimilues, vrasës , grabitçarë dhe pushtues të territoreve të tyre etnike në Ballkan.

Pikërisht, të dhënat burimore, të mësipërme, të pasqyruara në anglisht, e përgënjeshtrojnë në mënyrë të dokumentuar dhe flagrante «tezën serbomadhe» të falsifikuar, të kopjuar dhe të publikuar në (Fokus.hr.21.09.2007) të autorit Zlatko Tomiçiç. Po ta kishte njohur paraprakisht gjenezën historike të serbëve, sllavëve të Jugut të Ballkanit, sigurisht se ai nuk do të kishte pasur fare arsye, as guxim, që të publikonte një koment dezinformues dhe diletant kundër historisë së lashtë të gjenealogjisë shqiptare-ilire.

Komenti i theksuar antishqiptar i Zlatko Tomiçiçit ka vetëm karakter propagandistik të politikës dhe diplomacisë ditore serbosllave të askit zyrtar Beograd-Shkup, me qëllim që të krijojë mjegull, nebulozë, fushatë dhe mobilizim të përgjithshëm serbomaqedon si në planin e brendshëm, ashtu dhe atë ndërkombëtar, që me çdo kusht të pengohet njohja e pavarësisë së Kosovës nga ana Amerikës dhe Bashkimit Evropian, si dhe të pezuullohet dhe të vihet në pikëpyetje çdo kërkesë dhe çdo iniciativë e ligjshme e politikës shqiptare në «Maqedoni» në mosnjohjen e së drejtës së vetëvendosjes së shqiptarëve si komb në truallin e tyre etnik që është pjesë e lashtë ilire-shqiptare.

Pa marrë parasysh faktin se, koenti i Zlatko Tomiçiçit është botuar në revistën kroate «Fokus» të Zagrebit, kjo nuk do të thotë se ai është ndonjë kroat i mirfilltë me prejardhje ilire-kroate, sepse po të ishte, ai nuk do kishte tentuar që t'i kritikonte shkencëtarët-bashkëkombësit e tij ,Milan Shuflajn dhe Aleksandar Stipçeviq, njohësit më të shquar në Ballkan dhe në Evropë të ilirologjisë. Së këndjemi edhe të çështjes ilire-shqiptare.

Sipas përmbajtjes së komentit të tij, Zlatko Tomiçiç mund të ketë qenë ndonjë «reporter i lirë» i kuzhinës kishtare-politike të «Pijemontit» sllav të Ballkanit, me «qëndrim të përkohshëm» në Zgareb, «i akredituar» nga Beogradi ose nga Shkupi, që të veprojë haptazi dhe fshehurazi në hapësirat e Shqipërisë Etnike, me qëllim që t'i «studiojë» tefteret arkivore, të falsifikuara të kishave dhe të manastireve «serbe» dhe të Akademisë së Shkencave dhe të Arteve të Serbisë (SANU), dy leva këto kryesore, të cilat, së bashku me historigrafinë dhe me politikën falsifikatore të Serbisë, qe me se dy shekuj e kanë kontaminuar dhe infektuar historinë jo vetëm të Ballkanit dhe të Evropës, por të mbarë botës, me rrenat dhe me falsifikimet e tyre «shkencore» dhe politiko-propagandistike, me gjenocidet e tyre kolonizatore se, kombi shqiptar në Ballkan «nuk është me prejardhje ilire», por «substrat thrako-bizantin sllav», i ardhur dikund nga Kuakazi i Rusisë kundër të së vërtetës shqiptare-ilire dhe interesave vitale të kombit shqiptar dhe të Shqipërisë, duke kërkuar në kishat dhe në manastiret «serbe» «origjinën sllavobizantine» të shqiptarëve?!

Mirëpo, siç theksuam më lart burimet në anglishte për gjenezën serbe, dokumentojnë qartazi se serbët janë ata, që e kanë origjinën e mirëfilltë nga Kaukazi dhe nga Siberia, e jo shqiptarët-stërnipërit dhe nipërit e iliriëve dhe të Ilirisë-Shqipërisë Etnike, të cilët janë popull më i lashtë indigjen në Ballkan. Në këtë kontekst, sikurse dje, ashtu edhe sot, edhe nesër, shqiptarët kurrë nuk do të pranojnë tezat falsfikusese dhe sofistikuese, se «janë me origjinë trako-sllave» në Ballkan, ashtu siç është shprehur në mënyrë diletante dhe plagiarizmi Zlatko Tomiçiç në komentin e tij, madje duke kaluar në skajshmëri dhe në absurd se, kinëse gegët dhe toskët nuk i përkasin të njëjtës origjinë ilire!?

I frymëzuar, i ndikuar dhe i dresuar nga të të «dhënat burimore» të autorëve serbomëdhenj dhe bullgaromëdhenj «maqedonë» Zlatko Tomiçiçi ka «nxjerrë përfundimin përgënjeshtrues» gazetaresk se, «shqiptarët nuk janë ilirë». Kjo qasje e tij «zhurnalsitike» dëshmon qaratazi se, ai është një diletant sui generis, i cili nuk e njeh as historinë e kroatëve ilirë, as historinë e shqiptarëve ilirë e as historinë antike të popojve të Ballkanit.

Parandaj, komenti i tij nuk duhet të merret në konsidertë, në kuptimin e ndonjë «novus-i shkncor» kur është fjala për mohimin e gjenezës iliro-shqiptare, sepse para së gjithash, qoftë ai, edhe si iniciativë e re e Zlatko Tomiçiçit, është i papërdorshëm dhe, nuk ka kurrfarë vlere, sepse është i vonshëm dhe i paargumentuar shkencërisht, sepse e vërteta shkencore është ndryshe: serbët, bullgarët dhe «maqedonët» janë fise vandale të konglomeratit sllavobizantrin, që kanë emigruar në trojet e buta dhe të civilizuara etnike iliro-shqiptare në Ballkan.

Shqiptarët janë ilirët më të vjetër në Ballkan

Teza se shqiptarët në Ballkan janë me prejardhje ilire, është shumë e vjetër, e cila është dokumentuar para qindra vjetësh si nga ana e shkencës shqiptare, ashtu edhe ajo nga evropiane ndërkombëtare. Këtë të vërtetë e dijnë si politika propagandistike, ashtu edhe shkenca falsifikatore serbomadhe dhe bullgaromadhe. Mirëpo, të gjitha luftërat pushtuese kolonizuese dhe gjenocidale që i kanë bërë kundër shqiptarëve dhe Shqipërisë Etnike, kanë qenë në funksion të tjetërsimit të trashëgimisë ilire .

Në këtë pikëvështrim, edhe qëndron problemi dhe mosmarrëveshja me helenistët grekë , me serbomëdhenjtë dhe me bullgarimëdhenjtë sllavë, të cilët me dhunë, me forcë dhe me gjenocid, të ndihmuara nga Rusia dhe nga fuqitë e mëdha të dikrushme të Evropës i kanë pushtuar dhe kolonizuar trojet indigjene iliro-shqiptare, siç janë : Ilirida, Anamorava, Kosova, «Novi Pazar» (Tregu i Ri) dhe Malësia e Madhe Mbishkodrës dhe Epiri.

Se sa Zlatko Tmiçiç «ka njohuri të mjaftueshme» për historinë e gjenezës ilire të shqiptarëve në Balkan, e dëshmojnë edhe dy citatet e cituara të akademikëve dhe shkencëtarëve të mirëfilltë kroatë, Milan Shuflaj dhe Aleksandër Stipçeviq, të cilët, duke u bazuar në burime të shumta shkencore evropiane dhe shqiptare, kanë mbështetur dhe jusitifikuar tezën aksiomatike se shqiptarët janë me prejardhje ilire.

Mirëpo, injoranti Zlatko Tomiçiç, i ndikuar dhe i frymëzuar nga serbofobia dhe bullgarofobia sllavobiznatine, « e ka përgënjeshtruar» tezën e theksuar shqiptaro-ilire të Milan Shuflait dhe të A. Stipçeviqit, duke pohuar të kundërtën, duke mos ditur se, si Milan Shuflaj, ashtu edhe Aleksandar Stipçeviqi tërë jetën e tyre ia kanë përkushtuar studimit shkencor të gjenezës shqiptare në Ballkan. Kjo,e dhe është arsyeja kryesore, që nuk e ndiej të nevojshme të radhitën edhe qindra e mijëra burime të tjera historike-shkencore nga autorë të tjerë shqiptarë dhe botërorë, të cilët , sikurse Milan Shuflai, Aleksandar Stipçeviq, e mbështesin tezën e mirëfilltë dhe objektive shkencore se shqiptarët janë pasardhës të drejtpërdrejtë të ilirëve.

Këtë armiqësi dhe konflikt shekullor të serbosllavëve kundër ilirive-shqiptarëve, të ilustruar edhe nga komenti i theksuar i Zllatko Tomiçiçit, e provojnë faktet historike se hordhitë serbosllave, të dyndura nga Rusia në Ballakanin Ilirik, i përkasin një race, një populli dhe një kuture tjetër hibride, të përzierë sllavo-bizantine, që nuk ka asnjë element ndërlidhurie të përbashkët me ilirët-shqiptarët autoktonë në Ballkan, përveç elementit armiqësor dhe kolonizues serbosllav në kurriz të iliriëve-shqiptarëve dhe të ILIRISË-SHQIPËRISË ETNIKE në Ballkan.

[Albo]

THE EAGLE HAS LANDED…

By James Wm. Pandeli

“The Albanian represents the living museum of the world’s culture.”
Muharrem Cerabregu, foremost Albanian historian

Allow this analysis of the name of the Babylon and Sumerian/Mesopotamian era (7000 B.C.) Supreme Mother-Earth Goddess ‘Ishtar’ by applying the Illyr-Albanian Language (oldest in Europe) and concepts as discovered by this writer based on the analysis of Hesiod’s ‘Genesis of the Gods’ (i.e. The Beginning of the World) in one of the 20th century’s greatest discoveries as presented in ‘Oh Albania, My Poor Albania’ (l980) as well as subsequent Essays by this writer. Because the descendants of other cultures have a disproportionate control here in the West over what is disseminated there is little reference to this discovery due to the self-interest that has long outweighed truth as well as the subsequent level of understandings. The Illyr-Albanians were the first pre-historic people to identify human spirituality through their understandings of the Mother-Earth concept. The Mother-Earth was the Mother of what later evolved into a Supreme God, the God of Abraham. That is !
the true chronology of the evolution of the Gods albeit recognizing that what was subsequently created in other cultures has had the staying power if not complete truth.

The Illyr-Albanian people refer to themselves as the ‘Eagle People’, ‘Shqiptar’, in the Illyr-Albanian Language. It is my contention that this ancient people had simultaneously identified themselves as ‘Eagle People’ and the worshippers of a Mother-Earth Goddess that they created and revered. They eventually were recognized as ‘enlightened’ as their many groups migrated to other parts of the known world in the pre-historic era. There may have been this correlation (i.e. mutual relation) between the ‘Eagle People’ and an identification of the Mother-Earth concept. This creation of the Mother-Earth and name ‘Ishtar’ had as a basis both the Illyr-Albanian word identification in the name of the Goddess and the early story of the ‘B eginning of the World’ by the Greek writer Hesiod (c.700 B.C.) as deciphered in ‘Oh Albania…’.

The name ‘Ishtar’ probably evolved as did the identity ‘Ishqiptarr’ the ‘Eagle People’ reflecting the mutual connection. In Illy-Albanian a more complete translation of ‘Ishtar’ may be ‘She (The Mother-Earth) was (‘ish’ = ‘she was’) the creation as the result of the ‘wind (Er) that had raked (Tarr) the loose soil (first stage of Ge, Gaia) until the foundation of the Earth (Ge) was formed. Hesiod referred to this event as Eros, Tartarr and Ge or Gaia in his tale of a ‘Beginning’ though the Illyr-Albanian interpretation was either not known or understood by the Greeks. Was this the original message of the existence of a Mother-Earth Goddess that had ‘enlightened the world? Were these identities, ‘Ishtar’ and ‘Ishqiptarr’, identifying the Goddess and the messengers? The syllable ‘qip’, in Illyr-Albanian represents the ‘beak’ of the Eagle. A more ‘advanced’ civilization may have accepted the identity ‘Ishtar’ to identify the Goddess but unaware of probable origins of!
the messengers. It might be kept in mind that while other ‘civilizations and people’ have come and gone, the Illyr-Albanians survived and remained over the thousands of years with a unique level of understandings, supported by an identity as preserved in the name they call themselves, the ‘Eagle People’, ‘SHQIPTAR’, the messengers of the Mother- Earth Goddess.

Every era has many truths and fragments that lend themselves to a reasoning process that exposes greater truths. Too much of what passes for ‘history’ is fraudulent, though human spirituality is not while the human capacity may be suspect. Hesiod’s work is one example of the fragment of a pre-historic puzzle. The name ‘Ishtar’ may be another fragment. The Eagle has landed though few have that awareness. “The Albanians represent the living museum of the world’s culture” and the doors have been opened.

[Darius]

“The Albanians represent the living museum of the world’s culture” and the doors have been opened.

Fjale mese e vertete. I vetmi problem eshte qe shqiptaret ende se kane kuptuar kete gje. Dhe kur e lexojne ju duket ekzagjerim dhe fillojne shpotisin ne vend qe te ulen dhe te mesojne e studjojne me shume historine e vendit te tyre.

[flora57]

Aq kane mesuar shqipot o darius nga " akademiket "tane.
Shaban Demirajn citon Bel Ami. Ska faj e shkreta.

[Kreksi]

Sa here e lexoj kete teme dhe sidomos kete postim buzeqesh. E lexoj perseri dhe perseri ve buzen ne gaz por kete rradhe me nje doze hidherimi. Sa pak dime per prejardhjen tone dhe sa keq ka zene rrenje perralla e prejardhjes aziatike te pellazgeve. Dhe sidomos mohimi i vazhdimesise tek iliret. Po nuk sqaruam njeri tjetrin mbi keto gjera, po nuk mesuan gjithe shqiptaret se cfare manipulimi dhe mashtrimi eshte kryer me historine e popullit shqiptar, nuk mund te pretendohet qe ta bejme kete gje me te huajt.

Ne jemi autokton dhe duhet te mbrohet teza ilire e jo te shembet, se, perndryshe do e pesojmi shum^keq nga armiqet...Akademia ka të drejtë dhe ne duhet t'iu besojmi studiuesve shqiptar e jo te huajve te cilet n futen kalin e Trojes mbrenda mureve.

Lexojeni me vemndje dhe gjykojeni vete, si ka mundêsi kjo, se te huajt na marrin per injoranta gati 95%....!

Më ka habitur për së tepërmi tek autori i Enigmes R.D se si ai shprehet ndaj popullit shqiptar; në një libër thotë se shqiptarët dhe shqiptaret... " nëntëdhjet e pes për qind prej tyre, nuk e dijnë se ç'do thotë
saktësishtë fjala; " u trashëgofshin " = dhe shton më tej përsëri të njëjten pytje ngacmuese..; ".. Ne do .kishim dashur të dinim nëse kjo përqindja e injorantëve rrth kuptimit të fjalës së sakët "u trashëgofshin" ka ndryshuar sot, në vitin 1960 dhe për sa perqind ? " ...tepër interesante më është dukur...ky nenqmim dhe nënvlersim për shqiptarët, apo ndoshat unë e kam kaqëkuptuar ?! Më intrigoi pa masë kjo faqe; Aty rreth perqindjës së injorantëve=të paditurve, auori francez e shkruan kështu në origjinal; "neuf fois sur dix ou plus tot nononte -cinq pour cent, des Albanais et des Albanaises ne savaint pas ce que signifiaient exactement; "u trashëgofshin "....Dhe mua si hulumtues i gjithanshëm më ra në sy kjo befasi e spjegueshme dhe e pa sqarueshme deri më sot... Si ka mundësi kjo që një autor francez i lindur e i rritur në Francë, të shprehet sipas rregullave drejtshkrimore belge ose zvicrane për të thënë " nëntëdhjet e pes për qindë " francezët thojnë " quatre-vingt pour cent"... mirëpo autori francez kalon kufirin gramatikor dhe shprehet sips rregullave të një shteti tjetër me një dialekt tjetër ? Si ka mundêsi kjo ? Te marrim shembull; Nja 30 viet pas vdekjes së Faik Konices ose te ndonjë autori nga Shqipëria, tê gjëndët një dorshkrim dhe tani kur e marrim në dor këtë dorshkrim, themi se është i Faik Konicës se ashtu ka thënë ai që e ka zbuluar i pari dorshkrimin mirëpo, duke e lexuar më vëmendje këtë dorshkrim, hasim tek një penges apo si tê themi, e pa pritur, në një faqe Faik Konica shprehet kështu tekstualishtë pa shifra por më fjalë; "katerdhet për qind" .....mënjëherë ne si lexues të thjeshtë të këtij dorshkrimi do e shtronim pytjen nga dyshimi; Si ka mundësi kjo që një autor nga Shqipêria të këtë shkruar këtë dorshkrim, të gaboje në këtë rast pa patur nevoj fare, kur ka mundur të shkruaj si të gjithë shqiptarët në Shqipëri që shprehen "dyzet e pes" e jo "katerdhet e pes" më një dialekt krejtë ndryshe, në dialektin e shqiptarëve që jetojnë në Kosovë ? Pra diku është problemi... si duket asnjêri nuk e keni lxuar me " syza ZMADHUESE këtë dorshkrim...prandaj duhet te kemi kujdes, mos têmashtrohemi nga te huajt !

[Kreksi]

Po nese do te kishim faktet, perse na duhen hipotezat?
Mungesa e fakteve ka sjelle nje lume hipotezash.
Faktet e sotme deshmojne vetem se Shqiptaret jane pasardhes te Ilireve,ndersa lidhjet me Ilireve dhe Pellazgeve jane akoma te ereta.

Teza pelazge na solli ne kete rrugë qorre ku do i ndjehen pasojat .. do e shohim.. Qe se çka thote D'Angeli i Enigmave si definicion per gjuhen shqipe; "Mos të harrojmi se duke u bazuar në të dhënat tjera, ne nuk do kerkonim nga shqiptarët e sotëm, që ka nevojë të reformohet, i cili për shkaqe të situatës gjeografike dhe shkaqet e rrëthanave tjera, është vonuar për sa i përketë civilizimit të sotëm, ti permbledhin të gjithë termat e të gjitha format që i flisnin popujt vjetër pellazgë dhe duke iu falemenderuar kontaktit të tyre më popuj të ndryshëm sot shqiptarët e kanë zhvilluar dhe perfekcionuar gjuhën e tyre gjatë mivjeçarve të kaluar përmes huazimeve të duhura e të pasururuara. "... e pa besueshme ! dhe themi et gjithe; po, e kemi lexuar Enigmen...