Kuriozitete Nga Shkenca Dhe Jeta

[DI_ANA]

Njerezit e lashte nuk pinin qumesht!

Shkencetaret angleze kane arritur ne perfundimin se ne kohet e lashta,banoret e Evropes nuk e kane perdorur qumeshtin e bagetive per tu ushqyer.Analizat e eshtrave te periudhes se neolitit flasin se ne ate periudhe te zhvillimit historik,njerezit nuk ishin ne gjendje te tretnin qumeshtin,sepse iu mungonte nje gen i posacem qe eshte shfaqur ne organizmin e tyre me vone,pergjate zhvillimit te shoqerise njerezore.
Tani kete gen e kane me shume se 90 % e popullates se Evropes.
Megjithate edhe sot ka njerez,te cilet qumeshti i demton.Kjo ndodh pikerisht sepse atyre u mungon geni qe prodhon fermentin lactase,pa te cilin perdorimi i qumeshit iu sjell njerezve shqetesime te medha,fryrje barku,spazma dhe diarre.

[DI_ANA]

Karakteri i njeriut lexohet ne syte e tij!

Shkencetaret suedeze pohojne se vetem nga forma dhe ngjyra e syve mund te percaktosh sakaq me c;njeri ke te besh.Ata kane perpunuar nje metode me anen e se ciles percaktohen disa nga cilesite e karakterit te njeriut,si fjala vjen,shpirtmiresia,mirebesimi,nervozizmi ose impulsiviteti.
Disa vecanti individuale te njeriut,pohojne shkencetaret,jane vendosur te ai gjenetikisht,prandaj ato pasqyrohen edhe ne sy.
Shkencetaret e eksperimentuan kete zbulim me ane te fotografimit te syve,ndersa vete te eksperimentuarve iu dhane disa pyetje qe kane te bejne me karakterin e tyre.
Doli se disa ishin vertet shpirtmire dhe te sjellshem,ndersa te tjeret,sikur dyshonin shkencetaret,ishin nervoze dhe impulsive.
Ata mendojne se ne formimin e karakterit te njeriut merr pjese aktive geni PAX6,i cili kontrollon dhe procesin e rritjes dhe zhvillimit te syve...
Grupi i shkencetareve te kryesuar nga doktori Xhorxh Feldman thote se "gjithcka eshte e shkruar ne sy,mjafton te dish te lexosh drejt.Ky zbulim thekson ai,ka per tu dhene nje ndihme te madhe organeve te drejtesise.Por, nenvizon,doktor Feldman,duhet shume kujdes sepse merret me mend se cdo te ndodhe sikur policia te filloje e ti arrestoje njerezit duke u nisur vetem ,nga shenjat qe "lexon" ne syte e tyre"...

[AVataj]

Moska përgatit eksportin e rezervave të saja gjigante hidrike

Uji vlen më shumë se nafta. Një rrjet kanalesh hidrike do të krijohet në shtetet e ish-Bashkimit Sovjetik
Jo vetëm që Rusia lundron në puse të mëdha gazi dhe nafte, të mjaftueshme për ta kthyer në një superfuqi energjetike, por në territorin e saj të stërmadh ka aq shumë ujë të ëmbël, saqë mund t’i heqë etjen dyfishit të popullsisë botërore: 120 mijë lumenj, 2.3 milionë liqene, moçale të mëdha sa Italia, Spanja dhe Franca së bashku. Burimet hidrike i kalojnë 97 mijë kilometra kub, nëse marrim parasysh ujërat e nëntokës dhe akujt. E kthyer në vlerë monetare, do të thotë të kesh rezerva hidrike, vlera e të cilave kalon që sot 800 miliardë dollarë në vit. Meqenëse uji do të jetë nafta e mijëvjeçarit të ri, ëndrrat e madhështisë të Kremlinit janë duke u bërë akoma më shumë ambicioze: kaq shumë pasuri dhe një perspektivë kaq e madhe rrisin influencën politike, veçanërisht në vendet që kufizohen në Azinë Qendrore, të pushtuar nga shkretëtira dhe nga thatësira.
Ka mjaftuar një raport i FAO-s, që është botuar të hënën, në të cilin flitet për alarmin e mungesës së ujit (“në 2050-ën gati dy miliardë persona mund të mbeten pa ujë të pijshëm”) dhe menjëherë rusët kanë bërë të ditur se do të jenë të gatshëm të veprojnë në tregun në lulëzim të “arit blu”, megjithëse preferojnë ta quajnë “ar transparent” (kështu shkruhej në gazetën “Novye Izvestia”). “Rusia ka shanse të mira, por duhen shfrytëzuar me inteligjencë. “Mund të zëmë një vend të mirë tek furnizuesit me ujë dhe tek eksportuesit e produkteve që kërkojnë konsum të madh uji, - shpjegoi Viktor Danilov-Daniljan, drejtor në Moskë i Institutit Kombëtar për Problemet Hidrike, - për shembull Afrika Qendrore dhe Lindja e Mesme importojnë një sasi kaq të madhe drithërash, saqë për ta prodhuar do të duhej uji i dy lumenjve të mëdhenj sa Nili”.
Numrat e nevojës së ujit janë shumë të larta. Për të përftuar një kile oriz duhen nga 2 deri në 5 mijë litra ujë. Mesatarisht, për të prodhuar ushqim duhen 3 mijë litra ujë për kokë në ditë.
Kur uji do të fillojë të shterojë, Rusia falë burimeve të saj të “pafundme” do të bëhet lideri i zinxhirit ushqimor. Do të jetë e mjaftueshme të përshtaten infrastrukturat, të ndërtohen ujësjellës drejtuar nga jugu, ashtu siç ndodh për hidrokarburet dhe të rrethohen të eturit e Euroazisë. Por nga e gjithë kjo, vendet satelitë të BS-së do të vuajnë dëme të rënda nëse nuk do të gjejnë një zgjidhje. Por zgjidhja quhet Nëna e Madhe Rusi. “Duhen zgjidhur që në fillim një sërë problemesh: si p.sh sasia e ujit që mund të transportohet pa krijuar dëme ambientale. Më pas mund të çojmë ujë, derisa t’ua heqim etjen të gjithëve”, thotë Anatolij Barkovskij, drejtor i Qendrës për Marrëdhëniet me Jashtë të Institutit të Eekonomisë të Akademisë Ruse të Shkencave.
Uji si mall, lumenj rublash ose dollarësh Biznesi i “arit blu” do të pasurojë edhe më shumë Rusinë, shkruajnë gazetat. Kontrolli i ujit është jetësor, sepse pa të jeta vdes. Pa të nuk prodhohet. Uji është një e mirë konsumi, dhe këtë e ka përcaktuar Organizata Botërore për Tregtinë, me të cilën Rusia është duke u bashkuar. Industria globale e ujit ka një fitim vjetor prej 400 miliardë dollarësh.

[AVataj]

Me elektroda mund të drejtohet fluturimi i pëllumbave

Të drejtosh në distancë fluturimin e pëllumbave, falë një mikroqarku të implantuar në trurin e shpendit
“Eksperimenti, - thotë agjencia kineze “Xinhua”, - është realizuar në Qendrën Kërkimore të Teknologjisë Robotike të Universitetit të Shkencës dhe Teknologjisë të Shandong.
Me një sërë mikroelektrodash të vendosura në trurin e shpendit, kërkuesit pohojnë se kanë kushtëzuar fluturimin e tyre, duke i urdhëruar që të fluturonin majtas ose djathtas, ose të ngrihen lart apo të ulen poshtë. Impiantet elektronike stimulojnë zona të ndryshme të trurit sipas sinjaleve të dërguara nga kompjuterët, duke e detyruar kështu kafshën që t’u përgjigjet komandave”, shpjegojnë kërkuesit.
“Është eksperimenti i parë në botë i këtij lloji tek pëllumbat, që ka prodhuar rezultate të kënaqshme”, ka komentuar Su Xuecheng, shefi i ekipit të shkencëtarëve. Studiuesi ndër të tjera ka theksuar se dëshiron të punojë në perfeksionimin e funksionimit të pajisjes, në mënyrë që të gjejë aplikime të mundshme në të ardhmen. Agjencia kineze kujton se në 2005-ën, një eksperiment i tillë u realizua me sukses tek minjtë.

[AVataj]

Russo-Baltique Impression, tani marke makine ruse

Ndoshta është edhe një markë thuajse 100-vjeçare, duke qenë se është themeluar në vitin 1907, ndoshta ka qenë edhe furnizuesi ekskluziv për Madhërinë e Tij, mbretin e Rusisë nga viti 1913 deri në vitin 1917, por duhet pranuar se ky emër nga shumë prej jush nuk është dëgjuar kurrë më parë. Për fat të mirë ky nuk është një provim mbi historinë e automjeteve...! Vetura ende të “gjalla” të këtij modeli ekzistojnë vetëm tri në botë.
Shqiponjën me dy koka të stemës së Russo-Baltique e risjell në jetë modeli “Impression”, që është shfaqur për herë të parë në pasarelën e Konkursit të Elegancës të Villa d’Este. E realizuar nga studioja gjermane “Greg”, në bazë udhëzimeve të marra nga Moska, kjo kupe merr idenë e saj nga të pavdekshmet “Bugatti” që ishin ëndrra e të gjithëve në vitet ’30. Në linjën e saj klasike dhe moderne mund të shihen linja si të “Type 57SC Atlantic” dhe të miteve të tjera me katër rrota të asaj periudhe, si kabina në formë pike uji dhe rrotat e pasme të mbuluara nga parafango. Edhe përmasat janë si të asaj kohe, me një gjatësi prej 5.183 mm, një gjerësi prej 1.847 dhe një hap (distanca midis rrotës së parme dhe asaj të pasme) prej 3.150. Ndërsa lartësia është 1.433 mm.
Pjesa e parme është shumë e gjatë dhe përkulet lehtë, karakterizohet nga një motiv i madh me formë V-je. Grila e radiatorit është e gjatë dhe e ngushtë, thuajse e shtypur midis dy të çarave anësore për marrjen e ajrit mbi të cilat zgjaten fenerët me formë trekëndore. Pjesa anësore ka një pamje të rëndë dhe të fortë. Nga xhami i parmë, shumë i përkulur, niset një hark thuajse i përkryer, që përfundon edhe ai në një formë V-je të ngushtë, duke kaluar përmes çatisë panoramike dhe xhamit të vogël të pasmë.
Shumë i veçantë është edhe marmita, i rrethuar nga parakolpi i pasmë. Nën kofanon e “Impression” gjenden plot 555 kuaj, ato të çliruar nga motori V12 biturbo, të cilit i është përshtatur edhe një kamio automatike me gjashtë marshe. Amortizatorët janë pneumatike, me lartësi të ndryshueshme nga toka dhe ruajnë lëvizjet e rrotave prej 22”.
Kabina është shumë origjinale, duke filluar nga dyert e mëdha që hapen në anë të kundërt dhe që duhet të lejojnë një hyrje më të rehatshme dy vendeve të pasme. Kabina mban një stil neoklasik dhe brenda është e veshur nga një panel druri. I njëjti material është përdorur edhe për të realizuar rrethin e timonit, rrezet horizontale e të cilit janë të realizuara me shifra metali të kromuar.
Momentalisht “Impression” është thjesht një prototip, por që mund të ecë edhe tek Russo-Baltique, dhe janë të gatshëm për t’i dhënë jetë prodhimit në një seri të vogël prej rreth 15 ekzemplarësh. Duke folur për një realizim krejtësisht artizanal të veturës, që lejon mundësi të pafundme personalizmi, kohët e dorëzimit mendohet të jenë tepër të gjata, nga 12 deri në 18 muaj pas kërkesës, ndërsa çmimi sillet rreth 50 milionë rublash, diçka më pak se një milion e gjysmë euro.



“Mercedes-Benz”, traditë e respektuar me Klasin G
Prej thuajse tridhjetë vitesh në majë të preferencave, pa ndryshuar shumë nga ideja origjinale, veterania e shtëpisë së Shtutgradit rinovohet edhe një herë, por pa rënë në sy. E propozuar me tre motorë, do të jetë në shitje në prill
Nëse shihni fotografitë e pjesës së jashtme, duhet sikur nuk ka ndryshuar praktikisht asgjë. Kjo është thuajse e vërtetë. Gjithsesi, nuk bëhet fjalë për një shaka apo për një lajm të pavërtetë të botuar për të parë se sa e mbështesin filozofinë e “Mercedes”-it dhe sa jo. Thjesht të rejat e modelit të ri për këtë vit të “Mercedes-Benz Klasi G” fshihen mirë, thuajse të gjitha të përqendruara brenda kabinës. I vetmi modifikim i jashtëm i përket riorganizimit të stopave, që kishin kaluar paksa nga moda. Ky ndryshim për një pjesë të madhe të admiruesve të “Mercedes”-it ishte një modifikim që duhej kryer.
Nga njëra anë, për “Mercedes”-in të kishte vepruar ndryshe duke krijuar një model të ri për Klasin G, nuk do të kishte pasur kuptim (Klasi G nuk duhet ngatërruar me Klasin GL, një model krejtësisht i ndryshëm). Klasi G është besnik i pamjes së tij prej kubi, si një fuoristradë e fortë dhe esenciale. Të ndryshohej stili pas 28 vitesh, do të kishte qenë një herezi e vërtetë, pasi të apasionuarit e këtij modeli pëlqejnë pikërisht prerjen e tij tepër klasike. Madje, ky model cilësohet si e vetme “Mercedes”, e vetmja që ia vlen të quhet e tillë në modelet e shtëpisë së “Yllit treshë”.
Modelet e 2007-ës kanë si kartëvizitë në timon multifunksional me katër rreze, për të cilën fanatikët e këtij modeli mund ta konsiderojnë si një stil shumë modern. Pas tij gjendet një panel i veçantë instrumentesh me katër tregues analogjikë rrethorë dhe një platformë e azhurnuar me komanda të ndryshme për impiantin e klimës. Në zonën e pasagjerit shfaqet një prizë tjetër elektrike 12V.
Ky model do të dalë në treg me tre motorë: G 320 CDI me naftë, G 500 dhe G 55 AMG me benzinë, me fuqi që fillojnë nga 224, për G 320 CDI, deri në 500 për G 55 AMG. Gjëja e përbashkët midis modeleve me motorë të ndryshëm është tërheqja integrale (4x4) me tre të bllokueshëm dhe reduktorë. Për G 500-ën dhe G 55 AMG është si standard “Comand Aps”, që integron navigatorin, radion me CD dhe telefon celular. Të reja të tjera ka edhe tek lista e opsioneve, ndër të cilat dallohen telekamera e pasme për ndihmë në parkim dhe disa tapiceri lëkure të veçanta.

[AVataj]

Nga Lindbergh tek “Ulërima”, krimet e shekullit

Gjatë 1900-ës ka pasur ngjarje krimi që jo vetëm kanë tronditur opinionin publik botëror, por kanë qëndruar të fiksuara në memorien kolektive. Revista amerikane “Time”, pas një sondazhi të detajuar tek studiuesit e historisë dhe kriminologët, ka përcaktuar se cilët janë 25 krimet më të rëndësishëm të njëqind viteve të fundit.
Amerika dhe Evropa
Pjesa më e madhe e këtyre krimeve janë kryer në Amerikë, por nuk mungojnë edhe vrasje dhe vjedhje të famshme të kryera në Evropë. Ndër krimet e para të kujtuara në revistën amerikane është grabitja, në shkurtin e vitit 1932, e djalit të aviatorit Charles Lindbergh, vetëm 20 muajsh. Amerika për afro dy muaj e gjysmë u interesua tek lajmet që i përkisnin kërkimit të lodhshëm të Charles-it të vogël. Trupi i djalit u gjend në muajin maj i pajetë dhe i copëtuar pranë shtëpisë së pilotit të famshëm në të gjithë botën në vitet e fundit, falë filmit të Martin Scorsese-s, “The aviator”. U zbulua se ishte vrarë pasi e kishin grabitur.
Muzeu i Louvre-s
Një nga krimet e tjera të përmendura ndër të parët është edhe vjedhja e Xhokondës, që u krye më datë 20 gusht të vitit 1911. Vjedhja habiti të gjithë Francën, madje u mbyllën edhe kufijtë e vendit. Disa poetë “largpamës” si Apollinaire, u arrestuan, ndërsa për grabitjen një ndër të dyshuarit ishte edhe piktori i famshëm spanjoll, Pablo Picasso. Vetëm më vonë, në Itali u arrestua Vincenzo Perugia, i cili ishte hajduti i pikturës së famshme dhe që kishte ndërmend ta shiste në Itali, sepse sipas Perugia-s, pronari i ligjshëm i kësaj vepre ishte shteti italian. Më datë 4 janar të vitit 1914, Italia ia ktheu kuadrin muzeut të Louvre-s, ndërsa për vjedhjen e tij “patriotike”, Perugia u dënua me pak vite burg në Itali.
Njeriu majmun dhe skandali i Hollivudit
Më pas vjen historia e “Piltdown man”, fosilet e gjetura nga një paleontolog fillestar, Charles Dawson, i cili kujtonte se i përkisnin një njeriu që kishte jetuar në Angli rreth 370 000 vite më parë, që shpejt u emërtua si kufoma e njeriut majmun. Mbi këtë fosil u bënë shumë studime dhe doktoratura, mbetjet e ekspozuan tek “British Museum”, si “kufoma e njeriut të parë anglez”. Vetëm në vitin 1953 u zbulua se këto kocka i përkisnin një orangutangu që kishte jetuar vetëm pak vite më parë dhe termi “Piltdown” u bë sinonim i “false” dhe ky krim mund të cilësohet si një “vrasje nga dija”. Një krim tjetër i vendosur në këtë listë është edhe ai që ka mbetur në memorien kolektive me emrin e “skandali i Fatty Arbuckle”. Në vitin 1921, aktorja Virginia Rappe u sëmur në mes të një feste të organizuar nga regjisori Roscoe “Fatty” Arbuckle në San Francisco. Mjeku që e vizitoi dha diagnozën e një përzierjeje midis alkoolit dhe drogës. Tri ditë më vonë gruaja vdiq dhe shtypi ndërtoi një skandal mbi jetën e shthurur të Hollivudit. Arbuckle u akuzua për vrasje dhe për tentativë për përdhunim dhe pas tre procesesh të gjatë, Arbuckle u shpall i pafajshëm, por karriera e tij u shkatërrua.
Krime dhe fatalitete
Nga të apasionuarit e krimit kujtohet vrasja në vitin 1947 e Elizabesh Short, e njohur edhe me emrin “The Black Dahlia”, vjedhja e godinës së Brink në Boston më datë 17 janar 1950 dhe ajo e 8 gushtit të 1963 të trenit Glasgow-Londër, në të cilin u vodhën brenda 15 minutash 7 milionë sterlina, histori e njohur me emrin “The Great Train Robbery” dhe vrasja e gangsterit Johnny Stompanato, i dashuri i aktores Lana Turner, i vrarë nga vajza e kësaj të fundit, Cheryl, për vetëmbrojtje. Nuk mungojnë as historitë e vrasësve serialë, si ajo e Richard Franklin Spek, i dënuar me më shumë se një dënim të përjetshëm për vrasjen e tetë ndihmësinfermiereve, dhe ajo e Charles Manson me bandën e tij kriminale “The Family”, që vrau edhe bashkëshorten e Roman Polanski-t, Sharon Tate, shtatzënë në muajin e tetë në “Cielo Drive”, një lagje e pasur e Los Angeles-it.
Grabitje dhe vrasës serialë
Por krimet nuk mbarojnë këtu. Nuk mund të mungonte grabitja e trashëgimtares së famshme Patty Hearst, mbesa e pasanikut William Randolph Hearst, e cila dy muaj pasi u grabit nga “Symbionese Liberation Army”, në shkurtin e vitit 1974, mori pjesë në një vjedhje në bankë së bashku me dy nga grabitësit e saj. Ndër vrasësit serialë të klasifikimit janë të përmendur edhe David Berkowitz, i njohur me emrin Son of Sam, i cili terrorizoi New York-un në vitet 1976 dhe 1977; John Wayne Gacy, i dënuar në Amerikë për 33 vrasje dhe i njohur si “vrasësi që vishej si palaço”; Ted Bundy, qytetar i Floridës, një njeri me fytyrën e një djali të mirë, por që pas krahëve të tij kishte më shumë se 100 vrasje; Jeffrey Dahmer, i njohur me emrin “Kanibali i Milwaukee-t”, i cili vrau 17 persona dhe i famshmi Unabomber, emri i vërtetë i të cilit ishte Ted Kaczynski, i cili para se të kapej, në vitin 1996, vrau 3 persona dhe plagosi 22 të tjerë. Tek vrasjet e famshme nuk mund të mungonte ajo e Nicole Brown, bashkëshortja e lojtarit të famshëm të futbollit amerikan O.J.Simpson, dhe të dashnorit të saj, Ron Goldman, më pas vrasja e një vajze shumë të bukur, JonBenet Ramsey, e njohur si “Barbie e ëndrrave amerikane”, e vrarë në vitin 1996 dhe vrasja në Miami e stilistit italian, Gianni Versace, nga ana e Andrew Cunanan.
Skandale dhe vjedhje arti
Ndër skandalet financiare kujtohet nga shumë kolapsi i “Barink Bank”, që në vitin 1995 falimentoi pas 233 vitesh aktivitet, ndërsa ndër krimet kundër të miturve kujtohet historia e Mary Kay Letourneau, mësuese që u dashurua dhe mbeti shtatzënë nga nxënësi i saj 12-vjeçar Vili Fualaau. Përveç asaj të Mona Liza-s, “Time” kujton në 25 cigaret më të tmerrshme të historisë edhe dy vjedhje të tjera veprash arti: atë të kryer në Boston në vitin 1990 në ish-shtëpinë e Isabella Stewart Gardner, që u shndërrua në muze, ku u vodhën vepra arti për një vlerë totale që i kalonte 300 milionë dollarët amerikanë dhe ai i Oslo-s, ku ndër të tjera u vodh edhe piktura e famshme “Ulërima” e Munch. Dy krimet e fundit të famshëm të 1900-ës janë masakra e Columbine, ku dy djem vranë në shkollën e tyre 12 shokë dhe një mësuese, duke plagosur 24 të tjerë dhe nëna vrasëse, Andrea Yates, një grua e deprimuar, që në Amerikë vrau pesë fëmijët e saj, duke i mbytur në vaskë.


Lista e 25 krimeve më të famshme të 1900-ës
1. Lindbergh Kidnapping
2. Mona Lisa
3. Ape-Man
4. Fatty Arbuckle
5. The Black Dahlia
6. The Brinks Job
7. Lana Turner
8. The Great Train Robbery
9. Richard Speck
10. Tate Murders
11. Patty Hearst
12. Son of Sam
13. John Ëayne Gacy
14. Ted Bundy
15. Art Heist
16. Jeffrey Dahmer
17. O.J. Simpson
18. Barings Bank
19. Unabomber
20. JonBenet Ramsey
21. Vrasja e Versace-s
22. Mary Kay Letourneau
23. Columbine
24. Andrea Yates
25. “Ulërima”

[AVataj]

Një “vrimë” në fund të Oqeanit

Është nisur këto ditë anija e James Cook për të studiuar dhe për të ndërtuar një hartë në mënyrë tredimensionale anomalinë gjeologjike që ndodhet midis Capo Verde dhe Karaibeve
Nuk ka asnjë mënyrë për ta përsëritur në mënyrë reale “Udhëtimin në qendër të Tokës” ashtu siç e imagjinonte Zhyl Vern. Nuk ekzistojnë kanale apo rrugë vullkanike që nga sipërfaqja e tokës të na çojnë brenda mbulesës së saj dhe aq më pak në qendër. Për fat të keq edhe me mjetet më të sofistikuara të gërmimit nuk mund të kalohet thellësia prej 15 kilometrash: temperatura dhe presioni në atë pikë janë aq të larta saqë momentalisht nuk ka asnjë material që të jetë në gjendje t’i durojë. Dhe 15 kilometra, përveç 6350 që na ndajnë nga zemra e planetit, janë me të vërtetë hiçgjë për të kuptuar se ç’ka në thellësi. Ja përse, deri më sot, gjeologëve nuk i mbetej gjë tjetër veçse ta studionin brendësinë e Tokës vetëm në mënyrë indirekte, pra përmes valëve sizmike. Shpejtësia e tyre, në fakt, tregon përbërjen kimike dhe fizike të asaj që kemi nën këmbët tona.
Një zbulim i vonë dhe krejtësisht i papritur mund t’i japë një ndihmë kërkuesve shkencorë për të hedhur një sy brenda planetit. Gjeologë të Cardiff University, në Britaninë e Madhe, kanë vënë në pah se një pjesë e Oqeanit Atlantik e madhe disa mijëra kilometra katror nuk është e veshur me koren që mbulon sipërfaqen e Tokës. Është sikur një ekskavator gjigant të kishte gërryer atë pjesë duke sjellë në dritë mantelin e Tokës, një fenomen që momentalisht është unik në planetin tonë.
Korja oqeanike është shumë më ndryshe nga ajo që formon kontinentet. Kjo e fundit, në fakt, ka një trashësi prej rreth 35-40 kilometra, që arrin deri në 70 nën vargmalet dhe është e përbërë nga lloje të ndryshëm shkëmbinjsh, ndërsa korja oqeanike, ka një trashësi prej 8-10 kilometrash. Për këtë arsye pjesa më e madhe e gërmimeve shkencore që kanë si qëllim arritjen e kores më të thellë kryhen në detë. Por, përveç shumë pak rasteve, nuk është arritur kurrë që të merren kampione mbulese pikërisht për shkak të vështirësive të mëdha në gërmim. Shpjegon Chris MacLeod i School of Earth and Ocean and Planetary Sciences: “Kur vëzhgohet në atë pikë të Oqeanit Atlantik duket sikur ka një plagë të hapur në sipërfaqen e Tokës. O përse në atë pikë të Oqeanit Atlantik nuk ka kore? Nuk ka pasur ndonjëherë apo dikur ka qenë dhe diçka e ka hequr? Pyetje që tani kërkojnë një përgjigje”.
Mundësia që ofron ajo pikë e humbur në oqean është kaq e rëndësishme saqë para disa ditësh MacLeod, me skuadrën e tij të gjeofizikanëve detarë, është nisur me anijen oqeanografike James Cook drejt zonës që ndodhet midis Capo Verde dhe Karaibeve. Në ditët e ardhshme do të fillojë eksplorimi i fundit të detit. MacLeod shpjegon: “Qëllimi ynë i parë do të jetë ai q të krijojmë një hartë tredimensionale të fundit të detit – që në atë pikë gjendet në rreth 3.000 m thellësi – duke përdorur një solar të veçantë. Më pas do të gërmojmë shkëmbinjtë me një robot që do të veprojë i mbështetur në tabanin e detit. Në këtë mënyrë mund të marrim material që ndryshe nuk do ta kishim patur kurrë mundësinë ta vëzhgonim nga afër”.
Por çfarë lloj shkëmbinjsh mund të nxirren? Nëse me të vërtetë në atë pjesë të oqeanit ndodhet mbulesa, shkëmbinjtë më të mundshëm për tu gjetur atje janë disa shkëmbinj të përbërë kryesisht nga dy minerale të njohur si olivina dhe piroseni. Bëhet fjalë për shkëmbinj që nuk njihen nga shumica, por gjeologëve do t’i hapin një rrugë të papritur drejt një udhëtimi në qendër të Tokës. Ditë pas dite ekspedita do të shkruaj një ditar që mund të lexohet tek faqja e internetit: http://www.noc.soton.ac.uk/gg/classr...007/index.html.
Ideja i ka ardhur një programuesi irlandez lojërash, David Perry, deri tani janë 20mijë personat e regjistruar. Më të mirit do t’i jepen të drejtat e fitimit mbi këtë lojë
100mijë vetë për të krijuar një lojë
Njëzetenjëmijë, ky është numri i personave që momentalisht janë të përfshirë në realizimin “një” videoloje shumë shumë të veçantë që synon, për herë të parë në botë, të vë së bashku një ekip prej njëqindmijë “krijuesish”. Të gjithë të rekrutuar falë një faqeje ueb që pranon këdo, edhe ato që nuk janë ekspertë në këtë fushë. Projekti quhet Top Secret, sepse gjithçka që e rrethon për momentin është e mbuluar nga sekreti maksimal. Edhe kur regjistroheni duhet pasur durim të paktën një javë para se të merrni një përgjigje.
Kjo është koha e nevojshme që David Perry, programues i shkëlqyer dhe ideua i këtij projekti, dhe bashkëpunëtorët e tij të pranojnë kërkesën. Kundër çdo parashikimi, kërkesat për regjistrim për Mmo (Massively Multiplayer online role playing game) kanë bllokuar faqen e internetit sepse si karrem nuk është vetëm mundësia që të merrni pjesë në realizimin e një videoloje që do të komercializohet, por edhe ajo që të merrni një çmim të veçantë: më i miri do të marrë të drejtat e një pjese të mirë të fitimeve. Për të tjerët, jo të gjithë natyrisht, Perry premton bashkëpunime të ardhshme me shtëpitë më të mëdha prodhuese.
Dhe nuk bëhet fjalë për një premtim të rremë sepse ky programues gjenial irlandez dyzet vjeçar ka punuar me pjesën më të madhe të shtëpive prodhuese për lojëra dhe për industri të vërteta të spektaklit si Disney dhe Warner Bros., duke ideuar aventura dixhitale që kanë shitur miliona kopje në të gjithë botën. Si Earthworm Jim apo Alladin i shkëputur nga filmi i animuar, The Terminator, duke bashkëpunuar me vëllezërit Wachowski për të transferuar pixel-at dhe levat e kontrollit në kapitullin e fundit të trilogjisë Matrix.
Një aventurë në botën e programeve të argëtimit e filluar kur Dave ishte vetëm 15vjeç dhe nga kolegji metodist i Belfastit dërgoi tek një revistë e specializuar për lojëra një videolojë të krijuar prej tij. E cila u botua menjëherë duke e bërë që të fitonte një çek prej 450 sterlinash të cilat djaloshi pati disa vështirësi për t’i marrë sepse, duke parë moshën e tij, nuk kishte ende një llogari në bankë. Bashkëpunimi do të vazhdojë dhe Dave do të hy dalë nga dalë në botën e programimit të lojërave duke u transferuar në SHBA, duke themeluar një shtëpi të tijën (Shiny Entertainment që kohet e fundit ju shit Atari-t për pesëdhjetë milionë dollarë) duke eksperimentuar gjithmonë zgjidhje të reja si Top Secret.
Projekt i crowd sourcing – kodi burim i të cilit do të krijohet nga shumë persona – që është duke e vazhduar së bashku me një hartë open source në stilin tipik të Wikipedia-s mbi gjithçka që i përket botës së videolojërave, një farë vademekumi gjigant në ndërtimin e të cilit mund të marrin pjesë të gjithë. Dobishmëria do të jetë për kryesisht për njohje por edhe praktike sepse Perry ka ndër mend ta shndërrojë në një directory të vërtetë për ata që kërkojnë punë, ata që e ofrojnë, ata që dëshirojnë të bëjnë të njohura idetë e tyre e kështu me radhë. Duke përfshirë gjithmonë e më shumë të apasionuar, sepse të luash është diçka profesionistësh.

[AVataj]

Tani me "Microsoft" rrugën ta tregon edhe celulari

“Microsoft” ka ilustruar një teknologji, në gjendje t’u dërgojë celularëve hartën e zonës, duke i njohur ndërtesat nga fotokamera
U hap dje “TechFest 2007”, javë e evenimentit të përvitshëm të organizuar nga “Microsoft”, në të cilën prezantohen të rejat më interesante për të ardhmen e elektronikës së konsumit. Inaugurimi që është zhvilluar dje, ka pasur si protagonist Rick Rashid, zëvendëspresidenti i “Microsoft Research”, dedikuar kërkimit dhe zhvillimit të ndërmarrjes së Redmond-it. Gjatë kësaj konference, të shumta kanë qenë idetë për të ardhmen e kërkimit teknologjik, me qëllim që të tërhiqnin sa më shumë kureshtarë për programet e prezantuara në këto ditë. Në këtë eveniment kanë marrë pjesë 750 kërkues, që vinin nga sektorë të ndryshëm, të cilët prezantonin më shumë se 40 ide dhe projekte.
Më thuaj ku jam
Ndër të rejat më interesante që u prezantuan në këtë eveniment, ishte edhe një program dedikuar telefonave celularë. Kur gjendesh në një qytet për herë të parë, nuk është aq e rrallë të gabosh rrugë apo të humbësh, dhe programi i prezantuar dje mund të bëhet miku më i mirë i njerëzve që udhëtojnë shpesh, si për punë, ashtu edhe për pasion. Mjafton të fotografosh me celular një pallat apo një monument, dhe t’ia dërgosh imazhet menjëherë shërbimit. Në shumë pak lëvizje të thjeshta mund të përftohet një hartë e zonës për të gjetur rrugën e duhur. Aktualisht, ky program është ende në fazën e tij të testimit, por prezantimi ka ngjallur shumë aprovime. Problemi i vërtetë është krijimi i një baze të dhënash aq të mëdha, saqë të mbajë të gjitha informacionet lokale dhe imazhet e çdo cepi të qyteteve të ndryshme.
Vështrim drejt të ardhmes
Ndër teknologjitë e tjera të lindura në shtëpinë “Microsoft”, duhet sinjalizuar një prototip sekretarie telefonike, i pajisur me një ekran që i lejon përdoruesit që të zgjedhë vetë mesazhet që do të dëgjojë. Projekti “World-wide telescope” ka si qëllim që të çojë tek monitorët personalë miliona imazhe nga hapësira në cilësi të larta, që vijnë nga arkivat e NASA-s. Gjatë ceremonisë së hapjes është deklaruar edhe zëvendësimi i shefit të laboratorit të kërkimeve: Dan Ling, drejtues i hershëm i “Microsoft”-it, pas 15 vitesh në këtë sektor, ia lë vendin e tij Henrique Malvar.

[AVataj]

Hëna ka shumë pluhur

Një ndër problemet e misioneve të para hënore ka qenë ekspozimi i tepërt i astronautëve në pluhurin hënor
Duket sikur është një problem jo shumë me rëndësi, një bezdi për alergjikët dhe për ata që merren me pastrimet shtëpiake. Por pluhuri ndodhet edhe në Hënë dhe është një armik i frikshëm i astronautëve. Është problematike dhe, mbi të gjitha, qëndron për një kohë të gjatë në mushkri, duke krijuar kushtet për dëme serioze në shëndet. Kështu, para se të kthehemi të vizitojmë edhe një herë satelitin natyral të Tokës, duhen bërë pastrime, dhe me këtë është duke u marrë NASA, siç tregon për “New Scientist” Kriss Kennedy, i “Johnson Space Center”, qendra që mbështet eksplorimet hapësinore me studime për banueshmërinë dhe arkitekturën për zhvendosjet njerëzore jashtë Tokës.
Problem i zgjidhshëm
Astronautë të ndryshëm të kthyer nga misionet “Apollo”, që para disa vitesh e çuan njeriun në Hënë, më pas kanë vuajtur nga problemet e frymëmarrjes, por në atë kohë nuk ishin përgatitur për t’i bërë ballë pluhurit të Hënës. Mungonin edhe dhomat e ekuilibrit, hapësirat e izoluara midis pjesës së jashtme dhe asaj të brendshme të anijes kozmike. Studiuesit janë të sigurt, se problemi tani nuk është i pakalueshëm dhe kanë filluar të bëhen kërkime për zgjidhjet që duken tepër të thjeshta.
Një ndër zgjidhjet është pikërisht ajo e dhomave të ekuilibrit, ku astronautët mund të zhvishen nga tutat për pjesën e jashtme, pa marrë me vete pjesëza pluhuri në ambientet ku janë të pambrojtur prej tyre. Ndër të tjera, kjo kabinë duhet të jetë e pajisur mirë: në pjesën e jashtme të saj duhet të ketë grila metali për të tërhequr tokën hënore, që mund të krahasohen me ngjitëset e atleteve. Brenda dushe me ajër me presion, që i largojnë nga trupi copëzat e pluhurit. Dhe, ndër të tjera, bombola me ajër me presion, që ndihmojnë të mbahen të pastra tastierat e kompjuterëve, mund të ndihmojnë edhe në pastrimin e veshjeve hapësinore.
Shkopinj magnetikë
Por këto sisteme nuk janë të mjaftueshëm për të eliminuar copëzat më të vogla që provokojnë pjesën më të madhe të dëmeve në shëndet. Pluhuri hënor është aq i tmerrshëm, sepse molekulat e tij të polarizuara veprojnë me forcë fizike të quajtur “Van der Waals”, që e bën më të ngjitshme dhe kompakte. Por inxhinierët e hapësirës mendojnë ta shfrytëzojnë në avantazhin e tyre këtë veti të saj fizike: filtrat e ajrit mund të magnetizohen për të tërhequr pluhurin, ashtu si tutat e astronautëve mund të pajisen me shifra magnetike me të njëjtin funksion, që t’i shoqërojnë në shëtitjet e tyre hapësinore.
Zgjidhje të tjera?
Një teknikë tjetër mund të shfrytëzojë dioksidin e karbonit. Një metodë e përdorur edhe për të mbajtur pastër nga substancat ndotëse edhe teleskopët dhe makinat fotokopjuese: sprucime CO2-shi të lëngshëm. Gjithsesi, transporti i tij mund të jetë shumë i shtrenjtë. Më thjesht është të marrësh metodën e atyre që kanë kafshë shtëpiake dhe janë vazhdimisht duke pastruar qimet e kafshës së tij. Të jesh i pajisur me furça ngjitëse, mund të ruajë jo vetëm divanin e shtëpisë, por edhe mushkëritë e atyre që udhëtojnë në hapësirë.

[Darius]

Rusia eshte vendi i pare ne bote sipas matjeve te vitin 1997 ndersa sipas te njejtes matje Kanada eshte vendi i dyte ne bote. Matja per Kanadane i perket vitit 1985 dhe nuk eshte e sakte. Sidoqofte Rusia mbetet vendi me sasine me te madhe te ujit te pijshem ne bote. Shikoni skemen e meposhtme.