Kuriozitete Nga Shkenca Dhe Jeta

[Darius]

Kapet peshku me i madh ne bote i ujerave te embla

Peshkataret kane kapur nje pesh mace apo sic e quajme ne ndryshe Mustak, ne lumin Mekong ne pjesen Tailandeze. Peshku qe ka dimensione gjigande peshon 292 kg dhe eshte njera nga speciet qe mbrohet nga National Geographic Society pasi eshte drejt zhdukjes.
Ka patur dhe raste te tjera kur jane kapur peshq te kesaj familjeje dhe me dimensione te medhaja por ky eshte rasti i pare i kesaj peshe dhe madhesie. Shkenctaret po perpiqen te kuptojne arsyen pse fauna nenujore e lumit Mekong paraqitet ne dimensione me te medha se ne pjeset e tjera t botes.

[Darius]

Galaktika Jone Mund Te Kete Shume Planete Te Ngjashme Me Token

Shkenctaret amerikane jane te bindur se planete te ngjashme me Token, te mbuluar nga oqeane te thelle mund te permbajne jete ne me shume se 1/3 e tyre.
Keto sisteme diellore kane gaze gjigande te njohur si "Jupitere te Nxehte" te cilet orbitojne jashtezakonisht afer diellit te tyre perkates, madje me afer sesa Merkuri orbiton Diellin.

Shkentaret e Universitetit te Colorados u shprehen se ka shume planete te mbuluar nga uji i oqeaneve te ngjashem me Planetin tone.
Rezultati u arrit mbas simulimit kompjuterik per lloje te ndryshme te sistemeve diellore. Gazet gjigande mund te ndihmojne planetet e gurte.

Por kjo sdo te thote se jeta aty eshte e ngjashme me tonen. Ajo mund te jete e formave te ndryshme dhe nga me te cuditshmet pasi ka hapa te shumte te evolucionit qe mund te kete ndjekur rruge teresisht te ndryshme nga ai ne Token tone.
Me shume se 40 % e 200 planeteve te njohur qe orbitojne diejt e tyre, jane Jupitere te Nxehte.

[Darius]

Nuk kam informacion me shume tani per tani. Ishte lajm qe u postua ne CNN po me siguri me vone do kete materiale me te hollesishme.

[Darius]

Zbulohet Shkrimi Me I Vjeter Ne Boten E Re


Nje pllake guri e zbuluar ne Meksise, mijera vjet e vjeter dhe qe permban mbishkrime te nje lloji te panjohur deri me sot mund te jete teksti me i vjeter i zbuluar ndonjehere ne Boten e Re.
Ky zbulim jep shpresa per zbulime te ardheshme ne lidhje me shkrimet e lashta te cilet japin hollesi per Olmeket te cilet ka mundesi qe te jene hartuesit e ketij mbishkrimi dhe vete civilizimit te tyre i cili ne shume pikepamje ka qene pikenisja e shoqerive komplekse te me voneshme Mesoamerikane si ajo e Majave dhe e Aztekeve.


Sipas datimin me radiokarbon pllakat e gurit rezultuan te ishin 3100 vjecare, pra te pakten 400 vjet me te vjetra se koha qe mendohej se shkrimi te ishte shfaqur ne Amerike.

[babybell]

Hej Darius a me lejon te tregoj edhe une diçka?

Amerikanes 26 vjeçare Claudia Mitchell i eshte impiantuar nje krah bionik.
Kjo do te thote qe ajo mund te kontrolloje krahun " e ri" me ane te mendimit duke qene ky kontrollohet nga disa nerva jane ri-orientuar drejt muskujve te gjoksit, dhe nga kjo zone me ane elektrodash nisen sinjale qe i pergjigjen impulseve te trurit.keshtu ajo mund te ndjeje doren e saj, nxehtesine ose nje shtrengim dore.

nuk eshte kjo e mrekullueshme per te gjithe ata qe gjenden te gjymtuar dhe krejtesisht te varur nga dikush tjeter per te bere gjestet me bazike te jetes se perditshme? (Infon e gjeta ne yahoo)

[Darius]

Lajmi ishte dhe tek Washington Post ku ishte postuar dhe nje foto nga nje pozicion tjeter. Lajmi konsiderohet si nje arritje gjigande ne fushen e bionikes e cila do jete nje nga faktoret kryesore qe do reahibilitoje njerez te cilet kane humbur gjymtyre per arsye te ndryshme. Ja ku eshte foto:

[Lokjaa]

Carolyn Weaver
12-02-2006



Rezultatet eksperimentale të arritura në laboratorin Kombëtar të Brukhejvënit në Nju Jork u cilësuan si ngjarja kryesore e fizikës për vitin 2005 nga Instituti Amerikan i Fizikës. Eksperimentet kanë të bëjnë me një superreaktor i cili imiton në miniaturë big bengun, shpërthimin e madh që çoi në krijimin e gjithësisë. Mirëpo rreziqet që mund të sjellin eksperimente të tilla vazhdojnë t’i shqetësojnë disa vëzhgues, megjithëse fizikanët mezi presin të inaugurojnë vitin tjetër në Evropë reaktorin më të madh bërthamor të botës.

I parë nga lart, reaktori i cili ndodhet në Laboratorin Kombëtar të Brukhejvënit në Nju Jork, i ngjan një hipodromi. Dhe në fakt ai është një farë hipodromi: Janë dy tuba drite në një tunel të rrumbullakët rreth 4 kilometra të gjatë, ku bërthamat e arit përshpejtohen duke arritur pothuajse shpejtësinë e dritës dhe pastaj përplasen me njëra-tjetrën në pikat ku takohen gjatë rrugës. Nga energjia kinetike e këtyre përplasjeve, për një çast të shkurtër krijohet lëndë e re: një dush kuarkesh dhe gluonesh – pjesëzat më të vogla të njohura nga njeriu – në temperaturën 7 trilion gradë – më e larta sot për sot në univers.

Peter Stainberg është fizikan në Brukhejvën. "Teoria e Ajnshtajnit na ka mësuar një shekull më parë se energjia kthehet në masë dhe anasjelltas. Në thelb, ne po shndërrojmë energjinë kinetike, energjinë e lëvizjes së këtyre bërthamave, në një numër të madh pjesëzash."

Të katër detektorët që mbulojnë pikat e përplasjes janë makina gjigante me dhoma të llogaritjes së kohës, ku regjistrohen përplasjet dhe ajo që ndodh pas tyre. Rezultatet e fundit bënë bujë vitin e kaluar, kur shkencëtarët e Brukhejvënit njoftuan se plazma prej klarkesh dhe gluonesh nuk ishte gaz, siç pritej, por një lëng mjaft viskoz. "Shumë njerëz besojnë se vetë universi, i cili u krijua disa mikrosekonda pas big bengut, ishte në thelb një plazmë e madhe e përbërë nga klarke dhe gluone. Duke mësuar rreth vetive të këtij materiali në laboratorin e Brukshejvënit, ne po arrijmë të krijojmë ndoshta një ide se çfarë pamje kishte gjithësia menjëherë pas big bengut," thotë zoti Steinberg.

Këtu punojnë shkencëtarë nga më shumë se 10 vende dhe puna që bëhet nuk është aspak sekret. Por, a ka rreziqe rikrijimi i atyre kushteve që nuk kanë ekzistuar që nga fillimi i kohës? Përpara inaugurimit të gjeneratorit në vitin 2000, një numër fizikanësh me emër thanë se eksperimente të tilla mund të krijojnë një reaksion zinxhir, ku disa kuarke të cilëve u mungon një elektron, i kthejnë edhe atomet rreth tyre në lëndë me sjellje të çuditëshme.

Gjykatësi federal dhe njëkohësisht shkrimtari Riçard Pozner, flet për këtë skenar në librin e tij Katastrofë: Rreziku dhe Përgjigja. "Në një fraksion të sekondës, kjo lëndë e çuditëshme do të zgjerohej duke e kthyer krejt tokën në lëndë të tillë. Për shkak të dëndësisë së saj të madhe, toka në formën e saj të re do ta kishte diametrin vetëm 100 metra dhe do të shpërthente."

Në përgjigje të këtyre shqetësimeve, laboratori i kërkoi një komisioni prej katër fizikanësh të njohur të vlerësonte rrezikun. Ata arritën në përfundimin se mundësia për një aksident të tillë është jo më tepër se 1 në 50 milion dhe madje është e pamundur nga pikpamja fizike. Ata po ashtu hodhën poshtë mundësinë e aksidenteve të tjera kozmike.

Por disa vëzhgues megjithatë nuk janë dakord me mendimin se eksperimentet që po bëhen ja vlejnë të rrezikohet edhe pse nuk ka gjasa që ato të përfundojnë me aksident. "Këto studime kanë për bazë një interes shkencor tepër abstrakt dhe nuk duken si investim i mirë. Atëhere përse duhet që të marrim mbi vete rrezikun, sado i vogël qoftë ai?," thotë shkrimtari Pozner.

"Nëse e shohim nga kjo pikëpamje, nëse pyesim veten: a ja vlen t’i bëjmë sfidë planetit për të mësuar diçka që në të ardhmen mund të jetë e dobishme për njerëzimin, atëhere ndoshta do të thoshim jo. Por realiteti është se askush nuk e beson, askush nuk e ndjen në vetvete se kjo që po bëjmë është e rrezikoshme," thotë zoti Stainberg.

Në fakt, thotë Peter Stainberg, nga rezultatet e deritanishme me gjeneratorin e Brukhejvënit del se çdo rrezik i mundshëm është më i vogël se sa ka qenë menduar më parë. "Sa më shumë mësojmë, aq më pak shqetësohen ekspertët, prandaj edhe njerëzit e tjerë duhet të shqetësohen më pak. Nëse ekspertët fillojnë e shqetësohen atëhere mund të ketë vend për preokupime. Mirëpo ekspertët ndjehen çdo vit e më të sigurt sepse ne po mësojmë gjithnjë e më shumë. Në fakt vetëm ata që nuk janë ekspertë po i nxisin këto lloj diskutimesh."

Megjithatë, zoti Pozner dhe kritikë të tjerë thonë se për të vendosur rreth eksperimenteve të tillë duhet krijuar një komision ku të marrin pjesë shkencëtarë dhe njerëz të tjerë sidomos tani që vitin e ardhshëm, Organizata Evropiane për Studimet Bërthamore, ose CERN-i, në Gjenevë, do të verë në punë një gjenerator 30 herë më të fuqishëm se sa ai në Brukhejvën dhe që pritet të na japë pamjen më interesante deri më sot të natyrës së materies. //ad//

Link: http://www.voanews.com/albanian/arch...02-12-voa7.cfm

[Lokjaa]

Evropianet jan shumar nga 7 Gra
Të gjithë europianët kanë rrjedhur prej vetëm shtatë grave të cilat kanë ardhur në Europë në periudha të ndryshme kohe brenda 45 000 vjetëve të fundit duke formuar shtatë fise të ndryshme.

Kështu tregon profesori i gjenetikës njerëzore në Universitetin e Oxford-it Bryen Sykes. Ai arriti në këtë përfundim duke studiuar DNA-në mitokondriale e cila nga e ëma u kalon fëmijëve.

Pasi hulumtoi 6000 ekzemplarë ai arriti në përfundimin se ato u përkisnin shtatë grupeve të veçanta të cilat kanë rrjedhur prej shtatë grave.

Ai i quan ato "Shtatë vajzat e Evës" dhe u ka dhënë emrat Ursula, Xenia, Tara, Helena, Katrine, Valda dhe Jasmine. Emra që kanë prejardhje Galike, Skandinavike dhe Persiane.
Emërtimi i tyre është bërë në mënyrë që t´i bëjë sa më njerëzore kodet DNA të cilat sipas traditës emërtohen me germa alfabeti. Kështu p.sh. grupit me gërmën T ai i ka dhënë emrin Tara.

Zbulimi i tij përforcon teorinë që njerëzit e sotëm e kanë prejardhjen në Afrikë.

Profesor Sykes gjeti gjithashtu se të shtatë gratë kanë lidhje të forta me njërin prej tre fiseve afrikane.

Ai ka themeluar tani një ndërmarrje që mund të gjurmojë prejardhjen e kujtdo që është i interesuar të dijë se cilit prej këtyre shtatë grupeve i përket për një shumë prej £120 (stërlinash).

-------------------------------------------------------

Njerzit kan qen ne rrezik te zhdukurit....Rezultatet e një studimi të ri tregojnë se njerëzit modernë, mund të ishin shuar kollaj para rreth 70 000 vjetësh. Në atë kohë jetonin vetëm 2600 njerëz, në të njëtën hapësirë jetese të cilën sot e popullojnë plot 6 miliardë vetë. Por këta njerëz të paktë lindën fëmijë të cilët u bënë stërgjyshërit e njerëzimit të sotëm.

Në këtë përfundim arritën studiuesit amerikanë të Universitetit të Stanford'it në Palo-Alto të Kalifornisë dhe Akademia Ruse e Shkencës duke studiuar masën e trashëgimisë të 52 grupe popujsh nga e tërë bota. Ata hetuan pjesë të DNA-së duke kërkuar për shenja karakteristike me anë të së cilave mund të llogaritej mbrash prejardhja.

Në masën e trashëgimisë së njerëzve nga e gjithë bota ka kaq pak ndryshime saqë të gjitha gjenet duhet të kenë rrjedhur nga një pellg tepër i vogël gjenesh.

Studiuesit mund të vërtetonin, me studimin e tyre, edhe se Homo sapiens e la më të vërtetë vendlindjen e tij Afrikën para rreth 70 000 vjetësh.
Një studim i mëparshëm mbi kromozomin Y të 1 000 burrave nga 21 grupe të ndryshme popujsh kishte treguar se shtegëtimi nga Afrika kishte nisur përpara 66 000 vjetësh.

-------------------------------------------------------------

Evropianet kan prejardhe prej Azis....Para 40 000 vjetësh një popull gjuetarësh u shpërngul nga Azia në Europën Perëndimore. 15 000 vjet më vonë erdhi nga Lindja e Mesme në Europën Lindore një popull tjetër i Epokës së Gurit.
80 përqind e europianëve të sotëm kanë trashëguar kromozomet Y nga këta popuj.

Kromozomet Y trashëgohen nga i ati tek i biri.
20 përqindshi që mbetet rrjedh prej valëve të mëvonshme të tokëpunuesve që u shpërngulën nga Lindja e Mesme para rreth 9000 vjetësh.



Hartë shpërnguljesh të popullsive për në Europë

Këto ishin përfundimet e një studimi mbi kodin gjenetik të 1007 burrave europianë.
Duke e lidhur studimin gjenetik me atë arkeologjik arrihet në përfundimin se popullata e gjuetarëve të ardhur nga Azia mund të ketë krijuar para 35 000 vjetësh atë që njihet si kultura Aurignace. Ajo shpaloset në artin e shpellave në Francën e jugut, Italinë e veriut dhe veriun e Spanjës.
Ato që erdhën nga Lindja e Mesme para 25 000 vjetësh mund të jenë themeluesit e kulturës Gravette, e cila e ka marrë emrin nga një vendbanim francez. Por kjo kulturë mendohet të ketë qenë e shpërndarë, në territoret e Austrisë së sotme, Çekisë dhe Ballkanit të Veriut. Nga kjo kulturë e epokës së gurit dallohen veçanërisht pikturat e Afroditës.

[Darius]

Lokjaaa nga kater shkrimet qe kishe hapur, tre te fundit i perkisnin pak a shume te njejtes teme dhe i bashkova duke i ndare vetem me viza te shkeputura. Per me shume njeri prej tyre eshte konsumuar me pare ne kete nenforum dhe sebashku me dy te tjeret nuk i perkasin kesaj teme por temes per evolucionin. Megjithate spo i leviz qe ketej. Dua thjesht te te them qe kjo kryeteme eshte per te rejat nga shkenca dhe jeta. Ndersa shkrimet e hapura trajtojne elementa te teorise se evolucionit e cila mbetet thjesht teori dhe per me teper, shume e kontestuar ne dhjetevjecarin e fundit. Ju lutem konsultoni me pare temat e hapura ne kete nenforum qe mos kalohet ne perseritje.



Nje unaze e re perreth Saturinit

Anija Cassini filloi gjysmen e dyte te misionit te saj ne studimin e Saturnit duke gjetur nje unaze te re dhe te zbehte perreth planetit. Unaza (e percaktuar nga nje pikez ne foton e meposhtme) ndodhet ne orbiten e dy henave, Janus dhe Epimetheus. Unaza e re ishte e dukshme ne momentin qe dielli ndriconte planetin nga mbrapa.
Misioni i Casisinit eshte nje projekt ne bashkepunim midis NASA-s, Agjensise Hapsinore Europiane dhe Agjensise Hapsinore Italiane.

[Darius]

Ekrani me i holle ne bote


Yu Chen dhe koleget e tij ne E-Ink Corporation ne Cambridge, Massachusetts shpallen zbulimin e nje materiali super te holle, vetem sa tre fije floku bashke. Mund te perkulet dhe mbeshtillet pa i shkaktuar asnje dem.
Duke perdorur shkarkesa elektronike ky material mund te perdoret si ekran elektronik per tekste si ato te gazetave. "Boja" e bardhe ose e zeze qe perdoret eshte nje numer prej miliona kapsula mikroskopike te nje pigmeni me ngarkese sensitive. Nje ngarkese negative shkakton levizjen e pjesezave te bardha drej siperfaqes ndersa nje ngarkese pozitive aktivizon ato te zeza duke krijuar keshtu nje fushe te bardhe dhe germa te zeza.

Ja si duket ekrani ne foton e meposhtme.