Religjioni i Jezu Krishtit apo i Shën Palit?

[Gon!]

Apo nuk po ke guxim te japesh njeren alternative nga keto te dyja? "PO" ose "JO"!?

[Gogi]

Ti a po ndegjon a jo? Apo se ke lexu ate shkrim fare?

[Gon!]

nuk jam ka i iki pyetjes tende. Mirepo kjo eshte nje teme ne vete, te votimet sondazhet.

Qe mos me i perserit shume fjal, aty toni ka dhene nje pergjigje.

A je i knaqur?

Ti a po ndegjon a jo? Apo se ke lexu ate shkrim fare?

Tani e lexova, te kerkoj falje per kete

Me fal o Gogi, por une jam nje anetar i ri ne kete forum , te them te drejten futem shume rralle dhe nuk i di rregullat e ketij forumi, nuk di si ta kerkoj dhe ku ta gjej pergjigjen e atij Tony-t . Une "TY" te pash tek po vezhgoje kete teme dhe "TY" tu drejtova me pyetje.

Neyse, mundesh edhe te mos pergjigjesh fare, nuk ka problem.

Shendet
Gon!

[Pa_doreza2]

Analizoj ato data qe ti bera BOLD, do ta kuptosh se pas Krishtit dhe para ketyre datave ka ndodhe DEVIJIMI DHE NDRYSHIMI I BIBLES!

Po sille nje date te caktuar kure eshte ndryshuar, dhe sille origjinaline, nese t'i thua se ka ndryshuar ?

Po si eshte e mundure se edhe vete Arabet e kane pranuar se Bibla nuk ka ndryshuar
sepse eshte e perkthimi ne shume gjuhe

Po te kishte ndryshuar Bibla, ç'ka do te kishte ndodhe me Kuranin !!

[Gogi]

Tani e lexova, te kerkoj falje per kete

Me fal o Gogi, por une jam nje anetar i ri ne kete forum , te them te drejten futem shume rralle dhe nuk i di rregullat e ketij forumi, nuk di si ta kerkoj dhe ku ta gjej pergjigjen e atij Tony-t . Une "TY" te pash tek po vezhgoje kete teme dhe "TY" tu drejtova me pyetje.

Neyse, mundesh edhe te mos pergjigjesh fare, nuk ka problem.

Shendet
Gon!

Me posht:

http://www.forumishqiptar.com/showthread.php?t=131876

[toni77_toni]

Pali eshte nje nder KORUPTUESIT E BIBLES!

Kurse cdogje ne Bibel qe perputhet me Kuranin eshte e verteta, e cdogje ne Bibel qe e kundershton Kuranin eshte e koruptuara. Kurani eshte peshoja se cka ne Bibel eshte e sakte e cka eshte e koruptuar.

1. Kurani thote se Bibla eshte e koruptuar.


@Toni: Po, po, vetem ofendime dhe fjale te kota.

Ç’ka rreth ngjashmerisë së Bibles dhe Kuranit?

Shumë herë, në vende, grupe dhe takime të ndryshme kemi degjuar duke thënë se; Bibla dhe Kurani kan ngjashmeri në mes veti!

Vërtetë, nëse lexohet Kurani nga nji njeri që nuk e njef mirë Biblen, sigurisht ka shumë mundësi hutimesh, mirpor, për të krishterët qe njohin mire Biblen, kur marrin të lexojnë Kuranin për historitë biblike, kuptojnë se ka pak ngjashmëri (në emra apo vende) por rrezullton krejtë e kunderta.

Nuk është e vertetë fare se kan ngjashmeri shkrimet kuranore me ato biblike. Në kët artikull dua të argumentoj se historitë kuranore përfshijnë shtrembërime, amendamente, dhe disa shtime të çuditshme të historive të njohura që ne dimë dhe kemi mësuar në Bibel. Per ato qe I them në këtë artikull, secili mund të lexoj me kujdes dhe të mësoj mbi këtë realitet.

Dikush mund edhe të pytë se nga erdhën pra këto histori, nëse s’kanë ardhur nga shkrimet e mëhershme?

Mirpor, sot, për fat të mirë ne kemi literaturë të shumtë të apokrife të hebrenjëve (pjesë të shumta nga Talmudi), datuar që nga shekulli i dytë, PAS K., me të cilat mund t’i krahasojmë shumë prej këtyre historive. Nëse lexojmë me kujdes ne gjejmë ngjashmëri të çuditshme midis fabulave dhe tregimeve të njerëzve, dhe historive që rinumërohen në Kuran. (shiko materialet e Talmudit të marra nga Feinburg 1993:1162-1163).

Në vijim mund të lexojmë se si një numër i I madh I traditave të hebrenjëve u pranuan pa qëllim nga redaktuesit e mëvonshëm, dhe u bënë pjesë në shkrimet e shenjta të islamit nga shekulli i tetë deri në shekullin e nëntë, ata e shtuan këtë pjesë të literaturës materialeve të Kuranit.
Këto ligje dhe tradita hebrenje ishin krijuar për t’ju përshtatur ligjeve të Moisiut (Torah) me ndryshimin e kohëve. Ato gjithashtu përfshinin interpretimet dhe diskutimet e ligjeve (të Halakhah dhe Haggadah etj.) shumë hebrenjëve nuk i konsiderojnë shkrimet e Talmudit autoritare, por ata i lexojnë ato pa pasur interes për dritën që ato shkaktojnë për kohët në të cilën u shkruan.


Një krahasim - Shembulli Abeli dhe Kaini.

Shkrimet islamike:

Kurani-sura 5:31

“Atëherë Allahu dërgoi një korb, i cili gërmoi tokën për t’i treguar atij sesi të fshihte trupin e vëllait të tij. ‘I mjeri unë!’ tha ai; ‘nuk isha as në gjendje si ky korb, që të fshihja trupin e vëllait tim? Atëherë ai u mbush plot me dëshpërim.”


Krahaso shkrimet islamike; Kurani-sura 5:31 me Shkrimet-traditat hebrenje jasht biblike

Lexo me kujdes:
Targumi i Jonatanit-ben-Uziah

“Adami dhe Eva ishin ulur ishin ulur pranë kufomës, duke vajtuar pa ditur se çfarë të bënin, sepse ata nuk kishin njohuri rreth varrosjes. Një korb erdhi aty, mori trupin e vdekur të shokut të tij, dhe duke gërmuar në tokë, e varrosi para syve të tyre. Adami tha, ‘’le të ndjekim shembullin e korbit’’, ‘ kështu mori trupin e Abelit dhe e varrosi.”

Siq lexuam pra, nëse krahasojmë këto dy shkrime kuptojmë se; të dyja historitë janë në mënyrë misterioze të ngjashme. Ne mund të përmbledhim që ishte prej kësaj që Muhamedi, ose ndonjë përpilues tjetër mori këtë histori. Prej kësaj gjejmë që një përrallë hebreje, një legjendë, një mit është e përsëritur si një fakt historik në Kuran.

Kjo histori qe gjendet në sura 5;30-32, fillon pothuajse ashtu siç është përmendur në Bibël me Kainin që vret vëllanë e tij Abelin (megjithëse Kurani nuk permden me emra). Qysh në ajetin 31, pasi Kaini e therr Abelin, historia ndryshon dhe nuk vazhdon më sipas Biblës. Nga mund të ketë ardhur ky tregim i Kuranit? Është ky një shënim historik që ka qenë i panjohur për shkruesit e Biblës?

Në të vërtetë, burimi për këtë pjesë u skicua shumë kohë pasi Besëlidhja e Vjetër u kanonizua, dhe pasi Besëlidhja e Re u shkrua. Në fakt ka tri burime prej të cilave ky tregim mund të jetë marrë:

Targumi i Jonathan-ben-Uzziah;
Targumi i Jeruzalemit, dhe;
libri i quajtur Pirke-Rabbi Eleazar (Shrrosh 1988:144).

Të tre këto dokumente janë shkrime hebreje nga Talmudi, të cilat ishin tradita gojore midis viteve 150-299 PAS K. Këto histori janë komente mbi ligjet e Biblës, dhe dihen që nuk përmbajnë asgjë më shumë se sa legjenda dhe përralla hebrenjsh. Ndërsa lexojmë këtë histori të veçantë nga Kurani ne gjejmë një krahasim paralel të qëlluar me tri burime talmudike, kuptojmë se këto u bënë pjesë në shkrimet e shenjta të islamit!


Në vijim mund të lexojmë mbi; Shembulli Abrahami:

Shkrimet islamike:

El Enbija Suretu 21; 51-71
Ne i dhamë Ibrahimit herët të mbarën, sepse Ne kemi njohur mirë atë (ia dhamë të mbarën se e meritoi). Kur ai babai dhe popullit të vet u: “ç’janë këto statuja që i adhuroni?” Ata thanë: “I gjetëm të parët tanë, që po i adhuronin”.
Ai u tha: “Edhe të parët tuaj e edhe ju qartë ishit të humbur!”
Ata thanë: “Me gjithë mend e ke apo mos po tallesh!”
Atëherë ai tha: “Jo, por Zoti juaj është Zoti i qiejve e i tokës, ështëai që i krijoi ato, ndërsa unë jam dëshmues për këtë!”
Pasha All-llahun, posa të largoheni ju, unë kam për t’ia bërë atë që duhet statujave tuaja! Dhe i bëri ato copë-copë, përveç një më të madhes që e kishin ata më shpresë se atij do t’i drejtohen (për të kuptuar se kush i theu). (Kur u kthyen ii panë) Ata thanë: “Kush e bëri këtë me zotat tanë? Ai na qenka kriminel!” (pastaj) hanë: “Kemi dëgjuar për një djalosh që i përqeshte ato, të cilit i thonin Ibrahim”. Ata thanë: “Silleni atë këtu në sy të njerëzve që ta shohin (e ta dënijmë)”.
I thanë: “A e bëre ti këtë me zotat tanë, o Ibrahim?”
Ai tha: “Jo, por atë, e bëri i madhi i tytre, ju pyetni ata nëse janë që flasin?”
Ata u ndalën e u menduan me veten, e dikush tha: “Vërtet, ju jeni ata të gabuarit (pse adhuroi gjëra të këto)”.
Mirëpo, pastaj e shoshitën këtë gjë në kokat e tyre (u kthyen nga bindja në koëfortësi) dhe thanë: “Po ti e ke ditur se këta nuk flasin!”
Ai tha: “A po adhuroni pra në vend të All-llahut asish që nuk u sjellin kurrfarë dobie as dëmi?” Medet për ju dhe për ata që i adhuroni, pos All-llahut, po a nuk po kuptoni?” Atëherë ata thanë: “Digjeni atë (Ibrahimin) dhe ndihmoni zotat tuaj, nëse doni t’u ndihmoni!” Po Ne i thamë: “O zjarr, bëhu i ftohtë dhe shpëtim për Ibrahimin!” Ata deshën t’i bëjnë atij (Ibrahimit) kurth, po Ne ata i bëmë më të dështuarit.
E Ne shpëtuam atë e edhe Lutin në atë tokën që e kemi bekuar për njerëz.

Shkrimet e krishtera:
Tareu mori të birin, Abramin, dhe Lotin, birin e Aranit, të birit të vet edhe Sarajën, renë e vet, gruan e Abramit, të birit të vet dhe i nxori nga Uri i Kaldenjve për të shkuar në dheun e Kanaanit. Arritën në Harran dhe aty ngulën. (Zan 11; 31)

I tha edhe: “Unë jam Zoti që të nxora nga Uri i Kaldesë për ta dhënë këtë tokë pronë”. (Zan 15; 7)

Siç lexua, pra në surën 21:51-71, ne gjejmë historinë e Abrahamit. Sipas Kuranit Abrahami konfrontohet me njerëzit e tij dhe atin e tij përshkak të shumë idhujve të cilët ata i adhuronin. Pas një argumentimi midis Abrahamit dhe njerëzve, ata largohen dhe Abrahami i thyen idhujt e vegjël, duke i lënë ata më të mëdhenjtë të paprekur. Kur njerëzit shikojnë këtë ata e thërrasin Abrahamin dhe e pyesin nëse ai është përgjegjës për këtë, i cili përgjigjet që ishin idhujt e mëdhenj që e bënë shkatërrimin. Ai i sfidon ata të pyesin idhujt e mëdhenj për ta gjetur, për të cilët ata përgjigjen: “Ti e di shumë mirë që këta (idhujt) nuk flasin!”(ajeti 65). Ai i jep një kundërpërgjigje tallëse, dhe ata e hedhin atë në zjarr. Por në ajetin 69 Allahu e urdhëron zjarrin që të jetë i freskët, duke e bërë të sigurtë për Abrahamin, dhe ai mrekullisht del jashtë i paprekur.

Nuk ka ngjashmeri për këtë histori në Biblën tonë. Gjendet një ngjajshmeri, sidoqoftë, në librin e tregimeve hebreje të shekullit të dytë të quajtur Midrash Rabbah. Në këtë pjesë Abrahami i thyen të gjithë idhujt përveç më të madhit. Ati i tij dhe të tjerët e sfidojnë atë për këtë, dhe me një lëvizje qesharake nga pjesët kuranore Abrahami përgjigjet që ai i kishte dhënë idhullit të madh një ka për idhujt e vegjël që ta hanin, por sepse idhujt e vegjël shkuan përpara dhe e hëngrën, duke mos treguar respekt, idhulli i madh i shembi ata më të vegjlit. I tërbuar i ati nuk i besoi raportit të Abrahamit, dhe kështu e coi atë tek një njeri i quajtur Nimrod, i cili e hodhi atë në zjarr. Por Perëndia e bëri zjarrin të freskët dhe ai eci jashtë tij i paprekur.

Ngjashmëria midis këtyre dy historive është e pagabueshme. Një tregim hebre i shekullit të dytë, një folklor, dhe një legjendë, dhe një mit është e përsëritur në “Kuranin e shenjtë.” Është pothuajse e dukshme që sajuesit e këtij raporti kanë dëgjuar fragmente të rrëfimeve biblike duke i vizituar hebrenjët dhe duke supozuar që ato vinin nga i njëjti burim dhe paqëllim shkruan folklorin hebre në Kuran.

Besimi islam:
Disa myslimanë pretendojnë që këto legjenda, dhe jo raportet biblike, janë në të vërtetë Fjala e vërtetë e Zotit. Ata mbështesin që hebrenjët e fshinë atë që të mos përputhej me raportin e Kuranit të mëvonshëm.

Unë sot; pa u përpjekur që të shpjegojnë se si hebrenjët do të kishin ditur që të fshijnë këtë histori të veçantë, përderisa Kurani do të shfaqej vetëm në shekujt e mëvonshëm, ne patjetër duhet të pyesim se nga erdhi ky folklor?

Bibla vetë na e jep përgjigjen; tek Zanafilla 15;7, Zoti i tregon Abrahamit që ishte Ai i cili e nxorri atë nga Uri i Kaldeasve. Ur është një vend gjithashtu i përmendur tek Zanafilla 11;31. Ne kemi evidencën që një shkrimtar izraelit i quajtur Jonathan Ben Uziel e keqmori fjalën hebreje “Ur”; për hebrenjtë kjo fjalë do të thotë ‘’zjarr.” Kështu që në komentet e tij për këtë varg ai shkruan: ““Unë jam Zoti që të nxora nga Uri i Kaldesë për ta dhënë këtë tokë pronë”.Si rrjedhojë, përshkak të keqkuptimit dhe keqleximit të vargut biblik, një tregim u bë popullor në atë kohë, e cila shpallte që Zoti e kishte nxjerrë Abrahamin jashtë zjarrit. Me këtë informacion në dorë ne mundemi të dallojmë se nga tregimi hebre ka rrjedhë; nga keqkuptimi i një fjale të vargut biblik prej një shkruesi të gabuar.

Por sidoqoftë është e vertetë se ky shkrim i gabuar gjeti rrugën e tij në Kuran. Është e dukshme nga këto shembuj që shkruesi i Kuranit thjesht përsëriti atë çfarë ai kishte dëgjuar, dhe duke mos qenë në gjendje të dallonte atë çfarë kishte dëgjuar dhe atë çfarë është e vërtetë në Bibël, ai thjesht i prezantoi ato hap pas hapi në Kuran. Kështu qe Bibla dhe Kurani nuk kan ngjashmeri në mes veti.


vazhdon-->

[toni77_toni]

Biblen mund ta vertetosh se eshte e korruptuar edhe vet,

Toni, eja komento ketu, jam i bindur se as qe e ke lexuar kete teme.

Ç’ka rreth histories së shkrimeve kuranore dhe biblike?

Besimi Islam:
Sipas muslimanëve, Allahu është Zoti i vërtetë i cili i dha ligjin Moisiut dhe ungjillin Jezusit.

Sipas tyre, Adami ishte muslimani i parë, dhe Abrahami adhuroi Allahun në Kaba. Ndersa Muhamedi është vula e profetëve, profeti i fundit.

Kurani ka një histori interesante!

Ajo që është mjaft interesante në lidhje me shkrimet kuranore dhe besimin islam, është fakti që Allahu nuk është parathënë askund në asnjë literaturë tjetër, para-arabike. Andaj, njeriu mund të shtroj këtë pytje; Si shpjegohet që të mos ketë asnjë reference për Zotin e vërtetë në asnjë literaturë hebrenje as krishtere sepse ato janë para islamit?! Si ka mundesi kjo nëse Allahu paska qënë Zoti i vërtetë dhe i dha atyre ligjin me anë të Moisiut dhe ungjillin Jezusit? Kurani flet dhes ipas tij edhe Jezusi vetë iu lut Allahut. Mirpor, si shpjegohet që nuk ka asnjë reference dhe historia - shkrimet e mëparshme nuk thonë gjë për këtë? Cilat shkrime thonë këtë perveq Kuranit? Pse ungjilltarët, apostujt, etërit dhe Kisha nuk shkruan asgjë per këtë? Atëher, një njeri me llogjikë të shëndodhë bën pytje; nëse Allahu I Kuranit dhe islamit është Zoti i vërtetë, si ndodhi qe gjatë shekujve nuk paska asnjë njeri tjetër, ama, as një rresht në historinë e njerëzimit nuk tha as nuk shkruajti gjë për Allahun para Muhamedit?

]Vertetë është shumë interesante nëse gjurmojmë në zanafillen e islamit dhe shkrimeve kuranore! Shumkujt ndodhë se I duket e çuditshme por se kjo është reale; sipas historisë dhe arkiologjisë, Allahu përmendet si një nga zotët paganë që arabët adhuronin në Kaba. Allahu në fakt ishte një nga 360 zotat që adhuroheshin atje, dhe ishte zoti kryesor në Kaba. Per at arsye në Kuran, nuk shpjegohet se kush është Allahu, ngaqë të gjithë arabët e njihnin mirë se kush ishte Allahu, në fakt Allahu ishte perëndia-hënë që arabët adhuronin. Fakti që Allahu ishte një nga zotat kryesorë paganë që adhurohej nga arabët është i padiskutueshëm.

Kjo ndodhë edhe sot! Të gjithë e dime se simboli i Hënës dhe i gjysëm Hënës është i lidhur ngushtë me fenë islame, dhe është i pranishëm në flamurë të shteteve islamike, objekte të kultit, simbole të fesë islame, etj, që tregon një lidhje direkte të islamizmit me adhurimin pagan të Hënës.

Sot Kaba-ja quhet “vend I shenjt” sepse më vonë, pasi qe Allahu ishte zoti më I madh dhe kryesori nder zotat pagan, atëher edhe Kaba-ja u quajt “shtëpia e Allahut”.Mirpor arabët kishin caktuar mjaft rite në lidhje me adhurimin e idhujve qe janë edhe sot aktuale: Është flijime kafshësh, agjërimin për Ramazan I cili nuk është diçka tjeter pos paganizem dhe hipokriti, ecjen rrotull Kabasë 7 herë, puthja e gurit te zi, gjuajtja me gurë ndaj “djallit”, lutje drejt Mekës, etj. Pra, Muhamedi mësonte ndjekësit e tij që të merrnin pjesë në këto rite që kur paganët ishin në kontroll të Mekës. Më vonë Muhamedi i përdori këto rite në formimin e fesë islame dhe zhduku të gjithë zotat e tjerë dhe mbajti vetëm Allahun si zotin e vetëm që njerëzit duhet të adhuronin.

Besimi I Krishter:
Të krishterët dhe per të krishter besimi në Zot ka kuptim. Bibla ka një fillim - zanafillë të kësajë bote dhe mbarim, kështu fillon dhe mbaron. Pra, Bibla është e frymëzuar nga Hyji dhe Fryma e Hyjit ka shfaqur çdo gjë që njerëzit duhet të dinë në lidhje me eksiztencën e Zotit, përjetësinë, jetën dhe vdekjen, vullnetin dhe karakterin e Hyjit.

Bibla, me të cilin nuk mund të krahasohet asnjë vepër dhe asnjë shkrim tjeter, qoftë e letërsisë së vjetër apo e letërsisë moderne, ku qëllimi dhe arti i shkrimit në këtë Vepër, ëshë me shumë frymzim dhe me ndikim të plotë të Zotit për periudhat e ndryshme si historike ashtu edhe me ato metafizike. Simbolika dhe kuptimi i vërtet i Biblës fitohet me të njejtin qëndrim të lexuesit, pra, me frymëzim të Zotit e jo me ndikim të ndonjë qëllimi apo frymëzimi tjetër.

Shenjtëria e këtyre Shkrimeve quhen të tilla, sepse e tregojnë veqantin e tyre nga vet përmbajtja dhe nga vet qëllimi i të shpallurit të tyre.

Shkrimet janë të ndara në Beslidhjën e Vjetër (Dhjatën e Vjetër) në të cilat tekstet janë shkruar para ministerit të Jezu Krishtit, dhe Beslidhja e Re (Dhjata e Re), e cila e përshkruan “Lajmin e Mirë” me Ardhjën e Mesis.

Beslidhja e Vjetër parathotë, paralajmronë ardhjen e Jezusit, ndersa Beslidhja e Re plotëson profecitë e B. V me ardhjen e Jezusit. Të gjitha u plotësuan pike per pike.

Mesazhi i Biblës është unik. Nuk është një përmbledhje poetike idesh të pakuptimta. Bibla na shfaq Zotin dhe planin e Tij për jetët tona:


ekziston një qëniej perfekte, një shpirt i vërtet, nuk i definuar në asnjë formë, i gjithjetshëm, i pa përsëritur, i gjithpushtetshëm, dhe i gjithdishëm.

Në Beslidhjën e Vjetër hebreje para shihet si Zot (El o Elohim), me një emër të përgjithshëm Zotëri (Adonay), me emrin e vet YHËH dhe me shumë lloj emrash të përbashkët: i Tejlarti, i Amshueshëm, Shkatrimtar, Zotëria e aradhave.

Në Beslidhjën e Vjetër greke dhe në atë të Rejën Zoti quhet edhe (Theos) e Zotëri (Kyrios). Pra, karakteristika e Zotit në Beslidhjën e Re quhet edhe Zoti porsi At (Baba).

Zoti ka krijuar gjithqka me dëshir dhe dashuri, nga asgjëja, është kryesori në krijim, e cila karakterizohet me një mirësi origjinale.

Por njëher dikur njeriu me lirin e vet, ka vendosur të largohej nga Zoti (me mëkatin e rrjedhshëm), duke i bërë rrugë së keqës në krijim.

Zoti pra, krijoi një beslidhje me Abrahamin dhe pasardhësit e tijë, me popullin e Izraelit, në shiqim të një shpëtimi të njerzimit, duke e marë mbi vete asistencën e kujdesin e Vet mbi popull, por duke kërkuar nga populli besën dhe lutjën që i përket vetëm Zotit.

Intervenimi i Zotit është veqanarisht evident në shumë raste: lirimi nga Egjipti (Dalja, shekulli i XIII para Krishtit); fitorja e Tokës së Premtuar (shekulli XIII – XI para Krishtit); shpërndarja e dhjetë fiseve idolatrike të veriut (VIII shekulli para Krishtit); azili në Babiloni dhe kthimi (VI para Krishtit).

Zoti i dhuroi Mojsiut ligjin, i pazavendësueshëm dhe i pa modifikuar, i shtjelluar në 613 mitzvot (rregulla) dhe e sintetizuar në dhjet urdhërimet, me premtim se kush i përkrah dhe ju përmbahet do të ketë shpërblim e kush jo, denim.

Populli i Izraelit largohet vazhdimisht nga Ligji ose i përmbahet vetem sipërfaqsisht dhe formalisht, dhe për këtë Zoti i zgjedh disa njerëz që tërheqin vërejtjen, ata i quan Profet.

Zoti ka premtuar që do ta dërgojë Mesin për shpëtimin e popullit të vet.

Në fund të kohës Zoti do të ringjallë nga të vdekurit, duke garantuar shpëtimin e përjetshëm nga përjetësia e denimit për ata që janë në paqe me Zotin e me njerëzit.

Në Beslidhjën e Re, e pranuar nga të krishterët dhe jo nga hebrenjët, janë të nënvizuara disa koncepte tjera plotësuese.

Zoti është Atë, Birë dhe Shpirti i Shenjtë.

Jezu Krishti, Mesia i pritur, biri i Zotit të mishëruar, e ka pruar në një kuptim perfekt të ligjith të Mojsiut, e cila është e sintetizuar në dashurin ndaj Zotit dhe në dashuri ndaj të afërmit.

Për vdekjen e tijë dhe ringjalljën e tijë, të gjithë ata që besojnë në të janë të shpëtuar dhe të pajtuar me Zotin.

Pra, Bibla është e frymëzuar nga Hyji dhe Fryma e Hyjit ka shfaqur çdo gjë që njerëzit duhet të dinë në lidhje me eksiztencën e Zotit, përjetësinë, jetën dhe vdekjen, vullnetin dhe karakterin e Hyjit, etj.

Bibla u shkrua në një periudhë rreth 1600 vjetësh, nga 46 autorë të ndryshëm në vende të ndryshme dhe në kontinente të ndryshme, në tre gjuhë të ndryshme, dhe trajton tema të ndryshme në pika të ndryshme të historisë. Megjithatë, në mesazhin e saj ka një përputhje logjike të habitshme. Në të gjithë Biblën del i njëjti mesazh: Zoti na ka krijuar, Ai e krijoi botën ku jetojmë, të gjitha ato që shihet e që nuk shihen, Ai na krijoi ne me qëllimin e veçantë për të patur një marrëdhënie - relacion me Të. Zoti na do shumë dhe asnjëher nuk ka hjekur dorë nga njeriu.

Qëllimi i Zotit është të na don dhe ta duam Atë dhe të afërmin tonë.

Beslidhja e Vjeter përfshinë librat e Shkrimit Shenjt të shkruara para ardhjes së Jezu Krishtit. Janë 46 libra, cili më i madh cili më i vogël. Beslidhja e Re përfshinë ata libra që u shkruan pasi u vendos Beslidhja e Re me anë të gjakut të Jezu Krishtit dhe janë 27 libra.

Siç u tha edhe më parë pra, Bibla nuk është shkruar nga një autor apo person. Përkundrazi, Beslidhja e Vjetër dhe ajo e Re u shkruan nga shumë autorë të ndryshëm, të frymëzuar, në Azi, Afrikë dhe Europë dhe të gjithë librat përputhen me njëri tjetrin si në tema, vargje, ashtu edhe histori. Bibla përshkruan historinë njerëzore me detaje shumë të hollësishme. Jepen konkretisht emra njerëzish, vendesh, popujsh, civilizimesh, mbretërish, gjereralësh, dhe gjenealogji deri në hollësinë më të madhe. Zbulime arkiologjike në mijëra vjet vazhdojnë të konfirmojnë historitë biblike.


Fillon me zanafillen; tregim I pare mbi krijimin e gjithësisë: “Në fillim Hyji krijoi qiellin e tokën….” (Zanafilla 1;1) dhe perfundon duke profetizuar Ardhjen e Jezusit; gjykimin e fundit të botes dhe qytetin e ri të njerëzve me Zotin; “Nuk do të ketë natë as drita e llambës më nuk do të duhet, as drita e diellit, sepse Zoti Hyj do të shndrisë mbi ta dhe ata do të mbretërojnë në shekuj të shekujve”.

(zb 22)
I drejti le të vazhdojë të bëjë drejtësi!
Shenjti le të vazhdojë të shenjtërohet gjithnjë!«

Ja, unë po vij së shpejti! Edhe shpërblimi im me mua, për të shpërblyer gjithkënd sipas veprave të tij!

Unë jam Alfa dhe Omega, i Pari dhe i Fundit, Fillimi dhe Mbarimi!
Të lumët ata që i lajnë petkat e veta për të pasur pjesë në pemën e Jetës për të hyrë nëpër dyer në qytet!

Përjashta mbesin qentë, shortarët, fëlligështarët, idhujtarët dhe të gjithë ata që e duan ose e vënë në zbatim gënjeshtrën.

Unë, Jezusi, e dërgova engjëllin tim t’jua sjellë këtë dëshmi kishave.
Unë jam rrënja edhe pinjolli i Davidit, Ylli i ndritshëm i mëngjesit!«

Shpirti Shenjt dhe Nusja thonë: »Eja!«
Edhe ai që dëgjon le të thotë: »Eja!«

Kush është etshëm, le të vijë; kush do, le ta marrë ujin e jetës falas!

Unë i dëshmoj secilit që i dëgjon fjalët e profecisë së këtij libri: » Atij që do t’i shtojë ndonjë gjë, Hyji do t’ia shtojë plagët e përshkruara në këtë libër.

Atij që do ta heqë ndonjë fjalë nga ky libër i profecisë, Hyji do t’ia heqë pjesën në pemën e jetës dhe në qytetin e shenjtë - të përshkruar në këtë libër«.

Ai që i dëshmon këto, thotë:

Po, po vij së shpejti!« Amen!

Eja, o Zot, Jezus!

[IslamInfo]

Toni, shkrimet e tua jane "predikime shterpe"!

Nuk i je pergjigjur pikave te cilat une i kam potencuar!

Sa per pretedikime, edhe une mundem ta mbushi ketu me te tilla.

-------> Vazhdon...

[IslamInfo]

Librat e humbura të Biblës


Bibla çfare e kemi sot është një përmbledhje e shumë librave historikë të shkruar nëpër shekuj dhe këto libra kurrë nuk u shkruan me qëllimin që të konsideroheshin për fjalë të Perëndisë. Shumë nga këta libra përmbanin dhe përmbajnë mesazhe nga fjalët e Zotit të shpallura Profetërve por shpesh herë në mënyrë të shtrembëruar dhe jo të saktë. Është rastësi që në Biblën e sotme kemi librat që i kemi. Shumë nga librat e mëhershme të konsideruara si kanon janë humbur. Këtë e dëshmon vetë Bibla. Ja lista e disa librave të humbur të Biblës:

1. Libri i Luftërave të Zotit: Për këtë mund të lexojmë tek Numrat 21:14.

2. Libri i Jasherit : përmendur tek Jozuehu 10:13 dhe gjithashtu tek II Samueli 1:18.

3. Tre librat e Solomonit : I pari përmbante njëmijë e pesë Psalme, i dyti përshrkuante historinë e krijimit dhe i treti përmbante tre mijë proverba. Ky libër përmendet tek 1 Mbretërit 4:32.

4. Libri i të drejtave/rregullave të Mbretërisë: Këtë libër të humbur e kemi të përmendur tek 1 Samueli 10:25.

5. Libri i Shikuesit Samuel

6. Libri i Profetit Natan

7. Libri i Shikuesit Gad : Librat e humbur 5, 6 dhe 7 përmenden tek 1 Kronikave 29:29.

8. Analet e Profetit Shemajah.

9. Libri i Idos, Shikuesit: Librat nga 8 dhe 9 janë të përmendura nga 2 Kronikat 12:15.

10. Profecia e Ahijahut,

11. Vegimet e Idos, Shikuesit : librat nga 10 dhe 11 janë të përmendura në II Kronikat 9:29. Librat e Idos dhe Nathanit janë gjithashtu të përmendura këtu.

12. Analet e Jehut, birit të Hananit: Ky libër është i përmendur tek II Kronikave 20:34.

13. Libri i Izaisë Profetit, ky ose ishte pjesë e Librit të tashëm të Isaisë ose ishte libër i veçantë dhe përmbante të gjitha bëmat e Uziahut: përmendet tek II Kronikave 26:22.

14. Libri i Vizionit të Izaisë: Ky libër i humbur përmbante bëmat e tëra të Ezekias dhe përmendet tek II Kronikave 32:32.

15. Libri i Besëlidhjes së Moisiut: Ky libër i humbur përmendet tek Dalja 24:7
Etj etj.


Sipas teorisë kristiane Bibla është fjalë e padiskutueshme e Perëndisë edhe nuk është e ndërruar apo e humbur siç po pohokan muslimanët sipas tyre.

E vërteta është se Zoti kurrë nuk e kishte bërë ndonjë premtim se Tevrati, Zeburi, Inxhili etj do të ruheshin në formën që ishin shpallur. Këtë e dëshmon edhe ajo që kemi cekur më lartë për librat e humbur të Biblës. Kjo dokumentohet nga vetë Bibla. Nëse kemi argumente jo kontestuese për humbjen e dhjetëra librash nga kanoni i Biblës si mund të pohojnë të krishterët akoma se çdo fjalë dhe shkronjë e Biblës është Fjalë e Zotit dhe e ruajtur ashtu siç e paska shpallur Perëndia.

[IslamInfo]

KONCEPTI I ZOTIT NË BIBËL DHE NË KURAN


Senad Maku

Duke ditur nevojën për fe dhe për besim në Perëndinë, njeriu do të shtronte pyetjen se si në mes një jete të stërngarkuar të ketë aq pak kohë të lirë për të bërë një studim të hollësishëm për të zgjedhur religjionin më të besuar në mesin e një numri religjionesh konkurues, ku secili prej tyre pretendon se është i vërtetë dhe i drejtë. Përgjigja nuk është e vështirë të jepet ashtu siç duket në të parë, e as që kërkon ndonjë studim shkencorë.
I Madhi Zot xh.sh. kërkoi nga njeriu që të besojë në Zotin Një, kërkoi nga ai që të mos i shoqërojnë Atij asgjë. Kjo thirrje për besim në Zotin Një iu është bërë edhe njeriut të parë dhe pejgamberit të parë Ademit a.s. e edhe pejgamberëve të tjerë dhe njerëzve në përgjithësi.

Popujt të ndryshëm, gjatë historisë njerëzore, u përpoqën ta besojnë Zotin, duke e personifikuar Atë, duke e identifikuar me shumë gjëra në këtë gjithësi si p.sh. me gurë, drunj, duke e përshkruar Zotin me veti të njeriut poashtu duke e përshkruar edhe si një gjallesë të jashtëzakonshme etj.. Feja islame, libri i fundit Kur’ani na porositë që të besohet Zoti Një, Krijues i kësaj gjithësie, Zotit të cilit i nënshtrohet çdo gjë në gjithësi, deshëm s’deshëm. Cilësit e Tij janë të përhershme, pa fillim, janë të pazhdukshme dhe nuk dobësohen kurrë në të ardhmen, kurse cilësit e njerëzve janë të krijuara si edhe vetë ata. Zoti nuk i përngjet askujt dhe askush nuk i përngjet Atij.

Cilësi më e rëndësishme e Allahut xh.sh. është vuxhudi-ekzistenca, Kur’ani verifikon ekzistencën e Zotit xh.sh. me mijëra argumente, p.sh.:
“All-llahu është Ai që ngriti qiejt pa ndonjë shtyllë. Ju i shihni ato”. (Err-Rrad 2) “Dhe Ai është që jep jetë dhe vdekje dhe vetëm Ai bën ndryshimine natës e të ditës; si nuk e kuptoni?” (El-Muminun 80)

Poashtu Kur’ani flet se Pafillëmsia dhe Përhershmëria janë dy veti të Allahut xh.sh.:
“Ai është i pari dhe i fundit”. (Hadid 3)
”…çdo gjë që është në të (në tokë) është zhdukur. E dotë mbetet vetëm Zoti yt që është i madhëruar e i nderuar!”. (Err-Rrahman 26-27)

Kur’ani tregon se Zoti i Madhëruar është (Ekzistues) që nuk i ngjan askujt, ku thotë: “…Askush nuk është si Ai, Ai dëgjon dhe i sheh të gjitha”. (Esh-Shura 11)
Allahu I Lartëmadhëruar nuk varet nga krijesat e Veta, e as që i janë ato të nevojshme, Ai nga vetvetja ekziston, ku thotë:
“O ju njerëz, ju keni nevojë për All-llahun, e All-llahu nuk ka nevojë për ju; Ai është i falënderuari. Po të dojë Ai, juve ju zhduk e sjellë krijesë të re. E për All-llahun ajo nuk është e vështirë”. (El-Fatir 15-17).

Poashtu Kur’ani thotë se Allahu xh.sh. është Një i Vetëm, ku Allahu në Kur’an thotë: “Mos adhuroni dy të adhuruar, sepse Ai është vetëm një Zot, pra vetëm Mua më keni dronë”. (Nahl 51)
Flet për gjithmundësinë e Allahut dhe tregon se kjo çka sheh në gjithësi është veprimtari e gjithmundshme krijuese.
“All-llahu krijoi secilën gjallesë prej uji, e prej tyre ka që ecin rrëshqitas në barkun e vet, ka që ecin në të dy këmbët e edhe asosh që ecin në të katër këmbët. All-llahu krijon çka të dojë, pse vërtet All-llahu ka mundësi për çdo gjë”. (Nur 45)
Nga Kur’ani Famëlartë dimë se dituria e Allahut ngërthen të gjitha gjërat dhe i përthekon të gjitha, ku thotë:
“Ai e di ç’ka në qiej e në tokë, e di atë që e fshihni dhe atë që e shfaqni haptazi, sepse All-llahu di edhe atë që mbajnë në zemrat”. (Tegabun 4)

Këto ishin disa nga cilësit e Allahut xh.sh. që janë apsolutisht të përkryera, të përhershme. Fjalët që flasin për vetit e Allahut të Madhëruar tërësisht dallohen nga kuptimi i fjalëve që i përdorim për ndonjë veti të qenieve të gjalla.
Disa nga fetë qiellore, misioni i të cilave ishte i përkohshëm, janë mbërthyer nga teprimet, tejkalimet, përdhosja e deri tek degjenerimet e asaj që është thelbi i tyre, d.m.th. i janë shmangur thelbësores dhe kuptimit të së vërtetës.Vetit e Zotit në Bibël në realitet janë pasqyrim i ëndjeve, cilësirave dhe dëshirave të ideologjive njerëzore, Zoti cilësohet me të gjitha vetit që ata cilësohen.
Koncepti Biblik i Zotit është krejt i ndryshëm nga ai i Kur’anit. Le të hedhim një shikim këtyre citateve.

1. A pushon- A çlodhet Zoti?
Sipas Biblës, Zoti tregohet që mbas krijimit të qiellit dhe tokës u ul dhe pushoj, ku thotë: "… sepse në gjashtë ditë Zoti bëri qiellin dhe tokën, dhe ditën e shtatë pushoi dhe u shlodh". (Exodi 31:17) "sepse në gjashtë ditë Zoti krijoi qiejt dhe tokën, detin dhe gjithçka që është në to, dhe ditën e shtunë ai pushoi” (Exodi 20:11) "Ndërkaq ditën e shtatë Perëndia mbaroi veprën që kishte kryer dhe ditën e shtatë u çlodh nga gjithë vepra që kishte kryer". (Zanafilla 2:2)

Këtë veti të Zotit Kur’ani e hedh poshtë duke e argumentuar, ku thotë: "Ne krijuam qiejt e tokën dhe gjithçka ka ndërmjet tyre brenda gjashtë ditesh dhe Ne nuk ndiem lodhje". (Kaf 38)

2. A harron Zoti?
Bibla thotë: “Deri kur do të më harrosh, o Zot?” (Psalmi 13:1) “Pse do të na harroje për jetë…”. (Vajtimet 5:20)

Kur’ani thotë: “Zoti im nuk gabon e as nuk harron". (Ta Ha 52)

3. Fuqia e Zotit?
Në Bibël thuhet se Jakobi luftoi me Zotin: "Emri yt nuk do të jetë më Jakob, por Israel, sepse ti ke luftuar bashkë me Perëndinë dhe me njerëzit, dhe ke fituar". (Zanafilla 32:28)

Kur’ani thotë: “Ata nuk madhëruan All-llahun me madhërinë e Tij të vërtetë, që meriton, All-llahu është i fuqishëm, ngadhnjyes”. (El-Haxh 74)



4. A flen Zoti?
Bibla thotë: “Zgjohu! Pse fle, o Zot?” (Psalmi 44:23) “Pastaj Zoti u zgjua si nga gjumi, ashtu si një trim që bërtet nën ndikimin e verës”. (Psalmi 78:65) “Zgjohu dhe çohu, për të më siguruar drejtësi dhe për të mbrojtur çështjen time, o Perëndi dhe Zoti im”. (Psalmi 35:23)

Kur’ani thotë: “Allahu është një, nuk ka Zot tjetër përvec Atij…Atë nuk e kap kotje as gjumi”. (Bekare 255)

5. Zoti nuk dëgjon?!!
Bibla thotë: “Deri kur, o Zot, do të bërtas dhe ti nuk do të më dëgjosh?” (Habakuku 1:2)

Kur’ani thotë: “Vërtet, Zoi im dëgjon dhe i përgjigjet lutjes”. (Ibrahim 39)

6. Mos përgjigja e Zotit?!!
Bibla thotë: “O Zot, dëgjo lutjen time dhe vëri veshin britmës sime; mos u trego i shurdhër ndaj lotëve të mi”. (Psalm 39:12) “Pse e fsheh fytyrën tënde, dhe harron pikëllimin tonë dhe shtypjen tonë?” (Psalm 44:24)

Kur’ani thotë: “E kur robët e Mi të pyesin ty për Mua, Unë jam afër, I përgjigjem lutjes kur lutësi më lutet, pra për të qenë ata drejt të udhëzuar, le të më përgjigjen ata Mua dhe le të më besojnë Mua”. (Bekare 186) “A është Ai që i përgjigjet nevojtarit (të mjerit) kur ai e thërret, duke ia larguar të keqen e juve ju bën mbizotërues të tokës. A ka zot tjetër pos All-llahut? Jo, por ju shumë pak përkujtoni”.( Neml 62)

7. Zoti është i pamëshirshëm.
Poashtu Bibla e quan Zotin të Pamëshirshëm, citoj: “A do të më hedhë poshtë për gjithnjë Zoti? E nuk do të më pëlqejë më kurrë? Dhe mirësia e tij ka marrë fund për gjithnjë dhe falja e tij ka munguar për brezat e ardhshme? Vallë Perëndia e ka harruar mëshirën dhe në zemërimin e tij u ka dhënë fund dhembshurive të tij?” (Psalm 77:7-9)

Kur’ani thotë: "O robërit e Mi, të cilët e keni ngarkuar me shumë gabime veten tuaj, mos e humbni shpresën ndaj mëshirës së All-llahut, pse All-llahu i falë të gjitha mëkatet, Ai është që shumë falë dhe është mëshirues!" (Zumer 53)

8. Dituria e mangët e Zotit!!!
Tek Zanafill 3:8,tregohet se Zoti ecën në kopsht, dhe për ta gjetur njeriun që fshihet prej Tij, Zotit I duhet ta kërkojë, poashtu tregon edhe një pjesë të paditurisë së Zotit, siç tregohet në Bibel: “Pastaj dëgjuan zërin e Zotit Perëndi që shëtiste në kopsht në flladin e ditës; dhe burri e gruaja e tij u fshehën nga prania e Zotit Perëndi midis pemëve të kopshtit. Atëherë Zoti Perëndi thirri njeriun dhe i tha: "Ku je?".Ai u përgjigj: "Dëgjova zërin tënd në kopsht, dhe pata frikë sepse isha lakuriq dhe u fsheha". Dhe Perëndia i tha: "Kush të tregoi se ishe lakuriq? Mos vallë ke ngrënë nga pema që unë të kisha urdhëruar të mos haje?".

Përsëri Kur’ani hedh poshtë këtë mangësi të Zotit, këtë shpifje që i bëhet Atij ku thotë: “Të All-llahut janë edhe (anët nga) lindja edhe perëndimi, dhe kahdo që të ktheheni, aty është anë e All-llahut. Vërtetë, All-llahu është I gjerë (në bujari) e i dijshëm”.( Bekare 115) “Ai është All-llahu (që adhurohet e madhërohet prej çka kanë tokë; Ai i di fshehtësitë dhe publikimet tuaja dhe Ai e di atë që bëni”. (Enam 3)

9. Përshkrimi i Zotit !!!
Këtu Bibla e përshkruan Zotin si një gjallesë të jashtëzakonshme, dhe si një Zot që kalëron mbi një Kerubin: “Atëherë toka u trondit dhe u drodh, themelet e qiejve u lëkundën dhe u shkundën, sepse ai ishte tërë zemërim. Një tym ngjitej nga fejzat e hundës së tij dhe një zjarr përvëlues i dilte nga goja; prej tij dilnin thëngjij…Ai rrinte kaluar mbi një kerubin, fluturonte dhe dukej mbi flatrat e erës”. (2 Samueli 22:8-11)

Kur’ani hedh poshtë këto trillime ku thotë: “E kush është më gabimtar i madh se sa ai që trillon rrenë ndaj Zotit, ose thotë: "Mua po më shpallet e nuk i është shpallur asgjë, ose se sa ai që thotë: "Do të thur diçka të ngjajshme me atë që e ka zbritur All-llahu".( El-Enam 93) “Asnjë send nuk është si Ai; Ai është dëgjuesi, shikuesi”.( Esh-Shura 11)“Pra, mos i përshkruani All-llahut shembuj! All-llahu i di të gjitha e ju nuk dini”.( En-Nahl 74)

10. Zoti përshkruhet në formën njerëzore.
Bibla thotë: “Pastaj Perëndia tha: "Ta bëjmë njeriun sipas shëmbëlltyrës sonë dhe në ngjasim me ne”. (Zanafilla 1:26) “Perëndia e ka krijuar njeriun simbas shëmbëlltyrës së tij”.( Zanafilla 9:6)

Kur’ani thotë: “Thuaj: Ai, All-llahu është Një! All-llahu është mbështetja (Atij i mbështetet çdo krijesë). As s’ka lindur kë, as nuk është i lindur. Dhe Atij askush nuk i është i barabartë”. (El-Ihlas 1-4) “Asnjë send nuk është si Ai; Ai është dëgjuesi, shikuesi”. (Shura 11)

11. A mundet të shikohet Zoti?
Bibla thotë: “Atëherë Jakobi e quajti këtë vend Peniel, sepse tha: "E pashë Perëndinë ballë për ballë dhe jeta ime u fal".( Zanafilla 32:30) “Pastaj Moisiu dhe Aaroni, Nadabi dhe Abihu dhe shtatëdhjetë nga pleqtë e Izraelit u ngjitën, dhe panë Perëndinë e Izraelit”.( Exodi 24:9-10)

Kur’ani thotë: “Tëpamurit (e njerëzve) nuk mund ta përfshinë Atë, e Ai i përfshinë të pamurit. Ai është shumë i kujdesshëm, hollësisht i njohur”. (El-Enam 103)

12. Zoti a ka familje?
Bibla thotë: “Kështu thotë Zoti: Izraeli është biri im, i parëlinduri im". (Exodi 4:22) “Por Zoti e pa këtë dhe i hodhi poshtë, për shkak të provokimit të bijve të tij dhe të bijave të tij”. (Ligji i Perterire 32:19) “Kështu i thotë Zoti Jeruzalemit:…Kur linde ti, ditën që dole në këtë botë, nuk t'u pre kërthiza,…Të bëra të rritesh si mori si filizat e arave; dhe ti u rrite, ubëre e madhe dhe u bëre shumë e bukur. Gjiri t'u formua, flokët t'u rritën shumë, por ti ishe lakuriqe dhe nevojtare.Unë të kalova afër dhe të shikova, dhe ja, koha jote ishte koha e dashurisë. Kështu shtriva cepin e rrobave të mia mbi ty dhe mbulova lakuriqësinë tënde; të bëra një betim, lidha një besëlidhje me ty dhe ti u bëre imja", thotë Zoti, Zoti…. Por ti vure besim në bukurinë tënde dhe u kurvërove për shkak të namit tënd dhe ia falje kurvërimet e tua çdo kalimtari, që I pranonte…."Përveç kësaj more bijtë e tu e bijat e tua që më kishe lindur dhe i sakrifikove ata, që të gëlltiten. Mos vallë ishin pak gjë kurvërimet e tua, që ti të therje bijtë e mi dhe t'ua ofroje atyre duke i kaluar nëpër zjarr?....në krye të çdo rruge ke ndertuar një vend te lartë, e ke bërë të neveritshme bukurinë tënde, dhe i ke hapur këmbët e tua çdo kalimatari, duke i shumuar kurvërimet e tua.Ti gjithashtu je kurvëruar me Egjiptasit, fqinjët e tu trupmëdhenj, dhe i ke shumuar kurvërimet e tua për të provokuar zemërimin tim…Sa e shthurur është zemra jote", thotë Zoti, Zoti”. (Ezekieli 16:3-32)

A mundet të ketë Zoti familje?? A mundet që Zoti të jetë I martuar dhe gruaja e Tij të kthehet në Prostitutë?? (I Pastër qoftë Zoti nga ata që ia mveshin).

Kur’ani I demanton këto shpifje duke thënë: “Për t’ua tërhequr vërejtjen atyre që thanë se All-llahu ka fëmijë. Dhe për atë (fëmijë), as ata, e as të parët e tyre nuk kanë kurrfarë dijenie. Sa e madhe është ajo fjalë që del nga gojët e tyre, e ata nuk thonë tjetër vetëm se gënjeshtër. A thua ti, do ta shkatërrosh veten nga hidhërimi pas tyre, nëse ata nuk i besojnë këtij ligjërimi (Kur’anit)?”. (El-Kehf 4-6) “Jehuditë dhe të krishterët thanë: "Ne jemi bijtë e All-llahut dhe të dashurit e Tij". Thuaju: "E pse pra, Ai ju dënon me mëkatet tuaja?" Jo, ju jeni njerëz që Ai ju krijoi. Ai i falë atij që do dhe dënon atë që do. Sundimi i qiejve, i tokës dhe i githë ç’ka ka në mes tyre është vetëm e All-llahut dhe vetëm te Ai është e ardhmja”. (El-Maide 18) “Ata (ithtarët e librit) thanë: "All-llahu ka fëmijë" I pastër është Ai nga kjo e metë! E Tij është gjithçka në qiej e në tokë, gjithçka i është nënshtruar Atij. Ai është shpikës i qiejve e i tokës (pa kurrfarë modeli të mëparshëm) e kur dëshiron diçka, ai vetëm i thotë: "Bëhu!" në atë moment bëhet”. (Bekare 116-117)

13. Mosvëmendja e Zotit !!!
Bibla thotë: “Vër veshin, o Zot, dhe dëgjo; hap sytë, o Zot, dhe shiko!”. (2 Mbreterve 19:16)

Kur’ani thotë: “S’ka dyshim se All-llahu e di fshehtësinë e qiejve e të tokës, All-llahu sheh atë që punoni ju”. (El-Huxhurat 18)

14. Zoti dhe fëmijët e Tij!
Bibla thotë: ''Ti je im Bir, sot ti më linde''. (Hebrenjve 5:5) “Do të shpallë dekretin e Zotit. Ai më ka thënë: "Ti je biri im, sot më linde”. (Psalm 2:7)

Kur’ani thotë: “Thuaj: Ai, All-llahu është Një! All-llahu është mbështetja (Atij i mbështetet çdo krijesë). As s’ka lindur kë, as nuk është i lindur. Dhe Atij askush nuk i është i barabartë”. (Ihlas 1-4) “All-llahu nuk ka marrë për veten kurrfarë fëmijë (as engjëjt,e as nga njerëzit), nuk ka me Të ndonjë zot tjetër, pse (sikur të kishte zot tjetër), atëherë secili zot do të veçohej me atë që ka krijuar, dhe do të dominonte njëri mbi tjetrin! I lartë, i pastër është All-llahu nga ato që I përshkruajnë”. (Muminun 91) “Ata thanë: “I Gjithëfuqishmi ka fëmijë”. Ju (jobesimtarë) vërtet sollët një fjalë shumë të shëmtuar. Aq të shëmtuar sa gati u copëtuan qiejt, gati pëlciti toka dhe gati u shembën kodra nga ajo (fjalë). Për atë se të Gjithëmëshirshmit i përshkruan fëmijë. E të Gjithëmëshirshmit nuk i takon të ketë fëmijë”. (Merjem 88-92)

15. Padrejtësia e Zotit?
Bibla thotë: “…mësoni atëherë që Perëndia më ka trajtuar në mënyrë të padrejtë dhe më ka zënë në rrjetat e tij. Ja, unë bërtas: "Dhunë!", por nuk kam asnjë përgjigje; bërtas për ndihmë, por drejtësi nuk ka!”. (Jobi 19:6-7)

Kur’ani thotë: “All-llahu nuk u bën asgjë të padrejtë njerëzve, por ata I bëjnë të padrejtë vetes së tyre”. (Junus 44) “S’ka dyshim se All-llahu nuk bën pa drejtë as sa grimca, e nëse ajo vepër ështëe mirë, Ai e shumëfishon atë dhe Vetë Ai i jep shpërblim të madh”. (Nisa 40) “E ti kurrsesi mos e mendo All-llahun si të pakujdesshëm ndaj asaj që veprojnë zullumqarët; Ai vetëm është duke i lënë ata përderisa një ditë në të cilën sytë shtangen (mbesin të hapur)”. (Ibrahim 42)

16. Zoti a ka nevojë për udhëheqjen e njeriut?!!
Në Bibël tregon rastin se zoti nga mosdija e Tijë, urdhëron njeriun që në disa shtëpi që të vendos nga një shenjë, që kur të kaloj Zoti atypari dhe kur ta shohë shenjën në atë shtëpi, Ai nuk do ta zhduk, siç tregohet tek Exodi 12:13 “Dhe gjaku do të jetë për ju një shenjë mbi shtëpitë ku ndodheni; kur unë të shoh gjakun do të kaloj tutje dhe nuk do të ketë plagë mbi ju për t'ju zhdukur, kur të godas vendin e Egjiptit”.

Kur’ani thotë: “…çelësat e fshehtësive janë vetëm te Ai, atë (fshehtësinë) nuk e di kush pos Tij. Ai e di çka ka në tokë dhe në det, Ai e di për çdo gjeth që bie dhe s’ka kokërr në thellësi të tokës, s’ka të njomë dhe s’ka të thatë që nuk është (shënuar) në librin e qartë (LehviMahfud)”. (En-Am 59) Thuaj: “Atë e shpall Ai, që e di të fshehtën në qiej e në tokë, Ai është që falë shumë, është mëshirues”. (Furkan 6)

17. Zoti don të bëj diç, por e ndryshon mendimin dhe e ndërron vullnetin e Tij.
Bibla thotë: “Kështu Zoti ndryshoi mendim lidhur me të keqen që kishte thënë se do t'i bënte popullit të tij”. (Exodi 32:9-(14))

Kur’ani thotë: “Ai është shpikës i qiejve e i tokës (pa kurrfarë modeli të mëparshëm) e kur dëshiron diçka, ai vetëm i thotë: “Bëhu!” në atë moment bëhet”. (Bekare 117) “Ja, kështu, All-llahu krijon çka të dojë. Kur Ai vendos për një çështe, vetëm i thotë: Bëhu! Ajo menjëherë bëhet”. (Ali-Imran 47)

18. Një Zot që e prish premtimin-Beslidhjen?!!!
Bibla thotë: “…dhe të prish besëlidhjen time që kam lidhur me ta; unë jam Zoti, Perëndia i tyre”. (Levetiku 26:44)

Kur’ani thotë: “Premtimi i All-llahut është (ky), All-llahu nuk e thyen premtimin e Vet, por shumica e njerëzve nuk po dine”. (Rrum 6)

19. Zoti urdhëron në të shëmtuarën/ keqën!!!
Bibla thotë: “…por çdo grua do t'i kërkojë fqinjës së saj dhe gruas që banon në shtëpinë e saj sende argjendi, sende ari dhe rroba; dhe ju do t'ua vini në shtat bijve dhe bijave tuaja; kështu do t'i zhvishni Egjiptasit". (Ekzodi 3:22)

Kur’ani thotë: “All-llahu nuk urdhëron të shëmtuarën, a thoni për All-llahun çka nuk dini?” (A’raf 28)

20. Zoti dënon njeriun përshkak të fajit të etërve të tyre!!!
Bibla thotë: “Përgatitni masakrën e bijve të tij për shkak të paudhësisë së etërve të tyre”. (Isaia 14:21)

Kur’ani thotë: Thuaj: “ A të kërkojë Zot pos All-llahut, e Ai është Zot i çdo sendi (ekzistues) dhe dëmi i secilit person është kundër vetes. Askush nuk do të bartë barrën e tjetrit. Mandej, kthimi juaj është te All-llahu; e Ai ju njohton për atë që përçaheshit”. (En-Am 164)


21. A pendohet Zoti??
Këtu Bibla tregon se Zoti pendohet që ka krijuar njeriun në sipërfaqën e tokës: “Dhe Zoti u pendua që kishte krijuar njeriun mbi tokë dhe u brengos për këtë në zemër të vet. Kështu Zoti tha: "Unë do të shfaros nga faqja e dheut njeriun që kam krijuar, duke filluar nga njeriu deri te kafshët, te rrëshqanorët, te zogjtë e qiellit, sepse pendohem që i kam krijuar". (Zanafilla 6:6-7)

22. A duartroket Zoti ?!!!
Bibla thotë: "Por ja, unë rrah duart për fitimin e pandershëm që ke nxjerrë dhe për gjakun e derdhur që është në mes teje”. (Ezekieli 22:13)

Pra me këto citate që i cekëm, vallë: A mund të jet Zot një i tillë me këto cilësi të Zotit siç e përshkruan Bibla? Përshkrimet e tilla jo vetëm që nuk gjenden në Kur’an por konsiderohen si kufër ndaj madhërisë së Allahut xh.sh.. Poashtu duke bërë krahasimin në mes dy teksteve, mes Biblës dhe Kur’anit rreth konceptit të Zotit, hedh poshtë tezën se Kur’ani ka huazuar nga Bibla, apo Kur’ani është kopje e Biblës.
Po e përfundoj me fjalën e Allahut të Madhëruar ku në Kur’anin Famëlartë thotë: “I Lartësuar është Zoti yt, Zot i fuqisë nga ajo që ia përshkruajnë”. (Saffat 180)