Ramiz Alia nderron jete

[Mau_kiko]

Ramiz Alia, Heroi i Demokracise Shqiptare....

Gjithsesi, per ata persona qe i thone ketij fare robi "Hallall", ka vetem dymundesi. 1. ose jane / kane qene bij bushtrash! 2. Ose sia kane haberin per Historine komuniste / post komuniste ne Shqiperi.

Vdiqi? Shume mire beri. Tjetri?

[Brari]

panorama

-

Vdiq politikani i vetëm profesionist i Shqipërisë
Opinione Hënë, Tetor 10th, 2011

SHPETIM NAZARKO

Një ditë pas vdekjes, një gazetë angleze e kishte quajtur Gorbaçovi shqiptar. Natyrisht që krahasimi nuk ka asnjë vlerë. Efektet që krijoi lideri sovjetik, tronditën planetin dhe e kthyen njerëzimin në rrugë të re, e në këtë sens kaq do të mjaftonte për të mbyllur diskutimin në është i saktë krahasimi apo jo. Po në pikëpamjen e analizës laboratorike që merr parasysh specifikat e problemit apo më saktë pasojat e veprimit individual në vendin ku zhvillohen ngjarjet, Alia ishte për mendjen time një politikan profesionist me klas më të lartë se Gorbaçovi dhe udhëheqësit lindorë për një arsye elementare. Vendi me diktaturën më të tmerrshme komuniste të të gjithë bllokut lindor e mori kthesën po aq butë sa dhe çekët apo hungarezët, që kishin jo vetëm mirëqenie më të lartë, por mbanin në kurriz dhe traditën e madhe perandorake që i lejon të sillen qartë në raste kthese.
Kritikët mund të thoshin se në ajër ishte ende frika e Çausheskut dhe Alia e kishte atë, prandaj dhe veproi ashtu si veproi. Garancia e qetësisë së tij mendoj vinte nga diku tjetër. Si një analist i klasit të parë që i njihte koniunkturat ndërkombëtare, Alia e dinte se vendin e mbanin larg nga rrëmujat e përgjakshme instinkti gjenial i popullit të tij dhe, së dyti, ata që tërë jetën regjimi i kishte etiketuar si armiqtë më të egër të Shqipërisë. Në tetor të ’90-s, dy muaj para pluralizmit, ai e kish dhënë garancinë jo vetëm te shefi i OKB-së, por dhe te përfaqësuesi i lartë i Sant Exhidios, se kish një qëllim të vetëm, të nxirrte popullin pa gjakderdhje nga kjo hata që e priste. Alia e kuptonte mirë se vendin e ruanin edhe ca të tjerë, rol që e bëjnë edhe sot, madje ca më mirë se ata që ua kemi ngarkuar këtë detyrë. Amerikanët e dinin qartë se rënia në mënyrë të përgjakshme e Shqipërisë jo vetëm nuk u interesonte, por binte ca situata ku kontrolli i mëvonshëm vetëm rifuste në lojë ish- perandorinë e vjetër ruse. Amerikanët e kishin dhënë provën për ruajtjen e Shqipërisë dhe tani që Jalta kish dalë jashtë protokollit, do të riktheheshin te roli tradicional. Ajo që Alia kishte vërtet frikë ishte diçka më e tmerrshme se historia e Çausheskut. Më 1 janar të 1991, Shqipëria kishte në Bankën e Shtetit vetëm 6 milionë dollarë. Vendi që rronte me klering kishte dy vjet që paguante me flori në dorë. Ish-blloku lindor njihte tanimë vetëm dollarin dhe këtë të fundit nuk kishe ku ta gjeje. Perandoria komuniste ishte shkatërruar dhe Shqipëria që e kundërshtonte vetëm me fjalë, ishte gjithnjë diku në borderotë e saj, duke e ndihmuar të ndërronte shalqirin me vagonë treni etj. etj. Në skenë mbizotëronte filozofi i vjetër Prudon, që thoshte dikur, të shpëtojë kush të mundet, pra secili duhet t’i bënte hall vetes. Ramizi e dinte këtë më mirë se të gjithë. Hapëset e dyqanit i kishte ai vetë dhe prandaj po vinte vërdallë si të dilte nga ky lak i lemerishëm, nga i cili nuk të shpëton asnjë ushtri, sikur edhe e gjithë botës të jetë. Natyrisht që nga kjo histori dilej vetëm me pluralizëm, po ku ta gjente. Regjimi për pesëdhjetë vjet i kishte korrur dhe grirë kundërshtarët e ndritur. Të ngelurit ishin si ata që Kadare i përshkruan në një novelë të mrekullueshme. Vinin në amnistinë e Sulltanit me dorë të thyer, gjysmë qorra dhe lypsarë, patetikë dhe të paaftë se ashtu i kishte katandisur regjimi i tij. Pa diskutim është e neveritshme, kur tani, pas njëzet vjetësh në emisione lustraxhinjsh, thonë që vajtën për të thënë gjëra të mëdha te Ramizi në gusht të ’90-s për të prurë pluralizmin, po kishin frikë mos ai i fuste në kurth etj. etj. Një muaj më parë, katër mijë shqiptarë kishin hyrë në ambasada pa gjemb në këmbë dhe vetëm një ditëzi nuk e kuptonte se regjimi kishte marrë fund me të gjitha dhe nuk vriste dot më asnjë mizë me ligj. Alia e dinte mirë se kishte vetëm një rrugë t’i shpëtonte gjakderdhjes dhe fatit të tij, që mund të ishte edhe më i keq. Të shpallte pluralizmin pa mbaruar edhe ato gjashtë milionë dollarë që kishte arka e shtetit. Pa diskutim, skenat nga shtator-tetori i ’90-s dhe deri në mars të 1991-shit janë mbushur me episode sa tragjike, aq edhe komike. I vetmi heroizëm real ishte ai i studentëve, të tjerët ishin pjesë me dhe pa koshiencë të një skenari që Ramizi e dinte përmendësh, pasi i njihte tërë personazhet, më mirë se ata veten e tyre. Kur termometri rritej nga demokratët, ai fuste në skenë enveristët e kështu deri në zgjedhjet e njohura. Mund të mburrej e të ishte në qejf nga pikëpamja individuale. Kishte interpretuar një skenë, që vetëm paraardhësit e talentuar të tipit të vezirit të Janinës apo Ahmet Zogut kishin mundur ta bënin me atë mjeshtëri. Hoxha e kishte provuar e imituar edhe ai disa herë këtë situatë jo vetëm në kohën e jugosllavëve, por dhe të sovjetikëve, por sapo shpëtonte, fillonte avazin e një sundimi më të egër se më parë.
Në këtë sjellje individuale të Alisë përshkruar më sipër, natyrisht nuk ka asnjë gjë të lidhur me demokracinë. Ajo është tipikja e racës sonë, që mjerisht po ngjan dhe sot tërë ditën e ditës. Pra, në këtë sens plotëson mozaikun tonë kombëtar. Ajo që më bën përshtypje te Ramiz Alia, është sjellja e tij pas triumfit të kësaj teknike të hatashme, që nuk ka të krahasuar me asnjë prej kolegëve të tij lindorë, përfshi këtu edhe Gorbaçovin e famshëm. I qetësuar nga gjithçka, ai e interpretoi periudhën e paszgjedhjes si President në një formë perfekte, që e thekson natyrën e tij si një individualist dhe politikan profesionist i klasit të parë, që luan shkëlqyeshëm pa asnjë lek në xhep një lojë të humbur, por duke ditur në perfeksion se deri ku mbaron kufiri i ngjarjeve që zhvillohen në këtë lloj mënyre. E ku pastaj duhet të dorëzohet qetësisht si një njeri që e luan lojën e tij brenda rregullave të arsyes dhe jo ambicies së sëmurë. Megjithatë, është një pjesë, ndoshta më e mira e historisë së tij thellësisht vetjake. Qëndrimet e tij me dinjitet ndaj Micotaqisit dhe veçanërisht Bejkerit janë vërtet model i një njeriu të qartë. Po veçoj këtë fundit, se shërben edhe sot si model i një gjykimi, nga të cilët ndoshta duhet të mësojnë gjithë ata që kanë ambicie të drejtojnë një vend, i cili si dhe njëzet vjet më parë, është në udhëkryq të historisë. Alia i tha Bejkerit se në ekonomi duhej transformuar ngadalë, sepse ishim si organizmi i një të sëmuri, që mund të vdiste nga të futurit në ujë të ftohtë. Rregulla në fakt është klasike. Në pozicionet e vështira nuk merret iniciativa kur je i dobët, sepse shkatërron akoma më shumë veten, e prandaj pozicioni fillimisht stabilizohet. Këshillë tipike për gjithë të pangrënët e kësaj bote, të cilët pas urisë provojnë supën dhe jo mishin e pjekur se vdesin. Rregull që e dinë infermieret e jo më doktorët e ditur. Ata që erdhën pas tij e tallën, duke i kujtuar tufëzat dhe arëzat dhe u sulën drejt ëndrrës së mishit, duke prodhuar pasoja të lemerishme. Shqipëria e sotme, pasojë e kësaj çmendurie sa individuale dhe kolektive, ndryshon nga principatat që prodhon rregullisht, herë pas here, në historinë e saj, në një pikë që nuk e nderon, ajo nuk kontrollon dot për herë të parë as territorin dhe as taksat. Ramizi e dinte rregullën transformuese të ekonomisë, që vetëm kinezët e ndoqën, jo vetëm nga librat. Parullat sovjetike me kolektivizimin apo kinezet e revolucionit kulturor të dikurshëm i kishte provuar dhe, bashkë me to, efektet për vendin e tij. Kishte parë dhe Gorbaçovin që ra brenda të njëjtit gabim dhe prandaj kishte idenë e ngadalësisë dhe jo terapisë shok. Pikërisht në këtë pikë, si kolegu i tij i një vendi të vogël, ishte më i qartë dhe, pa diskutim, një politikan më profesionist.
Shqipëria sot përcolli një prej përfaqësuesve të racës së saj. Mund të etiketohet me shumë mënyra. Unë mendoj se me të iku politikani i vetëm profesionist që kishim e që ndoshta nuk do ta shohim për shumë kohë. A e dënoi njeri për të ligat e tij? Po populli e dënoi duke e harruar, por njëkohësisht e fali duke e lënë të ikte i qetë në bulevard, ashtu si gjithë njerëzia që pas një pune a shëtitjeje, vete të çlodhet në shtëpi e të lozë me nipërit e mbesat e veta. Populli u soll më mirë se klasa e tij politike, për të cilën gjithsesi vetë Ramizi nuk ka pse të ankohet. Ai e polli vetë atë në shumicën e saj dhe në këtë pikë mund t’i rireferohem, si dhe në një shkrim tjetër për Alinë, Hygoit që thotë: “Mëllenja bën glasën, nga glasa bëhet zamka me të cilën zënë këmbët e mëllenjës. Mëllenja bën glasën për të zezën e vet”. Plaku që sot vajti në varr, nuk ka pse të ankohet nga asnjë prej palëve. Populli e trajtoi njerëzisht si një qytetar të tij, duke e lënë të varroset qetësisht, politika duke u fshehur ku mundi dhe sa mundi, me parimin e strucit që fshihet në rërë. Për ta mbyllur-duket e vështirë ta përcaktosh moton jetësore të këtij njeriu. Mendoj se instinktivisht ka ndjekur rregullën që pohon Balzaku i madh, që i shkruante diku të motrës një letër, të cilën po e perifrazoj siç më vjen në mend: “Unë jam i miri, i ligu, i poshtri dhe i ndershmi, i këtilli dhe i atilli. E kam ndarë mendjen që nuk jam gjë tjetër veçse vegël e rrethanave. Mendoj se dhe populli kështu e ka gjykuar

[Edaaa]

ata qe po i degjoj te thone dicka pozitive per at kriminel ose jane te rinj dmth te lindur ne 90 e ketej e skane haber ose jane bije komunistash e ish komuniste ..te paret i fal por ty dytet turp te kene sepse ne i kemi perjetuar vrasjet masakrimet e perdhunimet e shume djemve e vajzave vetem e vetem se donin pak liri deri ne vitin 1991 kohe ku jepte urdhra xhaxhi juaj ramiz krimineli

[TikTak]

alia ka qen politikon diplomat. askush ka politikonet e sotem nuk i afrohen. atij i takon merita e ndryshimit pa dhune te sistemit. byroja politike e asaj kohe ishte i garrumbull katnaresh fanatik gati per luft. sala i vje anash alise si per diplomaci si per oratori.

sa per vrasjet ne kufi mos u qani kot se ky tjetri i vrau ne mes te dites ne mes te bulevardit se shkelen ligjin. kapishi katnara

figura e ramiz alise osht komplekse ene ka momente kontradiktore. po e keqja ne shqipri osht se historin e bojn politikonet ene jo historianet.

[Albo]

Per Ramiz Aline, mund te flasim vetem per personazhin politik dhe rolin e tij si pasardhes i diktatorit Enver Hoxha qe nga 1985 e deri ne 1991. Me aq sa e njoh une historine dhe me sa kam lexuar nga personazhet e kohes, arsyeja perse Ramiz Alia u zgjodh pasardhesi i Enver Hoxhes, kur te gjithe e dinin qe diktatori ishte paranojak kur vinte puna tek pushteti, ishte se Ramiz Alia ishte nje servil qe asnjehere nuk doli nga hija e diktatorit dhe asnjehere nuk e kundershtoi ate. Enver Hoxha nuk ndihej i kercenuar nga Ramiz Alia, edhe per faktin se Ramiz Alia nuk gezonte popullaritetin e tij apo te anetareve te tjere te byrose, sic ishin Mehmet Shehu. Arsyeja tjeter perse Enveri ia la ne dore pushtetin Ramizit, ishte fale afersise se tij me familjen Hoxha: Enveri e dinte qe pas vdekjes se tij, familjen e tij nuk do ta priste i njejti fat qe priti familjen e Mehmet Shehut.

Dikush me lart tha se Ramiz Alia ishte "Gorbacovi shqiptar". Te krahasosh Ramiz Aline me Gorbacovin, eshte idiotesi. Gorbacovi u perpoq qe te nderrmerrte reforma politike dhe ekonomike ne vend me ardhjen ne pushtet, ne menyre qe te ristartonte ekonomine sovjetike. Cilat ishin reformat qe ndermori Ramiz Alia nga 1985 deri ne 1990 dhe cilat ishin frutet e tyre? Jo vetem qe Alia nuk ndermori ndonje reforme politike apo ekonomike, por populli e vendi u katandis ne ate gjendje sa edhe buka e gojes duhej te racionohej aty ku nuk mbante me. Arsyeja tjeter perse Ramiz Alia nuk eshte Gorbacov ka te beje me faktin se Gorbacovi qe nga ngritja e tij ne pushtet, dha sinjale Perendimit se ishte i gatshem per komunikim, qe nenkuptonte se Gorbacovi nuk ishte ideologjikisht i indoktrinuar ne ate shkalle, sa te vinte perpara interesave te popullit te tij ideologjine komuniste. Ramiz Alia jo vetem qe nuk dha asnje sinjal per hapjen me boten, por perkundrazi, historia do ta mbaje mend ate si diktatori i fundit komunist i Evropes Lindore qe ra nga pushteti.

Persa i perket rolit te Ramiz Alise ne ardhjen e pluralizmit ne vend, njerezit harrojne qe Ramiz Alia dhe rregjimi qe ai perfaqesonte, ishte pengesa kryesore e ardhjes se pluralizmit ne vend. Ramiz Alia pati nje kontribut indirekt ne ardhjen e pluralizmit, dhe ky kontribut i tij ishte paaftesia e tij per te qeverisur vendin ne ate vend, qe e shpurri ekonomine shqiptare ne nje gjendje totale kolapsi. Dhe kur vuajtjet e popullit shqiptar arriten atje ku nuk mbanin me, ambasadat e huaja u shperthyen ne Tirane, shqiptaret u ngjiten anijeve ne Durres, per tu larguar nje ore e me pare nga vend. Ramiz Alia ishte nje burokrat i thjeshte, specialiteti i te cilit nuk ishin qeverisja e vendit, por shkrimi i fjalimeve te shokut Enver. Alia nuk ka qene as me shume e as me pak se sa sekretari i Enver Hoxhes.

Ekziston edhe nje mit ne Shqiperi sikur gjoja "Ramizi lejoi ardhjen e pluralizmit". Apo sikur gjoja ai lejoi qe pluralizmi te vinte pa gjakderdhje te madhe. Keta njerez duhet te jetojne ne ndonje planet paralel. Eshte e diskutueshme, edhe sot e kesaj dite, se nese Ramiz Alia apo rregjimi i tij e kishin situaten nen kontroll ne ato vite. Ata e gjeten veten perballe jo perpara nje grushti individesh, e gjeten veten perballe nje populli te te tere, te ndrydhur, te uritur, te papune, te burgosur e syrgjynosur ne bunkerin e madh me emrin Shqiperi. Nese Ramiz Alia e shoket e tij te byrose politike nuk dhane urdher qe te hapej zjarr mbi mijera njerez ne sheshet e Tiranes, e bene kete gje, pasi i trembeshin dy gjerave: a) ata oficeret e tyre nuk do te qellonin dot mbi turmat por do ti kthenin armet nga ata qe dhane urdherin b) duke e vendosur policine e ushtrine para nje urdhri te tille, ata do te braktisnin detyren, dhe Aline e kompani e priste fati i Causheskut duke ngelur ne meshiren e turmes.

Kontributi i vetem i Ramiz Alise ne politiken shqiptare te pluralizmit ka qene katapultimi ne krye te PS-se, pasardheses se PPSH-se te dhendrit te keshilltarit te tij te ngushte, shokun Fatos Nano. Te njejten gje beri edhe ne 1997 me katapultimin e dhendrit tjeter te shokut Sofo, qe e beme president, Rrexhep Mejdanin. Por te dy keta njerez te emeruar nga Alia, deshtuan per te marre ne dore frenat e PS dhe per ta drejtuar ate sic duhet. Duke e kthyer edhe kete kontribut te Alise ne nje inisiative te deshtuar. Kjo u pa hapur, qe PS dhe kreu aktual Rama, as nuk denjoi qe ti shkonte Alise ne varrim, e as nuk denjoi qe te bente nje prononcim per mediat.

Pra Alia shkon ne varr, me nje shpirt nder dhembe, i braktisur nga populli i tij, i braktisur nga emisaret e tij politike, dhe i vetem perballe Krijuesit. Ramiz Alia do te mesoje, se njeriu mund t'i shpetoje drejtesise njerezore, mund ti mbuloje e fshehi mekatet e tij me balten e tokes, por nuk ka per ti shpetuar dot drejtesise se Perendise. Cfare mbolli ne kete bote, edhe do te korri ne ate boten tjeter.

Albo

[hajla]

Cfare mbolli ne kete bote, edhe do te korri ne ate boten tjeter.

Nje thenje me ven.
"Mendoi se kjo vlen si thirrje per gjitha "personazhet" e politikes te botes shqiptare... ne te vertet

Pershendes

Hajla.

[POKO]

alia ka qen politikon diplomat. askush ka politikonet e sotem nuk i afrohen. atij i takon merita e ndryshimit pa dhune te sistemit. byroja politike e asaj kohe ishte i garrumbull katnaresh fanatik gati per luft. sala i vje anash alise si per diplomaci si per oratori.

sa per vrasjet ne kufi mos u qani kot se ky tjetri i vrau ne mes te dites ne mes te bulevardit se shkelen ligjin. kapishi katnara

figura e ramiz alise osht komplekse ene ka momente kontradiktore. po e keqja ne shqipri osht se historin e bojn politikonet ene jo historianet.

ne 90-92 nuk i'a mesyu kush te digjte as kryeministri e as komitete,e as nuk godiste kush gocat rruges me cadra...ti qe ben aso krahasimesh,nuk je gje tjeter vec pjell e atyre ideatorve e pjesmarresve te 21 janarit.

legen mashkull dukesh qe vetem di te zgerdhihesh...pjell e keqe

[POKO]

ramiz alia... ishte masha e dores e kurva dhelper ne dore te enver e nexhmije hoxhes.

sterhallone sa te doni muhabetin,por kush i ka perjetu vet ato kohra,sidomos pas vdekjes se enverit nga 85 e mrapa,e kupton mire se skilja alia,ishte vetem nje kukull me plote helm mbrenda trupit te tije.

[jarigas]

Analize shume e kthjellet ajo e Albo-s!! Nuk kam ç'te shtoj....!

[Brari]

“Ndava dhimbjen me fëmijët e shoqes sime të ngushtë”
» Dërguar më: 11/10/2011 - 16:27



Gilmana Bushati

Liri Lubonja tregon arsyen e vërtetë të vajtjes së saj në ceremoninë e homazheve të ish-presidentit, Ramiz Alia. Sipas saj, ajo që e shtyu të ishte pjesë e kësaj ceremonie ishte pikërisht miqësia e ngushtë që ajo ka pasur me të shoqen e Alisë, Semiramis dhe donte të ndante hidhërimin me fëmijët e saj. Kjo e fundit ndërroi jetë pas një sëmundjeje të rëndë, pikërisht në mars të 1986, në kohën kur vetë ajo ishte në internim në fshatrat e Lezhës. Lubonja pohon në këtë intervistë se asaj, pra bashkëshortes së liderit të fundmit të komunizmit i ka kushtuar 3 faqe në librin "Larg dhe mes njerëzve". Ky libër i është kushtuar tërësisht dënimit dhe vuajtjes nëpër internime dhe vuajtjes së mungesës së familjarëve të saj më të dashur, bashkëshortit Todi Lubonja dhe të birit Fatos, opinionisti i njohur shqiptar. Todi Lubonja ishte drejtori i "Radio Televizionit Shqiptar" kur u zhvillua festivali i famshëm, ai i XI, i mbajtur më 22-25 dhjetor 1972. Pikërisht fryma liberale që karakterizoi gjithë këtë festival, në të gjitha elementët e tij, që nga këngët, paraqitja skenike e këngëtarëve, pra një konceptim modern për kohën, të një aktiviteti artistik, ishte fillesa e përndjekjes së familjes Lubonja. Enver Hoxha nuk e kishte pranuar dot këtë liberalizim, ndërsa vetë Alia kishte qenë spektator në këtë festival. Flitej shpesh për një miqësi mes tij dhe Todi Lubonjës, para dënimit me burg dhe në kohën e demokracisë. Ajo e sqaron edhe lidhjen miqësore mes të dyve dhe tregon dy detaje, atë që ishte vetëm Ramiz Alia ai që shkoi ta shihte në spital Todin një muaj para se të vdiste dhe që bashkëshorti i saj nuk pranoi të dëshmonte në gjyqin kundër Alisë, që u zhvillua pas ardhjes në pushtet të qeverisë demokratike, që njihet ndryshe me emra të tillë "gjyqi i bllokmenëve" apo "gjyqi i kafesë".
Zonja Lubonja, cila ishte arsyeja e pjesëmarrjes suaj në ceremoninë e homazheve të ish-presidentit, Ramiz Alia?
Në ditët e homazheve të Ramiz Alisë jam shprehur se "s'kam asgjë për të thënë. Dritëhijet tona s'i duhen më njeriu", por del që ne kemi qenë miq me Ramizin. Unë kam shkruar një libër "Larg dhe mes njerëzve" dhe 2-3 faqe aty ia kam kushtuar pikërisht bashkëshortes së tij, (Semiramis), pasi kemi qenë shoqe të ngushta. Dy vajzat Zana, Besa dhe djali Arbeni janë fëmijët e shoqes sime të ngushtë, prandaj më duhej t'i ngushëlloja ato.
Pra, ju ishit për të ndarë hidhërimin tuaj me fëmijët e tij. Por flitet dhe për një miqësi mes Todit dhe Ramizit, cila është e vërteta e kësaj miqësie?
Aty thuhet që Ramizi ka shkuar për ta takuar në burg. Por a ka bërë vaki ndonjëherë që të mëdhenjtë të shkonin në burg për të parë ish-shokët e tyre madje dhe t'i jepnin dorën? E vërteta është se kur e thirrën Todin që të dëshmonte në gjyqin kundër Ramiz Alisë, tani në kohën e demokracisë, ai nuk pranoi të dëshmonte në sallën e gjyqit, por i dha dorën Ramizit dhe e pyeti "si je Ramiz?".
Po Ramizi ia ktheu këtë gjest?
S'mund të harroj kohën kur Todi u shtrua në spital herën e fundit, një muaj para se të vdiste. Vetëm Ramizi erdhi ta takonte nga ata të vjetrit. Todi në fakt me zemërgjerësinë e tij ia fali të gjithëve atë që i kishin bërë. Madje në 80-vjetorin e Todit, Dritëroi në fjalën që mbajti për këtë rast tha ndër të tjera "Ti je më i miri nga ne, sepse të gjithë të kritikuam, kurse ti na e fale".

gsh

-