David Icke: Piramida e Sundimtarëve

**baaroar** · 11-07-2011, 17:50

Kapitulli 9
Pushteti i piramidës

Rrjeti i fshehur i kontrollit është thjesht varianti fizik i burgut shumëpërmasor, brenda të cilit është zënë në grackë vetëdija jonë e ulët që prej qindra e mijëra vjetësh e deri tani.
Ata, të cilët qëndrojnë në nivelet më të larta të Elitës- Të Ndriçuarve (Illuminati)- Vëllazërisë besoj se janë mjete për manipulimin e botës fizike nga Rojtarët e Burgut të Dimensionit të Katërt. Ekzistojnë shumë lidhje midis Elitë - Vëllazërisë dhe Magjisë së Zezë, dhe një herë të përfshiheni në të, do të jetë e lehtë për vetëdijen tuaj që t’i dorëzohet një force negative ekstreme. Ceremoni dhe rituale të këtij lloji mund t’i drejtohen me thirrje energjive të errëta dhe të liga, të cilat mund t’i zotërojnë njerëzit e përfshirë në to. Shumica e Frimasonëve mësojnë rreshtat e ceremonive dhe çojnë deri në fund ritualin e tyre, pa patur asnjë ide se me çfarë po luajnë dhe se çfarë po tërheqin rreth tyre. Shumica mendojnë se është thjesht një klub zotërinjsh, por ceremonia është krijuar për të tërhequr energjitë negative ekstreme, të cilat lejojnë një “zotërim” nga elementet negative të Dimensionit të Katërt.

Kur fola në ekspozitën e shërimit shpirtëror në Birmingham, u habita kur zbulova se ajo po mbahej në qendrën kryesore të Frimasonëve, në atë që është qyteti i dytë i Britanisë. Frimasonët i japin me qira organizatave të jashtëme pjesë të kompleksit për të fituar para. Unë u kënaqa, sepse kjo më lejoi që të studioja çështjen në zemër të asaj që mund të jetë midis qendrave më të mëdha të Frimasonerisë në Mbretërinë e Bashkuar. Për “rastësi”, ndërkohë që isha atje, ja arrita të shihja ambjentet e brendshme të disa prej tempujve, ku publiku nuk lejohet të hyjë. Kompleksi, i quajtur Suitat Klarendon (Clarendon Suites), është ndërtuar pothuajse pa dritare sapo hyni në hyrjen kryesore. Kjo në mënyrë të përshtatshme është simbolike, mendoj unë, për të mos lejuar të futet brenda Drita.

Unë shëtita brenda një tempulli të Harkut Mbretëror, degë e Frimasonerisë, ku publiku nuk lejohet të kalojë dhe asnjëherë nuk kam për ta harruar ndjenjën e energjisë negative ekstreme, e cila më goditi në momentin kur kalova përmes derës. Një zot e di se çfarë duhet të bëjnë ata për të tërhequr atë masë të keqëdashëse! Ajo të linte pa frymë. Dhe shumica e anëtarëve nuk do ta kuptojnë se çfarë janë duke bërë. Mjafton vetëm një herë që të sinkronizoheni në mënyrë vibruese me atë lloj energjie, që ajo mund t’ju pushtojë dhe t’ju kontrollojë – veçanërisht nëse nuk keni dijeninë më të vogël se me çfarë jeni ngatërruar. Ju mund të bëheni një robot mendor i Rojtarëve të Burgut, pa e ditur këtë. Kjo është mënyra se si njerëzit zihen në grackë dhe tërhiqen brenda rrjetës. Kjo nuk do t’i ndodhë çdo Frimasoni, sepse ajo varet nga qëllimi i tyre dhe nga shpjetësia vibruese e tyre në kohë, por kjo u ndodh vetëm atyre të cilët janë në një gjendje mendore të hapur ndaj këtij zotërimi.

Frimasoneria, ashtu si edhe rrjeti i Elitës në përgjithësi, mund të manipulojë dhe të mashtrojë shumicën e anëtarësisë së saj, pasi ajo është strukturuar si një piramidë. Nëse i hidhni një vështrim çdo organizate, nga biznesi më i vogël deri në një shoqëri shumëkombëshe, do të shihni të njëjtën strukturë në formë piramide. Në majë të piramidës do të ketë shumë pak njerëz, të cilët dinë gjithçka që duhet të dihet për organizatën, motivimin, axhendën e saj, si dhe drejtimin ku ajo dëshiron të shkojë. Sa më shumë të zbrisni nga kulmi i piramidës, do të takoni shumë e më shumë njerëz, të cilët dinë gjithnjë e më pak rreth asaj pikture të përgjithshme. Ata janë të vetëdijshëm vetëm për rolin e tyre në organizatë dhe të askujt tjetër. Kjo është një ëndërr e manipulatorit dhe është mjeti nëpërmjet të cilit Elita mund të kontrollojë kaq shumë njerëz dhe organizata nëpër botë.
Shumica e atyre që punojnë për axhendën e Rendit të Ri Botëror nuk e dinë se po punojnë për të. Fshehtësia nuk mund të ekzistonte, nëse gjithkush do të ishte brenda komplotit. Manipulimi i manipulatorëve dhe kontrolli i kontrolluesve është thelbësore për suksesin e tij. Marrim CIA-n. Ajo ndjek politikën e “ndarjes”. Le ta shprehemi më thjesht, qasjen e “nevojës për të ditur”. Sa më poshtë të zbrisni aq më pak nënpunësit e CIA-s janë të vetëdijshëm për këtë perspektivë të gjerë.

Mund të ketë shumë njerëz brenda CIA-s, të cilët e bëjnë punën e tyre të përditshme në mënyrë të pastër. Ata mund të mendojnë se ajo që po bëjnë, i shërben Shteteve të Bashkuara dhe, në fund të fundit, kjo e gjitha nuk është aspak diçka e keqe. Por ata nuk dinë se si lidhet ajo që bëjnë me punën e të tjerëve si ata, gjatë gjithë piramidës për të prodhuar një pikturë shumë të papëlqyeshme. Vetëm ata pak që ndodhen në majë të saj e dinë këtë. Në këtë mënyrë Elita kontrollon dhe manipulon. Secili nga elementet e ndryshëm, Këshilli për Marrëdhëniet me Jashtë, Frimasoneria etj., gjithashtu janë strukturuar si piramidat dhe ata vetë janë pjesë e nje piramide të gjerë botërore me Elitën në majë. Ajo mund të duket se është një grumbull organizatash dhe njerëzish të palidhur me njëri-tjetrin, por ekziston një forcë qëndrore kontrolluese, e cila mban strukturën të bashkuar dhe e bashkon atë në një politikë dhe çështje të përbashkët (Figura 8).

(Faqosje figura 8 f.178)

Elita Botërore

Në majë të kësaj perandorie botërore qëndron Elita, që besoj se është e mbyllur në mënyrë të qëndrueshme në vetëdijen e Rojtarëve të Burgut të Dimensionit të Katërt, e cila vendos politikën dhe vëzhgon zbatimin e saj. Nuk e di me saktësi hierarkinë e pushtetit brenda saj, por, të paktën, jam i sigurt rreth elementeve të ndryshëm të përfshirë në të. Unë besoj se në nivelet më të larta të Elitës Botërore qëndrojnë njerëz në hije, të cilët nuk janë të njohur për publikun. Do të thoja se forca që qëndron mbrapa Shtëpisë së Rothsçajlldëve (House of Rothschild) qëndron pikërisht atje lart, por nuk besoj se ata janë në majë të piramidës. Ata, gjithashtu, do të marrin urdhra dhe ndoshta dinastia e Habsburgëve qëndron mbi ta në hierarki. Fuqia e Elitës buron nga keqpërdorimi i informacionit të brendshëm dhe lidhja e tyre e vetëdijshme me “zotat” e tyre, Rojtarët e Burgut. Ndoshta, asnjë nga personat që përmend në këtë libër nuk do të jetë në atë nivel. Njerëz si Henri Kisinger (Henry Kissinger), janë të bindurit, dhe supershërbëtorët, megjithëse shumë të fuqishëm. Shumë të tjerë do të përdoren pa dijeninë e tyre ose me dijeni e tyre të plotë se pjese e kujt janë. Unë po përmënd ushtarët, shërbëtorët dhe supershërbëtorët e këtij grupi të vogël njerëzish, të cilin e quaj Super Elita, Magjistarët e Zinj. Këta janë kontrolluesit e kultit të Syrit që Sheh Gjithçka, i cili është forca që qëndron mbrapa Elitës Botërore dhe ata të cilët janë duke manipuluar Rregullin e Ri Botëror në ekzistencën e tij. Disa studiues besojnë se Rothsçajlldët janë në majë të piramidës (Unë nuk besoj kështu) dhe poshtë tyre është një Këshill i të Trembëdhjetëve, një Këshill i Tridhjetë e Treve dhe më pas Komiteti i të 300-ve, i njohur gjithashtu edhe si Olimpikët1.

Elita Botërore si një e tërë është një grup njerëzish, të cilët janë zgjedhur dhe të pranuar në nivele të larta, ndonjëherë në nivelet më të larta, të dijes në të gjithë strukturën njerëzore. Ndërkohë që ata janë duke punuar për të shpejtuar shfaqen e Rendit të Ri Botëror, ata gjithashtu do të jenë duke kërkuar për njerëz të tjerë, për të cilët gjykohet të jenë të shkallës së duhur. Atëherë, ndërsa personeli i tanishëm “del në pension” ose vdes, frerët e komplotit i dorëzohen brezit tjetër të Elitës, ashtu sikurse Averel Harimani (Averell Harriman) u zëvendësua në funksionin e tij nga Henri Kisinger. Në të njëjtën mënyrë Umberto Anjeli (Bil) (Umberto Agnelli), ështe duke u përgatitur për të zëvendësuar babanë e tij të moshuar, Xhovani Anjeli (Giovani Agnelli), në hierarkinë e Elitës. Kështu, ndërkohë që “ata” - personeli i tanishëm - ndryshon brez pas brezi, rendi i ditës për të cilin ata punojnë, në themel mbetet pothuaj i njëjtë. Është njësoj sikur të pasosh flamurin në një stafetë dhe për shkak të natyrës së strukturës familjare të shumicës së Elitës, flamuri shpesh i dorëzohet brezave të disa familjeve të caktuara. Kjo bëhet akoma dhe më e kuptueshme, sepse prindërit i njohin fëmijët e tyre me këtë gjë që në moshën më të vogël të mundshme dhe, më vonë, i paraqesin ata në të njëjtat shoqëri sekrete dhe ceremoniale, të cilat i sinkronizojnë ata me lëkundjen e Rojtarëve të Burgut.

Të Ndriçuarit (Illuminati)

Jo çdo anëtar i një shoqërie sekrete ose i organizatave të tjera të cilat i kam përmendur është pjesë e Elitës. Ka një ndryshim midis Frimasonerisë dhe asaj që do ta quaja Frimasoneria e “Ndriçuar”, ato pjesë të urdhërit, të cilat janë infiltruar nga agjentët e të Ndriçuarve. Fjala të Ndriçuarit - “Ata të Ndriçuarit” - shkon mbrapa në kohë në botën antike. Ajo është një forcë e fshehtë, e cila ka krijuar ose ka marrë nën kontroll grupe dhe organizata për të manipuluar botën në drejtimin e dëshiruar. Arma më e madhe e të Ndriçuarve janë njohuritë e përparuar të fshehta, të cilat kaluan nëpërmjet ceremonive të pranimit dhe keqpërdorimit dhe abuzimit me këto njohuri. Shprehja më e qartë e Iluminizimit ishin të Ndriçuarit e Bavarisë, të krijuar zyrtarisht nga profesori gjerman, Adam Ueishaupt (Adam Ëeishaupt), në maj të vitit 1776 dhe të kontrolluar nga Shtëpia e Rothsçajlldëve, bankierët e revolucioneve dhe luftërave të pafundme. Ishte Ueishaupti, i cili përdori fraksionin e tij të të Ndriçuarve për t’u infiltruar dhe për të marrë kontrollin mbi Frimasonerinë.

Ueishaupti ishte stërvitur si një Jezuit, gjë që është e pamjaftueshme për Shoqërinë e Jezusit. Themeluesi i Jezuitëve, Spanjolli, Ignacio Loiola (Ignatius Loiola), formoi një shoqëri sekrete, brenda këtij urdhëri Katolik në dukje dhe rishtarët u quajtën “Alumbrados”, që do të thotë “të ndriçuarit”, “të iluminuarit”. Mes “iluminizmit” Jezuit dhe variantit gjerman të Ueishauptit, filloi konflikti, betejat e të cilit më shumë u fituan nga traditat e Ueishauptit, megjithëse rrjeti i Jezuitëve është ende një pjesë e fortë e Elitës. Ueishaupti krijoi 13 nivele të të pranuarve në Iluminatin e tij dhe personeli kryesor gjendej në nëntë nivelet e para. Të Ndriçuarit janë, gjithashtu, një piramidë. Anëtarëve ju vunë emra të veçantë të Ndriçuarish, të frymëzuar nga Greqia dhe Roma e lashtë. Ueishaupti u quajt Spartak. Këta njerëz u bënë anëtarë të shoqërive të tjera sekrete, si Frimasonët dhe i “ndriçuan” ato- duke i marrë nën kontroll dhe duke i përdorur ato për të destabilizuar kombet dhe për të përshpejtuar ardhjen e Rendit të Ri Botëror. Ata bënë të njëjtën gjë brenda qeverive, bankave, tregtisë, ushtrisë dhe medias në emër të Elitës.

Kështu, ekziston Frimasoneria dhe Frimasoneria e Ndriçuar. E para manipulon në një nivel, por gjithashtu dhe ajo manipulohet nga një tjetër forcë e fshehtë, Të Ndriçuarit, të cilët nga ana e tyre i përgjigjen Elitës Botërore. Ka organizata brenda organizatave (themi, rrjeti i Frimasonerisë brenda një qeverie) dhe një tjetër organizatë brenda këtyre organizatave (anëtarësia e të Ndriçuarve brenda Frimasonëve). Kjo formë e Ndriçuar e Frimasonerisë u bë e njohur si Lozhat e Orientit të Madh (The Grand Orient Lodges). Ajo ndoqi traditën e modifikuar Hegeliane të infiltrimit të dy ekstremeve dhe duke i vënë të veprojnë njëri kundër tjetrit, për të krijuar ndryshimin e kërkuar. Duke përdorur këto metoda, ajo u zotua të përmbyste sundimin e monarkëve, të shkatërronte besimin tek Zoti, t’i jepte fund patriotizmit dhe shteteve kombëtare, të shfuqizonte pronësinë mbi pasurinë dhe të çmontonte rregullin social.

Fisnikëria e Zezë

Të Ndriçuarit ndërlidhen brenda Elitës Botërore me anë të asaj që njihet si Fisnikëria e Zezë, një grupim i hershëm i “aristokratëve”. Ajo e ka pikënisjen e saj në Itali, veçanërisht në Venecia dhe në Xhenova. Xhon Kabot (John Cabot) (emri i vërtetë Xhiovani Kaboto (Giovanni Cabotto)) dhe Kristofor Kolombi, që të dy jetonin në Xhenova përpara “zbulimit” të pjesëve të ndryshme të Amerikës, me një distancë prej katër vitesh nga njëri tjetri. Në ditët e sotme, sipas rezultateve të studiusve, një tjetër Xhovani pretendohet të jetë një anëtar i një prej familjeve të Fisnikërisë së Zezë. Ky është Xhovani Anjeli, për shumë kohë, drejtuesi i Fiat Motors Company deri në vitin 1996 dhe një udhëheqës i Bilderbergëve. Familja Anjeli sundon Italinë dhe gjysmë me shaka thuhet se, përgjegjësia kryesore e Kryeministrit Italian është të “lustroj dorezën e derës së Anjelit” 2. Anjeli kishte një marrëdhënie, së cilës ju bë shumë publicitet, me Pamela Çurçillin, nusja e djalit të Uinstonit, përpara se ajo të martohej … Averel Hariman. Ajo ishte një nga gjetëset më kryesore të fondeve për Bill Klintonin (Bill Clinton) dhe më pas u bë ambasadore e US në Paris. Familja Anjeli ishte e lidhur ngushtë me Musolinin dhe gjyshi i Xhovanit u bë një senator për jetë nga udhëheqësi fashist. Disa familje të Fisnikërisë së Zezë në Venecia dhe Romë pretendojnë se e kanë origjinën e tyre nga Perandori Romak Justiniani, një njeri i njohur se kishte marrë referenca të rimishërimit nga tekstet biblike në vitin 553. Ata kanë një dëshirë të kthehen në një sistem të simbolizuar nga Perandoria Romake dhe janë një forcë kryesore brenda Elitës Botërore. Kjo linjë “fisnike” duket se shkon shumë mbrapa në kohë të paktën mijëra vjet më parë, ndoshta dhe më shumë dhe shfaqet pjesërisht nëpërmjet konflikteve mes Guelfit (Guelf) dhe Xhibelines (Ghibelline) në Itali, në shekullin dymbëdhjetë dhe trembëdhjetë.

Guelfi vinte nga Uelfi, një princ gjerman, i cili konkurronte për kontrollin e Perandorisë së Shenjtë Romake dhe Xhibeline vinte nga emri i një kështjelle të zotëruar nga kundërshtarët e tij, familja Hohenstaufen (Hohenstaufen family). Guelfët mbështetnin Papën dhe Xhibellinët mbështeste sundimin e familjes Hohenstaufen. Konflikti i madh vazhdoi me triumfin e Guelfëve në fund. Guelfët (Fisnikëria e Zezë) u bënë jashtëzakonisht të fuqishëm nëpërmjet kontrollit të tyre të mëvonshëm mbi bankat dhe tregtinë ndërkombëtare. Ata krijuan qendra të mëdha financiare në Lombardi dhe dominuan skenën aq shumë, saqë Lombard u bë emri që iu dha të gjithë bankierëve Italianë në Firence, Xhenova, Venecia dhe në Milano. Përfundimisht, ata e zgjeruan ndikimin e tyre drejt veriut në Hamburg, Amsterdam dhe në Londër. Sot, Fisnikëria e Zezë kontrollon edhe qendrat financiare të Zvicrës, ku fitimet nga tregtia e drogës dhe aktivitete të tjera të paligjshme pastrohen prapa fasadës së respektit Zviceran. Fisnikëria e Zezë ishte në qëndër të tregtisë së skllevërve, prej së cilës rrjedhin pasuritë e shumë familjeve kryesore Amerikane dhe Britanike, të cilat qëndronin pas Urdhrit të Portokalli (Orange Order), që e vendosi Uilliamin e Portokallit (Ëilliam of Orange) në fronin britanik dhe e çoi ate drejt Bankës së Anglisë dhe Borxhit Kombëtar. Kohët e fundit, Urdhri i Portokallit ka qenë prapa krahut Protestant të konfliktit në Irlandën Veriore.

Fisnikëria e Zezë përfshin, ose të paktën, është e lidhur me Familjen Mbretërore Holandeze të Princit Bernard, një prej themeluesve të Grupit Bilderberg. Lidhjet e saj shtrihen në Londër dhe ne familjet e “themeluara” Britanike të aristokracisë së vjetër dhe të aristokracisë së re të “parasë”. Anëtarë të familjeve fisnike Europiane, të cilët janë të lidhur ngushtë me Familjen Mbretërore Britanike, janë të përfshirë. Familjet mbretërore Suedeze, Holandeze dhe Spanjolle shpeshherë janë të pranishme në takimet e Bilderbergërve. Në Angli, princi Filip dhe princi Çarls kanë marrë pjesë në takimet e Bilderbergërve dhe Mbretëresha Elizabeta e II quhet si një anëtare e Komtitetit te 300 -ve3. Nga studiues, të cilët kanë hetuar mbi Fisnikërinë e Zezë, besohet se në këtë nivel Familja Mbretërore Britanike është e varur nga anëtarët Italianë, të cilët e zbulojnë origjinën e tyre të lashtë tek Guelfët e vërtetë dhe përtej. Mendojse sulmet egra personale mbi princin Çarls dhe regjistrimet e bisedave telefonike të botuara në media, të cilat bënë aq shumë për ta dëmtuar atë, nuk janë thjesht rastësi. A është kjo pjesë e fushatës së koordinuar për ta shkatërruar atë? A është ai një rebel, të cilin ata dëshirojnë ta shkatërrojnë? Është e mundur. Çarli dhe vëllai i tij, Endrju, hodhën poshtë ofertën për t’u bërë Frimasonë, një organizatë me lidhje të ngushta me monarkinë Britanike ndër vite. Të Ndriçuarit /Fisnikëria e Zezë/Elita Botërore përdorin shumë organizata sekrete dhe më pak sekrete në kërkim të tiranisë së tyre botërore dhe ajo që përhapet më shumë nga të gjitha është Frimasoneria. Frimasoneria e Ndriçuar është niveli i parë duke filluar nga poshtë i të Ndriçuarve/ Fisnikërisë së Zezë, dhe ju do të zbuloni se anëtarësia e saj përfshihet në të gjitha organizatat në rrjetin, të cilin e kam përshkruar në kapitullin e fundit: Instituti Mbretëror i Çështjeve Ndërkombëtare, Këshilli për Marrëdhëniet me Jashtë, Grupi Bilderberg si dhe vëllezëritë e tyre me mendime të njëjta.

Frimasoneria

Shumica më e madhe e Frimasonëve në botë asnjëherë nuk përparojnë përtej tre niveleve të fundit (figura 9) (Faqosje figura 9 f.182). Por sipër tyre qëndrojnë dhe tridhjetë nivele të tjerë më të lartë në Ritin Skocez të Frimasonerisë, i cili e merr frymëzimin nga Kalorësit Templarë të lashtë. Madje, edhe shkalla e 33-të nuk është maja e piramidës, sepse mbi të janë nivelet e të Ndriçuarve, madje dhe shkalla e 33-të në vetvete është e ndarë jozyrtarisht në dy rrjedha, ku njëra është shumë më tepër njohur se tjetra. Në çdo fazë, të pranuarit i tregohet pak më shumë për natyrën e vërtetë të Frimasonerisë si dhe për planin e vërtetë të lojës. Ata të cilët kanë arritur në nivelin e 33-të, janë në një planet të ndryshëm në kuptimin e asaj që ata dinë, krahasuar me Masonët të cilët ndodhen në tre nivelet e fundit. Jozef Smith (Joseph Smith), “profeti” i cili themeloi “kishën” tmerruese Mormon, ishte Frimason i nivelit të 33-të. Njerëzit që pranohen në lozhën lokale të Frimasonëve në qytetin tuaj, nuk e kanë as idenë më të voglë se përse përdoret organizata e tyre. Ata duhet të mbahen në errësirë nëse plani duhej të funksionojë dhe cila është rruga më e mirë për ta arritur këtë se sa përdorimi i nivele të ndryshme të pranimit. Vetëm ata të cilët konsiderohen si “të pranueshëm”, përparojnë në nivelet më të larta dhe zbulojnë atë që po ndodh në të vërtetë. Shumica dërrmuese e Frimasëonëve janë në tre nivelet e fundit. Ata janë FODDER AND THE FRONT. Midis nivelit të 4-të dhe të 33-të gjenden ata “me mendjen e duhur”, të cilët kanë ndikim në shoqëri, deri tek presidentët e Shteteve të Bashkuara. Më pas vijnë nivelet e të Ndriçuarve, të cilët nuk do t’i shihni të përmenden në asnjë libër udhëzues për Frimasonët. Këta janë njerëzit që aktualisht drejtojnë gjithçka dhe ata janë agjentët e kultit të Syrit që Sheh Gjithçka.

Frimasoneria botërore është një piramidë masive e manipulimit.
Nuk ka qënë gjithmonë kështu. Thuhet se Frimasoneria dikur ka qenë një shoqëri, e cila ishte ekskluzivisht për ata që punonin si gurgdhendës dhe ndërtues të kishave dhe katedraleve. Atëherë u quajt Masoneri. Sipas pretendimit të disa historianëve, lozhat e tyre ishin si organizatat tregtare dhe sekretet dhe ritualet e tyre ishin krijuar për të mbrojtur profesionin e tyre nga personat e jashtëm të pakualifikuar. Pjesa më e madhe e punëve të Masonëve vinte nga Kisha Katolike, e drejtuar nga Roma. Pasuria e pafundme e kishës, shumica e të cilës ishte vjedhur direkte ose indirekte, u përdor për të paguar ndërtimin e katedraleve të mëdha, nga e cila vareshin kryesisht të ardhurat e masonëve. Por fatkeqësia ndodhi kur Henri VIII u prish me Romën, në vitin 1534 dhe formoi kishën e tij në Angli, pasi papa i refuzoi atij një divorc. Kjo ngjarje pati shumë ndërlikime për të ardhmen (shihni Rebelimi i Rrobotëve “The Robots’ Rebellion”) dhe bëri që shumë masonë të mbeteshin pa punë. Shumë larg nga të vazhduarit e programeve ndërtuese të Romës, Henri grabiti e plaçkiti manastiret dhe gjithçka tjetër, të cilën mund ta merrte me vete. Ai ishte trokë dhe kishte gjithmonë luftëra për të luftuar. Një prej objektivave të tij ishte pasuria e “miqësisë, vëllazërisë dhe esnafëve”. Shoqëritë masonike u shkatërruan gjatë zgjimit të kësaj mbretërie mbytëse dhe nga mungesa dëshpëruese e punës për anëtarët e tyre. Shumë prej lozhave u zhdukën, së bashku me të faktet e tyre të hershme, dhe rreth historisë së tyre të vërtetë dihet shumë pak.

Lozhat (degët) të cilat arritën të mbijetonin duke e zgjeruar anëtarësinë e tyre me njerëz, të cilët nuk ishin gurgdhendës dhe kështu historia vazhdoi. Të sapoardhurit - biznesmenë, tregtarë, pronarë tokash dhe aristokracia - u quajtën masonë “spekulativë” dhe shumë shpejt ata i kaluan në numër anëtarët origjinal. Këta ishin Kalorësit Templarë/ Të Ndriçuarit, duke u shfaqur në skenën publike nën maskën e Frimasonerisë. Pranimi i parë i regjistruar i një masoni spekullues në Angli ishte në vitin 1646, atëherë kur Elias Ashmole (Elias Ashmole) (mos e shqipto shumë shpejt) u bashkua me një degë në Uarrington. Ai ishte një astrolog dhe në të vërtetë, njohuritë e fshehta u bënë një pjesë e rëndësishme e Masonerisë së re në nivelet më të larta të pranimit. Masoneria u shëndrua në Frimasoneri dhe ndërsa vitet kalonin, lidhja e vetme e mbetur me gurgdhendësit ishin veglat simbolike dhe emrat për nivelet e pranimit si çiraku, artizani dhe mjeshtri mason. Veglat e punës të gurgdhendësve: rrethi, kompasi, nivelusi, plumbçja, kalibri, çekani dhe dalta - ende përdoreshin nëpër ceremonitë dhe ritualet e çuditshme dhe paraskena e Frimasonëve ishte një tjetër rikthim në gdhëndësit e gurëve. Por, Frimasoneria tani kishte një axhendë krejtësisht të ndryshme.

Gjatë ritualeve të cilat u paraqitën nga themeluesit e Frimasonerisë së re, të pranuarit ishin me gjoks të zbuluar dhe me sy të lidhur me një lak rreth e rrotull qafës dhe një kamë në zemrën e tyre. Ata duhet të betoheshin se do t’i shërbenin urdhrit dhe do të ruanin sekretet e tij, gjatë dhimbje së një rituali groteks vdekjeje. Dënimi për përhapjen e sekreteve të Shkallës së Dytë (Nxënësi Mason) është: “të më hapin pjesën e majtë të kraharorit, të më shkulin prej andej zemrën dhe t’ja japin zogjve grabitqarë të qiellit ose bishave të egra të fushave si një pre”. Në Shkallën e Tretë (Mjeshtri Mason) dënimi është: “le të ndahem në dysh, zorrët e mia të bëra shkrumb e hi dhe ky hi të shpërndahet në faqen e tokës dhe të përhapet nga katër erërat e parajsës, që mes njerëzve të mos mbetet asnjë shenjë kujtimi i një masakarai kaq të poshtër, veçanërisht Mjeshtrit Mason”. Mahnitëse.

Këto janë llojet e ceremonive, të cilat ndjellin energjitë keqdashëse. Në të njëjtën kohë, në publik, Frimasoneria pretendon të jetë një shkollë e moraliteti dhe ajo flet për vllazërinë dhe “dashurinë vëllazërore”! Mbrojtësit publik për Frimasonerinë do t’ju tregojnë se këto rituale janë thjesht simbolike, por ka dëshmi se jo gjithkush mendon kështu, duke përfshirë Frimasonin e njohur, si Xhek Barkçarësi (Jack the Ripper)*. Lidhjet e fuqishme të besnikërisë (dhe të frikës, gjithashtu, kur është e nevojshme) të lindura në anëtarësi, sigurojnë që vetëm shumë pak të kenë guximin të zbulojnë sekretet, madje edhe pas largimit nga shoqëria. Në fakt, ndërsa njerëzit mund të ndalojnë së paguari tarifat e tyre ose të kthehen në lozhë, betimet ende zbatohen. Nuk ekziston asnjë mekanizëm, nëpërmjet të cilit një Mason, njëherë i pranuar, të mos mbajë betimin e tij.
Betime të tilla u shpikën për të krijuar frikë dhe kontroll. Ato nuk ishin pjesë e ritualeve të gurgdhendësve, ashtu sikurse kanë provuar pak nga librat e rregullave, të quajtur, “Kushtetuta Gotike”, të cilët kanë mbijetuar. Në atë kohë, dënimi për atë që nxirrte sekretin, ishte që të flakej jashtë lozhës. Ajo godet duke pasur të brendshmet e djegura shkrumb e hi, me siguri. Ritualet dhe betimet e Frimasonerisë janë bazuar në një pjesë të trilluar në shekullin e tetëmbëdhjetë - historia e Frimasonit Hiram Abif (Hiram Abif). Sipas trillimit të Frimasonerisë,
________________
*Jack the Ripper është pseudonimi më i njohur për një vrasës serial të paidentifikuar që vepronte në lagjet më të varfëra në dhe rreth distriktit të Ëhitechapel në Londër në vitin 1888.
Hiram Abifi ishte arkitekti i Tempullit biblik të Solomonit. Kushtetuta Gotike e gurgdhendësve nuk i referohet asnjë njeriu të tillë, por ai u bë figura e martirit të Frimasonëve. Në histori thuhet se Hirami refuzoi t’iu tregonte sekretet tre artizanëve masonë të armatosur me vegla masone. Ata e vranë kur ai nuk ja zbuloi sekretet e tij, kështu miti vazhdon, dhe Mbreti Solomon urdhëroi të nisnin kërkimet kur u vu re se Hirami mungonte. Trupi i Hiramit u zbulua “i varrosur në mënyrë të pahijshme” dhe u ridogj me “të gjithë respektin dhe nderimin”. Solomoni urdhëroi që ata që ishin përgjegjës për vrasjen të ekzekutoheshin dhe në disa versione të historisë, vrasësit, Jubela, Jubelo dhe Jubelum ishin kaq shumë të penduar saqë ata vetë kërkuan të ekzekutoheshin. Jubela kërkoi që ti pritej fyti dhe t’i shkulej gjuha; Jubelo zgjodhi që t’i çahej pjesa e majtë e kraharorit dhe zemra e tij t’i hidhej korbave; dhe Jubelum ishte ai që kërkoi që të brendshmet t’i digjeshin shkrumb e hi dhe hiri të përhapej nga të katër erërat e parajsës. Mund të kuptoni se nga vijnë ritualet dhe betimet Frimasone. Ritualet e tyre vënë në skenë historinë dhe vdekjen e Hiram Abifit, duke zbuluar kraharorët e tyre me këmbët të mbledhura rreth gjunjëve të tyre.

Historia e Hiram Abifit është një fantazi. Mendimi Frimasonik kishte krijuar një lojë të madhe me lidhjet e hershme me ndërtesën e tempullit të mbretit Solomon në Jerusalem. Ata e kthyen atë në diçka të ngjashme me Vatikanin - dhe më pas të tjerë. Por Bibla, nga e cila u mor figura e Hiramit, përshkruan një njeri shumë të ndryshëm. Para së gjithash, emri i tij ishte thjesht Hiram. Shtesa Abif erdhi nga themeluesit e mitit masonik. Mund të thoni se Abifi është një zënkë e vogël. Dhe ç’ farë thotë Bibla për këtë njeri? A thotë ajo se ai ishte “masoni më i përkryer mbi Tokë”, ashtu sikur pretendojnë Frimasonët? Jo tamam. Aty thuhet se ai nuk ishte as mason dhe as arkitekt, por një punues i tunxhit. Sipas Librit të Mbretërve, (the Book of Kings) ai erdhi nga Tyre, pasi kishte përfunduar tempulli. Libri i Kronikave (The Book of Chronicles) thotë se ai erdhi përpara se të ndërtohej Tempulli dhe se ishte një punëtor i zbukurimeve prej metali. Çdo aftësi që ai kishte në trajtimin e gurit ishte në dekorim dhe jo në ndërtim. Ka dhe një Hiram tjetër në Bibël, i cili është mbreti i Tyres, i cili nuk është i njëjti njeri. Por, ai, gjithashtu, vlerësohet shumë nga Frimasoneria, sepse mendohet se ka furnizuar Solomonin me drurin e kedrës nga Libani për Tempullin. Dhe kjo është një tjetër gjë. Bibla thotë se Tempulli u ndërtua kryesisht me dru dhe se nuk ishte më i madh se salla e një kishe në ditët e sotme (30 me 90 këmbë). Gjëja e fundit që atyre u nevojitej ishte një arkitekt gurgdhendës. Por ndërsa historia e Hiram Abifit është e pakuptimtë, ka mundësi që temat e saj ta kenë origjinën nga Egjipti i lashtë, kur Mbreti Sekenenre (King Seqenenre) u vra, pasi refuzoi t’i tregonte njohuritë më të fshehta sekrete një kundërshtari. Nëse është kështu, ky është një konfirmim i mëtejshëm se e njëjta rrymë e njohurive dhe e manipulimit shtrihet nga antikiteti deri në Frimasonerinë moderne dhe në botën e sotme. Kam ndjesinë se forca, e cila u shfaq si Frimasoneri, ishte dhe janë Kalorësit Templarë, të cilët deri në atë kohë kishin qënë duke vepruar fshehtas si një organizatë e fshehtë, duke ndjekur spastrimin papal. Struktura e piramidës lejon Elitën, pakicën në majë të Frimasonerisë, të kontrollojën shumicën, duke i mashtruar dhe duke i mbajtur ata në errësirë. Protokollet e të Ndriçuarve, të gjetur në shekullin e fundit, bënë – çdo gjë që njerëzit mund të thonë rreth origjinës së tyre - përshkruan në mënyrë të shkëlqyer se si përdoren Frimasonët:

“Në duhet të krijojmë dhe të shumëfishojmë lozhat Frimasonike në të gjitha vendet e botës, duke përfshirë brenda tyre të gjithë ata që mund të bëhen ose ata të cilët shquhen në aktivitetin publik, sepse në këto lozha ne do të gjejmë zyrën tonë kryesore të inteligjencës dhe mjetet e ndikimit. Të gjitha këto lozha do t’i vendosim nën një administratë qëndrore [Të ndriçuarit], të njohur vetëm nga ne dhe absolutisht të panjohur nga gjithë të tjerët, të cilat do të përbëhen nga të vjetrit e ditur… Në këto lozha ne do të mbledhim së bashku të gjithë elementët revolucionarë dhe liberalë. Në përbërjen e tyre duhet të ketë nga të gjitha shtresat e shoqërisë. Komplotet politike më sekrete do të jenë të njohura për ne dhe do të jenë nën drejtimin tonë që nga dita e konceptimit të tyre. Midis anëtarëve të lozhave do të jenë pothuaj të gjithë agjentët e policisë kombëtare dhe ndërkombëtare, përderisa shërbimi i tyre për ne është i pazëvendësueshëm, pasi policia është në një pozitë që jo vetëm të përdorur mjetet e saj të veçanta ndaj të panënshtruarve, por gjithashtu edhe për të mbuluar aktivitetet tona dhe për të gjetur pretekse për të pakënaqurit…”

Protokolli 15

Protokollet i përshkruajnë Masonët në nivelet më të ulëta– shumica dërrmuese - si një pjesë e “armatës spektakolare”, që janë aty vetëm “për ti hedhur hi syve shokëve të tyre”. Gjithkush po manipulon gjithkënd. Pavarësisht se njohim mjedisin e shoqërisë sekrete të njerëzve të punësuar nga institucionet kontrolluese qofshin policë, politikanë, mjekë, oficerë të ushtrisë, kryeredaktorë, gazetarë ose nëpunës qeveritarë, nëse nuk e dimë se çfarë synojnë, kjo shoqëri sekrete, dhe pavarësisht se ne e dimë se çfarë synon kjo shoqëri sekrete si mund të dimë se për ç’farë axhende janë duke punuar ata që drejtojnë një qytet ose komunitet? Këta njerëz premtojnë besnikëri të plotë ndaj shoqërisë së tyre sekrete gjatë këtyre ceremonive rituale, por çfarë ndodh me besnikërinë e tyre ndaj publikut, nga i cili janë zgjedhur ose janë emëruar për të shërbyer? Ndërkohë që njerëzit në shoqëritë sekrete lejohen në pozicione të tilla kontrolli dhe ndikimi, madje edhe pa e ditur dhe vetë për anëtarësinë e tyre, i gjithë sistemi është i hapur ndaj korrupsionit më të egër. Dhe kjo është ajo ç’farë po ndodh. Sistemi është i korruptuar në mënyrë skandaloze. Jo çdo anëtar është i korruptuar; shumica nuk janë. Por kjo nuk merret shumë për bazë për të pasur një ndikim të tmerrshëm mbi shoqërinë.

Sapo të keni Frimasonë në pozicionet më të larta, të cilët vendosin se cilët njerëz do të rekrutohen ose promovohen brenda një organizate, ju mund të siguroheni që shokët Frimasonë të marrin pozicionet kryesore të pushtetit. Një gjeneratë e Frimasonëve ndjek tjetrën, sikurse dorëzohet stafeta. Kur ta keni arritur këtë, mund të mund të drejtoni një organizatë ose një vend, pothuajse ashtu si dëshironi. Ose një botë. Frimasonët gjithashtu angazhohen për të ndihmuar njëri-tjetrin në fatkeqësi. Kjo tingëllon shumë bukur, por çfarë ndodh me ata, të cilët nuk janë pjesë e klubit, “Laikët”, ashtu siç quhemi ne? A do të thotë kjo se ne jemi subjekte të një rëndësie më të vogël, kur përballemi me një Frimason me autoritet? Të paktën në një numër rastesh, përgjigjja është me siguri “po”. Frimasonët kanë një seri shenjash dhe fjalësh, të cilat i lejojnë ata të njihen me njëri-tjetrin, duke përfshirë edhe shtrëngimin qesharak të duarve. Këto përfshijnë gjithashtu edhe shenjën e Frimasonëve për “hidhërimin dhe fatkeqësinë” (d.m.th, Më nxirrni nga telashi), versioni gojor i së cilës është: “Askush nuk do ta ndihmojë djalin e vejushës?” Djali i vejushës është Hiram Abifi.

Këto shenja dhe sinjale janë shumë të përdorshme kur arrestoheni nga oficerë policie Frimasonë ose paraqiteni në gjyq përpara një gjykatësi Frimason. Sigurisht kjo nuk funksionon gjithmonë, por do të talleshim me veten nëse mendojmë se kjo nuk ndodh. Vendosmëria politike për të ndaluar këtë padrejtësi të rrezikshme, në këtë rast, thjesht nuk ekziston, sepse si politikanët e përfshirë - të të gjitha partive - janë vetë Frimasonë ose janë të lidhur me një rrjet të gjerë, ose ata janë të frikësuar për të vepruar, sepse pozicioni i tyre varet nga fakti që ata të mos shqetësojnë elitën e shoqërisë sekrete. Disa politikanë udhëheqës janë Frimasonë të nivelit të lartë. Lordi Palmerston (Lord Palmerston), Kryeministri Britanik në kohën e luftërave të opiumit kundër Kinës, ishte Patriarku i Madh i versionit të Orientit të Madh [të Ndriçuarve] të urdhërit. Ish Presidenti i Francës, Fransua Miteran (François Mitterand) (Kom 300), ishte gjithashtu një Mjeshtër i Madh i Orientit të Madh 6.

Shumica e emrave që kam përmendur në këtë libër, ata të përfshirë në Komisionin Trepalësh, Këshillin për Marrëdhëniet më Jashtë, Grupin Bilderberg dhe e gjithë pjesa tjetër do të jenë gjithashtu Frimasonë ose anëtarë të disa shoqërive sekrete të lidhura mes tyre. Por ata i përgjigjen të njëjtit padron - Elitës Botërore. Në shumicën e vendeve ka një “celulë”, të elitës Frimasonike e cila është veçanërisht e fuqishme dhe e cila mund të jetë e panjohur, madje edhe nga Frimasonët e disa niveleve të larta. Ekzistojnë shumë celula të lidhura me të Ndriçuarit – forma të kontrolluara të Frimasonerisë, Lozhat e Orientit të Madh. Revolucioni Francez u hartuar dhe u koordinuar pjesërisht nga Lozha e Orientit të Madh në Paris. Në Britani, sipas disave, ekziston një celulë elite, e quajtur Parlour Club dhe një grup i elitës Europiane, i quajtur Klubi i Ishujve (Club of Isles) 7. Në US ata kanë Shoqërinë Kafkë dhe Kocka (Skull and Bones Society), e cila është e lidhur shumë ngushtë me Frimasonerinë dhe po kështu është edhe Urdhri i Portokallit (Orange Order), i cili është në zemër të konfliktit të Irlandës Veriore. Tryeza e Rrumbullakët u krijua mbi linjat dhe lidhjet Frimasonike me këtë rrjet. Famëkeqët Kalorësit e Maltës janë një tjetër organizatë elite, e cila koordinon aktivitetet e saj të fshehta me Frimasonerinë e Ndriçuar dhe kanë ndikim shumë të madh brenda sistemit. Kreu i tij zyrtar ishte papa! Një nga celulat më të njohura të Elitës Frimasonike është Propaganda Masonica Due Lodge (P2), me pikënisje në Itali, por gjithashtu vepruese gjithashtu dhe në shtete të tjera. Kur kjo u zbulua, shkaktoi një nga skandalet politike më të mëdha në histori. Nëse shohim sfondin e P2-shit, do të vlerësoni se si veprojnë këto celula të Elitës Frimasonike në vënde në mbarë botën dhe metodat që ato përdorin.

Propaganda Masonica Due P2

Lozha P2 në Romë u themelua në vitin 1877 për ata Frimasonë, të cilët vizitonin kryeqytetin nga pjesët e tjera të Italisë. Në mes të viteve 60, ajo kishte vetëm katërmbëdhjetë anëtarë, por ajo ishte pothuajse gati për t’u shfaqur në botë kur u “ristrukturua” nga Liçio Xheli (Licio Gelli), me kërkesën e Mjeshtrit të Madh të Italisë, Lino Salvini (Lino Salvini). Sapo Xheli e mori nën kontroll anëtarësia e Lozhës P2 u rrit brenda pak viteve me pothuajse një mijë, megjithatëse ai ishte pothuajse padyshim mjeti për forcat e tjera mbrapa P2-shit, të cilat e mbanin të fshehtë kontrollin e tyre. Disa studiues mendojnë se ky kontroll i fshehtë është Lozha Alpine e Frimasonëve në Zvicër, e cila kishte midis anëtarëve të së saj Henri Kisinger (Henry Kissinger), dhe themeluesin e Klubit të Romës, Aurelio Peci (Bil) (Aurelio Peccei). Të tjerë thonë se kjo ishte vetëm “një ndërmjetës” midis P2-shit dhe kontrolluesve të tij të vërtetë, interesat bankare të përqendruara në Shtëpinë e Rothçajlldëve. Ceremonitë e para të P2-shit, zhvilloheshin në zyrat e saj qendrore në Hotelin Excelsior, nën mbikqyrjen e një ish-Mjeshtri të Madh të Italisë, Xhordano Gamberini (Giordano Gamberini), por emri më shumë i lidhur me P2-shin është ai i Xhelit.

Xheli ishte një mbështetës fashist i Musolinit gjatë luftës dhe ndihmoi për të organizuar “intenerari i miut” (rat line)*, nëpërmjet së cilës u larguan Nazistë nga Gjermania, në kohën kur zbarkuan Aleatët. Disa vjet më vonë, ai u largua për në Argjentinë, ku e kaluara e tij doli në dritë dhe atje ai bëri shumë miq politikanë, duke përfshirë edhe diktatorin Juan Peron (Juan Peron) (ai u bë një këshilltar ekonomik i tij) dhe Joze Lopez Rega, (Jose Lopez Rega) njeriu i cili qëndronte mbrapa skuadrave të vdekjes, Triple A, përgjegjëse për mijëra vrasje. Rega fitoi shuma të mëdha parash nga kontrabanda e kokainës në Shtetet e Bashkuara. Kur Peroni u kthye nga mërgimi për të marrë pushtetin për të dytën herë, ai u gjunjëzua në sy të publikut për të falënderuar Xhelin. Shumë nazistë u larguan për në Amerikën Jugore pas luftës dhe P2-shi është ngushtësisht i lidhur me Nazistët Ndërkombëtarë. Xheli, si një fashist i betuar, do të ndihej shumë mirë në një shoqëri të tillë. Në të vërtetë, ishte ai që ndihmoi shumë nazistë, si Klaus Barbie (Claus Barbie), i cili u arratis për në Amerikën Jugore (e cila u bë një variant më i madh i Gjermanisë, ashtu sikur ajo ishte nën sundimin e Hitlerit). Xheli ishte i afërt me diktatorin Nazist të Nikaraguas, Somoza, dhe, gjithashtu ishte i lidhur me organizatën paraushtarake Naziste, që vepronte në Itali e quajturj U Gladio (një fasadë e CIA-s).

Xheli u kthye në Itali nga mesi i viteve 1960 si konsull nderi i Argjentinës. Ai ndërtoi rreth tij një rrjet kontaktesh në pozicione të larta, pasi ai u bë Frimason i Orientit të Madh në vitin 1965. Kjo u ndihmua dhe nga anëtarësia e tij në Kalorësit e Maltës, të cilët i dhanë atij një “hyrje” në nivelet më të larta të Vatikanit, një lidhje që ai dhe P2-shi e shfrytëzuan me shumë efektivitet. Miqtë e Xhelit në Partinë Republikane të Shteteve të Bashkuara e ftuan atë në ceremoninë e ardhjes në detyrë të presidentit Regan në vitin 1981 (Regani më vonë do të vendoste një kurorë lulesh në varret e trupave të stuhishme të SS-ve, gjatë ceremonisë

*ratlines- ishin sisteme të rrugëve të arratisjes për Nazistët dhe fashistë të tjerë për tu larguar nga Europa në fund të Luftës së Dytë Botërore. Rrugët e shpëtimit kryesisht të çonin drejt Amerikës së Jugut, veçnërisht në Argjentinë, Paraguaj, Kili. Ekzsitonin dy rrugë kryesore: e para nga Gjermania në Spanjë dhe më pas në Argjentinë; e dyta nga Gjermania në Romë, Xhenova, dhe më pas Amerika e Jugut.

së përvjetorit të 40-të të Luftës së Dytë Botërore, simbolika e së cilës do të kishte qenë shumë e fuqishëm për mentalitetin Nazist në CIA-s dhe në Elitën Botërore, kontrolluesit e vërtetë të P2-shit). Xheli gjithashtu mori pjesë edhe në ceremonitë e ardhjes në detyrë të presidentëve Karter e Ford dhe e quante veten një mik i Xhorxh Bushit (George Bush).

Në korrik të vitit 1981, vajza e Xhelit u ndalua në aeroportin e Romës, ku iu konfiskuan dokumentet të fshehura në fundin e dyfishtë të valixhes së saj. Ato ishin kopje të dokumenteve të Shteteve të Bashkuara, të njohura si Supplement B (Shtojca B). Kjo ishte një shtojcë e Manualit të Ushtrisë FM 30-31 te US. Ajo mbante datën 18 Mars të vitit 1970 dhe ishte nënshkruar nga Gjenerali Uestmoreland (General Ëestmoreland). Kjo shtojcë përshkruante se si mund të destabilizohej një vënd nëpërmjet infiltrimeve të organizatave kontrolluese dhe përdorimit të agjentëve provokues 8. Kjo është saktësisht ajo ç’farë bëri Xheli dhe kontrolluesit e tij.

Xheli punoi në mënyrë të suksesshme për të fituar mirënjohje zyrtare për Frimasonerinë Italiane nga qendra e Frimasonerisë botërore, Lozhat e Madhe e Bashkuara në Londër. Frimasoneria Italiane ka një histori të gjatë kundërshtimi dhe përfshirje në politikë. Ajo u ndalua nga Musolini, ashtu sikurse Frimasoneria Gjermane u ndalua nga Hitleri, jo sepse ata që të dy u ndihmuan në pushtet nga shoqëritë sekrete dhe realizuan ndikimin e tyre. Pas luftës, amerikanët OSS, parardhësit e CIA-s, ushtruan presion mbi qeverinë e dëshpëruar Italiane, për të lejuar Frimasonerinë të rikthehej dhe Lozha Mëmë në Londër, i akordoi njohjen zyrtare. Dukë vepruar kështu, ata njohën zyrtarisht një organizatë, e cila kishte lidhjet të ngushta me mafien. Këto lidhje i kanë fillimet në “Carbonari”*, një përzirje e Frimasonëve, Mafies dhe ushtrisë, e cila u formua në shekullin e nëntëmbëdhjetë për t‘ju kundërvënë Napoleonit. Carbonari ishte gjithashtu i lidhur me Kalorësit Guelpik (Guelphic Knights) - Fisnikëria e Zezë. Gjatë viteve 1970,
______
*The carbonari ishin grupe shoqërive sekrete revolucionare te krijuara ne fillimet e shekullit te 19- të në Itali dhe France. Ato u bënë qëndra e atyre që ishin të pakënaqur me situatën politike që pasoi vitin 1815 veçanërisht në jug të Italisë. Anëtarë të Carbonari dhe të tjerë të influencuar prej tyre morën pjesë në ngjarje të rëndësishme ne procesin e bashkimit të Italisë.

Xheli rekrutoi disa prej njerëzve më të fuqishëm në shoqërinë Italiane brenda P2-shit, derisa krijoi një shtet brenda shtetit, që punonte për një axhendë të përbashkët. Emrat e anëtarëve diheshin prej tij dhe ndoshta dhe nga një ose dy të tjerë. Madje, as anëtarët e tjerë nuk i dinin të gjithë emrat në listën e anëtarësisë së P2-shit. Duke përdorur strukturën e mirëprovuar të Elitës, ai e ndau anëtarësinë në dy sektorë dhe më pas i ndau ato në një seri grupesh të tjera. Vetëm drejtuesit e këtyre grupeve i dinin se cilët ishin anëtarët e grupit të tyre - dhe si rrjedhim njihnin vetëm ata në grupin e tyre të veçantë. Anëtarët e P2-shit mbaheshin nën kontroll nga terrori i njohjes së dënimeve të tmerrshme nëse nuk vepronin ashtu siç u thuhej. Në mars të vitit 1981, kur zyrat e Xhelit u bastisën nga policia, u zbuluan 962 emra të listës së anëtarësisë së P2-shit në kasafortën e zyrës dhe në valixhe. Në këto lista kishte tre ministra kabinetesh, dyzet të tjera MP, dyzet e tre gjeneralë, tetë admiralë, dhe qindra nënpunës civilë e diplomatë, drejtues të shërbimeve sekrete, shefa të policisë të katër qyteteve më të mëdha të vendit, industrialistë, financierë, yje televizivë dhe njëzet e katër gazetarë.

Besoj shumë se diçka e ngjashme po ndodh në Mbretërinë e Bashkuar dhe në shumë vende të tjera, të cilat pasqyrojnë metodat dhe qëllimet e P2-shit. Disa mendojnë se Henri Kisinger ka qenë anëtar i P2-shit ose, të pakën, një forcë e rëndësishme në politikën dhe metodat e saj. P2-shi sigurisht ka një anëtarësi të huaj të fuqishme, e cila i jep një ndikim të jashtëzakonshme brenda shërbimeve sekrete Europiane dhe të US dhe në sektorin bankar. Kryeministri italian, Xhulio Andreoti (Gulio Andreotti), ishte afërt me Xhelin. Kur Andreoti doli në proçesin gjyqësor për përfshirjen me Mafien, ai përmëndi si dëshmitar për emrin e tij të mirë ish-sekretarin e Përgjithshëm të Kombeve të Bashkuara, Perez de Kuelar (Perez de Cuellar) (një anëtar i njohur i P2-shit), dhe… Henri Kisinger. Gazetari Mino Pekoreli (Mino Pecorelli), një anëtar i P2-shit, tha se ajo aktualisht drejtohej nga CIA. Megjithatë, ai nuk u lejua ta thoshte këtë për shumë kohë. Pekoreli u vra sipas një mënyrë të njohur si rituali i vdekjes së Mafies, për ata që flasin shumë. Më shumë dëshmi për lidhjen e CIA-s erdhi nga ish-agjenti i kontraktuar i CIA-s, Riçard Brenek (Richard Brenneke), në një intervistë dhënë një Televizioni Italian, më 2 korrik të vitit 1990. Ai tha:

“Ne [CIA] kemi përdorur ndihmën e këtyre njerëzve [P2] për të futur e nxjerrë jashtë Shteteve të Bashkuara drogë dhe para, dhe për të futur dhe nxjerrë jashtë Italisë drogë dhe para. Ne i përdorëm këta njerëz për të krijuar situata, të cilat do të favorizonin shpërthimin e terrorizmit në Itali dhe në vendet e tjera Europiane në fillimet e viteve 70. P2-shi është ende gjallë dhe ende përdoret për të njëjtat qëllime si në fillim të viteve 70. CIA ka financuar P2 në shuma nga 1 milion deri në 10 milionë dollarë në muaj… Kështu paratë e CIA-s u përdorën për qëllime të ndryshme, njëri prej të cilëve ishte terrorizmi. Një tjetër qëllim ishte për të krijuar mbështetje për të futur kontrabandë në US drogën, që vinte nga vendet e tjera. Ka pasur gjithmonë një lidhje midis P2-shit dhe CIA-s.”

Brenek është një tjetër i cili thotë që Liçio Xheli ishte thjesht kreu i emëruar i P2-shit dhe se kontrolli i vërtetë vinte nëpërmjet Zvicrës dhe Shteteve të Bashkuara. Vitet 1970 dhe fillimet e viteve 1980 ishin vite të tmerrshme për Italinë. Terrorizmi i sponsorizuar nga P2-shi përfshiu vendosjen e bombës në Stacionin Hekurudhor të Bolonjës, në vitin 1980 në të cilin vdiqën tetëdhjetë e pesë njerëz. Një grup terrorist, i quajtur Brigada e Kuqe, u fajësua për shumë mizori, duke përfshirë edhe rrëmbimin dhe vrasjen në vitin 1978, të udhëheqësit Kristian Demokrat dhe ish- Kyeministër i Italisë, Aldo Moro, në të cilën vdiqën gjithashtu dhe pesë truprojat e tij. Grupet terroriste si Brigada e Kuqe dhe Banda e Baader -Meinhof në Gjermani nuk janë ashtu siç duken. Në të dy këto grupe, anëtarët e tyre shpeshherë janë stërvitur nga CIA dhe organizata të tjera të Elitës. Ata janë pjesë e proçesit problem-reagim-zgjidhje, një mbulim për vrasjen e njerëzve “të vështirë” dhe një mjet për të destabilizuar shoqëritë. Në seancën dëgjimore për vdekjen e Aldo Moros, disa anëtarë të Brigadës së Kuqe deklaruan se dinin se nivele të larta të US ishin përfshirë në vrasjen e tij. Më 10 nëntor të vitit 1982, gjykata dëgjoi dëshminë shkatërruese nga një partner i ngushtë i Moros, Korrado Guerxoni (Corrado Guerzoni). Ai tha se një politikan i lartë i Shteteve të Bashkuara kishte kërcënuar Moron se nëse ai nuk do të ndryshonte politikën e tij, do të kishte të bënte me të. Moro dëshironte të stabilizonte Italinë, politikani i US kërkonte ta destabilizonte atë. Gruaja e Moros, gjithashtu, në dëshminë e saj, tha se “një figurë politike e nivelit të lartë të Shteteve të Bashkuara” i kishte thënë burrit të saj: “Ose ndalo së ndjekuri linjën tënde politike, ose do ta paguash shtrenjtë për këtë”. Cili ishte njeriu, që Korrado Guerxoni përmendi në gjyq?

Henri Kisinger.

Kjo ngjarje u dha si lajm gjerësisht në Itali, por asnjë fjalë e vetme lidhur me këtë ngjarje nuk u shfaq në Neë York Times ose Ëashington Post, edhe pse një nga njerëzit më të famshëm të Amerikës u akuzua në sallën e gjyqit për përfshirjen e tij në vdekjen e një politikani të huaj udhëheqës, i rrëmbyer dhe i vrarë nga një bandë terroriste. Shtypi i lirë? Sigurisht që kështu është. Kur Moro u rrëmbye, qeveria Italiane refuzoi të negocionte për lirimin e tij. Kjo ishte e çuditshme, sepse ata kishin negociuar kur të tjerë ishin rrëmbyer. Familja e tij, në atë kohë, nuk mund ta kuptonte këtë gjë. Dukej sikur autoritetet nuk e donin lirimin e tij. E vërteta ishte se ata nuk e donin. Komploti i Elitës nuk ka besnikëri ndaj një vendi ose sistemi politik. Ajo ka anëtarët e saj në të gjitha vendet dhe partitë dhe ata bashkëpunojnë për qëllimet e tyre të përbashkëta. Për ta, kufijtë dhe shtetet nuk ekzistojnë, përveç se si mjete për të kundërvënë një anë kundër anës tjetër.

Dy emra domethënës të gjetur në listën e anëtarësisë së P2-shit ishin financierët Roberto Kalvi (Roberto Calvi) dhe Mikele Sindona. (Michele Sindona). Policia ishte duke hetuar për rrëmbimin e rremë të Sindonës dhe punën e tij si këshilltar financiar i Vatikanit dhe i Mafies, ndërkohë që zbuloi skandalin P2 të Xhelit. Kisha Katolike Romane për një kohë të gjatë e shpalli të paligjshme Frimasonerinë brenda rradhëve të saj, megjithëse disa nga klerikët dhe nëpunësit e saj janë anëtarë. Megjithatë, gjatë periudhës së Xhelit, kur armiqësia zyrtare e Vatikanit ndaj Frimasonerisë u dobësua ndjeshëm, Lozha P2 mori nën kontroll Shtetin Papnor nëpërmjet depërtimit nga Xheli, Kalvi dhe Sindona. Gjatë këtyre viteve të depërtimit të P2-shit si Papë ishte Papa Pali i VI-të dhe ishte ai që zbuti kundërshtimin ndaj Frimasonëve brenda Kishës Katolike Romane. Çuditërisht, një botues Kanadez, Danjel Skalen, (Daniel Scallen) punësoi Agjencinë Dedektive Pinkerton (Pincerton Dedective Agency) të Nju Jorkut për të hetuar mbi sjelljen e Papës. Një dedektiv shkoi në Romë në vitin 1973 dhe raportoi se në Vatikan ekzistonin dy Papa Palë! Ai gjykoi se ishte përdorur kirurgjia plastike për të bërë që një mashtrues t’i ngjante Papës? Nëse shihni fotografi të ndryshme të Papës, të asaj kohe, të bëra nga afër, ajo është padyshim e mundur. Në to shfaqen ndryshime të dallueshme. Regjistrime të fjalimeve të Papës të mbajtur për Krishtlindje dhe Pashkë u analizuan nga FBI-ja dhe u zbulua se ishin zëra të dy njerëzve të ndryshëm. Gjatë hetimeve, të tij mbesa e Papës i pohoi dedektivit, se në të vërtetë ekzistonte një mashtrues dhe ajo tha se familja e tij (e cila vizitonte rregullisht Papën e vërtetë në Vatikan) ishte në dijeni të këtij fakti. Hetimi përfundoi kur dedektivi u arrestua në Romë dhe u dënua me katër vjet burg. Më pas ai u dëbua dhe më vonë “u zhduk”. Pati disa njerëz të cilët e quajtën shumë të ekzagjeruar kur unë pohova në Rebelimi i Robotëve, (Robots Rebellion) se njërëz të ngjashëm janë përdorur për disa figura publike. Ju e dini që nuk është kështu. Tani dihet se Sadam Huseini, të cilin e pamë mbrapa Luftës së Gjirit, nuk ishte njeriu i njëjtë me atë që pamë përpara luftës. Ishte një ngjashmëri e krijuar nga kirurgjia plastike 10.

Kur shpërtheu skandali i P2-shit, ishin implikuar nënpunësit më të lartë lartë të Vatikanit duke përfshirë edhe Sekretarin e Shtetit, Kardinalin Vilot (Cardinal Villot). Ishte Viloti, sipas librit të Stefan Knait (Stephan Knight), Vëllazëria (The Brotherhood), për të cilin shumë besojnë se ishte ai që ushtroi presion mbi Hierarkinë Katolike Romane, për të ulur tonin e kundërshtimit të saj ndaj Frimasonerisë. Gjithashtu, ai përmendet në një tjetër hetim të kryer nga David Jalop (David Yallop), i quajtur Në Emër të Zotit (In God’s Name), si të dyshuarin e parë për vrasjen e Papa Gjon Pali I, i cili vdiq vetëm pas 33 ditësh të qëndrimit në detyrë në vitin 1978. Ky Papë mbase dinte diçka rreth asaj që po ndodhte, si përsa i përket depërtimit të Frimasonerisë, ashtu dhe për vjedhjen e pasurisë së Vatikanit. Krahu i “Krishterë” i Kultit të Syrit që Sheh Gjithçka dëshironte të depërtonte dhe të shkatërronte Krishterimin, në të njëjtën mënyrë si anëtarësia e tij Hebraike po punon për të rrënuar Judaizmin. Ndoshta papa Gjon Pali I ishte i vendosur për të vepruar dhe për t’i dhënë fund mashtrimit, megjithëse të tjerë thonë se ai ishte një Papë i Ndriçuar. Megjithatë, ai u gjet i vdekur, i vrarë nga agjentë të P2-shit, dhe kjo u vrasje u mbulua me gënjeshtra për “shkaqe natyrore”. Mjekët, të cilët u lejuan ta ekzaminonin, u shfaqën konfuzë, duke sugjeruar secili një shkak të ndryshëm për vdekjen e tij: infarkt në zemër, kancer dhe tumor në kokë. Zgjidhni kë të doni. Shumë besojnë se ai u helmua, por e vërteta asnjëherë nuk u hetua nga autoritetet. Ai u gjet i vdekur në orën 5:30 të mëngjesit dhe në orën 9:30 të mëngjesit trupi i tij u balsamos, kurse organet e brendshmet iu hoqën dhe u dogjën. Nuk pati autopsi. Stendsfield Turner (Standsfield Turner) (CFR), ish drejtor i CIA-s, pohoi se mjeku personal i Papës Gjon Xhon Palit, i pari që ekzaminoi trupin e tij, ishte një njeri i CIA-së. Kardinali Vilot vdiq në vitin 1979 përpara se të zbulohej historia e P2-shit. Në periudhën pas vdekjes së Papës, ai deklaroi se do të tregonte historinë e vërtetë të vdekjes së Papës, por nuk e bëri kurrë. Mjekët, të cilët u lejuan të ekzaminonin Vilotin dhanë si shkak vdekje të tij - bronkit pneumonal....më falni, probleme nga veshkat… jo, prit pak, verdhëz…jo as kjo, ah, po, hemorragji e brendshme. Më kujtoni të mos njoftoj Vatikanin nëse ndonjëherë do të kem nevojë për një mjek.

Mikele Sindona, anëtar i P2-shit, mashtrues financiar, pastrues parash dhe më vonë një vrasës i dënuar, filloi të përfshihej në bankën e Vatikanit, Instituti për Vepra Fetare (L’ Instituto per le Opere di Religione) (IOR) dhe i prezantoi partnerin e tij, Roberto Kalvin, drejtuesit të bankës, Peshkopit Pol Marcinkus (Paul Marcinkus). Kalvi kishte bankën e tij, Ambrosiano, në të cilën banka e Vatikanit u bë aksionere kryesore, falë lidhjeve Frimasonike dhe marrdhënies së ngushtë të Xhelit me nëpunësit më të lartë dhe me Papën. Një mashtrim i madh erdhi si rezultat edhe kur banka Ambrosiano u rrënua në vitin 1982, ajo pati një borxh prej 800,000,000 paundësh. Banka e Vatikanit i pagoi kreditorëve 164,000,000 paundë, gjë që krijoi një krizë parash për Kishën Katolike Romane, e ngjashme me atë me të cilën u përball Kisha Protestante e Anglisë në vitet e fundit.

Roberto Kalvi, i cili u bë i njohur, ashtu siç u bë edhe Sindona, “Bankier i Zotit”, u largua për në Austri dhe më vonë në Angli, ku arriti më 15 Qershor të vitit 1982. Dy ditë më vonë, sekretarja e tij, Graciela Korokher (Graziella Corrocher), e cila mbante llogaritë e P2-shit, “ra” nga dritarja e katit të katërt të Bankës Ambrosiano. Një ditë më pas vdiq edhe Kalvi, gjithashtu. Ai u gjet i varur nga një podium ekzekutii në urën Blackfriars në Londër, me xhepat plot me masoneri, katër milje nga Manastiri Chelsea ku ai qëndronte.

Sapo trupi i tij u gjet dhe u raportua, policia italiane dhe zyrtarë të tjerë po hartonin një plan për Anglinë. Ata nuk duhet të kishin qenë kaq të shpejtë, pasi kishte shumë Frimasonë në autoritetet e Londrës, të cilët do të mund ta mbulonin vrasjen e tij. Një Hetim i Qytetit të Londrës shpalli vendimin për vetëvrasje, të cilën vetëm lypësit e besuan. Një njeri që kërkon të vrasë veten, largohet nga apartamenti i tij, ku mund të ishte kryer ky akt, shkon në Urën e Murgjërve me të Zeza (Blackfriars Bridge) dhe pavarësisht se vuante nga marrje mëndsh të forta, ai u kacavjerr poshtë podiumit nën harkun e urës të cilin nuk mund ta dinte se ekzistonte. Dhe më pas sajoi një litar, mbushi xhepat me çakull dhe më pas vari veten. Uau, kjo tingëllon e mundshme. Një hetim i dytë në korrik të vitit 1983, dha vendimin se kishte ndodhur një vrasje por pa përcaktuar nga kush, vendim i cili në fund të fundit, ishte pak më i arsyeshëm, megjithatë larg nga rezultati që tregonin provat.

Pa dyshim ekzistonin simbole Frimasonike të përfshira në vdekjen e tij dhe Masonët i duan simbolet e tyre. Blackfriars dikur ka qenë vendndodhja e manastirit të kishës i drejtuar nga një Urdhër Domenikan, Urdhër që u quajt Murgjërit me të Zeza (Blackfriars) për shkak të veshjeve të zeza që ata mbanin. Ishin ata që zgjeruan përdorimin e katedrave të priftërinjëve, që nga ajo kohë katedra u bë një temë në punimet e gurit të urës Blackfriars. Anëtarët e lozhës P2 visheshin si Murgjërit me të Zeza për kryerjen e ritualeve të tyre. Gjithashtu, një prej ndëshkimeve masonike flet për viktimën, “…e djegur në rërën e detit në ujëra të cekta, ose në ujra 185 metra larg bregut ku ndodhin rregullisht batica dhe zbatica dy herë në njëzet e katër orë…”. Vdekja letërat tarot përshkruhet me një njeri i varur pranë ujit. Çilido të ketë qënë mjedisi i detajuar, Kalvi pas asnjë dyshim ishte vrarë, si për atë që kishte bërë ose për atë që dinte rreth asaj që kishte ndodhur. Ndosha për të dyja arësyet. Dhe ky ishte ndëshkimi me të cilin përballen Frimasonët, të cilët kanë jetuar më gjatë se sa dobia e tyre.

Do të ishte mirë të mendohej se skandali i P2-shit ishte një rast i izoluar, por nuk mendoj se është kështu. Ka akoma për t’u zbuluar në shumicën e vendeve (sigurisht në ato më me influencë) nuk kam asnjë dyshim, dhe ato janë celulat e ngjashme të elitës Frimasonike që krijojnë dhe kontrollojnë një shtet brenda shtetit. Unë nuk e pranoj, që P2-shi ka pushuar së ekzistuari, as që kontrolli i Elitës së Vatikanit është spastruar. Një tjetër çështje është edhe vetë emri në vetvete, P2. Kjo tregon se diku tjetër mund të ekzistojë edhe një P1. Po ku? Pa dyshim, në Shtetet e Bashkuara ose në Angli, ndoshta në të dy shtetet.

Kalorësit e Maltës

Gjatë periudhës së Kryqëzatave në shekullin e dymbëdhjetë dhe trembëdhjetë në kohën kur Papa u përpoq të zhdukte Myslimanizmin nga Jerusalemi, u shfaqën një numër urdhrash “Kalorësish”.Ata përfshinin edhe Kalorësit Templarë (Kalorësit e Tempullit), si dhe Urdhri i Kalorësve Spitalorë (the Order of Knights Hospitaller)* të Shën Xhonit të Jerusalemit. Të dy këta urdhëra së bashku vuajtën persekutime pasi dështuan Kryqëzatat, por Kalorësit Templarë mbijetuan deri në ditët e sotme dhe besimi i tyre formoi bazat e Ritit Skocez të Frimasonerisë me 33 nivelet e tij. Urdhri i Shën Xhonit të Jerusalemit ndryshoi emrin e tij me ndryshimin e vendndodhjes së tij. Ai u bë Kalorësit e Rodit kur iu dha ishulli nga Papa dhe më pas në Kalorësit e Maltës, të cilin ata e drejtuan si një shtet sovran derisa Urdhri u largua prej andej nga
___________
*Anëtarë të urdhërit fetar ushtarak i themeluar mes pjesmarrësve në kryqëzatate shekullit të 12-të në Jerusalem për tu kujdesur për pelegrinët e sëmurë dhe në nevojë.
Napoleoni në vitin 1798. Pas një periudhe të ekzistencës shtegtuese, ose kështu thotë historia e tyre zyrtare, papa Leo XII (një ekstremist Katolik dogamtik) krijoi një zyrë të re qëndrore për Urdhrin në Romë, në vitin 1834. Sot ata quhen Urdhëri i Ushtrisë Sovrane të Maltës dhe ata gëzojnë të gjitha të drejtat diplomatike të një kryetari shteti. Më shumë se dyzet shtete e njohin sovranitetin e tyre dhe kanë marrëdhënie të plota diplomatike me këtë zyrtarët, dhe kështu i përshkruar shumë saktë shteti brenda shtetit. Me një Dekret Papnor, kreu ndërkombëtar i Urdhrit, Mjeshtri i Madh, ka rangun e princit, rëndësinë e një kardinali dhe titullin Lartësia Më E Ndritur. Kryetari i përgjithshëm, të paktën zyrtarisht, është Papa.

Kalorësit e Maltës janë komisionarët e fuqishëm brenda rrjetit të Elitës, me lidhje të ngushta me Fisnikërinë e Zezë dhe politikën botërore, jo vetëm në Shtetet e Bashkuara. Aleksandër Haig (Alexander Haig) (CFR), sekretar shtetit në administratën e Reganit, është një anëtar dhe disa besojnë se edhe Regan mund të ketë qenë i tillë. Valer Gishard d’Estein (Valérie Giscard d’Estaing), ish- president Francës, ishte gjithashtu një anëtar. Ishte D’Estein (Bil) dhe (Helmut Schimid) (Bil), të cilët bënë kaq shumë së bashku për të promovuar integrimin Evropian.11 Urdhri, veçanërisht, ka lidhje të ngushta me shërbimet e sigurisë si CIA. Në vitin 1948, ai dha një prej çmimeve të tij më prestigjioze të nderit Gjeneralit Reinhard Gehlen (Reinhard Gehlen), i cili ishte drejtuesi i spiunazhit anti-sovjetik të Adolf Hitlerit. Pas luftës, Gehlen u punësua nga CIA e sapo krijuar, për të organizuar operacionet e saj në Evropë! Drejtorët e CIA-s, të njohur si Kalorësit e Maltës, kanë qënë Xhon Mekon (John McCone) dhe Ulliam Kasi (Ëilliam Casey), po ashtu dhe Xhorxh Rroka (George Rocca) një zëvendës shef i kundër spiunazhit të CIA-së. Kalorësit e Maltës ishin pa dyshim pothuajse të përfshirë në armë në këmbim të drogës në çështjen Iran- Contra* në US
_________________
*Çështja Iran–Contra affair ishte nje skandal politik ne Shtetet e Bashkuar qe doli në dritë në Nëntor të vitit 1986 gjatë administratës së Regatin,në të cilën shumë figura të US përfshire Presidentin Regan pranuan që të lehtësonin shitjen e armëve Iranit, i cili ishte subjekt i një embargoje. Të paktën zyrtarë e US shpresuan se kjo të ndihmonte lirimin e pengjeve që mbaheshin nga Hazbullahët dhe do të lejonte agjencitë e shërbimeve sekrete të financonin grupet kundërshtare të qeverisë që erdhi në pushtet pas rrëzimit të diktatorit Somoza ne vitin 1979. e cila solli Oliver North (Oliver North) në qendër të vëmendjes së publikut botëror.Northi u përfaqësua në gjykim nga firma ligjore e Benet Uilliams (Bennett Ëilliams), një Kalorës i Maltës. Një prej Amerikanëve i cili ndërhyri për t’u siguruar se personeli i zgjedhur Nazist të arratisej nga Gjermania për në Shtetet e Bashkuara pas luftës ishte industrialisti J. Peter Grace (J. Piter Gras), kreu Amerikan i Kalorësve të Maltës i asaj kohe.

Urdhri është një organizatë autoritare ultra-ekstreme i cili lidhet me nivelet më të larta të rrjetit të Elitës. Studimi i kryer nga shkrimtarja, Beti Mils (Betty Mills) për librin e saj të vitit 1990, Koloneli North, Uilliam Kasei dhe Kalorësit e Maltës (Colonel North, Ëilliam Casey, And Knights of Malta), zbuloi se në vitin 1930, pati një përpjekje të Urdhërit për të bërë grusht shteti në Amerikë. Në qendër të tij ishte Kalorësi i Maltës, Xhon J. Raskob (John J. Raskob), por ai dështoi kur Gjenerali i Marinës Smedlei Butler (Smedley Butler) refuzoi të merrte pjesë dhe në vend të pjesmarrjes ai paraqiti prova të planit. Ai implikoi Raskob, kryetar i bordit të J.P Morgan – kontrolluesi i General Motors dhe një prej trembëdhjetë themeluesve të Kalorësve të Maltës në Shtetet e Bashkuara. U kryen hetime nga Kongresi, por çuditërisht, ose ndoshta jo kaq çuditshëm Raskob nuk u thirr asnjëherë për të dëshmuar. Dhe, ashtu siç thotë dhe Beti Mills: “Është interesante dhe në të njëjtën kohë shumë shqetësuese të vërejmë se komploti i vitit 1930 për të pushtuar Shtëpinë e Bardhë nuk gjendet në librat e historisë ose në enciklopedi për sa mund të themi”.12 Kush kontrollon median dhe versionin zyrtar të historisë? Saktë.

Edhe një herë ne shohim se si Kalorësit e Maltës janë pika referimi me pjesë të tjera të enigmës, duke përfshirë edhe median. Uilliam F. Buklei (Ëilliam F. Buckley), publikuesi dhe pronar pusesh nafte, është anëtar i Shoqërisë Skull and Bones, i Këshillit për Marrëdhëniet me Jashtë dhe i Kalorësve të Maltës. Frenk Shekspir (Frank Shakespear), një tjetër Kalorës, ishte president i Televizionit CBS, nënkryetar i RKO-së dhe ambasador i Shteteve të Bashkuara në Vatikan. Shekspiri ka shërbyer gjithashtu edhe në Fondacionin e Trashëgimisë të kontrolluar nga Elita me të drejtën e plotë për titullin e kryetarit të Pol Ueiriç (Paul Ëeyrich). Ky ka lidhje me familjen e Habsburgëve, një nga forcat drejtuese që qendronte mbrapa Lëvizjes Gjithë Europiane, e cila çoi në Komunitetin Europian, dhe një familje e rëndësishme brenda Elitës Botërore. Historiani social Stefan Birmingam (Stephan Birmingham) thotë: “Kalorësit e Maltës përbëjnë atë që ndoshta është mbase klubi më ekskluziv në Tokë. Ata janë më shumë se aristokracia Katolike … [ata] mund t’i bien telefonit dhe të flasin me Papën”.13 Do të shkoja më larg se kaq dhe do të thoja se ata kontrollojnë Vatikanin në aleancë me elementë të tjerë të Elitës, dhe, shumë larg nga të qenurit aristokracia Katolikë, ata madje nuk janë as Katolikë. Kjo është thjesht një mbulesë për aktivitetet e tyre dhe ata adhurojnë një version krejtësisht të ndryshëm të “zotit”, Ndërgjegjjen Djallëzore të simbolizuar nga Piramida dhe Syri që Sheh Gjithçka. Vatikani kontrollohej nga Elita nëpërmjet Kalorësve të Maltës përpara se të përfshihej Xheli P2. Në të vërtetë, Xheli ishte një anëtar i Kalorësve të Maltës.

Papa aktual dhe kreu zyrtar i Kalorësve të Maltës është Polaku Karol Vojtila (Karol Ëojtyla) një ish- aktor dhe i punësuari i I. G. Farben. Në jetën e tij, ai është përpjekur të bëjë një gjë, e cila mund të ketë qenë një paralajmërim “bëj ashtu sikur të është thënë ose ndryshe”. Kjo është e vështirë të thuhet. Sigurisht, ai mbante me vete kryqin e përkulur ose të thyer, duke vizatuar figurën e shpërfytyruar të Jezusit. Kjo ishte një shpikje e Satanistëve në shekullin e pestë dhe u përdor nga magjistarët e zinj. Ajo u ndalua në Mesjetë. Në vitin 1978, vit në të cilin papa Gjon Pali I u vra dhe Papa Gjon Pali II mori nën kontroll papatin, u nxorrën një komplet vulash të Vatikanit të cilat paraqisnin një piramidë dhe syrin që sheh gjithçka.

Urdhëri i Portokallit dhe Sin Fein (Orange Order and Sinn Fein)

Mbrapa konflikteve të vazhdueshme në zonat më shqetësuese të botës ju do të gjeni rrjetin e shoqërisë sekrete të Elitës Botërore, duke manipuluar të dyja anët. Lajmet janë të mbushura plot me histori rreth “luftëtarëve të lirisë” dhe “luftërave me armë” rreth e rrotull botës. Shumica e njerëzve të përfshirë në to besojnë se ata po luftojnë për “lirinë” në vendin ose në komunitetin e tyre kur në të vërtetë ata po përdoren si pjesë e një revolucioni botëror të koordinuar për të shkatërruar komunitete dhe shtete në rrugën drejt qeverisë botërore. Në Irlandën e Veriut, luftimet me armë i kanë kushtuar jetën 3,000 njerëzve në të dyja “anët” e të ashtuquajturës Ndarja mes Katolikëve dhe Protestantëve. Në nivelet më të ulëta, nuk ka dyshim se, këto dy “anë” të perceptuara ekzistojnë vetëm në mendjen e atyre të cilët janë të përfshirë. Por grupet politike Protestante dhe ato paraushtarake janë përforcuar nga një shoqëri sekrete, Urdhëri Portokalli. Kjo është e njëjta shoqëri sekrete e kontrolluar nga Fisnikëria e Zezë, e cila vendosi Mbretin Ëilliam of Orange në fronin Britanik dhe importoi sistemin qendror bankar Gjerman në Britani në formën e Bankës së Anglisë. Krahët politikë Katolikë dhe paraushtarak janë gjithashtu pjesë e rrjetit të shoqërisë sekrete dhe shumë larg “të luftuarit për lirinë”, ato janë sindikata të krimit të organizuar të stilit Lanski (Lansky)*. Përse në nivelet më të larta, ata nuk mund të punojnë të gjithë së bashku për të vënë njërën anë kundër tjetrës sipas modelit klasik të modifikuar të Hegelit ndërkohë që në të njëjtën kohë projektojnë në mendjen e publikut një besim për ekzistencën e dy forca thellësisht kundërshtare? Polardi në Shoqëritë Sekrete e Irlandës (The Secret Societies of Irland) thotë se forca që qëndron mbrapa revolucioneve të Evropës ka Irlandën në shfaqen e saj:

“Këta të dërguar nga Franca synonin që të ulnin Anglinë dhe të përhapnin doktrinën e revolucionit botëror nëpërmjet Katolikëve të pakënaqur të jugut dhe të Presbiterianëve Republikanë të Veriut.”

_________
* Meyer Lansky (4 Korrik 1902 – 15 Janar1983) me originë cifute - amerikane i cili së bashku me partnerin e tij Laki Luçiano dha ndihmese ne krijmin e te ashtëquajturës Sindikata e Krimit Kombëtar në Shtetet e Bashkuara.

Një nga veglat për përplasjen Irlandeze të revolucionit-botëror ishte Vëllazëria Irlandeze, më vonë quajtur Irlandezët e Bashkuar, e themeluar nga Frimasonët, Uolf Ton (Ëolfe Tone) dhe Naper Tendi (Napper Tandy)
në vitin 1791. Shkrimtari dhe studiuesi i shekullit të tetëmbëdhjetë dhe i fillimeve të shekullit të nëntëmbëdhjetë, Robert Kliford (Robert Clifford), thotë se rrjeti revolucionar Irlandez mbante kontakte me lëvizje ndëkombëtare të ngjashme nëpërmjet Klubit Iluministit Jakobin (një forcë mbrapa Revolucionit Francez), Shoqërisë Revolucionare në Angli, dhe Komitetit Skocez për Reformë. Shoqëria Feniane (Fenian Society), më vonë Vëllazëria Republikane Irlandeze, u formua midis viteve 1857 dhe 1858 nën udhëheqjen e Xheims Stefens (James Stephens), i cili, që nga fillimi, e pa këtë Vëllazëri si një pjesë të lëvizjes revolucionare Europiane shumë më të gjerë. Anëtarët e shoqërisë Fenian udhëtuan për në Paris për të studiuar metodat e Carbonari, rrjeti Italian i Elitë-Vëllazëri, i lidhur shumë ngushtë me Fisnikërinë e Zezë. Në vitin 1865, Fenianët u bashkuan me rrjetin e shoqërisë sekrete nën Karl Marks e njohur si Shoqata Ndërkombëtare e Burrave Punëtorë dhe themeluan Vëllazërinë Irlandeze në Londër më 28 shtator të vitit 1864, e cila, me ndihmën e Vëllazërisë Feniane Amerikane, e cila në origjinën e saj nuk kishte krijuar për të fituar demokracinë, lirinë dhe drejtësinë për popullin Irlandez. Ajo u krijua për të shfrytëzuar ndjenjën e tyre të padrejtësisë plotësisht të kuptueshëm për të çuar më tej revolucionin botëror (Elita). Marksi e pa Irlandën si një armë shumë të rëndësishme për të rrënuar Anglinë dhe që atëhere ajo me popullin Irlandez janë përdorur si gur shahu të manipulatorëve në të dy “anët”. Robert Kliford shkruante:

“Çfarë njerëzish të mërzitur e të zhgënjyer ishin shoqatat e ulëta, të cilët nuk ishin të informuar për asgjë, por që ishin agjentë të thjeshtë të rebelimit dhe vrasjes, dhe nxitëshin drejt humnerës së tmerreve nga pak liri politike të cilat u i morrën nga autoriteti dhe dëshironin të çanin me vështirësi në drejtim të drejtuesit të shtetit nëpërmjet gjakut të bashkëadhetarëve të tyre! ... Në ato pjesë ku e gjithë popullsia ishte Katolike, u shpërndanë fletëpalosje, duke pretenduar se ishte Kushtetuta e Burrave Portokalli, e cila ishte vdekje dhe shkatërrim për çdo Katolik; por, nëse njerëzit e zakonshëm do të mund të nxiteshin një herë për rebelim, ishte e thjeshtë të ktheje mendjet e tyre kundër qeverisë si qendra e Burrave Portokalli..”

Ndërkohë, ju i thoni diçka të ngjashme Protestantëve për udhëheqësit Katolikë dhe, bingo, ju keni frikë nga Irlanda gjatë gjithë shekullit të njëzetë. Është Hegelianizmi klasik i modifikuar, ose, ju gjithashtu mund të thoni, Kisingerizmi ose Harimanizmi (figura 10) (Faqosie figura 19 fq.195). Rrjeti i shoqërisë sekrete në Irlandë është fenomenal për një popullsi kaq të vogël dhe është ky fakt që çoi në krijimin e Sin Fein (Sinn Fein) në vitin 1905, krahu politik i Ushtrisë Republikane Irlandeze (IRA). Ky rrjet, nga ana e tij, është i lidhur me rrjetin e kontrolluar nga Elita Botërore dhe nëpërmjet këtij rrjeti janë kordinuar lidhjet, shumë mirë të dokumentuara, mes IRA-së dhe grupeve të tjera terroriste. Neë Covenant Times në botimin e saj në janar/mars të vitit 1994, shkruante se lëviza parushtarake luajaliste u ndihmua me qëllim nga një operacion MI5*, i quajtur “Tara” me qëllimin për të krijuar shumë dhune dhe vrasje me të njëjtën monedhë si nga IRA dhe paraushtarakët luajalistët Protestantë, kështu që Parlamenti i UK do të pranonte të lejonte Irlandën Veriore të përfshihej në Republikën e Irlandës.

Pak nga kjo e kaluar u zbulua në historinë e Kolin Uallas (Kolin Ëallace), e cila u bë subjekti i një libri i shkruar nga gazetart, Pol Fut (Paul Foot), me titull Kush e formoi Kolin Uallase (Ëho framed Colin Ëëallace)? Ai ishte një ushtar me kohë të pjesshme dhe një oficer i shquar i marrëdhënieve me publikun në shtabin e ushtrisë në Irlandën Veriore. Më vonë ai u dërgua në një departament tjetër nën kontrollin e MI5. Ishte një departament që merrej me promovimin e dizinformacionit. Këtu Uallas erdhi në dijeni të operacionit “Tara” dhe
____________
* Shërbimi i Sigurisë i njohur zakonisht si MI5 (Military Intelligence, Section 5 (Shërbimi Ushtarak, Seksioni 5) është kundërzbulimi i Mbretërisë së Bashkuar dhe agjenci e sigurise dhe është pjese e makinerisë së zbulimit së bashkur me Shërbimin e Zbulimit Sekret, Qëndra e Komunikimeve Qeveritare dhe Stafi i Zbulimit të Mbrojtjes. Të gjtiha këto janë në drejtimin e Komitetit të Zbulimit të Bashkuar.
lidhjes së këtij operacioni me ndalimin për më shumë se 20 vjet të historisë së një djali të abuzuar seksualisht në Shtëpinë e Djemve të Kinkoras. Kur Uallasi kërkoi të largohej nga projekti, ai u dërgua menjëherë në Angli dhe u ngarkua me detyrën e një “sulmi mbrojtës”. Më vonë ai u akuzua për vrasje. Nuk kam asgjë të përbashkët me shumicën e pikëpamjeve të parashtruara nga MP Enoh Pauell (Bil) (MP Enoch Poëell) gjatë viteve, por për një gjë besoj se ai është plotësisht i saktë: se nuk ishte vetëm Uallase ai që ishte formuar nga institucioni, trajtimi i tij implikonte individë në çdo nivel, nga Zyra e Kabinetit deri tek policët e rinj dhe nënpunësit civil. Konflikti në Irlandën e Veriut ka një sfond shumë më të gjerë se sa na ështëlënë për të besuar 14 dhe një burim brenda institucionit UK, i cili punonte në projekte të lidhura me Irlandën e Veriut, më tregoi se udhëheqësit parlamentarë katolikë dhe protestantë takoheshin për të diskutuar mbi strategjitë! Jam i sigurt se diçka e ngjashme po ndodh në Lindjen e Mesme ndërsa negociatorët e “paqes”, Arafat dhe Kryeministri i fundit Rabin u kombinuan për t’i ofruar palestinezëve “dhuratën” e skllavërisë afatgjatë të maskuar si “liria”.

Shoqëria Kafkë dhe Kocka (Skull and Bones)

Kjo është një shoqëri e rëndësishme brenda piramidës së Elitës, e cila ka një influencë të jashtëzakonshme brenda Shteteve të Bashkuara. Ajo drejtohet në fshehtësi shumë të rreptë nga zyra e saj qendrore në Universitetin e Jalës, në një muzeum pa dritare, i njohur si duhet si “Varri”, ku anëtarët takoheshin dy herë në jave gjatë periudhës së shkollës. Historia e detajuar e shoqërisë Skull and Bones është një mister, por besohet se ajo është futur në US më shumë se 150 vite më përpara si Kapitulli 322 i një shoqërie sekrete Gjermane dhe gjithashtu në atë kohe njihej si Vëllazëria e Vdekjes. Të Ndriçuarit e maskuar. Simbolika e ceremonive të pranimit do të shfaqte të paktën një lidhje të ngushtë me Frimasonerinë. Ajo filloi në vitet 1832 - 1833 nga Gjenerali Uilliam Hantington Rasëll (Ëilliam Huntington Russell) dhe Alfonso Taft (Alphonso Taf), një emër i një familje shumë të njohur Amerikane. Në vitin 1876, Taft do të ishte Sekretari i Luftës në Administratën Grant dhe djali i tij, Uilliam Houard Taft (Ëilliam Hoëard Taf), ishte njeriu i vetëm që ishte njëkohësisht President dhe Kreu i Drejtësisë së Shteteve të Bashkuara. Shoqëria Skull and Bones është thellësisht raciste dhe u themelua mbi pasurinë e fituar nga drogat e paligjshme. Shoqëria u krijua në vitin 1856 si Trusti Rusell dhe me një akt të veçantë legjislativ, kujdestarët e tij u përjashtuan nga dorëzimi i raporteve të shoqërisë autoriteteve të Konektikas.

Ceremonitë e pranimit për shoqërinë Skull and Bones ende zhvillohen në ishullin Deer (Deer River) në lumin e Shën Laurencit (St. Laërence River). Ishulli zotërohet nga Shoqëria Rusell Trust, së bashku me pjesën më të madhe të tokës në të cilën ndodhet Universiteti i Jalës. Familja Rusell e krijoi pasurinë e saj të madhe me tregtinë e opiumit në shekullin e nëntëmbëdhjetë nëpërmjet sindikatës të njohur si Russell and Company. Aktiviteti i saj ishte të merrte opiumin nga Turqia dhe ta transportonte atë ilegalisht në Kinë. Rivalët e tyre të vetëm ishin sindikata Perkins, e vendosur në Boston, e cila kishte lidhur krushqi me familjet e tjera të linjës gjenetike Britanike, të cilat më përpara kishin qenë të përfshira në tregtinë e skllevërve.

Familja Rusëll përfundimisht i bleu Perkins dhe u bë qendra e fitimit të parave me anë të opiumit në US, në aleancë me familje të tjera “me gjak blu” si Kolixh dhe Delano (Coolidge and Delano) (Kom i 300 familje të përcaktuara), që të dyja nxorrën presidentë të Shteteve të Bashkuara. Kreu i Russell and Co në Kanton, ndërkohë që ky fitim i parave me anë të drogës po vazhdonte ishte Uoren Delano i Riu (Ëarren Delano Jr), gjyshi i Franklin Delano Ruzvelt (Franklin Delaon Roosevelt). Këto familje amerikane gjithashtu u lidhën me familjet Britanike të përfshira në tregtinë e opiumit si Kesuiks (Jardine Matheson) dhe me shumë të tjera të mbështetura nga qeveritë Britanike të Lordit Palmerston, kreu simbolik i Frimasonerisë së Orientit të Madh. Kesuikët dhe Zhardin Matheson (Jardine Matheson) kanë qenë anëtarë të Komitetit të 300-ve. Nisur nga burimi i krijimit të saj, ishte e drejtë që shoqëria Skull and Bones u lançua me një flamur pirat si simbolin e saj.

Lidhja midis shoqërisë Skull and Bones dhe familjeve të Institucionit Lindor të përmëndura gjatë gjithë këtij libri kishte për të vazhduar edhe në ditët e sotme… emra si Bush (Bush), Rokfeler, Hariman, Uitnei (Ëhitney), Pein (Payne), Vanderbilt (Vanderbilt), Bandi (Bundy) dhe kështu me radhë. Shkrimtari Anton C. Syton (Anthony C. Sutton) siguroi kopje të listës së anëtarësisë së shoqërisë Skull and Bones, që nga viti 1832.15 Rreth 20-30 familje, jashtëzakonisht të fuqishme nga bregdeti lindor, dominonin Urdhërin. Shumica prej tyre pretendon se e kishin origjinën e tyre nga aristokracia britanike ose që kishin një linje gjenetike që shkonte mbrapa në Familjet Puritane Angleze, të cilat mbërritën në Amerikë rreth viteve 1630 - 1660. Këto familje siguruan fuqi financiare si vetë ashtu dhe nga martesat me djem të pasur të manjatëve si Rokfellerë dhe Harimanë. Njëra anë kishte lekët, ana tjetër kishte genet nga linjat e gjakut të shquara të “Atdheut Mëmë’. Nuk ishte vetëm Azia ku ata rregulluan këto lloj martesash. Në këto familje Anglo-Amerikane kjëto martesa u bënë për të mbrojtuar ose “për të çuar përpara” linjat gjenetike të pseudo- gjakut blu, të cilët ja detyronin origjinën e pasurisë së trashëguar dhe influencës tyre, tregtisë së drogës, skllavërisë dhe me shumë kujdes zgjodhën partnerët për martesë. Këto familje të përziera ndihmuan dhe mbështetën njëra-tjetrën në kërkimin e tyrë për mbizotërimin financiar, politikë, dhe gjenetik.

Një familje e madhe e shoqërisë shoqëria Skull and Bones është familja Lord e të mirënjohurës firmë ligjore të Nju Jorkut, Lord, Day, and Lord. Ndër klientët e tyre aktualë janë Nju Jork Times dhe Fondacionin Rubin (Rubin Fondations), i cili financon Institucionin e Elitës për Studime Politike në Uashington. Uinston Lord (Ëinston Lord) (TC, Bil) u bë kryetari i Këshillit për Marrëdhëniet me Jashtë në vitin 1983. Klani Bush është, gjithashtu, shumë mirë i prezantuar në shoqërinë Skull and Bones. Preskot Bush (Prescott Bush) u pranua në vitin 1917 dhe më pas u martua në një familje financierësh dhe tregtarësh karrocash, Uallket (Ëalkers). 16 Xhorxh Herbert Uallker i Riu (George Herbert Ëalker Jr) ishte një tjetër burrë i shoqërisë Kafkë dhe Kocka. Në vitin 1948, djali i Preskotit, Xhorxh Herbert Uallker Bush (George Herbert Ëalker Bush), u bashkua me Urdhërin, një lëvizje e cila do të ishte jashtëzakonkisht e dobishme në ngjitjen e tij për tu bërë drejtues i CIA-s dhe president i Shteteve të Bashkuara. Pat Bukhanan (Pat Buchanan), një nga kundërshtarët e Bushit në zgjedhjet Presidenciale, e akuzoi atë se drejtonte një “Presidencë të Skull and Bones”. Jala dhe shoqëria Kafkë dhe Kocka përbëjnë bazën e rekrutimit për CIA-n dhe që nga koha e tij si studentë Bushi pothuajse pa dyshim filloi karrierën e tij me agjencinë e spiunazhit të kontrolluar nga Elita.

Babai i tij, Preskot Bush, është shumë i famshëm brenda Urdhrit për sulmin ndaj varrit të udhëheqësit Apash të Amerikanëve Vendas Xheronimo (Geronimo). Në maj të vitit 1918, Bushi së bashku me pesë anëtarë të shoqërisë Kafkë dhe Kocka plaçitën varrin në Fort Sill, Oklahoma. Ata bënë roje me rradhë ndërsa të tjerët grabitën varrin dhe morrën me vete vepra të bëra nga njeriu dhe kafkën e Xheronimos. Ajo u dërgua në zyrën qëndrore të shoqërisë Kafkë dhe Kocka në Jalë, ku përdoret në ceremonitë dhe ritualet e tyre të sëmura. Kjo histori e tmerrshme është treguar në një histori të brendshme të shoqërisë Kafkë dhe Kocka. Kjo histori ju përmend Ned Andersonit, kryetari i Fisit të San Carlos Apache, kur ai ishte duke negociuar për t’ju kthyer mbetjet e Xheronimos nën kujdestarinë e fisit. Në vitin 1989, një artikull në Neë Yorker thoshte se “një anëtari i kësaj shoqërie… kujtonte se gjatë fillimeve të viteve 70 ka parë ndoshta 30 kafka, jo të gjitha ishin kafka njeriu, të shpërndarë rreth Varrit”.

Ky është mentaliteti i cili vazhdon për të gëzuar postet e pushtetit brenda administratës Amerikane - në rastin e Xhorxh Bushit, presidencën. Edhe njëherë ai është një mentalitet, një gjendje vibruese e cila mund të mbyllet në frekuencën e Rojtarëve të Burgut. Pesëmbëdhjetë studentë në vit zgjidhen për t’iu bashkuar shoqërisë Kafkë dhe Kocka. Ata zgjidhen në vitin e parë, por bëhen anëtarë vetëm në vitin e tyre të fundit përpara së ata të largohen në botën e jashtme. Atëherë ata mund të vazhdojnë të promovojnë në fshehtësi qëllimet e shoqërisë Kafkë dhe Kocka në botën e politikës, biznesit, bankës, medias, edukimit dhe në të gjitha sferat e tjera të influencës.

Frika dhe kërcënimi i shantazheve janë armët që shoqëria përdor për të mbajtur anëtarët e saj nën kontroll. Pjesë e ceremonisë së pranimit është të shtrihesh lakuriq në një arkivol me një litar të lidhur në pjesët e tyre intime, ndërkohë që ata masturbohen dhe thonë me zë të lartë detajet e eksperiencës së tyre seksuale. Unë mund të them se asnjëherë nuk e kam parë Xhorxh Bushin në të njëjtën dritë derisa Unë e kuptova atë. Me sa duket, këto diskutime seksuale vazhdojnë gjatë gjithë jetës të njerëzve Bone, megjithëse vetëm në fillim ky diskutim bëhet nga një arkivol. Kur një student pranohet, atij i jepet emëri i tij në shoqërinë Kafkë dhe Kocka. Ai bëhet një “kalorës” në traditën e shoqërive të tjera sekrete si Kalorësit e Maltës. Kalorësit më të vjetër në S and B quhen Patriarkë, dhe ata si ne të cilët ndodhen jashtë saj – masat – quhen Paganë, barbarë dhe vandalë.

Nëse shihni periudhën nga Revolucioni Rus deri në fund të Luftës së Dytë Botërore, mund të vlerësoni se si shoqëria Kafkë dhe Kocka ka qenë një temë e përbashkët përgjatë këtyre viteve të konfliktit dhe manipulimit. Në bordin e shoqërisë Morgan Guaranty Trust, e cila ndihmoi për të financuar Revolucionin Bolshevik, dhe për të mbajtur diktaturën Sovjetike dhe që financoi të dyja palët në të dyja luftërat botërore, do të gjeni nëntë anëtarë të shoqërisë Kafkë dhe Kocka, duke përfshirë Ë. Averel Hariman, Heri P. Uitni (Harry P. Ëhitney), Knajt Uollei (Knight Ëoolley) dhe Persi Rokfeler (Percy Rockefeller). Në bordin e Ë. A. Hariman “Ë.A.Harriman” (Vëllezërit Broën, Hariman nga viti 1933) ishin tetë anëtarë të shoqërisë Kafkë dhe Kocka, midis tyre edhe Ë. A. Hariman, E. Roland Hariman (E. Roland Harriman), Knajt Uollei “dhe Preskot Bush. Shumë dukshëm, shoqëria Kafkë dhe Kocka ishte, dhe është një mjet i rëndësishëm për koordinimin e operacioneve të Elitës. Averel Hariman është shembulli i parë se si anëtarët e shoqërisë Kafkë dhe Kocka kanë orkestruar drejtimin e Shteteve të Bashkuara dhe të botës, por shumë nga Amerikanët, të cilët i kam përmendur në këtë libër janë anëtarë të kësaj shoqërie. Anëtarët e saj kanë qënë mbrapa lëvizjes eugjenike, krijimi i Këshillit Botëror të Kishave dhe të Luftës Civile Amerikane (në të cilën Skull and Bonesmen punuan me Rothçajlldët, të cilët kishin nga një agjent në secilën anë, Judah Benjamin (Judah Benjamin) dhe August Belmont (August Belmont).

Në Figurën 11 kam përshtatur (Faqosie e figurës 11 Fq.200) strukturën e përgjithshme në piramidën botërore të kontrollit. Për momentin, nuk pretendoj se kjo është 100% e saktë. Në fund të fundit jemi duke folur për një forcë të mbështjellë me fshehtësi dhe dizinformim. Por ajo do t’ju japë disa ide se si ajo përshtatet në tërësi. Ajo u ndërtua nga Elita duke pasur në mëndje kontrollin e; qeverive dhe politikanëve; opinioneve politike të të gjitha ngjyrimeve; sistemit ekonomik; ushtrisë botërore; medias; agjensive të shërbimit sekret; manipulimit të opinionit publik; “shëndetin” - industria farmaceutike; rrjetit të drogave ilegale; kontrollit të popullsisë – eugjenistët; arsimit; prodhimit ushqimor dhe kështu me rradhë. Këto elementë të ndërlidhur fiksohen së bashku në një strukturë të kontrolluar nga maja. Ajo përfshin infiltrimin e maskuar në autoritete të cilat udhëheqin drejtimin e shoqërisë dhe manipulimin dhe koordinimin e fshehtë nga satelitët kyç të Elitës në qendër të strukturës si Tavolina e Rrumbullakët dhe Instituti Mbretëror i Çështjeve Ndërkombëtare. Të gjitha këto fije dhe linja të komandës eventualisht ushqehen nga Kombet e Bashkuara dhe nga rrjeti gjithnjë e më shumë në rritje i agjencive dhe pushtetit. Nuk dua të jap përshtypjen që ky rrjet është i plotë fuqishëm dhe se ai manipulon pa presion dhe konflik të brendshëm. Rrjeti mund të kontrollojë dhe manipulojë vetëm masën e njerëzve nëse ne bashkëpunojmë me të. Nëse nuk i japim më atyre të drejtën për të menduar për veten tonë dhe të ndalojmë së bashkëpunuari me kontrolluesit, “fuqia” e tyre nuk do të ekzistonte. Gjithashtu, Elita jo gjithmonë bie dakort për gjithçka. Një studiues për një kohë të gjatë i Rendit të Ri Botëror shprehet se Elita ishte si një bandë e grabitësve të bankave. Ata bien dakord për krimin, por debatojnë për metodat dhe ndarjen e fitimeve. Unë mendoj se një presion i kësaj natyre do të luajë një rol kryesor në shkatërrimin e pashmangshëm të saj.

Një emër në diagram, të cilin mund të mos ta keni dëgjuar, është Instituti Tavistock i Marrëdhënieve Njerëzore (Tavistock Institute of Human Relationship), i cili ndodhet në adresën 120 Belsize Lane, Londër NË3 5BA, i cili, sipas shumë librave dhe hetuesve, kryeson rrjetin e institucioneve të kërkimeve për manipulimin e mendjes së masës dhe zbulimet e tij përdoren për të drejtuar politikat e rrjetit të Elitës Botërore. Në vitin 1921, tamam në kohën kur ishin duke u formuar Instituti Mbretëror i Çështjeve Ndërkombëtare dhe Këshilli për Marrëdhëniet me Jashtë, Duka i Bedfordit, Markezi Tavistok dha një nga ndërtesat e tij për kërkimin lidhur me efektet e tronditjes mbi ushtarët britanikë në Luftën e Parë Botërore. Ky kërkim u krye nga Byroja Ushtarake Britanike e Luftimi Psikologjik nën drejtimin e Sër Xhon Rauling – Rice (Sir John Raëlings Rece) (Kom 300). Një student i Sër Xhon Rauling – Rice ishte Henri Kisinger. Ishte Tavistoku i cili, sipas studiuesve si Eustace Mulins dhe të tjerë, përhapi kulturën e drogës në vitet 1960; projektoi bombardimet masive mbi civilët gjatë Luftës së Dytë Botërore për të thyer shpirtin e njerëzve. Manipulimi i mendjeve dhe lavazhi i trurit/ndërrimi i pikëpamjeve do të përdorej gjithashtu mbi njerëzit e dobishëm për Elitën Botërore për t’i “inkurajuar” ata që ta shihnin botën në mënyrën e kërkuar.17

Lidhjet e Tavistock u rritën dhe u zgjeruan dhe u bashkuan në Klubin e Romës dhe në rrjetin Bilderberg. Ajo lidhet me fondacionin Ditchley, (Ditchley Foundation) i cili u themelua në vitin 1957 nga Sër Filip Adams (Sir Philip Adams), për një kohë të gjatë, punonjës i Zyrës së Jashtme Britanike, e cila nga ana e saj kontrollohej nga Instituti Mbretëror i Çështjeve Ndërkombëtare dhe grupi Bilderberg. Në Shtetet e Bashkuara, rrjeti Tavistok përfshin Institutin Standford (Standford Institute), Institutin Për Marrëdhënie Sociale (the Institute for Social Relationship), Institutin Hudson (Hudson Institute), Fondacionin e Trashëgimisë (Heritage Foundation), Institutin Hover (the Hoover Institution), Qendrën për Studimet Strategjike në Xhorxhtoun (the Center for Strategic Studies at Georgetoën) dhe Korporatën Rand (Rand Corporation) (e cila ka Zbignie Brzezinski (Zbignieë Brzezinski) midis pjestarëve të saj). Ky rrjet i kontrollit të mendjes në vetvete është në vetvete i lidhur (me fondacionet e përjashtuar nga taksat) brenda sistemit arsimor/edukues, duke përfshirë edhe shkollat e biznesit dhe ato bankare, të cilat zhvillojnë metodat e kontrollit të njerëzve nëpërmjet sistemit financiar. Përsëri pjesa dërrmuese e njerëzve të përfshirë nuk do të kenë as idenë më të vogël se nga rrjedhin në të vërtetë direktivat dhe politikat. Instituti Brookings (The Brookings Institution) në US është përgjegjës për zhvillimin e politikave për të manipuluar njerëzit nëpërmjet sistemit monetar dhe po kështu është edhe shoqëria Mont Pelerin. Drita udhëheqëse e saj dhe e Institutit Hover është ekonomisti Milton Fridman (Milton Friedman), frymëzuesi i shkatërrimit monetar, i paraqitur nga këto kukulla politike, Margaret Theçer (Margaret Thatcher) dhe Roland Regan në vitin 1980.

Gjithashtu, do të vëni re se e gjithë struktura jo vetëm që lidhet nga lart poshtë; por edhe elementë të ndryshëm lidhen gjithashtu dhe tërthorazi. Ekzistojnë pafundësisht më shumë lidhje dhe organizata të cilat janë të përfshira se sa ato që unë kam përmendur në diagramë. Brenda shumicës së këtyre organizatave, nivelet e ulëta nuk do ta dinë se për ç’farë janë duke u përdorur dhe është e rëndësishme të pranojmë se sistemi i ndarjes dhe parimi “kam nevojë të di” do të thotë që nivelet e ndryshme janë duke ndjekur axhenda të ndryshme. Ata që janë në nivelet e ulëta brenda CIA-s, Shërbimit Sekret Britanik dhe KGB, do të kenë qënë duke luftuar në mënyrë të pafajshme Luftën e Ftohtë. Agjentët e tyre në terren do të kenë qënë duke spinuar njëri tjetrin me besimin se Lindja dhe Perëndimi ishin armiq të betuar. Por në nivelet më të larta, ata kishin një tjetër axhendë sepse ata e dinin se Lufta e Ftohtë ishte e simuluar për t’i shërbyer ambicieve të Elitës. Këto axhenda shumëdimensionale, të kontrolluar nga Elita që di gjithçka, vazhdojnë sot brenda sistemit ekonomik politik dhe ushtarak dhe ndërkohë shumica e njerëzve të përfshirë në Piramidën Botërore nuk e kuptojnë se pjesë e kujt janë, mendësia e vendosur në majë vendos axhendën e cila depërton poshtë nëpër të gjitha nivelet. Ju mund ta quani këtë “kultura e korrupsionit”, të cilën e shohim shumë shpesh në shoqërinë tonë, madje edhe në njësitë më të ulëta të biznesit, policisë dhe politikës.

Gjatë gjithë piramidës, ekziston vetëm një forcë e përbashkët dhe mbizotëruese, udhëheqje dhe motivimi. Ajo vendos politikën dhe mban fijet e atyre që manipulojnë jetën tonë. Kjo forcë është drita udhëheqëse ose më mirë errësira, e cila kontrollon të menduarit dhe drejtimin e atyre në majë të Piramidës së Mashtrimit. Ajo është ndërgjegjja e Rojtarëve të Burgut dhe mjeti kryesor i saj është i njohur për ne si magjia e zezë.

Passhkrim për variantin e shekullit XXI

Në zgjedhjet presidenciale të vitit 2004, të dy kandidatët, Xhorxh Ë. Bush dhe Xhon Keri (John Kerry), ishin të pranuarit në shoqërinë Kafka dhe Kocka - si zakonisht, dy maska në të njëjtën fytyrë. Kurse një i, pranuar i Lozhes Frimasone Licio Xhelit P2 në Romë, ishte një burrë i quajtur Silvio Berluskoni (Silvio Berlusconi). Ai u bë kryeministër i Italisë dhe manjati i medias më të madhe të vendit. Thjesht një rastësi, asgjë për t’u shqetësuar!

BURIMET

1. Secret Societies (Shoqëritë Sekrete), f. 294-295. Shihni gjithashtu Conspirators Hierarchy (Hierakia e Konspiratorëve). The Story Of The Committee Of 300 (Historia e Komitetit te 300-ve) të Dr. Xhon Coleman.
2. The Sunday Times (17 dhjetor 1995) f1, pjesa 3.
3. Conspirators Hierarchy. The Story Of The Committee Of 300. Shihni gjithashtu Ëho’s Ëho Of The Elite (Kush është Kush i Elitës) nga Robert Gaylon Ross, Sr. (RIE, Spiceood), Teksas, 1995.
4. Pas vitit 1986, këto ndëshkime të tmerrshme u ndaluan të thuheshin nga fillestarët gjatë ceremonive dhe iu lanë Mjeshtrit të Madh. Çfarë ndryshimi mund të kishte kjo unë nuk mund të mendoj. Thjeshtë kozmetikë.
5. Do të rekomandoja librin e Martin Short, Inside Brotherhood, (Brenda Vëllazërisë) (Garfton Books): Londër, 1990. Kjo referencë është nga faqja 60.
6. Secret societies, f. 282.
7. Nëse ju dini diçka rreth këtij grupi ju lutem më kontaktoni.
8. Alternative Press Revieë,( Fall, 1994, USA), f. 53
9. A State Of Terror, nga Ben C. Vidgen, Nexus Magazine, shkurt/mars 1996, f. 18.
10. Saddam Double Fools the Ëorld, në Sunday Times, 22 janar 1995, f. 1, pjesa 3, f.1
11. Treason in Maastricht, f.140
12. Betty Mills, Colonel North, Ëilliam Casey and The Knight of Malta (Private Printing, 1990), f. 4
13. Përmendur në publikimet e US, Matrix III, f. 680
14. Falënderimet e mia për të kaluarën e shoqërisë sekrete të Irlandës veriore në revistën On Target. Shih bibliografinë.
15. Shih serinë e librave nga Anthony C. Sutton, The Order, (Veritus Publishing Company, Bullsbrook, Ëestern Australia, 1985. Aty ka tri librushka: Introduction To The Order, Hoë The Order Creates Ëar And Revolution dhe Hoë The Order Controls Education.
16. Trofeu i falshëm i golfit, Ëalker Cup, është emëruar sipas Xhorxh Herbert Ëalker, gjyshi i ish presidentit.
17. Për të kaluarën më të detajuar të Institutit Tavistock, shih librin Conspirators Hierarchy të Dr. John Coleman dhe The Story Of The Committee Of 300 (Tavistock është përmendur gjerësisht); Eustace Mullins; The Ëorld Order. Our Secret Rulers, f. 262-265.

**Milkway** · 12-07-2011, 09:36

Darius , e kuptoj se ketu jane gjera jo normale .

Por une desha nje sqarim ose me mire nje lloj debati mbi Icken, nese nuk e prish temen , nese po ateher vendosi ku te jete vendi , por jo ne shporte

At cka desha ta them eshte se Icke flet per qenie inter-dimensionale dhe njekohesishte flet per "zvarranik" mbrenda trupave te elites .

Duke folur me specifikishte per familjen Bush , tani familja Bush eshte me prejardhje ilire , dhe iliret kan patur kultin e gjarperit , edhe pse duket pak e pakuptimt a mund te kete nje lidhje , qe o ja ka fut kot Icke, o pellazgo-iliret jane me prejardhje jashtetoksore , o o o ....

**Darius** · 12-07-2011, 10:34

Milkway nuk kam nder mend te diskutoj per Icken me shume se cfare eshte thene ne kete nenforum. Icke eshte vetem njeri nga autoret, ska perse te perqendrohet debati mbi te. Tjetra, le ta leme Bushin te qete pa e perzjere me ilire apo gjera te tjera qe nuk jane pjese e kesaj teme.

**baaroar** · 12-07-2011, 17:38

Kapitulli 10
SUPER ELITA – MAGJISTARËT E ZINJ

Në nivelin më të lartë të piramidës njerëzore të Elitës, besoj se ata e dinë se janë duke punuar me ndërgjegjjen e Dimensionit të Katërt, e cila simbolikisht është njohur me shumë emra (si Satana, Set, Lucifer, Djalli dhe – në këtë libër – Rojtarët e Burgut). Në këtë nivel të lartë të piramidës, ata me vetëdije janë duke bashkëvepruar me këtë forcë, e cila ndoshta merr shumë forma. Ekziston prova se shumë njerëz të përfshirë gjatë viteve kanë besuar se ata po punonin për ‘supernjeriun’ jashtëtokësor. Disa mund të kenë pasur një kontakt ballë për ballë me një grup negativ ET nga Dimensioni i Katërt.

Për të kuptuar natyrën e vërtetë të komplotit, ne duhet të vlerësojmë bazën e tij të fshehtë. Njohuritë e fshehta, shpeshherë të quajtura “të mbinatyrshme”, nuk janë negative në vetvete ose për vetveten. Janë thjesht njohuritë e mundësisë për të shfrytëzuar energjitë e Krijimit për mirë ose për keq, dhe për të kuptuar psikikën njerëzore dhe se si ajo mund të ekuilibrohet, shërohet ose manipulohet. Nuk janë njohuritë ato të cilat janë të mira ose të këqija; por është mënyra se si i përdorim ato. Njerëz në nivelet më të larta të rrjetit Elitë – Të Ndriçuar - Vëllazëri shpeshherë janë anëtarë të sekteve ekstreme të bazuar në ritet të lashta dhe në adhurimin e Luciferit/ Satanait. Po, satanistët drejtojnë botën. Nëse ju do të depërtonit në disa prej këtyre grumbullimeve të çuditshme, jam i sigurt se ju do të shihni disa nga figurat më të njohura. Në shërbimet e sigurisë, të tilla si CIA dhe Shërbimi Sekret Ushtarak i US, kanë depërtuar seriozisht sekte, të cilët adhurojnë këta emra të ndryshëm për ndërgjegjien e Rojtarëve të Burgut. Nënkoloneli Majkëll Akuino (Michael Aquino), një oficer i vjetër brenda Shërbimit Sekret Ushtarak të US, formoi Tempullin e Set (the Temple of Set) por kur kjo u bë publike, autoritetet u shprehën se nuk shihnin asnjë problem në të. Gjatë Luftës së Dytë Botërore, tradita e brendshme e Elitës ishte duke punuar për të dyja anët.

Presidenti Ruzvelt (Roosevelt), i cili ishte Frimason i shkallës së 33-të, kishte gjithashtu një emër për përdorim të brendshëm, Kalorësi i Pithias (the Knight of Pythias), dhe mbante fesin e kuq të Urdhrit të Lashtë Arabik të Fisnikëve të Faltores Mistike. Kjo organizatë pretendonte se ishte e lidhur me të Ndriçuarit. Uinston Çurçill (Ëinston Churchill), Kryeministri britanik, ishte një Frimason dhe ai pati disa takime me Satanistin Aleister Kroulei (Aleister Croëley), një tjetër guru i fshehtë dhe një prej nismëtarëve më të lartë të shumë urdhrave, duke përfshirë edhe Urdhrin e Agimit të Artë (the Order of Golden Daën) dhe Urdhrit të Templarëve Orientalë (për të do të flasim më shumë më vonë). Takimet e Çurçillit me Kroulei, sigurisht, nuk përbëjnë provë se Kryeministri britanik ishte Satanist, por kjo tregon se në mbrapa skenë, njohuritë e fshehta në të gjitha format e tyre janë marrë shumë më tepër seriozisht se sa në publik. Ky ishte shëmbulli gjatë kohës Elizabetiane dhe ka ekzistuar gjatë gjithë historisë së njerëzimit.

Dy krijimet më të mëdha të magjistarëve të zinj në shekullin e njëzet kanë qenë Bashkimi Sovjetik dhe Gjermania Naziste. Nëse marrim shembullin e Adolf Hitlerit dhe Nazistëve, menjëherë do të keni një ide të drejtimit të mendimit të atyre që kontrollojnë Elitën sot. Kjo histori nuk është unike në Gjermaninë naziste. Mbrapa fytyrave njerëzore, temat e saj mund të tregohen përsëri dhe përsëri brenda regjimeve, të dyja njëherësh autoritare dhe ‘demokratike’, përmes botës. Gjermania për një kohë të gjatë ka qenë një qendër për mendimin e brendshëm të fshehtë dhe për shoqëritë sekrete ku kjo njohuri duhet të shtohet. Në sajë të kësaj rryme filozofike u shfaqën Hitleri dhe ndjekësit e tij të çmendur. Një nga “profetët” parahitlerian ishte kompozitori Riçard Vagner (Richard Ëagner) në shekullin e nëntëmbëdhjetë. Kompozimi i tij, Shtegtimi i Valkyries, pushtoi obsesionin e tij me fuqi pushtuese të së keqes. Vagneri deklaroi ardhjen e shpejtë të një mjeshtrit racor. Vepra e tij, Unaza, ishte një shprehje muzikore e besimit të tij në supernjeriun gjerman, i cili drejtonte në mënyrën më të mirë skenën botërore, ashtu si dhe zotat pagane të hershme Votan dhe Thor. Hitleri më vonë është shprehur se të kuptosh Gjermaninë naziste, fillimisht duhet të kuptosh Vagnerin. Një nga studentët e mjeshtrit racor fanatik të Vagner ishte Gustav Mahler (Gustav Mahler), studimet me Vagnerin, të cilat u gjetën nga Baroni Albert de Rothsçajlld.

Adolf Hitler ka lindur zyrtarisht në Braunau-am-Inn, në kufijtë e Gjermanisë me perandorinë Austrio-Hungareze, por historia mahnitëse se kush ishte në të vërtetë ky djalë, do të tregohet në një libër të mëvonshëm kur unë të bindem nga provat që kam deri tani. Fshehtësia e brendshme do të kthehej në një pasion djegës për Hitlerin, veçanërisht në rritjen e tij të fuqisë. Ai u influencua fuqishëm nga puna e Helena Petrovna Blavatsky, e cila lindi në Ukrainë në vitin 1831. Disa studiues pretendojnë se ajo ka pasur lidhje me shoqëri sekrete me revolucionarë italianë, Carbonari (Karbonarët), të cilët ishin ngushtësisht të lidhur me Fisnikërinë Zezake dhe ajo ishte një anëtare e shoqërisë egjiptiane Vëllazëria e Luxorit, të cilën ajo më vonë e ka denoncuar si një “strofull të imoraliteteve të pështira, të lakmisë egoiste të fuqisë, dhe krijues parash”. Madam Blavatski (Madam Blavatsky) mbërriti në Nju Jork në vitin 1873 dhe me ndihmën e kolonel Henri Olcott, dy vjet më vonë, themeloi shoqërinë Theosophical, e cila vazhdon ende të ekzistojë edhe në ditët e sotme. Doktrinat e saj janë bazuar në librat e Blavatskit si Zbulimi i Isis, i cili është shkruar në vitin 1877 dhe Doktrina Sekrete, publikuar më 1888. Ajo pretendonte se ishte në kontakt psikik me Mjeshtrat e Fshehur ose Supernjerëzit. Këta Mjeshtra të Fshehur, shprehej ajo, jetojnë në Azinë Qendrore dhe mund të kontaktohen në mënyrë telepatike nga ata të cilët dinin sekretet e mistereve të brendshme të fshehta. Sot, ne këtë komunikim e quajmë “kanalizime”. Aty ka disa pamje të UFO-ve dhe studime të shumta, të cilat tregojnë se aty ka baza sekrete nëntokësore dhe nënujore për jashtëtokësorët rreth e rrotull botës. Azia Qendrore midis tyre. Unë nuk po them se Blavastky kishte influenca negative, vetëm se Hitleri ishte influencuar nga puna e saj.
Besimi në Mjeshtrat dhe Vëllazërinë e Madhe të Bardhë të etniteteve të dalluara, përkrahur nga njerëz si psikika Theosophical të periudhës pasblavatsky, Alice Bailey, është një temë e cila ka mbetur ngulitur mirë në disa pjesë të asaj që është e njohur si Lëvizia e Periudhës së Re. Alice Bailey u kërkoi ‘kanaleve’ një entitet të quajtur “Tibetan” dhe ajo prodhoi një numër librash, duke përfshirë Hierarkia e Mjeshtrave, Shtatë Rrezatimet, Një Grup i Ri i Shërbyesve Botërorë dhe Besimi i Ri Botëror. Ajo u shpreh se mjeshtri i saj tibetan i tregoi asaj se Lufta e Dytë Botërore ishte e nevojshme për të mbrojtur planin e Zotit. Kjo më tingëllon qesharake, por ka shumë në periudhën e re, të cilët besojnë se gjithçka është përgatitur për t’u bërë dhe se është dëshira dhe vullneti i Zotit, madje edhe një holokaust global. Duket si një justifikim i madh për të mos bërë asgjë dhe një dredhi e raportit mega.

Pikëpamja ime vetjake është se “Mjeshtri”, “Vëllazëria e madhe e bardhë’, dhe ky koncept i gjithi është diçka për të cilën duhet të shqetësohemi me të vërtetë. Sa herë që unë dëgjoj termin “mjeshtër” unë përulem. Dy organizata të lidhura me punën e Alice Bailey, Lucis Trust dhe organizata Ëorld Goodëill, janë përkrahëse të forta të Shteteve të Bashkuara - pothuajse “grupet” e Kombeve të Bashkuara, si është besnikëria e tyre. Do të diskutoj rreth këtyre çështjeve në kapitujt e më vonshëm. Sa më shumë që unë di rreth këtij informacioni, është interesante të shohë se si Periudha e Re ka trashëguar “të vërteta” gjatë dekadave në të njëjtën mënyrë që besimet konvencionale kanë bërë nëpër vite. Si ndjekësit e Krishterimit, të cilët kanë trashëguar versionin manipulues të Jezusit, po kështu në Periudhën e Re është trashëguar “Mjeshtri”. Unë mendoj se këtu ka pak interes për origjinën, dhe pranim i shumtë i besimeve të trashëguara. Nëse Periudha e Re nuk është e kujdesshme, ajo do të ishte sërish Krishterimi i vizituar. Tashmë kjo gjë po kthehet kështu. Unë besoj se ky koncept i Mjeshtrit mund të bëhet mjet nëpërmjet së cilës ata të cilët (pothuajse drejtësisht sipas pikëpamjes time) kanë kundërshtuar statusin për sa i përket besimit dhe shkencës ende mund të kenë mendjet e tyre të kontrolluara nga Rojtarët e Burgut të Dimensionit të Katërt.

Një tjetër ndikim i madh për Hitlerin ishte novela Gara në ardhje, nga anglezi lord Eduard Bulkluer-Lajton (Edëard Bulqëer-Lytton) (Kom 300), ministër kolonial britanik, i përfshirë së tepërmi në mashtrimin e drogës së opiumit te kinezët. Ai ishte një mik i ngushtë i Dizraelit dhe Dikensit dhe padroni i madh i shoqërisë angleze Rosicrucial, e cila përfshinte Francis Bacon (Francis Bakon) dhe Xhon Dee në antarësinë e saj të hershme. Bulkuer-Lajton është i mirënjohur për veprën e tij Ditët e fundit të Pompeit, por pasioni i tij ishte bota e magjisë së brendshme të fshehtë, si një ministër kolonial Britanik, për hedhjen e opiumit te kinezët. Në Garën në ardhje, ai shkroi për një civilizim shumë të madh brenda Tokës, shumë përpara nga ajo e jona. Ata zbuluan një fuqi të quajtur Vril e cila, me anë të përdorimit të psikikës, mund të përdoret për të performuar ‘mrekulli’. Kjo force supreme e nëndheshme, sipas novelës së Bulkuer-Lajton, do të shfaqet në sipërfaqe një ditë dhe më pas do të marrë kontrollin e botës. Shumë nazistë e besuan këtë. Lord Bulkuer-Lajton shpesh i është referuar Madamë Blavatski në librin e saj Zbulimi i Isis. Temat e supernjeriut të nëndheshëm ose mjeshtrat e fshehur mund të gjenden në shumicën e shoqërive të fshehta sekrete. Pa dyshim kjo ishte e vërtetë për Urdhrin e Agimit të Artë, formuar në vitin 1888 nga Dr. Vynn Uestcott (Vin Uestkot), një Frimason, dhe S. L. Mathers. Ata i quajtëm ‘mjeshtrat’ e tyre “Shefa sekretë’. Tema e jashtëtokësorëve, të cilët jetojnë nën tokë, përshtaten me analizën e vitit 1960 të kontakteve të cilat detajojnë historinë e racës së pastër Melchedekan me flokët e tyre biond dhe sytë e tyre blu. Rreth tyre thuhet gjithashtu se ata jetonin brenda tokës.

Mathers sajoi një seri ritualesh dhe ceremoni pranimi për të ndihmuar hyrjen e anëtareve si dhe të psikikës së tyre të plotë dhe të potencialit fizik. Ai besonte, sidoqoftë, se kjo dhuratë ishte vetëm për një pakicë dhe se ai ishte mbështetësi e përkrahës i qeverisë autoritare. Këto rituale, pa dyshim, do të tërhiqnin energjitë e errëta, të cilat lejonin sinkronizim lëkundës – zotërim – nga Rojtarët e Burgut. Në mes të viteve 1890, aty ekzistonin tempuj të Urdhrit në Londër, Edinburg, Bradford, Ëeston-Super-Mare dhe Paris ku Mather ndërtoi shtëpinë e tij. Urdhri i Agimit të Florinjtë fliste gjithashtu për një forcë të zjarrtë dhe një nga shenjat sekrete të Urdhrit ishte përshëndetja, të cilën nazistët do të përdornin kur do të thërrisnin “Hai Hitler”. Themelet e fshehta mbi të cilat u krijua Nazizmi vazhdohen të ndërtohen. Mathers e njihte Madam Blavastki dhe po kështu edhe mjeshtrin e Urdhrit të Tempullit të Londrës, poetin, Uilliam Butler Jets (Ëilliam Butler Yeats), i cili do të fitonte çmimin Nobel. Pikëpamia e Jets për Utopinë pasqyroi atë të Adolf Hitler ose Josef Stalin. Poeti foli për:

“.... një civilizim aristokratik, në formën e tij më të plotë, çdo detaj i jetës në mënyrë hierarkike, çdo derë e njëriut të madh e mbushur në agim nga ata që kërkojnë, pasuria e madhe kudo në dorë të shumë pak njerëzve, të gjithë do të varen nga një pakicë, deri tek Perandori vetë, i cili është një Zot i varur nga një Zot më i madh dhe kudo, në Gjyq, në familje, pabarazia do të bëjë ligjin”

Mbeturina të Urdhërit të Agimit të Artë vazhdojnë deri në ditët e sotme, por versioni origjinal u nda pas një grindje mes Jetsit, Mathersit dhe Alesiter Kroulei e cila e ndau antarësinë në fraksione që grindeshin mes tyre. Të tjerë mendimtarë të rëndësishëm të brendshëm dhe grupe të cilat influencuan filozofinë Naziste të grumbullimit përfshirë Urdhërin e Tepullit të Lindjes, të cilët përdornin seksin si pjesë të ritualeve për të krijuar dhe shfrytëzuar energji të njohura si vril dhe dy “magjistarë” të fshehtë Gjermanë, Guido Von List (Guido Von List) dhe Lanz Von Libenfels (Lanz Von Liebenfels). Gjatë festimeve të tij të solcistit veror, Listi përdori shishe vere për të formuar mbi tokë simbolin e Kryqit të Mbyllur, të njohur gjithashtu edhe si Çekiçi i Thor. Ai ishte Simboli i Fuqisë në Urdhrin e Agimit të Artë dhe ne e njohim këtë simbol si kryqi i thyer. Lanz Von Libenfels (emri i tij i vërtetë Adolf Lanz) paraqiti kryqin e thyer në një flamur, i cili u valëvit mbi “tempullin” e tij që dominonte Danubin dhe për këta dy magjistarëve të zinj ai simbolizonte fundin e Krishterimit dhe lindjen e epokës së supernjeriut Arian. Ata besonin në inferioritetin racial të atyre që ata i quanin “forca të errëta” si Hebrenjtë, Sllavët dhe Zezakët. Libenfels rekomandoi tredhjen për këta njerëz. Të dy vonët, List dhe Liebenfels, do të kishin një influencë të madhe mbi Adolf Hitlerin. Në vitin 1932, me Hitlerin në prag të pushtetit, Von Liebenfels do t’i shkruante një shoku besimtar:

“Hitleri është një nga nxënësit tanë… Ju një ditë do të ndjeni se ai, dhe nëpërmjet tij ne, një ditë do të jemi triumfues, dhe do të zhvillojmë një lëvizje e cila do të bëjë botën të dridhet…”

Dy njerëz të tjerë të cilët do të influenconin të menduarit dhe besimet e Adolf Hitlerit ishin Anglezët, Aleister Kroulei dhe Huston Stjuart Çamberlein (Houston Steëart Chamberlain). Kroulei lindi në Ëarëickshire në vitin 1875. Ai u rebelua kundër një edukimi strikt fetar dhe hyri në Urdhrin e Agimit të Artë në vitin 1898, pasi u largua nga Universiteti i Kembrixhit (Cambrige University). Ai e la Urdhrin pas një grindje me themeluesit e tij dhe më pastaj udhëtoi për në Meksikë, Indi dhe Ceilon, ku ai u njoh me jogën dhe Budizmin. Ai gjithashtu u bë një rekord thyes për ngjitjen në mal. Budizmi zëvendësoi interesin e tij për të binatyrshmen deri në momentin e përjetimit të një eksperience në Kajro në prill të vitit 1904. Bashkëshortja e Krouleit, Roza i kërkoi, atij të kryente një ritual të fshehtë për të pare se çfarë do të ndodhte. Gjatë ceremonisë, ajo hyri në një gjendje ekstaze dhe filloi të kanalizonte fjalët e një komunikuesi. “Ata janë duke pritur për ty”, i tha ajo Krouleit. “Ata”, tha ajo, ishte Horus, zoti i luftës dhe djali i Osiris, në besimin e lashtë Egjiptian. Kroulei nuk pranoi asgjë nga këto dhe i bëri së shoqes një sërë pyetjesh të detajuara në një përpjekje për ta mashtruar atë. Por Roza, e cila dinte pak mbi të mbinatyrshmen, i dha atij përgjigjen e saktë çdo herë. Unë besoj se Rojtarët e Burgut ishin përsëri në veprim.

Komunikuesi i tha Krouleit të qëndronte në tavolinën e dhomës së tij të hotelit midis mesditës dhe orës një, në tre ditë të veçanta. Ai pranoi dhe gjatë kësaj periudhe ai shkroi, nëpërmjet shkrimit automatik, një dokument të quajtur Libri i Ligjit (The Book of The Laë). Shkrimi automatik është shkrimi që shkruhet kur krahu dhe dora jote drejtohen nga një forcë tjetër dhe shpesh asnjë nuk është më shumë i habitur për atë që ka shkruar se sa personi i përfshirë. Komunikimi i Krouleit tha se epoka e vjetër e Osirisit po zëvendësohej nga epoka e re Horusit. Por thuhej se epoka e vjetër duhej fillimisht të shkatërrohej nga barbarizmi dhe Toka të lahej në gjak. Do të ketë një Luftë Botërore, thuhet. Libri i Ligjit flet për një racë të supernjeriut dhe dënonte besimet e vjetra, pacifizmin, demokracinë, mëshirën dhe humanitarizmi. “Lejoni që shërbëtorët e mi të jenë të pakët dhe të fshehtë: ata do të sundojnë shumicën dhe të diturit” vazhdoi “supernjeriu”. Mesazhi vazhdoi:

“Ne nuk kemi asgjë me të dëbuarit dhe të papërshtatshmit, lërini atë të vdesin në mjerimin e tyre. Për ata nuk ndiej asgjë. Mëshira është vesi i mbretërve; vulos fatkeqtë dhe të dobëtit: ky është ligji i të fortit: ky është ligji ynë dhe gëzimi i botës…Duajeni njëri tjetrin me zemëra të djegura, shkel mbi njëriu e ulët me dëshirën e egër të krenarisë suaj, në ditën e zemërimit tuaj… Jo keqardhje për të rrëzuarit! Unë asnjëherë nuk i kam njohur ata. Unë nuk jam për ta. Unë nuk i mbështes ata; unë i urrej të ngushëlluarit dhe ngushëlluesit…

“Unë jam i vetmi dhe sundues. Nuk jam prej skllevërve që vdesin. Qofshin ata të dënuar dhe të vdekur. Amin…Prandaj goditni fort dhe ulët dhe në djall me ta, mjeshtër… Lurk! Tërhiquni! Mbi ta! Ky është ligji i Betejës së Pushtimit: kështu le të jetë adhurimi im për shtëpinë time sekrete… Më adhuro me zjarr dhe gjak; më adhuro mua me shpata dhe shtiza. Le të ngjeshin gratë shpatën përpara meje, le të rrjedhë gjaku në emrin tim. Shkel mbi të pafetë; qëndroni mbi ta, o Luftëtar, unë do të jap mishin e tyre për të ngrënë.... Flijo gjedhë të vogla dhe të mëdha; pas një fëmije…vrisni dhe torturoni; mos kurseni asnjë, qëndroni mbi ta!5

Nëse kjo tingëllon e çuditshme si një lloj zemërimi i Zotit në Testamentin e Vjetër, kjo është sepse është pothuajse me siguri e njëjta forcë mbi Dimensionin e Katërt, e cila komunikonte me njerëzit e lashtë, me Kroulein dhe me çdokënd tjetër me atë vibrim i cili do të ndihmonte për të stimuluar konfliktin dhe energjinë e mjerimit njerëzor, me të cilat ushqehen Rojtarët e Burgut. Kjo është forca që kontrollon ndërgjegjjen e atyre të cilët kontrollojnë Elitën Botërore-Të Ndriçuarit-Vëllazërinë, dhe ajo është qëndra e adhurimit të kultit të Syrit Që Sheh Gjithçka, e cila shkon mbrapa në kohët e lashta. Komunikuesi tha se Kroulei ishte “Bisha 666”, e cila kishte ardhur për të shkatërruar Krishterimin, diçka që mamaja e tij i pati thënë më parë gjatë jetës së tij. Ai në dukje u përpoq të injoronte atë që ai kishte shkruar me dorën e drejtuar, por ajo nuk do të largohet, dhe që nga viti 1909 dhe më pas ai filloi ta merrte atë seriozisht. Shumë seriozisht. Ai thotë:

“Pas pesë vjetësh marrëzie dhe dobësie, mirësjellje jo të drejtë, takt, maturie, kujdes për ndjenjat e të tjerëve. Jam i lodhur nga këto. Sot them: në djall të shkojë Krishterimi, Racionalizmi, Budizmi, të gjitha rrangullat e shekujve..Unë ju sjell një fakt pozitiv dhe të lashtë, Magjik nga emri: dhe me këtë do t’i ndërtoja vetes një Parajsë të re dhe një Tokë të re. Unë nuk dua as miratimin tuaj të dobët as qortimin tuaj të dobëa; Unë dua blasfeminë, vrasjen, rrëmbimin, revolucionin, çdogjë, të mirë ose të keqe, por të fuqishme.”

Kroulei u largua nga ish mësuesi i tij, MacGregor Methers (Mac Gregor Mathers), një njeri i shkatërruar, ai filloi një luftë psikike kundër tij. Ata të dy së bashku ndillnin “demonët” për të sulmuar njeri tjetrin, por Mathers humbi. Këto luftra psikike janë pjesë e Vëllazërisë sot. Komunikuesi i Krouleit, ndërgjegjja e Rojarëve të Burgut, do të merrnin gjithashtu nën kontroll psikikën e Adolf Hitlerit dhe të arkitektëve të tjetër të Nazizmit. Shumë kohë pas vdekjes së tij, Kroulei do të bëhej një hero për shumë prej atyre të cilët u përfshinë në periudhën “Fuqia e Lules” (Floëer Poëer)* e viteve 1960, kur të rinjve i bëhej thirrje për dashuri dhe paqe. Ironia nuk ka humbur. Kroulei e mirëpriti Luftën e Parë Botërore si të nevojshme për të flakur epokën e vjetër dhe për të shpallur epokën e re. Pasi u bë i njohur me këto zbulime, Kroulei u bë drejtuesi botëror i Urdhrit të Tempullit Oriental i bazuar në Gjermaninë (OTO) dhe kjo i dha atij një influencë shumë të rëndësishme midis mendimtarëve të ngjashëm në Gjermani.
Hjuston Stjuart Çamberlain (Kom 300) lindi në Angli në vitin 1855, por shkoi në Gjermani në vitin 1882. Ai u martua në vitin 1908 me Evën, vajzën e Riçard Vagnerit dhe u bë një shkrimtar prestigjoz. Vepra e tij më e njohur është Themelet e Shekullit të Nëntëmbëdhjetë (Foundations of the Nineteenth Century), e cila kishte njëmijë e dyqind faqe dhe u shit në më shumë se 250,000 kopje. Kjo e bëri atë të famshëm në të gjithë vendin. Sidoqoftë, ai ishte një burrë i shqetësuar i cili kishte një sërë depresionesh nervore. Ai e ndjente veten se kontrollohej nga
________
* një kult i rinisë se fund viteve 1960 që mbronte paqen dhe dashurinë, duke përdorur lulen si një simbol; shoqëruar me marrjen e droges.
demonë dhe se librat e tij ishin shkruar në një gjendje ekstaze dhe ethesh, të cilat sugjeronin se ai ishte i mbyllur në një ndërgjegje tjetër shumë negative. Përsëri ndërgjegjja e Rojtarëve të Burgu. Në autobiografinë e tij, ai thotë se nuk i njihte si të tijat shumë nga shkrimet e tij. Temat e punëve të tij janë shumë të njohura: i gjithë qytetërimi vjen nga raca Ariane dhe se Gjermanët ishin raca më e pastër nga të gjitha; Hebrenjtë ishin armiqtë të cilët do të përdhosin linjën e gjakut Arian. Sigurisht, një gjë e mërzitshme.

Kaizer Vilhelm II (Kaiser Ëilhelm II) dhe Adolf Hitler thonin se Çamberleini ishte një profet. Çamberleni u bë këshilltari kryesor i Kaizer Vilhelm II dhe e nxiti mbretin të shkonte në luftë në vitin 1914 për të përmbushur profecinë e dominimit botëror Gjerman. Kur lufta përfundoi dhe Vilhelmi abdikoi, kur ndodhej në një pronë në Holandë, ai e kuptoi se si ishte manipuluar. Ai mblodhi një sasi librash mbi të mbinatyrshmen dhe shoqëritë sekrete Gjermane dhe ishte i bindur se ato kishin komplotuar për të krijuar Luftën e Parë Botërore e cila shkaktoi disfatën e Gjermanisë. Çamberlaini, i cili u nderua nga Kaizeri me Kryqin e Hekurt, vdiq në vitin 1927 pas shumë vitesh të kaluara në një karrocë invalidësh, i vrarë shpirtërisht dhe fizikisht. Por ndikimi i tij do të jetonte në mendjen e Adolf Hitlerit. Çamberlain ju prezantua Hitlerit, rastësisht, nga Alfred Rozenberg (Alfred Rosenberg), një i refugjat nga Rusia, dhe një tjetër figure sataniste. “Satanizmi” është thjesht adhurimi dhe posedimi nga manipulatorët negativë të Dimensionit të Katërt. Ishte Rozenbergu, i cili pavarësisht nga preardhja e tij Hebraike, i dha Hitlerit një kopje të Protokolleve të të Urtëve të Ditur të Zionit (the Protocols of the Learned Elders of Zion) Hitlerit nëpërmjet një anëtari tjetër të fshehtë, Ditrih Ekart (Dietrich Eckart).6 Kulti i Syrit që Sheh Gjithëçka është përsëri në veprim.

Këta ishin disa prej njerëzve dhe besimeve të cilët formuan mendimin e një njeriu, i cili pretendonte se ishte një i ri i Austriak i lindur me emrin Shiklgruber (Schiklgruber), por më vonë i njohur më mirë si Adolf Hitler. “Heil Shiklgruber”, nuk do të kishte, në një farë mënyrë, të njëjtën tingëllim. Ai e urrente shkollën, tregon historia zyrtare dhe dëshironte të bëhej një artist, një ambicie e cila e çoi në Vjenë. Ai harxhonte orë në librari duke lexuar libra mbi astrologjinë, misticizmin dhe besimet e Lindjes. Ai u mahnit nga librat e Blavatskit, Çamberleint, List dhe Libenfels. Ai zgjodhi pjesë, nga secili prej tyre, për të prodhuar përzierjen e tij të preferuar, një koktej me tmerr dhe urrejtje, e cila do të manifestohej si Nazizëm. Pasioni i tij ishte fuqia e vullnetit. Forca e vullnetit për të arritur çfarëdo që ai dëshironte ishte qëndra dhe drejtimi i tij gjatë viteve që pasuan. Vendosni një rrugë tjetër, duke krijuar realitetin tuaj.

Ai praktikoi artet e fshehta gjatë përpjekjeve të tij për të hyrë në nivelin e ndërgjegjjes për të cilën ai ishte i bindur se do ta kthente atë në një supernjeri, për të cilin kishte lexuar aq shumë dhe në të cilin besonte po aq shumë. Psikika e tij qëndroi e mbyllur në vibrimin e Rojtarëve të Burgut shumë më fuqishëm se sa më parë. Ai zotërohej, ndoshta, gjatë disa ritualeve të fshehta e të zeza të cila e hapnin psikikën e tij ndaj vibrimeve keqdashëse. Duhet vetëm të shihni besimet e tij për të parë se ai duhet të ketë pasur “përshtatshmëri vibruese” me këtë ndërgjegjje. Do të ndodhte që një burrë jofrymëzues dhe i pasukseshëm do të fillonte të shfaqte karizëm dhe tërheqje të cilat do të magjepsnin dhe dehnin një komb.

Ne flasim për disa njerëz të cilët kanë tërheqje dhe “personalitete tërheqëse”, dhe kjo është ekzaktësisht ajo që ata kanë. Ne të gjithë gjenerojmë energji tërheqëse dhe kjo tërheq drejt nesh energji (njerëz, vende etj) e cila lidhet me atë çfarë ndodh në subkoshiencën tonë. Disa njerëz transmetojnë tërheqje të fuqishme dhe disa të tjerë më pak të fuqishme. Energjitë negative janë po aq tërheqës sa dhe ato pozitive. Ata të cilët janë të lidhur dhe si rrjedhojë gjenerojnë vibrim ekstrem të Rojtarëve të Burgut do të jenë shumë tërheqëse. Ju shpesh dëgjoni për njerëz tepër negative të përshkruar sikur kanë një personalitet tërheqës ose një “tërheqje fatale”. Kjo është arsyeja pse ndodh kështu. Githashtu është dhe fakti se ku shfaqej krejt papritur tërheqja dhe karizma e Adolf Hitlerit. Kur ai ishte duke qëndruar në një podium publik me atë fytyrë të shtremëruar dhe me atë mënyrë e çmëndur të të shprehurit, ai ishte duke komunikuar me Rojtarët e Burgut/Koshienca e Luciferit nga Dimensioni i Katërt duke i transmetuar këtë vibrim turmave të gjëra. Kjo ndikoi në gjendjen vibruese të njerëzve të tërhequr prej saj dhe i ktheu ata në agjentë të çmendur njëlloj të urrejtjes. Është parimi i Pied Piper, përdorni një vibrimi në vend të një tubi. Sikur shkrimtari Alan Bulok (Alan Bullock) thotë për Hitlerin:

“Fuqia e tij për të magjepsur e tërhequr një audiencë ka qenë e lidhur me artet e fshehta të Magjistarit -Afrikan ose Shamanit Aziatik; të tjerë e kanë krahasuar atë me ndjeshmërinë e një ndërmjetësi dhe tërheqjen e një hipnotizuesi”

Dhe Herman Raushing, një ndihmës i Hitlerit, shkruan në librin e tij, Hitleri Flet (Hitler Speaks):

“Dikush nuk mund të ndihmojë të menduarin për veten e tij si një ndërmjetës. Shumicën e kohës, ndërmjetësit janë njerëz të zakonshëm të parëndësishëm, të pakuptimtë. Papritur ata pajisen me ato që shfaqen si fuqi e mbinatyrshme të cilat i veçojnë ata nga pjesa tjetër e njerëzimit. Ndërmjetësi zotërohet. Sapo të kalojë kriza, ata bien përsëri në mediokritet. Në këtë mënyrë, përtej çdo dyshimi, Hitleri ishte i pushtuar nga forca jashtë tij – pothuajse forca djallëzore për të cilat individi i quajtur Hitler ishte vetëm një mjet i përkohshëm. Përzierja e banales me supernatyroren krijuan atë dyanësi të padurueshme, njëra anë e së cilës ishte i vetëdijshëm në paraqitjen e tij…Ishte tamam si të shihje një fytyrë të çuditshme shprehja e së cilës dukej se reflektonte një gjendje të çekuilibruar të mendjes e bashkuar me një impresion shqetësues të fuqisë së fshehur.”

Hitleri ishte nën kontrollin e Rojtarëve të Burgut dhe ai dukej se jetonte në një frikë të përhershme nga këta ‘supernjerëz’. Raushning tregon se si Hitleri vuante nga ankthe të tmerrshme dhe se si ngrihej nga gjumi me ulërima të frikshme rreth qenieve të cilat ishin të padukshme për të gjithë, por ishin të dukshme vetëm për të. Njëherë ai i tha ndihmësit të tij:

“Si do të jetë rendi social i së ardhmes? Shokë, do t’jua tregoj unë. Do të ketë një klasë të superzotërinjve, pas tyre vjen rradha dhe rreshti i anëtarëve të partisë në renditje hierarkike, dhe më pas masa e gjerë e ndjekësve anonimë, shërbëtorëve dhe punëtorëve në përjetësi, dhe poshtë tyre, përsëri do të jenë të gjitha racat e huaja të pushtuara, skllevërit modernë. Dhe mbi dhe përmbi të gjithë këtyre do të mbretërojë një fisnikëri e re dhe ekzaltuese për të cilën unë nuk mund të flas… Por nga të gjitha këto plane anëtarët militantë nuk do të dinë asgjë… Njeriu i ri është duke jetuar tani midis nesh! Ai është këtu. A nuk është kjo e mjaftueshme për ju? Unë do t’ju tregoj një sekret. Unë e kam parë njeriun e ri. Ai është sypatrembur dhe mizor. Unë kisha frikë prej tij”

Pasi Hitleri u largua në Gjermani, ai kaloi një pjesë të kohës në Bavari, prej nga kishin lindur Të Ndriçuarit e Ëeishauptit, dhe u kthye atje në vitin 1918 pas pjesmarrjes në luftë. Ose të paktën kjo është linja zyrtare. Në vitet që pasuan, rastësisht, ai ra në kontakt me një parti politike të vogël dhe mjaft patetike, të quajtur Partia e Punëtorëve Gjermanë. Kjo ishte një pasardhëse e një shoqërie të fshehtë të quajtur Urdhri Gjerman (German Order), i cili ishte shumë nacionaliste dhe antihebraike. Prej këtij Urdhëri dolën shoqëri të tjera të ngjashme duke përfshirë dhe shoqërinë famëkeqe Thule Society. Thule supozohej se ishte një qytetërim i lashtë i humbur i njerëzve nordikë me flokë të verdhë dhe sy bojëqielli. Tashmë dhe një tjetër bazë e sistemit të besimit Nazist mund të shihet se ka një origjinë të fshehtë, ashtu siç kishte edhe kryqi i thyer, përshëndetja e Hitlerit, ideja e një Race Superiore Ariane dhe pikëpamja për Hebrenjtë

Një themeluest i shoqërisë Thule Society ishte Rudolf Glauer (Rudolf Glauer), një astrolog, i cili ndryshoi emrin në një emër tjetër më tingëllues, Baroni von Sebotendorf (Baron von Sebottendorff). Kërkesat e tij për një revolucion kundër Hebrenjve dhe Marksistëve e shëndrruan shoqërinë Thule Society në një qëndër për antihebrenjtë, antimarksistët, Mjeshtri Racor Gjerman. Nga kjo doli Partia e Punëtorëve Gjermanë, e cila një ditë do të bëhej Partia Naziste.
Një tjetër anëtar i fshehtë dhe i betuar dhe shok i Sebotendorfit bëhet shumë i rëndësishëm. Ky ishte Ditrich Ekart (Dietrich Eckart), një pijanec, një shkrimtar që merrte drogë, i cili mendonte se ishte këtu për të përgatitur rrugën për një diktator të Gjermanisë. Ai e takoi Hitlerin në vitin 1919 dhe vendosi se ai ishte “Mesia” të cilin po kërkonte. Është Ekarti, të cilit i atribohen njohuritë e fshehta të avancuara të Hitlerit dhe ndoshta rituali i magjisë së zezë, ose ritualet, të cilat e lidhën atë plotësisht me vibrimin e Rojtarëve të Burgut. Që atëherë dhe në vazhdim fuqia e Hitlerit për të tërhequr mbështetje u rrit me shpejtësi. Ekarti i shkroi një mikut të tij në vitin 1923:

“Ndiq, Hitlerin! Ai do të vallëzoj, por është ajo që unë e kam quajtur melodi. Ne i kemi dhënë atij mjetet e komunikimit me Ta. Mos u trishtoni për mua: Unë do të kem ndikuar në histori më shumë se çdo Gjerman tjetër.”

Hitleri gjithashtu ishte anëtar i një tjetër shoqërie sekrete te të fshehtë, Lozha Ndriçuese (Luminous Lodge) ose Shoqëria Vril (Vril Society). Vril ishte emri që shkrimtari anglez, Lord Buluer Liton (Lord Bulëer Lytton), i dha forcës për të cilën, pretendonte, se i hapte sytë njerëzve drejt fuqisë së tyre të vërtetë dhe mundësisë për t’u bërë supernjeri. Në vitin 1933, eksperti i raketave, Uilli Lei (Ëilly Ley), u largua nga Gjermania dhe zbuloi ekzistencën e Vril Society dhe besimin Nazist se ata do të bëheshin të barabartët e supernjeriut në thellësi të Tokës me anë të përdorimit të mësimeve të fshehta dhe zgjerimit të mendjes. Ata besonin se kjo gjë do të rizgjonte forcën vril, e cila flinte në gjak. Nismëtarët e Vril Society ishin dy burra, të cilët do të bëheshin nazistët famëkeq, Henri Himler (Heinrich Himmler) dhe Herman Gering (Herman Goering). Anëtarët e Vrilit ishin të bindur se ata ishin në lidhje me lozhat e fshehta misterioze në Tibet dhe me atë të quajturin Supernjeriu i Panjohur, të cilit i referoheshin si Mbreti i Frikës. Rudolf Hes (Rudolph Hess), Zëvendës i Hitlerit Fuhrer, derisa bëri fluturimin e tij fatkeq për në Angli në vitin 1941, ishte një okultist i përkushtuar dhe një anëtar, së bashku me Herman Geringun, i shoqërisë Edelëeiss Society, një sekt i zi, i cili besonte në Racën Superiore Nordike (Melchedekans). Hes e adhuronte Hitlerin si Mesia, megjithëse nuk është fort e qartë se si Hes mund ta adhuronte Fuhrerin kur vetë Fuher i kishte sytë jo fort bojëqielli dhe flokët jo fort biond. Hitleri kishte të njejtin problem në vënien e shenjës së barazimit mes tipareve të tij dhe asaj te racës superiore nordike, por jam i sigurt se ai do të ketë gjetur disa shpjegime qesharake për këtë.

Një tjetër fiksim i Hitlerit ishte e ashtuquajtura Shtiza e Fatit (The Spear of Destiny), arma e cila është deklaruar të jetë përdorur për të shpuar brinjën e Y’shua (Jezusit) në kryqëzimin e tij. Ai e vodhi atë, që pretendohej të ishte shtiza në kohën kur nazistët pushtuan Austrinë në vitin 1938, dhe ajo u dërgua në Nuremberg. Legjenda thotë se kushdo që e ka shtizën dhe deshifron sekretet e saj do të ketë kontrollin mbi botën për të mirë ose për të keqe. Ajo që vodhi Hitleri është tani në Muzeumin Hofburg në Vjenë, ku ndodhi një zjarr i madh në nëntor të vitit 1992, shtatë ditë përpara zjarrit që shkatërroi një pjesë të Kështjellës së Ëindsorëve.

Një tjetër okultist i fiksuar në Rahjun e Tretë ishte Henri Himler. Ai ishte i përfshirë në të gjitha çështjet e brendshme të fshehta dhe përdori njohuritë e tij në mënyrat më të këqija. Ai ishte veçanërisht i interesuar për mbishkrimet mib gurë, një sistem hyjnor në të cilën gurët mbartin simbole të cilat janë hedhur ose zgjedhur dhe zgjedhja ose kombinimi “lexohet” nga një “ekspert”. Ishte Himleri, i cili formoi famëkeqen SS dhe, ashtu si dhe me kryqin e thyer, ai zgjodhi një simbol të brendshëm për organizatën e tij të tmerrshme, dy S-të ose shkronja e alfabetit runik ‘sig’, e cila duket si dy flakërima të dritës. SS-ja ishte një trup virtual i vetëpërmbajtur dhe mishërimi i të gjitha njohurive për përdorim të brendshëm tek të cilat Nazistët besonin me shumë pasion. Vetëm ata, që konsideroheshin të pastër nga pikpamja e racës, lejoheshin të bashkoheshin dhe udhëzoheshin për artet e brendshme, përfshirë dhe mbishkrimet mbi gurë, ishine thelbësore për trajnimin e tyre. SS-ja u administrua dhe u udhëhoq si një shoqëri sekrete e magjisë së zezë. Ritualet e tyre u morën nga të tjerë si Jezuitët dhe Kalorësit e Tempullit. Të pranuarit e niveleve më të larta ishin trembëdhjetë anëtarët e Këshillit të Madh të Kalorësve (i udhëhequr nga Mjeshtri i tyre i Madh, Henri Himler), dhe ritualet e zeza kryheshin në kështjellën e vjetër të Ueuelsberg (castel of Ëeëelsberg) në Ëestphalia*. Ata kremtonin festivalet e paganëve nordikë dhe solisticin veror. Këtu ata adhuronin Dreqin, Djallin, Set cilindo emër që preferoni, ndërgjegjja e cila ishte Naziste dhe që është Elita sot. Princi Bernhard, një nga themeluesit e grupit Bilderberg, bënte pjesë në SS.

Njohuritë fshehta dhe magjia e zezë mbizotëruan mbi të gjitha ato që bënë Hitleri dhe Nazistët madje deri në përdorimin e lavjerrësve mbi harta për të identifikuar pozicionin e trupave të armikut. Simboli origjinal i kryqit të thyer ishte i orientuar djathtas, i cili në terma të fshehta, do të thotë dritë dhe krijim, pozitivja. Hitleri insistoi që ajo të ndryshonte krejtëësisht drejtim për të simbolizuar magjinë e zezë dhe shkatërrimin. Grumbullimet e masave të përdorura në mënyrë kaq efektive nga Hitleri u krijuan me njohuritë për psikikën njerëzore dhe se si mund të manipulohet ajo. Në librin Satanai dhe Kryqi i Thyer (Satan And Sëastika) Frensis King (Francis King) shkruan:

“Shfaqet në publik të Hitlerit, veçanërisht ato të lidhura me Grumbullimet e Partisë Naziste në Nuremberg, ishin shembuj të shkëlqyer të këtij lloji ceremonish magjie. Trumbetimet, marshet ushtarake dhe muzika Vagneriane të gjitha theksonin idenë e lavdisë së ushtrisë Gjermane. Banderolat masive me Kryqin e Thyer në ngjyrë të zezë, të bardhë dhe të kuqe mbushën ndërgjegjjen e pjesëmarrësve në Grubullim me ideologjinë Nacional Socialiste. Saktësia, si në balet, e lëvizjeve të anëtarëve të Partisë me uniformë, të gjithë duke vepruar në harmoni, evokonin nga pavetëdija parimet e luftës dhe të dhunës të cilat të lashtët i kanë simbolizuar si Mars. Dhe rituali kryesor i
____________
*Ëestphalia: është një rajon në Gjermani, i përqëndruar në qytetet e Arnsberg, Bielefeld, Bochum, Demold, Dortmund, Gelsenkirchen, Hagen, Minden dhe Munster dhe përfshin shtetitn e Rinit Verior – Ëestphalia

Grumbullimeve –Hitleri duke shtrënguar mes banderolave të tjera “banderolën e gjakut”, e mbajtur gjatë puçit të Mynihut në vitin 1923 – ishte pothuajse një ceremoni magjike e projektuar për të bashkuar mendjet e Nazistëve që jetonin, me imazhet prototipe të simbolizuara nga heronjtë e vdekur Nacional Socialistë të së shkuarës.

“Aspektet fetare-magjike të Grumbullimeve thekoheshin nga fakti se kulmet e tyre arriheshin pas muzgut dhe zhvilloheshin në një “Katedrale të Dritës” – një hapësirë e hapur e rrethuar nga kolona dritash të cilat vinin nga projektorë elektrikë të drejtuar lart drejt qiellit. Nëse një magjistar modern i ekspertizës më të lartë do të krijonte një ritual me qëllim për të “thirrur në ndihmë Marsin”, ai nuk mund të gjente asgjë më shumë efektive se sa ceremonitë e përdorura në Nuremberg.”

Dhe ajo që zbatohej në atë kohë, zbatohet dhe tani. Njohuritë e fshehta të përdorura nga Nazistët për hipnozën masive të popullit Gjermanë, janë duke u përdorur dhe sot për të zgjeruar hipnozën botërore mbi racën njerëzore. Simbole, fjalë, ngjyra, tinguj dhe teknika, për të cilat publiku nuk është aspak në dijeni, janë duke u përdorur në media dhe reklama për të na hipnotizuar. Ministria e Propagandës e Jozef Gebels (Joseph Goebbels) bazohej në njohurinë e fshehta të psikikës njerëzore. Ai e dinte se njerëzit do të besonin gjithçka nëse ja thoni atë aq shpesh sa duhet dhe nëse mund të sajoni ngjarje të cilat krijojnë në mendjen e publikut mendësinë se “diçka duhet bërë”. Ai përdori ngjyrat, simbolet dhe sloganet me efekt të madh. Sloganet u përdorën si mantras dhe u përsëritën përsëri dhe përsëri, duke hipnotizuar psikikën e masës. Të gjitha pikëpamjet dhe informacionet alternative u çensuruan dhe njerëzit u programuan për t’u përgjigjur ashtu si dëshirohej. Cili është ndryshimi midis saj dhe pikës, pikës, pikës konstante të informacionit të pasaktë dhe të paragjykuar, me të cilin ushqehemi ne dhe fëmijët tanë sot? Mund të mos ketë një kryq të thyer mbi të, por përsëri është hipnotizim i masës.

Duket si kontradiktë që Hitleri kërkoi të shkatërronte shoqëritë sekrete si ajo e Frimasonëve dhe të parandalonte përdorimin e njohurive të fshehta në shoqërinë Gjermane, por në të vërtetë nuk është kështu. Ai e dinte më shumë se kushdo tjetër fuqinë në dispozicion të atyre që arësyetojnë dhe dëshironte ta kishte atë për veten e tij. Një njeri, të cilin Nazistët kërkonin të shkatërronin ishte Frimasoni i shkallës së 33-të, Dr. Rudolf Steiner (Rudolf Steiner), një austriak, i cili kuptoi fuqitë e krijimit dhe mënyrën se si ato mund të përdoreshin për të mirë dhe për të keq. Unë kam ndeshur shumë pikëpamje dhe pretendime kontradiktore në lidhje me synimin e Steinerit dhe ende nuk kam arritur të formoj një opinion. Megjithatë, ndjej se ai nuk ishte aq pozitiv se sa është shfaqur. Ai u bashkua me shoqërinë Theosophical Society dhe Urdhrin e Tempullit Oriental, por më vonë krijoi shoqërinë e tij Anthroposophical Society. Banda të armatosura filluan të ndërprisnin mbledhjet e Steinerit dhe kërcënonin jetët e atyre të cilët e dëgjonin atë. Ai u largua për në Zvicër dhe vdiq në vitin 1925, një vit pasi qendra e tij në Dornach u dogj krejtësisht nga nazistët. Në vitin 1934, në Berlin u ndaluan të gjitha llojet e falleve dhe më vonë librat me njohuri të fshehta në të gjithë Gjermaninë. Shoqëritë sekrete u shpërndanë madje edhe shoqëria Thule Society dhe Urdhri Gjerman (të cilat të dyja bashkë themeluan Nazizmin) u vunë në shënjestër. Astrologët u sulmuan dhe u vranë dhe njerëz si Lanz Von Liebenfels u ndaluan të publikonin librat e tyre. Ky spastrim kishte dy motive. Për të distancuar në mendjet e publikut dhe në vendt e tjera Hitlerin dhe Nazistët nga e mistershmja dhe, ai që është më kryesori, për të ndaluar shkallën shoqërore dhe për të ndaluar këdo tjetër nga përdorimi i njohurive të brendshme kundër tyre ashtu si ata po i përdorin ato kundër të tjerëve. Kjo është një arsye, gjithashtu, përse këto njohuri u shtypën dhe u tallën në të gjithë botën Perëndimore dhe u fshehën mbrapa perdeve të tymit që kjo-botë-është-gjithçka-ajo-që-është, dhe një-jetë-dhe-më pas-besimi-në-parajsë-ose-në ferr.

Roli i së fshehtës në ngritjen e Nazistëve ka qenë plotësisht i minimizuar ose i injoruar përveç në disa pak libra të shkëlqyer si ai i Gerald Suster (Gerald Suster) Hitleri dhe Periudha e Horusit. Shihni thellë në çdo situatë historike dhe zakonisht do të gjeni të fshehtën. Xhon Ruskin, burri i cili frymëzoi Cecil Rhodes, Alfred Milner dhe ata të cilët formuan shoqërinë sekrete të Tavolinës së Rrumbullakët, ishte dhe vetë i ndikuar nga shkrimet e esoterike të Platonit dhe Madamë Blavatski, librat e Lord Eduard Buluer-Lajton, dhe shoqërive sekrete në modelin e Urdhrit të Agimit të Artë. Vrasja e presidentit të US, Abraham Linkolnit, është shpjeguar nga disa si pjesë e betejës mes shoqërive sekrete konkurente, megjithatë Unë nuk e pranoj këtë. Një nga miqtë e tij më të ngushtë, Paskal Beverli Randolf (Pascal Beverly Randolph), zbuloi se Linkolni ishte përfshirë në një shoqëri të quajtur Vëllazëria e Eulisit, pasi kishte qënë i pranuar në sekretet e “magjisë seksuale” në Lindjen e Mesme. Linkolni mendohej se ishte një anëtar i nivelit të lartë në Vëllazërinë Hermetike të Luxorit ose të Dritës. Shumë nga figurat politike dhe ekonomike të famshme të historisë dhe të ditëve të sotme janë maska të cilat fshehin natyrën dhe motivimin e tyre të vërtetë. Ata janë me sa duket fytyrat “e ndryshme” të rrjetit të Syrit Që Sheh Gjithëçka. Ne po shohim aktorë në skenë dhe dikush tjetër po shkruan skenarin e tyre. Rasputini, i ashtuquajturi murgu i çmendur i librave të historisë, nuk ishte as i çmendur dhe as një murg në kuptimin tradicional. Ai ishte një mistik i cili çoi deri në fund një eksperiencë shpirtërore të madhe ndërkohë që “po kërkonte zotin” në Azi. Mendja e tij ishte hapur ndaj ndërgjegjjes së lartë – ose të ulët – dhe ky fshatar Rus në mënyrë të papritur ishte një njeri i ndryshëm. Ai ishte i aftë për të shëruar dhe kishte një tërheqje të fortë dhe energji seksuale legjendare. Disa vite më vonë pas kthimit në Rusi, ai pati një ndikim mbi Carin sa që në fakt,ai ishte sunduesi i vendit.

Histori lidhur me bazën ezoterike të zezë të KGB-së në ish Bashkimin Sovjetik kanë dalë në dritë. Sot KGB-ja nën tituj të tjerë luan saktësisht të njëjtin rol në Rusinë e “lirë”. Vetëm emri i saj ka ndryshuar. Një raportim nënvizon manipulimin brenda Kremlinit nga Gjeneral Xhorxh Xheorxheviç Rogozin (Georgy Georgievich Rogozin) për të cilin, thuhet, se përdor magjinë e zezë për të programuar psikikën e atyre të cilët ai dëshiron ti kontrollojë. Ai drejtonte një grup shumë të lartë të shërbimit sekret në skuadrën presidenciale të Boris Jelsinit (Boris Yeltsin). Rrjeti i shërbimit sekret botëror bazohet në keqpërdorimin e njohurive të fshehta. Elita Botërore dhe ata të cilët abuzojnë me njohurinë e fshehta gjithashtu dinë se nëse ju mund të kontrolloni pikat kyçe të fuqisë së energjisë (pikat e akupunturës dhe chakra vortexes) mbi rrjetin e energjis Tokësore, ju mund të ndikoni në mënyrë masive mbi psikikën e njerëzve, sikurse mendja njerëzore ndërvepron me energjitë e rrjetit, mendja e Tokës.

Ne kemi parë se si Shtetet e Bashkuara të Amerikës u themeluan mbi parimet dhe njohuritë e fshehta. Vula e Madhe e Shteteve të Bashkuara është një shumëllojshmëri simbolesh, shenjash dhe numrash esoterike duke përfshirë dhe piramidën e syrit që sheh gjithçka. Kjo shenjë u vendos në kartmonedhën e dollarit, gjatë presidencës së Frimasonit Franklin D. Ruzvelt. Gjithashtu nuk është një rastësi që Deklarata e Pavarësisë dhe Themelimi i Ndriçuari Bavarian i Adam Ueishaupt, ndodhën në vitin 1776. Numrat dhe vitet përfaqësojnë vibrimet e energjisë, ashtu si bëjnë planetët, tingujt, ngjyrat, dhe simbolet. Në shohim disa nga këto simbole në rrathët e të korave dhe në modelet. Të sinqertët e vërtetë (ata të cilët nuk janë mashtruar nga forcat e disinformimit) i flasin subkoshiencës tonë dhe na ndihmojnë për të na çliruar në mënyra të cilat ne ende nuk i kuptojmë plotësisht. Në nivelet më të larta të Elitës Botëror, këto njohuri esoterike përdoren për të vendosur se kur dhe ku do të ndodhin ngjarjet për t’ju dhënë atyre shansin më të mirë për të arritur suksesin.

Ju do të gjeni të njëjtat numra dhe vazhdimësi kudo nëpër tekste dhe besime të vjetra. Lista e të shtatëve në Zbulimin ka kuptim të fshehtë dhe jo kuptim të drejtpërdrejtër. Bibla është e mbushur me një numerologji të tillë, të cilat kisha i ka marrë në kuptimin e tyre të drejtpërdrejtë. Trembëdhjetë ose “dymbëdhjetë dhe një” kanë një domethënie të fshetë të madhe sipas ligjeve të numerologjisë dhe të vibrimeve të cilat ato përfaqësojnë, dhe, gjithashtu, për arsye të tjera historike. Kjo numerologji do të thotë transformim, lindje e re, një urdhër i ri. Kështu ju gjeni Jezusin dhe dymbëdhjetë dishepujt, dhe Mjeshtrin e Madh Himler dhe dymbëdhjetë “kalorësit” e tjerë në Këshillin e Madh të SS. Është e njëjta njohuri, e përdorur me qëllim të ndryshëm. Osiris, zoti i Egjiptit, sipas legjendës kishte dymbëdhjetë pasues, Buda kishte dymbëdhjetë dishepuj, ashtu si edhe zoti i Aztekëve, Quetzalcoatl. Kemi dymbëdhjetë kalorësit e Tavolinës së Rrumbullakët të mbretit Artur, dymbëdhjetë djemtë e Jakobit, dymbëdhjetë princërit e Ishmaelit, dymbëdhjetë fiset e Izraelit, dymbëdhjetë shenjat e zodikut. Komiteti Drejtues i Grupit Bilderberg ka 39 anëtarë (13+13+13) dhe ai zgjodhi vendndodhjet e tij mbi bazën e të dhënave të fshehta. Është e njëjta gjë me institucionet botërore. Gjeneva, shtëpia e Kombeve të Bashkuara dhe e shumë fronteve të tjera të Elitës Botërore, është konsideruar nga shoqëritë sekrete si një nga qendrat më të rëndësishme të energjisë tokësore. Ju do të gjeni numrat 13 dhe 33 në simbolet dhe logot e shumë institucioneve dhe shoqërive të përmendura në këtë libër. Numri “kod” i fshehtë i Francis Bakon (Francis Bacon) ishte 33 dhe ai është përdorur si kod në veprat e Shekspirit për të treguar se Bakon ishte autori i vërtetë (shih veprat e Manli P. Hall (Manly P. Hall)). Numri 33 përfaqëson shkallët në Ritin Skocez të Frimasonerisë. Në Vulën e Madhe të Shteteve të Bashkuara dhe në vizatimin e saj në dollarët kartmonedhe, do të shihni 13 shkallët në piramidë, 13 nivelet e të Ndriçuarve. Piramida ka 33 gurë. Në vulën e Madhe shqiponja pa zbukurime (feniksi deri në vitin 1841) ka 13 pendë në secilin krah. 13 shigjeta në kthetrën e djathtë dhe një degë ullir me 13 gjethe në të majtën. Në sqepin e saj ka një pergamen me 13 shkronjat e “E Pluribus Unum” – prej shumë, një. Rreth saj janë 13 yje në formën e Yllit të Davidit. Ka, gjithashtu, një mburojë me 13 shirita të cilat përfaqësojnë 13 shtetet origjinale. Në logon e Kombeve të Bashkuara, harta e botës është organizuar me 33 segmente brenda 13 kallinjve të grurit dhe ndërtesa e UN është vendosur mbi një nga pranverat më të shenjta (pikat e energjisë) të Amerikanëve Vendas. Logoja e Proctor and Gamble është një simbol i vjetër masonik me një burrë me mjekër dhe me 13 yje anës tij. X-et e kombinuara në gjigantin e naftës Rokfeler, Exxon (Esso), është një tjetër simboli i Ritit Skoces. Simbolizmi është kudo. “Mendimi” dhe besimet bazë të cilat i kam theksuar nga Gjermania Naziste janë vetëm një manifestim publik i asaj që po vazhdon të ndodhë në botën sekrete të Elitës në ditët e sotme ndërsa ata adhurojnë Syri që Sheh Gjithëçka – Vetëdijen e Dajllit të Dimensionit të Katërt.

Pas luftës, nazistët e zhvendosën bazën e tyre në Amerikën Jugore dhe në Shtetet e Bashkuara me ftesën e Nazist themelues, Alen Dules (Allen Dulles), dhe ata e ndihmuan atë për të formuar Agjencinë Qendrore të Zbulimit, CIA-n (Central Intelligence Agency). Ajo është pjesa kryesore e gestapos së sotme botërore dhe i njëjti përdorim i errët i njohurive të fshehta dhe adhurimi i “zotave” jashtëtokësor dhe “supernjerëzve” qëndrojnë në zemë të CIA-s dhe të Elitës Botëror deri në ditët e sotme. Ajo çfarë ishte e vërtetë për Hitlerin është e vërtetë për kufijtë më të lartë të shtrirjes së rrjetit të Vëllazërisë, madje edhe për kufijtë më të poshtëm në eksperimentet gjenetike tmerruese të cilat kanë vazhduar në bazat nëntokësore në Shtetet e Bashkuara (dhe, në vende të tjera gjithashtu, pa dyshim, duke përfshirë edhe UK). Ne kemi këtë farsën e “debatit publik” rreth moralitetit të inxhinierisë gjenetike ndërkohë që eksperimentime nga më të tmerrshmet vazhdojnë në fshehtësi, Unë besoj, duke përdorur njerëz (përfshirë edhe fëmijë) të cilët “humbin”. Pas botimi të parë të këtij libri, një korrespondent shkroi për të treguar për një mik Argjentinas, i cili thoshte se Josef Mengel (Josef Mengele), gjenetiku nazist famëkeq, ishte vendosur me ishullin e tij pas luftës kështu që ai mund të vazhdonte eksperimentimin e tij të sëmurë. Ishulli ndodhet në një deltë të lumit në një zonë të quajtur Tigri (Tigre), rreth 50 kilometra nga Buenos Aires. Përdorimi për qëllime të errëta i njohurive të fshehta nën udhëheqjen e ndërgjegjjes së Rojtarëve të Burgut është në majë të piramidës njerëzore të Elitës të manipulimit botëror. Mendoj se njerëz si Hitleri ishin thjesht lolo, i përdorur për të krijuar konflikt me lolo të tjerë si Stalini, duke sjellë kështu rezultatin e dëshiruar të pasluftës. Super Elita janë mbi të gjitha nivelet e njerëzve si Hitleri dhe Stalini në piramidë.

Duke dhënë sfondin e besimeve Naziste në të fshehtën, “supernjeriu Arian” dhe lidhjen e tij të mundshme me historitë e Melchedekansët, isha i interesuar të ndesh një organizatë të quajtur Fondacioni Raulian (Raëlian Foundation). Ai është i vendosur në Gjenevë, Zvicër, me degët në të gjithë botën. Ky është krijimi i një ish gazetarit Francezi të garave me motor i quajtur Klod Vorilon Reil (Claude Vorilhon Raël) i cili pretendonte se kishte takuar një grup jashtëtokësorësh për të cilët ai thotë se janë Elohimi i Testamentit të Vjetër. Reil thotë se ai u mor në planetin e tyre dhe ju tregua se Elohim kishin projektuar gjenetikisht racën njerëzore. Sipas historive të treguara nga të kontaktuarit gjatë studimit sekret të vitit 1960, ata që njiheshin si Elohim ishin Melchedekans. Raël pretendonte të ishte “mesia” i Elohim, “Prijësi i Prijësave”, dhe ata e udhëzonin atë, thotë ai, për t’i treguar njerëzve të bënin gjithçka që ai thoshte. Oh, me të vërtetë Raël? Përgjigjja ime për Elohim dhe Klodin do të ishte e papërshtatshme për një audiencë familjare. Raël (Mesia, Prijësi i Prijësave), thotë se Elohim po përgatiten për t’u kthyer për të marrë kontrollin e botës. E mahnitëshme se sa afër është kjo me besimin Nazist për kthimin e supernjeriut. Dhe çfarë ishte ajo që thotë Raël se Elohim dëshirojnë? Një qeveri dhe monedhë botërore; që ushtritë të ndalojnë së luftuari kundra njëra-tjetrës dhe të bashkoheshin si një forcë policie botërore; dhe vetëm ata të cilët do të vlerësohen shkencërisht si më të zgjuarit nga pikpamja intelektuale do të lejoheshintë vinin kandidaturën për detyra zyrtare. Dhe ka dhe më, vetëm ata të cilët kalojnë një test intelekti të hartuar nga shkencëtarët do të lejoheshin të votonin dhe masat, vetëm, duhet të bënin ashtu siç ju është thënë pa asnjë të drejtë për të vendosur se kush do t’i qeverisë ata.
Unë asnjëherë nuk kisha dëgjuar për Raël ose për ndjekësit e tij derisa mu tregua nga një burim i afërt me rrjetin e zbulimit Britanik se disa prej atyre që qëndronin mbrapa fushatës për të më diskretituar si “neo- Nazist” pas botimit të parë të këtij libri ishin të lidhur me Fondacionin Raël në UK. Po në të njëjtën ditë dikush tjetër më dha një libër nga Klod Raël të quajtur Mesazhi Që Mu Dha Nga Një Ekstratokësor (The Mesage Given To Me By Extra – Terrestrials). Ata Më Morën Mua Në Planetin E Tyre (They Took Me To Their Planet). Fondacioni Raël papritur u dukën se i erdhi turp nga simboli mbi kopertinën e librit për të cilën Raël tha se ishte simboli i Elohimit. Një afishe me një tjetër simbol u përdor për të mbuluar origjinalin mbi kopertinë. Ju ndoshta do ta vlerësoni kur të shihni Figurën 12. Njohuritë e fshehta dhe temat e racave të mjeshtrit jashtëtokësor përshkon piramidën e Elistë dhe e ka bërë këtë për mijëra vjet drejtë e në botën moderne.
Por unë nuk mund të mos theksoj fuqishëm se njohuria e fshehtë është neutrale.

Nuk është njohuria të cilën duhet të sfidojmë, por përdorimi i saj negativ. Ajo mund, dhe është, përdorur për efekte pozitive. Kur dëgjoj hetuesit e Krishterë të Rendit të Ri Botëror duke dënuar të gjithë mendimtarët ezoterikë dhe grupet si “e fshehta e së keqes” dhe “Adhurues të Djallit”, kjo tregon një keqkuptim shumë serioz të realitetit, sipas pikëpamjes sime, dhe një fanatizëm që i sëmurë bëhet si ata. Ashtu sikur do ta diskutoj në detaje në fund të librit, përdorimi pozitiv i njohurive shpirtërore është vendimtar për të ndërtuar një botë më të mirë të cilën po e kërkojmë dhe me të cilën po ndërtojmë një realitet, mos keni frikë. Ajo është ndërtuar mbi themelet e dashurisë dhe respektit, emocione – energjitë – të cilat janë duke fshirë nga faqja e dheut errësirën e zemërimit dhe të keqkuptimit.
Në këto tre kapitujt e fundit kam nënvizuar strukturën brenda së cilës kordinohet manipulimi, mjetet përmes së cilës forcat e errëta e kontrollojnë atë, dhe drejtimi i mendimit i cili e motivon sjelljen e tij. Tani do të shqyrtojmë se si shprehet kjo në botën rreth nesh dhe se si ai ndikon në jetët tona çdo ditë.

BURIMET

1. Enrique De Vicente. “The Occult Roots of the Neë Ëorld Order” (Rrënjët e Fshehta të Rendit të Ri Botëror), Exposure Magazine, Vol 1, Nr.2, fq10
2. Alice Bailey themeloi shkollën ezoterike Arkane. Përseri nuk po them se ajo ishte një forcë negative, por mendoj se emri saj është përdorur nga disa “pasues” të saj për qëllime të manipulimit
3. Cituar nga Francis King në Satan and Sëastika (Mayfloëer Book, Londër, 1976)
4. Cituar nga J.H.Brennan në Occult Reich (Futura, Londër, 1974) dhe nga Francis King në Satan and Sëastika
5. Vargje nga Book of The Laë (Libri i Ligjit). Cituar nga George C. Andreës në Extra-Terrestrial Among Us (Jashtë – Tokësorët Mes Nesh) fq 59-160
6. Cituar nga Trevor Ravebscroft në Spear of Destiny (Shtiza e Fatit), fq 106.
7. Alan Bullock, Hitler, A Study in Tyranny (Hitleri, Një Studim për Tiraninë), (Pelican Book, Londër 1960).
8. Herman Rausching, Hitler Speaks (Hitleri Flet) (Londër, 1939)
9. Ibid
10. J.H.Brennan, Occult Reich
11. Rudolf Hes mendohet se është mbajtur në Burgun e Spandaus deri sa vdiq më 1987. Por Dr. Euen Kamerun (Eëen Cameron) i cili u bë një “doktor i mëndjesë” i CIA tha se Shefi i CIA Alen Dule i kishte thënë atij se “Hes” në Spandaus ishtë një i ngjashëm i tij. Kur Kamerun u përpoq që të provonte ta identifikonte “Hess” nëpërmjet një plage të tij të marrë në Luftën e Parë Botërore ai nuk u lejuaj ta bënte.
12. Gerald Suster, Hitler And The Age of Horus (Hitleri dhe Epoka e Hours) (Sphere, Londër, 1981).
13. Enrique de Vinsent “The Occult Roots of the Neë Ëorld Order” (Exposure Magazine, Vol 1, Nr.2, (1993) fq 7.
14. Black Magic Holds Sëay Over A Paranoid Kremlin (Magjia e Zezë Mban Pushtetin Mbi Një Kremlin Paranojak), The Europian (Maj 11-15 1995) fq 4.
15. Në vitin 1965, për shembull, Bilderbergët takoheshin pranë Liqenit Como në Itali, zyrat e vjetra të Urdhrit të Comocines, paraardhësit e Masonëve të Mesjetë. Unë kam kaluar shumë kohë në liqenin Como në vitin 1995 përpara se ai të fitonte domethënie ezoterike. Midis atyre pjesëmarrësve që merrnin pjesë në takimin e Bilderbergëve në Liqenin Como në vitin 1965 ishin edhe Princi Filip (Prince Philip) dhe Lordi Mountbaten (Lord Mountbatten) të Familjes Mbretërore Britanike.
16. Secret Society (Shoqëri sekrete), fq. 325
17. Claude Vorilhon Raël, The Message To Me By Extra-Terrestrial. They Took Me To Their Planet. (Mesazhi Që Mu Dha Mua Nga Një Jashtëtokësor. Ata Më Morën Mua Në Planetin E Tyre) (AOM Corporation, Tokio, Japoni, 1986, Botimi i pestë, 1992)

**Ndoshta** · 12-07-2011, 17:48

Ky David Icke me shum duket sikurse nje propagandues sesa nje shpaloses i sekreteve.
Mendimi im esht qe ky njeri me siguri qe financohet nga vet keta qe thuhet per shpalosjen e sekreteve qe te futet frika te shumica dhe ndoshta ndoshta shumica e gjerave qe i thote ky jan te pa verteta por del vetem e vetem per rekalamacion te Elites.
Ne disa raste tregon edhe perralleza per femij siq esht fillimi i temes.
"A e sundojnë botën JASHTËTOKËSORËT?"
Kjo gje esht Absurde,por po i hec biznisi keti tipit librat po shiten ndoshta edhe financimi ne te njejten kohe dhe kjo ka rendesi me shume per te.

**baaroar** · 12-07-2011, 17:53

Kapitulli 11
Mashtrim i borxhit

Është e pamundur që të kuptosh komplotin botëror po të mos vlerësosh prapaskenën e sistemit botëror të parasë. Kjo nuk është një gjë që mësohet në shkollë dhe, asnjë ekonomist i zgjuar dhe i veshur me kostum ose korrespondent në televizionet e lajmeve nuk do t’ju thonë të vërtetën. Disa prej tyre nuk e dinë se çfarë po ndodh sepse ata janë programuar nga sistemi arsimor që të besojnë absurditete, ndërsa të tjerët thjesht nuk dëshirojnë që ju ta dini. Themelet e manipulimit drejt një qeverie, ushtrie, banke dhe monedhe botërore, janë ndërtuar mbi një mashtrim të cilin ne e quajmë sistemi i veprimeve bankare. Njëherë që njerëzit e kuptojnë se si ai funksionon, është e thjeshtë për të kuptuar se si një pakicë mund të kontrollojë jetët e cilido. Ja vlen që të përsëritet dhe të zgjerohet këtu ajo ç’farë kam thënë në Kapitullin 3.

Bankave ju është dhënë pushteti për të “krijuar” para, me të cilin ata nënkuptojnë “të krijuarit” e parave të cilat nuk ekzistojnë, të njohura si kredi. Kjo nuk i kushton atyre asgjë, por në momentin që kjo kredi shfaqet në ekzistencën e saj teorike bankat mund të fillojnë të kërkojnë pagimin e interesave mbi të. Ky është një sistem që kontrollon jetën e gjithësecilit. Por kjo shkon përtej kësaj. Kur ju merrni një hua, banka “krijon” kredi për masën e huasë, le të themi 20,000£. Megjithëse vetëm ne teori këto para janë “të reja”. Por ju nuk do të paguani vetëm 20,000£, sepse ju duhet të paguani interesin mbi këtë hua. Interesi nuk është “krijuar” nga banka, por ai duhet ende të gjindet nga diku tjetër. Atëherë, ku? Nga pasuria dhe kredia, që qarkullon tashmë nëpër botë.

Në këtë mënyrë, qëkur filloi sistemi i çmendur bankar, pasuria e vërtetë e planetit është thithur nga sistemi bankar si një interes i paguar mbi çdo hua nga çdo person, biznes dhe qeveri. Kjo i ka lejuar ata të japin hua gjithmonë e më shumë para jo-ekzistuese në kurriz të saj duke e futur kështu botën edhe më thellë në borxh. Pasuria dhe kapaciteti i kredi-huadhënies të cilin ata kanë grumbulluar shkon përtej të kuptuarit, ajo është shumë më e madhe se pasuria e Shteteve të Bashkuara, vendi më i pasur në botë. Në fakt, ata zotërojnë Shtetet e Bashkuara, ashtu sikurse zotërojnë pothuajse çdo vend tjetër në botë. Bankierët e kanë përdorur këtë pasuri dhe këtë grumbull kredish për të blerë dhe për të kontrolluar shoqëritë botërore të naftës, shoqëritë shumëkombëshe të çdo lloji, median, shoqëritë e armatimeve, shoqëritë e drogës, politikanët, “këshilltarët” politikë dhe pothuaj çdo gjë tjetër që ju nevojitet për të kontrolluar botën. E njëjta pakicë njerëzish dhe familjesh zotëron shumicën! Ata e fshehin këtë të vërtetë mbrapa organizatave të cilat shërbejnë si fasadë, vargut të shoqërive dhe drejtorëve kukulla, dhe ata mbështeten në dëshirën e tyre për fshehtësi nga media fatkeqe dhe sistemi arsimor. Vetëm Rokfelerët dhe Rothsçajlldët kontrollojnë një rrjet fantastik bankash, shoqërish nafte, shoqërish shumbombëshe, linja ajrore dhe llogari të organizatave të tjera. Vetë Banka Rokefeler/Rothsçajlld Chase Manhatan (Rockefeller/Rothschild Chase Manhatan Bank) ka një aftësi të mjaftueshme për të nxitur një panik financiar botëror. Në vitin 1995, Chase u bashkua me Chemical Bank e cila tashmë kishte thithur Fabrikat e Hanoverit (Manufactures Hanover). Përqendrimi i pushtetit është i jashtëzakonshëm. Por kontrolluesit e vërtetë të këtyre perandorive i fshihen publikut nga drejtuesit, trustet, fondacionet dhe shoqëritë. Aftësia e Rokfelerëve për të fshehur zgjerimin e fuqisë së tyre është e jashtëzakonshme. Por ajo e Rothsçajlldët është në kufitë e gjenisë. Veçanërisht, që nga Lufta e Dytë Botërore, ata kërkuan të promovonin një imazh të rënies së fuqisë e cila vepronte jashtë lidhjes së madhe. Marrëzira. Ata vetë janë lidhja e madhe së bashku me elementë të tjerë të Elitës Botërore.

Sipas studiuesit të Rendit të Ri Botëror, Eustase Mulins (Eustace Mullins),1 Rothsçajlldët përdorën kodin “Qyteti” dhe “Qyteti i Parë” në Amerikën Veriore për të treguar bankat të cilat ishin nën ndikimin e tyre nga Qyteti i Londrës. Ai thotë se kjo përfshin Pasuritë e Qytetit të Parë (First City Properties), Shoqërinë Financiare të Qytetit të Parë të Vankouverit, (First City Financial Corporation of Vancouver), Trusti i Edmontonit i Qytetit të Parë (First City Trust of Edmonton), Zhvillimi i Qytetit të Parë (First City Development Ltd), të cilat të gjitha drejtohen nga Samuel Belzberg (Samuel Belzberg). Sipas Mulinsit, pjesa më e madhe e koordinimit realizohet nëpërmjet shoqërise Rothschild Inc., e ndodhur ne ndërtesën Rockefeller Plaza, Nju Jork. Rothsçajlldët veprojnë gjithashtu edhe nëpërmjet një shoqërie Kanadeze të njohur si PoëerCrop, e cila nga ana e saj lidhet me Grupin Holinger (Hollinger Group), perandoria botuese Kanadeze e zotëruar nga elita e Bilderbergëve, Konrad Blak (Conrad Black). Grupi Holinger kontrollon një varg publikimesh në mbarë botën, duke përfshirë edhe gazetën Londineze Telegraph, dhe këshilltarët e saj ndërkombëtarë janë Henri Kisinger dhe Lord Karington, kryetari i Grupit Bilderberg, ish- ministër i kabinetit Britanik dhe një kushëri i familjes Rothsçajlldëve. (Këta të dy formuan shoqërinë, Kissinger Associates). Kjo lidhje e fshehtë e pushtetit në banka, politikë dhe media lejon që e njëjta pakicë individësh të promovojë të njëjtën politikë nëpërmjet një morie institucionesh dhe organizatash në dukje pa lidhje mes tyre.

Duke kontrolluar krijimin e kredive, bankierët mund të shkaktojnë rritje të papërmbajtshme të ekonomisë ose rënie të saj në nivel kombëtare dhe ndërkombëtare, kurdo që dëshirojnë për të çuar përpara ambiciet e tyre. Një depresion ekonomik nuk shkaktohet nga rënia e kërkesës për mallra dhe shërbime. Nuk janë njerëzit që vendosin se ata nuk duan më punë ose artikuj të prodhuar. Një rënie ekonomike shkaktohet kur nuk ka letra të mjaftueshme dhe “para” elektronike në qarkullim për të paguar për këto mallra dhe shërbime. Dhe kush e kontrollon shumën e parasë-kredi në qarkullim? Bankat. Nëse ato duan të shkaktojnë një rënie për motive të mëvonshme ashtu si në Gjermaninë e paraluftës dhe në US, ato marrin masa që të zvogëlojnë shumën e parave në qarkullim. Ato ulin numrin e huave që japin dhe rrisin normën e interesit.

Kjo gjithashtu mbledh një shpërblim kolosal për bankat kryesore (Elita Botërore). Njerëzit ende duhet të paguajnë interesin për huatë e marra përpara rënies së ekonomisë prodhuese dhe nëse ata nuk ja dalin t’i paguajnë këto interesa, bankat i marrin pasurinë e tyre duke shtuar keshtu me qindra e mijëra numrin e fermave, bizneseve dhe të shtëpive të cilat ato zotërojnë. Dhe me çdo pagesë interesi të kryer nga ata që vazhdojnë të paguajnë huatë e tyre gjatë rënies, nxirren nga qarkullimi më shumë para, duke mos u ricikluar përsëri në ekonomi, dhe duke thelluar në këtë mënyrë rënien.

Ky proçes i zvogëlimit të sasisë së parave në qarkullim duke shkaktuar një rënie mund të shihet në të gjithë kohërat. Ekonomistët dhe servilët e tyre, politikanët dhe korrespondentët ekonomikë, e quajnë të gjithë këtë pjesë të “ciklit ekonomik”. Gjepura. Kriza e tmerrshme e viteve 1930, gjatë së cilës shumë burra, gra dhe fëmijë vdiqën nga uria në një botë të bollëkut, u shkaktua nga bankat të cilat hoqën nga qarkullimi para duke refuzuar huatë. Nuk ishte se njerëzit nuk donin të hanin: ata thjesht nuk mund të përballonin blerjen e ushqimeve sepse paratë, në mënyrë artificiale, u hoqën, nga qarkullimi. Unë do t’ja lë një “të brendëshmi” për të bërë një përmbledhje të situatës të cilën e përshkrova. Robert H. Hemfill (Robert H. Hemphill), një menaxher kredish në Bankën e Rezerves Federale në Atlanta, thotë:

“Kjo është një ide tronditëse. Ne jemi tërësisht të varur nga bankat tregtare. Dikush duhet të huazojë çdo dollar të cilin e kemi në qarkullim, si kesh ose si kredi. Nëse bankat krijojnë para artificiale të mjaftueshme jemi të suksesshëm, nëse jo, do të vuajmë nga uria. Ne jemi absolutisht pa asnjë sistem të qëndrueshëm monetar. Nëse ndokush kupton panoramën e plotë, absurditeti tragjik i pozicionit tonë të pashpresë është pothuajse i pabesueshëm, por ai ekziston. Është shumë e rëndësishme që personat inteligjentë të mund të hetojnë dhe te reflektojnë mbi të. Është kaq shumë e rëndësishme që qytetërimi ynë aktual mund të rrëzohet, vetëm nëse ai bëhet gjerësisht i kuptueshëm dhe riparohen defektet sa më shpejt.”2

Njerëzve iu tha se nuk kishte më para, për të ndërtuar shtëpi dhe për të ushqyer njerëzimin. Por papritur, kur erdhi koha për luftën e Elitës Botërore, paratë në dispozicion për të financuar Hitlerin, Japoninë dhe mobilizimin e Shteteve të Bashkuara dhe Britanisë së Madhe ishin pa kufizim. Shpesh, njerëzit thonë se ka gjithmonë para në dispozicion për të bërë luftëra. Sigurisht që ka, sepse bankierët të cilët kontrollojnë sistemin ekonomik botëror i dëshirojnë këto luftëra. Ata nuk i duan njerëzit me shtëpi të mira, me stomakun plotë dhe me edukimin e duhur sepse kështu do të ishte më e vështirë për ti kontrolluar. Nuk ishte politika e “Marrëveshjes së Re” e Franklin Ruzveltit (Franklin Roosevelt), aq shumë e reklamuar e cila i dha fund krizës së viteve 30, por ishin bankat të cilat rivendosën paratë në qarkullim për të financuar luftën që ata po krijonin. Ky është realiteti i jetës në Tokë:

Nuk është e nevojshme për askënd që të jetë i pandjenjë, i nevrikosur, i pastrehë ose në varfëri. Të gjitha këto shkaktohen nga mungesa e copave të letrës dhe numrave elektronikë të quajtura para në qarkullim nëpër botë dhe duke vendosur interesa mbi to. Ne mund ta ndryshonim atë sot nëse dëshira do të ekzistonte.

Sistemi botëror financiar dhe politika të bumit dhe të dështimit kontrollohen vetëm nga trembëdhjetë njerëz – anëtarë të Komisionit Bankar Ndërkombëtar në Gjenevë, Zvicër, i cili u themelua nga David Rokfeler (David Rockefeller) në emër të Elitës në vitin 1972. Komisioni përbëhet nga dy anëtarë të cilët vijnë nga Rezerva Federale e US, nga Banka e Anglisë, nga bankat qendrore të Gjermanisë, Francës dhe Zvicrës dhe nga një anëtar nga Holanda, Austria dhe nga vendet Skandinave. Komisioni kishte agjencinë e tij të shërbimit sekret, të njohur si Four-I (Katër-I-të), Instituti i Informacionit të Shërbimit Sekret Ndërkombëtar (Interenational Intelligence Information Institute). Kjo Elitë bankare kontrollohet nga familje si Rothsçajlldët, Rokfelerët, (Rockenfelders) Biltët dhe Goldbergët. Me Komisionin është e lidhur Banka e Marrëveshjeve Ndërkombëtare (Bank of International Settlement), e cila gjithashtu ndodhet në Zvicër, vendi në qendër të rrjetit financiar të Elitës. BIS ndihmon për të koordinuar politikat e bankave kombëtare qendrore, si Rezerva Federale e Shteteve të Bashkuara, karteli bankar privat i cili vendos politikën ekonomike dhe normën e interesit të Shteteve të Bashkuara, pavarësisht se çfarë mendojnë presidentët dhe politikanët kukulla rreth kësaj (figura 13). “Fed’’ nuk ka anëtarësi bordi nga BIS, por është koordinimi që vazhdon jozyrtarisht i cili ka rëndësi. Rezerva Federale dërgon përfaqësuesit e saj në të gjitha mbledhjet e saj si dhe të nënshkruesve të aksioneve të BIS. Shumica e njerëzve në Amerikë madje nuk e kuptojnë se Rezerva Federale është një organizatë private. Ata mendojnë (a) qeveria nuk do të ishte kaq budallaqe ose e korruptuar sa të lejojë një kartel privat bankar për të qeverisur vendin (e gabuar!) ose (b) se fjala “Federal” do të thotë se ajo duhet të jetë pjesë e qeverisë (njëlloj e gabuar).

Termi Federal është përdorur për shumë organizata të Elitës në US për të dhënë iluzionin e pronësisë qeveritare mbi to. Në Mbretërinë e Bashkuar, na është shitur iluzioni se Banka e Anglisë është shtetëzuar dhe prandaj është nën kontrollin e qeverisë. Banka e Anglisë është një nga pikat kryesore të rrjetit financiar të Elitës. Ajo kontrollohej nga Perandoria e Rothsçajlldëve kur ishte zyrtarish një bankë private, dhe vazhdoi të kontrollohej nga Elita Botërore që kur u shtetëzua nga Qeveria Laburiste e pas-luftës dhe u bë një bankë private jozyrtare.

Lëvizja e parë që ndërmori Partia Laburiste e kryeministrit Gordon Braun (Gordon Broën) (Bil), pasi mori detyrën në maj të vitit 1997, ishte që të lejonte Bankën e Anglisë të vendoste normat e interesit si Rezerva Federale, një lëvizje të cilën ai e kishte paralajmëruar dy vjet më parë. Brenda disa ditëve pasi mori detyrën ai veproi pikërisht ashtu. Edi Xhorxh (Eddie George), Guvernatori i Bankës së Anglisë, është një ish- ekzekutiv i Bankës së Marrëveshjeve Ndërkombëtare dhe Fondit Monetar Ndërkombëtar (International Monetary Fund) (IMF), të dyja të kontrolluara nga Elita

E gjithë skema e paqëndrueshme dhe kontrolli i racës njerëzore është bazuar në pagesën e interesit mbi paratë. Çështja e interesit është vendimtare. Nuk ka asgjë të gabuar me paratë nëse ato përdoren vetëm si një mjet këmbimi për të mirat dhe shërbimet. Kur ju paguani interes mbi paratë, shumica e të cilave nuk ekzistojnë fizikisht, atëhererë shfaqen rreziqe të tmerrshme. Kështu ju mund të bëni më shumë para duke manipuluar copat e letrës dhe numrat elektronikë se sa mund të bëni nga prodhimi i të mirave dhe shërbimeve thelbësore për njerëzit të cilët kanë nevojë për to. Me pagesën e interesit, paratë ndjekin ata që tashmë kanë para dhe injorojnë ata të cilët nuk kanë. Përmbysja sociale dhe ndarja financiare në botë janë shkaktuar nga pagimi i interesit mbi paratë. Prodhimi është vënë nën varësinë e lakmisë, dhe jo të nevojës, dhe të pasurit bëhen më të pasur dhe të varfrit bëhen më të varfër. Shpesh nuk është kostoja e shtëpive e cila i frenon njerëzit nga blerja e nje shtëpie, por është fakti që duhet të blejmë tre ose katër për të patur të drejtën e të jetuarit në një!

Një fletëpalosje hipoteke, e shpërndarë nga Banka Kombëtare e Uestministerit (National Ëestminster Bank) tregon se nëse unë do të merrja një hua rreth 50,000 £, unë aktulisht do t’i paguaja atyre në kthim të huasë 152,000 £, çmimi i tre shtëpive për të blerë vetëm një. Dhe në pjesën e përparme të fletëpalosjes ata kanë guximin të deklarojnë: “Banka Kombëtare e Uestministerit. Ne jemi këtu për t’jua bërë jetën më të lehtë”. Përfytyroni transformimin që do të ndodhte nëse njerëzit do duhet të ripaguanin vetëm kapitalin (pa interes) për shtëpitë e tyre për një periudhë prej 25 deri në 30 vjet. Kostoja e një hipoteke dhe një e drejtë themelore njerëzore (një shtëpi) do të peshojë menjëherë nga dy të tretat. Ndërtuesit ende do të paguheshin sepse ata janë paguar nga çmimi i kapitalit. Furnizuesit e materialeve do të vazhdoheshin ende të paguheshin për të njëjtën arsye. Personi i vetëm, i cili nuk do të bënte para, do të ishte bankieri i cili aktualisht fiton pasuri nga çdo shtëpi të blerë. Ndërtuesit falimentojnë dhe njerëzit flenë nëpër rrugë për të bërë të mundur që një pakicë bankierësh të shëndoshen dhe të pasurohen dhe të bëhen gjithmonë e më të fuqishëm.

Megjithatë nuk ekziston asnjë arsye çfardoqoftë se pse një qeveri nuk mund të printojë paratë e saj pa interes dhe t’ja japë hua këto para pa interes njerëzve për të blerë një shtëpi, ndoshta kundrejt një pagese të vogël, e cila të paguhet vetëm nje herë, për të mbuluar koston e administratës. E vetmja gjë që e ndalon këtë është mungesa e dëshirës për të vepruar në këtë mënyrë nga politikanët e të gjitha partive të kontrolluara direkt nga Elita ose nga manipulimi i saj ekonomik. Shikoni se si shumat e taksave mund të zvogëloheshin në mënyrë dramatike, madje edhe mund të hiqeshin, nëse qeveria jonë – njerëzit, me fjalë të tjera – nuk do të paguanin mbrapsht shuma të jashtëzakonshme si interes i parave “të huazuara” nga bankat. Një nga miqtë e mi në biznesin financiar llogarit se për çdo paund ose dollar që ekziston kesh, ekzistojnë 30 milionë të tjera (ose më saktë nuk ekzistojnë!) si “kredi” elektronike. Pastori Sheldon Emeri (Sheldon Emery) e përshkruan këtë sistem të krijimit të borxhit qeveritar shumë mirë në librin e tij, Biliona Për Bankierët, Borxhe Për Njerëzit (Billion For the Bankers, Debts For the People):

“Qeveria Federale, duke shpenzuar më shumë se sa ajo kishte marrë nga qytetarët me anë të taksave i nevojiten, për hir të ilustrimit, le të themi 1 bilion $. Meqë ajo nuk i ka këto para, Kongresi i dha autoritetin e tij për t’i “krijuar” ato, Qeveria duhet të shkojë te “krijuesit” për 1 bilion $. Por Rezerva Federale, një shoqëri private, thjesht nuk ja dhuron ato! Bankierët janë të gatshëm t’i dorëzojnë 1 bilion $ në para ose në formë kredie Qeverisë Federale në këmbim të marrëveshjes me Qeverinë për ti kthyer borxhint – me interes! Kështu Kongresi autorizoi Departamentin e Thesarit për të shtypur 1 bilion $ në formën e obligacioneve të US, të cilat i shpërndahen Bankierëve të Rezervës Federale. Rezerva Federale më pas paguan koston e printimit të 1 bilion $ (rreth 1,000 dollarë) dhe bën këmbimin. Pastaj, Qeveria e përdor shumën e parave për të paguar detyrimet e saj. Cilat janë rezultatet e këtij transaksioni fantastik? Mirë, atëherë, 1 bilion $ në kartmonedha të Qeverisë u paguan në rregull, por Qeveria tani ka vënë njerëzit në borxh me bankierët për 1 bilion $ për të cilat njerëzit duhet t‘i paguajnë interes! Dhjetëra mijëra transaksione të tilla kanë ndodhur që në vitin 1913 [kur u krijua Rezerva Federale] kështu që nga viti 1980, Qeveria e US është në borxh ndaj bankierëve me rreth 1 trilion $ për të cilin njerëzit paguajnë rreth 100 bilion $ në vit vetëm interes pa asnjë shpresë se do të paguajnë ndonjëherë principalin. [Sot është edhe më shumë]. Me sa duket fëmijët tanë dhe brezat pasardhës do të paguajnë përgjithmonë dhe përgjithmonë!

“Ju thoni,“Kjo është e tmerrshme!” Po, ashtu është, por kemi treguar vetëm një pjesë të kësaj historie të neveritshme. Poshtë këtij sistem të mëkatar, ato Obligacionet e Shteteve të Bashkuara janë bërë “asete” të bankave në Sistemin e Rezervës të cilat ato më pas i përdorin si “rezerva” për të “krijuar” më shumë “kredi” për t’i dhënë hua. Kërkesa aktuale të “rezervës” i lejojnë ato që ta përdorin atë 1 bilion $ në obligacione për të “krijuar” 15 bilionë dollarë në një “kredi” të re për t‘ja dhënë hua Shteteve, Bashkive, individëve dhe bizneseve. Përveç 1 bilion $ origjinalë, ata mund të kenë 16 bilionë $ në formën e “kredisë së krijuar” të dhënë hua duke i paguar atyre interes për koston e tyre të vetme prej 1,000 $ për shtypjen e 1 bilionë $ origjinalë! Që prej vitit 1863, Kongresi i US nuk ka nxjerrë para Konstitucionale, në mënyrë që njerëzit të kenë para për të vazhduar tregtinë dhe biznesin ata janë të detyruan të marrin hua “kredi të krijuar” të Bankierëve Monopol dhe duke iu paguar atyre interes me kamatë!”

Termi “para konstitucionale” është një referencë në Kushtetutën e Shteteve të Bashkuara, e cila thotë, “Kongresi do të ketë kompetencën për të prerë monedha dhe si rrjedhim të rregullojë vlerën.” Fatkeqësisht, rastësisht ose qëllimisht, ajo nuk thotë se Kongresi gjithmonë do të presë monedha dhe do të rregullojë vlerën, dhe, asnjëherë, askush tjetër nuk do ta bëj këtë gjë. Pasojat e kësaj kanë qenë gati të tmerrshme për Amerikën dhe për botën: në vitin 1910, borxhi Federal ishte vetëm 1 bilion $ ose 12,40 $ për person. Borxhet e Shteteve dhe ato lokale ishin shumë të vogla ose nuk ekzistonin; nga viti 1920, vetëm pas shtatë vjetësh pasi Rezerva Federale u lançua, borxhi i Qeverisë US ishte 24 bilionë $, 228 dollarë për çdo qytetar; në vitin 1960, borxhi kombetar ishte 284 bilionë $ ose 1,575 $ për kokë; në vitin 1981, borxhi i kaloi 1 trilion $ dhe ka vazhduar të rritet që atëherë. Nëse Shtetet e Bashkuara në tërësi do t’i dorëzoheshin bankierëve për të kthyer borxhet, ata do t’i detyroheshin sa për dy të tjera, ndoshta tre Amerika! Nuk ishte pa arësye, që Tomas Xheferson, një nga baballarët themelues, thoshte:

“Nëse amerikanët ndonjëherë do të lejonin bankat private për të kontrolluar emëtimin e parave të tyre, së pari nga inflacioni dhe më pas nga deflacioni, bankat, dhe korporatat të cilat do të rriteshin rreth e rrotull… [bankat]… do t’ju grabisnin njerëzve pasurinë e tyre derisa fëmijët e tyre të zgjoheshin të pastrehë në kontinentin, të cilin e pushtuan baballarët e tyre.”

Në Angli, qeveria paguante 1 bilion £ në vit interes për borxhin pas fundit të viteve 1960. Nga viti 1993 ai është rritur në 24,5 bilion £. Qeveria ka marrë hua për të paguar interesin e huave të mëparshme ndërsa kapitali ka qëndruar i pa ripaguar. Ekziston një dallim i theksuar mes 24,5 bilion £ të shpenzuar për pagimin e interesave dhe 33 bilion £ të shpenzuar për shëndetin atë vit dhe 11 bilion £ të caktuar për arsimimin. Mos u ankoni për mungesën e librave të shkollës ose për ndërtesa të shkatërruara. Bankierët duhet të hanë, ju e dini.

Krijimi i borxhit nëpërmjet pagesave të interesit gjithashtu krijon strukturën nëpërmjet së cilës bëhet e mundur marrja e kontrollit mbi botën nga një pakicë. Bankierët mund të grumbullojnë dhe të manipulojnë biznese duke pranuar ose refuzuar hua. Një skenar i rregullt për marrjen e kontrollit i cili zbatohet nga bankierët e Elitës, me marrëveshje mes tyre, është t’i refuzohen huatë një biznesi ose një shoqërie shumëkombëshe e cila është vënë në shënjestër. Kjo gjë e ul vlerën e saj në bursë. Në këtë pikë, me çmime që bien në bursë, bankierët blejnë shumë aksione me çmime të mira. Më pas bankierët ndryshojnë mendim papritur dhe e miratojnë huanë, duke rritur në këtë mënyrë vlerën e aksioneve të shoqërisë. Bankat ose shesin aksionet dhe arrijnë të sigurojnë një përfitim të mirë ose ata arrijnë të ruajnë kontrollin e tyre në rritje nëpërmjet bordeve. Kur bankat fitojnë kontroll, çfarë bëjnë ato? Ato sigurojnë që shoqëria të marrë gjithnjë e më shumë hua nga bankat derisa ato janë aq shumë në borxh me bankat sa ato zotërojnë gjithçka.

Në këtë mënyrë e njëjta pakicë njerëzish ka arritur të zotërojë bizneset më të rëndësishme, median dhe kështu me radhë. Sapo ato zotërojnë median, bëhet më e lehtë për të mbajtur të vërtetën larg nga njerëzit dhe për të na ushqyer me gënjeshtra të cilat janë të nevojshme për të na mashtruar dhe për të na ngatërruar. Nëse ju jeni një gazetar ose një punonjës banke, shkoni dhe gjeni një pasqyrë dhe drejtojni asaj disa pyetje. Fëmijët tuaj do të përballen me pasojat e Rendit të Ri Botëror si çdo njeri tjetër, derisa ju të zgjoheni. Asgjë nuk do të ndryshojë jetën e njerëzve më shpejt se sa një fund i pagimit të interesit mbi paranë dhe për qeveritë do të jetë shtypja e parave të tyre nga vetë ato, pa interes, ose t’i bëjnë bankat të paguajnë interes qeverisë. Presidenti Abraham Linkoln (Abraham Lincoln) filloi ta bënte këtë me të ashtuquajturin “dollari”. Ai u vra më vonë nga Xhon Uilkes Both (John Ëilkes Booth), një agjent i supozuar i Shtëpisë së Rothçajlldëve në vitin 1865. President Xhon F. Kenedi (John F. Kennedy) propozoi të bënte të njëjtën gjë dhe disa nga dëftesat e tij pa interes janë ende në qarkullim në ditët e sotme. Ai u vra nga Elita në Dallas, Teksas në vitin 1963.

Një tjetër marshtrim i fshehtë me paranë është ai i inflacionit. Ne na thuhet se inflacioni shkaktohet nga shumë para në qarkullim të cilat ndjekin pas shumë pak të mira. Kjo përdoret për të justifikuar heqjen e parave nga qarkullimi, e cila çon drejt një “depresioni” ekonomik. Kjo ishte një hile e përdorur nga treshja Volkler-Regan-Thetçer (Volcker- Regan – Thatcher) në fillimet e viteve 1980 kur shprehja e “brendshme” ishte “nxirreni inflacionin jashtë sistemit”. Si mundet të shkaktohet inflacioni nga kaq shumë para të cilat ndjekin pas shumë pak ushqime kur në çdo rritje ose rënie të ekonomisë dyqanet janë plot me mallra mbi rafte të mbetur të pashitur? Dhe nëse prodhohen më shumë të mira dhe prodhimi rritet, përse e ashtuquajturi avantazh i bizneseve që zgjerohen nuk i ul çmimet? Lakmia është pjesë e kësaj, me siguri, por aktualisht ka shumë mallra që janë duke ndjekur ato pak para në qarkullim. Interesi mbi paratë inflacionon masivisht çmimet dhe ndërkohë bën të mundur që të ketë shumë pak para për t’u shpenzuar për mallra. Çdo herë banka krijon hua, duke krijuar më shumë borxhe se sa shuma e huasë në vetvete. Le të marrim shembullin e huas prej 50.000 £ nga Banka Nacionale Ëestminister, të cilën unë e kam përmendur më parë. Huaja është në një vlerë prej 50.000 £, por borxhi i krijuar në të njëjtën kohë është 102.000 £. Për të kthyer këtë borxh, huamarrësi duhet të gjejë sa më shumë para – në këtë rast dyfishin – e asaj që ka marrë hua. Mënyra e vetme për të vepruar kështu është të fitojë parat të cilat dikush tjetër ka marrë huan ekzistuese. Në këtë mënyrë shpërthejnë borxhi i njerëzve dhe i qeverisë, sepse ekziston një mungesë e parave për tu shpenzuar për të mirat sepse shumë nga sasia e parave në qarkullim shpenzohet për pagimin e principalit dhe të interesave të kredisë.

Në këto rrethana neve na thuhet se hedhja e parave në qarkullim duhet të zvogëlohet sepse çmimet rriten më shumë nga sasia e madhe e parave në sistem. Arsyeja kryesore sepse rriten çmimet është sepse ato reflektojnë shumën e borxhit e cila duhet të paguhet. Sa më i madh borxhi aq më të larta çmimet gjatë gjithë hallkave të sistemit që nga furnizuesit e materialeve, transportimi, reklamimi deri tek dyqanet. Efekti grumbullues i gjithë këtij borxhi reflektohet në çmimet e produkteve në raft. Kurdo që ju blini diçka, nga një buke deri në Rolls Royce, ju keni kthyer borxhin e dikujt tjetër ndaj bankave. Si reagojnë “ekspertët” ekonomikë ndaj çmimeve të larta të shkaktuara nga nevoja për të paguar borxhin bashkë me interesa? Ata ngrenë normën e interesit për të dekurajuar sa më shumë huamarrjen dhe të pakësojnë sasinë e parave në qarkullim. Dhe çfarë efektesh ka kjo gjë? Ajo krijon më shumë borxhe midis atyre njerëzve që tashmë janë duke kthyer borxhin dhe interesat dhe siguron që të ekzistojnë akoma më pak para për tu shpenzuar për të mira. Çilindo situatë të keni, asnjëherë nuk ekzistojnë shumë para për kaq pak të mira, përveç disa produkteve të caktuara dhe artikujve të përdorimit të përditshëm, kohë pas kohe, për shkak të një morie faktorësh të tjerë, përfshirë lakminë. Zakonisht ekziston rruga tjetër, shumë pak para për shumë të mira. I vetmi ndryshim në këtë situatë gjatë një bumi ose rënie ekonomike është ajo që ka të bëjë me nivelin e tyre. Dhënia fund e vendosjes së interesit mbi paratë do të ulë çmimet dhe do të transformojë jetën e gjithkujt mbi këtë planet. Atëherë çfarë jemi duke pritur?

Mali i Artë

Një çështje që duhet theksuar është shtrirja e pasurisë të grumbulluar nga Elita nëpërmjet sistemit të interesit të borxhit dhe vjedhjes së arit të botës. Një nga zërat që ka studiuar dhe punuar brenda sistemit financiar global, tregon se ari i vjedhur nga Elita, nga Rusia pas luftës dhe nga Japonia, nga USA dhe burime të tjera, arrin vlerën totale rreth 60 trilion dollarë. Ai shpjegon se kjo pasuri është mbajtur ne depozitën e metaleve të çmuara në Kluten (Clouten) afër Zyrihut dhe depozita të ngjashme në Umbrea afër Gjenevës, në Vienë dhe në Rhein – baza ajrore kryesore në Frankfurt. Gjatë luftës, ari i Elitës u vendos në bazën ushtarake të USA në Melinom afër Xhakatës (Jakata) në Indonezi, ku u ruajt nga 20,000 trupa. Ky person zotëron edhe dokumenta të cilat provojnë shumë nga këto fakte.

Ruajtja e Financave

Pas Luftës së Dytë Botërore, me kombet e Evropës shkretuar nga konflikti dhe borxhi i bankierëve Elitarë, stadi tjetër në mbizotërimin global të parave dhe kredive u vendos nëpërmjet grupimeve të tilla si Organizata për Bashkëpunimin dhe Zhvillimin Ekonomik (OECD), Banka Botërore, Fondi Monetar Ndërkombëtar (FMN) dhe Marrëveshja e Përgjithshme mbi Tarifat dhe Tregtinë (GATT). Banka Botërore, FMN dhe GATT u themeluan me ndërmjetësimin e Britanikëve dhe Amerikanëve në një konferencë të mbajtur në vitin 1944 në Breton Uds, Nju Hempshajër (Bretton Ëoods, Neë Hampshire). Personat më me influencë në këtë themelim ishin ekonomisti Lord Kejnes (Lord Keynes), nga Britania dhe Sekretari i Thesarit të USA, Heri Dekster Uait (Harry Dexter Ëhite) (CFR), i cili, bashkë me Alger His (Alger Hiss), sekretar i përgjithshëm në fillimin e veprimtarisë së Kombeve të Bashkuara, më vonë do të zbulohej si spiun komunist. Sekretari teknik në Breton Uds (Bretton Ëoods) ishte Virxhinus Frank Ko (Virginius Frank Coe), zyrtar i Thesarit të USA. Ai u emërua sekretari i FMN së re deri në vitin 1952, kur gjatë nje deklarimi në kongres u zbulua se ai ishte gjithashtu anëtar i krahut komuniste të Dekster Uait (Dexter Ëhite)! Këta ishin personat që krijuan FMN, Bankën Botërore dhe GATT.

Roli i Bankës Botërore (i cili nuk duhet të ngatërrohet me atë të një banke qëndrore botërore) është dhënia e huave për qeveritë në funksion të projekteve kapitale të mëdha. Këto janë përdorur, sipas qëllimit, për të financuar projekte në vendet e varfëra dhe janë projektuar për të përmbushur nevojat e shumëkombëshve. Këto përfshijne politika të largimit me forcë nga toka, duke shkatërruar kështu stilet e jetesës së vetëmjaftueshme dhe duke krijuar vartësi nga ekonomia globale e Elitës. Shumica e shkatërrimit të pyjeve me reshje të dëndura është kryer nëpërmjet huave nga Banka Botërore, e cila, siç e kemi parë, është drejtuar gjithmonë nga të emeruar të themelimit të CFR, TC, Bil, dhe ka si mbështetje kyçe ka eugenic. Ky shkatërrim mjedisor i subvencionuar përbën një tjetër plus për Elitën. Ai e ndihmon atë për të justifikuar kontrollin e botës me nevojën “për të shpëtuar planetin”.

Një nga rolet e Bankës Botërore dhe “agjencive” të tjera ekonomike globale është të realizojë pasuri shumë të madhe për kompanitë ndërkombëtare të ndërtimit si Bektel Grup (Bechtel Group). Kjo, zakonisht arrihet nëpërmjet krijimit të huave për vendet e Botës së Tretë, për projekte ndërtimi tepër të mëdha, projekte këto irelevante, madje shkatërruese për nevojat e popullsisë vendase. Në prill të vitit 1995, presidenti Bill Klinton në mënyrë të suksesshme emëroi Xheims Uolfenson (James Ëolfensohn) si presidenti i ri i Bankës Botërore. Uolfenson, i lindur në Australi dhe njëkohësisht shtetas amerikan i natyralizuar, kishte një të kaluar perfekte për këtë pozicion. Në vitet 1960, ai punoi për Bankën Xhei Henri Shrodër (J. Henry Schroder) në Londër dhe vazhdoi më tej punën e tij në shërbim të organizatës së “kontrollit të popullsisë” të Rokfelerëve (Rockefellers), Këshilli Popullor. Grupe të tjera të Elitës Botërore për të cilat ka shërbyer përfshijnë Fondacionin Rokfeler, Institutin e Studimeve të Avancuara në Prinston (Institute of Advanced Studies at Princeton) dhe Institutin Brukings (Brookings). Duke i shtuar kësaj edhe pozicionin e tij në komitetin drejtues të Grupit Bilderberg dhe anëtarësinë e tij në Këshillin për Marrëdhëniet me Jashtë dhe në Komisionin Tripalësh, do të kemi njeriun perfekt për të drejtuar Bankën Botërore të Elitës Botërore. Jam i sigurt se asnjë nga këto nuk ka influencuar “vendimin” e Bill Klinton për ta emëruar atë! Në vitin 1992, Uolfenson iu bashkua forcave me Lord Rothsçajld (Lord Rothschild) për të formuar J. Rothsçajld, Uolfenson, një këshillues biznesi. Si drejtues, ata caktuan Pol Volker (Paul Volcker), drejtuesi i mëparshëm i Bordit të Rezervave Federale dhe anëtari drejtues i Këshillit për Marrëdhëniet me Jashtë, Komisionit Tripalësh dhe Grupit Bilderberg. Volker ishte njeriu i cili lançoi politikat ekonomike shkatërruese në Shtetet e Bashkuara dhe në UK në vitet 1980, të cilat ishin paraprirë nga Ronald Regan (Ronald Reagan) dhe Margaret Theçer (Margaret Thatcher).

Fondi Monetar Ndërkombëtar (FMN) është i pranishëm për të ndërhyrë kur vendet e varfra në Afrikë, Azi dhe pjesën tjetër të vendeve të botës në zhvillim, të hyjnë në shqetësimin financiar të Elitës. Ideja ka qenë të inkurajohen dhe korruptohen politikanët në këto vende në mënyrë që të heqin dorë nga mjaftueshmëria vetëm me ushqim dhe t’i drejtohen biznesit të prodhimit të ushqimit, nëpërmjet tokave, per shumë popuj, dhe biznesit të gjigantëve të çokollatës. Këto vende filluan të eksportonin prodhime luksi drejt vendeve të pasura dhe ti përdornin paratë që merrnin për të paguar ushqimin e importuar nga po këto vende të pasura. Gjithashtu, kombet në zhvillim do të eksportonin burime natyrore drejt vendeve të pasura me çmime tepër të ulëta për të blerë më pas (me çmime të fryra) produktet e luksit të cilat vendet e industrializuara i kanë preheat me këto burime natyrore. Megjithatë, këto të mira luksi shkojnë vetëm tek tarafet e ngushta ekonomike dhe politike të korruptuara te vendeve në zhvillim. Shumica e popullsisë mbetet e uritur sepse toka ku prodhohet ushqimi është e zënë nga shoqëritë ndërkombëtare. Politika e Elitës ishte t’i zhyste vendet e varfra në borxh dhe ti zotëronte ato në të njëjtën mënyrë siç veproi me popullsitë shumëkombëshe dhe vendet e industrializuara. Kur këto qeveri e gjetën veten në telashe financiare dhe në pamundësi për të paguar borxhin, FMN futi në veprim “ristrukturimin” e ripagimit të borxhit apo ofrimit të huave shtesë për të paguar interesin e huave të mëparshme. Por, në këmbim të dhënies së më shumë huave, FMN insiston që të ndiqen politikat e saj (të Elitës) ekonomike. Këto përfshijnë ndërprerjen e subvencioneve ushqimore, shëndetësore dhe arsimore dhe exportimin e më shumë burimeve dhe prodhimeve. FMN u thotë të gjitha vendeve të zhvilluara për të vepruar kështu dhe kjo krijon një mbingopje në tregun botëror për shkak të këtyre komoditeteve dhe kolapsit të çmimeve.

Eksporti ka qenë më i madh nga tokat për rritje ushqimi, për të varfërit, por asgjë më shumë nuk është përfituar. Fituesit janë vendet e pasura të cilat i morën burimet dhe komoditetet e tyre me çmime më të ulëta. Si rezultat, panorama që shfaqet është ajo e qindra mijëra fëmijëve Brazilianë, të cilët vdesin nga smudge e urisë, ndërkohë që Brazili është eksportuesi i dytë më i madh i ushqimit në botë. Por çfarë formë e mrekullueshme e eugjenikës dhe përzgjedhjes së popullsisë jo-të bardhë! Një e treta e popullsisë Braziliane jeton nën nivelin e varfërisë dhe shtatë milion fëmijë të braktisur lypin, vjedhin nuhasin mbeturina rrugëve. Kjo ndodh në një vend i cili duhej të renditej ndër vendet më me prosperitet në botë, dhe që ushqehet pa asnjë problem. Problemet e tij nuk janë të natyrshme. Ato janë, si gjithë problemet në Botën e Tretë, të prodhuara në përfitim të Elitës. Mos u gënjeni nga gjithë këto gjëra rreth “ndihmës së mëshirshme të vendeve përtej detit”.

Çdo vit, shumë më shumë pasuri transferohet nga vendet e varfëra drejt atyre të pasura sesa e kundërta. Ne po iu marrim gjakun atyre deri në vdekje. Edhe ndihma e vendeve përtej detit jashtme që mund të jepet, nuk ka për qëllim të ndihmojë vendet në zhvillim. Ajo është përdorur për të tërhequr me rryshfete politikanët e korruptuar, për të ndërtuar infrastrukturën e nevojshme për ndërkombëtarët, ose për të subvencionuar industry në vendet e pasura, si Bektel, që e kryen punën si pjesë e marrëveshjes së ndihmës. Një tjetër realitet i jetës në Tokë:

Nuk ka nevojë për vuajtje nga uria dhe vuajtje të tjera të tmerrshme në Afrikë, Azi dhe në Amerikën Latine. Ky nuk është rezultati i “fatkeqësive natyrore”, por i një projekti të llogaritur me ftohtësi.

Tregu “i Lirë”

Politika e GATT ekziston për të krijuar vartësi ndaj sistemit ekonomik botëror duke i detyruar vendet për të hequr barrierat e tregut. Ky koncept i ‘tregut të lirë’ u përkrah në shekullin e fundit nga ekonomisti Skocez Adam Smith, dhe u projektua, të paktën pjesërisht, për të justifikuar refuzimin e Britanisë për të ndaluar eksportet e opiumit në Kinë. Presioni ndaj pikëpamjes së Elitës të mbështetur nga Adam Smith, çoi drejt shfuqizimit të Ligjeve Korn (Corn Laës) në Maj të vitit 1846, gjë që ja hoqi mbrojtjen produkteve bujqësore të Britanisë nga importet e vendeve të përtej detit. Kjo ishte një politikë shkatërruese, tamam ashtu si dhe arkitektët e saj (si ajo e Bankës së Anglisë të kontrolluar nga Elita dhe e Bankës Tregtare të Vëllezërve Baring - Baring Brothers Merchant Bank) e krijuan. Tregu ‘i lirë’ ka bërë një rrugë të gjatë që atëherë. GATT tashmë koordinohet nga Organizata Botërore e Tregtisë së Elitës, e bazuar në fortesën e Zvicrës. Mendoj se është e kuptueshme që koordinimi bankar i Elitës dhe i politikave të saj tregtare të jenë të bazuara në të njëjtin vend. Vende të cilat shtojnë tarifa për mallrat e importuara për të mbrojtur prodhuesit e vendit janë vetëm lajme të këqija për Rendin e Ri Botëror. Këto vende janë shumë më pak të varura nga sistemi global sepse ata prodhojnë atë çfarë popullsisë së tyre i nevojitet. Tregtia në këtë kuptim është e bazuar në përfitime të ndërsjella, dhe jo në parimin që fitimtari i merr të gjitha.

Në fillesat e Shteteve të Bashkuara, të ardhurat kryesore të qeverisë vinin nga tarifat. Nëse mallrat do të importoheshin, të gjithë njerëzit duhet të përfitonin - kështu u besua. GATT, Bashkimi Europian, Zona e Tregtisë së Lirë të Amerikës Veriore dhe Zona e Tregtisë së Lirë të Paqësorit të Azisë (APEC), u projektuan për të shkatërruar këtë mbrojtje dhe për të krijuar vartësi nga sistemi global që kontrollohet nga Elita. Gjatë viteve të fundit u rrit vrulli për të shkatërruar diversitetin e prodhimeve në të gjitha vendet dhe për t’i bërë ato të varura nga importi i mallrave thelbësore.

Qeveria Konservatore Britanike e Margaret Theçer dhe Xhon Mejër e luajtën pjesën e tyre për të perfeksionuar këtë gjë. “Monetarizmi” vetëvrasës i viteve Theçer-Regan shkatëruan diversitetin e prodhimeve vendase ndërkohë që vala e “privatizimeve” në Mbretërinë e Bashkuar e kaloi pushtetin mbi shërbimet thelbësore si uji, elektriciteti dhe gazin në duart e Elitës – shpesh me financime të mëdha nga qeveria, tepër fundosëse në fakt. Pasojat e kësaj tani mund të shihen nga të gjithë përveçse nga idioti më i dedikuar. Por media promovon “tregtinë e lirë” si diçka të mirë dhe “protektoratin” si diçka të keqe. Ata kanë blerë linjën e shitur nga ekonomistët, politikanët dhe lektorët e universitetit, dhe ia shesin atë kujtdo tjetër – publikut.

Më kujtohet, kur po negociohej marrëveshja e fundit e GATT (e ashtuquajtura Uruguay Round), se si prezantuesit e famshëm të lajmeve në Britani, i bënë thirrje zërave më të interesuar dhe kërcënues për t’i lançuar audiencës së tyre të orëve të vona, prej milionash, se negociimet nuk patën rezultat. Ne të gjithë duhet të jemi shumë të shqetësuar, ne na u lejua të besonim këtë gjë, sepse nëse GATT i ri nuk ishte rënë dakord, shumë shpejt do të shkaktohej një makth ekonomike. Në të vërtetë, një makth për Elitën Botërore, jo për njerëzit. Drejtori i Përgjithshëm i GATT, Pitër Di Suthërlend (Peter D. Sutherland) (Bil, TC, Comm 300 - ) u kthye për t’i treguar botës se sa i rëndësishëm ishte fakti që qeveritë arritën në një marrëveshje.

Suthërlend, ish anëtar i Komisionit Evropian dhe kryetar i Bankave të Bashkuara Irlandeze të kontrolluara nga Elita, i përmblodhi shumë mirë pikëpamjet e Grupit të Bilderberg mbi këtë çështje. Ai mori pjesë në mbledhjen e tyre në Finlandë në Qershor të vitit 1994 dhe përsëri në Zvicër në vitin 1995. Sigurisht, në fund GATT u ra dakord dhe kaloi në Kongres, parlamente dhe qeveri dhe gati edhe në “opozita”, sepse shumica dërmuese e politikanëve të të gjitha partive është janë gjithashtu shumë naivë për të parë përtej fundit të hundës së tyre (shumica e tyre) ose ata e dinë se çfarë është plani lojë (relativisht pak prej tyre). Organizata Botërore e Tregtisë ka fuqinë për të vënë sanksione mbi vendet të cilat ngrenë barriera në rrjedhën e tregtisë së ‘lirë’. Elita duhet të ketë shkuar në orgazëm kur kjo pjesë u arrit. Çfarë mjeti për të kontrolluar botën!

Tregu “i lirë” është liria e të fuqishmit për të shfrytëzuar më të dobëtin. Është mjeti nëpërmjet të cilit ndërkombëtarët, të subvencionuar nga qeveritë e tyre nëpërmjet buxheteve ndihmëse për vendet e përtej detit dhe burimeve të tjera të fshehta, operojnë “kartelin” e tyre kundër interesave të popullsisë së përgjithshme. Është liria për të krijuar varësi ndaj një sistemi të cilin vetëm disa e kontrollojnë, dhe për ta përdorur atë varësi për të manipuluar me dashje. Liria për të lëvizur prodhimin nga vednet e industrializuara që ofrojnë paga të larta në dyqanet e mundimshme të Botës së Tretë, duke shfrytëzuar egërsisht popullsinë vendase. Liria për të vjedhur tokën e tyre ku rrisin ushqim dhe për të shkatërruar industritë dhe të ardhurat e atyre në botën e zhvilluar, gjithashtu. Duke bërë këtë, Elita krijon zemërim, dëshpërim dhe ndarje, kombinimi perfekt për manipulim. Kjo, miqtë e mi, është tregtia ‘e lirë’ të cilën ekonomistët, politikanët dhe korrespondentët e lajmeve na e tregojnë duke na thënë se ne dëshpërimisht kemi më shumë nevojë për të. Fjala që vjen tani në mendjen time nuk ja vlen të përsëritet.

Karteli i Naftës së Shtatë Motrave (Seven Sisters Oil Cartel)

Duke punuar pranë bankave, dhe të zotëruar nga të njëjtët njerëz, janë edhe kompanitë e naftës. Ato janë përgjegjëse për goditje të befasishme dhe konflikte të panumërueshme dhe konflikteve dhe manipulimin grotesk te vendeve sovrane. Jo më vonë se vitet 1882, nafta kishte pak vlerë tregtare. Ajo përdorej për llambat me naftë dhe asgjë më shumë. Uilliam “Doc” Rokfeler gjithashtu shiste naftë me pakicë me 25 dollarë për pintë, si kurë për lyth, kafshimet e gjarprit, kancerin dhe impotencën Në vitin 1853 djali i tij, Xhon Di Rokfeler (John D. Rockfeller), krijoi të famshmen Standard Oil Company (Kompaninë Standarde të Naftës) për të furnizuar karburantin për rritjen e naftëdjegjes së llambave dhe për të përhapur sa më shumë potencialin e kërkuar për depërtimin e lëndës nëpërmjet kores së tokës dhe çarjeve të saj. Me zhvillimin e mjeteve të djegjes e oksidimit të brendshëm, vlera e naftës ndryshoi, ajo u transformua. Kështu ndodhi edhe me ekonominë dhe politikat e botës. Admirali britanik, Lord Fisher, ishte një nga të parët që kuptoi rëndësinë ushtarake të naftës dhe më vonë, si Lordi i Parë Detar, ai e drejtoi debatin drejt mënyrës se si të siguronte furnizimet për Flotën Britanike në një vend në të cilin, në atë kohë, nuk zotëronte naftë. Si zakonisht, përgjigja ishte: Nëse ne nuk kemi asnjë gjë, ne mund t’i marrim dikujt tjetër. Një inxhinier Australian, gjeolog, dhe një i Krishterë i devotshëm i quajtur Uilliam Noks Darsi (Ëilliam Knox d’Arcy) kishte gjetur naftë në veri të Gjirit Persik, aty ku tani është Irani. Ai kishte blerë të drejtën e shfrytëzimit nga Shah për 20,000 dollarë dhe kishte pranuar të paguante 16% si tarifë mbi shitjet. Kontrata e garantonte atë dhe të gjithë “trashëgimtarët, pasuesit dhe miqtë” me të drejtat ekskluzive të naftës Persiane deri në vitin 1961. Shërbimet Sekrete Britanike, në emër të qeverisë, dërguan “spiunë ekspertë”, Sidni Reilli (Sidney Reilly), për të mashtruar d’Arsi duke marrë në dorëzimin të drejtat e tij ndaj Britanikëve. Reilli (emri i vërtetë, Sigmund Georgjevich Rosenblum nga Odesa, Rusi) u shfaq si prift, dhe e bindi d’Arsi për të firmosur dorëzimin e të drejtave të ekskluzive mbi naftën Persiane, tek një organizate “Kristiane”, Kompaniasë Anglo-Persiane e Naftës. Në fillim të viteve 1913, me urdhërin e Uinston Çurçill, trashëgimtari i Fisher si Lordi i Parë Detar, qeveria Asquith në mënyrë sekrete, bleu një interes kontrollues në Naftën Anglo-Persiane. Ne e njohim këtë kompani më mirë sot si Nafta Britanike (British Petroleum - BP). Pasuria e kësaj kompanie është krijuar në bazë të punës të një agjenti të Shërbimeve Sekrete Britanike, spiuni i njohur, Sidnei Reilli, i cili gënjeu dhe mashtroi, një burrë naiv duke manipuluar besimet e tija të devotshme kundrejt Krishterimit. Duke konsideruar sjelljen e BP ndër vite, kjo është vërtet në linjë me të.

Për vite me radhë, konkurrenca nëpërmjet kompanive të naftës dhe të vendeve në kërkim të mbizotërimit të furnizimeve botërore të naftës, ka çuar në konflikt në të gjithë Europën dhe Lindjen e Mesme. Britania ishte përgjegjëse për stimulimin e luftërave në Ballkan, Turqi dhe Bullgari, përpara vitit 1914, për të përçarë dhe sabotuar ndërtimin e hekurudhës gjermane “Berlin-Bagdat”, që kërcënonte kontrollin britanik në Lindjen e Mesme. Britanikët e përdorën kontrollin e tyre mbi Kuvajtin për të ndaluar përfundimin e hekurudhës nga Bagdati për në Gjirin Persik. Duke përdorur forcën dhe sheikë të korruptuar, Qeveria Britanike, pa mëshirë, mori kontrollin e Shteteve Arabe dhe furnizimeve të tyre të naftës. Kjo ishte për të krijuar skenën për konfliktin, për të cilën ne jemi dëshmitarë, në Lindjen e Mesme prej kohësh, dhe krijimi i Shtetit të Izraelit ishte pjesë e politikës ndarëse dhe urdhëruese të bazuar në kontrollin e naftës. A mund ta kuptoni se përse Arabët sot nevrikosen kaq shumë në atë që ata – plotësisht me të drejtë – e shohin si imperializmi Perëndimor? Ata e kanë pasur atë deri më sot.

Kompania tjetër e naftës e kontrolluar nga qeveria Britanike ishte Royal Dutch Shell, e drejtuar, së jashtmi, nga i linduri gjerman, Sir Henry Deterding (Comm 300), një Anglez i natyralizuar. Në fakt, ajo kontrollohej nga një grup partish, të cilat votuan në emër të Qeverisë Britanike. Mbështetja e mbuluar dhe udhëzimet e qeverisë Britanike e kthyen Shell në një kompani botërore, e cila e sfidoi kompaninë Rockefeller’s Standard Oil, madje edhe në vetë tokën e saj, në Amerikë. Deterding është një tjetër burrë i lidhur shpesh me financimin sekret të Adolf Hitler, dhe një aksionar mazhoritar i ardhshëm i Shell Oil do të ishte Princi Bernhard, kryetar dhe një nga themeluesit e Grupit Bilderberg. Në maj të vitit 1933, Deterding mikpriti përfaqësuesin e Hitlerit, Alfred “Protocols” Rosenberg, në pronën e tij në afërsi të Kështjellës Ëindsor. Studiuesi kërkimor Osëald Dutch pretendon se në vitin 1931, Deterding dhe përkrahësit e tij (familja Samuel) i dhanë Hitlerit 30,000,000 paund. Përfundimisht “luftërat e naftës” midis kompanive konkurruese mbaruan në fund të viteve 1920 me një marrëveshje të finalizuar në Achnacarry, Kështjella Skoceze e Sir Henry Deterding. Kjo krijoi kartelin Anglo-Amerikan të Naftës, i cili u bë i njohur si Seven Sisters (Shtatë Motrat). Takimi midis Deterding, Xhon Kedmen (John Cadman) i Naftës Anglo-Persiane (BP), dhe miku i ngushtë i Frenklin Di. Ruzvelt (Franklin D. Roosevelt), Uolter Tigëll (Ëalter Teagle), i Rockefeller’s Standard Oil (Exxon), u mbajt sekret nën historinë mbuluese të gjuajtjes së thëllëzës. Karteli Seven Sisters, që atëherë, ka punuar si një njësi e vetme për të kontrolluar çmimet dhe furnizimet në interes të ambicieve të tij të neveritshme. Kontrolli më i madh është i Elitës.

Seven Sisters sot përfshin Shell, BP, Esso/Exxon (Standard Oil of Neë Jersey - Nafta Standarde e Nju Xhersit), Gjiri, Mobil, Standard Oil of California - Nafta Standarde e Kalifornisë (SOCAL) dhe Texaco. Kjo shkrirje virtuale e interesave dhe politikës, pasqyroi në një farë mase bashkimet bankare të pasluftës të cilat krijuan gjigantë si Chase Manhatan e Rokfelerëve, shkrirjen me Kuhn Loeb (Rothsçajldët), Banka e Manhatanit. Industria e naftës, gjithashtu, u nda midis Rokfelerëve (Rockenfelders) dhe Rothsçajlldëve.

Shell dhe BP ishin pjesë e një strukture të fuqishme e cila përfshinte edhe qeverinë Britanike, Zyrën e Jashtme dhe agjencitë e inteligjencës. Po kështu ka mbetur edhe në ditët e sotme. Ekzistojnë shembuj të pafund të kësaj lidhje, në veprim, mes këtyre qeverive/kompanive të naftës/agjencive të inteligjencës. Në vitin 1941, Britanikët dhe Rusët pushtuan Iranin asnjanës me pretekstin e pakuptimtë se disa inxhinierë Gjermanë ndodheshin aty. Kontrolli i furnizimeve të naftës për Iranin nuk kishte të bënte fare me të, natyrisht. Trupat ushtarake, të përkrahur nga forcat Indiane dhe Amerikane, morën furnizimin e ushqimeve të vendit, duke iu shkaktuar në këtë mënyrë qindra e mijëra Iranianëve vdekjen nga uria. Tifoja dhe ethet e tifos vranë edhe më shumë, ashtu siç bëri edhe përdorimi i hekurudhës për transportin e furnizimeve hua dhe me qira drejt Rusisë e cila ndaloi arrijten e gazit për ngrohje tek populli Iranian në dimrin e tmerrshëm të viteve 1944-1945. Këto ishin shtetet të cilat ishin ulur në gjykim për krimet e luftës në Nuremberg.

Në përgjigje të kësaj, lideri nacionalist Iranian, Dr. Muhamet Musadeg (Mohammed Mossadegh) u bë kryeministër në Prill, 1951. Ai krijoi një politikë për nacionalizimin e të gjithë prodhimit të naftës, me një kompensim të arsyeshëm ndaj kompanive të jashtme të naftës. Qeveria Iraniane gjithashtu siguroi furnizime për Britaninë si më përpara si edhe punësim të punëtorëve britanikë në Iran. Qeveria britanike u përgjigj duke vendosur një ‘kapje për fyti’ për economy në Iranin, duke ngrirë pasuritë e saj të mbajtura në bankat Britanike, dhe duke vendosur sanksione të plota dhe embargo mbi naftën Iraniane. Kjo u mbështet nga anëtarë të tjerë të kartelit Seven Sisters. Musaged shkoi në Kombet e Bashkuara për tiu drejtuar gjyqit për rastin e tij në vitin 1953, por Këshilli i Sigurimit, i mbizotëruar nga USA dhe Britania, nuk donte t’ja dinte. Atëherë ai shkoi në Uashington për ndihmë, por edhe aty ishte sikur nuk kishte shkuar askund. USA dërgoi një “ndërmjetës” në Iran me një delegacion plot me njerëz të lidhur me kompanitë Amerikane të naftës. Por kush ishte ky “ndërmjetës”? Është përsëri po i njëjti burrë … Ë. Averrell Harriman. Pikëpamja e tij ishte se Irani duhet të pranonte pozicionin britanik të kryeministrit Uinston Çurçill, miku i tij i vjetër. Unë asnjëherë nuk do ta kisha kuptuar këtë, po ju?

Në kohën kur shtypi britanik dhe amerikan vranë karakterin Musadeg dhe në mënyrë të konsiderueshme e keqprezantuan situatën, Irani e fitoi çështjen e tij, falë elokuencës së Musadeg në Gjykatën Botërore. Por, nga ky moment shkatërrimi/rrënimi i tij filloi të avancohej së tepërmi. Thirrje për ndihmë ekonomike nga USA u hodhën poshtë nga Presidenti Ajzenhauer (CFR) me këshillën e Sekretarit të Shtetit, Xhon Foster Dalls (John Foster Dulles) (CFR), dhe vëllait të tij, drejtues i CIA, Alen Dalls (Allen Dulles) (CFR). Vëllezërit Dalls, në marrëveshje me Inteligjencën Britanike, e bindën Ajzenhauer se Musadeg duhej të rrëzohet. Shtatëmbëdhjetë anëtarët kyç të administratës Ajzenhauer ishin anëtarë të Këshillit për Marrëdhëniet me Jashtë.

I moshuari Norman Shvarckof (Norman Schëartzkopf), babai i “Normanit të Stuhishëm” të famës së Luftës së Gjirit, kishte krijuar shumë kontakte në ushtrinë Iraniane kur ai trajnoi disa nga gjeneralët e saj gjatë luftës. Ai u ofroi këtyre njerëzve pushtet në këmbim të rrëzimit të Musadeg. Një goditje e befasishme, e organizuar nga Inteligjenca Britanike dhe CIA nën emrin e koduar, Operacioni AJAX, e rrëzoi Musadeg në Gusht të vitit 1953. Shahu i Iranit u caktua si një kukull e Britanisë dhe e USA derisa ai vetë u shkarkua nga të njëjtat forca njëzet e pesë vjet më vonë dhe u zëvendësua nga Ajatollah Komeni (Ayatollah Khomeini). Kjo ishte pjesë e politikës së “harkut të krizës” së Elitës në Lindjen e Mesme, e cila kishte siguruar që kombet Arabe të mbeteshin të ndara dhe të urdhëruara. Shahu e ndryshoi politikën e Musadeg dhe denacionalizoi industrinë e naftës Iraniane. Ai së bashku me CIA krijuan gjithashtu SAVAK, një nga agjencitë e inteligjencës më të keqe e më të egër në botë. Vepruesit e saj ishin trajnuar nga CIA dhe i nënshtronin viktimat e tyre saj deri në tortura të sëmura dhe burgosje pa gjyq. Rreth vitit 1957 SAVAK filloi një lidhje të ngushtë me Izraelin/ushtria e inteligjencës së Elitës Botërore, Mosad (Mossad), e cila trainoi gjithashtu personelin e SAVAK. Ju menduat se Izraeli dhe Irani ishin kampe të ndryshme? Në fund të disutility, jo, nuk janë të tilla.

Një tjetër burrë i zoti i cili mori përsipër të çonte përpara kartelin Seven Sisters ishte Enriko Matei (Enrico Mattei), lideri i organizatës rezistente anti-komuniste më të madhe në Itali në Luftën e Dytë Botërore. Ishte Matei i cili sajoi termin Seven Sisters. Ai dëshironte një Itali të vetëkënaqur e cila të ishte e pavarur nga karteli i naftës Anglo-Amerikane. Si kreu i kompanisë energjetike të shtetit, ENI, ai themeloi një rrjet të stacioneve të naftës nëpër të gjithë Italinë, që konkurruan ato të Shell dhe Eso (Esso). Kjo inisiativë u zgjerua drejt rafinerive, një impiant kimik i gjerë e i pafund, një flotë me tanke, dhe një filial inxhinierik. Ai filloi negociatat me egjiptianin Gamal Abdel Naser dhe Shahun e Iranit, të cilëve iu ofroi 75% të të gjitha fitimeve. Matei po sfidonte monopolin e Seven Sisters si askush më parë dhe konkurrenca e tij detyroi të ulet çmimi i benzinës në Itali me një çerek më pak. Pika e fundit për Seven Sisters erdhi në Tetor të vitit 1960 kur Matei shkoi në Moskë për të negociuar një marrëveshje për të drejtën e aksesit në fushat masive të naftës të Bashkimit Sovjetik. Dy vjet më vonë në po të njëjtin muaj, ndërkohë që tubacionet e naftës u ndërtuan për të shfrytëzuar rezervat sovjetike, Enriko Matei u vra kur avioni i tij privat u rrëzua në një fluturim nga Siçilia, shtëpia e Mafies, për në Milano. Akuza të sabotimit të paramenduar vazhdojnë edhe në ditët e sotme. Kreu i stacionit të CIA në Romë, Tomas Karamesins (Thomas Karamessines), që më vonë do të ndihmonte për të organizuar goditjen e befasishme kundër liderit të Kilit, Salvador Allende, u largua nga Italia menjëherë pas përplasjes pa asnjë shpjegim. Shefi i CIA në atë kohë, Kalorësi i Maltës, Xhon Mekoun (John McCone), përvetësoi një vlerë prej më shumë se 1 milion dollarë nga aksionet e Naftës Standarde të Kalifornisë, të njohur më mirë si Chevron. Në kohën e vdekjes së tij, Matei po planifikonte të takonte presidentin Kenedi, i cili, sipas disa kërkuesve, po i bënte presion kartelit të naftës për të arritur marrëveshje me Italianët. Një vit më vonë vetë Kenedi u vra.

Kompanitë e naftës, qeveritë, agjencitë e inteligjencës, bankat, ndërkombëtarët, media: të gjitha këto janë të pandashme sepse të gjitha zotërohen ose kontrollohen nga të njëjtat forca. Agjencitë e inteligjencës punojnë për interesat e kompanive të naftës dhe anasjelltas. Sër Henri Deterding ishte i njohur për lidhjet me Inteligjencën Britanike ashtu siç ishte Uitman Pirson (Ëeetman Pearson) (më vonë Lord Koudrey-Coëdray), i cili shiti interesat e naftës së tij të Mexican Eagle ndaj Shellit të Deterdingut. Pirson (Comm 300) i përdori fitimet për themelimin e Pearson Trust, i cili zotëron gazetën The Economist dhe Financial Times të Londrës. Gjithashtu, ai zotëron një numër të konsiderueshëm aksionesh në bankën tregtare ndërkombëtare, Lazard Freres. The Economist u prezantua në shtyp në vitin 1843 për rrëzimin e Ligjeve Korn - dhe arritjen e tregut “të lirë”.

Shoku nga Çmimet e Naftës

Elita koordinoi një politikë të vetme të përgjithshme nëpërmjet elementëve të shumtë dhe të ndryshëm në piramidë dhe asgjë nuk e tregon më qartë sesa tronditjet e çmimit të naftës në vitet 1970, se si bankat, kompanitë e naftës, dhe politikanët punojnë në bashkërendim të plotë. Pjesë e Marrëveshjes Breton Uds (Bretton Ëoods Agreement) të vitit 1944 ishte bërja e dollarit monedhë kryesore botërore dhe lidhja e vlerës së tij me floririn. U vendos se 35 dollarë do të barazoheshin me një ons të floririt dhe se floriri i USA mund të kërkohej kundrejt dollarëve. Qeveria e Shteteve të Bashkuara, sidoqoftë, e gjeti veten ne telashe serioze në fillim të viteve 1970, pasi ishin shkëmbyer kaq shumë dollarë për flori sa rezervat e USA nuk mund ta përballonin. Një mik financiar Amerikan, i cili kishte shumë kontakte në nivelet e larta të Shtetit, tregon se që nga ajo kohë, ka pasur shumë pak ose aspak flori në Fort Noks, por sigurisht edhe kjo u mbulua mirë. Presidenti Riçard Nikson vendosi të ndërpriste politikën e ndërimit të dollarëve me floririn. Kjo gjë e çoi sistemin financiar botëror (ata të cilët nuk e dinin më përpara) në një kaos të vërtetë. Nikson po vepronte mbi këshillat e marra nga shefi i Këshilltarëve të Buxhetit, Xhorxh Shaltz (George Shultz) (CFR, TC, Bil, Comm 300 dhe më vonë të Asociuarit e Kisinger), Pol Volker (Paul Volcker) (CFR, TC, Bil dhe kreu i ardhshëm i Rezervave Federale), dhe Xhek F. Benet (Jack F. Bennett), drejtori i ardhshëm i Naftës Ekson të Rokfelerëve. Mbështetës i ‘shpatullave’ të Nikson në këtë kohë ishte sigurisht Henri Kisinger (Henry Kissinger). Arkitektët e tjerë të politikës së Nikson ishin institucionet financiare dhe bankat tregtare në qytetin e Londrës.

‘Qyteti’ është gjallë me Freemasonry (Freemasonry) dhe nuk është e rastësishme që një vend kaq i vogël të mund të ketë një ndikim kaq të madh, nëpërmjet institucioneve të ‘Qytetit’, mbi ekonominë botërore. Frimasonët, dhe në mënyrë të veçantë Frimasonët e Iluminuar, e drejtuan ‘Qytetin’ dhe Qeverinë e Mbretërisë së Bashkuar, pavarësisht se cila parti ishte formalisht “në fuqi”. Midis karaktereve kryesorë që morën pjesë në manipulimin e Nikson në këtë kohë ishin bankierët tregtarë, Sër Sigmund Uorburg (Sir Siegmund Ëarburg), Edmond de Rothsçajlld (Edmond de Rothschild) dhe Xhoislin Hambro (Jocelyn Hambro) (Comm 300). Dollari u rivlerësua me 38 dollarë një ons, por kjo sakaq ishte vetëm teorike, sepse dollarët nuk mund të këmbeheshin me floririn. Kjo krijoi të ashtuquajturin tregu Eurodollar për të sistemuar investimin e një derdhjeje të stërmadhe të dollarëve në Europë, e cila dikur kishte blerë floririn e USA. Ky treg i Eurodollarëve ishte vendosur në qendrat financiare të Londrës, të cilat arritën fitime kolosale nga fati i tyre “i rastësishëm”. Lordi Roll i Ipsden (më pas Sër Erik Roll), ishte një prej të cilëve e zgjeroi këtë situatë në një efekt madhështor dhe krijoi si përfitime shuma të mëdha për S.G.Uarburg. Roll është një kryetar i mëparshëm i Grupit Bilderberg, një Trilaterist (Tripalësh), një anëtar i Komitetit të të 300-ve dhe një anëtar bordi i Kissinger Associates.

Vlera e dollarit të USA pati një rënie të theksuar si rezultat i këtyre ngjarjeve, por ndalimi i shkëmbimit të dollarit me floririn ishte vetëm stadi i parë në strategjinë e Elitës. Në maj të vitit 1973, Grupi Bilderberg u takua në një ishull në Saltsxhobaden (Saltsjoebaden), Suedi, i zotëruar nga familja bankiere suedeze, Uollenbergs (Ëallenbergs) (Kom 300). Nën kryesinë e Princ Bernhard, mbledhja bashkoi 84 manipulues drejtues financiarë dhe politikanë. Ndër ta përfshiheshin: Lord Roll i Ipsdenit nga S.G. Uorburg; Henri Kisinger; Robert O. Anderson, zotërues i Naftës Atlantic Richfield; Sër Eric Dreik, kryetari i BP; Sër Denis Grinhill (Sir Dennis Greenhill), drejtor i BP; Rëne Granië dë Liljak (Rene Grainer de Lilliac), i Benzinës Franceze; Gerit A. Uagner (Gerrit A. Ëagner), president i Royal Dutch Shell; Olof Palme (Kom 300), kryeministër i vrarë i Suedisë; Xhorxh Boll (George Ball) i Vëllezërve Lehman - Lehman Brothers; David Rokfeler i Bankës Chase Manhattan; Zbignji Brzezinski (Zbignieë Brzezinski), drejtor i Komisionit Tripalësh të sapokrijuar dhe këshilluesi i ardhshëm i sigurisë kombëtare për Xhimi Karter (Jimmy Carter); Xhovani Anjeli (Giovanni Agnelli), kreu i Fiatit; Helmut Schmidt (Helmut Schmidt), Ministri Gjerman i Financave; Oto Volf Amerongen (Otto Ëolff von Amerongen) i Dhomave Gjermane të Tregtisë; dhe Baroni Edmond de Rothsçajlld. Gjithashtu, ata të cilët përfaqësonin Britaninë ishin Denis Hilei (Denis Healey) i Partisë Laburiste dhe Konservatori, Rexhinald Modling (Reginald Maudling), një tjetër Bilderberg i rregullit në vitet 1960 dhe 1970. Takimi ishte organizuar nga Robert Di Mërfi (Robert D. Murphy), i cili, si Konsull i USA në Mynih, dërgoi mbrapsht raporte favorizuese rreth Adolf Hitler në vitet 1920.
Në këtë takim, u bë një prezantim që do të ndikonte në të gjithë botën. Uoltër Levi (Ëalter Levy), ekonomisti zyrtar i naftës së Qeverisë së USA për Planin Marshall pas luftës, shpalli një propozim për të rritur çmimin e naftës me 400%.

Vetëm pesë muaj më pas, në Tetor të vitit 1973, erdhi Lufta Yom Kippur kur Egjipti dhe Siria në mënyrë jo të suksesshme pushtuan Izraelin. Ishte ky justifikim të cilët arabët e përdorën masivisht për të krijuar inflacion në çmimin e naftës, ndërprerje të prodhimit, dhe shpalljes së embargos së naftës kundër USA për të mbështetur Izraelin. Përsëri ekonomia botërore u hodh në valën e dhimbjes dhe trazirave. Në Britani, kishte tre ditë pune në javë për të ruajtur rezervën me lëndë djegëse dhe me miliona njerëz humbën punët e tyre dhe mjetet e jetesës në gjithë botën. Vendet e varfra të Botës së Tretë po shkretoheshin, duke u hapur për fazën tjetër të strategjisë – borxhin e papagueshëm. Arkitekti i Luftës Yom Kippur ishte Këshilltari për Sigurinë Kombëtare dhe Sekretari i Shtetit i USA, Henri Kisinger. “Diplomacia e sovajkës” për të cilën ai u bë i mirënjohur dhe shumë i nderuar është, në fakt, një politikë e keqprezantimit të pozicionimit të secilit krah ndaj të tjerëve, duke e bërë kështu luftën të pashmangshme. Kjo ishte ajo që bëri Kisinger nëpërmjet ambasadorit të Izraelit në Uashington, Smika Dinitz (Simcha Dinitz) dhe kontakteve të tij diplomatike në Egjipt dhe Siri. Vëreni luftërat dhe terrorin për të cilat Kisinger ka qenë përgjegjës dhe më pas kujtoni këtë gjë: në po të njëjtin vit, 1973, Kisinger u shpërblye me Çmimin Nobël për Paqen! Nuk ka asgjë më të mirë se sa Çmimi Nobel për Paqen për të fshehur atë çfarë me të vërtetë po ndodhte. Vëreni disa nga marrësit e tjerë dhe kohën respektive. Si fitohet Çmimi Nobël? Duke filluar një luftë në mënyrë sekrete dhe më pas duke marrë atributin për ta ndaluar atë. Sa e përshtatshme që Alfred Bernhard Nobël, prej të cilit është vendosur emri i çmimit të paqes, e vuri pasurinë e tij nga zbulimi i dinamitit dhe prodhimi i eksplozivit!

Grupi Bilderberg kishte siguruar rritjet të mëdha në çmimin e naftës dhe kjo është arritur kaq mirë sa manipulatorët kishin gati dikë për të fajësuar - vendet Arabe të prodhimit të naftës. Ky është një përbërës vital në çdo strategji të Elitës. Të bësh që ngjarjet të ndodhin, por të gjesh dikë tjetër për ta fajësuar për atë gjë, kështu që ju, “pala e pafajshme”, mund të ecni përpara me një “zgjidhje” për problemet të cilat ju i keni krijuar në mënyrë të mbuluar. E gjitha kjo ka kohë që është planifikuar. Shikoni sekuencën e rrjedhës së ngjarjeve: midis viteve 1972 dhe 1973 përpara Luftës Yom Kippur, kompanitë ndërkombëtare të naftës në USA, si Exxon e Rokfelerëve, kanë ndërprerë furnizimet e brendshme të naftës së papëerpunuar, duke ulur rezervat në nivele alarmuese në kohë për embargon e Naftës Arabe dhe ngritjen në qiell të çmimeve të cilat ata e dinin që ishin planifikuar kështu në fund të viteve 1973. Kompanive të naftës ju dha një dorë e lirë për të vepruar në këtë mënyrë nga Nikson, me këshillë të ndihmësve të tij, të cilët përfshinin edhe Henri Kisinger dhe Xhorxh Shults. Në shkurt të vitit 1973, Kisinger, Shults dhe Xhon Eriçmen (John Ehrichman) (i cili ishte implikuar në Uatërgate - Ëatergate) u caktuan nga Nikson si një “fuqi treshe” dhe kontrolluan efektivisht politikën energjetike të USA. Tre muaj më vonë u realizua mbledhja e Bilderbergëve e cila ra dakord për rritje të çmimit të naftës me 400%. Pesë muaj pas kësaj erdhi Lufta Yom Kippur dhe rritja e çmimit dhe embargoja e naftës në USA. Me furnizime të brendshme kaq të ulëta, ekonomia e USA u shkatërrua. Të gjitha këto ngjarje përputheshin përsosmërisht.

Nuk duhet të nënvlerësojmë rolin e Britanisë në këtë histori. Burime diplomatike përmendur në Një shekull Lufte tregonin se Britanikët dhe Kisinger punonin dorë pas dore në projekte të pafundme mbuluese për të manipuluar ngjarje në shtete të tjera sovrane. “Britanikët, ashtu si e dini edhe ju, janë shumë të zgjuar” tregojnë këto burime. “Ata ishin të gatshëm të linin Amerikanët të bënin punë publike të pista dhe të merrnin fajin përsipër, ndërkohë që ata punonin në mënyrë shumë të efektshme në një nivel shumë më diskret… (nëpërmjet)… Shtëpisë Çatham - Chatham…” Dhe shikoni se çfarë vetë Kisinger tha në një fjalim në Institutin Mbretëror të Çështjeve Ndërkombëtare në Shtëpinë Çatham në 10 Maj të vitit 1982. Duke folur për marrëdhënien e veçantë Anglo-Amerikane, ai tha:

“Historia jonë diplomatike e pasluftës është shtruar me “marrëveshjet” dhe “mirëkuptimet” Anglo-Amerikane, shpesh të paformalizuara kurrë edhe për çështje vendimtare…Britanikët ishin kaq të nevojshëm saqë ata u bënë pjesëmarrës në vendime të brendshme Amerikane në një shkallë që ka mundësi të mos jetë praktikuar kurrë më parë midis kombeve sovrane. Në periudhën time në detyrë, Britanikët luajtën një rol themelor në disa nga negociatat Amerikane dypalëshe … Në mishërimin tim të Shtëpisë së Bardhë, më pas…, Unë mbajta Zyrën e Jashtme Britanike më mirë të informuar dhe më ngushtë të angazhuar në krahasim me Departamentin Amerikan të Shtetit.

“Në negociatat e mia rreth Rodezisë, unë punova mbi një draft Britanik me gërmëzim Britanik edhe kur unë jo plotësisht e kuptoja dallimin midis një shkrese punuese dhe një dokumenti të aprovuar të Kabinetit. Praktika e bashkëpunimeve vazhdon të lulëzojë edhe sot e kësaj dite …”

Sekretarët e Jashtëm Britanikë, të përfshirë në negociatat për të nxjerrë Mbretërinë e Bashkuar nga Rodezia ishin Deivid Ouen (David Oëen), atëherë i Partisë së Punës dhe anëtar i Komisionit Tripalësh një vit pasi iu largua detyrës, dhe… Lord Karington, tani kryetar i Grupit Bilderberg, një Tripalësh dhe anëtar bordi themelues i kompanisë së mikut të tij të ngushtë, Të Asociuarit Kisinger - Kissinger Associates. Një tjetër pasojë që vlen të përmendet është se rritja në çmimin e naftës papritur e bëri atë financiarisht shumë të vlefshëm për të shfrytëzuar rezervat e naftës së Mbretërisë së Bashkuar në Detin e Veriut nga BP, Royal Dutch Shell, dhe të tjera. Në Janar të vitit 1974, kukulla kundërshtare e Kisinger, Shahu i Iranit, kërkoi dhe arriti një tjetër rritje me 100% në çmimin e naftës nga Organizata e Vendeve Eksportuese të Naftës (OPEC). Ngritja me 400% e vendosur nga Grupi Bilderberg u arrit.

... (vazhdon)

**baaroar** · 12-07-2011, 17:55

... (vazhdim Kapitulli 11, Mashtrim i borxhit)

Borxhi i Botës së Tretë

Atëherë çfarë përfituan bankierët e Elitës dhe kompanitë e naftës nga shoku në çmimet e naftës? Para, pushtet dhe varësi prodhuese për vargun e madh të njerëzimit. Rënia ekonomike i lejoi bankat të akumulonin edhe më shumë toka, biznese, njerëz dhe kontroll dhe kompanitë e tyre të naftës lulëzuan. Në vitin 1974, Exxon i zotëruar Rokfelerët zëvendësoi General Motors, një nga korporatat më të mëdha Amerikane. Por motivacioni real shkoi shumë më tej se kaq. Pjesë e marrëveshjes mbrapa skenave me prodhuesit e naftës Arabe ishte se një përqindje e lartë e biliona dollarëve që Arabët ishin duke marrë si burime të ardhurash ekstra do të investoheshin ne bankat Botërore të Elitës. Marrësit kryesorë ishin Chase Manhattan, Citibank, prodhuesit Hanover Trust, Bank of America, Barclays, Lloyds dhe Midland. Atëherë ata filluan “të investonin” këto të ardhura gjigande në vendet e varfra të botës në Azi, Afrikë dhe Amerikën Jugore, të cilët ishin të detyruar të merrnin hua për të ndaluar urinë menjëherë në zgjimin e shokut të çmimit të naftës. Prodhuesit Hanover Trust të Nju Jorkut – të kontrolluar nga Rothsçajlld, e shtruan rrugën drejt kësaj. Miliona burra, gra dhe fëmijë vuajtën dhe vdiqën nga ky depresion i krijuar egërsisht.
Këto hua të cilat shkaktuan krizën e borxheve të viteve 70, 80 dhe 90 ishin strategjia e punës së riciklimit naftë-dollar të Grupit Bilderberg. Marrëveshja me Arabët ishte se nafta mund të blihej vetëm me dollarë dhe kjo krijoi një tjetër vrasje për zotëruesit e dollarëve dhe Eurodollarëve në USA dhe Londër. Kisinger siguroi që Arabët Sauditë të ishin të supervizuar mirë. Deivid Malford (David Mulford), kreu i operacioneve Londineze të eurodollarit të Ëhite Ëeld & Company, u bë drejtor dhe këshilltar i lartë i investimeve për Agjencinë Monetare të Arabisë Saudite, banka qendrore e vendit. Në vitin 1974, 70% e përfitimeve të OPEC u investuan në aksione, obligacione dhe toka përtej detit. Gjashtëdhjetë përqind e kësaj (57 bilionë dollarë) shkuan drejt institucioneve financiare me bazë në Nju Jork dhe Londër, të gjitha brenda një viti.

Por edhe këto shuma të jashtëzakonshme nuk ishin asgjë në krahasim me shifrat që bankat marrëse ishin aktualisht duke u dhënë hua Botës së Tretë. Bankat ishin të lejuara të “krijonin” para të reja (kredi jo-ekzistuese) disa herë në shtesë të pasurisë që ata kishin depozituar në kasafortat e tyre dhe në ekranet e tyre të kompjuterit. Nëse ata do të jepnin hua vetëm dhjetë herë paratë që merrnin nga Arabët në një vit, 1974, ata mund të kenë dhënë hua (dhe ngarkuar interes mbi) një shumë prej 570 bilionë dollarësh. Por falë një skeme (mashtruese) bankare të quajtur huadhënie e rezervave të pjesshme, ata mund të jepnin hua 26 herë fondet që kishin në depozitë, dhe në disa raste, 66 herë! Ky është “borxhi” që ka shkaktuar këtë krizë varfërie të pallogaritur, dhe vdekje, në atë të cilën ne e quajmë Bota e Tretë. Është një kredi, që në të vërtetë, nuk ekziston. Një fakt i tretë i jetës në Planetin Tokë:

I ashtuquajturi borxhi i botës së tretë i cili është duke kryqëzuar një numër të madh të vëllezërve tanë njerëzorë nëpër Afrikë, Azi dhe Amerikën Latine, duke shkaktuar mjerim për të cilin nuk mund të gjesh fjalë që ta përshkruash, është borxhi mbi paratë të cilat asnjëherë nuk kanë ekzistuar, nuk ekzistojnë dhe nuk do të ekzistojnë!

Bankat dërguan përfaqësues në turmat e njerëzve në Botën e Tretë, duke ju dhënë hua para si konfeti dhe duke kërkuar në veçanti politikanë të korruptuar dhe të paaftë, të cilët ata e dinin se do t’i çonin dëm këto hua. Përse ata do ta bënin këtë? Sepse ajo ishte toka dhe burimet natyrore të këtyre vendeve pas të cilave është vënë Elita dhe të cilat vazhdojnë të jenë edhe sot. Ata dëshironin që këto vende të mospërmbushnin detyrimin e borxhit të tyre, kjo ishte ideja. Plani ishte që atyre t’u ofrohej falje e detyrimit të borxhit në këmbim të fitimit përgjithmonë të të drejtave mbi burimet natyrore të këtyre vendeve. Kjo po ndodh edhe sot dhe ata liderë të cilët refuzuan janë zhvendosur drejt “revolucioneve njerëzore” ose vrasjeve. Paratë jo-ekzistente iu dhanë hua Botës së Tretë me një normë interesi fleksibël. Nëse normat e interesit botëror do të rriteshin, rripagimi do të rritej. Kështu, jepini atyre para hua kur normat e interesit janë relativisht të ulëta, dhe më pas goditini ata me thumbin e përvëluar.

Hyrja e Pol Volker, Margaret Theçër dhe Ronald Regan ekzaktësisht në kohën e duhur në vitet 1980 për të lançuar çmendurinë e quajtur monetarizëm, e çoi normën e interesit, dhe kështu borxhin e Botës së Tretë, në tavan. Kjo politikë, e vendosur nga Komisioni Bankar Ndërkombëtar i Elitës në Gjenevë, e cila u shtri nëpër botë nga Londra në Uashington në vitin 1980, filloi me emërimin e Presidentit Karter i Paul A. Volker si kreu i Bordit të Rezervave Federale. E drejta e Presidentit për të emëruar kreun e “Fed” është një tjetër manovër e vogël për të “tallur” njerëzit se Rezerva Federale është pjesë e qeverisë. Karter iu kërkua të emëronte Volker si kukulla e Deivid Rokfeler. Regan tha gjatë fushatës së tij zgjedhore se ai do ta zëvendësonte Volker. Regan u zgjodh, por Volker qëndroi në detyrë. Volker është anëtar i rangut të lartë të CFR, Komisionit Tripalësh dhe Grupit Bilderberg. Po kështu është edhe pasardhësi i tij, Alen Grinspen (Alan Greenspan). E kuptoni skemën? Monetarizmi, shoku i çmimit të naftës, Lufta Yom Kippur dhe borxhi i Botës së Tretë janë të gjitha të ndërlidhura dhe pjesë e një politike të koordinuar Elitare për të marrë në zotërim planetin në emër të Kujdestarëve të Burgut.

Nëpër botë, në vitet 1980, rregullimi i tregjeve të aksioneve, bankave dhe qendrave financiare po shkrihej në emër të “lirisë”. Kontrolli i Elitës mbi sistemin financiar botëror arriti kulme të reja. Kompani të cilat i kishin shërbyer komunitetit për qindra vite me radhë dhe ofruar punësim të ndjeshëm për mijëra vetë, u morën në dorëzim nga paratë e marra hua me anë të manipulimit të ndarjes së çmimit dhe më pas marrjes së pasurive dhe shkatërrimit. Ne dëgjuam urtësinë e re të “Ju nuk mund të krijoni bum në treg” dhe “Çliroji njerëzit”. Ata harruan të shtojnë “… dhe t’i dorëzojmë ato karteleve të Elitës”. Në Shtetet e Bashkuara, Ronald Regan i hoqi rregullat për sistemin e kursimeve dhe huave nëpërmjet Aktit Gjerman Garn-St të vitit 1982. Kjo i hapi dyert për fondet e këtyre bizneseve për t’u grabitur nga CIA, Mafia dhe krimi i organizuar. Një prej tyre, Banka Silverado e Kursimeve dhe e Kredive, ishte operacion i CIA. Ajo falimentoi në motivin e biliona dollarëve të cilat taksapaguesit Amerikanë duhet të zëvendësonin. Në bordin e Bankës Silverado të Kursimeve dhe Kredisë dhe një nga drejtorët e saj më të spikatur, ishte Neil Bush, djali i Xhorxh Bush (i cili ka qenë në krye të heqjes së rregullave).

Kjo ishte periudha e yuppie, njerëz të rinj të cilët mund të bënin qindra mijëra paund dhe më shumë në një javë duke gjetur çmimin e ardhshëm të artikujve të prodhuara në mënyrë të pashpresë për eksport nga Bota e Tretë e urisë. Efekti në Afrikë, Azi dhe në Amerikën Latine ishte përtej fjalëve. Më anë të çdo rritjeje të përqindjes në normat e interesit botëror, ripagesat dhe borxhet në vetvete, u ngjitën në qiell. E gjithë kjo dhe më shumë akoma, vazhdon edhe në ditët e sotme. Dhe ende, pavarësisht të gjitha këtyre vuajtjeve, politikat e normës së interesit të Elitës dhe të lolove së saj politike, nënkuptuan se në fund të çdo viti edhe më të pashpresë, këto vende detyroheshin më shumë se sa ata detyroheshin dymbëdhjetë muaj më përpara, po marrë as edhe një cent të vetëm më shumë. Ndërkohë, bankat Elitare si Citicorp, Chase Manhattan e Rokfeler/Rothsçajlld, dhe bankat kryesore Britanike po shënonin fitime rekord.
Përshtypja qe u la ishte se i gjithë ky borxh ishte rezultati i politikanëve budallenj dhe të korruptuar në këto vende. Po, ekzistojnë politikanë budallenj dhe të korruptuar të Botës së Tretë, ashtu siç ekzistojnë edhe në Dhomën e Përfaqësuesve dhe në Kongres, dhe Elita është e shpejtë për t’i zbuluar ata dhe shpesh për t’i promovuar në pozicione me pushtet. Por shumë politikanë në Botën e Tretë nuk janë as të korruptuar dhe as budallenj. Vështirësia e tyre, edhe njëherë, është se bankat, ndërkombëtarët, agjencitë e inteligjencës, media dhe qeveritë funksionojnë si një entitet i vetëm mbi bazën e një politike për të cilën është rënë dakord. Për shkak të ndarjes, shumica e njerëzve të përfshirë në këto organizata as nuk e kuptojnë se ky është rasti. Në gusht të vitit 1976, krerët e 85 vendeve të papërfshira (ato të cilat nuk ishin të përfshira me USA dhe USSR), u mblodhën në Kolombo të Sri Lanka për të diskutuar kornizën e krizës së borxhit. Deklarata e tyre e cila bëri thirrje për ristrukturimin e sistemit ekonomik global për të zhvendosur litarët e ndërtuar si ndihmë e vendeve në zhvillim ndaj botës së industrializuar. Ajo gjithashtu kërkonte një zgjidhje për krizën e borxhit e cila po fundoste këto vende në uri dhe sëmundje. Kombet e Bashkuara nuk bënë asgjë. Dhe udhëheqësit, të cilët firmosën dhe përkrahën Deklaratën e Kolombos, njëri pas tjetrit u larguan nga detyra. Frederik Uills (Frederick Ëills), një përfaqësues nga Guyana, ishte midis tyre. Ai i tregoi autorëve të Një shekull lufte:

“Lënda e parë e vetme e Botës së Tretë, e cila pati sukses në arenën ekonomike ishte nafta, por rezervat e mëdha të naftës ishin përqendruar në Lindjen e Mesme, dhe manipulimet e ndër-Arabëve dhe konfliktet mes Arabisë dhe Izraelit, së bashku me ngulitjen e dëshirës për projekte të cilësive të larta do të thoshte se rezervat e naftës së Botës së Tretë nuk mund të përdoreshin si faktorë në zhvillimin e Botës së Tretë. Një nga një shtetet e Botës së Tretë u shtrëngua nga inflacioni dhe uria, nga kushtet e ulëta të jetesës dhe vdekje të larta të fëmijëve. Rendi i Vjetër i Canning, Castlereagh, Pitt dhe Dizraeli vazhduan të ekzistonin.”

Vëreni një tjetër arsye për këto politika. Zgjedhja e Botës së Tretë, jo njerëz të bardhë. Eugjenikë. Castlereagh përmendi se aty ishte një Ministër i Jashtëm Britanik i shekullit të nëntëmbëdhjetë i cili i dorëzoi Europën bankierëve të Rendit të Ri Botëror, veçanërisht Shtëpisë së Rothsçajlldit, në Kongresin e Vjenës në vitin 1815. Një student i devotshëm i këtyre metodave të këtij burri ishte… Henri Kisinger. Ishte Kisinger ai i cili u bëri shantazh dhe kërcënoi shtete të tjera të zhvilluara duke injoruar apelet e bëra nga Bota e Tretë dhe ishte po ai, i cili vuri në lëvizje ngjarjet të cilat do të hiqnin këta udhëheqës, midis tyre Indira Gandhi në Indi. Kjo u krye, ashtu si dhe në disa raste të tjera, duke dërguar në FMN për të forcuar politika të kësaj ashpërsie faktin se udhëheqësi do të fajësohej dhe dëbohej. Që nga ky moment, ai ka krijuar “konsultimin” e tij të quajtur Të Asociuarit Kissinger, anëtarët e bordit të të cilit ishin Kisinger, Lord Karington, Lord Roll I Ipsden dhe Robert O. Anderson i Atlantic Richfield. Të gjithë përveç Karington morën pjesë në mbledhjen e Grupit Bilderberg në Suedi në të cilën u ra dakord për rritjen e çmimit të naftës me 400%. Ristrukturimi i borxhit të FMN u bë fjala gumëzhitëse për rritjen e borxhit pa marrë hua asnjë dollar tjetër. Si rezultat, popujt e Botës së Tretë vazhdonin të vuanin dhe të gjitha Ndihmat e Jetës në botë nuk do ta ndryshonin atë derisa ne të adresojmë çështjen – shfrytëzimi i Elitës me qëllimin për të zotëruar të gjithë planetin dhe gjithçka tjetër mbi të, dhe mënyra sipas të cilës popujt e Botës së Tretë janë programuar për të pritur dhe krijuar atë realitet.

Evenimente bamirësie si Ndihma e Jetës, Ndihma e Grupeve dhe Lehtësimi Komik janë të mrekullueshme në atë që ata ndihmojnë për të nxjerrë në pah telashet e shteteve në zhvillim. Por ne kemi nevojë për të adresuar çështjen, në mënyrë që këto bamirësi të mos jenë më të nevojshme. Bamirësitë janë simboli i një çekuilibri global. Ato ekzistojnë vetëm në saje të këtij çekuilibri. Nuk janë dhuratat e bamirësisë për të cilat Bota e Tretë ka nevojë në mënyrë prioritare, por është shpërbërja e sistemit në të cilin pjesa tjetër e botës jeton mbrapa kurrizit të tyre dhe duke i marrë atyre edhe pikën e fundit me vërshime të reja të fondeve dhe burimeve drejt vendeve të industrializuara (lexo bankat) çdo vit. Dhurata më e madhe të cilën ne mund t’iu japim këtyre njerëzve është një vizion i ri i asaj që ata mund të arrijnë dhe asaj çfarë jeta e tyre mund të jetë nëse ata janë të vendosur për ta rrëmbyer atë dhe për të krijuar atë realitet. Nëse ju jeni lindur në një varfri të paimagjinueshme dhe dëshpërim dhe në një situatë të pa shpresë në dukje, ju, si çdokush tjetër, duhet të besoni se jeta gjithmonë do të jetë kështu. Një luftë ditë pas dite, thjesht dhe vetëm për të mbijetuar. Kjo intrigë mund të krijojë dhe të vazhdojë të tërheqë atë realitet. Të thyesh spiralen e dëshpërimit është jetike për regimen e një realiteti tjetër dhe pozitiv. Ekzistojnë shumë mënyra për të arritur këtë, por dhënia e besimit njerëzve, në vetë potencialin e tyre dhe në mënyrën se si ata mund të ndryshojnë jetët e tyre për më mirë, qëndron në zemër të çdo zgjidhjeje.

Grabitja e planetit

Në ditët e sotme ne vazhdojmë të shohim fazën tjetër të strategjisë së borxhit në Elitë/Botën e Tretë: të falësh ose ristrukturosh borxhin në shkëmbim të tokës dhe burimeve. Lëvizja mjedisore po luan një rol, kryesisht të panjohur, në këtë çështje. Një nga iniciativat e mbështetura nga shumë njerëz në lëvizjen mjedisore është e njohur si “borxhi për kapitalin”. Nën këtë propozim, borxhi ndërkombëtar i vendeve të Botës së Tretë është falur në shkëmbim te marrjes së tokave të vendeve të shkreta dhe tokave ‘mjedisore të ndjeshme’. Kjo është promovuar si një sistem i cili fiton nga të dyja mënyrat. Borxhet e vendeve të varfra u zvogëluan dhe këto vende të shkreta dhe toka të tjera u mbrojtën. Fatkeqësisht, lëvizja e gjelbërt në përgjithësi ka të dhëna shumë të dobëta për të parë përtej perdes së tymit të ndërtuar nga turma e Rendit të Ri Botëror. Së pari, skema nuk do ta zvogëlonte borxhin; ajo do të ndryshonte natyrën e tij dhe do të vidhte tokat e këtyre vendeve. Dhe së dyti, kush qëndron mbrapa kësaj ideje? Zonja dhe zotërinj lë të përgatitemi për të dëgjuar se ishte … Deivid Rokfeler dhe Baroni Edmond de Rothsçajlld! Një shembull i kësaj ishte diçka e quajtur Banka Botërore e Ruajtjes (BRB ose ËCB), e cila mesa duket ishte iniciuar në Konferencën e Katërt Botërore të Vendeve të Shkreta, e mbajtur në 13 Shtator të vitit 1987 në Denver, Kolorado, dhe që vazhdoi edhe katër ditët në vijim në të njohurin Instituti Aspen për Studimet Njerëzore. Xheims Beikër, Sekretari i Thesarit të USA, dhe për një kohë të gjatë mik i Georg Bush, mbajti një fjalim në mbështetje të Bankës Botërore të Ruajtjes. Pritësi zyrtar i Konferencës Botërore të Vendeve të Shkretuara ishte Xhorxh Ë. Hant, llogaritar dhe konsulent investimesh, i cili kishte bërë disa shkrime rreth “teorive” të konspiracionit botëror. Kjo e ndihmoi atë të kuptonte më shumë se çfarë po ndodhte përpara syve të disa mjedisorëve të sinqertë të cilët nuk kishin asnjë ide se si ata ishin manipuluar. Një intervistë e Xhorxh Hant u shfaq në revistën Moneychanger në Shtetet e Bashkuara. Në të, ai shpjegon se si Banka Botërore e Ruajtjes u krijua si një bankë qendrore botërore për të krijuar edhe më shumë borxhe në Botën e Tretë dhe për të vjedhur tokat e të varfërve ndërkohë që triumfon suksesin e saj në zvogëlimin e borxhit dhe “ruajtjen e mjedisit”. Ai tha:

“…bankieri Baron Edmond de Rothsçajlld ishte në takim për gjashtë ditë. Edmond de Rothsçajlld ishte duke drejtuar personalisht çështjen monetare dhe krijimin e kësaj Banke Ruajtëse Botërore, në kompaninë e I. Michael Sëeatman i Bankës Royal të Kanadasë. Këto të dyja ishin si binjakët siamezë, dhe kjo është përse unë shprehem se dukej se ata po drejtonin anën e parave të kësaj konference dhe do të shtoja se konferenca ishte kryesisht për të marrë para. Gjithashtu, Deivid Rokfeler (i Bankës Chase Manhattan) ishte aty dhe mbajti një fjalim të Dielën…”

Skema ishte të transferohej borxhi nga vendet e Botës së Tretë në drejtim të Bankës Botërore për Ruajtjen dhe në këmbim, këto vende do t’i jepnin tokë BRB (ËCB). Nëse BRB do të prishej ose do të hynte në vështirësi të ripagimit të këtyre borxheve, atëherë ajo do t’i detyrohej bankierëve globalë me asetet e saj, dhe ata do të ishin të lirë të sekuestronin tokat e Botës së Tretë. Në mënyrë alternative, në rast të centralizimit mbledhës, do të mund të kishte një ‘marrje’ të BRB nga Kombet e Bashkuara, duke i dhënë në këtë mënyrë kontroll mbi këto toka Rendit të Ri Botëror. Siç një fakt i publikuar nga Sekretariati i Konferencës së Tokave të Shkretuara tregon:

“…planet për BRB propozojnë që ajo të veprojë si një ndërmjetëse midis disa prej vendeve në zhvillim dhe bankave private ose shumanëshe për të transferuar një borxh të caktuar tek BRB, në këtë mënyrë, duke zëvendësuar një ‘borxh dyshues’ ekzistues në librat e bankës me një kredi të re tek BRB. Në këmbim të çlirimit nga detyrimi i borxhit, vendi debitor duhet t’i transferojë BRB asete të burimeve natyrore të ‘një vlere të barabartë’.”

Problem-reagim-zgjidhje. Nëse kjo do të pranohej, atëherë si pasojë Bankës Botërore të Ruajtjes do t’i jepej kontrolli i 30% të sipërfaqes së pronave të Tokës vetëm me anë të këtij mjeti, pa llogaritur fare të gjithë pjesën tjetër të cilën e zotëron Elita. Kur Xhorxh Hant i paraqiti një protestë të shkruar Deivid Rokfeler nëpërmjet truprojës “së burrit të madh”, Hant thotë se mori një lajmërim nga zyra e Rokfeler në të cilin shkruhej: “Do të ishte më mirë që unë të qëndroja jashtë interesave të partive politike, përndryshe do të pendohesha.”
Kini parasysh gjithashtu se ndërkohë që manipuluesit janë shumë të gëzuar që kreditë nga vendet e tjera, në fakt, të harrohen, - “të mbeten Brenda vendit” për projekte ambientaliste – kreditë nga bankat Elitare nuk do të harrohen. Ato do të transferohen nga Vendet e Botës së Tretë (“borxhe dyshuese”) në Bankën Botërore të Ruajtjes, e cila do të garantojë ripagesat në para ose tokë nga Bota e Tretë. Një tjetër personazh i mirënjohur në këtë konferencë e cila inicioi BRB ishte Kryeministri Demokrato Social i Norvegjisë, Gro Harlem Brundtland. Kjo ishte e përshtatshme sepse ajo rekomandoi një organizatë si BRB në Raportin e Kombeve të Bashkuara të sponsorizuar nga Brundtland, mbi mjedisin, të quajtur “E Ardhmja Jonë e Përbashkët”. Kjo u hartua në bashkëpunim me të asociuarit “e gjelbërt” të Deivid Rokfeler, Moris Strong (Maurice Strong) (Comm 300) dhe Xhim Mekneil (Jim MacNeill), dy udhëheqës të ndritur në Komisionin e Kombeve të Bashkuara mbi Mjedisin dhe Zhvillimin dhe në Samitin e Tokës të mbajtur në Brazil ne vitin 1992. Po të njëjtat emra, e njëjta agjendë; dhe pa pushim kështu vazhdon. Nëse nuk do të ishte kaq tragjike, do të kishte qenë qesharake. Në fakt, një pjesë e saj në një farë mënyre është. Në artikullin Moneychanger, Xhorxh Hant raportoi kontributin ndaj debatit ambientalist të bërë nga Baron dë Rothsçajlld:

“Ai theksoi se novacioni është çelësi për problemin e ndotjes. Në na nevojitet rritje dhe zhvillim. Për shembull, ne kemi problemin e CO2. [Baron de Rothsçajlld] propozoi se ne krijojmë makineri të mëdha për shterimin e akujve të lëngshëm të cilat do të thithin CO2 nga atmosfera, dhe më pas të marrin akullin të cilën ne e krijuam në kësulën polare të akullit për ta ruajtur atë nga shkrirja.”

Intervistuesi i Moneychanger: “Oh, kjo nuk ndodh.”

“Jo, nuk po tallem. I thashë vetes, ky djalë paska luajtur mendsh ose…

(Intervistuesi i Moneychanger plasi në të qeshura të pakontrollueshme)

“… ose ai është thjesht duke u tallur me ne. A nuk është kjo diçka? Dhe meqë ra fjala unë e kam të gjithë fjalimin e konferencës të regjistruar .”

Unë u përpoqa të hulumtoj mbi Bankën Botërore të Ruajtjes në vitin 1995 por asnjë nuk dukej të kishte dëgjuar rreth saj. Kam telefonuar Miq të Tokës, Hapësirës së Gjelbër, dhe Departamentin e Mjedisit të Qeverisë Britanike, dhe ata të gjithë kruanin kokat. U përpoqa të kontaktoja me Agjencinë Ambientaliste të Kombeve të Bashkuara dhe fillimisht dëgjonin emrin përpara se të ktheheshin në telefon për të thënë se ata, gjithashtu, asnjëherë nuk kishin dëgjuar kuurë rreth saj. Ndoshta asnjëherë nuk filloi së vepruari ose ndoshta vepron në qetësi jashtë syve publikë, se di. Shpresoj se është rasti i parë. Nëse ju e dini se çfarë i ndodhi BRB, ju lutem ma bëni edhe mua të ditur.

“Thumbi” i fuqisë bërthamore

Një ndër efektet e shokut të çmimit të naftës të cilin kartelet e naftës së Elitës duhej të mbulonin ishte lëvizja drejt fuqisë bërthamore. Unë kam shumë rezervime rreth fuqisë bërthamore dhe ndjej se është thjesht një fazë e mesme përpara se ne të kuptojmë se është e mundur që të kontrollohen energjitë natyrore të Planetit Tokë për të na dhënë ne të gjithëve sigurinë, mungesën e ndotjes, ngrohtësinë dhe pushtetin që na nevojitet. Ajo që është e qartë, sidoqoftë, është se ka pasur një fushatë të mirëorganizuar nga kartelet e naftës për të zhvlerësuar dhe shkatërruar fuqinë bërthamore si një alternativë e besueshme për naftën. Ajo që vijon më pas do të sigurojë më shumë arsye për reflektim nga lëvizja ambientaliste, dhe t’ju japë një tjetër shembull se si rrjeti i bankave/bizneseve të naftës/interesave politike punojnë së bashku për të mashtruar dhe për të përdorur njerëzit me qëllime të sinqerta.

Në dhjetor të vitit 1971, MekXhorxh Bandi (McGeorge Bundy) (CFR, TC, Bil) kreu i Fondacionit Ford, arrit lëvrimin e 4 milionë dollarë fonde për një studim të quajtur Një kohë për të zgjedhur: E Ardhmja Energjetike e Amerikës. Kjo gjë pati raportin e saj në vitin 1974, përmes debatit të energjisë të stimuluar nga mashtrimi i çmimit të naftës së Henri Kisinger. Band ishte dekani i mëparshëm i Kisinger në Universitetin e Harvardit dhe shefi i tij për një kohë të shkurtër në kohën kur Kisinger ishte konsulent i Këshillit të Sigurimit Kombëtar të Xhon F. Kenedi. Raporti i Fondacionit Ford e vinte theksin në burime energjetike “alternative” si fuqia e erës dhe fuqia diellore dhe largimin e fuqisë bërthamore. Karteli i naftës është shumë i lumtur me “alternativat” e gjelbërta tradicionale sepse ata nuk kishin besueshmërinë e duhur për të zëvendësuar naftën. Sidoqoftë, ato frikësuan alternativat e tjera si fuqia bërthamore dhe veçanërisht, teknologjinë e energjisë së lirë e cila përdor fushat energjetike të Tokës. Kjo është arsyeja se përse kjo e fundit ka qenë “shtypur” vazhdimisht.

Zgjerimi i fuqisë bërthamore ishte një tjetër arsye për axhendën ambientaliste e cila kishte qenë e stimuluar në të njëjtën periudhë nga Klubi i Romës dhe nga fronte të tjera Elitare. Përsëri këtu ndeshemi me një tjetër naftëtar në të mirënjohurën mbledhje të Grupit Bilderberg, e cila vendosi shokun e çmimit të naftës, Robert O. Anderson, zotërues i Kompanisë së Naftës Atlantik Richfield dhe anëtar bordi i të Asociuarve Kisinger. Ai kanalizoi shuma të mëdha nëpërmjet Fondacionit të tij Atlantic Richfield drejt organizatave kundërshtare të energjinë bërthamore. Njëra ishte për t’u bërë drejtuese e frontit në lëvizjen ambientaliste. Miqtë e Tokës. Ajo u themelua me ndihmën e një granti prej 200,000 dollarësh nga Anderson. Ai gjithashtu u ofroi donacione fushatave të Miqve të Tokës kundër programit nuklear gjerman në mes dhe fund të viteve shtatëdhjetë nga njerëz si lideri i FoE, Holger Strohm. Ford dhe Fondacionet e Bamirësisë të kontrolluara nga CFR/Rokfeler derdhën miliona në fushatat ambientaliste dhe grupet e presionit, ashtu si bëri edhe Fondet e Vëllezërve Rokfeler, Fondacioni Rokfeler, Fondi i Familjes Rokfeler dhe Fondacionin Mellon (Nafta e Gjirit) i lidhur me Rokfeler.

Drejtori i Miqve Francezë të Tokës, Brice LaLonde, ishte partner në zyrën ligjore të Rokfeler, Vëllezërit Coudert, në Paris. LaLonde u emërua Ministër i Mjedisit në vitin 1989 nga Freemason, François Mitterand (Comm 300). Robert O. Anderson, njeriu i naftës multimilioner, ishte kryetar i vetë krijimit të tij, Institutit Aspen për Studime Njerëzore. Ku u mbajt më shumë Konferenca e Vendeve të Shkretuara të cilët diskutuan mbi Bankën Botërore të Ruajtjes? … në Institutin Aspen. Andersoni e përdori Aspen si një pjesë e strategjisë së pushtetit të tij anti-bërthamor dhe për të nxjerrë në pah mjedisin si një problem global në nevojë të një zgjidhjeje – botërore – të centralizuar. Aspen pjesërisht është financuar nga Fondet e Vëllezërve Rokfeler. Disa nga administruesit e besuar të Institutit Aspen ishin Robert McNamara (CFR, TC, Bil dhe President i Bankës Botërore), Riçard Gardner (Riçard Gardner) (CFR, TC, Bil, Comm 300), Lordi Bullok (Lord Bullock) i Universitetit të Oksford, Rasëll Patërson (Rusell Paterson) i Vëllezërve Lehman, Kuhn, Loeb Inc., dhe ekzekutivë të naftës të Exxon, Gulf dhe Mobil. Anderson emëroi Xhozef Sleitër (Jozef Slater) nga Fondacioni Ford si President të Aspen. Këtu patëm një ndërthurje të ngushtë dhe një grupim të rehatshëm të pro-naftës, manipulatorëve të Rendit të Ri Botëror. Sigurisht që nuk do të ketë asnjë ambientalist në kompani të këtij lloji!

Por prisni pak, kush është këtu? Këtu është Moris Strong (Maurice Strong) i emëruar në Bordin e Institutit Aspen. Nuk ka mundësi që të jetë Moris Strong të cilin unë e kam përmendur më përpara si mikun e Deivid Rokfeler, apo jo? Po ai Moris Strong i cili ka qenë kreu i parë i Agjencisë Ambientaliste të Kombeve të Bashkuar dhe “Zotëria i Gjelbër” i vitit 1992 në Samitin e Tokës në Rio? Pa dyshim që mundet të jetë ai. Duke ditur se ky “ambientalist” është një naftëtar kanadez, ai do të kishte shumë të përbashkëta me miqtë e tij drejtorë.
Aspen financoi një rrjet ndërkombëtar të lidhur me Kombet e Bashkuara të quajtur Instituti Ndërkombëtar për Mjedisin dhe Zhvillimin dhe në bordin e tij ishin Anderson, Strong, MekNamara dhe Roi (Lord) Xhenkins, nga Britania, ministri i kabinetit i Partisë Laburiste, themeluesi i Partisë Social Demokrate, kreu i Komisionit Europian, një Bilderberg, anëtar i Komisionit Tripalësh dhe president i Institutit Mbretëror të Marrëdhënieve Ndërkombëtare. Strategjia e Andersonit ishte caktuar me kohë për të qenë gati për të sulmuar industrinë e fuqisë bërthamore në momentin kur besueshmëria e saj të ishte në kulmin e saj – periudha në vijim të kapërcimit në çmimet e naftës. Atlantic Richfield dhe Rokfelerët financuan lobin “e gjelbërt” anti-nuklear, duke përfshirë edhe Fondin Botëror të Vendeve të Shkreta, të kryesuar nga Princi Bernhard i Grupit Bilderberg, dhe më vonë nga Tripalëshi dhe i asociuari i Rokfeler, Xhon Loudon (John Loudon), një ekzekutiv i companies në të cilën Bernhard ishte aksioner mazhoritar, Royal Dutch Shell.

Sot ËËF, tani e quajtur Fondi Botëror për Natyrën kryesohet nga Princi Filip (Philip) (Bil), ambientalisti me një dashuri për të gjuajtur zogjtë lart në qiell. Nuk është vetëm Princi Filip, i cili mund të shihet me një armë tymosjeje nëpër duar. Kështu janë shumë nga ata të cilët i kanë dhënë formë debatit mjedisor dhe “zgjidhjeve” për borxhin e Botës së Tretë. Në të vërtetë është koha për ata persona në lëvizjen e gjelbërt të cilët në mënyrë të sinqertë kujdesen për planetin – shumicën – për t’u zgjuar dhe për të hedhur një vështrim në atë çka janë përfshirë. Është një dreq i një mashtrimi të sigurt i cili vazhdon.
Kërkuesja Dr. Kiti Litëll (Kitty Little), sugjeron një tjetër arsye për sulmin e Elitës mbi fuqinë bërthamore. Dr. Litëll punoi pranë Themelimit të Energjisë Atomike Britanike në Haruell (Harëell) midis viteve 1949 dhe 1958, dhe ajo ka qenë një nga kontribueset kryesore të kërkesave publike në komplekset e pushtetit nuklear në Uindskeil (Ëindscale) (Sellafield) dhe Hinkli Point (Hinkley Point). Kërkimet dhe kontaktet e saj për më shumë se 50 vjet e çuan atë drejt besimit se krahu Francez i Shtëpisë së Rothsçajlldëve po synon monopolizimin e uraniumit dhe teknologjisë së fuqisë bërthamore, së bashku me teknologjinë për ripërpunimin e karburantit të harxhuar. Dr. Litëll shprehet se ata po planifikonin të realizonin këtë monopol në kohën kur furnizimet e naftës dhe të gazit po uleshin ndjeshëm. Në arritje të kësaj, ata po përdorin çështjet ambientaliste dhe manovrat politike për të shkatërruar industrinë e qymyrgurit dhe për të ndaluar zhvillimin e fuqisë bërthamore dhe ripërpunimin nga qeveritë kombëtare. Ata dëshirojnë të grumbullojnë të drejtat për këto njohuri – tek ata vetë për kur bota të jetë duke shteruar nga energjia. Privatizimi i industrisë Britanike të elektricitetit ishte pjesë e kësaj strategjie për të kontrolluar furnizimet energjetike, tregon Dr. Litëll. Kush e privatizoi elektricitetin britanik dhe kush ndihmoi për të rrënuar industrinë e qymyrgurit? Lord Ueikhem (Lord Ëakeham). Për kë punoi ai pasi u largua nga qeveria? N.M. Rothsçajlld. Kush e këshilloi qeverinë për privatizimin e elektricitetit, qymyrgurit dhe gazit? N.M. Rothsçajlld. Kush këshilloi ndërkombëtarin Hanson në përpjekjet e tij për të siguruar Elektricitetin Lindor të privatizuar në Gusht të vitit 1995? N.M. Rothsçajlld. Spiuni i pretenduar i KGB Donald Meklin (Donald Maclean) ishte në fakt, duke furnizuar raporte gjeologjike tek Gai Rothsçajlld në Francë, duke detajuar se ku ishin vendosur burimet, përfshirë edhe uraniumin. Meklin kishte akses në këto raporte në punën e tij në Zyrën e Jashtme. Sipas Dr. Litëll, Rothsçajlld tani kontrollon 80% të furnizimeve botërore të uraniumit.

Dua të theksoj se unë nuk po sulmoj Miqtë e Tokës, Greenpeace apo lëvizjen mjedisore në përgjithësi. Ata kanë bërë disa punë të mira tek e fundit. Unë thjesht po tregoj se ata munden, dhe janë përdorur për të promovuar Rendin e Ri Botëror, kryesisht (megjithëse jo në çdo rast) pa dijeninë e tyre. Përsëri Elitat nuk janë as ‘pro’ dhe as ‘kundër’ lëvizjes ambientaliste. Ata do ta përdorin atë kur ajo të përshtatet me interesat e tyre dhe ta shkatërrojnë atë kur ajo të mos përparojë/punojë. Drejtori i fushatave të Miqve Britanikë të Tokës, Endrju Lis (Andreë Lees), një burrë të cilin e kam takuar dhe për të cilin kam shumë respekt, u gjet i vdekur në Madagaskar në Janar të vitit 1995 ku ai po xhironte vendin e minës rreth dy milion paundshe, një bashkim tregtar joint venture midis një filiali Rio Tinto Zinc (RTZ), ndërkombëtare me bazë në Londër, dhe qeverisë së Madagaskarit. Verdikti zyrtar i “atakut kardiak” tingëllon shumë i përshtatshëm dhe i rastësishëm për mua. Kur ambientalistët mund të mashtrohen në avancimin e axhendës së Rendit të Ri Botëror, ata mbështeten, urohen, dhe perked Helen nga koka. Kur ata sillen në mënyra të cilat kundërshtojnë planin e atyre që janë në pushtet, krejt tjetër qëndrim mbahet ndaj tyre. Kështu ndodh me të gjithë njerëzit dhe të gjitha fushat e subjektit.

Kur Kryeministri Pakistanez, Ali Buto, propozoi një zgjerim të programit të tij të fuqisë bërthamore, ai u vu nën një presion të tmerrshëm nga Henri Kisinger, në Gusht të vitit 1976, për të rrëzuar planin. Furnizime të fuqive të pavarura të çfarëdo lloji qofshin ato nuk janë të mira për kontrollin dhe ajo për të cilën Elita frikësohet më shumë se gjithçka tjetër është nëse dikush krijon një shembull të mirë të cilin të tjerët mund ta ndjekin. Ajo çfarë i ndodhi Buto (Bhutto) përshtatet gjithashtu edhe me pretendimet e Dr. Litëll rreth monopolit të teknologjive bërthamore. Sipas disa burimeve pakistaneze, Kisinger shprehet se derisa politika të ndryshohej ai do të “krijonte një shembull të tmerrshëm për Pakistanin.” Buto përsëri refuzoi dhe në vitin 1977 ai u rrëzua nga një goditje e befasueshme ushtarake e udhëhequr nga Gjenerali Zia Ul-Haq, i cili ndryshoi politikën Pakistaneze të pavarësisë nga Buto i USA quajtur Kisinger, forca mbrapa goditjes së befasishme, dhe duke konsideruar faktin se ai dinte shumë dhe ishte përgatitur për ta thënë atë që dinte, komuniteti botëror kontrollues “zgjati duart e tij” ndërkohë që Buto po ekzekutohej me varje. Nga qelia e tij e burgut, Buto shkruan:

“Dr. Henri Kisinger, Sekretari i Shtetit për Shtetet e Bashkuara, ka një mendje brilante. Ai më tregoi mua se nuk duhet ta fyej inteligjencën e Shteteve të Bashkuara duke thënë se Pakistanit i nevojitej impianti përpunues për nevojat e tij energjetike. Në kundërpërgjigje, i thashë atij se nuk do ta fyeja inteligjencën e Shteteve të Bashkuara duke diskutuar nevojat e Pakistanit për energjinë, por në të njëjtin kuadër, ai nuk duhet të fyejë sovranitetin dhe vetë respektin e Pakistanit duke, edhe thjesht, diskutuar impiantin. Mora vendimin me vdekje.”
Lista vazhdon të ngjitet. Madje edhe fushata kundër fuqisë bërthamore na çon në të njëjtat emra dhe axhenda. Dhe me që ra fjala, ishte kukulla – Elitare, Gjenerali Zia Ul-Hag, i cili u përdor për të shkrepur luftën në Afganistan.

Çfarë ndodh më pas?

Çfarë është ajo që ne mund të presim të bëjnë manipuluesit bankarë dhe biznesmenë këtej e tutje? Elita dëshiron prezantimin e bankës qendrore botërore e cila do të drejtonte planetin siç Rezervat Federale tani drejtojnë Amerikën. Të gjitha bankat dhe rrjedhja e parave do të kontrolloheshin nga një grusht njerëzish të cilët do të kontrollonin Bankën Qendrore Botërore. Ideja është për të përqendruar fuqi në qendrat rajonale, ashtu si dhe me Bankën Qendrore Evropiane, dhe më pas t’i bashkuar ato në një të vetme. Banka Botërore e tanishme dhe FMN do të absorboheshin në këtë diktaturë globale të centralizuar financiare globale. Në po të njëjtën mënyrë, monedha e propozuar europiane është një gur përpara i sigurt drejt monedhës botërore të planifikuar. Shpejtësia drejt këtij centralizimi do të pasohet nga presion në rritje për të lejuar Kombet e Bashkuara që të mbledhin taksat nëpërmjet tarifave të vendosura në të gjitha udhëtimet ajrore, tregtinë ndërkufitare apo mjete të tjera, për t’i dhënë asaj një lloj të ardhurash të pavarura të shteteve sovrane të cilave supozohet se ju shërben. Ajo atëherë, mund të financojë vetë perandorinë e saj dhe armatën botërore, e cila po krijohet nga shkrirja e NATO me forcat ‘paqeruajtëse’ të Kombeve të Bashkuara. Armata botërore është programuar për të siguruar që asnjë komb të mos mund të refuzojë t’i jepet diktatorëve globalë. Manipulimi është duke synuar të ndërthurë të gjitha ekonomitë dhe qeveritë në një sistem global, prej së cilit, edhe ata të cilët eventualisht e shohin se çfarë është duke noëhere, do ta kenë shumë të vështirë për t’u shkëputur. Ju duhet vetëm të lexoni gazetat dhe publikimet e Elitës për të parë se çfarë është në përgatitje e sipër. Në vitin 1984, Profesori Riçard N. Kuper (Richard N. Cooper) (CFR, TC) u shpreh në dokumentin propagandistik të Marrëdhënieve të Jashtme të CFR, për faktin se bota kërkonte një sistem monetar të ri, si vijon:

“…Unë do të sugjeroja një skemë alternative radikale për shekullin tjetër; krijimi i një monedhe të përbashkët për të gjitha demokracitë e industrializuara, me një politikë të përbashkët monetare dhe një Banke të Bashkuar të Çështjeve për të përcaktuar atë politikë bankare. …Pika kyçe është se kontrolli monetar – lëshimi i monedhës dhe kredisë rezervë – do të jetë në duart e Bankës së re dhe jo të çdo qeverie kombëtare. …Një monedhë e vetme do të ishte e mundur vetëm nëse do të kishte një politikë të vetme monetare, dhe një autoritet të vetëm për të emetuar monedhën dhe drejtuar politikën monetare. Si mund ta realizojnë shtetet e pavarura këtë? Atyre ju duhet të dorëzojnë përcaktimin e politikës monetare tek një organ mbikombëtar.”

Ky ka qenë plani lojë i Elitës Botërore për shekuj me radhë. Manovrat dhe fjalimet politike mund të vërehen çdo ditë. Shihni se çfarë presidenti Bill Klinton dhe krerët e tjerë të elitës së Grupit të të Shtatëve (kombeve të industrializuara), thanë në verën e vitit 1994. Nën kryetitullin “G7 kërkon një rend të ri – Kombet e Bashkuara dhe reformat financiare e nxisin këtë në mënyrë emergjente”, Guardian londineze raporton më 11 korrik sa vijon:

“Pushtetet industriale udhëheqëse të Perëndimit dje ndërmorën hapat e parë të tentativës drejt krijimit të një rendi ekonomik dhe politik të pas-Luftës së Ftohtë, duke bërë thirrje për një pamje të freskët në institucionet financiare të Bretton Ëoods dhe për një ringjallje të Kombeve të Bashkuara …

… Në fillimet e Presidentit Klinton dhe me përkrahjen e Presidentit Miteran, Grupi i të Shtatëve vuri si peng vetveten ndaj një improvizimi të Fondit Monetar Ndërkombëtar, Bankës Botërore dhe G7 në vetvete. Botës i nevojiteshin institucione të reja ekonomike globale ‘për të siguruar mirëqenien e ardhshme dhe sigurimin e njerëzve tanë’, kjo ishte ajo që pikërisht u tha në komunikimin e të Shtunës.”

Monedha Botërore nuk ka për qëllim të nënkuptohet si një lloj paraje fizike. Ajo do të jetë krejtësisht një kredi, shifra në ekranin e një kompjuteri. Plani është që të zëvendësohen të gjitha paratë në letra dhe monedha, madje edhe kartat e kreditit, me një kod shifër të futur nën lëkurën e çdo qenieje njerëzore. Ky kod do të programohet me të gjitha detajet tona, duke përfshirë edhe pasuritë tona financiare. Ju do të mund të shkoni në një dyqan dhe të paguani për të mirat duke mbajtur këtë kod, ndoshta në kyçin tuaj mbi peshoren ne një banak pagese. Kjo do të lexojë kodin, kontrollojë nëse ju keni kredit të mjaftueshëm dhe riprogramojë deklaratën bankare nën lëkurën tuaj për të hequr shumën të cilën ju sapo keni shpenzuar.

Kjo gjë ofron potencial të stërmadh për kontroll. Aktualisht, nëse ju shkoni në një dyqan dhe kompjuteri refuzon kartën tuaj të kreditit, ju mund të paguani me lekë në dorë. Por çfarë ndodh kur nuk ekzistojnë më paratë kesh dhe kompjuteri nuk e njeh dhe i thotë jo kodit tuaj? Ju nuk keni asnjë mjet për të blerë asgjë. Dhe natyrisht, ata të cilët bëjnë fushatë kundër (që në atë kohë) diktaturës globale komunisto/fashiste do të zbulojnë se kompjuterët nuk duan Tajo dinë. Truk i largët? Aspak. Teknologjia tashmë ekziston dhe është vetëm një çështje e fryrjes së opinionit publik në pranimin e saj. Ne do të na thuhet se ky sistem do t’i japë fund evazionit fiskal (“jo më ‘gatishmëri’ për të shmangur taksat), do të ndalojë mashtrimin me kartat e kreditit dhe do të ndihmojë për të luftuar ‘luftën mbi drogën’, një skenar klasik i problem – reagim – zgjidhje, sepse Elita kontrollon tregun e drogave ilegale. Kartat e kreditit janë hapa të sigurt për të na udhëhequr gjatë rrugës për të vendosur kodet dhe për t’i dhënë fund parave në dorë, njësoj siç kartat mikroçip të identitetit janë gjithashtu hapa të sigurt drejt mikroçipit nënlëkurë i cili do të na lidhë përgjithmonë me një kompjuter qendror – nëse ne nuk do të zgjohemi për ta ndaluar këtë gjë.

Ditën të cilën unë përfundova, ose mendova se përfundova, një draft të këtij kapitulli, shkova në dhomën tjetër për të lexuar gazetën. Ishte London Times e 6 Janarit të vitit 1995 dhe brenda saj gjeta një artikull të shkruar nga Pol Penrouz (Paul Penrose), të titulluar “A munden kartat plastike smart të jenë monedha e përbashkët Europiane?” Gjithçka që unë kam shkruar atë ditë dhe nënvizuar tek Rebelimi i Robotëve, ishte aty përpara meje. Mendjet më të ndritura të bankierëve të Bashkimit Evropian po projektojnë paratë e së ardhmes, thuhej në këtë artikull. Kjo e tregoi qëllimin që prezantimi i monedhës së planifikuar Evropiane do të ishte shumë e kushtueshme për qeveritë dhe bizneset me të gjitha shënimet e reja dhe monedhat e përfshira. Atëherë, këtu ekzistonte një problem. Cila do të ishte zgjidhja, dikush pyet veten në pritje të saj? Ajo nuk mund thjesht të jetë…? Oh po, ajo mundet. Unë do të përmendja:

“Një zgjidhje e re është për të nxjerrë jashtë funksionit paratë fizike të gjitha së bashku. Nën këtë skenar, paratë elektronike [kredi] të ngarkuara në një mikroçip të futur në një kartë plastike do të kthehen në një monedhë simbolike të përbashkët të Evropës së Bashkuar. Në supershtetin federal të mijëvjeçarit të ardhshëm, nuk mund të ketë fërshfërimë të shënimeve-të Euros, asnjë gërvishtje të monedhës – Euro, por thjesht “blip” të baterisë vepruese të makinerisë lexuese të duarve që ndryshojnë të dhënat.”

Dhe, sigurisht, diçka do të gjendet për të qenë më pak perfekte rreth këtij sistemi pasi ai të prezantohet dhe paratë kesh të kenë ikur nga qarkullimi. Zgjidhja për këtë ‘problem’ do të jetë qenia njerëzore e koduar. Ajo që është qartësisht e planifikuar për të nxituar krahas bankës qendrore botërore dhe një monedhe qarkullimi të vetme botërore është një përplasje Botërore dhe kaos i monedhës qarkullimi, duke përdorur metodat e sprovuara dhe të besuara. Për ta bërë këtë që të funksionojë dhe mendjen e publikut që të mashtrohet, Elitës i duhet të gjejë një dash kurbani, shpëtim për shembjen, në mënyrë që bankierët dhe politikanët të mund të shfaqen në horizont mbi kuajt e tyre të bardhë për të ofruar zgjidhjet.

Një anglez i quajtur Xhonatan Mei (Jonathan May), i cili punonte në qarqet financiare dhe ato të naftës për shume vite, e kuptoi atë çfarë po ndodhte dhe filloi t’i tregonte kujtdo që e dëgjonte. Ai u përpoq të krijonte një grup me njerëz të pasur të cilët do të ndërtonin një sistem monetar alternativ ndaj atij që kontrollohej nga Elita. Jeta e tij në Angli u kërcënua dhe ai u zhvendos në Amerikë për të vazhduar punën e tij. Kur ai u përpoq të prezantonte një sistem kredie pa-interes për fermerët e Minensotës duke luftuar nën një mal me borxhe, ai u shtyp nga Rezerva Federale. Ai u dënua për mashtrim dhe u burgos për 45 vjet.

Mei shprehet se ai jo vetem që nuk e kreu krimin, por në fakt nuk ekzistonte fare krimi në këtë rast! Pikëpamja e Mei është se tronditjet e çmimit të naftës të viteve 1970 dhe vala e baticës së petrodollarëve e kanalizuar përmes Arabëve, bankave Elitare drejt Botës së Tretë, ishte pjesë e planit për të rrëzuar ekonominë Botërore dikur në të ardhmen. Prodhuesit Arabë të naftës, veçanërisht Arabia Saudite, nuk e kuptuan se ata ishin përdorur për këtë, shprehet Mei, dhe as se nafta Botërore dhe kartelet bankare zotëroheshin nga të njëjtit njerëz. Ai besonte se plani është për të falur borxhin e vendeve të Botës së Tretë kur t’i vinte koha e përshtatshme, në këmbim marrjes së të drejtave mbi burimet e tyre natyrore, përgjithmonë. Kjo, vazhdon Mei, do të thoshte se arabët do të humbisnin petrodollarët e tyre të mbajtura në depozitë për një kohë të caktuar në bankat botërore (ose më saktë, mbajtur nga kompanitë e krijuara mbi parimin arm’s length nga këto banka për t’i mbrojtur ata nga pasojat e një veprimi të këtij lloji). Atëherë, Kombet Arabe, do të duhej të rrisnin rrjedhën e parave kesh duke shitur aksionet e tyre në shuma tepër të mëdha, zotërimet e tokave, pasuritë, dhe bizneset kudo në Shtetet e Bashkuara dhe botën e industrializuar. Kjo, vazhdon skenari i Mei, do të shembë ekonominë Botërore dhe arabët ‘lakmitarë’ do të merrnin fajin për këtë. Bankierët dhe politikanët e Elitës në mes të kaosit dhe trazirave do të bënin një hap përpara me zgjidhje…fundi i parave kesh dhe një monedhë e vetme botërore e administruar nga një bankë qendrore botërore.

Nuk e di nëse kjo është ekzaktësisht kështu, por Xhonatan Mei dukshëm po thoshte diçka të cilën Elita nuk dëshironte që njerëzit ta dëgjonin. Jam i sigurt se plani përfshin ngjarje të ngjashme me këtë, në përfundim, nëse jo në detaje. Mei zbulon gjithashtu se e gjithë hileja, mashtrimi konfidencial, është bërë i mundur nga privilegje unike të gëzuara nga të trustet bankarë të ngritura nga origjinali Xhon D. Rokfeler. Këto truste ka kohë që janë ilegale, por po të njëjtat, të krijuara tashmë, janë lejuar të vazhdojnë. May thotë se zotërimi i këtyre trusteve i përkiste trembëdhjetë familjeve bankare të krijuara prej një kohë të gjate, shumica e të cilave janë përmendur në këtë libër.

Banka e Ushqimit

Një tjetër qëllim i Elitës është që të kontrollojë tokën dhe prodhimet e ushqimeve në çdo nivel të procesit. Prodhimet natyrale të varieteteve të farave janë shkatërruar sistematikisht dhe zëvendësuar nga farat gjenetikisht – të projektuara, të cilat, një grusht kompanish ndërkombëtare të kontrolluara nga Elita, po i patentojnë. Sipas legjislacionit të së Drejtave të Mbarështimit të Bimëve, kushdo që përdor këto fara duhet t’i paguajë një tarifë këtyre kompanive ose të përballet me një vendim për burgim gjashtëmujor ose gjoba deri në 250.000 dollarë. Kjo u zbatua për këdo, nga fermerët perëndimorë deri tek bujqit e varfër të Bangladeshit. Të njëjtat ‘patenta’ u zbatuan për të gjitha bimët, kafshët, kërpudhat, genet dhe viruset, të clat kanë qenë gjenetikisht të lidhura me të. Uruguay Round i marrëveshjes së GATT ka rritur zotërimin që kompani të tilla si ICI Britanike (e mbështetur nga BP) dhe gjigantët e USA kishin mbi varietetet globale të farave. Kjo ju jep atyre kontroll mbi atë që ne hamë madje edhe mbi faktin nëse hamë. Kjo ishte marrëveshja e GATT që politikanët, media dhe prezantuesit e mëdhenj të lajmeve po na tregonin se ishte kaq jetësore për mirëqenien tonë ekonomike!

“Revolucioni i Gjelbër” i viteve 1960 dhe 70 i cili u shit si një mënyrë për të ushqyer vendet e varfra të botës ishte, në të vërtetë, një mënyrë për të vjedhur shumëllojshmërinë e bimëve natyrale të përdorura aty dhe për t’i zëvendësuar ato me hibride të varura nga prodhime kimike të cilat po të njëjtat kompani i kanë monopolize. Ushqimet kimike po vrasin tokën dhe trupin, një tjetër formë kjo e kontrollit të popullsisë. Kontrolli dhe vartësia ishte vetë plani. Fondacioni Rokfeler mblodhi farat nga 95% e pjesës më të madhe botërore të prodhimeve të drithërave në vitet që çuan drejt e në Marrëveshjen e GATT dhe në Aktin e të Drejtave të Mbarështimit të Bimëve. Ndërkombëtarët po nxjerrin jashtë loje varietetë mbi të cilat nuk kanë të drejta dhe po e bëjnë botën të varur në ato mbi të cilat gëzojnë të drejta. Statistika të Kombeve të Bashkuara vlerësojnë se 75% e diversitetit gjenetik në prodhimet bujqësore ka humbur gjatë këtij shekulli dhe edhe ajo që ka mbetur është në rrezik të madh. Më shumë se 1500 shumëllojshmëri të farave bimore të perimeve nuk u përdorën më në Angli në vitet e para pas krijimit të listës kombëtare të specieve ‘të miratuara’. Kostoja e regjistrimit të shumëllojshmërive të farave është kaq e lartë sa që vetëm ndërkombëtarët mund ta përballojnë, dhe ende shumëllojshmëritë e krijuara – gjenetikisht, të detyruara për vendet e Botës së Tretë, janë shpesh të padobishme në këto mjedise. Kjo i shtohet urisë dhe borxheve. Në Indi, me miliona fermerë pushtuan rrugët kur një patentë e USA u dha për genet aktive të pemës neem, e cila është përdorur për shekuj me rradhë si ilaç shërimi. Askush nuk duhet të zotërojë patentën për asnjë farë ose kafshë dhe veçanërisht jo mendja e cila kontrollon ndërkombëtarët.

Politikat fermere të Komunitetit Europian dhe ato të kërkuara nga GATT janë projektuar për të shkatërruar fermerët e mesëm e të vegjël dhe për të lejuar që toka dhe tregu të merren gati tërësisht nga kompanitë ndërkombëtare nëpër botë. Mbiprodhimi në bujqësi, ‘malet’ gjalpë dhe ‘liqenet’ verë, nuk janë shkaktuar nga budallallëku. Ato janë llogaritur për të shkatërruar fermerët e vegjël. Ajo çka po u ndodhte fermerëve të vegjël në vendet e industrializuara është vetëm një vazhdimësi dhe një zgjerim i politikave të përdorura për të vjedhur tokat e fermerëve të Botës së Tretë. 90% e tregtisë së ushqimeve në këtë planet është në duart e pesë ndërkombëtarëve. Gjysma e furnizimeve tona janë të kontrolluara nga dy prej tyre, gjiganti anglo-gjerman, Unilever (kontrolluar nga klonet e Grupit Bilderberg) dhe korporata Nestle në fortesën e Elitës në Zvicër. Edhe njëherë ne shohim se ‘tregtia e lirë’ është në të vërtetë një kartel, mjeti nëpërmjet të cilit i madhi shkatërron të voglin dhe paguhet për këtë veprim me para publike. Ashtu si Xhon D. Rokfeler i Riu, shprehet: “Konkurrenca është një mëkat”. Në Bashkimin Europian është vlerësuar se ndërkombëtarët marrin rreth 10 deri në 12 bilionë marka gjermane çdo vit, thjesht dhe vetëm për transportin e mallrave dhe lëndës së parë përmes kufijve kombëtarë për t’i ripaketuar ato duke i dhënë kështu të mirave materiale një ‘imazh kombëtar’. Përfituesi më i madh është Unilever, i cili kishte lidhje të ngushta familjare me Perandorinë e Supermarketeve Sainsburg. Unilever rriti fitimet e tij në një vit me 25.6%, në kohën kur të ardhurat bujqësore në Danimarkë kishin rënë me 35.3% dhe në Gjermani me 27.5%. Këto janë fitimet për t’u arritur nga korporatat sa që edhe kompanitë e makinave si Volksëagen dhe Daimloer Benz hynë në tregun e rritjes së bagëtive, një biznes i cili na ka drejtuar në një shkatërrim të bandave të stërmëdha të pyllëzimeve.

E gjitha kjo përshtatet me planin global për vartësi dhe kontroll në çdo aspekt të jetës sonë. Ata duan, në kuptimin e vërtetë të fjalës, që ne të jemi robotë, të programuar për të bërë atë që na është thënë dhe sistemi bankar/tregtar është shtylla kryesore e kësaj strategjie. Ashtu si ndodhi me luftërat dhe konfliktet, shpresoj se ju mund të shihni se aty nuk është nevoja për të gjithë varferinë dhe vuajtjet ekonomike që ne ashpërsisht durojmë, për të dëshmuar në ekranet tona të televizionit. Kjo nuk duhet të ndodhë. Aty ka mjaftueshmëri për të gjithë: ushqim të mjaftueshëm, ngrohtësi të mjaftueshme, pra ka mjaftueshmëri për të gjitha që ne na nevojiten për një jetë të mirë, madje edhe duke marrë në konsideratë numrin e njerëzve që aktualisht po zaptojnë Planetin e Tokës. Vuajtjet dhe varfëria ndodhen aty nga projektimi për të na kontrolluar ne, për të na ndarë dhe sunduar, urdhëruar dhe për të krijuar frikën brenda nesh se nëse ne nuk përshtatemi me të dhe të luajmë lojën me rregullat që janë caktuar nga Elita, në gjithashtu do të përfundojmë në ngushtica të tmerrshme. Gjithkush për vetveten. Fituesit i marrin të gjitha. Është një betejë e quajtur mbijetesë, një betejë drejt vdekjes. Mendja njerëzore kolektive ka ndërmarrë përsipër ato modele mendimesh duke krijuar këtë realitet.

Por kujtoni, kujtoni, kujtoni. Nuk duhet të jetë kështu. Kjo nuk duhet të jetë e ardhmja. Ne po krijojmë të ardhmen tonë me çdo veprim dhe mendim. Nëse ajo që ne mendojmë dhe bëjmë ndryshon, kështu do të bëjë edhe e ardhmja. Nëse ju thërrisni kurajën tuaj dhe mbaheni të fortë, ne mund t’i lemë fëmijëve tanë një botë që është e lirë, me të vërtetë e lirë. Këtu nuk ka asgjë dhe asnjë që të na ndalojë ne, në se ka mjaftueshëm njerëz që të kërkojnë një fund për këtë manipulim dhe në se ata janë të përgatitur për të punuar papushim për këtë qëllim. Jo, askush, as Elita Botërore.

BURIMET
__________________________________________________ ___

1 Rendi Botëror, Urdhëruesit tanë Sekretë, fq 60-61
2 Sheldon Emery “Biliona për Bankierët, Borxhe për Popullin” - ribotim i gazetës qëndrore (3 Shkurt 1968), fq. 8. Ky artikull ishte një përmbledhje e librit të Emery me të njëjtin titull.
3 Burimi: Ambasada e Shteteve të Bashkuara në Londër
4 “Aluzionet e Punës në Lirinë e Bankës”, The Times (18 Maj 1955)
5 Sheldon Emery, Biliona për Bankierët, Borxhe për Popullin, fq 2-3
6 Shifra nga Biliona për për Bankierët, Borxhe për Popullin
7 Ibid, fq 1
8 Dr. Kiti Litëll, parashtrimi në Komitetin mbi Standartet në Jetën Publike (Janar 1995), fq. 15, paragrafët 53 dhe 54
9 Jeëish Chronicle (17 Prill 1995)
10 The Financial Times (3 Mars 1992)
11 Geri Alen (Gary Allen), Dosja Rokfeler, fq. 20
12 Royal Dutch Shell eshte shkrirja e shoqerisë së naftës Royal Dutch të Deterding dhe kompanisë së tregtimit dhe transportit me emrin Shell Transport and Trading Co., e zotëruar nga magnati i dërgimit, Markus Samuel (Marcus Samuel) (Lord Bearsted)
13 F. Ëilliam Engdahl, Një shekull Lufte (Dr. Bottiger Verlags- GmbH, Gjermani, 1993), fq. 147. Një ekspoze e mrekullueshme e politikanëve të naftës Anglo-Amerikane dhe vendi i tyre në Rendin e Ri Botëror
14 Një Shekull Lufte, fq. 150
15 Ibid fq. 149
16 Përpara luftës Arabo-Izraelite të vitit 1967, ka pasur aktivitet të konsiderueshëm të UFO mbi Izraelin dhe Lartësitë Golan. Kjo është raportuar shpesh në zonat e luftës përpara dhe gjatë konfliktit. Shiko Miqtë Jashtëtokësorë dhe Armiqtë, nga George C. Andreës
17 Një Shekull Lufte, fq. 150
18 Një Shekull Lufte, fq. 180-181
19 Henry A. Kissinger, Refleksione mbi një Partnership: Qëndrimet Anglo-Amerikane ndaj Politikës së Jashtme të Pasluftës (Instituti Mbretëror i Çështjeve Ndërkombëtare, Catham House, Londër, 10 Maj 1982). Në Qershor 1995 Kisinger iu dha çmimi “Kalorsiak i Nderit” nga Mbretëresha për “shërbime ndaj marrëdhënieve Anglo-Amerikane”! Ai u bë një Kalorës Komando Nderi në Urdhërin e shquar St. Michael dhe St. George (KCMG) në një ceremoni në Kështjellën Ëindsor. Çmimi i Nderit u akordua me rekomandimin e Sekretarit të Jashtëm, Daglas Hard (Douglas Hurd) (e përditshmja London Telegraph, 14 Qershor 1995).
20 Një Shekull Lufte, fq. 206
21 Rodney Stich, Pastrimi i mashtrimit të Amerikës, Një model i Sakandaleve Përkatëse (Diablo Shtypi Perëndimor Inc., Alamo, Kaliforni, 1994) fq. 176
22 Një Shekull Lufte, fq. 179
23 Revista Moneychanger (Dhjetor, 1987, Memfis, Tenese (Memphis, Tennessee)
24 Një Shekull Lufte, fq. 159
25 Geri Alen, Dosja Rokfeler, fq. 146-147
26 Parashtrime në Komitetin Nolan mbi Standartet në Jetën Publike, fq. 37-38, paragrafët 130-134
27 Një Shekull Lufte, fq. 182
28 Benazir Buto, Tochter Der Macht: Autobiographie (Droemer, Knaur, Mynih, 1989)
29 Revista Çështjet e Jashtme (botimi Vjeshtë 1984)
30 Geri Alen, Dosja Rokfeler, fq. 19.

**baaroar** · 14-07-2011, 16:51

Kapitulli 12
Dora e fshehtë

“Ai që ka përfitimin më të madh nga krimi
Është personi që ka më shumë mundësi ta ketë kryer atë.”
Seneka (Seneca), Dramaturg Romak

Forca e fshehur, e cila është përgjegjëse për të gjitha këto ngjarje të dukshme ekonomike, është gjërësisht e pranishme edhe në arenën politike globale dhe kombëtare. Dora e fshehtë e Elitës dhe piramida e saj e mashtrimit duket se janë mbrapa morisë së vrasjeve dhe skandaleve, zyrtarisht, të palidhur me njëri-tjetrin.
Për shembull, ç’lidhje të dukshme mund të ketë midis vrasjes së president Xhon F. Kenedi në vitin 1963, bombës në Oklahoma në vitin 1995, Luftës së Vietnamit dhe operacionit drogë – në këmbim të armëve gjatë administratës së Regan-Bush në vitet 1980, të njohur si Kundër-Irani? Cila mund të jetë lidhja midis vrasjes së Martin Luter King dhe Malkolm X, skandalit të Uotërgeit që rrëzoi Riçard Nikson, luftës së Bay of Pig kundër Kubës së Kastros në vitin 1961, që bënë kaq shumë për të diskredituar Xhon F. Kenedin, shkarkimit të Margaret Theçerit nga posti i Kryeministres së Mbretërisë së Bashkuar në vitin 1990, dhe shtypjes së informacionit rreth fenomenit UFO, i cili është identifikuar që nga koha e luftës?
Përgjigjja është Elita dhe Syri që Sheh Gjithçka.

E njëjta forcë qëndron mbrapa të gjitha këtyre ngjarjeve dhe shumë të tjerave, të panumërueshme, të cilat, në sipërfaqe dhe në media, nuk kanë asnjë lloj lidhje me njëra tjetrën. Në këtë kapitull do të tregoj se si këto vrasje dhe ngjarje politike kanë qenë pjesë e të njëjtit plan veprues, i cili heq qafe këdo që i del përpara gjatë rrugës, qoftë nëpërmjet vrasjes fizike qoftë nëpërmjet asaj që duket si natyrore. Të kuptosh këtë gjë është shumë e rëndësishme sepse një metodë përmes së cilës mendja njerëzore devijon nga të parit e këtyre lidhjeve është barazi me promovimin e “një minusi” për çdo ngjarje. Kjo është bërë nëpërmjet parimit “vrasës i vetëm-pa bashkpunëtorë”. E njëjta strategji është përdorur kur për çdo luftë civile kombëtare dhe revolucion është thënë se ka qenë i/e kufizuar vetëm në atë vend dhe jo pjesë e revolucionit botëror i cili e përhap problemin në të gjithë planetin, drejt një fundi të përbashkët.

Lufta e Vietnamit

Lufta e Vietnamit ka shkaktuar kaq e kaq ngjarje dhe ngatërresa. Popullit i është thënë se Shtetet e Bashkuara u nisën drejt këtij shpartallimi për të sfiduar përhapjen e “komunizmit”. Tashmë e kemi parë se “komunizmi” ishte krijimi i të njëjtës Elitë, e cila publikisht promovoi “kapitalizmin”. Pra, rezulton se ka një tjetër arsye mbrapa një lufte nga e cila janë vrarë kaq shumë persona në të dyja “kampet”. Koloneli i Forcave Ajrore, në pension L. Fleçer Prouti (L. Fletcher Prouty), ka qenë shefi i operacioneve speciale për Bashkimin e Drejtuesve të Trupës (Joint Chiefs of Staff), gjatë viteve të Kenedi dhe kishte direkt në ngarkim një sistem global që siguronte mbështetje ushtarake për aktivitetet e fshehta të CIA. Ai shkroi një libër të titulluar The Secret Team dhe në filmin JFK, Koloneli X, me sa duket, ka qenë bazuar tek Fleçer Prouti, i cili i këshillonte kineastët.1 Më 13 Prill 1995, Prouti foli në radion Free America rreth së shkuarës të Luftës së Vietnamit. Ai tregoi se më 29 Janar 1954, drejtori i CIA, Alen Dalles (Allen Dulles), gjatë një takimi në Shtëpinë e Bardhë, siguroi miratimin për krijimin e një organizate të quajtur Misioni Ushtarak i Saigonit (Saigon Military Mission). Burri që u zgjodh për të drejtuar këtë “Mision” ishte Koloneli i dikurshëm Eduard Lansdeil (Edëard Lansdale), i cili kishte punuar për CIA për të rrëzuar qeverinë e Presidentit Filipinez, Ramon Magsajsai (Ramon Magsaysay). Ideja ishte që Landsdeil të vendosej në Vietnam për të kryer aty të njëjtën punë. Vietnami në atë kohë ishte ndarë në paralelin e 17 të, në Vietnamin Verior dhe Vietnamin Jugor, nga e ashtuquajtura Marrëveshja e Gjenevës (Geneva Agreement). Do të kishte zgjedhje, dhe Ho Shi Min (Ho Chi Minh) në Veri ose Ngo Din Diem (Ngo Dinh Diem) në Jug, do të zgjidhej për të qeverisur mbi të gjithë vendin. Gjithsesi, kjo ishte teoria.

Elitës i interesonte më mirë lufta. Kjo do të siguronte përfitime shumë të mëdha për bankat dhe kompanitë e armëve (të njëjtët njerëz), do të ndihmonte në destabilizimin e shoqërisë Amerikane, do të krijonte përçarje dhe sundim në Lindjen e Largët, duke siguruar një mburojë për tregtinë gjigande të drogave të rënda. Prouti tha se për të krijuar figurën e një armiku me qëllim justifikimin e luftës, Misioni Ushtarak Saigon (Alen Dalls dhe CIA) u nisën drejt terrorizmit të “betejës psikologjike”. Ata zhvendosën mbi një milion Vietnamezë nga Veriu në Jug midis viteve 1954 dhe 1955. Transportet e Flotës Detare Amerikane mbajtën më shumë se 657.000 prej tyre dhe linjat ajrore të CIA transportuan 300.000. Qindra mijëra të tjerë u bindën të ecnin në këmbë. Këta njerëz nuk kishin ushqim dhe as para dhe filluan të organizoheshin në grupe gangsterësh dhe banditësh për të vjedhur atë që iu nevojitej për të mbijetuar. Me rritjen e këtij fenomeni, Amerikanët, të cilët në mënyrë të qëllimshme e kishin krijuar problemin, i pagëzuan këto banda gangsterësh si “lëvizje rebelësh” nga Veriu dhe i quajtën “Viet Kong”. Kështu, u krijua “justifikimi” (problem - reagim - zgjidhje) për luftën e Vietnamit.

Robert Meknamara (Robert McNamara) (CFR, TC, Bil), sekretar i mbrojtjes së Kenedit, në periudhën e Vietnamit, dhe më vonë drejtues i Bankës Botërore, tashmë ka rrëfyer publikisht se Vietnami ishte një luftë që kurrë nuk duhej të ishte luftuar. Ai tha se ajo ishte një luftë që Shtetet e Bashkuara nuk mund ta fitonin dhe që madje asnjëherë nuk u përpoqën ta fitonin. Në të vërtetë, ai mund të kishte shtuar se ajo ishte një luftë që asnjëherë nuk u deklarua zyrtarisht. Emri i mesit i Meknamara është “Strange” (i çuditshëm) dhe kjo ishte një zgjedhje frymëzuese duke patur parasysh të dhënat manipuluese te pafundme që ekzistojnë për të. Ai ishte burri mbrapa spastrimit të xhunglës, i njohur si Agjenti famëkeq “Portokall”. Arsyeja për të cilën ai kishte zgjedhur të “tregonte gjithçka”, nuk është e qartë. Që të dy, Meknamara dhe Prouti, bien dakord se Presidenti Kenedi dëshironte të tërhiqej nga Vietnami dhe t’i jepej fund luftës. Prouti tregon se Kenedi miratoi një dokument të quajtur Memorandumin 263 i Veprimeve të Sigurimit Kombëtar. Kjo tregon se ushtarët e ShBA-së dhe persona të tjerë do të dilnin nga Vietnami nga viti 1965. Kjo ndoqi një sërë takimesh të thirrura nga presidenti për të diskutuar mbi Vietnamin, shumica e të cilave janë regjistruar e bërë publike në botimet e Zyrës së Botimeve Qeveritare, Marrëdhëniet e jashtme të Shteteve të Bashkuara në viteve 1961-1963 (Vëllim,i IV): Vietnam (gusht deri në dhjetor 1963). Meknamara tregon se Kenedi refuzoi gjithashtu të nënshkruante prezantimin e forcave luftuese të USA në Vietnam. Sidoqoftë, Elita, nuk dëshironte që lufta të mbaronte kaq shpejt dhe pasi Kenedi u vra në vitin 1963 aty nuk kishte më tërheqje. Sipas Meknamara, pasardhësi i Kenedit, Lindon Xhonson (Lyndon Johnson), përhapi raporte false rreth një sulmi Vietnamez Verior mbi shkatërruesit amerikan në Gjirin Tonkin (Gulf of Tonkin). Meknamara tregon se ky sulm nuk arriti të realizohej, por falë raportimeve të padyshimta të këtij “fakti” nga media, u “justifikua” më tej përshkallëzimi i luftës. Gjatë gjithë viteve 1960, nëpunësit e perandorisë bankare të Morgan ishin zyrtarë në armatën ushtarake të qeverisë.

Më 4 qershor 1971, një grup të rinjsh amerikanë u mblodhën në Detroit, Miçigan (Detroit, Michigan) për të ngritur një padi formale kundër një liste njerëzish, për të cilët u tha se ishin përgjegjës për masakrën e quajtur Vietnam. Njerëzit që u përmendën ishin: Uilliam F. Bakli Xhunior (Ëilliam F. Buckley Jr); Deniël Elsberg (Daniel Ellsberg); Henri Kisinger; Henri Kabot Loxh (Henri Cabot Lodge); Robert Meknamara; Andre Mejer (Andre Meyer); David Rokfeler; Nelson Rokfeler; Din Rask (Dean Rusk); Uolt U. Rostou (Ëalt Ë. Rostou); dhe Maksuell D. Teilor (Maxuell D. Taylor). Këta emra gëlojnë me anëtarët e Këshillit për Marrëdhëniet me Jashtë (CFR) dhe grupit Bilderberg. Për të thënë gjithë të vërtetën, ajo listë është edhe më e gjatë. Vietnami ishte një tjetër katastrofë njerëzore e projektuar. Ndodhi sepse ishte krijuar për të ndodhur në ndjekje të Rendit të Ri Botëror. Pastaj nëse do të kujtoni, boksieri Muhamed Ali u burgos për “krimin” që kishte refuzuar të merrte pjesë dhe burrat amerikanë janë ende duke parë me përçmim për të “shmangur projektin” ndaj Vietnamit. Të bëhesh mish për top për dikë tjetër, të bën “burrë” apo jo? Të tjerë u trajtuan si lebrozë kur u kthyen nga Vietnami për shkak se rruga amerikane e “krenarisë” u dëmtua nëpërmjet dështimit për të fituar. O Zot! O Zot!

Xhon F. Kenedi (John F Kennedy)

“Vrasësi i vetëm” i presupozuar i Xhon Kenedit, Li Harvei Osuald (Lee Harvey Osëald), ishte një pasuri e CIA, që u ngrit për të marrë përsipër përgjegjësinë. Ai ishte “qulli”, ashtu siç e quanin atë në Amerikë. Hetimet nga Përfaqësuesi Ligjor i Rajonit të Neë Orleans, Xhim Garrison (Jim Garrison), tregoi se Osualdi nuk mund të ketë qenë përgjegjësi i mundshëm. Sidoqoftë, siç provon një film kinematografik marrë nga provat e një shikuesi Abraham Zaprudes, Kenedi u vra me plumb nga pjesa e përparme e makinës dhe jo nga mbrapa, nga ku Osuald supozohej se ka qëlluar nga një magazinë librash. Vrasja nuk ishte vepra e vetëm një burri, por e profesionistëve të trajnuar mirë dhe të bashkërenduar në një skuadër profesionistesh. Osuald, i cili e kuptoi se do te ngrihej dhe ishte përgatitur për të thënë këtë në gjyq, u mor nga një vend publik ku pronari i një klubi nate, Xhek Rubi, e vrau atë. Vetë Rubi më vonë vdiq shumë përshtatshmërisht ose, në fund të fundit, u zhduk. Plani u përmbush. Ishte një vrasës i vetëm dhe vrasësi i vetëm ishte tani i vdekur. Fundi i historisë. Jetë të gjatë presidentit Xhonson.

Përfaqësuesi ligjor Xhim Garrison, burri i paraqitur në filmin JFK, është ende personi i vetëm që kishte provuar një të dyshuar për vrasjen e presidentit. Ky ishte Klei Shau (Clay Shaë). Çështja e Garrison kundër Shau u dëmtua ashpërsisht nga vrasja dhe kërcënimi i dëshmitarit të tij kryesor dhe Shau u quajt i pafajshëm. Më vonë u bë e njohur se Shau kishte punuar për CIA gjatë gjithë kohës. Shau ishte gjithashtu drejtor i Permindex, një kompani qendrore e Mosadëve, e cila vepronte si një agjenci vrasjesh. Garrisoni vërtetoi se dëshmitarët që lidheshin me vrasjen, u kërcënuan kur ata dhanë versionin e tyre të ngjarjeve që nuk përputhej me linjën zyrtare. Disa njerëz, të cilët i dhanë dëshmi komisionit Uarren, që “investigoi” vrasjen, thanë se pohimet e tyre ishin ndryshuar në raport dhe në disa raste firmat e tyre ishin falsifikuar mbi pohime te cilat ata nuk i kishin bërë. Aty kishte kaq shumë tregues të vrasjes zyrtare, por edhe të fshehjes apo mbështjelljes të mirë zyrtare të kësaj vrasjeje. Trupi i Kenedit u largua nga Dallasi për një ceremoni “pas vdekjeje” në Uashington, nën kontrollin ushtarak. Patologu ishte i rrethuar nga zyrtarë në kohën kur u bë ekzaminimi i trupit dhe atij iu tregua se çfarë duhet të zbulonte. Truri i presidentit, ekzaminimi i të cilit tregonte drejtimin e plumbit që e vrau atë, u deklarua “i zhdukur” dhe asnjëherë nuk u gjet. Dhjetra njerëz të tjerë, të cilët me sa duket dinin diçka rreth vrasjes, pësuan vdekje të parakohshme: nga përplasja e makinës, të shtënës e deri tek klasikja e Elitës Botërore, “vetëvrasje” e sajuar. Ngjarjet në Dallas, Teksas në po atë ditë tragjike, 22 nëntor 1963, ishin një grusht i Elitës, i organizuar mirë, mbi Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Ai u krye kaq mirë sa që vetëm një pakicë e mori vesh se ky grusht kishte ndodhur në të vërtetë.

Ekzistojnë dyshime të pafundme rreth atij që e vrau Kenedi-n. A ishte CIA? Mafia? Kush? Si zakonisht, shumë dizinformacion u shpërnda për të ngatërruar dhe devijuar mendjen njerëzore, por kur ju shikoni natyrën e piramidës manipuluese, ajo ndoshta përfshin shumë agjenci të ndryshme, të cilat ishin të kontrolluara nga Elita. Në këtë mënyrë mund të ketë koordinime midis elementëve brenda CIA, FBI, sindikatës së krimeve të organizuara, departamentit policor Dallas, ushtrisë, Departamentit të “Drejtësisë”, medias, presidentit pasues Xhonson dhe disa të tjerëve. Në këtë pikë, Frimasoneria ishte gjithashtu nje tjeter element unifikues. Afër vendndodhjes së vrasjes sot është një monument obelisk për Frimasonerinë me flakën e Luciferit të pozicionuar në majë. Mosad dhe CIA ishin agjencitë e para të përfshira, sipas bindjes time, dhe madje shoferi i makinës së Kenedit, agjenti Uilliam Grir (Ëilliam Greer). Trajnimi bazë i të gjithë shoferëve në agjencitë e inteligjencës dhe firmave të sigurimit në të gjithë botën është: Nëse dëgjoni goditje me armë, goditni dyshemenë me këmbën juaj të djathtë, dilni jashtë zonës me shpejtesinë e makinës. Grir ndalon! Mbase ai ka qenë rimishërimi i djalit, që shoqëroi me makinë Arkdukën Ferdinand.

Dukej qartë, se Xhon dhe Bob Kenedi përbënin për Elitën, një lajm ogurzezi, ndoshta më shumë se për një arsye. JFK ishte një presidencë e grupit Bilderberg, ashtu si Karter ishte një administrues i Komisionit Trepalësh. Kenedi, me sa di unë, nuk ishte një Bilderberg, por shumë nga stafi i tij drejtues ishin të tillë. Din Rask, Xhorxh U. Boll, MekXhorxh Bandi, Artur Din, Uolter Raskou, Xhorxh MekGi, Robert MekNamara dhe Pol Nitze ishin të gjithë Bilderbergë. NdihmësSekretari i tij dhe nënsekretari i Shtetit ishte… Averell Harriman, një nga arkitektët kryesorë të luftës së Vietnamit. Kenedi i kërkoi vëllezërve Broën, kolegut të Harriman, Robert Lovet, t’i jepte atij një listë të kandidatëve të mundshëm për kabinetin e vet! Ai gjithashtu pranoi këshillën e Nelson Rokfeler për të caktuar Din Rask si sekretarin e tij të shtetit, një njeri të cilin ai nuk e kishte takuar asnjëherë. Rask mori leje në mungesë nga puna si kreu i Fondacionit Rokfeler, për të pranuar punën. Kenedi (CRF) “zgjodhi” gjithashtu Daglas Dilon (Douglas Dillon) (CFR) për t’u bërë sekretari i thesarit. Dilon ishte i besuari i fondit të Vëllezërve Rokfeler.

Funksionarët e lidhur Rokfeler e mbajtën gjithashtu vendin e thesarit të shtetit nën Ajzenhauer, Xhonson dhe ndoshta çdo president tjetër të kohëve moderne.
I a vlen të shohësh vrasjen e Kenedit në disa detaje sepse ajo të ofron një shembull madhështor të metodave të përdorura nga Elita dhe zgjerimit të influencës së tyre në këtë ngjarje. Unë jam borxhli ndaj një pjese të këtij seksioni të librit brilant nga Majkëll Kollins Pajpër (Michael Collins Piper) të quajtur Gjykimi përfundimtar, Lidhja e munguar në komplotin vrasës të JFK. Xhon F. Kenedi ishte djali i Jozef P. Kenedit, ambasadori i SHBA-së në Londër kur Tailer Kent (Tyler Kent) u burgos për shkak se tregoi telegrafet shokues para lufte, midis Ruzveltit dhe Çurçillit. Xho Kenedi ishte një personazh i majtë, i cili mori pjesë në nënbotën kriminale dhe bëri një pasuri të madhe nga drejtimi i pijeve alkoolike gjatë periudhës së ndalimit të këtij fenomeni. Ai me sa duket nuk kishte një dashuri të veçantë për njerëzit hebrenj dhe ai u bë një armik i betuar i Mejër Lanski, kreu i Sindikatës së Krimeve të Organizuara. Aty kishte dy grupe kryesore brenda krimeve të organizuara, La Cosa Nostra, e njohur më mirë si mafia italiane dhe operacionet hebraike, pagëzuar si “Kosher Nostra”. Lanski udhëhoqi të dytën dhe në kundërshtim me mitin popullor dhe historive të medias, ishte ai, dhe jo italianët, i cili ishte “bosi i bosëve” në krimet e organizuara. Lidhja e hidhur e Xho Kenedit me Lanskin u përkeqësua edhe më shumë, nga ç’dukej kur një nga burrat e Lanskit rrëmbeu një nga ngarkesat kontrabandë të uiskit të Kenedit nga Irlanda. Sipas familjes së bosit të mafies së Çikagos, Sem Xhankana (Sam Giancana), “Mafia hebraike” në Detroid, të ashtuquajturit gangsterët Purple, lëshuan një “kontratë”, mbi jetën e Xho Kenedit, për te kryer aktivitetet e tij të pijeve nëpërmjet territorit të tyre. Kenedi, tregon Xhankana, shkoi në Çikago për t’u lutur për jetën tek bosat e Mafies, dhe influenca e tyre e shpëtoi atë. Kjo ishte e kaluara nga e cila u shfaq Xhon F. Kenedi, presidenti i 35-të i Shteteve të Bashkuara.

Në kohën kur JFK ktheu sytë për nga presidenca, ai kishte një numër pengesash që duhet të kapërcente, veçanërisht atë të armiqësisë së thellë të Kenedit me Lobin e Hebrenjve në SHBA dhe të Sindikatës Kriminale të Mejër Lanski. Kenedit i nevojiteshin paratë dhe mbështetja e të dy palëve, grupeve hebraike dhe krimit të organizuar nëse ai do të kishte ndonjë mundësi fitimi. Në vitin 1957, ai e zemëroi më shumë Izraelin (Rothsçajlldët / Elitën Botërore) dhe rrjetin e tij masiv në SHBA kur, si një senator i ri, ai mbështeti kërkesat nga Algjeria për pavarësi nga Franca. Izraeli, e kundërshtoi këtë egërsisht. Por, babai Xho Kenedi vendosi të gëlltiste krenarinë dhe të linte mënjanë ndjenjat e tij për t’u siguruar që djali i vet do të bëhej një president. Sipas DiUest Huker (DeËest Hooker), një ekzekutiv mikpritës i Nju Jorkut, ai njëherë i afroi Xho Kenedin një propozim biznesi për të ngritur një rrjet televiziv të pavarur nga paratë dhe kontrolli Hebre. Për këtë takimi, Huker u shpreh:

“Xho pranoi se kur ai ishte ambasador në Angli, kishte qenë pro Hitlerit. Sidoqoftë, fjalët e Kenedit ishin “ne” e humbëm luftën. Me “ne” ai nuk nënkuptonte Shtetet e Bashkuara. Kur Kenedi tha “ne”, ai nënkuptonte jo hebrenjtë. Xho Kenedi besonte se ishin hebrenjtë, të cilët e kishin fituar Luftën e Dytë Botërore.

“Kenedi shprehet: “ Bëra çka mundja për të luftuar fuqinë hebreje mbi këtë vend. U përpoqa të ndaloja Luftën e Dytë Botërore, por dështova. Kam bërë aq para sa më duheshin, dhe tani po u a kaloj gjithçka që unë kam mësuar djemve të mi”.

“Unë nuk bashkohem me “humbësit”, më tregoi Kenedi. Unë u jam bashkuar “fituesve”. Do të punoj me hebrenjtë. Po u mësoj djemve të mi të gjitha sekretet dhe ata do të punojnë me hebrenjtë. Jam unë ai që do ta bëj Xhekun (Xhek Barkçarësin) presidentin e parë katolik irlandez të Shteteve të Bashkuara dhe nëse kjo do të thotë të punosh me hebrenjtë, kështu qoftë. Kam simpati për atë çfarë po bën Huker”, shprehet Kenedi, ‘por nuk do të bëj asgjë që do të shkatërrojë mundësinë e Xhekut për t’u bërë president’.”

Ngjarjet pa dyshim do të mbështesnin pretendimet e Huker. Xho Kenedi, për të ngritur histori “të reja” u shfaq duke u lutur për mbështetje naziste për kundërshtarin e djalit të tij, Riçard Nikson, dhe JFK filloi një seri takimesh me grupin hebre, veçanërisht me Organizatën Izrael Bond, e cila, e panjohur për Kenedin në atë kohë, po krijonte para private për programin bërthamor sekret të Izraelit, të kryesuar nga Viktor Rothsçajlld. Kenedi e siguroi atë se ai do të ishte i mirë për Izraelin dhe lobin hebre të SHBA. Feinberg i tha Kenedit: “Rruga ime drejt pushtetit ishte bashkëpunim në kuptimin e nevojave të tyre - para për fushatën”. Feinberg sigurisht krijoi një donacion prej 500,000 dollarësh nga burime hebraike. Privatisht, prapë se prapë, Kenedi u trondit në atë që ai po shihte. Redaktori i një gazete, Çarlis Bartlet tha, se Kenedi, një mik i ngushtë, shkoi me automjet për ta parë pas takimit me Feinberg dhe të tjerët. Bartlet shprehet: “Si një qytetar amerikan ai u akuzua se kishte një grup Zionist me vehte, dhe thotë: “Ne e dimë që fushata juaj është në telashe. Ne po ofrohemi të paguajmë faturat tuaja nëse ju do të na lejoni të kemi kontroll të politikës suaj të Lindjes së Mesme”.

Bartlet, tha Kenedi, është zotuar se nëse ai do bëhej president, do t’i jepte fund fuqisë të interesave të grupeve speciale, veçanërisht atyre të huaja, për të urdhëruar përfundimin e fushatës zgjedhore dhe politikës së jashtme nëpërmjet manipulimit të tyre ekonomik dhe financiar. Ndërkohë, ai kishte vendosur në mënyrë të qartë, dhe ishte shprehur se atij i nevojiteshin paratë e tyre për të fituar fuqinë në vend të parë, ashtu si ai bëri me Meëjr Lanski dhe mafien. Xho Kenedi u kthye te Sem Xhankana i Mafies së Çikago, ku shpëtoi jetën, kur hebrenjtë gangsterë e kriminelë caktuan një kontratë mbi të. Familja Xhankana tregon se baba Kenedi iu lut Xhankanës për të mbështetur djalin e tij në zgjedhje dhe ranë dakord në një marrëveshje. Kur Xhankana tha se ai nuk ishte i bindur se Kenedi do t’i ofronte gjithçka për ndihmën e tij, babai Kenedi thuhet se i është përgjigjur:

“Unë mundem. Dhe unë do të mund. Më ndihmo tani Sem dhe unë do shoh se Çikago dhe ju do të uleni në një Zyrë Ovale të mallkuar nëse do të dëshironi. Se ju do të keni veshin e presidentit. Por mua thjesht më duhet kohë… Djali im, presidenti i Shteteve të Bashkuara, do ’ju detyrohet për jetën e babait të tij. Ai nuk do t’ju refuzojë kurrë. Keni fjalën time.”

Ndërkohë, JFK po bënte marrëveshjet e tij me gangsterët. Regjistrimet telefonike të FBI dhe dokumentat, zbuluan se Xhon “Xhek” Kenedi kishte “kontakt të drejtpërdrejta” me Mejër Lanski gjatë fushatës presidenciale të vitit 1960. Atëherë, këtu kemi një situatë ku Kenedi kishte vendosur pakte me lobin Izraelit (në fakt me Izraelin dhe Rothsçajlldët) dhe krimin e organizuar. Në këmbim, Izraelitët/Rothsçajlldët dëshironin kontroll të politikës së presidentit Kenedi për Lindjen e Mesme, dhe banda dëshironte të lihej e vetme për të vepruar me sindikatën ndërkombëtare kriminale, kryesuar nga Mejër Lanski, pa ndërhyrje nga agjencitë qeveritare të zbatimit të ligjit. Ata ishin për një goditje në të dyja pikat. Që të dyja do të përfshiheshin në vrasjen e Kenedit.

Ashtu si tregon edhe Majkëll Kolins Pajpër kaq madhërishëm në librin e tij, Gjykimi Përfundimtar, aty ka elementë kyç për historinë e Kenedit, të cilat janë ndrydhur për shkak se ata do të dërgoheshin drejt Izraelit. Kenedi fitoi zgjedhjet e vitit 1960 me vetëm 100,000 vota diferencë, kufiri më e vogël në historinë amerikane, një konfirmim se sa vendimtare ishte mbështetja financiare dhe politike nga grupi Izraelit dhe krimit të organizuar. Por JFK nuk kishte asnjë qëllim, me sa duket, për t’iu dhënë atyre atë çka kishin paguar. Krejtësisht e kundërta. Pothuajse që nga ngjitja në post, Kenedi ndërmori një luftë sekrete me Izraelin dhe kryeministrin e tij, David Ben-Gurion, përtej politikës amerikane në Lindjen e Mesme, dhe programit të armëve bërthamore Izraelite. Kenedi vendosi pa lëkundje politikën “jofavorizuese” në Lindjen e Mesme për të siguruar influencën amerikane në të gjitha ato vende, dhe u tmerrua kur dëgjoi rreth zhvillimeve Izraelite të bombës atomike. Ben Gurion mohoi faktin se vendi i tij kishte një program të tillë, por ashtu siç ka treguar historia, ai po gënjente. Abraham Feinberg, i cili rregulloi financimin e zgjedhjeve të Kenedit nga lobi Izraelit, i tregoi presidentit se kërkesat e tij për inspektim të fabrikës bërthamore izraelite në Dimona, do të “mund të rezultojnë në një mbështetje më të pakët në zgjedhjet presidenciale të vitit 1964”. Në vitin 1962 dhe 63, Kenedi prezantoi gjithashtu një total prej shtatë aktesh të Kongresit për të reformuar ligjet mbi financimet e fushatës nga interesa të grupeve speciale. Kenedi po bëhej seriozisht jopopullor me terroristët dhe banditët të cilët kontrollonin dhe po kontrollojnë Izraelin në shfrytëzimin e njerëzve hebrenj si një e tërë.

Më tej, Kenedi, rriti tensionin me mbështetjen e tij për një zgjidhje të drejtë të problemit të refugjatëve palestineze të shpërngulur nga Izraeli. Ai i bëri presion Izraelit në Kombet e Bashkuara për të arritur në një rezolutë në Kombet e Bashkuara duke kërkuar drejtësi për refugjatët, por ministri i Jashtëm Izraelit, Golda Meir (një kryeministre e mëvonshme) shfaqi “habinë dhe zemërimin” e saj ndaj politikës së Kenedit. E gjitha kjo iu shtua masivisht armiqësisë me Ben Gurion dhe në anën e Izraelit të paktën, antipatia u shndërrua në një urrejtje të fortë të Kenedit. Më 16 qershor të vitit 1963 Ben Gurion dha dorëheqjen si kryeministër dhe Ministër i Mbrojtjes. Ndërkohë që për këtë arsye u ofruan vendime të tjera zyrtare, prapa kuintave ai besonte se politika e Kenedit, e paanshme në Lindjen e Mesme, ishte kërcënuese për ekzistencën e Izraelit të tij të dashur. Ai nuk mund të ndryshonte mendjen e Kenedit dhe kështu ai dëshironte që dikush tjetër të përpiqej për këtë. Në një nga shkëmbimet e tij të fundit me Kenedin, ai shprehet: “Zoti President, njerëzit e mi kanë të drejtën për të ekzistuar… dhe kjo ekzistencë është në rrezik”. Sipas kërkimeve të Majkëll Kolins Pajp në Gjykimin përfundimtar:

“… në ditët e fundit si kryeministër, (Ben Gurion) urdhëroi Mosadin e Izraelit për të skenarizuar vrasjen e Xhon F. Kenedit. Bazuar në evidencat plotësuese, ne besojmë se Mosadi ndërmori hapat e nevojshme dhe ia arriti këtij qëllimi.”

Mosad pa dyshim që kishte disa lidhje të ngushta me ato të cilët dëshironin të shihnin fundin e Kenedit, veçanërisht CIA dhe Mejër Lanski. Kenedi gjithashtu i shihte te dyja krahët. Ndërkohë që Kenedi kishte pranuar paratë e fushatës nga Lanski dhe Mafia, por realisht kërkonte t’i rrënonte ata. Njëherë në zyrë ai caktoi vëllain e vet Bobi si përfaqësuesin e përgjithshëm ligjor, dhe filloi një fushatë masive kundër sindikatës së krimit të organizuar. Lanski dhe mafia u fyen në atë që panë, duke e cilësuar si një tradhëti. Me lidhjet e tij të ngushta me CIA-n dhe Mosadin, Lanski më përpara kish qenë i paprekshëm, por tani ai dhe operacionet e tij ndërkombëtare ishin nën kërcënim. Kenedi kuptoi gjithashtu se CIA ishte jashtë kontrollit dhe po vazhdonte me axhendën e saj. Kjo e vuri atë përballë një kriticizmi shumë të ashpër në katastrofën Bay of Pigs, përpjekjet e dështuara për të lëvizur Kastron nga Kuba. Në të ishte i përfshirë gjithashtu dhe rrjeti i vrasjeve të Lanskit, sepse kazinoja e tyre dhe aferat me prostitucion në Kubë u shkatërruan nga ardhja e Kastros. Kenedi grabiti Alen Dalls, kreun e CIA-s dhe financuesin e Adolf Hitlerin dhe u zotua të “përçajë CIA-n në mijëra copëza të vogla dhe ta hedhë në erë”. CIA, si Lansky dhe lobi Izraelit, e dinin se mbijetesa e strukturës së fuqive të tyre ishte e kërcënuar nga Xhon dhe Bobi Kenedi. Asnjë nga këta grupe nuk kishte fuqinë dhe organizimin për të lëvizur Kenedin dhe këtu ai e ka fjalën për të tre Kenedët.

Për më tepër, ai kishte vendosur të tërhiqte Shtetet e Bashkuara nga lufta e Vietnamit, më shumë për të trembur e frikësuar Lanskin, Mosad dhe CIA-n të cilët po e përdornin konfliktin si një mbulesë për drejtimin e operacioneve të tyre të drogës në Azinë Jugore dhe Lindore, dhe ndaj Izraelit, i cili besonte se ndërkohë që vëmendja e SHBA-së ishte drejtuar nga Vietnami, nuk mund të mbante një sy mbyllur në atë që po ndodhte në Lindjen e Mesme. Sigurisht, fabrikimi i armëve dhe bankat globale gjithashtu dëshironin që lufta të vazhdonte. Dhe ende ishte një tjetër arsye përse Kenedi ishte thellësisht jopopullor me Elitën Botërore ashtu si politikat e tij presidenciale e bënë të qartë. Ai dëshironte të shkatërronte fuqinë e Bordit të Rezervave Federale me anë të nxjerrjes së parave pa interesa. Në fakt ai tashmë e kishte ndërmarrë një nismë të tillë përpara vdekjes së tij dhe disa nga shënimet e tij mbi heqjen e interesit, janë në qarkullim edhe në ditët e sotme. Ky ishte tmerri dhe ankthi më i keq i Elitës. Presidenti i fundit, i cili hoqi interesin e parave ka qenë Abraham Linkoln dhe shihni se çfarë i ndodhi atij. Forcat e radhitura kundër Kenedit në vitin 1963 ishin thjesht të pamasa. Në të vërtetë, kur ju shihni përtej fasadave, aty do të jenë gjithmonë të njëjtat organizata të kontrolluara nga një grup i vogël njerëzish. Kjo do të bëhet e qartë nëse shohim organizatat duke punuar së bashku për të vrarë Xhon F. Kenedin (figura 14).

Izraeli, Mosad (Mossad) dhe Lidhja Anti - Shpifje

Izraeli nuk është një shtëpi për hebrenjtë. Le të mos shtojmë fjalë këtu. Koha për të ecur pa u ndierë rreth e rrotull ka mbaruar. Izraeli është baza për terroristët, të cilët e krijuan dhe kontrollojnë atë shtet për të vënë në veprim, për llogari të Shtëpisë së Rothsçajlld dhe të Elitës, një terror global dhe rrjet manipulues. Kjo është arsyeja përse u krijua pas luftës, dhe influenca e krahut të saj të inteligjencës, Mosad, është shumë e gjerë për një vend kaq të vogël, pasi Mosad është në të vërtetë agjencia e inteligjencës së Rothsçajlld – Rokfeler – Elitës Botërore, ndërkohë që hebrenj të pafajshëm, të cilët jetojnë në Izrael (shumica, pjesa më e madhe) janë përdorur për këtë qëllim, si një front i pafajshëm, si një perde tymi. Kështu shpjegohet edhe vuajtja e hebrenjve në Gjermaninë Naziste, që doli nga manipulimi i nazistëve në fuqi, dhe midis të tjerëve, forcat “hebraike” financiare dhe politike. Mënyra se si hebrenjtë u detyruan të heshtin është për tu habitur. Nuk është mirë që disa shkrimtarë e dënojnë të gjithë këtë gjë si një komplot hebrenjsh. Nuk është kështu. Masa e popullit hebre është viktimë dhe jo përgatitëse e ngjarjeve që unë kam përshkruar. Janë ata që kontrollojnë Izraelin, që janë midis atyre që qëndrojnë mbrapa komplotit, jo hebrenjtë, sikurse, të paktën, disa rabinë trima dhe hebrenj të tjerë që kanë pasur guximin të tregojnë.

Mosad, si vetë shteti i Izraelit, u krijuar nga grupe si Gangsterët Stern dhe të tjerë, të cilët terrorizuan Palestinën jashtë pas luftës, nën drejtimin financiar dhe politik të Shtëpisë Rothsçajlld. Ne krye të saj ishte Viktor Rothsçajlld, oficeri i agjencisë së inteligjencës së mëparshme britanike, dhe spiun i KGB-së. Sipas librit të Simon Schama, Dy Rothsçajlldët dhe toka e Izraelit (Collins: Londër, 1978), shtëpia e Rothsçajlld mori 80% të tokës së Izraelit. Ata gjithashtu paguan të gjitha shpenzimet e kolonive të hershme, të manipuluara në Deklaratën e Balfour të vitit 1917, e cila e njihte Izraelin si tokën e hebrenjve, financuan nazistët dhe krijuan Mosad dhe organizatën e fshehtë terroriste në Palestinë. Izraeli u krijua dhe u kontrollua gjithmonë nga Rothsçajlld dhe pjesa tjetër e Elitës. “Atdheu Çifutëve” është thjesht një perde tymi dhe hebrenjtë janë gurë shahu në lojë. Liderët dhe pjesëmarrësit në këtë rrjet terrori më vonë u bënë liderë dhe kryeministra të Izraelit të ri. Njerëz si David Ben - Gurion, Menahem Begin, Yitzhak Rabin dhe Yitzhak Shamir, koka e skuadrës vrasëse Mosad në kohën e eliminimit së Kenedit. Lidhja Anti Shpifje është një front i Mosad (Rothsçajlld) në Shtetet e Bashkuara dhe shumë më tej. Ashtu siç e kemi parë, ajo evoluoi nga një organizatë e krijuar përpara Luftës së Parë Botërore drejt damkosjes si “antisemitike” të komisionerit të policisë së Nju Jork, i cili ishte i vendosur për të hequr qafe kriminelët e gangsterët. Në ditët e sotme, Lidhja e Anti Shpifjeve (LASH) punon, në shumicën e rasteve, e mbuluar, për të dënuar si “antisemit” këdo që i afrohet së vërtetës. Agjenti i mëparshëm i Mosad-it, Viktor Ostrovski (Victor Ostrovsky), e ka konfirmuar të gjithë këtë në librat e tij, Gjatë rrugës së mashtrimit dhe Ana tjetër e mashtrimit, të cilat demaskojnë fuqimisht shtrirjen dhe zgjerimin e operacioneve mbarëbotërore të Mosad dhe të asaj që ai e quan “Judeo - nazist”, që kontrollon Izraelin dhe Mosad. LASH ka një influencë të shumë të madhe, madje edhe kontroll të rrymës qendrore mediatike nëpërmjet pjesëve të tjera të rrjetit të Elitës. Ashtu si me Mosad, ajo preferonte të përdorte njerëz dhe organizata të tjera si forca për aktivitetet e saj, kështu që asnjë nuk e dinte se nga vinte në të vërtetë motivimi për historitë, sulmet dhe vrasjet. Mosad (“Instituti për inteligjencën dhe detyrat speciale”) ka një aftësi pashoqe për të hequr vëmendjen nga vetë përgjegjësia e tij me anë të prodhimit të “syleshëve” për të marrë fajin përsipër - “flamuj të rremë” ashtu siç janë quajtur në kodin inteligjent. LASH, që është pjesë e B’nai B’rith, e ka bazën në Qendrën e Kombeve të Bashkuara, Nju Jork. B’nai B’rith do të thotë “Djem të Aleancës” dhe u krijua në vitin 1843. Shumë nga prijësit e saj në mënyrë të hapur përkrahën skllavërinë gjatë Luftës Civile Amerikane dhe ajo në mënyrë tinzare mbështet dhe kontrollon organizatën Ku Kluks Klan. Sot, e njëjta B’nai B’rith kërkon të etiketojë zezakët drejtues si “antisemitë” dhe racistë!

Sindikata kriminale e Mejër Lanski (Meyer Lansky)

Mejër Lanski i ishte përkushtuar Izraelit dhe si rrjedhim, edhe influencës së Rothsçajlldëve. Rrjeti i tij ka luajtur një rol vendimtar në furnizimin me armë dhe fonde të grupeve terroriste të Rabin, Begin, Ben-Gurion, Shamir dhe të tjerëve duke qenë se ata qëlluan dhe bombarduan shtetin e Izraelit. Ai në atë kohë u bë njëjti furnizues kryesor ndaj Izraelit. Lanski, Mosad, Lidhja Anti Shpifje dhe Izraeli ishin si një e tërë. Morris Dalitz, një person i ngushtë me Lanskin, në rrjetin e tij gangster, iu dha çmimi i përvitshëm “Pishtari i Lirisë” nga Lidhja Anti Shpifje. Aktivitetet e tij terroriste nuk u menduan si të rëndësishme ashtu si dhe kontributet e tij ndaj Izraelit dhe LASH. Në fakt, aktivitetet e tij terroriste në interes të LASH mund të kenë lëkundur votimet.

Sa herë që nxehtësia ndizej në Shtetet e Bashkuara, Lanski do të shkonte në Izrael dhe ai përfundimisht u vendos aty. Lanski e urrente familjen Kenedi për shkak të konfliktit me baba Xhoin. Ishte pasuesi i Lanskit në Bregun Perëndimor, i quajtur Mikei Kohen, i cili qëndronte mbrapa prezantimit të Kenedit me një yll kinemaje të filmave, Merlin Monronë, pas së cilës ata nisën një lidhje, e cila gjen jehonë dhe sot e kësaj dite. Mjeti për këtë takim ishte miku i ngushtë i Kohen, mikpritësi Xhoy Bishop, i cili ishte një anëtar i grupit të Frank Sinatrës, i njohur si “Njeri Rraqexhi”. Ideja ishte që të përdornin Monronë që t’i merrte të dhëna Kenedit për qëndrimin ndaj Izraelit. Sigurisht, ajo u vra më vonë, edhe pse u paraqit si “vetëvrasje”. Ata të cilët e vranë, vranë edhe Kenedin. Mikei Kohen ishte një nga burrat e Lansky-t në Hollivud, ku industria e filmave për një kohë të gjatë ka qenë një makineri propagandistike për axhendën e Elitës dhe versionin e “historisë”. Ajo vazhdon të jetë kështu edhe në ditët e sotme, vetëm emrat kanë ndryshuar. Kohen ishte i specializuar edhe në komprometimin seksual të yjeve të ekranit, dhe më pas ju bënte shantazh. Burrë i këndshëm, apo jo, ai ishte një manipulues financiar dhe politik në emër të grupeve terroriste çifute dhe shtetit të Izraelit. Deri tani jam i sigurt se “Zoti” do ta ketë miratuar. Një nga miqtë e ngushtë të Kohen ishte… Menachim Begin, më pas kreu i grupit terrorist, Irgun. Xhimmy “ shqarth” Fratianno, një lider i mafies së Bregut Perëndimor, tregoi për një takim, ku kishte marrë pjesë në Bel Air për të krijuar para për terroristët e Begin:

“Pas fjalimit të vogël (të Kohen), ne filluam të lëvizim nëpër dhomë dhe Rabini i Mikit na prezantoi një djalë të quajtur Meanchim Begin, i cili ishte bosi i Irgunit, një organizatë e nëndheshme e fshehtë në Palestinë. Ky djalë, i veshur me një xhaketë me spaleta të zeza, na tregoi se kërkohej për vendosje bombe në një hotel ku u vranë gati njëqind persona. Për dreq ish person i kërkuar nga drejtësia (në arrati).”

Begini, si kryeministër i Izraelit, më vonë fitoi çmimin Nobel për Paqen! Gray Uean, një rreshter detektiv në Departamentin e Policisë të Los Angeles, kishte detyrën e monitorimit të aktiviteteve të Kohenit. Në librin e tij, Është një peshk në Gjykatë, Uean konfirmoi historinë rreth Merlin Monrosë dhe lidhjen Kohen - Begin:

“Në atë kohë rabinët po i detyronin shumë që të zhvatnin çdo grimë të parave nga Hollivudi për Izraelin. Begini po harxhonte më shumë kohë duke u vërdallosur me Kohenin në Hollivud se sa në Izrael. Begini, në mënyrë të pashpresë, dëshironte të dinte se cili ishte plani i Kenedit për Izraelin nëse ai do të bëhej president.”

Një tjetër nga miqtë e Kohenit dhe një tjetër djalë udhëheqës i porositur dhe operativ për Meyer Lansky-n ishte Xhek Rubinstein. Sot ai njihet më mirë si… Xhek Ruby, burri i cili vrau “të çmendurin” e Kenedit, Lee Harvey Osvald.

CIA

Lidhjet midis CIA-s, sindikatës së krimeve të organizuara dhe Mosadit janë të pafundme, sidomos në lidhje me operacionet globale të trafikut të drogës në të cilat të tria këto bashkëpunojnë me njëra-tjetrën. Gjatë luftës, amerikanët e përdorën Meyer Lansky-n dhe mafien në një plan i njohur si Operacioni i Botës së Nëndheshme dhe është botërisht e njohur se ata u përdorën në komplote për të hequr Fidel Kastron në Kubë, një operacion ku Xhek Ruby luajti gjithashtu një rol të rëndësishëm. Elementët e Elitës Botërore brenda CIA-s dhe Mosadit, filial i zotëruar tërësisht nga Elita Botërore, janë në të njëjtat organizata. Përpara, gjatë dhe pas vrasjeve së Xhon dhe Bob Kenedit, çelësi koordinues i këtyre lidhjeve ishte Xhejms Jesus Angleton, i cili ishte edukuar në fillimet e viteve në Angli në shtëpinë Chartridge Hall në Buckinghamshire dhe shtëpisë Malvern në Ëorcestershire. Ai u rekrutua nga paraardhësit e CIA-s, Zyra e Shërbimeve Strategjike (ZShS), pasi u largua nga universiteti Yale i Kafkës dhe Kockave. Në vitin 1974, ai iu bashkua CIA-s së re dhe arriti postin kryesor e të lakmueshëmt të kreut të operacioneve kundër spiune të CIA-s. Sipas biografit të vet, Tom Mangold, mbrojtësit e tij kryesor ishin Allan Dalles, drejtori i CIA-s, i pushuar nga puna prej Kenedit, dhe Riçard Helms, i cili u emërua drejtori i CIA-s nga Lindon B. Xhonson pas vrasjes së Kenedit. Mongoldi shprehet se në fakt, Angletonit iu dha dorë e lirë për të ndjekur axhendën, sa pothuajse nuk kishte kontroll mbi monitorimin e aktiviteteve të tij. Ai ishte ligji vetë. Ky fakt bëhet shumë domethënës për historinë kur ne të kuptojmë se një nga rolet kyçe të Angletonit ishte ai i ndërlidhësit zyrtar të CIA-s me agjencitë e huaja të inteligjencës … veçanërisht me Mosad (Rothsçajlld). Ai ishte kreu i katedrës izraelite të CIA-s! Për më tepër, ai mbante lidhje intime dhe të gjata familjare me David Ben - Gurion, kryeministrin izraelit, i cili përbuzte Kenedin dhe e shihte atë si një kërcënim ndaj ekzistencës së Izraelit.

Lufta e Kenedit me CIA-n kërcënonte gjithashtu ekzistencën e punës së Angeltonit dhe bazën e fuqisë. Angletoni kishte disa arsye që e donte Kenedin të veçuar, por më e rëndësishmja ishte lidhja e tij me Izraelin, dhe mundësisht e kontrolluar prej këtij shteti, e cila si atëherë dhe tani kontrollon shumicën e operacioneve të CIA-s. Ëilbur Crane Eveland, një ish këshillues për CIA-n dhe anëtar i politikës së planifikimit të stafit në Shtëpinë e Bardhë dhe Pentagon, tha:

“Duke u nisur nga koha e tij e luftës, ndërlidhjet e ZShS-së me grupet e rezistencës hebraike të vendosura në Londër, Xhejms Angleton ka përgatitur një marrëveshje shkëmbimi të operacioneve të inteligjences me Mosadin Izraelit, mbi të cilin mbështetej CIA për shumicën e informacioneve rreth shteteve arabe.”

O zot, vë bast se këto raporte të inteligjencës janë të paanshme!

Lord Viktor Rothsçajlld

Por këtu ekziston edhe lidhja britanike për t’u marrë në konsideratë. Ndërkohë duke punuar në Londër për ZShS-në, Xhejms Angletoni u bë shok i ngushtë i spiunit Kim Filbi dhe punoi me Lord Viktor Rothsçajlldin, “burri i pestë” në rrjetin e spiunazhit të Filbit, Burgesit, Maklinit dhe Blantit. Lordi Rothçaild , miku i Uinston Çërçillit, ishte në fakt më shumë se “burri i pestë”. Ai ishte fija tërheqëse e Inteligjencës Britanike, një kontrollues i Mosadit, dhe për Mosadin, si dhe një manipulator i përkushtuar i shtëpisë së Rothsçajlldëve dhe Elitës Botërore. Kur Angeltoni u dërgua në Romë në vitin 1944 nga ZShS-ja, ishte Rothsçajlld, i cili i dha atij kontaktet në të shkuarën e hebrenjve. Angeltoni ishte gjithashtu dhe një mik i shërbimit të Inteligjencës Britanike, Peter Urigh, njeriu i cili qëndron mbrapa librave, Tregtia e tyre është tradhtia dhe Ndjekja e spiunëve, të cilët ishin sugjeruar dhe organizuar nga Lord Rothsçajlld. Librat përmendin shefin e mëparshëm të MI5-s, sër Roger Hollis, si “burri i pestë”, për të larguar vëmendjen nga Rothsçajlld. Pretendimi i Uright se Hollis ishte një spiun sovjetik mbështetej nga Angilton, në emër të Rothsçajlldit. Angletoni i kishte borxh Rothsçajlldit për favore dhe mbështetje të parshme. Lidhja britanike (Rothsçajlldët) me Angletonin dhe grupeve të CIA/Mosad ishin thelbësore. Rothsçajlld, ishte personi që kishte lidhje të fuqishme me të gjitha partitë e përfshira, Inteligjencën Britanike, Mosad, CIA me kreun e saj të inteligjencës kundër, Xhejms Jesus Angelton dhe kontrata të tjera në nivelet më të larta të Elitës në Shtetet e Bashkuara. Në mënyrë vendimtare, ishte Lord Viktor Rothsçajlld, që konceptoi dhe drejtoi programin e armëve bërthamore izraelite, të cilën Kenedi dëshironte ta shkatërronte. Brenda disa muajve nga krijimi i Izraelit, Rothsçajlld dhe miku i tij i ngushtë, Chaim Ëeizmann, ngriti një departament të fizikës bërthamore në Rehovoth.

Departamenti mori emrin e Ëeizmann, kreu i Zionizmit britanik dhe presidenti i parë i Izraelit të ri. Ëeizmann ka qenë gjithashtu edhe një manipulator kyç mbrapa Deklaratës Balfour, letra e dërguar nga sekretari i Jashtëm britanik Arthur Balfour drejtuar Uolterit, xhaxhait të Viktor Rothsçajlld, në vitin 1917, që konfirmonte mbështetjen britanike për shtetin e Çifut në Palestinë. Viktor Rothsçajlld, në mënyrë të fshehtë, grumbulloi informacione për shkencëtarët bërthamorë në institutin Ëeizmann nga kërkues dhe ekspertë në gjithë botën, duke përfshirë edhe Albert Ajnshtajnin, anëtarët e Shoqatës Shkencore Atomike Britanike si dhe nga matematicieni dhe filozofi Bertnard Russell, i cili së bashku me Ajnshtajnin ndihmoi në krijimin e Konferencës Puguash mbi armët bërthamore. Në librin e tij “Burri i pestë”, Roland Perry shkruan:

“Ëndrra për një bombë izraelite ishte në të vërtetë ambicioze, por ajo nxiti Rothsçajlldin për të mbajtur krah për krah të gjitha pajisjet bërthamore, kështu që mund t’i kalonte të dhëna institutit Ëeizmann, i cili po planifikonte një reaktor bërthamor në Dimona në shkretëtirën Negev. Nën një maskim të modifikuar shqetësimesh rreth shpërndarjes dhe rrezikut të armëve bërthamore, ai ishte i aftë të mbante kontakte me shkencëtarët e duhur rreth e qark botës”.

Në këtë mënyrë, Rothsçajlldi kishte të drejtë hyrjeje në projektin e Manhatanit, i cili çoi në sulmin atomik mbi Japoninë dhe ai ishte një koleg i Klaus Fuchs, fizikanit gjerman i cili më vonë u burgos për shkak se i kishte dhënë sekretet nukleare Bashkimit Sovjetik. Rothsçajlldi, i cili bëri të njëjtën gjë, shpëtoi pa u lagur. Roli i tij kryesor, me paratë dhe informacionet, në krijimin e armëve bërthamore të Izraelit, u shpërblye publikisht në vitin 1962 kur Rothsçajlld u bë një Burrë i Nderuar i institutit Ëeizmann. Shimon Peres u bë kryeministër i Izraelit pas vrasjes së Jitzhak Rabin në vitin 1995, punoi me Rothscajlldin për të bindur Francën që të krijonte lehtësira bërthamore në Dimona. Krahu francez në shtëpinë e Rothsçajlldëve do të ushtronte ndikim shumë të madh mbi qeverinë franceze. Peres, në atë kohë drejtor i Ministrisë së Mbrojtjes, premtoi si shkëmbim, të mbështeste Francën dhe Britaninë në përpjekje për të marrë kanalin e Suezit nga presidenti egjiptian Naser, diçka që Izraeli dëshironte të ndodhte në çdo mënyrë! Peres dhe Asher Ben-Natan, një agjent Mosad në Ministrinë e Mbrojtjes, firmosi një marrëveshje top sekret me Francën dhe kryeministrin e saj, Burgues Maunoury. Roland Perry shkruan:

“Në të, francezët premtuan të siguronin një reaktor të fuqishëm 24 megavat, njohuritë teknike për funksionimin e tij edhe pak uranium. Marrëveshja sekrete ishte e njohur vetëm nga një duzinë personash, duke përfshirë edhe Rothsçajlldin, dhe kjo për një arsye të mirë. Kushtet e dokumentit lejonin përfshirjen e pajisjeve dhe aparaturave, të cilat do të mundësonin izraelitët për të prodhuar lëndë djegëse për armë bërthamore.

Në vitin 1957, inxhinierë francezë filluan të ndërtonin ambiente me dy kate për vendosjen e reaktorëve në Dimona në anë të shkretëtirës Negev, e cila fshehtësisht shkoi poshtë toke rreth gjashtë kate. Ndërtimi i nëndheshëm do të ishte vendi ku do të ndërtoheshin armët bërthamore.”

Ky ishte programi bërthamor, krijesa e vërtetë e Rothsçajlldit, të cilit president Kenedi dëshironte t’i jepte fund. Ja pra ku ishte Lord Viktor Rothsçajlld (burri mbrapa përdorimit të Urdhrit 18b për të burgosur njerëzit pa gjyq për shkak se demaskuan Luftën e Dytë Botërore si një mashtrim) me një lumë arsyesh për të dashur Kenedin jashtë loje. Ai ishte gjithashtu ngushtësisht i lidhur me të gjithë njerëzit dhe organizatat, të cilat vranë Kenedin. Në kohën e vdekjes së Kenedit, Rothsçajlldi po punonte për naftën Shell, por ky pozicion ishte një fasadë për manipulimin e fshehtë dhe trafikant brenda Inteligjencës Britanike për llogari të Elitës. Shtëpia e Rothsçajlldit ishte krejtësisht e përfshirë në vrasjen e Kenedit, për të cilën unë nuk kam asnjë dyshim.

Kompania Permindex

Kjo kompani ishte një nyje kryesore e koordinimit midis Mosadit, CIA-s dhe Sindikatës Lansky. Shërbim në bordin e saj bënin Klai Shau, operativi i CIA-s i akuzuar për vrasjen e Kenedit nga Prokurori i Rrethit të Nju Orleans, Xhim Garrison siç vihet në dukje në filmin JFK. Kjo, sepse Shau ishte lidhur me Permindexin, strumbullarin kyç në të gjithë komplotin që kish hedhur aq shumë baltë mbi Garrisonin. Shau ishte gjithashtu drejtori i Tregtisë Ndërkombëtare Mart (International Trade Mart) dhe në bordin e asaj kompanie ishte Edgar Stern Jr, prindërit e të cilit ishin ndër mbështetësit kryesorë financiarë të lobit izraelit në USA. Familja Stern ishte ndër miqtë e ngushtë të Shau dhe ai ishte gjithashtu i lidhur me Sindikatën e Lanskit.

Permindex (shkurtimi i Permanent Industrial Expositions (Ekspozitat e Përhershme Industriale) ishte një filial i kompanisë së quajtur CMC, e themeluar në vitin 1961 nga një hebre i Evropës Lindore, Xhorxh Mandel, i cili u vetëquajt Giorgio Mantello. Operacioni i tij i mbuluar, si ai i Permindex, ishte organizimi i ekspozitave të biznesit. Një nga aksionerët e saj kryesorë ishte Banque de Credit International (BCI) e vendosur në fortesën e Elitës të Gjenevës. Kjo bankë u themelua nga Rabi Tibor Rosenbaun, drejtori afatgjatë i financimit dhe furnizues për Mosad. Rosenbaum ishte gjithashtu zëvendësministër ndërkombëtar i Kongresit Botëror Hebre, bashkëthemelues i Kongresit Botëror Zionist dhe drejtor i Agjencisë së Hebrenjve në Gjenevë, pasardhës i zyrës së Emancipimit Palestinez, një koordinues i terrorizmit hebre kundër arabëve dhe britanikëve në Palestinë. Gazeta, Ha’aretz, njëherë deklaroi se “Tibor Rosenbaum është Izraeli”. Ai punoi ngushtë me Rothsçajlldët (duke përfshirë me siguri edhe Lord Viktorin) dhe së bashku me Baron Edmond de Rothsçajlld, aristokratin francez, ai ngriti Korporatën Izraelite, e cila kërkonte para jashtë vendit për zhvillimin e projekteve të Izraelit, duke lejuar në këtë mënyrë përdorimin e taksave të saj për financimin e ushtrisë.

Midis emrave që sponsorizoi Rosenbaum ishte Bernie Cornfield “financieri” dhe pastruesi i parave të drogës së Lansky-t. Pikërisht, nëpërmjet bankës së Rosenbaum-it, Sindikata e Lansky-t pastronte pjesën më të madhe të parave të tij në Evropë. Po kështu bëri edhe Mosad dhe CIA. Kreu i Permindex ishte majori Louis M. Bloomfield, një mbështetës i përkushtuar i Izraelit. Permindex kishte selinë në qytetin e Montrealit, Kanada, përpara se të zhvendosej në Romë, ku Xhejms Angelton i CIA-s kishte inteligjencë të pafundme dhe lidhje me botën e krimit. Bloomfield u përfshi në Operacionin e Botës së Krimit, një operacion i bashkuar i Amerikës me Lansky dhe mafien, ndërkohë që ai i shërbeu elitës së kundër zbulimit gjatë luftës, Operacionet Speciale Ekzekutuese (OSE). Operacionet e Botës së Krimit u drejtuan nga qendra e Rokfeler në Nju Jork. Shefi i Bloomfield ishte sër Uilliam Stefenson, i cili ngriti operacionet zbatuese britanike në Shtetet e Bashkuara përpara luftës dhe ishte i lidhur gjithashtu me Lansky, Mosad dhe Rokfeler. Stefenson thuhet të ketë qenë personazhi në të cilin është bazuar Xhejms Bondi. Operacioni i Botës së Krimit më vonë u bë një qendër për operacionet e drejtimit të armëve ndaj terroristëve të fshehtë hebrenj, ku Stefenson, Bloomfield dhe Viktor Rothsçajlld luajtën një rol shumë të madh. Bashkë me Bloomfield në këtë çështje, ishin Meyer Lansky dhe Samuel Bronfman të familjes kriminalistike të Kanadasë.

Ishte një kompani e ngritur nga Operacionet Speciale Ekzekutuese të Uilliam Stefenson, të cilën ne e njohim sot si grupi Hollinger, e kontrolluar nga drejtuesi kanadez i Bilderbergërve, Konrad Black, pronari i perandorisë mediatike, e cila përfshinte gazetën londineze Telegraph dhe Posta e Jerusalemit. Në bordin e grupit Hollinger bënin pjesë disa rangje të Bilderbergërve dhe anëtarë të KMJ/KT , duke përfshirë Henri Kisinger dhe Lord Karington. Kjo bëhet dhe më interesante kur mendoni se kryetari i Premindex dhe vepruesi i OSE-s, Louis Bloomfield, ishte në të vërtetë një njeri fasadë dhe përfaqësues ligjor për familjen kanadeze Bronfman, të cilët e ngritën pasurinë e tyre duke drejtuar alkoolin gjatë periudhës së ndaluar, si dhe nga disa aktivitetet të përgjithshme prej gangsterësh. Banda e Bronfman qëndronte afër babait të Konrad Black, një tjetër tregtar i alkoolit dhe aktivist i inteligjencës me OSE-n dhe Bronfmanët janë mbështetës financiarë për një kohë të gjatë dhe anëtarë të frontit të Mosad, Lidhjes Anti Shpifje.
Gjatë shërbimeve të mëvonshme me Zyrën e Shërbimeve Strategjike (ZShS), një organizatë në të cilën Bloomfield ishte gjithashtu caktuar, ai, gjatë luftës fillimisht takoi Klai Shau. Shau u vendos në Londër dhe u bë shok i kryeministrit, Uinston Çurçill (Kom 300), ku këshilluesi personal ishte… Sër Uilliam Stefenson. Gjithashtu i shërbeu dhe ZSHS-së në Londër, ku në këtë kohë kreu i kundër zbulimit të CIA-s dhe katedrës së Izraelit kur u vra Kenedi, ishte James Jesus Angleton. Dhe kush ishte burri që kontrollonte Inteligjencën Britanike në atë periudhë? Lordi Viktor Rothschild, një tjetër mik i ngushtë i Çërçillit, burri i cili qëndronte mbrapa projektit të armëve nukleare izraelite dhe një nga njerëzit kyçë pas krijimit të Izraelit. Rothsçajlld e njihte Shaun, Bloomfield, Stefenson dhe Angletonin, të cilët ishin të gjithë pjesë e skuadrës që konspiruan për të vrarë Kenedin. Edhe në mënyrë direkte ose nëpërmjet grupit të tij, Rothsçajlld duhet ta kishte ditur ose kishte mjetet për të komunikuar me Meyer Lansky. Lidhjet e Rothsçajlld me Mosad dhe Izraelin ishin thelbësore. Ai ishte në zemër të terrorit të hebrenjve dhe grupit të inteligjencës, të cilët e sollën Izraelin në ekzistencë. Një nga këto grupe të inteligjencës, Hananah ose Hananah “B”, krahu terrorist, u bë ajo që ne e njohim si Mosad. Rothsçajlldët zotëruan një agjenci të inteligjencës “në shtëpi”, të cilat vepronin që në ditët e para të dinastisë së Rothsçajlldëve, gjithashtu të bashkuar me Mosad.

Bloomfield dhe Shau u mblodhën përsëri në bordin e Permindex dhe punuan së bashku në operacionin e saj mbulues, ngritjen e ekspozimit të tregut rreth botës. Më 22 nëntor të vitit 1963, president Kenedi ishte rrugës për të folur mbi kreun e ri të tregtisë, Dallas Mart, kur ai u vra. Ishte ai caktim në tregun Mart, që drejtoi vargun e makinave për të kaluar nëpërmjet Dealy Plaza, ku u gjuajt fatalisht me armë. Një rastësi? Sidoqoftë, unë nuk mendoj kështu.

Inteligjenca Franceze

Vdekja e presidentit Kenedi dhe atentatet e shumta kundër jetës së presidentit francez, gjeneralit Charles DeGaulle, ishin orkestruar nga të njëjtat organizata – Mosadi i kontrolluar nga Rothchild. Një nga atentatet për vrasjen e DeGaulle ishte bërë e pavdekshme nga ‘novela’ e Frederick Forsyth, Dita e çakallit. Çuditërisht, në të njëjtën periudhë një grup terroristësh të njohur si Lidhja Antikomuniste e Hebrenjve ose JACL,, kooperonte me një “celulë” tradhtare brënda Inteligjencës Franceze të quajtur OAS.

CIA dhe Izraeli, me përkrahjen e OAS-së, ishte grupi i drejtpërdrejtë mbrapa përpjekjeve të sulmeve të De Golit. Ata e kundërshtuan për atë ç’ka panë si një tradhti të tij ndaj Francës duke i dhënë pavarësinë Algjerisë. Gjithashtu, në kundërshtim me këtë, ishte Izraeli dhe Mosad; përfundimi ishte një nga konfliktet kryesore që kishin me Kenedin, i cili, si një senator i ri, mbështeti pavarësinë e Algjerisë. Edhe një herë u shpalosen lidhjet e pafundme. Gjatë Luftës së Dytë Botërore, kreu i katedrës izraelite të CIA-s së Xhejms Jesus Angelton, shërbeu si një ndërlidhës i Inteligjencës Amerikane me atë Franceze SDECE, dhe ruajti disa kontakte me operativët e tyre, të cilët ndanin të njëjtën dashuri për Izraelin. Ai kishte gjithashtu lidhje të forta me mafien e Korsikës në Francë, që punonte me Sindikatën Lansky. Prodhimi i drogës në laboratorët e Marsejës nga mafia korsiane u transferuan në rrugët e Amerikës nga Lansky dhe CIA e Angeltonit. Izraeli dhe Mosad rrallë realizonin vetë punët e tyre të pista, ashtu si dhe CIA, por një agjent i mëparshëm i Inteligjencës Franceze si dhe diplomat, i rrëfeu Majkëll Kollins Pajper, autorit të Gjyqi përfundimtar, se Mosad përdori një skuadër franceze për të vrarë Kenedin:

“Edhe CIA kontrakton shërbimet e komunitetit të inteligjencës (ata e pëlqejnë stilin francez) për të nxjerrë të palarat në shesh. Skuadra mbrojtëse nuk di kë ekzekuton. Dora e djathtë nuk e di se çfarë bën dora e majtë. Dhe zbatuesit nuk janë të interesuar në pasojat e misionit të tyre. Atyre nuk iu bëhet vonë aspak.”

Një oficer i inteligjencës tha se Yitzhak Shamir, kreu i atëhershëm i njësisë vrasëse të Mosad dhe më vonë kryeministër i Izraelit, siguroi një skuadër franceze për të vrarë Kenedin në bashkëpunim me kolonel Xhorxhs de Lannurien, deputetin kryesor të Inteligjencës Franceze.

“Nuk ishte rastësi, që në të njëjtën ditë kur u vra presidenti nga skuadra franceze, (Delaunnurien) ishte në Langleyt (zyrat qendrore të CIA-s) me Xhejms Jesus Angleton, spiunin e Mosad.”

Qesharake se si Shau nuk përmendi asgjë nga këto në “autobiografinë” e tij Përmbledhje. Në të ai tregon se Mosad përfaqësonte “ndershmërinë” dhe “standardet morale”. Jo, unë nuk po tallem. Shamir gjithashtu u shushat dhe nuk e besoi lajmin e vrasjes së Kenedit, por tashmë e dinte se gjithçka tani do të ndryshonte. Hmmm, më falni Yitzhak, por a nuk ishte ky i gjithë qëllimi?

Nju Orleans

Qyteti i Nju Orleans ishte shumë i rëndësishëm në komplot. Prej aty një burrë i quajtur Guy Nannister, një agjent i mëparshëm i FBI-së dhe inteligjencës Neval, drejtonte një ‘agjenci detektive’, një histori që mbulonte punën zbatuese të CIA-s. Sipas kontraktuesit të mëparshëm të CIA-s, Robert Marrou, i cili ishte afër operacioneve të Nju Orleans, eprori menjëhershëm i CIA-s së Bannister ishte… Klai Shau, drejtori i Permindex dhe burri i vetëm që u përball me gjyqin për vrasjen e Kenedit, një akuzë së cilës ai i shpëtoi falë dëshmive kyçe të vrasjes dhe kërcënimit. Një nga miqtë e ngushtë të Bannister ishte A. L. Bosnic, një figurë udhëheqëse në zyrën e Nju Orleans të frontit të Mosad, Lidhja e Anti Shpifjeve. Zyra e Bannister në rrugën Camp 544 në Nju Orleans ishte gjithashtu një degë informale e celulës tradhtare të Inteligjencës Franceze, OSA, e cila siguronte vrasës aktualë për Mosad dhe CIA-s në Dallas. Një nga përfaqësuesit e OSA-së, i stërvitur nga rruga Camp, ishte mercenari Jean Souetre, i cili kishte lidhje me aleatët e Meyer Lansky në mafian korsikane. Një dokument i CIA-s, i zbuluar në vitin 1977 prej studiuesit Mary Ferrell nga Dallas, , tregonte se Inteligjenca Franceze ishte duke u përpjekur të lokalizonte një terrorist të OAS-së, sepse konsiderohej si një kërcënim për jetën e Sharl De Gol. Dokumenti datonte që më 1 prill 1964 dhe tregonte disa foto të njohura të Souetre. Thuhej se ai u ndodh në Fortesën Uorth në mëngjesin e 22 nëntorit të vitit 1963 (po ashtu dhe Kenedi) dhe se rastisi po në Dallas në të njëjtën pasdite kur u qëllua Kenedi. Brenda 48 orësh të vrasjes, dokumenti tregonte se Souetre u kap në Texas dhe u dëbua nga Shtetet e Bashkuara. Souetre tha se burrit të cilit i ishte referuar në dokument ishte në të vërtetë një tjetër vrasës, i quajtur Michel Mertz, i cili, pretendonte se kish përdorur emrin e tij.

Pikërisht nëpërmjet zyrës së Bannister, Lee Harvey Osvaldit, një njeriu aktiv të CIA-s, në mënyrë të papritur iu ngrit kurthi që e nxirrte si vrasësi. Atij iu tregua një histori e rreme dhe iu tregua të shtirej si një komunist pro Kastros nga CIA pa e kuptuar përse. Duket se plani A ishte për të bindur publikun se Osvald vrau Kenedin nga mbështetja për Kastron. Është e mundur që Osvald të ishte krijuar nga Lidhja Anti Shpifje. Sigurisht plani për t’i dhënë Osvaldit një pamje publike pro Kastros u mbështet nga media kontrolluese e LASH-së. Televizioni NBC dhe radio të inkorporuara në Nju Orleans, ËDSU, e intervistuan Osvaldin rreth qëndrimit dhe pikëpamjes të tij “pro- Kastros, pro komunizmit” në gusht të vitit 1963, dhe më pas ia dorëzuan kasetën FBI-së. Ata gjithashtu e ftuan atë në një debat rreth Kastros dhe e filmuan duke shpërndarë fletëpalosje pro Kastros në Dallas. Përse kaq kohë transmetimi për Osvaldin në muajt që të shpien në vrasjen e Kenedit? Ndoshta fakti se ËDSU zotërohej nga familja Stern, një mik shumë i ngushtë i Klai Shau dhe kontribuesi kryesor ndaj Izraelit dhe Lidhjes Anti Shpifje do t’i përgjigjeshin asaj pyetjeje. Pas vrasjes, intervistat e ËDSU-së me Osvaldin menjëherë u transmetuan nacionalisht nga NBC-ja, duke siguruar kështu mbështetje për idenë se Osvaldi ishte një “kokë e vetme”, që vrau Kenedin në mbështetje të Kastros. (Xhon Rush, kameramani i ri, i cili filmoi Osvaldin duke shpërndarë fletëpalosjet, u shfaq pas 30 vjetësh si një “ekspert”, “zmadhimi” i tij i filmit Zapruder u supozua se “vërtetonte” se Osvald ishte vrasësi i vetëm!

Thumbimi

Nga zbulimet e shkëlqyera të librit Gjykimi përfundimtar , del se, pas ngjarjes, Dallas dhe Sheshi Dealey ishin plot me njerëz dhe grupe të ndryshme, që do të lidheshin nga hetuesit me vrasjen. Kjo u bë për të siguruar sa më shumë vrasës dhe skenarë të mundshëm për hetuesit, që ujërat të turbulloheshin seriozisht. Ishte një taktikë argëtuese klasike. Vetëm një pjesë e vogël në skenë, vrasësit në Skuadrën e Mosadit - CIA - OAS ZR - Rifle, e dinin se, plani ishte për të vrarë Kenedin. Të tjerët ishin për arsye të tjera, dhe midis këtyre grupeve, me sa duket, ishte skuadra e CIA-s të cilët besonin se plani ishte për të simuluar një atentat mbi presidentin. Ideja, besonin ata, ishte të bënin fajtor Kastron për këtë përpjekje dhe për të shkaktuar aq shumë mizori në Amerikë saqë Kenedi të rrëzonte planin e tij për të bërë pak paqe me Kubën ose, tashmë, ai mund të shtyhej për të filluar një pushtim dhe për të hequr Kastron. Ka gjasa që E. Houard Hunt i CIA-s, me lidhjet e tij me katastrofën Bay of Pigs dhe të grupeve të rezistencës kubaneze antikastros, ishte një nga skuadrat e “vrasjes së falsifikuar” të CIA-s, ndoshta lider i saj. Nëse historia është e vërtetë, asnjë nuk do të kishte qenë më i çuditur se sa Hunt dhe kolegët e tij kur Kenedi u qëllua dhe skuadra e CIA-s së Huntit pa dyshim përfshinte një Lee Harvey Osvald. Ky është misioni që iu tregua Osvaldit se ai ishte caktuar që më parë të shfaqte veten kaq publikisht si një komunist pro Kastros, kur ai nuk ishte aspak i tillë. Historia rreth skuadrës ‘mashtruese’ në Dallas iu tregua Gary Uean, anëtar i mëparshëm i skuadrës kriminalistike zbatuese e Policisë së Los Angeles. Uean takoi informatorin e tij nëpërmjet sherifit të Dallas, Bill Deker, i cili kishte thënë:

“Është një burrë në Dallas, të cilin unë e kam njohur për një kohë të gjatë. Ai e di të gjithë të vërtetën rreth përfshirjes së Osvaldit. Fikësohet për vdekje nëse shkon në Departamentin e policisë në Dallas ose në FBI. Aty diku gjëndet një kryq i dyfishtë i tmerrshëm, dhe cilindo e zinte paniku për çdo gjë tjetër që shihte aty pari.

Ju nuk do ta besoni këtë bestytëri të çmendur dhe akuzat e grumbulluara nga të gjitha përforcimet e ligjit në Jug prej debilëve në D. C. dhe kaosin që ajo ka krijuar.”

Më vonë Uean takoi informatorin e Decker, duke i u prezantuar vetëm si “Xhon”. Uean-it iu tha se E. Houard Hunt (i cili më vonë do të bëhej një nga hajdutët e Uotergeit) informoi Osvaldin se vetë Kenedi nuk ishte në dijeni të planit vrasës mashtrues, por këtë e dinin oficerë të rangut të lartë të kabinetit. Osvaldit iu bë e ditur se duhej të zhdukej nga vendi pas “vrasjes” falsifikuese, por do të lejohej të kthehej në atë kohë kur të bënte një marrëveshje me Kastron. Kështu që Osvaldi mendoi se vrasja ishte projektuar në mënyrë të qëllimshme për të dështuar dhe ai pa dyshim, pas vrasjes së Kenedit, e kuptoi menjëherë, se kjo ishte programuar për të marrë fajin përsipër. Agjencitë e inteligjencës nuk vepronin si një entitet, por përdornin ndarjen për t’u siguruar se elementë të ndryshëm nuk kishin asnjë ide se çfarë po bënin të tjerët. Garey Uean nuk e tregoi identitetin e “Xhon” për arsye të ditura, por pas vitit 1991 askush nuk do ta pengonte të vepronte kështu. “Xhoni” ishte senatori Xhon Youer, i cili në vitin 1961, u bë Republikani i parë në këtë shekull që fitonte një vend në senatin e Texas-it. Gjatë gjithë karrierës, Touer ishte një mbështetës i fuqishëm dhe aleat i CIA-s, ku më vonë do të ndihmonte në mbulimin e përfshirjes thelbësore të Xhorxh Bushit në armët kundër Iranit për skandalin e drogës. Më 5 prill të vitit 1991, kur plani i tij u minua, Xhon Tauer vdiq.

Mbulimi

Mbulimi filloi që në kohën kur u kryen të shtënat fatale me armë, në të vërtetë historitë e mbulimit ishin rregulluar shumë mirë që më parë. Osvaldi u prezantua në mbarë botën si vrasësi i vetëm që e bëri këtë për Kastron dhe Kubën. Osvaldi, megjithatë, pas arrestimit, tregoi se e kishin vendosur në një situatë të tillë. Ai nuk do të shkonte kështu butë e butë, por fizikisht. Dalja përpara Xhek Rubit (Rubenstein), i cili qëlloi Osvaldin drejtpërdrejt në një distancë të afërt, teksa policia “e shoqëronte” nëpërmes një vendi publik pas arrestimit. Rubi portretizohej si pronar i një klubi nate në Dallas, i cili vrau Osvaldin për tu hakmarrë ndaj vrasjes së Kenedit. Megjithatë, unë nuk mendoj kështu. Telefonata e parë e Rubit pas arrestimit, ishte për Al Gurberin (Al Gruber), një mik i ngushtë i Miki Kohen, ithtar i Mejer Lanskit në Hollivud. Ishte Kohen, i cili punoi me Menahim Begin (Menachim Begin) për të krijuar lidhjen e Xhon Kenedit me Merlin Monronë, lidhje e cila përfundoi me vrasjen e yllit të kinemasë nga i njëjti grup njerëzish. Gruberi kishte mbërritur në Dallas pak përpara vrasjes së Kenedit për të vizituar Rubin, të cilin nuk e kishte parë prej dhjetë vitesh. Në gjyqin e Rubit avokat i tij ishte Melvin Belli (Melvin Belli), miku dhe përfaqësuesi ligjor i Miki Kohen. Të paktën një takim ishte konfirmuar midis Bellit, Kohenit dhe Beginit.

Xhek Ruby punonte për Al Caponen dhe harxhoi një pjesë të jetës së tij duke vepruar brenda sindikatës së krimeve të organizuara, veçanërisht për shefin e shefave të tij, Mejer Lanski. Rubi portretizohej si mafioz, për të larguar vëmendjen nga punëdhënësi i tij i vërtetë – Lanski. Lidhjet e tij me Lanskin çuan në lidhjet e Rubit me CIA-n, Izraelin dhe grupet kundra Kastros. Marita Lorenz, një ish- punonjëse e CIA-s, deklaroi në një proçes gjyqësor shpifës ku përfshihej E. Houard Hunt i CIA-s dhe gazeta Spotlight, se një ditë përpara vrasjes së Kenedit u takua në Dallas me Hunt dhe një grup tjetër operativ të CIA-s ku përfshihej...... Xhek Rubi. Hunti, shprehej ajo, ishte arkëtari për operacionin shumë sekret, për qëllimin e të cilit nuk kishte asnjë ide. I kishin thënë që roli i saj ishte që të vepronte si një “karrem”. Në të vërtetë ajo u largua nga Dallasi dhe nuk mori pjesë. Ka mundësi që si Rubi, ashtu si Osvaldi, tashmë e kuptuan se e kishin vendosur në një situatë të tillë. Familja e pushoi avokatin e tij, Melvin Belli, pasi Rubi u shpall fajtor dhe u dënua me vdekje. Por përpara se të dëgjohej apeli i tij, Rubi vdiq në burg. Vdekja e Rubit ose, në fund të fundit, zhdukja e tij erdhi pasi ai e bëri të qartë se kishte disa gjëra shumë të rëndësishme për të thënë rreth vdekjes së Kenedit. Ai i kërkoi Erl Uarrenit (Earl Ëarren), kryetarit të komisionit të hetimit të vrasjes, që për hir të sigurisë, të transferohej nga Dallasi për në Uashington për të treguar historinë. Uarren refuzoi dhe historia kurrë nuk u tregua. Pyes veten, përse?

Në dritën e asaj që ju keni lexuar në këtë libër dhe në mënyrë të veçantë në faqet e fundit, le të shohim trukimin e komisionit Uarren, që vendosi se, Li Harvei Osvald në të vërtetë kishte punuar vetëm. Komisioni Uarren u caktua nga Lindon Baines Xhonson (Lyndon Baines Jonson), burri që u bë president si rezultat i vdekjes së Kenedit. Nëse ju do të pyesni: Kush përfiton nga vrasja e Kenedit, atëherë Xhonsoni është i pari në listë. Për më tepër, ai ishte i lidhur shumë ngushtë me të gjithë lojtarët e tjerë të cilët përfituan shumë nga kjo vrasje. Jonhson kishte lidhje prej shumë kohësh me Mejer Lanskin dhe kishte marrë ryshfete nga sindikata në këmbim të favoreve politike që nga koha kur ai u bë senator i Teksasit. Xhonsoni, ashtu siç e bën të qartë Gjyqi Përfundimtar, ishte një mashtrues i madh dhe vetëm duke përdorur rrjetet e Elitës, shmangu vajtjen në burg për një kohë të gjatë. Kur Xhonsoni zëvendësoi Kenedin, administrata e luftës mbi krimin e organizuar u shkri menjëherë. Xhonson gjithashtu, ishte një favorit dhe mbështetës i fortë i Izraelit. Pasi Kenedi kishte ikur, Xhonsoni, në mënyrë të shpejtë, ndryshoi politikën neutrale të Amerikës në Lindjen e Mesme praktikisht në një politikë të mbështetjes politike dhe financiare të pakufizuar për Izraelin. Studiuesi dhe autori Stephen Green shkruan mbi periudhën e Xhonsonit në studimin e tij për politikën Amerikë-Izrael:

“…gjatë kësaj kohe mbështetja financiare e US për Izraelin e tejkalonte shumë herë mbështetjen e dhënë për çdo komb tjetër në botë, për frymë. Dhe mbështetja diplomatike e US për Izraelin në OKB, dhe kudo tjetër nuk ishte më pak bujare.”

Xhonsoni ndryshoi gjithashtu politikën e Kenedit për tërheqjen nga Vietnami, kështu që shkallëzimi i luftës inkasoi përfitime të mëdha për operacionet e drogës të Lanski - CIA - Mosad në Azinë Juglindore dhe për kasafortat prodhuesve të armëve dhe bankierëve. Xhonson shpejt ndaloi planin e Kenedit për të emetuar para pa interesa, dhe zvogëloi pushtetin e kartelit bankar të Rezervave Federale. Lindon Xhonson, sërish një tjetër dredharak për të pushtuar Shtëpinë e Bardhë, i dha të gjithë pjesëmarrësve në vrasjen e Kenedit gjithçka që ata kërkuan pasi u bë president menjëherë mbas vdekjes së JFK. Xhonson ishte njeriu, mbijetesa e të cilit varej nga e vërteta rreth vrasjes (dhe përfshirjes së tij), që asnjëherë nuk u bë e njohur. Ky ishte i njëjtë njeri i cili emëroi komisionin Uarren për të krijuar vrasësin! Midis pjesëtarëve të tij ishin:

Shefi i Drejtësisë, Erl Uarren: Frankmason i nivelit të 33-të, dhe sipas disa studiuesve, një njeri nën kontrollin e sindikatës së krimeve të organizuara. Kjo sigurisht i përshtatej panoramës. Gjithashtu, Uarren ishte një mik i ngushtë i kryeredaktorit drejtues, Drju Pearson (Dreë Pearson), dhe nëpërmjet tij, dhe një tjetri gazetar, Xhek Anderson (Jack Anderson). Ishte pikërisht Pearsoni, i cili shkroi histori me synimin që të largohej vëmendja nga vrasësi i vërtetë. Ai e mbështeti Izraelin, duke ju nënshtruar atij nëpërmjet kolonave të gazetës; dhe biografi i tij shkruan se “Për vite me radhë, Lidhja Kundër Shpifjes kishte ndihmuar shumë Pearsonin. Ajo i jepte informacione, të cilat nuk mund t’i siguronte nga asnjë vend tjetër, mbështeste turet e tij letrare, madje edhe duke e asistuar qarkullimin e buletinit të tij informativ të përjavshëm”.

Alen Dulles (Allen Dulles): Kreu i CIA-s, i pushuar nga Kenedi. Dulles ndihmoi për të financuar dhe mbështetur bolshevikët, Adolf Hitlerin dhe firmën ligjore Dulles që merrej me çështjet e kartelit nazist në US, I. G. Farben. Ai drejtoi CIA-n gjatë projektit të neveritshëm të kontrollit të mendjes MKUltra, dhe ishte anëtar i Këshillit për Marrëdhëniet me Jashtë dhe i grupit Bilderberg. Dulles ishte nazist në sjelljen e tij dhe një mbështetës i flaktë eugjenistëve.

Xhon J. MeKloi (Jon J. McCloy): Në kohën e vdekjes së Kenedit dhe të komisionit Uarren, ai ishte drejtuesi i Këshillit për Marrëdhëniet me Jashtë. MeKloi ishte gjithashtu drejtues i Fondacionit Ford dhe i bankës Chase Manhatan (Chase Manhatan Bank) të David Rokfeler,si dhe delegat i US në themelimin e Kombeve të Bashkuara, anëtar i Komitetit të të 300-ve i cili ndihmoi Zhan Mone (Jean Monnet) (Kom 300) për të krijuar Komunitetin Europian. Gjatë luftës ai kundërshtoi politikën e pranimit të dorëzimit të Japonisë pa hedhur bombën atomike. Pas luftës, urdhëroi lirimin e bankierit të Hitlerit, Hjalmar Shaht (Hjalmar Schacht), nga dënimi për krimet e luftës, ashtu sikurse bëri me nazistët e tjerë.

Xherald Ford (Gerald Ford): Frankmason i nivelit të 33-të, anëtar i CFR, i Grupit Bilderberg dhe Instituti Lindor të kontrolluar nga Rokfeler - Elita. Zëvëndëspresident i Niksonit në kohën e Uotergeit. Dorëheqja e detyruar e Niksonit i dha Fordit presidencën dhe ai emëroi Nelson Rokfelerin për të drejtuar “komisionin” mbi shërbimet e sigurisës pas Uotergeitit për tu siguruar se nuk ishte bërë asgjë me rëndësi. Nuk ishte kështu. Ndërkohë që, presidenti Ford do t’i shkruante senatorit Frenk Çërç (Frank Church), kreut të Komitetit të Senatit për Shërbimet Sekrete, duke i kërkuar që të mbaheshin sekret raportet e komitetit mbi komplotet e vrasjeve, duke përfshirë dhe atë të JFK.

Një tjetër njeri i përfshirë në “hetimin” e vrasjes së Kenedit ishte J. Edgar Huver, frankmason i nivelit të 33-të, drejtori legjendar dhe manipulatori i FBI-së. Ai e urrente Kenedin, i cili planifikoi ta largonte atë nga detyra pas zgjedhjeve të vitit 1964. Huver ishte i lidhur si me Mejer Lanskin ashtu dhe me Lidhjen Kundë Shpifjes. Majkell Milan (Michael Milan), një ish-mik i Lansit dhe një operativ sekret i FBI-së, thoshte: “Unë gjithashtu e dija se (J. Edgar Huver) dhe Mejer Lanski disa herë ndanin bukën bashkë. Z. L. asnjëherë nuk ishte përplasur qëllimisht, rrallë i përgjigjej thirrjeve federale dhe përgjithësisht lihej vetëm për të zhvilluar aktivitetet e tij”. Huver kishte lidhje shumë të ngushta me frontin - Mosad dhe Lidhjen Kundra Shpifjeve. Në vitin 1947 u ngrit një fondacion në emër të tij, falë parave të ADL. Presidenti i Parë i Fondacionit Hoover ishte Rabini Pol Riçman (Paul Richman), drejtori i Uashingtonit për ADL. Huver ishte gjithashtu edhe një mik i ngushtë i Luis Blomfild (Louis Bloomfield), drejtuesi i frontit vrasës të Mosad, Permindex!

Këta ishin burrat të cilët menduan se Osvaldi ishte vrasësi i vetëm! Për më tepër, departamentit të CIA-s i u ngarkua përgjegjësia për marrëveshje me komisionin “investigues” Uaren, i cili ishte departamenti i kundra-zbulimit, i kontrolluar nga .... Xhejms Xhesus Angleton (James, Jesus Angleton) , urithi i Mosadit dhe organizatori i parë i vrasjes. Kordinatori mes komisionit Uarren dhe FBI –se ishte Uilliam Sulivan (Ëilliam Sullivan), një mik i ngushtë i… Xhejms Jesus Angleton.

Mbulimi vazhdon edhe në ditët e sotme me libra dhe gazeta të financuara nga vrasësit dhe pasardhësit e tyre duke pretenduar se Mafia, Kastro, KGB etj, vranë Kenedin. Secilit prej tyre i u caktua detyra për të fshehur fajtorët e vërtetë, rrjetin Izrael - CIA - Mejer Lanski-OAS që operonin së bashku nën një komandë qendrore, mbase ajo e shtëpisë së Rothsçajlldëve. A mendoni se media nuk është kontrolluar deri në atë masë sa t’i mbajë publikut të fshehtë të vërtetën për më shumë se tridhjetë vjet? Ashtu sikur thotë edhe ish agjenti i Mosad, Viktor Ostrovski (Victor Ostrovsky):

“(Unë kuptoj) se zotërimi i medias së Amerikës Veriore është i plotë. Në çështjet që kanë të bëjnë me Lindjen e Mesme në përgjithësi dhe me Izraelin në veçanti, nuk ka më një shtyp të lirë… Gjithmonë e kam ditur se kishte një standard të dyfishtë kur vinte puna për tu marrë me çështjet të cilat ishin të dashura për komunitetin e Hebrenjve. Nuk e dija, megjithatë, se sa hipokrit mund të jetë ai komunitet dhe media, që gënjen sy për sy. E dija që ajo kishte pothuajse nën pushtetin evet industrinë e filmit si dhe kontrolle të fuqishme mbi Uashingtonin… Tani me sa shihej, përmes kërcënimit, frikës dhe marrëveshjes së dyfishtë, zotëronte një pjesë të madhe të medias amerikane. Turp për të gjithë ata që e dinin këtë punë, dhe rrinin të heshtur, si edhe ndaj atyre të cilët ende qëndrojnë të tillë.”

Botuesi i revistës Jeta (Life Magazine), Riçard Billings (Richard Billings), drejtoi një fushatë të fuqishme për të diskretituar hetimet e Xhim Garison (Jim Garrison) mbi vrasjen, ashtu sikurse kishte dokumentuar Garison. Billingsi më vonë do të shërbente në stafin e Komitetit për Vrasjet, përkrah drejtorit G. Robert Blakei (G. Rober Blakey), një ortak i shokut të Mejer Lanskit, i quajtur Moris Dalitz (Morris Dalitz). Komiteti vendosi se “e kishte bërë mafia”. Organizata Life-Time, më vonë u bashkua me Uarren për të krijuar perandorinë mediatike Time-Ëarren. Kjo është një organizatë e kontrolluar nga Elita, e cila tani zotëron transmetimet Turner dhe kanalin botëror të “lajmeve” CNN. Vëllezërit Uarner (Ëarner Brother) u bënë për vete nga një shoqëri e quajtur Shtatë Artet (Seven Arts), e krijuar nga një operativ i Mejer Lanskit, Luis Çesler (Louis Chesler) i cili pastronte paratë e sindikatës. Kur Shtatë Artet fituan kontrollin e studiove Uarner, shumica e aksioneve në shoqëri zotërohej nga Shërbimi i Investitorëve të Huaj (Investors Overseas Service) të Bernie Kornfild (Bernie Cornfield), përfaqësuesi kryesor i Rothsçajlldëve dhe rabin i Mosad Tibor Rosenbaum, themeluesit të Permindex. Në vitin 1993, Bronfman (familja bandë, që kontrollonte shefin e Permindex, Louis M. Blumfild), bleu leje kontrolli pronësie në Time-Ëarren. Sa mahnitëse, në atë kohë, që “ekspozeja” e Oliver Stone-it për vrasjen e Kenedit, JFK, po shpërndahej nga Vëllezërit Ëarner. Filmi i Stone, një përzierje e fakteve dhe trillimeve, fajësonte bllokun industrial – ushtarak dhe CIA-n, dhe jo konspiratorët e vërtetë, ata të Mosad-it. Stone ka kohë që ka bërë një diversion të ngjashëm mbi Riçard Niksonin. Producenti ekzekutiv i JFK, njeriu përgjegjës për gjetjen e parave për filmin, ishte Arnon Milkan (Arnon Milchan), i cili identifikohej si furnizuesi më i madh i armëve dhe një operativ i fshehtë për Izraelin. Gazetari Aleksandër Kokburn (Alexander Cockburn) shkroi në gazetën Kombi (The Nation), më 18 maj të vitit 1992, se Milkan “në një raport izraelit të vitit 1989 cilësohej si “ndoshta” furnizuesi me armë më i madh (i Izraelit). Një shoqëri të cilën ai e zotëronte dikur u kap duke futur kontrabandë në Irak kapsolla të armëve bërthamore.” Shoqëria e marrëdhënieve publike e pajtuar në punë nga Stone për të bërë reklamë për filmin e JFK, quhej Hill and Knoëlton në Uashington D. C., shoqëria që kordinonte propagandën mbështetëse për përfshirjen amerikane në luftën e gjirit. Drejtuesi ekzekutiv i Hill and Knoulton, i cili kryesoi reklamën e filmit për JFK, ishte Frenk Mankieuic, (Frank Mankieëicz) karriera e të cilit nisi në Lidhjen Kundra Shpifjes në Los Anxhelos.
Në ditët e sotme, vrasja e Kenedit vazhdon të bjerë erë të keqe.
Nga përvojat që kish, para dhe pasi të bëhej president, Xhon Kenedi kuptoi se Shtetet e Bashkuara kontrollhej prej Dorës së Fshehtë. Dhjetë ditë para vrasjes së tij, ai u shpreh në Universitetin e Kolumbisë:

“Zyra e lartë e presidentit u përdor për të ndezur një komplot kundërpopullit amerikan. Përpara se unë të largohem nga zyra, unë duhet të informoj qytetarët për këtë hall..”

Fatkeqësisht, ai nuk e kishte mundësinë për ta bërë këtë.
Në librin e tij, Mashtrimi i Amerikës, Rodney Stich nxori në pah të tjera prova rreth përfshirjes së CIA-s në vrasjen e Kenedit dhe fshehjes së saj. Stich, një inspektor i mëparshëm federal, vuri në lëvizje njohurinë, përvojën dhe informatorët brenda rrjetit të inteligjencës, për të evidentuar rrjetin e korrupsionit të ndërlidhur në gjithë qeverinë e Sh.B.A-së. Një nga kontaktet e tij ishte me kolonel Trenton Parker, një zyrtar i nivelit të lartë të CIA-s, i cili ishte i lidhur me agjencinë kundërzbatuese të njohur si Pegasus. Parkeri tha se grupi Pegasus kishte regjistrime të kasetave të njerëzve që po planifikonin vrasjen e Kenedit. Ai quajti “Rokfeler (për t’u habitur), Allan Dulles, Xhonson e Teksasit, Xhorxh Bush dhe J. Edgar Hoover”. Parkeri vazhdoi:

“Nuk i kam kasetat tani, sepse të gjitha të dhënat e regjistruara iu kthyen [Kongresmenit] Larry McDonald. Por unë e kam dëgjuar regjistrimin e kasetave dhe aty kishte biseda midis Rokfelerit dhe Hoover-it, ku Rokfeleri pyeste: “A do të kemi ndonjë problem? I rregjistrova me Dullesin. Nëse ata e bëjnë punën e vet, ne do të bëjmë tonën.” Aty ka një tufë kasetash, sepse Hoover nuk e kuptoi se bisedat në telefonin e tij po regjistroheshin.”

Parkeri bëri të ditur se grupi Pegasus i ka dhënë gjithashtu dosje kongresmenit McDonald rreth aktiviteteve kriminalistike të CIA-s rreth viteve 1976 dhe 1982. McDonald, një anëtar i Komitetit të Shërbimeve të Bashkuara të Armëve, la të kuptohet se do të tregonte evidenca befasuese rreth CIA-s dhe korrupsionit të qeverisë kur ai u kthye nga një udhëtim nga Lindja e Largët. Por, nuk u kthye. Kur po fluturonte me linjën koreane 007, avioni u qëllua nga “Bashkimi Sovjetik”. U riprogramua kompjuteri i fluturimit të aeroplanit për ta devijuar në hapësirën ajrore ruse, ku po prisnin për ta rrëzuar. Dy “palë” - të njëjtët ustallarë.

Bobi Kenedi

Vrasja e Xhon Kenedi pati një vërshim të vrasjeve politike në Shtetet e Bashkuara gjatë viteve 1960, ndërkohë që Rendi i Ri Botëror imponoi pushtetin e tij. Vëllai i tij, Bobi Kenedi, prokurori i përgjithshëm, që udhëhoqi sfidën kundër sindikatës së Lansky-t, u vra në vitin 1968 pas mbajtjes së një fjalimi në hotelin Ambasador në Los Anxheles si pjesë të fushatës për emërimin si kandidat të Partisë Demoktratike për president. Thuhet se ai u vra nga një tjetër “vrasës i vetmuar”, Sirhan Sirhan. Vdekja e Bob i erdhi për shtat Riçard Niksonit, i cili u mbështet në karrierën e tij politike nga Preskot Bushi, babai i Xhorxhit. Niksoni përfundimisht u bë president në zgjedhjet ku ai do përballej me një kundërshtar të fortë tek Bobi Kenedi. Drejtori i mbrojtjes së Niksonit në fushatën e tij elektorale të vitit 1968 ishte Xhejms Golden, i cili dha dorëheqjen nga pozicioni i tij si drejtori i sigurimit në Korporatën Lockheed. Rasti e solli që, kur u qëllua Kenedi, në krahun e djathtë pranë tij, ishte një truproje nga Lockheed, Thane Eugene Caesar, një nëpunës i sindikatës së Lansky, i cili punonte në qendrën Burbank të Lockheed, te një zonë top sekret, e rezervuar për projektin e aeroplanit spiun të CIA-s, U-2. Lee Harvey Osvald ishte gjithashtu i lidhur me U-2. Një tjetër nëpunës i Lockheed ishte Riçard Gernt Butler, një partner i neo-nazistit Keith Gilbert. Po i njëjti Keith Gilbert, u akuzua për tentativën e dështuar së vrasjes së liderit të djathtë civil afro-amerikan, Martin Luter King, në shkurt të vitit 1965, pesë ditë pas vrasjes së një tjetër lider afro-ameriakn, Malkom X. Në burg Gilberti u shpreh se mbështetej nga disa forca të fuqishme, dhe më vonë u zbulua fakti se ai financohej nga një tjetër supremacist i bardhë, Loren Eugene Hall. Nga ana tjetër, Halli ka qenë një dëshmitar për Edvin Meese, këshilltar ligjor i Ronald Regan (në atë kohë guvernator i Kalifornisë), në një çështje që lidhej me vrasjen e Xhon Kenedit. Prokurori i Distriktit, Xhim Garrison, i lëshoi Reganit një kërkesë ekstradimi, për banorin kalifornian Edgar Eugene Bardley, në lidhje me vdekjen e JFK. Regani i kërkoi Meese të merrej me këtë çështje. Loren Hall ishte një nga këto informatorë. Regani e la pas dore kërkesën e Garrisonit derisa Nikson u bë president dhe më pas e refuzoi atë pa asnjë koment. Meese më vonë do të bëhej prokuror i përgjithshëm, përfaqësuesi kryesor i ligjit për kombin në administratën e presidentit Regan. Loren Hall dhe djali i tij, Loren Junior, do të akuzoheshin për drejtimin e rrjetit të drogës në Oklahoma në vitin 1989. Loren Junior thirri një konferencë për shtyp për të thënë se operacioni i drogës po përdorej për të rritur fondet për lëvizjen Kontras në Nikaragua, kaq të dashur për Roland Reganin dhe Xhorxh Bushin.

Ata të cilët vranë Xhon Kenedin në prapaskenë, vranë edhe Bobin. Po bëhej gjithnji e më e qartë që Bobi do fitonte emërimin nga partia demokratike për presidencën, një rast i shkëlqyer për t’u bërë president. Kjo do të kishte përtërirë stilin e Xhon Kenedit mbi politikat me Lindjen e Mesme dhe krimet e organizuara. Po aq i rëndësishëm ishte fakti se me Bobin në Shtëpinë e Bardhë do të hapej kapaku i vrasjes së Xhorxh Kenedit. Prandaj, Bobi u vra duke përdorur një vrasës me mendje të mbledhur, dhe nëse do ti besojmë fjalës së Robert Marrou, ish operativit të CIA-s, Mosad dhe CIA përdorën SAVAK-ën, forcën policore sekrete të Iranit (Mosad - CIA) për të bërë këtë herë punën e tyre të ndyrë. Është pa dyshim e vërtetë se në javët përpara vrasjes, fushata e Bobi Kenedit u infiltrua nga Khyber Khan, një anëtar i rangut të lartë të SAVAK, i cili përdori një histori sekrete rreth grindjes dhe përplasjen me Shahun. Bob Kenedi e besoi këtë pas përvojës së mëparshme më Khan-in, por Khani arriti të bindë më shumë agjentë të SAVAK-ut për t’ju bashkuar fushatës së zgjedhjeve të Kenedit.
Lord Viktor Rothsçajlld, i cili ishte një mik i ngushtë i Shahut, u përfshi së bashku me Xhejms Jesus Angelton të CIA-s, në rrëzimin e liderit iranian, Mohamed Mosadegh, në vitin 1953, e cila çoi në krijimin e SAVAK-ut. Loloja të cilin ata përdorën për vrasjen e Bob Kenedit ishte një arab, Sirhan Sirhan. Në javët përpara se ai të vriste Kenedin, Sirhan Sirhan iu bashkua Urdhërit të Vjetër Mistik të Rosicrucianëve dhe ndoqi kursin e tyre me porosi “si të kontrollosh valët e mendjes ”. Ai mësoi se si ta vinte veten në gjendje hipnoze duke parë sytë e tij në pasqyrë. Gjatë këtyre hipnozave, filloi të shkruante në mënyrë alogjike për dhunë dhe vrasje. Nuk mbante mend se kishte vepruar kështu, por më vonë pranoi se ishin shkrimet e tij. Sirhani, me sa duket, e adhuronte Bobi Kenedin, por, thuhet, se u ndje i tradhtuar kur Kenedi mbështeti dhënien e 50 aeroplanëve luftarakë Izraelit. Historia thotë se Sirhani i urrente hebrenjtë që kur u qëllua dhe u qorrua nga izraelitët në Palestinë në vitin 1948, asokohe një djalë i ri arab. Pas kësaj tradhtie të nuhatur dy javë përpara se të qëllonte Kenedin, përjetimet e hipnotizimit të Sirhanit sa vinin dhe bëheshin më të skajshme. Ai mendonte se kishte parë fytyrën e Kenedit të dilte jashtë pasqyrës dhe të vinte drejt tij, dhe për këtë, në fletoren e tij ai shkruante: “Vrite Kenedin”. “Kenedi duhet të vritet përpara 5 qershorit të vitit 1968”, thuhej në të. 5 qershori ishte përvjetori i fitores izraelite mbi arabët. Pyetja është: Cili kontrollonte mendjen e pandërgjegjshme të Sirhanit? Ai vetë apo dikush tjetër? Sipas pikëpamjeve të psikiatrit të Sirhanit, Bernard L. Diamond, ai ishte vetëprogramuar për të vrarë Kenedin. Më falni? Po, sigurisht që ai e kishte bërë.

Le të konsiderojmë “rastësitë” e mrekullueshme, të cilat e lejojnë këtë burrë “vetëprogramues” të përfundojë misionin e vet. Në natën e vrasjes, më 4 qershor, Sirhani tha se kishte takuar miqtë e tij për darkë dhe se kishte ndërmend të shkonte në takimin me Rosicrucianin. Por ‘miku’ i tij kishte një gazetë, në të cilën Sirhani pa një reklamë për paradat, të cilat do të festonin përvjetorin e fitores së Izraelit. Reklama tregonte se kjo do bëhej “këtë mbrëmje”, por Sirhani ndryshoi planet e tij për pasditen dhe u largua për në paradë. Sigurisht, që nuk e gjeti. Sipas të dhënave të marra nga Sirhan nën efektet e hipnozës nga Bernard L. Diamond, ai tani ndihej vetëm dhe thjesht ndodhi t’i kujtohej një vajzë, të cilën ai e njihte që nga shkolla e lartë, dhe mendonte ta gjente në hotelin Ambasador ku, “rastësisht” po zhvillohej festa e Bobi Kenedit. Sirhani u end rreth e rrotull hotelit për disa orë me radhë duke pirë deri në zdërhallje. Rreth orës njëmbëdhjetë vendosi të shkonte në shtëpi; kujtesa e tij e fundit e ndërgjegjshme atë natë. Nën efektin e hipnozës, i u drejtua makinës së vet, por ai u ndje shumë i sëmurë dhe i pirë për të ngarë makinën. Ai vuri re armën në ndenjësen e pasme të makinës , dhe, i shqetësuar se ajo mund të vidhej, e fshehu në brezin e pantallonave. Duke u kthyer mbrapsht në hotel, piu një kafe me një grua “zeshkane dhe tërheqëse” (asnjëherë e identifikuar)). Gjatë rrugës për të pirë një tjetër kafe, rrëfen se u gjet në një kthinë me “drita verbuese dhe pasqyra”. U ndje i shushatur dhe i hutuar. Dyert me pasqyrë të çonin në kuzhinën e hotelit, por nuk kaloi andej, por hyri nëpërmjet një rruge më të gjatë. Sirhani e gjeti veten në një ekstazë hipnotizuese si ato të cilat ai kishte përjetuar me linjën Rosicruciane. Ai i tregoi Diamondit se si u përkul në një tavolinë i përgjumur dhe i pasigurtë se ku ndodhej. Papritur pa një grup njerëzish që vinin drejt tij. Vuri re se njëri prej tyre ishte Bobi Kenedi dhe tanimë, vendosi të takohej e të shtrëngonte duart me të. Në vend të bënte këtë, nxori armën dhe filloi ta qëllonte. Ashtu siç u shpreh edhe psikiatri Diamond: “Sirhani ka kryer një vrasje në gjendje të turbullt, pothuaj i pavetëdijshëm rreth asaj që po ndodhte”.

Dhe si ka mundësi që Bobi Kenedi të ecte drejt kuzhinës së hotelit pikërisht në kohën e gabuar? Ai kishte dëshiruar të ecte nëpërmes turmës pas fjalimit të tij, por “rojet e tij personale” e larguan nëpërmjet kuzhinës për të shmangur rrezikun e mundshëm! Burri më ngulmues që e drejtoi Kenedin drejt kuzhinës ishte… Frank Mankieviç, njeriu i mëparshëm i marrëdhënieve publike për Lidhjen Anti Shpifje, që dorëzoi publicitetin për filmin e Oliver Stone, JFK! Gjithashtu, në krah të Kenedit ishte Thane Eugene Caesar, “roja e sigurisë”, i punësuar në minutën e fundit dhe një person i lidhur me Sindikatën e Meyer Lansky-t. Vrasës i vetmuar? Asnjë komplot? Po talleni. Për t’u siguruar se nuk do të bëhej asnjë gabim, sipas Robert Marrou të CIA-s, një amerikano-pakistanez e qëlloi gjithashtu Kenedin me një revole të CIA-s të maskuar si kamera. Në librin e tij Senatori duhet të vdesë, Morrou tregon një pikturë të Pakistanezit me “kamerën”e tij disa sekonda përpara se të vritej Kenedi. Studiues të tjerë konstatojnë se asnjë plumb i qëlluar nga Sirhan Sirhan nuk e ka goditur Kenedin dhe se vrasësi i vërtetë ishte Thane Eugene Caesar.

Në fakt, çfarëdolloj gjëje që të ketë ndodhur, Bobi Kenedi u vra nga të njëjtat forca që i vranë dhe vëllanë, duke përdorur një vrasës të besuar, i cili, që prej asaj kohe, qëndroi i programuar dhe mendërisht i trazuar. Nga e njëjta metodë e hipnozës të kontrollit të mendjes, shumë programues kompjuterashe në industrinë mbrojtëse të UK-së, kanë vuajtur nga ‘vetëvrasje’ të çuditshme dhe vdekje të tjera. Disa viktima kanë punuar për kompaninë General Electric dhe filialin e saj Markoni, kështu që dhe një tjetër mister ka fshehur të vërtetën.
Një tjetër emër që mendoj se është përfshirë në të dyja vrasjet, atë të Xhon dhe Bobi Kenedit, është ai i manjatit të transportit të mallrave, greku Aristotle Onasis, i cili bëri një pasuri të pabesueshme duke përdorur vaporët e tij për të transportuar drogë. Interesante është një zakon grek se, nëse vrisni një person, atëherë duhet të kujdeseni për gruan dhe familjen e tij. Onasis u martua me Xhekin, vejushën e Xhon Kenedit.

... (vazhdon)

**baaroar** · 14-07-2011, 16:53

... (vazhdim, Kapitulli 12, Dora e fshehtë)

Malkom X

Malkom X u vra teksa fliste në Audubon Ballroom në Nju Jork. Me këtë rast, të gjithë folësit e tjerëu nxorrën jashtë. Matanë rrugës ishte spitali kolumbian presbiterian, por ata refuzuan t’u shërbenin. Në fund, ndihmësit e Malkomit duhet të vraponin për në spital, të merrnin një barelë dhe ta mbartnin vetë Malkolmin deri aty. Një nga ndihmësit e tij më të ngushtë, Leon 4X Ameer, shkoi në FBI për t’ju thënë se në këtë proçes ishin përfshirë elementë brenda qeverisë dhe organizatës zezake, Kombi i Islamit. Pas disa ditësh, në moshën 32-vjeçare ai vdiq. Shkaku i vdekjes së tij u shpall vetëvrasje, më pas spasojë një mbidozë droge, dhe në fund vdekje natyrale. Do të habitesha nëse doktori do kish qenë trajnuar në Vatikan! Lëvizja e vetëdijshme zezake për një kohë të gjatë ka qenë e infiltruar nga FBI-ja dhe CIA dhe vrasjet do të organizoheshin brenda po aq mirë sa dhe jashtë këtyre organizata të zeza. Operacioni i FBI-së quhej Cointelpro dhe kryesohej nga… Uilliam Sullivan, miku i urithit të Mosad të CIA-s, Xhejms Jesus Angleton! Sullivani ishte hallka lidhëse midis FBI-së dhe komisionit Uarren dhe operacioni i tij Cointelpro mbështetej së tepërmi në informacione nga Lidhja Anti Shpifje.

(Kontrolli i Elitës së barazisë së grupeve zezake iu adresohen grupeve jozezake si Ku Klux Klan. Klan ishte një krijim i Elitës, e themeluar nga satanisti Albert Paik, komandanti i madh sovran të së Lashtit dhe të Miratuarit Ritit Skocez të Frankmasonerisë në Amerikën Jugore. Ai ishte një koleg i Guiseppe Mazzini-t, lideri i iluministëve bavarezë pas vdekjes së Adam Ueishaupt. Një statujë e Paik qëndron ende edhe sot e kësaj dite në Uashington DC, në nderim të punës së tij mbi sjelljen e Elitës.) FBI-ja përdori grupin antikomunist të quajtur BOSSI për të infiltruar Kombin e Islamit dhe grupin ikanak të Malkom X, Organizatën e Bashkimit afro-amerikan. Kreu i BOSSI-t ishte Anthony Ulazoëitz dhe shefi i tij operativ, Xhon Gaulfield. Që të dy u demaskuan publikisht gjatë skandalit të Uotergeit si personazhe kryesore në departamentin e pisët të mashtrimeve të Riçard Nikson. Gaulfield u përdor nga komisioni Uarren për të “hetuar” një grup antikastro. Midis vrasjeve të Kenedit, Malkom X dhe Martin Luter Kingut, mund të konstatohen emra të zakonshëm që kanë lidhje me skandalin e Uotergeit dhe një sërë vrasësish dhe ngjarjesh më pak të njohura.

Martin Luter King

Fushata e Martin Luter Kingut për të drejtat e zezakëve dhe kundër luftës së Vietnamit i kushtoi atij jetën më 14 prill të vitit 1968. Një ish agjent i FBI-së më vonë do t’i tregonte Komitetit të Shtëpisë së Zgjedhur mbi Vrasjet se si stafi në zyrën e FBI-së në Atlanta brohoriti dhe u gëzua kur erdhi lajmi mbi vrasjen e tij. “E kapën ”, tha një burrë. “ E kapën Zoron”, emri i koduar i FBI-së për King. “Unë shpresoj që ai bir kurve të vdesë,”, u shpreh një tjetër. Në momentin kur solli ndërmend historinë, ish agjenti u mbyt në lot. Dr. Kingu ishte gjithashtu një objektiv edhe për operacionin Cointelpro të Uilliam Sullivan në FBI. Të njëjtët emra, të njëjtit njerëz, e njëjta forcë.

Përpara mbërritjes së Dr. King në motelin Lorraine në Memphis, Tenensi, një burrë iu afrua tavolinës së recepsionit dhe tha se ishte një “njeri reklamues ” i Dr. Kingut. Ai ngulte këmbë që të ndërrohej dhoma e Dr. Kingut, sepse, siç shprehej “njeriu reklamues”: “Ai do të dëshironte të kishte një dhomë në katin e dytë me pamje nga pishina aty jashtë”. Stafi në motel tha se ata nuk mendonin se ai do të ishte zezak, por një burrë i bardhë që kishte vënë makijazh të zi. Ky ishte një marifet i përdorur nga shërbimet e inteligjencës për provokime të agjentëve, të cilët shkaktonin shqetësime në demonstratat e zezakëve dhe bënin zezakët të merrnin fajin përsipër. Ky karakter nuk ka të bëjë më Martin Luter Kingun sepse ai nuk kishte asnjë “njeri reklamues”. Kingu u qëllua për vdekje kur po kalonte në ballkon për të biseduar me shoferin e tij.

Oficeri zezak i policisë në detyrë për sigurimin dhe mbrojtjen e Dr. Kingut, u dërgua në shtëpi jashtë dëshirës së tij, kohë para se të vritej Kingu dhe pastaj skuadra e mbrojtjes u reduktua në numër, nga tetë njerëz në një polic të vetëm. Dy zjarrfikësit e vetëm zezakë në stacionin ngjitur me motelin, u dërguan në stacione të tjerë vetëm për atë ditë, dhe kur u qëllua Kingu, ambulanca u vonua pasi ishte bllokuar për arsye pajisjesh me vegla nga i njëjti stacion zjarrfikës. Ashtu siç tregonte koloneli pensionist i Forcave Ajrore, L. Fletcher Prouty: “Askush nuk ka të drejtë të drejtojë një vrasje, ajo ndodh. Roli aktiv luhet në mënyrë të fshehtë duke e lejuar atë të ndodhë… Ky është çelësi i vetëm më i madh… i cili ka fuqinë për të larguar ose zvogëluar masat paraprake e të zakonshme të sigurisë…” Kjo është ajo që ndodhi edhe me Martin Luter Kingun, ashtu si dhe me Yitzak Rabin, kryeministrin izraelit, në vitin 1995. Sipas shtypit izraelit, Rabini kishte një numër takimesh sekrete me Henri Kisingerin disa javë përpara vrasjes. Mbrojtja izraelite është fantastike, siç kam parë dhe vetë me sytë e mi në aeroportin Tel Aviv, se askush nuk mund të vriste një kryeministër izraelit ashtu siç ndodhi përderisa u lejua të ndodhë.

Dëshmitarët deklaruan se ishin shumë të sigurtë, pasi gjuajtjet që vranë Dr. Kingun vinin nga poshtë dhe jo nga kati i dytë i dhomës së shtëpisë ku po qëndronte një tjetër Xhejms Earl Ray. Kjo konfirmohet nga pika ku hyri dhe doli plumbi nga trupi i Dr Kingut. Xhejms Earl Ray nuk mund ta kish bërë këtë. Një ish ekspert balistik i FBI-së thotë se plumbi do kish shpuar murin deri në 15 cm nga pozicioni i Earl Ray që qëlloi Dr Kingun. Por prap se prap Xhejms Earl Ray u dënua. Thjesht një tjetër vrasës i vetmuar. Asnjë komplot. E sigurtë.

Një personazh qendror në vrasjen e Kingut duket të ketë qenë Xhek Youngblood, një zyrtar i inteligjencës së ShBA-së, i cili pat qenë emëruar nga disa studiues si “Njeriu i vezëve dhe sallameve”, sepse ai kishte filluar të shfaqej rregullisht në një kafene afër dhomës së shtëpisë, ku qëndronte Xhejms Earl Ray. Kur i treguan një pikturë e Youngbloods, Xhejms Earl Ray pranoi se ishte njeriu që e kishte ndjekur përpara vrasjes së Kingut. Një nga kolegët e Youngblood ishte Frank Fiorini, i cili më vonë e ndryshoi emrin në Frank Sturgis. Ky burrë ishte një nga hajdutët e Uotergeit.

Gazetari Ljuis Lomas investigoi vrasjet e Malcolm X dhe Kingut dhe shkroi një libër, Të vrasësh një zezak. Ai zbuloi se Xhon Ali, drejtori i thesarit të organizatës Kombi i Islamit, me të cilën ishte lidhur disa herë Malkolm X, punonte për FBI-në. Në një pikë, Ali ishte njeriu më i fuqishëm në Kombin e Islamit. Lomasi po ndiqte drejtime të cilat mund të kishin lidhje me vrasjet e JFK dhe Martin Luter Kingut, sidomos nëpërmjet Agjencisë ‘Dedektive’ Guy Bannister në Nju Orleans, e cila luajti një rol kyç në vrasjen e Xhon Kenedi. Lomasi kishte ndërmend të implikonte agjencitë e inteligjencës në vdekjen e Dr. Kingut, në një film të kontrktuar prej tij. Në njërën prej ditëve të xhirimit të filmit, frenat e makinës u këputën dhe ai vdiq. Verës tjetër pas vrasjes në Memphis, vëllai i Dr. Kingut, në mënyrë të mistershme, u mbyt në pishinën e tij. Komshinjtë dëgjuan të bërtitura, spërkatje dhe më pas një heshtje. Dy vjet pas kësaj ngjarje, mamaja e Dr. Kingut u vra kur një ‘skizofren i ve’ hyri në kishën e saj dhe hapi zjarr. Fakti se të gjitha këto ngjarje ndodhën në një kohë kur FBI-ja e J. Edgar Hoover po thurte plane për të ndaluar lëvizjen e të drejtave civile të zezakëve dhe të atyre që e kundërshtonin luftën e Vietnamit, është publikisht i ditur. Kështu vepronte Lidhja e Anti Shpifjes në emër të terroristëve, të cilët kontrollonin Izraelin.

Një tjetër emër i famshëm që na del këtu, është Xhijs Xhekson. Ai ishte bërë njeriu më i famshëm zezak në Amerikë dhe u paraqit në Ditën e Krishtlindjeve në vitin 1994 nën stacionin televiziv të rrjetit britanik, Kanali Katër, duke mbajtur një “Fjalimi Alternativ të Mbretëreshës’ në një tjetër kanal televiziv nga ajo që po fliste mbretëresha Elizabeta II. Tamam një nderim, nëse ju i pëlqeni këto lloj lojrash. Xheksoni bënte pjesë në partinë e Dr. Kingut kur u vra, megjithatë Kingu iu tha përkrahësit të vet se kishte qëllim të ndante kompaninë me të. Menjëherë pas vrasjes, Xhekoni doli në një konferencë të shtypit me një këmishë me njolla gjaku dhe tregoi historinë se si ai e mbajti në krahë Dr. Kingun në kohën kur ai po jepte shpirt. Kjo e bëri Xheksonin të famshëm. Por kjo inatosi njerëzit e tjerë në skenë sepse ata e dinin se kjo nuk ishte e vërtetë. Afërsisht njëzet vjet më vonë, Xhekoni pranoi në një emision televiziv në Phil Donahue se kishte gënjyer. Në fund të fundit, ai nuk e kishte mbajtur kokën e Dr. Kingut. Prej nga kishte ardhur gjaku në këmishën e tij asnjëherë nuk u zbulua. Pas zgjedhjes së Xhorxh Bushit (KMJ) u president në vitin 1988, ai dhe Xhekoni (KMJ) mbajtën një konferencë të përbashkët shtypi, në të cilën Xheksoni konfirmoi pikëpamjen se Xhejms Earl Ray nuk duhej të lirohej nga burgu me kusht. Kjo nga një njeri që ishte aty kur Dr. Kingu vdiq dhe tha disa herë se nuk kjo nuk ishte puna e vetëm një vrasësi. Çfarë ndodh më vonë?

Vitet ‘60 ishin një periudhë e përgjakshme nisur nga vrasjet në Shtetet e Bashkuara, por ato vazhdojnë edhe në ditët e sotme thjesht në gjithë botën, për të përjashtuar ata të cilët nuk janë duke luajtur lojën e Elitës dhe duke i zëvendësuar me ata që duan. Aty ka dhjetra llogari të historive të mbuluara për të fshehur nxitësit e vërtetë të këtyre vrasjeve. Mund të ketë patur një “skizofren të vetëm”, dhe një grup “terrorist” të Elitës kontrolluese, një përplasje avioni (është e thjeshtë të destabilizosh planet e vogla me teknologjinë që ata vetë kanë sot), vrasjet, duke përfshirë edhe atakët e zemrës si edhe disa “aksidente” të tjera të vogla.

Uotergeit-i (Ëatergate)

Në skenën botërore, një nga përfaqësuesit më të mirë të artit të manipulimit politik në kohët moderne është ambasadori i nivelit të lartë i Elitës, Henri Kisinger, i cili ka përdorur një sërë njerëzish fasadë për t’ju bindur urdhërave të tij. Një nga më të njohurit është Xhorxh Bush. Nga Uotergeiti dhe fillimet e viteve 1970, këta dy emra filluan të shfaqeshin kudo. Kisingeri nuk ishte lindur dhe rritur në Shtetet e Bashkuar. Ai kishte lindur në Gjermani në vitin 1923 dhe ishte rritur si Hebre nën regjimin e Adolf Hitlerit. Mbërriti në Shtetet e Bashkuara më 5 shtator 1938 dhe më pas u bë amerikan i natyralizuar. Në vitin 1972, agjenti polak i KGB-së, Mikael Golenievski (Michael Golenieëski), i tregoi qeverisë britanike se ne dokumentat e KGB-së të cilat ai i kishte parë përpara dezertimit të tij në vitin 1959, përfshihej emri i Henri Kisinger si një njeri i Bashkimit Sovjetik. Sipas Golenievskit, Kisingeri ishte rekrutuar nga KGB-ja nën një celulë spiunazhi të quajtur ODRA. Golenievski pretendonte se i ish dhene emri i koduar BOR ose KOLONELI BOR. Kisingeri ndërtoi famën dhe pushtetin e vet në Harvard përpara se të bëhej figurë drejtuese në Rendin e Ri Botëror.

Politika e jashtme e US nën drejtimin e Kisingerit ndoqi rrugën e sprovuar dhe të besuar Britanike për shekuj, duke mbajtur balancën e fuqisë sipas rregullit që thotë: “Armiku i armikut tim është shoku im”. Ishte ky drejtimi, i cili, pjesërisht, qëndronte mbrapa strategjisë së administratës Kisinger-Nikson në lidhjet e krijuar me Kinën komuniste. Gjatë kësaj kohe, përpara dhe pas Uotergeitit, Kisinger (Komm 300) mbante kontakte të ngushta me miqtë e tij në qarqet e Shërbimit Sekret Britanik, për të cilin ai punoi për dekada me radhë. Këta përfshiheshin dhe një komitet me 300 anëtarë si Sir Erik Roll (Sir Erick Roll) (Lord Roll i Ipsden) dhe Lordi Viktor Rothsçajlld (Lord Victor Rothschild) manipulatori i Shërbimit Sekret Britanik dhe Mosadit dhe spiun Sovjetik së bashku me Filbi (Philby), Burgess, Maclean dhe Blunt. Blunti u largua nga stafi i Institutit të Uarburgut (Ëarburg Institute) për të punuar me MI5. Kisingeri kishte lidhje të ngushta me Britaninë dhe nuk kam asnjë dyshim se elementë Britanikë, duke përfshirë edhe Viktor Rothsçajlldin ishin të përfshirë në vrasjen e Kenedit, Uotergeit dhe largimin nga detyra të Riçard Niksonit. Vetë Kisingeri ka pranuar në një fjalim në Çhathman House, e cila supozohet të ishte private, se shpesh kishte qendruar shumë më afër me Zyrën e Jashtme Britanike, se sa me Departamentitin i tij të Shtetit.

Kisingeri kishte një influencë të jashtëzakonshme mbi Xhorxh Bushin dhe disa biografë të Bushit e përshkruajnë atë pak a shumë si “Kopje e Kisingerit”. Bushi u fut në zemër të konspiracionit të Rendit të Ri Botëror si djali i Preskot Bushit dhe atij ju dha i gjithë formimi dhe përvoja që i nevojitej për t’u bërë njeriu i tij fasadë. Ai ishte anëtar i shoqërisë Skull and Bones, frankmason i nivelit të 33-të, anëtar i Komitetit të 300-ve, në Këshilin për Marrdhëniet me Jashtë, dhe i Komisionint Tripalësh, zotërues pusesh nafte, ambasador në Kinë dhe në Kombet e Bashkuara (të dyja nën Kisingerin ), kreu i Komitetit Kombëtar të Partisë Republikane, zyrtar i CIA-s para, gjatë dhe pas vrasjes së JFK-së, kreu i CIA-s, zëvëndëspresident dhe më pas president i Shteteve të Bashkuara, post për të cilin ish menduar ta merrte ndonjë ditë, i përgatitur që në djalëri.

Pasi Riçard Niksoni iu kthye në detyrë në nëntor të vitit 1972, ai e bëri Bushin kryetarin e Komitetit Kombëtar të Partisë Republikane. Bushi e mori detyrën “rastësisht”, në janar të vitit 1973, gjatë gjyqit të hajdutëve të Uotergeitit. Ata hynë në zyrat qendrore të Partisë Demokratike në ndërtesën Uotergeit në Uashington natën e 17 qershorit të një viti më parë. Këta ishin të ashtuquajturit “hidraulikët”, një skuadër mbikëqyrjeje e Shtëpisë së Bardhë që spiunonte për Demokratët gjatë përgatitjes së tyre për zgjedhje. Ose më mirë kështu jemjemi detyruar ta besojmë. Në të vërtetë, në këtë drejtim, bënë një punë të dobët sepse duket që qëllimi i tyre ishte që të kapeshin. Kjo ishte ideja.

Disa studiues tani besojnë dhe unë padyshim jam dakord me ta se mbrapa “skandalit”, qëndronte Henri Kisinger, njeriu fasadë i Rokfelerëve dhe Rothsçajlldëve. Kisingeri e la punën e tij si drejtues në Këshillin për Marrëdhënie me Jashtë, për t’iu bashkuar administratës së Niksonit, e cila përbëhej nga më shumë se 115 anëtarë të CFR. Nelson Rokfeler, i cili u bë zëvëndëspresident si pasojë e Uotergeitit, tha se Kisingeri e mori postin në këtë administratë sepse e kërkonte këtë punë. Uotergeiti ishte një organizëm për t’i dhënë Kisingerit pushtet të plotë, si rrjedhim dhe Elitës. Kjo ishte një periudhë kritike në manovrat Botërore nga manipulatorët e Rendit të Ri Botëror për të hequr ato copëra që kishin mbetur nga qeveria për njerëzit dhe nga njerëzit. Uotergeiti dhe heqja e Riçard Nikson ishte një tjetër grusht shteti mbi Amerikën. Niksoni nuk ishte një engjëll politik, por thjesht një tjetër lakè. Xhorxh Bushi u bë kryetari i Komitetit Kombëtar të Partisë Republikane tamam në kohën kur sapo kish nisur historia e Uotergeitit, dhe këshilltari i saj, Henri Kisinger, ishte njëkohësisht këshilltar për mbrojtjen kombëtare edhe sekretar shteti, njeriu i vetëm në historinë amerikane që mbante këto dy poste në të njëjtën kohë. Bob Uoduardit (Bob Ëoodëar) dhe Karl Bernsteinit (Carl Bernstein), një gazetar nga Ëashington Post e kontrolluar nga Elita, ju dhanë “të dhëna” për Uotergeitin nga informatori “Gryka e thellë” duke mbushur titujt e faqeve të para të gazetave. Pronari i Post, Kayterin Graham (Katharine Graham) (CFR, TC, Bil), mund të ketë ngelur e kënaqur me gazetarinë e informacionit të saktë. Këto ngjarje ushtruan kaq shumë presion mbi Niksonin, saqë nuk kishte fare kohë për të mbikëqyrur qeverinë e vendit. Kështu,. Në vënd që ta bënte Grahami këtë punë, e bëri Henri Kisinger.

Është një fakt i njohur se, ishte Kisingeri, që bindi Niksonin për të krijuar Njësinë e Hetimit Special të Shtëpisë së Bardhë (Hidraulikët) me detyrë të ndalonte rrjedhjen e informacionit të Shtëpisë së Bardhë. Kisingeri i citoi Niksonit rrjedhjen e informacionit për çështjen e “Kartave të Pentagonit” (Pentagon Papers)* në vitin 1971 për të justifikuar nevojën për të ngritur e formuar një njësi. Më vonë doli se një nga hajdutët e Uotergeitit, E. Houard Hant (E Hoëard Hunt), një planifikues i CIA-s i pushtimit të Gjirit të Derrave (Bay of Pigs), që diskretitoi Kenedin dhe një njeri i përfshirë në një farë mase në operacionin në Dealey Plaza, ka qenë në qendrën e CIA-s në Majemi duke rekrutuar njerëz për Njësinë e Shtëpisë së Bardhë të Kisingerit dy muaj përpara se të bëheshin publike Kartat e Pentagonit. Krijo problem dhe ofro zgjidhje. Njësia e Shtëpisë së Bardhë ishte plot me agjentë të CIA-s dhe zyrtarë të tjerë të shërbimit sekret; ajo financohej nga Bill Liedtke (Bill Liedtke), presidenti i shoqërisë së Xhorxh Bushit, Pennzoil, dhe një mik i ngushtë i Bushit, kryetari i Partisë Republikane. Rajt Patman (Ëright Patman), kryetari i Shtëpisë së Komitetit të Përfaqësuesve Bankar dhe Financës, bëri të ditur se njërit prej hajdutëve të Uotergeit iu dërguan 100,000 $ nga kreu i komitetit të Teksasit në Fushatën për të Rizgjedhur Presidentin, i njohur si CREEP. Hajduti që mori paratë ishte Bernard Barker, një njeri i CIA-s që nga pushtimi i Gjirit të Derrave. Njeriu që dërgoi paratë ishte… Bill Liedtke, partneri në biznes i Xhorxh Bushit dhe një nga miqtë e tij më të ngushtë. Hetuesi i kongresit, Rajt Patman, pohoi se 100,000 $ i ishin dhuruar në të vërtetë nga Robert H. Allen, shef finance i Leidtke në CREEP në Teksas. Paratë u transferuan nga Houston në Meksikë për t’u pastruar dhe më pas u kthyen, duke kaluar nga Leidtke tek hajduti i Uotergeit, Bernard Barker. Në vitin 1982, Robert H. Allenit iu dha çmimi Pishtari i Lirisë nga Lidhja e Anti- Shpifjes (Anti- Defamation League) (ADL), fronti i tmerrshëm Elitë - Mosad, mbështetur kaq fuqishëm nga Henri Kisinger.

Një tjetër partner biznesi dhe mik i ngushtë me Bushin, ishte Robert Mosbacher, i cili ishte implikuar gjithashtu në politikën e pastrimit të parave të CREEP. Përsëri Bushi thotë se ai nuk dinte asgjë rreth asaj se çfarë po ndodhte! A duhet të besojmë në të vërtetë se Xhorxh Bush, kryetari i Komitetit Ndërkombëtar të Republikanëve, një njeri i implikuar në shumë çështje, nuk e dinte se miqtë e tij më të ngushtë dhe partnerët e tij në biznes ishin të përfshirë në pastrimin e parave të CREEP-së duke i dërguar ato drejt hajdutëve të Uotergeitit? A jemi të saktë? Senatori Patman po i afrohej implikimit të disa emrave të famshëm në grabitjen e Uotergeitit, por nuk mundi të vazhdonte më tej këtë hetim. Komiteti i tij, i cili kishte një shumicë demokrate, e urdhëroi ta linte këtë punë, më pas plani që të thërriste njëzet e tre zyrtarë të CREEP-së për të dëshmuar përpara Kongresit, u anullua. Përse duhet ta bënin këtë? Mbase demokrati nga Kentucki, Uilliam Kërlin (Ëilliam Curlin), e kishte përgjigjen, kur ai u shpreh:

“…disa anëtarëve të komitetit iu kujtuan pamaturi të ndryshme politike të së shkuarës, ose të të afërmve të tyre, e për këtë, mund të thirreshin ndonjë ditë në gjyq..”

Lideri i Shtëpisë Republikane, Gerald Ford (CFR, Bil), frankmason i nivelit të 33-të, anëtar i komisionit Uarren (Ëarren Commission), si dhe kukulla e perandorisë Rokfeler-Morgan-Harriman-Mellon e Institucionit Lindor, lëshuan një sulm dhe hetim të egër mbi Patmanin. Kur Niksoni u detyrua të jepte dorëheqjen për shkak të Uotergeitit, Gerald Ford u bë president. Niksoni u dënua pas botimit të së famshmes “prova e krimit” ku jepeshin të dhënat e një bisede midis tij dhe shefit të stafit, H. R. Haldeman më 23 qershor të vitit 1972, ku diskutoheshin mënyrat dhe rrugët për të penguar hetimet e Uotergeitit. Kur Bushi mori vesh botimin e kasetës, u shqetësua tej mase. Ai e dinte se “Teksasit” e përmendur në kasetë, ishin për të dhe ortakët e tij të ngushtë, Bill Liedtke dhe Robert Mosbacher. Në librin e Uooduard dhe Bernstein, me titull: “Ditët e fundit” (Final Days), bëhet me dije një bisedë rreth reagimit të Bushit e zhvilluar mes Uilliam Timmonson, Koordinatorit në Kongresin e Shtëpisë së Bardhë, dhe Dean Burch, një Këshilltar i Shtëpisë së Bardhë:

- Dean, a ka ndonjë dijeni Bushi mbi transkriptimin e [provës përfundimtare]?
- Po.
- Mirë, po, çfarë bëri?
- Ai shpërtheu në idiotësira dhe u dhie në brekë.

Por Bushi mund të merrte frymë lirshëm. Ai nuk do të demaskohej nga kaseta e bërë tashmë publike. Gjithashtu Robert Mosbacher shpëtoi pa gjë, dhe do të bëhej Sekretari i Tregtisë në presidencën e Bushit. Biseda e Kisingerit në Shtëpinë e Bardhë nuk regjistroheshin, por ato të Nikson regjistroheshin gjithmonë. Njeriu përgjegjës për regjistrimet dhe kasetat, të cilat dënuan Niksonin, ishte David Young, një avokat në Ëall Street, i caktuar nga Kisingeri si dhe një njeri i cili kishte punuar për Rokfelerin. Ekzistenca e regjistrimit të ‘provës së krimit” u zbulua nga Aleksandër Batërfilld (Alexander Butterfield), pika e lidhjes e Shtëpisë së Bardhë me shërbimet sekrete. Kreu i përgjithshëm i shërbimeve sekrete ishte Kisinger. Një tjetër person shumë i rëndësishëm i caktuar nga Kisingeri në largimin e Niksonit, ishte kukulla e Rokfelerit dhe Kalorësi i Maltës, Aleksandër Haig (TC), CFR, i cili do bëhej kreu ushtarak i NATO-s dhe sekretari i shtetit në kohën e Ronald Regan. Nikson akoma vazhdonte të refuzonte të jepte dorëheqjen pavarësisht regjistrimeve dhe ankthit për Kisinger, Haig dhe shokët e tyre konspiratorë ishte se Niksoni mund të shfaqej përpara një gjyqi për largimin nga detyra, gjatë të cilit i gjithë komploti do të zbulohej. Përfundimisht, presioni nga Bushi dhe Kisingeri e detyruan atë që të nënshkruante.

Fordi (CFR, Bil) erdhi në pushtet si njeri fasadë i Kisinger-it (duke përdorur titullin president i Shteteve të Bashkuara), dhe fali Nikson për të gjitha shkeljet që mund të kishte bërë, duke shmangur në këtë mënyrë hetimet e mëtejshme, ose proçesin gjyqësor. Fordi emëroi Nelson Rokfeler-in (CFR, Bil) si zëvëndëspresidentin e tij dhe e bëri drejtues \të një ‘hetimi’ për aktivitetet e agjencisë të shërbimeve sekrete në optikën e Uotergeitit. Gjithashtu, në komisionin e Rokfelerit ishte edhe Ronald Regan. Ai nuk zbuloi asgjë të veçantë, dhe nuk bëri asgjë me rëndësi. Elita tani kishte kontroll të plotë mbi administratën e Shteteve të Bashkuara. Me ndihmën e Fordit dhe Rokfelerit dhe kontrolluar nga Kisinger, natyra e administrimit të qeverisë, do të bëhej një diktaturë plotësisht e zhvilluar. Kjo vazhdon edhe në ditët e sotme, nëpërmjet aleancave politike dhe ekonomike të cilat kanë zgjedhur dhe kontrolluar presidentë si vijon: Karter, Regan, Bush dhe Klinton. Kushdo që të vijë pas Klintonit, do zgjidhet në të njëjtën mënyrë. Uotergeiti ishte më shumë se një grabitje. Ai ishte shkatërrimi i asaj që kishte mbetur prej proçesit demokratik, dhe të gjithë njerëzit më pas, i shpëtuan persekutimit.

Iran-Kontra

Pas një periudhe si përfaqësues i Shteteve të Bashkuara në Kinë, teksa Kina dhe Henri Kisinger po mbështetnin Pol Pot në Kamboxhia, Xhorxh Bush u kthye në shtëpi në vitin 1975. Ai mori një telegram nga Kisinger, ku thuhej se ishte emëruar nga Fordi (Kisinger) në detyrën e drejtorit të CIA-s. Kjo është një nga organizatat kryesore të Elitës, ashtu siç është Inteligjenca Britanike, e cila ndoshta qëndron mbi CIA-n në piramidën e Elitës. Ishte Inteligjenca Britanike, e cila ndihmoi në krijimin e CIA-s pas luftës. Emrat që tashmë janë të njohur për ne, qëndrojnë përsëri në krye. Një figurë kyçe pas formimit të Zyrës së Shërbimeve Strategjike, më vonë CIA, ishte gjenerali Uilliam J. Donovan. Ai studioi drejtësi në Universitetin e Kolumbisë nën drejtimin e Profesor Harland F. Stone, i cili më vonë do të bëhej Prokuror i Përgjithshëm i SHBA-së dhe caktoi Donovan si asistentin e tij. Një tjetër person i favorizuar i Stone ishte edhe J. Edgar Hoover, i cili do të bëhej kreu i FBI-së, një nga shokët e klasës së Donovanit ishte Franklin D. Ruzvelt, presidenti i ardhshëm. Gjatë Luftës së Parë Botërore dhe në periudhën ndërmjet luftërave, Donovani pranoi një sërë detyrash zbulimi prej brigadës së Rendit të Ri Botëror, duke përfshirë J. P. Morgan, Rokfelerët, dhe Rothsçajlldët, dhe në një nga këto raste kaloi një mbrëmje me Adolf Hitlerin. Në vitin 1941 u caktua kreu i agjencisë së re të inteligjencës ZShS-së nga miku i tij nga Kolumbia, Franklin Ruzvelt. Donovani u ndihmua nga Paul Uarburg, i biri i Paul Uarburg. Ishte Xhejms Uarburg, i cili ka deklaruar: “Ne do të kemi një qeveri botërore, pavarëisht nëse ju pëlqen ose jo – nëpërmjet pushtimit ose miratimit.” Sidoqoftë, duket se Donovani nuk ishte aktualisht në krye të ZSHS-së. Sipas Eustace Mullins në Rendin e Ri Botëror, Sundimtarët Tanë Sekretë, Majori Desmond Morton Çërç, ndërlidhësi i Kryeministrit në Inteligjencës Britanike, i tha sekretarit ushtarak të Uinston Çërçillit, E.I. Xhejkob se:

“Një tjetër fakt tejet sekret për të cilin kryeministri është në dijeni është se, të gjitha synimet dhe qëllimet e Sigurimit të Sh.B.A po realizohen nga Presidenti, me kërkesë të Britanikëve.Për këtë arsye, një oficer Britanik qëndron në Uashington me z. Edgar Huver dhe Gjeneralin Bill Donovan. Natyrisht është esenciale që ky fakt të mos bëhet i ditur.

Koordinatori kryesor britanik i ZShS-së dhe politikave të saj ishte Uilliam Stefenson, kreu i Seksionit Special të Inteligjencës të Shërbimeve Sekrete të Inteligjencës (ShSI), të cilit i u dha një kat pa qira për banim Rokfeler. Prej aty ai drejtoi një rrjet të agjentëve Britanik në Shtetet e Bashkuara të cilët, sipas Mullins, ishin të përfshirë në vrasjen e marinarëve Gjermanë në Nju Jork, veprime të paramenduara për të nxitur Hitlerin që ti deklaronte luftë Amerikës. Stephenson dhe kreu i Permindex, Louis Bloomfield, , drejtuan gjithashtu Operacione të Botës së Krimit me Sindikatën e Lansky-t. Mullinsi pranon që tre anëtarë të tjerë, Kryetarë të Stafit Britanik, mbrapa krijimit të ZShS-së ishin: Lord Louis Mountbatten (Kom 300, Bil), një kushëri i Mbretit dhe i lidhur me familjet bankare të Frankurtit, Rothsçajlld dhe Cassel; Charles Hambro, drejtor i Bankës Hambros dhe Drejtor Ekzekutiv i Operacioneve Speciale dhe kolonel Steëart Menzies, kreu i Shërbimit Sekret të Inteligjencës (SSI). Lord Viktor Rothsçajlld ishte gjithashtu zemër e saj.

Agjentët e ZSHS-së në Evropë ishin të trajnuar në zyrat qendrore të spiunazhit britanik në Bletchley Park, afër Ëoburn Abbey, prej ku Sefton Delmer (agjent i Lord Beaverbrook, manjatit të Komitetit të 300 gazetave,) drejtonte një departament për punët e pista. Ëoburni ishte shtëpia e Dukës së Bedfordit, Markez i Tavistock-ut. Byroja britanike e Luftës Psikologjike u bë e njohur si Instituti Tavistoc. Pas luftës, Donovani ishte ndihmësi special i prokurorit të Shteteve të Bashkuara në gjyqet e Nurembergut për t’u siguruar që të mos dilte në shesh implikimet britanike dhe amerikane me nazistët. Presidenti Truman shpërndau ZSHS-në në vitin 1945, por ajo u riformua si CIA në vitin 1948, nën kontrollin e Allen Ë. Dulles, një nga financuesit kryesorë të Adolf Hitlerit. Veçanërisht, Dulles, një drejtor i bankierëve të Hitlerit, dhe J. Henri Schroder (Kom 300), u zgjodhën për tu marrë me fondet e CIA-s. CIA është një krah i sindikatave të përjashtuara nga taksat të kontrolluar nga Rothsçajlld / Rokfeler si Fondacioni Rokfeler, Fondacioni Fordit dhe Organizata Carnegie, ku luhej pjesa më e madhe e politikës së CIA-s.

Megjithëse CIA është jashtëzakonisht e rëndësishme për Rendin e Ri Botëror, fuqia e vërtetë në qarqet e inteligjencës amerikane është Agjencia e Sigurisë Kombëtare (ASK), një organizatë e cila mban kokën ulur, ndërkohë që CIA merret me punët e saj të fëlliqura. Kështu që gjatë kohës që Bushi ishte kreu i CIA-s, bile dhe kur ishte president, ai u jepte llogari mjeshtërve të lartë brenda Elitës. Në librin e tij, Matrix, Valdmar Valerian sjell bisedën vijuese me një njeri që pretendon të ketë qenë një zyrtar i CIA-s:

“Mos u tall me vetveten… CIA është thjesht një dash kurbani. ASK janë të vetmit skuadra të suksesshme. Shihni pak të dhënat e tyre, nuk do të gjeni asgjë. Shihni pak buxhetin e tyre, ju sigurisht nuk mundeni. CIA është thjesht një kukull, për sa i përket zbulimit, ASK është shumë më superiore - shumë më e avancuar në “magjitë”. CIA fajësohet për veprimet e ASK. ASK është edhe më shumë e egër dhe më shumë e kualifikuar në operacionet e saj… CIA siguron informacionin, por shfaqjen e drejton ushtria…

“Vendin e drejtojnë rreth 18 ose 20 persona. Ata nuk janë zgjedhur. Njerëzit e zgjedhur janë thjesht kukulla për ata që kanë pushtet, madje më shumë se sa presidenti i Shteteve të Bashkuara.

[Valerian]: “Ju mendoni se presidenti është i pafuqishëm?”

“Jo tamam i pafuqishëm. Ai ka fuqinë për të marrë vendime bazuar në atë që i prezantohet. Agjencitë e inteligjencës i tregojnë atij vetëm atë që ata duan ti tregojnë.”

Bushi nuk po drejtonte një CIA të pavarur, por një element brenda të ashtuquajturës “Inner Fed (brenda-ushqyer)” të qeverisë sekrete, e cila përbëhet nga CIA, ASK, FBI, NASA dhe Rezerva Federale. Shumica e fondeve për këtë kartel manipulimesh burojnë nga përfshirja në tregtinë e drogave të forta.
Shumë prej personave të përfshirë në pushtimin e Bay of Pigs në fillim të viteve 1960, që u shfaqën gjithashtu edhe gjatë viteve 1980 në skandalin Iran-Kontra të shitjes së drogës për armë, do të punësoheshin në CIA nga Xhorxh Bush gjatë presidencës së tij. Bushi nuk ishte i ri në lojën e inteligjencës dhe unë besoj se lidhjet e tij me CIA-n shtyhen pas në kohë deri në vitet 1950. Në Mashtrimi i papërlyer, Russell S. Bouen e përmend atë si një agjent kryesor të CIA-s që para pushtimit të Bay of Pigs, kur ai punonte me Felix Rodriquez dhe kubanë të tjerë anti-Kastro. Fakti se emri i koduar top sekret për pushtimin e Bay of Pigs ishte “Operacioni Zapata” është intrigues. Kompania e naftës zotëruar nga Bushi quhej Zapata Oil (Nafta Zapata).

Rodriguesi do të kthehej përsëri në skandalin Iran-Kontra gjatë administratës Regan-Bush, ku rinia amerikane u bë më e ndjeshme ndaj drogave të rënda. Kur ju shihni personelin në grupin Plumbers,(Hidraulikëve) të përfshirë në skandalin e Ëatergate, do të vini re se një numër i madh i tyre ishin të implikuar në Bay of Pigs. Një koordinues i CIA-s, Uilliam Buckley tha se, nëse do të tregonte atë që dinte rreth Bay of Pigs dhe vrasjes së Kenedit “atëherë ky do të kishte qenë skandali më i madh i gjithë kohërave që do të kishte tronditur kombin.” Bucklei u vra më pas në Lindjen e Mesme. Një mori provash dokumentare tregojnë se për një kohë të gjatë, Xhorxh Bushi ishte një pasuri e CIA-s, që prej vrasjes së Kenedit, kur miku i familjes ishte kreu i CIA-s Allen Dulles. Ka prova se Bushi ishte shumë më afër vrasjes së Kenedit se sa besonin njerëzit.

Nga zyra e tij në selinë e CIA-s në Langley, Virxhinia, Bushi mblodhi skuadrën e tij. Midis tyre ishte i njohuri Theodore Shackley, të cilin Bushi e emëroi si zëvendës drejtor i CIA-s për operacionet e maskimit. Shackey kish qenë kreu i stacionit të CIA-s në Majami gjatë fillimeve të vitit 1960, prej nga do të shfaqeshin E. Hoëard Hunt dhe hajdutët e tij të Uotergeitit. Shackley drejtonte stacionin e CIA-s në Saigon gjatë luftës së Vietnamit, ku ideoi dhe drejtoi operacionin Phoenix. Ky operacion kishte të bënte me vdekjen e dhjetëra mijëra qytetarëve vietnamezë, të cilët “dyshoheshin” se punonin për Viet Kong. Me sa duket, thjesht aftësia për të lexuar dhe shkruar ishte e mjaftueshme për të shkaktuar dyshim. Oliver North, “ylli” i Iran-Kontra, punoi me Shackley për operacionin Phoenix, i cili mendohet të ketë vrarë 40,000 fshatarë vietnamezo jugorë për Meyer Lansky dhe CIA-n. Shackey udhëhoqi një vrasje masive dhe operacion droge në Azinë juglindore në vitin 1970, ku përfshiheshin dy njerëz të tjerë të Bushit, Donald Gregg (Bil) dhe Felix Rodriquez. Ky operacion u rrezikua nga Xhon Kenedi, i cili kërkonte tërheqjen nga Vietnami. Po i njëjti Theodhore Shackey u vendos tanshmë në një pozicion të rëndësishëm në CIA-n e Bushit, dhe më vonë do të rekrutohej si “shkruesi i fjalimeve” të Bushit gjatë fushatës zgjedhore të viteve 1979-80.
Ideja se dikush si Shackley do të punësohej për të shkruar fjalimet e Bushit, e tejkalon imagjinatën. Pa dyshim, ‘dhuntitë’ e tjera që dispononte ishin arsyeja e vërtetëe pranisë së tij. Me sa duket, sot Shackley jeton në qytetin Medellin, Kolumbi, shtëpinë e kartelit të drogës. Sa shumë që i shkon. Thomas Clines, një ish zëvendës komandat në stacionin e CIA-s në Majami, ishte një tjetër person i emëruar nga Bush në administratën e tij të CIA-s, i cili do të përfshihej në Iran-Kontra, një skandal për të cilin Bushi thoshte se nuk kishte dijeni. Gjatë qëndrimit të Bushit në CIA, zyrtarët e dinin se mund të bënin gati çdo gjë që dëshironin pasi drejtori i tyre kishte një aftësi për të bërë një sy qorr. Pushteti mbi operacionet e inteligjencës së SHBA-së ishte e përqendruar në duart e Bushit si rezultat i një sërë masash të mara nga presidentit Ford. Citojmë fjalët e Elitës së Neë York Times, ku Ford thotë: “… përqendroi më shumë pushtet në duart e drejtorit të Inteligjencës Qendrore se sa askush tjetër që nga krijimi i CIA-s”.
Bushi ushtronte presion ndaj gazetarëve të cilët bënin pyetje të pakëndshme, ndërkaq në të njëjtën kohë paguante “gazetarë” të tjerë për të vepruar si informatorë të CIA-s. Një reporter i cili vuajti prej zemërimit të Bushit ishte Daniel Schorr (KMJ) i CBS-së. Bushi ishte pikturuar në faqen e parë të Ëashingon Star (Ylli i Uashingtonit) duke diskutuar i inatosur me Schorr në Capitol Hill (Kodra e Kapitolit), për nxjerrjen e informacionit, i cili e nxirrte CIA-n të mjegulluar. Schoor, i cili ishte në listën e ‘armiqve’ të Nikson gjatë çështjes së Uotergeitit, u pushua nga CBS. Pronari i fundit i CBS-së, Uilliam Paley (Kom 300) i detyrohej shumë familjes Bush. Kredia, e cila i mundësoi blerjen e rrjetit televiziv, u rregullua personalisht nga Prescott Bush, i cili kish qënë një drejtor i CBS-së në vitet 1950.

Kontaktet që Xhorxh Bush bëri në CIA do të bëheshin të paçmueshme kur të bëhej zëvendëspresident i Ronald Regan më 21 janar 1981. Fati personal i Regan nisi afërsisht pasi u zgjodh guvernator i Kalifornisë, kur bleu tokë me çmim të lirë dhe e shiti atë me një fitim të madh tek një grup mirëbërësish të cilët asnjëherë nuk u bënë të njohur publikisht. (Vë bast se kam një ide të saktë se kush ishin ata!) Në moshën 70 vjeç, ai ishte burri më i vjetër që do të zgjidhej president. Mendja po e linte, dhe kishte nevojë për një dremitje të gjatë çdo pasdite. Pothuajse çdo fjalë që fliste, edhe në situata spontane kur përshëndeste liderët e huaj, shkrimin i a përgatiste ndihmësi i tij në copra letrash. Por në fakt Xhorxh Bush ishte president, pavarëssisht emrit që po merrte. Pas një atentati mbi Reganin nga një tjetër “skizofren i vetëm” me emrin Xhon Hinckley, mprehtësia e mendjes së tij u përkeqësua më shume dhe nevoja për gjumë u rrit. Kjo i dha Xhorxh Bushit një kontroll pothuajse të plotë të çështjeve dhe në prapaskenë mund të ketë qenë fshehur këshilltari i tij besnik, Henri Kisinger.
Bushi ndërtoi një rrjet organizatash brenda qeverisë, në krye të së cilave qëndronte vetë. Këto ishin Standing Crisis Pre-Planing Grup (Grupi i Paraplanifikimit të Qendrimit ndaj Krizave), Crisis Management Center (Qëndra e Menaxhimit të Krizave), Terrorist Incident Ëorking Group (Grupi i Punës për Incidentet Terroriste), Taskforce on Combating Terrorism) (Taskforca për Luftimin e Terrorizmit) dhe Operation Sub Group (Nëngrupi i operacionit). Këto të gjitha ishin në varësi dhe nën kontrollin e Grupit Special të Situatave të kryesuar nga Bushi. Nëse ka pasur ndonjëherë një linjë veprimi problem-reagim-zgjidhje dhe organizatë të “menaxhimit të krizës”, atëherë ka qenë pikërisht kjo. Nëpërmjet këtij rrjeti do të krijohej operacioni armë-për- drogë Iran-Kontra.

Bushi punësoi kolegun e tij të mëparshëm të CIA-s, Donald P. Gregg, si këshilltarin e tij kryesor mbi mbrojtjen kombëtare, dhe Gregg solli me vete një “ish” administrator të vrasjeve të CIA-s, Felix I. Rodriques, të cilin Bushi e kishte njohur që në kohën e pushtimit të Bay of Pigs si dhe gjatë periudhës së tij si kreu i CIA-s. Gregg dhe Rodriques ishin përfshirë me Theodore Shackley në operacionin e vrasjeve dhe trafikut të drogës në Azinë Juglindore dhe tani të dy punonin në zyrën e Xhorxh Bushit! Sipas ligjeve të SHBA-së, ishte tërësisht kundërligjore që qeveria të furnizonte me armë Iranin ose “luftëtarët e lirisë” se Nikaraguas apo Kontras, në luftën e tyre me qeverinë e Sandinistëve. Sigurisht ishte e kundërligjshme pagesa me drogë në shkëmbim. Të gjitha këto gjëra do ti bënte Administrata e Regan-Bushit.

Një nga mënyrat nëpërmjet së cilës qeveria e SHBA-së, në mënyrë të fshehtë, dobësoi Sandinistët, ishte minimi i porteve në Nikaragua. Kjo u bë nga një kompani e quajtur Continental Shelf Associates Inc (Shoqëritë e Shelfit Kontinental), e cila e kish bazën në ishullin Jupiter, Florida. Ishulli Jupiter është një vend interesant. Ai u bë një nga domenët e setit Harriman… ku përfshihej edhe Xhorxh Bushin, i cili ka një shtëpi aty. Ishulli Jupiter ka qenë një bazë për breza të tërë të familjesh të Rendit të Ri Botëror. Shoqëritë e Shelfit Kontinental (Continental Shelf Associates Inc) (CSA) në mes të klientëve të ve, ka në listë dhe mjaft kompani nafte dhe agjenci qeveritare. Ata përfshinin Exonin e Rokfelerin dhe kompaninë Liedtke-Bush, Pennzoil.

CSA u përdor nga ushtria e ShBA-së për hartografimin bregdetar dhe operacionin e zbulimit në Grenada përpara pushtimit në tetor të vitit 1983 si dhe gjatë operacioneve të ShBA-së në Liban. Kompania drejtohej nga Robert “Stretch” Stevens, një partner i ngushtë i Theodore Shackley dhe Felix Rodriquez kur të gjithë ishin të implikuar në Vietnam dhe në Bay of Pigs. Në të njëjtën adresë të shoqërisë CSA është Acta Non Verba, që do të thotë “veprime, jo fjalë”. Një oficer i rangut të lartë të CIA-s, i cituar në librin e Xhorxh Bush, “Biografia jo zyrtare”, tregon për këtë filial të SCA-s:

“Operacionet e vrasjeve dhe kompanitë trajnuese të kontrolloheshin nga Ted Shackley, nën petkun e një korporate private me një bord të rregullt drejtorësh, zotërues aksionerësh etj., që ndodheshin në Florida. Ata në mënyrë të fshehtë sillnin rekrutë nga Haiti dhe Azia Juglindore me varka, ashtu si dhe koreanë, kubanezë dhe amerikanë. Pajtonin vrasje dhe shërbime të inteligjencës ndaj qeverive, korporatave dhe individëve…”

Bombat e vendosura në portet e Nikaraguas shkaktuan një pështjellim të tillë sa ligjet ndaj veprimeve të tilla, siç quheshin në atë kohë ligjet Boland, u forcuan edhe më tepër. Por në një takim sekret të Grupit Planifikues Kombëtar më 25 qershor të vitit 1984, Regan, Bush, Ceasey dhe të tjerë zyrtarë të lartë vendosën të injoronin këtë ligj. Ata do të financonin Kontras nëpërmjet Hondurasit, ashtu siç mund të ishte përdorur El Salavdor kundër Sandinistëve. Bushi dhe Oliver North, një zyrtar i Këshillit të Sigurimit Kombëtar, udhëtuan së bashku për në El Salvador. Ndërkohë që Bush është kaq i njohur në publik rreth “Luftës kundër drogës”, kontrabanda e drogave të forta vazhdonte pranë tij herë pas herë pa shqetësim. Njihet fakti që më 18 janar 1985, Felix Rodriquez ka takuar adashin e tij (por nuk mendohet të ketë qenë një i afërm i tij), Ramon Milian Rodriquez, një llogaritar dhe pastrues parash, i cili punonte për kartelin e kokainës së Medellinit në Kolumbi. Nga qelia e burgut në Butner, Kalifornia Veriore, Ramoni i tregoi gazetares hetuese, Martha Honey:

“…[Felix ofroi] në shkëmbim të parave për çështjen e Kontras se do të përdorte ndikimin e vet në qarqe të larta për të siguruar dashamirësinë e ShBA-s ndaj kartelit së [kokainës]... Sinqerisht një nga pikat shitëse ishte se mund të fliste drejtpërdrejt me Bushin. Çështja e dëshirës së mirë nuk ishte diçka që do të kalonte nëpërmjet 27 duarve burokratike. Ishte diçka që kishte të bënte direkt midis tij dhe Bushit.”

Kjo mund të bëhej lehtë, duke pasur parasysh se Felix Rodriques po punonte nga zyra e Bushit. Një memorandum në fillim të shtatorit të vitit 1986, dërguar Oliver North nga Xhon K. Singlaub, Gjeneral Major i Ushtrisë, në pension, thoshte se Rodriquez po fliste se kishte ‘kontakt të përditshëm” me zyrën e Bush dhe kjo, thuhej në memorandum, mund të dëmtonte presidentin Regan dhe Partinë Republikane. Oliver North do të shkruante gjithashtu në fletoren e shënimeve se “Felix po fliste shumë për ZP [zëvendëspresidentin]”. Në librin e tij të vitit 1987, Jashtë kontrollit, Leslie Cockburn paraqet prova shkatërruese të përfshirjes së Bushit në Iran-Kontra dhe trafikun e drogës. Ai tregon se aeroplanë të drejtuara nga CIA dhe pako me kokainë fluturonin direkt në bazën ajrore Homestead në Florida duke përdorur një sinjal të koduar të CIA-s.

Në vitin 1986, administrata Regan-Bush pranoi se Kontras të Adolfo Kamorro, të mbështetur nga CIA, po ndihmonin një trafikant Kolumbian droge që transportonte drogë në Shtetet e Bashkuara, dhe dëshmia e Xhon Stockëell, një zyrtar i rangut të lartë të CIA-s, nxjerr në pah se kontrabanda e drogës ishte një komponent kryesor i operacioneve të CIA-s me Kontras. Xhorxh Morales, një nga trafikantët më të mëdhenj të Amerikës Jugore, dëshmonte se u pajtua në vitin 1984 për të transportuar armë tek Kontras. Në shkëmbim, tregon ai, CIA e ndihmonte për të futur qindra kile kokainë kontrabandë në Shtetet e Bashkuara nëpërmjet pistës së zbritjes në fermën e Xhon Hullit, një agjent i penduar i CIA-s, dhe partner i Oliver North. Në atë kohë Xhorxh Bush po bënte luftë kundra drogës - vetëm për konsum publik.

Ndërkohë, krahu tjetër i Iran-Kontra po vazhdonte, aferën e marrëveshjes së shkëmbimit të pengjeve me armë me Iranin. Oliver North ishte i përfshirë rëndshëm në furnizimin e Iranit me armë, nëpërmjet Izraelit, në shkëmbim të pengjeve. Lirimi i tyre shpjegohet, pjesërisht, nga përpjekjet që bënte përfaqësuesi i Kryepeshkopit të Canterbury, Terry Uaite. Uaite po përdorej pa dijeninë e tij nga Northon, dhe ishte krejtësisht i lumtur të merrte meritën për lirimin, lirim i cili, në fakt, ishin pasojë e shitjeve të armëve nëpërmjet Izraelit. Uaite më vonë u morr dhe vetë peng. Bushi, i cili u konfirmua publikisht si Xhorxh Shultz, mbështeste politikën e armëve për pengjet, dhe deklaronte para kombit: “Ne nuk do të bëjmë asnjë lëshim për terroristët”. Paratë dhe drogat e përfshira në transfertat e armëve për Iranin ishin pastruar nëpërmjet Zvicrës, asaj qendre të aktiviteteve të Elitës Botërore. Jean Ziegler, një anëtar i parlamentit zvicerian, shkruan në librin e tij, Zvicra lan të bardhat:

“Tregtia e zhvilluar nga North dhe bashkëpunëtorët e tij ishte aq e thjeshtë sa dhe fitimprurëse. Me ndihmën eksperte të manjatëve zvicerianë, ashtu si dhe nga disa ndihma diskrete nga Shërbimet Sekrete Zviceriane, i dorëzuan Imam Khomeinit armë amerikane dhe izraelite. Imami pagoi në dollarë për disa nga armët, por për shumicën e tyre kjo u konvertua me drogë [me bazë morfinë dhe heroinë]. Kumbarët e rrjetit turk dhe libanez të instaluar në Zyrih e kthyen drogën në para në tregun ndërkombëtar. Pasi morën pjesën e tyre të fitimit, kumbarët depozituan pjesën e mbetur në një munër llogarish bankare, të hapura në bankat dhe institucionet financiare kryesore të Gjenevës dhe Zyrihut.”

Në një intervistë për televizionin italian në maj të vitit 1990, agjenti i CIA-s, Ibrahim Razin, tha se kish mësuar nga një bos i mafies se Licio Gelli i Lozhës Frimasone P2 i kishte dërguar një telegram në shkurt të vitit 1986 Philip Guarinos, një partner i ngushtë i Xhorxh Bushit. Sipas Razinit, në telegram thuhej: “Tregojini mikut tonë të mirë Bush se pema suedeze duhet të pritet”. Tri ditë më vonë, kryeministri suedez dhe Bilderbergu, Olof Palme, u vra. Razini, i cili u fsheh për të shpëtuar jetën, tha se Palme u vra sepse dinte shumë rreth trafikimit të armëve amerikane për në Iran, trafik në të cilin ishte e përfshirë P2. Pjesë e arsyes për të dërguar armë në Iran, vazhdon ai, ishte kthimi i borxhit nga Bushi dhe kolegët e tij për vonesën e lirimit të pengjeve nga regjimi Khomenian, të kapur në të ashtuquajturën “Surpriza e tetorit”. Kjo ndodhi në kohën kur fushata e Regan-Bush kishte nisur negociata me iranianët për të mos liruar pengjet amerikane deri sa të mbarojë fushata elektorale kundër Xhimi Karterit, për të mos lejuar Karterin të merrte meriten, si pasojë dhe votat për lirimin e tyre. Aeroplani që transportonte 51 nga 52 pengjet që u kthyen në shtëpi la Iranin ndërkohë që Regan-Bush po vinin në pushtet.

Ndërkohë që politikanët udhëheqës janë të implikuar, ose të kontrolluar nga rrjeti i Elitës Botërore, pikërisht aty ekziston një rivalitet i madh midis disa prej tyre, dhe kjo e lejon Elitën t’i vendosë ato përballë njëri-tjetrit. Edhe në nivelet më të larta të piramidës, personeli manipulohet nga ata që janë afër majës së piramidës. Xhorxh Bushi fluturoi për në Paris për t’u takuar me zyrtarë Iranianë në hotel Ritz, duke përfshirë Ayatollah Mehdi, më 19 tetor 1980. Midis atyre që shoqëronin Bush ishin Uilliam Casey, i cili së shpejti do të bëhej kreu i CIA-s; Donald Gregg, zyrtar i CIA-s; Robert McFarlane, i cili ka qenë një nga anëtarët e Këshillit të Sigurimit Kombëtar gjatë presidencës së Karterit; senatorët Xhon Touer dhe Xhon Heinz; si dhe Gunthar Russbacher për një kohë të gjatë zyrtar i CIA-s dhe Zyrës së Inteligjencës së Marinës. Ishte Xhon Touer, senator i Teksasit në kohën e vrasjes së Kenedit, që i tregoi policit detektiv të CIA-s Gary Uean mbi “falsifikimin” e vrasjes nga CIA, komplot që përfshinte E. Houard Hunt.

Russbacher ia përshkroi ngjarjen me detaje intriguese Rodney Stich-it, një ish inspektor federal dhe autori i librit Mashtrimi i Amerikës. Ai pretendonte se kishte fluturuar me Bushin për në Shtetet e Bashkuara në SR-71, i cili i dha mundësinë Bushin të arrite në kohë për të mbajtur fjalimin e tij në Uashington Hilton. Kjo ngjarje u përdor për të mohuar takimin e Parisit në sfondin e kohës dhe logjistikës. Por Ari Ben-Menashe, një agjent me Mosadin e Izraelit (dhe Rothsçajlldit), gjithashtu e pohoi faktin se takimi ishte zhvilluar. Ai ndodhej aty pasi Izraeli ishte ndërmjetës për marrëveshjen e armëve midis SHBA-së dhe Iranit. Bushi gjithmonë e kishte mohuar se kishte qenë në Paris apo se kishte dijeni për surprizën e tetorit dhe ngarkesën e armëve për në Iran. Mashtrimi i Amerikës përfshin një numër kopjesh të letrave nga Agjencia e Sigurimit Kombëtar, e cila përshkruan dhe operacionin e Iranit. Secila ka shënimin …” Kopje e Z. P. Xhorxh Bush.” I gjori plaku Xhorxh, duhet të konsultohet me një nga at librat që porositen me postë: Si të përmirësoni kujtesën tuaj.

Duket e vështirë për t’u besuar se një operacion droge në shkëmbim të armëve të drejtuara në mënyrë të paligjshme nga zyra e Xhorxh Bush mund të mbulohet kaq mirë sa ai të zgjidhej president, por shtrirja e kontrollit të medias nuk duhet nënvleftësuar. Maskimet janë buka e përditshme e Elitës. Ata nuk mund të mbulojnë gjithçka, ashtu si dhe nuk mund të kontrollojnë çdo gjë që ndodh, në të dyja drejtimet ata kanë pasur disa dështime spektakolare. Por si rregull janë jashtëzakonisht efektivë në mbrojtjen e informacionit që mund ti shpalosë lojën publikut.

Në fund të vitit 1986, lulëzoi skandali Iran - Contra. Më 5 tetor, një avion me armë dhe municione për terroristët Kontras në Nikaragua u largua nga baza ajrore e Ilopangos në El Salvador. Fluturimi u sinjalizua nga punonjës brenda zyrës së Xhorxh Bushit. Ndërkohë që avioni po ulej për të arritur tokën, ai u rrëzua nga raketat Sandanista. Tre njerëz u vranë në këtë aksident, por mbajtësi i ngarkesës, Eugene Hasenfus, u hodh me parashutë drejt e në duart e Sandanistas. Bushi u alarmua nga një telefonatë në zyrën e tij prej trafikantit të drogës, Felix Rodrigues. E vërteta u zbulua. Ose të paktën një pjesë e saj.

Fuqia e kanaleve të Elitës mund të jetë shpjegimi i vetëm se si, pavarësisht provave dërmuese kundër tij - shumë, shumë më tepër sesa kam përmendur unë këtu - Bushi shmangu ndjekjen penale, megjithëse Buz Sauyer, piloti i avionit të rrëzuar, u zbulua se në xhepin e tij kishte numrin privat të telefonit të zyrës së Xhorxh Bushit! Hasenfusi gjithashtu deklaroi se Xhorxh Bushi kishte dijeni të plotë për gjithçka ndodhte. Por Bushi mohoi çdo përfshirje ose njohuri rreth ndodhisë, dhe vartësit si Don Regan, admirali Xhon Poindexter, Oliver North dhe gjenerali Riçard Secrod u sakrifikuan dhe u bënë dash kurbani. Ata ishin shumë të përfshirë, për këtë nuk ka asnjë dyshim, por Bushi, ashtu sikurse Regani dhe sekretari i tij i Mbrojtjes, Casper Ueinberger (KMJ, KT) shpëtuan. North, i cili përfshihej në intrigë deri në grykë, u përball me gjykatën, por sipas provave, kishte qenë një inskenim, kështu që ai jo vetëm i shpëtoi ndëshkimit, por doli prej gjyqit si një hero i Amerikës. Nga të gjithë njerëzit në botë, disa shprehje të psikikës Amerikane kanë qenë më të lehtat për tu quajtur fjalë leshkosh. Të tjerë të përfshirë, si drejtori i CIA-s Uilliam Ceasey, kishte probleme shëndetësore. Pas zbulimeve të Iran - Contra, Casey (i cili e dinte të gjithë historinë) humbi aftësinë për të folur si pasojë e një operacioni “tumor truri”. Dy muaj më vonë ai vdiq. Në fushatën e tij zgjedhore presidenciale, Bushi premtoi të ndërtonte një Amerikë “më të dashur e më të butë”.

Komisioni Toëer u caktua që të hetonte çështjen Iran-Contra, i kryesuar nga miku ynë i vjetër, senatori i Teksasit, Xhon Toëer. Ky ishte i njëjti Xhon Toëer, i cili, sipas agjentit të CIA-s, Gunthar Russbacer, kish qenë në avion me Bushin kur ai po shkonte me avion në Paris për takimin e Surprizës së tetorit me iranianët! Xhon Toëer, e njihte historinë Lee Harvey Osvald. Gjithashtu, në Komisionin Touer ishte Brent Skoucroft (KMJ, KT, Bil), një njeri “i bindur” i Kisingerit, drejtues i Shoqërive Kisinger; dhe Ed Muskie, një tjetër politikan i tipit bëj-si-të-është-thënë, i cili do të të ndrydhej për të fshehur të vërtetën. Muskie vetë ishte i implikuar në Surprizën e tetorit si dhe në Iran-Contra. Ashtu siç mund të shihni edhe ju, komisioni ishte plotësisht i pavarur. Ai i hoqi Xhorxh Bushit përfshirjen dhe gjithë fajin. Kur Bushi u bë president, ai e bëri Xhon Touer-in sekretar të mbrojtjes. Toëer u pyet nga reporterët nëse ky caktim ishte një shlyerje nga Bush. Përgjigjja e tij?

“Sikurse komisioni përbëhej nga tre njerëz, prej meje, Brent Skoukroft dhe Ed Muskie, në njëfarë mënyre do të kisha një lloj dyshimi në integritetin e Brent Scoëcroft dhe Ed Muskie… Ne nuk gjetëm asgjë që të implikonte zëvendëspresidentin… Po habitem se çfarë shlyerjeje do të merrnin ata?”

Unë mund t’ia tregoj. Bushi caktoi Brent Scroucroft si Këshilltarin e tij të Siguririsë Kombëtare. Senati refuzoi të pranonte caktimin e Touer dhe ai filloi të fliste për padrejtësitë që mendonte se i ishin bërë. Ai vdiq në përplasjen e avionit më 15 prill 1991. Kur senati hodhi poshtë Tourin, një vendim të cilin e sajoi Bushi, ai zgjodhi Dick Cheney (KMJ) si sekretar të Mbrojtjes. Cheney ishte republikan i vjetër, anëtar i një tjetër komiteti i cili sqaronte përfshirjen e Bushit në Iran-Contra, Komiteti i Shtëpisë së Zgjedhur për të hulumtuar Transaksionet e Fshehjes së Armëve me Iranin. Një grupi tjetër njerëzish, të përfshirë në Iran – Contra, ku bënte pjesë dhe ish sekretari i mbrojtjes Gasper Uinberger, u falën nga Bushi. Kjo ndodhi në prag të Krishtlindjeve të vitit 1992, një çështje e diskutuar për javë me radhë përpara se të përballeshin me gjyqin i cili mund të kishte implikuar edhe vetë Bushin. Në janar të vitit 1993, presidencën e mori Bill Klintoni, që do vazhdonte fshehjen, sepse - ashtu siç do ta shohim në kapitullin tjetër - ai ishte vetë i përfshirë në të! Ëashington Post dhe pjesa tjetër e medias, që ka bërë publike, e mbajtën kokën ulur, teksa qeveria e SH.B.A u shiste armë terroristëve në shkëmbim për fëmijët amerikanë. Tani u bë e mundur dalja pa u lagur nëpërmjet koordinimit të drejtimit të armëve dhe operacionit të drogës nga Shtëpia e Bardhë. Ndoshta e pabesueshme, por krejtësisht e vërtetë.

Bomba e Oklahomës

Mendoj se më 19 prill të vitit 1995, Elita Botërore, nëpërmjet elementëve brenda qeverisë së ShBA-së, CIA-s dhe Mosadit, vranë gati 168 burra, gra dhe fëmijë gjatë bombardimit të Alfred P. Murrah, Ndërtesës Federale në qytetin e Oklahomës.

Nuk bie dakord me mënyrën se si ‘milicisa qytetare’, u zgjerua së tepërmi në gjithë hapësirën e Shteteve të Bashkuara, pa marrë parasysh provat se agjenda e Rendit të Ri Botëror përfshiu një grusht shteti të disidentëve, të cilët kundërshtonin tiraninë. Ushtria rezerviste (territoriale) do të trajnohej për të qënë në gatishmëri në atë që ata e parashikonin si një ditë të pashmangshme kur trupat e Rendit të Ri Botëror do të mbërrinin në prag të derës. Kundërvënia e dhunës me dhunë nuk ishte qëllimi im. Unë nuk do të tërhiqja këmbëzën, nëse jeta ime do të varej prej saj. Cila do të ishte çështja? Do dëshiroja t’i shihja fundin dhunës, jo ta rinisnim atë, dhe pikëpamja ime për jetën dhe krijimin do të ishte thuajse më e veçantë nga ajo e “Patriotizmit të Krishterë” në zemër të sistemit të besimit të milicisë. Por disa muaj para se të bombardohej Oklahoma, po lexoja disa raporte nga Amerika, se si qeveria po mundohej t’i pikaste dhe gjuante këta milicë, duke i përndjekur e persekutuar, jo deri në fund, sepse ata në të vërtetë po korrnin pak sukses në qarkullimin e informacionit rreth planeve të Elitës Botërore. Pastaj, krejt papritur, erdhi ajo bombë tmerruese dhe faji ju hodh jo vetëm disa njerëzve por mbi të gjitha, lëvizjes miliciste.

Cila ishte përgjigjja e Bill Klintonit dhe ajo e prokurorit të tij, Janet Reno, subjekti i kritikuar kaq shumë nga milicët? Përdorimi i bombave si një justifikim për të rritur fuqinë e FBI-së, për të infiltruar dhe sulmuar këta grupe dhe ashtu si e vendosi dhe Klintoni, të lehtësonte kufizimet mbi përfshirjen e ushtrisë në përforcimet e ligjeve të brendshme”. Kjo është e ngjashme me politikën e kryeministrit të Anglisë Xhon Mejxhër, kur ai lejoi agjencinë e inteligjencës MI5 të përfshihej në përforcimin e ligjit të brendshëm”. Ideja ishte që të ktheheshin agjencitë e inteligjencës dhe ushtrisë në politikën botërore e cila do të forconte Rendin e Ri Botëror. Klinton gjithashtu e përdori Oklahomën për të nxitur median tu ndalojë “ekstremistët anti-qeveritarë” gazetat, ekranet dhe mikrofonat, t’u sulmojnë programet në radio që tërhiqnin vëmëndjen e publikut, për t’i u ofruar një mundësi të rrallë programacioni i cili ndryshonte nga ajo linja zyrtare. Një punonjës i mëparshëm i Zyrës së Alkoolit, Duhanit dhe Armëve (ZADA) u u kritikua dhe akuzua për nxitjen e klimës në opinion, që do të çonte në ngjarjen e Oklahomës. Si mund ta kish bërë këtë një njeri i tillë? Duhet thënë se ZADA, e cila ishte përgjegjëse për masakrën Uaco, ishte e kalbur deri në palcë kur ai punonte për të, dhe kështu ka mbetur edhe sot e kësaj dite.

Çuditem se si shumë amerikë kanë ndjerë ironinë e presidentit, i cili nuk ka pranuar se Amerika po bëhej një shtet autoritar, ndërkohë që përdorte bombardimet për të qenë më afër autoritarizmit. Dhe kush e mbështeti presidentin “Demokrat” në këtë? “Kundërshtari” i tij, Neut Gingrich, folësi “Republikan” i Shtëpisë. Çfarë surprize. Ford, Carter, Regan, Bush, Klinton, Gingrich, janë të gjithë lakej të të njëjtës Parti Shtet, ku e njëjta forcë kontrollon si kundërshtarët Republikanë dhe ato Demokratë.

Bombardimi i Oklahomës ka shumë të ngjarë të ketë qenë një nga llojet më groteske të problem- reagim-zgjidhjes. Mendoni se po e njëjta forcë e cila inicon luftërat, që kushtojnë me dhjetëra mijëra jetë, vrasje të presidentëve, dhe hedhjen në erë të pasagjerëve në avionë, nuk do të sakrifikojë dhe jetën e fëmijëve dhe ambiciet e tyre të sëmura? Nëse do ishte vetëm kështu. FBI-ja dhe Departamenti i Drejtësisë së Bill Klintonit / Janet Reno pranonin se një shpërthim shkatërroi Ndërtesën Federale të Alfred P. Murrah, dhe se bomba ishte përgatitur nga ish ushtarët Timothy McVeigh dhe Terry Nichols prej plehu dhe karburanti. Thuhet se McVeigh ka pohuar se ai u programua në kohën që ai u shërbente forcave të ShBA-së. Kjo u është bërë disa ushtarëve të ShBA-së dhe ashtu siç do ta shihni edhe në kapitullin tjetër, një njeri i programuar mund të përdoret për të bërë gjithçka. Prapëseprapë, për një ngjarje si bomba e Oklahomës, , ata do të kërkonin mbështetje nga burime të fuqishme. Ted Gunderson i Santa Monica, Kaliforni, një njeri me eksperiencë 28 vjeçare me FBI-në, besonte se shpjegimi zyrtar i bombës ishte sa qesharak aq dhe i pamundur. Gunderson, dhe persona të tjerë Brenda FBI-së, besonin se shpërthimi u shkaktua nga një mekanizëm hidrodinamik i gaztë i lëndëve djegëse të njohur si bomba barometrike. Për të ditur se si bëhet kjo bombë, kërkohet hapësirë e sigurtë në nivele të larta të qeverisë/ushtrisë dhe për të pasur akses në një diapazon të gjërë të teknologjisë elektronike dhe kimike. Bomba baromike ka një hapësirë “Q”, e cila e vendos atë në një nivel sigurimi dhe fshehtësie në raport me përbërësit e armëve nukleare. Nëse Gunderson është i saktë, ndonjë si McVeigh dhe persona të tjerë të ngarkuar me këtë detyrë, mbase mund të mos kenë këto mjete ose njohuri. Pikërisht kjo ide do të ishte qesharake.

Gunderson shprehet se kishte folur me një nga shpikësit e bombës barometrike dhe iu tha se shkatërrimi që i u bë ndërtesës ishte ekzaktësisht ajo që mund të arrinte të shkaktonte një mekanizëm i tillë. Bomba funksionon në këtë mënyrë. Së pari kryhet një shpërthim duke përdorur një eksploziv të njohur si PETN dhe kjo lëshon një re vdekjeprurëse lëndësh kimike, nitratit amoni dhe silikat alumini. Reja, vazhdon Gunderson, aktivizohet me një “fushë elektrostatike të një potenciali të lartë”. Pastaj, pak sekonda më vonë, vijon një shpërthim i dytë, ku përdoruret një tjetër eksploziv, i quajtur PDTN, i cili ndez këtë re dhe krijon një shpërthim me magnitudë më të madhësie se sa TNT-ja. Për të konfirmuar se në Okahoma u përdor një bombë barometike top sekrete, aty do të duheshin gjurmë të lëndëve kimikë dhe dy shpërthime të mëvonshme, dhe jo vetëm një i tillë, ashtu siç pretendonte administrata e Klintonit dhe FBI. Në një seancë dëgjimore gjyqi në El Reno, Oklahoma, më 28 prill të vitit 1995, agjenti special i FBI-së, Xhon Hersley, tregoi një këmishë që kishte veshur McVeigh kur u arrestua, u gjet se kishte gjurmë të eksplozivit PDTN. Dhe kur Gunderson verifikoi të dhënat sizmografike te Shërbimi Gjeologjik i Oklahomës në Universitetin e Oklahomës, ai tregonte se aty kishte… dy shpërthime, 10 sekonda veç njëra-tjetrës. E para shpërtheu në 9:02 e 13 sekonda në mëngjes, dhe e dyta më vonë në 9:02 e 23 sekonda. Kjo nuk kishte mundësi të ndodhte me një bombë plehu, një pretendim për të cilin nuk ka asnjë evidencë të besueshme. Disa ekspertë të tjerë të bombave kanë shpalosur rrugë të ndryshme ndaj asaj të shpjeguar nga Gunderson, por ata bien dakord me atë se “shpjegimi” i qeverisë është qesharak. Mbeturina nga ndërtesa Murrah u stivosën afër zyrës së të rregjistrimeve të përgjithshme matanë rrugës në anën tjetër të kamionit që supozohej të kish shpërthyer me bombën me lëndët karburant – pleh. Rruga e vetme që mbeturinat të kishin shkuar në atë drejtim, ishte nga shpërthimi në ndërtesën Murrah. Më e besueshme është që, ndërtesa u shkatërrua nga autoritetet, dhe copërat u hoqën para se të niste hetimi për ngjarjen.

Këtu është një rast i shkëlqyer që, për të arritur qëllimet e Rendit të Ri Botëror nën problem-reagim-zgjidhje, elementë të qeverisë së ShBA-së dhe agjencive të saj shkatërruan ndërtesën e vet dhe vranë gati 168 burra, gra dhe fëmijë. Të tronditur, të shushatur? E kush nuk do të ishte? Prapëseprapë, unë mendoj se kjo është një bombë shumë e largët për Elitën. Jam i mendimit se e vërteta përfundimisht do të dalë dhe do të na japë një tabllo më të mirë të ngjarjeve se kjo që përmëndëm.

Qeveria në mënyrë të vazhdueshme rriti masën e bombës “pleh” që pretendohej të ishte ndërtuar nga McVeigh and Co, sepse masa e bombës dhe zgjerimi i shkatërrimit, duken qartë se janë të veçanta. Në fillim u lajmërua se bomba “pleh” peshonte (500 kg), por kjo me kalimin e kohës, ka shkuar në (2400 kg). Si rezultat, përshkrimi i mjetit që përdorej për ta mbajtur atë, duhej të ndryshonte, bile duke përfshirë dhe peshën. Fillimisht bomba u mbajt në një kamion transportues, sipas njoftimeve të qeverisë, por tani ajo u ndryshua në një kamion me rimorkio.Të qëndrosh në pritje për të parë një kamion me rimorkio! Sikurse tha dhe Michael J. Riconosciuto, projektuesi i bombës barometrike se një bombë pleh do t’i shpërndante coprat në të gjithë pjesën. Kjo nuk ndodhi në Oklahoma. Disa zyrtarë të qeverisë, atë ditë nuk ishin aty, kur normalisht duhet të kishin qenë në ndërtesë, duke përfshirë edhe disa nga ata të Zyrës së Alkoolit, Duhanit dhe Armëve (ZADA), të cilët supozohen të kenë qenë qëllimi dhe objektivi i bombës, për shkak të gjenocidit që kishin kryer në Uaco. Gjithashtu, Michael J. Riconosciuto nxori në pah se të dhënat dhe përbërësit e bombës së tij barometrike u vodhën në vitin 1988 gjatë dy sulmeve në magazinën që ruhej në mënyrë të sigurtë në Aberdin, Shteti i Uashingtonit. Në rastin e parë, tha ai, të përfshirët në të u liruan nga policia pa asnjë akuzë, dhe në rastin e dytë policia i pa hajdutët duke bërë sulmin dhe përsëri ata nuk bënë asnjë gjë! Të gjitha gjërat binin erë, megjithatë përsëri amerikanët i lejuan vetes të ishin kaq shumë leshko, sa të lejonin, bile dhe të kërkonin rritjen e rolit të qeverisë për të hapur e kontrolluar E - mail-et, lidhjet telefonike, kërkimet nëpër shtëpi, sekuestrimin e letrave dhe dokumenteve, sipas urdhërit të marrë. Këto kompetenca ndërmereshin duke u justifikuar se pothuajse ishte e sigurtë që elementë brënda qeverisë përgjegjësi për bombën. Problem – reagim – zgjidhje. Unë mendoj se do të provohet që Lidhja Anti Shpifjeve ka qenë seriozisht e përfshirë dhe mund të presim të jenë implikuar dhe më tepër struktura të kësaj natyre, të cilat synonin të diskretitonin ata që nxirrnin të vërtetën.

Zgjohu Amerikë …Zgjohu Botë!

E gjitha kjo ka ndodhur kohë më parë. Vrasja e Kenedit u përdor nga pasardhësi i tij, Lindon Xhonson, që të rrisë sa më shumë fuqinë e Shtetit, ashtu sikurse dhe disa ngjarje dhe “probleme” të projektuara. CIA, shpesh në lidhje e bashkëpunim me Mosadin, ishte përgjegjëse për disa veprime terrorist e mizore të kryera jashtë vendit, ku përfshihej vrasja e fëmijëve, në se do dilte e vërteta, shifra do shkonte në mijra. Në Bejrut në vitin 1983, makina bombë e planifikuar nga CIA-Mosad, ngeci dhe nuk shpërtheu. Dështoi kështu vrasja e objektivit të tyre, një klerik mysliman, por në vend të tij u vranë 91 kalimtarë të rastit, i bërë publik më vonë nga ish analisti i operacioneve të CIA-s në Vietnam dhe Amerikën Latine, Gordon Thurlou.

Ne po merremi këtu me ndërgjegjen e këtyre njerëzve që nuk dinin se ç’ishte tmerri për të realizuar atë që kishin ndërmënd të bënin, siç e pamë në Oklahoma, mbështetur prej mediave të mbushur me njerëz, që disa e dinin se ç’po ndodhte, dhe pjesa më e madhe s’ishin gjë tjetër vetëm zëdhënës të manipulatorëve, ndërkohë që nuk e kishin idenë më të vogël se kjo është tamam kështu. Mënyra se si “Gazetarët’ dhe “korrespondentët” e televizionit përsëritnin thjesht versionin qeveritar të ngjarjeve, pa dyshuar se kjo ishte e pabesueshme. Kushdo që pranonte se ç’po ndodhte në Rendin e Ri Botëror, do të hiqej nga puna si “paranojak” megjithse, së paku 99.9% e atyre reporterëve mund të mos kishin lexuar asnjë fjalë të vetme rreth komplotit. Është kënaqësi të dish, se ata që na informojnë, edhe vetë janë po kaq shumë të informuar!

Margaret Thatcher

Mënyrat e maskimit të manipulimeve dhe të tjera maskimeve, të cilat unë i kam përmendur këtu, ndodhin rreth botës gati çdo ditë. Edhe abdikimi i Margaret Thatcher si Kryeministre e Anglisë në vitin 1990 është gjithashtu e lidhur me historitë të cilat unë i kam skicuar në këtë artikull.
Vrasjet mund të bëhen problem, kur hetuesit i lënë pasdore, ashtu siç ndodhi me vrasjen e JFK, sigurisht që është më e lehtë dhe më “arsyeshme” nga këndvështrimi i Elitës për të hequr njerëzit butë e butë, duke sajuar ngjarje, më shpesh me natyrë ekonomike, të cilat minojnë liderët dhe u shkaktojnë një lëvizje nga posti në mënyrë “demokratike”. Margaret Thatcher , një frekuentuese e Bilderbergërve, ishte zgjedhje e Elitës, e cila i shërbeu shumë mirë ekonomikisht çështjes gjatë viteve 1980, kur ajo dhe Ronald Regan caktuan tematikat për dekadën nën kontrollin e Paul Volcker, kreu i Rezervave Federale dhe Komisionit të Bankës Ndërkombëtare. Një nga njerëzit që u përpoq më shumë për tu siguruar që Margaret Theçer të bëhej liderja e partisë konservatore në vitin 1970 ishte Sir Alfred Sherman, i cili më vonë do bëhej këshilltar i udhëheqësit të Serbëve, Radovan Karaxhiç, njeriu përgjegjës për kaq shumë vuajtje dhe tmerre në luftrat civile në ish Jugosllavi. Thatcher u zgjodh nga Elita, pa e ditur as ajo vetë se çfarë po ndodhte. Por politikanët gjëndeshin aty thjesht për t’u përdorur nga planet e Elitës Globale, por la pas pritjen e mirë që i u bë, dhe vazhdoi të kundërshtonte heqjen e sovranitetit nga Komuniteti Europian nëpërmjet një monedhe Europiane dhe banke qëndrore. Në maj të vitit 1989, gazeta Spotlight raportonte se takimi i Grupit Bilderberg në Ishullin La Toja të Spanjës në po të njëjtin muaj, pati vendosur se ajo duhej të largohej. Një vit më vonë ajo u lëviz nga vetë MP-ja e saj, ndërkohë që ajo ishte ende në zyrë.

Znj. Thatcher nuk do të kishte qenë hequr nga njerëzit që shkonin në Konservativën e AP dhe thonin: “Hej, Grupi Bilderberg tha se ajo duhet të bindet të shkojë”. Kjo është më shumë se mister. Media u përdor për të minuar objektivin, sipas stilit pikë, pikë, pikë pikë dhe shqetësim, ankth, dyshim, e se stimulohen midis ministrave dhe AP që donin të mbronin punët e tyre. Kërcënimi se mos humbnin privilegjet e tyre sepse “ asnjëherë nuk kemi për të fituar zgjedhjet e tjera me Margaret Thatcher si lideren tonë” ishte një mënyrë e mrekullueshme për tu mbushur mendjen politikanëve që të besonin se “diçka duhej bërë”. U krijua një moment, i cili në fund rezultoi se heqja e objektivit politik u bë e pashmangshme. Kur, në Britani, dëgjojmë për “burra me kostum gri” të cilët vendosin se kur duhet të vijnë e të ikin liderët e Partisë Konservative, brenda asaj partie shohim përfaqësues të Elitës/Vëllazërisë. Jo maja e njerëzve të piramidës, ose diçka e ngjashme, por ata që bëjnë atë që u është thënë të bëjnë, kur kërkohet një ndryshim. E njëjta gjë ndodh edhe me partitë në vendet e tjera. Ka kaq shumë ngjarje botërore të cilat unë do të listoj vetëm ato të 40 viteve të fundit, të cilat do të kthehen të gjitha në po të njëjtin grup.

Mbulimi i UFO-ve

Gjatë gjithë periudhës që nga fillimi i luftës, raporte nga publiku për UFO-t, vazhdimisht janë neglizhuar nga autoritetet. Na thuhet se ata nuk ekzistojnë. Ndërkohë që Komisioni Uarren raportonte versionin e tij për të fshehur gjurmët e vrasjes së Kenedit, u publikua Raporti Condon i cili bëri të njëjtën punë për fshehjen e UFO-ve. Në të thuhej se nuk kishte asgjë rreth fenomenit që ia vlente të hetohej. Nëse është vërtet kështu atëherë pse dosjet mbi raportimet e UFO-ve janë përshkruar si “më tepër se top sekrete”? Sepse kjo mbase është maskimi më i sigurtë për ta, ja përse. Fshehja e së vërtetës se elita amerikane kishte disqe fluturuese, teknologji kundër forcës së rëndesës, të cilat e bëjnë anijen kozmike, të dukej si diçka antike, dhe ti hedhje perden e tymit faktit se jashtëtokësorët po vizitojnë këtë planet nga Dimensioni i Katërt. E gjithë kjo zonë është një fushë e minuar e keqinformimit, dhe këtu duhet të mbajmë sytë hapur dhe mëndjen e kthjellët, veçanërisht duke pasur parasysh se shumë nga ana që dëshirojnë të na çojnë në rrugë të gabuar janë infiltruar në fushën e hetimit të UFO-ve. Por tani ka rreth 150 raporte të shikimit të UFO-ve në ditë. Nëse pranoni faktin se vetëm 10% e pamjeve janë të raportuara, rreth gjithë botës janë gati 1500 në ditë. Nuk mund të përdoren të gjitha prej banorëve të Tokës, ndërkohë që Elita mund të përdorë mjeshtërinë e saj për të ndërtuar ngjarje të veçanta për të manipuluar mendjen e njerëzve, sipas mendimit tim një numër gjithmonë e më i lartë jashtëtokësorësh të vërtetë veprojnë në këtë dimension. Disa janë këtu për të ndihmuar, disa të tjerë për të penguar transformimin e njerëzimit dhe Planetit Tokë. Të fundit janë të lidhur me Elitën Botërore, nëpërmjet kontaktit të drejtpërdrejtë, ballë për ballë, ose nëpërmjet kanalizimeve dhe kontrollit të ndërgjegjes.

Unë kam paraqitur shumë prova në lidhje me UFO-t te Rebelimi i Robotëve, por ka edhe shumë të tjera në dispozicion të njerëzve që dëshirojnë të kërkojnë edhe më shumë. Ajo që është e sigurt, është se ekziston një bibliotekë e tërë me informacion mbi UFO-t dhe jashtëtokësorët, i cili nuk i është paraqitur publikut, ku përfshihet edhe historia e rrëmbimit të njerëzve dhe gjymtimi i bagëtive dhe kafshëve të tjera shtëpiake në gjithë botën, në mënyra të cilat mund të bëhen vetëm me anë të teknologjive të panjohura në arenën e publikut. Ajo mund të jetë vepër e jashtëtokësorëve ose e shkencëtarëve të veçantë njerëzorë të Elitës në bazat nëntokësore të Shteteve të Bashkuara (në vende si Zona s-4, afër Liqenit Groom në Nevada dhe ambientet e Dulces në Nju Meksiko). Xhon Lear, njëherë e një kohë pilot për CIA-n, i tregoi një Grupi të UFO-ve në Dallas në vitin 1988:

“Kombit i është bërë lavazh truri nga operacione të kontrollit të mendjes nga CIA-s të bazuara në frikëra qesharake. Në ShBA ka pasur të pakën një milion të rrëmbyer që në viti 1947. Në 13 vitet e fundit, në ShBA kanë ndodhur rreth 40000 bagëti të masakruara. Dihet se ka rreth 70 qytetërime aliene të cilët po na vizitojnë edhe sot e kësaj dite.

“Gordon Cooper, një nga astronautët tanë më të mirë, e humbi rastin për të shkuar në fluturimet e Apollos, sepse guxoi të fliste rreth UFO-ve në një letër drejtuar Kombeve të Bashkuara. Gjatë pesë viteve të kaluara, ka pasur një rritje e madhe në numrin e njerëzve të zhdukur. Është vlerësuar se ka gati dhjetë milion të Grays [një racë e supozuar JT] me baza në Tokë dhe Hënë, por nuk dihet nëse janë të aftë të kthehen përsëri në bazën e vet. Ata hyjnë e dalin në bazën e tyre nëntokësore nëpërmjet kalimit ndërdimensional , një manovër hiperhapësinore e cila shpjegon historitë absurde të dëshmitarëve të UFO-ve, të cilët raportonin se kishin parë UFO, të cilët hynin ose dilnin nga mali. Në të vërtetë këto dëshmitarë përshkruajnë shfaqjen e një manovre, e cila aktualisht është e pakuptueshme për shkencën tonë.

Presidenti Ajzenhauer ishte ai që lejoi të kalonin frerët e fuqisë nga duart e Presidentit nën kontrollin e Pentagonit. Që prej kohës së Ajzenhauerit,, drejtuesit kryesorë të këtij kombi kanë qenë një juntë ushtarake.”

Përsëri pretendimet e Lear mund të jenë disinformuese. Siç rezulton nga kontrolli i kryqëzuar (të cilët, sigurisht, mund të jetë gjithashtu disinformues), ato përkojnë me një numër të madh raportesh të tjera. Tashmë jam i bindur se forma njerëzore është krijuar nga jashtëtokësorët; se jashtëtokësorët me qëllime negative nga Dimensioni i Katërt janë përpjekur për të kontrolluar këtë planet gjatë gjithë historisë, sikurse dihet nga shfaqjet aktuale dhe (më shumë) duke kontrolluar ndërgjegjjet e atyre njerëzve të cilët veprojnë brenda një game frekuencash negative; se ata të cilët kanë konspiruar për të instaluar Rendin e Ri Botëror që nga kohët e lashta, kanë qenë kukulla të këtyre qenieve (shumë e mundshme, pjesërisht, “Melchedekans” ose “Elohim”), dhe kjo mund të thuhet edhe për Elitën Botërore të ditëve të sotme. Ndiej se kontakti mund të jetë zhvilluar midis Elitës dhe disa racave negative të jashtëtokësorëve, dhe eksperimentet gjenetike më të papërshkrueshme me fjalë janë kryer në bazat nëntokësore nëpër botë, veçanërisht në Shtetet e Bashkuara, mbi personat e shpallur si “njerëz të zhdukur”. Mentaliteti Nazist është gjallë dhe shëndoshë, ai po kontrollon Amerikën nën drejtimin e një ndërgjegje jashtëtokësore, e cila është mentaliteti nazist. Unë besoj se këta jashtëtokësorë të Dimensionit të Katërt ushqehen me emocione negative njerëzore. Ata ushqehen nga energjia e frikës, fajit dhe dhimbjes, si rrjedhim përpiqen të rritin dhimbjen dhe ndjenjat tona të frikës dhe dëshpërimit, si për lulëzimin e civilizimit të tyre, ashtu dhe për të dobësuar ndjenjat tona për vlerat dhe fuqinë, kështu e bëjnë më të lehtë kontrollin e burgut vibrues. Kur duam dhe respektojmë vetveten, ndërpresim befasisht furnizimet e ushqimit dhe i hapim mendjet dhe zemrat tona për të çarë lëkundjet bllokuese. Këtë mund dhe do ta bëjmë.

Arsyeja për mbajtur të fshehtë UFO-t, është për të mos na informuar mbi qytetërime dhe botëra të tjera, të cilat do t’i shpalosin njerëzimit një perspektiv më të gjerë të jetës dhe të Krijimit, si dhe për të mbajtur të fshehtë Piramidën Botërore të manipulimit, e cila (në nivelet e saj më të larta) dihet se është në kontakt m – dhe e drejtuar nga – një forcë negative nga dimensione të tjera. Numri i shkencëtarëve dhe programuesve të kompjuterit në Angli dhe ShBA, që kanë vdekur në mënyrë të çuditshme e të pashpjegueshme, duke punuar me teknologji të avancuara, është qesharak. Shumica e tyre janë klasifikuar si… “vetëvrasje”. Ata kanë vdekur njëri pas tjetrit, disa prej tyre të lidhur me Projektin e Luftës së Yjeve, ashtu si Marconi, një filial i General Electric në Angli. Nëse Elita ka “disqe fluturuese”, mjete kundër forcës së rëndesës (dhe unë besoj se ata padyshim kanë), ose teknologji në fushën e “mbrojtjes” ata nuk dëshirojnë që dikush ta dijë këtë fakt, dhe pikërisht janë shkencëtarët dhe programuesit e kompjuterëve të cilët mund të zbulojnë këtë informacion, aksidentalisht ose me dëshirë. Ndoshta kanë zbuluar shumë prej këtyre fakteve, ose për teknologjinë e lidhur me Luftën e Yjeve, e cila në të vërtetë mund të jetë pjesë e rrjetit të komunikimit elektronik global, e hartuar për të monitoruar miliarda njerëz, të cilëve u janë vendosur mikroçipa. Çdo vdekje misterioze mendohet se nuk është e lidhur me vdekjet e tjera. Teknologjia sekrete vendoset së bashku nën rregullat e kufizimit të informacionit, mjaftueshëm sa për të kryer detyrën. Çdo kompani ose shkencëtar punon vetëm në një pjesë të projektit. Vetëm një pjesë e vogël e njerëzve e di se cila pjesë përshtatet për të nxjerrë artikullin përfundimtar.

Një nga shkencëtarët më të famshëm, viktimë e Elitës, ishte Dr. Vilhelm Reich, i cili vdiq në një burg federal në vitin 1957, ndërkohë që autoritetet i a shkatërruan gjithë punën që mundën të gjenin. Organet i u hoqën për një “autopsi” dhe nuk u panë më kurrë. Libri i fundit i Reich quhej Kontakti me hapësirën, ku jepte në detaje kërkimet dhe studimet që kish bërë mbi UFO-t. Ai kuptoi se si Toka pasqyronte mendjen njerëzore dhe dalloi shterpësinë dhe braktisien e peizazheve dikur të bukura, si rezultat i zhveshjes së njerëzimit nga emocionet. Ai identifikoi energjitë e forcës jetësore, të cilën e quante energjia orgone. E etiketonte energjinë pozitive “OR” dhe negative “DOR”. Reich besonte se një formë virulente, e fortë e energjive negative të veçanta, që ai e quante Melanor, u rrezatua, emetua prej disa anijesh fluturuese jashtëtokësore, për të cilat tha se po vizitonin planetin. Melanor mori formën e një substance të pudrës të zezë e cila kishte “një aromë si ajo e trupave të vdekur”. Kjo përmendet në një numër tregimesh të thëna prej njerëzish, të cilët pretendonin se kishin parë UFO-t. Reich shprehet se me anë të përdorimit të energjive pozitive orgone, forca e jetës, ai dhe skuadra e tij e vogël kanë rritur barin deri në gjatësinë e gjurit në shkretëtirën e Arizonës, aty ku nuk është rritur ndonjëherë në kohët moderne. Ai kuptoi gjithashtu se kjo energji mund të korrej për të siguruar “energji të lirë” për të gjithë fuqinë dhe ngrohtësinë që na nevojitet, pa ndotjen e mjedisit dhe (pothuajse) pa kosto.

Kjo është ajo që do të ndodhte në të gjithë botën, nëse njohuritë se si mund të realizohet, nuk do të na ndrydheshin. Problemet e “pazgjidhshme” të kësaj bote, janë thjesht të pazgjidhura, sepse zgjidhjet janë mbajtur larg nga ne. Gjatë gjithë karrierës së tij në Shtetet e Bashkuara pas largimit nga Gjermanisë Naziste, Reich u sulmua nga ata që ne i quajmë “kriminelë në qeveri”, “higs”. Ai krijoi një armë e cila, siç shprehej, i bënte UFO-t të zhdukeshin, dhe zbuloi si të ndryshonte motin dhe të bënte të binte shi në shkretëtirë. Ky ishte vetëm një zgjerim teknologjik i asaj që amerikanët vendas mund të bënin me vallëzimin për rënien e shiut. Ai, ashtu si indianët, po përdornin të njëjtat energji. Në Kontakti me hapësirën, libri i cili ndihmoi në përshpejtimin e vdekjes, Reich po i afrohej shumë pranë të vërtetës. Ai shkruan:

“A jam një astronaut? A i përkas një race të re mbi Tokë, të shumëzuar e të edukuar nga burra nga hapësira e jashtme me përfshirje të grave të Tokës? A janë fëmijët e mi pasardhësit e një race ndërplanetare? A është krijuar poçja e shkrirjes së shoqërisë ndërplanetare në planetin tonë, ashtu si poçja e shkrirjes së të gjitha kombeve e krijuar në ShBA përpara 190 vjetësh? Ose, a mundet kjo ide të lidhet me gjërat që do të vijnë në të ardhmen? Unë kërkoj të drejtën time dhe privilegjet e mia për që të kem këto mendime, dhe për të bërë pyetje të tilla pa u kërcënuar se do të burgosem nga ndonjë agjenci administruese e ndonjë shoqërie… Përpara fytyrës së ashpër, të indoktrinuar, të vetëcaktuar dhe të gatshëm për të vrarë të hierarkisë së censurimit të shkencëtarëve , do ishte qesharake ti publikoje këto mendime. Çdo person i keq do të mund ti përdorte për një qëllim te lig. Megjithatë, e drejta për të gabuar duhet të ruhet. Ne nuk duhet të frikësohemi për të hyrë në pyll sepse aty ka mace të egra rreth e rrotull nëpër pemë. Ne nuk duhet t’ia dorëzojmë të drejtat tona spekulimeve të mirëkontrolluara. Ende ka shumë pyetje detyruar këtyre spekulimeve, për të cilat administratorët e njohurive kanë frikë… Por në hyrjen e periudhës hapësinore, sigurisht duhet të këmbëngulim në të drejtat për të drejtuar pyetje të reja, madje edhe qesharake, pa irënë në qafë askujt.”

Fatkeqësisht, për Reich, liria, për të cilën ai shprehet kaq lirshëm, iu mohua, ashtu siç iu mohua shumë të tjerëve, që u vranë për krimin e njohurive të kërkuara shkencore dhe UFO-ve, të cilët Elita/mjeshtrit Luciferikë dëshironin ti mbanin të fshehta. Shokët e tij “shkencëtarë” e shihnin atë si të ishte i kryqëzuar. Bile është spekuluar që, një tjetër arsye që u vra president Kenedi, ishte se ai gjeti JT-t, dhe premtoi se do ta bënte informacionin publik. Në vitin 1965, një gazetar, Dorothy Kilgallen, po hetonte edhe maskimin e UFO-ve edhe vrasjen e Kenedit. Në një prej artikujve të saj në Los Anxheles Examiner më 22 maj në vitin 1965, u shpreh se kishte takuar “një zyrtar britanik të rangut të kabinetit” në Londër, i cili i tregoi asaj se shkencëtarët britanikë kishin ekzaminuar një ekuipazh të përplasur UFO-sh, i përbërë nga njerëz të vegjël, më pak se katër këmbë të gjatë. Në të njëjtin vit, ajo intervistoi Xhek Ruby-n në një burg të Dallasit. Ruby, njeriu, që vrau “Patsin”, Lee Harvey Osvald, i tha asaj diçka, të cilën ajo u tregoi miqve të saj të ngushtë, “do të ngrinte rastin e Kenedit lart në qiell”. Brenda disa ditëve ajo u gjet e vdekur. Vendimi: vetëvrasje. Miqtë kërkuan në apartamentin e saj për shënime të takimeve që ajo kishte bërë me Ruby-n. Por nuk gjetën gjë.
Skena e UFO-ve është e pluskuar me disinformim, që do të thotë se diçka po ndodh, dhe ata që janë në fuqi nuk dëshirojnë që njerëzit ta marrin vesh. Besoj se është një skenar, ku nga Elita Globale, reklamohet një kërcënim nga forcat jashtëtokësore deri në atë pikë sa terrori publik do i lejojë ata të instalojnë armë dhe një qeveri të përbotëshme. Kjo është një prej sugjerimeve në Raportin nga Mali i Hekurt. Unë nuk kam asnjë dyshim, ashtu siç kam thënë edhe te Rebelimi i Robotëve, se disa prej rrëmbimeve që iu janë ngarkuar “alienëve,” tani aktualisht janë zbuluar nga njerëzit si pjesë e manipulimit të mendjes dhe operacioneve të mikroçipuara. Rokfelerët (nëpërmjet miliarderit Laurence Rokfeler) qenë të lidhur me “studimin, kërkimin” e jashtëtokësorëve.

Në kohën kur ky libër u përfundua, u afrova shumë me informacionin për atë që u pretendua të ishte një politikë manipuluese e mendjes së masës mbi anglezët, kryesuar nga Agjencia e Sigurimit Kombëtar (ASK) në Amerikë, me bekimin e autoriteteve Britanike. Kjo ka përfshirë midis të tjerave edhe vënien në skenë të pamjeve të “UFO-ve”, grabitjen e “alienëve” dhe mikroçipimin e njerëzve, duke përfshirë disa nga pjesëmarrësit në studimet e kërkimet mbi UFO-t. Doja të dija edhe më shumë rreth saj për të parë nëse ajo përputhet apo jo. Nëse dini diçka dhe do të dëshironit të flisnit me një njeri me mendje të hapur, ju lutem më kontaktoni.

Në pikëpamjen time, një gjë është e sigurt: këtu ka mjedise nëntokësore të lidhura me RAF Rudloe Manor në Ëiltshire, Angli, për të cilat britanikët duhet të kenë dijeni, dhe e njëjta gjë vlen edhe për vende top sekret si Mount Ëeather, një qytet i nëndheshëm afër qytetit të vogël të Bluemont, Virxhinia, rreth 46 milje në perëndim të Uashingtonit D.C. Disa nga gjërat që shihni në filmat e Xhejms Bondit nuk janë të gjitha trillime. Asnjë nga këto ambiente, dhe as të tjera, nuk janë duke vepruar në interes të njerëzve. Mount Ëeather ka të ngjarë të jetë një qendër prej ku qeveria paralele e Shteteve të Bashkuara, e vetmia që në të vërtetë drejton vendin, koordinon operacionet e saj. Gjithashtu ky është vendi nga mbikëqyren amerikanët të cilët sfidojnë tiraninë. Kongresit, përfaqësuesve “të zgjedhur” të njerëzve, iu refuzua çdo informacion rreth cka ndodhte aty. Po, zonja dhe zotërinj, kjo është bota e lirë.

E njejta Dorë e Fshehtë e cila ishte edhe mbrapa Bay of Pigs, Vietnamit, vrasjeve të Kenedit, King dhe Malcolm X, Uotergeit, Iran-Contra, bombardimet terroriste dhe abdikimit të Margaret Thatcherit, është gjithashtu përgjegjëse për keqinformimin dhe fshehjen e fakteve ,mbi e UFO-t dhe jashtëtokësorët. Mbi sipërfaqe, këto tema dhe ngjarje shpesh duken sikur nuk kanë lidhje me njëra tjetrën, ndërkohë që, ishin – dhe janë – të koordinuar nga një forcë e vetme: Elita Botërore, e kontrolluar nga Ruajtësit e Burgut të Dimensionit të Katërt të Ndërgjegjes së Luciferit. Por e vërteta rreth UFO-ve, sido që të dalë, nuk është larg njohjes, dhe perdja po ngrihet kaq shumë sa s’kish qenë ndonjëherëse për gjenerata të tëra. Kjo ishte koha kur fshehtësia të dilte në shesh, dhe të hiqej shkaku i manipulimit.

Kur të zhdukej rrjeti i Elitës nga jetët tona, sa botë e ndryshme do të ishte. Pikërisht abuzimi me drogat e forta midis të rinjve dhe abuzimit minutë pas minute, është ajo që ne e quajmë demokraci. Ende njerëzit mashtrohen si bretkosa të hutuara e trullosura,të bllokuar nga dritat e një makine që vjen përballë.

Unë vetëm sa kam skicuar kockat e dallueshme (ose le të themi më mirë kafkën dhe kockat) të karrierës së Xhorxh Bushit në vitet 1989. Madje nuk kam përmendur as marrëveshjet e pafundme të bizneseve, ose numrin e herëve që partnerët e tij të biznesit janë emëruar në listëpagesat e qeverisë. Kjo do të merrte disa kapituj në vetvete për t’u shqyrtuar, por informacioni është i gjithi këtu dhe unë nëse do dëshironit të dinit më shumë, do ju rekomandoja librin e Xhorxh Bush Biografia e Paautorizuar. Ka qenë një temë e qëndrueshme, e vazhdueshme në Rendin e Ri Botëror për gati 40 vjet. Ju keni lexuar pak nga e kaluara e tij dhe mënyra sesi në dorë po mbante simbolikisht një armë e cila sapo kish qëlluar, kur po ndodhnin disa gjëra të tmerrshme. Po çfarë bënë amerikanët për këtë? Po ua them unë. E bënë President.

**baaroar** · 19-07-2011, 15:45

Kapitulli 13
Shtetet njëpartiake

Kam parë një program televiziv vite më parë mbi disa studime të sjelljes së kafshëve dhe nga ky studim doli një eksperiment disi i pakëndshëm, në të cilin një kavje u vendos në një rrjet me tuba xhami. Çdo disa sekonda ai vinte në një kryqëzim dhe kishte një zgjedhje për të bërë të shkonte majtas ose djathtas. Miu mendoi se ishte e lirë të shkojë kudo që të dëshiroje, por në fakt zgjedhjet ishin të kontrolluara në mënyrë strikte. Liria e tij ishte thjesht një iluzion.

Raca njerëzore sot e ka lejuar vetveten të jenë si ajo kavja në ato tubat prej xhami. Manipuluesit shumëkombësh janë shumë të zgjuar në përdorimin e fjalëve të tyre murmuritëse. Ata i lidhin ato së bashku për të krijuar një kuptim të pranueshëm, e cila shpesh herë është e kundërta e situatës së vërtetë. Fjala ‘liri’ është barazuar me fjalën “demokraci”, dhe demokraci është barazuar me fjalët sisteme parlamentare, anëtare të qeverisë në ‘botën e lirë’. Ne jemi programuar për të parë vetëm tre elementë të lirisë – demokraci – parlament si e njëjta gjë. Por realisht ato nuk janë. Sistemet ‘demokratike’ janë pjesë e perdeve të tymit të hartuara për të na vënë ne në lojë. Nëse ju do ta dinit se ju jetoni në një regjim autoritar e cila kontrollon mendimet tuaja dhe sjelljen, median dhe uljet e ngritjet ekonomike, dëshira e lirisë në zemrat e njerëzve përfundimisht do të rebelohej kundër kësaj. Njerëzit janë lehtësisht më të kontrollueshëm dhe të shtypur, të ndrydhur nëse kjo do të bëhej ndërkohë që ata vazhdojnë më mendimin se janë të lirë. Kjo është natyra e “demokracisë” sonë.

Le të marrim shembullin e Ëestminister, kjo Mama e Parlamenteve, për të parë se çfarë demokraci qesharake kemi ne. Shumica e Anëtarëve të Parlamentit nuk janë të zgjedhur nga njerëzit, por nga një komitet ose anëtarë të partisë së tyre të zonës elektorale! Sistemi parlamentar i Anglisë është krijuar nga zgjedhës të një zonë të cilët e kthejnë MP-në në parlament në Zgjedhjet e Përgjithshme. Por vetëm disa të afërm të këtyre zgjedhësve të zonës elektorale janë “anësorë, të padobishëm” në atë që përfundimi është për t’u vënë në dyshim. Shumica janë ose dërmues Konservativë ose Punëtorë. Publiku është kontrolluar për të besuar se të ardhurat e tyre duhet të vendosin atë për të cilin ata duhet të votojnë. Konservatorët kanë “imazhin” e taksave të ulëta dhe të votosh për Konservatorët është, për disa – dëshpërimisht disa – thjesht një tjetër pjesë e statusit të tyre social. Shtëpi të veçanta, dy makina, voto Toryn. Në zonat e varfra dhe të grabitura, shumica e të cilave u shkretua nga njerëzit janë politika shtëpish të numërta të qeverisë Punëtore dhe këshilleve, shumica voton Partinë Punëtore sepse “ata janë partia e klasës punëtore”. Po, ata janë partia e cila e sheh suksesin ekonomik ashtu si shumica e njerëzve qëndron tetë orë në ditë ngjitur një makinerie uzine, ose një milje nën tokë në një minierë qymyri. Këto drejtime të mendjes të ngurta e të ashpra do të thotë se zgjedhësit të cilët janë shpesh të padobishëm e kthejnë AP-në Konservatore, pavarësisht sa kompetent ose ndryshe personi me rozetë blu mund të jetë; dhe në zonat e varfra, të vetmit me rozeta të kuqe, kushdoqoftë ai ose ajo është, do të bëhet Anëtar i Parlamentit (AP).

Në këto zgjedhje – shumica dërmuese – që do të jetë AP ka vetëm për të bindur anëtarë të partisë lokale për ta zgjedhur atë për të qëndruar në zgjedhjet dhe ata janë virtualisht të bindur se do të zgjidhen në parlament. Kjo është ajo që ata e quajnë të zgjidhesh për të qëndruar në një “karrige të sigurt”. Kështu që nëse Elita dëshiron dikë të zgjidhet për të ndihmuar Rendin e Ri Botëror, kjo nuk është aspak një problem. Gjeju atyre një nga karriget e sigurta të pafundme dhe ata janë brenda pa problem. Edhe nëse një AP me mendjen e tij ose të saj rrëshqet nëpërmjet rrjetës, atyre do iu tregohet se si të votojnë nga partia e tyre ose të përballen me sanksione kundër tyre, si një bllokim në përparimin e progresin e tyre, ose, ashtu si edhe në rastin e MP-ve Konservatorë kundërshtuan në ndihmën e integrimit në Bashkimin Evropian, kështu u pezulluan nga partia. Kjo është demokracia, stili – Elitar, sepse ishin ata të cilët krijuan strukturën parlamentare pas fuqia e monarkisë u pakësua ose u hoq nga “revolucionet e njerëzve”. Nëse AP-ja jonë e re qoftë mashkull ose femër vepron si i është thënë, mund të progresojë në parlament ose madje mund të bëhet edhe kryeministër. Më shumë se kaq, nëse ata janë klone të Elitës, progresi mund të jetë më i shpejtë.

Në Shtetet e Bashkuara, me sa kuptoj unë, ka ende njerëz të cilët besojnë se publiku zgjedh presidentin. Ah sikur kjo të ishte e vërtetë. Dy gjëra e zgjedhin presidentin: paraja dhe media. Elita i kontrollon të dyja. Juve ju nevojiten shuma marramendëse parash për të hyrë në garë për nominim presidencial brenda partisë ku bën pjesë, s’ka rëndësi presidenca në vetvete. Për të bërë atë iu nevojiten ende shumë para. Vetëm krijimi ndërmarrja bankare/ biznesmenët që kanë këto burime, paratë e tyre shkojnë atje ku ata dëshirojnë. Ndonjëherë ato shkojnë edhe në ndonjë kandidat që ata e dinë se ai nuk ka asnjë shans për të fituar sepse këtë e bën të sigurt se kundërshtari i tij – i vetmi të cilët ata dëshirojnë – do të jetë personi tjetër që do të zërë vendin në Shtëpinë e Bardhë. Shtoji kësaj edhe mbulimin e medias e cila mbështet një kandidat dhe shkatërron tjetrin dhe ju keni një rreng promovues zgjedhor si një proces demokratik. Njëherë që zgjidhet kandidati, ajo është si të paguash kohën mbrapsht. Ata të cilët paguajnë fajdexhinjtë bëjnë edhe marrëveshjet.

Ky lloj legjislacioni i sigurt dhe një marrëveshje për të zgjedhur njerëz të caktuar në pozicionet kryesore brenda administratës janë të rregulluara më përpara se financimi i zgjedhjeve të fillonin të derdheshin lumë. Stafi mbrapa skene janë shumë më të fuqishme se sa kryeministri ose presidenti nëse ata punojnë bashkë. Ata nuk kanë pse të bëhen të njohur sepse publiku nuk e di fare që ata ekzistojë ose çfarë bëjnë. Politikanët duhet të drejtojnë në mënyrë popullariteti, veçanërisht në kohë zgjedhjesh. Kjo i bën ata një preh të lehtë për ta mbrapa skene. Ne kemi një program televiziv komedi në Angli, të quajtur Po, Ministër që përfshinte një shërbëtor civil që manipulonte ministrin për të bërë ekzaktësisht ashtu si dëshironte ai. Është shumë qesharake, por në realitetin e sistemit politik, manovra të këtilla janë seriozisht vdekjeprurëse.

Politikanët dhe media përjetësojnë një iluzion dhe kështu devijojnë vëmendjen nga ata të cilët me të vërtetë e drejtojnë botën. Politikanët japin përshtypjen se ata kanë fuqinë, dhe media mbështetën këtë mit gjigant duke raportuar ngjarjet dhe vendimet sikur politikanët të ishin sanksioni i fundit. Orë pas ore ne kemi presidentët, kryeministrat, dhe vartësit e tyre të pikturuar dhe përmendur. Në i shohim ata duke u takuar nëpër “samite” dhe duke nxjerrë paraqitje e formulime rreth ngjarjeve mbi të cilat ata kanë pak ose aspak fuqi. Por publiku duhet të bindet nga media, e cila “zgjedh” politikanët që janë marrësit e vërtetë të vendimeve globale. Nëse ne nuk pranojmë këtë iluzion ne fillojmë të bëjmë pyetje rreth kush e bën, si pasojë, kontrollon ngjarjet. Media raporton botën sikur politikanët janë në majë të piramidës, kur ata janë vetëm kukulla, barka tërheqës dhe pipëza për ata të cilët janë realisht në majë të piramidës. Si rezultat, ata të cilët kontrollojnë jetët tona mund të qëndrojnë në hije ndërsa ata të cilët shfaqen të jenë në fuqi janë vazhdimisht në qendër të vëmendjes. Argëtimi është orkestruar në mënyrë brilante.

Është jetësorë për ata nga ne të cilët jetojnë në “demokraci” për të kuptuar se ne bëjmë, në të vërtetë, jetojmë në Shtet Njëpartiak. Kur ne e vlerësojmë këtë, ne duhet të ndalojmë të shohim drejt politikanëve për të na treguar se çfarë duhet të bëjmë dhe të fillojmë dhe të veprojmë për veten tonë. Ne duhet të ndalojmë së besuari se duke votuar për parti të ndryshme në kohën e zgjedhjeve ne do të ndryshojmë ndonjë gjë nga substance. Politikanë të çfarëdolloj partie nuk do të ndryshojnë botën sepse ata janë thjesht garanci. Ne të gjithë duhet të marrim atë përgjegjësi dhe të ndalojmë dorëzimin e saj drejt “tyre”, politikanëve, ekonomistëve dhe kujtdo tjetër që do ta ketë atë. Iluzioni, se ne kemi një “zgjidhje” që do të na qeverisë do të vazhdojë të na bindë për të dhënë përgjegjësitë tona derisa ne të zgjohemi e të bëhemi të ditur ndaj faktit se ne nuk e kemi atë zgjidhje.

Të gjitha lëvizjet politike janë të kontrolluara nga e njëjta forcë (figura 15). (Faqosie Figura 15, fq. 307) Nëse ju do të kishit dy parti kryesore nga të cilat qeveria zgjidhet çdo herë dhe ata votojnë me të njëjtën mënyrë në të gjithë legjislacionin e cila vërtet ka një përmbajtje, nuk ka asnjë “zgjedhje” për zgjedhësin. Ky është rasti me Partitë Demokratike dhe Punëtore në Amerikë. ShBA, kjo shtëpi e “lirisë” ashtu si presidentët na thonë vazhdimisht, është Një Shtet Njëpartiak. Po kështu është edhe Anglia. Nuk ka ndonjë ndryshim thelbësor midis Partive Konservatore dhe asaj Punëtore. Është e pamundur të votosh për një parti në Britani e cila kishte ndonjë shans të formimit të një qeverie e cila nuk është në favor për më shumë centralizim të fuqisë në Evropë, me një monedhë qarkullimi dhe një bankë qendrore. Jam shumë i sigurt se ju do të gjeni të njëjtat tema rreth e rrotull botës. Kur njerëzit drejtojnë piketojnë ndaj të tjerëve, të vogla, parti, duke iu ofruar një alternativë të dukshme, ata atëherë e humbin drejtimin dhe pikën e përqendrimit. Nëse partitë të cilat nuk kanë asnjë shans për të fituar bien dakord me kryesore, zgjedhjet kthehen të papërfillshme, një farsë.
Ajo që i ngatërron njerëzit është mënyra që politikanët të cilët punojnë për të njëjtin fund shfaqen në publik madje edhe në mënyrë private midis kolegëve dhe miqve të tyre, për t’u promovuar sjellje të jetës të ndryshme dhe ndonjëherë të kundërtat. Kjo i lejon atyre të shfaqen për t’u bërë oponentë kur ata një të vërtetë

Janë në të njëjtën anë. Dr. Kiti Litëll, një studiues në infiltrimet e politikës Britanike dhe agjencive të inteligjencës për më shumë se 50 vjet, shpjegon teknikën në një nga broshurat e saj, Tradhti në Ëestminister:

“Ka të ngjarë që disa nga ata infiltrues, të cilët në 20 vitet e fundit arritën majën e partive Konservatore dhe Punëtore, kanë trajnuar në artet e fshehjes së opinioneve të tyre të vërteta. Fuch [një fizikan gjerman, i cili punoi mbi projektin e bombës atomike] përshkroi udhëzimet e tij formale në atë që ai e quajti “skizofrenia e kontrolluar”, dhe madje e lavdëroi atë kur ai i pirë ruajti karakterin e tij të supozuar me opinionet politike të atyre me të cilët ai punonte. Në mënyrë të ngjashme një tjetër anëtar i organizatës [shkatërruese], Philby [Kim Philby, spiuni] shkroi: Do të përfundoja duke përmendur një faktor i cili ka hutuar në mënyrë të panevojshme disa komentatorë perëndimorë mbi rastin tim. Ajo ishte perdja e tymit liberale mbrapa së cilës unë mbaj të fshehura opinionet e mia të vërteta. Një shkrimtar që më njohu mua në Beirut ka theksuar se opinionet liberale, të cilat unë i kam shprehur në Lindjen e Mesme ishin “pa dyshim” të vërtetat. Një tjetër koment nga një miku im personal ishte se unë nuk mund ta kem mbajtur këtë kornizë të qëndrueshme liberale-intelektuale derisa unë realisht kam besuar në të. Të dyja shënimet janë shumë lajkatuese. Puna e parë e një punëtori nëntokësor është të perfeksionojë jo vetëm mbulimin e historisë së tij, por mbulimin e personalitetit të tij.”¹

Kur ne shohim në dukje pikëpamjet politike “të ndryshme”, ne jemi duke parë shumë shpesh një fasadë. Një sërë njerëzish veshin e mbajnë maska për të fshehur qëllimet dhe opinionet e tyre të vërteta. Mbrapa maskës qëndron Elita Botërore dhe Syri Që Sheh Gjithçka, dhe është kjo maskaradë² “demokratike”, e cila vepron si perde tymi për një Shtet Njëpartiak.

Shteti njëpartiak amerikan

Asgjë nuk e bën këtë fakt më të dukshëm se shembulli i Xhorxh Bushit dhe Bill Klintonit, dy ‘kundërshtarë’ të dukshëm. Njëri është Republikan, tjetri Demokrat, por që të dy janë të kontrolluar nga i njëjti grup. Që të dy janë murra të faqes së përparme për Një Parti të Shpallur dhe ata janë të lidhur nga Këshilli për Marrëdhëniet me Jashtë (KMJ), Komisioni Tripalësh, Frimasonerisë, drogës, vrasjes, Kundër-Iranit, Banka e Kredisë dhe Tregtia Ndërkombëtare (BKKN), mbështetja e tyre për invazionin e shteteve sovrane, institucionet e centralizuara, marrëveshja GATT e Zonës së Tregut të Lirë i Amerikës Veriore (ZTLAV), Lufta Gulf … dhe kështu vazhdon e vazhdon.

Bush u hap drejt fitores kundër Michael Dukakis në vitin 1988 mbi një valë, dallgë jo normale të parave të Elitës. Prania e Henri Kisinger ishte përsëri në zemër të qeverisë Bush me dy anëtarë të kompanisë së tij, Shoqëritë Kisinger, të cilat merrnin një rol udhëheqës e drejtues. Ata ishin Brent Scoëcroft, kreu i zyrës ë Shoqërive Kisinger në Uashington, dhe Laurence Eagleburger, presidenti i kompanisë. Scoëcroft ishte drejtor i këshillit nacional të mbrojtjes dhe Eagleburger, nënsekretari i Departamentit të Shtetit. Një anëtar bordi themelues i Shoqërive Kisinger, Lord Karington, ishte Sekretar i Përgjithshëm i NATO-s nga viti 1984 deri në vitin 1988. Pothuajse një formacion për një kompani! Bushi gjithashtu propozoi strategjinë e Elitës për të “shpëtuar” mjedisin, ashtu si dhe Bill Klintoni (KMJ, KT, Bil) dhe Al Gore (KMJ) do të bënin. Në anën tjetër të Atlantikut, ekzaktësisht në varg, Margaret Thatcher (Bil), ktheu kapërdimin mendor dhe filloi të deklaronte nevojën për të mbrojtur mjedisin pasi thirri fushatën mjedisore të “armikut brenda saj”. Fjala “drogë” është gjithashtu një temë e vazhdueshme e cila lidh presidencën e Bush dhe Klinton. Drogat ndanë një formë masive të të ardhurave për Elitën dhe arma në linjën frontale në destabilizimin e shoqërisë. Ne fillimisht do të shohim krahun e Republikanëve të Shtetit Njëpartiak në formën e Z. Xhorxh Bush.

Pushtimi i Panamasë

Sulmi i Bushit në Panama më 20 dhjetor të vitit 1989, ishte i lidhur me drogën, megjithëkëtë jo në mënyrën që u paraqit nga qeveria dhe media. Ky është një tjetër shembull fin se si situata e gjendja e të vërtetës fundoset në retorikën politike dhe kamuflimin mediatik. Ne na është treguar se trupat Amerikane pushtuan Panamanë dhe rrëmbyen President Manuel Noriega për shkak të drejtimit të aktiviteteve të tij të drogës dhe për të shpëtuar fëmijët Amerikanë nga dëmtimet dhe e keqja e drogës. Ekziston një shans aty se e kundërta është çështja e vërtetë. Noreiga ishte në listëpagesën e CIA-s ndërkohë që Bush ishte drejtori dhe paguhej me rreth 110000 dollarë në vit për “shërbimet” e tij, në të cilat përfshiheshin edhe drejtimi i operacioneve të drogës. Kur Bush u ndalua për këtë pas pushtimit të Panamasë, ai tha se nuk e kishte takuar asnjëherë Noriegën, por pastaj papritur kujtoi takimin. Noriega ishte përfshirë në tregun e drogës dhe mashtrimin e zgjedhjeve, por qeveria amerikane dhe CIA e dinin atë kura ata e punësuan. Në vitin 1984 zgjedhjet në Panama u fituan nga Arnulfo Arias, por Noriega mori fuqi me miksimin e një dhune e violence ekstreme si dhe të një mashtrimi. President Ronald Regani më pas dërgoi Sekretarin e Shtetit Xhorxh Shultz (KMJ, KT, Bil, Kom 300), për t’i dhënë legalitet Noriegës madje edhe për të deklaruar se fillimet demokratike të Panamasë ishin një mësim për qeverinë Sandinista në Nikaragua!

Lidhja e Bush-Noriega filloi të ndryshonte gjatë periudhës së Kundër-Iranit, sipas Noriegës, kur ai u vizitua nga admirali Xhon Poindexter, kreu i Këshillit Kombëtar të Mbrojtjes më 17 dhjetor 1985. Poindexter u ndoq penalisht për pjesën e tij në Kundër- Iranin. Noriega i tregoi reporterit të CBS-së, Mike Uallance se Poindexter urdhëroi që ai të mbështeste luftën e ShBA-së kundër qeverisë Sandinista në Nikaragua. Kur ai refuzoi, Poindexter kërcënoi luftën ekonomike dhe destabilizimin e Panamasë. Ajo që Poindexter dëshironte për Panamanë ishte të pushtonte Nikaraguan me mbështetjen amerikane, tha Noriega.³ Në asnjë pikë përfshirja e supozuar e Noriegës ishte në përmendjet e drogës. Por Administrata Përforcuese e Drogës së ShBA-së (DEA) e kontaktoi atë për drogën. Ata shkruan për ta uruar atë në ndihmën që ata iu dhanë atyre për të ndaluar Panamanë për t’u përdorur si një qendër e drogës dhe pastrimit të parave të drogës.4 Vetëm një muaj më vonë, administrata Regan-Bush kërkoi që Noriega të hiqej nga terreni i drogës, korrupsionit dhe mungesës së demokracisë. Nevoja për “demokraci” në Panama është një fyerje. Përsëri Noriega sigurisht që nuk ishte një shenjtor, por CIA e mbështeti, dhe mashtroi, një nga diktatorët e Djathtë më groteskë përmes botës për të përshtatur vetë axhendën e tyre, duke përfshirë edhe financimin e terroristëve për të vrarë me mijëra gra e fëmijë.

Nuk është e lehtë të zbulosh motivacionet të Administratës Përforcuese të drogës, sepse brenda saj janë njerëz të angazhuar për të ndaluar derdhjen e drogës në Amerikë dhe të tjerë në mënyrë të barabartë janë të përcaktuar për ta rritur atë. Një numër vepruesish të DEA-s dhe CIA-s kanë përshkruar së si disa zyrtarë të Administratës Përforcuese të Drogës janë të përfshirë në zgjerimin e sigurimit të drograve të rënda në Shtetet e Bashkuara. Këshilluesi i mëparshëm kryesor i Noriegës, Jose Blandon, pretendon se DEA ka mbrojtur luajtësit më të mëdhenj në perandoritë e drogës dhe se zyrtarë të DEA-s i paguan Noriegës 4.7 milionë dollarë për të mbajtur gojën mbyllur e për të heshtur. Në shkurt të vitit 1988, Noriega u akuzua për çështjen e drogës, të gjitha por njëra prej të cilave lidhej me aktivitetet përpara vitit 1984, kur ai ishte në listëpagesën e CIA-s! Sanksionet ekonomike kundër Panamasë ndoqën – luftën ekonomike të cilën Poindexter kishte premtuar. Nëse Noriega kishte rënë dakord të mbështeste luftën e ShBA-së me Nikaraguan, ose nuk kishte ndodhur me Bushin në të njëjtën mënyrë, ai ende do të ishte diktatori i Panamasë në vend që të ishte në burgun e ShBA-së.

Kur Bushi u bë president, ai bëri një paraqitje qesharake se Panamaja parashtroi një “kërcënim të pazakontë dhe të çuditshëm” ndaj politikës kombëtare të ShBA-së dhe politikës së jashtme. Lajmet e ShBA-së dhe Raporti Botëror tregojnë më 1 maj të vitit 1989 se Bush kishte autorizuar 10 milionë dollarë për shpenzimin e CIA-s mbi projekte kundër qeverisë së Panamasë. Disa nga paratë u shpërndanë nga Carlos Eleta Almaran i CIA-s, i cili shpesh ishte arrestuar për trafikimin e drogës. Këto akuza u urdhëruan të rrëzoheshin nga Bushi pasi Noriega u përjashtua. Më 20 dhjetor 1989, me Noriegën ende aty përveç përpjekjeve më të mira të CIA-s, forcat e ShBA-së pushtuan Panamanë. Qindra e ndoshta edhe mijëra civilë përfshi edhe fëmijë u vranë. Noriega u rrëmbye nga Amerika për t’u gjykuar dhe dënuar mbi akuzat e drogës. Pjesa tjetër e botës së “lirë”, duke përfshirë edhe britaniken Margaret Thatcher, nuk thanë asnjë fjalë protestuese. Gjyqtari në gjykimin e tij refuzoi të lejonte çdo dokument të CIA-s për t’u parë e marrë në mbrojtje të tij dhe ai u dënua me 40 vjet burg për drejtimin e drogës së paligjshme.

Çfarë do të marrin qeveria dhe zyrtarë të CIA-s nëse ata shkojnë në gjyq! Ata do të kenë për të rimishëruar një numër kohësh për të plotësuar dënimin. Kur ju vëzhgoni të kaluarën e arrestimit të Noriegës, që është i lidhur jashtëzakonisht me njohjen e burrit që regjimi i Bushit vendosi mbi njerëzit e Panamasë për të hequr Noriegën, pra me pastrimin e parave të trafikimit të drogës dhe të bizneseve. Presidenti i ri, Guillermo Endara, ishte një zyrtar i gjashtë bankave të përfshira në pastrimin e parave të drogës. Paratë e pastruara nëpërmjet këtyre burimeve erdhën nga kontrabanda e drogës Kolumbi e drejtuar nga Augusto Falcon dhe Salvador Magluta, të cilët u raportuan se po futnin kontrabandë një ton kokainë në muaj në Florida nga fundi i viteve 1970 deri në vitin 1987. Nënpresidenti i Panamasë, i vendosur nga Bushi, ishte Ricardo Arias Calderon, vëllai i të cilit ishte president i Bankës së Parë Interamerikane kur ajo kontrollohej nga aleanca e drogës Cali. Figura zyrtare tregojnë se trafikimi i drogës dhe pastrimi i parave në Panama pas kohës së Noriegës kishin qenë më të mëdha, se sa kur ai ishte aty. Një nga ato kapje të pushtimit të forcave amerikane ishte agjenti i Mosadit, Michael “Freddy” Harari, i cili, së bashku me veprues të tjerë si David Kimche, punonin me CIA-n mbi sjelljen e Mosad me aleancat e drogës midis Cail dhe Medellin. Ai u lejua t’ia mbathte në një jaht izraelit sepse, nëse ai do të çohej në gjyq, i gjithë operacioni i drogës së CIA- Mosadit do të kishte dalë i shkatërruar.6

Lufta mbi drogën

Xhorxh Bush u bë Zoti Luftë mbi Drogën i Amerikës. E vështirë për t’u besuar kur ju shihni kompaninë që ai mbajti dhe operacionet në të cilat ai ishte i përfshirë gjatë Kundër-Iranit dhe pushtimit të Panamasë. Bushi është një trafikues droge global!
Ai drejtoi fushatën e “anti-drogës” gjatë presidencës së Niksonit dhe Reganit dhe një tjetër gjatë presidencës së tij. Asnjë nga ata nuk punonte, dhe, në fjalët e kongresmenit Glenn English, lufta e tij mbi drogën ishte “diçka më shumë se sa premtime boshe dhe publikime shtypi”. Një nga këto pretendonte se Dërgatat Ushtarake e tij në Floridën Jugore, e krijuar nga Regani, kishte përfunduar tregtinë me marihuanën në Floridën Jugore. Ky ishte një pretendim i egër, por kur Francis Mullen Jr, i Administratës Përforcuese të Drogës (DEA), kundërshtoi çështjen, ai u dëbua. Bush madje përdori edhe CIA-n për të rregulluar “dështimin” e drogës të cilat ishin projektuar për t’i dhënë publikut përshtypjen se ai ishte duke triumfuar. Vepruesit e CIA-s, Trenton Parker, tregoi se si droga Kolumbiane tregtonte çdo kokainë të dhuruar e cila zbarkoi në Aeroportin Ndërkombëtar të Majemit në mars 1980 dhe u largua në një vend ku ajo do të mund të gjendej nga zyrtarë e nëpunës të zakonshëm.7 Kjo bëhet shpesh herë për t’i dhënë iluzionin e suksesit. Në raste të tjera shqetësimi i vogël janë bërë objektiva kur lojtarët e të rëndësishëm, me lidhjet e tyre me nivelet më të larta të politikës dhe inteligjencës botërore, janë lejuar të ushtrojnë tregtinë e tyre të pashqetësuar nga të tjerët. Vetëm në mënyrë shumë të rrallë zyrtarë të sinqertë kuptojnë emrat e mëdha. Edhe atëherë ajo mund të ndodhë sepse ata kanë lënë pas dobishmërinë e tyre manipulatorëve. Parker gjithashtu ka përshkruar se si ishte CIA ajo që thiri bashkë tregtarët Kolumbianë të Drogës për dy takime në fund të vitit 1981 nën administratën Regan – Bush për të formuar një aleancë për të përmirësuar transportimin e drogës me anë të anijeve për në Shtetet e Bashkuar. Takimi i parë, u shpreh ai, u zhvillua në Hotelin Internacional në Medellin, ku morën pjesë 200 tregtarë të drogës. Tani e njohura Aleanca Medellin u krijua zyrtarisht në dhjetor të vitit 1981.8 CIA e formoi aleancën e drogës kolumbiane? Po. Por, atëherë, çfarë është më shumë mahnitëse?

Asnjë nga elementët që premtoi Bush në “fushatat” e ndryshme të drogës u krye ndonjëherë dhe më shumë se kaq, tregimet e lidhjeve të tij me tregtarë të drogës vazhdonin të rriteshin, ashtu si ata bënë me Xhimi Karterin dhe Bill Klintonin. Ne tashmë kemi parë lidhjet Shackley – Gregg – Rodriquez nëpërmjet Kundër-Iranit për skandalin e drogës ku shumica-jo-pak-droga të rënda u sollën në Shtetet e Bashkuara për të destabilizuar më tepër shoqërinë amerikane. Për katërmbëdhjetë vjet Bush ishte gjithashtu një mik i Don Aronou, i cili (sipas një të dhëne të publikuar9 dhe një numri të kërkimeve e studimeve të tjera) ishte i lidhur me sindikatën e krimeve Mayer Lamsky, drejtimi i drogës dhe pastrimi i parave të drogës. Më pas aty ishte edhe Korporata e Naftës Zapata e cila ishte krijuar nga Xhorxh Bush. Kjo kompani ishte një front i CIA-s dhe se ndihmësi e vartësi i saj, Zapata Offshore, ishte e implikuar në kontrabandën e drogës kur Bush ishte njeriu në krye të saj. Michael Maholy, i cili punoi për Departamentin e Shteti dhe për CIA-n për dy dekada, tregon se droga u soll nëpërmjet detit për në mashtrimin e Zapata Offshore (Zapata në Det të Hapur), u shkarkua, dhe më pas u largua nga bregu me anë të helikopterëve, shpesh duke mbajtur të mira dhe personel midis pajisjeve dhe kontinentit amerikan. Ai tha se kishte parë të ndodhte kjo gjë dhe e konfirmoi këtë nëpërmjet disa kabujve që ai mbante. Maholy tha se anijet e kompanisë të quajtura Pacific Seafood u përdorën si feribotë për të transportuar drogën midis vendeve.¹º

Është një kapërcim i madh mendor, e di, për të vlerësuar se tregu botëror në drogat e rënda ilegale kontrollohet dhe mbikëqyrte nga elementë të Elitës Brenda organizatave si CIA dhe Inteligjenca Britanike, të cilat janë supozuar të jenë aty për të mbrojtur shoqërinë nga pasojat e drogimit me drogat e rënda. Por ja ku është. Asgjë nuk është më shumë nga ajo që duket. Është pranuar se CIA eksperimentoi me LSD përpara se ajo të promovohej si drogë e “lirë” e viteve 1960. Elita është përfshirë në manipulim e shoqërisë nëpërmjet drogës për shumë kohë. Ajo shkon mbrapa disa shekujve dhe arin një majë kulm të ri me Luftën e Opiumit kundër Kinës në vitin 1840 dhe 1858, kur përpjekjet e Kinezëve për të ndaluar derdhjen e opiumit brenda vendit të tyre u penguan nga forca e Perandorisë britanike. Kryeministri i Mbretëreshës Viktoria, i cili u përfshi në të dyja luftërat, ishte Lord Palmerson, Patriarku i Madh i Mjeshtrit të Orentit të Madh (Iluminatët) Frimason dhe një anëtar i Komitetit të të 300-ve. Mjeti për këtë tregti të opiumit nga India në Kinë dhe kudo tjetër ishte Kompania e Indisë Lindore, një grup tregtarësh skocezë, të cilët ishin rreshtuar me Shën Xhonin e Jeruzalemit dhe Shoqërinë e Jususit (Jezuitët). Disa studiues besojnë se mjeshtrit e vërtetë të kompanisë ishin familjet bankare të Italisë veriore, Fisnikëria Zezake (Fisnikët me Gjak Blu).¹¹

Strategjia e përdorur nga britanikët në Kinë është kthyer në një plan për shmangien nga dhënia pas drogës. Ata sponsorizuan një drogim të masës ndaj opiumit derisa shoqëria Kineze dhe vitaliteti të kthehen e të bëhen copë – copë. Qeveria Britanike përdori një rrjet të terrorizmit dhe krimit të organizuar, si Triads, Shoqëria Hong dhe Vrasësit, për të kryer tregtinë mbi sjellien e tyre. Kur udhëheqësit Kinez reaguan duke ndaluar këtë ndihmë, mbështetje, britanikët përdorën ushtrinë e tyre dhe forcën detare për t’i mundur ata. Dhe marrëveshja e “paqes” pas konfliktit më pas i dha britanikëve të drejtën e garantuar për të ngritur derdhjen e opiumit; të paguheshin kompesim për opiumin që sunduesit Kinezë kishin konfiskuar; dhe të kishin sovranitet mbi portet strategjike dhe ishujt në detet e hapura. Kjo është mënyra se si Hong Kongu erdhi nën sundimin britanik. Ajo u përdor si një qendër për Lindjen e Largët të kontrabandës së drogës dhe ky vazhdon të jetë roli i saj edhe në ditët e sotme.

Shumica e floririt dhe transaksionit të parave mbi tregun financiar të Hong Kongut janë shlyeriet dhe pastrimi i parave të tregtisë së drogës. Marrëveshja e Nanking në vitin 1842 i dha Britanisë kontrollin mbi Hong Kongun, plus edhe 21 milionë dollarë në monedha argjendi. Kjo është shkretuar nga Eduard Buluer-Lytton (Kom 300), shkrimet e të cilit ishin kaq inspiruese për Hitlerin, nazistët dhe të tjerë si Madam Blavatskt. Djali i tij ishte Viceroy i Indisë në peshën e tregtisë së opiumit midis Indisë dhe Kinës, një periudhë e kamufluar nga shkrimet e Rudyard Kipling rreth sundimit britanik (drejtues britanik të drogës). Në librin, Gërshërët e Opiumit, Basil Lubbock emëron pronarët e anijeve Britanike u morën me tregtinë e opiumit ashtu si Kompania e Indisë Lindore; Jardine Matheson; Dent dhe Co; Pybus Bros; Russell dhe Co; Cama Bros; Duka i Atholl, Konti i Balcarras, Mbreti Xhorxh IV; Princi Regent; Markezi i Camdem dhe Ledy Melville. Pasardhësja e fundit e Lady Melville, Xhorxh, i cili mirëpriti Uilliamin e Orange në front dhe u bë Lord Privy Seal.

Pas një lufte të dyte opiumi, e cila mbaroi në vitin 1860, bankat tregtare britanike dhe kompani tregtuese vendosën Hong Kongun dhe Korporatën Shangai si bankën qendrore të industrisë së drogës së Lindjes së Largët. Sipas të gjitha studimeve që unë kam lexuar mbi rrjetin e drogës, Hong Kongu dhe Banka Shangai, me lidhjet e tyre globale, vazhdojnë të jenë një qendër financiare për industrinë e drogës deri në ditët e sotme.¹² po kështu ishte edhe Banka HGugan Hand (e vendosur në Sidnei, Australi), një tjetër operacion CIA/Mosad e drejtuar nga Francis Nugan dhe Michael Hand, një Beretë e Gjelbërt dhe një kolonel në armatën e ShBA-së transferuar CIA-s. Hand ishte në kontakt të herëpashershëm me Xhorxh Bushin pas zgjedhjes së tij si zëvendëspresident, sipas një vepruesi të CIA-s, Trenton Parker.¹³

Shihni pak oficerët kryesorë të Hungan Hand: Admiral Konti F. Yates, President, shefi i stafit për planifikimet strategjike të forcave të ShBA-së në Azi dhe Paqësor gjatë Luftës së Vietnamit; Gjeneral Edvin F. Black, President i degës së Hauait, komandant i trupave të ShBA-së në Tailandë gjatë konfliktit të Vietnamit; Xhorxh Faris, veprues në degët e Uashingtonit dhe Hong Kongut, një specialist i inteligjencës ushtarake; Bernie Houghton, përfaqësues i Arabisë Saudite , agjent mbulues i Inteligjencës Naval ShBA; Thomas Clines, i Nugan Hand në Londër, një drejtor në trajnimet e shërbimeve klandestine të CIA-s i cili u përfshi në Kundër-Iranin dhe vepronte me Michael Hand dhe Theodore Shackley gjatë Vietnamit; Dale Holmgreen, i zyrës së Tajvanit, menaxher i shërbimeve fluturuese në Vietnam për Transportin Ajror Civil e cila më vonë u bë e njohura famëkeqe linja ajrore e CIA-s, Amerika Ajrore; Valter McDonald, kreu i Annapolis, Maryland, degës së saj, drejtori përfaqësues i mëparshëm i studimeve ekonomike të CIA-s; Gjeneral Roy Manor, dega filipinase, shefi i stafit të komandës së Paqësorit të ShBA-së ndërlidhësi qeveritar i ShBA-së me president Ferdinand Marcos; Uilliam Colby, avokat i Nugan Hand, një drejtor i mëparshëm i CIA-s.14

Thjesht ata lloj njerëzish të cilët ju mendonit se po drejtonin një bankë, eh? Mirë, në fund të fundit ata do të jenë, nëse ju do të dëshironit që menaxheri i bankës suaj t’ju jepte ju këshilla në drejtimin e operacioneve mbuluese dhe trajnimin e terroristëve. Një drejtor i Nugan Hand, Donald Beazley, ishte kreu i Bankës Nacionale Shtetërore të Miamit, e cila merrej me fondet për Lidhjen e Anti Shpifjeve.15 Michael Hand u gjet i vdekur në makinën e tij Mercedes Benz në fund të viteve 1970 në një rrugë të largët të vetmuar jashtë Sidneit. Ai kishte “gjuajtur vetveten”. Ishte një vetëvrasje e shquar në atë që ai kishte tërhequr këmbëzën dhe pastaj, përpara se të vdiste, ai mund të ketë hequr gjurmët e gishtave nga arma sepse aty nuk u gjet asgjë. Një investigim qeveritar australian tregon se miliona dollarë të të dhënave të Nugan Hand ishin të panumëruara dhe se po shërbente si një operacion për pastrimin e parave për trafikimin e drogës. Këto përfitime u përdorën nga CIA, për të financuar kontrabandën e armëve, dhe operacioneve mbuluese të paligjshme rreth e rrotull botës. Në të kishte gjithashtu edhe evidenca se CIA po e përdorte bankën për të paguar për fushatat politike kundër politikanëve në disa shtete, duke përfshirë edhe Australinë, për të garantuar votuesit të mbështesnin zgjedhjen e CIA-s. Po, ekziston ende bota e “lirë” për të cilën ne po flasim.

Banka me emra familjarë përmes botës janë vegla për të pastruar paratë e drogës ashtu si ajo kalon nga një llogari në një tjetër llogari derisa origjinat e saj humbin në rrjetën e pëlhurës së transaksioneve. Industritë e floririt dhe diamanteve, të dominuara nga Rothsçajlldët dhe Oppenheimers nëpërmjet kompanive si DeBeers, janë përdorur gjithashtu për të pastruar paratë e drogës. Paratë blenë floririn ose diamantet nga këto kompani dhe më pas ato shiten për të prodhuar para “të pastruara”. Rrjeti i lidhjes së familjeve anglo-amerikane në pëlhurën e Elitës së manipulimit, i cili ka qenë përgjegjës për projektimin e sajimin e konfliktit dhe depresionit ekonomik nëpërmjet gjeneratave, janë gjithashtu mbrapa tregut jo të ligjshëm botëror të drogës.16 Disa nga emrat më të famshme, bankat tregtare dhe kompanitë në botë po bëjnë një pjesë të mirë të pasurisë së tyre në mënyrë direkte ose të tërthortë nga drogimi i të rinjve. Ju po hyni në kohën kur këta njerëz duhet të përballen me përgjegjësi publikisht si pjesë e evoluimit të tyre të përhershëm dhe publiku do të çuditet nga disa prej të përfshirëve.

Familjet dhe organizatat e njëjta ishin përgjegjëse për tregtinë e skllevërve dhe ndalimit të alkoolit. Letra ishte një mjet për të krijuar rrjetin masiv të krimeve të organizuara në Shtetet e Bashkuara. Kështu struktura të prodhuara ishin perfekte, ashtu si ishte menduar, për trafikimin e drogës njëherë e mirë ndali të mbaronte. Grupet kryesore të cilat bënin fushatë për Ndalimin dhe një fund për “djajtë e pijes”, grupe si Përmbajtja e Bashkuar e Krishterë e Grave dhe Lidhja e saj Anti-Sallone, ishin të financuara nga Rokfeler, Vanderbilts dhe Uarburgs nëpërmjet Fondacionit Rokfeler, Fondacionit Rusell Sage dhe fondacione të taksave të ngjashme të lira. Ndalimi ishte një tjetër mashtrim nga Elita e përdorur për motive afatgjata. Aksidentalisht, ajo bëri gjithashtu edhe një pasuri për Jozef Kenedi, babai i JFK-së.

Profesor Alfred McCoy, klasikja e tij e vitit 1972, Politikat e heroinës në Azinë Jug Lindore dhe freskimi i tij në vitin 1991, Politikat e heroinës – Bashkëpunimi i CIA-s në tregtinë globale të drogës, tregon se si helikopterët e CIA-s në Vietnam mbanin drogën nga fushat deri në pikën e shpërndarjes, kur publiku amerikan mendoi se ata ishin aty për të luftuar “komunizmin”. Ai përshkruante se si fabrika e shisheve të Pepsi - Cola u përdor për këtë tregti dhe se si media e shtypën këtë informacion. 58000 amerikanë dhe kush e di se sa vietnamezë u vranë në atë konflikt dhe asgjë nuk e përmbledh më fuqishëm mungesën e respektit se kjo rrjedhë e mendjes për jetën njerëzore dhe mënyrën që CIA kontrabandonte drogën në Amerikë në çanta plastike të të fshehura në ushtarët e vdekur të cilët ktheheshin në shtëpi për t’u varrosur nga Vietnami. Vepruesi i CIA-s, Gunthar Russbacher, tregonte se si disa trupa pastroheshin dhe mbusheshin me drogë dhe më pas transportoheshin mbrapsht për në Shtetet e Bashkuara.17 Trupat mbanin kode sekrete të cilët i lejonin këto ngarkesa të drogës për t’u identifikuar në mbërritje në bazën ajrore të Bregdetit Perëndimor, veçanërisht Baza e Forcave Ajrore Travis në Kaliforni. Droga më pas u lëviz dhe u bë e vlefshme për njerëzit e rinj të Amerikës.

Një njeri që i kishte sytë hapur gjatë gjithë kësaj gjatë presidencës së Bushit ishte Lieutenant Koloneli Xhejms “Bo” Gritz, një nga ushtarët më të dekoruar Amerikanë, me gjashtëdhjetë e dy citate me vlerë, pesë Yje të Arta, tetë Yje Bronxi, dy Zemra të Purpurta dhe një Citim Presidencial. Pikëpamja ime mbi jetën dhe ajo e Bo Gritz vështirë se mund të lihen mënjanë, por eksperienca e tij meriton të dëgjohet nga çdokush që mendon se qeveria ende është – ose ka qenë gjithmonë – “për” dhe “nga” njerëzit. Në një adresë të Klubi i Drekës së Amerikës së Lirë, regjistroi në një video, Një komb i Tradhtuar, Gritz përshkruan se si ai vizitoi dy herë një njeri të quajtur Khun Sa, i cili ishte “pushtuesi” i mirënjohur për trafikimin e heroinës në Trekëndëshin e Artë të Lindjes së Largët. Heroina është një prejardhje e opiumit. Gritz u përfshi kur atij iu tregua se lirimi i të burgosurve të luftës të ShBA-së (ende të mbajtur në burg pas konfliktit në Laos) u ndalua nga zyrtarë të qeverisë amerikane të përfshirë në trafikimin e drogës. Ai zbuloi se kjo ishte e drejtë. Qeveria nuk dëshironte lirimin e të burgosurve sepse ata e dinin rreth përfshirjes së qeverisë në tregtinë e drogës dhe mund të flisnin rreth kësaj gjëje kur ata të ktheheshin në shtëpitë e tyre. Khun Sa dhe vepruesit e tij në Trekëndëshin e Artë i treguan Glutz rreth disa amerikanëve me të cilët ata kishin punuar në të shkuarën. Ata përmendën Theodore Shackley, të cilin Xhorxh Bushi e caktoi në një punë të rëndësishme në CIA dhe e përdori si “shkrimtarin e fjalimeve të tij”. Ata gjithashtu listuan edhe Riçard Armitage, në atë kohë zyrtar i Ambasadës së ShBA-së dhe më pas staf i fushatës së Ronald Reganit, i cili e caktoi atë sekretarin asistent të mbrojtjes. S’është e çudi që aty kishte pak interes në lirimin e të burgosurve të ShBA-së nga lufta që mund të prishnin të gjithë gjënë. Armitage është raportuar të ketë qenë një mik i ngushtë dhe këshillues për Kolin Pouell, Shef i Stafit të ShBA-së gjatë Luftës Gulf, i cili u prezantua si një kandidat i mundshëm për president, duke qëndruar si i vetëquajtur “Republikani Rokfeler”.18

Elita është e përfshirë në çështjen e drogës për tre arsye. E para është për të bërë shuma marramendëse parash – bilona në vit – për të financuar operacione mbuluese kundër qeverisë të zgjedhur dhe shoqërisë në përgjithësi. Përfitime të drogës prodhojnë para të cilat nuk është e nevojshme të ndalohen nga burimet e qeverisë ku ajo mund të dallohet. Së dyti, “problemi” i drogës ka prodhuar (në mënyrë të kuptueshme) një reagim të tillë të “asaj diçkaje që duhet bërë” që njerëzit po bien dakord ndaj erozionit të të drejtave dhe lirive në një mënyrë që ata asnjëherë nuk munden derisa aty të kishte një “zgjidhje” e kërkuar për të “ndaluar” mbështetjen e drogës dhe efektin e saj të tmerrshëm në strukturën e shoqërisë. Ajo gjithashtu i siguron ShBA-së (Elita Botërore) me një justifikim për të ndërhyrë në punët e çështjet e shteteve të tjera. Së treti, ne kemi opiumin e sindromës kineze. Nëse ju doni të ndani dhe të udhëhiqni dhe i ndaloni njerëzit të manifestojnë të gjithë potencialin e tyre, çfarë rrugë e mirë e të bërit këtë se sa të marrin një seksion domethënës të gjeneratës së re (dhe disa të tjerë pranë) të fiksohen pas drogave të rënda? Çfarë britanikët iu bënë kinezëve është ajo që Elita është duke parë për t’iu bërë njerëzve të rinj të botës, për të tharë vitalitetin e tyre natyral, ndjenjën e tyre të vlerave dhe njohurinë e potencialit të tyre infinit për të arritur gjithçka ata dëshirojnë të arrijnë. Lufta mbi drogën është një tjetër luftë qesharake. Ashtu si Bo Gritz e vendosi atë:

“Asnjë president që saherë ka deklaruar një luftë kundër drogës nuk ka luftuar ndonjëherë për të.”19

Dhe Michael Levine, një agjent i mëparshëm me Administratën Përforcuese të Drogës, tha se lufta kundër drogës ishte:

“…më e madhja, e bardha, dhe gënjeshtër vdekjeprurëse e përgatitur mbi qytetarët e ShBA-së nga qeveria e tyre.”²º

Dhe kush kanë qenë dy burrat frontalë për çdo “luftë mbi drogën” që nga administrata e Niksonit? Xhorxh Bushi dhe Bill Klintoni. Ne do të dëgjojmë më shumë mbi aktivitetet e drogës së Klintonit shkurtimisht.

Lufta e Gjirit

Xhorxh Bush është një naftëtar. Shumica e pasurisë së tij kolosale vjen nga nafta dhe nga ato kompani të cilat sigurojnë korpusin e fondeve të tij zgjedhore. Kur politikat e Bush çuan në ngritjen e çmimit të naftës, të ardhurat e tij si dhe ato të aleancës së naftës u ngjitën nga shuma të mëdha. Ishte e njëjta gjë për një tjetër naftëtar, Xhejms Baker, sekretari i shtetit të Bush. Në një sens më të gjerë, sa më shumë prodhues së naftës Arabë mund të ndahej, qa më shumë fuqi Shtetet e Bashkuara, Britanikët dhe vende të tjera të industrializuara mund ti kenë me tepricë ata. Konflikti në Lindjen e Mesme, e cila ngriti çmimin e naftës dhe shkaktoi çrregullime, shqetësime dhe armiqësi brenda botës Arabe, është mirë për naftëtarin dhe mirë për të ndarë e për të sunduar. Nëse ju mund ta rregulloni një konflikt të tillë për të përfshirë një grup shtetesh duke luftuar nën flamurin e Kombeve të Bashkuara, ju jeni duke përshpejtuar lëvizien për një armatë botërore nën kontrollin qendror global – një nga qëllimet fondamentale të Rendit të Ri Botëror. Lufta Gluf bëri gjithçka nga këto gjëra. Nëse Saddam Hussein, një mik i ngushtë i Bush për disa vjet, nuk ishte në komplot, por më pas ai u ngrit në mënyrë brilante.

Në qershor të vitit 1990, Bush ishte i pranishëm në Samitin e NATO-s në Shtëpinë Lancaster në Londër, e kryesuar nga Sekretari i Përgjithshëm i NATO-s, Manfred Uorner, i cili (si dhe pasardhësi i tij) ishte një Bilderberg. Disa studime vendosën se mundësia për një Luftë të Lindjes së Mesme të re u diskutua dhe po kështu ishte edhe zhvillimi i forcave të NATO-s jashtë rajoneve të tyre të projektuara, e ashtuquajtura zhvillimi dhe përparimi i “zonës se jashtme”. Nga ky Samit erdhi edhe Deklarata e Londrës e cila bënte thirrje për operacione të ngushta midis NATO-s dhe vendeve të Bashkimit Sovjetik. Kjo gjë është përpunuar, zhvilluar që, ashtu si ishte përcaktuar si gjithmonë, në politikën e përvetësimit ato shtete Brenda NATO-s si pjesë e strategjisë botërore mbi ushtrinë, armatën. Dukshëm Elita është në makth për të bërë të sigurt këtë politikë përvetësuese që të adoptohej sa më mirë, sepse njëherë e mirë që NATO-ja të fillonte të zgjerohej dhe të vepronte jashtë Evropës dhe Atlantikut Verior, ajo sa vjen dhe më shumë i afrohet fillimit të një armate botërore. Ideja qëndron në zgjerimin e zonave operuese të NATO-s duke ftuar sa më shumë shtete për t’u bashkuar dhe për të projektuar ngjarje duke përdorur strategjinë e problem – reagim – zgjidhje që udhëhoqi një shkrirje e bashkim të NATO-s dhe të forcave “paqeruajtëse” të NATO-s dhe formimin e armatës, ushtrisë botërore. Kjo është e kaluara prej nga Lufta Gulf duhet të shihet.

Konfliktet midis Irakut dhe Kuvajtit nuk janë ndonjë gjë e re. Kuvajti ka qenë nën kontrollin e Britanisë dhe Elitës mbrapa në ditët kur potenciali ekonomik i naftës u zbulua. Është një diktaturë, e pakëndshme, dhe ideja se Lufta Gulf ishte për të “liruar” Kuvajtin është thjesht qesharak. Nëse Kuvajti duhej të lirohej, diktatorët e Familjeve Mbretërore të Elitës duhet të dorëzonin fuqinë e tyre dhe manipulimin britanik mbi atë shtet dhe njerëzve të saj duhet të mbaronte. Saddam Hussein ishte inkurajuar nga Amerikanët dhe Britanikët për të shkuar në luftë me Iranin në vitin 1980. Nëse zbulimet e disa kërkimeve e studimeve janë të sakta, Saddam iu tha për t’u besuar nga Inteligjenca Britanike dhe Amerikane se regjimi Khomein ishte në një kaos të tillë, lufta do të ishte shumë e shpejtë. Ata gënjyen. Ajo u zvarrit për tetë vite me radhë me qëllim vuajtje të tmerrshme dhe humbje të jetëve. Por kjo ishte e mirë për kompanitë e naftës, bankat, kompanive të armëve dhe ndarjes së rregullave.

Qeveria Britanike i pajisi me armë të dyja anët në këtë konflikt dhe disa (por vetëm disa) të këtij skandali doli në sipërfaqe nëpërmjet Informacionit Skocez mbi armët ilegale të shitura Irakut. Do të çuditesha nëse ky informacion kishte dëgjuar ndonjëherë për një kompani të quajtur Shërbimet Tregtare Industriale të Midland, e cila pretendohej të ishte një operacion sekret mbi armët të Bankës së Midlandit. Kjo është bazuar, me sa më është thënë, mbrapa fasadës së një dege “ordinere” të Midland në Rrugën Viktoria, Ëestminister, Londër SË1H 0NJ. Do të çuditesha gjithashtu nëse Informacioni Skocez do të kishte dëgjuar ndonjë deklaratë se Shërbimet Tregtare Industriale të Midlandit u prezantuan në Irak nga Shoqëritë Kisinger? Jam i sigurt se aty nuk ka asgjë çfarëdo qoftë në këtë zhurmë nga ndonjë burim i mirinformuar. Banka Midland, ajo shtyllë e respektit, është përfshirë në shitjen e armëve sekrete? Mendimi i vërtetë është qesharak. A s’është kështu?

Lufta Iran-Irak është një shembull grotesk i hegelanizmit të modifikuar. CIA u kujdes për Khomeinin gjatë dëbimit të tij në Paris për t’u siguruar se ai ishte i gatshëm dhe duke pritur për të marrë pushtetin kur Shah, një tjetër kukull e CIA-s, ka lënë pas dobishmërinë e tij. Në të njëjtën kohë, ashtu si Gazeta e Ëall Street e 16 gushtit 1990 raportonte, se ishte CIA në vitin 1968 e cila mbështeti Partinë Baath në Irak dhe e vendosën Saddamin si diktator. Tani Saddam do të përdoret përsëri, me qëllim ose ndryshe, për të filluar një tjetër luftë në Gulf, një tjetër luftë e planifikuar kohë më përpara. Xhorxh C. Andreus raporton në librin e tij, Miqtë dhe armiqtë jashtëtokësorë:

“Një fakt jo i njohur shumë rreth Luftës Gulf është se një muaj para Deklaratës së Luftës më 15 dhjetor 1990, Sekretari i Shtetit, Xhejms Baker, firmosi raportin e Armatës së ShBA-së nga Komanda e Çështjeve Civile 352, mbi Kuvajtin e Ri [e paklasifikuar, dhe ende i vlefshëm ndaj atyre që janë të interesuar]. Ky raport përshkruan në detaje se sa në mënyrë të gjerë Kuvajti mund të shkatërrohej, se si të mirat e naftës mund të ndizen dhe më pas se si ajo mund të rindërtohet “më mirë se më parë”, me tirani, despotizëm, në vend të demokracisë, edhe më shumë fuqishëm e rrethuar se sa ajo kish qenë më përpara. Në raport përfshihej një listë e korporatave të ShBA-së që janë për t’u përcaktuar detyrat përfituese për rindërtimin e Kuvajtit dhe shuarjen e zjarrit të naftës, ashtu si emrat arabë, të cilët do të vepronin nën ta.

“Ne nuk kemi asnjë nga oponentët e tij politikë për të bërë pyetjet e dukshme: Si e kuptoi Xhorxh Bush të ashtuquajturën “besimi i verbër” gjatë kohës së montimit të Luftës Gulf? Pse janë bizneset e stërmëdha midis Bush dhe Husein ende pa limite ndaj të drejtës për të ditur të publikut?”²¹

Lexuesve të këtij libri, përgjigja e këtyre pyetjeve do të ishte e qartë. “Besimi i verbër”, meqë ra fjala, është një farsë e cila insiston se presidentët duhet të heqin dorë nga të gjitha marrëveshjet e tyre të bizneseve ndaj një besimi gjatë kohës së tyre nëpër zyra, e cila supozohej për të siguruar se ata nuk mund të marrin vendime politike të cilat dëmtojnë investimet e tyre dhe kompanitë e tyre. A e besoni ju se kjo funksionon kështu? Jo, as unë. ‘Besimi i verbër’ i Bushit ishte kontrolluar nga Uilliam Farish III, miku i tij i ngushtë dhe nipi i Uilliam Farish, Presidenti i Naftës Standarde e Nju Xhersit kur ata punonin me I.G. Farben dhe mbështesnin Adolf Hitlerin. Do ju kthehem lidhjeve midis Bush dhe Saddam shkurtimisht.

Gjurmuesit amerikanë e këshilluan president Bushin rreth 16 dhe 17 korrikut të vitit 1990 se trupat e Irakut po grumbulloheshin gjatë kufirit me Kuvajtin. Asgjë nuk u bë. Më 25 korrik Saddam Hussein u takua me ambasadorin e ShBA-së në Bagdat, April Glaspie, e cila i tregoi atij se ajo po vepronte mbi instruksionet e President Bushit. Ajo tha se qeveria e Bushit nuk kishte “asnjë opinion mbi konfliktin Arab – Arab, ashtu si mosmarrëveshja e kufijve tuaj me Kuvajtin.”²² do të habitesha nëse qeveria argjentinase u tregua diçka e ngjashme përpara se ata të shkonin për në Falklands? Ajo më pas u largua për pushimet e verës, një tjetër e dhënë për Sadamin se amerikanët nuk ishin shumë të interesuar në të gjithë gjënë.

Ajo datë e 25 korrikut është shumë domethënëse sepse ishte në ditët para që, sipas CIA-s dhe vepruesve të Inteligjencës Naval, Gunther Russbacher, se Xhorxh Bush, Brent Scoucroft (Shoqëritë Kisinger) dhe këshillues të tjerë të ngushtë hartuan një marrëveshje për t’ia paraqitur presidentit Gorbachev, nëpërmjet të cilës ai duhet të binte dakord për të mos ndërhyrë nëse Shtetet e Bashkuara do të pushtonin Irakun. Kujtoni kjo ishte përpara se Glaspie të takohej me Sadamin dhe ndërkohë që Bushi po injoronte trupat e ngritura të Irakut. Russbacher tha se ai ishte përmbledhur në plan në mes të qershorit nga Scoucroft dhe shefi i CIA-s së Bushit, Uilliam Uebster Russbacher ishte një nga pilotët e katër SR-ve të CIA-s që fluturuan për në Moskë më 26 korrik nga Stacioni Ajror Detar Crous Landing në Kaliforni, duke u furnizuar dy herë në ditë. Në bord ishin Scoucroft dhe Ëebster. Russbacher, i cili fliste Rusisht, u takua me Gorbaçov, i cili firmosi edhe marrëveshjen.²³

Ndërkohë që e gjitha kjo po ndodhte, Bush ende nuk kishte asgjë për t’i thënë publikut rreth trupave të ngritura gjatë kufijve të Kuvajtit. Nga 31 korriku gati 100.000 trupa u përfshinë. Ende Bushi heshte. Dy ditë përpara pushtimit, Xhon Kelly (KMJ), një asistent sekretar shteti, u pyet nga një kongresmen dëgjues nëse ShBA do të mbronte Kuvajtin në rastin e ndonjë sulmi. Ai iu përgjigj: “Ne nuk kemi asnjë marrëveshje mbrojtjeje me ndonjë shtet te Gulfit”.24 Më 2 gusht, Saddam pushtoi Kuvajtin. Në po të njëjtën ditë dhe më 6 gusht, Bushi u takua me Margaret Thatcher në Aspen, Kolorado, dhe në Shtëpinë e Bardhë. Kryeministri britanik ishte, si zakonisht, luftëtar i lartë rreth nevojës për t’i dhënë Saddamit një mësim të mirë. Henri Kisinger ishte mbrapa skenave, gjithashtu, në formën e Brent Scoucroft, këshilluesi i mbrojtjes kombëtare, për një kohë të gjatë ndihmës i Kisinger deri mbrapa në ditët e presidencë së Niksonit, dhe një nga ekzekutuesit e Shoqërive Kisinger. Scoucroft po nxiste një ndërhyrje ushtarake. Toni i Bush filloi të ndryshonte. Populli i Arabisë Saudite i tregoi amerikanëve se Sadami kishte mundësi të pushtonte më pas shtetin e tyre – absolutisht e pakuptimtë – dhe Bush urdhëroi trupat e ShBA-së për t’u grumbulluar rreth kufijve “kërcënues” të Arabisë Saudite. Në të nuk do të kishte ndërhyrje, iu tregua botës. Forcat e ShBA-së ishin aty vetëm për të mbrojtur Arabinë Saudite, tha Bush. Sanksionet ekonomike do të ishin armët të përdorura kundër Sadamit. Populli i Arabisë Saudite, gjermanët dhe japonezët do të ngacmoheshin në kontribuimin e shumave të mëdha drejt kostove të Amerikës.

Por sanksionimet asnjëherë nuk do të ishin armët e vërteta. Retorika u bë edhe më e fuqishme. Bush përmendi Sadamin “Hitlerin e ri” dhe ai tha se Lufta e Dytë Botërore ka treguar se qetësimi i njerëzve të këtillë nuk ishte përgjigja. Ai mund të ketë shtuar se gjithashtu nuk mund të kishte qenë përgjigja për të financuar të dyja anët në të njëjtën kohë dhe për të ndihmuar duke financuar makinën e luftës së Hitlerit, ashtu si kishte bërë babai i tij. Për ata të cilët e dinin planin lojë, ishte e thjeshtë për të parë se çfarë po ndodhte. Më 23 gusht, njeriu i Kisingerit, Brent Scoucroft, e tregoi atë të gjithën: “Ne besojmë se po krijojmë fillimin e një Rendi të Ri Botëror jashtë kolapsit të anatgonizmave të ShBA-Sovjetit”.25 Termi, Rendi i Ri Botëror, tani do të përdorej nga Bushi dhe do të hyjë në bisedimet politike rreth gjithë botës deri në pikën e mërzisë. Bushi (Kom 300) mori mbështetje entuziaste nga Margaret Thatcher dhe Presidenti Frimason i Francës, François Mitterand (Kom 300), që të dy palët dërguan forcat e tyre në Gulf për të mbështetur amerikanët. Ata e prezantuan vetveten si një forcë të Kombeve të Bashkuara. Në fakt, një armatë botërore. Bush shprehet në një fjalim në Kongres më 11 shtator:

“Qartësisht jo më gjatë një diktator mund të mbështetet në ballafaqimin Lindor – Perëndimor për të prishur veprimin e përbashkët të Kombeve të Bashkuara kundër agresionit. Një partneritet i ri midis kombeve ka filluar, dhe ne qëndrojmë sot në një moment unik dhe të jashtëzakonshëm. Krizat në Gulfin Persian, aq e rëndë sa është, ofrojnë gjithashtu një mundësi të rrallë për të lëvizur drejt një periudhe historike të bashkëpunimit. Jashtë këtyre kohëve telashesh, shqetësimesh, objektivi ynë i pestë – një rend i ri botëror – mund/duhet të shfaqet…”26

Për numrin “e pestë” lexoje “të parën”. Më 8 nëntor, Bush lajmëroi se forcat në Arabinë Saudite do të rriteshin krejtësisht. Forcat “mbrojtëse” nuk ishin për të shuar mënyrën ofensive. Një javë më vonë Bush la një tur për në Evropë dhe Lindjen e Mesme duke mbledhur mbështetje për pushtim. Ai u takua për tre orë me presidentin Assad të Sirisë, një vegël e Elitës, i cili premtoi të rriste kontributin e tij në forcat e Bushit me 20000 burra. Forcat e Bushit të “KB” sulmuan të mërkurën e 16 janarit. 120000 mësymje ajrore u lëshuan mbi Irakun, më shumë, doli më vonë, kundër zonave civile. Operacioni u udhëhoq nga kreu i Bush për Shefat e Bashkuar të Stafit, Colin Pouell, një anëtar i Këshillit për Marrëdhëniet me Jashtë (KMJ), i cili kishte lidhje trashëgimore me disa amerikanë të vjetër dhe familje britanike. Çdo aleat komandues supreme dhe sekretar i mbrojtjes së ShBA-së që në Luftën e Dytë Botërore ka qenë një anëtar i KMJ -së. Numri i të vdekurve dhe të plagosurve nga bombardimet në Irak, sëmundjet si pasojë e saj, dhe sanksionimet e vazhdueshme ekonomike vështirë se mund të kuptohen. Kushtet për civilët e pafajshëm në Irak janë të tmerrshme nën ngushtimet ekonomike, por Perëndimi vazhdon të vështrojë. Kështu kjo është Kombet e Bashkuara me të gjithë triumfin e saj, kjo është fortesa e pushtimit, pushtim, jo luftë, luftë. Kjo është promovuesja e paqes. Ky është Rendi i Ri Botëror.

Presidenti i ardhshëm, Bill Klinton, e mbështeti Luftën e Gjirit dhe politikën e Kombeve të Bashkuara. Është gjithashtu një tjetër gjë fantastike në gjithë këtë. Qeveria e Shteteve të Bashkuara financoi Sadam Huseinin për të luftën kundër Shteteve të Bashkuara dhe forcave të KB! Kjo u bë nëpërmjet një dege të Banca Nazionale del Lavoro (BNL) në Atlanta. Kongresmeni Henri Gonzales ekspozoi skandalin e BNL-së në vitin 1991 pasi ai vuri re se dega e tij e vogël e bankës qeveritare Italiane i kishte dhënë Irakut 5 bilionë dollarë. Kjo erdhi pas Nëntorit të vitit 1989 kur Shtëpia e Bardhë i garantonte bankës kredi ndaj Irakut nëse ato do të përdoreshin për blerien e produkteve bujqësore të ShBA-së. Nëse Sadami nuk paguante në kohë, taksa paguesit e SHBA-së marrin shenjën për kredinë dhe që në kohën kur ai nuk u kujdes për të, ajo dukshëm do të jetë rezultati nga fillimi. Në vend që të bliheshin ushqime, Saddam shpenzoi paratë mbi armët, duke përfshirë edhe blerje nga kompania e veglave për makinë të Matrix Çurçill në Angli (e cila ka qenë një subjekt në një çështje gjyqësore në të cilën qeveria Britanike ishte e implikuar, dhe kjo çoi në Informacionin Skocez). Megjithatë disa investigues të ShBA-së e paralajmëruan Bushin se paratë u përdorën për armët, kreditë u lejuan të vazhdonin.

Hileja ishte mëse e dukshme, kur ju shihni evidencën tjetër. Son Xhorxh po bënte të njëjtën gjë që babai Preskot bëri me Hitlerin. Financimi i një agresori në mënyrë që ju të filloni një luftë me të. Disa prej parave u shpenzuan për të blerë gaz helmues nga një front i CIA-s i quajtur Industritë Cardeon në Kili.27 Kur lufta fillonte, Sadam nuk paguante kreditë e marra dhe taksapaguesit e ShBA-së tani paguajnë për paratë e shpenzuara nga Iraku për të luftuar djemtë dhe vajzat e tyre. Mbulesa e kësaj, si zakonisht, na çon në dashin e kurbanit të një pikniku të vogël. E gjithë kjo gjë iu fajësua bankës menaxhuese në degën e Atlantës së BNL-së, Christopher P. Drogoul, i cili asnjëherë nuk kishte miratuar ato lloj parash pa autorizimin më të lartë. Gjykatësi i Rajonit të ShBA-së, Marvin Schoob, tha se pretendimi se dega e Atlantës mund të jepte hua 5 bilionë dollarë pa aprovimin e kreut të zyrës në Romë e cila mund të dalë jashtë vetëm nga “asnjëherë, asnjëherë tokë”. Gjykatësi tha se Drogoul dhe katër nëpunës të tjerë në degë:

“…ishin pengje dhe pak lojtarë të një konspiracioni të sofistikuar të gjerë dhe me rangje të thella që përfshinte Romën-BNL dhe mundësish korporata të gjera amerikane dhe të huaja dhe qeveritë e Shteteve të Bashkuara, Anglinë, Italinë dhe Irakun… Tymi është duke dalë jashtë çdo dritareje. Dua të përfundoj se e gjithë ndërtesa ka marrë zjarr.”28

Kjo është gjëja e fundit që administrata e Bushit dhe Elita Botërore dëshironte të dëgjonte. Gjykatësi Schoob u hoq nga çështja dhe u zëvendësua nga gjykatësi Ernest Tiduell, i cili refuzoi të tregonte çfarëdolloj evidence për t’u prezantuar rreth përfshirjes së CIA-s ose Shtëpisë së Bardhë të Bushit në bankë. Drogout u bind nga noterët e tij, kundër gjykimit të tij më të mirë, të deklarohej i fajshëm. Financimi i armëve të Iranit të mbledhura përpara Luftës Gulf dhe zhvillimi i saj nga KB ishte një plan i mirëllogaritur për të shkrepur konfliktin, dhe ajo përfshiu edhe administratën e Bush, qeverinë Britanike të Xhon Major, qeverinë Italiane, Bashkimin Sovjetik dhe qeveri të tjera udhëheqëse të kontrolluara nga Elita Botërore. Ajo përfshinte gjithashtu edhe një emër të njohur tashmë: Henri Kisinger.

Në fillim të viteve 1984, Shoqëritë Kisinger po caktonin kreditë nga BNL për në Irak për të financuar blerjen e saj të armëve nga pak e njohura ndihmësja e Fiatit, krijuesi i makinës italiane (kryesuar nga udhëheqësi Bilderberg, Giovani Agnelli). Çarles Barletta, një investigues i mëparshëm i Departamentit të Drejtësisë, u përmend për këtë në gazetën Spotlight më 9 nëntor 1992. Në raport thuhej:

“Barletta shtoi se kontrolli federal kishte mbledhur një dyzinë të këtyre historive rasteve akuzuese rreth firmës së Kisinger [drejtori, Lord Karington]. Por Henri Kisinger duket se zotëron një lloj imuniteti special. Nuk jam i sigurt se si ai e bën këtë, por Kisinger zotëronte aq shumë fuqi mbi burokracinë mbrojtëse kombëtare të Uashingtonit tani ashtu si në kohët kur ai ishte cari i politikës së jashtme të administratës së Niksonit. Kisinger do të mbetej i padëmshëm derisa Kongresi të gjente kurajën për të mblidhte një investigim sipas të gjitha rregullave në këtë komisioner të fuqishëm.”

Pa dëgjo, pa dëgjo.

Banka e Kredisë dhe e Tregtisë Ndërkombëtare (BKKN)

Bush (Republikani) dhe Klinton (Demokrati) krahë të Një Shteti Njëpartiak kanë një tjetër lidhje të përbashkët, Bankën e Kredive dhe Tregtisë Ndërkombëtare, e cila ka lidhje të ngushta me BNL-në Italiane. BKKN u formua në fillim të viteve 1970 dhe u zgjerua në mënyrë të shpejtë për t’u lavdëruar në 400 degë në 78 shtete. Emri i saj është shumë e ngjashme me Bankën e Kredive Ndërkombëtare (BKN) e agjentit Mosad, Rabini Tibor Rosenbaum, që u përdor për financimin e Permindex dhe sindikatës pastruese të CIA-s dhe pastrimit të parave të drogës së Mosad në kohën e vrasjes së Kenedit. “Pasardhësja” e saj BKKN , ishte një lojtare kryesore në rrjetin e pastrimit të parave të drogës dhe u përdor për këtë qëllim nga elementët e Elitës brenda CIA-s, Inteligjencës Britanike, Mosadit të Izraelit (ose të Rothsçajlldëve) dhe të tjerë të cilët kontrollojnë tregun botëror të drogave ilegale. Para për të financuar operacionet mbuluese, grupet terroriste si Abu NiNidal, krimet e organizuar nëpërmes botës, dhe financimit të Kundër – Iranit dhe Saddam Hussein, gjithashtu ishte drejtuar nëpërmjet BKKN -së. Paratë mund të transportoheshin midis armiqve të jashtëm nëpërmjet këtij rrjeti, ashtu si dhe me paratë e Arabisë Saudite e cila financoi rrugën e saj për në Mosad. Në këtë rast, paratë e Arabisë Saudite dhe Gulf ishin duke u pastruar nëpërmjet BKKN -së dhe transferuar më pas në CenTrust në Miami, e cila më vonë u mbërthye nga investigues federalë. BKKN kishte 28% të Cen Trust. Deklaratat shfaqin se Robert Gates, njeriun të cilin Bush e nominoi si Drejtorin e tij të CIA-s, kishte penguar një hetim mbi pastrimin e parave të drogës nga BKKN. Gates anuloi nominimin e tij për t’u bërë Drejtor i CIA-s, ashtu si ai kishte bërë edhe njëherë më përpara, kur ishte implikuar në Kundër – Iranin. BKKN u përplas midis një skandali mbarëbotëror në vitin 1991. Ishte kolapsi bankar më i madh botëror dhe i kushtoi hetuesve biliona dollarë. Tre vjet përpara përplasjes, Robert Gates po përshkruante BKKN -në si Bankën e Hajdutëve dhe Kriminelëve.29

BKKN filloi të vepronte në Pakistan në vitin 1972 me shumicën e financimeve të saj të siguruara nga Banka e Amerikës dhe CIA-s. Banka e Amerikës gjithashtu jepte hua para për njerëzit për të blerë materiale në BKKN , mbase për të fshehur shkallën e kontrollit të saj, dhe B e A-së dinte gjithçka rreth pastrimit të parave. Në vitin 1986, ajo u gjobit me 7 milionë dollarë për 17000 aktet e pastrimit të parave të pista. Disa studiues shprehen se Banka e Amerikës është e përvetësuar nga Rothsçajlldët. Në nyje e përfshirjes së Rothsçajlldëve në BKKN ishte Dr. Alfred Hartmann i cili, në të njëjtën kohë, ishte drejtori menaxhues e degës zviceriane të BKKN-së; kreu i Bankës së Rothsçajlldit në Zyrih A.G.; një anëtar bordi në N.M. Rothsçajlld në Londër; dhe një drejtor i … NBL-së Italiane.³º Përfshirja e Rothsçajlldëve në zemër të BKKN -së nuk u përmend asnjëherë ose nuk u investigua nga media qenushe, as përfshirja e supozuar e “palës” së Rothsçajlldëve dhe spekulatorit të monedhës qarkulluese, Xhorxh Sorosit (Bil).³¹

Xhorxh Bush dhe Bill Klinton që të dy palët kishin lidhje të konsiderueshme me BKKN-në, midis tyre një Jeckson Stephens, pronar i Inkorporimit Stephens, një bankë e madhe investiguese e ndodhur në Little Rock, Arkansas, shtëpia e Bill Klintonit. Stephens ishte një nga financuesit e BKKN-së. Ai kishte lidhje me një kompani të quajtur Harken Energy dhe rregulloi një kredi për ata nga një bankë zviceriane e anëtarësuar me BKKN-në. Kjo e ka kënaqur së shumti Xhorxh Bush Xhuniorin, djalin e presidentit, i cili u ul në bordin Harken. Një tjetër djalë i tij, Jeb Bush, kishte gjithashtu marrëveshje të shumta me BKKN-në. Ai ishte parë shpesh herë në zyrën e bankës së Majemit dhe menaxheri përfaqësues i fushatës së Xhorxh Bushit, Xhejms Lake, punoi për një pronar të rëndësishëm të BKKN-së në të njëjtën kohë. Kur “kundërshtari” i Bushit, Bill Klinton, garonte për president, komisioneri i tij i rëndësishëm financiar ishte Xhekson Stephens i cili kreu donacionin nëpërmjet Bankës së tij Nacionale Uorthen, e cila ishte e lidhur me BKKN-në. Stephen ishte i implikuar në marrëveshje në të cilat fshehtësia dhe ilegaliteti i BKKN-së mori Bankën e Parë Amerikane të Uashingtonit dhe të tjerat. Ky ishte njeriu që financoi presidentin.

Përfshirja e Xhorxh Bushit me BKKN-në ishte e konsiderueshme, sipas një gazetari nga Çikago, Sherman Skolnick, i cili bëri një studim të detajuar të bankës. Ai deklaroi publikisht, duke përfshirë edhe një intervistë në Radion e Amerikës së Lirë, se Bush, Saddam Hussein dhe të tjerë, e përdorën BKKN-në për të ndarë 250 bilionë dollarë në naftën “përqindjen, kundërveprimin” e naftës, heqja e parave të paguara nga kompanitë e naftës perëndimore në Gulf. Ai pohonte se të dhënat të cilat implikonin Bush në marrëveshje me Sadamin dhe Manuel Noriega-n ishin në duart e Bankës së Anglisë dhe se paratë u drejtuan nëpërmjet BKKN dhe Bankës Kombëtare të Punës (BKP), degëzime në ShBA. Henri Gonzales, kreu i Komitetit të Shtëpisë Bankare, identifikoi lidhjet midis BKKN dhe BNL. Skolnick i tregoi intervistuesit, Tom Valentine, në Radion e Lirë Amerikane:

“Korpusi i parave u kontrollua nga BKKN. Ajo bankë u formua në vitin 1970 me para fillestare nga Banka Amerikane, aksionerja e gjerë e të cilës janë Rothsçajlldët e Çikagos, Parisit, Londrës dhe Zvicrës… Banka është gjithashtu e lidhur edhe me çështjet financiare të Presidentit të mëparshëm Xhimi Karter, dhe miku i tij, njëherë e një kohë drejtor i buxhetit, bankieri Bert Lance.

“Disa nga… Demokratët të cilët kishin qenë të përfshirë në të gjithë këtë çështje që u publikua, si për shembull, në maj tre botimet e Gazetës së Ëall Street. Gjatë viteve 1988 fushata presidenciale, plotësuese, BKKN ishte një nga financieret më të rëndësishme të fushatës së Michael Dukakis… BKKN financoi Partinë Demokratike në Shtetet e Bashkuara dhe caktoi marrëveshje për Republikanët jashtë Shteteve të Bashkuara.”³³

Xhimi Karter personalisht i dedikoi një numër degësh BKKN-së dhe ata bënë një donacion prej rreth 8.5 milionë dollarësh një nga bamirësitë e tij të parapëlqyera. Udhëtimi i jashtëm i Karterit pasi ai u largua nga Shtëpia e Bardhë u pagua nga BKKN dhe miku i tij bankier, Bert Lance, u nxor nga balta të vështirësive financiare të mëdha nga një emër i quajtur Ghaith Pharaon, një njeri frontal për BKKN-në.34 Kjo do të përshtatej me propozimin e kontaktit se njeriu mbrapa BKKN-së ishte një Arab, Gaph Feherton, një financier i rëndësishëm i fushatës presidenciale të Xhimi Karter. Andreu Young, ambasador i Karter i mëparshëm i Kombeve të Bashkuara dhe një mik Tripalësh, kishte një kredi të 160,000 dollarëve të kërkuara në letër nga BKKN dhe ai u pagua për të promovuar bankën individëve dhe qeverive në Afrikë dhe Amerikës Qendrore.35 Senatori Republikan për Utah, po bënte fjalime të përziera në mbështetje të BKKN-së madje edhe ndërkohë kur ajo u akuzua për pastrimin e parave të drogës. Demokrati Clatrk Clifford dhe partneri i tij i ligjshëm Robert Altman, avokatët e BKKN-së ishin në qendër të historisë gjithashtu. Price Uaterhouse, dëgjuesi i BKKN për afërsisht 20 vjet, po i jepte bankës një faturë të gjerë të pastër të shëndetit ndërkohë që i gjithë korupsioni po vazhdonte. Skolnick se detajimet e regjistruara që detajonin marrëveshjet Bush-Saddam të supozuara u mbajtën në degën e Çikagos të BKKN, e cila ishte mbërthyer nga administrata Regan-Bush në vitin 1988 (së bashku me vlera të tjera të BKKN-së në Shtetet e Bashkuara). Skolnick vazhdoi:

“E njëjta bankë ka të dhëna që tregojnë sipërmarrjet e bizneseve të bashkuara midis Gjeneral Manuel Noriega, diktatori i mëparshëm i Panamasë dhe Xhorxh Bush. Në janar të vitit 1990, prokurori federal në Tampa kishte krijuar krerë të zyrtarëve të degës së Floridas mbi gjykatën. Ata u lejuan të arratiseshin nga burgu vetëm me një goditje me pëllëmbë dhe një penalitet i vogël. Këtu ka vend për pyetjen: përse ata i treguan Departamentit të Drejtësisë se nëse ata do të shkonin në burg, ata kishin dokumente nga banka e tyre të cilat tregonin se Xhorxh Bush kishte ndërmarrje private biznesi nëpërmjet bankës së tyre me një sërë diktatorësh, ku përfshihej jo vetëm Saddam dhe Noriega, por gjithashtu edhe të tjerë…

“…nafta e Saddamit u transportua me anije për në Texaco. Në vitin 1985, një juri e Teksasit, me urdhër të Pennzoil, nxorën gjykimin dëmshpërblyes më të madh në historinë e Amerikës kundër Texaco. Pennzoil pretendonte se Texaco i dëmtoi ata në një marrëveshje me Naftën Getty. Kush e kishte Pennzolin? Xhorxh Bush dhe miqtë e tij [vëllezërit Liedtke referuar më parë në marrëdhëniet mbi Uotergeit]… Si rezultat Texaco ndihej në dominimin dhe mbikëqyrjen e Pennzoil. Nga erdhën pagesat e Saddamit të raportuara? Ato erdhën nga marrëveshjet midis Texaco dhe vartësve duke blerë naftën nga Iraku.”36

Nëse ju vendosni fundin për të përfunduar të gjitha pyetjet që Xhorxh Bush nevojitet t’ju përgjigjet, por nuk mundet, ata duhet të tërhiqen nga Uashingtoni për në Bagdat. Kjo nëpërmjet Shtetit të Panamasë. Një investigim zyrtar ishte urdhëruar për të vënë në dukje, treguar skandalin e BKKN-së. Ai kryesohej nga senatori demokrat, Xhon Kerri, i Masaçusets. Ai nuk tregoi asgjë. Senator Kerri ishte kreu i Senatit Demokratik të Komitetit të Fushatës, e cila merrte Kontribute të gjera nga BKKN. Senator Kerri gjithashtu është një nga anëtarët e Shoqërisë Skull dhe Bones, ashtu si është edhe Xhorxh Bush. Korrupsioni midis politikës amerikane, medias dhe biznesit, është duke vënë në skenë dhe po kështu është edhe në krahun e Anglisë të operacionit të Elitës Botërore, ku BKKN ka bazën e saj qendrore e kryesore.

Raporti mbi bankën nga Lord Justice Bingham, se kolapsi ndodhi si pasojë e “gabimeve tragjike, keqkuptimeve dhe dështimit të komunikimit”. Pash Zotin, ky ishte një nga operacionet më të mëdha të pastrimit të parave të drogës dhe armëve ilegale që bota ka parë ndonjëherë. Ai implikonte disa nga emrat më të mëdhenj në politikat globale, bankën, dhe biznesin, dhe financimi i terroristëve, aleancave të drogës, dhe operacionet mbuluese nga CIA, Mosad dhe të tjerë. Banka e Anglisë e përfundoi mbulimin e saj nëpërmjet një marrëveshjeje me zotëruesit e pronarët kryesorë të bankës në kohën e kolapsit, Abu Dhabi. Kjo marrëveshje lejoi të dhëna të rëndësishme dhe dëshmitarë të largoheshin nga Britania. Sa gjë e favorshme. Në rishikimin e tij të Para të pista, një libër rreth BKKN-së, gazetari Robert Sherrill shprehet:

“Paratë e pista të japin përshtypjen se disa zyrtarë janë më pak entuziastë rreth rrënimit thellë e më thellë në skandal. A mund të jetë kjo për shkak të asaj liste të shumëpërfolur të 100 politikanëve për të cilët BKKN pagoi plotësisht? Apo sepse “investigues kyç” kishin dëshmuar se nëse ata do të vazhdonin hetimin e tyre ajo mund t’i përdorë ata “në nivelet më të larta të fuqisë politike anekënd botës” në mënyra që mund të lerë të duket i vogël edhe madje se sa teoria konspiruese më e egër? Uau! Kjo nuk do të bëhet asnjëherë.”37

Në atë shënim ne do të marrim largimin e Xhorxh Bushit dhe të mirëpresim Z. Bill Klinton. Ai e mundi Bushin me ndihmën e Ëashington Post midis disa të tjerëve, dhe në 20 janar 1993, ai u bë zyrtarisht presidenti i 42 i Shteteve të Bashkuara. Xhorxh Bush (KMJ, KT, Shoqërisë Skull dhe Bones, Frimason i gradës së 33 dhe një Republikan), u zëvendësua në Shtëpinë e Bardhë nga Bill Klinton (KMJ, KT, Bilderberg, Shkollar i Rhodes, Frimason i gradës së 33, dhe një Demokrat). Emrat ndryshuan, por kontrolluesit jo. Shteti Njëpartiak vazhdon të vërtitet.

... (vazhdon)

Tema: David Icke: Piramida e Sundimtarëve

Funksionet e Temës

Regullat e Postimit

Projekti Albasoul

Komuniteti i Forumit

Rreth Nesh

Kërko

Krijoni Kontakt