Viti i mallkuar 1967 - Exclusive ( Top-Channel )

[Gjelosh PRekaj]

Kush ka qu gisht kunder Enverit ai perfundonte me vdekje , torturat me te egra , Ne interviste degjova qe nje prift katolik gjat nje debati i kishte thene se qe te gjith katoliket dhe kreret katolik jan kunder komunizmit dhe kunder vet enverit , e pra kjo ishte e tepert per enverin qe dikush te merrte guxim dhe ti thoshte keto fjale , ai menjeher i arrestoi te paret kreret katolik qe ti zhduke sa me shpejt , por nuk jan shifrat se kush me shume e kush me pak enver sadisti ishte kunder vet Zotit dhe kunder cdo besimi mbi Zotin . Sot merr mallkimin e te gjith popullit shqiptar duke e poshteruar nga cdo gje nuk ka gazet nuk ka ndonje televizion apo radio qe nuk degjohet ne dite duke poshteruar , ai ishte shume naiv te parashikonte poshterimin e tij pas vdekjes .

He pra kjo keka shkaku i psikopatave, skllaveve te ideologjise cifute pse masakrune popullaten ma trime,burrnore,dijetare atdhedashese(perfshi ktu mijera Shqiptare nga Dardania te besimit mysliman te cilet dhane gjak per nje Atdhe te beshkuem e jo sharlatan si ky si kemi sot.

A mos valle ju ashte ken que lugat dhe At Gjergj Fishta te cilin nuk e lane ne paqe as vdekun por ja moren eshtnat dhe ja hodhen ne lume.

A mos valle dhe dugajte(dyqanet) e vjetra ne Shkoder po ashtu dhe kisha e zojes dhe ato te tjerat rreth e perqark Shkodres qy ka koha e skenderbeut ja rrezikuen pushtetin dhe ju deshte qe ti shkaterrote dhe te digjte me mijera libra qe ishin ne biblotekat e tyne qi sot kishin me jau u mbylle gojen fqinjeve tone qi lehin si zagaret.



Dhe sot kjo kucka nexhmije hoxha guxon me than se enveri paska ken arttohistori dashes dhe kulturaxhi i madh.

[toni77_toni]

Mos harrojme qe kleri katolik eshte nje nga kleret qe ka humbur me shume klerike ne gjithe globin ne raport popullsie.Mos harrojme qe kryengritja e pare anti komuniste ne Europe u organizua nga shqiptaret me 1946 dhe katoliket luajten rol kryesore.Respekte martireve

Për të vertetuar këto që thua, po postoj disa nga emrat e martirëve të lumnueshëm që, në lule të rinisë derdhen gjakun. Të gjithë u martirizuan vetem e vetem që nuk u perkulen ndaj rezhimeve dhe diktaturave qe ushtroheshin armiqt kunder popullit shqiptarë.


Ipeshkëv Vinçenc Prennushi: françeskan, ipeshkëv i Durrësit, poet i ëmbël. U burgos e u torturua; dha shpirt me 19 mars 1949 në birucë të burgut, i shtrirë në dheun e lagësht, të ftohtë, këmbëzbathur, si Shën Fraçesku, bir të cilit ishte!

Ipeshkëv Frano Gjini: ipeshkëv, martirizimi i të cilit ia kaloi çdo fantazie kriminale njerëzore: i papërkulur para torturave, u dënua me vdekje e u pushkatua më 11 mars 1948.

Ipeshkëv Jul Bonati: meshtari i madh intelektual, si u mbyll, për torturë, në çmendinë e si provoi tmerre të padëgjuara në qeli të ndryshme të sigurimit famëkeq, nga Vlora në Durrës, vdiq në burgun e Durrësit, pranë Ipeshkëvt Prennushit, i cili i jepte shûjtën për shtegtimin e mbram: Vojimin Shenjt.

Dom Alfons Tracki: prifti gjerman, më shqiptar se shqiptarët, bir i Breslaut, u torturua dhe u pushkatua më 25 qershor 1946, në moshën 50 vjeçe.

Dom Anton Muzaj: u torturua në mënyrë çnjerëzore, vetëm sepse nuk pranoi të mohonte fenë: si i thyen këmbë e duar, e liruan nga burgu dhe e nisën në shtëpi, ku vdiq mes dhimbjeve të tmerrshme mbas pak ditësh, në moshën 29 vjeçare.

Dom Anton Zogaj: famullitar i Durrësit, sekretar i Imzot Prennushit, meshtar jashtzakonisht i përgatitur në të gjitha drejtimet, u burgos e u torturua mizorisht. E lanë të mbyllur disa ditë në një banjo të qelbur, në sa priste ditën e pushkatimit: 31 dhjetorin e 1946-tës

Dom Dedë Maçaj: i akuzuar si spijun i Vatikanit, u torturua, u gjykua dhe u pushkatua për rezistencën e tij heroike fetare, në moshën 27 vjeç.

Dom Dedë Malaj: mbeti i paharruar në kujtesën e popullit për mbrojtjen heroike që i bëri fesë së krishterë në gjyqin e organizuar kundër tij, që e dënoi me vdekje. U pushkatua në breg të Liqenit të Shkodrës më 12 maj 1959. Ishte 39 vjeç.

Dom Dedë Plani: dha shpirt në spital më 30 prill 1949, mbasi nuk pranoi asnjë akuzë e u bëri ballë heroikisht torturave mizore.

Dom Ejëll Deda: famullitar i Bushatit, i arrestuar vetëm pse ishte prift, vdiq më 12 maj 1948 në spitalin e burgut, mbas torturash çnjerëzore.

Dom Jak Bushati: e akuzuan se ndihmonte diversantët, se bënte agjitacion e propagandë: pretekste të cilat e çuan në pushkatimin pa gjyq më 12 shkurt 1949.

Papa Josif Mihali: Njeri i Zotit, arrestuar e torturuar veç me këtë akuzë, u mbyt për së gjalli në baltën e kënetës, në kampin e shfarosjes të Maliqit.

Dom Zef Maksen: meshtar gjerman, pushkatuar me 1946, duke shqiptuar fjalët: "Des i lumtun, tue mendue se do të kujtohem prej shqiptarëve si meshtár i fesë së Krishtit".

Dom Lazër Shantoja: meshtár i ndritur, njeri i kulturës, i letërsisë e i artit, u masakrua deri në atë gradë, sa vetë e ëma kërkoi nga xhelatët komunistë ta pushkatonin një orë e më parë, gjë që s'munguan ta bënin në fushat e shkreta të Tiranës, në sa ishte në moshën 54 vjeç.

Dom Lekë Sirdani: personalitet i shquar i Kishës katolike: prift, patriot, shkrimtar. U torturua mizorisht dhe u mbyt për së gjalli në një gropë ujërash të zeza.

Dom Luigj Prendushi: u arrestua, u torturua dhe u pushkatua si spiun i Vatikanit më 24 janar 1947.

Dom Marin Shkurti: i shuguruar meshtar më 1961, shërbeu pak kohë në Kishën me dyer të hapura e shumë, në atë të heshtimit: guxoi ta vijojë heroikisht shërbimin meshtarak në kohën e terrorit. U arrestua, prandaj, u torturua e u pushkatua në vitin 1969.

Dom Mark Gjani: u arrestua për veprimtarinë e tij meshtarake dhe u shua gjatë torturave të tmerrshme në duart e salvuesve të tij në qeli, me 1945.

Dom Mikel Beltoja: u pushkatua më 10 shkurt 1974, mbasi mbrojti heroikisht e haptas idealet e veta fetare në gjyqin që iu bë pas gjashtë muaj torturash, i cili e dënoi me vdekje.

Dom Ndoc Suma: vdiq 2 vjet mbasi ishte liruar, i shkatërruar, nga burgu, ku u torturua me akuza për të cilat thoshte: "Vetëm kur dola në gjyq e mora vesht pse isha arrestue".

Dom Ndre Zadeja: prift e poet, pushkatuar pa gjyq në qytetin e Shkodrës, duke u bërë martiri i parë, viktimë e diktaturës komuniste.

Dom Pjetër Çuni: prift; vdiq i varur me kokë poshtë mbi gropën e ujërave të zeza.

Dom Shtjefën Kurti: prift, pushkatuar para banorëve të Gurëzit. Sigurimi e akuzoi se deshi të helmatiste popullin duke shfrytëzuar për këtë, furrat e bukës.

Atë Bernardin Palaj: frat e poet i madh, do të vdiste ne Kuvendin e Françeskanëve në Shkodër, shndërruar në burg për 700 vetë. Nën torturat e Sigurimit mori tetanozin. Qe mbledhësi i parë i Eposit të Kreshnikëve, mitolog i shquar, por edhe muzikant e pianist i talentuar. Gjeni i letrave shqiptare, pasardhës i denjë i Fishtës së madh, i mbytur e i harruar.

Atë Çiprian Nika: françeskan, vdiq nën akuzën e rëndë e shpifëse se kishte fshehur armë në elterin e Shëna Ndout, në Kishën françeskane të Gjuhadolit.

Atë Gaspër Suma: rregulltar, pinjoll i një familjeje, që u shua nga komunistët, u arrestua më 1947 dhe vdiq në burg.

Atë Gjon Shllaku: frati i madh filozof, u pushkatua së bashkut me jezuitët Atë Gjovani Fausti (misionar italian) e Atë Daniel Dajani si dhe me seminaristin Mark Çuni, në fillimet e masakrës komuniste kundër klerit katolik. U akuzuan për "tentativë arratisjeje" dhe për formimin e Partisë Demokristiane. Që të katërtëve shteti shqiptar u ka dhënë dekoratën "Martir i Demokracisë".

Atë Karl Serreqi: frati që nuk pranoi të kallëxojë rrëfimin e një të plagosuri në ndeshjet me komunistët në mal, e kaloi jetën burgjeve. Vdiq në Burrel më 4 prill 1954. Është një ndër martirët e rrallë të sekretit të rrëfimit në historinë e Kishës universale.

Atë Mati Prendushi: frati që mori pjesë në ngritjen e flamurit në Deçiq, u përndoq dhe u fal nga krajl Nikolla e nga mbreti Zog, por u dënua me vdekje nga i ashtuquajturi "gjyq" komunist. Nuk i dihet as varri.

Atë Serafin Koda: frat françeskan; dha shpirt mbasi hetuesët komunistë, duke mos u ngopur me torturat e zakonshme, ia shqyen fytin me thonj.

Vëlla Gjon Pantalia: jezuit; u arrestua ndër të parët e vdiq në spital, mbasi vuajti tmerre të papërshkrueshme.
Fran Miraka, Qerim Sadiku e Gjelosh Lulashi, të rinj që edukoheshin ndër jezuitë; u vranë pse deshën Krishtin.

Rishtarja stigmatine Maria Tuci: u torturua e mbyllur në një thes, së bashku me një maçok, të cilin e godisnin me shkop. Virgjër e martire, vasha dha shpirt me mundime të jashtëzakonshme.

At Luigj Paliqi dhe dom Gjon Gazulli janë të vetmit martirë që i takojnë kohës para komunizmit. At Luigj Paliqi u vra me atentat nga serbët, ndërsa dom Gjon Gazulli u var nga Zogu në një shesh të Shkodrës në vitin 1927.

Sot përkujtojmë këta martirë që, në lule të rinisë, nuk hezituan dhe derdhën gjakun për dashuri, besnikëri në trojet shqiptare, kjo ka ndodhur pra kryesisht gjatë diktaturës komuniste. Siç lexuam pra u munduan e u mbytën mizorisht prej kriminelëve të pandëshkuar!

[Drini_i_Zi]

Po ja po i shikojm gjith te perndjekurit e komunizmit qe jan theksu ne ate list e ti shofim kush jan :

1. Sheh Qerimi Delvines

Sheh Qerimi, patriot i shquar dhe gojëmbli i përkryer, i lidhur tok me të birin, Saliun, të riun ballist të vendosur dhe e mbyll vargun Zyhdi Tapia, elegant si gjithmonë (i veshur enkas sikur shkonte në dasmë), që mëkat kishte vetëm se e donte shumë Shqipërinë...

2. Sheh Ibrahim Karbunara

2. Sheh Ibrahim Karbunara

Kujtoj dhe njëherë ardhjen premierë në Shqipëri pas rënies së komunizmit të personalitetit paqtues të konflikteve politike, nacionalistit të ndjerë Mentor Qokut i cili iu drejtua autoriteteve të kohës me parabolën se ai historian i cili do të shkruajë mbi vlerat e Sheh Ibrahim Karbunarës do të jetë vërtet i pastër dhe moralisht sepse personaliteti themeltar i Kongresit të Lushnjës qëndron në përhershmëri i papërlyer si burrë shteti, klerik humanist i papërsëritshëm; dhe si shprehej i përndrituri Faik Bej Konica miku tij, në çdo pjesë të trupit e shpirtit shqiptaro-shqiptar.

3. Hafiz Ali Korça

3. Hafiz Ali Korça

http://www.forumishqiptar.com/showthread.php?t=24471

4. Hafiz Musa Dërguti

4. Hafiz Musa Dërguti

Të vjetrit e kanë njohur mirë Hafiz Musa Dërgutin, atë hoxhë të nderuar prei të gjithëve, i shquar për devotshmërinë e tij të thellë, atë hoxhë që gjithnjë ishte pranë nevojtarit, pranë halleve dhe shqetësimeve të njerëzve. Kudo që kishte një hall, kudo në familjet e Shkodrës e të katundeve për rreth që kishte një mosmarrëveshje, do të gjendej Hafiz Musaja me fjalën e tij, me dashamirësinë e me autoritetin e tij për të qetësuar zemrat e plagosura, për të shuar gjakrat e ndezur, për të pajtuar e afruar vëllain me vëllanë, burrin me gruan, familjen me familje, fisin me fis.

Në kujtimet e veta Z. Tom Lec Marku, një bashkëvuajtës i Hafiz Dërgutit në burgjet e diktaturës komuniste, shkruan: "Ishte fetar e jo fanatik, për të çdo njeri, si katolik, si mysliman ishte kreaturë e Zotit. Fort i ndershëm, guximtar ku s'ka ma, dai (dorëdhanës) për gjithkënd, i jepte kujtdo çka kishte. Atdhetar i shquem, bashkëpunëtor i Opozitës, antikomunist i vendosun. Kështu e kam njoftë Hafiz Musa Dërgutin".1

5. Hafiz Ismet Dibra

5. Hafiz Ismet Dibra

Hafiz Ismeti lindi në Dibër të Madhe, kur armiqtë tradicionalë përgatiteshin të gllabëronin copa të truallit shqiptar, kur jehona e Rilindjes kombëtare kishtë vënë në lëvizje çdo vatër arbërore, kur e gjithë bota shqiptare ishte ngritur në këmbë me pushkë e me pendë për t’i dalë për zot vatanit.

Takimet me bashkëudhëtarët, bisedat të ngrohta e të mençura me ta, sjellje korrekte dhe e kulturuar ia rritën reputacionin Hafizit. Ndoshta ky qe shkaku që fitoi një mandat përfaqësimi qysh në 1907- 1908, ç’ka shërbeu për ta caktuar me 1909 Delegat në Kongresin e Dibrës, ku ai përkrahu platformën kryesore, kundër ndonjë shfaqeje të errët e të dëmshme për Kombin.

Vdekja e tij u quajt nga populli si humbje kombëtare. Arkivoli me kufomën e të ndjerit u transportua në krahët e mijëra tiranasve, dibranëve, studentëve e qytetarëve, që kishin ardhur nga mbarë Shqipëria për t’i dhënë lamtumirën e fundit, me gjithë këmbënguljen e pushtetarëve për ta hequr vëmëndjen nga kortezhi i gjatë, që drejtohej për në varreza.

6. Hafiz Ibrahim Dalliu

6. Hafiz Ibrahim Dalliu

Hafiz Ibrahim Dalliu si një figurë patriotike, i shërbeu arsimit në përgjithësi dhe atij pedagogjik në veçanti. Gjatë viteve të rinisë, pa mbushur ende 18 vjeç, në rrugë klandestine, përvetësoi alfabetin shqip dhe më 1901, së bashku me Filip Ashikun dhe Hoxhë Voglin, shërbeu si mësues i shkollës shqipe në Tiranë.
Më 1908 ai hapi shkollën e vajzave në Tiranë, ku u pregatitën mësueset e para vajza myslimane, si Servete Maçi etj.
Mori pjesë në Kongresin Kombëtar për problemet e Arsimit, që u mbajt në Elbasan në shtatorin e vitit 1909. Së bashku me Luigj Gurakuqin dhe Aleksandër Xhuvanin, Hafiz Ibrahim Dalliu qe nga të parët që themeloi Normalen e Elbasanit, e cila u hap me vendim të Kongresit të mësipërm.

7. Hafiz Ali Kraja

Solla nje informacion per Ali Krajen

8. Hafiz Sherif Lëngu

8. Hafiz Sherif Lëngu

ish-kryetar i Këshillit të Naltë të Sheriatit (burgosur në vitin 1945),

9. Hafiz Sabri Koçi

9. Hafiz Sabri Koçi

Afirmimi i tij në Shkodër nuk i pëlqente regjimit, prandaj e transferuan në Krujë, ku, me kërkesë të banorëve atje, caktohet Myfti i Krujës. Me kërkesë të tij, Komuniteti Musliman e kthen në Shkodër sërish, por gjithnjë me presion të pushtetit nuk e lejoi që të punonte si imam dhe aq më pak të mbante ligjërata. Më 1955 e caktojnë Myfti në Kavajë, ku vazhdon të punojë deri në vitin 1959.

Hafiz Sabri Koçi shquhej për pasionin e madh në detyrë, për vazet që mbante, për energjinë e tij në kryerjen e dhumë detyrave fetare, për aftësitë që kishte në tërheqjen e njerëzve të asaj kohe e sidomos rininë në xhami dhe në mjediset shoqërore, ku ndodhej, duke u përhapur gjerësisht nami i tij si një gojëtar i shquar për problemet e besimit islam. Por kjo nuk shikohej me sy të mirë nga shteti antifetar, madje i krijonte shqetësim, sepse vinte në kundërshtim me strategjinë e tij ateiste. Prandaj edhe i shtuan lëvizjet, vëzhgimet agjenturore, kontrollet ndaj ligjëratave të tij, madje filluan përgatitjet për izolimin e arrestimin e tij.

Për shkaqe familjare, me kërkesë të tij, kthehet në Shkodër, ku pas 6 muajsh e caktojnë si imam në xhaminë e lagjes "Rus", ku qëndroi deri në vitni 1964, kur në muajin Ramazan, pas faljes së namazit të taravisë,filluan ndjekjet sistematike nga sigurimi i shtetit. Më 4 korrik1966, në kohën kur po shkonte në xhami për faljen e ylesë, arrestohet dhe në shtator të atij viti dënohet me njëzet e tre vjet e pesë muaj burg, duke u liruar më 22.X.1986. Por nuk mjaftoi burgosja e gjatë e tij, mbasi pësoi reperkusione edhe familja e të afërmit, një praktikë kjo e monizmit për të dënuarit e rëndë.
Nga dalja prej burgut e deri në vitin 1990, Hafizi edhe pse në moshë të thyer, u detyrua të punojë në punë fizike, çka nuk përputhesh askund me profesionin e tij.

10. Hafiz Bakalli

10. Hafiz Bakalli


Të shumta janë figurat historike të vendit tonë, të cilat iu përkushtuan me të gjithë forcën veprimtarisë në dobi të atdheut. Ndër këta figura të rëndësishme bën pjesë dhe një elitë e tërë klerikësh, të cilët ndonëse kishin petkun fetar nuk harruan për asnjë çast të vinin në plan të parë interesat e vendit të tyre.

Një ndër këto figura historike ishte dhe Hafiz Ymer Bakalli, i cili kohët e fundit u nderua nga këshilli bashkiak me titullin “Qytetar nderi i Shkodrës”.

.................................................. ........................

Per gjysmen tjeter do te shkruaj tjera her , esht turp qe persona te ktill si ai Jacku muri , ofendojn muslimanet ne ate menyr , del ndonjeri prapa kompjuterit dhe merr guxim me ofendu gjer e gjat , pse , sepse kshtu qenka mendimi i tija , pa i njoft fare kto personalitete te shquara fetare e kombetare.

Drini i Zi

[bklyn_kid]

Mos harro qe Fishten e mjere as te prehej ne paqe nuk e lane.E kane zhvarrosur dhe kockat ia kane hedhur ne lumin Kir vetem e vetem se ne Lahuten e Malcis shajti serbet.C fare barbarie edhe ne varr nuk te lene rehat

Jo s'bonte se Gjetgj fishta ka shajt motrnen ton t'nerume Jugosllavin.
Un mendoj se njerez ma posht se komunistat smund ket n'ket bot, mbase vetem servilat e tyre jan me ulet se ata. Ata e kan ngrit flamurin e Jugosllavis n'Shkoder, ogur ma t'zi smund ket.

gjeta disa foto shum terheqse, tash do ti postoj.

Varri i At Gjergj Fishtes

[bklyn_kid]

O hyj, e pushtuen Paganet pronen tande, e shunuen tempullin tand te shenjte Jeruzalemin e bane nje grumbull rrenojash! Ua dhane kufomat e sherbetoreve te tu per ushqim shpendeve te qiellit, mishin e shejtenve te tu bishave te malit.
psalmi 79, 1-2.

Kish ne Shkoder e cila gjate komunizmit u be kinema, e u rindertua ne demokraci.

[Drini_i_Zi]

Muhamed Sytari

Thirrës islam- Shkodër


16 nëntori i vitit 1990 është një datë historike për kombin shqiptar. Pas një periudhe të gjatë nën sistemin ateist të Partisë së Punës, pas shumë persekutimesh e dhunimesh të të drejtave më elementare njerëzore ndaj këtij populli, vargonjtë dhe zinxhirët e diktaturës komuniste ranë. Sëbashku me ta ra edhe sistemi politik monist. Zhvillimet demokratike e morën shoqërinë shqiptare drejt realitetesh të reja e qëllimesh ende të parealizuara...

16 nëntori i vitit 1990, shënoi rihapjen e Xhamisë së Plumbit, ku qindra e mijëra qytetarë të Shkodrës morën pjesë në këtë gëzim të madh kombëtar (sikurse edhe në rastin e rihapjes së Kishës së Rrmajit), ndonëse erëra të reja do të fryenin për muslimanët shqiptarë dhe identitetin e tyre fetar, edhe pse kishin dalë nga një realitet i zi drejt një tjetri, në pamje të parë i ndryshëm nga i pari.

Sa herë që kujtojmë 16 nëntorin e vitit 1990, na shkon mendja edhe tek elita e dijetarëve më të shquar të Islamit në vendin tonë, të cilët në një formë a në një tjetër u persekutuan dhe u dhunuan nga “revolucionarët e kuq”. I kujtojmë me respekt dhe u dërgojmë rahmetet e sinqerta shpirtrave të tyre të trazuar, kujtimit të tyre të paharruar, emrit të tyre të madh!

I kujtojmë me respekt martirët e besimit, dëshmorët e fjalës së lirë, shehidët e përballimit me forcat e territ femohues, njerëzit e mëdhenj me të cilët çdo komb do të mburrej.

Në këtë ditë, është e pamundur të mos qëndrojmë me respekt para kujtimit të elitës së dijetarëve muslimanë shqiptarë që u sprovuan në burgjet komuniste a në lirinë e tyre intelektuale, si:



1. Hafiz Ali Korça (burgosur në vitin 1945),

2. Hafiz Ibrahim Dalliu (burgosur në vitin 1946),

3. Hafiz Ismet Dibra, ish- drejtor i Medresesë së Përgjithshme, Tiranë (burgosur në vitin 1946),

4. Hafiz Sabri Koçi (burgosur në vitin 1966),

5. Dede Reshat Bardhi (internuar 15 vjet),

6. Haki Sharofi, ish-kryeredaktor i revistës “Zani i Naltë” (burgosur në vitin 1946),

7. Jonuz Bulaj (burgosur në vitin 1946),

8. Vexhi Buharaja (burgosur në vitin 1946),

9[B]. Ismail Muçej [/B](burgosur në vitin 6 shtator 1952 - 24 prill 1963),

10. Haxhi Faik Sheh Qazim Hoxha (burgosur në vitin 4 qershor 1966),

11. Hasan Tahsini (burgosur në vitin 1947),

12. Baba Bedriu i Brerimës (ekzekutuar në vitin 1947),

13. Baba Hajro Progonati (ekzekutuar në vitin 1947),

14. Hafiz Mustafa Varoshi, ish-myfti i Durrësit (burgosur në vitin 1945),

15. Hafiz Sherif Lëngu, ish-kryetar i Këshillit të Naltë të Sheriatit (burgosur në vitin 1945),

16. Hafiz Esat Myftia, ish-kryetar i Komunitetit Mysliman Shqiptar (burgosur në vitin 1946),

17. Hafiz Musa Dërguti[1] (burgosur në vitin 1946),

18. Hafiz Ali Kraja[2] (burgosur në vitin 1945),

19. Imam Liman Shabani (vdekur në burg më 1945),

20. Imam Met Troci (vdekur në burg më 1947),

21. Sheh Ibrahim Karabunara (vrarë në burg më 1947),

22. Sheh Myslim Luma (vdekur në burg më 1953),

23. Baba Myrteza Kruja (vdekur në burg më 1945),

24. Imam Ahmet Hyseni (vdekur në burg më 1945),

25. Dervish Mehmet Verleni (vdekur në burg më 1947),

26. Xhemal Naipi (me vendim nr. 218, dt. 23.6.1947 të Gjykatës Ushtarake Shkodër është dënuar ... me privim lirie për jetë, me punë të detyruar, humbjen e të drejtave civile e politike...- vdiq në burgun famëkeq të Burrelit në vitin 1955 në moshën 77 vjeçare, pa pasur familjarët dijeni as për varrin e tij),

27. Hafiz Sheuqet Boriçi (i vetëizoluar në shtëpi deri në vdekje),

28. Hafiz Sabri Bushati (u vetëizolua në shtëpi në vitin 1967, në moshën 77 vjeçare deri në vdekje),

29. Molla Alush Zaganjori (i vetëizoluar në shtëpi deri në vdekje),

30. Shejkh Hafiz Vehbi Sulejman Gavoçi (u ndalua disa herë nga regjimi komunist për të vizituar vendlindjen e tij, Shkodër), etj.[3]

[bklyn_kid]

Shpifja e madhe

Ne kete afresk edhte paraqitur ne menyr fetare thurja e kurthit ndaj klerit katolik, futja e armeve ne kishe, pershkruar shum me hollesi ne librin e At Zef Pllumit.




Madhesia origjinale:

http://flickr.com/photos/juleen/1215...7594111146717/

[Ka Vetem DINAMO]

Nje arsye tjeter per perndjekjen e Klerit Katolik, sic thuhet edhe ne "Ekskluziv", eshte varesia institucionale dhe hierarkike e Kishes Katolike Shqiptare nga Vatikani, sic do kishe tjeter katolike ne bote. Kjo i tmerronte me shume komunistet.
Viti 1967, gjithsesi, mbetet viti me i zi i regjimit komunist.

[bklyn_kid]

Kamber Ali Dede 1869 – 1950

Si klerik me kulturë e kishte kthyer teqen e Prishtës në një oaz të vërtet qytetërimi. Sa habiteshin edhe të huajt kur vizitonin këtë teqe të bukur dhe shumë të pasur. Për meritat e veçanta zgjidhet Kryegjysh Botëror i Bektashinjve më 12 prill 1944. Në dhjetor të vitit 1944 arrestohet dhe dënohet me burgim të përjetshëm në moshën 74 vjeçare. Ndërroi jetë në spitalin e burgut të Tiranës, më 1950. Sot eshtrat e Kamber Ali Dede prehen në tyrbet e dedelerëve të Kryegjyshatës Botërore Bektashiane, përkrah eshtrave të dedelërëve të tjerë.

Link:

http://www.komunitetibektashi.org/in...hfaqart&aid=61

[bklyn_kid]

Abaz Hilmi Dede 1887 – 1947

Jeta e tij dhe vështirësit kudo që shërbeu e formuan si klerik i aftë dhe organizator, ku u dallua për çështjen e atdheut në ndihmë të luftës antifashiste. Në gushtë të vitit 1945 për meritat dhe punën e vyer që kish bërë , Këshilli i Lartë Gjyshnor e zgjodhi në postin e lartë të Hynqarit, Kryegjysh Botëror të Bektashinjve, të cilën e drejtoi më së miri deri në mars të vitit 1947. Për çështje të mbrojtjes së doktrinës bektashiane, parime dhe normat e saj, mbas shumë debatesh dhe i ndodhur në rrethana të vështira të këtyre viteve u vetsakrifikua.

Link:

http://www.komunitetibektashi.org/in...hfaqart&aid=63