Kryepeshkopi Anastas, Apostull i ditëve tona

[Seminarist]

Turp per ty seminarist i perjeteshem..., bukeshkale!

[Albo]

Kryepiskopi Anastas për ngjarjet që shënuan Ringritjen Kanonike të Kishës sonë

ZGJEDHJA DHE FRONËZIMI

Por, për të pasur një përshkrim të saktë të ngjarjeve të vitit 1992, dhe që të mos lihen gjërat të mjegullta në të ardhmen, është e nevojshme t’iu referohem këtyre ngjarjeve në mënyrë përmbledhëse... Kur për 23 vite me radhë, ishte shpërbërë çdo strukturë fetare në vend, i vetmi autoritet që kishte përgjegjësinë dhe mundësinë për të marrë iniciativa për ringritjen e Kishës Orthodhokse në Shqipëri, ishte Patriarkana Ekumenike e Konstandinopojës. Kjo njihet nga të gjitha Kishat Orthodhokse si e para për nga radha dhe përgjegjëse për Kishat nevojtare. Për ndërmarrjen e veprimeve të duhura, sigurisht që mori edhe mendimin e përgjegjshëm të nomokanonologëve dhe theologëve me eksperiencë.

Në fund të vitit 1990, ndërsa kisha qenë për 18 vjet profesor i Historisë së Feve, në Universitetin Kombëtar Kapodistrian të Athinës dhe Episkop, Drejtor i Shërbimit Apostolik të Kishës së Greqisë, m’u kërkua nga Patriarkana Ekumenike të shkoj në Shqipëri, e cila sapo kishte dalë nga periudha e gjatë e persekutimit ateist, për të shqyrtuar kushtet e reja fetare dhe mundësitë për ringritjen e Kishës Orthodhokse. Një detyrë të tillë nuk e kisha menduar kurrë.

Perspektiva ime ishte hierapostullimi në Afrikë, ku edhe ndodhesha në atë kohë. Sikundër e përmenda, vetëm një vit më parë, më 1989, në San Antonio të Teksasit, në SHBA, në Asamblenë Hierapostolike Botërore të Këshillit Botëror të Kishave, kryetar i së cilës isha, në fjalimin tim: “U bëftë vullneti Yt - Hierapostullim në gjurmët e Krishtit”, përshkrova vendet ku të krishterët përballeshin me shumë vështirësi e midis të tjerave theksova “gabimin e madh dhe mëkatin e ne të krishterëve: “... që tregohemi indiferentë për padrejtësitë në Evropë, si p.sh. në Shqipëri, ku shtypen 400.000 të krishterë (atëherë nuk i dija numrat e saktë), të cilëve Kushtetuta e vendit u ndalon çdo shprehje të besimit, madje edhe të drejtën themeltare për të besuar”.

Mbërrita në Tiranë sapo u dha miratimi i autoriteteve shqiptare, më 17.7.1991. Gjatë vizitës sime në Shqipëri, konstatova shkretimin e frikshëm që kishte shkaktuar persekutimi i egër. Veprimi im i parë ishte krijimi i një strukture elementare kishtare për përfaqësimin e Kishës lokale. Pra ndaj edhe thirrëm (1-2.8.1991), një Asamble të Përgjithshme Kleriko-Laike, me pjesëmarrjen e 15 klerikëve të mbetur dhe 30 përfaqësuesve laikë të krahinave kishtare të Shqipërisë. Në Asamble u shqyrtua në mënyrë të hollësishme gjendja postkomuniste dhe u zgjodhën katër epitropë arkihieratikë dhe një Këshill i Përgjithshëm kleriko-laik me 13 anëtarë. Përpjekja jonë kryesore ishte kërkimi i personave të përshtatshëm me shtetësi shqiptare për t’i dorëzuar si episkopë; e kryesisht gjetja e kandidaturës së kryepiskopit, qoftë edhe nga rreshtat e laikëve të arsimuar, të cilët ishin të pamartuar. Fatkeqësisht, diçka e tillë ishte e pamundur. Të gjithë dhe gjithçka koincidonin në një mendim, se ringritja e Kishës lokale ishte e paarritshme e bazuar ekskluzivisht në mundësitë e brendshme.

Në maj të vitit 1992, po bëhesha gati për t’u kthyer përsëri në detyrimet e mia të Universitetit. Isha propozuar edhe si anëtar i Akademisë së Athinës. Atëherë, shumë klerikë dhe laikë të Kishës së Shqipërisë, pavarësisht origjinës, m’u lutën të qëndroja dhe të ndërmarr veprën e ringritjes së Kishës së shkatërruar. Një përfaqësi e Këshillit të Përgjithshëm Kishtar vizitoi Patriarkanën Ekumenike (5-8.6.1992), për herë të parë pas persekutimit dhe kërkoi zgjedhjen e Eksarkut Patriarkal si Primat i Kishës Orthodhokse të Shqipërisë. Nuk bëhej fjalë për ofrimin e ndonjë froni; Kryepiskopata nuk dispononte as edhe një dhomë të vetme, as një fije letër dhe as lekë. Ishte caktimi i një apostullimi kryqi, në një rajon të vështirë dhe të shkretuar.

Më 24.6.1992, Sinodi i Shenjtë i Patriarkanës Ekumenike e zgjodhi me votim unanim ekzarkun e deriatëhershëm Kryepiskop të Tiranës dhe të gjithë Shqipërisë, si dhe zgjodhi tre Mitropolitë të tjerë, për krijimin e Sinodit lokal. Ky veprim bazohej në faktin se Patriarkana Ekumenike ka përgjegjësinë për Kishat në nevojë dhe se ishte ajo që i kishte dhënë Autoqefalinë Kishës së Shqipërisë. Si rrjedhojë, ajo vetëm mund të ndërmerrte iniciativën për krijimin, në një kohë sa më të shkurtër të Kishës lokale. Mbi 23 vite ishte shfuqizuar çdo strukturë e Kishës lokale dhe për disa teologë orthodhoksë, përderisa nuk ekzistonte Kisha lokale, nuk ekzistonte as autoqefalia. Me zgjedhjen e Kryepiskopit, Patriarkana Ekumenike nuk u interesua të heqë Autoqefalinë, por ndodhi pikërisht e kundërta, e siguroi atë. Për të mos lënë asnjë lloj ngurrimi, Patriarkana vendosi të përshpejtojë procedurat.

Dhe për të rivendosur strukturën kishtare në mënyrë thelbësore, zgjodhi pra kryepiskopin, sepse Kisha Orthodhokse nuk mund të kuptohet pa episkop.

Marrë nga artikulli i gazetës “Ngjallja”, dhjetor 2010 “Edhe një përgjigje tjetër ndaj shpifjeve këmbëngulëse”.

[Albo]

40 vite të bekuara shërbimi episkopal

- U mbushën 4 dekada nga dorëzimi në episkop i Fortlumturisë së Tij Anastasit -

Të hënën, 19 nëntor 2012, Kryepiskopi i Tiranës, Durrësit dhe i gjithë Shqipërisë Anastasi kremtoi në Kishën e vjetër Katedrale të Tiranës “Ungjillëzimi i Hyjlindëses”, dyzetvjetorin e dorëzimit të tij në Episkop të Andrusës, për vendin e drejtorit të përgjithshëm të Shërbimit Apostolik të Kishës së Greqisë (19.11.1972). Me këtë rast gjatë bashkëmeshimit arkihieratik ku morën pjesë shumë besimtarë, kryesisht të rinj, Fortlumturia e Tij dorëzoi në prift dhjakun Irine Gega dhe në dhjak Nikolla Kodhelin, të diplomuar në Akademinë Theologjike “Ngjallja e Krishtit”. Gjithashtu, hirothetisi (lexim urate me vendosjen e dorës), në Kryedhjakon dhjakun Anastas Bendo, i diplomuar në Fakultetin e Drejtësisë dhe atë të Gjuhëve të Huaja të Universitetit të Tiranës.



Hirotonisja në episkop e Fortlumturisë së Tij, Anastasit, u krye nga Kryepiskopi i Athinës Jeronimi I, bashkë me mitropolitët Jakov të Mitilinit dhe Jorgjin e Egalias, ku bashkëmeshuan 12 kryepriftërinj dhe u bashkëlutën më shumë se 40 mitropolitë. Zgjedhja e tij u bë më 11.11.1972, me votë unanime nga Sinodi i Shenjtë, që ishte zgjedhur në vitin 1969 nga gjithë Hierarkia e Kishës së Greqisë. Anëtar i Sinodit ishte gjithashtu edhe Serafimi, Mitropoliti i Janinës (që u bë më pas Kryepiskop i Athinës). I dorëzuari episkop ishte atëherë profesor me kohë të pjesshme i Historisë së Feve në Fakultetin Theologjik të Universitetit të Athinës dhe drejtor i Qendrës Ndërorthodhokse të sapoformuar në Athinë të Kishës së Greqisë.

Në Liturgjinë e ditës me rastin e këtij përvjetori, në vend të fjalimeve të tjera u lexua në shqip fjala gjatë hirotonisë e të lumurit Kryepiskop Jeronimi I, që niste me këto fjalë:

“Anastas, është gjë shumë e rrallë që në dorëzimin e një kleriku gëzimi të jetë kaq gjithpërfshirës dhe të vijë nga të gjithë anët e grigjës së krishterë. Sepse shërbesa jote deri në këtë çast, me Hirin e Perëndisë, ka qenë jo vetëm e paqortueshme, por edhe e bekuar. Kudo ku shkove në vreshtin e Perëndisë, Hiri i Perëndisë të hijeshoi dhe bekimi i Tij drejtoi hapat e tu dhe shumëfishoi frytet e punëve të tua.”. Ndërsa i dorëzuari mbaroi fjalën e tij të rastit si më poshtë: Ju lutem me përgjëratë, Fortlumturi dhe Juve, hierarkë të nderuar, etër të shtrenjtë dhe vëllezër, sa më rrethoni në këtë çast me dashurinë tuaj, lutuni që flaka e cila do të ndizet përbrenda meje, gjatë këtij misteri të shenjtë me fuqinë e Shpirtit të Shenjtë nga zjarri i Pentikostisë, të digjet gjithmonë me përulësi përballë ikonës së të Kryqëzuarit dhe shenjtorëve, në një Liturgji të vazhdueshme besimi e dashurie, që të transmetojë, në çdo vend ku të vendoset, diçka nga ngrohtësia, ngushëllimi dhe shpresa e Ngjalljes dhe e Pentikostisë (Tekstet e plota do të botohen në numrin e ardhshëm të gazetës “Ngjallja”).

* * *

Përgjatë dhjetëvjeçarit të parë të shërbesës episkopale të tij, paralelisht me drejtimin dhe riorganizimin e Shërbimit Apostolik, Kryepiskopi Anastas vazhdoi të japë leksione në Universitetin e Athinës. (Pedagog me kohë të plotë u zgjodh në vitin 1976 dhe nga viti 1982 deri më 1986 ishte dekani i këtij Fakulteti). Gjithashtu, mori pjesë si përfaqësues i Kishës së Greqisë në këshilla theologjike dhe mbledhje ndërkombëtare.

Për më tepër, gjatë dhjetëvjeçarit të dytë si episkop mori përsipër edhe riorganizimin e Hierapostullimit në Afrikën Lindore, si Mëkëmbës i Mitropolisë së Hirshme të Irinupolit (Kenia, Uganda, Tanzani).

Nga viti 1991 e deri më sot, punon për ringritjen dhe zhvillimin e Kishës Orthodhokse Autoqefale të Shqipërisë, fillimisht si Eksark i Patriarkanës Ekumenike (1991 deri në qershor 1992) dhe nga ajo kohë u zgjodh Kryepiskop.

Gjatë kohës së shërbimit të tij episkopal, Kryepiskopi Anastas ka hirotonisur mbi 230 klerikë të të gjitha shkallëve të priftërisë (grekë, shqiptarë, amerikanë, kenianë, ugandas, tanzanianë), pasi më përpara u përkujdes edhe për studimet theologjike të pjesës më të madhe të tyre. Kontributi i tij serioz në shkencën e theologjisë, në dëshminë bashkëkohore orthodhokse, në dialogun ndërfetar, në veprën sociale dhe në bashkekzistencën paqësore të popujve është i njohur gjerësisht.

Nga Kryepiskopata e Hirshme e Tiranës.
20.11.2012

[Archon]

Falenderim dhe mirenjohje per vepren madheshtore ndaj kishes sone.
Lavdi Perendise per gjithcka.

[Archon]

[Korcar-L1]

Shteti shqiptar preferon ti japi shtetesine dhe trajnerit te kombetares qe nuk ploteson vitet akoma, kurse Njeriut qe ka bere me shume se cdo shqiptar tjeter per orthodhoksine e ketij vendi, akoma nuk e meriton.

[deshmuesi]

Konferenca Evropiane e Kishave është një organizatë e themeluar që në vitin 1959, në të cilën marrin pjesë 126 kisha, si orthodhokse, protestante, anglikane dhe kishat e vjetra anglikane nga e gjithë Evropa si dhe 43 organizata në asocim. Anëtare e saj me të drejta të plota është dhe Kisha Orthodhokse Autoqefale e Shqipërisë. CEC ka edhe një bashkëpunim të ngushtë me Konferencën Evropiane të Episkopëve Katolikë. Në këtë organizatë të krishterë, përfaqësues të komuniteteve të ndryshme janë angazhuar që të jetojnë dhe të dëshmojnë së bashku nën frymën e ekumenizmit, mirëkuptimit, shkëmbimit të mendimeve e respektit reciprok. Zyrat e saj gjenden në Gjenevë, Bruksel dhe Strasburg.

Nje gje nuk e mora vesh. Ti Albo kishat jo orthodhokse, i quan kisha heretike, te cilat simbas orthodhoksise (qe ti ketu perfaqeson), perbehen nga njerez heretike, te mashtruar, qe nuk njohin Krishtin, qe kane dale nga udha e Zotit e tjera gjera si keto. Ne fakt nuk po i sjell te gjitha "xhevairet", cka ti shkruan per ta, por tani te pyes ballazi: Si mund te krenohesh apo te gezohesh, qe je bere anetar ne nje organizate heretikesh, te cilet( simbas teje) kane tradhetuar udhen e Zotit? Bile, ti mburesh se z.Janullatos u zgjodh dhe zv. Preisdenit i heretikeve (gjithmone simbas teje)???!!!
Ne te vertete une te njoh shume mire, dhe te ve noten 10 per religjionoz. Je i papare per te qene "farise", por ki burerine te pakten dhe kthei mbrapsh ato fyerje dhe sharje ndaj te krishterve joorthodhokse. Ose, prano se ju beni pjese, dhe aq me keq, kini dhe te zgjedhur ne kete organizate heretikesh ( simbbas teje) zv. presidenitn, drejtuesin kryesor te kishes tuaj orthodhokse, z.Janullatos. Ma qarteso pak te lutem...

[mesia4ever]

Shteti shqiptar preferon ti japi shtetesine dhe trajnerit te kombetares qe nuk ploteson vitet akoma, kurse Njeriut qe ka bere me shume se cdo shqiptar tjeter per orthodhoksine e ketij vendi, akoma nuk e meriton.

Janullatos a flet shqip?! A do te toleronin greket nje shqiptar ne krye te kishes greke qe nuk flet greqisht?! Ma thuaj sinqerisht
Tung

[WesternBlot]

Ky eshte Kryepiskopi yne i derguar nga Jisu Krishti per te shpetuar popullin tone.












Me gjith mend i beson keto qe shkruan ....?

[Irenna]

Pershume vjet o Kryezot!