
Postuar mė parė nga
toni77_toni
E ke idenė ti qe nuk ekzistove? por erdhe ne botė.
E din ti qe njeriu e ka JETEN, vet njeriu ėshtė JETĖ qe banonim brenda personit. Nuk kupton ti se ke shpirtin brenda teje? mendon se njeriu ėshtė kafshė? Ky ėshtė besimi yt dhe bindja e jote shtazarake, duke mohuar Zotin dhe Shpirtin qe jep JETEN njeriut.
Ēka mund te na thuash ti qe u formove duke u bere qenje e gjallė = njeri, ishe kėshtu siē je sot? Sigurisht se jo. Ishe asgjė.
Koncepti jo, por e VERTETA, sepse ajo nuk mbetet si koncept por ėshtė njė e VERTETĖ e pa tjetėrsueshėm se njeriu nuk vdes. Nuk ėshtė njeriu ai qe e sheh ti me sytė e tu. Njeriu ėshtė edhe ma i thelle qe ti mendon. Njeriu ėshtė Njeriu qe ta jep ty jetėn - ėshtė JETA e brendshme e njeriut. Ajo nuk vdes, trupi vdes, shpirti ose shkon ne ferr, ose shkon ne pėrsosmėri te Zoti. Trupi vdes, por trupi ngjallet sepse po sa te merr JETEN qe realisht ėshtė brenda personi qe nuk shihet, trupi ngjallet - merr jetėn - JETEN e pėrsosur. Dikush mund te thotė se si ka mundėsi te formohet trupi pasi ai shkatėrrohet ne varr. E ai nuk mendon se si u formua njeriu ne barkun e nenės nga njė grimcė e vogėl, shume e vogėl dhe u bė njeri i gjallė, kėto janė gjera te thella por i mjeri ai qe nuk i mendon ma gjatė.
Jo, dukesh ti i infektuar ne sindrome dhe diagnoza qe qojnė ne vdekje, edhe njohes i tyre, sa pėr mua sot vdeksha por gjithēka ne dorėn e Zotit dhe vullnetin e Tij, nuk e kam at merak fare, besoj dhe mbetemi ne besim ne Zotin. Por, qėllimi ėshtė kėtu;
njėherė ne jemi ne njė forum dhe vet ekzistenca e forumit ėshtė qėllimi i diskutimeve dhe qe njerėzit ta shprehin dhe te diskutojnė, e dyta, unė nuk dua ta uli vlerėn e njeriut si krijese pėrsosur e Zotit. Njeriu nuk ėshtė majmun, nuk ėshtė varr, as nuk ėshtė vetėm mish, d.m.th. nuk pėrfundon ne varr. Njeriu ėshtė njė krijesė e pėrsosur, qe e krijoj Zoti, por qe Zoti e respektoj lirinė e njeriut, duke e lenė te lirė qe te vendosė pėr fatin e tij, ose me Zotin ne parajsėn e Tij, ose me dreqin ne ferrin e tij. Ky ėshtė. Unė zgjodha Zotin dhe Atij dua ti besoj, gjithsesi, pa cenuar as rrezkuar personin qe mendon ndryshe nga unė.
Nuk ėshtė servilizėm, por ėshtė virtyt, ėshtė vlere, ėshtė fisnikėri, ėshtė DINJITET sepse kur njeriu nuk beson ne pėrsosmėri ėshtė gjest shtazarak dhe dorzim, roberi, njeriu duhet tė ēlirohet nga roberia e djallit dhe roberia shtazarake, te dalloj nga shtaza. Servil dhe neshtrim ėshtė kur njeriu i nenshtrohet ferrit te djallit dhe te largohet nga idetntiteti i tij, apo pse ėshtė ma lehte, ai ka oferta ma te lakmueshme, janė ma te lehta rruget e te keqit, ma "embėla" ma shumė i rrijnė afer njeriut te ligė dhe servil ato frymezime dhe ndikime te djallit dhe bile shume u lendua natyra njerezore nga keto vese dhe ē ‘frenime e epshe...., jo jo, jo servil por dinjitet. Nėse ke dėgjuar se ēka ėshtė DINJITETI, duhet te kuptosh se dinjiteti ėshtė qe njeriu ta respektoj vetveten se pari...., kur e respekton vetevten edhe e vlerson dhe nuk lejon qe egoja shtazarake dhe fryma e djallit ta poshteroj, ta poshteroj deri ne at shkalle sa ta ndaj nga Zoti i Tij, sigurisht e din se ēka ėshtė dinjiteti. Prandaj, unė kam dinjitet dhe identitet hyjnor dhe pėrkushtim qe mos ti dorėzona djallit te marrė qe prodhon mashtrime dhe krijon robėri te ferrit te errėt dhe me vuajtje, jo vetėm ne boten tjetėr, por ato fillojnė kėtu ne ketė botė qe jemi, vazhdojnė – pėrfundojnė ne ferrin e pa kthyeshėm = HUMNERĖ.
Krijoni Kontakt