Të sjellësh fëmijë në jetë është një akt egoizmi?

[Albo]

Ka plot familje qe edhe me femij te adoptuar ndjejn po te njejta emocione. Te besh femij eshte nje zgjedhje po aq hyjnore sa ta adoptosh ate. Por ti do gjakun e gjakut tend.
Perpara shoqeris dhe komunitetit si te adoptosh dhe si te besh nje femij eshte e njejte.
Perpara vetes nese ke mundesi te besh nje femij nuk eshte njesoj sikur ta adoptosh. Egoizimi qe shfaqet ne teme nuk eshte ai qe duket, nuk po flas per deshiren per te pasur femij por deshiren per te pasur femij nga vetvetja.
Ateher i bie se mesazhet sensibilizuese per te miturit qe vdesin pa arsye jane propagand interesash.

Njoh njerez qe nuk duan as te adoptojne femije, por bejne ate tjetren, mbajne qen e mace dhe kujdesen per to si femije. Qente e macet jane femijet e tyre. Por kjo nuk eshte thelbi i problemit. Thelbi i problemit eshte, qe edhe ai cifti qe nuk sjell dot femije ne jete, adopton nje femije, si nje akt dashurie: deshiron qe te ndaje dashurine qe ruan ne zemer me ate femijen e adoptuar, qe mund te mos jete femija i tyre biologjik, por eshte nje femije qe do te rritet me dashurine e perkujdesjen e tyre. Pra theksi vihet tek nevoja natyra e cdo njeriu, jo vetem per te marre dashuri nga njerezit e tjere, por edhe per ta ndare dashurine e tij me te tjeret. E bejme kete gje me prinderit tane kur jemi femije, e bejme kete gje me bashkeshortet tona kur martohemi, e bejme kete me femijet tane qe lindim, e bejme kete me femijet e femijeve tane. Pra theksi eshte dashuria dhe si kjo dashuri eshte esenca e vete natyres se njeriut.

Ne ata njerez ku kjo dashuri mungon, apo shuhet, njeriu transformohet ashtu pa vetedije. Transformimi nuk duket ne paraqitje, duket ne menyren se si jeton, ne menyren si si sillet ndaj te tjereve, ne menyren se si mendon, ne menyren se si ndihet perbrenda. Nese ajo dashuria qe zura ne goje me lart eshte hyjnore, eshte e vertete, na vjen nga lart, te gjithe e perjetojme e prekemi nga ajo njesoj, kjo "dashuria" tjeter nuk eshte me nje dashuri universale dhe e vertete, eshte nje dashuri personale dhe e genjeshtert. Eshte dashuria e vetvetes. Do te thote te duash veten tende me shume se cdo njeri e cdo gje qe te rrethon. Kjo eshte ajo qe ti e quan "egoizem" me lart. Dhe kjo dashuri e vetvetes shfaqet ne format nga me te ndryshmet: adhurimi i trupit duke kenaqur cdo epsh te tij; nuk ndjejne me asgje per njeri, as per njerezit e tyre familjare, pasi fokusi i jetes se tyre eshte vetvetja. Dhe per keta njerez, te sjellesh femije ne jete, eshte budallalleku me i madh qe mund te besh, pasi arrijne ne ate shkalle acari shpirteror, aq sa jo vetem qe nuk jane ne gjendje te duan me njeri pervec vetes se tyre, por e kane te pamundur edhe te kuptojne se si keta njerezit e tjere qe sjellin ne jete femije, e bejne nje gje te tille!

Te mos kesh provuar gezimin shpirteror te lindjes/rritjes se nje femije, do te thote te mos kesh jetuar plotesisht, te mos kesh njohur plotesisht vete natyren tende njerezore. Fruti i jetes sone mbi toke, jane pikerisht femijet tane.

Albo

[iktuus]

Njoh njerez qe nuk duan as te adoptojne femije, por bejne ate tjetren, mbajne qen e mace dhe kujdesen per to si femije. Qente e macet jane femijet e tyre. Por kjo nuk eshte thelbi i problemit. Thelbi i problemit eshte, qe edhe ai cifti qe nuk sjell dot femije ne jete, adopton nje femije, si nje akt dashurie: deshiron qe te ndaje dashurine qe ruan ne zemer me ate femijen e adoptuar, qe mund te mos jete femija i tyre biologjik, por eshte nje femije qe do te rritet me dashurine e perkujdesjen e tyre. Pra theksi vihet tek nevoja natyra e cdo njeriu, jo vetem per te marre dashuri nga njerezit e tjere, por edhe per ta ndare dashurine e tij me te tjeret. E bejme kete gje me prinderit tane kur jemi femije, e bejme kete gje me bashkeshortet tona kur martohemi, e bejme kete me femijet tane qe lindim, e bejme kete me femijet e femijeve tane. Pra theksi eshte dashuria dhe si kjo dashuri eshte esenca e vete natyres se njeriut.

Ne ata njerez ku kjo dashuri mungon, apo shuhet, njeriu transformohet ashtu pa vetedije. Transformimi nuk duket ne paraqitje, duket ne menyren se si jeton, ne menyren si si sillet ndaj te tjereve, ne menyren se si mendon, ne menyren se si ndihet perbrenda. Nese ajo dashuria qe zura ne goje me lart eshte hyjnore, eshte e vertete, na vjen nga lart, te gjithe e perjetojme e prekemi nga ajo njesoj, kjo "dashuria" tjeter nuk eshte me nje dashuri universale dhe e vertete, eshte nje dashuri personale dhe e genjeshtert. Eshte dashuria e vetvetes. Do te thote te duash veten tende me shume se cdo njeri e cdo gje qe te rrethon. Kjo eshte ajo qe ti e quan "egoizem" me lart. Dhe kjo dashuri e vetvetes shfaqet ne format nga me te ndryshmet: adhurimi i trupit duke kenaqur cdo epsh te tij; nuk ndjejne me asgje per njeri, as per njerezit e tyre familjare, pasi fokusi i jetes se tyre eshte vetvetja. Dhe per keta njerez, te sjellesh femije ne jete, eshte budallalleku me i madh qe mund te besh, pasi arrijne ne ate shkalle acari shpirteror, aq sa jo vetem qe nuk jane ne gjendje te duan me njeri pervec vetes se tyre, por e kane te pamundur edhe te kuptojne se si keta njerezit e tjere qe sjellin ne jete femije, e bejne nje gje te tille!

Te mos kesh provuar gezimin shpirteror te lindjes/rritjes se nje femije, do te thote te mos kesh jetuar plotesisht, te mos kesh njohur plotesisht vete natyren tende njerezore. Fruti i jetes sone mbi toke, jane pikerisht femijet tane.

Albo

Jam plotesisht dakord me ate qe shkruani ju. Dashuria eshte ndjejnj qe duhet ndare, eshte e destinuar te jete e tille, dashuria nuk eshte asgje tjeter vetem nje proces.
Nuk po i them askujt, qe ju prinder jeni egoista qe keni sjell ne jete femijet tuaj, nuk e kam kete te drejt ta them dhe nuk me lejon llogjika ta bej. Nese dikush kerkon thelbin e problemit jam une ai qe i drejtohem se ketu skemi te bejm me nje problem.
Thjesht nga e djeshma ne te sotmen formova iden time, ndoshta eshte nje ide absurde (sinqerisht shpresoj te jete e tille) por ajo qe po shkruaj nuk ka te beje vetem me <>
Nese me fjale percaktojm te miren (pozitiven) po me fjale na duhet te pershkruajm te keqen(negativen)
Me fjalet e mia une shkruajta ate qe mendoj se eshte e vertet, ate gje qe me lejon te jem perball jush dhe te konfrontohem.
Mendoj se ka persona qe mendojn kete qe shkruaj (temen). Personalisht nuk e konsideroj kete nje pyetje qe qendron (me duket e pakuptueshme) por kur jemi ne nje grup gjerat nuk duhen analizuar duke u nisur nga vetvetja. Sepse nese do gjykoja te miren dhe te keqen duke pozicionuar vetveten si piknisje gjitshka qe me kundershton eshte e keqe dhe cdo gje qe nuk kuptoj eshte absurde.
Le Unin jasht temes dhe bej pyetjen duke kerkuar pergjigje edhe nga Uni.
Cdo njeri qe konfrontohet me nje pyetje nuk mund te japi shpjegime universale por shpjegime nga botkuptimi i tij.
Dashuria per femijen eshte arti i ndjenjes.
Tema nuk eshte bere vetem per shenjtoret e forumit (qe ka mundesi keta shenjtor i cojn femijet ne moshen 15 vjec ne pune edhe vet mendojn se jane te moshuar per te punuar, kjo eshte tragjike miqt e mi te sakrifikosh ate qe me te te shtrenjt per ty)

[kiniku]

Kur u thoja njerezve se ne librin tim te jetes prostitucioni eshte profesioni me i ndershem ne bote, njerez me shikonin si te...

Iktuus, Welcome to the club!!!

Keta qe apriori e definojne kete pyetjen tende si herezi, jane njerez pa fantazi, te rreshtuar verberisht pas amanetit te prinderve e rrethit te tyre.

Une do ta ndryshoja pytjen, me sakte, do te perjashtoja ate pjese ku ka femije qe vdesin nga uria, ngase askush nuk mund te "sanoj" gabimet apo moskokecarjen e tjerve - thjesht, nuk do te ishte e drejte - dhe do ta beja "a eshte egoizem te besh femije"? (per ta bere i cike me filozofike) dhe pergjigja ime eshte po.

Te shohesh gjenet, gjakun e ngjashmerine tende ne femiun tend eshte akt puro egoizmi, e jo dashurie. Eshte genjeshter se femiu rritet ne dashuri, femiu rritet ne neurozat e prinderve te tij. Femiu nuk lejohet asnjehere te jete vetevetja, por formesohet nga prinderit e tij, dhe can jeten perpara duke shpalosur brumin qe prinderit ia kane ngulitur ne koke. Vdesin e nuk jane te vetedijshem per neurozat e tyre. Jane shume te rralla rastet kur femiu shkeputet nga bindjet, trashegimia dhe dashuria e prinderve dhe defects ne taborrin tjeter. Shumica e psikologeve pohojne se sherimi i njeriut ndodh pikerisht kur shkeputet nga "dashuria" e prinderve te tyre.

(Lus ata/ato qe deshirojne te kontestojne kete paragraf te kene kujdes, pasi eshte citat i njerezve qe jane rropatur duke lexuar, shkruar e vleresuar jeten).


Ata qe adoptojne femije jane edhe me neurotik, me te dobet dhe me te dhene pas dogmave shoqerore. Zakonisht e bejne jo pse deshirojne te ofrojne dashuri, por pse kerkojne prehje e ngushllim per dobesine e tyre. Duke pare se sa te dobet e te vegjel jane para botes e jetes, ata deshirojne te lejne gjurme pas tyre, qofshin ato edhe fallso.

Albo thote se femijet tone jane fryt i jetes sone ne toke. Kjo nuk eshte asgje tjeter, perpos eufemizem i neurozes per te lene gjurme ne kete jete, per te thene, hej, une isha ketu dikur dhe kam lene dike pas.

Shoqeria e pamoralshme ka vene rregulla se cfare konsideron normale e cka jonormale. Nje prej tre qellimeve kryesore te njeriut, A. Adleri e rendit reprodukimin. Te pakten duhet nga nje femije Iktuus, nuk preferohet ne kete bote te jesh i vecuar, qofte per te mire apo per te keq.

[bindi]

Të sjellësh fëmijë në jetë është një akt egoizmi?

Nje here e para te ne shqiptaret ,ogoja nenkuptohet si diçka ne sensin negativ ,gje qe eshte aspak e vertet!Duke e njohur kete si dukuri negative ne shoqrine tone nuk ,kuptojme qe Egoja ne esenc eshte diçka embrionale, dhe ky fakt e bene qe njeriu si qenje te lind me kete fenomen!
Ne aspektin socio-psikologjike egoja eshte ai impulsi psiko- motorik qe njeriut i jep refleksin per te mbijetur. Ndersa te gjitha veprimet qe njeriu bene ne jete ,kane te bejne pirishte me kete fakt qe njeriu ne mnyre te pa vetdijshe e ushqen pikrishte kete ego!Ne kete kontekst fenomeni Ego ka variacionet e veta te cilat oscilojne mvarsishte nga rrethanat dhe faktore te tjere cosio-ekonomik qe i imponohen njeriut ne jete!Ku egoja nga nje forme pozitive mund te kalojne ne nje forme negative dhe e kunderta nga forma negative ne ete pozitive!
Kjo pyetja jote: " A quhet ego ,nqofte se njeriu sjelle ne jete nje fmije"! Apo e tjetrit nese nuk e sjelle ne jete fmijen ne te dy rastet ka te beje me ego,i cili oscilon nga ego pozitve ne ate negative! Qe do te thote ai qe ka sjelle fmije ne jete karakterizohet me ego pozitive qe ne esnce ka dhe polin negative qe mund te reflektojne negativishte ne nje forme tjeter ,ndersa ai tjetri qe nuk do ta sjelle fmijen karakterizohet me ego negative qe poashtu ka polin polin poziitiv qe mund te reflektojne pozitivishte ne nje forme tjeter.....

[AskTheAnimals]

Kur u thoja njerezve se ne librin tim te jetes prostitucioni eshte profesioni me i ndershem ne bote, njerez me shikonin si te...

Iktuus, Welcome to the club!!!

Keta qe apriori e definojne kete pyetjen tende si herezi, jane njerez pa fantazi, te rreshtuar verberisht pas amanetit te prinderve e rrethit te tyre.

Une do ta ndryshoja pytjen, me sakte, do te perjashtoja ate pjese ku ka femije qe vdesin nga uria, ngase askush nuk mund te "sanoj" gabimet apo moskokecarjen e tjerve - thjesht, nuk do te ishte e drejte - dhe do ta beja "a eshte egoizem te besh femije"? (per ta bere i cike me filozofike) dhe pergjigja ime eshte po.

Te shohesh gjenet, gjakun e ngjashmerine tende ne femiun tend eshte akt puro egoizmi, e jo dashurie. Eshte genjeshter se femiu rritet ne dashuri, femiu rritet ne neurozat e prinderve te tij. Femiu nuk lejohet asnjehere te jete vetevetja, por formesohet nga prinderit e tij, dhe can jeten perpara duke shpalosur brumin qe prinderit ia kane ngulitur ne koke. Vdesin e nuk jane te vetedijshem per neurozat e tyre. Jane shume te rralla rastet kur femiu shkeputet nga bindjet, trashegimia dhe dashuria e prinderve dhe defects ne taborrin tjeter. Shumica e psikologeve pohojne se sherimi i njeriut ndodh pikerisht kur shkeputet nga "dashuria" e prinderve te tyre.

(Lus ata/ato qe deshirojne te kontestojne kete paragraf te kene kujdes, pasi eshte citat i njerezve qe jane rropatur duke lexuar, shkruar e vleresuar jeten).


Ata qe adoptojne femije jane edhe me neurotik, me te dobet dhe me te dhene pas dogmave shoqerore. Zakonisht e bejne jo pse deshirojne te ofrojne dashuri, por pse kerkojne prehje e ngushllim per dobesine e tyre. Duke pare se sa te dobet e te vegjel jane para botes e jetes, ata deshirojne te lejne gjurme pas tyre, qofshin ato edhe fallso.

Albo thote se femijet tone jane fryt i jetes sone ne toke. Kjo nuk eshte asgje tjeter, perpos eufemizem i neurozes per te lene gjurme ne kete jete, per te thene, hej, une isha ketu dikur dhe kam lene dike pas.

Shoqeria e pamoralshme ka vene rregulla se cfare konsideron normale e cka jonormale. Nje prej tre qellimeve kryesore te njeriut, A. Adleri e rendit reprodukimin. Te pakten duhet nga nje femije Iktuus, nuk preferohet ne kete bote te jesh i vecuar, qofte per te mire apo per te keq.

e car propozon konkretisht qe njeriu te mos bej femij?

se te besh femij qeka akt egoizmi, te biresosh qeka po ashtu akt dobsije, ca duhet te bejn njerzit sipas teje? apo te bejne femije e ti largojne prej vetes e ti cojne ne ndonje institucion jetimoreje ku ti rrisi shteti e ne kte menyre te shpetojne nga ndikimi i prinderve. apo me mire mos te bejm fare femije. te zhdukemi nga faqja e tokes meqe qenkemi egoista.

te besh femin tend nuk eshte akt egoizmi, esht akt dashurie.

[iktuus]

Kur u thoja njerezve se ne librin tim te jetes prostitucioni eshte profesioni me i ndershem ne bote, njerez me shikonin si te...

Iktuus, Welcome to the club!!!

Keta qe apriori e definojne kete pyetjen tende si herezi, jane njerez pa fantazi, te rreshtuar verberisht pas amanetit te prinderve e rrethit te tyre.

Une do ta ndryshoja pytjen, me sakte, do te perjashtoja ate pjese ku ka femije qe vdesin nga uria, ngase askush nuk mund te "sanoj" gabimet apo moskokecarjen e tjerve - thjesht, nuk do te ishte e drejte - dhe do ta beja "a eshte egoizem te besh femije"? (per ta bere i cike me filozofike) dhe pergjigja ime eshte po.

Te shohesh gjenet, gjakun e ngjashmerine tende ne femiun tend eshte akt puro egoizmi, e jo dashurie. Eshte genjeshter se femiu rritet ne dashuri, femiu rritet ne neurozat e prinderve te tij. Femiu nuk lejohet asnjehere te jete vetevetja, por formesohet nga prinderit e tij, dhe can jeten perpara duke shpalosur brumin qe prinderit ia kane ngulitur ne koke. Vdesin e nuk jane te vetedijshem per neurozat e tyre. Jane shume te rralla rastet kur femiu shkeputet nga bindjet, trashegimia dhe dashuria e prinderve dhe defects ne taborrin tjeter. Shumica e psikologeve pohojne se sherimi i njeriut ndodh pikerisht kur shkeputet nga "dashuria" e prinderve te tyre.

(Lus ata/ato qe deshirojne te kontestojne kete paragraf te kene kujdes, pasi eshte citat i njerezve qe jane rropatur duke lexuar, shkruar e vleresuar jeten).


Ata qe adoptojne femije jane edhe me neurotik, me te dobet dhe me te dhene pas dogmave shoqerore. Zakonisht e bejne jo pse deshirojne te ofrojne dashuri, por pse kerkojne prehje e ngushllim per dobesine e tyre. Duke pare se sa te dobet e te vegjel jane para botes e jetes, ata deshirojne te lejne gjurme pas tyre, qofshin ato edhe fallso.

Albo thote se femijet tone jane fryt i jetes sone ne toke. Kjo nuk eshte asgje tjeter, perpos eufemizem i neurozes per te lene gjurme ne kete jete, per te thene, hej, une isha ketu dikur dhe kam lene dike pas.

Shoqeria e pamoralshme ka vene rregulla se cfare konsideron normale e cka jonormale. Nje prej tre qellimeve kryesore te njeriut, A. Adleri e rendit reprodukimin. Te pakten duhet nga nje femije Iktuus, nuk preferohet ne kete bote te jesh i vecuar, qofte per te mire apo per te keq.

Te pakten dikush ka kuptuar thelbin e pyetjes

[iktuus]

e car propozon konkretisht qe njeriu te mos bej femij?

se te besh femij qeka akt egoizmi, te biresosh qeka po ashtu akt dobsije, ca duhet te bejn njerzit sipas teje? apo te bejne femije e ti largojne prej vetes e ti cojne ne ndonje institucion jetimoreje ku ti rrisi shteti e ne kte menyre te shpetojne nga ndikimi i prinderve. apo me mire mos te bejm fare femije. te zhdukemi nga faqja e tokes meqe qenkemi egoista.

te besh femin tend nuk eshte akt egoizmi, esht akt dashurie.

Formalisht eshte akt dashurie, por ka nje shije te holl egoizmi.
Pse?
Dashuri te pashtershme nuk ka, nje shembull i mire per zvanitjen e dashuris eshte distanca.
Nje prind ka dy femij, me njerin jeton dhe me tjetrin ka 30 vjet qe nuk e shikon por qe e di qe eshte mire dhe shendosh. Lind pyetja, ke do me shume ky prind? Ne 80% te rasteve nje prind i perballur me kete situat do femijen qe ka afer, Pse?
Shembull tjeter:
Nje moter dhe nje vella po mos ta dine qe jane moter e vella mund te dashurohen. Pse?
Dashuria vella moter eshte ceshtje psikologjike.
Nje prind qe ka sjell ne jet nje femije por nuk e di qe eshte femija e tij, cfare ndjen sipas teje? asgje.
Ndjenja eshte situat qe i perket psikozes, e testuar filozofikisht kjo...

[MI CORAZON]

Te gjithe e dim shume mire se ka femij qe vuajn urin ka te tjere qe po jetojn agonin e vdekjes.Dijm gjtihashtu sepse keta femij qe jane ne jete nuk e meritojn nje gje te tille.
Pse te bjejm te tjere ne jete ku fare mire mund te permisojm kushtet e ketyre qe kemi.
[/I]

S'je vetem iktuus. Ka edhe shume te tjere qe mendojne si ti. Edhe une per vete keshtu mendoj ndonjehere.
Ok, s'jam kondra, beje nje, por po te kesh mundesi te perballosh financiarisht dy femije, adoptoje nje tjeter, se gjynah te rriten rrugeve. Por kohet kane ndryshuar. Njerezia eshte bere me sensitive ndaj qenve te rrugeve, se sa ndaj femijeve te rrugeve.
Ky ishte mendimi im, por e thena me te beren jane shume larg...

[Smth_Poetic]

Nuk eshte e veshtire per tju pergjigjur kesaj pyetje.

PO , eshte akt egoizmi sepse cifti s'mund te beje akt humanizmi per nje krijese te pakrijuar hala. Cdo arsye se pse cifti e beri ate femije del tek interesat vetjake te ciftit.
Femra do te kujdeset per dicka , egoizem , mashkulli do te leje dicka nga mbas , legasi , prape egoizem. Nuk vendoset te behet nje femije sepse duan te sjellin nje krijese ne jete vetem. Ai femije lind per te krijuar familjen e cila do udhehiqet prej rregullave te cilet jane prinderit qe i ngrejne ato .....prape egoizem.
Kudo qe ta kthejme e ti rrotullojme pyetjet , prape llogjika te nxjerr se zgjidhja per te lind nje femije eshte thjesht nje akt egoizmi .

Mirepo ky mbase eshte i vetmi lloj egoizmi i cili mund te perceptohet jo si negativ por si pozitiv, te pakten per natyren , sepse llogjika e njeriut nuk vlen shume kur dicka me superiore e ka pranuar ate.

[PINK]

Nuk eshte e veshtire per tju pergjigjur kesaj pyetje.

PO , eshte akt egoizmi sepse cifti s'mund te beje akt humanizmi per nje krijese te pakrijuar hala. Cdo arsye se pse cifti e beri ate femije del tek interesat vetjake te ciftit.
Femra do te kujdeset per dicka , egoizem , mashkulli do te leje dicka nga mbas , legasi , prape egoizem. Nuk vendoset te behet nje femije sepse duan te sjellin nje krijese ne jete vetem. Ai femije lind per te krijuar familjen e cila do udhehiqet prej rregullave te cilet jane prinderit qe i ngrejne ato .....prape egoizem.
Kudo qe ta kthejme e ti rrotullojme pyetjet , prape llogjika te nxjerr se zgjidhja per te lind nje femije eshte thjesht nje akt egoizmi .

Mirepo ky mbase eshte i vetmi lloj egoizmi i cili mund te perceptohet jo si negativ por si pozitiv, te pakten per natyren , sepse llogjika e njeriut nuk vlen shume kur dicka me superiore e ka pranuar ate.

Mire ky karafili qe hapi temen, se ka idene se per cfare po flet/'diskuton', po vjen dhe ky tjetri dhe na thote Po eshte egoizem. Ok, na sill definacionin e fjales EGOIZEM dhe ta analizojme bashke, ne lidhje me kete subjekt teme, se na habitet. lol