Urtësi Islame për besimtarët muslimanë

[ane]

Ka transmetu ibn hamidja ,apostulli i allahut ka thene,prej te deshperuarve jane ata qe mbahen per besimtar ,ndersa punojne per qafirat e sidomos ata qe punojne ne Itali
Eh sa i tmerrshmem do jete jeta e pertejme per ta ,perveq zjarrit do ngelen edhe pa hyrija

[ramazan_it]

" Po në ditën e gjykimit për atë që ata nuk pajtoheshin, All-llahu gjykon ndërmjet tyre. " ( 2-113 )

" All-llahu ka dëgjuar fjalën e tyre që thanë.... "( 3-181 )

" A shpresoni se do t'u besojnë ata juve, kur dihet se një grup prej tyre dëgjuan fjalët e All-llahut, edhe pse i kishin kuptuar, e duke qenë të vetëdijshëm (ç'bënin) i ndryshuan ato. " ( 2-75 )

" E në qoftë se një grup prej jush është që i besoi asaj me të cilën unë u dërgova, e një grup nuk besoi, duroni deri të gjykojë mes nesh All-llahu, e Ai është gjykatësi më i mirë ". ( 7-87 )


Shërimi i vetëmburrjes (vetëlavdërimit)


Ai i cili dëshiron ta ulë dhe ta mposhtë lartësimin e vetes para të tjerëve, duhet të mësojë katër gjëra. Ato janë:

1. Çdo sukses dhe arritje duhet ta vlerësojë si dhuratë nga All-llahu i Lartësuar. Kur rezultatet peshohen në këtë mënyrë, atëherë njeriu përpiqet ta falënderojë vazhdimisht Krijuesin dhe nuk vetëmburret.

2. Të shikojë çdo herë dhuntitë dhe begatitë e dhuruara nga All-llahu i Lartësuar, se kështu ai do të jetë mirënjohës dhe nuk do të shfaqë mendjemadhësi.

3. Të ketë druajtjen e mospranimit të veprës; kur angazhohet me këtë, nuk shfaq qëndrime a sjellje prej mendjemadhi vetëlavdërues.

4. Të shikojë mëkatet e bëra më parë; nëse ekziston frika se të këqijat peshojnë më shumë se të mirat, atëherë e ka mposhtur vetëlavdërimin.

Dhe në fund, ta lusë All-llahun që ta ndihmojë për realizimin e katër porosive të mësipërme.


Esselamun alejkum.

[ramazan_it]

URTËSI ISLAME

Nuk është etike

Namazi dhe namazi me xhemat

Nuk është etike:

-mospritja e namazit me dëshirë, vullnet, energji
-moslargimi i çdo gjëje nga zemra pos All-llahut të Lartësuar
-lëvizja e tepërt, e pakontrolluar dhe loja me duar
-shpejtimi dhe mospërqendrimi në namaz
-Shtyrja e namazit deri në kohën e fundit të tij pa arsye
-anashkalimi i suneteve të namazit.

Kërkimi i lejes për të hyrë në shtëpi

Nuk është etike:

-trokitja e pakontrolluar në derë
-hyrja në shtëpi pa leje
-qëndrimi përballë derës
-të thuash “jam unë” duke mos treguar emrin
-trokitja në derë pa nevojë
-trokitja në derë më shumë se tri herë, edhe kjo të jetë me ndërprerje.

Borxhi

Nuk është etike:

-shtrirja e dorës për borxh, kur nevoja nuk është aq e madhe
-të kërkosh borxh mbi nevojën
-të kërkosh para prej atij që nuk ka
-të mos e kthesh borxhin.

Vëllazëria

Nuk është etike:

-mosrespektimi i vëllezërve më të vjetër
-mosshprehja e mëshirës dhe e dashurisë ndaj të vegjëlve
-mosrespektimi i ndjenjave të të tjerëve në raste gëzimi
-mosdhënia e këshillave dhe sugjerimeve kundrejt vëllezërve
-moskërkimi i faljes në rast lëshimi dhe gabimi
-mospërmirësimi i vëllezërve në hasmëri.

Duaja-lutja dhe përkujtimi i All-llahut

Nuk është etike:

-t’i lutesh All-llahut me nijet jo të sinqertë
-t’i lutesh All-llahut dhe të jesh larg Tij
-t’i lutesh All-llahut, por të kërkosh ndihmë nga krijesat e Tij
-ta përkujtosh All-llahun pa abdest
-që gjatë lutjes të mos tregosh interesim
-që ushqimi dhe veshmbathja të jetë haram
-të mos shfrytëzosh rastet dhe kohën kur lutjet pranohen
-të lutesh për veten, por të harrosh familjen, të afërmit, miqtë.


Esselamun alejkum.

[ramazan_it]

URTËSI ISLAME

Urtësi nga haxhi

Nga haxhi mësojmë shumë urtësi, të cilat haxhiu duhet t’i realizojë dhe t’i përjetojë shpirtërisht. Në vazhdim po veçojmë disa prej tyre:

-Konfirmimi i teuhidit, i njehsimit të All-llahut të Lartësuar, kur haxhiu i përgjigjet ftesës së Krijuesit me fjalën e fuqishme, të bukur, të këndshme dhe të ëmbël “ LEBEJK ALL-LLAHUM-ME LEB-BEJK – Të jemi përgjigjur All-llah, të jemi të përgjigjur! ”

-Veprimet e haxhit, të cilat haxhiu i kryen në përputhje me formulën “LEB-BEJK”, manifestohen me shpirt, gjuhë dhe veprim.

-Haxhi është ibadet që përfshin të gjitha llojet dhe format e adhurimeve me zemër, trup dhe pasuri.

-Haxhiu i cili u përmbahet mësimeve profetike duke u larguar nga fjalët e ndyta dhe gjynahet, kthehet i pastër në shtëpi, pa mëkate, ashtu siç ka lindur nga nëna.

-Haxhiu kujton Ditën e Gjykimit dhe qëndrimin e tij para Madhërisë Sunduesit Suprem. Haxhiu me ihram e me kokë të zbuluar, duke madhëruar All-llahun dhe duke shqiptuar telbijen në tokën e Arafatit, shpreson për faljen e Tij.

-Haxhi është një kongres që fton muslimanët e botës pa dallim ngjyre, race, kombësie, pozite dhe autoriteti, të gjithë në një kohë dhe vend të caktuar që ta përmendin All-llahun në ditët e përcaktuara. Kështu të gjithë të bashkuar nga formula “LEB-BEJK” tregojnë unitetin dhe gatishmërinë për të qenë umet i dobishëm.

-Haxhi forcon imanin e haxhiut, ripërtërin besën me All-llahun e Lartësuar, shpreh gatishmërinë për pendim, freskon ndërgjegjen dhe ngre moralin.

-Haxhiu e ushtron veten me durim ( sabër ) për t’u bërë ballë lodhjeve, për të respektuar oraret dhe për të pranuar urdhrat.

-Haxhiu e pastron shpirtin me sinqeritet dhe kjo ripërtërin jetën, ngre moralin, forcon shpresën, krijon bindje pozitive ndaj Krijuesit All-llah.

-Haxhiu kujton të kaluarën, fillet e para të thirrjes islame, aktivitetin dhe përpjekjen e Muhammedit salallahu alejhi ue selem për teuhidin e All-llahut të Lartësuar.

-Haxhiu, kur merr rrugën për në Mekë, ndahet nga familja dhe miqtë dhe kjo i kujton vdekjen dhe ndarjen e domosdoshme, e cila nuk pranon kompromis.

-Haxhiu gjatë udhëtimit has vështirësi dhe lodhje, por kur shikimi i tij përballet me Qaben, ai i harron lodhjen dhe vuajtjet.

-Haxhiu vesh ihramin, veshjen e bardhë të ndarë në dy pjesë, e cila i kujton veshjen e qefinit dhe takimin me All-llahun në Ditën e Gjykimit.
-Haxhiu i kryen ritualet ashtu siç e ka mësuar i Dërguari i All-llahut, Muhamedi salallahu alejhi ue selem; tavafin, saëjin, qëndrimin në Arafat, në Muzdelife, gjuajtjen e guralecëve, etj..

Të mos harrojmë se shpërblimi i personit të cilit i pranohet haxhi është xheneti i All-llahut.


Esselamun alejkum.

[ramazan_it]

Urtësi Islame

Një njeri ankohet për djalin e tij tek Omeri, All-llahu qoftë i kënaqur me të, kur Omeri, All-llahu qoftë i kënaqur me të, ishte udhëheqës i muslimanëve, tek ai vjen një person dhe i ankohet për mosbindje dhe mosdëgjim nga ana e djalit të tij. Omeri, All-llahu qoftë i kënaqur me të, e thirri djalin dhe e qortoi për mosdëgjueshmërinë ndaj babait dhe i kujtoi obligimet e fëmijës ndaj prindit të tij.

Djali i tha: -O emir i besimtarëve, a nuk ka edhe prindi obligime ndaj fëmijës?

Omeri thotë: -Po, gjithsesi!

Djali pyet: -Cilat janë ato, o udhëheqës i besimtarëve?

Omeri thotë: -Së pari t`ia zgjedhë nënën, t`i japë emër të mirë, t`ia mësojë Kur'anin...

Djali i thotë: -O udhëheqës i besimtarëve, babai im nuk e ka bërë asnjërën nga këto; nëna ime është një robëreshë që ka qenë te zjarrputistët, emri im ka kuptim të keq dhe nuk më ka mësuar nga Kurani as edhe një shkronjë.

Omeri iu kthye prindit dhe i tha: -Erdhe të më ankohesh për mosbindje të fëmijës, kurse ti para kësaj nuk iu binde atij. Kështu që ti u solle keq me të para se ai të sillet keq me ty.

Marrë nga libri: " Terbijetul Evlad fil Islam "



Esselamun alejkum.

[ramazan_it]

O bir i Ademit!

O bir i Ademit!

Çuditem me ty, se si i ngre sytë lart nga qielli e nuk di t’i ngresh ambiciet e tua nga pasiviteti dhe nuk e ngre shpirtin tënd nga ndyrësira. A nuk e sheh zogun, i cili, kur ngrihet lart në hapësirë, merr frymë në liri, por nëse bie në tokë ballafaqohet me pengesa dhe parazitë të ndryshëm?

O bir i Ademit!

A nuk e sheh agimin, se si largon çdo errësirë, e cila ka mbuluar dhe ka mbizotëruar çdo shpresë, kurse ambicia jote, edhe nëse zgjat, është e mbuluar nga epshi yt? Patjetër do të vijë agimi, i cili mund çdo pikëllim, çdo brengë, prandaj mos u brengos.

O bir i Ademit!

Ambiciet e tua në nxënien e kësaj botë të duken shumë të lehta, por çudi se si ambicia jote bie për sa i përket nxënies së asaj që është më e mirë për tyre. A po i jep përparësi asaj që është e shpejtë dhe kalon në dëm të asaj që është e ngadalshme, por gjithmonë e qëndrueshme?

O bir i Ademit!

Kujdes, kujdes veten tënde, ndale atë, sepse është më afër shkatërrimit. A nuk sheh se kur mendja largohet nga vetja jote, të sjell shkatërrime? Nëse nuk e ndal veten tënde, do të jesh prej të shkatërruarve.

O bir i Ademit!

Mos të të mashtrojë ecja e ditëve dhe e netëve, sepse ato janë vetëm një mjet mbartës. Mos të të mashtrojë forca dhe fuqia jote, sepse ti je duke ecur drejt dobësimit dhe pleqërisë. Mos të të mashtrojnë fëmijët dhe pasuria e shumtë, sepse pasuri e vërtetë është ajo e cila mban besën tënde me Allahun, ndërsa fëmijë i vërtetë është ai i cili është i dobishëm.

O bir i Ademit!

Këto janë veprat e tua, të cilat do të llogariten para teje. Shiko se çfarë po sjell para vetes.

O bir i Ademit!

A të pëlqen hapi yt me të cilin ecën përpara? A u bëre mendjemadh ndaj shokut tënd? A jeni shumuar, a jeni mburrur, a i bëni konkurrencë njëri-tjetrit?
Zëri yt ka qenë i fortë, vlera jote ka qenë e lartë, ndërsa në fund shokët e tu të mbartën mbi supet e tyre dhe të lëshuan në varrin tënd.

O bir i Ademit!

Të kanë admiruar dhe të kanë ngritur lart me lavdërime dhe falënderime, të kanë bërë mbret mbi kolltukun e lartë, tokën ta kanë shtruar me lule dhe trëndafila.
Ende nuk e di se kush je? Ende nuk e di se çka ishe më herët, nga çfarë u krijove,? Asnjëherë nuk e kujton fillimin tënd? A nuk ke qenë një lëng i dobët? A i ke harruar të gjitha këto?

O bir i Ademit

Mes fillimit dhe mbarimit është shpirti, i cili të lë lamtumirën. Ti je më afër vdekjes sesa jetës. Ç’është me ty? Shoh se po ngul këmbë në iluzionet e tua tiranike, të cilat kalojnë shumë shpejt dhe të lënë me duar të zbrazëta. Kur të kthjellohesh, sheh realitetin, se ti një ditë ishe me ta, ishe prej tyre. Nuk është një ankth ky që sheh, por realitet. Ajo është dita e parë e varrit tënd, përgatitu që pyetjeve t’u japësh përgjigje. Mos harro, o bir i Ademit, se ajo natë është jeta jote!


Esselamun alejkum.

[ramazan_it]

Urtësi Islame

-Kur linde qave, por të tjerët qeshën. Jeto në mënyrë të atillë që, kur të vdesësh, ti të shkosh i qeshur, kurse të tjerët të qajnë për ty.

-Shkenca e mëson njeriun se si të fluturojë në ajër si zogjtë dhe të notojë në ujë si peshqit, por njeriu pa besim nuk di si të jetojë në tokë.

-S’ka gjë më të rëndësishme për njeriun sesa falja e namazit dhe gjendje më të rëndë sesa dhënia e llogarisë para Allahut, por shumica e njerëzve para këtyre dy gjërave janë indiferentë.

-Besimi dhe namazi janë si dy binjakë. Duhej detyrimisht që njëri të dilte më parë në jetë dhe doli besimi.

-Për të mos rënë shpesh në gabime dhe si për rrjedhim për të mos ulur prestigjin tënd, mendo shumë, flit pak dhe mos harro kurrë të dëgjosh mendimet e të tjerëve.

-Kur njerëzit nuk më kuptojnë, kjo nuk më shqetëson. Unë shqetësohem me të vërtetë nëse nuk arrij t’i kuptoj njerëzit.

-Dije se çdo gjë ka frytin e saj dhe fryti i diturisë është afërsia te Zoti

-Lapsi thotë: “Mos më lër në duart e të paditurve”.

-Ai që e sheh çdokënd në fund të pusit është vetë në fund të tij.

-Ata që në jetën e tyre nuk kanë pasur sukses, ngushëllohen duke nënvlerësuar sukseset e të tjerëve.


Esselamun alejkum.

[ramazan_it]

Çfarë më mësoi jeta nën hijen e besimit

1. Mësova se mendja është si ara, ku çdo ide që e mendojmë për një kohë të gjatë është njësoj si ujitja. S'ka dyshim se do të korrim vetëm atë që kemi mbjellë nga mendimet tona pozitive ose negative.

2. Mësova se në shkollë dhe në universitet mësojmë gjëra, pastaj ballafaqohemi me provime; kurse në jetë ballafaqohemi me provime, pastaj mësojmë gjëra.

3. Mësova se një bisedë e thjeshtë apo dialog i shkurtër me një njeri të urtë është si të studiosh një muaj.

4. Mësova se nuk është me rëndësi për ty se ku gjendesh tani, por me rëndësi është se për ku je nisur të shkosh.

5. Mësova se më mirë është për njeriun të ecë si breshkë në rrugën e vërtetë, sesa si një dre në rrugën e gabuar.

6. Mësova se shpesh humbja e betejës të mëson se si fitohet lufta.

7. Mësova se ekzistojnë shumë njerëz që kërkojnë dituri, por prej tyre pak janë të kulturuar.

8. Mësova se çelësi i dështimit është të mundosh kënaqjen e çdo personi që njeh.

9. Mësova se nuk duhet ta matësh veten me atë që ke arritur deri tani, por duhet ta matësh me atë që duhet të arrish në të ardhmen, duke krahasuar aftësitë e tua.

10. Mësova se njerëzit që më së shumti na dëmtojnë janë personat që u kemi dhënë gjithë besimin tonë, për arsye se, me njohjen e fshehtësive tona, ata i përdorin kundër nesh atëherë kur ne kemi mospajtim me ta, e kjo padyshim është tradhti.

11. Mësova se suksesi nuk është gjithçka, por ajo që kërkohet është dëshira për sukses.

12. Mësova se jeta i ngjan një ndeshjeje boksi, ku me rëndësi nuk është nëse i ke humbur të gjitha raundet, por e gjithë ajo që kërkohet prej teje është ta rrëzosh kundërshtarin me një goditje të fuqishme në disa sekonda dhe kështu të dalësh fitues.

13. Mësova se nëse njeriu dëshiron të ketë sukses, atëherë duhet të largohet nga personat që janë pesimistë, negativë, të mërishëm..., për shkak se nëse jemi larg tyre, konsiderohet më pak e dëmshme sesa po të jenë me ne. Pesimizmi, negativiteti, mëria (hasedi) janë sëmundje shkatërruese si kolera.

14. Mësova se ai që fiton një milion (euro) në vit nuk punon 1000 herë më shumë se ai që fiton 1000 (euro) në vit, fshehtësia është se si i punon mendja.

15. Mësova se personat e suksesshëm marrin vendime me shpejtësi dhe i ndryshojnë me ngadalësi, kurse personat e dështuar marrin vendime me ngadalësi dhe i ndryshojnë me shpejtësi.

16. Mësova se çdo gjë që shohim është e madhërishme në jetë, duke filluar nga ideja e çdo fillimi të vogël.

17. Mësova se çdoherë ekziston një rrugë më e mirë për të kryer një punë, ndërsa gjetja e saj është e domosdoshme.

18. Mësova se më mirë është për njeriun që të pendohet për atë që ka bërë, se të vajtojë për atë që nuk e ka bërë.

19. Mësova se puna e mirë është shumë më e vlefshme se fjala e mirë.

20. Mësova se njerëzit harrojnë shpejtësinë me të cilën e kryejnë punën, mirëpo kujtojnë formën e saj.

21. Mësova se njeriu nuk mund të jetë përparimtar përderisa të mos provojë gjërat me të cilat nuk është mësuar (të pazakonshmet).

22. Mësova se dështuesit gjithmonë thonë se suksesi është vetëm fat.

23. Mësova se pa vështirësi nuk ka realizim të ambicieve.

24. Mësova se njohuria nuk konsiderohet fuqi në kohën e shpejtësive, të internetit dhe të kompjuterit, por praktikimi i njohurive është fuqi.

25. Mësova se fati në jetë është një pikë që lidhet me parapërgatitjen e mirë dhe shansin që vjen.

26. Mësova se dështimi nuk është gjëja më e keqe në këtë botë, por dështim i vërtetë është të mos provojmë fare.

27. Mësova se ekzistojnë disa njerëz që notojnë në drejtim të anijes e disa të tjerë e humbin kohën duke e pritur atë.

28. Mësova se ekzistojnë dy mënyra për të pasur një ndërtesë të lartë; ose të shkatërrosh të gjitha ndërtesat që ke afër, ose të ndërtosh më të lartën nga të tjerët- zgjidh gjithmonë të dytën.

29. Mësova se njeriu nuk shkatërrohet kur humb, por kur tërhiqet.

30. Mësova se në këtë jetë nuk arrihet diçka e madhe pa vullnet.

31. Mësova se ai që fiton është ai që është më i qëndrueshëm dhe që ka durim.

32. Mësova se buzëqeshja do të thotë shumë, por nuk na shpenzon asgjë.

33. Mësova se të gjitha zbulimet që i shohim tani, para se te zbulohen janë konsideruar si të pamundura.

34. Mësova se shikimi i gjërave të thjeshta, që shumica e njerëzve zakonisht i konsiderojnë si të pavlera, i bën disa njerëz të pasur.

35. Mësova se nëse kalon kohë të këndshme duke luajtur, atëherë ti je fituesi, edhe nëse ke humbur me rezultat.

36. Mësova se arma më e suksesshme që ka njeriu është koha dhe durimi.

37. Mësova se njeriu nuk duhet të mundohet të jetë njeri i suksesshëm, por të mundohet për të qenë njeri që ka vlerë, e pas kësaj suksesi vjen vetë.

38. Mësova se dështuesit janë dy llojesh: ata që mendojnë pa realizuar dhe lloji tjetër janë ata që realizojnë pa menduar.

39. Mësova se ata të cilët kanë guxim ta ballafaqojnë dështimin, janë ata që i përmbysin vështirësitë dhe arrijnë fitore.

40. Mësova se ai që ngjitet lart shkëlqyeshëm, përqendrohet në qëllimin e tij dhe nuk shikon poshtë për shkak se rreziqet i turbullojnë mendjen.



Esselamun alejkum.

[ramazan_it]

Urtësi Islame


Fudajl b. Ijadi ka thënë:

“Kush kërkon një vëlla pa të meta, do të mbetet gjithmonë pa vëlla.”

Ebu Derda ka thënë:

“Qortimi i vëllait është më i mirë sesa humbja e tij.”

Disa të tjerë kanë thënë:

“Çuditem me një njeri i cili qan për vdekjen e dikujt me lot e nuk qan për vdekjen e zemrës së tij me gjak.”

Çudi më e madhe se kjo është që njeriu t’i shohë të metat e dikujt të mëdha, ndërsa ndaj të metave të veta është i verbër.

Kanë thënë disa selefë:

“Nëse dëgjoni muezinin duke thënë “Hajalesalah (ejani në namaz)” e nuk më shihni në saf, më kërkoni në varreza (të vdekur).”

Nuk është rrezik në kohën e teknologjisë që të zbulojmë mjete të cilat mendojnë si njeriu, por rreziku më i madh është që të ekzistojnë njerëz të cilët mendojnë si ato mjete.


- Sufjan ibën Ujejne thotë:

“Nuk është nga dashuria e tepruar e kësaj bote kërkimi i asaj që është e domosdoshme për ty”.

-Transmetohet se një bedevi i pyet banorët e Basrës:

“Kush është më i zoti te ju?”

Ata i thanë:

“Hasan el Basri.” Me çfarë u bë më i zoti?- pyetën sërish.

Ata thanë:

“Njerëzit kanë nevojë për dijen e tij, kurse ai nuk është i nevojshëm për pasurinë e tyre.”

Ai tha:

“Sa e mirë është kjo!”

- Seid ibën Xhubejri thotë:

“Kjo botë është një pasuri mashtruese për ty, nëse të shtyn të harrosh kërkimin e ahiretit, e nëse të thërret në kërkimin e kënaqësisë së Allahut, ajo është një pasuri dhe përfitim i mirë”.

- Aliu (radijallahu anhu) thotë për zuhdin:

“Nëse njeriu posedon tërë pasurinë e kësaj bote dhe me të vepron për hir të Allahut, ai është zahid; dhe në anën tjetër, nëse njeriu e lë tërë pasurinë e kësaj bote, por jo për hir të Allahut ai nuk është zahid”.

- Abdulmelik ibën Abdulhamid Mejmuni thotë për imam Ahmed ibën Hanbelin:

“Nuk kam parë asnjë njeri me rroba më të pastra, e që e mbante vetën; mustaqet, flokët dhe me rroba më të bardha se Ahmed ibën Hanbeli.”

- Hasen el Basri thotë:

“Kini kujdes nga humbja e kohës në këtë botë, për shkak se kjo botë është plot humbje. Nuk e hap njeriu ndonjë derë të saj e që nga ajo derë mos të hapen edhe dhjetë dyer të tjera”.

-Gjithashtu ai thotë:

“Nuk ka asnjë njeri që i madhëron parat e që Allahu mos ta poshtërojë atë”.

- Imam ibën Ujejne thotë:

“Buzëqeshja është kurthi i dashurisë, kurse mirësia është gjëja më e lehtë; fytyrë e buzëqeshur dhe fjalë e mirë.”

- Ibën Ujejne thotë:

“Para se të bëheshim imamë (dijetarë) qeshnim dhe luanim, por tani kur u bëmë nga ata që pasohemi nuk i shohim të lejuar për ne këto gjëra, për shkak se duhet të ruhemi (pasi janë pasqyrë për të tjerët).”

-Lukman Hakimi i thotë birit të tij:

“O biri im! Zgjidhi mexhliset (tubimet) me syrin tend! Kur të shohësh një grup të njerëzve që e përkujtojnë Allahun ulu me ta , nëse ti je i dijshëm atëherë ty do të bëjë dobi dituria jote e nëse je i padijshëm, atëherë ata do të mësojnë ty.

Ndoshta Allahu do t`i kaplojë ata me mëshirën e Tij dhe ajo mëshirë do të përfshij edhe ty. Kur të shohësh një grup të njerëzve që nuk e përkujtojnë Allahun ne tubim, mos u ul me ta, për shkak se nëse ti je dijetar, atëherë ty nuk do të të bëjë dobi dija jote e nëse je i padijshëm, atëherë ata do ta shtojnë injorancën tënde dhe ndoshta Allahu do t`i godasë ata me dënim, pastaj edhe ty do të godasë dënimi i tyre.”

-Thuhet për urtësinë gjatë ndalimin nga e keqja dhe urdhërimit të së mirës:

“Le të jetë urdhërimi yt për të mirë me të mire, kurse ndalesa jote nga e keqja mos të jetë me të keqe.”

- Ali ibën Ebi Talibi thotë:

“A dëshironi t’ju tregoj se kush është fakih (i dijshëm) me plotkuptim të fjalës?”

Ata thanë po.

Ai tha:

“Ai njeri që nuk ua humbë shpresën njerëzve nga mëshira e Allahut, ai që nuk i mërzitë nga begatitë e Allahut dhe ai që nuk i siguron njerëzit nga dënimi i Allahut.”

- Gazaliu përmend një thënie të Sufjanit i cili i ka thënë shokëve te tij:

“A e dini ju se çka është butësia?”

Ata thanë:

“Na thuaj, o Sufjan!”

Ai tha:

“Vendosja e secilës gjë në vendin e tij, ashpërsinë në vendin e tij, butësinë në vendin e tij, shpatën ne vendin e tij dhe kamxhikun në vendin e tij.”


Esselamun alejkum.

[ramazan_it]

Urtësi Islame

Cilësitë e të devotshmëve

“Nuk ka ndonjë rob të cilin All-llahu e ka furnizuar me dhjetë cilësi, e të mos e ketë shpëtuar nga të gjitha epidemitë dhe pamundësitë dhe ta ketë ngritur në gradën e të afërmve dhe të ketë fituar gradën e të devotshmëve.
E para: Sinqeriteti i përhershëm së bashku me një zemër të kënaqur.
E dyta: Durimi i plotë së bashku me falënderim të përhershëm.
E treta: Varfëri e përhershme së bashku me një zuhd të pranishëm.
E katërta: Ide, mendim i përhershëm së bashku me një bark të uritur.
E pesta: Përpjekje e përhershme së bashku me një trup të thjeshtë.
E gjashta: Butësi e përhershme së bashku me marrëdhënie të pranishme.
E shtata: Dashuri e përhershme së bashku me turp.
E teta: Dije e dobishme së bashku me një butësi të përhershme.
E nënta: Besim i përhershëm së bashku me një logjikë të qëndrueshme.”
E dhjeta: “Nuk do të arrini gradën e devotshmërisë, deri sa të kaloni gjashtë pengesa:
1. Të mbyllni derën e lehtësimeve dhe të hapni derën e vështirësive.
2. Të mbyllni derën e rehatisë dhe të hapni derën e përpjekjeve.
3. Të mbyllni derën e krenarisë dhe të hapni derën e thjeshtësisë.
4. Të mbyllni derën e gjumit dhe të hapni derën e adhurimit të natës.
5. Të mbyllni derën e pasurisë së tepërt dhe të hapni derën e investimit të saj për botën tjetër.
6. Të mbyllni derën e shpresës dhe të hapni derën e përgatitjes për vdekjen.”
Ibrahim ibn Ed’hem


Esselamun alejkum we rahmetullahi we berekatuhu.