Ne kuptimin ortodoks, nqs do te shprehesh me emer bashkimin e njeriut me Zotin, atehere perdoret termi grek patristik theosis, hyjnizim, qe shpreh nje shkrirje te njeriut ne Zotin por pa humbur te qenit njeri dhe pa u identifikuar me perendine.
Ne kuptimin ortodoks, nqs do te shprehesh me emer bashkimin e njeriut me Zotin, atehere perdoret termi grek patristik theosis, hyjnizim, qe shpreh nje shkrirje te njeriut ne Zotin por pa humbur te qenit njeri dhe pa u identifikuar me perendine.
[=Seminarist;2891157]Po, kur Zoti i thote nje profeti se do beje dicka ne ardhmen (persa i takon njeriut), per Zotin ajo ka ndodhur tashme, ndersa per njeriun, brenda kohe, veprimi perceptohet dhe realizohet ne kohe.
Njeriu nga ana e vete asnjehere nuk mund te dale jashte kohe, sado te drejtperdrejte ta kete kontaktin me Zotin. Ajo qe mund te beje njeriu, profeti psh, eshte qe ne rastin e shpalljes se profecise, me besim ta mare si te realizuar tashme edhe pse nuk eshte plotesuar ende sipas faktorit kohe.
Ndryshe qendron puna me Hyj-Njeriun (Krisht), ne dallim me profetin. Sepse, Ai, ne menyre unike, eshte Bashkimi i Perendise me Njeriun, bashkim esencial ne Nje Person. Ai pra eshte vete Zoti dhe mundet te perceptoje jashte kohe qe ndodh brenda ne kohe.[/QUOTE]
Nejse se kete shpjegim e dija, po ketu hyjme tek paradoks tjeter meqe gjithēka esencialisht ka ndodhur dhe ne mbetemi pa vullnet te lire, si tip kasete e regjistruar.
Ska gje se do perpiqem vete.
Shqiptari e ka care rrugen e historise me Palle ne dore!
Ka ndodhur ne relate me Zotin qe eshte jashte kohes e jo me njeriun brenda kohes.
Hyjnizim ne shqip eshte kthim ne hyjni, nga njeri behesh hyjni.Postuar mė parė nga Seminarist
Hyj-Njeri gjendet tek Kadareja ne formen gege Hyja-Njeri, sipas tij e gjendur ne alpet shqiptare, per te pershkruar njerezit ne kontakt me hyjnoren.
Meqe hyjnorja eshte, pavaresisht konceptimit numerik (logjika thote 1), atehere perdoret ne ēdo rast per kontaktin e njeriut me hyjnoren.
Hyj-Njeriu si zberthim eshte njeriu i Hyjit, jo njeriu hyjnor(tek kjo nenkupton nje natyre hyjnore te fituar), sepse eshte gjinorja e shqipes ajo qe kerkon ate vizen.
Hyj-lindesja, kerkon vizen per shkak te gjinores, Lindesja e Hyjit.
Ne pergjithesi shqipes nuk i rrine mire pa vize fjaleformimet e tilla per shkak te gjinores me nyje dhe ka pak ne krahasim me gjuhet e tjera e te rejat te ngecin ne dhembe.
Hyj-njeriu eshte njeriu i hyjit, prandaj .....
Shqiptari e ka care rrugen e historise me Palle ne dore!
Persa i takon kompozitave (emer i perbere nga dy a me shume emra) shqipja ka veshtiresi. Gjermnaishtja jo. Eshte gjuha me fleksibel ne kete drejtim.
Hyjlindese nuk ka nevoje per vize ndarese sepse nuk jane DY emra te bashkuar, por nje emer i vetem i formuar me nje emer dhe nje mbiemer ose ndajfolje ne funskion te emrit.
Hyj-Njeri eshte emer kompozite qe shpreh NJE subjekt me dy emra te bashkuar qe cilesojne secila te njejtin person.
Do ishte shume e habitshme qe me baze gramatiken tende, te thoshim Sali-Njeri, per nje njeri te Saliut.
Nejse ideja eshte qe ne fjaleformimet nga 2 fjale shqipen e pengon nyja e gjinores.
Keqberes - beres i se keqes
vendim-marrje
fjaleformim- formim i fjales
bukepjekes
Hyj-Njeri ndjek te njejten logjike, eshte e kote te kerkosh kuptimin Hyji i ardhur si njeri, se do merret si i kthyer ne njeri,
Kjo e imja si te thashe lidhet me logjiken popullore nga ka dale dhe ka dale me kete kuptim, nuk ka lindur si nevoje doktrinore.
Sal-njeri, do dilte sikur shqipja te perdorte kete fjaleformim. Hyja-Njeri eshte relike, ska fjalerformime me - njeri.
Shqiptari e ka care rrugen e historise me Palle ne dore!
Jo se jam kundra, sidomos ne kontekstin qe e perdor ti. Por perdorimi i sotem Hy-Njeri ka kuptimin qe te kam dhene une. Kompozite DY emrash te pavarur nga njeri tjetri, qe shenojne te NJejtin subjekt, secili vec e vec. Pikerisht ajo qe ngjet me Krishtin.
Bukepjekes etj jane kompozita ky njera fjale eshte ne funksion te tjetres. Ne kesi raste kemi nje emer plus nje emri foljor, mbiemeror, ndajfoljor qe shpjegon emrin.
Duke u nisur edhe nga nje firme e ytja e dikurshme, ku, nqs e mbaj mend sakte, presupozoje se si shpirti yt shqiptar eshte shpirti i Zotit, dicka e tille, dola ne perfundim te bindjeve te tua pagane.
Po i Zotit eshte se nuk eshte i qoftelargut.
Kur pas rrezimit te Kulles se Babelit, Zoti u dha njerezve gjuhe te ndryshme, kete e beri qe te mos merreshin vesh me njeri-tjetrin, te perhapeshin e popullonin Dheun.
POR, njeriu Zotin e perqafon me ane te gjuhes se tij, ashtu si deshi vete Zoti kur i beri te pakuptueshem per njeri-tjetrin por jo te pakuptueshem me Te.
Shqipen e ka krijuar Zoti dhe na e dha pas Babelit qe te mos merreshim vesh me te tjeret, por jo qe te mos merreshim vesh me Te, kjo eshte absurde.
Pikerisht ketu, tek ky fakt qendron Veēoria, ne me ane te shqipes mund te mos merremi vesh me te tjeret, por eshte gjuha qe AI na dha per t'u marre vesh me njeri-tjetrin dhe me Te.
Pra per ne si shqiptare, shqipja eshte gjuha zanafillore me ane te se ciles ne si njerez te veēuar nga te tjeret prej Tij, jemi ne gjendje te merremi vesh me Zotin.
Kur Zoti na vjen nepermjet gjuheve te tjera, na vjen i ndermjetesuar, ēka nuk do te thote ne menyre anti-ortodokse, por vetem ne menyren jo-zanafillore.
Pra perderisa vete Zoti na beri te pakuptueshem me te tjeret, atehere ndermjetesimi i gjuheve te tjera ne njohjen e Zotit, deshmon se diku ne te shkuaren ne si shqiptare u larguam nga marreveshja zanafillore me Zotin, prandaj u desh ndermjetesimi i gjuheve te tjera.
Nese nuk eshte keshtu, nderhyrja falas e ndermjetesimit te nje gjuhe te huaj ne njohjen e Zotit eshte Mekat i Madh, sepse Zoti i krijoi gjuhet qe njerezit te mos merreshin vesh, jo qe folesit e ndonje gjuhe, te perdornin Zotin per te shperbere lidhjen zanafillore te Zotit me gjuhen shqipe.
Pra une jam shqiptar sepse deshi Zoti te jem i tille, flas shqip sepse deshi Zoti te flas shqip dhe shpirti im shqiptar nuk mund te mos jete shpirti i Zotit.
Ortodoksia e vertete e ka njohur kete te vertete prej shekujsh, por tradita ortodokse ne Shqiperi shpesh ka perfaqesuar te rremten, duke e quajtur shqipen gjuhe e Djallit, ne nje kohe qe eshte Gjuha e Zotit, gjuha zanafillore qe Zoti na dha per tu marre vesh me Te, pas renies se Kulles se Babelit.
Ta zeme fjala imazh nuk eshte shqip, ndermjetesimi i konceptit te perngjasimit me ane te imazhit i cili per shqiptaret ka domethenie permasore, e ben Zotin te Permasueshem, ne nje kohe qe Ai eshte i Paane dhe i Pamatshem.
Shqiptari e ka care rrugen e historise me Palle ne dore!
Folem per Hyja-Njeriun, ku ti e lidh me Krishtin, kurse une sipas logjikes popullore me fjalen greke 'theosis', se hyjnizim ne shqip do te thote te behesh Hyjni.
Ontologjikisht te qenit njeri mundesohet nga qenia njeri, pra e verteta ontologjike e njeriut gjendet nepermjet njohjes se esences se njeriut.
Logjika ka probleme te medha me marrjen e kuptimit permasor si 'Ikone e Perendise'. Eshte e vertete qe lenda materiale ka rendesine e vet, por ajo eshte paraqitje e esences se njeriut.
Kur Zoti e krijoi materialisht njeriun, ai zoteronte esencen e njeriut dhe mbi kete esence krijoi paraqitjen materiale te njeriut. Kjo esence nuk eshte shpirti, shpirti eshte pjese e kesaj esence dhe perbehet nga nje lende tjeter nga lenda materiale.
Esenca e Njeriut paracakton lenden shpirterore dhe lenden materiale, prandaj kthimi i njeriut ne shpirt te kulluar si qellimi i fundit i Zotit eshte i pamendueshem.
Vdekja ēliron shpirtin nga trupi, por krijon nje paraqitje te perkohshme te Njeriut.
Paraqitja me besnike e esences se njeriut dihet se eshte Adami i pamekatshem.
Keshtu e verteta ontologjike e njeriut, lidhet pashmangshmerisht me esencen e njeriut para ekzistences se tij, prandaj kerkimi i kesaj te vertete eshte kerkimi i Zotit, pasi vetem Ai e njeh esencen e vertete te njeriut e vetem Ai mund te na lejoje njohjes e saj.
Njeriu prej debimit, jeton si paraqitje jo-besnike e esences se njeriut, prandaj eshte e pamundur qe nepermjet njohjes se njeriut te arrihet esenca e tij, e verteta ontologjike e njeriut. Aq me teper behet e pamundur qe njeriu te jete thjesht 'Paraqitje e Zotit'. Ketu jemi ne udhe pa krye.
Megjithate mund te themi qe njeriu eshte 'Paraqitje e papersosur e Zotit' meqe fjala perngjasim nenkupton vetvetiu 'paraqitje te papersosur'.
Keshtu fjalet prosopon,ikone, imazh etj nuk na hyjne fare ne pune per te shpjeguar ēdomethene Perngjasim i Zotit.
Esenca e njeriut ndodhet tek Zoti dhe jo jashte Tij, nuk mund te mendohet qe esenca e njeriut te ndodhet jashte Zotit.
Adami i pamekatshem eshte 'Paraqitje e Zotit' sepse esenca e Adamit ndodhet brenda Zotit ndersa ekzistenca e Adamit perputhej me esencen.
Qe prej mekatit fillestar njeriu eshte Paraqitje e papersosur e Zotit.
Megjithate edhe Adami ishte 'Paraqitje e papersosur e Zotit' por vetem ne kuptimin qe ai paraqet vetem nje pjese te asaj qe Zoti permban dmth esencen e njeriut( qe si me lart ndodhet vetem brenda Zotit, pra ne esencen e Tij).
Nderkaq pas mekatit fillestar Paraqitje e papersosur e Zotit merr edhe kuptimin e njeriut qe shkeputet prej esences se tij.
Prandaj '''Njeriu eshte Perngjasim i Zotit''', ku perngjasim do te thote paraqitje e papersosur . E papersosur qe ne krijim, pasi perfaqeson vetem nje pjese te esences se Zotit dhe me tej sepse ben mekate.
Por njeriu ne qellimin perfundimtar duke pajtuar ekzistencen e tij me esencen e tij qe ndodhet brenda Zotit, do rikthehet tek Ai dhe do jetoje si hyja-njeri (theosis).
Shqiptari e ka care rrugen e historise me Palle ne dore!
Hyj-Njeri, per mua postimi yt i fundit, i mbushur me terma greke si ontologji, eshte nje non-sens rremujaxhi. Perqendrohu te shkoqitesh ne shqip edhe me shqip se cfare do te thuash, se une nuk jam ne mendjen tende te deshifroj doktrinat qe ti ke strukturuar brenda botes tende mitologjike.
Regullat e Postimit
Pėrgjigju Duke Cituar
Krijoni Kontakt