Ontologjikisht njeriu ka qene i pavdekshem edhe para misherimit te Krishtit, po aq edhe bir i te Shumelartit. Baraba do te thote 'bir i Zotit'. Per hebrejte, te qenit 'bir i Zotit', ishte diēka qe hynte ne logjiken normale.
Po ashtu para misherimit te Krishtit, per hebrejte njeriu ishte ontologjikisht i pavdekshem. Por ontologjikisht njeriu ka qene i pavdekshem kudo para misherimit te Krishtit, me kusht qe te ishte 'i mire'. Kujtoj 41 portat egjiptiane, ku shpirti i te vdekurit duhet te kalonte, nese ishte i mire, ishte ontologjikisht i pavdekshem, nese ishte i keq, shpirti i tij zhdukej perfundimisht.
Pas misherimit te Krishtit edhe njeriu i keq u be ontologjikisht i pavdekshem.
Persa i perket perngjasimit te Zotit, nuk kemi perngjasim ne paraqitjen fizike pasi Zoti eshte i Paane e i Pamatshem.
Shpirti i njeriut nuk mund te jete i perbere nga e njejta esence e Zotit, pasi Zoti do dilte i Ndashem, ndersa Ai eshte i Pandashem.
Ne rastin tjeter se krijon Esencen e Vet dhe ia jep njeriut, atehere ajo Esence meqe eshte e ZOTIT, nuk ka gjasa te Vuaje ne Ferr, pasi do supozohej se Zoti vete mund ta vuaje Ferrin, ēka eshte e pakonceptueshme.
Pra nuk ka gjasa qe njeriu te jete Perngjasimi i Zotit, as fizikisht as shpirterisht.
Krijoni Kontakt