A e shiti Enver Hoxha Kosovën?!

[Aranit`]

po sa e shiti di gje njeri o? kshu kot sa per pordh pa jo se do i kerkojm kusur


edhe nje gje tjeter ore se desh harrova, mire ky krimineli e paska shit kosoven, po ky menderja qe kemi sot s'ditka per pazar fare mi jahu, ky e dhuroka vendin flama

[BlerinaL]

e tmerrshme, sillni propagand Serbe tani?

ik lexo te dy anet e historise dhe pastaj gjyko

[BlerinaL]

lexo dhe meso se cbene komunistet

Between Italy's surrender and German occupation

With the overthrow of Benito Mussolini's fascist regime and Italy's surrender in 1943, the Italian military and police establishment in Albania buckled. Albanian fighters overwhelmed five Italian divisions, and Italian recruits flocked to the guerrilla forces. The communists took control of most of Albania's southern cities, except Vlorë, which was a Balli Kombëtar stronghold, and nationalists attached to the NLM gained control over much of the north. British agents working in Albania during the war fed the Albanian resistance fighters with information that the Allies were planning a major invasion of the Balkans and urged the disparate Albanian groups to unite their efforts. In August 1943, the Allies convinced communist and Balli Kombëtar leaders to sign the Mukje Agreement that would coordinate their guerrilla operations. The two groups eventually ended all collaboration, however, over a disagreement on the postwar status of Kosovo. The communists, supported returning the region to Yugoslavia after the war with the hope that Tito would cede Kosovo back to Albania peacefully, while the nationalist Balli Kombëtar advocated keeping the province. The delegates at Mukja agreed that a plebiscite should be held in Kosovo to decide the matter; but the communists soon reneged on the accord declaring that the communist delegates had not followed the orders they were given by the party leaders. Later, the communists were attacked by Balli Kombëtar forces, igniting a war that was fought for the next year, throughout Albania.

References

* Library of Congress Country Study of Albania
* Amery, Julian. (1948). Sons of the Eagle. MacMillan & Co Ltd London. This book from a British agent with the Royalists during the war has no ISBN but is being reprinted.
* Colonel David Smiley. Albanian Assignment, Foreword by Patrick Leigh Fermor, Chatto & Windus, London, 1984. The SOE in Albania by a brother-in-arms of Julian Amery and Neil "Billy" McLean. With numerous photographs.
* Colonel David Smiley. Irregular Regular, Michael Russell, Norwich, 1994 (ISBN 0 85955 202 0). Translated in french in 2008. Au coeur de l’action clandestine. Des Commandos au MI6, L’Esprit du Livre Editions, (ISBN 978-2-915960-27-3).The Memoirs of a SOE officer in Albania and Thaïland (Force 136), then a MI6 agent (Poland, Albania, Oman, yemen).
* Brigadier Edmund Frank "Trotsky" Davies. Illyrian venture: The story of the British military mission to enemy-occupied Albania, 1943-44, Bodley Head, 1952.
* Xan Fielding One Man in His Time - The life of Lieutenant-Colonel N.L.D. ("Billy") McLean, DSO, Macmillan, London, 1990. Biography of a soldier, SOE agent and Scottish politician.
* ALBANIA IN WW II by Julian Amery, from the Oxford Companion to the Second World War (1995), pp.24-26

[BlerinaL]

lexoni:

_________________________
Historiografise se perdhosur po i vjen koha te spastrohet
21-3-2009
Kostaq Xoxa

Subjekti: Në përgjigje të atyre që kanë në gjen luftën e klasave

Ishte një kohë kur…
Në konferencën e Parë të PKSH-s (mbajtur në Labinot më 17-22 mars 1943), thuajse nga të gjithë u fol për rritjen e ndikimit të B. Kombëtar dhe kërkuan bashkëpunim me të. U fol edhe për një komitet të përbashkët koordinimi. N.Spiru, T. Jakova, K. Themelko, K Ylli e shumë të tjerë folën për bashkëpunim, në Labinot. Komiteti Qarkor i Gjirokastrës u shpreh me parullën “rroftë bashkimi” (maj, 1943). Më 11 prill të ’43-shit u arrit kompromisi ndërmjet B. Kombëtar dhe Nacionalçlirimtares për luftë të përbashkët kundër okupatorit. Vetë E. Hoxha kishte thënë: “Në Vlorë nacionalistët e pranonin luftën, qoftë në mënyrë e tyre”. Kjo ishte pika ku mund të bashkoheshin. E.H. flet mirë për Hysni Lepenicën dhe ngarkoi H. Kapon që të vazhdonte bashkëpunimin me ta. (AQSH, F. 14, V. 1943, D.2).

Sot flasin për “pulat” dhe për “kolaboracionizmin” e bërë tërkuzë. Dhe nuk flitet fare për betejën e Gjormit (29. 12. 1942), në të cilën Hysni Lepenica, me 800 fshatarë, ishte komandant. Hysni Kapo kishte, edhe ai, një njësi më të vogël partizane. Në këtë luftë ranë dëshmorë édhe nacionalistë, édhe partizanë. (Por pasMukja nxori vetëm këta të fundit dëshmorë). Në luftë u vra, bashkë me shumë italianë, edhe kolonel Klementi. Armët e përbashkëta iu drejtuan edhe bashkëpunëtorit me forcat italiane, Halil Alisë. (Por historiografia e shformuar vuri, më pas, shenjën e barazimit ndërmjet këtij të fundit dhe luftëtarëve të lirisë, nacionalistë e partizanë, që e luftuan Halil Alinë, siç luftuan edhe okupatorët). Këtu luftoi kundër okupatorit, pranë H. Lepenicës, edhe Skënder Muço me çetën e tij. Veçse që të dy këta u përbaltën pas fillimgushtit të vitit 1943, kur u hodh poshtë, në mënyrë të njëanshme, Konferenca e Mukjes. Luftëra të përbashkëta kundër okupatorit u bënë édhe në Floq (23.01.’43), édhe në Voskopojë (16.01.’43), édhe në Mallakastër (5.02.’43), ku komandanti nacionalist T. Cfiri, luftonte kundër forcave italiane dhe kundër atyre të I. Toskës. Në pranverë të ’43-shit u bënë luftëra të tilla të përbashkëta në Kolonjë, në Selenicë, në Mallakastër, në Mokër, në Devoll, në Postribë, në Leskovik, në Elbasan, në Pezë. Një dokument interesant është ai i AQSH-së, në fondin 18 të v. 1943, në Dosjen 44: Mehmet Shehu i shkruan një letër Besim Belishovës, në të cilën pranon se është bërë luftë e përbashkët, ndonëse Besimi i bën edhe një akuzë: se forcat partizane të Mehmetit kishin bërë sekuestrimin e bagëtive të fshatrave të Mallkastrës! (Kurse nacionalistët përnjolloseshin si pulaxhinj!). Siç mund të vërejë lexuesi, këtu nuk po flasim me slogane, por me dokumente arkivore.

Do të shkonim gjatë po të përmendnim të gjitha betejat e përbashkëta. Le të kursejmë përmasat e një shkrimi duke përmendur, tani, ballistë të tjerë (që cilësohen si nacionalistë), pjesëmarrës në këto luftime kundër okupatorit: Jashar Cakrani, Brahim Çela (rënë në luftë), Safet Butka, Isuf Luzaj, Ismail Agë Petrela, Rexhep Picari, Hasan Lepenica, Shahin Nuredini, Selfo Hekali, Eqrem Peshkëpia, Ali Zeneli, Syrja Vasjari, Hajri Zaçe, Fuat Tefiku, Gani Peqini, Pasho Kolaneci, Drape Vrepcka, Syrja Qafëzezi. Por nuk duan lënë pa përmendur edhe luftëtarët zogistë të Abaz Kupit, në luftë kundër okupatorit (31.07.’43), ku dokumentet përmendin Sulë Kurtin, Bilal Kolën, Lam Memën e të tjerë por, natyrisht, edhe kolonel Muharrem Bajraktarin, në veri. Njësite partizane u ngarkuan të vinin në Lurë për ta vrarë, por nuk e gjetën, M. Bajtaktarin sepse ... ishte duke luftuar kundër gjermanëve! – Dëshmi e M. Myftiut në Pl. e 2-të të Beratit, 23-27 nëntor 1944.

Tani le të shkojmë drejtpërdrejt në Konf. e Mukjes (1-3 gusht 1943), në prag të kapitullimit të Italisë fashiste. Kjo është më e njohur nga lexuesi ynë i zakonshëm. Por ajo që meriton të theksohet është se Thoma Orollogai, me vota unanime (të nacionalistëve dhe të nacionalçlirimtarëve), u zgjodh për të drejtuar punimet e Kuvendit. Në një dokument kam lexuar se fillimisht u zgjodhën më shumë delegatë të nacionalistëve, për shkak të epërsisë së lëvizjes Nacionaliste në shkallë vendi dhe në sajë të shtrirjes së saj, në krahasim me lëvizjen Nacionalçlirimtare, deri në atë kohë. Atëherë dilte objektivisht nga n.çl.-ët kjo e vërtetë: se kolaboracionistët ishin tepër të rrallë. Kjo u tha edhe në Konf.-n e Mukjes. Dokumentet konfirmuese janë të shumta, por nuk mungojnë edhe ditarët: ai i Haki Stërmillit, për shembull (por jo ai i manipuluari!). Këshilli i Përgj. N.çlirimtar e propozoi vetë Thoma Orolloganë si bashkëbisedues në Mukje dhe si kryesues të Kuvendit. Mustafa Gjinishi ishte ndër personalitetet më të shquara në Mukje. Ky i kishte thënë H. Dostit, në një bisedë të lirë, në shtëpinë e R. Jaranit, se influencë më të madhe në popull kishin nacionalistët. Nacionalçlirimtarët pranuan formulimin e Shqipërisë etnike (me Kosovën), sipas parimeve të Kartës së Atlantikut. Kjo i tërboi emisarët jugosllavë dhe E. Hoxha iu bashkua kokë e këmbë qëndrimit të ri. M. Gjinishi u vra prapa shpine. Dr. Y. Dishnica u persekutua. Besnik Çano e Qeramudin Sulo, dy të rinj nacionalistë që kishin ardhur nga studimet jashtë shtetit për të luftuar okupatorin, tanimë pjesëmarrës në Mukje, u vranë nga D. Mugosha. ( Kishin thënë: “S’ka shqiptarë që nuk e duan Kosovën”). Filloi lufta civile. Terrori komunist u vu në rend të ditës. Nuk reshti as në mbarim të Luftës. Nacionalçlirimtarë të shquar u ekzekutuan (Sh. Beja, E. Tërshana, Dr. O. Nishani, Gj. Kokoshi, R. Dani. . . ). Nuk mjafton: por u quajtën edhe kolaboracionistë! Thoma Orolloganë, që e kishin kërkuar vetë n.çlirimtarët në Mukje, e ekzektutan dhe e quajtën fashist!

Instrumentalizimi i termit “kolaboracionist”
Në Francën e madhe në krahasim me Shqipërinë, De Goli e fali mareshalin Peten, që kishte qenë kryetari i Shtetit nën pushtim. U ekzekutua kryeministri kolaboracionist, Daladieri, shkrimtari Brazilak e pak të tjerë. Kuse te ne u bë kërdia! Numri i “kolaboracionistëve” shqiptarë mundi të sajohej, së paku, i njëzetfishtë, në përqasje me kolaboracionistët francezë, në një vend shumë herë më të madh se ne!
Historiografia nën diktat u përmbys. Ballistët (ose nacionalistët, siç quheshin shpesh) sipas kësaj shpëlarjeje të trurit, nuk e paskëshin luftuar okupatorin! Prandaj u orvatëm, në një pjesë të madhe të këtij shkrimi, që të provonim luftërat e tyre të shumta, të pranuara në atë kohë edhe nga n.çlirimtarët. Tani, duke mos qenë të çliruar nga paragjykimet serboshoviniste, vazhdojnë pa pikë druajtjeje të përdorin shprehjet e D. Mugoshës dhe të M. Popoviçit për të vënë një vijë kufizuese ndërmjet të vrarëve në luftën antifashiste në një anë të kësaj vije dhe “atyre plehrave” (shprehje e P. Majkos), në anën tjetër. Në “Letërkëmbimin tim” shprehet indinjata e shumë të përbuzurve ndaj atyre që nuk e duruan dot zgjedhën sllave, të cilën E. Hoxha dhe lakenjtë e tij e përqafuan me zell të madh, për interesa vetjake, për pushtet absolut. A mund ta quajmë pleh Adi Kasimatin, që la studimet universitare dhe erdhi në Shqipëri për të luftuar okupatorin? Apo ishte i tillë sepse e torturoi dhe e vrau me duart e tij Dushan Mugosha!
...

[BlerinaL]

lexo se cthot nje njeri qe ka qene prezent ne konferencen e Mukjes

Konferenca e Mukjes, me 1943, eshte ngjarja pa te cilen eshte veshtire te flitet per historine e asaj kohe. Ata qe moren pjese ne te, me te vertete ishin perfaqesues te popullit. Ne te merrnin pjese edhe kosovaret e camet dhe komandantet e forcave te armatosura. 12 perfaqesues kishte Balli e po aq kishte edhe PK-ja. Idene per mbajtjen e Konferences e dha Mit’hat Frasheri me Ali Kelcyren. Mit’hati me pat thene se idene e kishte diskutuar edhe me Lef Nosin e Fuat Bej Dibren. Ky I dyti dikur kishte 5 restorante ne Paris. I kishte dhene Ismail Qemalit 30 mije napoleone florinj qe te shetiste boten dhe I paguante gazetat qe te botonte artikuj ne dobi te ceshtjes sone kombetare. Erdhi koha qe kur u kthye ne Shqiperi, nuk kishte ku te flinte. Mori me qira nje shtepi ne Tiranen e vjeter. Ne Konferencen e Mukjes, pervec ketyre te dyve, mbaj mend keta persona nga ana e Ballit: Mit’hat Frasherin, kryetar, Ali Kelcyren, nenkryetar, Hasan Dostin, sekretar, Hysni Lepenicen dhe Hysni Mucen. Nga ana e PK-se ishin: Dr. Ymer Dishnica, Abas Kupi, I cili me vone braktisi PK-ne per shkak te ceshtjes se Kosoves, Mustafa Gjinushin dhe Mustafa Kacaci. Te tjeret nuk I njihja se kush ishin. Merrnin pjese mijera vete qe rrinin nen ullinj, se aty nuk kishte shtepi. Kishte vetem nje mulli atje afer ku flinte Mit’hat Beu I semure nga kolla. Ne shesh ishin vendosur 24 veta, ndersa te tjeret rrinin anash. U bisedua tere diten ceshtja e Kosoves dhe me ne fund komunistet derguan kasnecin qe merrte urdhera nga Enver Hoxha: u pranua marreveshja. Kur u mor vendimi I perbashket, nga perfaqesuesit e Ballit dhe PK-se, qe Kosova te jete pjese e Shqiperise etnike, jehuan kodrat e fushat nga duartrokitjet e turmes, te ciles nuk I shihej fundi. Gezim me te madh ne jete nuk kam pasur. Me vone, sic e dini, nga presioni I komunisteve jugosllave, komunistet shqiptare na e kthyen shpinen.

http://www.forumishqiptar.com/showpo...0&postcount=17

[skampin]

heu bre enveri paska qene biri kurbes ene se paskemi dite deri sa na erdhen disa fakte te reja qe na paska çlirue Kosoven dhe na e paska pshtue prei serbit.
serbi mobilizoi 4000 djelm kosove per lufte kunder gjermanit dhe me ndihmen e ketije djalit te kurbes se bimbashit boshnjak i kaloi bash ne trull te Shqipnies dhe i masakroi ne Tivar
ai veç kesaje shkoi dhe ma larg i dha leje qe Nexhmija mund te mbante kontakte me letra me dy emisaret jugosllave qe komandonin kete peder bir kurbe ne Shqipni edhe mbasi ata u larguen prej tije te ngopur me gjak shqiptari dhe me gruan e tije te ardhshme se helbebte vllazen ishin dhe hanin ne nje çanak.
shpirti ju prehte ne paqe te gjithe atyre shqiptareve anembane trojeve tona qe u vrane nga ky kafshe pa shpirt pa Atdhe pa Zot dhe pa ndere.

[BlerinaL]

tamam skampin, po ec e thuaja atyre qe jane indoktrinuar nga mentaliteti komunist kete

[javan]

lexo dhe meso se cbene komunistet
.......In August 1943, the Allies convinced communist and Balli Kombëtar leaders to sign the Mukje Agreement that would coordinate their guerrilla operations. The two groups eventually ended all collaboration, however, over a disagreement on the postwar status of Kosovo. The communists, supported returning the region to Yugoslavia after the war with the hope that Tito would cede Kosovo back to Albania peacefully, while the nationalist Balli Kombëtar advocated keeping the province. ......

References

* Library of Congress Country Study of Albania
* Amery, Julian. (1948). Sons of the Eagle. MacMillan & Co Ltd London. This book from a British agent with the Royalists during the war has no ISBN but is being reprinted.
* Colonel David Smiley. Albanian Assignment, Foreword by Patrick Leigh Fermor, Chatto & Windus, London, 1984. The SOE in Albania by a brother-in-arms of Julian Amery and Neil "Billy" McLean. With numerous photographs.
* Colonel David Smiley. Irregular Regular, Michael Russell, Norwich, 1994 (ISBN 0 85955 202 0). Translated in french in 2008. Au coeur de l’action clandestine. Des Commandos au MI6, L’Esprit du Livre Editions, (ISBN 978-2-915960-27-3).The Memoirs of a SOE officer in Albania and Thaïland (Force 136), then a MI6 agent (Poland, Albania, Oman, yemen).
* Brigadier Edmund Frank "Trotsky" Davies. Illyrian venture: The story of the British military mission to enemy-occupied Albania, 1943-44, Bodley Head, 1952.
* Xan Fielding One Man in His Time - The life of Lieutenant-Colonel N.L.D. ("Billy") McLean, DSO, Macmillan, London, 1990. Biography of a soldier, SOE agent and Scottish politician.
* ALBANIA IN WW II by Julian Amery, from the Oxford Companion to the Second World War (1995), pp.24-26

Falemderit qe e solle kete Blerina L.

Po e perkthej paragrafin qe ta gdhendin ne koke ata qe nuk e kane kuptuar se si e pse Mugosha e Popovici gjenden papritur ne "ndihme" te komunizmit shqiptar, por qe edhe me keq i kerkojne cetniket ne ne radhet e kosovareve dhe jo tek vetvetja:

"Ne Gusht 1943, Aleatet i binden komunsite dhe Ballin Kombetar te nenshkruanin marreveshjen e Mukjes e cila do te koordinonte aksionet guerrile. Te dy grupet megjithekete, nderprene tere bashkepunimin pe rshkak te mosmarreveshjes lidhur me statusin e Kosoves pas luftes.

Komunistet mbeshtesnin dhenien e kosoves Titos, me shprese se pas lufte ky do ja u kthente mbrapsh ne forme paqesore, kurse nacionalistet e Ballit Kombetar ishin avokate te MBAJTJES SE PROVINCES."

Kjo tregon vete se kush e kishte dhe e fali Kosoven tek kush.

[Kaoni]

Kjo nuk trego asi gjo, se me kto shkrimet e Wikipedias un fshij menderen kur shkoj m'hale.
Ne Wikipedia mundet me shkru kushdo, ene me pas shkru dikush tjeter, e fshi ene shkru dicka tjeter.
Historia Botnore thote se pas Luftes se Dyt Botnore, Shqiperia rrezikojte te ishte pjese e boshtit, domethone te pagujte demshperblime per pjesen tjeter te botes qe kishin vujt ka agresori Nazi-Fashist.
Shqiptaret ishin te vetmit qe luftonin te vetem Nazistet, pasi Aleatet nuk i mbeshtetshin sinqerisht, sepse i dyshojshin fort qe Shqiptaret ishin bashkpuntor me Nazistet.
Dhe shkak per ket u bon kto batalionet e Naziste qe u krijun, te tipit "Skanderbeg" ene kampet e perqendrimit qe u ngriten si ai i Prishtines, ku u shfarosshin Luftetart e Liris.
Ka njona ane Greqia ka Jugu akuzojte Shqiperine per bashkpunim me Nazi-Fashistet, e ka ana tjeter Sllavet se bashku me aleatet perendimor, vetem diplomacia e Enver Hoxhes e evitoj nje masaker dhe spastrim total Etnik te Kosoves, ku sot sdo kish met kom Shqiptari.

[javan]

Mos ore, ku e ke mesuar historine ti, ke komiteti partise ne lagjes?

Te dhenat e cituara me lart nga wiki jane marre nga Libraria e Kongreseve te SHBA. Neqoftese nuk e ke degjuar ndonjehere, kjo do te thote qe studimet qe pranohen aty i japin forme politikes se jashtme te atij vendi.

Per lehtesine e injorances tende, ndiq linkun per Shqiperine dhe verifikoje. Pastaj shko ne faqen kryesore dhe lexo cfare thote per Database.

http://memory.loc.gov/cgi-bin/query

Pasi ta kesh bere kete mendo dy here kur del ne forum dhe i thur lavde masakruesit te inteligjences dhe patriotizmit shqiptar ne te dy krahet e kufirit, sepse nuk i bindeshin urdheirit te Partise per ti dhene Sot Kosoven Titos qe ai me zemergjeresi t'ja ri-dhuronte pas LIIB.

Kjo do te thote qe Internacionalizmi Proletar dhe pushteti qene/jane me primare se sa interesat e Kombit per klasen politike te Enevrit dje dhe sot.