Çfarë mendoni: a ekziston jeta pas vdekjes?

[micro-phobia]

Çdo gjë ne këtë realitet fizik për te lëvizur i duhet energjia, pra edhe njeriut, por kur vdesë njeriu çfarë ndodh me atë energji? Sipas fizikes energjia nuk humbet, ku shkon pra ajo energji e vetëdijes sonë qe i “prodhon” këto mendime?

Trupi i njeriut e furnizon trurin me energji, dhe ne saje te ketij furnizimi dhe mekanizmit te vet te nderlikuar ky i fundit krijon vetedijen dhe e mban ate ne funksion te vazhdueshem. Pra vetedijes i duhet truri dhe pjeset e tjera te trupit ne menyre qe te funksionoj, kur njeriu vdes ashtu edhe si cdo organizem tjeter (qe permban ne vete nje sistem nervor te nderlikuar), ndalon furnizimi me energji dhe keshtu truri ndalon se funksionuari, nuk eshte me rendesi se ku shkon ajo pjese e vogel e energjise qe mund te kete mbetur ne rezervuare. Nje gje qe dihet eshte se nese ai personalitet qe ka jetuar deri ne momentin e vdekjes duhet ta gjej nje mekanizem tjeter per te vazhduar.

Kemi 3 mundesi:

1. Personaliteti kalon ne nje trup tjeter qe lind ne ate qast apo me vone
2. Personaliteti zhduket
3. Vetedija (e ashtuquajtura shpirti) i ka rrenjet te ngulituara diku ne hiperhapsire apo edhe me thelle dhe rezultatet nuk mund te paraftyrohen

[prenceedi]

Ajo qe dime me siguri eshte se vdekja ekziston mbas jetes.

[busavata]

Nje cast perpara pllenimit, kishim jete!? Keshtu do te ndodh edhe nje cast pas vdekjes. Do te rikthehemi ne gjendjen e meparshme, ne nje asgje.

me siguri se ka jete edhe pas vdekjes
nese kemi vdekur para lindjes...

[Timianonimi]

Për tu përgjigjur ne pyetje siç e ceka edhe ne postimin tim te mëparshëm duhet qe se pari te tentojmë te përgjigjemi ne pyetjen se çfarë ne te vërtet është vetëdija e njeriut dhe çfarë ne te vertet eshte realiteti i yne? Te shohim se çfarë thonë teoritë shkencore dhe ato tjerat.

Daniel Boorstin: The greatest obstacle to discovery is not ignorance, but it's the illusion of knowledge.

Aktiviteti i trurit mund te vërehet përmes pajisjes për skanimin e trurit siç janë MRI (shqip IRM - Imazheve te Rezonancës magnetike) dhe PET. Te cilat bazohen ne rrjedhjen e gjakut neper qelizat e trurit (gjegjësisht furnizimin e tyre me oksigjen) apo ne regjistrimin e konsumimit e glukozës (sheqernave) nga ana e qelizave te trurit (nuk do te hy ne detaje teknike te këtyre pajisjeve).

Përmes vrojtimeve te konsumimit te oksigjenit si dhe sheqernave studiuesit kane vërejtur se cilat pjese te trurit (apo cilat qeliza nervore -neuronet) janë me tepër aktive gjate ndonjë procesi te te menduarit apo te përpunimit te te dhënave te cilat i marrim nga bota e jashtme përmes 5 shqisave tona. Si shembull, pjesa e mbrapse e trurit qe njihet si okipital lobe është përgjegjëse apo është qendra për përpunimin e te informatave vizuale qe truri i merre përmes syve – mirëpo ne “përpunimin” e te dhënave vizuale aktivizohen deri ne 30 qendra te ndryshme te trurit. Lobi temporal është qendra për përpunimin e impulseve te nuhatjes dhe zërit etj. Lëndimi ndonjërës se këtyre qendrave (si rezultat i lëndimit te kokës) apo ndonjë tumor i trurit shkakton probleme ne perceptimin e stimulit relevant, psh lëndimi i lobit okipital shkakton te verbrit etj. Gjithashtu mendimet e kategorive te ndryshme shkaktojnë aktivitete te caktuara te pjesëve te trurit.

Ne bazë te këtyre vrojtimeve disa teori te studiuesve pohojnë se edhe vetëdija e njeriut nuk është asgjë tjetër veç se aktivitet i rrjetit te qelizave te trurit. Këto qeliza njihen si neurone dhe truri i njeriut i përmban deri ne 100 miliard te tilla dhe secili neuron ka lidhje (synapsa) me 1000 deri ne 10000 neurone tjera duke e krijuar një rrjete te neuroneve me te cilat shkëmben impulse dhe sipas disa teorive si rezultat i proceseve elektrike dhe atyre kimike te neuroneve kemi vetëdijen apo uni-in tone(apo id-in, egon dhe superegon sipas Frojdit). Te jemi me specifik, teoritë e tilla supozojnë se vetëdija është si rezultat i aktivitetit te sinkronizuar te rrjetave te neuroneve ne trurin tone dhe si një veçori e re qe fitohet si rezultat i kalkulimeve te komplikuara ndërmjet qelizave te trurit.

Mirëpo këto teori hasin ne shume vështirësi për tu vërtetuar. Shembull, vullneti i lire përmes se cilit ne sjellim vendime te rëndësishme ne jetën tonë (qe janë te papërcaktuara-varen prej shume rrethanave dhe shume informatave qe i kemi apo nuk i kemi ne dispozicion) sipas kësaj teorie nuk do te duhej te ekzistonte, pasi qe aktiviteti specifik i trurit do te duhej te jepte gjithmonë rezultat te përcaktuar me parë?Aktiviteti i disa pjesëve te trurit gjatë një procesi te menduarit vetëm tregon se neuronet përkatëse te asaj pjese te trurit janë te përfshira ne atë proces por nuk do te thotë psh qe ai mendim, vendim te jete rezultat i atij aktiviteti?

Ka edhe teori te tilla te cilat thonë se truri është vetëm një pranues i një lloji te energjisë te cilën shkenca ende nuk e njeh derisa burimi i asaj energjie është diku tjetër (perëndia, shpirtrat individual?)! Si analogji trurin e krahasojnë me një televizor! Televizori nuk është burim i sinjalit te cilin e pranon dhe e shfaq ne ekran, burimi i sinjalit është diku tjetër.

Nëse dikush qe nuk ka njohuri ne lidhje me televizorin por vendosë ta studioi atë (sikur studiuesit trurin) dhe e hape atë, ai/ajo do te vërej aktivitete elektrike te qarqeve te ndryshme elektronike te televizorit dhe mund te konkludoj qe fotografia (themi vetëdija si analogji) është aktiviteti i qarqeve te TV-se! Si analogji me studiuesit e trurit nëse shembull e godasim me çekan dhe e shkatërrojmë qarkun elektrik përgjegjës për reproduktimin e zërit (si lëndimi i një pjesë te trurit qe rezulton me humbjen e një aktiviteti te tij) te TV-se ai nuk do te ketë zë dhe ja me këtë këta studiues “ vërtetuan” se burim i zërit ka qenë qarku elektrik, por siç e dimë kjo është gabim, se ai qark është përgjegjës vetëm për reproduktim te zërit, derisa zëri i vërtet mund te jetë i një aktori i regjistruar gjate xhirimit te filmit!

Problemi tjetër është se çfarë ne te vërtet është “realiteti” te cilin ne e perceptojmë me 5 shqisat tona, te cilat janë te limituara. Shembull syri mund ti përpunoj vetëm një brez te ngushte frekuencor te rrezatimit elektromagnetik (gjegjësisht frekuencat e ndërmjet 400THz-800THz i cili ne natyre shtrihet prej 1Hz – 10( ne fuqinë e 19)Hz ), apo veshi i njeriut i detekton vetëm oscilimet akustike ndërmjet 20Hz – 20000Hz etj. Për shkak te limitimit te shqisave tona besoj qe edhe perceptimi i realitetit është i limituar?

Prandaj enigma e vetëdijes dhe realitetiti vazhdon si dhe shtyhet përgjigjja e shkencës se a ka jetë pas vdekjes...

[_MIRELA-]

Mbetet per tu zbuluar!

[goldian]

ca te them une i shkreti se kam provuar

[Timianonimi]

Mbetet per tu zbuluar!

Ke te drejte MIRELA, shkenca është e ngadalshme por e sigurt, mirëpo fatkeqësisht jeta është relativisht e shkurtër kurse kureshtja e madhe për ti pritur përgjigjeje prej shkencës (nejse ne fund te jetës ose e kemi përgjigjeje ose kureshtja zhduket ). Prandaj kureshtja kërkon “short cuts” (rrugë te shkurt, nuk dijë si ta përkthej- si mënyrë për ta prerë rrugën trasuar mirë me një rrugë te shkurtër por jo te sigurt, qe mund te shpij ne qorrsokak apo te mbesim ne baltë).

Lord Thomas Dewar: “Minds are like parachutes. They only function when they are open” -Mendjet jane si parashuta. Ato funksionojne vetem kur jane te hapura"


Rruga e shkurtër kërkon ta hapim mendjen dhe kjo na shpie tek ujërat e religjioneve dogmatike, mendimeve filozofike te ndryshme, përvojat mistike, përvojat e atyre qe përjetojnë vdekje klinike, përvojat e atyre qe përdorin drogat halicunogene (këpurdhat magjike, LSD etj), bestydnive, pseudoshkencës, studimi i fenomeneve paranormale(sidomos fantazmat), te te ashtuquajtur mediumet, mashtruesit, gënjeshtarët, faltoret, “imagjinatën” apo kujtimet e vërteta apo te imponuara te atyre qe pohojnë se kane jetuar me parë, studimet e “shkencëtarëve” jo konformistë qe nuk kane frikë nga “turpërimi” etj. Me qellim qe nga e gjithë kjo “torturë”, nga gjithë ai “pleh” qe përmbajnë këto, te mundohemi te nxjerrim diçka te përbashkët qe ka një konsistencë për te na japë një aluzion ne lidhje me pyetjen qe na mundon?

Mirëpo gjate këtij shtegtimi duhet pasur kujdes qe mos te biem ne grackën e ndonjërës prej tyre (figurativisht thënë, te mos te zhytemi e te mbesim ne balten e tyre), por te jemi imun ndaj "gjepurave" te tyre dhe te mundohem te gjejmë aluzione mbi te vërtetën absolute, nëse ka te tillë?

Vështirë qe do te mund te mbledhim fakte apo prova bindëse gjate kesaj jete ndonjëherë qe te arrijmë ta dëshmojmë njërën apo anën tjetër përtej dyshimit te arsyeshëm(“beyond a reasonable doubt”), prandaj përgjigjeje ne këtë pyetje si duket gjithmonë do te kërkojë një “dozë” besimi te verbër apo mbyllje te mendjes ndaj disa fakteve te pamohueshme?

[G.D]

Jam i bindur se jeta pas vdekjes egziston por per ta provuar nuk mundemi. Ai qe beson ne egzistencen e jetes pas vdekjes me siguri eshte me i mencur nga ai qe nuk e beson. Kete ua them me bindje te instiktit tim.
Fillozofira te kendshme (pavarsisht qe jane te peshtira)!

[Pratolini]

Jam i bindur se jeta pas vdekjes egziston por per ta provuar nuk mundemi. Ai qe beson ne egzistencen e jetes pas vdekjes me siguri eshte me i mencur nga ai qe nuk e beson. Kete ua them me bindje te instiktit tim.
Fillozofira te kendshme (pavarsisht qe jane te peshtira)!

Ne nga filozofia kemi mesuar te respektojme mendimin e kujtdo, edhe atyre si puna jote, keshtu qe mire se erdhe dhe "u peshtirofsh" sa me shume ne jete !

[xfiles]

Me duket se kam dhene njehere mendim ne kete teme, po njeriu ndryshon mendimin me kohen.

Si koncepte Jeta dhe Vdekja jane ne thelb te kunderta, keshtu qe me siguri nga kjo ane nuk ka jete pas vdekjes, te pakten jo jeta ashtu si e konceptojme ne jeten.

Por a jane jeta dhe vdekja absolute apo thjesht relative ne baze te evolucionit shpirteror dhe te ndergjegjes.
Ne jemi pika e referimit, jeta dhe vdekja jane thjesht dy horizonte te kunderta qe ne arrijme te shohim prej aty ku jemi, por a ekziston ne te vertete jeta, a ekziston ne te vertete vdekja?

Mendoj se nuk ka "jete" pas "vdekjes" ashtu si nuk ka "vdekje" pas "jetes".
Ka vetem vazhdimesi.