Dias 10,
te kam mbetur borxh per kete shkrim qe ndonese e kam shkruar dje, nuk e kam postuar.
Besoj se shembujt qe solle mjaftojne te dokumetojne ate qe s'do dokumentim, sepse shprehja dore (njeriu) sic thame me heret eshte baze e bazave te gjithe shprehjeve derivative te permendura qe ajo prodhon, nder te cilat eshte edhe dhurata si nocion dhe adhurimi si veprim sipas nocionit dhurate.
Pera ata qe u intereson cili eshte dallimi mes dhurimit dhe te falurit (qe sot gjuhesisht perdoret si ekuivalent i te pares) kane dallim esencial menyror.
Sipas moralit shqiptar - njeriu, nuk pranon dhurata por te fala, eshte e pamoralshme per shqiptarin ti dhurohet dicka (gje qe behet me dore), por te falurat pranohen pa ofendim, -sepse ato nuk ipen ne dore, por hidhen nga dora perpjete, me qellim c'pronezimi dhe priten ne doren e atij qe i falet si falade. Cuditerisht, ne rast se dikush tjeter shfrytezon rastin dhe grabit kete, falada behet e tija dhe ky qe e fali nuk ka te drejte te perzihet me, pavaresisht pse ia dedikoi tjetrit.
Pra, e fala, falja behet pa dorezim. Nuk ka ndermjetesim! Adhurimi kerkon saktesisht dergesen me dore.
"Ata adhurojne Zeusin" do te thote "ata i dergojne dhurata Zeusit". Te falesh dhe te adhurosh perendine jane dy forma krejtesisht te ndryshme te ushtrimit te besimit dhe qasje krejtesisht te ndryshme.
Prandaj pesoj se Athena Pallada quhet pallada e jo dhurata, sepse nuk ishte dhurar por i ishte falur Trojes, si e rene nga qielli.
Krijoni Kontakt