Sal Berisha ortak me Edvin Ramen

[BARAT]

Edvin Rama, ditën “Dialog me Shqipërinë”, natën “Dialog me Berishën”

Edvin Rama takohet me Sali Berishën rregullisht, natyrisht sipas një kalendari të paracaktuar në mirëkuptim. Por takohen “vjedhurazi” e jo hapur. Këtë “sekret” e dinë vetëm tre-katër vetë nga secili “kamp” i dy partive PD e PS, të cilët janë njerëz të besuar të Ramës e Berishës. Këtë e tregon fakti i prej disa muajve, në qëndrimin e tyre të ndryshuar. Secili prej dy gladiatorëve, duket sikur është strukur në strofkën e vet. Në fakt, kështu ndodh vetëm ditën, sepse sa bie muzgu, ata dalin dhe “zvarriten” si kërmijtë, të cilët dihet se pas rrugës që bëjnë, lënë gjurmë... Kështu po ndodh me Edvinin dhe Saliun.Të dy edhe pse “nuk duken” kur shkojnë drejt njeri-tjetrit, lënë gjurmë dhe këto gjurmë të tyre, duken në qëndrimin që po mbajnë prej disa muajsh ndaj njeri-tjetrit. Këto takime, tashmë kanë marrë “erë” dhe sado të “qëndrojnë” të fshehura, nuk kanë asnjë vlerë, mbasi reflektohen qartë në qëndrimet reciproke. Berisha nuk e konsideron më Edvin Ramën, si “kartel i drogës”, si “mafie e lejeve të ndërtimit”. Ndërsa Edvin Rama, nuk e konsideron më Berishën, si “vrasës të shqiptarëve”, as “hajdut piramidash”, as “të çmendur”. Të dy e kanë pastruar fjalorin dhe po komunikojnë me edukatë. Duket se të dy kanë rënë në ujdi, për të qeverisur këtë vend me edukatë. Njeri përuron rrugët, shkollat dhe ujësjellësit e tij, tjetri përuron të vetët. Janë dy liderë partish, me dy qeveri të kundërta, por nuk janë më kundërshtarë. Berisha shkon në Malësi të Madhe e në Maqellarë dhe flet për integrimin në NATO, ndërsa “kundërshtari i tij i tërbuar” socialist, Edvin Rama, ka afro 5 muaj, që ka nisur “Dialogun me Shqipërinë” për “hallet e popullit”, por duke braktisur popullin e Tiranës, që e ka detyrë të vetme e mandatuese, për ta qeverisur. Edvin Rama e “akuzon” Berishën vetëm për ndërprerjet energjisë elektrike në fshatrat e Tepelenës e të Dibrës, por nuk e nxjerr më Sajmir Tahirin, me “dërrasën e zezë” folklorike, për të shkruar me shkumës, skandalet dhe vjedhjet e Argitës, as vjedhjet e Sokol Olldashit (Olldeles), as vjedhjet në KESH, as vjedhjet në ministrinë e Bujqësisë. Madje harroi dhe “Zogun e Zi”, megjithëse Berisha me “beniaminët” e tij, po ndërton një tjetër “zog” në kthesën e Kamzës. Ata tashmë kanë nisur heshtjen përballë njeri-tjetrit. Berisha, nga ana e tij e ka “qepur” fare gojën. Nuk e akuzon më Edvinin për vjedhjet e trojeve pronë publike, për “10% e lejeve të ndërtimit”, për shkatërrimin e urbanistikës së Tiranës, për vjedhjen e fondeve publike dhe të taksave të shqiptarëve. Kanë vendosur paqe, megjithëse janë përleshur si dy armiq të egër e të shfrenuar, duke arritur deri tek aftësia fizike për të qënë meshkuj, apo femra, të mangët, apo sakllam nga trutë! Që të ketë një marrëveshje institucionale mes forcave politike kundërshtare, kjo është mëse normale për politikën e një vendi dhe kjo, nuk duhet paragjykuar edhe kur këto forca, ose më saktë liderët e tyre ekspozohen si kundërshtarë privatë, deri në atë nivel, sa përdorin keqas edhe partitë që drejtojnë, duke i vënë në dispozicion të interesave të tyre. Ky pozicionim prej liderësh “armiq” mes njeri-tjetrit, ka sunduar zhvillimet politike shqiptare deri në vitin 2005 e pak muaj pas ardhjes së PD në pushtet. Shembullin e parë të tolerancës pas kaq vitesh përleshje e dha vetë “gjeneratori” i spikatur i kësaj armiqësie mes palësh, Sali Berisha, i cili tërhoqi në qeverisjen e tij si ministra, kryetarët e partive kundërshtare të majta, duke ndryshuar gjuhën e komunikimit dhe të cilësimit për ta, nga “armiq”, në “miq”. Kjo është pozitive dhe tregon, se në qëndrimin e tij, më së fundi janë futur doza qytetërimi dhe edukimi edhe personalisht. Por jo vetëm kaq. Pasi e përdori PD për 15 vjet si një “top” dhe anëtarët e Kryesisë e të Këshillit Kombëtar si “mbushës topi”, Berisha shtrëngoi duart me armikun e tij historik të pluralizmit, zotin Fatos Nano. Së fundi, në mungesë të Nanos, ai ka përballë si kundërshtarë politik zotin Rama. Dihet se çfarë përpjekjesh titanike, ka bërë Berisha dhe “rezervistët” e tij kundër dosjeve të vjedhjeve dhe korrupsionit të kryebashkiakut Edvin Rama, aq sa kryebashkiaku grotesk e laraman në veshje, humbi “pusullën” edhe gjatë Komisionit Hetimor Parlamentar, kur nisi të lexonte libra parashkollorësh, si “Mama dhia”, “Tre kecat dhe ujku”, “Çufoja dhe Bubi Kaçurrel”, “Kaposh trimoshi” etj. Edhe pse ato kohë betejash të ashpra, deri në qëndrime histerike e sulmesh familjare mes palëve, mbahen mënd mirë, tashmë nuk e kemi më këtë situatë mes palëve. Dy liderët, njeri kryeministër i Shqipërisë dhe kryetar i PD dhe tjetri “kryeministër i Tiranës” dhe kryetar i PS, kanë ulur tonet, janë zbutur, janë bashkuar në ide dhe qëndrime, duke u bërë palë bashkëpunuese në politikë. Deri tani, ata nuk janë parë bashkë, por zëra nga brenda PD dhe PS, madje nga të afërm të dy liderëve, thonë se ata takohen pas “akshamit”, ku lënë detyrat për “çetat” e tyre luftarake dhe bashkëvepruese. Pra, Edvin Rama ditën bënë “Dialog me Shqipërinë kundër pushtetit të Berishës”, ndërsa natën bënë “Dialog me Berishën, kundër interesave të shqiptarëve”. Çudia nuk është se përse takohen, por se përse takohen natën si hajdutët. Kjo për krerët e politikës shqiptare, ka qenë traditë, sidomos për drejtuesit e dy partive të mëdha.

[skampin]

ore po e sigurte eshte qe flasin per hallet e popullit???
jo per ndonje gje por llafe kane dale shume per Edushin
po qe se eshte i vertete ky lajm atehere te presim te na thone diten e dasmes

[2043]

Doemos me bashkepunim shkohet perpara.
Kujt nuk i pelqen fryma e bashkepunimit pozite-opozite eshte kunder interesave te Atdheut.

[eri3000]

Edvin Rama, ditën “Dialog me Shqipërinë”, natën “Dialog me Berishën”

Edvin Rama takohet me Sali Berishën rregullisht, natyrisht sipas një kalendari të paracaktuar në mirëkuptim. Por takohen “vjedhurazi” e jo hapur. Këtë “sekret” e dinë vetëm tre-katër vetë nga secili “kamp” i dy partive PD e PS, të cilët janë njerëz të besuar të Ramës e Berishës. Këtë e tregon fakti i prej disa muajve, në qëndrimin e tyre të ndryshuar. Secili prej dy gladiatorëve, duket sikur është strukur në strofkën e vet. Në fakt, kështu ndodh vetëm ditën, sepse sa bie muzgu, ata dalin dhe “zvarriten” si kërmijtë, të cilët dihet se pas rrugës që bëjnë, lënë gjurmë... Kështu po ndodh me Edvinin dhe Saliun.Të dy edhe pse “nuk duken” kur shkojnë drejt njeri-tjetrit, lënë gjurmë dhe këto gjurmë të tyre, duken në qëndrimin që po mbajnë prej disa muajsh ndaj njeri-tjetrit. Këto takime, tashmë kanë marrë “erë” dhe sado të “qëndrojnë” të fshehura, nuk kanë asnjë vlerë, mbasi reflektohen qartë në qëndrimet reciproke. Berisha nuk e konsideron më Edvin Ramën, si “kartel i drogës”, si “mafie e lejeve të ndërtimit”. Ndërsa Edvin Rama, nuk e konsideron më Berishën, si “vrasës të shqiptarëve”, as “hajdut piramidash”, as “të çmendur”. Të dy e kanë pastruar fjalorin dhe po komunikojnë me edukatë. Duket se të dy kanë rënë në ujdi, për të qeverisur këtë vend me edukatë. Njeri përuron rrugët, shkollat dhe ujësjellësit e tij, tjetri përuron të vetët. Janë dy liderë partish, me dy qeveri të kundërta, por nuk janë më kundërshtarë. Berisha shkon në Malësi të Madhe e në Maqellarë dhe flet për integrimin në NATO, ndërsa “kundërshtari i tij i tërbuar” socialist, Edvin Rama, ka afro 5 muaj, që ka nisur “Dialogun me Shqipërinë” për “hallet e popullit”, por duke braktisur popullin e Tiranës, që e ka detyrë të vetme e mandatuese, për ta qeverisur. Edvin Rama e “akuzon” Berishën vetëm për ndërprerjet energjisë elektrike në fshatrat e Tepelenës e të Dibrës, por nuk e nxjerr më Sajmir Tahirin, me “dërrasën e zezë” folklorike, për të shkruar me shkumës, skandalet dhe vjedhjet e Argitës, as vjedhjet e Sokol Olldashit (Olldeles), as vjedhjet në KESH, as vjedhjet në ministrinë e Bujqësisë. Madje harroi dhe “Zogun e Zi”, megjithëse Berisha me “beniaminët” e tij, po ndërton një tjetër “zog” në kthesën e Kamzës. Ata tashmë kanë nisur heshtjen përballë njeri-tjetrit. Berisha, nga ana e tij e ka “qepur” fare gojën. Nuk e akuzon më Edvinin për vjedhjet e trojeve pronë publike, për “10% e lejeve të ndërtimit”, për shkatërrimin e urbanistikës së Tiranës, për vjedhjen e fondeve publike dhe të taksave të shqiptarëve. Kanë vendosur paqe, megjithëse janë përleshur si dy armiq të egër e të shfrenuar, duke arritur deri tek aftësia fizike për të qënë meshkuj, apo femra, të mangët, apo sakllam nga trutë! Që të ketë një marrëveshje institucionale mes forcave politike kundërshtare, kjo është mëse normale për politikën e një vendi dhe kjo, nuk duhet paragjykuar edhe kur këto forca, ose më saktë liderët e tyre ekspozohen si kundërshtarë privatë, deri në atë nivel, sa përdorin keqas edhe partitë që drejtojnë, duke i vënë në dispozicion të interesave të tyre. Ky pozicionim prej liderësh “armiq” mes njeri-tjetrit, ka sunduar zhvillimet politike shqiptare deri në vitin 2005 e pak muaj pas ardhjes së PD në pushtet. Shembullin e parë të tolerancës pas kaq vitesh përleshje e dha vetë “gjeneratori” i spikatur i kësaj armiqësie mes palësh, Sali Berisha, i cili tërhoqi në qeverisjen e tij si ministra, kryetarët e partive kundërshtare të majta, duke ndryshuar gjuhën e komunikimit dhe të cilësimit për ta, nga “armiq”, në “miq”. Kjo është pozitive dhe tregon, se në qëndrimin e tij, më së fundi janë futur doza qytetërimi dhe edukimi edhe personalisht. Por jo vetëm kaq. Pasi e përdori PD për 15 vjet si një “top” dhe anëtarët e Kryesisë e të Këshillit Kombëtar si “mbushës topi”, Berisha shtrëngoi duart me armikun e tij historik të pluralizmit, zotin Fatos Nano. Së fundi, në mungesë të Nanos, ai ka përballë si kundërshtarë politik zotin Rama. Dihet se çfarë përpjekjesh titanike, ka bërë Berisha dhe “rezervistët” e tij kundër dosjeve të vjedhjeve dhe korrupsionit të kryebashkiakut Edvin Rama, aq sa kryebashkiaku grotesk e laraman në veshje, humbi “pusullën” edhe gjatë Komisionit Hetimor Parlamentar, kur nisi të lexonte libra parashkollorësh, si “Mama dhia”, “Tre kecat dhe ujku”, “Çufoja dhe Bubi Kaçurrel”, “Kaposh trimoshi” etj. Edhe pse ato kohë betejash të ashpra, deri në qëndrime histerike e sulmesh familjare mes palëve, mbahen mënd mirë, tashmë nuk e kemi më këtë situatë mes palëve. Dy liderët, njeri kryeministër i Shqipërisë dhe kryetar i PD dhe tjetri “kryeministër i Tiranës” dhe kryetar i PS, kanë ulur tonet, janë zbutur, janë bashkuar në ide dhe qëndrime, duke u bërë palë bashkëpunuese në politikë. Deri tani, ata nuk janë parë bashkë, por zëra nga brenda PD dhe PS, madje nga të afërm të dy liderëve, thonë se ata takohen pas “akshamit”, ku lënë detyrat për “çetat” e tyre luftarake dhe bashkëvepruese. Pra, Edvin Rama ditën bënë “Dialog me Shqipërinë kundër pushtetit të Berishës”, ndërsa natën bënë “Dialog me Berishën, kundër interesave të shqiptarëve”. Çudia nuk është se përse takohen, por se përse takohen natën si hajdutët. Kjo për krerët e politikës shqiptare, ka qenë traditë, sidomos për drejtuesit e dy partive të mëdha.

Nuk ka habi ajo gje shfaqet ne Shqiperi. Politika aty eshte grupim per mbrojtjen e interesave te caktuara.

Nuk ka dyshim qe eshte korniza e argresivit per te shfaqur te masa e tij fytyra te imponuara edhe pse ti nuk e do, e do ai qe interesohet per "miresin". Ky term e ka munduar dhe po e tradhetone shoqerin tone. Asnjeher nuk kemi per te arritur ate qe ndegjegjia jone e kerkon, pasi ndergjegjen qe gjithsecili prej nesh vendos ne kutin e lumturise nuk arrin ta marri, madje dhe ate qe sinqerisht i'a jep nga djersa e vet
Shkurtimisht
Kemi te bejm me nje politik qe i hap probleme shoqeris, edhe pse ajo (shoqeria) me mundin e vet i mbyll, politika grupale i hap dyer te tjera qe do te thote shveshje totale sa her qe mundohesh te mbulohesh.
Kur nuk i frikesohen Zotit. A mos mendon te frikesohen ty, mua?

faleminderit

[eri3000]

Edvin Rama, ditën “Dialog me Shqipërinë”, natën “Dialog me Berishën”

Edvin Rama takohet me Sali Berishën rregullisht, natyrisht sipas një kalendari të paracaktuar në mirëkuptim. Por takohen “vjedhurazi” e jo hapur. Këtë “sekret” e dinë vetëm tre-katër vetë nga secili “kamp” i dy partive PD e PS, të cilët janë njerëz të besuar të Ramës e Berishës. Këtë e tregon fakti i prej disa muajve, në qëndrimin e tyre të ndryshuar. Secili prej dy gladiatorëve, duket sikur është strukur në strofkën e vet. Në fakt, kështu ndodh vetëm ditën, sepse sa bie muzgu, ata dalin dhe “zvarriten” si kërmijtë, të cilët dihet se pas rrugës që bëjnë, lënë gjurmë... Kështu po ndodh me Edvinin dhe Saliun.Të dy edhe pse “nuk duken” kur shkojnë drejt njeri-tjetrit, lënë gjurmë dhe këto gjurmë të tyre, duken në qëndrimin që po mbajnë prej disa muajsh ndaj njeri-tjetrit. Këto takime, tashmë kanë marrë “erë” dhe sado të “qëndrojnë” të fshehura, nuk kanë asnjë vlerë, mbasi reflektohen qartë në qëndrimet reciproke. Berisha nuk e konsideron më Edvin Ramën, si “kartel i drogës”, si “mafie e lejeve të ndërtimit”. Ndërsa Edvin Rama, nuk e konsideron më Berishën, si “vrasës të shqiptarëve”, as “hajdut piramidash”, as “të çmendur”. Të dy e kanë pastruar fjalorin dhe po komunikojnë me edukatë. Duket se të dy kanë rënë në ujdi, për të qeverisur këtë vend me edukatë. Njeri përuron rrugët, shkollat dhe ujësjellësit e tij, tjetri përuron të vetët. Janë dy liderë partish, me dy qeveri të kundërta, por nuk janë më kundërshtarë. Berisha shkon në Malësi të Madhe e në Maqellarë dhe flet për integrimin në NATO, ndërsa “kundërshtari i tij i tërbuar” socialist, Edvin Rama, ka afro 5 muaj, që ka nisur “Dialogun me Shqipërinë” për “hallet e popullit”, por duke braktisur popullin e Tiranës, që e ka detyrë të vetme e mandatuese, për ta qeverisur. Edvin Rama e “akuzon” Berishën vetëm për ndërprerjet energjisë elektrike në fshatrat e Tepelenës e të Dibrës, por nuk e nxjerr më Sajmir Tahirin, me “dërrasën e zezë” folklorike, për të shkruar me shkumës, skandalet dhe vjedhjet e Argitës, as vjedhjet e Sokol Olldashit (Olldeles), as vjedhjet në KESH, as vjedhjet në ministrinë e Bujqësisë. Madje harroi dhe “Zogun e Zi”, megjithëse Berisha me “beniaminët” e tij, po ndërton një tjetër “zog” në kthesën e Kamzës. Ata tashmë kanë nisur heshtjen përballë njeri-tjetrit. Berisha, nga ana e tij e ka “qepur” fare gojën. Nuk e akuzon më Edvinin për vjedhjet e trojeve pronë publike, për “10% e lejeve të ndërtimit”, për shkatërrimin e urbanistikës së Tiranës, për vjedhjen e fondeve publike dhe të taksave të shqiptarëve. Kanë vendosur paqe, megjithëse janë përleshur si dy armiq të egër e të shfrenuar, duke arritur deri tek aftësia fizike për të qënë meshkuj, apo femra, të mangët, apo sakllam nga trutë! Që të ketë një marrëveshje institucionale mes forcave politike kundërshtare, kjo është mëse normale për politikën e një vendi dhe kjo, nuk duhet paragjykuar edhe kur këto forca, ose më saktë liderët e tyre ekspozohen si kundërshtarë privatë, deri në atë nivel, sa përdorin keqas edhe partitë që drejtojnë, duke i vënë në dispozicion të interesave të tyre. Ky pozicionim prej liderësh “armiq” mes njeri-tjetrit, ka sunduar zhvillimet politike shqiptare deri në vitin 2005 e pak muaj pas ardhjes së PD në pushtet. Shembullin e parë të tolerancës pas kaq vitesh përleshje e dha vetë “gjeneratori” i spikatur i kësaj armiqësie mes palësh, Sali Berisha, i cili tërhoqi në qeverisjen e tij si ministra, kryetarët e partive kundërshtare të majta, duke ndryshuar gjuhën e komunikimit dhe të cilësimit për ta, nga “armiq”, në “miq”. Kjo është pozitive dhe tregon, se në qëndrimin e tij, më së fundi janë futur doza qytetërimi dhe edukimi edhe personalisht. Por jo vetëm kaq. Pasi e përdori PD për 15 vjet si një “top” dhe anëtarët e Kryesisë e të Këshillit Kombëtar si “mbushës topi”, Berisha shtrëngoi duart me armikun e tij historik të pluralizmit, zotin Fatos Nano. Së fundi, në mungesë të Nanos, ai ka përballë si kundërshtarë politik zotin Rama. Dihet se çfarë përpjekjesh titanike, ka bërë Berisha dhe “rezervistët” e tij kundër dosjeve të vjedhjeve dhe korrupsionit të kryebashkiakut Edvin Rama, aq sa kryebashkiaku grotesk e laraman në veshje, humbi “pusullën” edhe gjatë Komisionit Hetimor Parlamentar, kur nisi të lexonte libra parashkollorësh, si “Mama dhia”, “Tre kecat dhe ujku”, “Çufoja dhe Bubi Kaçurrel”, “Kaposh trimoshi” etj. Edhe pse ato kohë betejash të ashpra, deri në qëndrime histerike e sulmesh familjare mes palëve, mbahen mënd mirë, tashmë nuk e kemi më këtë situatë mes palëve. Dy liderët, njeri kryeministër i Shqipërisë dhe kryetar i PD dhe tjetri “kryeministër i Tiranës” dhe kryetar i PS, kanë ulur tonet, janë zbutur, janë bashkuar në ide dhe qëndrime, duke u bërë palë bashkëpunuese në politikë. Deri tani, ata nuk janë parë bashkë, por zëra nga brenda PD dhe PS, madje nga të afërm të dy liderëve, thonë se ata takohen pas “akshamit”, ku lënë detyrat për “çetat” e tyre luftarake dhe bashkëvepruese. Pra, Edvin Rama ditën bënë “Dialog me Shqipërinë kundër pushtetit të Berishës”, ndërsa natën bënë “Dialog me Berishën, kundër interesave të shqiptarëve”. Çudia nuk është se përse takohen, por se përse takohen natën si hajdutët. Kjo për krerët e politikës shqiptare, ka qenë traditë, sidomos për drejtuesit e dy partive të mëdha.

Nuk ka habi ajo gje shfaqet ne Shqiperi. Politika aty eshte grupim per mbrojtjen e interesave te caktuara.

Nuk ka dyshim qe eshte korniza e argresivit per te shfaqur te masa e tij fytyra te imponuara edhe pse ti nuk e do, e do ai qe interesohet per "miresin". Ky term e ka munduar dhe po e tradhetone shoqerin tone. Asnjeher nuk kemi per te arritur ate qe ndegjegjia jone e kerkon, pasi ndergjegjen qe gjithsecili prej nesh vendos ne kutin e lumturise nuk arrin ta marri, madje dhe ate qe sinqerisht i'a jep nga djersa e vet.
Shkurtimisht
Kemi te bejm me nje politik qe i hap probleme shoqeris, edhe pse ajo (shoqeria) me mundin e vet i mbyll, politika grupale i hap dyer te tjera qe do te thote shveshje totale sa her qe mundohesh te mbulohesh.
Kur nuk i frikesohen Zotit. A mos mendon te frikesohen ty, mua?

faleminderit

[offspring]

sna the gje te re lale.edhe me tosin takohej sala

[xfiles]

Doemos me bashkepunim shkohet perpara.
Kujt nuk i pelqen fryma e bashkepunimit pozite-opozite eshte kunder interesave te Atdheut.

ashtu eshte, duhet te themi shyqyr qe nuk po zihen me.

[theeea]

ashtu eshte, duhet te themi shyqyr qe nuk po zihen me.

Kur nuk zihen, dmth qe kane rene dakord per te bashkepunuar per dicka, dhe kjo zakonisht nuk eshte per te miren e interesave te atdheut, por te xhepave te tyre!!!

[Igli_Vlonjati]

Deri dje kemi qene ne buze te gremines! Ndersa sot kemi bere nje hap pepara, per ta zhvilluar kete vend! Shqiperia Ka Marre Fund

[xfiles]

Kur nuk zihen, dmth qe kane rene dakord per te bashkepunuar per dicka, dhe kjo zakonisht nuk eshte per te miren e interesave te atdheut, por te xhepave te tyre!!!

po dhe kur zihen nuk eshte se e bejne per interesat tona jo.