Dashuria - kjo Fytyrë e Zotit

[Spleen1]

I nderuar Syku, pavarësisht nga kritikat e Domires apo kujtdo tjetër, në temën që kam hapur unë, shkruaj ashtu si të pëlqen ty t'i shprehësh ndjenjat, kujtimet apo dëshirat.

Edhe pse këtu jemi në një forum të respektuar dhe me shumë anëtarë, edhe pse në mesin tonë mund të kemi edhe akademikë me nofka, megjithatë nuk jemi në ndonjë Akademi, ku njerëzit me emra dhe mbiemra shkruajnë kritika dhe japin mendimin e vet.

Kuptohet, kjo nuk dmth që me këtë ia mohoj ndokujt të drejtën e shprehjes dhe të kritikës, por do të dëshiroja që kritika mos të ndez "zjarre" të panevojshme.

Faleminderit për mirëkuptim.

• Për postimin n° 100, do të postoj një sonet pa spleen (bardh e zi).



ARTI I DASHURISË

Ngadalë i afrohem shtëpisë afër rrugës,
Dera gjysmë e hapur tashmë më priste,
Në prag të saj, në përqafim të Muzës,
Buza mbi buzë me zjarr nisi t’rrëshqiste.

Në majë të gishtave me tundim ngjitej,
Pastaj lëshohej poshtë, ashtu lehtësisht,
Mbi të miat supe ... floku i saj përpëlitej,
E unë nishanet ia lëmoja butësisht.

Na u bë i zakonshëm ky ritual,
Puthje mbi puthje kah shtrati u nisëm,
Vonë pasmesnate kandilin e fikëm.

Të nesërmen agimi zbardhi më vonë,
Nata ia kish vjedhur ditës një pjesë,
Pjalmuar ëmbëlsisht ... deri në mëngjes.

[Syku]

Puthme!

Puthme fort puthme e mos ndalo,
merrma frymen me ngadale!
Permbi mua embel pranvero,
porsi dielli mbi boren e bardhe!

Puthme prap puthme si di ti,
çoma trupin ne ekstaze;
Sikur flladi i veres ne nxehtesi
joshme ti pa thene nje fraze!

Puthme ti puthme me mijera here,
qe dhe engjejt t'na kene zili!
Prekmi buzet me buze si floket ne ere,
jepme zjarr ne brendesi!

Falmi mua buzet e embla,
falma mua trupin tend!
Dashurine tende shume ma ka enda
le te kallim flake kete vend.

[Spleen1]

Spleen X5

Si Pirg i heshtur që vetëm sodit
Në udhëkryqe, në sheshin publik
Natën bëj roje, ditën duke prit
Siluetën tënde të shfaqet një ditë

Në mes të shkretirës kerkoj oazë,
Në mes të oqeanit kërkoj vullkan,
Në mes ndjenjash përzier fërfëllazë,
Kujtimet për ty më bëjnë kallkan.

Në mes të luginës kërkoj një breg,
Në mes malesh një shkëmb të lartë,
Në mes labirintesh kërkoj një shteg.

Në mes të detit kërkoj meteorë,
Në mes të qiellit një det pa valë,
Kudo të kërkoj, hapat s'i ndal.

________________________
"Bëhu e arsyeshme, o dhimbja ime, dhe qetësohu pak"

[Spleen1]

HESHTJE

do ta ha copa-copa
vuajtje zezën që kafshon
heshtja e heshtjes... përvëlon

do ta pi lotin e pritjes
fshehur tinëz që e mban
krizantemë nën qepallë

do t’i zhduk edhe kujtimet
gjithçka që më trazon
eptaf i heshtjes tonë


“Është më e vështirë të shkruash mbi heshtjen se sa të flasësh për fjalën...”
(M.Heidegger)

[Dea_a]

Spleen X
(vjeshtë me stuhi)

nëse të zë trishtimi
ma jep merzinë ta përkundi
nëse të vjen të qajsh
m’i jap lotët t’i kthej në buzëqeshje
nëse të zë pikëllimi
ta fal artin e fjalës
për t’i kënduar lumturisë

nëse qaj unë
s’do të gjindet sterë
për lotët e mi...

Vjesht e vone

Edhe nje vjesht pa ty.
edhe nje stuhi shiu pa ty.
dhe nje dimer afron.... pa ty.

Ne parkun e qytetit shkel gjethet e rena...pa ty.
Ne eren qe fryn zerin tend ndegjoj.
Ne krahrorin tim perqafimin tend kerkoj?!


I vetmi ngushllim,
per trishtimin tim.
I vetmi krahror, per lotet e mi.
I vetmi qe me jep fuqi je TI.

Artin e fjales me ke dhuruar,
Me dhuro dashurin e perjetshme.
Me do me sinqeritetin tend.
Ti kendoj lumturis sime.

[Syku]

Dashurise

Shume te kane pershkruar
e fare pak i jane avitur
madheshtise qe te mbeshtjell.

As une s’te kam kuptuar,
vogelsira kam zhgarravitur,
dedikuar ti kam me zell.

Une mbartesi yt i padenje.

[viktoria123]

spleen1 ,veshtir eshte te flasesh per fjalen....por shume te leht e ke te shkruash per heshtjen.....urime...

[Spleen1]

Artin e fjales me ke dhuruar,
Me dhuro dashurin e perjetshme.
Me do me sinqeritetin tend.
Ti kendoj lumturis sime.

Dea, e pranoj që vargje të mbushura me emocione janë këto. Nga postimet e më hershme unë e kam vërejtur se ti vet posedon me arin e fjalës. Megjithatë, faleminderit për këto fjalë.

Shume te kane pershkruar
e fare pak i jane avitur
madheshtise qe te mbeshtjell.

O Syku i nderuar, dije që ia ke thënë fortë këtu. Edhe unë mendoj, që me gjithë imagjinatën që ka poeti, kurrë nuk ia del ta përshkruaj të dashurën sa ta laj borxhin as ndaj vetes as ndaj saj.

Viktoria123, unë më shumë kam problem me heshtjen se me fjalën. Heshtjen s’di ku ta kap. Fjalën e kap ku dua, e përpunoj, e freskoj etj… Po heshtjen ku ta kap ? Heshtja kafshon…





QËNDRO

Kur dielli i verës rreze mbi ty më s’lësho’
E kalorsi gënjeshtar ik n’drejtim t’panjohur
Trimërisht në këmbë pa u lëkundur qëndro
Puth ndjenjen e fshehur sa per tu ngrohur.

Ne prapë do të shihemi në hullitë e largësive
Aty ku derdhën ndjenjat e askush s’ka faj
Nën zhurmë të thashethemave e të ligësive
Një dhimbje e dhimbshme prapë do të na ndaj’.

Një përshertimë e shpirtit do të na bashkojë
Kështu e ka jeta me vajtje-ardhje n’pambarim
Mes ëndrrave të mia gjithmonë t’shijoj
Zigzakeve të jetës deri në amshim.


"Bëhu e arsyeshme, o dhimbja ime, dhe qetësohu pak"

[Spleen1]

ELEGJI

Kishte kohë që s’ishim parë
Çastin e fundit t’erdha te kryet
Kohë e keqe na pati ndarë
Satanët, engjëjt filluan me i mbyt.

S’kishe humbur asgjë nga sëmundja
Nuri i yjeve të zditte në fytyrë
Asnjëherë s’m’ ike nga mendja
Të ruaj në kujtesë, e kisha detyrë.

Ishe shtri në shtratin e vdekjes
Frymë e fundit të rrihte në gushë
Moment tmerri përtej prekjes
Herë akull ndjenjat herë prush.

Ta shpalova çarçafin e bardhë
Ngadalë t’i preka këmbë e duar
Vdekja tashmë t’i kishte marrë
Në dyluftim qëndroje burrë

Asnjë gjëmë asnjë ofshamë
As në sy nuk të pashë lotin
Dy djemtë ulur të rrinin pranë
Për shpirtin tënd e lutnin Zotin.

Njëri flokun ngadalë ta lëmonte
Tjetri faqet me shumë kujdes
Po vdekja shikimin ta mjegullonte
S’ta dhuroi asnjë çast shtesë.

Me vdekjen kur nise me u përlesh
Për herë të fundit të mora mall
Ëmbël e qetë të fola në vesh
Lamtumirë, o mik i rrallë!

Veç kujtimi për ty i gjallë
Na ka mbetur plot dashuri
Sa qetësohet bëhet më i gjallë
Herë-herë vjen duke u përtëri.


Something that doesn’t kill you, it makes you stronger!

[mondishall]

Prekese kjo poezi, fale vargjeve te thjeshta deri ne dhimbje e meditim. Urime.