Dashuria - kjo Fytyrë e Zotit

[Ndjenja]

Nuk të bezdis më me gjëra që vrasin, nëse më lë aty ku më gjete. Nëse më harro për ngut në stacionin ku kryqëzohen dallgët fuqishëm. Aty ku takohen erërat e ikjes. Më harro ATY ku xhelatët masin zemra të plasura.

Dikur, kur të qetësohen shpirtërat, luajmë kokafshetas nën Ujëvare. Kështu i lajmë fjalët e borxhit ! Pastaj ma vë në qafë medaljonin e të vrarëve nga qeshjet romantike të pasmesnatës !

Qetësia do vjen dalngadalë.

Sa e mirë është vetmia që vret !
Sa mirë kur askush nuk më djeg me peshën e fjalës !

[Domira]

PËRJETIME

Ëndrra te pathëna e te pathëna,
Ëndrrat e jetuara e të pajetuara,
Të gjitha mbajnë emrin tënd.

Nuk dua më net ... të zyma
Nuk dua më të mbyll sytë,
E të përpëlitem në ethe,
Nga të çmendurat mendimet e mia.

Më lër ta vë kokën ne gjoksin tënd,
Të ndiej si lozin gishtat tu me flokun tim,
Me lër te dëgjoj zemrën që të rreh,
Dhe ngadalë ta prek

E t'i them sa shumë e dua.

[Spleen1]

mindishall, Brari, Dea, Ndjenja, Domira edhe pse pak me vonesë, do të deshiroja t'ju falënderoj për kontributin tuaj në temën time. Kam nderin që më lexoni.
Me këtë rast i përshëndes edhe të gjithë ata / ato që ndajnë disa minuta dhe më lexojnë.

Spleen 1

Sot kisha nevojë per TY dhe per POEZIN TENDE. Te lexova me shpirt dhe thashë "do të parkohem" tek dhimbja ime e madhe Cameria. Me lejo te shkruaj disa vergje ketu me poshte:

[Eh, i nderuari Agim Doçi, sikur ta dije sa më bënë nder kur shkruan: “Sot kisha nevojë per TY dhe per POEZIN TENDE”
Athua si ndihemi ne që u rritëm me poezinë tënde që shpesh u bënë edhe tekste këngësh që na nderuan në konkurset më me renome ndërkombëtare?
Ne ndiejmë nevojë çdo minutë për vargun tënd, madje edhe kur ai i kushtohet vetmisë apo mallit.

Spleen X2

(Poezi nate)

Të lutem edhe njëherë
Për një lot, për një buzëqeshje
Mos kërko të gjunjëzohem
Të humb ekuilibrin, të rrëzohem
Të përseris elegjinë
E dhimbjes, të zemrës së plagosur
Të humbjes, të vetmisë.

Më shiko edhe njëherë
Në këtë natë parantezë
Të vetmisë së vetmuar
Me gotën në dorë që xixëllon
Sesi ma ngroh, e ma shtyp mallin.

Unë flas, e flas, e hesht…
Më dhemb...
Hejjjj, shumë më dhemb
Sa nis e qetësohet
Kthehet me gjëmë
Thyen qetësinë, jetën
Forcën, shpresën, ardhmërinë
Krejt…


Ndiq këtë rrugë... Që të shpie askund ... Mbill nëpër té gurë... Deri të bëhet mur !

[Syku]

Çast qe iken.

Tretem mes fjaleve te tua, si heshtja,
si heshtja apokaliptike qe me çnjerezon
perpara syçkave magnetik dhe dalton
qe si dallojne ne mua nje qind pranvera,

ndaj dhe tretem, alivanosem si ylberi,
ne rrezatimin shporues qe te rrethon.
Me magjeps hiresh kur prelud belbezoj
si humnera vargjesh ndaj une i mjeri,

tkurrem, strukem ne kllapine e muzgut
i vetem, pa ty qe gdhend buzeqeshje,
i zymte si qielli gjate seciles rreshje.

Jam robi i frikes ne enigmen e burgut,
te zemres sime qe shenon vija ne mur
tek shoh çaste qe ikin,e qe s'kthehen kurre.

[Spleen1]

Çast qe iken.

Tretem mes fjaleve te tua, si heshtja,
si heshtja apokaliptike qe me çnjerezon
perpara syçkave magnetik dhe dalton
qe si dallojne ne mua nje qind pranvera,

ndaj dhe tretem, alivanosem si ylberi,
ne rrezatimin shporues qe te rrethon.
Me magjeps hiresh kur prelud belbezoj
si humnera vargjesh ndaj une i mjeri,

tkurrem, strukem ne kllapine e muzgut
i vetem, pa ty qe gdhend buzeqeshje,
i zymte si qielli gjate seciles rreshje.

Jam robi i frikes ne enigmen e burgut,
te zemres sime qe shenon vija ne mur
tek shoh çaste qe ikin,e qe s'kthehen kurre.

Syku faleminderit që shkruan në temën time. Vargu yt më pëlqeu shume. Urime nga zemra. Vazhdo të postosh...


Spleen X3

(Nokturne)

Natë vonë, mendja bluan,
Shkronjat mbi letër përzihen,
Nuk di çfarë zemra shkruan,
Me fjalët që mes veti zihen.

Vargjet janë kalvar i shpirtit,
Në këtë gjendje dhëmbin shumë,
Natë e gjatë sa stinët e vitit,
E egër, pa ëndrra, pa gjumë.

Loti kristal mbi faqe prehet,
E ngjyra derdhet mbi fletë,
Nata skalit ankthin e vet.

Aherë, sytë drejtohen kah yjet,
Shpirti në horizonte t’pa fund,
Muzë e mëngjesit bebëzat përkund...

"Bëhu e arsyeshme, o dhimbja ime, dhe qetësohu pak"

[Syku]

Me djerse mbuluar fryme-marr me ngut,
mbi frymen tende prej valutash perdhosur,
e mes epshesh illnake nje lot i urte,
rreshqet nga zemra qe hesht plagosur,

e perplaset mbi gjinjte e tu te bute,
nga shume duar shume here brumosur.
Vertitet perreth si mbi nje trup te drunjte
e nuk len pershtypje por humb i mposhtur.

Fytyra ime veç nje fytyre tjeter
ne syte e tu te shume-dashuruar.
Ah, kjo zemer, nje armike e vjeter!

E verteta eshte se me ke harruar
ndaj kot t'lus zota apo t'blej dreqer
çka mund te ishte, si thengjill u shua.

[Spleen1]

Spleen X4

(nokturne)

Kur jasht bjen shi me furtunë,
Nata bëhet trishtimi im,
Vetmia nis të rëndojë shumë,
Mungesa jote bëhet pickim.

Midis vargjeve fshihem atëherë,
Dua t’iu jap pakëz jehonë,
Që ta harroj, ta hudh në erë,
Hidhërimin tim që vetëm vlon.

Dua t’më vijnë në kujtesë,
Qastet sublime që i përjetuam,
Natën kur hëna pati buzëqesh.

Natën liqeni kur s'kishte valë,
Hëna dhe mjellmat kujdestare,
Kur ne u ndezëm si fishekzjarre.

"Bëhu e arsyeshme, o dhimbja ime, dhe qetësohu pak"

http://www.youtube.com/watch?v=uEAGoLHMMoA

[Syku]

Ftojake çapkene, qe perkedhel hareshem
me trupin tend te njome, me gershetat e tua
flladin e lehte te veres; ate qe te deh vullnetin
e te vjedh dritherimen, ah, ate te emblen.

Nje fllad lakmiqar e i joshur nga parfumi yt
perdridhet si gjarper ne belin tend kur ti buzeqesh.
Perdridhet si gjarper ne belin tend e ti i buzeqesh
derisa iken me buzeqeshjen tende ne strajce.

Ftojake çapkene, gjithçka qendron mes nesh.
Jemi si dy ishuj, te ndare nga fati mizor.
Ti je ne lulezimin e pare e ngjizur mrekullie.
Je si sorkallja ne valle livadhesh, e pazbutur.

Syte e mi nuk i ndahen imazhit tend, gjithsesi,
derisa n'horizont venitesh ngadale porsi muzgu.
E deshiroj afshin tend si femija qumeshtin e gjirit
o ftojake çapkene me buzeqeshjen e bukur si dielli.

[Domira]

Nje fllad lakmiqar e i joshur nga parfumi yt
perdridhet si gjarper ne belin tend kur ti buzeqesh.
Perdridhet si gjarper ne belin tend e ti i buzeqesh
derisa iken me buzeqeshjen tende ne strajce.

.

Pellumb ... ky postimi i fundit me doket ma i zbehte se postimet e para. Ky strofi
( ne quote) mendoj qe qalon shume... gjarper rreth belit, i persetitun dy here, plus gjarper, disi nuk po shkon.

Me fal nese gabova me kete reagim.

[Syku]

DOMIRA
Eshte paradoks qe nje krijues vargjesh te komentoje ose kritikoje vargjet e veta por do mundohem te shpjegoj ate qe kam kerkuar te shpreh (qe ndoshta s'ia kam arritur qellimit) me kete poezi.

Me strofen qe ti DOMIRA citove, kam synuar te shpreh nje gabim qe behet ne nje stine te veçante te jetes e cila eshte adoleshenca; qe e tregon edhe fjala "ftojake" ku gabimi eshte i natyres formuese.
Fjala "Gjarper" eshte perseritur qellimisht dy here pasi eshte nje sinonim dinakerie... E perseritur alegorisht dy here per rendesine qe i jap une personalisht ketij gabimi.
Pastaj "flladi" eshte nje simbolizim i nje emocioni qe na pelqen momentalisht pa ditur pasojat. Edhe flladi ka pasojat e veta. Nuk synoj ngurrim por vetem peshim ne kete emocion.

Sidoqofte faleminderit per kritiken e sinqerte.


Emocione flagrante.

Perdet sfokuese shpalosen ngadale ne horizont
e merr nje tjeter pamje qetesuese, kjo krahine
qe perzien ngjyra joshese nga njeri e tjetri front
deri ne ekstremin e imagjinates mbi hijeshine.

Bragtis ekzistencen time dhe ndalem te sodis
ato depertime delikate, qe gradualisht perhapen
mbi kete begati natyrore te ngjyer mrekullisht
me emocione flagrante, qe gjoksit s'mi ndahen.

Shqisat e mia perhumben ne valle te shfrenuara
e falem me secilen dashuri si per te fundit here,
shtegtoj pastaj plagosur nder strofulla te huaja;

mergoj mjerisht lengatash si shpendi kraheprere,
por rrembej nje copez peisazhi dhe e fsheh ne gji
se me eshte i vetmi ngushellim dhe e vetmja fuqi.