Shpirt Shqiptari

Mund ta kem dëgjuar këngën më lart mbase 100 herë në muajin e fundit në këtë teme në forum. Eshtë këngë shumë e veçantë. Shumë e thellë. Të shtyn të mendosh e reflektosh. Nuk është këngë që të bën të kërcesh apo të qeshësh e gëzosh. Eshtë këngë shumë e trishtueshme. Këngë vajtuese. Pasi e dëgjon je më i prirur të qash se të qeshësh.

Etja për të mësuar të vërtetën

E gjeta veten duke reflektuar mbi këtë këngë. Përse vallë më tërheq kaq shumë? Personi që e këndon është askushi. Ai nuk është një këngëtar i mirënjohur me famë botërore. Kënga nuk është prodhuar në një studio muzike prestigjoze, është prodhuar në oborrin e shtëpisë të tij. Këngëtari nuk këndon në grup apo i shoqëruar nga një orkestrim i bukur instrumentash. Ai këndon vetëm duke luajtur një mandolinë. Në video nuk ka as femra të bukura e as makina lluksoze që të ngopin me xhelozi shqisat e kujtdo që e shikon. Një lëndinë, një qen, një pemë. Pse vallë më tërheq kaq shumë kjo këngë? Dhe duke parë që është dëgjuar dhjetra miliona herë në YouTube brenda një kohe të shkurtër dhe renditet numër një në iTunes, tregon që nuk jam unë i vetmi që jam marrosur pas kësaj kënge. Dhjetra miliona amerikane e njerëz nga gjithë bota kanë patur të njëjtin reagim si unë.

Pas disa çastesh meditimi në heshtje, arrita të kuptoj pse kjo këngë është kaq e fuqishme dhe është kthyer në himn për njerëzit në Amerikë e në mbarë botën. Ajo ka brenda saj atë përbërës që na është mohuar për një kohë kaq të gjatë. Vargjet e saj janë të mbushura plot e përplot me të vërtetën! Dhe në këtë pikë nuk kuptova vetëm se sa e fuqishme është e vërteta. Në këtë pikë kuptova se sa të etur janë njerëzit për të mësuar të vërtetën. Reagimi i tyre karshi kësaj kënge tregon se kemi të bëjmë me një njerëzi që po vdes nga etja për të mësuar të vërtetën. Kuptova se sa bosh dhe i rremë është realiteti në të cilin jetojmë. Bota në të cilën jetojmë nuk është gjë tjetër veçse se kështjellë gjigande gënjeshtrash që nga jashtë duket e pamposhtur, por që një pikë uji prej burimit të së vërtetës e rrafshon si kala rëre buzë detit.

E vërteta është arma më e fuqishme e njeriut

Le të ndalemi pak edhe tek këngëtari. Ai është një amerikan që jeton në një zonë rurale të Amerikës. Ai i përket shtresës së ulët për nga ana ekonomike. Ai nuk ka mbaruar dy apo tre universitete. Ai ka bërë punë të rëndomta që i kanë krijuar edhe probleme me shëndetin. Për më shumë se një vit ai nuk ishte dot fizikisht në gjendje të punonte falë problemeve të shëndetit. Pasi u bë më mirë, e gjeti veten të depresionuar në kulm. Ai nuk është as engjëll e as shenjtor. Ai jeton me demonët brenda trupit të tij si të gjithë ne. Jeton në një shtëpi që i ngjan më shumë një kasolle se sa një shtëpie luksoze në Amerikë.

Por ajo që është e veçantë për këtë djalosh amerikan është se edhe pse ai nuk e ka patur jetën të lehtë, burimi i depresionit të tij nuk janë hallet e jetës së tij. Burimi i depresionit të tij është Amerika, është gjendja e mjerueshme e popullit të tij. Kjo e shtyn atë të këndojë e vajtojë. Por teksa vajin e dhimbjes së tij për Amerikën e ndan me dëgjuesit e tij, ai nuk harron edhe t'i drejtohet Zotit. E gjithë kënga nuk është gjë tjetër veçse fjalë të dala prej zemrës së tij e drejtuar Zotit. Dhimbje në fjalë. Fjalë të dhimbshme që lypin mëshirën e Zotit. Një lutje drejtuar Zotit për popullin e tij. Atë ndryshim për mirë që nuk e sjellim dot vetë, ia kërkojmë në lutje Zotit!

Dhjetra miliona njerëz në mbarë botën dëgjojnë muzikën e këtij këngëtari amator në YouTube dhe iTunes por radiot dhe platformat e muzikës popullore në Amerikë nuk e luajnë këngën e tij edhe pse dëgjuesit e tyre e pëlqejnë dhe e kërkojnë me insistim. Pse vallë nuk e luajnë? Sepse kjo industri dhe këto platforma nuk ekzistojnë për të promovuar të vërtetën. Përkundrazi, ato ekzistojnë për ti mbajtur njerëzit në gjumë, për të promovuar e avancuar realitetin e rremë. Interesi i tyre i vetëm? Paraja, pushteti, fama. Nuk u bëhet vonë për jetët e njerëzve që konsumojnë këto këngë përditë.

Dhe këta producentë famozë studiosh muzike dridhen para një djaloshi amerikan që jeton në një cep të humbur të Amerikës. Ai ua çorri maskën me një këngë të vetme. Ai u zgjoi nga gjumi gjenerata ta tëra njerëzish. Këta njerëz të zgjuar nga gjumi, e kuptojnë më në fund atë që u mungon në jetën e tyre më shumë se çdo gjë. U mungon e vërteta. E vërteta si kripa e jetës.

Sprova e vërtetë për secilin prej nesh

Falë këtij meditimi kuptova edhe diçka tjetër. Kuptova se çfarë kurajo të madhe ka ky djalosh amerikan që këndon këtë këngë. Sa prej nesh jemi kurajozë si ai? Sa prej nesh zgjedhim të heshtim përditë kur në shtëpi, shkollë, punë, dëgjojmë e lexojmë gënjeshtra me bisht? Sa prej nesh ngrejmë zërin dhe themi jo, kjo nuk është e vërtetë. E vërteta ka ngelur jetim pasi ky brezi ynë ka humbur kurajon për të mbrojtur të vërtetën. Atë të vërtetë që morëm nga familja. Atë të vërtetë që trashëguam nga brezat para nesh. Atë të vërtetë që sot rrezikon të shuhet fare. Me faj nuk mund të bësh vetëm veglat e forcave të errësirës që na imponohen me forcë për të vrarë të vërtetën dhe për të na helmuar me gënjshtra. Ne jemi bashkëfajtorë me ta pasi ne zgjedhim të heshtim. E dëgjoj këtë këngë sa herë që kam mundësi si për ti dhënë shpirtit tim kurajo!

E vërteta ka ngelur jetim. Kush do ta mbrojë të vërtetën?