SH.B.A perball Rusise.

[ATMAN]

sipas Paul Joseph Watson dhe Christopher R. Hill, diplomate amerikane, kane konfirmuar se pergjigja e rusise ndaj krizes ne ukraine eshte tradhtia ndaj rendit te ri boteror ku Moska ka marre pjese keto 25 vjetet e fundit

[Darius]

Paul Joseph Watson eshte bashkepuntor i Alex Jones, jo diplomat. Shkruan rregullisht tek Prison Planet dhe InfoWars.

[ATMAN]

Paul Joseph Watson eshte bashkepuntor i Alex Jones, jo diplomat. Shkruan rregullisht tek Prison Planet dhe InfoWars.

po ke te drejte i pari me titull doktor ,ndersa i dyti eshte diplomat dhe ish ambasador amerikan ne irak dhe kore

[ATMAN]

Thomas L. Friedman

Ka patur një festival komentesh kohët e fundit, që kritikojnë politikën e jashtme frikacake të presidentit Obama. Sikur të kishim një president që i hipën kalit gjysmë lakuriq, zihet me një tigër apo i këput një copë territor një vendi fqinjë, atëherë të gjithë do ndiheshim më të sigurtë. Këtu më duhet të dal në mbrojtje (të pjesshme) të presidentit Obama.

Më lejoni të filloj duke bërë një pyetje që e kam ngritur edhe për vende të tjerë: A është politika e jashtme amerikane sot ashtu siçështë, sepse Obama është ai që është (i matur, jopasionant), apo është Obama ai që është për arsye se Amerika është ajo që është sot (e djegur prej dy luftërave të dështuara dhe e dobësuar nga një recesion i zgjatur) dhe sepse bota është ajo që është sot (gjithnjë e me më shumë shtete të dështuar, dhe aleatë amerikanë të dobësuar)?

Përgjigja është pak nga të dyja, por unë do vendosja më shumë theksin tek e dyta. Politika e jashtme, aftësia dhe gatishmëria jonë për të vepruar në skenën botërore, lidhet me tre gjëra: interesat, vlerat dhe mundësinë e manovrimit. A kemi ne interes të përfshihemi në Siri apo Krime, a kanë lidhje këto të dyja me vlerat tona dhe – nëse secila është e vërtetë – a kemi ne hapësirë manovrimi për t’i kthyer gjërat siç duam vetë, me një çmim që mund ta përballojmë? Manovrimi është funksion i dy gjërave: sasia e burimeve ekonomikë dhe ushtarakë që mund të sigurojmë dhe uniteti i qëllimit të partnerëve tanë në terren, si dhe aleatëve tanë gjetkë.

Do të argumentoja se një pjesë e mirë e arsyes përse Amerika është më pak aktive në botë sot lidhet pikësëpari me veprimet e administratave të mëparshme. Vendimet e Bushit I dhe Clintonit për të zgjeruar NATO-n hodhën farën e pakënaqësisë, që ndihmoi pastaj për krijimin e Putinit dhe Putinizmit. Ekipi i Bushit II jo vetëm nisi dy luftëra të pasuksesshme, por edhe u shkëput totalisht nga tradita amerikane duke ulur taksat, në vend që t’i rriste për të paguar për ato luftëra, gjë që e dobësoi buxhetin. Planifikimi për të dy luftërat ishte për faqe të zezë, ekzekutimi i tyre edhe më keq dhe shumë prej “aleatëve” tanë rezultuan të korruptuar, ose e përdorën praninë tonë për të zgjidhur grindjet e vjetra.

Cdokush që mendon se populli amerikan nuk e vuri re gjithë këtë, të ngrejë dorën. Si një njeri që dëshironte të bënte partneritet me irakenët në përpjekje për ndërtimin e demokracisë atje – mu në qendër të botës arabe pas 11 shtatorit – unë sigurisht kam vënë re, dhe kam mësuar disa gjëra: Atje ku kemi partnerë realë, të cilët ndajnë vlerat themelore dhe janë gati të luftojnë për vetveten (si kurdët, të cilët kanë ndërtuar një ishull njerëzillëku dhe që është e vetmja histori suksesi e luftës së Irakut), ndihma e limituar e SHBA mund të ndihmojë për të shkuar larg. Në fakt, a e ka vënë re ndokush që dy sukseset më të mëdha të reformave në Lindjen e Mesme myslimane sot janë në vende si Tunizia dhe Kurdistani, atje ku përfshirja e Amerikës ka qenë pothuajse zero? Ata e donin dhe e ndërtuan.

Por, atje ku aleatët tanë janë ose shumë pak, ose shumë të ndarë (Libia, Siria, Afganistani dhe Iraku) duhet një angazhim shumë më i thellë dhe më i gjatë i SHBA në terren, për të krijuar një rend të ri që shumica e amerikanëve do e tolerojnë. Dhe të pretendosh që mund të ndërhyjmë pa kosto apo vetëm nga ajri është marrëzi (shikoni Libinë). Të pretendosh që maturia e Obamës vjen vetëm sepse ai është një organizues frikacak komunitetesh, është gjithashtu marëzi.

Shumica e presidentëve bëjnë emër në politikën e jashtme duke iu kundërvënë armiqve të mëdhenj. Por, shumica e atyre që rrezikojnë stabilitetin global sot janë shtete që po shemben. Sa prej tyre mund të shpëtojmë njëkohësisht? Do të doja shumë të ndihmoja reformatorët ukrainas që të ndërtojnë një demokraci funksionale, por arsyeja përse kjo detyrë është kaq e vështirë, është se vetë politikanët ukrainas çuan dëm dy dekada duke zhvatur vendin e tyre, kështu që, përpjekja që duhet për të sjellë ndryshimin atje tani është masive (30 miliardë dollarë në financime për shpëtimin).

Ne duhet të kundërpeshojmë Kinën në rajonin e Azisë dhe Paqësorit por kjo nuk është e lehtë kur i kemi borxh Pekinit 1.3 trilionë dollarë, për shkak të shpenzimeve pa hesap që kemi bërë, financuar prej kredive. Sigurisht që jam për t’i rezistuar ndërhyrjes së Putinit në Ukrainë, por është e vështirë ta dobësosh këtë petro-diktator, pa një politikë energjetike kombëtare tonën, e cila do të ulte çmimin e naftës dhe do të krijonte alternativa. Eshtë e vërtetë që Obama mund të bëjë më shumë për të “udhëhequr” europianët në Ukrainë, por është gjithashtu e vërtetë që Gerhard Shrëderi, ish kancelari i Gjermanisë, sot ka një vend në bordin e një kompanie gjigande ruse të naftës. Mendojeni pak. Europianët nuk duan t’i kundërvihen Putinit.

Megjithatë, problemi ynë më i madh nuk është Europa, as Obama. Problemi ynë më i madh jemi vetë ne, amerikanët dhe paraliza jonë politike. Bota e merr seriozisht Amerikën kur na sheh të bëjmë gjëra të mëdha së bashku – kur udhëheqim përmes shembullit. Nëse duam të bëjmë më shumë shtetndërtim në botë, duhet të kemi një plan për të bërë më shumë shtetndërtim këtu në Amerikë, duke përfshirë investime në infrastrukturë, zëvendësimin e taksave mbi të ardhurat dhe fitimin, me një taksë mbi dioksidin e karbonit, një shtytje të re për efiçenën e energjisë dhe gazin natyror, reformën e imigracionit si dhe një riekuilibrim gradual fiskal. Kështu fuqizohemi vetë dhe dobësojmë Putinin.

Ai që më tremb më shumë në botën e sotme është fakti që ne nuk po bëjmë as shtetndërtim të mençur në botë, për ta bërë atë më të qëndrueshme, dhe as shtetndërtim të mençur në Amerikë, për t’u fuqizuar më shumë. Na duhen të dyja për të qenë të sigurtë. Na duhet më shumë shtetndërtim këtu për të patur fuqinë të ngrejmë të tjerët, por na duhen edhe të huajt që të ofrojnë një themel të fortë me qëllim që përpjekja jonë të funksionojë. Eshtë e vështirë të ndërrosh një gomë të shpuar, kur të është thyer kriku, apo kur e ke vendosur atë mbi rërë. Pra, këtu problemi nuk është vetëm Obama.

(New York Times)

[ATMAN]

“Edhe për disa vjet, Europa nuk do të ketë alternativa ndaj furnizimit me gaz nga Rusia. Por, edhe për kompanitë e mëdha amerikane të naftës si dhe për të gjithë tregun energjetik botëror, një ashpërsim i sanksioneve ndaj Moskës do të kishte pasoja të rënda: kanë të drejtë ata që thonë se vendimet e sotëm do të kenë ndikim për dekada të tëra në tregtinë botërore”.

Daniel Yergin, një prej ekspertëve më të dëgjuar dhe të respektuar ndërkombëtarë të tregjeve të energjisë, lëshon alarm për përshkallëzimin e konfliktit në Ukrainën lindore. Analisti, i cili konsiderohet historiani më i madh i industrisë së naftës, falë librave të vlerësuar si “The Quest” dhe mbi të gjitha “The Prize” me të cilin ka fituar çmimin Pulitzer, rrëfen se në kontaktet që ka me krerët e grupeve të mëdhenj të energjisë percepton më shumë një ndjesi humbjeje, se sa kundërshtimi ndaj masave të mundshme kufizuese të trafikut.

Operatorët që janë të angazhuar fuqishëm në Rusi, nga Shell tek Eni, e dinin me siguri që atje do të kishin edhe risqe politikë. Apo, nafta dhe gazi merren aty ku ndodhen.

E vërtetë, por në rastin e Rusisë ka ndodhur diçka më shumë. Kanë qenë vetë qeveritë, duke nisur nga ajo amerikane, që u bënë ftesë kompanive të mëdha që të investojnë masivisht në këtë vend. Dhe pavarësisht risqeve politikë. Madje, pikërisht prej kësaj: mendohej që, nëse do të zgjerohej bashkëpunimi ekonomik i Moskës me perëndimin, duke krijuar kështu interesa reciprokë e të pazgjidhshëm, Kremlini dalëngadalë do të hiqte dorë nga agresiviteti, apo nga tundimi i kundërvënies politiko-strategjike me SHBA dhe Europën. Por Putini i hodhi në erë të gjithë këto llogaritje. Presidenti rus rrezikon shumë, por tani Perëndimi nuk di si të reagojë. Duhet të shfaqë vendosmëri, por nuk mund të injorojë faktin që pasojat e një embargoje të zgjeruar për sektorë të tërë të ekonomisë, si energjia, do të jenë shumë të rënda.

Cilat mendoni se janë tendencat, në rast të një përkeqësimi të konfliktit?

Në thelb janë tre: një zhvendosje e furnizimit të gazit rus, nga Europa tek Kina, rënie e investimeve të huaj në Rusi dhe një intensifikim i përpjekjeve për të zëvendësuar gazin që Europa e blen sot nga Moska, me LNG-në, gazi natyror amerikan që do të eksportohet në formë të lëngët përmes Atlantikut. Por duhen vite për të përgatitur impiantet. Të gjithë sot përpiqen të bëjnë marrëveshje me SHBA, të cilat kanë zbuluar rezerva shumë të mëdha. Furnizimi i parë do të vijë vetëm në 2015-2016-ën, dhe vetëm duke filluar nga viti 2018 do të jenë një faktor i rëndësishëm për Europën. Në vitin 2021, Amerika do të jetë eksportuesi i parë botëror i gazit.

Një model biznesi krejt i ndryshëm për kompanitë e mëdha të hidrokarbureve.

Epo nuk mund të kalohet nga një model në tjetrin, pa dhimbje. Siç po ju thoja, këto kompani po investojnë masivisht në Rusi prej të paktën njëzetë vitesh, të shtyra nga vetë qeveritë e tyre. Projekte që shpesh herë, për kthimin e investimit duan një periudhë 30 apo 40 vjeçare. Sigurisht që nuk mund të largohen me sot, me nesër. Tronditja është e fortë. Besoj që, edhe nëse kriza do të zgjidhet, herët a vonë grupet e mëdhenj do të mendohen shumë, përpara se të bëjnë investime afatgjatë në Rusi.

Kush rrezikon më shumë? Ku do të merren vendimet më të rëndësishëm dhe më të vështirë?

SHBA janë gjithmonë vendimtare, në planin strategjik, por edhe si fuqi energjetike. Por këtë herë, vendimet më të rëndësishëm do të merren në Berlin. Gjermania është qëndrore jo vetëm për angazhimin e fortë në Rusi të grupeve të saj të mëdhenj industrialë, si dhe për importet e mëdhenj të gazit rus, por edhe sepse ajo po humbet konkurueshmëri pikërisht në frontin e energjisë: ka investuar shumë në energji alternative, më të pastra por edhe më të kushtueshme. Pa gazin rus, konkurueshmëria e sistemit ekonomik do të kompromentohej më shumë.

Gazi rus në drejtim të Kinës është një kërcënim, apo është duke u bërë realitet?

Moska e kishte bërë zgjedhjen e saj tashmë, dhe për arsye ekonomike: kërkesa nga Europa është në rënie. Recesioni dhe demografia nuk inkurajojnë. Rusia ka nevojë të shesë më shumë gaz dhe rritja mund të vijë vetëm nga Azia. Kriza ukrainase e thekson më shumë këtë shtytje të Moskës drejt Pekinit. Por Pekini është i vendosur të negociojë fort mbi çmimet e Moskës. Dhe rusët nuk duan të heqin dorë nga çmimet me të cilët ua shesin europianëve.

bota

[Qyfyre]

Meqe po e diskutonim ne kete teme

SpaceX paraqet anijen Dragon V2, mund te jete gati ne 2017. Keto anije mund te perdoren nga NASA qe aktualisht i paguan Rusise $60 milion per person per cdo fluturim ne hapesire. SpaceX eshte nje kater kompanite qe shpresojne te fitojne kontraten nga NASA. Tre te tjerat jane Boeing, Blue Origin, dhe Sierra Nevada.

http://www.telegraph.co.uk/science/space/10864237/SpaceX-boss-Elon-Musk-unveils-new-Dragon-V2-spaceship.html

[arbereshi_niko]

Cilet antiamerikan ?
Gati tere Evropen e ke antiamerike.Te gjithe nacionalistet e Evropes jane per Putinin ! ... per Putinin/Rusine jane e gjithe e Majta evropiane [ajo e verteta Europiane].Te majtet jane per Putinin sepse modeli amerikan eshte kapitalizem korporativ pa marr parasysh kush vie ne pushtet,le te jete ky edhe "socijaldemokrat" si Obama - nje te majti evropian kjo i eshte e neveritshme.Antiamerikanizmi eshte nje konsenzus i arritur midis nacionalisteve dhe te majteve evropian,pa marr parasysh sa duket kjo e rrezikshme dhe skandaloze nga kendi jone shqiptar.
Amerika eshte duke e futur Evropen ne luftera qe nuk jane te saj,i imponon politiken e jashtme qe nuk i shkon per shtati.Kete e kan kuptuar nacionalistet evropian,shohin qe kjo eshte nje projekt ne thelb antievropian (konflikti i Shba-se me Lindjen - doktrina e Zbigniew Brzezinskit ).Me rendesi eshte qe Evropa mos te shkoj drejt konfliktit me Rusine e me te edhe me Kinen,sepse nuk i duhet nje gje e tille,do dal e humbur.
Pa kompromis deri ne fund per Ameriken,jane pasuesit e "shkolles se Frankfurtit" [nese ke ndegjuar ndonjehere per ta],ndersa e djathta dhe e majta jane qarte kunder politikes se jashtme amerikane [perjashto keta socijaldemokratet e killavt evropian,qe nuk jane as mish as peshk].

p.s: kjo pare nga Evropa ne teresi,e jo nga kendi yne.Ai dihet, Ne jemi amerikanofil me te medhenje ne Bote.Me arsye !

Semiku,
vjen dita dhe jemi dakort.
Shqiptaret jane aq amerikanofila sa te vjen per te vjelle...
I mungon vetem flamuri tek pragu i deres, por qe nga Amerika nuk na erdhi as'gje, te pakten une flas prej viteve 70-80 asgje perveç "zerit te amerikes",
qe na mbajti veshet ne gjimnastike te perditeshme...
Sot une qe isha nje nga keta qe veshi i mori formen e radios se dores..., sot po vijne e po me therrasin antiamerikan, jo jam antiameriqen, pasi me nderhyrjet e amerikaneve
Evropa po ben hapa se mbrapshti..., Rusia, he he , Evropa dhe Amerika thone se duan ti bejne "bllokade"..., sa hipokrite qe jane!
Me duket sikur enveristet me bllokadad hipotetike, ku asnjeri nga "armiqte" nuk dilte ne dritare te shihte keshtjellen krenare buze Adriatikut...
Sot po mbushin bulçite me "bllokada", por qe me duket se Bllokaden po e ben Rusia!
Kaq vite neper Evrope..., nuk kam pare ruse te punojne neper nevojtoret e evropes, asnje murator neper kantieret evropiane ( kuptohet te BE-s ), por e kunderta kam pare
shume biznesmene qe shkojne ne Rusi..., nga te gjitha vendet, deri ne shtetet qe dje u shkeputen nga BRSS-ja por qe vazhdojne me deshire dhe besnikeri ti bejne
satelitin e Nenes Rusi! Pra sot dalin shqiptaret me amerikane se gjithe evropianet..., kur keta te fundit duhet ti jene me mirenjohes qe nga plani "Marshall"!
Neve nuk hengrem as galeta dhe as mish ne kutia, por mbetem prapa bote, pasi ameriqenet nuk kishin asnje interes te zgjasnin doren e zgjebosur te ndalnin diktaturen tek ne!!!
Sot po i djegin te ndenjurat per Ukrahinen..., hajde se kjo pune u pa, "pese me hiç" e thote populli.
Ketu po qe nderhyjne, pasi veza u ka ardhur dhe s'dine ku ta leshojne..., po humbasin mbeshtetjen e anetareve te paktit atllantik, ku po e shohin qe ne te ardhmen, do ti drejtohen Pekinit!
Kjo mua personilisht s'me pelqen as'pak! Por realiteti do te thuhet pa doreza...


Per Semiku,
nuk jane te majtet qe jane kunder Amerikes, sot per sot, jane te djathtat parti, ku duan te ndryshojne kursin evropian, sikur kursi i vrapit te nje langoi pas te zotit ( ameriqen ).
Pershendetje

[Qyfyre]

Rusia, Kazakistani dhe Bjellorusia firmosin per bashkepunim ekonomik. Ky pakt eshte finalizimi i bisedimeve 20 vjecare, qe kur presidenti i Kazakhstanit Nursultan Nazarbayev e propozoi se pari ne 1994. Ne total eshte nje ekonomi me vlere 2.7 trilion.

http://www.ibtimes.com/russia-kazahkstan-belarus-sign-economic-union-treaty-declare-it-not-soviet-era-agreement-1592710