Rrėmbimi i Gj.
"Eshte me e preferueshme te kesh dashuruar dhe
ta kesh humbur dashurine,
se sa te mos kesh dashuruar kurre. "(Lord Tennyson)
Ne oborrin e Gj. ishin dy makina te parkuara: nje golf dhe nje fiat. Me te mbushur moshen tetembedhjete vjecare babai i saj u kishte blere djemeve makina. Njeri shetitej tere diten neper qytet, kurse tjetri ka shtate vite qe studjon ne Prishtine dhe tash gjendet ne vitin e dyte. Ai ishte nder studentet e rralle qe shkonte ne ligjerata me makine. Djali i dyte kujdesej per shtepine dhe nuk punonte asgje. I kishte merak vajzat dhe tere diten u shkonte pas. Per gjėmen qe u kishte rene ne shtepi ishin grumbulluar te gjithe. Kishte ardhe edhe motra e saj qe ishte e martuar ne nje fshat , edhe vellau nga Prishtina.
Kopshti ishte i mbjellur me bare dhe me plot dashuri kishin krijuar rrathe me lule te te gjitha ngjyrave. Shtepia ishte dy kateshe. Per cdo djale nga nje kate. Vajzes nuk i jipet as bodrumi, sepse ajo edhe pse femije i tyre, konsiderohet e huaj. Disi si auslender me qendrim te perkohshem. Edhe ate qe nga femijeria. Pasuria nuk ndahet sipas anetareve te familjes, por pyetja eshte se kush posedon luc, fiton. Kush jo, duhet te heshte dhe te kenaqet me lemoshe! Ndonje here e ndihmojne edheper dasme dhe kaq. Kete sjelleje te keqe nuk e kam kuptuar kurre, edhe sot kur po i shkruaj keto rreshte nuk dua ta kutpoje. Nuk e kuptoj se si prindi e don nje femije me teper, e tjetrin me pak! Sipas traditave zallore femres nuk duhet t“i jipet po aq sa edhe vellaut. Keto tradita na i shiten si deshire hyjnore! Por, te kthehemi te kopshti se rėrė ka shumė. Me rėrėn le te mirren lopatat.
Mu ne mes te barit kishin nje kajsi. Dyerte e shtepise ishin prej drurit te qershise dhe qe ne fillim linte pershtypjen e nje familje te pasur. Ne koridor orendi te shtrenjta qe vezullonin nga nje pasterti e madhe. Qilimi prej kadifeje ishte i kuqerremte. Majtas nje kuzhine e madhe me nje tavoline ne mes. Ne dhomen e pritjes e cila gjendej perballe kuzhines divane te mbuluar me mbulesa fisnike. Ne qoshe televizori i madh me ngjyra: " grundig "! Nje vetrine me gota, filxhana, gota te veres te kristalta dhe zbukurime te vogela. Dhoma e fjetjes e babait ishte prallore. Mu ne mes nje krevat i madh, prane kokes nje radio dhe dy abazhur. Ne mur nje lloj qilimi me xhami dhe shkronja qe rralle ndonje shqiptar i kuptone. Shkrrabla.
Gati asgje nuk ishte nga ajo qe gjendej ne tregun tone. Here gjesende perendimore, here lindore. Ne dhomen e Gj. dy krevata qe ndaheshin prej nje rafti te madh librash. Rafti ishte perplote. Mbi shtratin e saj nje portret i Skenderbeut, nje e Nene Terezes dhe nje e I. Kadares dhe R.Qosjes. Mbi keto korniza ishte nje shqiponje e qendisur. Nen sqepet e shqiponjes ishin nga dy pika lot! Lotet binin ne nje shami qe ishte mu ne fund dhe mbahej nga nje dore femre. Kete shqiponje e kishte qendisur vet. Gj. ishte e shtrire dhe ne balle i kishin vene nje shami te lagur. Prane saj ishte ulur nena dhe i shtrengonte doren. Frymemarrja e saj ishte aq e lehte, aq e qete, saqe ajo nuk ia shqepte syte nga frika se do t“i braktiste per gjithmone. Gjyshja e saj i kishte vene dy duarte ne shtratin e saj dhe mbante koken e ulur. Faqet e saja qe dikur ishin te kuqe, tani ishin zverdhur. Floket iu kishin mbledhur si kangjella para ballit, nje pjese e tyre iu kishte mbeshtjellur rreth qafe sikurse donin ta furnin. Ishte e zbehte si nje kufome.
Burrat ishin ne dhomen tjeter dhe po kuvednonin ardhmerine e Gj. Tymi ngjitje ne dhomen e burrave drejt tavanit. Cigaret nuk ndezeshin nga shkrepsa, por cigarja nga cigarja! Kur dilje ne koridor mund te shikoheshe ne pasqyrat e varura si pas shpine, poashtu edhe perballe. Nje mobile e vogel per lenien e kepuceve, nje vend i posacem per cadrat dhe nga mesi duhej bere edhe ty hapa dhe hapje deren, ku bisdeonin burrat. Posa vihej kemba ne prag shihej perballe nje vetrine e madhe. Dy divana per tre veta, dhe tre kolltuk. Asnjeri nuk ishte ulur ne divan, por po bisedonin te ulur mbi qilim dhe me shpinen ishin mbeshtur mbi te. Cdo njeri kishte nga nje shpuzore te mbushur para vete.
-Me mire te me vdese se sa te na e marre fytyren, tha babai i Gj. dhe mori nje nje cigare te cilen nje kohe te gjate e rrotulloi ne dore.
-Nc! Jo, tha djali i dyte, nese vdes ajo shpeton, shpetimin nuk e ka merituar, ajo duhet ta kaloje me keq. Motra ime te beht kurve, ajo te gjeje burra, kjo nuk eshte e mundur! Tha ai dhe ktheu koken ne anen e vellaut te madh sikur donte te kerkoje mirekuptimin e tij.
Haziri nuk tha gje. Dukej se ishte i deshpruar. Motra e madhe i ferkonte duarte para vete dhe shikoi vellaun e vogel.
-Si t“ia bejme? tha i ati. Turpi ne shtepi, e shtrire per vdekje. Dhe nuk ngriti fare shikimin qe e kishte perqendruar ne shpuzore.
-Duhet t“ia falim, tha Haziri, pa e ngritur koken nga qilimi. Eshte e re...
-T“ia falim ? Vertete t“ia falim, e pastaj te mbetet shatzene ne shtepi, shtoi babai duke e shkikuar pjerrtazi. Po ti Beki, c“mendon ?
-Une, hė, ti e din mendimin tim. Posa te sherohet do ta martojme. Do ta martojme me Sylen. Tha njeriu qe quhej vella.
Ne kete cast trokiti dikush ne dere. Ishte mjeku dhe u fut me cante ne dore duke i pershendetur maqedonisht. Ata i benen shenje me dore dhe ai u fut drejte e ne dhomen e Gj.
-Po ti Hanife, c“mendon ti ?, pyeti ai bijen e madhe.
Ajo tundi koken per nje cast e kroi pak qafen dhe tha :" Eshte e re ...duhet t“ia falim...!"
-T“ia falim! Kurre! tha Beki dhe u nenqesh ne nje menyre percmuese.
Jo nuk do t“i falim, tha njeriu qe quhej baba. Te tjeret heshten. Ai shtypi cigaren ne taketuke dhe doli ne dhomen e Gj.
Ishin duke e rrotulluar ne anen tjeter. Varrė dhe fasha kishte pasur ne koke, kembe, shpatulle dhe ne kurrize.
-Plaget mund edhe te sherohen, nese nuk eshte lenduar kurrizi, tha mjeku, por per helmimin me barera eshte teper veshtire. Sot eshte e hene, nese brenda kesaj nate dhe nesra nuk permiresohet, atehere ose ne spital ose vdes. Babai e vuri doren para goje sikur te deshironte t`i thoje, mjafte me. Mjaft me fjalle te tilla para grave. Nese mirret vesh per rrahjen qe ka pesuar , djali juaj mund edhe te burgoset, i tha ai derisa po kalonin pragun e deres. Une do te beje nje deshmi te nje vdekje natyrore. Beki u afrua prane deres i nxorri nje mije marka dhe i futi ne xhepin e tij. Ai i peshendeti me nje perkulje te lehte dhe duke u nisur shtoi :
" Medikamentet jam duke i marre ne spitalin kryesor ne Shkup, vetem se njoh disa koleg, keto jane shume te shtrenjta, kryesisht ato kunder helmimit me barera !
-Me mire e vdekur e fytyrebardhe, se sa e gjalle e tere familja fytyrenxire, pershperiti Beki ndermjet dhembeve.
Hanifeja undal ne dhomen e motres.
-O nene, po me thuaj si ndodhi kjo?
-E diel, ishte aty rreth mesdites. Foli nena. Ishim ne kopsht dhe po shikonim se ku te benim nje kotec per pellumbat e Bekit. Dikush hodhi nje leter ne oborr. Nuk e pame se kush ishte.
Beki e lexoi dhe thirri Gj.
-A ke dashnor ?- bertit me ze te larte. Shikonte si i terbuar.
-Jo ! Nuk kam. Tere trupi i dridhej dhe qante me koke teposhte.
Beki e mori nje shkop ne dore Nje shkop te domateve ku kishte edhe rrema te vegjel. Babai ishte te nje mik.
-Me trego te verteten se perndryshe do te mbyse. Me thuaj ," PO", ja ku eshte letra. Dhe aty e goditi mu ne koke dhe aty i plasi gjaku i currel..
-Me thuaj nese don te mbetesh gjalle...Gj. u rrezua per tok dhe kur ai u mat ta godase edhe nje here , ajo foli.
-Po, po e kam. Te lutem, te lutem o vella i dashur dhe e mbuloi koken me dy duarte. Ai e kapi per floke dhe i tha:" kush eshte ai, me trego emrin!" dhe i shtrengonte dhembet.
U perpoqa t“i marre shkopin, por nuk munda. Beki e qelloi edhe disa here dhe atehere une arrita te hidhem mbi Gj.
-Do ta vazhdojme me vone tha ai, dhe hodhi shkopin dhe e ke pare dritaren qe ka thyer. Iku i pezmatuar shume keq. Per fat nxitonte se kishte takim me dashnore e vet. Ajo ka mbetur shtatzene, cka do te beje me te uk e di. E mjera nuk ka baba , e vllezerit e saj jane te vegjel. Kur i tha babait tend kete, ai u qesh dhe u krenua me djalin e vet, madje i tha:" Ti je mu si une!"
Pas tri oreve u kthye dhe i tha se do ta martoje me Sylen, ate pellumbxhiun, tridhjete vjecarin qe ēalon dhe ka nje sy te verbet.
-At sakatin ? pyeti Hanifeja.
-Po, ate sakatin! Nje cope here me vone e gjetem ne dhome duke shkumuar gojes dhe shume hapa te mia dhe te babait te shperndara ne dysheme... Ai ka semundje tjeter , une tjeter dhe ajo kishte marre shume mdeikamente.
Kur erdhi babai i tha se kishte bere mire dhe e thirrem mjekun. Ja keshtu erdhi e zeza ne shtepine tone.
Nena kishte nje shami ne koke, e cila me cepin e saj i vihej pak para ballit dhe mbate koken e leshuar. E bija me fytyre te mbledhur dhe syte e perqendruar shikonte motren. As ate nuk e kishin pyetur kur e martuan. I paten sjellur nje fotografi dhe i kishin thene: Ky eshte burri yt. Edhe ajo, si cdo krijese e rendomete kishte pasur preferencat e veta dhe shume here kishte endrruar se cfare burri duhet te kete. Ajo deshironte nje te gjate, vete ishte e tille, dhe me floke kacurella. Martoi nje qe ishte nje pellembe dore me e shkurte se ajo, hunden pak te shtrembet, qe ai me krenari e quante sqep shqiponje! Ajo nuk e donte burrin e vet dhe thuhet se fshehtas merr hapa kunder shtantzenesise. Qe dhjete vjet e martuar, por femije nuk kane.
Hanifeja u ngrit duke u mbeshtetur per nenen dhe doli ne dhomen e burrave. Ne dhomen e Cezareve ku vulosej nje jete...
Vazhdom neser.....
Krijoni Kontakt