Ndre Mjedja apo Lame Kodra - Mbreti i Tulës, nga Gëte

[Diabolis]

Mbreti i Tulës nga Gëte është përkthyer në shqip nga Ndre Mjedja, Arshi Pipa, P Kruja, Skënder Luarasi, Vehbi Bala, Jorgo Bllaci. Më poshtë kam dy përkthime me ftesën e zakonshme të shpallni më të mirin si dhe me një ftesë shtesë, të gjeni këto përkthimet e tjera e mundësisht moderatorët ti shtojnë këtu.

Përkthyer nga Ndre Mjedja

Mbreti i Tulës

Deri n'dekë besnik ke s'thohet
Ishte n'Tule 'j padisha,
Diq e dashta mbas do kohet
E 'j got' arit shej i la.

Sa at gotë arit gja nuk dote
E gjithmonë me tene piu;
Por ka 'j lot për faqe i shkote
Gjithsaherë pite fatziu.

Kur pau vedin tuj mbarue
Njeh qytetet, e gjithçka
Trashgimtarit ia la shkrue,
Por putirin nuk ia la.

N'deje t'i'parve, n'buzë të dedit
Gjith', parsinë n'nji gost' i thrret;
Ulet n'gost e ka rreth vedit
Mbledhun bashkë parsin' e vet.

E t'ksaj t'kandshmes jetë dëshirin
Piu ma t'mbramin e lumnoi
Pijsi plak, mandej putirin
Ndër valë t'detit e flakroi.

Tuj e zhyt' e pau n'fund t'zallit
Tuj këcye, nalt tuj hupë me turr;
E n'at' ças i ranë prej ballit
Fikun syt' e s'piu ma kurr.


Përkthyer nga Sefulla Malëshova (Lame Kodra)

Mbreti i Tulës

Na ishte një mbret në Tule,
I besës gjer në varrr.
I dha, tek vdiste, mikja
Një kupë derdhur ar.

Si atë s'do gjë tjetër,
Më çdo gosti e shpinte,
E syve lot i shkonin
Sa herë me të pinte.

Dhe, kur ju afrua vdekjes,
Të birin thirri e pa,
Qytete e ç'kish ia fali,
Po kupën nuk ja la.

Mbi det, në kështjellë
U shtrua me dolli,
E mblodhi rreth e rrotull
Kalorësit e tij.

Atje të jetës afshin
E fundit piu plaku.
Pastaj bekriu në vala
Të shtrenjtën kup' e flaku.

E pa që ra, që kridhej,
Që shkoi në fund atë.
Iu errën syt' e ballit,
E s'piu kurrë më.

[MI CORAZON]

Mbreti i Tules

Besnik gjer buze varri
ne Tule ish nje mbret
tek vdiste nje kupe ari
i fali mikja e vet.

Gje me per zemer s'pati
e merrte ne cdo gosti
dhe derdhi lot i ngrati
sa çoi me to dolli

Kur iu afrua varrit
te tera ç'kish ia la
ne vend te trashegimtarit
por kupen nuk ia dha

Ne tryezen e gostise
tek salla ne keshtjelle
prane detit rreth dollise
kaloresit i sjell

Te fundit afsh piu plaku
te jetes ne nje cast
pastaj ate kupe e flaku
ne detin me tallaz

E pa si ra tej zallit
si vala e perpiu
iu shuan syte e ballit
dhe kurre me te nuk piu

DD, nuk di kush e ka perkthyer . Une kete version mbaj mend.

[shigjeta]

MBRETI I TULES

Nje here pat sunduar
Ne Tulen larg nje mbret
Nje kupe i kish dhuruar
Kur vdiq mikesh’ e vet

Sa here ulej pinte
Neper gosti me te
Nje pikez loti ndrinte
Ne syte e tij gjithnje

Kur erdh’ tek buza e varrit
Keshtjella e pasuri
Ja la trashegimtarit
Po kupen kurresesi

Edhe u nis e shkoi
Tek kulla ne bregdet
Gostine e fundme shtroi
Atje per miqt’ e vet

Ne fund te shtrenjten kupez
E ktheu dhe ne cast
U ngrit e flaku tutje
Ne detin me tallaz

Dhe kur ajo i humbi
Nga syte pergjithnje
Ai dha frymn’ e fundit
E s’piu kurre me

Perkthyer nga Jorgo Bllaci (pa anesi postimi, voten time ia jap perkthimit te J. Bllacit )

Perkthimi qe ke vene Corazon eshte nga V. Bala

[MI CORAZON]

Po vendos ketu versionin ne anglisht, qe te shihet me mire se cili mund te jete perkthimi me i bukur ( nese nuk jane bere nga gjermanishtja).


THE KING OF THULE


IN Thule lived a monarch,
Still faithful to the grave,
To whom his dying mistress
A golden goblet gave.

Beyond all price he deem'd it,
He quaff'd it at each feast;
And, when he drain'd that goblet,
His tears to flow ne'er ceas'd.

And when he felt death near him,
His cities o'er he told,
And to his heir left all things,
But not that cup of gold.

A regal banquet held he
In his ancestral ball,
In yonder sea-wash'd castle,
'Mongst his great nobles all.

There stood the aged reveller,
And drank his last life's-glow,--
Then hurl'd the holy goblet
Into the flood below.

He saw it falling, filling,
And sinking 'neath the main,
His eyes then closed for ever,
He never drank again.

[Bel ami]

Vota ime ishte per Ndre Mjeden

[Diabolis]

Kam votuar për Mjedën. Në një forum tjetër edhe unë kam ngritur pyetjen a duhet të ketë përkthime mbas përkthimesh. Jo gjithmonë ai që përkthen mund të shmanget nga sfida me kryevepra (zakonisht këto përkthehen), shtoji dhe rrethanat.
Si një përkthim brilant nga Lamja mbaj Kënga e Zgalemit prej Gorkit.
Në Shqipëri vepra e plotë e Lames është në tre vëllime, poezi, përkthime dhe publicistikë, shoqëruar dhe me artikujt kritikë të asaj kohe dhe kësaj kohe.
Lamja ishte po aq komunist sa komunistet e tjerë. Ai ka përkthyer internacionalen, ka shkruar për Kremlinin, Leninin, Shangain.
Eshte po Lamja i vogël ( i Nolit) që ka sharë Lasgushin e madh duke e quajtur poeti i liqerit.
Duhet temë më vete.

[Diabolis]

Lasgush Pogradecit1

Të blenë me para, o zok liqeni,
Të futnë në kuvli që të këndosh
Pas avazit që do një mbret2 bejlerësh,
Pas avazit që do një kuçedr' e huaj:
Kuçedra Kapital me kthetra shumë.3

Dhe ti tani do bëhesh plaçkë tregu,
Dhe rekllame të ndritëshme kudo
Për tyj do dalin. Shko, Lasgush, vërtitu
Në botën e djallosur të parasë.
Shiti ndjenjat e njoma,4 shit aromën
E shpirtit delikat, poet i mjerë.

Zemra jote do mpihet nër obore,
Do fishket afër frymës së tiranit,
Do bëhet si një kurvë lajka - madhe:
Ajo zemër që duhej si vullkan
Zjarr e flakë të shfrynte për liri.

Dhe sytë që n'agim kanë lozur
Me ngjyra dhe me dritë të çudiçme,
Do të veshen nga luksi dhe nga veset:
Ata sy, që veç duhej të shikonin
Si po shtypet e po rripet një popull
Nga gjakpirës, nga xhelatë e tiranë.

Dhe veshët që dëgjuan harmonira,
Muzikën e mëngjezit nër liqene,
Me lëvdata, me lajka do të myken:
Ata veshë që duhej të dëgjonin
Si zjen lufta dhe si dalin kushtrime.

Dhe ato duar që preknë zambakun,
Që fërkuan një leshverdhë nër pyje
Do të prekin vetëm duar xhelati,
Do të prekin vetëm kartë e flori:
Ato duar që duhej të rrëmbenin
Vetëm pushkë dhe flamur për liri.


1)Kjo vjershë është shkruar më 1928. kur Lasgushi Poradeci i kthye në Shqipëri dhe u shpall "poet kombëtar", që gjer atëherë kish qënë një poet i ri me talent, me zemër delikate, që donte dhe këndonte natyrën, hyri në pellgun oportunist të intelektualëve të asaj kohe. Ç'poet kish qënë Lasgush Pogradeci, ç'farë poeti po bëhej dhe si duhej të jetë poeti, ja thelbi i kësaj vjershe.
2)Zogu, kryetar i koalicionit të bejlerëve në Shqipëri.
3)Kapitali italian që po hithte thell' e më thellë kthetrat e tij në vendin tonë.
4)Në botën kapitaliste dalin në trek jo vetëm vlerat materiale, po dhe ato spirituale:
poezia dhe arti bëhen dhe ato plaçkë tregu.


Për kureshtarët kjo është vjersha e plotë me gjithë shënimet e Lames, (që e ka pasur zakon tju vinte punëve shpjegime në fund).


Agin Vinca shkruan:
...Akoma më i rëndë dhe fyes është teksti me të cilën shoqërohej vjersha...
Mirpo vjersha botohet për herë të parë në vitin 1945, (mbase më saktë botuar tek Liria Kombëtare në 1929 por Lasgushi e ka lexuar kur është bërë botimi si libër shënimi im) ... plot 17 vjet pasi është shkruar...

Për më tepër duhet lexuar Kadareja tek "Ardhja e Migjenit në poezinë shqipe" dhe "Lasgushi më ka thënë" e Petraq Kolevicës.


P.S. Nganjëherë këtu shkruajmë edhe kundra interesave personale të Thanasëve.

[Andrra e Jetes]

Normalisht une jam per Ndre Mjeden,nickun qe kam e kam marre nga poema e famshme "Andrra e Jetes"!Mjeda eshte poeti me i arrire shqiptar qe ka shkruar ndonjehere ne gjuhen tone!Padyshim eshte edhe me i kulturuari njihte 13 gjuhe te gjalla e dy te vdekura ,latinishte e greqishte te vjeter!Ishte gjuhetar e dijetar e njeri i cili njihej asokohe anembane Evropes!Ka pasur disa diploma te universiteteve te Austrise sepse si prift Jezuit e kishte ne detyre te merrte disa diploma,tradite kjo e kultures se perandorise Austro-Hungareze!Jam i sigurte qe perkthimet e tij jane te paarritshme sepse Mjeda eshte shkolluar dhe eshte rritur me gjermanishte dhe e dyta ishte vete poet i madh...

[Dreri]

Une mendoj gjithashtu per Mjeden
Jo nga tifozlleku...por..perkthimi i Mjedes eshte perkthim.ndersa te tjeret kane pak pershtatje deri ne fjale te shtuara...E di se e shkruara ne dialekt "gege" ju ben jo edhe aq te gelltit'shme perkthimin per shume nga ne.
pershendetje

[Diabolis]

E zezë mbi të bardhë, ARGETA - LMG botuesi i Veprës Letrare (1998) të Lame Kodrës në faqen 11 të librit të parë shkruan:

Shënimet sqaruese në fund të poezive janë të autorit.

Ymeri i varfër i ka bërë librit parathënien në 1945.

Ajo që ka shkruar Agim Vinca është marrë nga Alternativa letrare shqiptare, Shkup 1995 e ndonse nuk i di bindjet politike të poetit nuk besoj se ka shkruar homazh me rastin e 10 vjetorit të vdekjes së Dullës.