CDO KUSH MUND TE SJELLI ARGUMENTE PER EGZISTENCEN E zOTIT QOFSHIN ATO FETARE SHKENCORE OSE LLOGJIKORE
CDO KUSH MUND TE SJELLI ARGUMENTE PER EGZISTENCEN E zOTIT QOFSHIN ATO FETARE SHKENCORE OSE LLOGJIKORE
Dy jane zerat qe e therrasin njeriun ne egzistencen e Zotit Zeri i shpirtit dhe Zeri i arsyes
Argumenti krahas shume argumenteve tjera qe argumenton Ekzistimin e ZOTIT NJE eshte mohimi i tij, siq e bejen disa
Nese nje gje nuk ekziston nuk kemi nevoj as ta mohojm as ta pohojme.
Tung nga UNE
ZERI I SHPIRTIT
E ka krijuar Zoti njeriun qe ai te besoje ne egzistencene Zotit si ka krijuar syrin te shikoje edhe veshin te degjoje po keshtu edhe shpirti beson .pra i eshte skalitur besimi ne Zotin ne gen ose ne shpirt.Argument per kete eshte ajeti i kuranit kur thuhet:
perkujto kur Zoti yt nxorri nga shpina e bijve te ademit pasardhesit e tyre dhe u beri deshmues te vetes se tyre duke iu thene-A nuk jam Zoti juaj -Po thane deshmuam -Te mos thoni ne diten e gjykimit qre prej ketij deshmimi ishim te panjohur ose prinderit tane ishin ne humbje dhe ne ndoqem ato.
kete ajet e sqaron hadithi i muhamedit a.s -ne fillim i krijoi Zoti shpirterat dhe i nxorri para Vetes se tij edhe u tha a nuk jam Zoti juaj te gjithe thane po deshmuam pastaj i qortoi te mos thoni diten e gjykimit se prej ketij deshmimi ishim te panjohur ose ndoqem prinderit tane.
pra shpirti i krijua para trupit dhe per kete sqaron hadithoi i muhamedit a.s.formohet njeriu ne perbrendesen e nens se tij per 40 dite si cope gjaku pastaj si gjak i pertypur pastaj si cope mishi dhe pastaj i vjen engjelli edhe i sjell shpirtin edhe i cakton kater gjera.........."
pra kjo tregon se shpirti eshte krijuar para trupit dhe ai hyn ne trup mbas nje periudhe afersisht 4 mujore nese do ti pyesni nenat me barre do tu pergjigjen se mbas kesaj periudhe e ndiejne femijen qe leviz ne bark .Pra jeta fillon kur vjen shpirti dhe i futet ne trup pra behet unifikimi trup shpirt dhe mbaron kur shpirti del prej trupit qe mund ta tregojme ne nje teme tjeter si del dhe ku shkon.
pra besimi qeka pjese perberese e shpirit per kete deshmon edhe femija i vogel po ta pyesesh ku eshte Zoti ai do te beje lart me gisht ose njerzit ne pergjithesi kur bien keq e ngrejne koken lart ne qiell dhe luten drejteperdrejte Zotit ndryshe me gjendjen ku jane ne gjendje te mire ata lusin idhujt ose krijesat.
por dikush mund te pyesi pse pra njerzit nuk besojne te gjithe ne Zotin por ka dhe mos besimtare 1) gjithkush beson me shpirt por eshte goja e tyre qe mohon si shembulli i faraonit qe i thoshte vetes Zot edhe i tha nje nenpunesi te tij me bej nje kulle te larte te shoh Zotin e musait .thojne dijetaret islame ku e dinte faraoni qe Zoti eshte lart ne qiell pse nuk tha per ne toke etj. po keshtu eshte nje shprehje ARABE NESE I VERBERI NUK E SHEH QE KA DIELL KJO NUK DO TE THOTE QE NUK KA DIELL"
OSE TREGIMI nje gjeneral dhe ushtarin qe i pyet gjenerali ateist ushtaret e shikoni pemet .? i shikoni malet? ,diellin? , po token? -po thane ushtaret -po Zotin e shikoni tha GJenerali>- jo thane ushtaret e shikoni tha gjenerali qe ska Zot .U ngrit nje ushtar e tha ushtareve .I shikoni pemet? po malet ?po diellin? po token?-po u pergjigjen ushtaret po gjeneralin e shikoni i tha ushtari-po thane ushtaret -po trurin e gjeneralit e shikoni"-jo thane ushtaret -JU THA USHTARI E SHIKONI QE GJENERALI SKA TRU. Te gjithe qeshen me shembullin e gjeneralit pra nuk do te thote qe meqe nuk e sheh dicka ajo nuk egziston .Sepse ti nuk e sheh dashurine friken forcen e rendeses etj te cilat i besojne se egzistojne sepse i ndien brenda Zemres tende .
PO PRAP PYESIN NJERZIT KUR UNE E PASKA TE SKALITUR PSE NUK BESOJ -
sepse Zemra jote ka dale nga orbita e saj pra nese hena eshte ne orbite ajo eshte ne rregull kur ajo del sjell shkatarrime per veten e saj edhe te token po keshtu edhe njeriu ndikohet nga disa faktore qe sbeson:kush jane keto faktorre1) shejtani prinderit dhe shoqeria ne pergjithesi ose sistemi ne ate vend.TI SHPJEGOJME SI NDIKOJNE KETO FAKTORE-!1)
SHEJTANI Thote muhamedi a.s nje hadith te transmetuar prej Zotit te tij kur thote Zoti- I krijova njerzit te paster (larg idhujtarise dhe mosbesimit) edhe u erdhen atyre shejtanet dhe i larguan nga kjo pasterti dhe ua lejuan ate cka Zoti ua ndaloi dhe ua ndaluan ate cka Zoti e lejoi .......
do thote dikush si :PO JA SHKON DHE I PESHPERIT ATIJ I THOTE SKA ZOT OSE BEJE KATE OSE ATE QE ESHTE E NDALUME PSH HOMOSEKSUALIZMIN OSE SHKO TEK VENDI MIRE ETJ.
2)PRINDERIT
SI ndikojen keto nese dikush do te linde tek prinderit ateist ateist do behesh ose do lindte tek prinderit kristiane do behesh kristiane e keshtu me rradhe per kete deshmon HAdithi i muhamedit a.s CDO LINDES LIND SI MUSLIMAN (Duke besuar ne nje Zot dhe larg idhujtarise dhe moisbesimit ose adhurimit te krijesave qofte kjo krijese jezusi buda etj) POR PRINDERIT E KTHEJNE ATE NE KRISHTERE CIFUT OSE ADHURUES I ZJARRIT>.
PRA LLOGJIKA OSE ARSYEJA MENDORE ESHTE E PAFTE KUR JE FEMIJE QE TE KUNDERSHTOJE KUR NJERIU ESHTE I VOGEL PRANDAJ AI BIE PRE E KETYRE IDEOLOGJIVE OSE BESIMEVE PRANDAJ ZOTI nuk e merr ne pergjegjesi femijen derisa rritetper kete deshmon hadithi i mahumedit a.s kur thote-ESHTE NGRITUR LAPSI(PERGJEGJESIA) PER TRE PERSONA PER FEMIJEN DERISA TE ARRIJE MOSHEN E PUBERTETIT PER TE CMENDURIT DERISA TI VIJE MENDJA DHE PER ATE QE ESHTE NE GJUMA OSE PA NDJENJA DERISA TE COHET OSE TE VIJHE NE VETE.(KUJDES ketu nuk futet i piri) pra ne kete perudhe njeriu nuk merret ne pergjegjesi edhe sikur ai te mos besoje kur arrin moshen e pjekurise dhe dallon te miren nga e keqja ateher llogjika e tij arsyeton dhe mendon se ka nje Zot ose qe sduhet adhuruar jezusi ose buda ose varri sepse jane krijesa .VAZHDON TEK PJESA ZERI I ARSYES E THERRET NJERIUN NE BESIMIN E ZOTIT
Ndryshuar për herë të fundit nga Klevis2000 : 23-06-2003 më 05:27
ZERI I ARSYES THERET NE BESIMIN NE ZOT
PRA SIC THAME LART NJERIU DUHET TE PERDORI ARSYEN E TIJ PER TE GJETUR TE VERTETEN PASI AJO U ESHTE LARGUAR ATIJ NGA FAKTORET QE THAME ME LART.
Pra duhet ti bejme disa pyetje vetes .a mos u krijuam nga asgjeja apo vete ne jemi krijues .pra ska dyshim qe asgjeja nuk krijon edhe ne nuk ishim para krijimit pra skemi si ta krijojme vetveten .Por ajo qe na pengon eshte mosbindja .pra egzitsenca e krijesave deshmon per KRIJUESIN .Pra megjithese ne nuk e shohim punetoret ne besojme qe ata e ndertuan pallatin megjithese ne shohim shenjat e kembes ne themi qe ka kaluar dikush ketu.ose nese shikojme pikturen nuk e mohojme piktorin e saj atehere si mundemi ne te mohojme Krijuesin e qiejve dhe tokes duke pare mrekullite e tij ne krijim .hudhini nje grusht grure edhe do vihen ato ne forme harmonikeasnjehere merreni njie grusht shkronjash do behen ato liber po ti hudhesh asnjehere.pra arsyeja e shendoshe e pranon qe egzistenca e krijese deshmon per krijuesin e saj .pastaj eshte nje rregull qe per te mohuar dicka duhet qe te shikosh edhe te studiosh cdo gje qe gjendet qe ta mohosh .psh qe te thuash nuk njerez ne hene duhet te shkosh atje dhe te shikosh gjithe siperfaqen e asj kurse qe te pohosh dicka mjafton vetem nje deshmi .pra mjafton nje gjethe fiku qe te thuash qe ka fiq.pra nuk mund ta mohosh Zotin thjesht vetem sepse nuk e sheh sepse ti nuk sheh miliona yje e galaktika shikimi jot shkon deri ne 800 metra si mund te pretendosh te shikosh Zotin nese je poishte malit ne rreze te tij a e sheh te gjithe malin jo vetem nje pjese po nese je ne toke e sheh gjithe token jo vetem pjesen qe ke perparanuk esheh si sfere.pra si pretendon ti o njeri te shikosh Zotin por shiko krijimet e tij qe te bindesh.per egzistence e tij deshmojne cdo gje bile edhe vetja jote .psh nqs ne do ti themi NATYRES Zot ateher njeriu e shfrytezon natyren diellin henen malet ujin ajrin atehere si ka mundesi ta shfrytezoje njeriu "zotin"(natyren).pra ajo nuk eshte zot por krijese qe na sherben neve kjo tregon misionin tone te madh qe te sherbeje kjo krijese kaq gjigande si natyra me kaq shumellojshmerish ne vetvete kjo do te thote qe ti njeri ke nje mision te madh ne kete toke kush eshte misioni yt-ESHTE TA ADHUROSH E TA FALENDEROSHH KRIJUESIN TEND PER GJITHE KETO TE MIRA QE TE KA DHENE.shikoje pak veten tende si je krijuar si erdhe ne kete toke pa u pyetur do ikesh pa u pyetur. shiko mrekullite e Zotit ne trupin tend.shiko sa bukur palca eshte mbeshtjellur me kocke ,kocka me mish e mishi me lekure cdo gje eshte ne persosmeri dhe ne vendin e duhur.shiko qe floket te rriten edhe qerpiket jo pse ...sepse nuk do te shikoje shiko qe sa bukur te jane vene gjerat ne fytyre imagjino si kur te kishe dy goja kush do te fliste e para heee pra cdo gje eshte ne harmoni e kjo tregon se krijuesi i tyre eshte i plotfuqishem ruan harmonine ne krijim dhe cdo gje e ben me urtesi.pra ne si njerez disa cilesi te Zotit mund ti nxjerrim duke patre krijesat psh kur shikojme miliarda yje qe nuk perplasen me njeri tjetrin tregon qe eshte vetem nje Zot qe i ruan ato se po te ishin tre do te perplaseshin krijesat e njerit me tjetrin.po keshtu nje llogjike e shendoshe beson ne Zotin duke pare edhe argumentat qe kane sjelle profete midis njerzve dhe keto argumenta nuk i sollen qe ne ti adhurojme profetet por te adhurojme KRIJUESIN E TYRE DHE ATE QE I NDIHMONTE DHE I FRYMEZONTE ATO KESHTU VEPROI JEZUSI KUR RA ME FYTYRE NE TOKE DUKE E LUTUR ZOTIN SI BIEN MUSLIMANET NE TOKE SOT SHIKONI TEK MATEU KETE PO NUK BESUAT,PRA VETE PROFETE U LUTEN zOTIT PRA EDHE NE DUHET TE NDJEKIM SHEMBULLIN E TYRE E JO TI LUTEMI PROFETEVE POR ZOTIT.
korrigjim per nelly
nese dicka qe egziston nuk kemi nevoje ta mohojme ose pohojme
kjo eshte gabim pse sepse per dicka qe egziston duhet ta pohojme dhe dicka qe nuk egziston duhet te bindemi qe ajo nuk egziston duke bere kerkime te shumta.
por edhe frika qe kane njerzit ndaj Zotit deshmon se Zoti egziston sepse njerzit nuk kane frike nga asgjeja sepse ajo nuk egziston .pra frika deshmon per egzistencen e Zotit. sepse nese nuk do kishte Zot e supozuar nuk do kishin njerzit frike nga ai nuk do ti drejtoheshin atij ne raste te veshtira.pra si perfundim Zoti nuk eshte krijim i njeriut ose i trurit sepse njerzit nuk dinin te shpjegonin dukurite natyrore por besimi vjen si pasoje e natyrshmerise se njeriut e cila beson ne KRIJUESIN e tij sepse Ai ia ka skalitur besimin ne shpirt ose ja ka futur ne gen .PRA kjo eshte e llogjikshme nuk mund te themi se njeriu dashuron sepse ai nuk dinte ti shpjegonte ndjenjat e tij ose shpreson ose mbeshtet ose ka turp etj por keto jane pune e zemres te cilat jane ne origjinen ose natyrshmerine njerzore qe kur del prej barkut te nenes.pse pra njeriu edoi nenen e tij qe ne vogli pa i arritur moshen e llogjikes qe te thote meqe une dua te dua dicka ateher do te dua nenen jo por keto ndjenja ashtu si dhe besimi jane te natyrshme sikur shikimi degjimi folja etj.shpresoj se me kuptuat.
Pra edhe ketu, ideja e zotit evolon tek ideali i islamizmit, levizjes nacionaliste arabe.
Shendet,
I
Flm per korrigjim klevis
Po nuk mu duk se kish dallim ajo qka kam thene nga ajo qka ke thene ti me pas
Une thash AJO GJE QE NUK EKZISTON nuk kemi nevoj as ta mohojm as ta pohojm se ajo nuk ekziston ,bdoshta e keni lexuar kalimthi...
si do qoft iu falenderoj
tung nga UNE
NELLY NUK DUHET TE BEJ DEBAT POR TE JAP NJE SHEMBULL NESE NJE PERSON THOTE SE BUDA ESHTE zOT KJO NUK EGZISTON REALISHT POR NE NA DUHET TA MOHOJME PRANDAJ AJO GJE QE NUK EGZISTON DUHET TE MOHOHET OSE TE POHOHET MOSEGZISTENCA E SAJ.OK ME VJENKEQ QE PO KAPEMI ME KETO GJERA
Klevis2000
Pasiqe e paske hapur kete teme, vendosa edhe une te kontriboj ne kete drejtim, megjithese teksti i meposhtem nuk ka te beje me ndonje religjion te caktuar, edhepse aludohet ne budizem. Sidoqofte, jam i bindur se ka gjera interesante per sejcilin. Perndryshe, teksti i meposhtem eshte i shkruar nga nje autor me titull: DOCTOR OF METSPHYSICS FROM UNIVERSAL LIVE CHURCH (USA) me tematike: Njohurite me te reja astrologjiko-parapsikologjike, metodat dhe perparimet per te miren tuaj.
Në kërkim të krijuesit
Gjithnjë e më shpesh, veçanërisht gjat situatave të vështira konfliktuoze, te njerëzit paraqitet mëdyshja se a ekziston me të vërtetë Zoti. Çka apo kush është Zoti, si mund të dukej Ai, për çfarë na ka krijuar neve janë ndër pyetjet që i shkojnë njeriut nëpër kokë. Me kërkesë të një numri shumë të madh lexuesish do të mundohem që sot t'ua jap pëgjigjen për këtë.
Kush është Zoti?
Ai nuk është as Ai e as Ajo, s'është pra as Perëndi e as Perëndeshë, porse është HYJNI .Emrin "Zot (All-llah)" do të duhej ta shprehnim si PARIM HYJNOR. Zoti është çdokund: në të gjitha lulet, në të gjitha bimët, kafshët, njerëzit. Ai është edhe në shkëmbij.
" Zoti flen në shkëmb, Zoti merr frymë në bimë, Zoti ëndërron në kafshë dhe Zoti zgjohet (nga gjumi) në njerëzit". Kështu thonë filozofët indas.
Para së gjithash: Çdo gjë që jeton është jashtëzakonisht e shpirtëruar. Njerëzit kanë shpirt dhe mendje, pra kanë trup astral e mental, kafshët e kanë vetëmse trupin astral (shpirtin), bimët janë rrugëkalim prej mineralieve kah shtazët, nuk kanë trup astral (shpirt) por janë të shpirtëruara në mënyrë astrale, pra janë të përfaqësuara në hapësirën astrale, të ashtuquajturën botë tjetër. Edhe shkëmbinjtë janë të shpirtëruar, veçanërisht gurët fisnik (e çmueshëm) e kanë me të vërtetë shpirtin e vet. Mirëpo, pasi që edhe gurët janë të shpirtëruar, atëherë është edhe shumë afër mendësh se, në një farë mënyre janë të shpirtëruara edhe të gjitha sendet tjera si: tryeza, karriga, llampa, makina e të gjitha mjetet për punë apo me çka shërbehemi ne. Pra, në këtë mënyrë edhe mund të themi se nuk ekziston asgjë (as send e as gjallesë) e të mos jetë e depërtuar nga Zoti. E gjitha është Zot, e gjitha është Atom!
Si mund t'i drejtohemi (si ta quajmë) Atij?
Jehudët e vjetër e quajnë "Jehova".(Muslimanët e quajnë ALL-LLAH) Por mund të themi (ta quajmë) edhe kështu:
Ati Qiellor, Gjithëpushteti Hyjnor, Statika Hyjnore, Qendra e Fillimit të parë Hyjnor, Pushteti Univerzal Hyjnor.
Përse na lë Ai neve të vuajmë?
Meqë Zoti është Një, i Vetmi dhe e Gjitha, atëherë edhe nuk ka mundësi të na vijë ai personalisht (në ndihmë), Ai nuk është ndonjë person. Në atë rast do të duhej të na vinin (ndihmë) të gjitha yjet fikse nga të gjitha univerzet kozmike. E sikur të kishte qenë një person i vetëm, atëherë edhe nuk do të mund të ishte i [b]Gjithëpërfshijshmi[/b9. Kjo Fuqi Primare Hyjnore është aq e madhe, sa që nuk mund të paramendohet, e urtë, shpirtmirë dhe mëshirues që të mundet t'i dëgojë ndihmë ndonjë njeriu të vetëm. Prandaj, kur njeriu ka nevojë për ndihmë, ai duhet ta bëj vetë hapin e parë. Kur lutemi për ndihmë, në këtë mënyrë edhe do të na garantohet ndihma nëpërmjet të Unit tonë të Lartë. Uni i Lartë Hyjnor që qëndron në ne na dërgon pastaj ndihmën e kërkuar në suaza të ligjeve karmike (aq sa na lejon Karma= faji nga jetërat e mëparshme /kete mund ta quajme edhe grumbull a rezultat mekatesh). Ngandonjëherë duhet të presim shumë deri sa të na arrij ndihma e kërkuar por, herëdokur ajo do të arrij. Ngandonjëherë ndihma duket (është) tjetër nga ajo që kemi kërkuar a dëshiruar. Kështu p.sh. ndonjëri nga ne don të hakmerret e pastaj atij nuk i vie ndihma, në mënyrë që të mund të hakmerret. Apo kur dëshirojmë ta kemi ndonjë person në pronësi tonën. Një ndihmë e tillë nuk vie kurrë. Zoti ka mundësi të ndërhyjë (për ndihmë) ndaj ndonjë fatkeqësie personale të dikujt por këtë gjë nuk e bën, meqë Gjithëpushteti Hyjnor nuk ndërhyn kurrë. Por ndihmë megjithatë dërgon. Mirëpo, nëse karma (e atij që kërkon ndihmë) është tepër e madhe, në këtë mënyrë Bota shpirtërore nuk na e dërgon e gjithë ndihmën e kërkuar por në suaza të ligjeve karmike. Psh. Predestinimin Hyjnor mund ta quajmë edhe Zot, atdheu i tij (aty ku qëndron më së shumti) është horizonti (qielli me i larte) i ashtuquajtur AKASHA.
Për çfarë arsye Ai disa nga ne i dhuron me lumturi (fat) e tjerët me vuajtje?
Zoti neve na dhuron gjithmonë vetëmse lumturinë, nga Zoti na vie vetëmse e mira. Meqenëse ne kemi vullnet të lirë (mund të vendosim vet), atëherë edhe kemi mundësi të zgjedhim ndërmjet ZHVILLIMIT DHE JOZHVILLIMIT, të pushuarit tonë së zhvilluari. EVOLUCIONI (jo teoria e evolucionit darwinian) do të thotë ZHVILLIMI. Zoti nuk dërgon vuajtje. Neve vetë i "dërgojmë" vuajtje vetvetes, ne pra dërgojmë (te ashtuquajtura)Duhá me fjalë të liga, me mendime të liga, me vepra të liga. Këto Duhá shndërrohen në (te ashtuquajtura)Dehá dhe na kthehen neve sërish. Dehátë e tilla pastaj shkojnë në hapësirën tonë astrale e mentale, para së gjithash në atë astrale e pastaj ndikojnë në ne si përjetime pëplot dhembje e vuatje nga trajtat më të ndryshme. Janë pra veprat tona ato që ndikojnë tani në ne...
Ku banon Zoti në të vërtetë?
Ai banon në hapësira të ndryshme. Në hapësirën astrale, mentale, sa më të imta që të jenë materiet aq më lart e aq më i përsosur është aty Zoti në përgjithësinë e të gjitha krijesave. Në të gjitha hapësirat (qiejt) e univerzeve, në të gjithë gjithësinë është Zoti, një dhe i vetmi. Pastaj shkohet më tutje: hapësira Kausale (AKASHA), pastaj vijnë edhe disa hapësira tjera. Pastaj niset hapësira e Shpirtërave dhe atje ku jeton (banon) Uni ynë i Lartë, i cili na drejton neve personalisht. Uni i Lartë pra është ai që i drejtohemi si partner për të na drejtuar (udhëhequr). Pastaj shkohet lart e më lart, deri atje ku banon MONADA HYJNORE.
Për çfarë (arsye) jemi ne njerëzit këtu?
Statika Hyjnore na ka dërguar neve këtu në trajtë fizike, astrale e mentale në këtë botë dhe në të gjitha botërat tjera, në mos në trajtë fizike, atëherë në trajtë astrale e mentale edhe në të gjitha planetet tjera. Venera, Marsi, Jupiteri, Merkuri etj., shkurt: Të gjitha planetet e sistemit tonë diellor janë të banuara nga në trajtë astrale e mentale, gjithashtu edhe yjet fikse (diejtë) dhe hënat.
Ç'mund të bëj Zoti për mua?
Zoti bën shumë të mira për ne, të cilat nuk jemi në gjendje t'i numërojmë. Por pyetja do të duhej shtruar më ndryshe: "Zoti ka bërë shumë, shumë të mira për ne, po çka mund të bëjmë ne për Zotin, meqë Ai na ka krijuar neve, apo jo? "Veprat tona të liga personale, pra ato që e kemi bërë neve vetë janë ato që na kanë zbritur neve njerëzve aq poshtë. Mua, për shembull, Zoti më ka dërguar për t'ua thënë juve gjithë këtë, pa marrë parasysh se a ua ka ëndja juve ta dëgjoni këtë apo jo. Zoti ju don juve, ndaj shikomëni mua si një lloj megafoni modest nga ana e Tij, si një lloj Mediumi, nëpërmjet të cilit Zoti ndikon në mënyrë direkte apo indirekte. Meqenëse ne posedojmë me trurin tonë, ashtu edhe jemi në gjendje për të menduar me ndihmën e tij (trurit). Ne kemi arsyen tonë, të menduarit me kokë dhe të menduarit me zemër. I kemi të gjitha këto së bashku. Ne pra nuk i kemi vetëmse dhjetë Ligje Hyjnore por kemi edhe shumë Ligje tjera Hyjnore që duhet t'i përmbushim, nè rast se duam të përparojmë. Ne nuk guxojmë t'i bëjmë dëm (të keqe) as një njeriu. Duhet qenë paqësor si qenjgji, kështu që, nëse veprojmë kështu, mbrenda disa javësh do të mund të arrinin në një gjendje të ngjashme me parajsën, për shkak se nuk flasim asgjë të ligë, mendojmë apo bëjmë (veprojmë)porse jemi njerëz krejtësisht të padëmshëm (të patëkeq). Pranimi (dhe zbatimi) i Ligjeve Hyjnore na sjell përparësi të shumta. Uni ynë i Lartë na ndihmon neve, kurse njerëzit nga rrethi ynë na afrohen me mirësjellje e mirëdashje e në mënyrë më të njerëzishme. Gjat të jetuarit në harmoni me normat morale na ndodhin ndryshime të numërta pozitive në jetën e përditshme. Megjithatë njeriu guxon të jetë i mençur e t'i shfrytëzojë të gjitha këto përparësi. Ndaj, në këtë rast, do të mund të mendonit lirisht diçka edhe për vetveten. Por mos harroni edhe të jeni gjithmonë të sinqertë e korrekt. Në këtë mënyrë do të mund të shkoni me hapa të mëdhenj kah përmirësimi i riskut (fatit) tuaj, meqë kështu do të "shkollohet" e ashtuquajtura CHAKRA e zemrës suaj. Vetëmse ai person që është egoist dhe nuk don të japë dashuri nuk mund të kërkojë ndihmë, meqë ai don të ketë diçka vetëmse për vete e jo edhe t'i japë dikujt diçka.
Kështu pra: Dashuria i hap të gjitha portat e njohurisë dhe udhëve, gjithashtu edhe udhëve të urtësisë praktike nga ezoterika, urtësi kjo që ndihmon jo vetëm teoretikisht por edhe praktikisht, për arsye se CHAKRA e zemrës hapet nëpërmjet të dashurisë që tregojmë dhe, nëpermjet kësaj na hapet edhe porta e qiellit . Është kështu meqenëse Zoti nuk është vetëmse Gjithëpushteti dhe i Gjithëdijshmi por Ai është gjithashtu edhe Dashuria më e madhe që mund ta paramendojë njeriu, madje edhe më shumë se kjo.
Ç'kemi të bëjmë ne me Zotin?
Ne kemi të bëjmë shumë me Zotin. Ne jemi një pjesë e Zotit. Zoti na ka krijuar sipas shembëlltyrës së Tij Hyjnore. Njeriu përbëhet nga pese (5) elemente: Zjarri, dheu, uji dhe ajri dhe, elementi i pestë, Shkëndija Hyjnore, pra AKASHA. Nga kjo del se njeriu është krijesa më e lartë kozmike. Shumica e njerëzve nuk e dinë këtë se ata janë zotëra të vegjël (imtë). Pothuajse të gjithë njerëzit janë zotëra të vegjël, zotëra duke fjetur. Sikur njeriu i thjeshtë nga rruga, të cilit ia ka ëndja t'i pijë 5-8 birrat e veta ne kafenenë ku shkon çdo ditë, të kishte dashur të përparojë do tia kishte dalur mbanë, por ai nuk mund ta bëjë një gjë të tillë, meqë vetëdija e tij ende nuk është aq e pjekur që të ishte në gjendje për një hap të tillë. Ne pra mund të vendosim vet për fatin tonë por, se ku mund të arrijmë mvaret nga shkalla e zhvillimit të vetëdijes.
Zoti na don neve apo na urren?
Zoti na don neve aq shumë sa që nuk mund ta marrim me mend këtë. Zoti është aq i madh sa që as nuk do të mund të na urrente. Ai na ka krijuar, ne kemi dalur prej Tij, ne i përkasim Atij, Parimit Hyjnor. Ne jemi fëmijët (krijesat) e Tij. Ne ose do të shkojmë lart (duke u larguar) nga bota minerale apo të arrijmë nën botën engjëllore, meqë ne kemi rënë (rrëshqitur) shumë poshtë. Ai na don neve me aq pësosshmëri, ashtuqë Ai nuk mund të urrejë kurrsesi e as që do ta bëjë këtë ndonjëherë. Nga Zoti vjen vetëmse e mira. Të keqen e bëjme, e sjellim neve vetë. Sikur të kishim qenë ne mirëdashës ndaj Tij, atëherë do të mund ta përjetonim dashurinë e Tij të jashtëzakonshme, të cilën do ta ndjenim si një lumturim që s'mund të përshkruhet dot. Për arritjen e këtij lumturimi ekzistojnë mënyra të ndryshme: Me anë të medituarit, me anë të lutjes (faljes) së përqendruar mistike apo duke e thirrur Zotin për ndihmë...
Si mund ta fitoj (arrij) dashamirësinë e Tij?
Këtë mund ta fitoni duke mos përdorur gabime (të këqia) nga karakteri juaj dhe duke mos menduar e bërë punë të këqia. Kështu pra, duke mos i bërë dëm as njerëzve e as kafshve. Filloni pra të jetoni që nga dita e sotme në mënyrë krejtësisht të sinqertë, të sjellshme dhe mendoni vetëmse pozitivisht. Duhet pasur thjesht zemër dielli dhe lumi i dashurisë së Zotit do të rrjedhë automatikisht në ju. Provojeni këtë, ju lutem, meqë ne njerëzit gjindemi në një det hyjnor, por këtë ende nuk e dimë. Neve na vijnë aq shumë të mira dhe, po të kishim qenë të gatshëm, sa bukur do të mund ta kishim ndryshuar jetën tonë kah e mira.
A jetoj unë përgjithmonë?
Zoti bën pjesë në materie dhe në hapësirat e materieve të imta. Sa më të imta (e më të dendura) që janë materiet në ndonjë hapësirë aq më shumë edhe banon Zoti aty. Por edhe në vet materien është çdo gjë e përshkuar nga Zoti. Jeta e kësaj bote është e kufizuar. Ndaj ne nuk mund të jetojmë në këtë botë fizike përgjithmonë. Pas të ashtuquajturs vdekje jemi në botën shpirtërore, në të ashtuquajturën botën tjetër apo, për t'u shprehur edhe më mirë, në hapësirat e mbrendshme astrale. Atje qëndrojmë për një kohë bukur të gjatë deri sa të ringjallemi. Kështu pra: Asnjë njeri e asnjë kafshë nuk humbet përgjithmonë. Trupi prishet e bëhet pluhur, shpirti e lëshon trupin (del prej tij) pas të ashtuquajturës vdekje. Shpirti pezullohet nëpërmjet të një gypi të gjatë e të ngushtë dhe arrin në dritën astrale të ditës, atje ku jetojnë njerëzit astralë dhe atje ku edhe ashtu jemi për çdo natë nga 2, 3 a 4 orë, gjatë të fjeturit tonë më të thellë. Ne pra arrijmë te kjo hapësirë dhe vendosemi në atë vend (pozitë), sipas meritave tona nga veprat që kemi bërë gjat jetës. Njeriu fisnik vendoset në hapësirën (qiellin) më të lartë. Një njeri i mirë mesatarisht vendoset atje ku bëhet shumë pushim, krimineli në një vend kur gjithë hajdutët e vjedhësit e shumtë i shkojnë atij në nerva.
Zoti iu shperbleft per qdo gje po shkruani
flm klevis pajtohem me ju...
pershenetje nga UNE
gabime trashanike qe si perkasin fese islame dhe konceptit te Zotit ne islam
postuar nga norca li
Zoti është çdokund: në të gjitha lulet, në të gjitha bimët, kafshët, njerëzit. Ai është edhe në shkëmbij.
Pra, në këtë mënyrë edhe mund të themi se nuk ekziston asgjë (as send e as gjallesë) e të mos jetë e depërtuar nga Zoti. E gjitha është Zot, e gjitha është Atom!
Ati Qiellor, Gjithëpushteti Hyjnor, Statika Hyjnore, Qendra e Fillimit të parë Hyjnor, Pushteti Univerzal Hyjnor.
Zoti ka mundësi të ndërhyjë (për ndihmë) ndaj ndonjë fatkeqësie personale të dikujt por këtë gjë nuk e bën, meqë Gjithëpushteti Hyjnor nuk ndërhyn kurrë. Por ndihmë megjithatë dërgon. Mirëpo, nëse karma (e atij që kërkon ndihmë) është tepër e madhe, në këtë mënyrë Bota shpirtërore nuk na e dërgon e gjithë ndihmën e kërkuar por në suaza të ligjeve karmike. Psh. Predestinimin Hyjnor mund ta quajmë edhe Zot, atdheu i tij (aty ku qëndron më së shumti) është horizonti (qielli me i larte) i ashtuquajtur AKASHA
.Ku banon Zoti në të vërtetë?
Ai banon në hapësira të ndryshme. Në hapësirën astrale, mentale, sa më të imta që të jenë materiet aq më lart e aq më i përsosur është aty Zoti në përgjithësinë e të gjitha krijesave. Në të gjitha hapësirat (qiejt) e univerzeve, në të gjithë gjithësinë është Zoti, një dhe i vetmi. Pastaj shkohet më tutje: hapësira Kausale (AKASHA), pastaj vijnë edhe disa hapësira tjera. Pastaj niset hapësira e Shpirtërave dhe atje ku jeton (banon) Uni ynë i Lartë, i cili na drejton neve personalisht. Uni i Lartë pra është ai që i drejtohemi si partner për të na drejtuar (udhëhequr). Pastaj shkohet lart e më lart, deri atje ku banon MONADA HYJNORE.
oj norca nuk e di nga i ke marre keto po keto jane ne kundershtim me islamin sepse Zoti nuk eshte kudo ne lule pra islami nuk e lejon besimin panteist perzierjen e Zotit me krijesat por Zoti eshte i ndare nga krijesat ai qendron mbi fronin e tij mbi shtate qiejt.shiko ketu po deshe
http://www.forumishqiptar.com/showth...threadid=21370
taha
"Rrahmani mbi arsh qendron"
"Mbasi krijoi qiejt edhe token per 6 dite u lartesua mbi arsh"
e dyta Zoti e emertoj, me emrat qe ai na ka prure ne kuran dhe synet dhe jo me emrat qe i shpikin njerzit ati qiellor statika hyjnore etj.
thuhet ne kuran
"te Allahut jane emrat me te bukur andaj thireni ato me emrat e tij dhe hiquni nga ata qe bejne shtremberime ne emrat e tij."
kujdes ku te sjellsh shkrime te jene ne perputhje me islamin.
http://www.forumishqiptar.com/showth...threadid=21370
Ndryshuar për herë të fundit nga Klevis2000 : 24-07-2003 më 10:53
O klevisi
Une nuk e pata per qellim ta shpjegoj kete teme duke u bazuar ne burime islame. Une kete post e solla per disa "pune" tjera, duke paraqitur, ashtu te them, nje teori tjeter duke menduar se mund te nxirret pak mesim (jo nga i gjithe teksti), por se paku lidhje me Madheshtine e Tij.
Mos harro se kjo ceshtje nuk eshte fare e thjeshte per ta shpjeguar. Ne kete ka mendime te ndryshme edhe nga vete mendimtaret islam. Pra, nuk ka mendim te prere... kryesorja na duhet ta dijme se ne nuk jemi ne gjendje as ta perfytyrojme se sa i Madh eshte Ai.
Nga ana tjeter, mese nuk kam harruar, pyetja ishte definimi i Zotit nga kendveshtrime te ndryshme apo jo?
P.S.
Per t'i kuptuar ceshtjet e komplikuara lipse shume pune dhe, para se gjithash, pervoje...
klipp&klar
... Shpirti pezullohet nëpërmjet të një gypi të gjatë e të ngushtë dhe arrin në dritën astrale të ditës, atje ku jetojnë njerëzit astralë dhe atje ku edhe ashtu jemi për çdo natë nga 2, 3 a 4 orë, gjatë të fjeturit tonë më të thellë.
Klevis2000
Citati i shenuar me larte eshte i marre nga ai teksti per te cilin ke pohuar se nuk ka te beje fare me islamin, megjithese as une nuk pohoj se eshte i marre nga burime islame. Megjithate te kisha sugjeruar ta lexosh edhe tekstin e meposhtem, te marre nga nje titull i autorit Harun Yahya:
Fjala që është përdorur në këtë vers për „ marrjes kah Vetja“ është e njëjta që përdoret edhe te versi i 55-të i sures Al-‚´Imran. Kjo don të thotë se në të dyja këto verse është përdorur fjala „tawaffa“ dhe se është më se e qartë se njeriu nuk vdes në gjumë. Si rrjedhojë e asaj që na duhet ta kuptojmë këtu është ajo se vetëm „shpirti është nxjerrur“.
E njëjta gjë paraqitet edhe në versin pasues:
Allahu i merr kah Vetja (tawaffa) shpirtërat gjat kohës së vdekjes dhe (shpirtërat) e atyre që nuk kanë vdekur (ende), (i merr) në gjumë. Të atillat (shpirtëra), për të cilat Ai e ka vendosur vdekjen (e tyre), Ai i mban për Vete; të tjerat i kthen mbprapa deri te një afat i caktuar. Në këtë janë me të vërtetë shenja (mrekullie) për njerëzit që mendojnë më thellë. (sure 39:42 – az-Zumar)
Siç na e bëjnë me dije këta verse, Allahu i merr shpirtërat te Vetja përkohësisht, ndërkaq Ai i rikthen (në trup) shpirtërat e atyre, vdekja e të cilëve ende nuk është përcaktuar. Shpirti pra e lëshon trupin vetëm për një kohë të shkurtër dhe qëndron në një dimenzion tjetër. Kur të zgjohemi (nga gjumi) shpirti kthehet përsëri në trupin tonë.
Lexoje tekstin e nenvizuar klevis2000.
P.S.
Te kisha sugjeruar si vella qe herave tjera te lexosh me shpesh te njejtet tekse qe je duke i postuar pa pra ne forum (vetem duke bere paste-copy), t'i kuptosh e t'i analizosh e jo te hapesh me qinda tema ne dite ku as nuk mund t'i kontrollosh e as nuk mund te jesh ne gjendje te dijsh se c'ke shkruar (kopjuar). Gjithashtu te kisha sugjeruar se ti je teper... teper i ri per te marre mbi vete detyra te atille qe nuk iu kane shkuar perdore as dijetareve me te medhenj boterore kur ben pretendime se mund te jesh ne gjendje te japesh pergjigje jo vetem lidhje me Kur'anin por edhe me Biblen e cka di une. Thone te ne: "Shtrij kembet aq sa e ke jorganin". Rasti yt eshte se nuk ke me cka ta mbulosh as prapanicen (me fal ne shprehje) e lere me edhe kembet e shtrira.
Shpresoj se nuk me hidherohesh! Ky ishte vetem nje sugjerim imi, kurse ti mund ta marresh si te duash!
Para pak ditesh lexova nje pjese te Migjenit qe me pelqeu:
NJERIU NUK E DI
A ESHTE ZOTI PJELLA E TIJ
APO AI VETE PJELLA E ZOTIT.
PORE SHEF SE ASHT KOT I KOTIT
ME MENDUE MBI NJE IDHULL
QE NUK IU PERGJEGJ.
Me vjen keq per ty norca seriozisht se pata lexuar kete shkrimin tend te"bukur" edhe kur te me drejtohesh mua ate gjuhen lyje me mjalte jo me spec djeges jo per ndonje gje por do ta ndiesh vete pastaj djegien . Per sa i perket diturise time Me mjafton Zoti per ate qe me ka dhene dhe e lus te ma shtoje "diturine e vertete" e jo diturine e kote sa per shpirtin nuk e di pse e ke prure ate ajetin dhe cfare do te argumentosh me te lexo temen e vdekjes ose kliko ketu dy here
http://www.forumishqiptar.com/showth...threadid=20731
qe te kutposh i merr pra shpirtat ngrihen deri lart pastaj nqs ti i perket grupit qe thojne qe Zoti eshte kudo ky nuk eshte besimi Islam dhe As profeti a.s nuk ka thene dicka te tille por ne kuran ka shume Ajete qe tregojne ndarjen e Zotit nga krijesat dhe lartesimin etij mbi Arsh.po qe sufiste te rekomandoj qe ti shikosh me mire keto argumente te cilat mund ti sjell edhe une.faliminderit per jorganin ....... meqe je femer edhe je muslimane? po e le me kaq.po pate dicka e ke rrugen e lire ne mp ose msn se sdua te bej lojra fjlesh me muslimanet qe kuptojne ne forum.
Argument nga
www.it-is-truth.org
NJe argument mbi ekzistencen e zotit nga pikepamja filozofike eshte ky:
Meqenese Zoti eshte qenia me e perkryer atehere ai midis vecorive te larta te tij sic jane Hyjnor, I drejte, I Gjithepushtetshem etj, duhet te zoteroje dhe ate te ekzistences reale; pra real, egzistent.
Nje verejte qe i behet ketij argumenti ontollogjik mbi ekzistencen e Zotit eshte se: ne nisemi nga te njejtat premisa (Zoti )dhe vertetojme ekzistencen e tij, pra kemi te bejme me nje rreth vicioz. Dmth qe para arsyetimit e marrim te mireqene idene e Zotit. Ideja e zotit nuk eshte kusht per ekzistencen e tij reale. Ne në koke kemi shume ide psh. kulcedra, por a ka pare kush nje kulceder me sy?
Neqoftese ne kerkojme prova, ato jane me lehte te gjenden tek Besimi qe ka cdonjeri prej nesh brenda vehtes.
Me llogjikë eshte shume e nderlikuar te arrihet kjo gje.
Baraspesha Madhështore
Kurrë nuk do ta harroj natën të cilën e kam përjetuar, para
disa viteve, gjatë rrugës në malet e pashkelura të Afrikës
Ekuatoriale. Me anije kam lundruar nëpër Nilin e gjerë. Tashmë
e patëm kaluar El-Melkalin dhe hymë në zonën me shumë
mushkonja, në të cilën Nili derdhet dhe shndërrohet në këneta që
s'kanë anë e fund. Anija luhatej mbi sipërfaqen e ujit, ajri ishte
ngjitës, i ngopur me lagështi; të gjithë në anije, e edhe vetë
kapiteni, lënguan nga malaria. Rregullisht i kam gëlltitur tabletat
e kamokinit nga frika që të mos i marr ethet.
Atë natë më ra ndërmend që të ngjitem në kuvertë (terracë
të anijes) të shoh si duket natën Afrika Ekuatoriale. Duart dhe
fytyrën e pata lyer me pastë kundër mushkanjave dhe hipa në
kuvertë. Atë që e pashë m'u duk sikur ëndërr: mijëra trungje
ndizeshin dhe fikeshin sikur këto të ishin bredhat e
kërshëndellave me të cilat fëmijët argëtohen. Kanë qenë të
mbuluara me mijëra drita të vogla elektrike të cilat një pas një
fikeshin dhe ndizeshin.
I hutuar, i kam fërkuar sytë me duar dhe sërish kam
shikuar. Ç'kam vërejtur ka qenë njëmendësi, e jo ëndërr. Vërtet
trungjet janë ndezur sikur të jenë të mbuluara me mijëra
llampash elektrike, e pastaj fikeshin. Kapiteni i anijes ma sqaroi
se atë që atë natë e kam parë është realitet, se ata drunjtë janë
të mbuluar me mijëra çikëvera (xixëllonja) dhe se ato,
njëkohësisht ndriçojnë që me dritën e tyre t'i tërheqin mushkanjat
dhe t'i hanë, pastaj fiken sërish të bëjnë dritë. Tha se kjo është
një prej ligjësive natyrore: kurdoherë që shumohej një lloj
insektesh, All-llahu e krijon insektin tjetër, armik, i cili do ta
shkatërronte në mënyrë që midis krijesave të veta ta ruajë
baraspeshën, dhe që një lloj mos ta çrrënjosë tjetrin përveç, në
përpjesëtimet e caktuara.
Një kohë të gjatë e kam rikujtuar atë natë dhe atë bisedë.
Çdo ditë gjithnjë e më shumë kam tubuar argumente se tërë
gjithësia është skenë e baraspeshës madhështore të çdo gjëje
dhe se çdo gjë në mënyrë precize është parashikuar dhe se
ligjësive u janë nënshtruar.
Me fjalë tjera, sikur rastësisht rruzulli tokësor të ishte me
madhësi më të vogël se ç'është, gravitacioni i tij do të ishte më i
dobët, brezi ajror do të ndahej, zhdukej në gjithësi, uji do të
avullohej dhe shkrihej dhe Toka do të mbetej e shkretë sikur
Hëna, mbi të cilën nuk ka as ujë as ajër, as atmosferë dhe jeta
do të ishte e pamundur. E sikur Toka, me parashtrimin, të kishte
qenë me madhësi më të madhe sesa që ekziston, fuqia e saj e
gravitacionit do të ishte më e madhe, lëvizja në do të ishte më e
rëndë, peshat tona trupore do të ishin disa herë më të mëdha dhe
trupat aq të rëndë saqë nuk do të mund t'i bartnim.
Ose, për shembull, nëse Toka lëviz rreth boshtit të vet më
ngadalë, siç është rasti me Hënën, dita do të zgjatte 14 ditë të
tashme e nata 14 net, e klima prej ngrohtësisë vdekjeprurëse
gjatë dy javëve të para do të shndërrohej në ftohtësi, të
padurueshme gjatë dy javëve vijuese. Andaj jeta do të ishte e
pamundur.
Diç e ngjashme do të ishte sikur Toka nga orbita e vet të
largohet dhe t'i afrohet Diellit, ose të largohet sikur që është rasti
me Jupiterin dhe Saturnin, do të na zhdukte ftohtësia.
Ose, ende më drastike se kjo: e dimë se Toka rrotullohet
me pjerrtësi prej 33 shkallësh, për këtë i kemi periodat kohore të
cilat shumicën e zonës së Tokës e bëjnë produktive dhe të
banueshme.
Sikur korja e tokës të ishte më e trashë do ta pinte
oksigjenin dhe njerëzit nuk do të mund t'i plotësonin nevojat e
veta me këtë gas të çmueshëm për frymëmarrje.
Sikur detet të ishin më të thella se që janë, teprica e ujit do
ta pinte karbon-dioksidin dhe bimët nuk do ta kishin të
mjaftueshëm të jetojnë dhe të marrin frymë.
Sikur mbështjellësi i ajrit rreth Tokës të ishte më i rrallë,
meteorët, të cilët po bien në vend që të treten dhe zhduken në
depërtimin e tyre nëpër mbështjellësin e dendur të ajrit - siç po
ndodh tash - do të na mbytnin neve.
Sikur, me ndonjë rast, të rritet përqindja e oksigjenit në ajër
në krahasim me të tashmen, përflakshmëria e tij do të ishte më e
madhe dhe zjarret më të vogla të shndërroheshin në eksplodime
të tmerrshme.
Sikur, prapë, kjo përqindje e oksigjenit të zvogëlohej,
aktiviteti ynë do të bëhej i inertshëm.
Sikur akulli të mos ishte më i lehtë se uji, nuk do të notonte
mbi ujë dhe thellësitë e detit nuk do të mund ta ruanin
ngrohtësinë dhe se nuk do të ishin të përshtatshme për jetën e
peshqve dhe qenieve tjera të detit.
Sikur të mos ekzistojë çadra e ozonit, e gozhduar në
atmosferë sipër Tokës, e cila i pengon rrezet ultravjollcë që me
fuqitë e pakufizuara të arrijnë në Tokë, këto rreze mbytëse do të
na zhduknin.
Nëse dëshirojmë ta bëjmë autopsi vetë njeriun, edhe këtu
do t'i gjejmë këto mrekulli (mu'xhize) dhe misterie të cilat
tregojnë në këtë baraspeshë precize matematikore: çdo qenie në
gjakun e vet posedon përqindjen dhe sasinë e natriumit, kaliumit,
kalciumit, sheqerit holesterolit, albuminave. Çdo spostim - ndrim i
këtyre përpjesëtimeve, qoftëse ka të bëjë edhe me sasitë e vogla, do të thotë sëmundje. Nëse ky jonivelizim vazhdon, kjo do
të thotë pleqëri dhe vdekje.
Organizmi i njeriut është i furnizuar me elemente, të cilat,
në ruajtjen e këtij ekuilibri gjatë tërë jetës, automatikisht dhe prej
vetvetes veprojnë. Alkaloiditeti i gjakut i posedon rregullatorët e
vet të cilët e ruajnë. Acidi i urinës, gjithashtu, i posedon
rregullatorët e vet të cilët kujdesen për të. Temperatura
permanente e trupit të njeriut prej 37 shkallësh ruhet me
ndihmën e proceseve të ndryshme fiziologjike dhe kimike, të cilët
temperaturën pandryshueshëm dhe barabarësisht e mbajnë në
këtë nivel.
Rasti i tillë është me shtypjen e gjakut, me pezmatimin e
muskujve dhe rektimën e zemrës. E njëjtë është edhe me
aparaturën për thithje dhe tretje (metabolizmi), me aparaturën e
kombustimit (djegies) në furrën e mëlçisë së zezë, me sistemin e
ekuilibrit nervor me të cilën rregullohen impulset për shqetësim
dhe qetësim. Ose procesi me të cilin hormonet dhe enzimet
(fermentet) i rregullojnë më shpejt dhe më ngadalë proceset
kimiko-biologjike.
Trupi i njeriut paraqet mrekulli artistike dhe teknike në
sferën e ligjeve të baraspeshës, rregullit dhe harmonisë të cilën e
njeh çdo mjek dhe të gjithë të cilët e kanë studiuar fiziologjinë,
anatominë dhe kiminë organike.
“... i cili çdo gjë e ka krijuar dhe çdo gjësë ligjësinë ia ka
dhënë!” (El-Furkan:2).
Vëllime e vëllime librash nuk do të mjaftonin që t'i
numërojmë shembujt nga botanika, zoologjia, medicina dhe
astronomia. Çdo imtësi do të na dëshmonte dhe konfirmonte
këtë baraspeshë precize dhe organizim madhështor në botën
kreative dhe botën e krijesave. Naiv është rrëfimi se kjo harmoni
dhe rend është rezultat i rastit, si për shembull kur të thonim se
një eksplodim në shtypshkronjë i renditi shkronjat e ndonjë fjalori
vëllimor.
I mashtruar është edhe kimisti i cili thotë: “Më jepni ajër, ujë
edhe (baltë) kushtet e jetës natyrale dhe unë do t'ua trajtoj -
përbëj njeriun.” Ky kimist, me vetë thënien se po i nevojitet
materiale dhe kushtet, po e pranon paaftësinë që ta imitojë.
Krijuesin, i cili çdo gjë e ka krijuar, e edhe kushtet e njeriut. E
sikur edhe t'ia gjenim të gjitha këto kushtet dhe materiale dhe
nëse ai, për shembull, do ta krijonte njeriun, nuk do të thotë: “Atë
e krijoi rasti”, por do të thotë:
“E kam krijuar unë”
Me të “krijuarit rastësisht do ta krahasonim rrëfimin mbi
majmunin i cili është ulur para makinës së shkrimit dhe në
pafundësi i shkruan të gjitha kombinimet e mundshme. A mund
ta supozojmë se ai, një ditë, rastësisht do ta daktilografojë ndonjë
strofë ose fjali të Shekspirit, e cila e ka kuptimin e vet. Çdo
supozim i këtillë është i pamundur.
Ta lejojmë hipotezën se kjo rastësisht ka ndodhur në natyrë,
se pas miliarda kombinimesh midis elementeve në ujërat e
kënetave të formohet sasia e acidit atomik (DNA), i cili mundet
vetvetiu ta përtërijë. Por, po pyetemi, se si kjo sasi e acidit
organik është zhvilluar në jetën të cilën po e shohim? A
mundemi të themi se (përsëri) rastësisht është formuar
protoplazma, ose se, në rastin tjetër, është formuar qeliza, ose,
se, në rastin e tretë, qeliza është ndarë në dy lloje: në bimore dhe
shtazore, e këto qeliza, gradualisht janë përtërirë. Shpjegimi i tillë
është i barabartë me thuprën magjike.
Kurdoherë që diç nuk kemi mund të kuptojmë kemi thënë
se kjo rastësisht ka ndodhur, por a është kjo e arsyeshme?
Rastësisht shpezët dhe peshqit shtegtarë, në largësi prej
mijëra kilometrash, nëpër dete e shkretëtira, orientohen kah
caqet e veta? Rastësisht zogthi e then gëzhojën e vezës në
vendin e saj më të ndjeshëm që prej saj të dalë? Rastësisht
shërohen varat dhe vetvetiu, pa kirurg, koagulohen (qepen)
skajet e tyre? Rastësisht luledielli kupton se dielli është burim i
jetës së tij dhe për këtë i kthehet? Rastësisht në drurin e
shkretëtirës rritet fara me krahë që të mund të fluturojë në zonat
ku kushtet për bimë janë më të mira, ku kanë ujitje dhe shi?
rastësisht bimët e zbuluan ngjyrën e vet të gjelbër (klorofilin) dhe
e përdorin për krijimin e fuqisë së vet jetësore? Rastësisht
mushkanja veve të veta, (pa ndihmën e Arkimedit), u ka krijuar
qese notuese? Rastësisht bleta e ka organizuar shoqërinë dhe
rregullimin, e ka aplikuar arkitekturën dhe teknologjinë e
komplikuar kimike me të cilën lëngu dhe poleni transformohen
me mjaltë dhe dyllë? Ose bubrreci, termiti, i cili e ka zbuluar
ligjësinë themelore të ventilimit dhe ka ndërtuar shtëpi
termostatike dhe në shoqërinë e vet në mënyrë rigoroze e ka
zbatuar parimin e bashkësisë njëklasore? Ose insektet e
ngjyrosura të cilat e kanë zbuluar teknikën e maskimit dhe
kamuflimit?
A janë të gjitha këto rastësisht? Nëse edhe e pranojmë, në
fillim, një rastësi, si mundet arsyeja ta pranojë zinxhirin dhe
permanentësinë e akcidentales dhe koincidencës? Të pranohen
fenomenet e këtilla si aksidentale do të thotë joseriozitet i cili
mund të vërehet vetëm në filmat komikë të lirë.
Disa janë orvatur që fjalën aksident (rast) ta ndërrojmë me
tjetër. Thanë se kjo jetë mallëngjyese, me të gjitha ngjyrat dhe
llojet, ka lindur nga nevoja, nga domosdoshmëria, sikur që është
nevoja dhe domosdoshmëria e cila të motivon në ushqim kur je i
uritur. Pastaj, me ndërlikueshmërinë e rasteve, midiseve dhe
nevojave, këto domosdoshmëri janë komplikuar dhe kështu janë
krijuar të gjitha këto lloje.
Kjo është vetëm lojë fjalësh. Me fjalë tjera, në vend të
fjalës “aksidentalisht” i kanë vënë fjalët “është komplikuar
domosdoja e nevojshme”, e “ndërlikueshmëria” është, sipas tyre,
automatike, prej vetvetiut. Ajo vetvetiu rritet dhe një ton
shndërrohet në simfoni. Si? Si një ngjarje mund të rritet në
roman përplot ngatërresa e të mos orientohet dhe dirigjohet me
logjikë?
Nga ana tjetër, kush e ka vendosur i pari nevojën dhe
domosdonë? Si mund të lindë domosdoja prej jodomosdosë
(mundësisë)? Ky është diskutim i pafryt dhe kokëfortësi e cila
ka për qëllim ta asfiksojë (shuajë) zërin e natyrës i cili na
imponohet dhe flet se Krijuesi, Organizatori ekziston, se kjo
është Dora e cila jep instruksione, shkopi i Dirigjentit, i cili e
drejton këtë simfoni të bukur e mallëngjyese.
Kjo baraspeshë madhështore, harmoni mahnitëse, veçanti
dhe rregullim i cili është i përbërë prej miliona detajesh thërret
me tërë zërin se këtu ekziston Krijuesi, Filluesi i këtyre krijesave,
se Ai është Zoti i Gjithfuqishëm, se Ai i posedon të gjitha
përkryeshmëritë e tyre, se ndaj tyre ka kujdes, si baba i butë, i
plotëson nevojat e tyre, i dëgjon psherëtimat e tyre, i sheh
gjendjet e tyre. Ky është All-llahu të cilin fetë na e kanë
përshkruar me emrat më të bukur (esmau-l-husna) dhe nuk ka
zot tjetër.
Ai s'është ligjësi e shurdhër për të cilën thotë materializmi,
memec, e as zoti i izoluar i Aristotelit. Ai s'është as zoti i Platonit
në botën idealiste, e Ai s'është as ekzistenca materiale siç e ka
përfytyruar Spinoza 1 dhe rekomanduesit tjerë të panteizmit
(monizmit ekzistencial-wahdetu-wuxhud).
All-llahu është: Një dhe asgjë s'është i ngjashëm me Të. Ai
është mbi çdo gjë e dimë, mbi të gjitha situatat, format dhe
trajtat, kohët dhe vendet. Ai është i hetueshëm sipas veprimit të
vet, i padukshëm sipas qenies së vet. Atë nuk e shohin sytë, e Ai
çdo gjë e sheh, ose, thënë edhe më mirë, të gjithë sytë me Atë
shohin. Me dritën e Tij dhe me ndihmën e fuqisë të cilën Ai syve
ua dhuroi.
Arsyeja shkencore (el-aklu-l-ilmijj) nuk i pranon këto fjalët
e sufizmit, andaj dëshiron ta shohë Zotin që ta pranojë. Dhe kur i
themi se All-llahu është i pakufizuar, se është e pambarim, se
është nocion transcendental, shkenca thotë se për këtë arsye atë
nuk e pranon, se shkenca nuk beson në nocionet transcendentale
- sekrete, dhe se sfera shkencore është empirike - se fillon prej
sens ibilizmit dhe përfundon me përvojën dhe eksperimentin.
Do t'i themi shkencës se ky konfirmim është jo i vërtetë,
sepse gjysma e shkencës së sotme është nocion transcendental,
me fjalë tjera, shkenca konkludon se ngjitja kodrës është më e
rëndë se sa zbritja teposhtë kodrës, se ngritja e gurit në shpinë
është më e rëndë se sa ngritja e ndonjë shkopi, se shpendi kur
ngordh bie në tokë, se molla nga trupi i mollës gjithashtu bie në
tokë, se Hëna në gjithësi rrotullohet.
Këto vrojtime në shikim të parë ndërmjet veti nuk kanë
kurrfarë lidhshmërie. Por, kur Njutni e zbuloi ligjin e fuqisë së
gravitacionit 2 i cili i lidh të gjitha këto manifestime, atëherë edhe
rënia e mollës nga druri, vështirësia gjatë ngjitjës, ngritja e gurit
dhe lëvizja e Hënës në gjithësi, u bënë argumentet e teorisë e
cila na e shpjegoi gjendjen faktike.
Edhe përveç kësaj ky gravitacion është nocion
transendental, sepse askush s'e di ç'është qenësia e tij. Askush
s'i ka parë shtyllat mbi të cilat mbështetet qielli dhe në të yjet
dhe planetët, edhe vetë Njutni, autori i teorisë, në letrën drejtuar
mikut të tij Bentlit, thotë: “Vërtet është e pakuptueshme që ta
kemi materien e cila është e pajetë dhe jo e ndijshme që ndikon
në materiet tjera dhe i tërheq edhe pse midis tyre nuk ka
kurrfarë lidhje dhe marrëdhënie.”
Ja, kjo është teoria shkencore me të cilën manipulojmë,
besojmë në të dhe e konsiderojmë shkencore e ajo është
transcendentale, me mendje e pakuptueshme. Rasti i tillë i njëjtë
është me elektronin, radio-valët, atomin, neutronin. Të gjitha këto
s'i kemi parë por, megjithatë, në ekzistencën e tyre besojmë
duke mjaftuar me gjurmët, emanacionet e tyre. Edhe ne, për
këto fenomenet, themelojmë shkenca të veçanta, iu ndërtojmë
institucione dhe laboratoriume, e ato shkenca, në raport me
shqisat tona, janë jo të ndjeshme, gajb (transcendentale)3.
Thënë më saktësisht, shkenca nuk e ka kuptuar esencën e
asnjë sendi në tërësi. Vetëm i dimë emrat e këtyre sendeve, por
jo edhe esencën e tyre. Ne ndërmjet veti shërbehemi me termat
ndërsa esencën e tyre nuk e njohim.
All-llahu ia mësoi Ademit vetëm emrat, por jo edhe
kuptimet, siç konfrimohet në Kur'an:
“All-llahu ia mësoi Ademit të gjitha emrat...” (El-
Bekare:31).
Ja, këta janë kufijtë, suazat e shkencës.
Krejt çka i tejkalon kufijtë e çdo përvoje të mundshme njerëzore dhe që me
kurrfarë afrimi gradual nuk mund të njihet. (Më së shumti që shkenca dëshiron të mësojë këto janë
raportet (lidhjet) (alakat) dhe përpjesëtimet (mekadir), por ajo
nuk mund të shohë esencën, as qenësinë, kuiditetin e tyre.
Shkenca në mënyrë permanente i mëson dhe njeh sendet sipas
fenomenalitetit të tyre dhe i ekzaminon (hulumton) ato nga ana
e jashtme. Edhe përkundër kësaj mënyre konsekuente iu
përmbahet teorive të veta, sikur e ka mësuar esencën e
sendeve; i preferon dhe rekomandon disa gjëra, të cilat, në
raport me mjetet me të cilat shërbehet, janë transcendencë,
persiatje dhe supozim i pastër.
Gjendemi në epokën e shkencës transcendentale e cila
paraqet një lloj labirint supozimesh.
Konsideroj se shkenca nuk mund ta kritikojë
transcendencën deri sa ajo vetë deri në vesh është fundosur në
transcendencë.
Për këtë do të ishte më mirë për ne të besojmë në botën e
gajbit, botën transcendentale, në mirëbërësin tonë Fisnik,
gjurmët dhe emanacionet e të cilit i shohim te çdo lëvizje e syrit,
të çdo rrahje e zemrës, te çdo çast i meditimit. Kjo do të ishte
më mirë se sa të asfiksohemi (mbytemi) në hipoteza e supozime
Regullat e Postimit
Përgjigju Duke Cituar
Krijoni Kontakt