Cili mendoni se eshte aleati me Strategjik per Shqiperine?

[Enri]

Një sondazh i realizuar nga një institut shqiptar, rezultatet e të cilit u pasqyruan në një pjesë të mirë të shtypit të përditshëm, na bëri me dije përveç të tjerash mbi një opinion popullor lidhur me shtetet miq të Shqipërisë në kohët e sotme. Sipas këtij sondazhi, shumica e shqiptarëve të intervistuar janë të bindur se aleati strategjik i vendit tonë është e duhet të jetë Italia. Më pas, vijnë me radhë SHBA, Turqi, Angli. Nuk besoj se mund të befasohet ndokush nga ky rezultat, ashtu siç nuk besoj se kjo “optikë e gjindjes (vulgut) së pakualifikuar në fushë të diplomacisë”, duhet marrë për një sentiment kolektiv e aq. Në të vërtetë, nuk duket se kemi të bëjmë me një vështrim emocional të marrëdhënieve të Shqipërisë me botën. Përkundrazi, duket të jetë një vështrim pastërtisht pragmatik.
Në rrethana të tjera, nuk do të ishte e udhës ta merrnim shumë seriozisht një anketim të kryer me shqiptarët e nga shqiptarët, për më tepër kur besueshmëria e anketimeve të këtij lloji bëhet copë-copë nga çekani i dyshimeve të lloj-llojshme. Kush janë anketuesit? Cila është biografia e tyre? A janë ata të çinteresuar për rezultatin? – pyetje të tilla e të tjera si këto lindin ndër ne pas çdo anketimi. Por në këtë rast, si zor të ketë vend për dyshime. Ky është një rezultat i pritshëm e i hamendësueshëm nga secili prej nesh. Arsyet e këtij parapëlqimi janë të shumta, e që të gjitha të njohura. Së pari, Italia është fqinji më i zhvilluar në çdo pikëpamje, dhe në të njëjtën kohë, është një nga shtatë fuqitë e planetit. Së dyti, Italia nuk ka asnjë motiv të mos jetë e interesuar për një Shqipëri të stabilizuar; përkundrazi, i ka të gjitha motivet për ta nxitur e mbrojtur stabilitetin e vendit tonë, gjë që e ka dëshmuar më shumë se një herë dekadën e fundit (duke përjashtuar ndonjë rast kur, sidoqë ka dashur, diplomacia italiane nuk ka ditur ta bëjë këtë gjë). Së treti, edhe pse ne jemi të edukuar me kulturën e dyshimit (qoftë edhe në rastin, kur përpiqemi të shohim marrëdhëniet e vendit tonë me vende të tjerë, sidomos me vendet fqinje), tek Italia e italianët nuk para shohim “hile e djallëzi” që bëhen mbi kurriz të shqiptarëve të varfër e të këputur. Madje, qëllon shpesh që racizmi antishqiptar i segmenteve të caktuara politike e jopolitike të shoqërisë italiane shfajësohet prej nesh me një gatishmëri të çuditshme, për të mos thënë që legjitimohet fët e fët me sjelljen e keqe të një pjese emigrantësh shqiptarë. Rrallë na shkon mendja për të mos rënë dakord me fushatat raciste të ngritura nga politikanë e gazetarë mendjelehtë në fqinjin e përtej detit, të cilëve u mjafton lajmi mbi “la cattura di un delinquente albanese” për të krijuar e propaganduar gjithë qejf mitin e shqiptarit trasgresiv, të dhunshëm e vrastar. Së katërti, për shkak të gjuhës e televizionit, shqiptarët janë aq të familjarizuar me kulturën e jetën italiane, sa jehona e çdo debati apo ngjarjeje të atjeshme, më shpejt vjen në Tiranë se sa në ndonjë qytet të Siçilisë. Së pesti, të mërzitur e të zhgënjyer nga strategjia komuniste e miqësive të largëta, duket se shqiptarët janë të vendosur të besojnë tek miqësitë me fqinjët. Amerikanët do të ishin miq të shkëlqyer për “Izraelin e Europës” (kështu e quante vendin tonë një vëzhgues politik amerikan) por, ndërsa ata mund të na ndodhen pranë veç në situata delikate e për interesa madhore, ne kemi nevojë për miq, të cilët duhet të na ndodhen pranë çdo ditë. E cili vend, përveç Italisë, do ta kish këtë mundësi? Së gjashti, historia e marrëdhënieve Shqipëri-Itali të paraluftës, sidoqë është tepër e ngarkuar me mërinë ndaj një vendi që u bë më në fund pushtues, është bartur deri në ditët e sotme edhe si historia e një raporti ndërshtetëror, të cilit vendi i shqipeve ia pa hairin në një farë mënyre. Asnjë vend tjetër kolonial nuk ka mundur të lërë në Shqipëri gjurmët që la kolonializmi italian në harkun e pesëmbëdhjetë viteve. Pamja urbanistike e qendrës së Tiranës është dëshmia e pavdirë dhe e pakonkurrueshme e “kolonializmit të vetëm qytetërues” që ka futur ndonjëherë kthetrat në Shqipëri.
Pikërisht këto mendojnë shqiptarët, kur vjen puna të zgjedhin në mënyrë pragmatike e patriotike miqësitë me fuqitë e mëdha apo vendet fqinje. Nuk e kanë keq. Italia është i vetmi vend që i ka fakultetet e kapacitetet për të na dhënë një dorë të fortë në përpjekjet për të ndërtuar vendin tonë e për të luajtur rolin e avokatit të Shqipërisë në përpjekjet për t’u integruar në Europë. Duke përjashtuar ndërtimin e demokracisë e të shtetit të së drejtës, ku italianët nuk përfaqësojnë modelin e përsosur perëndimor (kjo s’do të thotë se nuk kemi ç’të mësojmë e imitojmë prej tyre), në të gjitha fushat e tjera, ata mund të bëjnë për ne atë që s’mund ta bëjë asnjë vend tjetër. Shqiptarët këtë e kanë mësuar, ndërsa një pjesë e politikës nuk e ka mësuar ende. Personazhe të ndryshëm politikë, në pushtet apo në opozitë, sa herë që është rasti të shprehen për aleatët strategjikë të Shqipërisë, notojnë në ujërat e një paqartësie bezdisëse. Ndokush, këtë lloj paqartësie e konsideron mjeshtërí diplomatike të shtetarëve e politikanëve tanë, por në të vërtetë, çfarë merret për mjeshtërí, nuk është gjë tjetër, veçse “shko nga fryn era e thuaj çfarë kërkon hera”.
Presidenti i Republikës, si për të treguar se e ka zët këtë paqartësi, ka filluar të bëjë një “diplomaci të troçtë e të drejtpërdrejtë”. Miku ynë i vetëm janë SHBA-të – tha kohët e fundit prerë e larg çdo dykuptimësie Presidenti Moisiu në një intervistë dhënë një të përditshmeje shqiptare, duke lënë të nënkuptohet se një miqësi e tillë mjafton e tepron. Dëmi i një diplomacie të tillë është po aq i madh sa ai i diplomacisë konfuze. Këtu s’është çështja, nëse është e vërtetë apo jo kjo që thotë Presidenti i Republikës. Këtu është çështja që artikulime të tilla kaq përjashtuese nuk i kanë hije asnjë kryetari shteti, aq më pak të parit të një vendi që është në Europë e që aspiron të integrohet në BE. Edhe diplomati më i pastërvitur shqiptar do ta kafshonte gjuhën nja shtatë herë, përpara se të bënte një deklarim kaq kategorik.
Nuk kam ndërmend të vë në dyshim, që SHBA-të janë miq të mëdhenj të Shqipërisë, ashtu si nuk kam ndërmend të vë në dyshim që shqiptarëve u lipset kjo miqësi. Mund të them madje, që na ka pjellë mushka, qysh nga momenti, që SHBA-të kanë zënë të dëshmojnë një vëmendje impresionante ndaj Shqipërisë. Gati të gjithë vendeve të botës u lipset miqësia me SHBA-të, dhe kjo është aq e vërtetë sa, nëse kjo miqësi merr ndonjë të krisur, të tjerët nuk lënë gur pa lëvizur për t’i çuar gjërat në vend. Por asnjë nga këto vende nuk guxon ta ngrejë diplomacinë e vet mbi shprehjen “SHBA-të janë miku ynë i vetëm”. Edhe vetë Izraeli, kanakari par excellence i SHBA-ve, nuk arrin deklarativisht deri në këtë pikë, ngaqë e kupton se kjo nuk do të ishte diplomaci, por “prerje e druve shkurt”.
Sot Shqipëria ka një objektiv strategjik të pandërrueshëm e të pakonkurrueshëm nga objektiva të tjerë. Ky objektiv është integrimi në Europë, apo thënë ndryshe, anëtarësimi në BE, dhe për fat të mirë, është një objektiv që as nuk i zemëron SHBA-të, as bie ndesh me ndonjë interes të tyre. Në këtë kuptim, duke e ruajtur me fanatizëm miqësinë me SHBA-të, ne duhet të identifikojmë gardianët europianë të interesit tonë strategjik, i cili mbetet edhe për më shumë se një dekadë anëtarësimi në BE. Një gardian i tillë është Italia. Edhe nëse Italia, për një arsye a një tjetër, nuk para ka qejf ta luajë këtë rol, ne duhet të bëjmë çmos ta kandisim e ta marrim me të mirë. Eshtë një fuqi e madhe që e kemi tek pragu i derës, dhe ne duhet ta bindim këtë fuqi se është edhe në interesin e saj të bëhet avokati ynë në Europë. Mund të kërkojmë edhe ndihmën e SHBA-ve, nëse kjo do të duhet për ta bindur Italinë ta marrë përsipër këtë rol.
Siç mund të merret me mend, nuk është puna që shtetarët tanë të bëhen domosdoshmërisht zëdhënës apo shprehës të një gjykimi popullor që na vjen prej anketimeve; puna është që ata të bëhen zëdhënës të interesave tona strategjikë. Për fat të keq, këto të fundit nganjëherë kuptohen më mirë nga njerëz të thjeshtë të intervistuar në mes të rrugës, se sa nga politikanët tanë profesionistë, që e kanë për detyrë t’i kuptojnë e mbrojnë këto interesa.

[Enri]

Nga e perditshmja shqiptare "Koha Jone"
Nje analize e Mustafa Nanos.

Pershendetje te gjitheve.

Do ishte me shume interes te shpreheni te gjithe ketu. Pa perjashtim. Pasi mund te botohen rezultatet e ketij sondazhi.

Ju falenderoj.

[Nika]

Së pari **Koha jonë** nuk është e jona, por ka qenë dhe është antikombëtare. Ajo e ka frymëzuar e ka përkrahur rrebelimin greko-komunist në 97. Ata që i besojn asaj, janë si ajo.
Evropa kurrë nuk na ka dashur, as nuk na don. Me përjashtim të shteteve skandinave e Zvicres. Evropa nën ndikimin e Rusisë gjithmon ka përkrahur këlyshet e Rusisë, serbet e grekët që kanë qenë armiqtë tanë.
I vetmi shtet që na ka dashur, na do dhe do na duaj janë SH B A. Ajo dy herë na ka shpëtuar neve shqiptarëve. Vetem nëpër të mund të rimëkëmbemi, ripërtërihemi, demokratizohemi dhe të përparojm. Natyrisht se duhet të integrohemi në institucionet evropiane, por me dinjitet.
Ata të -koha jonë- e kanë shpallur Italinë sepse ashtu u pëlqen pronarëve-botuesëve e redaksisë së pa fe, por që tash janë bërë më katolikë se Papa!

[Enri]

Mistiku.
Se cfare eshte "Koja Jone", e jona apo e "tyre" pak me intereson.
Une personalisht zgjodha nje artikull te botuar ne ate gazete thjesht per te dhene nje shtyse sondazhit qe kisha ne mendje shume kohe me pare te botoja.
Une s'jam shume ne gjendje te gjykoj nje gazete te pavarur shqiptare pasi s'jam njeriu me i peshtatshem per te.
Sidoqofte kjo teme s'ka per karakteristike te gjykoj gazeten por te mase opinionin e shqiptareve mbi ate qe ata besojne se eshte ose do te ishte aleati me strategjik ne rritjen e sigurise se vendit tone, ne zhvillimin dhe intergrimin e Shqiperise, etj.


Falemindrit

[une_online2003]

nuk po komentoj cthote gazeta shqiptare....po jam shpjegim per mendimin tim te shprehur ne votim....une votoj per usa ....megjithese kurre nuk mund te them qe shqiperia mund te duket si nje izrael ne evrope... di qe izraeli eshte vendi i pare ne bote qe merr me shume ndihma nga shba...sjam shume i sigurt por rreth 5 miliard ne vit... lobi shqiptar ne amerike eshte mi i fuqishmi dhe me i vjetri lob shqiptar ne ndonje vend te botes dhe eshte pikerisht kjo arsyeja e ndihmes diplomatike te shba ndaj shqiperise faktori i dyte eshte intresi gjeopolitik i shba...ne balkanin e ndjenjes antiamerikane shqiperia eshte nje perjashtim ...

[Ambasadori]

Une mendoj se aleati me strategjik per shqiperine eshte Turqia.Turqia ka qendruar gjithmone ne krah te Shqiperise.Te vetmet perfitime qe mund te kete Turqia jane maredheniet tregetare me Shqiperine.E kunderta eshte me Greqine sepse mendjojne vetem te shfrytezojne Shqiperine dhe shqiptaret.


Respekte Enro nga SNOOPDOGGY

[Albo]

Qe te kemi vizionin e qarte per te ardhmen, ne si popull duhet ti hedhim syte nga historia e te shkuares, dhe te nxjerrim mesimet e duhura prej saj. Kete gje e kam bere dhe une, dhe Shqiperia e ka fituar sovranitetin e saj pikerisht fale njohjes se SHBA-se, (administrates se presidentit Wilson) qe i beri monarkise kushtetuese te ngritur nga mbreti Zog. Po ashtu, histoaria na meson se ne rajonin ne te cilin jetojme, partneri i vetem qe i ka dhene krahe zhvillimit ekonomik te vendit, ka qene Italia. Godinat e Bankes Kombetare, dhe ministrive, jane pikerisht vepra te italianeve qe tregon qarte qe italianet nuk kane patur qellim shkaterrimin e Shqiptareve. Miqesia midis Italise dhe Shqiperise eshte tashme nje miqesi me baza te forta historike.

Nga ana tjeter, pavaresisht se cfare mendon shumica e shqiptareve, kreret e institucioneve shqiptare e kane orientuar Shqiperine nga Lindja. Vizitat e Metes ne Athine, Beograd, Moske jane precedente te keqija qe demtojne ndjeshem maredheniet midis Shqiperi-Itali, dhe shikohen me nje sy kritik ne Washington. Dhenia prioritet investimeve greke, dhe shitja e sektoreve strategjike ekonomike firmave greke, vetem sa demton ndjeshem interesat tona kombetare.

[angeldust]

Besoj se shume shqiptare thone te jemi aleate me SHBA dhe une s'jam kunder. Perkundrazi, SHBA deri me sot na ka ndihmuar (me teper se nje here) dhe asnjehere s'na ka penguar. Por kur behet fjale per nje aleat qe ta kemi me afer, ai eshte patjeter Italia, sepse Amerika eshte vertet, por ne na duhet dhe dikush me te cilin te qajme hallet e dita-dites, gje qe s'mund te behet aq kollaj me Ameriken e largme.

Keshtu qe nje PO te madhe dhe per Italine. Vetem duhet te marrim vesh akoma se c'ndjenja kane Italianet per ne, se kemi disa emigrante ne Itali qe shihen me sy te keq nga Italianet. Shto dhe imazhin e trafikanteve tane. Ja pra, per ndryshimin e ketij imazhi te keq duhet puna jone dhe e ligjit, policise shqiptare, e cila duhet t'i ekzekutoje keto elemente te tilla.

Gjithashtu do ishte mire te luajme politike te dyfishte me grekun (ashtu sic po bejme tani, well, pak a shume), dhe mos i katranosim maredheniet fare, se na duhet stabilitet ne rajon. Pastaj dhe ata pavaresisht se jua kane shqiptareve gjithmone me hile, na duhen se jane pjese e BE. Terhiq e mos e keput dhe me ata.

Fundi i fundit ne s'kemi pse e prishim politiken me asnje nga keto opsione shtetesh qe gjenden ne kete teme.

[Enri]

Albo tha:

Qe te kemi vizionin e qarte per te ardhmen, ne si popull duhet ti hedhim syte nga historia e te shkuares, dhe te nxjerrim mesimet e duhura prej saj

Dhe une besoj pikerisht kete gje. Le te jem personalisht kunder nje lloj politike te caktuar te jashtme, te menaxhuar nga interesat e segmenteve te caktuara politikeprodhuese, te cilat i shpien gjithmone e me shpesh politikat e jashtme te fuqive te medha te botes se sotme neper monopate te rrezikshme per ato vete dhe per njerezimin ne eprgjithesi.
Por kjo s'ka te beje me rendesine strategjike qe duhet te jape vendi yne marrdhenieve te tij pronomiale me SHBA-te, pasi ne pozicionin ne te cilin ndodhemi eshte ajo e cila do ti japi me teper shtyse zhvillimit te vendit tone dhe demokratizmit te metejshem te tij. Problemi s'qendron nese duhet te kemi marrdhenie pronomiale me Ameriken sepse kjo eshte e vetekuptueshme, por se si duhet te sillemi ne planin e marrdhenieve tona te jashtme me vendet e tjera te Perendimit, te cilave padyshim duhet tu jepet rendesia qe u perket.

Pra SHBA , BE, NATO

[gjethi]

Enri te jesh aleat i nje superfuqie, separi duhet te dish se kush je vete dhe me pas mund te besh aleat ke te duash.
Per mua aleat ne rradhe te pare duhen bere fqinjet me te cilet duhet rregulluar historia jone dhe qe jane me te rendesishem ne kuptimin thelbesor e me pas le te vijne edhe aliensat e te behemi miq me to.
Sondazhi momentalisht tregon se nga anojne prirjet dhe deshirat e shqiptareve, ku shumica shqiptare akoma nuk di historine e saj dhe nuk njeh vetveten