Ligj i ri i emigracioni në Itali: 5 kushte për shtetësinë italiane

[Davius]

Ministri Social italian, Paolo Ferrero, kritikë ligjit të mëparshëm të 2002, Bossi-Fini

Itali, amnisti për emigrantët

Sondazhet, 2/3 e popullsisë pro legalizimit të emigrantëve në punë

Ministri italian i ngarkuar me çështjen e emigrimit në vendin e tij planifikon të rikontrollojë në mënyrë të përgjithshme politikën e ashpër dhe të relaksojë kriteret e kërkuara për t’u bërë një emigrant legal në Itali.

Paolo Ferrero tha dje se ai ka ndërmend të normalizojë pozicionin e emigrantëve që tashmë ndodhen në Itali, nëse ata janë të punësuar, duke i ofruar atyre leje qëndrimi. Italia ka një numër të madh të emigrantëve ilegalë që punojnë në këtë vend, të cilët vijnë nga vendet fqinje, por edhe nga vende të largëta, si Afrika dhe zbarkojnë në jugun e saj. Ferrero u caktua në këtë pozicion nga Romano Prodi, koalicioni i të cilit fitoi zgjedhjet historike të prillit. Italia ka pasur disa amnisti për emigrantët ilegalë dhe në çdo rast numri i lejeve të qëndrimit, të cilat siguroheshin prej emigrantëve, përsëri ishte më i vogël sesa numri i aplikantëve për këto leje. Fluksi i emigrimit ishte shumë i lartë.
Dy muaj më parë, më shumë se 500 000 njerëz qëndronin në radhë për vetëm 180 000 leje qëndrimi të mundshme. Numri i aplikuesve tregon se në vendin fqinj ka shumë më tepër emigrantë ilegalë, sesa parashikojnë statistikat zyrtare. Qeveria e Prodit është zotuar se do të veprojë kundër politikës së Berluskonit dhe do t’i hedhë poshtë të gjitha ndryshimet që ish-kryeministri i koalicionit të djathtë kishte realizuar gjatë pesë viteve të qeverisjes së tij. Politika e të majtëve është krejt e kundërt me atë të koalicionit të djathtë. Në fakt, gjatë fushatës elektorale ish-kryeministri Silvio Berluskoni ishte shprehur ndër të tjera edhe kundër politikës së emigrimit. Ai nuk kërkonte një Itali shumë-kulturale dhe nuk do të pranonte më emigrantë, duke përzënë edhe ata të cilët kishin mbetur pa dokumente në vendin e tij.

Panorama

[DYDRINAS]

Vidino: Imigrantët shqiptarë të integruar mirë në Itali

01-06-2006


Imigrantët shqiptarë përbëjnë komunitetin më të madh të të huajve në Itali. Analisti italian, Lorenzo Vidino, thotë se shqiptarët janë integruar mjaft mirë në jetën e vendit të tij. Përkundër njoftimeve të shtypit për individë shqiptarë të lidhur me krimin, thotë ai, kontributi i komunitetit shqiptar është i çmuar. Lorenzo Vidino, autor i librit “Al-Kaida në Evropë: Fushëbeteja e Re e Xhihadit Ndërkombëtar”, është ekspert për terrorizmin dhe imigracionin.

Zëri i Amerikës: Qindra-mijëra imigrantë shqiptarë nga Shqipëria, Kosova e Maqedonia jetojnë aktualisht në Itali. Statistikat tregojnë se imigrantët shqiptarë përbëjnë komunitetin më të madh të imigrantëve në Itali. Sipas mendimit tuaj, a janë integruar ata mirë në shoqërinë italiane?

Lorenzo Vidino: Tani, do të thosha: Po. Kemi patur probleme në fillim të viteve 90-të me valën e parë të imigrantëve shqiptarë. Ekzistonin pobleme nga të dyja palët: Italia nuk ishte në gjendje t’i përballonte, nuk kishte përvojë në këtë aspekt dhe, nga ana tjetër, çdo dyndje në shifra të mëdha, është e vështirë të asimilohet në jetën e vendit. Kishte probleme në lidhje me krimin, integrimin e tyre etj. Tani që faza e emergjencës ka kaluar dhe një pjesë e madhe e shqiptarëve janë integruar shumë mirë, zotërimi i italishtes është faktor i rëndësishëm dhe shumica e shqiptarëve flasin rrjedhshëm. Në këtë moment, po shohim shenja mjaft premtuese.

Zëri i Amerikës: Shpesh, kryeartikujt e shtypit italian janë mbi disa shqiptarë, në shumicën e rasteve, të parë në këndvështrime jo-pozitive. Përkundër përshtypjes, cili është kontributi i vërtetë i shqiptarëve në Itali?

Lorenzo Vidino: Shqiptarët janë mjaft të vlefshëm për mbijetesën e bizneseve të vogla, në bujqësi, industri. Sot ata po japin kontribut të madh. Megjithatë vërejmë shkelje të ndryshme ligji nga individë që kanë ardhur nga Shqipëria, si në nivelin e ulët, p.sh. banda të vogla, ashtu edhe në nivelin e krimit të organizuar në bashkëpunim me krimin e organizuar italian. Kuptohet, ky nuk është problem që vjen vetëm nga shqiptarët, por edhe nga vetë krimi vendas. Dhe kjo zë vendet e para në gazeta, por nuk përfaqëson veçse një pakicë të vogël të komunitetit të madh shqiptar, kontributi i të cilit në Itali është shumë pozitiv.

Zëri i Amerikës: Le të flasim pak për marrëdhëniet Shqipëri-Itali. Një shprehje e vjetër thotë se të gjitha rrugët të çojnë në Romë. Ç’rëndësi ka, sipas mendimit tuaj, Italia në aspiratat e Shqipërisë për anëtarësim në Bashkimin Evropian e në Nato?

Lorenzo Vidino: Marrëdhëniet ndërmjet Italisë dhe Shqipërisë veçanërisht dhjetë vjetët e fundit janë shumë të mira. Në planin ekonomik, shohim interes tek të dyja palët. Përsa i përket sigurimit, mirëkuptimi ndërmjet tyre për kontrollin e imigracionit të paligjshëm nga Shqipësisë dhe përmes saj, merret si model, jo vetëm për Italinë me vende të tjera, por edhe për Evropën në përgjithësi. Evropa vazhdon të ketë problemin e hyrjes së imigrantëve nga Afrika e Veriut, kurse Italia e ka eleminuar tashmë, falë marrëveshjes me Shqipërinë. Dhe kuptohet, marrëdhëniet e mira me Italinë, do të pëmirësonin shanset e Shqipërisë për marrëdhënie më të mira me Bashkimin Evropian, e përfundimisht për anëtarësim, gjë që unë e shoh disi larg për momentin, por sigurisht edhe për integrimin ekonomik, kur është fjala për mërrëveshje ekonomike me Bashkimin Evropian.

Zëri i Amerikës: Kryeministri Prodi gjatë fushatës elektorale premtoi për kushte më të mira dhe legalizim të imigrantëve. Para pak ditësh ministri për solidaritet social, Paolo Ferrero, deklaroi se nga fundi i këtij viti, Italia do të legalizojë gati gjysëm milioni imigrantë. Ai e shini këtë trajtim si një prirje të administratës së tanishme italiane?

Lorenzo Vidino: Po, ky ishte premtim i fushatës së kryeministrit, por nuk e di se sa do të arrijë zoti Prodi të mbajë premtimet. Arësyeja është se shumica në parlament ka diferencë të vogël me pakicën, ashtu siç ishte edhe rezultati i zgjedhjeve, dhe administrata nuk e ka forëcën të zbatojë idetë e veta. Çdo ligj i propozuar nga qeveria e Prodit, do të mund të miratohet vetëm me diferencë të ngushtë votash. Dhe ky ligj për të cilin po flasim, është sulmuar me kritika të ashpra nga opozita. Partia Lega Nord dhe të tjera e kundërshtojnë fuqishëm legalizimin, sidomos kur flitet për shifra kaq të larta, gati gjysëm milioni imigrantë. Kështu që parashikoj një luftë tepër-tepër të vështirë që ligji të miratohet.

Zëri i Amerikës: Shqipëria është anëtare aktive e koalicionit kundër terrorizmit. Duke patur parasysh se shqiptarët, qoftë në Shqipëri, apo Kosovë a Maqedoni, përbëjnë një shoqëri mjaft laike, cilat janë shanset që ky rajon të bëhet strehë për terroristët?

Lorenzo Vidino: Tepër të kufizuara. Intepretimi i islamit në Shqipëri dhe në vendet-fqinje me të është tepër i moderuar, tepër i ndryshëm nga interpretimet vehab apo selaf, që ka ushqyer fondamentalizmin islamik gjatë 25-30 vitet e fundit. Shqipëria ka qenë një nga mbështetëset më të vendosura të Shteteve të Bashkuara. Në raportin vjetor të Departamentit të Shtetit, Shqipëria vlerësohet si një nga aleatët më të mirë. Megjithatë ka një përpjekje për të sjellë elemente të huaja për ngritje xhamish e grupesh me qëllim që të përhapet ky lloj interpretimi ekstremist i islamit, por suksesi i tyre ka qenë tepër i kufizuar. Kuptohet se me vetëm pak individë mund të ngrihet një grup terrorist. Është e nevojshme të ushtrohet trysni ndaj këtyre individëve. Dhe Shqipëria ka bërë punë të mirë në mbylljen e disa shoqatave bamirëse me lidhje me grupe terroriste, dhe në përgjithësi, shqiptarët nuk po e pranojnë këtë intepretim të islamit.

Zeri i Amerikes
01 qershor 2006

[IL__SANTO]

Leje cfare shkruajne gazetat edhe thote Televizioni derman por une personalisht te gjithe personat qe njof as jane Integruar as kane per tu Integruar te pakten ketu ne Itali.Nuk e dij ne shtetet e tjera.

[Albo]

Lligji për emigrantët, kushtet

Pas miratimit nga qeveria pritet ratifikimi nga senati. Përfitojnë pasaportë rezidentët 5 vjeçarë


Pesë kushtet për shtetësi Italiane

Gazeta zbardh ndryshimet ligjit për emigrantët në Itali


Gazeta zbardh të gjitha dokumentat dhe afatet e nevojshme për të marrë nënshtetësi italiane sipas vendimit të ri. Janë 5 kushte themelore, përmbushja e të cilave për 5 vjet do t’i mundësojë emigrantëve të quhen Italianë.

Ndryshimi – Pesë vjet rezidencë të rregullt, permanencë e pandërprerë, dhe për emigrantët në Itali do të jetë e mundur të kërkojnë nënshtetësinë italiane. Fëmijët e emigrantëve, në rast se do të lindin në Itali, do të jenë automatikisht nënshtetas italianë, ndërsa të tjerët nëse kërkohet nga prindërit e tyre. Me këtë ligj, Italia vihet në linjën politike të ndjekur nga Franca dhe Anglia, ndërsa në Gjermani, për të kërkuar nënshtetësinë gjermane duhet të presësh 8 vjet.

Minorenët – Aktualisht, fëmijët e lindur në Itali nga prindër të huaj duhet të presin moshën 18 vjeç për të kërkuar nënshtetësinë italianë dhe të tregojnë se kanë qëndruar në mënyrë të pandërprerë në Itali. Adultët duhej të tregonin se kanë qenë rezidentë në Itali për të paktën 10 vjet radhazi, para se të kërkojnë nënshtetësinë.

Martesa – Ligji që shkurton nga 10 në 5 vitet për të kërkuar të drejtën e nënshtetësisë në Itali, prek edhe ata emigrantë që do të kërkojnë nënshtetësinë për shkak të martesës me një shtetas italian. Kërkesat e nënshtetësisë për shkak martese janë ato që dominojnë në zyrat e Emigracionit. Martesat në Itali janë shfrytëzuar mjaft për të marrë nënshtetësinë dhe shpesh kanë qenë ceremoni false. Sipas ligjit të ri, për të shmangur mundësinë që në të ardhmen të ketë sërish mashtrime në ceremonitë martesore, do të shtyhet afati i dhënies së nënshtetësisë,duke e çuar në 2 vjet afatin e dhënies së dokumenteve, ndërsa aktualisht është vetëm 6 muaj nga celebrimi.

Provimi i gjuhës dhe kulturës – Ligji i ri, i cili e vendos Italinë në linjë me vendet e tjera evropiane, parashikon se çdo individ që do të kërkojë nënshtetësinë italiane, duhet të kalojë një provim gjuhe dhe kulture italiane. Ende nuk është vendosur nëse do të jetë një provim oral apo me shkrim. Ai do të shërbejë për të provuar integrimin e individit në realitetin italian. Mendohet se do të ketë edhe një ceremoni dhe një betim të individëve, ashtu si në filmat amerikanë, ku celebrohet “lindja” e një nënshtetasi të ri.

Të interesuarit – Sa persona prek ligji i ri i qeverisë italiane?

Aktualisht, emigrantët në shtetin italian janë rreth 2 milionë e 800 mijë dhe gjatë çdo viti lindin rreth 50 mijë fëmijë nga prindër të huaj. Sipas Caritas, ata që mund të kërkojnë nënshtetësinë mund të jenë rreth 900 mijë individë, ndërsa sipas komunitetit San Egidio mund të jenë afërsisht 500 mijë. Megjithatë, në Ministrinë e Brendshme shifrat duken shumë më të vogla, pasi ministria parashikon rreth 20 mijë kërkesa në vit. Sipas ministrisë, jo të gjithë emigrantët janë të interesuar për të marrë nënshtetësinë italianë. Në vitin 2004 janë paraqitur rreth 12 mijë kërkesa, ndërsa në 2005 janë paraqitur 30 mijë, ndër të cilat 18 mijë për martesë. Në muajt e parë të vitit 2006, kërkesat për nënshtetësi janë 13.887. Ndërmjet vitit 1991 dhe 2004 kërkesat kanë qenë 123 mijë.

Lidhjet e gjakut - Një ligj që thjeshton shumë situatën për emigrantët, të cilët do të kërkojnë nënshtetësinë italiane. Cilat janë bazat ligjore? Deri në këtë moment, në Itali dy pikat më të forta për të kërkuar nënshtetësinë italiane kanë qenë lidhja e gjakut, jus sanguinis dhe e drejta e lindjes në truallin italian, jus soli. Këtyre dy pikave do u shtohet edhe jus domicilii, që prek ata individë, të cilët kanë lindur në një vend tjetër, por që duke punuar e jetuar rregullisht në Itali, kanë të drejtën e marrjes së nënshtetësisë italiane.



Rregullat e vjetra

Pas 10 vjetësh qëndrimi të rregullt në truallin italian, emigranti mund të kërkojë të drejtën e nënshtetësisë italiane
Të lindurit në Itali nga prindër të huaj, duhet të presin moshën 18-vjeçare për të kërkuar nënshtetësinë italiane
Minorenët e lindur jashtë truallit italian, duhet të presin gjithashtu moshën 18-vjeçare para se të kërkojnë të drejtën e nënshtetësisë
Pas gjashtë muajsh martesë me një shtetase ose shtetas italian, emigrantët kanë të drejtën e marrjes së nënshtetësisë italiane
Njohja e nënshtetësisë italiane nuk kërkon asnjë njohje të veçantë, në lidhje me gjuhën dhe kulturën italiane


Rregullat e reja

Pas 5 vjetësh rezidencë të rregullt në Itali, mund të kërkohet nënshtetësia italiane
Marrin nënshtetësi fëmijët, që do të lindin në Itali nga prindër të huaj dhe ku njëri prej prindërve ka të paktën 5 vjet që jeton rregullisht
Për minorenët e lindur jashtë Italisë, prindërit që janë kthyer në italianë, mund të kërkojnë nënshtetësinë e fëmijës pa pritur moshën 18 vjeç
Individët që martohen me një shtetas ose një shtetase italiane, duhet të presin 2 vjet para se të kërkojnë nënshtetësinë
Dhënia e nënshtetësisë do të bëhet, pasi personi që e kërkon të japë një provë të njohjes së gjuhës dhe të jetë betuar para flamurit italian


Berisha përshëndet vendimin e Prodit

Kryeministri Berisha përshëndet ngrohtësisht vendimin e qeverisë italiane për uljen e periudhës së detyrueshme të qëndrimit në Itali, e nevojshme për marrjen e shtetësisë italiane. Ky vendim është një lajm shumë i gëzuar për mijëra emigrantë shqiptarë dhe familjet e tyre, që kanë zgjedhur Italinë si atdheun e dytë të tyre. Ky ishte reagimi i qeverisë pas miratimit nga qeveria Italiane të përgjysmimit të kohës për marrjen e shtetësisë nga emigrantët. “Ky vendim është dëshmi e respektit dhe mirënjohjes së qeverisë dhe popullit italian për kontributin e ndershëm dhe të përkushtuar të emigrantëve, të cilët kanë emigruar në Itali me shpresën dhe besimin për një jetë e të ardhme më të mirë. Kryeministri shpreh besimin se emigrantët shqiptarë në Itali do vazhdojnë të jenë ura të fuqishme të bashkëpunimit dhe miqësisë midis dy vendeve dhe popujve tanë”.

Panorama

[Albo]

Edhe elektorati i Prodit është kundër shkurtimit të kohës për pajisjen me pasaportë italiane

Ligji i Emigracionit përçan italianët

Sipas një sondazhit, 51 për qind e popullsisë kundër liberalizimit


Ligji i fundit i nxjerrë nga qeveria "Prodi", që ul në 5 vjet të drejtën e marrjes së nënshtetësisë nga 10 vjet sipas ligjit të vjetër, ka sjellë mjaft diskutime në Itali.

Reagime kundër këtij ligji ka pasur fillimisht nga politikanët që kanë kritikuar këtë vendim, por mediat italiane kanë nisur të bëjnë sondazhe në popull dhe duket se populli italian është kundër këtij ligji. Sipas IPR, një institut kërkimesh dhe sondazhesh në Itali, të cilët janë referuar edhe gazetat "Il Sole 24 ore" dhe "La Repubblica", 50% e italianëve që kanë votuar për qeverinë e Prodit në zgjedhjet e fundit, janë pro këtij vendimi, ndërsa 46% janë kundër dhe vetëm 4% kanë thënë se nuk kanë asnjë mendim në lidhje me këtë projektligj. Përqindjet ndryshojnë ndjeshëm në lidhje me të pyeturit që kanë votuar kundër partisë së Prodit në zgjedhjet e fundit. Janë rreth 61% italianët që kanë votuar kundër Prodit dhe janë kundër uljes së afatit për të marrë nënshtetësinë, ndërsa pjesa e popullsisë që nuk ka votuar për asnjërën nga partitë dhe është kundër këtij ligji është 54%. Në tërësi, italianët që nuk e duan që afati kohor për marrjen e nënshtetësisë të jetë 5 vjet janë 51%, ndërsa 44% janë pro dhe 5% nuk kanë asnjë koment në lidhje me këtë ligj. Sipas Antonio Notos, drejtorit të agjencisë IPR "Ky është një faktor shumë i rëndësishëm, pasi maxhoranca tregon qartë se nuk e pranon këtë ligj dhe në një vend ku zgjedhjet kanë përfunduar pothuajse në barazim, tregon se italianët janë të një mendimi në lidhje me këtë ligj". Reagimi i partive politike ka qenë kundër këtij vendimi. Sipas senatorit të "Forza Italia", Renato Skifani, kjo është një tentativë e Prodit për të tërhequr sa më shumë vota në partinë e tij në zgjedhjet e ardhshme. "Prodi me këtë ligj tregon edhe një herë se ka një parti që nuk është aspak në sintoni me italianët dhe se po zhgënjen elektoratin e tij. Kjo duket qartë nëse shihet se shumica e votuesve të tij është e përçarë dhe ai nuk arrin të plotësojë premtimet minimale që i kishte bërë elektoratit. Ky ligj mund të ketë pasoja të rënda për Prodin, pasi mendoj se do të jetë e vështirë që populli të pranojë një ligj të tillë. Prodi është duke bërë përditë nga një reformë dhe në përgjithësi po shkatërron gjithçka që kishte ndërtuar qeveria paraardhëse, pa u interesuar shumë në atë që është duke bërë. "Lega Nord" kërkon një referendum? Nuk mund të prononcohem në lidhje me këtë kërkesë, megjithatë, mund të them se nëse ligji do të mbetet ky që është, do të jetë e vështirë që të mos kemi një referendum", ka përfunduar Skifati.

Vendimi
Pak ditë më parë, ministri i Jashtëm italian, Amato, ka propozuar një ligj të ri që ulte vitet e qëndrimit në Itali për të marrë nënshtetësinë italiane. Sipas ligjit të ri, duhen pesë vjet rezidencë të rregullt, permanencë e pandërprerë, dhe për emigrantët në Itali do të jetë e mundur të kërkojnë nënshtetësinë italiane. Fëmijët e emigrantëve, në rast se do të lindin në Itali, do të jenë automatikisht nënshtetas italianë, ndërsa të tjerët nëse kërkohet nga prindërit e tyre. Ligji ndryshonte edhe në lidhje me martesat. Kërkesat e nënshtetësisë për shkak martese janë ato që dominojnë në zyrat e Emigracionit. Martesat në Itali janë shfrytëzuar mjaft për të marrë nënshtetësinë dhe shpesh kanë qenë ceremoni false. Sipas ligjit të ri, për të shmangur mundësinë që në të ardhmen të ketë sërish mashtrime në ceremonitë martesore, do të shtyhet afati i dhënies së nënshtetësisë,duke e çuar në 2 vjet afatin e dhënies së dokumenteve, ndërsa aktualisht është vetëm 6 muaj nga celebrimi. Në fund, ligji iri parashikonte edhe një provim për ata që duan të aplikojnë për të marrë nënshtetësinë italiane. Forma e provimit nuk është vendosur nëse do të jetë një provim oral apo me shkrim. Ai do të shërbejë për të provuar integrimin e individit në realitetin italian. Mendohet se do të ketë edhe një ceremoni dhe një betim të individëve, ashtu si në filmat amerikanë, ku celebrohet "lindja" e një nënshtetasi të ri. Sipas parashikimeve, emigrantët në Itali janë rreth 2 milionë e 800 mijë dhe gjatë çdo viti lindin rreth 50 mijë fëmijë nga prindër të huaj. Sipas "Caritas", ata që mund të kërkojnë nënshtetësinë mund të jenë rreth 900 mijë individë, ndërsa, sipas komunitetit San Egidio, mund të jenë afërsisht 500 mijë. Megjithatë, në Ministrinë e Brendshme shifrat duken shumë më të vogla, pasi ministria parashikon rreth 20 mijë kërkesa në vit. Sipas ministrisë, jo të gjithë emigrantët janë të interesuar për të marrë nënshtetësinë italianë. Në vitin 2004 janë paraqitur rreth 12 mijë kërkesa, ndërsa në 2005 janë paraqitur 30 mijë, ndër të cilat 18 mijë për martesë. Në muajt e parë të vitit 2006, kërkesat për nënshtetësi janë 13 887. Ndërmjet vitit 1991 dhe 2004 kërkesat kanë qenë 123 mijë.



50 per qind
italianëve që kanë votuar për qeverinë e Prodit në zgjedhjet e fundit janë pro këtij vendimi, ndërsa 46% janë kundër dhe vetëm 4% kanë thënë se nuk kanë asnjë mendim në lidhje me këtë projektligj
51 per qind
e italianëve, pavarësisht se për cilën parti kanë votuar, mendojnë se ky ligj nuk duhet të kalojë në Parlament, ndërsa 44% janë shprehur pro këtij vendimi dhe 5% nuk kanë bërë asnjë koment në lidhje me ligjin e ri


Deputetët e Forza Italia i tremben një kaosi si në Paris pak muaj më parë

"Lega Nord" paralajmëron protesta në rrugë

Opozita italiane sulmon ligjin e ri për nënshtetësinë

Pak ditë pas lajmërimit të qeverisë italiane për miratimin e ligjit, që ul në 5 vjet dhënien e nënshtetësisë italiane nga 10 që ka qenë sipas ligjit të vjetër, ka shkaktuar mjaft reagime dhe partia ekstremiste italiane, "Lega Nord" ka paralajmëruar se do të protestojë ndaj këtij ligji me anë të një referendumi dhe duke mbledhur firma. "Në datën 27 gusht, këmishët e gjelbra do të grumbullohen për të mbledhur firma", ka thënë Roberto Kalderoli i partisë "Lega Nord". - Nëse nuk do të ketë ndonjë tradhti në aleancën tonë, jam i bindur që ky ligj nuk do të miratohet, jam më se i sigurt. Në rastin më të keq, në rast se do të miratohet një ligj i tillë në Parlament, mendoj se duhet të jetë populli që duhet të vendosë për një ligj të tillë dhe ne do të bëjmë të pamundurën që për një vendim kaq të rëndësishëm, i gjithë populli të ketë mundësinë të thotë atë që mendon". "Lega Nord" duket e vendosur të luftojë vendimet e Romano Prodit në lidhje me ligjin "Për nënshtetësinë". Mundësinë e një referendumi e pranon edhe senatori italian Luçio Malan. "Në shumëzona të Italisë, popullsia e emigrantëve është rreth 20-30% dhe shifrat që ka dhënë ministri Amato, i cili flet për disa mijëra emigrantë që mund të përfitojnë nga ky ligj, janë komplet të pavërteta. Ne të opozitës kemi folur përherë për 1-2 milionë qytetarë të rinj italianë dhe për këtë jemi të bindur. Nuk duhet mënjanuar ideja e një referendumi, edhe nëse ky do të hyjë në fuqi vetëm pas disa muajsh, që ligji do të jetë miratuar". Kundër këtij ligji është shprehur edhe Izabela Bertolini, deputete e "Forza Italia"-s. "Ka mjaftuar dhënia e lajmit se mund të miratohet një ligj i tillë dhe në Bolonja janë paraqitur 5000 mijë emigrantë, duke kërkuar të drejtën e nënshtetësisë. Kjo qeveri është duke luajtur me nënshtetësinë italiane dhe është duke gabuar rëndë, pasi mund të krijojë një situatë mjaft anormale. Mund të kemi një përplasje kulturash, ashtu si ka ndodhur në Francë pak kohë më parë me periferitë e qyteteve. Nuk më duket se jemi gati për të dhënë nënshtetësinë kaq lehtë".

Panorama

[Lioness]

Ernesto Galli Della Loggia (Corriere della Sera)


Është vetëm për t'u gëzuar e kënaqur me vendimin që mori qeveria për të thjeshtësuar procedurat e dhënies së nënshtetësisë për emigrantët. Çdo njeri me mend në kokë e kupton, në fakt, se për të mos krijuar natyrisht një regjim të urryer të ndarjes e shfrytëzimit në kurriz të atyre, d.m.th qindra e mijëra burra, gra e fëmijë, zgjidhja e vetme është të kërkosh t’i integrosh: t’i integrosh me të vërtetë në mënyrën më të mirë e më radikale, të cilën vetëm dhënia e nënshtetësisë mund ta bëjë. T`i shndërrosh nga gjendja e të huajit dhe t’i bësh italianë.


Përse skandalizohet Lega?
Natyrisht që nënshtetasit e rinj do të votojnë për ata që u kanë ndenjur më afër dhe kanë zgjidhur problemet e tyre. E përse, nuk janë të njëjtat arsye që edhe Lega merr vota nga votuesit e saj? Po kur Lega ishte në qeveri, nuk bënte të njëjtat gjëra për të mbajtur e ndoshta shtuar votuesit e saj dhe votuesit e mundshëm? Kjo quhet demokraci: falë së cilës, në kohën e tij, presidenti Rusvelt, si një burrë shteti në SHBA dhe në shoqërinë amerikane, u dha mundësinë e votës hebrenjve dhe italianëve në metropolet kryesore të Lindjes, vetëm pak pas natyralizimit (të cilët çuditërisht tashmë votojnë në masë për republikanët. Kjo më bën të dyshoj se në një periudhë afatmesme këto të natyralizuarit....... e rinj, të favorizojnë të majtën në Itali).

Pasi kam thënë këto, duhet të hedhim sytë nga gjendja konkrete, përtej mundësisë së qëndrimit permanent në territorin e shtetit, nga e cila qeveria është nisur si element bazë për të dhënë nënshtetësinë. Elementi themelor natyrisht që është tregimi i vullnetit të të huajit për t`u integruar, e cila mund të pasohet me shumë aspekte të tjera deri edhe tek heqja dorë nga nacionaliteti i tyre i parë. Njohja e gjuhës është patjetër një kërkesë themelore, por mendoj se duhen shtuar edhe kërkesa të tjera në dekretin aktual, ashtu siç ndodh edhe në legjislacionin e vendeve të tjera, si për shembull në Gjermani.

Si kërkesë elementare duhet të jetë betimi i besnikërisë jo vetëm ndaj republikës, tashmë e parashikuar, por formalisht edhe ndaj Kushtetutës sonë, me dijeninë e principeve relative.

Bëhet fjalë për të afirmuar dhe për të komunikuar simbolikisht që ideja e marrjes së nënshtetësisë së re, nuk është thjesht një akt i natyrës juridike apo akoma më keq i natyrës burokratike, por që implikon (ose kërkon) pranimin e vlerave historike-politike që pasohen edhe nga konsekuenca morale dhe kulturore( p.sh barazia mes gruas dhe burrit).

Vlera të tilla janë shpesh herë të ndryshme nga vlerat e origjinës së nënshtetasve të rinj? Edhe mundet, por pikërisht për këtë më duket e domosdoshme nënvizimi i pasazhit të mësipërm. Dhe për këtë objektiv duhet të kërkohet, dorëheqja në mënyrë eksplicite nga nënshtetësia e mëparshme. Të flasim qartë: është e mundur që shumë nga nënshtetasit e rinj vijnë nga kultura, si ajo islamike e Ummetit,...... e karakterizuar nga lidhje të forta të brendshme të natyrës edhe jashtë religjioze e politike.
Është mirë që për aq sa është e mundur këto lidhje të jenë të adoptueshme. Të mos harrojmë që askush nuk është i detyruar të marrë nënshtetësinë italiane, por nëse dikush e do nuk ka përse të mos japë një provë të një bindjeje të thellë dhe të një vullneti të plotë.

Së fundmi, më duket se duhet sanksionuar edhe një rregull i qartë: është ai se nëse ka prova të jo sinqeritetit apo të mos përputhshmërisë së deklarimeve të nënshtetasit të ri, ata të humbasin nënshtetësinë.

-------------------------------------------------------------

Per shqiptaret qe jetojne ne Itali, do te doja te dija nese per te marre nenshtetesine italiane, a do hiqnin dore ne menyre "eksplicite" nga nenshtetesia shqiptare? (Sic sygjerohet ne artikull.)

[Lioness]

Isidor Koti (Marre nga Shekulli)

Njohja e nënshtetësisë për një periudhë më afatshkurtër në dy vendet fqinje, Itali dhe Greqi ishte haberi më i mirë i ditëve të fundit për emigrantët tanë, ashtu sikurse edhe për shqiptarët e Shqipërisë që presin me miliona euro të ardhura nga emigracioni. Ky lajm i mirë u pasua nga një reagim jo fort i mirëpritur i disa lobeve vendës, konkretisht në Itali, të cilat e kundërshtuan me zë të lartë nënshtetësinë e të huajve në vendin e tyre. Kjo përkonte me ndjenja ultranacionaliste, duke shkelur me të dyja këmbët një të drejtë legjitime që buron nga standardet evropiane.

Kjo është një panoramë e përciptë tek e cila mund të depërtojnë më mirë analistët dhe studiuesit e huaj, ndërsa një vështrim më i thellë vlen të merret në konsideratë rreth politikave të shtetit tonë për emigracionin De facto, Shqipëria po hyn në një etapë të re të zhvillimeve sociale në fushën e emigrimit dhe po kalohet në mënyrë dialektike drejt emigracionit të stabilizuar përmes marrëveshjeve shtetërore. Tashmë nën mbikëqyrjen e shteteve respektive, ushtria e madhe e të papunëve do të çohet aty ku valëvitet flamuri i ëndrrave të kahershme të sa e sa shqiptarëve që stërmundohen për një vend pune. Madje të mendosh që shtatë mijë persona do të shkojnë nga Shqipëria në Itali, duke gjetur menjëherë punë vetëm kryerjes së një kursi trajnimi, as që nuk ka hamendësime se viti 2007 është “viti i artë” i të papunëve.

Ëndrra po realizohet. Të gjithë ata që do të trajnohen në profesione të ndryshme do përfitojnë punësim sezonal në vendin fqinj. Kjo marrëveshje pritet me entuziazëm nga shteti ynë dhe po bëhen përpjekje serioze për të nënshkruar marrëveshje të tilla edhe me Gjermaninë dhe shtete të tjera perëndimore, të zhvilluara shoqërisht dhe ekonomikisht.

Deri para pak vitesh emigracioni konsiderohej një plagë e hapur për shoqërinë shqiptare, por askush nuk mund ta mohonte dhe nga kjo plagë ushqeheshin qindra e mijëra familje. Madje ishte zgjidhja më e gjetur dhe më e nevojshme për të rimëkëmbur ekonominë e rraskapitur të familjes-shtet postkomuniste që përfitonte jo pak, por miliona dollarë të ardhura. Në bilancin e çdo viti të ardhurat nga emigracioni shikoheshin si një pikë kyçe për të ringjallur ekonominë dhe për të rritur mirëqenien. Kjo ka ndodhur ndër vite dhe së fundmi Ministria e Punës dhe Çështjeve Sociale po e shikon me perspektivë këtë rrugë, qoftë për vitin e ardhshëm e më tej.

Fakti që Shqipëria e pas viteve 90’ ofronte kushte të tilla, ku emigrimi ishte zgjidhja më efiçente për të gjetur vende të lira pune është vlerësuar me nota realiste për vetë kohën dhe krizën e rëndë që solli tranzicioni. Por tani vendi ynë ofron një panoramë tjetër sociale dhe ekonomike, së paku në nivelin e pretendimeve, duke marrë parasysh edhe nënshkrimin e Marrëveshjes së Stabilizim-Asocimit, e cila është quajtur me fisnikëri “fejesa” me BE-në.

Në këtë rast, shtetarët tanë dhe në përgjithësi të gjithë ata që hartojnë politika specifike punësimi duhet të dinë mirë se të tilla marrëveshje nuk bien mirë dhe lehtë në veshin e ndërkombëtarëve, të cilët e shikojnë Shqipërinë si një vend me potenciale zhvillimi në fushën e turizmit, industrisë, bujqësisë dhe një forcë eksportuese me produktet e saj. Që të kesh të tilla potenciale do të thotë të ofrosh hapësirë për vende pune, të kesh mirëqenie ekonomike dhe të konkurrosh seriozisht në tregun e punësimit. Deklarata të tilla se arritja e kësaj marrëveshjeje nuk ka si qëllim nxitjen e emigracionit, por kanalizimin e tij në rrugë ligjore janë të kuptueshme dhe afërmendsh pak larg asaj logjike se nuk ka motivim.

Në të vërtetë ky motivim është ekzistent dhe çdokush e kupton se të largosh me punë jashtë shtetit në një vit shtatë mijë krahë pune, tregon qartazi se vendi ynë po përgatit punëtorë për jashtë vendit, sepse nuk mund të ofrojë burime pune, ngaqë trashëgojmë dhe kemi fatkeqësisht ekonomi të dobët.

Këtu lindin rishtazi disa pyetje: nëse burimet janë të pamundura për të përballuar fluksin e të papunëve, përse nuk investohet në fushën e prodhimit dhe përpunimit në industrinë e lehtë, të rëndë, në bujqësi etj? Përse nuk aplikohen zgjidhje në afrimin e investitorit të huaj, nëse ai vendës është inekzistent dhe i paaftë për të nënshkruar kontrata pune me qindra të papunë? A ka një studim të biznesit vendës mbi potencialin e tij për të ngritur fabrika dhe ndërmarrje jetëgjata, të cilat do të ofronin vende pune? Sa shërben ulja e taksave për biznesin në nxitjen e rritjes ekonomike dhe veçanërisht për rritjen e vendeve të punës? Secila nga këto pyetje ka një përgjigje teorike dhe protokollare, përderisa hartohen me qindra regjistra në një administratë të ngjeshur me sektorë dhe specialistë që përgatisin plane e projekte të panumërta.

Çështja shtrohet si të shmanget papunësia përmes planeve të zhvillimit në vendin tonë dhe jo duke e mbartur problemin në shtetin fqinj, që doemos përderisa bën marrëveshje të tilla ka interesa dhe qëllime serioze. Duke iu referuar përsëri deklaratës nga Ministria e Punës dhe Çështjeve Sociale se emigrantët do të shkojnë në vende të tjera për të punuar për një sezon të caktuar dhe do të kthehen përsëri, kjo është një kontratë e mirë por afatshkurtët dhe nuk mund të mendosh se emigrantët do të grumbullojnë aq shumë të ardhura sa të bëhen investitorë në ekonominë shqiptare.

Sipas marrëveshjes i bie që për disa muaj këta emigrantë të punësohen në sektorët e mbetur bosh në Itali, kryesisht ata të punës së rëndë dhe të kthehen në Shqipëri, sepse në të kundërt do të konsiderohet shkelje ligjore moskthimi i tyre dhe do të ndiqen penalisht të gjithë ata shqiptarë të papunë që përfitojnë nga kjo marrëveshje. Dakord, ata do të trajnohen dhe do të fitojnë një vend pune në Itali apo gjetkë, po kur të kthehen çfarë do të bëhet me ta? Mos ndoshta përsëri do t’i mbajnë shpresat nga marrëveshjet Tjera, duke mbetur gjithmonë në rolin e të papunëve në ankand?!

Politikat e punësimit përmes emigracionit vlerësohen të qenësishme në vende me probleme të thella ekonomike. Një fat i tillë, duam apo s’duam na ka rënë edhe ne në pjesë. Kemi një ekonomi të brishtë, të papunë më shumë se shifrat që ofrohen nga statistikat mujore dhe vjetore, nga ana tjetër përpiqemi të bëjmë hapa serioze drejt Europës dhe si përfundim mbetemi në handikapin e humnerës që na ndan prej vitesh midis realitetit brenda dhe jashtë familjes europiane. Kërkojmë të forcojmë ekonomikisht një shtet dhe ajo që na ofrohet për së paku janë edhe këto marrëveshje që i presim me entuziazmin dhe shpresën se një ditë vendet e punës do të rriten dhe burimet e të ardhurave, nuk do të jenë më aq problematike aq sa tani.

Kur na duhet të çojmë me mijëra forca potenciale pune jashtë shtetit, të cilat shumëkush do t’i donte të përdoreshin brenda interesave kombëtare, këshillat më të mëdha ngrihen ndaj sistemit tonë politik i cili duhet ta shikojë me seriozitet çështjen e marrëveshjeve të emigrimit të shqiptarëve, duke menduar brenda limiteve se në vendin ku jetojmë ka mundësi dhe zgjidhje për të pasur më pak të papunë.

[leci]

Per shqiptaret qe jetojne ne Itali, do te doja te dija nese per te marre nenshtetesine italiane, a do hiqnin dore ne menyre "eksplicite" nga nenshtetesia shqiptare? (Sic sygjerohet ne artikull.) [/I]

Shqiptaret nuk e humbasin nenshtetesine shqiptare dhe si te tille ngelin me dy pashaporta.
Kurse disa vende e me duket ato arabe,duhet te heqesh nenshtetesine qe ke nese deshiron ate italiane.

[Labeati]

Lehtesi e madhe per ata shqiptare qe kane 5-15 vjet qe punojne aty, keshtu fitojne te gjitha te drejtat njiher e pergjithmone.

Edhe nese Shqiperia bashkohet me BE, e levizjes i hiqen kufizimet, prape ke benefite te tjera. Flas per ata qe kane vendose me kalue jeten ne ate vend e qe po napin kontribut, keshtu edhe te jene te barabarte.

Shpresoj qe edhe shtete te tjera te pasojne Italine si Anglia, Gjermania, Zvicra e sidomos Greqia ku emigrantat po torturohen me rinovime te pervitshme.

[Lioness]

Shqiptaret nuk e humbasin nenshtetesine shqiptare dhe si te tille ngelin me dy pashaporta.
Kurse disa vende e me duket ato arabe,duhet te heqesh nenshtetesine qe ke nese deshiron ate italiane.

Nqs eshte e vertete me behet qejfi. Me thane qe si kusht duhet te jesh patjeter tifoz me nacionalen e talanove . Do te sekuestrojne bluzat e Brazilit .